Fanboi Channel

โชตะค่อนนี่มันดีต่อใจจริงๆ ! ถ้าไม่ติดว่าเรื่องนี้แท็กอาหาร(กับแท็กคานซัง) ไม่มีแท็กโชตะ กูคงโดดลงเรือยูกิโนะคุงกับคันตะคุงไปนานล้าวววว ว้อยยย~ ดีต่อใจชิบผายยย

>>493 ขนาดติดแท็กเลิฟ ยังไม่มีเรื่องเลิฟๆเลยมึง

>>494 ก็เลิฟกับฟู้ดซังและคานซังไง
ขนาดตอนมีโมเมนต์โชโจที่คาบุไปดึงนางจากอาริมะมาหลบข้างหลัง เจ้าแม่ยังไม่ใจเต้นซักแอะ มัวแต่ไปสติแตกกลัวเขารู้ว่านินทา แต่พอพูดถึงฟู้ดซังนางดูมีชีวิตชีวาแบบเห็นได้ชัดมาก พรรณาถึงความรักอันแน่นแฟ้นที่มีต่อฟู้ดซังไม่หยุด พระเอกไม่ใช่ฟู้ดซังแล้วจะใครกันล่ะ

ในสายตาเรย์กะ คาบุคงเป็นแค่เด็กตัวปัญหาอะ นี่คือสาเหตุที่เรือไม่แล่น ไม่แล่นไม่พอจ้า ทำท่าจะเข้าจอดท่าเฟรนโซนทุกทีสิน่า--- เอ... ส่วนจอมมารนี่เข้าท่าอะไรดีหว่า //รอยยิ้มขื่นๆ ลอยมาแต่ไกล

>>496 คาบุเหมือนมองเจ้าแม่เป็นเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งอ่ะ.. ตบหลังป๊าบ บังคับไปวิ่งแบบสปาตัน บลาๆๆ

ส่วนจอมมาร.. หยอดแล้วหยอดอีก แต่อีกฝ่ายเขากลัวจนอยากหนีให้พ้น.....

เมื่อกี้เปิดเฟสเจอคนในเฟสโพสต์ว่านักแต่งนิยายที่ตามอยู่ไม่อัพมานานจนสงสัยว่าเป็นอะไรไปหรือเปล่า กลับมาอีกทีมีลูกอายุห้าเดือนแล้วจ้าา

ท่านฮิเราจะเป็นแบบนั้นมั้ย.... ;—;)

>>498 คนเดาว่าใช่เยอะนะมึง....

ไม่ได้เข้ากระทู้นาน เจอบทวิเคราะห์แล้วรู้สึกปลื้มปริ่มจัง อ่านไปฟินไป อยากอ่านอีก
ถ้าโม่งคนนั้นยังอยู่อยากให้ช่วยวิเคราะห์หน่อยว่าคาบุชอบวาคาบะเพราะอะไรวะ มันต่างจากตอนยูริเอะมั้ย ยูริเอะนี่กูเข้าใจว่าเป็นปั๊บปี้เลิฟเด็กน้อยแอบชอบพี่สาวคนสวยที่ใจดีกับตัวเอง แต่กับวาคาบะนี่เหมือนจะเป็นโลกที่คาบุไม่เคยเจอแล้วเกิดสนใจขึ้นมา ถ้าชอบของแปลกไม่เหมือนใครกูว่าเรย์กะแปลกกว่าอีกทำไมไม่ชอบเรย์กะแทนวะ เจ้าแม่ก็สวยน่ารัก เห็นกันมาตั้งแต่ประถมก็น่าจะได้เห็นมุมน่ารักๆที่ทำให้รู้สึกโดขิๆบ้างล่ะว่ายัยนี่น่ารักจัง เจ้าแม่ยังใจเต้นกับการทำตัวหล่อๆของคาบุไปตั้งหลายรอบ แล้วคาบุจะไม่ใจเต้นกับเจ้าแม่ตอนทำตัวน่ารักๆบ้างเลยเหรอ แอบสงสัยตรงนี้นี่ล่ะ

เห็นหน้าทะมึนของจอมมารอยู่ข้างหลังแล้วใจเต้นไม่ลง จบเห่เลย...

>>500 กูว่าบางทีอาจเป็นแนวรักแรกพบ ประมาณว่าตอนชนวาคาบะ พอเป็นหน้าแล้วรู้สึกปักใจขึ้นมา 'เธอคือโชคชะตาของฉัน' อะไรแบบนี้ป่าววะ กูว่าตาคาบุรากิมีความเป็นไปได้แนวนี้สูง

>>500 กูว่ากับเจ้าแม่มันอารมณ์แบบเพื่อนสมัยเด็กอ่ะ เห็นกันมาแต่เล็ก เลยรักไม่ลง และจริงๆต่อหน้าคาบุเจ้าแม่ก็วางฟอร์มด้วย ทำเป็นนอบน้อมเชื่อฟัง(แม้จะมีหลุดบ้าง) เลยไม่ต่างกับผู้หญิงอื่นรอบๆตัวเท่าไหร่ แต่กับวาคาบะ มันคือความแปลกใหม่ มีความสามัญชน มีความไม่โลภ ไม่จ้องแต่สมบัติคาบุ มีความเป็นตัวของตัวเอง มันเลยเป็นความประทับใจ

>>502 กูว่าคาบุก็สนใจวาคาบะในระดับหนึ่งอยู่แล้วนะ แนวๆผู้หญิงที่ขึ้นมาทาบรัศมีได้แถมชนะด้วย แล้วก็ไม่ได้กรี๊ดกร๊าดฮีออกนอกหน้าแบบผู้หญิงอื่นๆรอบตัว วาคาบะก็แสดงออกว่าไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ นางก็อยู่ของนางไปไม่เกี่ยวกัน เจอกันก็แค่ตอนประกาศผลสอบ แล้วพอมีเรื่องให้ได้คุยกันก็ได้รู้นิสัยว่าวาคาบะก็น่ารักและตลกดีก็คงชอบ แถมคาบุชอบหนังรักแนวฝ่าฟันอุปสรรคยากเย็นกว่าจะได้สมหวัง คงมีความเพ้อฝันอะไรทำนองนั้นอยู่ พอมันเข้าล็อคก็คงเพ้อไปว่านี่ล่ะโชคชะตาที่พาเธอมาพบกับฉันประมาณนั้นมั้ง

>>500 อีกอย่างวาคาบะคงมีความน่ารักเด๋อด๋าแบบธรรมชาติ กระตือรือร้นสนใจนู่นนี่ จิตใจดี แถมเรียนเก่งอีก นะเว้ย นางเอกโชโจมาก

อีกอย่างกุมองว่าคาบุมีความต่อต้าน ต้องการเอาชนะว่ะ กับเจ้าแม่ที่ครอบครัวและคนรอบข้างชงหนัก ฮีอาจจะรู้สึกรำคาญปนเขินอายอยู่ลึกๆ ต่อต้านแบบวัยรุ่นจนปฏิเสธที่จะมองเจ้าแม่แบบคิดเป็นแฟน คือกุว่าสำหรับคาบุ ด้วยอะไรหลายๆอย่รางฮีมีความมั่นใจ(โดยที่ฮีเองอาจจะไม่รู้ตัว)ว่าฮีจะไม่ถูกปฏิเสธ
ในขณะที่กับวาคาบะ ฮีมองว่าฮีมีอุปสรรคเยอะ ไม่ว่าด้านฐานะที่แตกต่าง นายตัวสำรองที่ฮีมองว่าเป็นคู่แข่ง
เอาเข้าจริงๆทั้งคุณยูริเอะ ทั้งวาคาบะ เป็นอะไรที่ต่้องคาบุฟันฝ่าเพื่อให้ได้มาทั้งคู่ คุณยูริเอะคือวัยที่แตกต่างและความที่ที่คุณยูริเอะมองคาบุแค่น้องชาย วาคาบะคือสิ่งแปลกใหม่ ท้าทาย เช่น ไม่ได้แสดงออกว่าหลงไหลฮี สามารถเอาชนะฮีเรื่องเรียนได้ แถมมีหนุ่มเป็นคู่แข่งจีบ แล้วก็ก็มีเรื่องฐานะ ซึ่งถ้าสามารถคบกับวาคาบะตามที่คาบุต้องการได้จริงก็เป็นสัญลักษณ์ว่าคาบุหลุดจากกรอบความต้องการของครอบครัวได้

>>500 ถ้าถามว่าทำไมคาบุไม่ชอบเรย์กะ ก็คงเป็นเหตุผลเดียวว่าทำไมเรย์กะไม่ชอบคาบุน่ะแหล่ะ อย่าลืมสิว่าสองคนนี้มีนิสัยคล้าย ๆ กัน

>>506 ทั้งสองคนซึนอะ ปากแข็งไปงั้น จริงๆ ก็ชอบกันอยู่ เอ้า! ออกเรือได้

>>506 เออว่ะ เรย์กะมองคาบุเป็นเด็กงอแงเอาแต่ใจ เป็นคนไร้เพื่อน คาบุก็อาจจะมองเรย์กะเป็นคนเพี้ยนๆที่แต่งชุดแฟนซีแต่ไม่ติดจมูก คนที่มีสมรรถภาพทางกายต่ำ และคนอ้ว...

>>508 เป็นฆาตกรด้วย คาบุคงไม่กล้าหลับตอนเรย์กะอยู่ใกล้ๆอีกแหง กลัวโดนฆาตกรรมตอนนอน 555555

>>509 นั่นเป็นเพราะพระอาทิตย์​แผดแสงจ้า เลยกลัวท่านคาบุร้อนเท่านั้นเองนะคะ// ยิ้มใสๆ

>>510 เพราะงั้นนอกจากเอาผ้ามาปิดหน้าบังแดดให้ ก็ชุบน้ำมาด้วยจะได้เย็นๆใช่ไหมคะ 5555555555555

สิ่งนึงที่กูชอบในเรื่องนี้คือ นางเอกของเรื่องต้นฉบับไม่ได้กลายเป็นตัวร้ายไร้สมองนี่ล่ะ นิยายเลยสนุกขึ้นเยอะ!

>>512 เออ กูก็เห็นด้วยนะ ทำไมเรื่องแนวๆนี้ชอบเขียนให้นางเอกเดิมของเรื่องกลายเป็นตัวร้ายไปวะ เพราะโดนแย่งพระเอกที่ควรจะได้คู่กันไปเลยร้ายเหรอ หรือว่าร้ายอยู่แล้วแต่แอ๊บไว้ ไม่ร้ายจะตกคนระดับพระเอกและตัวละครหนุ่มๆในเรื่องได้ไง

>>513 บางทีหนุ่มๆในเรื่องก็ตกง่ายเกิน แทนที่ซินเดอนางเอกเดิม เป็นแมรี่ซูนางร้ายโดนสิง หลังๆกูเอียน ต้องการแบบทั่นเรย์กะเยียวยา 555

พูดถึงนางเอกกลายเป็นตัวร้าย กูนึกถึงนิยาย "จะยอมให้มีนางเอกแบบเธออยู่ได้ไง" อะ...

สรุป โดนดองทั้งไทยทั้งอิ๊ง /กุมหัว

กุค่อนข้างสนใจเรื่องนี้ เพราะดูท่านางเอก(ในเกม) ก็จะทะลุมิติมาเหมือนกันนี่แหละ

ทำไมนิยายที่กุชอบถึงมีชะตากรรมโดนดองหมดเลยวะ...

>>515 กูตามไปอ่านแป๊บ
ตอนนี้กูอ่านมังงะ Fiancée's Observation Log of the Self-proclaimed Villainess พระเอกนางเอกมันเอ็นโจกับท่านเรย์กะจังวะ คนนึงก็ยิ้มๆชอบดูรีแอคชั่นคนอื่น อีกคนก็บ้าๆบอๆ

>>515 >>516 กูอ่านทั้งสองเรื่องเลย เลอค่ามาก กูชอบนางเอกนิยายใน>>515 มาก แต่กูรักแก๊งค์นางร้ายใน>>516 สุดๆ

>>515 ญี่ปุ่นจบแล้วนี่ ยังดี เดี๋ยวลองไปอ่านดิว่ายังไง

>>515 >>516 ขอบคุณ เด๋วกุตามไปอ่าน

>>515 จะมีโม่งคนไหนสนใจแปลต่อมั้ยน้า กูก็รักเรื่องนี้ กระซิกๆ

>>516 กุตามมึงไปอ่านแล้ว สนุกใช้ได้
นี่มันเจ้าแม่เวอร์ชั่นเข้าไปให้จอมมารแกล้งถึงที่นี่หว่า ถถถถถถถถถ

>>516 โอ๊ย ตามไปอ่าน จริงด้วยนี้มันท่านเรย์กะเวอร์ชั่นเปิดเผยตัวตนให้คนทั้งโลกรู้ กับท่านเอ็นโจ ชัดๆ สนุกอะ ภาษาอังกฤษทรมานใจ ตามไปอ่านญี่ปุ่นก็มีถึงแค่ตอนที่ 11 เองอ่ะ เล่มนี้มีเป็นเล่มไหมอะ จะได้ตามไปซื้อเก็บ

>>522 ถ้าเล่มนี่มีแบบนิยายอ่ะ ญี่ปุ่นออกมา 2 เล่มละ ส่วนอิ้งก็มีแปลไว้อยู่

ยู้วฮู โม่งฟิกจ๋า

สงสัย​ว่าโม่งแปลยังสิงมู้นึ้อยู่​มะ?

>>525 นั้นสิ กูรอโม่งแปลอยู่เสมอ พร้อมเลียแข้งเลียขาถ้าโม่งแปลจะแปลเรื่องใหม่ระหว่ารอ แค่กๆๆ

>>522 นิยายญี่ปุ่น2เล่มจบ มังงะในเว็บตอนนี้มี11ตอน

กาวนอกมีคนแปลถึงตอนไหนแล้ววะ งงๆ

>>528 ถึง chapter 23

กุไปเทียบกับต้นฉบับมาละ จริงๆ CH22 ที่แปลไว้คือ 23 คนแปลแปลข้าม Winter Break ของยูกิโนะไป เดี๋ยวกุไปอัพเดทสารบัญแล้วแปล 24 ต่อเลยละกันนะ

<<Fan Fic : เอ็นโจ ชูสุเกะ PoV Chapter 24 >>

อาการของมาซายาย่ำแย่มาก กระทั่งรักษาตัวอยู่ที่บ้านแล้วสองอาทิตย์ ผิวก็ยังคงซีดขาวไม่กลับมาเป็นปกติ ถุงใต้ตาดูสว่างขึ้นแค่ไม่กี่เฉด เพราะสภาพแบบนี้ไม่เหมาะสมกับฐานะผู้สืบทอดคาบุรากิ ทางบ้านจึงไม่ให้เขาปรากฏตัว พ่อแม่เขาให้เขาพักผ่อนอยู่ที่บ้านนานกว่าเดิม

พวกท่านกังวลว่ามาซายะจะล้มป่วย ดังนั้นจึงเพิ่มหมอประจำตระกูลและสาวใช้หลายคนคอยติดตาม แน่นอนว่าเพื่อไม่ให้เขาฆ่าตัวตายอีกด้วย หน้าต่างห้องเขาปิดสนิท มีคนใช้คอยเข้ามาตรวจสอบทุกชั่วโมง ยังมีคนใช้ประจำอยู่หน้าห้อง ที่ประตู และรอบคฤหาสถ์คาบุรากิ พร้อมเข้าขวางหากมาซายะเกิดคลั่งขึ้นมา

ถ้าไม่ใช่ว่าอกหัก ผมก็คิดว่าหมอนี่คงแกล้งทำแล้ว...

ผมเดินออกจากห้องหลังคุยกับเขาสั้นๆ ผมแอบเอาช็อคโกแลตเข้าไปให้เขา แต่ก็เห็นอันที่ผมเอามาให้เมื่อวานยังวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ไม่มีรอยกัด

ผมเอนหัวพิงกระจกหน้าต่างรถยนต์ที่นั่งไปโรงเรียน บางครั้งมาซายะก็เดาง่าย แต่หลายๆ ครั้ง เขาก็ทำอะไรเกินความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง อย่างทริปอกหักนั่น ก็เป็นสุดยอดของตัวอย่างที่เลวร้ายที่สุด

เพื่อให้มั่นใจว่าเขาจะไม่ทำอะไรโง่ๆ ผมเลยเติมตารางประจำวันของมาซายะให้เต็ม ตั้งแต่ทานข้าวเช้า กลางวัน เย็นด้วยกัน ลากเขาออกจากห้องไปเดินรอบคฤหาสน์ ลากเขาไปห้องสมุดให้อ่านหนังสือหลายเล่ม ผมวางแผนจะช่วยฟื้นฟูเขาช้าๆ ดึงเขากลับสู่นิสัยปกติ และหาทางทำให้เขาร่าเริงขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้พ่อแม่เขาเลิกจับต่อมาแถมห้ามเขาทำไปเสียทุกอย่าง การห้ามแบบสุดขั้วแถมยังขาดความเป็นส่วนตัวแบบนี้ไม่ช่วยอะไรเลยสักนิด แถมยังทำให้ยิ่งย่ำแย่ลงไปอีกต่างหาก

พวกเขาไม่อยากให้มาซายะกลับเข้าสังคมรึไงนะ? ผมถอนใจเมื่อคิดแบบนั้น ถ้ายังคอยแต่ห้ามมาซายะอยู่แบบนั้น ก็ไม่ต่างจากจับหมอนั่นขังไว้ในหอคอยงาช้างในสถานที่ห่างไกลแล้วโยนกุญแจทิ้งไปหรอก

หมอนั่นไม่ดีขึ้นเลยสักนิด...ผมจะทำยังไงดี...

--

"สวัสดีปีใหม่ คุณคิโชวอิน"

ผมเข้าหาเรย์กันทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้องสโมสร ในมือผมเป็นของฝากเล็กน้อยที่ได้มาจากสถานที่ฆ่าตัวตายทุกที่ที่ผมไปมาเมื่อเดือนก่อน

"สวัสดีปีใหม่ค่ะ ท่านเอ็นโจ" น้ำเสียงนุ่มนวลของเรย์กะทักทายกลับ ผมยิ้มอย่างสุภาพ รู้สึกได้ว่าแผ่นหลังถูกจับจ้องอยู่ จึงรีบพาเธอไปยังบริเวณแยกในสโมสร จากนั้นส่งของฝากไปให้ ผมมองเรย์กะอย่างจริงจังขณะคิดถึงสิ่งที่จะทำต่อไป

"เอ้านี่ ของฝากในนามของค่าปิดปากที่ได้มาตอนไปตามมาซายะที่โน่นที่นี่"

ผมดูเธอทำหน้าซีดสลดไปครู่หนึ่งก่อนจะรับของขวัญผมอย่างลังเล

"...แหม ขอบคุณสำหรับน้ำใจนะคะ"

ผมครุ่นคิดว่าจะเข้าเรื่องยังไงดี แต่กลายเป็นเรย์กะถามถึงเขาก่อนผมจะได้พูดอะไรเสียอีก

"ท่านคาบุรากิเป็นหวัดเหรอคะ"

"ใช่แล้วล่ะ แต่ตอนนี้พักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน ก็ไปมาแต่ที่หนาวๆ น่ะนะ แต่ที่เขาว่าโรคเกิดจากใจเป็นพิษน่ะจริงด้วยนะ ซึมไปเลยล่ะ"

ซึมจนน้ำหนักหายไปมาก ถึงขั้นที่ผมสามารถแบกเขาขึ้นหลังแล้วพาไปที่รถได้น่ะ...

"งั้นเหรอคะ...."

เรย์กะดูจะหลุดไปในความคิดของตนเอง

"แต่ไม่มีไข้แล้วล่ะ เดี๋ยวก็คงอาการดีขึ้น ถ้ามาซายะมาโรงเรียนเมื่อไหร่ก็ฝากคุณคิโชวอินด้วยนะ"

"...หุหุ ?"

ผมขอโทษนะคุณเรย์กะ แต่ผมหมดหวังแล้วจริงๆ

ผมพยักหน้าให้เธออย่างจริงจัง สุดท้ายเรย์กะก็หัวเราะ

ผมไม่ได้ล้อเล่นนะเรย์กะ...

~~~~

หลายวันต่อมา มาซายะก็กลับมาเรียน

เขาดูซีดและโทรม ใต้ตายังมีรอยดำเป็นวง ทำตัวเหมือนปลาตาย ผมนั่งอยู่ข้างเขาในรถคาบุรากิ พยายามสนทนากับเขาแม้บรรยากาศจะหดหู่

สุดท้ายผมก็ค่อยๆ เงียบไป ไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่ตอบ แบบนี้หมอนี่น่าจะตัดลิ้นตัดหูตัวเองให้คนอื่นไปเลยนะ ไหนๆ ก็ไม่ใช่อยู่แล้วนี่

ทุกคนที่โรงเรียนความเปลี่ยนแปลงมหาศาลนี้ กระทั่งพวกสภานักเรียนก็ยังมองอย่างสงสัยตอนที่เห็นสภาพไร้ชีวิตชีวาของมาซายะ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มาซายะ แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดหมายอะไร ทว่านอกจากความสับสนแล้วยังอาจจะมีความกลัวอยู่ด้วย เมื่อมาซายะเป็นอย่างนี้ เหมือนซุยรันกลายเป็นสุสาน ไร้ชีวิตชีวา เงียบงัน

"จักพรรดิเป็นอะไรรึเปล่านะ?"

มีหลายคนถามผม แม้ผมจะแก้ตัวว่าเพราะเขาป่วย ก็ยังมีหลายคนที่เชื่อว่ามาซายะอกหักอยู่ดี

เริ่มมีข่าวลือแพร่หลายว่าทำไมเขาถึงป่วย บ้างก็เดาถูกว่าเขาถูกปฏิเสธ บ้างก็เชื่อว่าเขาป่วยจริงๆ และยังไม่หายขาด บ้างก็เดาไปนู่น ว่าเขาทะเลาะกับเรย์กะ ตอนนี้เลยเสียใจเพราะเธอไม่สนใจเขาแล้ว

ข่าวลือสุดท้ายนั่น ทำให้มาซายามีปฏิกริยา

เขาดูมีอาการกับเรื่องเรย์กะ...ถ้าแบบนั้น...

ผมยกมือถือขึ้น กดโทรหาไอระ ทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย ผมก็ว่า "เธอช่วยเกลี้ยกล่อมคุณคิโชวอินให้ปลอบมาซายะหน่อยได้ไหม?"

~~~~

"เห็นไหมว่ามาซายะไปที่ไหน?"

ผมถามเพื่อนร่วมห้องของเขาขณะที่มองไปรอบๆ ประตูโรงเรียน ผมบอกให้มาซายะรอที่นี่ แล้วตอนนี้ไปไหนแล้ว...?

"อ่า เด็กผู้หญิงใส่ชุดโรงเรียนยูริโนะมิยะโผล่มาหาแล้วพาเขาไปแล้วครับ"

"ยูริโนะมิยะ?" ผมหันไปมองรถที่จากไปไกล

ไมฮามะ เอมะ! เป็นแม่นั่นแน่! ไม่มีแฟนเกิร์ลคนไหนของมาซายะที่หน้าด้านได้เท่ายายนั่นอีกแล้ว!

"ท...ท่านเอ็นโจ ป...เป็นอะไรไปครับ?" คนเบื้องหน้าผมถาม

"อ๊ะ...อืม..." ผมฝืนยิ้ม กำมือถือแน่น "ฉันไม่เป็นไร...ต้องไปแล้วล่ะ ลาก่อนนะ คุณคิชิโดะ"

"ค...ครับ" เขาพยักหน้ารัวๆ แล้ววิ่งจากไป

ผมนวดหน้าผากตัวเอง ปลดล็อคมือถือ โทรหาคุณป้า บอกว่ามาซายะถูกไมฮามะลากไปแล้ว

ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เห็นมาซายะถูกลากตัวไป เด็กสาวน่ารักผมม้วนคนหนึ่งเดินตัดผ่านผู้คน ผมมองเธอกลับไปที่รถ ออกจากโรงเรียนไปเช่นกัน

"โอ๊ะ สวัสดีตอนบ่ายชูสุเกะคุง โทรมาหลังโรงเรียนเลิกแป๊บเดียวแบบนี้มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?"

"อ๊ะ คุณป้าครับ...มาซายะถูกคุณไมฮามะพาตัวไปแล้ว ให้เธอพาเขากลับมาได้ไหมครับ?"

แม้น้ำเสียงจะเบาสบาย แต่ผมก็เห็นว่าผู้คนรอบตัวผมเริ่มหน้าซีดเสียแล้ว โอ๋? อยากรู้จังนะว่าพวกเขาเห็นอะไรกัน?

จบ CH24 จ้า

>>531-532 กรี๊ดด ขอบคุณค่า UwU)<3

>>531-532 โฮกกก ขอบคุณมากมึง หายคิดถึงท่านเรย์กะขึ้นมาหน่อย

>>531 ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านค่ะมึง มาให้จุ๊บเหม่งหน่อย

แปลต่อ เหมือนว่าง แต่จริงๆ ไม่
<<Fan Fic : เอ็นโจ ชูสุเกะ PoV Chapter 25 >>
ผมนั่งบนเก้าอี้เอนในอพาร์ทเม้นต์ที่ดูโบราณแต่หรูหรา ดื่มชามะลิในขณะที่คนที่นั่งตรงข้ามจดจ้องถ้วยในมือ
"ยูริเอะ ไม่ใช่ความผิดของเธอเสียหน่อย"
ผมพูดอย่างอ่อนโยนเพื่อเตือนเธอ ครั้งสุดท้ายที่เห็นคือก่อนจะออกไปตามหามาซายะ ตอนนั้นเธอหน้าซีดเซียวเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา ร้องขอให้ผมช่วยหามาซายะให้เจอโดยไว

---

"ได้โปรด ตามหาเขาด้วยเถอะ"
ยูริเอะสะอื้นขณะจับชายแขนเสื้อผม ใบหน้างดงามเปื้อนหยาดน้ำตา ดูเหน็ดเหนื่อยเต็มที
"แน่นอน ผมหาเขาแน่"

---

ยูริเอะเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เอาใจใส่คนอื่นเสมอ แต่ก็เป็นคนที่หนักแน่น เป็นเหตุผลที่เมื่อเธอบอกมาซายะว่าจะไม่มีวันตอบแทนความรู้สึกเขาได้ เธอก็ไม่เปลี่ยนใจไม่ว่าเขาจะทำอะไร ไม่ว่าจะจดหมายมากมาย ดอกไม้ช่อโต โทรศัพท์หา หรือไปเยี่ยมที่บ้าน ไม่มีอะไรทำให้เธอเปลี่ยนใจได้ทั้งนั้น

ผมหลับตาหลัง นึกถึงตอนมาซายะทำตัวรุนแรงใส่ผู้ชายที่เคยเป็นโฮสต์ของยูริเอะและไอระที่อเมริกาอยู่ปีหนึ่ง

เขาดุร้ายมากจริงๆ...

ผมจำได้ว่าต้องจับหลังคอเสื้อมาซายะเอาไว้ ดึงตัวกลับมาก่อนจะพุ่งเข้าไปต่อยผู้ชายคนนั้น คำพูดของเขาทั้งเย็นชาทำร้ายจิตใจ ทำตัวเหมือนหมาบ้าหลุดจากกรง พล่ามสิ่งไร้สาระออกจากปากใส่ชายน่าสงสารคนนั้น

---

"กล้าทำแบบนั้นได้ยังไงมาซายะ!"
มาซายะหันไปหายูริเอะ ดวงตาสะท้อนความโมโหจากการถูกหักหลัง แต่ยูริเอะโกรธกว่า โกรธกว่ามาก

"ฉันจะคบหากับใครก็ไม่เกี่ยวกับมาซายะ! ไม่อยากเห็นหน้าเธออีกแล้ว !"

