Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
>>>/webnovel/4296 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
>>>/webnovel/4454 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]

>>>/webnovel/4574 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสังเวียนความรักของจักรพรรดินี โอ้! ทรุดลงไปแล้วครับ! [กรรมการชูมือนับครั้งที่ 21]
>>>/webnovel/4659 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศึกแย่งชิงพื้นที่การออกอากาศ [ชัยชนะของ tag food ครั้งที่ 22]
>>>/webnovel/4903 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับซูชิไข่ปลวกและหนังสือหนังมนุษย์ [หนอนตัวที่ 23 กระดึ๊บออกมาแล้วค่า]
>>>/webnovel/5102/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแผนการล้างสมองของจักรพรรดิจอมมาร [วิ่งเข้าไปซะ! เจ้าสัตว์กีบคู่! รอบที่ 24]
>>>/webnovel/5401 : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับงานชมดอกไม้ไฟในฝัน [ขอตอนต่อไปรอบที่ 25]
>>>/webnovel/5719 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับประกายแสงแห่งความหวัง งานดอกไม้ไฟมันก็ต้องหน้าร้อนสิ!!! [ระเบิดแห่งกาวครั้งที่ 26]
>>>/webnovel/5876 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเสียงโหยหวนของเหล่าโม่ง [กรีดร้องขอตอนใหม่รอบที่ 27]
>>>/webnovel/6040 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับถุงกาวที่ไม่มีวันหมด ไม่เหนื่อยล้าแม้จะร้องไห้ [เติมถุงกาวครั้งที่ 28]
>>>/webnovel/6114 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการรอคอยให้ท่านฮิมาต่อพร้อมกับการเปิดตัวพระเอกที่เหล่าโม่งกำลังสับสน [การย้ายเรือไปมารอบที่29จากการเมากาวของเหล่าโม่งฟิค]

.
.
.
.
♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

หว่าย ไม่รู้ว่าตอนวิ่งจะถึง 1000 พอดี เก๊าขอโต๊ดดดดดดด😂😂😂😂

ไม่เป็นไรครบ1000แล้ว!!

มี FA ใหม่ตอนไปอควอเรียม.....ช่องกลางแถวล่างสุดพี่แกดูยันๆยังไงไม่รู้ดิ 555555555555

https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=72904112

>>5 กรี๊ดดดดดดดดดด ขอบคุณมึงมาก กูชอบแฟนอาร์ตคนนี้มากกกกกกกกกกกกกก ไม่นึกเลยว่าเขายังวาดอยู่ ดีใจชิบหายเลยยยย มาให้จุ๊บเหม่งทีสิจ้ะ

ใครเป็นคนปิดมู้ที่แล้ว อิเหี้ย อิเลววววว

ใครเป็นคนปิดมู้ที่แล้ว!!? ตบตัวเองตามรอบเอวท่านเรย์กะเดี๋ยวนี้!!!

กูเพิ่งมา แม่งปิดมู้ไวกันมากค่ะเพื่อนโม่ง

>>8 จะเอากันถึงตายเลยเหรอ โหดร้ายยยยยยยยยย

>>8 ต่อให้ท่านเรย์กะเอวบางร่างน้อย ก็เหนื่อยนะ

จะวาเลนไทน์แล้ว จะได้ตอนใหม่มั้ยน้อ

>>8 กรุกลัวคนโพสทำจริงล่ะบอกว่า นี่ตบไปถึง 50 ครั้งแล้ว ยังต้องตบเพิ่มอีกเท่าไหร่เหลือเกิน😂

>>8 นี่ตบไปถึง 50 ครั้งแล้ว ยังต้องตบเพิ่มอีกเท่าไหร่วะ

>>14 บังอาจ!!! ไรจิน! ฟูจิน! เอามันไปตัดหัว!

วาเลนไทน์แล้ว ครบรอบวันเกิดของไซซายะ ชูสุมอย เรย์ทันพอดี กี่ขวบกันแล้ววะ 5555555

ชูไก่อ่อนคิดลามกกับท่านเรย์กะกี่รอบละ กูอดคิดไม่ได้ 55555 ดูแต่ละคำชมดิ

>>14 หะ....โหดร้ายมาก

>>17 กูว่าฮีคิดตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มแล้วว่ะ เป็นวัยรุ่นก็สนใจเรื่องทางเพศมากขึ้นกันอยู่แล้ว ขนาดหนังที่ดูยังมีฉากเรทแบบจะๆแจ้งๆล่อเข้าไปถึง 2 ใน 3 เรื่องเลยนะ ไอ้เรื่องที่จะไม่คิดหรือทำใจให้บริสุทธิ์ผุดผ่องเทิดทูนนุ้งต่ายไว้บนหิ้งมันเป็นไปไม่ด้ายยยยย

>>17 จำนวนอาจจะเป็นอินฟินิตี้....

>>19 อาจคิดจนน้องชายสงสาร ถ้าพี่จะง่อยขนาดนี้ถถถ

จะมีปาฏิหาริย์รับวันวาเลนไทน์มั้ยคะ มอบตอนใหม่ให้ชาวหมู่บ้านคานทองที่แห้งแล้งเหลือเกิน

>>17 กูไม่น่าถามเลย กูว่า กูอยากรู้ข้างในหัวของคาบุรากิมากกว่า 5555555

>>23 กูว่ามันก็ต้องมีคิดลามกบ้างล่ะวะ ยังไงก็ผู้ชายนะ
แต่เนื่องจากอิมเมจคาบุในหัวกูคือร่าง C ของเรย์กะ ถึงจะคิดแต่ก็คงมาฟีลโรแมนติคดูดดื่ม ไม่โซ่แส้กุญแจมือยันเดเระแบบอีตาจอมมารแน่นอน

>>23 เอาตรงๆ ถึงจะอ่านฟิค a-z แล้ว แต่กูก็ยังสลัดภาพบ้าๆบอๆเป็นไซซายะในอฟช.ของบักคาบุไม่ออกอยู่ดีว่ะ กูมีความรู้สึกว่าฮีเด็กเกินกว่าจะยุ่งกับเรื่องอะไรแบบนี้อ้ะ 5555555

>>25 +1 บากะรากิกูยังไงก็บากะรากิว่ะ

>>26 เราทุกคนจะเชื่อในตัวบากะรากิ ( - ° ° -)o

กูว่าคาบุจริงๆมันก็หื่นได้นะ ในมังงะคิมิดอลก็บอกว่าเร่าร้อนกับวาคาบะ น่าจะมีฉากจูบแบบติดเรทนิดๆ ถึงเนื้อถึงตัวนางเอกบ้างล่ะ เพียงแต่ตอนนี้กูนึกภาพมันหื่นไม่ออกเลยว่ะ น่าจะติดภาพไซซายะแบบลบจากหัวไม่ได้เหมือนเมนท์บนๆไปแล้ว

น่าจะแนวๆ อารมณ์พาไปอะไรงี้ปะ เหมือนพวกพระเอกทั่วไป ปกติก็จะบ้าๆ โชว์ความโรแมนติกหน่อยๆ แต่พอสถานการณ์เป็นใจก็ทำได้ ยังไงกูก็ไม่คิดว่าบากะมันจะเป็นคนหื่นอ่านะ ต่างจากชูสุไก่ลิบลับ--- รายนี้คิดไว้เยอะแหงๆ หึยยย--

รายชื่อหนังที่เอ็นโจดูนี่อยู่ประมาณช่วงตอนที่เท่าไหร่อ่ะ กูว่าจะไปหาดู อยากรู้รสนิยมเอ็นโจ

>>30 238

>>30 the cook, the thief, his wife and her lover แล้วก็ the tin drum ละก็ and then there were none อ่านครั้งเดียวตอนนู้น ทุกวันนี้ยังจำได้อยู่เลย 555

>>32 ไม่ใช่ and then there were none นะ เรื่องสุดท้ายคือ the cabinet of dr.caligari ต่างหาก

>>32 >>33 ไม่ว่าอันไหนจะถูก แค่โปสเตอร์หนังกูยังกลัวเลยมึงงงงงงงง

>>34 เชี้ย! จอมมารชอบแบบนี้จริงเหรอว้ะะ

กูว่าจริงๆฮีคงไม่ได้ชอบอะไรนักหรอก น่าจะเอามาแค่ขู่มาซายะเฉยๆ เพราะหนังแต่ละเรื่องมีจุดร่วมคือคนแย่งเมียพระเอกต้องตายอนาถกันทุกคน 5555555555555

>>36 ไม่ค่อยจะแอบแฝงอะไรเลย ถามว่าคนที่ขู่ไปเขารู้ตัวป่ะเหอะ 5555

ชูเกะแม่งร้ายจริง 5555 เห็นยิ้มขื่นละกูสงสารไม่ลงเลย อารมณ์ตอนเห็นบักซายะหลงวาคาบะแม่งคงแบบ "จริงนะ ชอบคนนี้นะ ชอบให้จริงนะ ไม่งั้นเอ็งตาย" แล้วเฮียแกก็หนับหนุนเต็มที่ ชิ้วๆ อยู่ให้ห่างคุณคิโชวอิน 555555 หน้าโครตชั่วร้าย

สรุปใครมีแนวโน้มที่จะเป็นพระเอกกันแน่วะ

>>39 คานซัง

>>39 เห็นงี้ก็เถอะ แต่บักคาบุมันเคยได้แต้มนะ ตอนนั่งใกล้กัน ท่านเรย์กะมีออกอาการสั่นไหวเขยิบออกห่าง แต่ฟีลโรแมนติกเสียหมด เพราะไอ้คาบุมันบ้าแถมปากหมา สรุป คานซังชัวร์ๆ มันจบแล้วเพื่อน...

>>39 ที่หวั่นไหวใจเต้นที่สุดก็อาหารซังนั่นล่ะ แต่คู่แท้พรหมลิขิตกูว่าคานซังแน่นอน

มาตอบดีๆไม่เล่นแล้วจ้า
ตอนนี้แคนดิเคทอันดับหนึ่งคือจอมมารนี่ล่ะ ทั้งเรื่องจะเห็นได้ว่ามีโมเมนต์โปรยมาตามทางตลอดไม่เคยขาด โดยเฉพาะมุมมองตัวละครอื่น ถึงจะบทออกน้อยเพราะเจ้าแม่มักบรรยายถึงแต่คาบุไม่ค่อยพูดถึงเอ็นโจ แต่ก็มาเรื่อยๆพีคมากและน้อยสลับกันไป บางอันก็ดูเป็นโมเมนต์เล็กๆน้อยๆแทรกอยู่ระหว่างบรรทัดไม่ใช่ใจความสำคัญของตอนหลักเลยค่อนข้างจะถูกมองข้ามแต่พอมานึกๆตามก็หวานอยู่ มีก้างชิ้นใหญ่มากติดอยู่ในนามของว่าที่คู่หมั้น เจ้าแม่ดูจะมีใจให้ แต่นางซึนชอบปฏิเสธไว้ก่อน

อันดับสองก็คาบุ คนนี้เจ้าแม่สังเกตสังกามากเป็นพิเศษเพราะเป็นตัวการทำบ้านคิโชวอินล้มละลายเลยต้องจับตามองไว้ มองจนคนอื่นเขาคิดว่านางแอบชอบอยู่ บทบรรยายก็มักจะโฟกัสที่คาบุราวๆ 80% ของเรื่อง เจอเหตุการณ์อะไรนางก็คิดว่าคาบุเจอจะทำยังไงบ้าง นึกถึงแต่คาบุแม้จะไม่ใช่ทางโรแมนซ์ มีโมเมนต์ใจเต้นอยู่เกือบๆตลอด แต่มักจะถูกทำลายด้วยความ ky ของอีตานี่เอง หรือไม่ก็ความสติแตกลนลานของเจ้าแม่ เป็นคู่ที่เคมีเข้ากันมากในทุกด้าน ทั้งรสนิยม อาหารการกิน แนวความคิด แต่ยังมองไม่เห็น passion แบบชายหญิงระหว่างสองคนนี้ เช่นตอนดูดาวทานาบาตะที่บรรยากาศโคตรโรแมนซ์เป็นใจ แต่แห้งแล้งซะยิ่งกว่าทะเลทรายซาฮาร่า

คันตะนี่เป็นตัวเลือกที่ดีอีกอัน แต่น้องเขาบทน้อย มาทีไรก็ให้แต่อาหาร ไม่ค่อยมีความสำคัญกับพล็อต (หรืออาหารนี่ล่ะที่เป็นพล็อตหลักสำคัญ ไอ้เรื่องบ้านคิโชวอินล้มละลายอะไรนี่ช่างมันเถอะ มีอาหารโลกก็สงบสุขแล้ว) โมเมนต์ก็น่ารักดี เด็กที่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่มันก็ก๊าวใช่ย่อย อยู่บ้านวาคาบะเจ้าแม่ก็สบายใจ ผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง แต่เจ้าแม่ดูจะไม่คิดอะไรไปมากกว่านี่น้องเพื่อน เป็นอาจารย์สอนทำขนม

อาริมะ พระรองจากคิมิดอล เป็นคนดีเกินไปเลยจืดจาง แถมบทน้อย โผล่มาทีไรถ้าไม่ถกปัญหาภายในโรงเรียนก็เป็นตัวตบมุกให้ตัวละครอื่นอย่างเดียว โมเมนต์แม่บ้านทีวีไดเรคก็น่ารักดี แต่ไม่สื่อไปทางโรแมนติคซักแอะ แถมโดนหักธงตั้งแต่ยังไม่ทันจะปัก คนนี้ก็แห้งแล้งเหมือนกัน

อุเมวากะ บทน้อยมาก มักจะโผล่มาแค่ตอนปิดเทอมที่เจ้าแม่ไปเรียนพิเศษ แต่เป็นเพื่อนชายคนแรกที่ได้เมล์เจ้าแม่เอาไว้คุย(ในนามของหมา) ได้ของแฮนด์เมด(ที่กลายเป็นลูกบุญธรรม) ไม่รู้จะมาแนวอ้างหมาบังหน้าเพื่อจีบมั้ย แต่ถึงจะอ้างหมาแต่กูก็ยังไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่าการจีบจริงๆจังๆซักเท่าไหร่ เจ้าแม่ก็ไม่คิดไปแทรกกลางความรักระหว่างอาทันและเบียทันด้วย โอกาสเลยน้อยมากกกกกกก

อิมาริ ชายที่ทำเจ้าแม่ใจเต้นได้มากที่สุดในเรื่อง ลีลาแพรวพราวลื่นเป็นปลาไหล แต่โผล่มาทีไรถ้าไม่แพคคู่มากับท่านพี่ก็ไปจีบสาวอายุมากกว่า ถึงจะหยอดคำหวานใส่เรย์กะ แต่ทุกอย่างล้วนทำไปเพื่อยั่วโทสะท่านพี่ สังเกตได้จากเวลาที่อิมาริจะทำตัวหวานๆพูดหวานๆเชิงจีบนี่ทำต่อหน้าท่านพี่ทั้งนั้น แล้วท่านพี่ก็จะโมโหลากไปซ้อมแต่ไม่เคยเข็ดหลาบแถมดูจะชอบใจ และถึงจะใจเต้นแต่เจ้าแม่ก็ไม่ได้หวั่นไหวมากมายเท่าไหร่ มองเป็นพี่เขย..แค่กๆ พี่ชายอีกคน ถ้าอิมาริจะจีบคงต้องฝ่าด่านท่านพี่ไปให้ได้ แต่เห็นๆกันอยู่ว่าไม่ได้ ท่านพี่เอาตายแน่ๆ 5555555

ยูกิโนะ ชายที่เจ้าแม่รักและแคร์ที่สุดในเรื่องรองจากท่านพี่ แต่อายุห่างกันเกินไป ถ้าจะให้เป็นพระเอกคงต้องรอน้องเขาโตก่อน

วาคาบะ เมียเก็บที่ท่านเรย์กะทุ่มเทความรักความห่วงใยให้มากที่สุดในเรื่อง ปกป้อง ดูแล เป็นห่วง เป็นตัวละครหญิงที่เจ้าแม่โฟกัสที่สุด ทำอะไรก็นึกถึงแต่วาคาบะจังๆๆ โมเมนต์น่ารักดีเวลาอยู่ด้วยกัน ถ้าไม่ติดแท็กโชโจแต่ติดแท็กยูริ คนนี้น่าจะเข้าวินแบบไม่ต้องเดาใดๆทั้งสิ้น

>>43 มีความวิเคราะห์สูงมาก อา กูอ่านแล้วช้ำใจ

จริง ๆ แล้วเรือใหญ่สุดของกูคือจอมมารนะ แต่แต่งฟิคทีไร ทำไม๊ทำไมถึงเขียนแต่คู่คาบุกับเจ้าแม่ก็ไม่รู้ มันมีความเคมีเข้ากันดีมาก กูเขียนฟิคเองยังงงเอง ตกลงคือใจกูอยู่เรือไหน ฟิคจอมมารก็เขียน น้องคันตะก็เขียน วาคาบะจังก็เขียน ยูกิโนะก็เขียน แต่เขียนแล้วไม่คล่องมือเท่าคู่คาบุเจ้าแม่อ่ะ ฮือ

นั้นสิวาคาบะนี้ เมียเก็บท่านเรกะชัดๆ ต้องคอยหลบๆซ่อนๆไปแอบพบไม่ใครรู้ อยู่ต่อหน้าคนอืนต้องทำเป็นห่างเหิน พออยู่ด้วยกันก็แสดงความเป็นตัวเองออกได้อย่างปิดบังบางมุมแม้แต่ท่านพี่ยังไม่เคยเห็นด้วยซ่ำแต่วาคาบะกลับเป็นคนเดียวที่ได้เห็นตัวตนจริงๆของเจ้าแม่..

เกิดวาคาบะเข้าวิน กูว่าสองหนุ่มคงหันมากินกันเองแหงๆ หรือไม่ บักคาบุมันก็ไปโดดน้ำ ช้ำใจตาย

>>46 อาจจะกลายเป็นแบบฟิคเรือสวย 55555555

>>43 โคตรชอบการวิเคราะห์จริงจังของมึง มันใช่เลย เห็นคานซังกับฟู้ดซังโบกมือมาแต่ไกลเพราะมีโมเม้นท์ทำให้เจ้าแม่ใจเต้นกว่าพวกนี้อีก ถ้าติดแท็กยูรินี่กูก็ว่าวาคาบะจังมีสิทธิเข้าวินสูงกว่าคนที่เหลืออีก ทำอาหารได้น่ารักคุยได้เป็นตัวของตัวเอง ทำไมโมเม้นท์ดีๆพวกนี้ไม่เกิดกับตัวเอกชายทั้งสองคนละคะท่านฮิ...

ky แป๊ป ความหมายของกอล์ฟมากเกอคือไรวะ กูไปอ่านฟิคเก่าๆแล้วบางทีก็เจอพวกมึงพูดถึงเรื่องนี้กัน แต่ค้นกูเกิ้ลแล้วไม่เจอความหมายแฝงมันอ่ะ

>>49 >>>/webnovel/4018/398/

>>50 แต้งมากมึง ถ้าคิดว่าเอ็นโจเลือกให้โดยรู้ความหมายแฝงนี่มัน โอ๊ย ลั่น 555555

พวกมึง กูโม่งที่จะแปลฟิคกาวนอกเอ็นโจต่อนะ กูพึ่งเห็นว่ามีคนแปลตอน23ไปแล้วแต่เขาเปลี่ยนชื่อตอนเป็นตอน22แล้วข้ามตอนมุมมองยูกิโนะไป เพราะงั้นกูจะเปลี่ยนไปแปลตอนมุมมองยูกิโนะแทนนะ กูไม่รู้ว่ามาบอกงี้มันจะรกป่าว แต่กูรู้สึกว่าควรบอก จะพยายามแปลมาให้เร็วที่สุดเพื่อให้พวกมึงมีกาวสูดดมหลังจากแห้งเหือดจากการรอตอน300นะ

>>52 จัดเลยมึง กูกำลังแห้งแล้ง //เกาะขา ทำตาปิ๊งๆ

ขอถามหน่อย พวกมึงคิดว่ายูกิโนะเนี่ยเวลาพูดกับตัวเองในใจงี้ จะแทนตัวเองว่าผมหรือฉันหรือเราหรืออะไร

>>54 ก็คงแทนว่าผมนี่ล่ะ เพราะพี่น้องบ้านเอ็นโจพูดแทนตัวเองว่าผมทั้งคู่

>>52 ดีแล้วค่ะมึง ไม่รกหรอกนะ ได้รู้ความเคลื่อนไหวสิดี

กูเคยอ่านผ่านๆตามาว่าท่านฮิโยโกโคตรรวยโคตรทรงอำนาจ ค่ายไหนๆมาแกก็ถีบส่งกลับไปหมด แม่งจริงปะวะ แต่จากที่อ่านท่านเรย์กะกูว่าน่าจะจริง ละเอียดสัสรัสเซีย

>>57 บางทีท่านฮิโยโกะอาจจะเป็นคุณหนุรวยโคตรๆแบบท่านเรย์กะแล้วไม่รู้จะทำอะไรเลยเอาชีวิตตัวเองมาดัดแปลงแต่งนิยายก็ได้นะมึง

>>58 กูก็เคยคิดนะว่าแกเอาชีวิตตัวเองมาเขียนปะวะ ดูจากที่บรรยายจากมุมมองท่านเรย์กะแล้ว กูว่าใช่แน่ๆ

ฟิคกาวนอกมุมมองเอ็นโจ
มุมมองของเอ็นโจ ยูกิโนะ:วันหยุดฤดูหนาว Part1
(ขอลงแบบแบ่งครึ่งนะ ดำน้ำค่อนข้างเยอะเพราะไม่รู้จะแปลออกมายังไง แล้วก็ไม่แน่ใจเรื่องสรรพนามที่ใช้ เนื่องจากเป็นมุมมองยูกิโนะเลยพยายามแปลให้เหมือนเด็กพูดด้วย แต่ยากจังแฮะ สุดท้ายนี่เป็นครั้งแรกที่แปลออกมาให้คนอื่นอ่าน ช่วติชมแล้วก็แนะนำการใช้คำใช้ภาษาด้วยนะ ไม่บ่นละ ไปอ่านกัน!)
----------------------------------------------------------------------
เมื่อวันหยุดฤดูหนาวมาถึง ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แสงแดดส่องลงมาบนตัวผมจากหน้าต่าง
'อา...' ผมยกตัวเองขึ้นจากที่นอนและสวมสลิปเปอร์ 'ท่านพี่จะออกไปวันนี้...ผมหวังว่าเขาจะหาท่านพี่มาซายะเจอนะ'
ผมอารมณ์บูดเมื่อนึกได้ว่าผมจะต้องใช้เวลาช่วงวันหยุดคริสต์มาสคนเดียว แน่นอนว่าท่านแม่และท่านพ่อจะอยู่กับผม แต่พวกท่านก็ยังค่อนข้างยุ่งอยู่ดี บวกกับท่านแม่จะจัดงานปาร์ตี้คริสต์มาส ญาติๆทั้งหมดของเราจะมา และนั่นรวมถึงพวกอุริวด้วย นั่นหมายความว่าเธอก็จะมาด้วย
'ยุยโกะ'
ผมออกจากห้องแล้วลงไปห้องนั่นเล่นของคฤหาสน์ของครอบครัว 'เช้าจัง' ผมคิดขณะที่เดินผ่านห้องโถงที่ว่างอย่างแปลกๆ ปกติแล้วเวลานี้ของวันจะมีเมดอย่างน้อยสองคนวุ่นอยู่กับการเตรียมอาหารเช้า กับท่านเเม่อยู่ที่ระเบียงเพลิดเพลินกับน้ำชายามเช้า ในขณะที่ท่านพ่ออยู่ในห้องหนังสือทำงาน บางครั้งท่านพี่จะตื่นเวลานี้ และเวลาเหล่านั้นท่านพี่จะยุ่งกับการจัดการตารางหรือคุยกับเพื่อนของเขาหรือคนอื่นจากโรงเรียนของเขา เมื่อไหร่ที่ท่านพี่ตื่นสาย ยังไงก็ตามมันดีที่สุดที่จะปล่อยให้มังกรหลับนอนอยู่อย่างงั้นมากกว่าเริ่มพายุ
ช่าย ผมรู้เรียบร้อยแล้วเกี่ยวกับตัวตนจริงๆของเขา
ก็นะ ต้องขอบคุณท่านพี่มาซายะสำหรับเรื่องนั้น สรุปคือ ท่านพี่มาซายะชอบเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับพวกเขาที่โรงเรียน เรื่องของท่านพี่น่าสนใจเป็นพิเศษตั้งแต่ที่ท่านพี่มาซายะสนุกกับการเล่าเรื่องแผนของท่านพี่ ผมสงสัยว่าถ้าท่านพี่มาซายะรู้ตัวหรือยังว่าเขามีส่วนในส่วนใหญ่ของแผนพวกนั้น ผมสงสัยมัน ท่านพี่มาซายะออกจะ...หัวช้านิดหน่อยที่จะรู้เรื่องพวกนั้น
ถึงอย่างงั้น พอคิดว่าเขาจะหนีไปที่ไหนสักที่...
ผมไปที่ห้องของท่านพี่และเปิดประตู เอ๊?

