กูอ่านแล้วอยากเขียนในมุมมองสาวน้อยบ้าง
———————————-
นักเรียนตัวประกอบ A
ฉันเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งเข้าชี้นม.ปลายของโรงเรียนซุยรันล่ะค่ะ ฐานะทางบ้านกลางถือว่าร่ำรวยแต่เมื่อมาอยู่ในโรงเรียนนี้กลายเป็นสามัญชนเลยล่ะค่ะ
แต่เรื่องที่น่าภูมิใจเมื่อเทียบกับตอนที่อยู่โรงเรียนหญิงล้วนล่ะก็คงเป็นเจ้าชายเอ็นโจกับจักรพรรดิคาบุรากิ แต่อย่าไปเรียกให้ท่านทั้งสองได้ยินนะคะ เห็นว่าจะโดนเกลียดไปเลยล่ะ นอกจากนี้ยังมีรุ่นน้องเทวดาอย่างคุณยูกิโนะอีกคน เวลามาโรงเรียนของฉันเหมือนมาท่องเที่ยวบนสวรรค์เลยล่ะค่า~ นอกจากผู้ชายแล้วผู้หญิงที่ยิ่งใหญ่ก็ต้องท่านคิโชวอินค่ะ แต่ฉันเห็นท่านคนสนิทเรียกว่าท่านเรย์กะ ฉันก็แอบเรียกท่านเรย์กะในใจตามเลยค่ะ แหม ฉันก็อยากใกล้ชิดมากขึ้นแม้ทางใจก็ตามนี่คะ ท่านเรย์กะน่ะ นอกจากหน้าตาสวยงามน่ารักแล้ว ฐานะก็ร่ำรวยไม่แพ้ท่านเอ็นโจและท่านคาบุรากิเลน แถมท่าทางสง่างามทั่วร่างเหมือนมีอำนาจที่บอกคนรอบๆว่าอย่าได้บังอาจมาเทียบชั้น แบบนี้เหมือนตัวละครราชินีในนิยาย การ์ตูนหรือภาพยนตร์เลยนี่คะ! เป็นผู้หญิงที่แค่มองก็รู้สึกว่า โห เธอเกิดมาเพื่อเป็นราชินีจริงๆสิน้า แบบนี้เลยล่ะค่ะ
พูดมาถึงตรงนี้จะไม่พูดเรื่องนี้ก็ไม่ได้ คนที่นับถือท่านเรย์กะมีมากกว่าคนที่ไม่ชอบหลายเท่าตัวเลยล่ะค่ะ จะบอกว่าไม่ชอบก็ไม่ใช่ พวกนั้นก็แค่คนขี้อิจฉาน่ะค่ะ ท่านเรย์กะเนี่ยมีชื่อเสียงเรื่องความรักสุดๆเลย ว่ากันว่าใครพบว่าเกลียวผมท่านเรย์กะม้วนผิดด้านคนนั้นจะสมหวังในความรักค่ะ! ทำให้สาวๆชอบไปยืนตั้งแถวรอเวลาเปลี่ยนคาบหรือเวลาท่านเรย์กะเดินไปไหนมาไหน เหมือนรับเสด็จเทพีเลยล่ะน้า อุฮุ ฉันไม่เคยบอกใครสักคนว่าฉันเคยนับเกลียว แล้วเจอหนึ่งเกลียวที่ม้วนกลับด้านน่ะ!
เมื่อตอนที่ฉันอยู่ ม.4 มีผู้ชายใจกล้าคนหนึ่งเขาประกาศว่าจะสารภาพรักกับท่านเรย์กะ คนในห้องรีบบอกเขาว่าอย่าเสี่ยงเลยนะ แม้กระทั่งฉันก็เห็นด้วย ใครจะคิดว่าไม่ทันถึงตอนเย็นเพื่อนร่วมห้องคนนั้นก็ล้มเลิกความตั้งใจ เห็นว่าท่านเอ็นโจไปพูดเรื่องท่านยูกิโนะน้องชายที่รักกับท่านเรย์กะแถมนัดแนะวันเวลาไปเที่ยวที่บ้าน อื๋อ นี่มันเหมือนคนเป็นแฟนกันชวนไปพบครอบครัวเลยนี่นา แถมตอนเช้าเห็นท่านคาบุรากิทักทายท่านเรย์กะอย่างสนิทสนมด้วย แต่เขาตัดใจง่ายเกินไปหรือเปล่านะ เขาก็เป็นลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจชื่อดังแถมร่ำรวยอันดับต้นๆของเอเชียด้วย ฉันทนความอยากรู้อยากเห็นในใจไม่ได้เลยตัดสินใจไปรอเขาเมื่อเลิกเรียน!