ผมรู้สึกได้ว่ามาซายะตัวอ่อนยวบเมื่อได้ยินคำนั้น ความโมโหร้ายกลายเป็นขี้ขลาดหวาดกลัว จากนั้น ผมได้ยินเขาแตกสลาย

"ย...ยูริเอะ..."

น้ำเสียงอ่อนแอเหลือเกิน หวาดกลัวเหลือเกิน ผมรู้ยามมองหน้าเขา เห็นเพียงแต่เด็กชายผู้อกหักคนหนึ่งเท่านั้น

"อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ!"

----

ถ้าให้พูด ผมว่ายูริเอะไม่ผิดหรอก จึงไม่อยากให้เธอรู้สึกผิด คำพูดเธออาจรุนแรง แต่มาซายะนั่นแหละที่โง่เง่าไร้เหตุผล

"...เขาดีขึ้นบ้างรึยัง?"

"ไม่" ผมถอนใจเบา เอนกายพิงเบาะ ไม่อยากมองตาเธอ ผมรู้ว่าถ้าผมทำ เธอต้องรู้สภาพปัจจุบันของหมอนั่นแน่ แล้วหมอนั่นเป็นแบบนั้น...ผมไม่อยากให้ยูริเอะเศร้าไปมากกว่านี้แล้ว

"ฉันไม่น่าตะโกนใส่เขาเลย" เธอพึมพำ ห่อตัวบนเก้าอี้ สองมือกุมหัวตัวเอง และเงียบลง

"เธอไม่ผิดหรอก ตอนนั้นมาซายะทำตัวยังกะสัตว์แน่ะ" ผมหัวเราะเมื่อคิดถึงตอนนั้น ถ้าจะให้พูดว่าควรสงสารมาซายะล่ะก็ ผมคงโกหกแล้ว คิดยังไงสถานการณ์ตอนนั้นก็เป็นความผิดเขาทั้งหมด ผมใส่ใจมาซายะ แต่ไม่แก้ตัวให้นิสัยเขาแน่ โดยเฉพาะเวลาเป็นแบบนั้น...ให้ตาย ขนาดไม่ได้คบกันยังเป็นขนาดนั้น แล้วถ้าเขาคบกับใครสักคนจะเลวร้ายขนาดไหนกัน? เวลาหึงจะเป็นยังไงกัน? ผมจะไม่แปลกใจเลยถ้าสุดท้ายหมอนั่นเกิดติดตารางขึ้นมา

ยูริเอะยังคงเงียบ

ผมมองเธอ พูดเบา "ฉันขอให้ไอระช่วยกล่อมคุณคิโชวอินให้มาช่วยมาซายะแล้วล่ะ"

"หวังว่าจะได้ผลนะ..."

ผมถอนใจ "ฉันก็หวังแบบนั้น"

---

เย็นวันนั้น ผมโทรหาไอระ ถามเธอว่าคุยกับเรย์กะเป็นยังไงบ้าง

แม้จะดูลังเล แต่เรย์กะก็ตกลงช่วยเราให้กำลังใจมาซายะ ผมถอนใจโล่งอกและผ่อนคลายขึ้น

ถ้าเรย์กะเป็นคนช่วย เขาอาจจะดีขึ้นก็ได้...

"นายจะทำยังไง ถ้าเกิดสองคนนั้นเกิดมีอะไรกันขึ้นมา" อยู่ๆ ไอระก็ถามขึ้น

ผมยิ้มจริงจัง "นั่นความคิดเธอไม่ใช่รึไง...แต่ถ้าเกิดระหว่างสองคนนั้นมีอะไรขึ้นมาแล้ว..."

ผมคิดถึงสภาพมาซายะ ตอนนี้หมอนั่นเละเทะมาก และคิดถึงความอ่อนโยนของเรย์กะ สงสัยว่าเธอจะตกหลุมรักเขาไหม เมื่อรู้ว่าเขาจะเป็นยังไงกับคนที่ตัวเองตกหลุมรัก

แต่ถ้าระหว่างสองคนนั้นมีอะไรกันขึ้นมา...

ผมหลับตา จินตนาการถึงรอยยิ้มเรย์กะ--แต่ว่าคราวนี้ มันส่งมอบให้มาซายะ และหมอนั่นยิ้มตอบเธอ เรย์กะเป็นคนที่เข้าอกเข้าใจคนอื่น ยังมีออร่าสุภาพอ่อนโยนแต่ว่าขี้ขลาด ส่วนมาซายะหัวแข็งเป็นผู้นำ แต่มักจะมีปัญหาในการควบคุมอารมณ์ของตนเองเสมอ

ผมว่านิสัยของทั้งสองคนขัดกันมากเกินไป แต่ถ้ามาซายะทำตัวดีขึ้นกว่านี้ล่ะก็...

ผมคิดถึงสิ่งที่แทบทุกคนเห็นตรงกันเวลาเห็นทั้งสองคน

'ทั้งสองคนเหมาะสมกันมากเลย'

"ถ้าสองคนนั้นมีความสุข ฉันก็พร้อมจะสนับสนุนด้วยทุกสิ่งที่มี"

ผมรู้สึกได้ว่าไอระกำลังสงสารผม แต่ผมไม่สนใจความรู้สึกหดหู่ที่ผุดขึ้นมานั่น

ตราบใดที่ทั้งสองคนมีความสุข ผมก็ไม่เป็นไร

----

วันต่อมา ผมรอให้เรย์กะมาหาเราอย่างกังวล คิดถึงการเรื่องที่เกิดกับมาซายะในคราวก่อน ผมจำต้องคอยระวังเขาให้ดี ถ้าไม่ใช่คิชิโดะบอกผมว่ามาซายะหายไปใน ผมคงหัวใจวายตายไปหลายรอบแล้ว

ผมยังเด็กเกินกว่าจะมีปัญหาหัวใจแบบนี้นะ...

ในที่สุดเมื่อเรย์กะปรากฏตัว ผมก็กำลังนั่งอยู่กับมาซายะในห้องสโมสร

"เอ่อ ท่านคาบุรากิคะ"

เธอเรียกมาซายะเมื่อเข้ามาถึง ต่างจากปกติที่ดูจะลังเล ในคราวนี้เธอดูมั่นใจกว่าปกติเล็กน้อย ผมส่งยิ้มให้เธอ หวังว่าอีกฝ่ายจะนึกอะไรดีๆ ได้

"ลืมทุกข์โศกทางโลกไปเข้าร่วมนิกายฝึกตนตัดกิเลสจากสตรีที่ยุโรปดีไหมคะ ท่านคาบุรากิต้องเหมาะกับเสื้อคลุมยาวแน่ๆ เลยค่ะ เป็นโลกแบบในนิยาย "สมัญญาแห่งดอกกุหลาบ" เลยนะคะ"

เสื้อคลุมยาวกับนิกายฝึกตนในยุโรปเรอะ?! นั่นมันคำแนะนำอะไรกันน่ะเรย์กะ! แล้วยัง 'สมัญญาแห่งดอกกุหลาบ' นั่นอีก? เธอจะสอนให้ลูกของเราเป็นเกย์รึไง?!

ผมรีบลุกขึ้นจับแขนเรย์กะ "คุณคิโชวอิน ขอเวลาหน่อยสิ" ผมรู้สึกว่ารอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อขณะลากเรย์กะออกจากมาซายะที่นิ่งงันไร้ปฏิกริยา

พอห่างมากพอ ผมก็ปล่อยแล้วถามเรย์กะ "ทำไมมาซายะต้องไปเข้าร่วมนิกายอะไรนั่นด้วยล่ะ แถมเป็นที่ยุโรปด้วย"

"ระดับท่านคาบุรากิต้องไปสถานที่ต้นตำรับเท่านั้นค่ะ"

"ขอปฎิเสธ" ผมสัมผัสได้ถึงรอยยิ้มพิกลบนใบหน้าตัวเอง ผมไม่ได้ลากหมอนั่นกลับมาให้เธอส่งเขาออกจากบ้านไปไกลๆ นะ!

ผมเห็นเธอทำปากยื่น แต่ก็ไม่ยอมใจอ่อน รีบเข้าหน่อย พูดอะไรที่มันไม่อันตรายเซ่! ถ้าหมอนั่นทำจริงๆ ผมจะโทษเธอด้วย!

เรย์กะเดินกลับไปหามาซายะ ผมเดินตามหลังไป

"ท่านคาบุรากิคะ ที่ญี่ปุ่นยังมีวัดฝึกตนที่เขาฮิเอย์กับเขาโคยะอยู่ ว่าไงคะ ละทิ้งโลกียโลกปลงผมเข้ารับใช้พระพุทธศาสนาดีไหมคะ ท่านคาบุรากิต้องเหมาะกับหัวล้านเลี่ยนแน่เลยค่ะ อาจจะได้พบกับโฮมุนครูสที่ไซเกียวสร้างขึ้นด้วยก็ได้นะคะ"

".........."

มาซายะไปทำอะไรให้เธออยากกำจัดเขาขนาดนั้นหาาา?!

ผมรีบคว้าแขนเธอ "คุณคิโชวอิน ขอเวลาหน่อย"

ผมลากเธอออกมา ถามอีกครั้ง "ช่วยเอาความคิดจะจับมาซายะบวชไปห่างๆ ได้ไหม คุณคิโชวอิน นี่คิดจะเอาเรื่องวุ่นวายไปปิดผนึกไว้ไกลๆ ตัวใช่ไหมล่ะ"

"อะไรกันคะ ฉันแค่อยากแนะนำให้เปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างเท่านั้นเอง หวังดีนะคะ"

"โกหก" เขียนอยู่เต็มหน้าแล้วเห้ย แค่อยากจะเอาหมอนั่นไปเก็บไว้ที่ไกลๆ ไม่ให้มาวุ่นวายชัดๆ

สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย แก้มแดงๆ พองขึ้นยามจ้องมองผม

"เสื้อคลุมยาว...หัวล้าน...."

ได้ยินเจ้าลูกโง่พึมพำ ผมรีบหันไปมองเขา ไม่นะ!

"เห็นไหมคะ ท่านคาบุรากิเริ่มสนใจแล้วนะ ท่านคาบุรากิคะ ฉันแนะนำเสื้อคลุมยาวนะคะ !"

"คุณคิโชวอิน พอแล้วล่ะ"

หลังจากนั้น ผมรีบไล่เธอออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

มาซายะ ถ้านายโกนหัวเข้าลัทธิล่ะก็ ฉันจะฆ่านาย!

---

หลังจากนั้น พอผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไอระฟังแล้ว ผมก็บอกให้เธอรีบยกเลิกบริการปลอบใจของเรย์กะให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้

จบCh25

แปลไปขำไป อุแงงง 55555555555555

>>>537-538 จากกำลังดราม่าสงสารชูสุมอย แต่พอเจ้าแม่มาไหงมันกลายเป็นหนังตลกเล่า ท่านเรย์ก่าาา 555

>>537-538 ท่านเรย์กะน่ารักมากอ่า 55555

ปล. กูเกือบลืมไปแล้วนะว่าฟิคนี้ เจ้าสามคนนี้มีความสัมพันธ์แบบพ่อแม่ลูกตามการมโนของเอ็นโจ—-

https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1121051929948213249?s=19

>>541 ฮว๊าาาาาาาก ///>w</// ทำอะไรกันค้า ดีมากค่ะจอมมาร จากท่าโพสนี่ส่วนล่างคงจะทัชกันซินะ อุหุหุหุ

>>541 อุกรี๊ดดดดด เขาทำอะไรกันคะะะะะะะะะะะ /ปิดตา

ปล. กูไปเจออันนี้มา เห็นว่าน่ารักมากก็เลยไปส่องในดิบ แต่ดิบไม่ได้ใช้คันจิตัวนี้.. ไม่ก็อันนี้อาจจะเป็นภาษาจีนมั้ง
https://twitter.com/xiaoxiang_fei/status/1120723767502573571?s=19

>>541 ขอซับด้วยว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย T_T!!!!!

ณ ห้องต้องกอดถึงจะออกไปได้

เอ็นโจ : คุณคิโชวอิน ทำแบบนั้นก็ออกกันไม่ได้สิ
เรย์กะ : เสียงกรีดร้อง อ๊าาาา ลูกบ้านคาสิโนว่า

>>545 มึงคนดีมาก ขอบคุณค่ะ

โอ้ยยย ชอบบบ ท่านเรย์กะแบบว่า อย่ามายุ่กะช้านนนน

>>545 พนมมือออ

วันนี้ฉันมาที่บ้านทาคามิจิอีกแล้วค่ะ แต่วันนี้วาคาบะจังไปเดทกับคาบุรากิ คนอื่นๆก็มีงานที่ต้องทำ ยกเว้นคันตะคุงที่ว่างพอจะมานั่งคุยกับฉันได้

ฉันมาถึงบ้านทาคามิจิประมาณสิบโมงครึ่ง ส่วนตอนนี้ก็เกือบๆเที่ยงแล้ว ชักจะหิวแล้วสิ

" โคโรเน่ วันนี้อยากกินอะไร "

อุหวาหวา คันตะคุงถามได้ถูกเวลามากเลยล่ะ! เอาอะไรดีนะ ครั้งที่แล้วพึ่งทานโอโคโนมิยากิไป ครั้งก่อนนู้นก็แฮมเบิร์ก อืม.. อาหารสามัญชนที่อยากทาน พอมีโอกาสเลือกดันนึกไม่ออกแฮะ

" ..เอาเป็นข้าวห่อไข่แล้วกันค่ะ "

" อื้ม เดี๋ยวจะไปทำให้ รออยู่ตรงนี้ล่ะ เธอจะได้ไม่แอบใส่อะไรลงไปมั่วๆ "

ง่ะ.. โดนเด็กที่อายุน้อยกว่าดุอีกแล้วล่ะค่ะ อยากจะขอเถียงนิดนึงได้มั้ยอ่า ฉันไม่ได้ใส่อะไรลงไปมั่วๆ แต่ใส่สิ่งที่คิดว่าจะช่วยพัฒนาอาหารจานนั้นเข้าไปต่างหาก!

ถ้าเป็นข้าวห่อไข่ใส่แยมผิวส้มไปด้วยจะเป็นยังไงนะ...

หลังจากนั้นไม่นานคันตะคุงก็ยกจานข้าวห่อไข่มาให้พร้อมกับขวดซอสมะเขือเทศ เขาวางจานลงบนโต๊ะข้างหน้าฉันและบรรจงบีบซอสให้ เหมือนตอนที่ไปเมดคาเฟ่เมื่อชาติก่อนเลย ตื่นเต้นจัง คันตะคุงจะเขียนว่าอะไรกัน~

ス

キ

(ชอบ)

อ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะะะ!? ช..ชอบ!!? หวาหวา แย่แล้ว อย่าพึ่งคิดไปเองเรย์กะ อย่างพึ่งคิดไปเอง..

" อะ "

คันตะคุงดันจานข้าวห่อไข่มาทางฉันเป็นเชิงบอกว่าทานได้เลย ไม่จริงน่า ไม่มีต่อแล้วหรอ? นี่ฉันควรถามมั้ยอ่ะ ถามไม่ถามถามไม่ถามถ..ถาม!

" คือว่า.. "

" มีอะไรหรอโคโรเน่? "

" ที่เขียนอยู่นี่หมายความว่ายังไงหรอคะ? "

" ก็ 'ชอบ' ไง "

" ..โคโรเน่ชอบของกินนี่ เลิกถามแล้วกินไปเถอะน่า! "

คันตะคุงรีบเดินกลับเข้าไปในครัว โดยที่ไม่ได้หยิบขวดซอสมะเขือเทศไปด้วย คันตะคุงง เธอลืมไว้ตรงนี้นะ อ๊ะ เดินกลับมาแล้ว หน้าแดงเชียว เขินที่ลุกจะเอาไปเก็บแต่ลืมหยิบไปด้วยหรอ?

หลังจากทานข้าวห่อไข่เสร็จ ฉันก็ขอตัวกลับบ้าน ไม่ใช่ว่าท้องอิ่มแล้วชิ่งกลับบ้านนะ! คันตะคุงเขาบอกว่าต้องไปทำอย่างอื่นเลยไล่ฉันกลับต่างหาก!!

คืนวันนั้นฉันได้รับเมลล์ฉบับนึงจากวาคาบะจัง

' คุณคิโชวอิน วันนี้ตอนมาที่บ้านฉันมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ? คันตะเอาแต่พึมพำว่าโคโรเน่ๆอยู่ตลอดเลย '

เอ.. คันตะคุงอาจจะอยากกินโคโรเน่ที่เป็นขนมก็ได้นะวาคาบะจัง ฉันคิดและพิมพ์ตอบเธอไปตามนั้น

_______

ณ บ้านทาคามิจิ

คันตะค้นหาสูตรอาหารในเน็ตพลางบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

โคโรเน่ซื่อบื้อ
โคโรเน่ชอบทานอะไรนะ
คราวหน้าทำอะไรให้โคโรเน่ทานดี
ต้องทำยังไงโคโรเน่ถึงจะรู้สึกตัวสักที
อาทิตย์หน้าโคโรเน่จะมาอีกไหม
โคโรเน่
.
.
.

__________
ฮื่อ โคโระจังงงงงงงงงงงง!!
ปล. ปกติกูเรือจอมมารนะ ตอนแรกจะแต่งฟิคกาวๆของแก๊งสามช่า ไปๆมาๆกาวไม่มากพอ...

>>549 แท้งกิ้วโม่งฟิก ถ้าตามนี้ ไปรูทคันตะ ท่านเรย์กะได้ฟู้ดซังเข้าฮาเร็มนะเว้ยยยย ดีงาม~

>>549 เรือคันตะค่า ฮือออ อายุเป็นแค่ตัวเลขเท่านั้นค่ะ

อ่านทวิตนี้แล้วกูนึกถึงเจ้าแม่ขึ้นมาทันทีเลยว่ะ ไม่มีใครตอบคำถามแรกเลยโว้ย 55555555555555555
https://twitter.com/Lazy_and_lame/status/1122690599163842562

>>552 สงสารกลายเป็นทวิตคนโสด55555 กูฝันน่ากลัวสัส ฝันว่าขนคิ้วกูหายไปข้างหนึ่งแบบเรย์กะ โครตน่ากลัว

>>553 กูเคยกันคิ้วแล้วเผลอจาม หายไปครึ่งนึง ใช้เวลาหลายเดือนอะกว่าจะงอกใหม่

>>549 หง่ออออ แท้งโม่งฟิก เรือโชตะช่างดีงามจริงๆ

>>554 เข้าใจเรย์กะเลยว่าทำถึงช็อกขนาดนั้น แม่งโครตรู้สึกแย่

ขนาดกูช่างกันคิ้วให้เยอะเกินไปนิดนึงยังเศร้าเลย ฮือ

ตอนกีฬาสี ช่างแม่งเกือบโกนคิ้วกูละ ปกติคิ้วกูจะหนา แม่งบางอย่างกะเส้นด้ายดำๆเย็บกะหน้า T_T กว่าจะกลับมาเหมือนเดิม.....กูแม่งจะร้องไห้

>>557 จริงมาก ตอนwaxคิ้วครั้งแรกนี่นึกถึงท่านเรย์กะเลย โดยเฉพาะหลังกันแล้วต้องคอยเขียนคิ้ว ทำให้นับถือท่านเรย์กะที่ทั้งต้องเติมคิ้วที่แหว่ง และพยายามไม่ให้หน้าม้าแตกเพื่อบังคิ้วเลย

ในนี้มีเพื่อนโม่งที่เข้าอกเข้าใจประสบการณ์ของท่านเรย์กะเยอะจัง 5555555

ปล อยู่ๆกูก็คิดขึ้นมาว่า ถ้าเกิดว่าตัวละครอื่นในนอบน้อมกลับมาเกิดใหม่ในโลกคิมิแบบเรย์กะ จะเป็นยังไงบ้างนะ?
กราบขอร้องโม่งฟิคกวนกาวให้กูทีค่า ฮือ

>>560

ฉัน คาบุรากิ มาซายะ

หลังจากกำจัดยัยคู่หมั้นออกไปให้พ้นทางรักระหว่างฉันกับทาคามิจิ พวกเราก็มีกำหนดแต่งงานกันให้เร็วที่สุดในอีกสองเดือนข้างหน้า

แต่แล้วระหว่างกำลังเข้าพิธีแต่งงานแบบชินโต ที่เกิดขึ้นจากคำบ่นเปรยๆ ของทาคามิจิเคยพูดเอาไว้ว่า 'พิธีแต่งงานแบบชินโตหรอ~ อยากลองดูสักครั้งจังเลยน้า~' ถึงจะเป็นคำพูดลอยๆ หลังจากดูข่าวแต่งงานในโทรทัศน์ แต่ฉันก็จำได้ขึ้นใจ และหมายมาดว่าจะทำความฝันนั้นของทาคามิจิให้เป็นจริงให้จงได้

ทั้งๆ ที่เป็นช่วงเวลาที่ฉันคิดว่าจะเป็นความทรงจำที่มีความสุขที่สุดในชีวิต

สายฟ้ากับผ่าลงมา

ไร้ลมฝน ไร้เมฆครึ้ม

ไม่มีสัญญาณบอกกล่าวใดๆ ถึงเหตุร้ายที่กำลังเกิดขึ้น

สายฟ้าผ่าลงมาที่ตัวฉัน กลิ่นเหม็นไหม้ของเนื้อโชยออกมาฟุ้งทั่วอากาศ คล้ายได้ยินเสียงกรีดร้องของทาคามิจิ และเสียงตะโกนวุ่นวายของเหล่าคนที่มาร่วมงาน อา... เธอยังปลอดภัยอยู่สินะ ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเรียกเธอว่า 'วาคาบะ' เพราะตั้งใจจะเก็บไว้เรียกหลังจากเธอแต่งงานกลายเป็น 'คาบุรากิ' แล้วแท้ๆ

ต้องมาตายแบบนี้ คาบุรากิ มาซายะ นายช่างเป็นผู้ชายที่น่าสมเพชเสียจริง ที่ทำให้เจ้าสาวของนายต้องมาร้องไห้ในงานแต่ง

ขอโทษนะ วาคาบะ เหมือนว่าฉันจะไม่ไหวแล้วล่ะ...

เปลือกตาหนังอึ้งขึ้นเรื่อยๆ และสติของฉันหมดลง

...

"ท่านคาบุรากิ... คาบุรากิ มาซายะ... มาซายะ!"

"ห๊า?"

"มา 'ห๊า?' อะไรกันละคะ? แป้งแพนเค้กกำลังไหม้แล้วนะคะ! ดำเกรียมเลยค่ะ! แบบนี้กินไม่ได้แล้วแน่ๆ"

"...?"

อะไรล่ะนั่น?

เบื้องหน้าฉันคือยัยคู่หมั้นผมหลอดที่คิดว่าไม่น่าจะได้เจอกันอีกเป็นครั้งที่สองในชีวิต กำลังจับแขนของฉันเขย่าไปมาจนแทบหลุด ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายัยนี่กำลังพูดอะไรอยู่ แล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้

อีกอย่าง หล่อนเรียกฉันว่าอะไรนะ 'มาซายะ' ? งั้นหรอ ขนาดวาคาบะยังไม่เคยเรียกฉันอย่างสนิทสนมแบบนี้เลยนะ !

"โถ่! ฉันจัดการเองค่ะ มาซายะน่ะถอยไปห่างๆ เลย"

ฉันถูกดันตัวจนเกือบเซล้ม ยัยหัวหลอดแย่งของบางอย่างออกไปจากมือของฉัน ตอนนี้เองฉันถึงได้เห็นเต็มตาว่ายัยนั่นกำลังพยายามจัดการกับแพนเค้กที่เหม็นไหม้บนเตา อาจเพราะทิ้งไว้นานเกินไป เนื้อแพนเค้กเลยไหม้ติดกระทะ ทำให้ยากต่อการงัดออก ต้องพยายามอยู่นานกว่าจะทำสำเร็จ

"ทั้งๆ ที่บอกว่าจะแสดงฝีมือให้ดู เพราะฉันทำพลาดไปแท้ๆ"

"คิโชวอิน?"

"คะ? ท่านคาบุรากิ"

ฉัน คาบุรากิ มาซายะ หลังจากโดนฟ้าผ่าระหว่างพิธีแต่งงาน ก็ได้เจอเรื่องแปลกที่สุดในชีวิต นั่นคือการกลับมาเจออดีตคู่หมั้นของตัวเอง

ตัวฉันในตอนนั้นยังไม่รู้ตัว ว่าในอนาคตตัวฉันจะถูกช่วงชิงบางสิ่งไปสิ่งที่เต้นอยู่ในหน้าอกข้างซ้าย ที่เรียกว่า 'หัวใจ'

...............

กูกาวไม่ออก ได้แค่นี้ พอลองเขียนละกูจับคาแร็คเตอร์ไม่ได้วะ เขียนไปแล้วแปลกๆ

>>561 เยสสส!! 555

>>561 แท้งกิ้วโม่งฟิค คาบุโลกคิมินี่ดูเป็นคนปกติดีจัง 55

>>561 กรุก็นึกว่าคำเปรียบเปรย เอ้า ผ่าลงมาจริงๆว่ะ

>>561 โอย ชอบบบ ตอนต่อออ *^*

>>561 ชอบๆ รู้สึกความโชโจว

>>561 โชโจมาก อห มึงงต่อเห๊อะะะ

ถึง 2ปียังวะ

>>568 หมายถึง มู้เปิดมาถึง 2 ปีแล้วหรือยัง หรือท่านฮิดองนิยายถึง 2 ปีแล้วหรือยัง?

>>569 ทำไม​ถึงคิดว่า​เขาจะถามอายุกระทู้​วะ ถถถถ

>>561 กีชชชชช โม่งฟิกม่ต่อเร้วววว กุติดมอเตอร์เรือรอแล้วววว

ถ้าดอง2ปี แล้วลงตู้มเดียวจบเลย เรายอมนะ

>>572 จริงๆไม่ต้องตู้มเดียวจบก็ได้ แค่มาต่อกูก็ดีใจน้ำตาไหลแล้วววว ;w;

https://twitter.com/aousagi_5221/status/1096722934553444353?s=21
ถ้ากุอ่านไม่ผิดนี่สถิติชอคโกวาเลนไทน์ใช่ไหม

>>574 ลองให้ทวิตมันแปลดู ช็อกโกแลต homo นี่อะไรฟะ ชูสุเกะเป็นคนให้เรอะ 55555555

>>574 เดี๋ยวๆ สถิติชอกโกที่เยอะที่สุดคือ โอเระชอกโก(ชอกโกที่ตัวเองซื้อกินเองในวันวาเลนไทน์อะนะ) โถๆๆๆ คาบุเอ๊ยยยย

>>574 มันเป็นshindanmakerอ่ะ ไม่ใช่สถิติจากในเรื่อง
ที่ใส่ชื่อเข้าไปแล้วสุ่มผลออกมาเป็นนู่นนี่นั่น
อันนี้ใส่ชื่อคาบุไปแล้วออกมาเป็นแบบนี้

>>574

เผื่อใครอยากเล่นนะมึง https://shindanmaker.com/695783

กูได้

(ชื่อ)さんのもらえるチョコレートは、
本命チョコ・・・0個
義理チョコ・・・0個
ホモチョコ・・・10個
呪いチョコ・・・1個
家族チョコ・・・5個
俺チョコ・・・638個
行動を改めよう。

ให้ช็อกโกแลตตัวเอง 638 .... กูตายก่อนกินหมดพอดีไหม 55555
โฮโมช็อกโก 10 ... ช็อกโก้คำสาป 1 ...