"ท่านพี่ จะไปตอนนี้เลยเหรอฮะ?"ผมถามอย่างงงงวย ท่านพี่แต่งตัวด้วยชุดฤดูหนาว และเขาดูเหมือนจะเดินผ่านกระเป๋าเดินทางก่อนที่ผมจะเข้าไป "พี่จะไม่กินข้าวเช้าเหรอฮะ"
"อ่า...ไม่ล่ะ รถไฟออกตอนเช้า และพี่ต้องทำให้แน่ใจว่าพี่ไปถึงที่นั่นก่อนที่มาซายะจะทำอะไรโง่ๆ" ท่านพี่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่รูดซิปกระเป๋า "พี่จะหาอะไรกินหลังจากออกไปแล้ว คิดว่านะ"
"แต่มันเช้ามากเลยนะ!"ผมบอกด้วยน้ำเสียงงอแง โธ่เอ้ย! ท่านพี่! พี่บอกผมให้ดูแลสุขภาพในเมื่อพี่ไม่กินมื้อที่สำคัญที่สุดของวันเนี่ยนะ? แน่นอนว่าท่านพี่มาซายะหนีออกจากบ้าน แต่พี่ทำเหมือนเขาออกจากบ้านไปในการเดินทางเพราะอกหักแล้ววางแผนจะฆ่าตัวตายหรืออะไรแบบนั้นเลย!
"พี่รู้น่า พี่รู้"เขาเช็คนาฬิกาแล้วสะพายกระเป๋าเดินทางบนไหล่ "พี่ต้องไปแล้ว ทำตัวดีๆตอนพี่ไม่อยู่ล่ะยูกิโนะ!"
เขายีหัวผมตอนที่เดินผ่านออกไป ผมรีบเดินตามแล้วเตือนว่ามันอันตรายแค่ไหนที่พลาดมื้อเช้า
เสียงของผมดังพอที่จะลากท่านแม่เข้ามาในการสนทนาของเรา
"ชูสุเกะจ๊ะ ทำไมอย่างน้อยลูกไม่กินข้าวโอ๊ตก่อนออกไปล่ะ?"ทันพี่ตัวแข็งทันทีตอนที่ได้ยินเสียงท่านแม่ เขาหันไป180องศาแล้วตอบตกลง
'หืม เจ้าลูกแหง่ติดแม่!'
ผมแลบลิ้นให้ท่านพี่จากด้านหลังของท่านแม่แล้ววิ่งเหยาะๆตามพวกเขาไปที่โต๊ะอาหาร
น่าแปลกใจ หรือค่อนข้างจะไม่น่าแปลกใจตั้งแต่มันเป็นของท่านเเม่ มันมีข้าวโอ๊ตไม่หวานกับชาที่ท่านพี่ชอบรอเขาอยู่ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว ท่านพ่อยิ้มอย่างใจดีขณะที่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์แล้วทักทายพวกเราด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบเดียวกับที่ท่านพี่ใช้หลอกเด็กผู้หญิงทั้งหมดที่ซุยรัน
"ยูกิโนะ หน้าแบบนั้นมันอะไรน่ะ?"
อุ๊บ "ไม่มีอะไรฮะท่านพี่!"ผมยิ้มหวานแล้วกระโดดขึ้นไปบนที่นั่งของผมข้างท่านแม่
ท่านพี่มองผมอย่างระแวงก่อนจะนั่งลง เมื่อพวกเราที่เหลือถูกเสิร์ฟอาหารเช้าแล้ว ท่านพี่ก็เริ่มกิน
"แล้วลูกจะไปที่ไหนก่อนล่ะ"
"น้ำตกเคกอนครับ หลังจากนั้นจะไปที่โทจินโบแล้วก็อาโอกิกาฮาระ"
"ที่พวกนั้นมัน..."ท่านแม่ดูเป็นกังวลกับคำตอบของท่านพี่ ในขณะเดียวกันผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย
ที่พวกนั้นมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ ไม่ใช่ว่าพวกนั้นเป็นจุดท่องเที่ยวงั้นเหรอ น้ำตกเคกอนเป็นที่รู้จักเพราะน้ำที่เปลี่ยนสีของมัน(ไม่ใช่ว่าเป็นช่วงฤดูใบไม้ร่วงไม่ใช่ฤดูหนาวไม่ใช่เหรอ)โทจินโบก็มีทิวทัศน์ที่สวยงามมาก และอาโอกิกาฮาระ...ในเวลานี้ของปี ผมคิดว่าถ้ำจะเต็มไปด้วยน้ำแข็งแล้วในตอนนี้ และ...หืม ผมคิดว่ามีหนังสือเกี่ยวกับที่นี่อยู่รึเปล่านะ?ผมนึกไม่ออก...แต่พวกนั้นล้วนเป็นจุดท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมมาก นี่ท่านพี่มาซายะหนีออกจากบ้านจริงๆเหรอ หรือเขากำลังทัวร์ญี่ปุ่นอยู่กันแน่เนี่ย
"ท่านพี่ฮะ ซื้อของฝากมาให้ผมด้วยนะ!"
"พ่อไม่คิดว่าลูกจะอยากได้ของฝากจากที่พวกนั้นหรอกนะยูกิโนะ"ท่านพ่อพูดอย่างหนักแน่น
มีแววตาน่ากลัวอยู่ในตาของท่านพี่ มันทำให้ผมนึกถึงเมื่อตอนที่ท่านพี่ตามหาอารม์ขันในเรื่องน่ากลัว เหมือนตำนานดาร์กๆหรือตุ๊กตาสยองขวัญ ตุ๊กตาเป็นหัวข้อที่เขาชอบเมื่อไม่นานมานี้ โดยเฉพาะอันที่ได้รับความนิยมเมื่อไม่นานมานี้ ลูลู่ ฮาชิโมโตะ
ผมเคยจำได้ว่าท่านพี่บอกผมเล่นๆว่าถ้าผมได้เจอท่านพี่เรย์กะ ผมจะได้เจอลูลู่ ฮาชิโมโตะในชีวิตจริง นั่นมากพอที่จะยับยั้งผมจากการขอให้เขาพาผมไปซุยรันและเจอเธอ
ตุ๊กตาน่ะน่ากลัว
"แน่นอน ยูกิโนะ"
"ชูสุเกะ!" "ขอบคุณฮะท่านพี่!"
ท่านพี่มอบรอยยิ้มมีเสน่ห์ตามปกติของเขาให้ท่านแม่แล้วจัดการอาหารของเขา
"ผมควรจะไปแล้ว"
"โทรมาตอนลูกเจอเขาแล้วด้วยล่ะ"
"แน่นอนครับ แล้วเจอกัน"ท่านพี่หมุนตัวแล้วเดินออกไป
"ท่านแม่ฮะ"
"ว่าไงจ๊ะยูกิโนะ"
"ผมไปน้ำตกเคกอนด้วยได้ไหมฮะ?"
"แน่นอนว่าไม่จ้ะ"
แต่ไม่ใช่ว่าน้ำตกพวกนั้นสวยเหรอ?งั้นก็ ผมเดาว่ามันเย็นเกินไปสำหรับผมที่จะไปกับท่านพี่ยังไงก็ตาม
--------------------------------------------------------------------
ติดตามต่อพาร์ท2
ลองไปค้นลูลู่ ฮาชิโมโตะมา นี่นายบอกว่าเหมือนท่านเรย์กะอย่างงั้นเรอะเอ็นโจ๊ววววววว

>>60 ยูกิโนะนี่น่ารักจริงๆเลยน้า โผล่มาทีไรก็ฮีลลิ่งได้ตลอด เพราะพลังของโชตะรึเปล่าหว่า
แต่ลูลู่ ฮาชิโมโตะก็น่ารักดีออก เป็นตุ๊กตามีชีวิตเหมือนเจ้าแม่ไง 5555555555555

>>62 สำหรับกูรู้สึกดูน่ากลัวอ่ะมึง อีกอย่างคือแอบดูเหมือนตุ๊กตายาง...แค่กๆ

>>63 กูว่าตุ๊กตายางหลอนกว่านะ นี่คิดว่าเหมือนพวก BJD ที่ราคาแพงๆหน่อย ลักษณะลูกตาหรือท่าทางเหมือนกันเลย

>>43 กูอยากเม้าประเด็นนี้ต่ออีกหน่อย เมื่อกี้พิมพ์ในมือถือไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่ 555555555

ถ้าเป็นเรื่องอื่น คาบุมีสิทธิ์เข้าวินราวๆ 90% เลยว่ะ ตามสเต็ปนิยายหรือมังงะแนวๆนี้ที่มาเกิดใหม่เป็นนางร้ายมักจะได้คู่กับพระเอกคนแรกที่โผล่มาหรือตัวละครที่เด่นที่สุดในเรื่องเสมอ เป็นตัวละครชายที่เจ้าแม่โฟกัสมากที่สุด การบรรยายของเรื่องจะเน้นที่คาบุแทบทุกอย่าง เจ้าแม่มักจะให้ความสำคัญกับคาบุที่สุด ทำอะไรก็จะมีคาบุเป็นศูนย์กลางของการกระทำตลอด นางมีความวิตกกังวลสูงว่าตัวเองจะดูไม่ดีในสายตาคาบุเอามากๆ อย่างเรื่องเตี๊ยมให้วาคาบะแพ้ตอนซ้อมวิ่ง นางยังกังวลเลยว่าถ้าคาบุรู้ต้องเม้งแตกแน่ๆ แล้วนางทำอะไรอยู่ก็ตามมักจะแว้บไปนึกถึงแต่คาบุอยู่เรื่อย ถึงจะไม่ใช่แนวๆความโรแมนติคแต่ก็นึกถึงตลอด แล้วทุกอย่างของสองคนนี้ก็สอดคล้องกันมากๆ มีฉายาคู่กัน (จักรพรรดิ-จักรพรรดินี) เป็นตัวท็อปฝั่งชายกับฝั่งหญิงเหมือนกัน ฐานะเท่าเทียมกัน นิสัยใจคอเปิดเผยตรงไปตรงมาเหมือนกัน เคร่งธรรมเนียมเหมือนกัน รสนิยมไปด้วยกันได้ คาบุดูจะชอบอะไรก็ตามที่เรย์กะกำลังใช้หรือเรย์กะกินก็อยากกินเหมือนกัน แนวความคิดก็เหมือนกันแทบทุกอย่าง เพียงแค่คาบุมันเอาจริงเอาจังกว่าและปากหมา ถ้าหันมารักกันจริงๆก็เรียกได้ว่าปูพรมโรยกลีบกุหลาบ บ้านเรย์กะนี่แทบจะอุ้มใส่พานถวายแล้ว น่าจะเป็นแคนดิเคทคู่หมั้นอันดับหนึ่งในใจมาดามคาบุรากิเลยด้วยซ้ำ

เสียอย่างเดียวคือโมเมนต์เยอะและเข้ากันได้ดีแค่ไหน สองคนนี้ก็ดูไม่มีความห่วงหากันและกันในแบบชายหญิงเลยซักนิด แม้ทุกอย่างเป็นใจในการสร้างโมเมนต์โชโจหวานแหวว คู่นี้ก็มักจะเตะขัดขาสกัดดาวรุ่งกันเองอยู่ตลอด อย่างตอนจะทำอาหารมาให้แล้วฮีชิงปฏิเสธว่าเป็นวีแกน ซอรี่นาจา หรือตอนคว้าแขนตอนล้มแล้วด่าว่าอีอ้วนเอ้ยยยย ตอนมุมมองคันตะที่เป็นคนนอกมองเรื่องระหว่างคาบุกับวาคาบะยังสมเป็นมังงะโชโจมากกว่ามุมมองเจ้าแม่อีก เจ้าแม่มองคาบุหรือวาคาบะทีไรมีแต่เรื่องรั่วๆตลอด น่าจะเป็นเพราะวงจรความคิดของเจ้าแม่ที่บ้าๆบอๆนั่นล่ะ

แต่ใช่ว่าจะเปลี่ยนมาเป็นความรักไม่ได้นะ เพราะคาบุก็ดูจะมีความห่วงใยเจ้าแม่อยู่พอสมควร ตอนไปตามหาอิมาริฮีก็ตามไปด้วย ตอนรุ่นน้องมาคุยฮีก็มา ตอนอาริมะฮีก็เอาตัวเข้ามาแทรก หลักๆกูคิดว่าคาบุน่าจะเห็นว่าเรย์กะดูเอ๋อๆไม่ค่อยทันคนมั้ง ถึงได้พยายามจะปกป้อง พอใครสนิทกับเจ้าแม่หน่อยน่าจะรู้นิสัยเลยว่านางก็เพี้ยนๆบ๊องๆ แล้วไปเจอผู้ชายเจ้าชู้แบบอิมาริหรือไอ้พวกเด็กรุ่นน้องก็คงเป็นห่วงอะ กับอาริมะน่าจะเข้าใจว่าเรย์กะโดนอาริมะขู่ เพราะสภานักเรียนกับพวกโบตั๋นไม่ถูกกันเลยต้องไปปกป้อง แถมอาริมะนี่ศัตรูหัวใจอันดับหนึ่งด้วยสิ แล้วคาบุก็มีเพื่อนน้อย พอเจอคนที่เข้ากันทุกอย่างปรึกษาได้แทบทุกเรื่องอย่างเจ้าแม่ก็คงยึดติดมากๆ อยากให้เขาอยู่กับเราไปนานๆไรงี้ แต่อยู่ฐานะไหนค่อยว่ากันอีกที

เพียงแต่ว่าคาบุไม่ใช่คนโลเลหลายใจ รักใครก็พุ่งเป้าหาคนนั้นไม่ลังเลหรือวอกแวก ตัดใจจากยูริเอะไปแบบจริงจังถึงได้เริ่มชอบวาคาบะ การที่ฮีจะเปลี่ยนใจมาชอบเรย์กะแบบชู้สาวในเวลานี้ทั้งที่ยังติดพันกับวาคาบะจึงค่อนข้างจะริบหรี่ เพราะทุกอย่างที่ทำล้วนแต่ใช้วาคาบะเป็นศูนย์กลางหมดเหมือนกัน เป็นประธาน Pivoine ก็เพื่อวาคาบะ ถ้าเรย์กะไม่ไปพูดว่าวาคาบะโดนรังแก กูเชื่อเลยว่าฮีคงไม่ยกมือขอเป็นประธานหรอก อยากเข้าใจวาคาบะถึงได้มาขอคำปรึกษาจากเรย์กะ ปะฉะดะกับท่านโยโกะเพื่อปกป้องวาคาบะ ตอนรุ่นน้องสั่งให้วาคาบะเก็บกวาดกระป๋องเครื่องดื่ม ทีแรกฮีไม่รู้ว่าวาคาบะโดนสั่งยังแทบไม่สนใจแถมมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่พอรู้ว่าวาคาบะโดนทำแบบนั้นปฏิกริยาเปลี่ยนไปเลย ลงโทษรุ่นน้องที่ก่อเรื่องทั้งหมดก็เพื่อวาคาบะอีกเหมือนกัน ดังนั้นกูคิดว่าถ้าวาคาบะไม่ปฏิเสธ ฮีก็คงไม่หันมองเรย์กะแน่ๆ ก็ออกจะทุ่มเทเพื่อวาคาบะขนาดนี้ และนับกันจริงๆก็แทบจะไม่เห็นฮีทำอะไรเพื่อเรย์กะเลยนะ ถึงจะแคร์แต่ก็ไม่ได้เอาเรย์กะมาเป็นอันดับหนึ่งเหมือนวาคาบะน่ะ

ของเอ็นโจกำลังพิมพ์ ยาวมากเพราะกูรักเขา อยากเม้ามอยเรื่องนี้เยอะๆ อุอิ

>>65 เมาท์มาค่ะ กูรออ่าน

>>65 ความคิดเห็นเดียวกัน แกวิเคราะห์ได้ตรงใจจัง

>>65 มาเลยมึง รออ่านอยู่

Ky หน่อย แวะมาบอกว่าคิดถึงท่านพี่ Y-Y~~~~

>>65 สุดยอดว่ะ มาไม่ต้องนอนมันละกูจะรออ่านของมึงนี่แหละแล้วค่อยนอน

พิมพ์ไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่เผลอหลับเลยไม่ได้กดส่ง ซอรี่น้าาาา

เอ็นโจนี่โหงวเฮ้งพระรองที่โผล่หน้ามาก็มีป้ายแปะเอาไว้เลยล่วงหน้าว่าต้องอกหักรักคุด ชอบนางเอกเขาก็ไม่แล เห็นเป็นศาลาพักใจแล้วเขาก็ไปกับชายที่เขารัก ทำอะไรนางเอกเขาก็ไม่เห็นหัว มองข้ามไปตลอด ในเรื่องเจ้าแม่ก็ไม่ค่อยนึกถึงเอ็นโจเท่าไหร่ ส่วนมากนางจะไปโฟกัสอยู่กับคาบุ แต่ใช่ว่านางจะไม่รู้หรือไม่สนใจเอ็นโจเลยนะ เพราะนางก็แพลมๆข้อมูลเล็กๆน้อยๆของเอ็นโจมาเรื่อยๆเหมือนกัน อย่างตอนยูกิโนะยกชามาให้นางก็บอกว่าไม่เคยเห็นพี่ชายยูกิโนะทำแบบนี้ให้ใครเลย หรือไม่เห็นเอ็นโจกินขนมเลย ถ้ากินก็กินนิดเดียว แสดงว่านางก็มองเอ็นโจอยู่เหมือนกัน แค่ไม่บรรยายถึงเหมือนคาบุรากิ

ถึงมุมมองเจ้าแม่จะไม่ค่อยกล่าวถึงเอ็นโจมาก แต่มุมมองตัวประกอบคนอื่นๆจะเน้นเอ็นโจมากเป็นพิเศษ เวลาพูดถึงคาบุจะเล่าผ่านๆพอให้รู้นะว่านี่คือคนสำคัญของโรงเรียน อะ กล่าวถึงซักหน่อยแล้วจบไปไม่สานต่อ เรื่องที่เล่าเกี่ยวกับคาบุก็คือเรื่องที่คนอ่านรู้กันอยู่แล้ว แต่ของเอ็นโจจะมีขยายความต่อไปว่าเกิดอะไรขึ้นลับหลังเจ้าแม่ที่คนอ่านยังไม่รู้บ้าง อย่างตอนที่ฮีไปตบเกรียนสั่งสอนซึรุฮานะหรือมุมมองน้องแว่น KGB ที่เล่าเกี่ยวกับเอ็นโจ โมเมนต์ถึงจะน้อยและโดนขัดบ่อยแต่ไม่เคยขาดช่วง พีคมากพีคน้อยลดหลั่นกันไป และมาเรื่อยๆทิ้งไว้ตามรายทางบ้าง บางทีก็แทรกๆตามบรรทัดเป็นจุดเล็กๆ ต้องคอยสังเกตให้ดี เพราะโดยมากมักจะโดนเรื่องที่เป็นประเด็นใหญ่ในตอนนั้นๆกลบหมด