“นี่ คุณตัวประกอบ C!” ฉันเรียกเขาก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้อง เขาชะงักแล้วมองหน้าฉันงงๆ “คือขอรบกวนสักครู่ได้ไหมคะ”
เขาพยักหน้าเดินตามฉันอย่างว่าง่าย เราเดินมาที่สวนด้านล่างบรรยากาศเลิกเรียนที่แสนคึกคักทำให้ฉันคลายความตื่นเต้น “อ๊ะ คุณอยู่ชมรมบาสงั้นหรอคะ”
ฉันอุทานเมื่อเห็นเขาหยิบถุงที่ถือมาตอนเช้าเปิดดู “อืม ใช่แล้วล่ะ ว่าแต่เธอมีเรื่องอะไรงั้นหรอ”
“เอ่อ คือเรื่องนี้ออกจะเสียมารยาท แต่ทำไมคุณถึงล้มเลิกความคิดที่จะสารภาพงั้นหรอคะ!” ฉันเห็นความงุนงงในแววตาของเขาก่อนที่เขาจะตอบเสียงซื่อ
“อืม เพราะ ท่านเอ็นโจล่ะมั้ง”
เอ๋!!! นี่มันข่าวใหญ่เลยนะ สรุปเป็นท่านเอ็นโจงั้นหรอคะเนี่ยที่มีความรักกับท่านเรย์กะ
“ก็ท่านเอ็นโจเล่นพูดว่า อย่ายุ่งกับคุณเรย์กะเลยนะครับ คุณC ถือว่าผมแนะนำคุณก็ได้”เขาถอนหายใจก่อนจะยิ้มยอมแพ้ “ถ้าเป็นท่านคาบุรากิผมคงบอกว่าผมชื่นชมท่านเรย์กะได้อย่างมั่นใจ แต่พอเป็นท่านเอ็นโจเนี่ยผมรับมือไม่ไหวหรอกครับ”
เอ๋! ท่านเอ็นโจที่แสนอ่อนโยน คงทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ถ้าหักหาญน้ำใจสินะ
“ท่านเอ็นโจสำหรับผม ผู้ชายแบบนั้นถ้าเป็นศัตรูด้วยมันน่ากลัวนะครับ”
“นั้นมันคือท่านคาบุรากิไม่ใช่หรอคะ”อย่ามาว่า ท่านเอ็นโจของฉันนะยะ!
“นั้นก็ใช่ครับ แต่ถ้าพูดตามตรงยังไงท่านคาบุรากิก็รับมือง่ายกว่าเยอะเลย อืม สัญชาตญาณน่ะครับ”
“คุณนี่... เอาเถอะค่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่ยอมตอบ วั้นฉันขอลานะคะ”ฉันก้มหัวให้เขาน้อยๆ คนขับรถของที่บ้านคงใกล้จะถึงแล้ว
“อ๊ะ คุณ ไหนๆก็ไหนๆ วันนี้ผมมีซ้อมบาส แต่บัตรสมาชิกคลับเทนนิสใกล้จะหมดอายุ ผมรบกวนคุณไปต่ออายุให้ได้ไหมครับ คุณก็อยู่คลับเทนนิสเดียวกัน”
“อ๊ะ จริงด้วยค่ะ ถ้าอย่างนั้นคือว่าแทนคำขอบคุณฉันจะช่วยดำเนินการให้นะคะ”ฉันรับบัตรสมาชิกคลับเทนนิสจากเขามา
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะคืนให้คุณตอนเช้านะคะ”
“อืม ตอนเช้าผมมีธุระด้วย งั้นเดี๋ยวขอเมลติดต่อคุณได้ไหมครับ จะได้นัดแนะเวลากับสถานที่”
“อ๋อได้ค่ะ” ฉันแลกเมลกับเขาก่อนจะบอกคนขับรถว่าจะไปคลับเทนนิส ไปๆมาๆฉันกับเขาก็เจอกันบ่อยขึ้นจนเราคบกัน และแต่งงานกัน ฉันนึกย้อนดูก็คงเป็นเพราะพรของท่านเรย์กะชัดๆเลย แต่จะว่าไปท่านเรย์กะกับ’เขา’ คนนั้นก็แต่งงานกันอย่างมีความสุข ผ่านบททดสอบ’เรื่องนั้น’ มาจนได้ล่ะนะ เรื่องความรักของท่านเรย์กะเนี่ย น่าสนใจกว่าเห็นๆเลยล่ะค่ะ