>>549 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงคนดีม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูเรือคันตะ ไม่มีใครชิปเป็นเพื่อนกู
หรือจริงๆ ก็มีแต่โหวงเหวงเหลือเกิน แงงงงงงงงงงงงงงงง

ขอบคุณค่าาาาา /พนมมือไหว้ท่วมหัว

>>578 อ่ากูลองแล้วทุกอย่างแม่งเป็น 0 กูคงไม่ชอบของหวานใช่มั้ย55555

>>578 อยากลองเล่นแต่อ่านไม่ออกอะ พออธิบายแต่ละอันคร่าวๆ หน่อยได้ไหม

>>581
ช็อกโกแลตจากใจจริง (ได้รับจากคนที่ชอบ)
ช็อกโกแลตตามหน้าที่ (เช่น ได้จากเพื่อนร่วมงาน)
ช็อกโกแลตจากคนเพศเดียวกัน
ช็อกโกแลตต้องสาป (ห๊ะ..?)
ช็อกโกแลตจากคนในครอบครัว
ช็อกโกแลตที่ซื้อให้ตัวเอง

>>561 กริ๊ดดดด กูโดขิโดขิไปหมดแล้วววว
เรื่องช็อกโกแลต ตั้งแต่เกิดมาในประเทศไทย กูไม่เคยเห็นคนให้ช็อกโกแลตวาเลนไทน์ซักที อย่างน้อยก็มีแต่ช็อกโกแลตปลอมทำจากน้ำตาลใส่กลิ่นรูปหัวใจ ที่จริงถ้าไทยมีการให้ช็อกโกแลตเหมือนในมังงะกูจะรักวันวาเลนไทน์เป็นเดอะเบสเลย กูชอบกินช็อก555 แต่กูต้องกลายร่างเป็นหนุ่มหล่อสุดฮ็อตก่อน
น่าจะมีแนวหญิงชอบกินของหวานทะลุไปเป็นหนุ่มหล่อสายเย็นชา เกลียดของหวาน ไม่รับช็อกโกแลตทุกปี แต่มาปีนี้ดันเอากลับบ้านเป็นกระสอบ

>>583 เจ้าแม่เกิดใหม่ในร่างเอ็นโจ!!!

>>583 อย่างนั้นน่าจะกลายเป็นนิยายรีวิวช็อกโกแลตนะ 5555

>>584 กูกลับนึกว่าเจ้าแม่ทะลุมิติไปอยู่ในร่างคาบุ จากนั้นได้กับจอมมาร ส่วนวาคาบะเป็นมารหัวใจเบอร์ 1 ของจอมมาร (เพราะสนิทกับคาบุ/เรย์กะ เกิน) ส่วนเรย์กะตัวจริงเป็นมารหัวใจเบอร์ 2 เพราะตามตื้อคาบุ จะจับหมั้นให้ได้ นายตัวสำรองเป็นมารหัวใจเบอร์ 3 เพราะจากคู่แข่งมาเป็นเพื่อน แต่สนิทกันเกิน คุณยุยโกะเป็นมารหัวใจอันดับ 4 เพราะที่บ้านจะจับหมั้น

เจ้าแม่ผู้ต้องรักษาสกอร์อันดับการเรียนและกีฬาเพื่อคีปลุ๊คพระเอกถึงกับน้ำตาไหลพราก ภายนอกเป็นหนุ่มหล่อแสนเพอร์เฟค ผัวอันดับหนึ่งในใต้หล้า ความจริงเป็นผู้ชายที่มีจิตใจสาวน้อย บ้า ๆ เบลอ ๆ แบบแปลก ๆ ติดดินแบบที่ทายาทบ้านคาบุไม่ควรจะเป็น ชอบกินขนมมาก โชคดีที่เมตาบอลิซึ่มของหนุ่มน้อยวัยรุ่นดีเลยไม่อ้วน มีมุมนุ้งกระต่ายแบบแปลก ซึ่งจอมมารเท่านั้นที่จะได้เห็น

>>586 ทางด้านเอ็นโจก็ค่อยๆชอบเพื่อนตัวเองที่นิสัยเปลี่ยนไป แต่พยายามหักห้ามใจไว้เพราะคำว่าเพื่อนกับหมอนั่นเป็นผู้ชาย

หลังจากนั้นก็เลยไปปรึกษาคุณน้องชาย
" ช่วงนี้รู้สึกใจเต้นแปลกๆเวลาอยู่กับมาซายะล่ะ "
" ผมว่าท่านพี่อาจจะเป็นโรคหัวใจนะครับ "

>>586 นิยายวายสินะ....
แล้วคาบุตัวจริงไปอยู่ไหน สิงร่างไซซายะแทนเรอะ 55555

>>588 ต่อด้วยไซซายะตัวจริงไปสิงร่างเจ้าแม่สินะ

>>589 เจ้าแม่จะพูดภาษาคนหรือแบ๊กๆวะเนี่ย 5555555

>>590 แบ๊กๆ //หนีออกจากบ้านไปตามหาหัวใจ

>>314 ชอบอ่ะ

>>308 ชอบอ่ะ

>>309 ชอบอ่ะ

>>353 ชอบอ่ะ

>>592-595 โทรล? ถ้าไม่ใช่ก็อย่าปั่นมู้ มันน่ารำคาญ

>>384 ->>385 ชอบอ่าา

>>531 อ๊ายยย~อยากอ่านต่ออ่าา

>>549 อ่านแล้วเลือดพุ่งเลยอ่ะ//เช็ดกำเดา-.,- #โซตะ(คันตะ,ยูกิโนะ) #ทีมฮาเร็ม #ประธาน[ประธานนักเรียน,ประธานชมรม(ฟุตบอล,บาส,เบสบอล)]#นายบ้าหมา #เพื่อน#จอมมาร#ตัวประกอบ#คานซัง#ฟู้ดซัง #ท่านพี่...ฯลฯ

>>561 แต่งต่อๆๆๆ

>>596 โทรล?ขอโทษทีเราเปล่าปั่นพอดีมือมันลั่นก่อนน่ะ ปกติเราไม่ค่อยพิมพ์ยาวเท่าไร มือเลยไปก่อนนะ ขอโทษด้วยจ๊าv_v

>>592-395
>>597 -600

มึงอย่าปั่นสิ มันไม่ใช่หน้านิยายที่มึงอ่านแล้วคอมเม้นท์รัวๆ เป็นตอนๆ นะมึง
ถ้ามึงชอบมึงก็เขียนในเม้นท์เดียวก็ได้ รัวโพส แถมเขียนเหมือนกันทุกอัน รู้สึกหาความดีใจที่ได้คอมเม้นท์แบบนี้ไม่เจอเลยวะ

>>602 ตั้งแต่ >>592-600 ยกเว้น >>596 เลยมึง มาทีละกระหย่อมๆ มู้ก็เด้งเอาๆ ถ้าห้องอื่นมาด่ากูจะไม่แปลกใจเลย
ปล.ดูจากสภาพกูเดาว่าโม่งใหม่
>>601 คราวหลังจะพิมพ์อะไรก็ใช้รีพลายเดียวพอ ถ้าจะหวีดโม่งฟิคเก่าๆมึงก็บอกชื่อเรื่องไปก็ได้ ไม่ต้องแทคยังได้เลย ปกติไม่พิมพ์ยาวแต่ที่นี่ไม่ใช่ห้องแชทว่ะ กรุณาอ่านไกด์ข้างล่างก่อนก็ดี

ไหนๆเราก็มีฟิคมะหมาแล้ว อยากได้ฟิคที่เรย์กะเป็นกระต่ายจริงๆบ้างจังเลยค่ะ 555555

คิดถึงเจ้าแม่เหลือเกิน วนเวียนอ่านซ้ำไปมาจนน้ำตาแทบไหล ท่านฮิ หายไปไหนกันน้า ~

>>604 กูเคยมีฟิคที่แต่งๆแล้วดองไว้อยู่ว่ะ เรย์กะเป็นนุ้งต่าย ฟลัฟฟี่ นุ่มๆฟูๆ แต่แต่งไม่จบซักทีเลยไม่ได้ลง 55555

>>606 ลงมาเพื่อความชุ่มฉ่ำในนี้ให้เป็นกระสัยก็ได้มึงถถถถ
>>604 คาบุ: ชูสุเกะ...นายเลี้ยงกระต่ายตั้งแต่เมื่อไหร่

เมื่อไหร่ได้อ่านต่อ

ตอนนี้กูติดการ์ตูนเรื่องนึงมาก ชื่อเรื่อง jishou akuyaku reijo na konyakusha แนวๆเกิดใหม่เป็นนางร้ายในเกมที่เคยเล่น

ฟีลแม่งคล้ายๆเจ้าแม่กับจอมมารเลย นุ้งเบอร์เทียผมม้วนๆเห็นแก่กินเหมือนเจ้าแม่ แต่กูว่าความกาวเจ้าแม่ชนะขาด น้องเบอร์เทียดูซื่อจนเซ่อเหมือนหมาน้อย แต่เจ้าแม่ยังมีรัศมีของราชินีอยู่ ส่วนเจ้าชายกับจอมมาร กูให้เจ้าชายชนะไปเพราะดูมีความซาดิสม์สูงกว่า แต่พื้นฐานนิสัยแม่งน่าจะไม่ต่างกัน แถมชอบหลอกกินเต้าหู้นางเอกเนียนๆเหมือนกันอีก ใครสนใจไปหาอ่านได้ กูแนะนำ

กูเคยอยากแต่งฟิคเจ้าแม่ฟีลแบบ Alice in wonderland ให้วาคาบะเป็นกระต่ายขาว เจ้าแม่เป็นอลิซ เจ้าหมาบ้าเป็นคนเฝ้าทางกับม้าที่รัก(?) เอ็นโจเป็นมังกรบนหอคอย คาบุรากิเป็นราชาแดงใจร้าย ยูกิโนะคุงเป็นราชาขาว ปรากฏว่าเขียนไปได้สักพักมือไปเผลอลบ กู้คืนไม่ทันด้วย เลยไม่คิดจะต่ออีกเลย 55555

>>609 กูก็อ่านอยู่ มีนิยายด้วย สนุกมากกกกก ว่าแต่หลอกกินเต้าหู้หมายความว่าไงหรอ

>>611 เป็นสำนวนในภาษาจีน แปลว่าแต๊ะอั๋ง ถึงเนื้อถึงตัว

>>609 เจ้าชายชนะแน่นอนอยู่แล้ว ปักแล้วว่าเป็นพระเอก ทำอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น เป็นคู่หมั้นกันอีกต่างหาก เห็นกันชัดๆ เลยว่า S ใส่สุดๆ ตัดภาพมาที่เอ็นโจ... สาวยังไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยเลย ได้แต่มองห่างๆ ทำเนียนเข้าใกล้ เจ้าแม่ก็เอาแต่หลบ ชาตินี้คงไม่ได้เห็นจอมมารเป็นจอมมารแบบจริงๆ จังๆ แน่เลยอ่ะ แง

>>613 กูว่าสองคนนี้ซาดิสม์พอกัน แต่เอ็นโจดูจะยั้งๆมือมากกว่าเจ้าชาย อาจจะเพราะยังไม่ได้เป็นอะไรกันแถมยังไม่แน่ใจกับท่าที
แต่ถ้าเจ้าแม่ได้จอมมารเป็นแฟนจริงๆล่ะก็ กูว่าใส่ไม่ยั้งอะ ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกันยังชอบไปแตะเนื้อต้องตัวเขา หาเรื่องอยู่ใกล้ๆ แถมยันแตกตอนเขาไปสนิทกับชายอื่น ถ้าได้เป็นแฟนกันกูว่าอีตานี่มันต้องหาเรื่องคลุกวงในนุ้งต่ายตลอดแน่ๆ

>>591 แล้วเจ้าแม่ในร่างไซซายะก็ไปเจอ เบียทริสและนายบ้าหมา เกิดเป็นรัก3เศร้า

ฮิโย่วกลับมายัง โย่ว โย่ว

ย้อนกลับไปอ่านช่วงท่านอิมาริมีแฟน ตอนไปเที่ยวก็พูดเรื่องแฟนให้ท่านไอระฟังด้วย คงรักประมาณนึงเลยป่ะ แล้วมันเกิดไรขึ้นหลังจากนั้นวะ? เป็นเหตุผลที่ท่านอิมาริกลายเป็นคาสโนว่าปะวะ?

>>617 ไม่มีบอก แต่ท่านพี่ดูไม่ชอบใจตอนพูดถึงแฟนอิมารินะ 555555555

หรือว่ามีเรื่องทำให้เจ็บใจจากแฟนเลยเป็นคาสโนว่า?

>>618 แฟนที่ว่าก็คงท่านพี่เอง แต่เวลาเล่าต้องปรับเรื่องว่าเป็นผญ.ไรประมาณนี้

>>619 กูว่าอิมาริก็เจ้าชู้ไหลลื่นมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ ดูจากการทรีตเรย์กะที่เอานั่นนี่มาฝากตั้งแต่เป็นเด็กประถม รู้ใจผู้หญิง พูดจาฉอเลาะเก่งด้วย

>>617 หหรือจะเป็นคนเดียวกะที่ถือมีดมาแทง?

>>617 ไม่น่านะ ตอนที่ท่านพี่เล่าเรื่องสมัยไปทัศนศึกษาที่นอนห้องเดียวกับท่านอิมาริก็เล่าประมาณว่าตอนกลางคืนพวกผู้หญิงของท่านอิมาริก็วุ่นวาย ลำบากท่านพี่ อะไรทำนองนี้ไม่ใช่เรอะ (มั้ง กูจำไม่ได้แล้ว ไม่ได้อ่านย้อนนานมาก) ฮีน่าจะเป็นแบบนี้มาซักพักแล้วแหล่ะ

ปล.พวกนางน้อยๆท่านอิมาริก็ลำบากเมียหลวง?อย่างท่านพี่ที่ต้องมานั่งอบรม

>>623 เปล่า อิมาริต่างหากที่เล่าว่าตอนไปทัศนศึกษาที่ปารีส แอบหนีไปเที่ยวตอนกลางคืน กลับมาตอนเช้าเจอท่านพี่ตื่นมารออยู่ แถมอิมาริคุยโทรศัพท์กับสาวก็ไล่ออกจากห้อง ฟีลแม่งโคตรผัวเมียเลย เพื่อนที่ไหนเขาจะถ่างตาตื่นมารอเพื่อนที่แอบหนีเที่ยวกันน้า

>>624 มึงอ่านยังไงถึงเข้าใจแบบนั้นได้ว่ะ

>>625 ก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ กูไปเปิดเช็คมา โควทตอน 237 มาให้ดูเลยละกัน เป็นตอนอิมาริมาบ้านคิโชวอินแล้วคุยเรื่องไปทัศนศึกษาเมืองนอก ท่านพี่นอนห้องเดียวกับอิมาริ

"จริงด้วย นึกออกแล้ว ระหว่างเดินทางฉันพักอยู่ห้องเดียวกับทาคาเทรุตลอด แต่ตอนกลางคืนพอแอบย่องออกไปแล้วกลับมาตอนเช้า ก็เจอทาคาเทรุที่ตื่นอยู่แล้วรอรับด้วยสายตาเย็นชาสุดๆเลยล่ะ"
"กลับเช้า ไม่ทราบว่าไปไหนมาทั้งคืนหรือคะ"
"อ๊ะ อยากฟังจริงๆเหรอ"
"อย่าฟังนะ เรย์กะ เดี๋ยวหูจะเน่า"

ท่านอิมาริไปทำอะไรบัดสีบัดเถลิงขนาดหูฉันจะเน่าเลยเหรอคะ

"จะว่าไปมีอยู่ครั้งหนึ่งโดนทาคาเทรุไล่ออกจากห้องมือเปล่ามีแต่เสื้อผ้าติดตัวด้วยนะ"
"เพราะนายเอาแต่พร่ำพูดว่าเฌอแตม มองอามัวร์ทางโทรศัพท์ตอนดึกดื่น แถมยังเพ้ออะไรเหมือนผีเข้าตลอดน่ะสิ"

ท่านอิมาริได้สานสัมพันธ์กับสตรีในท้องถิ่นด้วยหรือคะ

กูเข้าใจผิดตรงไหนบอกที แถมไม่เห็นมีบอกเรื่องผู้หญิงห้องอิมาริวุ่นวายอะไรเลย แต่เรื่องฟีลลิ่งอิมาริท่านพี่เหมือนผัวเมียกันคือการจิ้นของกูเอง ก็โมเมนต์มันให้อ่ะมึง กูก็จิ้นเล็กๆน้อยๆพอหอมปากหอมคอไง

>>625 แล้วมึงเข้าใจแบบไหน เผื่อกูพลาดอะไรไป

เห็นกระทู้เหงาๆเลยมาแปะฟิคไว้
AU Hanahaki Verse (1/2)
------------------------------------------

คืนนี้เป็นคืนทานาบาตะ ตระกูลคาบุรากิที่ชอบจัดงานเลี้ยงรื่นเริงก็ไม่พลาดที่จะจัดงานเพื่อให้คนในแวดวงธุรกิจได้มาพบปะพูดคุยกัน แขกเหรื่อในสังคมชั้นสูงถูกเชิญมามากมายให้ร่วมงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ตระการตา รวมไปถึงตระกูลคิโชวอินด้วย

คนที่เขารอคอยมาถึง แม้จะเห็นจากระยะไกล แต่ชูสุเกะก็รู้ทันทีว่าคือเธอ

ดวงตาเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวใบหน้าสวยหวานเหมือนตุ๊กตาและผมม้วนอันเป็นเอกลักษณ์ วันนี้เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวสลับฟ้าอ่อนดูเป็นลวดลายที่งดงามอ่อนช้อย เขาเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องแฟชั่นของผู้หญิงนักหรอก รู้แต่ว่าเธอใส่แล้วดูดีเอามากๆ

ในสายตาเขา ไม่มีใครสวยเท่าเธอเลยแม้แต่คนเดียว

มีผู้ชายเข้ามาทักทายเธอหลายคน หนึ่งในนั้นคือรุ่นน้องใน Pivoine ที่หมู่นี้ดูจะสนิทสนมกับเธอขึ้นมา เพราะการติวสอบอย่างเคี่ยวเข็ญของมาซายะ และตอนนี้ก็พูดคุยกันดูท่าทางสนุกสนาน

เรย์กะอาจจะคิดว่าเหล่ารุ่นน้องนั่นคือเพื่อนร่วมชะตากรรม แต่เขามองเห็นสายตาโลมเลียอย่างเปิดเผยของผู้ชายพวกนั้นที่จับจ้องผิวขาวๆที่โผล่พ้นร่มผ้า ความไม่พอใจก็พุ่งวาบขึ้นมาจนเกือบจะควบคุมตัวไม่อยู่

ถ้าทำได้เขาก็อยากไปแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เดินตามติดไม่ห่าง โอบเอวเธอไว้พร้อมกับส่งยิ้มให้กับผู้ที่คิดจะลองของว่าอย่าแม้แต่จะคิด

แต่เขาทำไม่ได้ ในเมื่อเราทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันไปมากกว่าเพื่อนร่วมชั้นปีที่โรงเรียน

และตอนนี้ยุยโกะยืนอยู่ข้างๆอีกต่างหาก

คงเป็นเพราะชูสุเกะเคยทิ้งยุยโกะไว้ให้อยู่กับกลุ่มผู้ชายในงานชมซากุระ วันนี้เธอก็เลยตามติดไม่ปล่อยและไม่ยอมให้คลาดสายตา

ชูสุเกะยอมรับว่ามันเป็นอะไรที่น่าเบื่อเอามากๆที่ต้องมายืนฟังผู้ชายที่พยายามจะพูดคุยกับยุยโกะด้วยถ้อยคำหวานเลี่ยน และเขาก็ไม่สามารถไปไหนได้ นี่มันถูกลงทัณฑ์ชัดๆ

ถึงอย่างนั้น สายตาเขาก็ยังจับจ้องที่เรย์กะ มองอย่างตั้งใจจนรู้ด้วยซ้ำว่าเธอหยิบเครื่องดื่มอะไรบ้าง แถมยังต้องเผลอห้ามไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมาตอนที่เห็นเธอทุ่มเถียงอะไรซักอย่างกับไมฮามะ แต่ดูเหมือนจะพ่ายแพ้กลับมา

ในหัวเขาคิดแต่จะหาวิธีปลีกตัวออกจากที่ตรงนี้แล้วไปอยู่กับเธอ จะใช้ข้ออ้างไหนดีนะ

ยังไม่ทันจะนึกอะไรออก หัวใจเขาก็พลันกระตุกวาบเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของเขาเดินไปทางนั้น ทั้งคู่คุยอะไรกันไม่ทราบ แต่มาซายะก็หันมาตบหลังเธอเบาๆ ดูคล้ายกับจะโอบไหล่และพาเดินเข้าไปในสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้บานสะพรั่ง

น่าแปลกที่ภาพการคุยระหว่างเธอกับผู้ชายหลายๆคนไม่ทำให้บาดตาได้มากเท่ากับการที่เธอไปกับเพื่อนสนิทของเขาเอง ใจเขาทั้งร้อนรนและกระวนกระวายอยากจะตามไปขัดขวางให้รู้แล้วรู้รอด ความทรมานแผดเผาจนรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดทั่วทั้งร่างกาย

“เป็นคู่ที่สมกันดีจังเลยนะ” เสียงยุยโกะพูดขึ้นข้างๆ เธอเองก็มองตามแผ่นหลังของทั้งคู่ที่ค่อยๆหายลับไปในความมืดของสวนดอกไม้แล้วค่อยๆหันมามองเขา “คิดว่าอย่างนั้นมั้ย ชู”

ชูสุเกะยิ้มเฝื่อนๆกลับไปให้แทนคำตอบ

ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ เขารู้อยู่แล้วล่ะ

บุตรสาวจากตระกูลคิโชวอินที่เพียบพร้อมทุกด้านไม่ว่าจะเป็นคุณสมบัติ รูปสมบัติ หรือทรัพย์สมบัติ สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่ดึงดูดให้ผู้คนมากหน้าหลายตาเข้าหา แต่คนที่คู่ควรจะได้ยืนเคียงข้างเธอจริงๆ ชูสุเกะคิดว่ามีแค่มาซายะเพื่อนสนิทของเขา มันเป็นความจริงที่เขาเองก็ต้องยอมรับ

เขาเห็นสายตาชื่นมื่นจากมาดามคาบุรากิที่มองตามสองคนนั้นไปด้วยเหมือนกัน

มาดามเองก็ดูจะถูกใจเรย์กะมากเป็นพิเศษ อาจจะมากกว่าเด็กผู้หญิงคนอื่นๆที่เข้ามาใกล้ชิดกับมาซายะด้วยซ้ำ เธอมักจะเอ่ยปากให้มาซายะชวนคุณหนูจากตระกูลคิโชวอินมาเที่ยวเล่นที่บ้านเป็นประจำ แต่มาซายะปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใยทุกครั้ง

แต่ช่วงหลังมานี้ ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีขึ้นมาก จากเดิมที่มาซายะไม่เคยแคร์ผู้หญิงคนไหนนอกจากยูริเอะและคุณทาคามิจิ ก็มีเรย์กะเพิ่มขึ้นมาอีกคน ถ้าหากมาซายะคิดจะหันมองเรย์กะซักนิด แทนที่จะไปไล่ตามคุณทาคามิจิก็คงจะลงเอยกันได้ไม่ยากเย็น

อาการแสบและคันเกิดขึ้นในลำคอกับช่วงอก ชูสุเกะยกมือขึ้นปิดปากก่อนจะไอออกมา

เอาอีกแล้ว

กลีบดอกไม้สีขาวสามสี่กลีบหลุดร่วงออกจากปาก ชูสุเกะรีบซ่อนมันไว้อย่างมิดชิดในกระเป๋าเสื้อสูทก่อนที่ใครจะสังเกตเห็น โชคดีที่ยุยโกะหันไปคุยกับผู้ชายคนหนึ่งที่พยายามชวนเธอไปบ้านพักตากอากาศ และผู้ชายคนอื่นๆก็ไม่ได้สนใจเขาเพราะมัวแต่จับจ้องยุยโกะอยู่

ชูสุเกะยิ้มขื่นๆตอนสัมผัสกับกลีบดอกไม้ในกระเป๋า

เขามีอาการนี้มาตั้งแต่ม.1 คราวแรกมันก็เป็นแค่อาการไอเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร และคิดว่ามันคงหายไปเองตามกาลเวลา แต่เขาก็คิดผิด

ยิ่งนานวัน มันก็ยิ่งฝังรากลึก เติบโตแผ่กิ่งก้านสาขาในตัว ชอนไชจากหัวใจเข้าไปในปอดคล้ายกับปรสิต แต่ก็เป็นปรสิตที่งดงามเหลือเกินเมื่อเขาได้เห็นภาพเอ็กซเรย์ของปอดตัวเองที่มีสิ่งที่คล้ายกับดอกไม้เติบโตอยู่ข้างใน

Hanahaki Disease คือชื่อของอาการที่เขาเป็นอยู่นี้

ที่มาของโรคนี้ก็ช่างประหลาดหาสาเหตุไม่ได้ มันจะเกิดขึ้นกับคนที่ตกหลุมรักอีกฝ่ายข้างเดียวเท่านั้น และใช่ว่าจะเกิดได้กับทุกคนที่มีรักข้างเดียว อย่างมาซายะที่แสดงออกว่ารักยูริเอะเป็นบ้าเป็นหลังจนถึงขนาดหนีไปฆ่าตัวตายเพราะผิดหวังกับความรัก ยังไม่มีอาการของโรคเลยสักนิด

“ชู คอแห้งจังเลยล่ะ”

“งั้นกลับเข้าไปข้างในกันมั้ย จะได้หาอะไรดื่มด้วยไงล่ะ”

ทีแรกเขาก็คิดว่าจะเดินเข้าไปในสวนเพื่อตามหาสองคนนั้น แต่ยังไงมาซายะก็ต้องกลับมาที่โถงกลางเพื่อเล่นเปียโนให้แขกฟังตามกำหนดการณ์อยู่แล้ว

อีกอย่างเขากลัว...กลัวเหลือเกินว่าจะเข้าไปเห็นภาพที่อาจทำให้อาการไอเป็นดอกไม้ย่ำแย่มากไปกว่านี้อีก

รออยู่ในห้องโถงใหญ่ไม่นาน มาซายะกับเรย์กะก็กลับมา สีหน้าดูเหนื่อยๆพาให้สงสัยว่าไปทำอะไรกันมา

เมื่อเขาเข้าไปทัก เรย์กะก็ดูกระอักกระอ่วนแบบเห็นได้ชัด แสดงทีท่าว่าไม่อยากอยู่ใกล้เขาและมองตามมาซายะด้วยสายตาเว้าวอนเหมือนจะขอความช่วยเหลือ

“คิโชวอิน ไปกินโซเม็งทานาบาตะซะสิไป”

มาซายะหันกลับมาบอกว่าอย่างนั้น คราวนี้สีหน้าของเธอก็เลยดูดีขึ้นมาจากเดิมนิดหน่อย

“....เอ่อ ท่านคาบุรากิอุตส่าห์แนะนำมา ฉันเลยคิดว่าจะขอตัวไปรับประทานโซเม็งเสียหน่อยนะคะ”

เรย์กะกล่าวคำอำลาตามมารยาทก่อนจะเดินตัวตรงอย่างสง่างามไปหาพี่ชายของเธอ เขาเองก็ถูกยุยโกะควงแขนไปอวดคนนั้นคนนี้อีกเหมือนกัน เส้นทางของเราสองคนเหมือนค่อยๆไกลห่างกันออกไปทุกทีเหมือนสาวทอผ้ากับหนุ่มเลี้ยงวัวไม่มีผิด ต่างกันแค่สาวทอผ้าผมม้วนไม่ได้มีความรู้สึกรักใคร่ใดๆให้หนุ่มเลี้ยงวัวเลย

แต่เมื่อชูสุเกะหันไปมองเรย์กะเป็นหนสุดท้ายก่อนจะถูกยุยโกะลากไปอวดคนอื่น เขาก็ได้เห็นภาพที่ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น

ในมุมเล็กๆของงานที่ไม่ได้เป็นจุดสนใจมากมายนัก เรย์กะได้ยกมือขึ้นปิดปากและไอออกมา ดูเผินๆมันก็อาจจะเป็นแค่อาการไอธรรมดาทั่วไป แต่คนที่มองแต่เธออย่างเขาก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกตินั่น

แม้จะแค่ไม่กี่วินาที แต่กลีบดอกไม้สีชมพูอ่อนกลีบเล็กๆได้ร่วงออกจากปากของเธอ เรย์กะรีบซ่อนมันไว้ในผ้าเช็ดหน้าอย่างมิดชิดก่อนจะหันไปยิ้มแย้มให้กับคนที่เดินเข้ามาทักทาย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

อาการที่ว่านั่นไม่ต่างอะไรจากเขาเลยแม้แต่นิด

----------------------------
TBC.