อีกอย่าง อีเวนท์ทั้งหลายที่เหมือนจะดันคาบุให้เด่น อย่างตอนหิ่งห้อยที่สองมาดามพยายามจะชงลูกชายลูกสาว กลับกลายเป็นเอ็นโจคว้าตรงนี้ไปครองแทน เรื่องติวหนังสือสอบที่คาบุลากเรย์กะไปติว เอ็นโจ(และท่านพี่)ก็เป็นคนติวให้ เรื่องนี้มาลูปนี้ตลอด ไม่เชื่อไปสังเกตได้เลย

แล้วใช่ว่าเจ้าแม่จะไม่รู้สึกอะไรกับเอ็นโจเลยนะ เพราะตอนแรกนางก็บอกว่าชอบหน้าตาเอ็นโจมากกว่าคาบุรากิ เวลานางมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ นางจะเห็นว่าเอ็นโจพึ่งพาได้ทุกครั้งเลย แต่นางไม่ยอมไปขอความช่วยเหลือเพราะกลัวโดนทวงบุญคุณ แต่ก็เห็นเป็นที่พึ่งอะ เรื่องต้องการความช่วยเหลือนี่นางไม่เคยคำนึงถึงคาบุในหัวเลยซักครั้ง และเวลานางยิ้มข่มขู่ใครเงี้ย นางจะเลียนแบบเอ็นโจตลอด ตอนที่ยิ้มให้คาบุที่ไปดักรอหน้าโรงเรียนก็บรรยายว่าเลียนแบบรอยยิ้มของเอ็นโจ หรือตอนขู่รุ่นน้องก็บอกว่าใช้รอยยิ้มน่าเกรงขามไม่แพ้เอ็นโจ มีซึมซับพฤติกรรมลอกเลียนแบบกันไปอีก

เวลามีผู้หญิงเข้าใกล้เอ็นโจนางจะโกรธหรือไม่ก็หงุดหงิดตลอด เอ็นโจมีเดทไวท์เดย์นางก็งอนนิดๆ กับคนอื่นนางไม่เป็นนะ ขนาดคาบุที่มาฝอยว่าทำนั่นทำนี่หวานแหววกับวาคาบะ นางก็รับฟังเออๆคะๆไปไม่ออกปฏิกริยาไปมากกว่าการรำคาญ แต่พอเป็นเอ็นโจมากับยุยโกะทีไร นางจะแสดงอารมณ์ด้านลบออกมาเต็ม และนางเป็นคนพูดเองว่าเวลาอยู่กับเอ็นโจเหงื่อจะซึมฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น จะด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่ค่อยแน่ชัดเพราะนางชอบตัดฉับความคิดตัวเองเกี่ยวกับเอ็นโจทุกครั้ง เหมือนกลัวว่าถ้านึกต่อไปนางจะรู้ตัวถึงความรู้สึกบางอย่างของตัวเองอะ ก็ต้องรอดูกันไปว่านางจะเลิกซึนมั้ย ตราบใดที่เรื่องไม่ใกล้จบ กูว่ายากที่นางจะยอมรับ

แต่คนรอบข้างนี่สังเกตได้นะว่านางมีความรู้สึกซัมติงกับเอ็นโจ เพราะเวลาถามว่าชอบคาบุเหรอ นางปฏิเสธเขาก็เชื่อ แต่ถ้าถามต่อว่านางชอบเอ็นโจใช่มั้ย พอนางปฏิเสธจะไม่มีใครเชื่อเลย แสดงว่าต้องออกอาการท่าทางบางอย่างให้เขารู้ว่านางมีอะไรในใจ เพราะนางเป็นพวกมีอะไรก็แสดงออกทางสีหน้าหมด ไมฮามะยังบอกเลยว่านางไปเล่นหูเล่นตากับเอ็นโจ แต่ด้วยความที่เป็นมุมมองนางก็มักจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าทำหน้านิ่งบ้างล่ะ หักธงหน้าตายบ้างล่ะ จริงๆแล้วอาจจะหน้าแดงเลิกลั่กแตกตื่นอยู่ก็ได้ เลเวลการหลอกตัวเองของนางสูงขนาดไหนให้ไปดูตอนเอาผ้าเปียกโปะหน้าคาบุ อันนั้นกะฆ่าเลย เอาจริงด้วย แต่ทำเป็นแบ๊วว่าหนูหวังดีนะค้า อย่าใส่ร้ายหนู

เอ็นโจเนี่ยเหมือนจะบทน้อย แต่เอาจริงๆทิ้ง hint ไว้ตามทางเยอะมากกกกก ความลับเยอะ ปริศนาเยอะ ปมของคาบุนี่รู้ทุกอย่างแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป และชีวิตของเรย์กะนางร้ายก็ผูกติดกับคาบุ ส่วนเอ็นโจไม่ใช่ตัวเอก ตามเรื่องเดิมก็เป็นคาแรคเตอร์รองที่คอยซัพพอร์ตให้พระเอกนางเอกรักกัน เจ้าแม่เองก็ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องราวของเอ็นโจในคิมิดอล ทั้งที่ตัวละครนี้ได้รับความนิยมเป็นอันดับหนึ่งของเรื่อง ตรงนี้กูเดาสองอย่างว่าต้นฉบับเดิมก็น่าจะไม่ค่อยมีเรื่องเกี่ยวกับเอ็นโจเท่าไหร่ เพราะยังไงก็ต้องโฟกัสพระเอก นางเอก พระรอง รักสามเส้าเราสามคน ไม่ใช่เพื่อนพระเอกอยู่แล้ว ปริศนาเยอะไปอีก หรือไม่ก็มีเรื่องเยอะพอควรนั่นล่ะ ตัวละครเป็นที่นิยมขนาดนี้ยังไงคนเขียนก็ต้องเอามาเขียนขายเรียกลูกค้า ไม่มีทางที่จะไม่นำเสนอ เพียงแต่เรย์กะนางหลีกเลี่ยงที่จะนึกถึงเอ็นโจเลยไม่ยอมพูดเท่านั้นเอง จอมมารเองก็เป็นพวกไม่เล่าเรื่องตัวเองมากนัก เวลาคุยกับเรย์กะถ้าไม่คุยเรื่องยูกิโนะก็มาซายะ เพราะโทนเรื่องก็โฟกัสที่คาบุ จะพูดถึงตัวเองน้อยมากๆ กับคาบุนี่รู้แทบหมดเปลือกแล้ว แต่กับเอ็นโจนี่แทบไม่รู้อะไรเพิ่มเลยแม้จะผ่านไปเกือบสามร้อยตอนแล้วก็ตาม

ปมของเอ็นโจนี่หลักๆเลยก็คงเรื่องทางบ้านที่น่าจะเป็นปมใหญ่ที่สุด ฮีดูเป็นคนเก็บกด มืดหม่น มองโลกในแง่ร้าย ก็เลยชอบคนตรงไปตรงมาแบบมาซายะและเรย์กะ สองคนนี้นิสัยเหมือนกันมากๆ เป็นคนที่นิสัยตรงข้ามกับฮีโดยสิ้นเชิง อยู่ด้วยแล้วสบายใจเหมือนกัน ก็ไม่แปลกที่ฮีจะชอบเรย์กะ แต่ที่ยังไม่จีบเต็มตัวน่าจะเพราะเรื่องคู่หมั้น เรื่องทางบ้าน แถมไม่แน่ใจว่าเจ้าแม่คิดยังไงกับตัวเอง ดูเขาไม่อยากอยู่ใกล้เราหรือจะเกลียดเราหว่า ฯลฯ เป็นประเภทใช้สมองนำหน้าหัวใจ ทำอะไรต้องคิดทบทวนให้รอบคอบ พิจารณาผลดีผลเสียทุกข้อไรงี้ก่อนค่อยลงมือ การที่ฮีดูกั๊กๆน่าจะมาจากนิสัยในส่วนนี้ด้วยแหล่ะ คงพิจารณามาแล้วว่าได้ไม่คุ้มเสียแน่นอน แต่ให้เลิกชอบมันทำไม่ได้ไง เลยคาราคาซังไม่ไปไหนซักที เดินหน้าก็ติด ถอยหลังก็ไม่ได้

กูว่าฮีทำอะไรก็ดูเป็นรองมาซายะตลอด มีความรันทดแบบตัวรอง ถึงปากจะบอกว่าพอใจให้มันเป็นแบบนั้นและไม่ต้องการแข่งกับมาซายะ แต่ลึกๆกูว่าฮีก็อยากเอาชนะ อยากได้สิ่งที่ต้องการ แต่ด้วยอะไรหลายๆเลยทำให้ฮีทำอย่างใจคิดไม่ได้มาก ชีวิตเหมือนถูกขีดเส้นไว้แล้ว และน่าจะโดนกดดันจากทางบ้านพอสมควร ไม่แน่ว่าที่ชงๆเรย์กะให้มาซายะก็ผู้ใหญ่ขอร้องมานะ

แต่หลังจาก 268 เป็นต้นไป กูรู้สึกว่าฮีรุกหนักมาก เหตุผลอะไรที่เคยคิดน่าจะโยนทิ้งไปหมดแล้ว เพราะตอนที่ 268 คิดว่าเหมือนเป็นตอนที่ปลดล็อคทุกความรู้สึกที่ฮีมีต่อเจ้าแม่อะ ในตอนนั้นดูออกว่าฮีเฟล เหนื่อย ไม่มีอารมณ์จะพูดกับใคร แต่เรย์กะมาทำให้หัวเราะได้ คงแน่ใจแล้วว่าคนนี้ล่ะคือคนที่รักที่สุด อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ถ้าขืนไม่ทำอะไรซักอย่างฮีน่าจะต้องอยู่กับยุยโกะไปตลอดชีวิต ซึ่งคงออกมายิ้มขื่นๆแบบทุกวันนี้ จากที่ไม่กล้าก็มีความกล้ามากขึ้น กล้าโทรไปชวนดูดอกไม้ไฟ แม้จะใช้น้องเป็นใบเบิกทาง เจ้าแม่ดูมือถือนานก็เดินไปส่อง ทำอะไร คุยกับใครเหรอ มีความร้อนรนอยากรู้ เมื่อก่อนเรย์กะไปนั่งกับเพื่อนผู้หญิงฮีจะไม่ตามไปนะ แต่หลังจากส่องมือถือแล้วยังไม่ได้คำตอบว่าจะไปที่นั่นทำไม ไปกับใคร ฮีตามติดไปเอาคำตอบจ้า นั่งเนียนในวงเป็นเพื่อนสาวอีกคน แต่เนื่องจากเรื่องนี้คือเรื่องชีวิตสโลว์ไลฟ์และอาหารการกินของเจ้าแม่ การรุกจีบหนักมากไปจะผิดคอนเซปต์เอาได้ มันก็เลยหยุดตรงนั้นนั่นล่ะ พัฒนากันช้าๆเอื่อยๆสโลว์ๆกันไปวันๆ รุกจีบเร็วเดี๋ยวเรื่องจบไวเกินไป แกล้งคนอ่านและเจ้าแม่เล่นนี่ล่ะสนุกดี

จริงๆกูค่อนข้างชัวร์ว่าเรื่องนี้ใครเป็นพระเอกนะ แต่ก็เผื่อใจไว้ด้วยว่าทุกอย่างอาจไม่เป็นไปตามที่คิด เพราะเรื่องนี้พร้อมหักหลังกูตลอด เดาทางไม่เคยถูกซักที แต่จะมีจุดสังเกตอยู่อย่างคือ ถ้าอ.แกเกริ่นเรื่องมายาวๆหลายตอน ดูชงหนักๆมันเหมือนจะมีอีเวนท์สำคัญแต่ส่วนใหญ่จะจบลงด้วยการไม่มีอะไรในกอไผ่ เอามาดักควายไปงั้นอะ เช่นตอนไปตลาดอาซากาโอะที่แห้วทุกคน เอ็นโจก็ไม่ชวน คาบุก็ไปกับวาคาบะ เจ้าแม่ไปคนเดียว แห้งขนาดไหนถามใจดูก่อน แต่พอนิ่งๆเฉยๆไม่มีคลื่นลมสัญญาณอะไรเลย ดันปาโมเมนต์มาอัดหน้าแบบไม่ให้ตั้งตัวซะงั้น เช่นตอนที่เอ็นโจกับเรย์กะคุยกันในสโมสร ยอมรับว่าเซอร์ไพรส์มากเพราะไม่มีอะไรบ่งบอกเลยว่าจะได้เจอกัน แถมเป็นโมเมนต์ที่โคตรดีย์ อีกอันหนึ่งคือปูเรื่องล่วงหน้าแค่ตอนเดียวแล้วอัดอีเวนท์ใส่หน้าทันทีไม่ให้ตั้งตัวอีกเหมือนกัน เช่นตอนน้องแว่นบอกได้ยินข่าวลือประหลาดเกี่ยวกับเอ็นโจมา ตอนต่อมาอัดอีเวนท์ให้ทันทีจนต้องไปซดน้ำใบบัวบกเลยมั้ยล่ะ

อย่างไรก็ดี นี่คือการวิแคะของกูเอง ซึ่งอาจจะไม่ตรงกับความคิดใครหลายๆคนก็ดีเบตกันได้ กูก็อยากฟังมุมมองคนอื่นต่อเรื่องนี้เหมือนกัน และกูเขียนยาวมาก อาจจะน่าเบื่อมีแต่น้ำไปหน่อยก็ต้องขออภัยด้วยนะ

>>73 กราบมึง ดีต่อใจมาก ฮือออออ

มึงช่วยวิเคราะห์ความสัมพันธ์หลังดอกไม้ไฟหน่อยสิ คือกูแห้งขนาดแค่บทวิเคราะห์ กูก็ปริ่มละ

>>73 ไม่ ไม่น่าเบื่อเลย กูอ่านไปแบบมีความสุขมาก

ตอนนี้กูกลัวแต่ว่าโมเม้นเดทดอกไม้ไฟที่รอคอย ประกดนังเอ็นโจโทรมาบอกตอนเช้า ขอโทษนะยูกิโนะป่วยกะทันหัน

>>71-73 รักการวิเคราะห์ของมึงจัง
จริงๆ กุก็คิดเหมือนกันว่าบทพระเอกดูส่งไปทางเอ็นโจมาก ตอนแรกที่อ่านก็แอบเชียร์คาบุอยู่แต่อ่านมาได้ 200 กว่าตอนก็ไม่จะมีพัฒนาการระหว่างสองคนนี้เลย คิดอยู่ว่าคาบุชอบวาบาคะมากขนาดนั้นจะมาชอบเรย์กะได้ไงวะ แถมวาบาคะเองก็ไม่ค่อยปฏิเสธตอนคาบุชวนไปไหนมาไหน ไม่เห็นแววที่ท่านเรย์กะกับคาบุจะมาชอบกันได้ กุเลยวนอ่านอีกรอบเพื่อเก็บรายละเอียดก็มาสะดุดกับเอ็นโจนี่แหละ ถึงได้เบิกเนตรว่าอีตานี่เห็นเงียบๆ(?)แต่ก็แอบรุกอยู่ตลอดถึงจะชอบหักธงก็ตามเถอะ 55555555

อ่านที่มึงวิเคราะห์แล้วกูอยากอ่านเรื่องนี้ต่อไวๆเลย TTOTT

ท่านฮิหายไปปีกว่าแล้วแต่พอมาเจอวิเคราะห์ของมึงกูรู้สึกมีกำลังใจรอต่อเลยง่าาา แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ฮืออออ ท่านฮิโยโกะะะะ มาต่อแบบนิยายรายเดือนก็ได้นะคะะ แงงงงงงงงงงงงงง TTOTT

เห็นด้วยกะโม่งมาก เอ็นโจกับเจ้าแม่มีโมเม้นแบบไม่ตั้งใจเยอะ เจอบังเอินที่สโม ที่ร้านกาแฟ จับหิ่งห้อยให้เจ้าแม่ ส่วนคาบุเหมือนทุ่มเทให้วาคาบะไปหมดแล้ว. ยังนึกไม่ออกว่าคาบุจะมารักเจ้าแม่ได้ไงถ้าวาคาบะไม่ปฏิเสธ ซึ่งกูก็คิดว่านางคงจะไม่. คาบุแสดงออกชัด วาคาบะก็ยอมไปไหนมาไหนกับคาบุสองคน เหมือนเดทแล้วล่ะ

มึงๆ กูว่าเลี่ยงประเด็นโจมตีฝั่งเรือคาบุหน่อยก็ดีนะมึง กูกลัวมีสงครามเรือถถถถ

หลังดูดอกไม้ไฟ กุเดาว่าถ้าคาบุได้ไปกับวาคาบะ 2 คนคู่นี้น่าจะ OFC ละ ส่วนเอ็นโจก็ใช้น้องรุกคืบเจ้าแม่ไปได้เรื่อยๆ ตีกันไม่ให้ใครมาจีบอีก แล้วก็สนับสนุนวาคาบะกับคาบุสุดกำลัง. ทีนี้ก็ไม่รู้ว่าทางบ้านคาบุจะกีดกันได้แค่ไหน. สงสัยเหมือนกันว่าจะเขียนท่านแม่คาบุให้กีดกันวาคสบะได้ยังไง เท่าที่อ่านมาก็ไม่ได้ดูเจ้ายศเจ้าอย่างเท่าไหร่

แต่ถ้าให้กูเดาทาง กูว่าคาบุแมร่งต้องแห้ว ไม่ได้ไปกะวาคาบะแหง. เผลอๆยังโผล่มาแจมเดท(?) เอ็นโจกับเจ้าแม่อีก /เหมือนตอนตามมาที่ร้านกาแฟ 555

นิดนึง กุเรือคาบุนะ แต่ถ้าจะให้คาบุโดนวาคาบะปฏิเสธแล้วหันมาหาเจ้าแม่นี่กุไม่ค่อนโอเคว่ะ

>>80 ทะเลาะกันแค่ไหน ไหดองกะคานซังก็มาวินค่ะ

>>83 ไม่เป็นมงคล!! ไม่เป็นมงคลลลลลล

>>74 เอาตรงๆ กูคิดว่าไม่คืบหน้าแบบเป็นชิ้นเป็นอันทั้งคู่ เพราะเรื่องมันสโลว์มาก ลงเอยกันเร็วจะผิดคอนเซปต์ อ.แกดูกั๊กความสัมพันธ์ระหว่างสองคู่นี้มากๆ คาบุกับวาคาบะไม่เคยเห็นฉากเดท ได้รู้ผ่านปากไม่เห็นเหตุการณ์ แต่พอเล่าแล้วก็ อ้าว ก็คืบหน้ากันดีนี่นา แบกข้าวกล่องมาให้กินแล้ว ยอมขึ้นเรือไปด้วยกันสองต่อสองตอนกลางคืนแล้ว เอ็นโจกับเรย์กะที่ไม่ค่อยเอ่ยเรื่องอีกฝ่าย ต้องใช้มุมมองคนนอกเป็นตัวเฉลยเรื่องราว(ซึ่งนานๆมาที)

คือกูก็ไม่รู้ว่าคาบุจะสารภาพรักในอีเวนท์นี้เลยมั้ย แต่ตามต้นฉบับเดิมคือไปสารภาพรักกลางสี่แยกไฟแดง อีกอย่าง ฮีเริ่มสะกิดใจเรื่องโคโระจัง น่าจะมีข้อสงสัยเต็มหัวและหาทางไขปริศนาเรื่องนี้ก่อน ดังนั้นกูคิดว่าคาบุคงไม่สารภาพรักในอีเวนท์ดอกไม้ไฟหรอก แต่ถ้าบอกรักไปแล้ววาคาบะตกลงน่าจะเข้ารูทขุ่นแม่กีดกันและงานหมั้นจะบังเกิดแน่ๆ

ส่วนเอ็นโจ อีตานี่ปริศนาเยอะจนไม่รู้จะเดายังไง ฮีมีปัญหานะแต่ไม่เคยมาปรึกษาหรือแพลมๆข้อมูลอะไรให้รู้เลย ไม่แน่คนโดนจับหมั้นก่อนอาจจะเป็นอีตานี่ก็ได้ และถ้าหมั้นแล้วเจ้าแม่น่าจะโบกมือบ๊ายบาย ลาก่อย ชอบแค่ไหนก็ไม่เป็นมือที่สามหรอกย่ะ แต่กูคิดว่าอีเวนท์งานหมั้นนี่ช้าหรือเร็วยังไงก็ต้องเกิด และหวยจะไปออกที่ใครนี่สิ

>>81 กูคิดว่าที่เห็นว่ามาดามไม่เจ้ายศเจ้าอย่างเพราะเรย์กะก็คนระดับเดียวกับนาง ก็ต้องได้รับการปฏิบัติตัวดี แต่กับคนที่อยู่ระดับต่ำกว่าอาจจะเป็นอีกเรื่องนึงก็ได้ อย่างพ่อแม่ของเรย์กะก็เหยียดคนที่ไม่ใช่คนระดับเดียวกันอยู่นี่นา แล้วในหนังสือการ์ตูนมาดามก็เป็นตัวตั้งตัวตีให้เรย์กะหมั้นกับลูกชาย บังคับให้เลิกกับวาคาบะเองด้วยซ้ำ คิดว่าเซ็ตติ้งตรงนี้คงไม่เปลี่ยนหรอก

ดูอย่างไงความสัมพันธ์ของคาบุกะเจ้าแม่ก็เป็นแบบเพื่อนกันอ่ะ ไม่น่ามีอะไรในกอไผ่ ถึงแม้เจ้าแม่จะแอบโดกิโดกิก็เถอะ 555555
เอ็นโจยังมีความเป็นไปได้ในทางโรแมนซ์มากกว่าอีก

เรื่องนี้แม่งเดาทางไม่ได้ว่ะ บางทีผ่านไปห้าร้อยตอนอาจจะเปิดตัวพระเอกตัวจริง ที่ผ่านๆมาคือตัวหลอกทั้งนั้นจ้า เอ็นโจ คาบุรากิอะไร ไร้สาระทั้งนั้น และชื่อของพระเอกคนนั้นก็คือ คานซังนั่นเอง....//ใส่ซาวด์เอฟเฟคเปิดตัว

>>87 ไหดองซัง

>>77 เรย์กะกับคาบุก็พัฒนาอยู่นะ อย่างตอนจับมาสอบสวนว่าทำไมหลบหน้า ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางคงดีใจที่ตัวปัญหาออกไปไกลๆจากชีวิตนางแล้ว จะเป็นอะไรก็เรื่องของมึงกุไม่รับรู้ แต่ตอนนี้กลับจับมาคาดคั้นหาสาเหตุ ก็แปลได้ว่าคาบุมีความสำคัญกับเรย์กะแล้ว อย่างน้อยนางก็แคร์ว่าคาบุมันเป็นอะไรของมัน เป็นห่วงคาบุเลยวิ่งตามไปชวนกินโอโคโนมิยากิ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางไม่ทำหรอก อย่างมากก็คิดว่าอย่ามาทำให้ทางนี้เดือดร้อนก็พอ แต่ตอนนี้นางแคร์คาบุมากขึ้นอ่ะ จะในฐานะเพื่อนรึเปล่าก็ตอบไม่ได้เพราะนางไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเพื่อนกับสองหนุ่มนี่ 5555555555555

โมเมนต์แบบการ์ตูนโชโจของคู่นี้เยอะนะ แต่ในฟีลลิ่งมันเสือกออกไปทางตลกซะส่วนมาก อย่างตอนคาบุลากแขนเรย์กะไปตามทางเดินนี่มันฉากพระเอกลากนางเอกไปชัดๆ ดูมีความถึงเนื้อถึงตัวมากๆ แต่กลายเป็นเรย์กะดันเป็นกังวลเรื่องต้นแขน คาบุก็ตะลึงความล่ำของต้นแขนเจ้าแม่ไปซะงั้น พาไปฟาสต์ฟู้ด ร้านราเม็ง นี่มันเดทหลังเลิกเรียนในชุดเครื่องแบบนี่นา แต่ดันกลายเป็นตะลอนทัวร์แข่งกันแดก นั่งจ้องตากันกลายเป็นทักเรื่องนั่งแล้วตัวสูง ทั้งนี้น่าจะเป็นเพราะยังไม่มีใครคิดอะไรในเชิงพิศวาสต่อกันว่ะ แต่ถ้าเริ่มคิดเราน่าจะได้นิยายโชโจแนวเลิฟคอมเมดี้มาอีกเรื่อง

แต่เรื่องนี้ก็เลิฟๆกับคานซังอยู่แล้วนี่หว่า มีรักสามเส้ากับอาหารซังอีกด้วย และตอนนี้ไปจบที่ไหดองซัง.....

