<< วาเลนไทน์ช็อกโกล่า 2020 >>
ปีนี้ฉันก็เตรียมช็อกโกแลตวาเลนไทน์สำหรับให้เด็กๆในสโมสรเปอติต์อีกแล้ว ระหว่างที่เดินออกจากห้องหลังเลิกเรียนก็เจอกับคาบุรากิและเอ็นโจที่กำลังถูกสาวๆจากชั้นปีต่างๆห้องล้อมเอาไว้
“ อันนี้เป็นช็อกโกแลตจากร้านที่ท่านคาบุรากิชอบค่ะ! “
“ ช่วยรับช็อกโกแลตจากฉันด้วยนะคะท่านเอ็นโจ! “
เรย์กะมองภาพความวุ่นวายนั้นพร้อมด้วยสีหน้าเหยเก ไม่ใช่ว่าอิจฉาที่สองคนนั้นมีสาวๆมารุมล้อมให้ช็อกโกแลตแต่ตัวเองได้แต่ช็อกโกแลตจากวาคาบะจังหรอกนะ!! แค่ตรงนั้นเขาหนวกหูกันต่างหากล่ะ ไม่ได้อิจฉาเลยสักนิดค่ะ! หนวกหูน่ะ หนวกหู!!
“ อ๊ะ คุณคิโชวอิน สวัสดีครับ “
ขณะที่กำลังเดินผ่านกลุ่มก้อนความวุ่นวายเอ็นโจก็ตะโกนเรียกทักฉัน ทำให้ผู้หญิงตรงนั้นเบนความสนใจมาที่ฉันแทนแล้วค่อยๆถอยห่างออกไป
“ ขอโทษที่ขวางทางนะคะ ท่านเรย์กะเชิญตามสบายเลยค่ะ! “
หนึ่งในกลุ่มนั้นพูดแบบนี้กับฉันแล้วก็วิ่งหนีไป ขอโทษนะคะที่ขัดขวางการให้ช็อกโกแลตกับคนที่ชอบ แต่หัวหน้าหมู่บ้านคานทองยินดีต้อนรับลูกบ้านทุกคนเสมอนะ
“ มีอะไรงั้นหรอคะท่านเอ็นโจ? “
“ กำลังรออยู่เลย ไปที่ห้องสโมสรฝั่งเด็กประถมใช่ไหม “
กำลัง..รอ...? อิตาเอ็นโจคนเจ้าเล่ห์คิดจะใช้ฉันเป็นข้ออ้างปลีกตัวออกมานี่เอง คราวนี้ถือว่าคุณติดหนี้ดิฉันแล้วนะคะ โอะโฮะโฮะ
“ ค่ะ ขอโทษที่ให้รอนาน ไปกันเลยไหมคะท่านเอ็นโจ ท่านคาบุรากิ “
ฉันตอบพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบที่เอ็นโจมักจะใช้ประจำ
“ อื้อ ถ้าอย่างนั้นผมกับมาซายะขอตัวก่อนนะครับ “
หลังจากบอกลาสาวๆรอบตัวเอ็นโจก็นำถุงช็อกโกแลตในมือฉันไปถือให้ พร้อมกับส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ในแบบของตัวเองมา
“ ใช้หนี้หมดแล้วนะครับ “
“ ขี้โกงค่ะ! ถุงขนมฉันถือเองได้เอาคืนมาเลยค่ะท่านเอ็นโจ! “
ฉันหันไปโวยใส่เขาที่เดินอยู่ด้านข้างและฉวยถุงขนมกลับมา แค่เอาถุงไปถือให้ก็ถือว่าใช้หนี้แล้วไม่คุ้มเหมือนกับเวลามาเอาคืนที่ฉันเลยสักนิด เจ้าเล่ห์สมกับเป็นจอมมารจริงๆเลยคนคนนี้
“ พวกนายนี่ทะเลาะอะไรกันไร้สาระชะมัด “
“ เอ้า คิโชวอินเอาถุงมานี่สิ ฉันถือให้ มันน่าจะหนักนะนั่นน่ะ “
คาบุรากิที่เดินอยู่อีกข้างของฉันพูดขึ้นแล้วยื่นมือมาเอาถุงขนมไปถือเองและเปิดดูข้างใน
“ ปีนี้ก็เอาขนมมาแจกเด็กๆเยอะแยะอีกแล้วนะ “