เวิร์สนี้เป็นเวิร์สที่มาจากมังงะเรื่อง Hanahaki Otome ฮานะฮากิมาจากคำว่า 花(Hana) แปลว่าดอกไม้ และ 吐きます(hakimasu) แปลว่าอาเจียน แปลรวมกันตรงตัวคืออาเจียนเป็นดอกไม้

ฮานะฮากิเป็นชื่อโรคในเวิร์สนี้ เกิดขึ้นกับคนที่รักเขาข้างเดียว ยิ่งมีความรู้สึกรุนแรงมากเท่าไหร่ดอกไม้ก็ยิ่งโตเร็วขึ้นแล้วคอยทำให้เจ็บปวดจนร่างกายต้องขับความรู้สึกนั้นออกมาด้วยการไอและอาเจียนเป็นดอกไม้ ถ้าปล่อยไว้ดอกไม้ก็จะกัดกินร่างกายผู้ป่วยไปจนกว่าจะตาย วิธีแก้คือต้องสารภาพรักแล้วสมหวัง อีกทางคือผ่าตัดเอาดอกไม้ออก แต่จะมีผลข้างเคียงคือไม่สามารถรักคนคนนั้นได้อีกต่อไป แต่หนักๆมากก็คือรักใครไม่ได้อีกเลย ส่วนใหญ่ผู้ป่วยเป็นโรคนี้เลยเลือกยอมตายดีกว่าจะลืมคนที่รัก

พอดีวันนี้กูอ่านเรนเวิร์สอีกรอบแล้วลองเปิดหาเวิร์สอื่นๆว่ามีอะไรมั่ง เห็นเวิร์สนี้ดู angst ดีเลยหยิบมาเขียน

>>628 ขอบคุณโม่งฟิค โฮ เศร้าจังเลย จอมมารกับท่านเรย์กะ ถ้าสารภาพไปจะสมหวังมั้ยนะ TT^TT

>>628-629​ ของโคตรดี​ แง๊​ กูกราบงามๆสามสิบทีเลยจ่ะแม่

>>631 อิหยังวะ

ผิดมู้ปะเนี่ย

>>634 โทรลน่ะ มันไปฟลัดกระทู้แบบนี้ทุกห้อง ตอนนี้แจ้งแอดมินไปแล้ว

ฟิคมึงดีมาก อห ใจกูปวดร้าว ฮือออออออออ ขอบคุณมากๆๆๆๆ

คือหายไปแล้วเจอเเฟนแอาร์ตในพิกซี่คิดถึงเลยมาเปิดทู้อ่าน กลับมายังเห็นเพื่อนโม่งอยู่คดชื่นใจเลยว่ะ

เข้ามาส่องด้วยความหวังทุกวัน ก่อนจะจากไปอย่างสิ้นหวัง......

ใครได้ภาษาญี่ปุ่นช่วยส่องในนาโร่ให้หน่อยได้ป่าวว่ามีใครมาพูดถึงบ้างมั้ยอะ มันมีพวกคอมเม้นปะ?

>>628 >>629 ขอบคุณโม่งฟิก

>>628-629​ กูชอบเวิร์สเน้!!! ไม่คิดว่ามีใครจะแต่งเล๊ยยย ขอบคุณมากกกกกกก เลิฟยู้วววว

วันก่อนกูเห็นในทวิตว่าคนแต่งที่ลาไปคลอดเค้ากลับมาอัพนิยายหลังจากผ่านไปเก้าปีว่ะมึง เรายังต้องมีความหวังต่อไปใช่มะะะ ท่านฮิโยโกะะะ

เพิ่งกลับไปอ่านใหม่อีกรอบจนถึงตอนล่าสุด นานๆทีกูจะเจอนิยายชายหญิงที่ถูกจริตกับนางเอกนะเนี่ย ฮืออออ

>>642 กูเผลออ่านผิด นึกว่ามึงมีข่าวว่าท่านฮิโยโกะจะกลับมาแต่งหลังจากนี้ 9 ปี ดีใจเก้อเลยกู

>>628-629 กี๊ดดดดดดดดดดดด ของดจีย์ ขอบคุณมากค่าาา อยากอ่านต่อแล้วเนี่ย YwY

เอิ่ม ถ้าจะต้องรอถึง 9 ปีจริงๆ นี่... คือต้องให้ลูกเข้าเรียนขั้นประถมไปจนกว่าจะเข้าที่เข้าทางเลยนะ รึควรจะคิดว่ายังดีกว่ารอลูกขึ้นมัธยมดีวะ

>>644 ถึงจะต้องรอ 9 ปีก็ยังดีใจสินะ เอาจริงๆ เผลอแป๊บเดียวก็จะ 2 ปีแล้วนี่หว่า

แบบนี้กุต้องรักษาตัวดีๆ เลยนะ กลัวเป็นอะไรไปก่อนได้อ่านตอนจบ

>>647 คงฟีลเดียวกับที่แม่กูรอคำสาปฟาโรห์กับหน้ากากแก้วจบ
แม่ขา หนูเข้าใจแม่แล้วค่ะ...

เง้อ 2 ปีผ่าไปไวมาก

ผ่านไม่ใช่ผ่า

ผ่าไปไวจริงๆ ด้วยเนอะ
รู้ตัวอีกทีก็แก่กว่าพวกท่านเรย์กะไปอีกปีซะแล้ว
ความชรานี่เป็นศัตรูของหญิงสาวจริงๆ

>>651 หยะ...อย่ามาพูดเรื่องอายุแถวนี้!!!!
มึงแค่!!!เลยวัยม.ปลายมา กูนี่สิเลยวัยท่านพี่แล้ว orz
แต่ว่าในโม่งอาจจะมีวัยทานุกิก็ได้นะ ท่านอาวุโสได้โปรดเผยตัวออกมา!!!

>>652 จ- ใจเย็นๆ ก่อนนะคะเพื่อนพ้องสาวโม่ง /จับบ่ามึง

คือบับ... ความหมายของกูก็คือ แก็ปอายุกูกับแก๊งท่านเรย์กะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งปีแล้ว พูดแบบง่ายๆ คือ กูแก่กว่าเดิมอีกหนึ่งปีแล้วนั่นเอง (ในขณะที่ตลค. ในเรื่องอายุเท่าเดิม)

มึงไม่ต้องห่วงนะโม่งเพื่อนรัก กูก็วัยทำงานเหมือนกันจ้ะ /กอดคอร้องไห้ไปกับมึง

เรื่องนี้คนวัยทำงานอ่านเยอะนะ กูเองก็เลย...วัย...ท่านพี่...ไปแล้ว...เหมือนกัน

กรี้ดดด กุเลยวัยท่านพี่ไปอี้กกกก~

กรี๊ดดดดดดดด กูวัยพอๆกับท่านพี่ แต่จิตใจยังเท่าท่านเรย์กะนะ หุหุ

>>656 แต่ถ้านับอายุรวมวิญญาณของชาติที่แล้วด้วย เจ้าแม่ก็เป็นคุณป้าคนนึงนะ //หลบตีน

>>648 หยาบคาย​มากค่ะมึง
กูรอหน้ากากแก้วจบมาตั้งแต่ประถมแล้ว แอบดีใจที่มีเล่มใหม่ออกมาเล่มนึง จนตอนนี้แทบไม่มีความหวังใดๆแล้ว 😭

>>656 มึงๆ >>657 ว่ามึงแก่แน่ะ /สุบสิบๆ

ทางนี้ยังเอ๊าะๆ 5555 ขอฝากตัวด้วยนะคะ ผู้สูงวัยทุกท่าน โฮะๆๆๆๆ

>>657 มึงงงง ใจร้ายมาก แง้ // ว่าแต่ท่านเรย์กะนี่จิตใจคงไม่โตแล้วสินะ อายุรวมๆก็ราวๆ 40 ละ แต่โดนเด็กมอปลายข่มเอาๆ

กลับมาอีกทีก็ต่อจากฟิคบ้านพักคนชรา​เลยสินะ

>>662 จบที่ทุกคนอยู่ในฮาเร็มของคานซัง มีเจ้าแม่เป็นภรรยาหลวง นอกนั้นคืออีหนูเมียรอง เมียบ่าว

กรุอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ยังไม่มีแฟน ชีวิตรักเป็นเหมือนท่านเรย์กะ สาปแช่งคนหมู่บ้านมีรักไปวันๆ ตอนนี้กรุลงจากคานมาหลายเดือนแล้วท่านเรย์กะก็ยังไม่อัพ กรุท้อ

ส่วนกูโสดยังไงก็ยังงั้น
อา... ความรักคืออาหารที่กูแดกเข้าไปทุกวัน

>>661 แต่ถ้านางเอาจริง สองหน่อนั่นก็คือลูกกระจ๊อกบนฝ่ามือของนางนะเหวย 555555

>>664 คนจากหมู่บ้านมีรักตรงนั้นน่ะ ยิน-ดี-ด้วย-นะ/กัดผ้าเช็ดหน้า 😂

>>664 กูหนักกว่ามึงตรงกูเข้าไปอยู่หมูบ้านมีรักชั่วคราวแล้วย้ายกลับมาสู่หมู่บ้านคานทอง ;^;

>>668 ยินดีต้อนรับกลับมึง หมู่บ้านนี้อบอุ่นจะตายจะหนีไปทำไม//กัดฟันมอง >>664 แรง

>>664 ขอมองแรง

ใครมาขิงแฟนในนี้ขอให้โดนแบงค์พันหนึ่งใบบาดนิ้ว

>>671 อย่าว่าแต่เเฟนเลย แบงค์พันยังไม่มีสักใบเลยค่ะ ฮรึก..

บ้าเอ้ยเจ้าพวกหมู่บ้านมีรัก*โปรยเกลือ* >>664

แห้งแล้งอะไรเช่นนี้

ยังมีความหวังว่าเขาจะกลับมาเขียนต่อมั้ยวะ
กูนอนแห้งละ

ถาหน่อย นิยายไม่ได้อัพตั้งนานพวกมืงเอาอะไรมาคุยกันอะ กูไม่ได้ตามนาน หรือนิยายอัพในเว็บอื่น

>>676 กาวและความหวังไงเพื่อน *ยื่นถังกาวให้*

ปกติกูไม่ค่อยได้เข้ามู้นี้บ่อยนักหรอก แต่เห็นโพสของ >>676 แล้วแบ่บ... แง 55555

ส่วนกุกับแฟนรักกันดีมาตลอด หมดปัญหาค่ะ //ขิงบ้าง เผื่อจะมีแบงค์พันลอยมาบาดนิ้วให้ชื่นใจ เงินหมดตั้งแต่ต้นเดือนเลยโว้ยยย แง

ปล. เจอะมังงะ The Daughter of the Albert House Wishes for Ruin อันนี้มา นางเอกหัวสว่างเป็นช็อคโก้โคโรเน่เหมือนท่านเรย์กะด้วยมึง
แต่น่าสงสารกว่าตรงที่มันเป็นทรง Default แบบที่ไม่สามารถ edit ได้ด้วยนะ

ภาวนาให้ท่านเรย์กะขอท่านแม่เปลี่ยนทรงผมให้ได้ในสักวันนะคะ

ช่วงนี้แนวๆนางร้ายแม่งโคตรฟีเว่อในหมวดมังงะของแมวดุ้น เฟซกูนี่เต็มไปหมดเลย อย่างที่ชอบตัวประกอบมั่ง เจ้าหญิงหมาบ้ามั่ง
ไม่ก็เรื่องที่>>679 บอก กับอีกเรื่องนึงที่นางเอกชื่อว่าเบอร์เทีย เห็นแวบๆอยู่ นางเอกนี่นิสัยแบบท่านเรย์กะเลย แต่ไปทางบากะริน่ามากกว่า
อ่านแนวนี้ทีไรนึกถึงท่านเรย์กะ เศร้าว่ะ กูก็อ่านท่านเรย์กะวนๆไปจนกว่าจะมีตอนใหม่ ฮือ

จริง แนวนางร้ายเยอะมาก แต่ในใจกูก็ให้เจ้าแม่คือที่สุดอยู่ดี คิดถึงเจ้าแม่และผองเพื่อนจังวุ้ย

>>681 +1 ท่านเรย์กะคือที่หนึ่งของกูจริงๆ แต่รองๆมาน่าจะเป็นไอรีนกับท่านจอมมาร กูค่อนข้างชอบตรงสองเรื่อนี้สตอรี่ดี กูยังรอท่านเรย์กะเสมอนะ ฮรือออออออออ

จริงมึง ถึงช่วงนี้กูจะชอบนุ้งเบอเทียกับเอริก้าจังม๊ากมาก
แต่ยังไงท่านเรย์กะก็ที่1อยู่ดี

กูก็ชอบน้องเบอร์เทีย นางดูซื่อๆเหมือนหมาน้อยดี แต่แอบสงสัยว่านิยายหรือการ์ตูนแนวๆนี้ทำไมชอบให้นางเอกเก่าเป็นนางร้ายของเรื่องจังวะ แบบอีเจ๊นกในเรื่องน้องเบอร์เทีย หรืออีนางเอกที่จะทำรูทฮาเร็มในเรื่องของไอรีนอะ พอมาดูแล้วรู้สึกจะมีไม่กี่เรื่องเลยมั้งที่อดีตนางร้ายกับนางเอกมาเป็นเพื่อนกันแบบท่านเรย์กะกับวาคาบะ

กุเห็นในนายท่านเรื่องคู่หมั้นเป็นตัวร้ายที่ม้อบได้กับตัวร้ายอะ อันนั้นนางเอกเดิมซวยโดนหลอกใช้ว่ะ แต่นางเอกไม่ใช่นางร้ายนะ // ขอโทษ เห็นพูดถึงเบอเทียเลยเผลอ เบอเทียกุก็ชอบ เจ้าหญิงหมาบ้ากุก็ชอบ บ้านอัลเบิร์ตนี่กุปลื้มนางเอกหัวหลอดมาก แม่งเท่ แต่จริงๆ กุแอบเชียร์ให้มันได้กับเจ้าชายนะ 5555

>>685 กูแอบเชียร์พ่อบ้านให้ได้กับเจ้าชายมากกว่า ส่วนนางเอกได้กับนางร้ายผมหลอดไปซะ //แค่กๆ

แนวนางร้ายกูให้ท่านเรย์กะยืนหนึ่ง​ รองมาคือบุตรีชะตาขาด​ จอมมาร เบอเทีย ตั้งแต่ท่านเรย์กะไม่อยู่กูก็ตามแนวทะลุมิติแทบจะทุกเรื่องแล้ว​ ของเกาก็ตาม​ หลายเรื่องก็ค้างพอๆกับท่านเรย์กะ​Orz

>>687 ของเกากูตามเกิดเป็นเจ้าหญิงพ่อไม่รัก กับหนูตาชมพู(กูชอบพี่ชายกับองค์รักษ์อ่ะ งื้ออออออ) ยุ่นก็มีเรื่องคคุณหนูกับหนูตาตี่(มังกรห่มหนังแกะชัดๆ) แต่อีกเรื่องที่กูยังตามแล้วค้างไม่หายคือท่านเอลิซ่า กูชอบท่านเอลิซ่าพอๆกับท่านเรย์กะก็ว่าได้

>>688 เรื่องเจ้าหญิงที่พ่อไม่รักนี่ ท่านพ่อคล้ายๆกิลกาเมซใน fate ป่ะ

>>689 กูตอบแทน น่าจะใช่ แต่ตาสีฟ้านะ

ถ้าจะอ่านมังฮวา (การ์ตูนเกาหลี) แนวกลับมาเกิดกูแนะนำอยู่ 3 เรื่อง ที่กูตามมานานละ ซึ่งตอนนี้ LC แปลไทยไปหมดแล้ว
- เอลิเซ่ LC Comico กูว่าอันนี้เนื้อเรื่องดีสุด
- Who Made Me a Princess LC Web Toon ชอบลายเส้นสุดในสามเรื่องที่อ่าน >>689 เรื่องนี้แหละที่มึงน่าจะถาม
- The Abandoned Empress LC Comico มีแอบๆ สปอยมาว่าพระเอกคนเดิม... ให้ทำไตกันก่อนอ่าน ส่วนตัวกูว่าเรื่องนี้คอมมิคโคแปลไม่ค่อยดีวะ

ถ้าอ่านมังงะยุ่น
- Akuyaku Reijou Nanode Rasubosu wo Katte Mimashita มีแปลในแมวดุ้น โคตรน่ารัก โคตรชอบบบบบบบบบบบบบบบ

ถ้าอ่านนิยายยุ่น
- The Villainess Noble Girl Wants to Slim Down Her Husband มีเล่มเดียวจบ ทางยุ่นออกมาจบแล้ว ไม่ใช่กลับชาติมาเกิด แต่เนื้อเรื่องดีมากๆ ควรอ่าน กูแนะนำ อิงค์ออกมา 113 ตอนละตอนนี้ เหมือนกูเห็นแว็บๆ ว่ามีแปลไทยในเด็กดี แต่กูอ่านอิงค์เอาเลยไม่ได้ตาม

กู >>690 ลืมเพิ่มนิยายอีกเรื่องหนึ่งคือ บุตรีดยุคชะตาฆาต กับขุนนางทั้งเจ็ด เซ็ตติ้งโลกได้น่าสนใจมากอ่ะมึง เรื่องนี้เรื่องโปรดของกูอีกเรื่องเลย

>>690 abandon empress ทำกูโกรธมาก กูเลิกอ่านทันทีที่รู้สปอยว่าใครพระเอก มันให้ฟีลแบบว่ามึงจะดิ้นรนเปลี่ยนชะตากรรมทำเตี่ยมึงเหรออีหอยหลอด

แต่ช่วงนี้เขาฮิตมาเกิดเป็นนางร้ายกันเหรอวะ กูเห็นมังงะแนวเกิดใหม่เป็นนางร้ายกันให้พรึ่บ แต่ยังไงกูว่าท่านเรย์กะก็ยืนหนึ่งในใจกูอยู่ดีอะ

>>692 มันฮิตมานานแล้ว แต่อยู่ในรูปแบบนิยายเฉยๆ

>>692 ฮิตกันนานละ แต่ไม่ค่อยมีคนเอามาแปลแบบฟีเว่อบั่กคั่กแบบทุกวันนี้ ยิ่งในเด็กดีนี่แนวนี้ฮิตมาปีสองปี ตอนนี้ก็ยังฮิตอยู่เลย แต่พลอตก็ลอกจากพวกที่แปลในแมวดุ้นนี่แหละ....

>>692 คือตอนแรกเปิดตัวมาอย่างดี ถ้าเกิดอีกครั้ง ข้าจะไม่รักท่านอีกต่อไปแล้ว เห็นเปรยๆ มาแบบนี้ พอมีคนสปอยว่าพระเอกคือใคร นั่นแหละมึงงง ที่เกริ่นมาตอนแรกทำไร้ความหมายไปทันที

>>692 >>695 +1 กูเสียดายยยยย เปลี่ยนตัวเองให้กลับไปหาผชคนเดิมที่เคยทำตัวไร้หัวคิด คือกูมีความเชื่อ(แบบผิดหรือไม่ผิด)ของตัวเองว่าถ้ามีคั้งที่หนึ่ง ย่อมมีครั้งที่สองอ่ะ

เอ่อ คอมเมนท์แบบ >>697 นี่คือฟลัดหรือโทร์ลใช่ไหม?? เอาออกยังไง

>>698 แจ้งไปที่ meta ให้แอดมินจัดการแล้ว เพราะงั้นก็เมินๆแม่งไปเหอะ

ช่วงนี้กูก็ชอบอ่านเวบตูนเกาหลี ตัวอักษรไม่เยอะเหมือนมังงะยุ่น ภาพสีอีก ใช่เลย
Who made me Princess กูแนะนำด้วย สนุกมาก ลายเส้นสวยมากกกก ดูแค่งานอาร์ตก็คุ้มแล้ว เนื้อเรื่องก็ดี ลงเรือเรียบร้อยแล้ว ขอให้เรือที่ลงเข้าเส้นชัยด้วยเถอะ
แนวนางร้ายฮิต แนวเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิง พ่อไม่รัก ก็ฮิตอยู่นะ มี
Daughter of the emperor เรื่องนี้ในโคมิโค่ ภาพสู้เรื่องบนไม่ได้เลย ตอนแรกๆ ก็อ่านสนุก เพลินๆ แต่มากลางเรื่องแล้วเอื่อยมาก นางเอกเหมือนไม่ได้เกิดใหม่ การกระทำอะไรไม่ค่อยโตตามเลย
อีกเรื่อง They say i was born king's daughter โคมิโค่เหมือนกัน เนื้อเรื่องแน่นดี นางเอกเกิดใหม่เป็นเจ้าหญิง ในโลกที่ผู้ชายเป็นใหญ่ อ่านแล้วเครียด ลุ้นแทนนางเอก
ฮิตอีก ก็มีเกิดเป็นตัวประกอบ มีสองเรื่องที่ชอบ
Raeliana เกิดมาเป็นตัวประกอบ ถูกคู่หมั้นฆ่า เลยไปหาพระเอกให้หมั้นกับตัวเอง จะได้ไม่ตาย เรื่องนี้ชอบภาพ นางเอกน่ารัก พระเอกเหมือนพี่เยี่ย 555555 หมายถึงหน้าตานะ ไม่ใช่นิสัย
Miss not so sidekick เรื่องนี้ตลกนางเอกมาก นางตั้งเป้าว่าอยากจะดูฉากของนางเอกจริงของเรื่อง กับ ตัวเอกชาย 3 คน เลยหาทางเข้าใกล้นางเอกของเรื่อง จะได้ดูแบบชิดขอบ อารมณ์คล้ายๆ กับท่านเรย์กะ ตรงที่มีจอมมารในเรื่องเหมือนกัน ชอบแกล้ง ชอบแอบมองนางเอก สนใจนางเอก แต่นางเอกไม่อยากอยู่ใกล้ อยากเลี่ยงมากกว่า เวลาคู่นี้อยู่ด้วยกัน กูโดขิโดขิ เหมือนจอมมารกับเจ้าแม่เลย อรั้ยยย

>>692 >>696 เรื่องนี้กูอ่านไปนิดเดียว ช็อตที่ไอ้ราชาตบหน้านางเอกแล้วรับไม่ได้จริงๆว่ะ มึงจะไม่มีหัวคิดยังไงก็ได้ แต่ทำร้ายร่างกายนี่รับไม่ได้สุดๆ >>690 สปอยล์ว่าพระเอกคนเดิมอีก เออ ดีละที่กูดรอปไปแต่เนิ่นๆ

Abandoned empress กุกร๊าวกะท่านพ่อมากกว่าอีก ผู้ชายในฝันชัดๆ หล่อโฮก อบอุ่นโฮก ส่วนพระเอกชาติเก่าแม่มชั่วได้ใจ เกลียดมันค่อด แต่พอชาติใหม่ เรายังพอรับได้นะ ถ้าทำใจมองมันเป็นคนละคนกันก็พอไหวอยู่ คือมีแววงี่เง่าอยู่แหละ แต่มันยังมีความเป็นห่วงนางเอกบ้าง คิดว่ามันไม่ได้เลวโดยสันดาน แต่คงมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้มันเกลียดนางเอก รอเฉลยปมอยู่ แต่เอาจริงๆ อ่านเพราะชอบโมเมนต์เวลานางเอกอยู่กับเพื่อน/ครอบครัวมากกว่า อ่านละรู้สึก healing แบบนางได้รับความรักความอบอุ่นที่ชาติก่อนไม่ได้มาเติมเต็มอะไรแบบนั้น

Who made me princess​ กูไม่ชอบนิสัยพระเอกเลย​ แอบเสียดายคนที่กูเชียร์​ไม่เข้าวิน

>>702 AE กูก็ชอบพ่อนางเอกเหมือนกัน ท่านพ่ออิสดาเบส ส่วนไอ้พระเอกเอามันไปทำปุ๋ยหมักเถอะ

>>703 ภาค2มันมาแล้วเหรอ ใครเป็นพระเอกวะ หัวขาวหรือหัวดำ

>>705
.
.
.
.
.
.
หัวดำ
.
.
.
.

>>706 แง้ กูอวยหัวขาว...