กูขอขัดการหาพระเอกตัวจริงของพวกมึงเลยละกัน
ฟิคกาวนอกมุมมองเอ็นโจ
มุมมองของเอ็นโจ ยูกิโนะ:วันหยุดฤดูหนาว Part2
-----------------------------------------------------------------------
ผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้วนับจากตอนนั้น และท่านแม่ก็ได้จัดเตรียมคฤหาสน์เพื่อรับรองญาติๆของเราในวันคริสมาสต์ ซึ่งไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ที่ญาติส่วนมากของเราพาลูกสาวของพวกเขามาด้วย และต้องตะลึงเมื่อรู้ว่าท่านพี่จะไม่อยู่จนถึงปีหน้า พวกสาวๆเหล่านั้นแสดงออกมาทั้งคอตกหรือสนุกสนานเล็กน้อย ผมเดาว่าน่าจะเป็นเพราะมันหมายถึงพวกเขาไม่ต้องพยายามทำตัวจีบท่านพี่อย่างน่าไม่อายตลอดทั้งเย็น
ถึงอย่างงั้นผมก็ยังหวังว่าการออกเดินทางของท่านพี่หมายถึง'เธอ'จะไม่มา แต่ดูเหมือนความปราถนาของผมจะถูกเมิน ตั้งแต่ที่ยุยโกะยืนอยู่ข้างหน้าผม ถือของขวัญสองชิ้นในมือขณะที่ส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ท่านพ่อท่านแม่ของผม
ลูลู่ ฮาชิโมโตะล่ะ!
ผมผงะออกห่างจากยุยโกะเมื่อเธอเข้ามาใกล้
ผมไม่ชอบเธอเพราะบรรยากาศของเธอทำให้ทุกอย่างสงบ แต่ตอนนี้นั้นผมมีภาพติดอยู่ในหัว ผมไม่คิดว่าผมจะรู้สึกสบายใจได้กับความคิดที่ว่าผมทำตัวเป็นมิตรกับยุยโกะ
'หวาาา ท่านพี่ ทำไมถึงทิ้งผมไว้กัน?!'
"อืม ยูกิโนะคุง เป็นอะไรไปจ๊ะ?"ยุยโกะถามอย่างใจดีเท่าที่จะเป็นไปได้ขณะที่คิ้วของเธอย่นด้วยความสับสน
"ไม่...ไม่มีอะไรฮะ"ผมตอบไปอย่างเเข็งๆ
"อ้า ยูกิโนะคุง!"ผมหันไปเห็นญาติผู้หญิงเป็นฝูงมี่อายุใกล้เคียงกับท่านพี่กำลังมา ผมกลืนน้ำลายเมื่อสังเกตเห็นว่าพวกเธอทั้งหมดแบกของขวัญมาด้วย
"ท่านพี่ของเธออยู่ไหนเหรอจ๊ะ?"
"เธอสบายดีหรือเปล่าจ๊ะยูกิโนะคุง?"
"นี่จ้ะ ของขวัญจากท่านพี่สาวนะ!"
"ท่านพี่ของเธอโชคดีจริงๆเลยนะที่มีน้องชายน่ารักอย่างเธอเนี่ย"
ผมรู้สึกว่าหน้าของผมเริ่มจะเป็นตะคริวขณะที่ยิ้มอย่างยินดีให้ท่านพี่สาวที่อยู่รอบๆ
"เพราะว่าเธออยู่คนเดียว พวกเราจะดูแลแล้วก็อยู่กับเธอในคืนนี้นะจ๊ะ!"
ขอร้องล่ะฮะ อย่าเลย ผมไม่อยากอยู่กับพวกคุณสักคนในคืนนี้หรอกนะฮะ

จากหางตาของผม ผมเห็นรอยยิ้มเยือกเย็นของยุยโกะขณะที่เธอมองสาวๆทั้งหมด ทันทีที่พวกเธอรู้ตัว พวกเธอเริ่มที่จะเงียบลงเป็นอย่างมาก แล้วด้วยความสง่างามและเวลาที่เหมาะสม ยุยโกะก้าวอย่างราบเรียบมาอยู่ข้างหน้าของผมและจับมือผมไว้ และผมก็ต่อต้านการกระตุ้นที่จะดึงออก
"ฉันหวังว่าพวกคุณจะไม่ว่าอะไรนะคะ แต่ยูกิโนะคุงและฉันจะต้องไปพักแล้ว คุณหนูทั้งหลาย ฉันมั่นใจว่าชูจะไม่ซาบซึ้งที่พวกคุณทำให้น้อยชายของเขาอ่อนเพลียเพราะบังคับให้เขาพูดคุยกับคุณ ใช่ไหมคะ?"
ผมบังคับหน้าตัวเองที่ยังคงแข็งอยู่อย่างงั้นขณะที่ยุยโกะพูด 'ผมไม่ชอบพวกเธอ แต่ผมก็ไม่ชอบคุณเหมือนกันนะ อะไร นี่คุณกำลังพยายามเอาคะแนนกับท่านพี่ผ่านผมงั้นเหรอ? มันไม่ได้ผลหรอกนะ!'ผมหาวเสียงดังแล้วขยี้ตา ทำท่าเหมือนง่วง
"ผมง่วงจังฮะ..."ผมหาวออกมาแล้วพวกสาวๆก็แยกตัวออกไปอย่างราดเร็วในขณะที่อวยพรให้ผมฝันดี แล้วยุยโกะก็นำผมไปที่ห้อง
ช่าย ตราบเท่าที่ผมไม่ชอบยุยโกะ ผมจะไม่ยอมรับ'ความช่วยเหลือ'ของเธอหรอกนะ
"ยูกิโนะคุง พี่จะบอกท่านป้าว่าเธอไปนอนแล้ว โอเคนะจ๊ะ?"เธอยิ้มหวานขณะที่เปิดประตูห้องของผม เธอช่วยผมถอดเสื้อสูทกับรองเท้า แล้วช่วยผมขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วห่มผ้าให้ ก่อนจะหมุนตัวออกไปแล้วปิดไฟ
"ฝันดีนะจ๊ะ"เธอพูดออกมาอย่างนุ่มนวลแล้วปิดประตู
ผมรอสักพักก่อนจะถอนใจออกมาแรงๆ
ท่านพี่ ผมไม่ว่าอะไรไม่ว่าใครจะมาเป็นเจ้าสาวพี่...แค่อย่าพาคนแปลกๆมาที่บ้าน...หรือตุ๊กตาน่ากลัวเหมือนยุยโกะนะ!
ในขณะที่ผมคิดถึงเรื่องนั้น ผมก็จำรูปของเด็กผู้หญิงน่ารักที่ท่านพี่เก็บไว้ในห้อง
คิโชวอิน เรย์กะ หือ ผมสงสัยจังว่าถ้าเธอเป็นเหมือนยุยโกะ เธอดูเหมือนนนนดีเกินไปที่จะเป็นความจริง
หลังจากนั้นการเข้าร่วมปาร์ตี้คริสต์มาสนั้นก็เพื่อตรวจหาว่าที่เจ้าสาวของท่านพี่!
ผมหงุดหงิดแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาจากใต้หมอนแล้วเข้าไปในโน้ต อันที่เกี่ยวกับคิโชวอิน เรย์กะ
ปัจจุบันข้อมูลของผมมีแค่ระดับข่าวลือและคำบอกเล่าจากบางคนในสังคมชั้นสูงเท่านั้น ยังไงก็ตามมันมีปัญหาใหญ่ที่ผมรู้จากแหล่งข่าวโดยเฉพาะคนที่มาจากงานเลี้ยงของคาบุรากิที่ทั้งท่านพี่และคิโชวอินคนนี้เข้าร่วม
'คุณป้าต้องการทำให้คิโชวอินเป็นเจ้าสาวของท่านพี่มาซายะ'
ผมเลิกคิ้วขึ้นแล้วหยุดพิมพ์ในโทรศัพท์
ผมสงสัยจังว่าท่านพี่มาซะยะคิดยังไงกับเรื่องนี้
ผมหยุดและอ่านประโยคสุดท้ายของผมอีกครั้ง
'โอ้...'ผมเอียงหัวขณะที่คิดเกี่ยวกับมัน
ท่านพี่ชอบผู้หญิงคิโชวอินคนนี้ และคิโชวอินคนนี้คือผู้ลงสมัครว่าที่เจ้าสาวของท่านพี่มาซายะ และท่านพี่มาซายะหนีออกจากบ้าน... นั่นอาจหมายถึง...
ผมอ้าปากค้างกับตัวเองในขณะที่มันดูเมคเซ้นส์สำหรับผม
ท่านพี่มาซายะพยายามหนีจากความพิโรธของท่านพี่ด้วยการหนีออกจากบ้าน!
อ้า....ท่านพี่มาซายะ แม้พี่จะหนีไปถึงยุโรปผมไม่คิดว่าพี่จะหนีจากความพิโรธของท่านพี่ได้ถ้าพี่ไปฉกผู้หญิงของเขามาหรอกนะ!
-----------------------------------------------------------------------
แปลไปก็ได้แต่ร้องว่าน้องงงงไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดก็จะแปลเรื่องนี้ยาวๆจนถึงตอนที่เขาลงในเว็บเลยนะ หรือถ้าอยากเลิกแล้วจะมาบอก ใครที่อยากแปลตอนไหนบอกได้เลย ช่วยๆกันแปล สุดท้ายฝากติชมด้วยนะ

>>91 เข้าใจผิดแล้วยูกิโนะคุง จริงๆแล้วเป็นแผนเดทสองต่อสองระหว่างพี่ชายของน้องกับมาซายะต่างหากล่ะ //โดนยิ้มดำมืดใส่
มึงแปลต่อไปได้เลย กูรออ่านอยู่จ้า ขอบคุณที่แปลมาให้และรักมึงนะ

>>85 ถ้าเอ็นโจถูกจับหมั้นก่อนเพื่อน(ไม่เต็มใจ) คาบุรากิทนเห็นเพื่อนใช้ชีวิตกับคนที่เพื่อนไม่รักไม่ได้เลยชักชวน(ข่มขู่)ท่านเรย์กะพังงานหมั้นเอ็นโจกับอุริวล่ะ...

>>93 ฟิคโม่งชัดๆ!

แต่กูว่าเรื่องนี้ ถ้าอิงตามโมเม้นต่างๆที่ปูมาตั้งแต่ต้นเรื่อง อาหารซังเข้าวินแน่นอน รักแท้หนึ่งเดียวของเจ้าแม่ ไม่มีอะไรพรากทั้งคู่ได้—-

>>94 คานซังต่างหากที่เป็นคู่แท้เจ้าแม่ ในต้นฉบับก็โดนผู้ชายหักอกหนีไปหมั้นกับสาวอื่น ทิ้งให้เจ้าแม่ล่มจมไปไม่มีใครแลเหลียว คานซังเขาอยู่มาตั้งแต่แรกเลยนะ ถถถถถถถถถถ

>>95 ในเมื่อเลือกไม่ได้ ก็3Pไปเลยสิวะ! ฟู้ดซังเรย์กะคานซัง สุขีสามคน!

ยังไงก็คิดว่า งานจับเจ้าแม่กับบักคาบุ จะต้องเกิดขึ้นแน่ๆ ยิ่งมีความสงบก่อนคลื่นซัด ยิ่งเหมือนสองคนนี้ยังไงก็ได้คู่กัน ที่เหลือก็ขึ้นกับเวลาแล้ว บักคาบุไปกระตุกต่อมเมื่อไหร่ (เรื่องวาคาบะ) มาดามสองบ้านไม่น่าจะอยู่เฉย แต่เดิมท่านแม่ก็แทบจะประเคนท่านเรย์กะให้อยู่แล้วด้วย

>>97 กูก็คิดงั้นล่ะ เพราะอีเวนท์แต่ละอย่างมันก็ไปตามสเต็ปของมัน โครงเรื่องหลักๆยังอยู่ แต่รายละเอียดปลีกย่อยไม่เหมือนเดิมเพราะนางร้ายหนีไปเล่นบทพระเอกแทน//แค่กๆ

โครงเรื่องหลักก็เป็นเรื่องคาบุอกหักจากยูริเอะ วาคาบะเข้าเรียนที่ซุยรันและได้สนิทสนมกับจักรพรรดิ ขาดแค่คนมากลั่นแกล้งเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกมังงะ กูคิดว่างานหมั้นยังไงก็ต้องมีตามเรื่องหลักนี่ล่ะ แต่ถ้าเวลานั้นมาถึงก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกคาบุหรือเรย์กะจะเปลี่ยนไปจากเดิมรึเปล่า เพราะความสัมพันธ์สองคนนี้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ สนิทกันขึ้นเรื่อยๆ แม้เจ้าแม่จะไม่ยอมรับแต่ก็มาไกลจากจุดเริ่มต้นที่นางเอาแต่หนีมากๆ

แต่กูคิดว่ายังไงคาบุก็ต้องขอวาคาบะเป็นแฟนแน่ๆ ไม่งั้นเรื่องมันจะวนในอ่างมากเกินไป ตามจีบมาเป็นปีก็ต้องมีอะไรคืบหน้าบ้าง จะคบหรือไม่คบก็ว่ามา และน่าจะเป็นการเปิดรูทเข้างานหมั้นเลยเพราะมาดามคงไม่ยอมให้ลูกชายไปคบสาวบ้านๆแน่ แต่กูว่าเรย์กะน่าจะสติหลุดก่อนเพราะเรื่องงานหมั้นนี่เป็นปมใหญ่ที่สุดในชีวิต ส่วนอีกคนถ้าไม่ทำอะไรน่าจะต้องยิ้มขื่นไปตลอดชีวิตแน่นวล

พวกมึงวิเคราห์กันจนอยากได้ตอนใหม่เลยเนี่ย ท่านฮิโยโะเจ้าค้าาาาาาาา ขอตอนใหม่ทีค่าาาาา อยากอ่านต่อแล้ว

กูว่าระดับคาบุและเรย์กะ ทางบ้านคงจัดหาบอดี้การ์ดไว้ตามคุ้มครองแน่นอนว่ะ ที่เจ้าแม่คิดว่าไปตะลอนทัวร์กินของแผงลอยเองน่าจะอยู่ในสายตาของที่บ้านอีกทีนึง บ้านคิโชวอินไม่น่าปล่อยลูกสาวให้ไปคนเดียวได้หรอก เผลอๆท่านพี่นี่ล่ะจ้างบอดี้การ์ดคอยตาม แล้วที่ไปกะคาบุทั้งหลายทั้งแหล่คงถูกรายงานด้วยบอดี้การ์ดของทั้งสองบ้านอยู่แล้ว ถึงจะไม่มีเรื่องวาคาบะ พวกแม่ๆคงดี๊ด๊ากันน่าดูอะ เข้าใจว่าลูกๆก็สนิทกันดี เข้ากันได้ขนาดนี้งั้นจับหมั้นกันเลยดีมั้ย ยังไงงานหมั้นก็คงเกิดไม่ทางใดก็ทางหนึ่งอยู่ดีนั่นล่ะน้า

>>100 ไม่หรอกมั้ง... ถ้าท่านแม่รู้เข้า ว่าลูกสาวแวะร้านข้างทาง มีหวังปรี๊ดบ้านแตกแหง.... อีกอย่าง เขาน่าจะให้ความเป็นส่วนตัวอยู่นา

เรื่องเที่ยวกูว่าท่านพี่รู้แต่ท่านแม่ไม่น่ารู้ว่ะถถถถถถ
ปล.กูยังแอบยื่นขาบนเรือน้องชายบ้านอิมารินะ ตระกูลนี้เหมารวบพี่น้องไปเลยยยย

>>72 อ่านมาถึงว่าลึกๆเอ็นโจก็อยากเอาชนะ กูนึกถึงตอนซ้อมวิ่งแข่งที่เอ็นโจวิ่งแซงคาบุไปเลยว่ะ กูว่าเพราะตอนนั้นเรย์กะมองอยู่ก็เลยพยายามวิ่ง อยากโชว์เท่ให้สาวที่ชอบดู ไม่อยากให้เขาเห็นตัวเองแพ้ ถ้าเฉลยมางี้จริงๆแม่งโคตรก๊าวเลยนะเว้ย

ตอนอ่านวิ่งแข่งกุก็แอบคิดนะว่าเอ็นโจจู่ๆทำไมถึงทุ่มเทพยานามเอาชนะคาบุขนาดนั้น เพราะเจ้าแม่ดูอยูแหง หุหุ

แต่ทางเอ็นโจยังมีคุณยุยโกะมาพัวพัน ถ้าเอ็นโจไม่แสดงให้ชัดเจน เจ้าแม่คงไม่โอเค. แต่กุก็รู้สึกว่าเจ้าแม่หวันไหวกะคุณยุยโกะมากๆ

ทำไมเรืออาริมะของกุไม่เดินเลยว่า. โม่งฟิกมาต่อหน่อยเร้ว

ไปเจอทวิตคนนี้มา แอบสงสัยว่าในรูปจอมมารพูดอะไรวะ สารภาพรักเหรอ????
https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1097118855598465024

นอกจากกาวแล้วก็มีบทวิเคราะห์ยาวๆ นี่แหงะ ที่ทำให้เหล่าโม่งๆ ที่เคยแห้งเหี่ยวพากันโผล่หน้าออกมาเมาท์กันให้สลอน เหมือนได้ฝนตอนหน้าแล้ง

>>105 เเปลสวยๆไม่เป็นอะ มันประมาณว่า ไม่รู้ความจริงเลยเหรอ

>>107 สัส เเปลผิด ต้องเป็น
"นี่ไม่รู้จริงๆเหรอ" ดิ

>>108 แทงกิ้วมึง
นี่มันเพลงช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยชัดๆ

>>105 พร้อมด้วยแคปชั่นจากคนวาด 'เอนโจคุงผู้บอกคำว่าชอบออกไปให้ชัดเจนไม่ได้'

>>110 ถ้าตอนไปดูดอกไม้ไฟ จอมมารบอกรักเจ้าแม่นี่จะเป็นไงวะ เห็นเขาว่าตอนที่ 300 คือตอนพีคนี่นา กูจะคาดหวังอะไรทำนองนี้ได้มั้ย

>>105 กรี๊ดดดดดด เพื่อนโม่งงงง มึงทำดีมากที่ส่งอาร์ตมาให้ อร่อยมากๆ

>>111
" คุณคิโชวอิน พระจันทร์สวยจังเลยนะครับ.. "
" เรามาดูดอกไม้ไฟกันไม่ใช่หรอคะท่านเอ็นโจ? "
" ครับ..... *ยิ้มขื่นๆ* "

>>113 หยอดกลับไปเลย พระจันทร์สวยแต่คุณสวยกว่าครับ ฮิ้ววววววว

>>114 ถ้ามีบทพูดแบบนี้ กูว่าคนน้องพูดแน่ๆ

นึกขึ้นได้ ตอนที่ 300 จะมีฉากที่แสงจากดอกไม้ไฟส่องหน้าจอมมารจนผมกลายเป็นสีน้ำผึ้งมั้ยนะ หรือจะมีฉากคลาสสิคในโชโจอย่างสารภาพรักแต่โดนเสียงดอกไม้ไฟกลบหมด

>>116 จะโดนฟู้ดซังกลบล่ะสิไม่ว่า 55

>>116 เสียงท้องร้องของเจ้าแม่กลบ...