>>707 กุก็ทีมหัวขาว

>>707 กุก็ทีมหัวขาว​ อ่านแปลนิยายเอา​ มุมมองท่านพ่อกุชอบมาก

กูทีมหัวดำว่ะ อิอิ

>>706 วี๊ดดดด กูทีมหัวดำ อุอิ

ว่าแต่นอกเรื่องท่านเรย์กะไปยาวเลยจะดีเหรอวะ​ ผิดมู้แบบนี้

>>712 คงไม่เป็นไร (มั้ง) กูรู้สึกการเปรียบเทียบเรื่องอื่นๆกะท่านเรย์กะก็เป็นสีสันแบบนึง แถมหาเรื่องอื่นอ่านรอได้อีกด้วย
ปล. กูว่าคนในมู้นี้รสนิยมไปทางๆเดียวกันเยอะมากๆ 5555

ไม่เป็นไรหรอก ตอนนั้นยังมีคุยกันเรื่องเจ้าแม่นอนกัดฟัน เลยคุยเรื่องนอนัดฟัน ปรึกษาเรื่องนอนกัดฟันกัน แล้วก็มีโม่งหมอฟันให้คำแนะนำอีกตะหาก ยังมีตอนนั้นอีก คุยเรื่องของกิน คุยเรื่องที่เที่ยว แต่มันก็เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเจ้าแม่อะนะ เคสนี้ไม่รู้ว่าคุยข้ามเรื่องได้ปล่าวหว่า

กูชอบนะ เวลามีใครโยงนิยาย มังงะ หรืออะไรก็ตามกับท่านเรย์กะ เพราะกูก็ชอบโยงทุกอย่างกับท่านเรย์กะเหมือนกัน อย่างตอนนี้กูบ้าน้ำหอม ก็คิดเล่นๆว่าตัวละครในเรื่องจะเหมาะกับน้ำหอมอะไรน้า?
ในความเห็นกู ท่านเรย์กะเหมาะกับ coco mademoiselle กลิ่นหรู คุณหนูผู้ดี มีความวินเทจเบาๆเข้ากับหน้าท่านเรย์กะ
วาคาบะเหมาะกับ d&g light blue มีความร่าเริงสดใส ทะมัดทะแมง แอบแมนนิดๆ
เอ็นโจมีคนเดาว่าใช้เทียนหอมของ jo malone ก็น่าจะชอบน้ำหอม jo malone ด้วยหรือป่าว กลิ่น english oak and hazelnut เหมาะกับนางดี กูดมแล้วเห็นภาพผู้ชายใส่เชิ้ตขาว ดูสบายๆและเป็นผู้ใหญ่
คาบุรากิต้องน้ำหอมที่ผลิตให้ราชวงศ์อย่าง creed รุ่นที่เด็กม.ปลายพอใช้ได้ก็ erolfa ให้ความรู้สึกเป็นคุณชายที่รวย และมีระดับ แต่ความจริงแล้วเข้าถึงง่าย
ท่านพี่ ท่านเรย์กะเคยบอกว่าชอบแบรนด์อังกฤษ แต่กูนึกน้ำหอมอังกฤษที่เหมาะกับท่านพี่ไม่ออกเลยว่ะ กูว่าท่านพี่เหมาะกับ bleu de chanel ได้กลิ่นละนึกถึงผู้ชายในชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม สุภาพ เรียบหรู ดูดี แอบลึกลับ
ท่านอิมาริ เหมาะกับ tom ford noir de noir เซ็กซี่ มีเสน่ห์ น่าดึงดูด กลิ่นคาสโนว่ารวยๆ ยั่วยวนแบบมีชั้นเชิง

>>706 กูทีมหัวขาวอะ มึงงง
>>705 ภาค 2 ยังไม่มา แบบมังฮวานะ แต่นิยายน่าจะจบไปนานละ
>>712 กูว่าไม่น่าเป็นไรหรอก คือแนวโชโจมันมีหลายเรื่องที่อยากหวีดนะ แต่จะไปตั้งมู้มันทุกมู้เลยก็ไม่ไหว แวะๆ มาหวีดเรื่องอื่นในนี้บ้างเป็นสีสันให้มู้ แต่เรื่องหลักเราก็คือท่านเรย์กะอยู่ดี ติดที่ตอนนี้มันค้าง 299 เลยไม่มีเรื่องคุยไงมึง พูดเองเศร้าเองวะ

>>715 เออ กูก็คิดว่าถ้าเป็น chanel เจ้าแม่เหมาะกับ coco mademoiselle มันดูเป็นกลิ่นที่อยู่ตรงกลางระหว่างความเป็นผู้ใหญ่แบบพวก no.5 หรือพวกน้ำหอมสาววัยรุ่นที่ดูสดใสแบบพวกตระกูล chance แต่อีกตัวที่กูว่าเหมาะกับเจ้าแม่ก็ Gabrielle อะ อันนี้กลิ่นหอมนัวๆคล้ายๆ jadore ของดิออร์ แต่กูชอบของชาแนลมากกว่า กลิ่นมันคลาสสิคมากกกกกกกก เข้ากับผมหลอดโรโคโค่ของเจ้าแม่ฝุดๆ
แต่ท่านพี่กูนึกถึง Chanel Platinum Egoiste หอมเย็นๆ สะอาด หรู ผู้ดีมากๆ
กูว่าคาบุเหมาะกับ bleu de chanel มากกว่า เพราะกูว่ากลิ่นมันดูมีความทะมัดทะแมงกว่าตัวบนอะ อีกตัวก็ Dior Savage ตัวนี้ดูมีความป่าเถื่อนนิดๆ 555555 อาจจะด้วยป๋าเดปป์เป็นพรีเซนเตอร์มั้ง เข้ากับคาบุที่เจ้าแม่ชอบนินทาในใจว่าเหมือนพวกสัตว์ป่าอะไรแบบนั้นอะ
เอ็นโจ ถ้า jo malone กลิ่น woodsage and sea salt ก็เหมาะกับฮีนะ หอมสะอาดเบาๆ คุณชายๆหน่อย อีกตัวก็ oud and bergamot หอม สะอาด หรู ผู้ดีเหมือนกัน แต่กูว่า Tom Ford Grey Vetiver ก็เข้ากับฮีดีเหมือนกันนะ ตัวนี้กูว่ามันหอมแบบลึกลับหน่อยๆ
วาคาบะ กูนึกถึงพวก marc jacob ตระกูล daisy ว่ะ หอมสดใสร่าเริงเหมือนฤดูร้อน สีฟ้ากูว่าเหมาะกับนาง
อิมาริ น่าจะเหมาะกับ Armani Code หอมนุ่มๆ แต่ก็แอบเซ็กซี่
อาริมะ นึกถึง Bvlgari pour homme หอม เรียบง่าย ดูนิ่งๆและสุภาพ เข้ากับบุคลิกของฮีดี

>>715 กูว่า Coco Mademoiselle เร็วไปสำหรับเจ้าแม่ว่ะ ถึงจะดูไฮโซยังไง แต่น้ำหอมกลิ่นนี้ไม่เหมาะกับเด็กมัธยม ถ้าทำงานแล้วนี่เหมาะมาก กูให้ความเข้ากัน 10/10 ตอนนี้ Chance หรือ Jadore ไปก่อนละกันนะ

>>712 ถ้าแค่แนะนำว่าเรื่องไหนคล้ายๆ กับท่านเรย์กะบ้าง กุว่ายังพอไหวอยู่ แต่ถ้ามาหวีดเนื้อเรื่องหรือตัวละครกุว่าควรไปมู้อื่นดีกว่า เพราะยังไงชื่อมู้พูดถึงเรื่องท่านเรย์กะอย่างเดียว
>>716 ก็ตั้งมู้โชโจรวมแบบไม่ต้องแยกเรื่องไง จริงๆ กุอยากให้มีมู้โชโจนะ เพราะหาที่ให้ไปหวีดไม่ได้เลย
ในความคิดกุว่าควรตั้งมู้ใหม่ไปเลย อาจจะไปตั้งในบอร์ดมังงะเพราะกุคิดว่าส่วนใหญ่พวกมึงอ่านจากการ์ตูนกัน

>>719 จริงๆในห้องอนิเมะมังงะ มันมีกระทู้การ์ตูนโชโจอยู่นะ แต่ไม่ค่อยได้รับความนิยมมั้ง ไม่ค่อยเห็นใครคุยเท่าไหร่

>>719 ขุดวาร์ป https://fanboi.ch/animanga/5098/recent/

>>717 มึงยก Sauvage ของป๋าสุดหล่อกูแล้วบอกเหมือนคาบุเรอะ???

เออ...แต่ในแง่ของความเด๋อด๋า ป๋าก็มีความคาบุจริงๆ แหละ Y_Y!

>>722 หมายถึงความเท่แบบเถื่อนๆเว้ย ไม่ได้หมายถึงความเด๋อ 55555555555

>>723 ต...แต่กูนึกภาพคาบุเท่ไม่ออกเลยนะ...
มองผ่านฟิลเตอร์เจ้าแม่จนคาบุกลายเป็นไซซายะไปแล้วเนี่ย!
ปล. เพิ่งไปเจอนิยายเรื่อง The Magnificent Battle Records of a Former Noble Lady มา จะบอกว่าสนุกดีเฉยๆ ...เพราะแปลไทยก็ดรอป แปลอิ๊งก็ดรอป อย่าหลงไปอ่านล่ะ เดี๋ยวค้าง Y_Y

>>724 ถ้ามองคาบุต้องมองผ่านฟิลเตอร์คนอื่นว่ะถึงจะเห็นความเท่ของพระเอกโชโจ แบบมุมมองคันตะที่กูอ่านแล้วรู้สึกเป็นครั้งแรกว่าเออ มันก็หล่อนี่หว่า แต่มองผ่านฟิลเตอร์เจ้าแม่นี่กลายเป็นไซซายะตลอด

>>717 คาบุนี่ตอนแรกกูนึกน้ำหอมที่เหมาะกับนางไม่ออกเลยว่ะ คนที่มีออร่าเป็นจักรพรรดิแต่ข้างในบ้าๆบวมๆเนี่ยต้องเหมาะกับอะไรวะ 555
ท่านอิมาริมีอีกตัวที่กูคิดว่าเหมาะคือ by killian bad boys are no good but good boy are no fun เจ้าของแบรนด์บุคลิคคล้ายๆพี่แกดี
>>724 โฮ มึงจะมาบอกว่าสนุกดี แต่อย่าไปอ่านไม่ด้ายยยยย

>>725 ถ้าคาบุในมุมมองเจ้าแม่จะเด๋อขนาดนั้น ชักอยากอ่านเรื่องเจ้าแม่ในมุมมองคาบุแล้วสิ คงเด๋อมิใช่น้อย

เอ้ย กุว่าคันตะนี่หล่อทุกตอนนะ ออร่าหนุ่มน้อยที่จีบพี่สาวด้วยของกินลอยมาเลย เชียร์เรือคันตะค่ะ❤️
ถ้าคบกับคันตะ เจ้าแม่ก็เหมือนได้คบทั้งคะนตะทั้งฟู้ดซังไปพร้อมๆกันเลยนะ

>>727 กูว่าเจ้าแม่ในมุมมองใครก็เด๋อหมดล่ะว่ะ 555555

>>726 แค่ชืน้ำหอมก็แซบละมึง 555

>>726 อห. ชื่อน้ำหอมมึง 555555555

Ky แปป ใครไปลบสารบัญอาหารออกจากโฟลเดอร์ใน google doc อีกแล้ว ใครก็ได้เอากลับคืนไปให้ที

กูย้อนกลับไปอ่านรอบที่ n ก็รู้สึกว่าเจ้าแม่มีใจให้เอ็นโจว่ะ ไม่งั้นไม่หมดอาลัยตายอยากตอนเห็นยุยโกะมาควงแขนต่อหน้าหรอก แต่กูสงสัยนิดๆว่ามันเริ่มจากตอนไหนวะ ปกติอยู่กับเอ็นโจทีไรนางเผ่นทุกที เขาให้อะไรมาก็เอาไปทิ้งหรือดูเฉยๆไม่ยินดียินร้าย แถมก่อนหน้านั้นนางก็ไปปิ๊งรุ่นพี่ ไปกินข้าวกับคุณน้าของมาโอะ เอ็นโจก็ไม่ได้อยู่ในสารบบความคิดนางด้วยซ้ำ ไม่เหมือนคาบุที่นางคำนึงถึงแทบทุกตอน เพื่อนโม่งมีความเห็นว่าไงกันบ้างง่ะ อยากชวนคุยประเด็นนี้

>>733 กุว่านางคิดแต่ไม่เล่าให้พวกเราฟัง

>>734 กูคิดเหมือนมึงอ่ะ อาจจะค่อยๆเริ่มชอบทีละนิดแล้วพยายามปิดกั้นตัวเองว่า ไม่ ฉันไม่ได้ชอบเขา ใครจะไปชอบจอมมารแบบนั้นเล่า บลาๆๆ

เจ้าแม่อาจจะเริ่มชอบเอ็นโจตอนที่มาทวงบุญคุณก็ได้นะ———

กูก็ว่านางคิดแค่ไม่เล่าให้คนอ่านฟังเฉยๆ เพราะนางก็หลุดข้อมูลเล็กๆน้อยๆของเอ็นโจมาเรื่อยๆ แสดงว่ามองอยู่เหมือนกัน รู้ว่าเขาไม่เคยบริการรินเครื่องดื่มให้ใคร รู้ว่าไม่กินของหวาน ถ้าไม่สนใจก็ไม่รู้หรอกเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้

>>728 กรุเห็นด้วยกับความเห็นนี้ นอกจากนั้นยังได้เป็นครอบครัวเดียวกับวาคาบะด้วยนะ

เดทในเทศกาลงานวัด

"เอ๋ เลี้ยงเหรอ ดีใจจัง"

โคโรเน่ยิ้มตาเป็นประกายเมื่อเราบอกว่าจะเลี้ยงทาโกะยากิตอบแทนที่โคโรเน่เลี้ยงขนมในครั้งก่อนที่ไปดูหนังด้วยกัน

แม้ว่าทาโกะยากิจะราคาแค่สามร้อยเยน ยังซื้อช็อกโกแล็ตที่โคโรเน่กินวันนั้นไม่ได้เลยซักชิ้น แต่เจ้าตัวท่าทางดีใจมาก เป็นผู้ใหญ่แล้วแท้ ๆ แต่กลับเข้ามากอดแขนเราเหมือนนัตสึมิ น่าขายน่าชะมัด เราพยายามเอาศอกยัน ๆ โคเรเน่ออกไป แต่ยัยพุดดิ้งน้ำเต้าหู้อาศัยที่เรามือหนึ่งถือถาดทาโกะยากิ อีกมือหนึ่งถือยากิโซบะ ไม่มีปัญหาจะต่อสู้เข้ามากอดหนุบหนับเหมือนขนมโมจิ เราเลยได้แต่ยอมเพราะกลัวของกินที่ซื้อมาจะเทกระจาด

ระหว่างทางที่ไปนั่งกินโคโรเน่ยังซื้อสายไหมกับข้าวโพดปิ้ง บ่นเสียงงุ้งงิ้งว่างดข้าวเที่ยงเพื่อมากับเราโดยเฉพาะ เรารำคาญเสียงเพลงผิดโทนที่โคโรเน่ร้องเลยจิ้มทาโกะยากิยัดปาก โคเรเน่เคี้ยวหมุบหมับจนหมดแล้วก็ชมใหญ่ว่าปลาหมึกที่ใส่ชิ้นโตมาก ซอสก็เข้มข้น แน่ล่ะสิ ก็เป็นร้านที่เราชอบที่สุดนี่นา

ถึงยากิโซบะเจ้าใหม่จะไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ แต่โคโรเน่ก็กินอย่างปลื้มปริ่ม หัวเราะเหะ ๆ บอกกับเราว่ายากิโซบะถูก ๆ แบบนี้น่ะดีที่สุด เรามองโคโรเน่แล้วสงสัยว่าคุณหนูอย่างโคโรเน่เคยกินยากิโซบะสองร้อยเยนกับเขาด้วยงั้นเหรอ แต่ก็ไม่ได้ถามออกไป

พอแบ่งกันกินข้าวโพดปิ้งกับสายไหมเสร็จ เราก็อิ่มจนจุก ดูเหมือนจะกินเล่น ๆ แต่ความจริงก็เอาเรื่องเหมือนกัน กินอิ่มแล้วโคโรเน่ก็ร้องจะเล่นโน่นเล่นนี่ ทั้ง ๆ ที่ลากเราไปยิงปืนแท้ ๆ แต่ฝีมือกลับห่วยมาก ยิงไปสิบห้านัดไม่เข้าซักนัด บ่นว่าปืนไม่ตรงแล้วก็ขอเล่นอีกแต่เปลี่ยนเป็นปืนกระบอกใหม่ ต้องเล่นถึงสามตานั่นแหล่ะจึงจะยอมรับว่าตัวเองไม่มีฝีมือ

พอยิงไม่ได้ก็คอตก บ่นพึมพำว่าอยากได้โทโระโรนอิโมะทาโร่ เราสมเพชก็เลยจ่ายเงินเล่นไป โชคร้ายที่ตาแรกพลาดไปหกนัด แต่พอตาที่สองก็ยิงได้เข้าไปสิบสามนัด

"อยากได้ตัวไหนล่ะ"

เราหันไปถาม โคโรเน่ทำตาโต ราวกับได้ยินว่าเราจะแบ่งเงินที่ชนะลอตโต้ให้ แล้วก็เลือกตุ๊กตาที่น่าเกลียดที่สุดที่เราเคยเห็นมา นั่นอะไรน่ะ เผือกเหรอ ทำไมถึงไม่เลือกตุ๊กตาที่มันน่ารักกว่านี้นะ รสนิยมคนรวยนี่ประหลาดจริง ๆ

โคโรเน่พอได้ตุ๊กตาไปแล้วก็กลับมาคล้องแขนเราอีกรอบ ตอนนี้เราไม่ได้ถือของเต็มมืออีกแล้วแต่คิดว่าช่างเถอะ ดีกว่าปล่อยให้โคโรเน่หลงทางต้องตามหาให้วุ่นวาย หลังจากยิงปืนเสร็จก็ไปเล่นช้อนปลาทอง โคโรเน่ห่วยแตกตามเคย แต่พอเราช้อนให้ก็บอกว่าไม่เอา เราก็เลยยกให้เด็กที่นั่งเล่นข้าง ๆ ไป

ทั้ง ๆ ที่เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนเพิ่งกินไปยังไม่ทันย่อย แต่พอเห็นปลาหมึกย่างแล้วโคโรเน่ก็วิ่งเข้าหาอีกรอบ ตอนที่เจ้าของร้านเรียกตัวเองว่าคุณหนูสุดสวยก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกับเกิดมาไม่เคยมีคนชม เราไม่อยากจะดับฝันโคโรเน่ด้วยการบอกความจริงว่า 'จะหน้าตาแบบไหนพ่อค้าก็ชมทั้งนั้นแหล่ะถ้ามาซื้อของ' เลยเงียบ ๆ เอาไว้ ความจริงวันนี้โคโรเน่ก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดอะไร ถึงจะใส่ชุดยูคาตะที่แสนไม่เข้ากับทรงผมสว่านก็เถอะ ผู้หญิงญี่ปุ่นคนไหนใส่ชุดยูคาตะก็ดูดีขึ้นทั้งนั้น วันนี้โคโรเน่เลยจัดว่าพอไปวัดไปวาได้ แต่ยังไงก็ไม่ใช่ 'คุณหนูสุดสวย' เด็ดขาด

โคโรเน่ซื้อปลาหมึกให้ตัวเองตัวหนึ่ง ให้เราอีกตัวหนึ่ง ยืนฉอเลาะเจ้าของร้านเสียงอ่อนเสียงหวานจนได้ปลาหมึกตัวเล็กแถมมาอีกตัว พอเราบอกว่ายังอิ่มอยู่กินไม่ลงก็พูดหน้าตาเฉยว่าเพื่อไม่ให้เสียของ จะกินตัวใหญ่สองตัว ให้เรากินตัวเล็กแทน

ตกลงเธอเอาของกินไปเก็บไว้ที่ไหนน่ะ ในโอบิเหรอ กินเยอะขนาดนั้นเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก

ได้ปลาหมึกไปสองตัวยังไม่พอใจ พอเดินผ่านร้านผลไม้เคลือบก็ซื้อแอ๊ปเปิ้ลเคลือบน้ำตาลกับช็อกโกบานาน่ามาอีกอย่างละไม้ เราอ่อนอกอ่อนใจกับพฤติกรรมการกินแหลกของโคโรเน่ไปเลยไม่คิดออกปากห้ามอะไรอีกแล้ว

ไหน ๆ โคโรเน่ตั้งใจจะกินให้ตัวแตก เราเลยซื้อไทยากิกับเบบี้คาสเทล่าที่ยัยนั่นแอบเมียงมองมาด้วย ตอนไปนั่งกินอีกรอบโคโรเน่พยายามปฏิเสธไม่กินขนมที่เราแบ่งให้ แต่สุดท้ายก็ "คำเดียวนะคะ" เหมือนเดิม แล้วก็กินของเราไปครึ่งถุง

เที่ยวเสร็จเราก็ไปส่งโคโรเน่ที่สถานีรถไฟ ดูเหมือนว่าโคโรเน่จะแอบที่บ้านออกมาเที่ยว เรายังกังวลว่าโคโรเน่จะกลับบ้านถูกรึเปล่า แต่โคโรเน่บอกว่าสบายมากเพราะทำบ่อย

"วันนี้ขอบคุณคันตะคุงมากเลยนะคะ ไม่ได้รู้สึกสนุกอย่างนี้มานานมากแล้ว"

"ถ้าชอบปลาหมึกคราวหน้ามาที่บ้านจะทำปลาหมึกย่างเนยกับโชยุให้กิน" เราบอก ปลาหมึกของเทศกาลแห้งไปหน่อยเพราะอังไฟไว้นาน ถึงโคโรเน่จะไม่ได้บ่นอะไร แต่เราคิดว่าควรให้โคโรเน่ได้ลองกินแบบที่อร่อย ๆ จะได้ไม่ลิ้นเพี้ยนทำอาหารมั่วซั่วอีก

"ถ้าอย่างนั้นก็ขอรบกวนด้วยนะคะ" โคโรเน่บอกก่อนจะลาขึ้นสถานีรถไฟอย่างคล่องแคล่ว ไม่เหมือนคุณหนูที่เอาแต่นั่งรถยาว ๆ เลยซักนิด

ในคืนนั้นกว่าเราจะได้นอนก็ดึกมาก เพราะท้องอืดจากการกินเยอะเกินไปหรอก ไม่ใช่ว่าพยายามหาที่ไปเที่ยวกับโคโรเน่ครั้งต่อไปเลยซักนิด

จบ

เพื่อนโม่งงงงงง เพื่อนกูบอกว่าเคยเห็นทวิตของท่านฮิโยโกะบอกว่าลาไปพักร้อน (เพื่อนกูบอกกดกูเกิ้ลทรานแปลแบบนั้น) ช่วงหลังแปลไทย 299 เสร็จได้ อันนี้ไม่รู้จริงไหมนะ เพื่อนกูบอกว่าทวิตโดนลบไปแล้ว ขอให้จริงเถอะ พวกเรายังมีความหวังง

>>740 ท่านฮิมีทวิตด้วยหรอออ!!?

>>738-739 ฟิคคคคค *^* อ่าน​เเล้วหิวเลยค่ะ!

>>741 ไม่ชัวล์นะมึง เหมือนเพื่อนกูเคยเห็นอ่ะ แต่นานแล้ว และแอคทวิตนั่นก็ลบไปแล้ว

>>738-739 ทำไมมันอ่านแล้วหิว ท่านเรย์กะกินตั้งแต่ร้านแรกยังร้านสุดท้ายเลย

มีคอมมิคใหม่จากคนที่ชอบวาดเรื่องนี้ออกมาละ คุยอะไรกันก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆมีคนกำลังหน้ามืดเพราะพิษรักแรงหึงแน่นวล
https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1140227312304005120?s=19

>>744 สงสารเอ็นโจจับใจ 55555555555
แต่จะโทษใครก็ไม่ได้ เพราะทำตัวเองเอง..

>>744 คุยกะนายม้ามืด

>>746 ไม่สิ กูจำผิด ต้องนายตัวสำรอง orz

>>738-739 กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เรือคันตะจงเจริญญญญญญ กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>744 กูจะร้องไห้... ไม่ใช่สงสารจอมมารนะ แต่กูอ่านไม่ออกสักตัว 5555

>>744 /ดำน้ำสาหร่ายพันคอ นายก็แค่หึงเท่านั้นแหละเอ็นโจ สหายร่วมทีวีไดเร็กซ์น่ะ ภาษีเหนือกว่าเห็นๆ

เจอรูปนี้นึกถึงฉากที่เจ้าแม่ไปเที่ยวบ้านเอ็นโจ อารมณ์มันก็คงประมาณนี้สิน้า
https://i.pinimg.com/564x/04/52/7a/04527a9a916bc29f68e2060923ee2282.jpg

>>751 คนพี่ไก่อ่อนเกินไปไม่น่าจะกล้าทำอะไรเจ้าแม่แบบนั้น 555555

>>752 น่าจะทำอยู่ในใจไปประมาณสิบล้านรอบได้ แต่ในชีวิตจริงนั้น......

>>751 เรื่องไรวะ มีแปลอิ้งไหม

ว่าจะกลับมาอ่านอีกหลายรอบละ พอเห็นจำนวนตอนแล้วขี้เกียจตลอดเลยกู 55555

>>755 เหมือนกันเลย 555555 อ่านได้อย่างมากก็ตอน 10 กูท้อแท้ รอตอนใหม่ออกค่อยอ่านใหม่ก็ได้วะ TT

ก็มันอดคิดไม่ได้ 55
https://pin.it/x3hmbicdnegkxu
https://pin.it/fqyx5p6klpipsp
https://pin.it/vevvj3usdp62l4
https://pin.it/azy3vjqtdzepx4

>>757 ชุดผู้หญิงน่ารักดี แต่ชุดผู้ชายไม่สวยอะ

>>754 ไม่ใช่ 751 นะ แต่เห็นลายเส้นสวยดีเลยลองเสิชดู ขึ้นว่า My Sister Picked up the Male Lead นิยายเเปลอิ้งได้ 2 ตอนอยู่เลย

>>757 เรื่องไรอ่ะเพื่อนโม่ง

ทางฝั่งญี่ปุ่นไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลยรึท่าน orz

>>761 ยังคง 299 อยู่เพื่อนโม่ง..

ภาพเซ็ตนี้ใครใจบุญช่วยแปลให้กูที๊

https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=74068870

>>763 กูช่วยได้เเค่อันเเรด
อันเเรกเป็นช็อคเมียน้อยประกาศความเป็นเจ้าของใส่หน้าสตอกเกอร์
"ใช่เเล้วล่ะ!"
"เราเป็นเพื่อนกันมาตลอดเลยล่ะ!"
"เนอะ!"
"อะอืม พวกเราเป็นเพื่อนกันค่ะ"

//กูไม่รู้คันจิตัวต่อจาก友อ่าาาา เเต่คงไม่หลุดไปจากนี้เท่าไหร่

>>764 友達 Tomodachi แปลว่า เพื่อน

W : ใช่แล้วล่ะ
W : ฉันกับคิโชวอินซัง เป็นเพื่อนกันมาตลอด!
W : เนอะ!
R : อ อืม
R : ฉันกับวาคาบะจังเป็นเพื่อนกัน!

อุ๊ก! เทอมหน้ากูจะลงวิชาภาษาญี่ปุ่น//กัดผ้าเช็ดหน้าแล้ววิ่งหนี

เหงามาก โม่งฟิกจ๋า~

https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1144942199769051141?s=19

กูอยากเห็นฉากนี้ในอฟช.จังโว้ย

เห็นแล้วกรุรีบวิ่งเข้ามาในโม่ง แต่ไม่ทัน >>768 อยากเห็นจังโว้ย

>>768 เป็นเรื่องราวในโลกคู่ขนานสินะ... ของจริงไม่มีทาง 😂😂

>>770 ไม่แน่นะ ถ้าจอมมารมันยังไก่อ่อนอยู่แบบนี้ เจ้าแม่อาจจะรำคาญลากมาจูบเองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยก็ได้ 5555

ว่าจอมมารป๊อด กูว่าเจ้าแม่ป๊อดกว่าว่ะ 5555555 เห้อ ก็ต้องรอลุ้นว่าใครจะเริ่มก่อน /จะมีวันนั้นมั้ยน้าาาาาาา

>>772 บทจะใจกล้านางก็กล้านะเว้ย แบบตอนที่ไปด่าคาบุหรือตบเกรียนซึรุฮานะ แต่ต้องให้นางเหลืออดแบบที่กูจะไม่ทนแล้วซะก่อน 5555555

>>773 เออ 5555555 แต่กว่าจะได้แบบนั้น ต้องรวบรวมลมปราณขั้นสุดยอดเลยนะ กูวางห้าบาท จอมมารจะต้องเป็นฝ่ายเริ่ม!!

กูวางคานลอยลำสิบบาท ไม่คู่กะใครทั้งนั้น จบมิตรภาพจ่ะ จอมมารก็แดกแห้วไป

กูเอาข้าวเหนียวหมูทอดกูเป็นประกัน ท่านฮิโยโกะจะไม่มาลงตอนต่อไปภายในปีนี้ *กระซิก*

>>775 มึงอย่าลืมฟู้ดซังดิ กูว่าจบคู่ฟู้ดซังแน่

กูบน ถ้าท่านฮิโยโกะมาอัพในปีนี้
กูจะยอมปั่นจักรยานรอบมอ 10 รอบ//ร้องไห้

กูบนบ้าง ถ้าอ.มาเขียนต่อ กูจะอัพฟิคที่กูเขียนทุกเรื่องเลย

ถ้าอ.มาเขียนต่อในปีนี้ กูจะวิ่งสะสมให้ได้ครบ 100 กม. และมาแปลต่อ โฮววววว

นักเขียนหายไปนานๆกุใจคอไม่ค่อยดีเลย เป็นห่วง ไม่มาต่อไม่ว่าอะไร แต่มาบอกเล่าเก้าสิบซักนิด เช่น ขอหยุดไปนานๆน้คะ ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่นี่กูค่อยเบาใจว่าเค้ายังอยู่ดีอ่ะ

>>781 จริง อีกอย่างพอหายๆ ไปนานๆ แล้วกลับมาส่วนใหญ่นักเขียนจะต่อไม่ติดด้วย แบบกูเคยเจอนักเขียนหายไปเกือบ 4-5 ปีได้มั้ง แล้วจู่ๆ วันหนึ่งก็อัพว่า เขียนจนจบแน่นอนไม่ทิ้ง มาลงตอนต่อไปได้สักเกือบครึ่งหนึ่งของตอน ก็หายยาวไปอีกหลายปี กูก็เข้าใจนะ แต่กูก็อดเศร้าไม่ได้

มีใครจำวันที่อ.หายไปได้แบบแม่นๆบ้าง กุจะไปหาข่าว กลัวเกิดเรื่องไม่ดี

>>783 วันสุดท้ายที่อัพในนาโร่คือวันที่ 20 ตุลา 2017 ตอนหกโมงเย็นอะ

เห้อ แล้วอาจารย์แกต้องหายไปตอนที่บ้านเอ็นโจชวนท่านเรย์กะเดทด้วยนะ หรือมันคืออาถรรพ์

ถึงอฟช. จะไม่เป็นใจ แต่นายอย่าเพิ่งท้อถอยนะเอ็นโจ *ตบบ่า*

>>786 โม่งฟิคอยู่เอาใจช่วยเอ็นโจอยู่น้า.. *ตบบ่าด้วย*

ใกล้มู้ที่ 31 แล้วหรอวะ มองจำนวนตอนท่านเรย์กะที่ไม่กระดิกเพิ่มแล้วเศร้า

>>782 มึงทำกูนึกถึงซาเทียร่า....;__;

แฟนๆเหนียวแน่นขนาดนี้ ทำไมท่านฮิไม่กลับมา T-T

>>789 จริงๆ กูพูดถึงซาเทียร่าแหละมึง...

>>791 กูตาม... กูเศร้า...... กูอยากอ่านต่อทั้งหมดเลย ฮือ.... เมื่อไหร่คนเขียนจะกลับมา ทั้งท่านฮิทั้งซาเทียร่าเลย

ไอ้ เควนทิน เบ็ค (Mystertio) ที่ทำตัวเป็นคนดีตอนแรกๆ แม่งจริงๆแล้วเป็นตัวโกง อดีตลูกน้องโทนี่

ตอนมันตาย แม่งยังเฉลยออกทีวี อีกว่า สไปเดอร์แมน คือ Peter Parker โคตรเหี้ย

แถมนิค ฟิวรี่ ในเรื่อง ดันเป็น ทาลอส (สครัล ในเรื่องกัปตันมาร์เวล) ปลอมตัวมา ไม่ใช่นิคจริงๆ อึ้งสัสๆ โคตรเนียน

เพื่อนๆโม่งต้องไปดู Spiderman Far From Home ให้ได้นะครับ

มีคนแจ้ง>>793 ในเมต้าแล้วนะ

กูล่ะรำคาญพวกเปิดหมอลำเสียงดังๆ แถวบ้านใครมีพวกไร้มารยาทแบบนี้ไหมวะ

>>793 มึงสปอยกูไม่ได้หรอก (ขำ) กูสายดูวันแรกทุกเรื่อง ถ้ามึงอยากสปอยมึงคงต้องนั่งไทม์แมชชีนไปอนาคตแล้วกลับมาสปอยกูแล้วล่ะ หรือไม่ก็ต้องดูรอบสื่อ ซึ่งน้ำหน้าอย่างมึง นิสัยแบบนี้เขาคงไม่เชิญไป (ฮา)

>>794 ขอบคุณที่บอกนะมึง เตรียมบินไปน๊ะจ๊ะ >>793

>>795 แถวบ้านกูใกล้อนามัย แล้วตอนสิ้นปีเขาจะจัดงานที่นั่น เปิดเพลงเสียงดังมากๆ จนกูไม่ได้นอน เป็นวันที่เศร้าที่สุดในการหลับของกูเลย แต่ทำไรไม่ได้ ถ้าเขารบกวนมึงสามารถไปฟ้องได้นะ

วันนี้วันทานาบาตะ เขียนขอให้อ.แกกลับมาได้มั้ยวะ 5555

>>797 ดีที่สุด ขอให้การรอคอยของแฟนคลับทั้งหลายทำให้ท่านฮิกลับมามีไฟ

ท่านเอลิซ่ามีตอนใหม่มา บอกว่าเป็นตอนใหม่ในรอบห้าเดือน...

*เหม่อมองดูวันอัพเดทล่าสุดของท่านฮิ*

>>799 การเปรียบเทียบทำให้กูเจ็บปวด ช่วงนี้เงียบจัง มีแค่กูที่สิงโม่งหรอเนี่ย

>>800 กุยังอยู่ ยังแวะมาเรื่อยๆ
แต่มู้เงียบจริงว่ะ

>>800 กูมาตลอดนะ แต่ไม่มีใครเปิดประเด็นไรให้คุย กูก็ไม่รู้จะคุยอะไรเท่านั้นเอง

>>800 กูก็แวะมาทุกวันสองวันนะ แต่ช่วงนี้เพื่อนโม่งเงียบๆกัน โม่งฟิกโม่งแฟนอาร์ตสบายดีหรือป่าวนะ โฮ

>>800 กูก็ไม่อยากเงียบเท่าไรนะ แต่กูชอบดดนบล๊อกไอดีตอนกูมีเรื่องอยากเมาท์ตลอด
กูเกลียดพวกโทรลล์ T_T พวกมันทำให้กูซวย

>>804 กูก็โดนบางครั้ง โดยเฉพาะตอนที่มีประเด็นให้คุย ตอบคนอื่นไม่ได้เลย โม่งฟิคหายเพราะเนื้อเรื่องห่างหายมั้งมึง จินตนาการเลยไม่บรรเจิด

>>804 กูก็โดนบล็อคไอพีเหมือนกัน เพิ่งโดนปลดบล็อคเมื่อวานนี้เอง แม่งเอ้ย

>>804 กูเคยโดนบล็อคครั้งหนึ่ง ตอนนั้นแตกตื่นมาก คิดว่ากูทำไรผิด ไปเช็คห้องแบน + อ่านกฎ ถึงรู้ว่าบนวงไอพีใกล้ๆ กัน กูงี้แบบอยากไปตบตัวต้นเรื่องที่ทำให้กูโดนแบน

แวะไปดูวันดูท่านเรย์กะตอนล่าสุดมา
JP 299 > 2017/10/20 18:39
TH 299 > 22 JAN 2018
ใกล้ครบรอบ 2 ปีที่ท่านฮิหายไปแล้ว

>>807 งอแง แต่กูไม่ท้อแท้ นิยายที่ถูกจริตช่วงนี้ไม่ค่อยมีเลย อ่านท่านเรย์กะวนๆตอนที่กูชอบเนี่ย

>>804 กูก็เคยโดนเหมือนกัน แล้วตอนนั้นกำลังจะลงฟิค พอกดส่งไม่ได้เพราะโดนแบนไอพีเลยโมโหกดลบไป.. TTTTTTTT

>>809 กูเข้าใจแบบไอเดียบรรเจิดแบบกูตอนนั้นว้าวมากจะเมาท์กะพวกมึงแล้วโดนบล๊อก....
กูลืมไปหมดเลยว่ะ T_T

ถ้าเน็ตบ้านกูโดนบล็อคก็ใช้เน็ตโทรศัพท์ ถ้าเน็ตโทรศัพท์โดนอีก กูก็เปิดปิดเน็ตใหม่เรื่อยๆ จนกว่าจะโพสได้ 5555555

>>811 ยอมแล้ว มึงใจเย็นมาก กูคงหัวร้อนไปละ 555

เพื่อไม่ให้ความพยายามของโม่ง >>811 สูญเปล่า ท่านฮิโยโกะต้องโพสต์นิยายตอนต่อไปแล้วนะคะ (ಥ_ಥ)

เราจะเปิดโหวตหัวมู้กันตอนราวๆ 880 ใช่ป่ะ กูอยากให้มู้คึกคัก แต่ก็ไม่มีไรคุย บางทีตอนช่วยกันตั้งหัวมู้อาจคึกตักขึ้นมาบ้าง

ท่านเรย์กะเนี่ย ยังไม่ได้เห็นงานอีเว้นท์วันเกิดสักกะที ถถ

>>815 จริงๆพวกการ์ตูนโชโจส่วนใหญ่จะลงข้อมูลตัวละครละเอียดพอตัวเลยนะ เช่นเกิดวันที่เท่าไหร่ สีที่ชอบ ของกินที่ชอบอะไรแบบนั้นน่ะ คิดว่าเจ้าแม่สมัยยังเป็นติ่งมังงะเรื่องนี้จะรู้ข้อมูลของพวกคาบุ เอ็นโจ อาริมะ วาคาบะรึเปล่าหว่า

>>816 จะว่าไป เจ้าแม่ไม่เคยไปปาร์ตี้วันเกิดใครเลยหนิ ทั้งที่ลูกไฮโซเยอะขนาดนี้ เขาไม่จัดงานกันหรอวะ

>>817 นางอาจจะพยายามเลี่ยงไรงี้เปล่า เพราะถ้าไปก็น่าจะเจอพวกเอ็นโจที่มาร่วมงานเหมือนกัน วงการไฮโซมันไม่กว้างอะ

>>817 อาจจะไปงานวันเกิดพวกเซริกะหรือซากุระโกะแต่ไม่บรรยายถึงป่ะ เหมือนตอนที่เซริกะมาบ้านก็ไม่ได้มีฉากให้เห็น แค่ท่านแม่บอกว่าเคยมาบ้านเท่านั้นเอง
ส่วนคาบุกับเอ็นโจกูว่าถ้างานไม่ใหญ่จริงหรือสำคัญจริงๆคงไม่ไป คาบุออกงานบ้านตัวเองก็หมดเวลาไปงานบ้านคนอื่นแล้วมั้ง 55555555

>>819 +1 กุว่านะ งานไหนๆใหญ่ๆ ทั้งท่านเรย์กะ คาบุกะเอ็นโจไม่มีทางพลาด มาสามคนตลอดแน่นวล ฟันธง

>>819 จะว่าไปงานเลี้ยงบ้านคาบุก็คงมีอีเว้นท์แน่ๆ บ้านเอ็นโจก็ควรจัดด้วยสิวะ ความลับเยอะจริงคนนี้ นอกจากจะเป็นจอมมารสองบรรทัดแล้ว แม่นางก็โผล่มาไม่กี่บรรทัดเหมือนกัน

เห็นนีดเดิลเฟลต์เฟลๆ ที่แชร์กันในเฟสแล้วคิดถึงเจ้าแม่เลยว่ะ 55555555 หลอนชิบ
สมควรอ่ะ เพราะแม่งทำยาก แค่กูแบ่งก้อนยังไม่เท่ากันเลย Y.Y

>>822 กูแค่เย็บผ้ายังกั้งๆเกๆเลยมึง T_T

กูอ่านจนเมื่อปาร์ตี้บ้านคาบุรากิแล้ว เจ้าจัดงานเลี้ยงจริงๆ แล้วบ้านเอ็นโจอะเหรออออ ไหนงานฟร้าาา หรือเจ้าแม่แค่ไม่ยอมไปเฉยๆ

>>824 งานบ้านเอ็นโจมีแต่งานวันเกิดน้องยูกิโนะอะเด่ะ แถมยังเป็นงานภายในเชิญแต่คนสนิทอีก

แต่พวกงานใหญ่อะไรพวกนี้บ้านคาบุก็จัดไปหมดแล้ว งานทานาบาตะ งานคริสต์มาส งานชมดอกไม้ งานชมหิ่งห้อย บ้านเอ็นโจไปจัดคงซ้ำซ้อนกันมั้ง

เหมือนบ้านเอ็นโจก็ไปงานบ้านคาบุนะ แสดงว่าในนิยายบ้านคาบุคงใหญ่สุดจริงๆ
แต่กูคาดว่าทุกเทศกาลมาดามคาบุก็น่าจะไม่ได้เหมาเป็นแม่งานหมด เพราะ เห็นเคยทักเจ้าแม่กับท่านพี่ว่าไม่ค่อยเจอตัวเจ้าแม่ น่าจะผลัดๆกันจัดมากกว่า แต่ช่วงที่จัดบ้านอื่นเขาคงส่งการ์ดเชิญทั้งครอบครัวเจ้าแม่อ้างว่าเด็กเลยไม่ไป พออีเว้นท์ม.ปลายเขาเจาะจงเชิญเลยปฏิเสธไม่ได้มากกว่า

>>826 ก็นิยายปูมาว่าบ้านคาบุเป็นอันดับหนึ่งแทบจะในทุกๆด้าน ก็คงเป็นตระกูลใหญ่สุดนั่นล่ะ เจ้าแม่เองก็ไม่ค่อยปฏิเสธเวลาบ้านคาบุมาเชิญไปงานนั่นนี่โน่นนะ แปลว่าสำคัญจริงๆถึงต้องไป
ว่าแต่บ้านเอ็นโจกับบ้านคิโชวอินนี่อยู่ระดับไหนหว่า แต่เป็นถึงสามผู้ยิ่งใหญ่ในซุยรันได้ก็แปลว่าตระกูลอื่นๆใน pivoine นี่เทียบไม่ติดเลยอะดิ หรือก็พอๆกับตระกูลอื่นๆ แต่ที่ได้เป็นสามผู้ยิ่งใหญ่เพราะบารมีเจ้าตัวกันวะ

>>827 น่าจะหมายถึงอำนาจบริษัททางเศรษฐกิจสามตระกูลพอๆกันล่ะมั้ง แต่คาบุอาจจะเป็นบริษัทที่ใหญ่กว่าอีกสองตระกูล เห็นมีช่วงนึงที่โม่งวิเคราะห์กันว่าบ้านสามหน่อน่าจะทำธุรกิจแนวไหนกันหนิ แต่ธุรกิจคงไม่ห่างกันมาก เพราะ ท่านพี่ก็ไม่ได้อะไรด้วย แถมบอกเรย์กะ ไม่ต้องเครียดด้วยนี่นะ กูพนันห้าบาท ท่านพี่รับช่วงต่อบริษัทคิโชวอินรุ่นเรืองแน่นวลลลล//ทาสรักท่านพรี่~

>>828 บ้านคาบุทำพวกการเงิน อสังหา โรงแรมไรงี้ใช่ป่ะ เห็นบอกมีสวนสนุกของตัวเองอีก แต่บ้านคิโชวอินกับบ้านเอ็นโจนี่ไม่บอกอะไรเลย อะไรจะลึกลับขนาดนั้น

>>829 กูว่าที่พูดมาน่าจะเป็นความรู้เก่าเจ้าแม่ชาติที่แล้ว ส่วนเอ็นโจกับคิโชวอิน น่าจะเป็นเพราะเจ้าแม่ไม่ได้ไปสนใจมากกว่า เอ็นโจอันนั้นไม่ใช่พระรองบทซูกับอวดรวยเลยไม่มี ส่วนที่บ้านมีพ่อกับพี่ชายที่ไม่ได้เคี่ยวเข็ญ แถมเจ้าตัวก็หาข้อมูลแต่ข้าราชการอีก
เอ็นโจนี่ตำแหน่งคงเหมือน ท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านอิมาริกับท่านพี่ ที่พูดถึงแค่ตัวตน พื้นเพไม่มี 555
คนที่พื้นเพชัดก็มีแค่คาบุกับวาคาบะ ที่ครอบครัวทำการทำงาน

กูมีลางสังหรณ์ว่าโรงบาลที่เจ้าแม่ไปรักษาคิ้วร่วงนั่นคือโรงบาลในเครือตระกูลเอ็นโจว่ะ 5555555555555555
ไม่ใช่อะไร ขนาดเซริกะยังรู้ว่าเจ้าแม่คิ้วแหว่ง สุดยอดสตอล์กเกอร์ประจำเรื่องก็ต้องรู้ดิ

>>831 โอ๊ะะ เจ้าแม่จะโป๊ะแตกเหรออ

>>832 นางไม่ได้โป๊ะมานานแล้วเหรอ ทำอะไรเด๋อๆไว้มีคนรู้เห็นหมด 55555

>>832 โป๊ะ ทุกเรื่อง อันไหนที่คิดว่าเป็นความลับคนอื่นรู้หมด
บารมีที่เกิด เพราะพวกสาวๆช่วยกันสร้างช่วยกันเลี้ยงมากับมือ 555

>>834 ถ้าคาบุคือเจ้าแม่ในร่างผู้ชาย ไม่แน่บารมีที่เกิดอาจจะเพราะเอ็นโจช่วยสร้างภาพให้ด้วยก็ได้นะ แบบพวกเซริกะที่ตามเก็บความรั่วกับความเด๋อให้น่ะ 5555555

>>834 #เรย์กะโป๊ะแตก สนิทกับใครก็โป๊ะหมด ถ้าเข้ามหาลัยแล้วไม่ได้อยู่กับกับพวกเซริกะ คงเก็บไม่มิดแล้วล่ะ แต่คนอื่นก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพราะไม่อยากให้เรย์กะเสียหน้า หรือไม่ก็ยัดตรรกะแปลกๆใส่หัวตัวเองว่า"อย่างท่านเรย์กะไม่มีทางเป็นแบบนั้นหรอก ต้องเป็นเพราะ...แน่ๆ" ส่วนทางเจ้าแม่นั้นยังคงคิดว่าตัวเองแสดงเป็นคุณหนูได้อย่างแนบเนียน 555

>>836 นั้นมันประโยคที่พวกเซริกะท่องกันเลยล่ะ มีแค่ซากุระมั้งที่ด่าเจ้าแม่ตรงๆ เจ้าแม่บ่นว่าคนนั้นคนนี้แปลกประหลาด ตัวเองก็ไม่ได้ต่างกันเลย พวกเดียวกันทั้งนั้น อ่ะ ยกเว้น จอมมาร ท่านพี่ ยูกิโนะ กับท่านยูริเอะและเพื่อนสาวนะ ส่วนท่านอิมาริกูเห็นทักษะจีบสาวแล้วยกให้เข้ากลุ่มเจ้าแม่เลยละกัน

>>837 สาวญี่ปุ่นเขาอาจจะชอบสไตล์การจีบแบบอิมาริก็ได้นะ นิยายออสการ์ ไวลด์ยังเอามาจีบสาวได้อะคิดดู 5555555

>>838 ถ้ากูเจอแบบท่านอิมาริกูคงตะโกนอิหยังวะรัวๆเลย

>>839 แต่เจ้าแม่ก็โดขิๆกับบทจีบ(?)ของอิมาริบ่อยนะมึ้ง

ถ้ามีท่านอิมาริในชีวิตจริงน่าจะบันเทิงดีนะ กูชอบ555
บทสนทนากูกับเพื่อน ตอนที่กูพูดถึงตลค.สายเพล์บอย จีบหญิงเก่ง พูดคำหวานงี้
เพื่อน : กูไม่ค่อยชอบ
กู : สายเพล์บอย?
เพื่อน : เออ กูไม่ค่อยชอบสายนี้
กู : แล้วท่านอิมาริ?
เพื่อน : (รีบตอบ)เว้นไว้คนหนึ่ง

ตอนนกไนติงเกลนี่กูก็อิหยังวะ
แต่ตอนคิโชวอิน โฮสต์ คลับ นี่กูอ่านละเขินม้วนเหมือนเจ้าแม่นะเห้ย แบบ ทรีทสาวเก่งจริงหว่ะ

โอะะโหหห เป็นสายกินจุชอบกินเยอะ แต่ไม่มีเพื่อนกินแต่ชอบสาวหุ่นสวยๆ เลยลากเจ้าแม่มากินด้วยแล้วบอกสาวอวบๆกำลังดี ทีนี้ดันโป๊ะแตก คุณแฟนสาวหุ่นเป๊ะเชะนางแบบคนงามปรากฏตัวขึ้น กุนี้อหหหหหนักมาก บาปหนาจริงเลยพ่อคุนเอ๊ยย เจ้าแม่ถึงกับพิโรจ

>>843 โม่งใหม่ไม่ต้องรีบอ่านนะ มึงจะมาค้างที่ยอดดอยเหมือนพวกกูทั้งหลาย
มันเศร้าสลดมาก //กูรอจนท่าน้ำไหม้ไปหมดแล้ว!!!

>>843 เป็นกุกุก็โกดดดด

>>843 ตอนที่โดนจีบ กูเคยโดนหลอกแบบนี้มาแล้วมึง.... นึกถึงแล้วกูอยากจะกรี๊ดให้บ้านแตก สุดท้ายก็เทกูไม่ใช่รึไง(วะ)

>>846 กูเคยเจอแบบนี้เหมือนกัน ฮีเป็นพี่รหัสสายกู กูก็แอบปลื้มเขานั่นล่ะ เพราะเขาเทคแคร์ดี ยิ้มน่ารัก นางโทรมาชวนกูกินบุฟเฟ่ต์บ่อยๆ เซ้าซี้ถามว่าว่างยัง กินบุฟเฟ่ต์กัน กูก็แบบ เอ๊ะๆๆ หรือเขาจะจีบกูวะ เลยตกลงไปกินข้าวด้วย แล้ววันนัดฮีก็พาแฟนสาวสวยอยู่คนละมหาลัยกับเพื่อนฮีอีกคนมากินบุฟเฟ่ต์ด้วย ที่ชวนกูเพราะจะหาคนหารโปรมา 4 จ่าย 3 เฉยๆ ฝันกูสลายจ้าา 5555555

เจ้าแม่: ขอสาปแช่ง! ขอสาปแช่งค่าาา! //เกรี้ยวกร้าด พ่นไฟ

>>848 เจ้าแม่ไม่มีสิทธิ ตัวเองปฏิเสธจอมมารเองแท้ๆ เขาอุตส่าห์ชวนตั้งหลายครั้ง//จอมมารยืนยิ้มในมุมมืด

>>849 ต- แต่คุณยุยโกะ...

>>850 //คุณยุยโกะยืนยิ้มหวาน แล้วส่งรังสีทะมึนทึงให้เจ้าแม่อีกที

>>851 ไม่แน่นะมึง คุณยุยโกะนี่อาจจะหักมุมมาชอบเจ้าแม่ก็ได้ เลยพยายามขัดขวางชูไม่ให้อยู่ใกล้ๆเรย์กะ เรื่องนี้ยิ่งชอบหักมุมแบบเหนือความคาดหมายอยู่ด้วย 555555

>>852 ทุ่งดอกลิลลี่ช่างสวยงามเหลือเกิน 5555

>>852 ขอยุยโกะเป็นคู่แข่งเจ้าแม่สักคนเถอะ อยากเห็นดราม่า เราว่านางร้ายนะ ตั้งแต่ได้ยินข่าวเอนโจทำลาเต้อาร์ตให้เจ้าแม่ก็รีบมาประกาศความเป็นเจ้าของถึงรร. ตอนที่เอนโจจะขอตามไปเป็นกขค.ระหว่างคาบุกับเจ้าแม่ ก็โดนยุยโกะตามตัว ตอนงานชมซากุระเห็นเอนโจมาหาเจ้าแม่ก็รีบมาควงเย้ย คาซึรางิที่คอยส่งข่่วให้ไม่วายนางเองนั่นแหละขอร้อง

>>854 กูจินตนาการออกนะ คงประมาณแบบ
ยุยโกะ // "ทำไงดีล่ะ ได้ยินว่าชูเขามีเรื่องกับผู้คนคนนั้น แล้ว แล้ว..." (น้ำตาคลอ)
ตาไก่โง่ // "คุณยุยโกะไม่ต้องกังวลไปนะครับ ผมนี่แหละจะช่วยคุณเอง"
ยุยโกะ// "ขอบใจมากเลยนะ เธอนี่เป็นเด็กดีจริงๆ"

//กูอ่านที่กูเขยนแล้วเหมือนละครน้ำเน่าเลยว่ะ...

>>854 มองแบบลิลลี่หน่อยก็อาจจะหักมุมแบบ ตอนลาเต้อาร์ตก็มาดูหน้าเจ้าแม่เฉย ๆ อยากรู้ว่าคุณคิโชวอินนี่เป็นคนแบบไหนกันนะ แล้วก็รักแรกพบกับเจ้าแม่ พอมาตอนที่เอ็นโจเกือบจะได้ไปกับสองหน่อยุยโกะก็โทรมาพอดี พอรู้ว่าเอ็นโจจะไปตี้กันก็อยากตามไปด้วย(ไปหาเจ้าแม่) เอ็นโจเลยต้องรีบปฏิเสธเจ้าแม่กับคาบุเพราะไม่อยากให้ยุยโกะมาหาเจ้าแม่ ตอนงานชมซากุระก็เขิน อยากไปคุยกับเค้าแต่ไม่กล้า เลยลากเอ็นโจไปเป็นเพื่อน แต่สุดท้ายก้ยังเขินอยุ่ดีเลยไม่ได้คุยอะไรกับเจ้าแม่มาก กลายเป็นพล็อตแบบบากะรีน่าเฉยเลย ถถถ

เจ้าแม่กะใครวะ กดแปลแล้วแปลกๆ วอนโม่งที่เก่งญี่ปุ่นบอกกูที 555
https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1151101968724529152?s=19

>>857 คาบุ

>>857 จอมมารไม่ถูกใจสิ่งนี้

>>857 ทำไมกูรู้สึกว่ามันคือรอยยิ้มเจ้าพวกบื้อวะ 555//คาบุเกรี้ยวกราด
>>856 นั้นสิน้า ถ้าเป็แบบนั้นคงฟินน่าดู
ตาไก่โง่ : คุณยุยโกะครับ ท่านเอ็นโจนอกใจครับ!!!
ยุยโกะ:คนที่ชูสนใจงั้นหรอ น่าสนใจจังน้า//ตามดู~
เจ้าแม่ : เป็นคนที่สวยหลอนเหมือนผีเลย //หนี~
ลองพิมพ์แบบนี้ทำไมยุยโกะกับเอ็นโจและท่านพี่ดูเป็นประเภทเดียวกันล่ะเฮ้ย//พวกชอบกลิ้งคนที่สนใจบนฝ่ามือ

>>855 นั่นแหละ แบบในจินตนาการเลย แกล้งทำตัวหน้าสงสาร พูดจาคลุมเครือ นางร้ายลึกแน่นอน

เราว่าไม่แบบบากะรินะ เพราะเรื่องนี้ดูสมเหตุสมผลกว่า นางเอกไม่ซูแบบพูดประโยคเดียวทุกคนก็หลงรักอะ ไม่งั้นเจ้าแม่จะอยู่หมู่บ้านคานทองตลอดเรอะ

>>861 กูว่าก็คงมีคนชอบนางอยู่นะ เพราะนางก็สวยอะ แต่ถึงขั้นที่ทุกคนจะมาหลงเสน่ห์มั้ยก็คงไม่ ขนาดดารานักร้องหล่อๆสวยๆนิสัยดีแค่ไหนก็ยังมีคนไม่ชอบเลย ไอ้เรื่องที่ทุกคนจะมารุมรักนางเป็นฮาเร็มนั้นคงยากส์

ซู (หรือแกรี่) ที่สุดในเรื่องนี้ก็คานซังกะอาหารซังนี่ละ ช่างไร้เทียมทานละเกิน /สั่ล

>>862 ไม่จริงนะ เจ้าแม่มีฮาเร็มเป็นของตัวเอง อย่ามองข้ามฮาเร็มสาวๆสิ เกินร้อยเลยนะ 555

>>860 แหม แต่ตอนอ่านแรกๆก็คิดว่าเรือจอมมารมาวินแน่นอน ที่ไหนได้ทิ้งยุยโกะไว้เป็นปมสุดๆเลย ลึกลับซับซ้อนทำตัวไม่เคลียร์สุดๆเลย ตาไก่โง่กับจอมมารก็เหมือนมีเบื้องลึกเบื้องหลังกันอยู่ ลองถ้าเป็นเด็กคนอื่นมาทำแบบนี้จอมมารคงจัดการฉับเดียวจอดแล้ว ทำไมถึงปล่อยให้ตาไก่ทำแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เรื่องทางครอบครัวซับซ้อนแหงม เฮ้อ ใจจริงกูก็แอบชอบรูทคันตะ คำพูดต้มยำการกระทำแกงจืด แต่คงดราม่ากับแม่แน่ๆถ้าคบกับคนธรรมดา

>>861 พูดแล้วขำเจ้าแม่ที่นึกว่าแก๊งตัวเองเอาแต่จับกลุ่มกับผู้หญิงด้วยกันเลยไม่มีโอกาสลงจากคานสักที จริงๆทุกคนก็สนิทกับเพื่อนผู้ชายทั้งนั้น ยกเว้นเจ้าแม่คนเดียว 555555

>>865 กูสังหรณ์ใจว่าคันตะอาจจะมีแฟนแล้ว 555555 เดาจากโมเมนต์ทั้งหลายทั้งแหล่ที่ผ่านมาของเจ้าแม่กับบรรดาหนุ่มๆที่เข้ามาในชีวิต รู้จักกับหนุ่มคนไหนหรือทำท่าจะมีโมเมนต์เลิฟๆ ก็กลายเป็นว่าเขาก็มีแฟนกันหมดแล้วทุกคน ทั้งหัวหน้าห้อง ซาโตมิ คุณน้าของมาโอะ รุ่นพี่ ยกเว้นไอ้สองหน่อนั่นที่ยังคลุมเครือ

>>866 ไม่ใช่ว่าจอมมารก็โดนเขี่ยออกนอกวงไปแล้วเรอะ... ยุยโกะโหดมาแต่ไกลซะขนาดนั้น
ส่วนคาบุรากิก็วาคาบะไง มองอีกแง่คือมันบ้า เลยยังไม่สนใจคู่55//อ้าว มามะ มาซุกอกคานซังกับฟู้ดซังซะดีๆ หึๆๆ

>>866 จะมีแฟนแล้วหรอ คันตะเด็กกว่าเจ้าแม่ตั้งเยอะแล้วนะ หรือต้องจองตัวตั้งแต่ยังจิ๋วๆแบบยูกิโนะ ไม่ดิ ยูริกับมาโอะก็คู่กันแต่เด็กนี่หว่า 55555555 จบสิ้นแล้วค่า จมปลักกับฟาเธอร์ค่อน+บราค่อนไปตลอดชีวิตแหงมๆ อะ จะว่าอยู่เป็นโสดเหมือนท่านพี่ก็ไม่ได้ ขานั้นก็มีอิมาริ---- แค่ก

มึงคะ กูยังรอน้องชายอิมาริ(ด้วยความคาดหวัง)อยู่นะ...