>>118 แบบนี้เหรอ

"คุณคิโชวอิน"
"คะ"
"คือว่า วันนี้น่ะ...ไม่ใช่แค่ชวนมาดูดอกไม้ไฟอย่างเดียวหรอกนะ"
"เอ๋!?"
"ผมอยากจะบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมน่ะชอ....."
โครกกกกก~~

>>119 ถ้าเสียงท้องร้องกังจนกลบเสียงพูดได้สนิท ท่านเรย์กะ เธอเป็นโสดไปเหอะว่ะ

>>120 บร้า เจ้าแม่ไม่ผิดหรอก จอมมารพูดเบาเกินไปต่างหาก

พวกมึงง คือกูเพิ่งอ่านpromise of neverland เวอร์ชั่นที่แม่งเป็นการ์ตูนแก๊ก อห นอร์แมนแม่งเอ็นโจชิบหาย ความสตอร์กเกอร์ความหมาหวงก้างนี่แบบบ แม่งใช่5555555

>>122 กูก็คิดเหมือนมึง แต่กูว่าชูสุเกะไม่ทำตัวโรคจิตออกนอกหน้าแบบนอร์แมน 5555555

นอร์แมนเวอร์ชั่น oya. โคตรกาว ถ้าชูสุเกะเป็นแบบนี้เจ้าแม่อาจจะไปทัวร์ฆ่าตัวตายกับมาซายะ---

มึง เรามีฟิคตอนที่ 300 มั้ย...

>>124 เหมือนจะเคยมีนะ แต่คนเขียนหายไปแล้วไม่มาต่อ 5555555

>>123 ทัวร์นักบวชเถอะมึง ได้ชุดคลุมยาวสมใจด้วยนะถถถถ
...แต่ถ้าเจ้าแม่ทัวร์อกหัก แม่งต้องเป็นทัวร์แดกแน่ๆ ไปค่ะท่านพี่ ตามหาตามร้านอาหารชื่อดังรอบญี่ปุ่นได้เลย

>>122 เรื่องนี้เน้นโรแมนซ์มั้ยอะ กูกำลังหาอะไรคล้ายเอ็นโจมาดับความเส้า 555

>>127 แบบแก๊กไม่ดราม่า แต่แบบออริจินอล........

>>126 ทีแรกก็อาจจะไปฆ่าตัวตายแบบมาซายะ แต่ได้กลิ่นอาหารเลยขอกินก่อน ไปๆมาๆกลายเป็นเดินชิมร้านอาหารแถวๆนั้น ลืมเรื่องฆ่าตัวตายไปซะหมด

>>129 อาจจะมีโมเมนต์คนทั้งตระกูลตามหาทั่วหน้าผาไม่เจอ กลัวว่าจะกระโดดไปแล้ว ความจริงคืออยู่ในร้านซาลาเปา กำลังขออีกคำให้ตัวเองเป็นลูกที่สิบ

ฟู้ดซังนี่พระเอกจริงๆ ช่วยนางเอกตอนตกอยู่ในอันตราย ท่านเรย์กะมีความสุขกับฟู้ดซัง จอมมารก็นอนร้องไห้ขื่นๆไป Happy ending!

>>131 จอมมารเห็นว่าเจ้าแม่รักฟู๊ดซังแบบโงหัวไม่ขึ้น เลยใช้ฟู๊ดซังเป็นทางผ่านในการเข้าหาเจ้าแม่
แต่ก่อนหน้านั้นบากะรากิเข้ามาขัดขวางเจ้าแม่และฟู๊ดซังด้วยคำว่า 'เธอน่ะ อ้วนเกินไปแล้ว ถ้าไม่ออกกำลังกายกับอดอาหารซะบ้าง สักวันนึงเธอต้องกลายเป็นหมูตอนแน่ๆ'

ดังนั้นการที่จอมมารวางแผนใช้ฟู๊ดซังเป็นเครื่องมือเข้าหาเจ้าแม่ เลยโดนมองว่ากำลังเยอะเย้ยอยู่นั่นเอง...

>>132 บ้า นี่มันแผนยืมมือมาซายะทำลายคู่แข่งอย่างฟู้ดซังต่างหากล่ะ แต่เจ้าแม่กับฟู้ดซังรักกันอย่างเหนียวแน่นไม่อาจแยกจาก แผนน่าจะล่มไม่เป็นท่าแล้ว

>>133 จอมมารไปนั่งยิ้มขื่นจนกัปตันยูกิโนะต้องออกตัวอีกแล้ว
"คุณพี่เรย์กะฮะ....ผมอยากให้ชิมขนมอันนี้มากๆเลย อร่อยมากเลยนะฮะ น้าาา~~~"

ไม่ได้เข้ากระทู้นาน เห็นบทวิเคราะห์แล้วรู้สึกปลื้มปริ่ม อ่านไปยิ้มไปมีความสุขจัง
กูอยากให้ช่วยวิเคราะห์หน่อยว่าทำไมมาดามคาบุดูจะดันให้ลูกชายคู่กับเรย์กะ ทั้งที่น่าจะมีสาวสวยไฮโซคนอื่นๆในระดับเดียวกันอยู่เยอะ อย่างยูริเอะหรือไอระก็ใช่ แต่มาดามดูจะติดใจเรย์กะมากๆ แล้วอีกอันคือความสัมพันธ์ของอิมาริกับท่านพี่นี่ล่ะ ถามกันจริงจังตรงๆเลยไม่ฟิลเตอร์สาววาย คิดว่าสองคนนี้เป็นมากกว่าเพื่อนมั้ย เพราะหลายๆอย่างมันดูส่อเหลือเกิน อยากรู้ความเห็นเพื่อนโม่งจัง

ขอKYนิดนึงนะโม่ง พอดีอ่านถึงตอนทานาบาตะแล้วแปลกๆที่ท่านเรย์กะออกชื่อยุยโกะตรงๆ ปกติถ้าไม่ได้สนิทกันก็ไม่น่าจะเรียกชื่อต้นตอนคุยกันหรือเปล่า?

คุณอาของมาโอะจังเนี่ย เขาชอบคนผอม แต่แค่อยากหาเพื่อนกินเฉยๆ เลยชวนเรย์กะใช่ปะวะ เข้าใจความรู้สึกฉุนของเจ้าแม่เลย =__=

>>136 น่าจะเพราะตอนแรกนางรู้แค่ว่าชื่อยุยโกะเป็นญาติเอ็นโจ แต่ไม่รู้นามสกุลก็เลยเรียกคุณยุยโกะ กว่าจะได้รู้นามสกุลก็ผ่านมาหลายเดือน แต่ชินกับการเรียกแบบนี้ไปแล้วก็เลยเรียกต่อไป

>>138 ถ้าเรียกในใจนี่ไม่สงสัยนะ แต่ตอนคุยกันก็เรียกนี่แหละเลยแปลกใจ แต่เราอาจจะคิดมากไปเองก็ได้

>>135 ถูกชะตา ชอบนิสัย เห็นว่าเรย์กะเองก็น่ารัก ไปงานเลี้ยงก็ทำให้งานสนุก เป็นสาวไฮโซเรียนซุยรันเหมือนกัน ฐานะใกล้เคียง อายุเท่ากัน ก็เลยอยากให้เกี่ยวดองกันไว้ดีกว่า แต่มาดามเองก็ไม่ได้มองแค่เรย์กะคนเดียวนี่ ยังเปิดโอกาสให้คนอื่นๆใกล้ชิดลูกชายด้วย อย่างไมฮามะน่ะ

ส่วนท่านพี่กับอิมาริ ถึงหลายๆอย่างจะส่อแค่ไหน โมเมนต์เหมือนผัวเมียละเหี่ยใจกันไปวันๆ แต่กูว่าคงแค่เพื่อนไม่มีอะไรในกอไผ่หรอก เพราะอิมาริก็ดูจะตามจีบสาวอายุมากกว่าหลายราย มุมมองอิมาริก็ไม่ได้คิดอะไรไปเกินกว่าเพื่อนด้วย ท่านพี่เองก็น่าจะซุกแฟนสาวเอาไว้เพราะจากเทศกาลคู่รักแบบวาเลนไทน์ คริสต์มาส ท่านพี่ไม่เคยอยู่บ้าน ถึงแม้ใจจริงกูอยากให้ท่านพี่และอิมาริลงเอยกันก็ตาม//แค่กๆๆ

>>137 ก็ตามนั้นล่ะ คุณแฟนกินจุไม่ได้เลยต้องมาหาคนอื่นกินเป็นเพื่อน และกูว่าที่เจ้าแม่ฉุนหนักมากเพราะไปป้อยอว่าคนอวบๆน่ะน่ารัก แต่ตัวเองดันมีแฟนเป็นนางแบบ มันย้อนแย้งว่าไหนบอกชอบคนอวบๆแต่เอาเข้าจริงก็ควงสาวสวยหุ่นนางแบบ หลอกกูนี่หว่า แถมต้องมาอ้วนอืดเพราะหลงไปกับคำหลอกอีกเลยแค้นคูณสอง 555555555555

กูกำลังสงสัยว่า ที่บ้านคาบุไม่ระแคะระคายเรื่องลูกชายตัวเองเลยเหรอวะ คนระดับคาบุ ทำอะไรต้องมีคนมองคนเมาท์ทุกฝีก้าวอยู่แล้ว อย่างเรื่องออกไปไหนมาไหนกับวาคาบะ หรือไปเที่ยวกับเจ้าแม่ ทำไมบ้านคาบุถึงเงียบ ๆ จังวะ

>>125 ฟิคตอนที่ 300 ใช่อันที่ไปดูดอกไม้ไฟกับพี่น้องเอ็นโจจากนั้นก็มีฟิคอินตราแกรม (หรือเปล่าวะ) อัพว่าไปดูดอกไม้ไฟคนละมุมหรือเปล่าวะ

>>141 เด็กผู้ชายก็เลี้ยงแบบปล่อยๆมั้ง เพราะไม่ได้น่าห่วงเท่าเด็กผู้หญิงอยู่แล้ว

>>141 น่าจะแค่ไม่พูดถึงเฉยๆ นะ เพราะท่านเรย์กะ ก็ไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้อยู่แล้ว เรื่องไมฮามะกับคนอื่นๆ คงเปิดโอกาสให้ลูกชายเลือก อย่างน้อยก็เหมาะสม (แบบปลอมๆ ของไมฮามะ) ส่วนวาคาบะจัง บ้านคาบุรากิน่าจะยังไม่รู้เรื่องแน่ๆ เพราะมาซายะมันก็เหมือนเรย์กะร่างชายนั่นแหละ ต่อหน้าทำอะไรเพอร์เฟค ลับหลังมีแต่อะไรแปลกๆ เพี้ยนๆ เต็มไปหมด แค่คิดภาพตอนรู้ความจริงว่าลูกชายตัวเองจะโดดน้ำ ช้ำใจตายเพราะอกหักรักคุด มาดามคงหงายเงิบล้มตึง ส่วนไปเที่ยวกับเจ้าแม่ บางทีอาจไม่มีคนเห็น หรือไม่ก็ ไม่ใช่ว่าคนเขาเมาท์อยู่แล้วเหรอ ประมาณว่าสองคนนี้จะได้ตบแต่งกัน ดูเข้ากันดีไรงี้ สองบ้านน่าจะโอเคมากๆ

>>144 กูว่าแต่ละสถานที่ที่มาซายะไปกับเรย์กะนี่คงไม่มีนักเรียนซุยรันเขาไปกันหรอก อย่างซุปเปอร์มาร์เก็ต ร้านราเม็ง ร้านฟาสต์ฟู้ดที่มันไกลโรงเรียนมากๆ น่าจะไม่มีใครเห็นตอนไปด้วยกัน อย่างมากก็เห็นว่าเดินลากแขนกันไปขึ้นรถอยู่ในโรงเรียน พอพ้นรั้วโรงเรียนออกไปก็ไม่รู้ละ แต่คนขับรถคงรายงานมาดามไปว่าคุณชายไปกับคุณหนูบ้านคิโชวอิน หรือไม่มาซายะก็คงไปขู่ๆคนขับรถว่าห้ามบอกแม่ว่าฉันไปไหนหรือไปกับใครไรเงี้ย เรื่องที่พาวาคาบะขึ้นรถไปนั่นไปนี่หลายครั้งหลายหนเลยยังไปไม่ถึงมาดาม

แต่กูก็สงสัยว่าซุยรันมันต้องไฮโซหรูหราขนาดไหนกันวะ ขนาดที่นักเรียนไม่เคยกินจังค์ฟู้ดหรือของแผงลอยเลย กูเรียนโรงเรียนหญิงล้วนที่มีลูกหลานไฮโซบ้านรวยระดับประเทศหรือไม่ก็เชื้อสายสูงๆนามสกุลพระราชทานมาเรียนเยอะแยะมากมาย ตกเย็นก็เห็นว่าพากันเดินเข้าร้านแมค กินอะไรในห้างหรือร้านข้างทางกันตามปกตินะ หรือสังคมไทยกับสังคมญี่ปุ่นไม่เหมือนกันวะ คนรวยๆที่ญี่ปุ่นไม่กินฟาสต์ฟู้ดหรือสตรีทฟู้ดกัน

>>145 มันแล้วแต่บ้านกับประเทศด้วยมั้ง แต่ญี่ปุ่นคงเป็นงั้นจริง พวกที่ไม่เคยกินอาหารจังฟู้ด ทางบ้านเขาอาจจะสอนว่าไม่มีประโยชน์ตั้งแเต่เด็กๆ ปลูกฝังว่าทำเสียสุขภาพ ให้ทานแต่กับเชฟส่วนตัวไรงี้ บางคนจะดื่มกาแฟ มันยังต้องคั่วแบบเมล็ดแท้ๆ เลยมั้ง ผงก็ไม่ได้ 555

>>141 กุว่าที่บ้านคาบุรู้ เพียงแต่ท่านเรย์กะไม่เล่า ไม่ได้พูดถึง คาบุไปไหนมาไหนก็มีคนขับรถที่บ้านตามรับส่ง ส่วนที่ว่าคาบุสนใจวาคาบะ มาดามคงรู้ แต่อาจจะมองว่าเป็นเรื่องวัยรุ่นเรียนจบแยกย้ายเดี๋ยวก็ผ่านไป

>>147 กูก็ว่าเรื่องวาคาบะมาดามก็คงรู้ล่ะ แต่อาจจะเห็นว่ามันคือรักวัยรุ่น จบม.ปลายก็ผ่านไปแบบที่มึงว่า หลายๆคู่ที่คบกันตอนม.ปลายเรียนจบเลิกกันก็มีเยอะแยะ แต่ถ้าลูกชายจริงจังขึ้นมานี่มาดามต้องจับแยกแน่ๆ แล้วคงไปลงเอยที่รูทงานหมั้น

>>145 กูจบจากโรงเรียนหญิงล้วนลูกหนูไฮโซทั้งหลายแหล่ ที่คนนอกมองว่า ถ้าจบจากที่นี่ต้องเป็นคุณหนูผู้เรียบร้อยกัน

กูมองว่าที่เข้าร้านสะดวกซื้อ ทานอาหารข้างทางมันเป็นเพราะสภาพแวดล้อมด้วยอ่ะ
เพราะเวลาไปโรงเรียนมาตอนเช้าก่อนเข้าเรียน บางคนก็อาจจะลงรถฝั่งตรงข้ามไปแวะเซเว่นหาของกินตุนไว้กินในห้องเวลาเบื่อๆบ้าง เลิกเรียนไปเรียนพิเศษที่สยามก็ต้องหากินตามห้างอยู่แล้ว บางทีก็เข้าร้านพวกเบอร์เกอร์คิง แมคไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อน

ปล. จริงๆมันอยู่ที่แต่ละบ้านด้วยแหละ ถ้าบ้านไหนให้รถมารับส่งเช้าเย็นแบบถึงที่ ก็ไม่น่าจะมีเวลาไปลั๊ลลาแบบนี้
สำหรับเด็กประถมก็จะเป็นแบบนี้กัน แต่พอขึ้นมัธยมแล้วก็มีเวลาอิสระกันนะ

ปล.2 ปกติกูเป็นคนไม่กินขนมขบเคี้ยว แต่เมื่อวันก่อนน้องสาวที่เป็นญาติกันเขากิน umaibo แล้วเอามาแบ่งให้ พอกินแล้วเข้าใจฟิลเจ้าแม่เลย ฮืออ เจ้าขนมถูกๆจงเจริญญญ

ไม่ต้องอะไรมากมึง กูพึ่งเคยกินของข้างทางประมาณช่วงม.ต้น
พ่อกูเขากลัวกูท้องเสียเลยไม่ให้กิน กูเลยพลอยไม่ชอบกินพวกขนมก๊อบแก๊บอย่างเลย์ไปด้วย
แต่ฟาสต์ฟู๊ดอย่างKFCก็พาไปกินนะ เขาบอกว่าถึงไม่มีประโยชน์มากแต่สะอาด 5555

>>145 กูคิดว่าทั้งโรงเรียนน่าจะมีแต่คาบุที่ไม่รู้จักว่ะ น่าจะมาจาก
1 ใช้ชีวิตแบบมีรถรับส่งตลอด ออกนอกลู่นอกทางไม่ได้
2 ไม่มีเพื่อน จึงไม่มีใครพาไปไหน ๆ

>>151 โถ ข้อสุดท้ายนี่เจ็บปวดจริงๆ 5555555555

>>151 อุ้ย! แทงใจดำ เดี๋ยวไซซายะก็โกรธกลบเกลื่อนอีกหรอก 55

>>151 จำได้ว่าตอนจะออกร้านงานโรงเรียนตอนม.2 ไม่เคยมีใครกินทาโกะยากิหรือพวกฮอตดอกเลยนี่นา ซึ่งตรงนี้กูแอบคิดว่ามันผิดวิสัยวัยรุ่นไปนิดนึง เพราะวัยนี้มันเป็นวัยที่เริ่มออกไปเที่ยวนอกบ้านมากขึ้น น่าจะเจอสังคมหลากหลายขึ้น หรือเราจะใช้ตรรกะแบบสามัญชนไปคิดแบบพวกไฮโซไม่ได้ ปกติก็ฟาดของดีๆกันอยู่แล้ว จะไปกินของข้างทางหรืออาหารฟาสต์ฟู้ดกันตะไม

ก็นะ มันนิยาย นึกสภาพ​แบบพวกโอรันโฮสต์คลับอะ -​_-;

>>155 โอรันนี่หนักเบย เห่อของสามัญชนไปหมด แม่งอิหยังวะ 555

>>156 อารมณ์เราเห่อของที่ไม่เคยพบเห็น ได้ยินแต่ชื่องี้

>>157 ยังไงก็ไม่เข้าใจคนมีเงิน 55

>>158 เหมือนกับที่กูไม่เข้าใจว่าทำไมชาวฮอกไกโดเรี่ยนรู้สึกอเมซิ่งและชอบกับแมลงสาบ และบอกว่ามันน่ารัก....

>>156 คาบุมันจะทำแบบทามากิป่ะวะ ชิมขนมถูกๆแล้วเอาซองมาใส่อัลบั้มเขียนวันที่กิน บรรยายรสชาติ เปรียบเทียบแต่ละยี่ห้อ เหมือนที่เรย์กะจัดแรงกิ้งอาหารทั้งหลายน่ะ

>>160 มีบทความบรรยายข้าวกล่องสามัญชนของวาคาบะที่ส่งให้เจ้าแม่แล้วไงถถถถ

ไม่ได้เข้ามู้มาเกือบสองปีละปลื้มใจจริงๆที่ชาวเรายังเหนียวแน่น /ปาดน้ำตา

>>162 ปาดน้ำตาด้วยคนที

ท่านฮิหายไปนานแค่ไหนแล้ว แง้~

>>163 เราต้องอยู่จนกว่าท่านฮิจะกลับมา;__;

>>162 แค่ก พวกเดียวกัน

พักนี้ไม่มีกาวมาให้ชุ่มชื้นหัวใจบ้างเหรอ ;w;

เหงามากเลย รอท่านฮิเสมอนะ

ถ้าประกาศผลมาแล้วกูติดโควตา กูจะมาปั่นฟิคให้ กูอยากแต่งเหลือเกินนนนน T_T

>>169 เป็นกลจให้นะโม่ง จะรออ่านฟิคนะจ๊ะ

>>169 ขอให้สอบติดนะมึง กุเป็นกำลังใจให้

พวกเมิง กูสงสัย ถ้าเกิดอะไรกับท่านฮิล่ะ..

เกินท่านฮิไม่อยู่แล้ว ท่านเรยกะจะต้องค้างคาเลือกเสื้อผ้าอยู่บนคานตลอดไป. กรี้ดดด กูรับไม่ได้

เอาตรงๆอ่านมาเกือบสามร้อยตอนเนี่ยไม่เคยโดขิๆกับคาบุหรือเอ็นโจเลยนะ แต่ดันเขินซาโตมิซะงั้น !

>>172 ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกน่า ... พอลูกท่านฮิเข้าอนุบาล เค้าก็จะมีเวลาว่างพอที่จะมาแต่งต่อเองแหละ ตอนนี้คงกำลังเดินเตาะแตะ เชื่อสิ!