>>870 ตอนนี้กูคาดหวังแค่ให้อ.มาต่ออย่างเดียวแล้ว เจ้าแม่จะลงเอยกับคานซังมั้ยคือเรื่องรองไปเลย 5555555555

กูรอหนุ่มธรรมดาสักคนก็ได้ ไม่ต้องเอาหรอกไอ้สองหน่อนั่น ลืมว่าไม่ใช่ประเด็นหลักนี่หว่า คนเขียนหายสาปสูญ

พวกมึงงงงง เพื่อนบ้านอย่างบากะรีน่าประกาศทำเมะแล้ว พอหันมามองเจ้าแม่.............
.
.
.
ท่านฮิช่วยกลับมาต่อทีเถอะ

ท่านฮิเนี่ยพอกันกับเจ้าแม่เลย เอื้อมแตะต้องมิได้ จะได้เป็นเมะกับเขาไหมน้อ

ทำไมพอมียุยโกะแล้วเรือจอมมารต้องล่มด้วยอะ เราว่าท่านฮิก็hintมาเรื่อยๆ นะว่าจอมมารมาวิน ชีวิตมันก็ต้องมีอุปสรรคสร้างสีสันบ้างสิ ไม่งั้นไม่กี่ตอนก็จบแล้ว ฐานะอะไรก็เท่าเทียมเหมาะสม มันไม่ได้มีอุปสรรคใหญ่เรื่องชาติกำเนิดแบบคาบุวาคาบะนี่

>>875 ตามความรู้สึกกูนะ กูอ่านมายังไม่รู้สึกว่าจะวินอะ เหมือนเจ้าแม่จะสนใจแต่คาบุ อะไรๆ ก็คาบุ เดินก็คาบุ ระวังคาบุไว้ก่อน ไหนจะยุยโกะ ไหนจะเรื่องที่มาดามคาบุรากิเล็งท่านเรย์กะเอาไว้อีก โอกาสโดนจับคู่สูงใช่เล่น บ้านเอ็นโจก็ลึกลับเหลือรอด ถ้าเป็นประเภทเข้มงวดมันก็ยากหน่อยอะ

**เหลือเกิน**

>>876 ดูยังไงคาบุก็เฟรนด์โซน เจ้าแม่ไม่ได้สนใจคาบุนะ คาบุมาวอแวเองตอนหลังๆ เราว่าhint ชัดมาก จากpov ของคนรอบข้างเจ้าแม่ กับการกระทำของจอมมาร อ่านซ้ำๆ แล้วยิ่งเห็นมากขึ้น

KY แพพ เห็นชื่อกระทู้แกรนด์บลูในห้อง BL แล้วกูฮา ชื่อกระทู้หน้าพวกเราเอาแบบนั้นบ้างมั้ย

"เมื่อไหร่กริมคุงจะมาดันโจขึ้นรารอท่าน้ำทุกวัน" เอามาดัดแปลงเป็น "เมื่อไหร่อ.ฮิโยโกะจะมา คนอ่านขึ้นรารอท่าน้ำทุกวัน"

>>878 เออ กูไม่เถียงก็ได้

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ พวกเรารอท่านฮิโยโกะอยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ! [ฤดูกาลผันผ่านครั้งที่31]

ขอร่วมด้วย!

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำตาของเหล่าโม่งที่ขึ้นรา เมื่อไหร่ท่านฮิโยโกะจะมา พวกเรารอที่ท่าน้ำทุกวัน [หางานให้โม่งแปล ครั้งที่ 31]

ลืมแถก >>879 ส่งการบ้านค่ะ uwu

>>875 คิดเหมือนกันว่าคาบุอยู่เฟรนด์โซน แต่อยู่ในสถานะนี้เพราะมีวาคาบะหรอก เทียบกับเอ็นโจกูว่าเจ้าแม่เขินคาบุกว่าอีก 5555 ยิ่งเพราะยุยโกะด้วย เอ็นโจพาตัวเองมาวอแวเจ้าแม่จริงแต่ก็ไม่เคยทำตัวให้เคลียร์ อย่างว่า >>876 บ้านเอ็นโจลึกลับ

อยากถามเพื่อนโม่งอย่างนึง คิดว่าวาคาบะชอบคาบุปะ ทำไมกูอ่านแล้วเหมือนเกจความรักไม่ขึ้นเลย

>>884 กูว่าชอบ เพราะเพื่อนผู้หญิงเขาไม่อาสาทำกับข้าวแล้วแบกมาให้เพื่อนผู้ชายกินทุกวันกันหรอก

>>884 กูว่าก็ขึ้นเรื่อยๆนะ จากเหตุการณ์ทั้งหลายทั้งแหล่ ที่ฟังผ่านปากวาคาบะกับคาบุ เพียงแต่มุมมองเจ้าแม่ชอบมองด้วยฟิลเตอร์เพี้ยนๆหรือคิดไปในแง่ร้ายไว้ก่อนก็เลยดูเหมือนวาคาบะไม่ได้คิดอะไรด้วย อย่างเรื่องอาสาทำอาหารมาให้กิน หรือยอมไปดูดอกไม้ไฟกันสองต่อสองในสถานที่ปิดตอนกลางค่ำกลางคืน ถ้าไม่มีใจให้คงไม่ยอมทำอะไรแบบนั้นหรอก

>>885 >>886 เพราะบรรยายจากมุมมองเจ้าแม่คนเดียวด้วยอะนะ พูดแล้วอยากเห็นมุมมองจากตัวละครหลักอื่นๆบ้างเลย

>>887 ก็ดูจากมุมมองคันตะดิ นี่คือนิยายโชโจเรื่องนึงชัดๆ นางเอกสาวน้อยสดใสร่าเริงช่างสงสัยกับพระเอกเคร่งขรึมจริงจัง กูอ่านแล้วยังคิดเลยว่าคาบุมันหล่อเนอะ แต่พอเป็นมุมมองเจ้าแม่คือนิยายตลกและนิยายอาหาร ที่คาบุเป็นไอ้บ้าผู้หล่อเสียของไปซะฉิบ 5555555555

>>884 เริ่มสนใจแล้วละ

>>884 คิดว่ามีใจและอยู่ในระดับเปิดโอกาสให้จีบ ศึกษานิสัยกันก่อน แต่หลังจากนางอาสาจะทำอาหารมาให้กินทุกครั้งที่ไปเรียนพิเศษกูคิดว่าคงชอบแล้ว เพราะถ้าคิดแค่เพื่อนคงไม่ลงทุนทำขนาดนั้น บ้านคาบุรวยเว่อร์ๆ กะอีแค่ข้าวกล่องให้พ่อครัวทำให้ไม่ใช่เรื่องยากเย็น แต่นี่อาสาจะทำให้กินและต้องแบกขึ้นรถเมล์รถไฟบลาๆ ลำบากไปอีก ถ้าไม่ชอบก็ต้องใจดีแบบเว่อร์ๆแม่พระผู้อุทิศตัวมาเกิดเลยล่ะ

กูอยู่ทีมคาบุคาบะ สองคนนี้มันน่ารักดีอ่ะ คาบุเวลาพูดถึงวาคาบะดูออกเลยว่ามีความสุข ส่วนวาคาบะกูว่าต้องมีใจบ้างแหล่ะ ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำข้าวกล่องมาให้ ไปชมดอกไม้ไฟกันสองต่อสอง โชโจจังน้า~
//ส่วนเจ้าแม่นั้นกูว่าขึ้นคานตลอดชีวิตว่ะ

>>891 เจ้าแม่แต่งงานกับฟู้ดซัง มีลูกเป็นไขมันคุงตั้งนานแล้วเหอะ คานซังพยายามจะ ntr นางมาจากฟู้ดซังอยู่ รักสามเส้าชัดๆ

>>892 มึงพูดซะกูเผลอหลุดหัวเราะหน้าประชาชี 5555

>>892 ส่วนเจ้าแม่ก็เป็นแม่ใจร้ายที่พยายามเอาไขมันคุงออก น่าสงสารไขมันคุงเขานะคะ.. พยานรักระหว่างเจ้าแม่และฟู๊ดซังแท้ๆ ;-;)~

ถ้าดูจากสถานการณ์ตอนนี้คือ คาบุกับวาคาบะ สำหรับกูคือน่ารัก
คู่นี้มีความซื่อแบบของตัวเองพอมันรวมกันกูว่ากำลังดี
ส่วนเอ็นโจกับเจ้าแม่อันนี้กูเชียร์ เพราะ ตานี่วอแว แถมชอบส่งกัปตันกูคนถางทางเป็นคนทำถนนให้ฉิบหาย
ส่วนยุยโกะ อันนี้ตัวละครลับเหมือนท่านพี่ ไม่แสดงออกทางดีทางร้าย น่าจะได้ทั้งสองทางตามสถานการณ์
ความจริงถ้าเจ้าแม่โสดก็มีแค่ท่านแม่ที่กลุ้มใจ พ่อกับพี่ชายโคตรพร้อมเลี้ยง

กูเชียร์ใครแล้วไม่สมหวังอีกแล้ว ฮรือออ ทำไมว T_T

>>892 ถ้าคานซังได้แต่งงานกับเจ้าแม่ คานซังจะยังเป็นคานซังอยู่หรอวะมึง 5555
เปิดปมดราม่าแบบ คานซังอยู่โลกอีกได้ไม่นาน เมื่อแต่งงานเขาจะต้องตาย เจ้าแม่เข้างานวิวาห์ทั้งน้ำตา อุทิตความสุขสุดท้ายให้กับคานซังที่รัก

>>895 แต่ท่านพี่อาจจะไม่โสด(?)เพราะแอบซุกแฟนไว้

จริงๆท่านพี่ก็โดนสาวๆรุมล้อมหมายมั่นตำแหน่งภรรยาตั้งเยอะในงานเลี้ยง แต่ทำไมท่านแม่ดูไม่กระตือรือร้นหาคู่ให้ท่านพี่เลย มาไล่เบี้ยเอากับลูกสาว ตื๊อให้ไปบ้านคาบุอยู่ตลอดเวลาที่มีโอกาส ท่านแม่ไม่กลัวท่านพี่ไปคว้าเอาสาวบ้านๆไม่สมศักดิ์ศรีตระกูลมาเป็นคุณนายบ้านคิโชวอินเรอะ

>>898 น่าจะคุมยากมั้งมึง แล้วก็ไม่สนิท ในเรื่องพูดประมาณว่าเจ้าแม่สนิทกับท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่จัง ปกติสัมคมเขาคงไม่สนิทกันขนาดนี้มั้ง
ท่านพ่อท่านแม่คงไว้ใจท่านพี่มากกว่า ประมาณว่า นายคนนี้ยังไงก็รอด แต่ลูกสาวคนนี้น่าเป็นห่วงจัง ตอนต้นเรื่องเลยพยายามยัดคาบุให้ คงกะว่า แต่งไปเจ้าแม่คงไม่ลำบาก

>>898 อาจจะพยายามแล้วแต่ท่านพี่ปฏิเสธหมดเพราะเป็นซิสค่อน---แค่ก
บ้านที่สมศักดิ์ศรีไม่มีลูกผู้หญิงเลยนี่นา บ้านคาบุก็ชาย บ้านเอ็นโจก็ชาย ให้เจ้าแม่ไปแต่งก็ถูกแล้ว 5555 กูนึกไม่ออกเลยว่าบ้านไหนที่ฐานะสูงๆแล้วลูกสาวยังโสดอยู่บ้าง

>>900 แล้วพวกสาวๆใน pivoine ล่ะ ฐานะก็น่าจะพอๆกันนะ

เห็นโทนเรื่องเปลี่ยนไปแบบนี้ อีเวนท์จับหมั้นจะเกิดขึ้นมาด้วยเหตุผลไหนวะ ของเดิมคือบ้านเรย์กะเป็นตัวตั้งตัวตีในการขอหมั้น มาดามก็ไม่อยากให้ลูกชายไปคบกับสาวชาวบ้านเลยตกลง แต่ของใหม่นี่กูเดาว่าบรรดาแม่ๆคงไปคุยกันหลังไมค์แล้วคิดว่าลูกๆกิ๊กกันอยู่ งั้นทำให้ถูกต้องไปเลยละกัน จับหมั้นแม่มเรยยย

แต่ถ้าเจ้าแม่ไม่อยากหมั้น ท่านแม่กับทานุกิจะบังคับลงเหรอวะ กูเห็นความเพ้อเจ้อของนางที่จิ้นเรื่องแฟนเป็นดาราแล้วโดนจับหมั้นทางการเมือง มันจะออกมาในรูปแบบนั้นมั้ย หรือนางจะยอมสงบเสงี่ยมเข้าพิธีหมั้นแต่โดยดีกันวะ 55555

>>902 คาดว่า ท่านพี่คงเป็นจระเข้แม่น้ำไนล์ขวางคลอง 555
เอาจริง แม่กับพ่อคงไม่กล้าจับหมั้นหรอก ไม้ตายสุดท้ายเจ้าแม่ก็ไม่เคยใช้ ถ้าเจ้าแม่น้ำตาแตกปุ๊บ ทั้งบ้านคงยอมใจอ่อน แต่เจ้าแม่จะร้องไหม ที่เห็นร้องก็มีแค่ตอนหาบ้านไม่เจอ
อีกอย่างในการ์ตูนเหมือนเรย์กะรบเร้าอยากหมั้นด้วย ไม่ได้ถูกจับหมั้นโดยไม่เต็มใจ โอกาสถูกคลุมถุงชนน้อยมาก

เว็บดิบ ยังมีคนตามเหมือนฝั่งไทยอยู่ไหม
หรือเขาเทกันแล้ว?

>>904 ยังเห็นมีแฟนอาร์ตออกมากันอยู่นะ

เมื่อคืนกูฝันถึงน้อบน้อมด้วย พอเจอความเป็นจริงว่ายังไม่มีตอนใหม่ออกแล้วเศร้า TT

กุอยากอ่านต่อมาก
กุว่าวาคาบะน่าจะมีใจให้คาบุแหละ ไม่งั้นจะทำข้าวกล่องให้เรอะ
แต่...แต่....แต่ว่ากุยังลงเรือคาบุนะเว้ย กุชอบโมเม้นคาบุที่มาแบบไม่รู้ตัว อย่างตอนพร้อมบวกนายตัวสำรองทันทีที่เข้าใจผิดว่าเจ้าแม่โดนรุม กุคิดว่าจังหวะนั้นคาบุคือลืมตัว ละพอรู้ตัวก็หงุดหงิด อาจจะตะหงิดๆว่านี่ออกอาการเกินเบอร์เพื่อน เลยรีบเดินหนี แล้วก็ตอนหาวาคาบะจัง แต่โดนป้าแถวบ้านแย่งคุย เลยก็โทรหาเจ้าแม่อ่ะ แมร่งไม่มีเหตุผล โทรหาเอ็นโจก็ว่าไปอย่าง กุคิดว่าคาบุมีใจว่ะ แต่ฮีไม่รู้ตัว

ส่วนเอ็นโจ กุก็ว่าฮีมีใจ แต่ฮีเป็นแนววางแผนไม่ใช่นักปฏิบัติ ทำอะไรก็รอจังหวะ แถมมีคุณยุยโกะที่เหมือนเคลียไม่ออก ให้แสดงออกชัดเจนฮีก็ไม่กล้า เลยได้แต่ยิ้มเจือนๆต่อไป /ตบบ่า

เจ้าแม่ ตอนที่ค้างไว้ กุว่ามีใจให้เอ็นโจ ไม่งั้นจะรีบหาชุดใส่เรอะ แถมเจอคุณยุยโกะก็เขม่นๆปนนอยๆแปลกๆ แต่ก็เป็นไปได้ว่าพอเจ้าแม่รู้ว่าคาบุกับวาคาบะจังจะไปเดทบนเรือก็เซ็งเล็กน้อย พอมีคนชวนไปไหนก็ไปอ่ะ

กุว่างานหมั้นถ้าจะมีคือ ท่านแม่ทั้งสองบ้านคงคุยกันหลังไมค์ ไม่บอกท่านพ่อท่านพี่ มาดามคาบุรากิลึกๆก็ไม่ยอมรับวาคาบะ ส่วนบ้านเจ้าแม่ อาจจะเห็นแววไม่ดีที่เอ็นโจที่มีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้วมาวอแว แถมเจ้าแม่ก็ออกอาการสาวน้อย เลยยอมรับข้อเสนอของบ้านคาบุรากิ ซึ่งคาบุกับท่านเรย์กะคงร่วมมือกันล้มงานหมั้น โดยปิดวาคาบะ และเอ็นโจ เลยก็ทำให้สนิดกันมากขึ้น จนสุดท้ายรู้ใจตัวเอง

>>907 กูชอบเรื่องนี้อยู่อย่างตรงเดาทางไม่ค่อยได้นี่ล่ะว่ะ ทำเหมือนจะมีอะไร แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรในกอไผ่ทุกที เหมือนจะบอกคนอ่านว่าพวกมึงอะคิดมาก แต่พอดูนิ่งๆเรียบๆเหมือนไม่มีอะไร ไม่ได้คาดหวัง แม่งมีอีเวนท์ฟาดหน้าทันทีเลยจ้า 555555555555555555

>>907 ช็อตโทรหาเจ้าแม่ไม่ใช่เอ็นโจเพราะเอ็นโจรับมือได้มากกว่าปะ เหมือนเวลาปรึกษาอะไรก็มาลงที่เจ้าแม่ เพราะเอ็นโจปฏิเสธได้ เจ้าแม่ปฏิเสธไม่ได้ 55555 แต่จริงๆนะ ถ้าวาคาบะยังไม่มากูว่าอาจจะพัฒนามาทางคาบุมากกว่าเอ็นโจอีก ดูคาบุเป็นพวก romanticist ยอมทำอะไรเพื่อความรัก แถมที่บ้านคงเข็ดจากคราวยูริเอะไม่กล้าขัดขวางอะไรแล้วปะ เอ็นโจดูเป็นพวกเพื่อนพระเอกอะ (แต่ตอนนี้อัพคลาสเป็นจอมมารแล้ว ไม่แน่ๆ)

>>909 ภาพเอ็นโจตัดสายคาบุลอยมาเลย 555 อันนี้กูเห็นด้วย เพราะตอนท่านยูริเอะเอ็นโจก็ลากเจ้าแม่เข้าวง เพราะขี้เกียจช่วยเพื่อนรักแก้ปัญหา 555
ชอบตอนเอ็นโจทรีสสาวนะ ให้ความรู้สึกท่านพี่ผสมท่านอิมาริเลย จิ้นสุด

>>910 เพราะเอ็นโจเป็นลูกชายของอิมาริกับท่านพี่ไง ก็ต้องเหมือนพ่อและแม่เขาสิ//แค่กๆๆๆ
แต่ทรีตสาวดีแค่ไหนก็ยังมีโมเมนต์ชอบแหกโค้งแบบงี่เง่าอยู่ด้วยนะ เพราะเป็นวัยรุ่นอารมณ์ร้อนฮอร์โมนพุ่งพล่านรึไงหว่า เลยทำอะไรโง่ๆบ่อย

มู้จะตันแล้วนะพวกมึงงง ไหนใครมีไอเดียหัวมู้ที่ 31 แปะมาได้เลย กูรอโหวต

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการกาวเพื่อความอยู่รอด [จะไม่หยุดแม้ถึง ศตวรรษที่ 31]

>>911 อันที่แหกโค้งอันนี้กูว่านิสัยส่วนตัวที่แก้ไม่ได้ว่ะ แค่กๆๆๆ อ่อนโยนทรีทสาวคือถูกสั่งสอนมา ไอ้ที่ปากร้ายคือความในใจอยากแกล้งเขา แต่โยนให้เอ็นโจหมดไม่ได้เพราะปัญหามันอยู่ที่เจ้าแม่ของเราด้วยข่า จุดtriggerความกลัวเรื่องพวกนี้ต่ำมาก ขนาดเรื่องช่วยวาคาบะจัง เจ้าแม่ก็ยินดีทำตัวอ้อมโลกไปสิบรอบดีกว่าให้เขารู้-พล็อตเสีย(แม้ว่าสุดท้ายแล้วเขาก็รู้อยู่ดี)
แต่เอาจริงกูว่าจบมอปลายไป ถ้าเจ้าแม่ไม่ย้ายออกไปอยู่คนเดียวเพื่อตามหาของแดกละก็ กูว่าโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ น่าจะเพิ่มขึ้น

ตอนนี้กูไล่อ่่านตั้งแต่ตอนแรกใหม่ ไอการที่เอ็นโจมาทำเหมือนจะเพิ่มค่าความรักกับเจ้าแม่แต่สุดท้ายไปเพิ่มค่าความกลัวให้เขาแทนอันนี้กูมองว่าเอ็นโจอาจจะทำไปเพราะเขินป่ะวะ *ฟิลเตอร์ฟรุ้งฟริ้งบังตา*

>>915 กูนึกภาพอีตานี่เขินไม่ออกเลยว่ะ พอๆกับท่านพี่ที่กูจินตนาการตอนเขินไม่ออกเหมือนกัน

แม่งเง้ย ทุกครั้งที่เห็นเรื่องไพโรไล กูก็ต้องคิดถึงเจ้าแม่ทุกที

https://www.facebook.com/141108613290/posts/10157688704208291?s=100008197772687&sfns=mo

>>881 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ พวกเรารอท่านฮิโยโกะอยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ! [ฤดูกาลผันผ่านครั้งที่31]
<<<โหวตอันนี้แล้วกัน

กุแบบ ฝันว่าเข้าโม่งแล้วเจอว่ามีคนเม้นตอนใหม่อัพแล้วหลายรอบมาก แต่ก็ตื่นมาพบกับความผิดหวังทุกที ; _ ; บางทียังอึนๆ ว่า สรุปฝันหรือความจริง

>>917 ลิ้งค์ ผิดรึเปล่าเพื่อนโม่ง หรือไวรัสวะ ถ้าไวรัสนี่กูกดไปดูละนะ เวรกรรม
>>916 กูด้วยคน เอ็นโจกับท่านพี่เขินนี่ ถ้าเป็นมังงะ คงให้อารมณ์แบบ ขนลุก?
5555

>>919 มันลิ้งไปเพจอีจ่าน่ะ

>>920 กูเข้าใจผิดเอง กูเบลอ สมองเข้าใจผิดว่าแครอล กูขอโทษ 555

จริงมึงเรื่อง คิโชวอิน ไพโรไลคือกูเอาออกจากหัวไม่ได้ เวลาเรียนเชื้อ H.pylori มากูก็ อุ่ย สวัสดีค่ะท่านเรย์กะ//ตอนนี้คือจำได้อยู่เชื้อเดียวorz

>>922 พวกมึงเข้าใจความรู้สึกของกูที่ทำข้อสอบแล้วเจออิเชื้อนี่มะ กูบับ...

>>922 ส่วนกูเคยกระแดะเรียกช็อกโกแลตว่าช็อกโกล่า เขินชิบหาย ทำไปได้ 5555

>>924 มันเป็นการอ่านแบบฝรั่งเศสเว้ยมึง มั่นใจในความไฮโซหน่อย

อ่ะ แต่กูก็เรียกว่าช็อกโกล่าเป็นปกตินะ....

หรือเพราะแถวบ้านคนฝรั่งเศสเยอะ /ครุ่นคิด

ปล.ขอบ่นหน่อย เวลาไอ้คนที่มันมาโพสต์ด่าคนนู้นคนนี้ล้มเจ้าโผล่มาทีไร กูแม่งโดนแบนทุกที
จะเป็นทหารไซเบอร์ก็ช่างมึงเถอะ แต่รบกวนเปลี่ยนเครือข่ายมือถือ(หรือเน็ตวะ?) ที่ใช้ด้วยค่ะ ได้โปรด กูลำบากมาก

>>926 ดีจริง กูกระแดะออกเสียงช็อกโกแลตแบบฝรั่ง เพื่อนกูสั่งไปบ้วนลิ้นทิ้งทันที ญี่ปุ่นเขาออกเสียงแบบฝรั่งเศสมากกว่าแบบอังกฤษรึเนี่ย

>>927 คือ ภาษาฝรั่งเศสเขาเขียนคำว่าช็อกโกแลตแบบนี้ chocolat ซึ่งตัว t นี่ไม่ออกเสียงไง เลยเป็นโชโกลา ตามรสนิยมความหรูหราไฮโซในเรื่องนี้ใช้ภาษาฝรั่งเศสทั้งนั้น อย่าง pivoine guimauve salon ฯลฯ แต่ก็เห็นเจ้าแม่ออกเสียงแบบคนญี่ปุ่นทั่วไปว่าช็อกโกอยู่นะ

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับวันวานยังหวานอยู่ [ช็อกโกโคโรเน่ม้วนที่ 31]

>>924 บางครั้งกูก็พูดช็อกโกล่านะ แต่ถ้าคนอื่นมาพูดใส่กูคงนึกถึงช็อกโกล่า ชูก้าชูก้ารูน ช็อกโก้รูน 555555555

อยู่ๆก็นึกเรื่องไร้สาระขึ้นมาได้เรื่องนึง ตอนเด็กซุยรันไปทัศนศึกษาที่เมืองนอก พวกนี้นั่งเครื่องบินชั้นไหนกันวะ จะเอา pivoine ไปยัดเฟิร์สคลาสให้หมดแล้วคนอื่นๆนั่งบิสิเนสกับอีโคไปตามลำดับความรวยป่ะวะ จะให้พวกคาบุหรือ pivoine คนอื่นๆไปนั่งอีโคแบบเด็กคนอื่นๆที่ไปทัศนศึกษาที่เมืองนอกเหมือนในหนังสไปเดอร์แมน FFH กูก็นึกภาพไม่ออกเลยว่ะ

>>931 กูว่าเครื่องส่วนตัวลำใหญ่ๆ แล้ว pivoine นั่งแบบพิเศษกว่าอีกที

>>931 กูว่าน่าจะจองเที่ยวบินพิเศษอ่ะ น่าจะมีดีลกับศิษย์เก่าที่มีธุระกิจสายการบิน
เครื่องบินก็มีโซนแยก ท็อปของเฟิร์สคลาสอีกทีให้ pivoine แล้วใกล้ๆ กันก็เฟิร์สคลาสของนักเรียนสายเลือดแท้ ถัดไปก็ชั้นบิสิเนสของนักเรียนนอก

>>931 อาจจะมีไพรเวทเจ็ทให้เหล่าสมาชิกสมาคมดอกโบตั๋นนั่งแยกไป แล้วพวกนักเรียนธรรมดาก็อาจจะนั่งเครื่องบินแยกไปอีกต่างหาก แต่ดูจากความหรูหราของโรงเรียนแล้วน่าจะเป็นเครื่องบินพิเศษกว่าทั่วๆไปนะ

>>931 โรงเรียนรวยขนาดว่าจ้างเชฟคาวหวานมาได้ ทำไมจะมีเครื่องบินของโรงเรียนไม่ได้ล่ะ 555 จากระดับความเว่อ โรงเรียนนี้มันคงมีเครื่องบินส่วนตัวล่ะมั้ง

>>935 กูว่าซื้อเครื่องบินพาณิชย์แบบส่วนตัวเพื่อมารับส่งเด็กไม่กี่ร้อยคนไปเมืองนอกปีละหนดูจะไม่คุ้มเท่าไหร่ว่ะ จ้างเชฟไว้ทำอาหารมันคนละเรื่องกับซื้อเครื่องบินส่วนตัวเลยนะ

ถ้าเป็นพวกเครื่องบินแอร์บัสหรือโบอิ้งลำนึงประมาณสองหมื่นล้านบาท พวกไพรเวทเจ็ทก็นั่งได้แค่ไม่กี่คน กูคิดว่าคงไปดีลกับทางสายการบินอะไรไว้มากกว่าซื้อเครื่องไว้เองว่ะ มันยุ่งยากน้อยกว่าด้วย

ถ้าเรียงลำดับ EQ ในเรื่อง คนที่ EQ สูงสุดคือ ท่านอิมาริไหมวะ?

939แล้ว ควรโหวตชื่อมู้มั้ย5555555

>>918 กูโหวตอันนี้

เมื่อกี้กูไปนั่งดู prince of legend มาตอนนึง แล้วพระเอกใช้คำว่าโกคิเก็งโย ก็เลยลองคิดดูว่าถ้าเหล่าคุณชายซุยรันใช้คำว่าโกคิเก็งโยเป็นคำทักทายจะเป็นยังไงน้าา~
อืม.. ไม่ไหวอ่ะ ถ้าเอ็นโจเดินมาทักโกคิเก็งโย~ พร้อมยิ้มให้กูคงวิ่งพร้อมสาดเกลือใส่อ่ะ

>>940 มันเป็นคำสุภาพมากไปเรอะ หรืออะไร แล้วพวกโอะฮาโย่อะไรแบบนี้เขาไม่พูดกันเหรอ

ซื้อเครื่องบินมันไม่ได้จบแค่ที่เครื่องนะ ค่าน้ำมัน ค่าที่เช่าจอด ค่าเทคออฟแลนดิ้ง ค่าบำรุงรักษา ค่านักบิน ค่าพนักงาน ค่าภาษี ถ้าไม่ได้ใช้งานบ่อยหรือรวยเงินเหลือขนาดนั้น เขาไม่ซื้อหรอก เช่าเหมาลำยังคุ้มกว่า

กูว่า pivoine นั่งเฟิส นอกนั้นบิส โรงแรมก็เหมือนกันนี่ ไม่ได้แยกอะไร

ถ้าเกิดคาบุรากิ มาซายะในนอบน้อมคือคนที่มาเกิดใหม่ทั้งๆที่ยังมีความทรงจำของคิมิดอลจากชาติก่อนอยู่?
_______

ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในรั้วของซุยรัน ฉันก็รู้สึกเหมือนคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้แม้จะไม่เคยมาเยือนมาก่อน หลังจากพิธีเปิดการศึกษาจบลง ฉัน 'คาบุรากิ มาซายะ' ก็เดินตามเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมานาน 'เอ็นโจ ชูสุเกะ' ไปที่ห้องสโมสรแห่งหนึ่ง

ในโรงเรียนซุยรันมีสมาคมที่เรียกว่า 'Pivoine' อยู่ ซึ่งฉันและชูสุเกะ รวมทั้งเด็กๆในชั้นประถมหนึ่งอีกประมาณสิบคนเป็นสมาชิกอยู่ พวกเราที่ยังอยู่ชั้นประถมจะถูกเรียกว่า 'Petite Pivoine' สมาชิกทุกคนจะมีเข็มกลัดอัญมณีรูปดอกโบตั๋นเล็กๆประดับอยู่ ตอนแรกที่เห็นสิ่งนี้ก็ยิ่งรู้สึกสงสัยมากขึ้นว่านี่อาจจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็น พอถามชูสุเกะก็ได้คำตอบมาว่า

" มาซายะอาจจะเห็นจากยูริเอะมาก็ได้ "

พอเขาว่ามาแบบนั้นเลยทำใจเออออไป แต่เมื่อพวกเราเข้าไปในห้องสโมสรที่ว่านั่น ฉันสังเกตเห็นเด็กผู้หญิงผมม้วนคนนึงที่ค่อนข้างโดดเด่น แล้วหลังจากนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรหลายๆอย่างผุดเข้ามาในสมอง

" Kimi wa boku no Dolce.. "

นั่นเป็นชื่อการ์ตูนสาวน้อยที่ฉันเคยดูเพราะถูกน้องสาวยัดเยียดให้นั่งดูเป็นเพื่อนเมื่อชาติที่แล้ว.. เรื่องราวความรักของเด็กสาวสามัญชนกับจักรพรรดิผู้เลิศเลอทั้งในด้านหน้าตา ความรู้ ความสามารถ และฐานะ จักรพรรดิที่ว่านั่นก็คือฉันเอง คาบุรากิ มาซายะ

ในเรื่อง KimiDolce ก็เหมือนการ์ตูนทั่วไปที่กว่าพระนางจะครองรักกันได้ต้องผ่านอุปสรรคมากมาย ไม่ว่าจะเป็นการขัดขวางจากครอบครัว หรือคนรอบข้าง และยังมีอุปสรรคก้อนใหญ่ที่เรียกได้ว่านางร้าย 'คิโชวอิน เรย์กะ' ยัยคนนี้หลงรักคาบุรากิหัวปักหัวปำ นอกจากจะกลั่นแกล้ง 'ทาคามิจิ วาคาบะ' ที่เป็นนางเอกยังพยายามทำทุกวิถีทางให้ได้หมั้นกับคาบุรากิ แต่สุดท้ายก็ถูกหักหน้ากลางงานหมั้น และถูกเปิดโปงการทุจริตของครอบครัวจนล่มสลาย น่าสมเพชชะมัด..

และคิโชวอิน เรย์กะที่ว่าก็กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าฉันนี่เอง นี่มันไม่ใช่เดจาวูแล้ว ฉันกลับมาเกิดใหม่ในการ์ตูนชัดๆ! อึ๋ย แค่นึกถึงการโดนผู้หญิงรุมห้อมล้อมก็ขนลุกแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนทั้งสิ้น ไม่คุย ไม่ฟัง ไม่มอง โดยเฉพาะยัยตัวปัญหาตรงนั้นอ่ะ เฮ้ อย่ามองมานะ!!

_______

กำลังเนือยๆกับเปิดเทอมเลยอยากลองกวนฟิคเล่น ใครอยากแต่งต่อก็ได้นะ กูลองเขียนไปสักพักก็ลังเลว่าจะเอาส่วนนี้ดีไหม จะตัดดี หรือจะเก็บไว้ดี สุดท้ายก็เลยจะหนีไปนอนเอื่อยต่อแล้ว---

>>944 สมกับเป็นไซซายะ แม่งฮาจริงๆ 5555

>>944 จริงๆคนที่มาอยู่ในร่างอาจจะเป็นสาวน้อยก็ได้นะมึง เลยมีสกิลสาวน้อยเยอะ แถมยังโรแมนติคช่างฝันอีก

อัพเดทข่าวสารท่านเรย์กะวันนี้ค่ะ
https://www.facebook.com/1815685978733033/posts/2111626555805639?s=100008197772687&sfns=mo

"#มะเร็งกระเพาะอาหาร มาจาก 2 สาเหตุ หนึ่งกรรมพันธุ์ สองเจอบ่อยสุด คือ จากการติดเชื้อแบคทีเรีย เฮลิโคแบคเตอร์ โพโลไร ( Helicobacter pylori) มันจะอยู่แถวๆ เยื่อบุกระเพาะอาหาร ที่น่ากลัวคือ แม่เจ้า!! เชื้อนี้มันสามารถติดต่อทางน้ำลายได้!"

จบการอัพเดทข่าวสาร

>>947 แย่ละ ฟิคไหนที่มีฉากจูบมึงรีบมาต่อเลยนะ ตอนต่อไปคือ(คาบุ/เอ็นโจ ในฟิค)เข้าโรงบาลเพราะติดเชื้อ ถถถถถถถถถ

>>948 ชั่ว!!!!!!!! ขอให้มึงโดนเจ้าแม่สาปแช่งให้อยู่หมู่บ้านคานทองตลอดชีวิต!!!!

>>948 ให้ฟีลตอนที่กูเคยอ่านเรื่องแนวๆดับฝันการ์ตูนหรือนิยายโรแม้งเลยว่ะ บางเรื่องมันจะมีฉากพระเอกป้อนยานางเอกด้วยปากเพราะนางเอกหมดสติ แต่ความเป็นจริงนั้นทำไม่ได้ เพราะตอนคนหมดสติคือพวกหลอดอาหารจะปิดสนิทมั้ง จำไม่ได้ กูอ่านนานแล้ว ทำให้กลืนอาหารลงคอไม่ได้ ถ้ามันไหลลงคอนางเอกไปได้คือมันไม่ได้หลับ มันแอ๊บอยู่ แถมเข้าไปจูบใครสุ่มสี่สุ่มห้านี่ก็ไม่รู้มีเชื้อโรคอะไรอยู่มั้ย แบบพวกไวรัสตับอักเสบหรือพวกเชื้อที่ติดทางน้ำลายน่ะ ทำเอากูอ่านพวกนิยายบางเรื่องนี่ยังไม่รู้จักแต่พุ่งไปจูบแล้วไม่อินไปเลย กลัวแทน 555555555

>>948 ขอสาป ขอสาป ขอสาป ขอสาป ขอสาป!!

แต่กูว่าถ้าจะจูบกับคาบุ เจ้าตัวอาจจะเบรกเองก็ได้นะ แบบ

วันนี้คาบุรากิพามาเดทที่สวนสนุกล่ะ หลังจากสนุกมาทั้งวันแล้วก็ถึงไฮไลท์ของการเดทที่สวนสนุก ชิงช้าสวรรค์!! พูดถึงชิงช้าสวรรค์ก็ต้องจูบใช่ม้า~ ที่พามาเพราะอยากจูบเค้าใช่มั้ยล่ะ เขินจัง คนบ้า อุฮุฮุ~

หลังจากพวกเราก้าวเข้ามาในชิงช้าสวรรค์ คาบุรากิก็เรียกให้ฉันไปนั่งข้างๆเพื่อชมวิว ชี้อธิบายว่าตรงนั้นคืออะไร ตรงนี้คืออะไร วิวก็สวยแหละน้า แต่ไหนจูบอ่ะ ขึ้นมาสักพักแล้วนะ หรือว่าจะเขินจนไม่กล้าจูบ!? อุฮุฮุฮ่าฮ่า

" วิวตรงนั้นสวยจังเลยนะคะ "

ฉันชี้ไปข้างหลังคาบุรากิ เขาจึงเอี้ยวตัวไปมองวิวข้างหลังและพึมพำสิ่งที่ฉันไม่คาดคิดเบาๆ

" แต่ก็สวยไม่เท่าเธอหรอกนะ.. "

อุหวาหวา ด..ดาเมจแรงมากเลยค่ะ! ค่าพลังกำลังลดฮวบๆเลยย แต่ต้องตั้งสติก่อนนะตัวฉัน เป้าหมายสำคัญก็คือสิ่งนี้แหละ ในเมื่อท่านสุภาพบุรุษตรงหน้าไม่ยอมรุกเข้าหา เราก็ต้องจัดการเอง หึหึ

" เอ๋~ จริงหรอคะ? ต้องให้รางวัลคนปากหวานสักหน่อยแล้ว "

ฉันแตะคางคาบุรากิให้หันกลับมาทางนี้ และค่อยๆโน้นเข้าไปใกล้หวังจะจุมพิต แต่แล้ว..

" นี่เธอ คิดจะทำอะไรน่ะ รู้มั้ยว่าเชื้อ h. pyroli สามารถติดทางจูบได้ ถ้าจะจูบกับฉันอย่างน้อยก็น่าจะยอมไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูว่ามีโรคไหมก่อน "

ใช่ค่ะ อีตาบ้าคนนี้ผลักหน้าผากฉันออกและพ่นคำพูดที่ไม่น่ารักออกมายาวเหยียด นี่นายเห็นฉันเป็นตัวเชื้อโรคหรอ!? หยาบคาย! เจ้าคนไม่มีความใส่ใจ สามัญสำนึก ความละเอียดอ่อน! กลับไปอยู่หมู่บ้านไม่มีคนคบไปเลยไป!!

...หลังจากวันนั้นคาบุรากิ มาซายะก็ต้องปฎิบัติภารกิจตามง้อคุณแฟนสาวเป็นเวลากว่าสามสัปดาห์

มีใครจะเสนอชื่อกระทู้อีกมั้ย กูจะเปิดโหวตแล้วนะ

มึง กูกลับไปอ่านท่านเรย์กะซ้ำๆแล้วก็คิดถึงอ่ะ ฮือ อ่านรอบแรกก็ไม่ได้คิดว่าเรือไหนจะเข้าวินเป็นพิเศษแต่พอเห็นโม่งวิเคราะห์เรือเอ็นโจแล้วอ่านเก็บรายละเอียดอีกรอบก็คือ เออ โมเม้นมันได้จริงด้วย! Hint แทรกก็เยอะมาก ท่าทางท่านเรย์กะเจอคุณยุยโกะ บางทีอ่านตอนแรกรู้สึกเหมือนไม่สนใจ แต่พอคิดในอีกมุม ท่านเรย์กะดูอึ้งๆตอนเปิดตัวยุยโกะด้วยนี่นา แถมตอนเอ็นโจแกล้งบอกว่าเป็นคู่หมั้น ก็ร้องเสียงหลงด้วย ฮือ คิดถึงค่าาา

แต่จริงๆกูอยู่ทุกเรือ ท่านเรย์กะกินกับอร่อยก็อร่อย โดยเฉพาะกินกับฟู้ดซัง

จะว่าไปทำไมทุกคนถึงเรียกเอ็นโจว่าจอมมารกันคะ...เพราะร้ายกาจเหรอ?5555555555555555555555

>>953 บุคลิกแบบนี้ในนิยายกับการ์ตูนคือพวกเจ้าแผนการ ร้ายลึก ชอบชักใยคนอื่น และมักจะอยู่เบื้องหลังของเหตุการณ์หลายๆอย่าง แถมยังหน้ายิ้มเซ็ทไว้เป็น default ทำให้เดาทางไม่ออก ไม่รู้จะมาไม้ไหน คิดอะไรอยู่ในใจกันแน่ คาบุที่ว่าแน่ๆเจออื๋อ มาซายะเข้าไปคำเดียวถึงกับยอมกลับลำไม่กล้าหือ ปกติพวกนายอยู่ด้วยกันแบบไหนวะ 55555555555

>>953 น่าจะเพราะความร้ายลึกตั้งแต่กอล์ฟมาร์กเกอร์ จากนั้นมาเอ็นโจก็ไม่เคยมีมุมดีๆอีกเลยในโม่ง 555 คิดถึงๆจริงๆนั้นล่ะ ฮืออออออ

>>954 ปกครองด้วยความกลัวครับ *ยิ้ม*

>>956 ม... มึงพูดถึงเอ็นโจใช่ไหม...

>>956 กูกลัว 555

กูเรือเอ็นโอยืนหนึ่ง วิเคราะห์ไว้อย่างนี้ว่า ตอนเด็กๆ จอมมารก็คงสนใจระดับหนึ่ง ความที่ใครๆ ก็ชอบคาบุ และคิดว่าให้คาบุคู่กับเจ้าแม่ดีกว่ารักข้างเดียวกับยูริเอะ เลยพยายามเชียร์ แต่พอคาบุอกหักกับยูริเอะ แล้วแผนดันเจ้าแม่ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า เลยพับโครงการ (ฟิลเตอร์ดราม่าเรามองว่า ตอนหลังจอมมารคงเริ่มชอบเจ้าแม่ แต่พยายามตัดใจเพื่อเพื่อน) ตอนหลังคาบุมีวาคาบะเข้ามา จอมมารเห็นว่าทางสะดวกแล้ว เลยลุยจีบเจ้าแม่ แต่ก็นะ นางจีบใครไม่ค่อยเป็น เลยกลายเป็นสร้างความกลัวให้สาวเจ้ามากกว่า 5555
ประโยคที่จอมมารเคยพูดประมาณว่า เคยไหมที่คิดว่าจะได้ช็อคโกแลตจากใครแต่ดันไม่ได้นี่ นางหมายถึงตัวเองชัดๆ

>>959 หวีดมาก กูก็เรือจอมมาร คิดว่าซื้อ(บื้อ)ๆ แบบเจ้าแม่ต้องท่านพี่กับจอมมารอ่ะนะ คาบุก็ดีน้า แต่กูชอบตอนคาบุอยู่กับวาคาบะเหมือนกัน เป็นคู่ที่พยายามปรับตัวเข้าหากัน กูชอบฟีลลิงแนวๆนี้มาก คู่รักต่างฐานะที่พร้อมจับมือผ่านปัญหาไปด้วยกัน โรแมนติกสุดดด ส่วนเจ้าแม่กับจอมมารคงแนวโรแมนติกพาโรดี้ เอ้ย คอมเมดี้ไปเถอะ

ปกติคาบุกับเอ็นโจเรียกชื่อยูริเอะกับไอระกันห้วนๆเลยใช่ป่ะวะ คาบุกูไม่แปลกใจน่าจะติดมาสมัยเด็ก ส่วนเอ็นโจก็คงเรียกตามเพื่อนไป แค่ลองคิดเล่นๆว่าถ้าเจ้าแม่อายุเท่ายูริเอะแล้วเป็นเพื่อนสนิทกันสามคน(ยูริเอะ ไอระ เจ้าแม่)พวกคาบุก็คงเรียก "เรย์กะ" กันคล่องปากเหมือนกัน

อ้าว ได้พล็อตฟิคเฉย

>>961 ได้แล้วอย่าลืมเขียนนะมึง หุหุ

>>961 รอชมจ้ะ

>>961 มาเกาะรอด้วยคน ฮึ่ยย จะกลายเป็นเรื่องรักๆกับพี่สาวชั้นมัธยมของหนุ่มน้อยวัยประถม 2 คู่ไหมเนี่ย แล้วเด็กน้อยชูสุเกะจะไปคอยเอสคอร์ทคุณพี่สาวแบบมาซายะไหมนะ //////////

ขอคั่นด้วยการตั้งโหวตกระทู้แปป

>>>881 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ พวกเรารอท่านฮิโยโกะอยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ! [ฤดูกาลผันผ่านครั้งที่31]

>>>882 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำตาของเหล่าโม่งที่ขึ้นรา เมื่อไหร่ท่านฮิโยโกะจะมา พวกเรารอที่ท่าน้ำทุกวัน [หางานให้โม่งแปล ครั้งที่ 31]

>>>913 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการกาวเพื่อความอยู่รอด [จะไม่หยุดแม้ถึง ศตวรรษที่ 31]

>>965 โหวต >>822
โม่งแปลสนใจ เรื่อง คู่หมั้นเป็นนางร้าย ไหมที่พระเอกแนวจอมมารซามะ หานิยายแปลไทยอ่านไม่ได้เลย แฮ่

>>965 โหวต >>881

>>965 โหวต >>882

>>965 โหวต >>881

>>966 มึงจิ้มผิดโพสรึเปล่า 😂

>>965 โหวต >>882

>>970 ง่ะ ใช่ๆ กูจิ้มผิด โหวต >>882 จ้า

โหวต >>882 ข่ะ

โหวด >>881

โหวต >>881

กุชอบ >>882

>>962-964 ตามที่ขอ เจอกันมู้หน้านะจ๊ะ แต่อย่าคาดหวังมาก กูไม่ได้แต่งฟิค+อ่านเจ้าแม่มานานมากแล้ว เมื่อไหร่ตอนที่ 300 จะมานะ...

โหวต >>822
>>977 //เกียมขนมกับน้ำชา
เดี๋ยวกูสอบเสร็จไปอ่านเจ้าแม่อีกสักครั้งดีกว่า ฮื่อ จะรอบที่สี่ละนะ! ท่าฮิโยโกะเจ้าคะ😭

ตามธรรมเนียมปิดโหวตที่ 990 เหมือนเดิมละกัน ถ้าโหวตถึงรบกวนเพื่อนโม่งช่วยนับคะแนนกับตั้งกระทู้ใหม่ด้วยเน้อ

โหวต >>913

โหวต >>881

โหวต >>913
จะขึ้นมู้ใหม่แล้วสินะ

โหวต >>881

โหวต >>913 ด้วยยย

ใครช่วยแปลอันนี้ได้บ้างง่ะ จอมมารกับเจ้าคาบุคุยไรกัน ชอบแฟนอาร์ตคนนี้มากๆ แต่อ่านไม่เคยออก ;-;
https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1155807933831102465/photo/1

>>984 คาบุบอกหมูมินิเหมือนเจ้าแม่เลย จอมมารเถียงว่าเหมือนน้องต่ายตะหาก

ประมาณนี้มั้ง กุมั่ว

โหวต >>882

โหวต >>882 เพราะตอนนี้กูรู้สึกว่าตัวเองรอจนขึ้นราแล้วจริงๆ /ซับ

เมื่อกี้กลับไปอ่านซ้ำรอบที่เท้าไหร่แล้วก็ไม่รู้ และสะดุดใจกับบทแรกๆเลยที่เจ้าแม่บอกว่า รสนิยมนางคือเอ็นโจมากกว่า นี่มันhintอะไรหรือเปล่า

>>988 ตอนอ่านรอบแรกกูก็คิดว่าอาจจะเป็น hint แต่พออ่านมาถึงช่วงชูสุเกะทวงบุญคุณ กูคิดว่าเจ้าแม่อาจจะกลัวจนลบความรู้สึกชอบตอนชาติก่อนไปแล้ว 555555555
แต่กูชอบตอนที่สองคนนี้คุยกันสองต่อสองในห้องสโมสรมากเลยอ่ะ แบบ อ๊าา~ นี่มันโชโจ! แท็กเลิฟยังไม่หายไป!! ตอนอ่านตอนนั้นกำไม้พายแน่นมาก ยิ่งฉากที่จะป้อนเค้กนี่นะ ฮิย๊าาา โดขิๆจนคิดว่าเป็นโรคหัวใจไปแล้ว คุณชายยยย ;;/////;;
ส่วนตอนที่ยูกิโนะคุงโทรมาชวนไปดูดอกไม้ไฟนี่.. ดูจากบทสนทนาแล้วแอบคิดว่าน้องเป็นพ่อ(นกพิราบ)สื่อ(สาร)ใช่ไหม เหมือนคุณพี่ชายใช้ให้มาชวนเลย 555555

ปล. เทศกาลดอกไม้ไฟผ่านไปอีกปี แต่เค้ายังรอฮิโยโกะซามะมาเขียนพาร์ทเดทดูดอกไม้ไฟของทั้งสองคู่อยู่นะ ;w;

>>985 เหมือนเอาเพื่อนกับแฟนมานั่งเถียงกัน มุมมองเพื่อนคือมึงอ้วน มุมมองแฟนคือนุ่มนิ่มน่ารัก
เหมือนเพื่อนกู กูบอกว่ามึงอ้วนควรลด แฟนมันก็เรียกมันว่าอ้วนแต่เสือกพาเพื่อนกูแดกตลอด

990 แล้ว ปิดโหวตแล้วน้าาาาาาา เดี๋ยวนับคะแนนแปป

>>>881 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ พวกเรารอท่านฮิโยโกะอยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ! [ฤดูกาลผันผ่านครั้งที่31]
คะแนนโหวต
>>918 >>940 >>967 >>969 >>974 >>975 >>981 >>983 = 8 คะแนน

>>>882 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำตาของเหล่าโม่งที่ขึ้นรา เมื่อไหร่ท่านฮิโยโกะจะมา พวกเรารอที่ท่าน้ำทุกวัน [หางานให้โม่งแปล ครั้งที่ 31]
คะแนนโหวต
>>968 >>966 >>971 >>973 >>976 >>978 >>986 >>987 =8 คะแนน

>>>913 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการกาวเพื่อความอยู่รอด [จะไม่หยุดแม้ถึง ศตวรรษที่ 31]
คะแนนโหวต
>>980 >>982 >>984 = 3 คะแนน

กระทู้แรกกับกระทู้สองคะแนนเท่ากันว่ะ เอาไงดี กูตัดที่โหวตซ้ำออกไปแล้วนะ

โหวตรอบต่อเวลา ระหว่าง >>881 กับ >>882 ?

ถ้าชื่อไหนได้สองโหวตก่อนก็ใช้อันนั้นเป็นชื่อมู้หน้า เริ่มนับคะแนนตั้งกะโพสต์ >>994 เป็นต้นไป

>>881

>>881 แม่นาคกูต้องได้!

>>984 กูเจอเมื่อคืนตอนไถทวิต อ่านแล้วขำ

ข่าว : หัวข้อ SNS สุดน่ารัก
ข่าว : คลิปไดเอ็ดของหมูน้อย กำลังเป็นที่นิยมมาก
คาบุ : ฮะฮะฮะ เจ้าหมูน้อย (มินิบูตะ) ตัวนี้ เหมือนคิโชวอินเลยนะ
เอ็น : ห๋า?
เอ็น : คุณคิโชวอินเหมือนกับนี้ต่างหากไม่ใช่หรอ

เพิ่งเห็นว่ามีโหวตหาผู้ชนะอีกรอบ กู >>881

สรุป 881 ชนะ เดี๋ยวตั้งกระทู้ก่อน

กระทู้ตั้งไม่ได้ว่ะ เหมือนจะโดนจำกัดคำซึ่งกูไม่รู้ว่ามันเป็นคำไหน ใครตั้งได้ก็เอามาแปะทิ้งไว้ในเมนท์ด้วย

ชื่อใน 881 มันขึ้นแบบนี้
It's a beautiful thing, the destruction of words.
There are hundreds of nouns that can be got rid of as well

Your post contained a forbidden keyword and therefore rejected.

>>999 กูลองแล้วกูก็เป็นเหมือนกัน เดี๋ยวกูพยายามช่วยตั้งดู