>>173 ซาโตมินี่ทำให้นึกถึงเพื่อนผู้ชายที่สนิทกับคนทั้งห้องโดยไม่เกี่ยวว่าเป็นชายหรือหญิงเลย คุยง่าย เป็นกันเอง ขี้เล่น คนแบบนี้โคตรเนื้อหอมและมีคนแอบชอบเยอะมาก
ตอนแรกก็แอบคิดอยู่นะว่าหมอนี่คิดอะไรกับท่านเรย์กะรึเปล่า แต่โดนท่านฮิถล่มเรือแบบไม่เหลือซากไปซะแล้ว

>>175 เออ กูว่าคนแบบซาโตมินี่น่าจะเนื้อหอมมากนะ เฟรนด์ลี่ขี้เล่นสนิทกับคนเขาไปทั่ว แต่ในเรื่องคาบุกับเอ็นโจดันป๊อบสุดซะงั้น ทั้งๆที่สองคนนั้นมันไม่ค่อยสุงสิงกับใครแท้ๆ เพราะเป็นคนดังที่หล่อกับรวยใช่มะ 5555555

>>175 ซาโตมิมีแฟนแล้วนิ เป็นรุ่นน้อง

>>174 " xxxจัง ลูกจะเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ในปีหน้า "

จากนั้นลูกของท่านฮิก็ระลึกชาติได้---

>>178 แบบนั้นต้องรอเข้าชั้นป.1เลยนะ

คานซังลำบากหน่อยนะ มาคามคาบุหรือตัวขวางเรือใหญ่ ส่วนฟู้ดซังไร้เทียมทานจริงๆ แต่เจอไซซายะปากหมาเข้าไป คงต้องมีเหงากันบ้าง แต่ไม่เป็นไร! ฟู้ดซังที่หนึ่งในใจ

>>180 *มาดามคาบุคือ

>>180 ก็ตามประสาพระเอกไงมึง คานซังเขารักกับนางเอกง่ายๆเรื่องก็จบเร็วดิ มันต้องมีอุปสรรคบ้างอะไรบ้างให้ชีวิตรักไม่ราบเรียบเกินไป

สรุปคานซังเป็นพระเอกเหรอวะ 5555

กูกำลังคิดว่า หรือท่านฮิเขียนลงนิยายถึงตอนเอ็นโจชวนเจ้าแม่ไปเดทแล้วเกิดรู้สึกว่ามันไม่ใช่แนวทางขึ้นมา แต่จะลบก็ไม่ทันแล้ว เลยลอยแพ แอบไปซุ่มลงเรื่องอื่นแทนแบบเงียบๆ วะ Y_Y!

>>184 อัปมงคล อัปมงคล อัปมงคล!!!!!!!!!!!

https://twitter.com/NNI_Rnjd/status/1100345061521248257?s=19

กูเจอแฟนอาร์ตกาวเนเวอร์แลนด์อันนี้แล้วคิดถึงชูสุเกะกับยูกิโนะอ่ะ 555555

>>184 *หยิบดอกโบตั๋นสีแดงดั่งโลหิตแทงคอ*

เพิ่งได้ตามอ่านฟิค A-Z ฟินมากกกกกกกกกกก
นี่กูถึงกับกระโดดลงน้ำ ว่ายย้ายเรือมาขอขึ้นเรือคาบุเลยทีเดียว

กูหายไปปีกว่า พวกมึงก็ยังคุยกันครึกครื้นดีนะ ชื่นใจจังที่เห็นกระทู้ยังอยู่เรื่อยๆ 55555

แห้งแล้งกว่าเมื่อก่อนมากอะมึง T_T

กูก็อยากเขียนฟิคนะ แต่จะสอบแล้วกูยังไม่ได้เริ่มอ่านหนังสือเลย T_T

กูเรือไหนก็ได้ แต่กลับมาก็พอ ฮือออ

>>192 กูด้วย ฮือออออออ ค้างจนตอนนี้กูเริ่มสับสนฟิคกับเรื่องจริงละ
ความทรงจำแม่งปะติดปะต่อเอง

>>193 จริง แต่ก่อนกูสับสนเชื่อไปจริงๆว่าคาบุชอบวาคาบะจากท่าหลบรถที่จะชนอันปราดเปรียว

>>194 อ้าวนั่นฟิคเหรอ กูนึกว่าชอบเพราะตอนนั้นคืออฟชมาตลอด 555555555555

>>194 อ้าว กูจำเป็นอฟชมาตลอด...

โม่งฟิคA-Z แต่งNCให้หน่อยจิ น้าๆๆๆๆๆ

Ky ขอความหมายจริงๆ ของนิยายระบบหน่อยได้ไหมวะ คือบางทีกูก็งงว่าระบบเนี่ยต้องมีอะไรบ้าง

>>198 พวกที่มีเควส มีหน้าต่างสถานะตัวละครแบบเกมอะ

>>197 เอ่อ ขอโทษที่ขัดนะ แต่โม่งห้ามลงสิ่งที่เป็นสื่อลามกอนาจาร ถ้าจะลงฉากเรทยังไงๆก็ระวังหน่อยเน้อ

>>198 เท่าที่กูเข้าใจคือ ตัวเอกจะโดนวาร์ปไปยังโลกนึง แล้วจะมีคำสั่งที่เป็นตัวเลือกมาให้เลือกว่าจะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้า แล้วสามารถเลือกทำได้เท่าที่มีให้เลือกเท่านั้น ขัดขืนระบบไม่ได้ ไม่งั้นจะมีบทลงโทษอย่างบาดเจ็บสาหัสหรือตายทันทีประมาณนี้

อย่างเช่น นาย A โดนทรัคซังชนแล้ววาร์ปไปยังโลกแฟนตาซี กลายเป็นตัวประกอบ A ที่มีชะตากรรมโดนพระเอกกระทืบตาย ระบบก็จะคุยกับนาย A ว่าอีกสิบนาทีข้างหน้าพระเอกจะมากระทืบนาย จะทำยังไงดี แล้วก็มีชอยส์ขึ้นมาสองข้ออย่างเช่น หนีหรือสู้ ถ้านาย A เลือกสู้ นาย A ก็ตาย แต่ถ้าเลือกหนีก็เป็นการเปิดทางรอดไปที่อื่นๆได้ จะเลือกยอมแพ้ค้าบบ ก็ไม่ได้เพราะอยู่นอกเหนือคำสั่ง ระบบจะเตือนให้นาย A เลือกแค่ในชอยส์เท่านั้น ราวๆนี้ล่ะ

>>197 กูขออภัยที่ทำตามรีเควสไม่ได้ อย่างที่ >>196 บอกเลยมึง กูไม่อยากสุ่มเสี่ยงผลิตเนื้อหาอนาจารในที่ ๆ เค้าไม่รับ content อนาจาร หาแปะลิงค์อนาจาร จิ้นเอาเองไปก่อนนะคะซิส

>>201 **ต้องเป็น >>200 สิ กูมึน

>>201 เสียดาย แต่ก็เข้าใจ ยังไงก็ขอบคุณบรรดาโม่งฟิคมากๆเลยนะมึงที่ยังต่อความหวังของบรรดาโม่งที่รอคอย อฟช ทัั้งหลาย
พวกมึงเหมือนเป็นน้ำที่มารดตอไม่อันแห้งแล้งอย่างกูมากๆ// ก้มกราบ

>>198 นิยายระบบมันแยกย่อยได้เยอะว่ะ เอาจริงก็เป็นนิยายที่ตัวเอกถูกควบคุมให้ทำตามเป้าหมายอะไรสักอย่างโดยมีระบบคล้ายๆเกมที่เป็นเควสให้ พอทำแล้วก็จะได้ของ/บทลงโทษเหมือนตอนมึงเล่นเกม

มีแต่พวกเบียว หวังว่าจะรีบรักษาให้หายก่อนจบ ป.ตรี นะ ไม่งั้นชีวิตลำบากแน่

>>205 ถ้ามึงไม่ไปเบียวในสังคม มึงจะเบียวไปจนตายยังได้เลยสัส

>>205 เอิ่ม ไหนวะคนเบียว กูเห็นแค่คนคร่ำครวญหานิยายตอนใหม่จากฮิโยโกะซัง

>>206 ความคิดน่าขยะแขยงสัส สงสารคนรอบข้าง (ที่ไม่เบียวเหมือนกัน)​ ชิบหาย
>>207 ยัง ยัง ยังไม่รู้ตัวอีก

>>205 เหมือนมึงไม่เคยเบียวอะ

โทรลบุกมู้เจ้าแม่? อิหยังวะ? กุกะเข้ามาหากาวละเจอไรเนี่ยยย

>>208 เสือกไม่เข้าใจที่กูจะสื่ออีก โอเค เลิกคุย กูไม่คุยกับคนที่คุยภาษาคนไม่รู้เรื่อง

>>211 แล้วมึงไปฟีดโทรลทำไมล่ะเพื่อนโม่ง....

>>212 เออว่ะ โทดๆ

ก๊งเหล้าต่างโลกตอนล่าสุดในแมวดุ้นคือการจำลองท่านเรย์กะชัด ๆ !

อย่าไปสนใจโทรลโง่ๆ เลย ที่น่าขยะแขยงน่ะมันมากกว่า

>>214 มีตบอลยังกินกับซอสเบอรี่เลย ทำไมแฮมเบิร์กจะใส่แยมไม่ได้!!

>>216 กูเคยไปกินที่อิเกีย ซึ่งกูคิดว่าของคาวและของหวานไม่ควรเอามากินรวมกันนะ

>>214 เรื่องไหน ยังไง กุขอชื่อหน่อย Y_Y!

แห้งแล้งเหลือเกิน ตอนนี้กูหนีไปสูดกาวในกาวทมิฬแล้วเนี่ย

อ่านนางเอกรั่วๆ แบบท่านเรย์กะไปก่อนนะมึง

>>217 กุว่าอร่อยออก;__; เมนูประจำกุเลยนะนั่น//มีเดียมแรร์+เบอรรี่ซอสก็หย่อย
>>218 isekai omotenashi gohan

>>173 เราก็เคยน่ะ น่าเสียดายมีแฟนแล้ว เฮ้อ~

>>217 ครูเรายังเคยกินข้าวไข่เจียวกับซอสสตรอเบอร์รี่เลย

>>222 กูกำลังคิดอยู่ว่าจะลองกินตามครูมึงดีไหม..... ดูล้ำเลิศดี

ปล. สำหรับกูแล้วข้าวสวย+แตงโม+ลาบอร่อยจริงๆนะ พวกมึงลองดู

>>223 กุคิดภาพก็สยองละ..........

>>223 สุดๆของกูก็เเค่มาม่าใส่โค้กเอง

>>223 กูเคยกินแค่แตงโมจิ้มปลาแห้งป่นหยาบๆว่ะ เมนูโบราณที่ย่ากูชอบกิน ก็ไม่ได้ชอบอะไรนะ

>>223 น่าสนใจนะ ว่าแต่ใครอยากลองกินข้าวสวยราดเฮลบลูบอยมั้ย กูจะแนะนำว่าอย่าราดเยอะเพราะแม่งหวานมาก แต่ถ้าลองเอาไปต้มเป็นข้าวต้มเฮลบลูบอยอาจจะเวิร์คก็ได้

แต่ละคน พวกมึงติดเชื้อท่านเรย์กะแล้วสินะ กู ยากสวมวิญญาณคันตะตะโกนด่าเลย คิดว่ามันอร่อยจากใจจริงเหรอ ห้ามเอาของกินมาเล่นนะ!

ฟันโอกินกับข้าวต้มเค็มๆหน่อยก็หรอยนะมึง
ปล.แต่ข้าวผัดนมช็อครสเหี้ยมาก อย่าลองเด็ดขาด

พ่อกูกินข้าวเหนียวกับนมข้น ไม่อยากสารธยายมาก

กูไม่เคยกิน แต่เคยเห็นคนแก่ๆในบ้านกินข้าวสวยกับมะม่วงสุก ข้าวสวยกับน้อยหน่า ข้าวสวยกับแตงโม ย้ำว่าข้าวสวยนะไม่ใช่ข้าวเหนียวมูนใส่น้ำกะทิอะไรแบบนั้น แกว่าอร่อย แต่กูแหยงๆอะ

มันไม่ได้แย่หรอก ขนาดเครปไทยยังใส่ของคาวหลายอย่างเลย ปากคนแก่ก็งี้แหละมึง มองในแง่ดี ขึ้นพิเรนเผลอๆ การขับถ่ายจะโล่ง 55555

กินพิเรน**

>>231 อันนี้กูเดาว่าได้ ข้าวสวยมันก็มีน้ำตาล ตัวข้าวเพียวๆ มันก็หวานๆ จืดๆ อยู่

>>231 กำ กูไม่แก่นะ เพิ่งจะยี่สิบหน่อยๆ กุก็กินข้าวสวยกับมะม่วง กับแตงโมไรงี้ กับเมล็ดทานตะวันไรงี้
น่าจะแล้วแต่บ้านมั้ง? สมัยเด็กๆ ย่ายายชอบทำให้กินเวลาอากาศร้อนๆ บางทีถ้าไม่ยอมกินกับข้าวก็ทำแบบนี้ กุก็กินได้
เวลามีพวกงานบุญตามบ้านนอกไรงี้ก็มีอยู่เรื่อยๆ นะ

>>231 กูว่าที่แหยงเป็นที่รสสัมผัสอ่ะ ข้าวสวยมันจะร่วน ๆ ไม่เข้ากับเนื้อผลไม้ที่เป็นชิ้นเป็นก้อน พอเคี้ยวมันเลย ขัด ๆ กัน
มึงลองใช้ข้าวญี่ปุ่นดู น่าจะได้รสสัมผัสที่ดีกว่าข้าวไทย

>>236 ให้อร่อยที่สุดต้องข้าวหอมมะลิ

>>235 เออ ข้าสวยกับผลไม้ไม่ได้เมนูปกติอ่อวะ
ตอนเด็กๆกูไม่ยอมกินข้าวแม่กูยังให้กูกินข้าวสวยแตงโมปลาป่นเลย
ปล.เห็นร้านญี่บางทีก็มีเมลอนคัตสึโอะไม่ใช่อ่อวะ

>>238 ปกตินะ สำหรับแถวๆบ้านกู 555

ตอนนี้กุกำลังเซ็งๆ กุควรกลับไปไล่อ่านเจ้าแม่ตั้งแต่ตอน1ดี หรือกลับไปไล่อ่านกาวทีละเรื่องดีวะ

ถ้าอ่านวันละ1ตอน กุจะคลายความอยากไปได้อีกเกือบปีเลยสินะ

>>239 อ่านต้นฉบับแล้วตามด้วยกาววันละดอน มึงต่อได้เกือบสองปีเลยนะถถถถ

พวกมึงกินกันแปลกเกินไปแล้ววว

ท่านเรย์กะต้องคารวะ!

>>236 แต่จะว่าไปเพื่อนกูที่เป็นคนเมกันนางก็รู้สึกอี๋ๆที่เห็นข้าวเหนียวมะม่วงนะ นางไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนไทยถึงได้กินแบบเอร็ดอร่อยได้ นางบอกกูว่าข้าวมันไม่ควรมากินกับผลไม้สิ คงฟีลเดียวกับกูที่เห็นเขากินข้าวกับแตงโมหรือน้อยหน่ามั้ง 5555555555

กุกินหมี่น้ำใส่แตงโมของเกาหลีไม่ได้ว่ะ

>>243 ...เมนูดูน่าลองว่ะ

>>244 จินตนาการว่ากินแล้วสดชื่น แต่กระเพาะกำลังก่นด่ากูแบบโหดร้าย

>>245 ต้อง >>243 ดิ แท็กผิด

>>245 กระเพาะ: "ขอปฏิเสธ!"

พวกมึงว่า ถ้าเปรียบเทียบตลค.ในคิมิเป็นของกิน แต่ละตัวจะเป็นอะไรวะ

ความคิดกูนะ คาบุต้องเป็นสเต็กสันในวากิวหรือเนื้อมัตสึซากะแหง ๆ ส่วนเอ็นโจทำไมกูแอบรู้สึกว่านางเหมาะกับอาหารฝรั่งวะ แต่ไม่รู้ว่าชนิดไหน ซุปเห็ดทรัฟเฟิล? ฟัวกราส์? ส่วนเจ้าแม่น่าจะเป็นพาเฟ่ต์อ่ะนะ ดูภายนอกหรูหรา เหมือนจะไฮโซ แต่คงามจริงแล้วก็ขนมบ้าน ๆ ส่วนวาคาบะนี่จะเลวไหมถ้ากูว่านางเหมือนราเม็ง อาหารบ้าน ๆ แต่กินไม่เคยเบื่อ เพราะบุคคลิกนางน่าสนใจ ส่วนนายตัวประกอบก็น่าจะอาหารญี่ปุ่น แบบข้าวเช้าที่เป็นปลาย่าง ข้าวสวย ซุปมิโสะ กะผักดอง อะไรที่ดูเทรดดิชั่นสุด ๆ

>>248 งั้นเทพฟูจินไรจินเป็นอะไรดีวะ โคล่ากับลูกอมมินท์ อยู่ด้วยกันแล้วปะทุตลอดเวลา?

กุจะกดเข้าไปอ่านก๊งเหล้าต่างโลกที่โม่งด้านบนแนะนำมา
มือเสือกพลาดไปโดนคุโรมาตี้แทนตั้งสามรอบ

สวรรค์ต้องการบอกอะไรกู 55555555555

>>250 เขาอาจจะอยากบอกให้รู้ว่ามึงลืมแบงค์พันไว้หลังตู้เย็นไงล่ะ

>>250 เห้ กูกำลังทำงานอยู่ดี ๆ แว่บมาอ่านในห้องโม่ง มึงพูดถึงคุโรมาตี้ กูเลยไปตามอ่านเลย

หมดกันงานกู ไม่ต้องทงต้องทำแม่งละ

>>248 เบียทันเป็นโรตีสายไหม..

https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1104015474692521984?s=19

>>254 อห โอยย ใจบางงงง <3

ขอซับด้วย ฮืออออ

>>254 โวยยย จู่ๆ ก็อยากขึ้นเรือจอมมาร

>>254 เขาพูดอะไรกันง่ะ ใครใจดีรบกวนแปลที pls

>>254 กูอาจจะแปลไม่ถูกนะ กูอ่านละมั่วๆบ้าง แต่หัวข้อคร่าวๆประมาณว่า รีแอคชั่นเวลาสาวๆร้องไห้
กรณีเจ้าแม่ จอมมารบอกว่า ขอโทษนะคุณคิโชวอิน ตาแดงแบบนี้แล้วเหมือนคุณกระต่ายเลยล่ะนะ
กรณีวาคาบะ บากะตกใจ ร้องไห้! ทาคามิจิ ฉันผิดไปแล้ว (ส่วนช่องด้านล่างข้อความฝั่งวาคาบะกูอ่านไม่ออก แต่เห็นมีคำว่าแบบ ทาคามิจิ น่ารัก อะไรสักอย่าง น่าจะชมนะ )
ถ้าผิดก็ขอโทษด้วยเพื่อนโม่ง

>>254 กูสนใจแต่ฝั่งเอ็นโจอย่างเดียวเลยอ่ะ ฮืออออ องค์ชายยยยยย (〃∇〃) *สละเรือคานกลับมาเรือเอ็นโจ*

>>259 ไอ้ตัวเร้กๆนั้น บากะรากิบอกว่า ทาคามิจิตอนยิ้มน่ารักกว่านะ! ไรงี้อ่ะ

กลับไปอ่านอีกแล้ว ถึงเข้าใจว่าอย่างนี้นี่เอง สังเกตดีๆ ท่านเรย์กะนี่ปากแข็งชะมัด พอเกี่ยวกับเรื่องเอ็นโจนี่ปัดๆ ทิ้งตลอดเลย บางทีนัยๆ เหมือนจะชม แต่ยกนู่นนี่ขึ้นมาอ้างซะงั้น

>>262 นางหลอกตัวเองเก่งขั้นเทพเลยล่ะ

>>262 >>263 ท่านเรย์กะเป็น unreliable narrator อ่ะ กุชัวร์ตั้งแต่นางเอาผ้าชุบน้ำปิดหน้าคาบุแล้วอ้างกับตัวเองว่าเพราะเจตนาอันดีอยากปกป้องคาบุจากแสงแดดแล้ว เจตนาดีมากมียึดแขนคาบุไม่ให้เอาผ้าออกจากหน้าด้วยนะ 555

>>264 เฮ้ย อันนั้นนางตั้งใจเหรอวะ 55555

>>265 โห ไม่ตั้งใจมั้งมึง มีโป๊ะซ้อนเพื่อความชัวร์อีก

>>264 ถ้าเอ็นโจมาเร็วกว่านี้คงเสนอตัวช่วยเก็บศพแบบไม่ทิ้งร่องรอย​ให้แล้ว

กูไม่คิดเลยว่าตั้งใจ อยากบอกว่า... คุณยุยโกะ ระวังตัวดีๆ นะคะ ;;

>>268 ยุยโกะนี่ดูเป็นคนที่เรย์กะแพ้ทางว่ะ เจอหน้าครั้งแรกก็บอกเอาชนะไม่ได้ซะแล้ว(ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะชนะไปทำไม) ทำนองเดียวกับซากุระ น่าจะเป็นบุคคลคล้ายๆกับเพื่อนผู้หญิงที่หักหลังนางในชาติที่แล้วป่ะ ประเภทสาวสวยบอบบางอ่อนหวานจนผู้ชายรู้สึกว่าต้องปกป้องทนุถนอม ท่านเรย์กะในชาติที่แล้วไม่สวยเลยไม่มีใครสนใจ แถมชาตินี้ดันแข็งแกร่งเกิน เลยไม่มีผู้ชายกล้าเข้าใกล้อีก 5555

แต่ก็แปลกอยู่อย่างที่ยุยโกะสวยบอบบางดูน่าปกป้องขนาดนั้น แต่เอ็นโจเสือกเอานางไปหย่อนทิ้งไว้กับผู้ชายจำนวนมากแล้วเผ่น ดูไม่มีความเป็นห่วงเลยว่าผู้หญิงคนเดียวอยู่กับผู้ชายเป็นโขยงจะเป็นยังไง ตรงนี้กูเดาๆว่ายุยโกะนางน่าจะเฟลิร์ตผู้ชายพอตัวเลยล่ะ สวยมาตั้งแต่เด็กๆ มีแต่คนรุมจีบก็คงบริหารเสน่ห์เก่งพอสมควรอะ

>>269 ไม่ก็ภาพลักษณ์ยุยโกะที่คนนอกกับคนรู้จักเห็นอาจจะต่างกันก็ได้... เหมือนเจ้าบากะรากิ

เจ้าแม่ก็สวยนะ ไหงไม่มีใครมาจีบเลยล่ะ ไม่นับพวกที่เป็นข่าวลือมโนๆของน้องแว่นที่ทำให้ดูเหมือนเนื้อหอมนะ 55555555555555

>>271 หรือว่า...!!! มีใครชักใยอยู่เบื้องหลัง กันพวกผู้ชายจากเจ้าแม่!

>>271 ภาพลักษณ์ดูสูงส่งไปว่ะ คนนอกโรงเรียนก็มองว่าเป็นคุณหนูจ๋าไม่กล้าเข้าคุย ส่วนในโรงเรียนก็กลัวเรื่องอำนาจหรือต่อให้อยากจีบก็มีฟูจินไรจินเฝ้าประตูอยู่ดี

>>273 ช่าย แถมมีข่าวกับบากะกับจอมมารบ่อยอีก เกินเอื้อมแหละ

>>273 แต่ฟูจินกับไรจินก็มีแฟนกันนะ ไหงปล่อยหัวหน้าแก๊งค์ขึ้นคานไปคนเดียวแบบนั้นล่ะ ถถถถถถถถ
ทีแรกกูนึกว่าพวกเซริกะนี่จะเป็นอีสาวใจโฉดโหดร้ายจนหนุ่มๆขยาดไม่กล้าเข้าใกล้ซะอีก แต่พอแยกจากเรย์กะแล้วก็มีหนุ่มมาคุยหยอกล้อเล่นกันตามปกติ จะว่าเป็นเพราะเรย์กะที่ทำให้ผู้ชายไม่เข้าหาป่ะวะ 5555555

>>275 เพราะว่าเหนือกว่าฟูจินไรจิน ยังมีก้างชิ้นยักษ์ชื่อว่าท่านพี่..

>>276 ตอนนางไปตะลอนกินกับคุณน้าของมาโอะ ไปต่างประเทศด้วยกันแบบเช้าเย็นกลับ ท่านพี่ก็ดูไม่ได้หวงห้ามอะไรนี่นา ไม่เคยเตือนน้องสาวเรื่องผู้ชายเลยด้วยซ้ำ ดูทรงแล้วท่านพี่นี่โอเคหมดทุกคนยกเว้นอิมาริ คนนี้เก็บไว้กินเอง//แค่กๆๆๆ

>>275 พวกนางคงคอย qc เฉยๆนั่นแหละ ไม่เหมาะไม่ควรห้ามแตะต้อง

>>277 สำหรับเคสนี้กูว่าอาจจะเพราะท่านพี่รู้อยู่แล้วรึเปล่าว่าน้องสาวไม่ใช่สเป็กเค้า แล้วเค้าก็มีแฟนแล้ว+ไม่สนใจน้องทางชู้สาวแน่นอน ก็คือมีแต่ทัวร์กิน //อห พิมพ์เองเจ็บเอง ตอนนั้นกูกระโดดลงเรือนี้แรงมากๆ

>>279 กูว่าท่านพี่เช็คผู้ชายที่เข้าใกล้น้องหมดทุกคนล่ะ แบบตอนโทโมเอะน่ะ ถ้าเห็นว่าไม่ใช่คนมีเบื้องหลังแปลกๆคิดจะมาหลอกน้องก็จะปล่อยๆไป เพราะเช็คแล้วเลยไม่ห้ามล่ะมั้ง

>>280 ไม่ใช่ไม่ห้าม แต่เจ้าแม่จะนกอยู่แล้ว เลยปล่อยไว้ อะฮ่าฮ่า....

>>281 แค่น้องสาวคนเดียวพี่ชายเลี้ยงได้....คำนี้ก็ปักลงคานมิดด้ามล่ะ

>>282 ไม่ใช่ว่าปักธงเข้ารูทรักต้องห้ามหรอ

>>283 ท่านพี่น่าจะมีแฟนแล้วนะ แต่จะเป็นแฟนสาวหรือแฟนหนุ่มนี่อีกเรื่องนึง 5555555555

กูผ่านทางมาตามหาข่าวคราวท่านฮิโยโกะ…
นับถือพวกมึงจริงๆ ควรกรีดเลือดสาบานเป็นพี่น้องกันได้แล้วนะ

>>285 คงมีพี่น้องทีเดียวหลายร้อยอะ...

นี่เราอยู่ด้วยกันมานานขนาดนั้นแล้วสินะ

ที่อยู่กันมาขนาดนี้ถ้ามีกาวอาจจะไม่แปลก แต่ช่วงกาวขาดนี่เราผ่านมาได้ยังไงนะ กูซึ้งใจ

>>288 วันละรีพลายกูก็เห็นมาละถถถ

วันที่ไม่ขยับเลยก็มีอยู่นะ 55555

เราก็เหนื่อยเป็นนา~ ท่านฮิโยโกะ~~ รอแล้วรออีก

>>291 คิดซะว่าเค้ากำลังเลี้ยงลูกนะมึง

>>292 อีก 10 ปี คุณลูกจะมาต่อ 555

>>293 ถ้าอ.แกมีลูกจริงๆ จะให้ทำผมม้วนด้วยป่ะวะ 55555

>>294 ท่านฮิโยโกะอาจจะได้ลูกชายก็ได้นะมึง

>>295 ถ้าเป็นลูกชายจะออกมาแบบคนไหน เอ็นโจ คาบุ ท่านพี่?

>>296 อาจแนวยูกิโนะคุงแบบร่างกายแข็งแรง 5555

>>296 ดิเท-----

>>296 จริงๆอาจจะเป็นแบบแฝดสามคน เป็นชายสองหญิงหนึ่ง ตั้งชื่อตามแกงค์สามช่าแบบในเรื่องไปเลย 55555

>>299 คนเดียวก็พอแล้วมึง เดี๋ยวนิยายไม่ได้มาต่อหรอก 55

>>299 ไม่ว่างเลยเพราะแฝดสามนี่เอง!

>>299 พอลูกโตขึ้นมาอ่านนิยายของแม่ อ่าว นี่มันชีวิตฉันเมื่อชาติที่แล้วชัดๆ---

>>302 อห น่ากลัว5555555555555555

>>302 แล้วลูกก็จะแต่งนิยายตามแม่มั้ย 555555555 ภาคต่อของท่านเรย์กะ ยามเมื่อกลับชาติมาเกิดละเจอว่าเรื่องชาติก่อนตัวเองเป็นนิยายค่ะ!

กูจินตนาการเทดิเป็นไอ้หนุ่มผมเขียวๆ แล้วยิ่งเอาดิเทมาตัดฟีลอารมณ์ตอนกำลังลุ้นทีไร อีเหี้ย โครตหักดิบสัสๆ คนกำลังเครียดเทดิโผล่ทีแม่งโครตระยำ 555

>>302 กูเพิ่งอ่านเรื่องนึงที่มีนิยายเป็นหนังสือทำนายอนาคต(?)ของพวกตัวเองมาเมื่อกี้ อิบ้าเอ๊ยย ถ้าชีวิตเจ้าแฝดสามเป็นแบบนี้กูปวดหัวแทน 555555555555555555

>>306 ถ้าสามคนนี้เป็นพี่น้องกัน กูว่าเรย์กะน่าจะพี่คนโต ชูสุเกะคนกลาง มาซายะคนเล็ก แต่เป็นพี่สาวที่โดนน้องๆมองว่าเป็นน้องเล็กตลอดแน่ๆ 555555

>>307 คิดตามแล้วดีต่อใจมากอ่ะมึงง โฮรวว

ที่ห้องเรียนของมาซายะ
เรย์กะ : นี่ๆมาซายะ วันนี้หลังเลิกเรียนแอบไปทานราเม็งกับพี่ดีมั้ย?
มาซายะ : ไปสิเรย์กะ! จะไปตอนนี้เลยก็ได้นะ
เรย์กะ : ไม่ได้นะ มาซายะต้องเรียกพี่ว่า 'คุณพี่สาว' สิ
มาซายะ : เรียกแบบนี้ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ เรย์กะ!

ที่ห้องเรียนของชูสุเกะ
ชูสุเกะ : พี่เรย์กะ..จะไปไหนกับมาซายะหรอครับ?
เรย์กะ : อ๊ะ ลืมไปเลย วันนี้หลังเลิกเรียนแอบไปทานราเม็งด้วยกันสามคนมั้ยชูสุเกะ?
ชูสุเกะ : ถ้าไปกับพี่เรย์กะอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละครับ
.
.
.
หลังจากนั้นข่าวลือเรื่องความบราเธอร์ค่อนของเรย์กะก็แพร่ออกไป---

>>308
กลับมาบ้าน
"แม่คะ มาซายะไม่ยอมเรียกหนูว่าพี่สาวเลยล่ะค่ะ"
"หนวกหูน่าเรย์กะ เกิดก่อนแค่ไม่กี่นาทีอย่ามาวางท่าเป็นผู้ใหญ่นักเลย"
"มาซายะ นายควรนอบน้อมกับคนอายุมากกว่าตามมารยาทที่ดีสิ"
"....ครับ...พี่ชูสุเกะ"
"ไหงเป็นงั้นไปล่ะยะ"

เจ้าแม่เคยจัดงานวันเกิดปะวะ

>>310 ไม่เคยนะ

>>310 มันไม่น่าเป็นไปได้ที่จะไม่มีวันเกิดเลย ท่านฮิน่าจะไม่ได้เขียนส่วนนี้มากกว่า

>>310 ไม่เคย ตัวละครที่มีงานวันเกิดมีแค่มาโอะกับยูกิโนะ

พวกมึงมันขาดความละเอียดอ่อน มันอาจจะมีประวัติศาสตร์ดำมืดในวันเกิดท่านเรย์กะก็ได้ ลองคิดดูนะว่าถ้าเขียนงานวันเกิดท่านเรย์กะ

วันนี้วันเกิดของฉันค่ะ

พอนับรวมๆ กันกับชาติก่อนแล้วตอนนี้อายุก็ 3x ปีแล้วล่ะค่ะ...

อุหวา ผู้หญิงที่โสดมาตลอด 3x ปีนี่ดูยังไงก็มีปัญหาอะไรสักอย่างอะนะ เมื่อชาติก่อนก็เคยคิดอยู่หรอกว่าไม่ได้เกิดมาหน้าตาดี ฐานะทางบ้านดี จะหาแฟนสักคนก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ตอนนี้คิดว่าหน้าตาตัวเองถึงอาจจะมีสไตล์โบราณไปหน่อยแต่ก็คิดว่าตัวเองหน้าตาดีแหละค่ะ เหะ แล้วที่บ้านก็ฐานะดีมากด้วย

แต่ว่า...ก็ยังไม่มีแฟนอยู่ดี ปัญหานอกจากตัวเองแล้วคิดเรื่องอื่นไม่ออกเลยล่ะค่ะ

ว่าไปแล้วหลายปีมานี้ก็พยายามอ่านหนังสือแทบตาย เรียนพิเศษไม่หยุดหย่อน

แต่ว่าก็สู้คนอายุน้อยกว่าสิบกว่าปีไม่ได้เลยค่ะ ถ้าเป็นระดับชั้นมัธยมปลายล่ะก็อาจจะบอกว่ามันช่วยไม่ได้แหละน้า แต่ว่าฉันน่ะ...แพ้มาตั้งแต่ประถมเลยล่ะค่ะ

ไม่ได้ติดสามสิบคนแรกบ่อยนักด้วยสิ มีเด็กน้อยที่เก่งกว่าฉันตั้ง 30 คน+ มาตลอดเลยนะคะ

อา...รู้สึกเหมือนคุณป้าวัยสามสิบพลัสที่อ่านหนังสือแทบตายก็สู้เด็กรุ่นใหม่ที่เรียนครั้งแรกไม่ได้เลย ทั้งที่เคยเรียนมาก่อนแล้วแท้ๆ

มะ...ช่างมันเถอะเนอะ คิดเสียว่าไม่มีวันเกิดของตัวเองก็แล้วกัน เท่านี้ฉันก็อายุ 1x ปีตลอดกาลแล้วล่ะค่ะ อุเหะ

>>310 น่าจะไปจัดนอกรอบ แต่เจ้าแม่ไม่เอ่ยถึงเท่านั้นเอง แสดงว่าไม่ใช่อีเวนท์สำคัญอะไรขนาดที่ต้องพูดถึง ขนาดเซริกะมาเที่ยวบ้านก็ยังไม่เอ่ยถึงเหตุการณ์เลย ต้องให้ท่านแม่ระลึกชาติให้ว่าเซริกะเคยมาเยี่ยมบ้านนะ แต่ไปบ้านวาคาบะนี่บรรยายซะละเอียดเลยว่าทำอะไรหรือกินอะไรมั่ง

https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1107272126090731520?s=19
เมื่อวาคาบะพาเจ้าแม่ไปเปิดตัว

>>316 แปลแบบไม่มั่นใจโดยกูเอง
วาคาบะ: เรื่องจริงจ้ะ ฉันกับคุณคิโชวอินน่ะเป็นเพื่อนกันมานานแล้วล่ะ! เนอะ!
เจ้าแม่: อ อื้ม (ตาเป็นประกาย) ฉันกับวาคาบะจังเป็นเพื่อนกัน!

>>317 แน่ใจหราว่าแค่เพื่อน ถถถ

>>316 บรรยากาศโคตรเหมือนพระเอกประกาศตัวว่ากำลังคบกับนางเอกอยู่เลยว่ะ นายเข้าไปแทรกระหว่างคู่นี้ไม่ได้หรอกคาบุเอ๋ย 55555555

คิดถึงท่านพี่จังเลยยยยแงงง

>>314 มืดมน มืดมนชิบหาย!! กูอุตส่าห์ไม่คิดถึงจุดนี้แล้วนะ แวบๆ โผล่มาทีไรก็ปัดทิ้งไปตลอด มึงนี่... เหอะๆๆ

กูหิวกาวเหลือเกินเพื่อนโม่ง

มีไอเดีย แต่ไม่มีเวลากวนกาวอ่ะเพื่อนโม่ง

กูมีเวลากวนกาวแต่ไม่มีไอเดียว่ะ ถถถถถถ

>>324 กูโยนไอเดียให้

ตอนมาซายะทัวร์สถานที่ฆ่าตัวตายยอดฮิต ชูสุเกะหาตัวมาซายะไม่ทัน มาซายะโดดหน้าผาแล้ววาร์ปไปอยู่ต่างโลก (ที่กูคิดไว้ ไม่ไปโลกสามัญชน ก็โลกคิมิดอล)

>>325 กูคิดละแม่งฮา ยังไงก็ร่าง C เรย์กะล่ะวะ 555

>>325 ไปโลกไซซายะ....

>>327 เฮ้ยได้ว่ะได้55555555

>>327 ชื่อเรื่อง : กำลังจะโดดหน้าผาฆ่าตัวตายอยู่ดีๆ รู้ตัวอีกทีก็มาเกิดใหม่เป็นสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้แล้วล่ะ

เบียว โตแต่ตัว

>>327 >>329 มึงมันเลว 55555555

>>329 กูนี่รออ่านเลย 555

>>329 อย่างน้อยภาคนี้ก็ไล่กัดตัวผู้ที่ตามยูริเอะได้นะ

>>330 เบียวแล้วหนักหัวพ่อมึงเหรอ ควย

>>330 จะบอกว่าตอนเด็กมึงไม่เคยเบียวเหรอไงวะ โชว์หน่อยว่ามึงคิโม่ยเป็นตัวอะไร อีสมองฝ่อตาย 55555

เฮ่ยๆ อย่าให้อาหารโทรลสิ วงน้ำชาเราต้องสุภาพอ่อนหวานกันแบบเด็กซุยรันนะมึง

อ้าวนึกว่ามันด่าคาบุว่า เบียว โตแต่ตัว นะเนี่ย
กูก็เลยขำไปกับมันด้วย 555555

>>337 +1 บากะรากิก็เบียวนะกูว่า 5555

>>336 ต้องใช้ภาษาสุภาพมั้ยเนี่ย 555555

โกคิเก็งโย~

อย่าฟีดโทรล

>>339 ซุยรันกักคุเซย์ เดสสึหว่า~

>>336 กูขอโทษแต่กูนึกภาพตัวเองหัวเราะป้องปากแบบท่านเรย์กะ กูรับตัวเองม่ายด้ายยย 55555

ขอขัดนิดนึง เบียว แปลว่าอะไรอ่ะ?

>>343 พวกไม่รู้จักโต แยกแยะความจริงกับจินตนาการไม่ได้มั้ง

>>343 เป็นคำแสลงของญี่ปุ่น มาจากคำว่าจูนิเบียว แปลว่าโรคม.2 ออกแนวพวกจินตนาการไปเรื่อยเปื่อย คิดว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำนั้นเจ๋งและคูลสุดๆ คิดว่าตัวเองมีพลังพิเศษหรือพิเศษกว่าคนอื่นๆทำให้มีอาการหลงผิดไปบ้าง อย่างเช่นอยู่ดีๆก็เอาผ้าปิดตามาปิดตาขวาไปโรงเรียนแล้วบอกเพื่อนๆว่าทำพันธะสัญญากับปีศาจมาแบบชิเอล แฟนท่อมไฮฟ์ หรือทำตัวน่ารัก บ้องแบ๊ว ลงท้ายด้วยคำว่าเนี้ยว เนี้ยวเลียนแบบตัวละครในอนิเมะ อะไรแบบนั้นอะ 5555

>>342 จะยิ้มขื่นๆแบบชูสุเกะก็ได้ ไม่ว่ากัน 5555555

>>343 ไอ้ที่ทำไปตอนวัยละอ่อนไม่ทันรู้ตัวนึกว่าเท่มาก พอโตย้อนกลับไปดูล่ะนั่นกลุ้มใจว่าตอนนั้นทำอะไรลงไป กลายเป็นอดีตอันดำมืดห้ามเปิดผนึก

สวัสดีเราโม่งใหม่ เพิ่งรู้ว่ามีเว็บโม่งท่านเรย์กะอยู่ตรงนี้! วี๊ดดด! ทำไมเพิ่งรู้หล่ะ! ไล่อ่านตั้งแต่ทู้แรก เทียบเม้นว่าโม่งๆพูดถึงตอนที่เท่าไหร่ แล้วหวีดย้อนหลังคนเดียว 5555 คิดถึงท่านเรย์กะมาก รักความเพี้ยนๆ กับตรรกะประหลาดของนาง ยังรอคอยอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าท่านฮิต้องกลับมาแน่! และไม่เข้าใจทำไมเรื่องที่เราชอบมันหยุดๆหายๆกันหมด hunter x hunter, Chan Ge Xing, นอบน้อมและหนักแน่นฯ นี่เราเป็นตัวอาถรรพ์อะไรป่าวเนี่ย!?
.
เรื่องนี้เนี่ย อยากให้ทุกคนสมหวังนะ
ท่านเรย์กะ : รอดจากการล้มละลาย, มีฤดูใบไม้ผลิกับใครสักคน แอบลงเรือเอ็นโจ แต่ถ้าเจ้าแม่มีโมเม้นต์กับคนอื่นก็พร้อมสละเรือทันที 555
คาบุรากิ : อยากให้สมหวังกับวาคาบะจังนะ นางเจอรักแรกที่ไม่สมหวังแล้ว อยากให้นางสมหวังกับรักครั้งนี้บ้าง
เอ็นโจ : คลี่คลายปัญหาทางบ้านและยุยโกะ เรื่องนี้ เราเป็นห่วงเอ็นโจที่สุดละ นางเป็นตัวละครที่คอยช่วยคนอื่น แต่เหมือนไม่มีใครช่วยนางได้เลย คาบุก็ดูไม่น่าจะช่วยได้ ท่านเรย์กะนี่ไม่คิดจะช่วยด้วยมั้ง ตอนเอ็นโจช่วยอะไรนางก็ไม่รู้สึกขอบคุณเลย แถมตอนช่วยเท่ห์ๆก็ทำลับหลังตลอด ไม่เห็นไปอีก เราไม่อยากเห็นนางยิ้มขื่นๆอีกแล้ว อยากให้ตอนจบ นางกลายเป็นเจ้าชายผู้อบอุ่นเหมือนใน kimiDolce

>>348 ยินดีต้อนรับสู่วงน้ำชาค่ะมึง จิบน้ำจิบชาให้สบายใจ จะสูดกาวก็มีให้เลือกหลากหลายตามความสะดวก หรือจะผันตัวเป็นสายผลิตก็ไม่ขัดข้อง ตอนนี้กำลังขาดแคลนกาวอยู่เลยค่ะ กุซิกๆ

>>348 จริงๆกูเคยมโนนะว่าถ้าเรย์กะรู้ตัวว่ารักชอบเอ็นโจ นางน่าจะลุยปะฉะดะเพื่อคนที่นางรักบ้างว่ะ ขนาดวาคาบะยังตามปกป้องเทคแคร์ขนาดนั้นเลย ถ้าเพื่อรักนางจะไม่สู้บ้างเร้อออออ แต่ก็นะ...ดูจากนิสัยแล้วคงไม่อยากเอาตัวเข้าไปยุ่งหรอก ปัญหาบ้านเอ็นโจท่าทางจะหนัก แถมดูเป็นเรื่องที่คนนอกจะเข้าไปยุ่มย่ามไม่ได้ซะด้วยสิ

>>348 โม่งใหม่มาอย่างแสบตาาาา✨✨✨

>>348 เวลคัมนะคะมึง อย่างที่>>351 บอก มึงมาอย่างสดใสมาก จนกูรู้สึกว่ากูควรไปกวนกาวต่อได้แล้ว เพื่อให้มู้มันสดใสกลับมาบ้าง!
กูขอไประลึกชาติแป๊ป กูต้องอินกูถึงจะมีฟีล 5555 <<<ข้ออ้างมาก 5555

Fic: ไซซายะ One hour
อกหักช่างเจ็บปวด
แต่คนอย่างฉันคงไม่มีทางประสบอะไรแบบนั้นแน่นอน สาบานด้วยชื่อตระกูลคาบุรากิแถมช่วงนี้ฉันก็ยังสวีตเลิฟเลิฟกับยูริเอะ ไม่มีใครดีเท่ายูริเอะอีกแล้ว แถมไม่มีใครจะรักยูริเอะได้เท่าฉันอีกแล้ว
จนกระทั่ง
“มาซายะ ทำเกินไปแล้วนะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก!”
ราวกับสายฟ้าผ่าเปรี้ยงแยกตัวฉันเป็นสองเสี่ยง
แต่เมื่อรวบรวมความกล้าถามซ้ำกลับได้รับคำตอบเดิมอีกครั้ง ไม่ทันรู้ตัวฉันก็พบตัวเองกลับบ้านมา แต่ชีวิตที่ไม่มียูริเอะจะมีความหมายได้ยังไง ฉันจะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างไร
ไม่สิ หน้าผาโทจิมโบ ก็ดีนะ ตายอย่างสง่างามให้สมกับเป็นทายาทตระกูลคาบุรากิ มาซายะคนนี้เนี่ยแหละ!!
ว่าแล้วก็จองโรงแรมแล้วรีบหนีไปก่อนที่ชูสุเกะหรือใครจะรู้ตัวเถอะ!
ถึงอย่างนั้นตอนที่ผมจะโดดผาไปจริงๆ...
“มาซายะ”
“เฮ้ย! นายมาได้ยังไง”
“ผมคงจะไม่รู้หรอกถ้านายไม่ใช้เครดิตการ์ด กลับบ้านเถอะ”
ปกติหมอนี่จะทำหน้ายิ้มเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวตลอดแต่วันนี้กลับไม่มีอารมณ์ใดปรากฎบนใบหน้านั้นเลย ชิบหายละ หมอนี่โกรธจริงแน่ๆงานนี้
แต่ว่าไม่มีอะไรขัดขวางความตั้งใจของฉันได้แม้แต่นายก็ตามชูสุเกะ!
“เฮ้ย!!!”
เสียงอุทานอย่างตกใจเมื่อผมกระโจนไปจริงๆไม่ทำให้ผมเป็นอะไรสักเท่าไร เพราะยังไงตอนนี้มันก็จบลงแล้ว...
.
.
.
.
จบบ้าอะไรกัน!! นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย
“ไซซายะ วันนี้ดูสงบดีนะ” คนแปลกหน้าคนนึงลูบหัวฉันที่กำลังช็อคอย่างเอ็นดู “คงได้เรียนรู้จากชูสุมอยแล้วสินะ เก่งมาก”
“โฮ่ง” หมาตัวขาวฟูฟ่องที่เรียกว่าชูสุมอยเห่ารับ ปลอกคอที่มีดอกโบตั๋นวิบวั๊บจบแสบตา
นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!?
“ชูสุมอยนี่พึ่งพาได้จริงๆ ดูสิขนาดเรย์ทันยังไม่โดนวิ่งไล่เลย”
ฉันเพิ่งสังเกตว่ามีหมาตัวเล็กๆขนยาวๆกำลังหลบหลังหมาตัวสีขาวอย่างหวาดๆ
ฉันคิดไปเองหรือว่าภาพมันไปซ้อนกับชูสุเกะแล้วก็ยัยคิโชอินขาหมูนะ ไม่สิ ขนาดชื่อยังคล้ายกันเลยนะ
“โฮ่ง!!!!!”
“ไซซายะ!!!?”
ไซซายะบ้าอะไร ฉันมาซายะต่างหากล่ะ!
แต่ถึงพูดอย่างนั้นเสียงที่ออกมาจากปากฉันก็มีแค่เสียงร้องแบบหมาไปซะแล้ว
ไม่นะแบบนี้ แต่ว่า.... วิ่งเนี่ยมันสนุกจังเลยนะ!
กรร
ดูนั่นสิพอทำเสียงขู่ตัวอื่นก็วิ่งหนีกันหมดโดยเฉพาะเจ้าตัวเล็ก ฮ่ะๆๆๆ
เห็นรึยังว่าต้องเชื่อฟังรุ่นพี่น่ะ
โอ๊ะ ยัยหมาขนยาวนั่นก็อยู่แถวนั้นเองนี่
“อย่าเข้ามานะคะ!”
พูดอะไรน่ะ อย่างเธอลงพุงแล้ว มาไดเอตกับฉันสิ ว่าแล้วก็วิ่งไล่ แล้วก็งับหูนั่น
สนุกจังเลยยย เกิดเป็นหมามันดีอย่างงี้นี่เอง
“พอได้แล้วมั้งไซซายะ”
ความเย็นยะเยือกแผ่มาจากด้านหลังพร้อมๆกับเรย์ทันที่หนีออกไปหลบ ทำผมเห็นชูสุเกะเบอร์สองอย่างชัดเจน
เฮือก!
.
.
.
.
เป็นความฝันที่โหดร้ายมาก
ดูเหมือนว่าฉันยังไม่ได้โดดลงไปจริงๆเพราะว่าโดนชูสุเกะฟาดจนสลบก่อน แต่ว่ากลับป่วยเอาซะได้
ฮึ่ย ก็ฤดูหนาวนี่ ต่อให้ไซบีเรียนพันธุ์แท้ก็เป็นหวัดได้แหละ
ไม่สิ ไม่ใช่
ฉันไม่ใช่หมานะ!!!!!

กาวกูได้แค่นี้แหละ อาจคุณภาพไม่เท่าไร แต่ฝากด้วยนะมึง //โค้งงามๆ

เวลคัมมมมโม่งใหม่ กูชอบอ่านเม้นโม่งบนที่วิเคราะห์เรื่องพระเอกของเรื่องนี้มาก ตอนแรกกูเรือจอมมาร แต่แอบๆแว่บไปเรือคาบุบ้าง จนกระทั่งอ่านฟิคโม่งA-Z กูก็กลายเป็นคนเหยียบเรือสองแคมอย่างเต็มตัว555

เอาจริงๆเวลาคาบุอยู่กับท่านเรย์กะนี่ดูเป็นตัวของตัวเองที่สุดแล้ว แถมยังคล้ายกันหลายอย่างอย่างที่โม่งบอก ทั้งความคิดความชอบ รสนิยมไรงี้ คู่นี้ดูอยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ เข้าใจและห่วงใยกันและกัน

กูเคยแอบคิดด้วยว่าพล็อตมันสามารถกลายเป็นคาบุมารู้หัวใจตัวเองทีหลังว่าจริงๆแล้วชอบเวลาที่ได้อยู่กับท่านเรย์กะด้วยนะมึง ถ้าไม่คิดถึงโมเม้นหรือความโดคิโดคิ(เพราะมันไม่มี ถถถถ) นี่มันคือพล็อตแอบรักเพื่อนสนิทแต่ไม่รู้ตัวชัดๆ คืออาจจะปิ๊งหรือใจเต้นแรงกับวาคาบะ แต่คนที่ทำให้ฮีรู้สึกสบายใจและเป็นตัวของตัวเองที่สุดก็คือเจ้าแม่นี่ล่ะ แต่ฮีมักหักธงกูโดยการดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องความรักของเจ้าแม่ ไม่เคยหึงหวงหรือมีพิรุธอะไรให้เห็นเลยแม้แต่น้อย กูว่าอย่างมากคือฮีคงงอแงถ้าเจ้าแม่ไปให้เวลากับคนอื่นแต่ไม่ยอมฟังเรื่องรักๆของฮี555 วันใดขาดเจ้าแม่(โดนคนอื่นงาบไป)แล้วฮีจะรู้สึก บากะรากิ!

ส่วนเรือจอมมารนี่โคตรแข็งแกร่ง แบบเห็นเงียบๆแต่พี่ฟาดเรียบนะจ๊ะ ด้วยสไตล์การเขียนที่ชอบหลอกล่อคนอ่านและทิ้งคำใบ้เป็นระยะๆของท่านฮิ กูเลยคิดว่าจอมมารนี่ดูมาวินสุดๆ ดูเหมือนจะไม่มีโมเม้น แต่จริงๆแล้วกูว่าโมเม้นโรแมนติกเยอะกว่าใครเพื่อน เพียงแต่ถ้ามองผ่านฟิลเตอร์เจ้าแม่อาจไม่รู้สึก(มัวแต่ระแวงจอมมารอยู่) แต่คนอ่านเริ่มตะหงิดๆ โมเม้นต่างๆที่บรรดาตัวประกอบทั้งหลายแหล่ที่มาเล่าผ่านมุมมองของตัวเอง กูก็เดาว่าน่าจะพูดถึงจอมมาร แถมฮีดูจะให้ความสนใจเรื่องผู้ชายที่มาเกี่ยวข้องกับเจ้าแม่ แล้วก็ไม่ขยันหักธงตัวเองเท่าคาบุ ที่ระเบิดเรือตัวเองก็เหมือนจะเพราะว่าหึง(เหรอ?)หรือไม่พอใจอะไรมากกว่า/ใส่ฟีลเตอร์ลูกเรือเอ็นโจ

แต่กูเห็นด้วยกับโม่งใหม่ ถ้ามีเรือใหม่ที่แข็งแกร่งกูก็พร้อมจะกระโดดลงทันที! แต่ส่วนใหญ่มักเป็นเรือผีนี่สิ... เรือที่ดูแข็งแรงสุดก็ปัจจุบันก็ดูมีแต่สองลำนี้ล่ะนะ

นอกจากอีเว้นท์ดอกไม้ไฟแล้ว กูโคตรตั้งหน้าตั้งตารอดูอีเว้นท์งานหมั้นโคตร อยากรู้ว่าพอท่านเรย์กะกับคาบุกลายเป็นเพื่อนกันแบบนี้ อีเว้นท์งานหมั้นจะเกิดขึ้นได้ยังไง เพราะยังไงเรื่องก็จะดำเนินไปตามโครงเรื่องหลักใช่ป่ะแม้ว่าดีเทลจะเปลี่ยน

ตอนแรกกูคิดว่าอีเว้นท์งานหมั้นจะไม่เกิดด้วยซ้ำเพราะเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้แล้ว แต่เห็นโม่งวิเคราะห์ว่าที่ผ่านมาเว้นหลักๆก็เหมือนกับโลกคิมิดอลเลย แปลว่างานหมั้นก็ต้องเกิด กูเลยอยากรู้มากว่าจะเกิดยังไง ฝั่งคาบุคงโดนครอบครัวบังคับเหมือนเดิม แต่ฝั่งท่านเรย์กะนี่สิ ครอบครัวบังคับไม่ได้แน่ๆ ไหนจะมีท่านพี่ถือหางให้อีก(ไม่เหมือนชาติที่แล้วที่ไม่สนิทกัน) โคตรอบากรู้ว่าท่านฮิจะดำเนินเรื่องยังไงให้ไปจุดนั้น หรือเพื่อนโม่งมีไอเดียหรือวิเคราะห์ว่าไงกันมั่ง

นอกเรื่อง*ขอบคุณที่โม่งยังแวะมาจิบน้ำชาด้วยกันอยู่นะ กูก็หายไปนาน แต่พอเข้ามาเผื่อมีข่าวคราวเกี่ยวกับท่านฮิหรือมีอะไรอัพเดท เห็นยังมีคนแวะมาจิบน้ำชากันอยู่ก็ดีใจจจ

>>354 กูว่ายิ่งสองคนนี้สนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทางบ้านยิ่งเข้าใจผิดนะ เผลอๆจะคิดว่าคบกันแล้วด้วยซ้ำมั้ง ยิ่งตอนทานาบาตะที่เดินชมสวนด้วยกัน แม้จะไร้ซึ่งความโรแมนติคระหว่างทั้งคู่ แต่สายตาคนนอกที่มองก็ไม่รู้ด้วยนี่นา เห็นแล้วก็ต้องคิดแหล่ะว่าคู่นี้เหมาะสม ดูกระหนุงกระหนิงน่ารักกันจังเลย น่าจะปูทางเข้ารูทงานหมั้นตั้งแต่ที่แม่คาบุบอกให้ลูกไปเอสคอร์ทเข้างานแล้ว

>>353 โถ ไซซายะน้อยๆผู้น่าสงสาร กูอยากอ่านฟิคมะหมาต่อจัง เขียนต่อสิมึง ถถถถถถถถถถถถถ
>>348 กูว่าซักวันเจ้าแม่ก็ต้องได้รู้ว่ะว่าจอมมารไปทำอะไรลับหลังนางไว้บ้าง ขนาดเรื่องริรินะนางยังเพิ่งจะรู้เลยว่าริรินะปลื้มนางขนาดหนัก ยังไงก็ต้องมีซีนให้รู้ความจริงล่ะว้า แต่อาจจะนานซักหน่อย //นอนรอ

>>355 ถ้ามองจากมุมมองคนนอกสองคนนี้คือน่ารักจริง เหมือนฝ่ายหญิงเป็นคนซึนๆ ส่วนฝ่ายชายเป็นคนตรงๆ แล้วก็มีตีกันงุ้งงิ้งๆบ้างอะไรบ้างตามประสาคนรัก

แต่ความเป็นจริงคือเจ้าแม่กำลังสาปแช่งความซื่อบื้อและปากเสียของคาบุอยู่ ส่วนคาบุก็ทำตัวเซ่อซ่าไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาว---

>>357 กูว่าซีนที่สองคนนี้ออกเดินไปชมสวนดูดาวด้วยกัน เอ็นโจแม่งเห็นแน่ๆ ยิ่งเรย์กะแต่งตัวสวยแอบเซ็กซี่ด้วยการเปิดเผยผิวแล้วคาบุไปแตะตัว(ที่เป็นการตบหลัง) คงคิดว่ามันบาดตาบาดใจอะ คงมียิ้มขื่นๆบ้างล่ะน้า

บากะทรีตเหมือนเจ้าแม่ไม่ใช่ผญอะ สกินชิพหน้าตาเฉยไม่คิดอะไรมาก ขาดความละเอียดอ่อนของแท้ ขนาดโดนน้ำยาจากฟิคA-Zไปแล้วกุก็ยังจินตนาการบากะหื่นไม่ออกอยู่ดี เหมือนเกิดมาโดยไร้อารมณ์ทางเพศ

>>359 เพราะในเรื่องหลักคาบุมันไม่เคยทำอะไรที่มันส่อไปในทางนั้นกับเรย์กะป่ะ ที่เมล์หาก็เพราะอยากได้เพื่อนเม้าท์ โทรคุยเพราะอยากอวด แถมยังปากหมาใส่ด่าอีอ้วนมั่งสัตว์กีบคู่มั่งอะไรมั่ง ขิงข่าเรื่องวาคาบะให้ฟังตลอด แถมนิสัยในมุมมองเรย์กะ คาบุก็ดูเป็นเด็กเด๋อๆสมองประถมคนนึง จะให้มาคิดว่าคาบุมันก็มีอารมณ์ทางเพศได้แบบผู้ชายทั่วไปก็เลยออกจะเป็นเรื่องไกลตัวไปนี้ดส์ แนวๆว่านายยังเด็กอยู่ไม่ใช่เหรอ อย่าเพิ่งคิดเรื่องพรรค์นี้เลยน่า

จริงๆกูว่าเรย์กะก็ไม่ได้มองคาบุเป็นผู้ชายเลยนะ เหมือนเด็กน้อยหรือเพื่อนสาวม.ปลายที่เอาแฟนมาขิงใส่จนเอือมระอามากกว่า 55555555

>>354 กรุอดคิดไม่ได้ว่าตามทามไลน์งานหมั้นมันต้องเกิด แต่มีโอกาสที่จะเป็นงานหมั้นเอ็นโจกับยุยโกะแทนได้ไหม แล้วคาบุจับมือเจ้าแม่(ที่ไม่เต็มใจ)ไปล่ม

Ky แปป
https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1109067033763672064?s=19

อันนี้เขาพูดอะไรกัน เจ้าแม่ดูดี๊ด๊ามาก จะชวนกันไปพิชิตบุฟเฟ่ต์ขนมเรอะ 5555555

>>361 จะไปล่มทำไมล่ะ มันจะข้ามเส้นไปหน่อยล่ะมั้ง ถึงคาบุจะพอรู้ว่าเอ็นโจมีปัญหาอะไรแต่ไม่น่าเคยเอามาปรึกษาจริงจังหรอก

>>359 กูก็จิ้นไม่ออก ขนาดอ่านฟิค a-z ยังคิดอยู่เลยว่าไม่ใช่อะ สงสัยกูจะมองคาบุเป็นเด็กน้อยเด๋อๆตามท่านเรย์กะมากไปมั้ง แถมแต่ละอย่างที่ฮีทำกับเรย์กะนี่แม่งโคตรเหมือนเพื่อนผู้ชายเลย ถ้าตบหัวได้น่าจะตบไปนานแล้ว 5555

>>364 ก็เขกหัวไปแล้วไม่ใช่เรอะ 😂😂😂😂

>>365 เออจริง ตอนที่เขกหัวแสดงความรู้สึกผิดใช่มะ 55555 อย่างเด็กอะ
ถ้าไม่มีคนอธิบายให้คงงงไปอีกนาน

>>366 เป็นช็อตที่ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าแสดงความรู่สึกผิดยังไง

>>367 จะขอโทษแต่เขินมั้ง ออกแนวเกิดมาข้าไม่ผิด แต่พอได้ขอโทษครั้งแรกก็จะเขินๆหน่อย

โมเมนต์ของเรย์กะกับคาบุเนี่ย ถ้าอยู่เรื่องอื่นคาบุเข้าวินไปนานแบบเมนท์ข้างบนบอกแล้วล่ะว่ะ โคตรจะมาแนวพล็อตแอบรักเพื่อนสนิทแต่ไม่รู้ตัว ฝ่ายชายฝ่ายหญิงก็ปากไม่ตรงกับใจ พ่อแง่แม่งอนงุ้งงิ้งกันไปมา ไอ้ซีนเขกหัวขอโทษนี่มันเหมือนพระเอกซึนๆทิฐิสูงแต่ต้องมาขอโทษนางเอกเลยแก้เขินด้วยวิธีนี้

แต่พอเป็นเรื่องนี้ที่เหมือนจะเดินตามขนบโชโจทุกอย่าง แต่แม่งแหกโค้งหักเลี้ยวลงข้างทางไม่เหลือชิ้นดีแทบจะทุกอีเวนท์ทุกตัวละคร นางเอกสวย เรียนเก่ง บ้านรวย มีชายหนุ่มหล่อรวยรายล้อม แต่ดันไม่มีใครจีบ คนที่มีโมเมนต์เยอะสุดก็ดันไม่ได้คิดอะไรด้วย เห็นเป็นผู้หญิงรึเปล่าเหอะ คนแอบชอบก็ไปยิ้มขื่นๆในมุมมืด พอเขาจีบก็โดนนางเอกหักธง ทั้งที่ขนบโชโจมันควรโดขิๆสิฉากนี้ ดันไปโดขิๆกับฟู้ดซังซะงั้น หรือพระเอกคือฟู้ดซังจริงๆ

>>369 พระเอกที่แท้จริงคือคานซังตะหาก

ฟู้ดซังคือพระรองที่ผันตัวไปเป็นตัวร้ายตอนที่รู้ว่านางเอกเลือกคานซังมากกว่า
"คุณจะทิ้งผมเหรอ ฝันไปเถอะ ผมจะทำร้ายคุณ(ด้วยการทำให้อ้วน)เอง"

จำลองสถานการณ์
แค่ฟู้ดซังปรากฎกาย
ท่านแม่: คุณเรย์กะ ช่วงนี้นอนดึกเหรอจ้ะ แก้มลูก…
ท่านเรย์กะ:…ค่ะ ท่านแม่ ช่วงนี้เตรียมหนักหน่อยน่ะค่ะ//แอบหลบไปชั่งน้ำหนัก (ไม่นะค๊า ดิฉันต้องไปออกกำลังกายแล้วล่ะ *เหล่มองขนม* เอ๋ แต่ก่อนจะทำเรื่องใหญ่ๆแบบนั้นน่ะจะต้องเริ่มด้วยฤกษ์ที่ดีใช่มั้ยล่ะคะ *หยิบขนมขึ้นมากินพร้อมกับค้นหาข้อมูลฤกษ์วันแรกที่จะเริ่มออกกำลังกายไปด้วย* อะโฮะโฮะโฮะ)

เมื่อไหร่ท่านฮิจะกลับมา กูรออีเว้นท์ลับอยู่นะ อย่างนักเรียนชายธรรมดาคนหนึ่งแอบชอบท่านเรย์กะ สนใจอยู่ห่างๆ สุดท้ายตัดสินใจรวบรวมความกล้าไปสารภาพรัก จอมมารกับจักพรรดิ รวมถึงคนอื่นๆ รู้เข้า ชายหนุ่มสามัญชนต้องฝ่าประตูและกำแพงที่เรียกว่าฟูจินไรจิน เขาฝ่าฟันอุปสรรคอย่างยากลำบาก จอมมารกระวนกระวายในใจ ส่วนท่านเรย์กะโดนลากเข้าเรื่องฟู้ดซังก็พลอยเคลิ้มตามไปด้วย จอมมารยิ้มทะมึนให้กับชายหนุ่มธรรมดา อ๊ากก--- ใครก็ได้ พรากท่านเรย์กะจากคานซังที~~ ทั้งหมดทั้งมวลเป็นความมโน

>>373 ฟ..ฟู๊ดซังพรากท่านเรย์กะไปจากคานซังได้นะ

>>373 อยากอ่านเลย! เราว่าน่าจะมีคนชอบท่านเรย์กะอยู่บ้างนะ แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างเช่น ฟูจินไรจิน, ผู้ชายตัวท็อปที่อยู่รอบตัว บวกกับสถานะทางสังคมที่สูงส่งอีก ทำให้ยังไม่มีใครกล้าพลีชีพ แต่อย่างน้อยต้องมีคนแอบปลื้มท่านเรย์กะอยู่แน่ๆ ในตอน 95 ห้องท่านเรย์กะเลือกคนลงกีฬาสี มีผู้ชายถามว่าท่านเรย์กะจะลงเต้นคว็อดรีลหรือป่าว พอนางบอกว่าจะลงกีฬาอื่น พวกผู้ชายก็ทำหน้าเสียดาย คาดหวังท่านเรย์กะในชุดเต้นรำอยู่ซินะ!

แต่ถ้ามีคนสารภาพรักจริงๆนี่คิดว่าท่านเรย์กะตกลงคบแน่นอน เพราะนางรอคอยอีเวนท์นี้มาตลอด //ปรากฏว่าจนเรียนจบก็ยังไม่มีสักค..พลั๊ว! โดนพัดฟาด

>>373 กะ..กูชอบพลอตนี้ กูอยากดมกาวเลย คนผู้นั้นต้องฝ่าฟันจนแข็งแกร่งแน่ๆ ยิ่งตัดหน้าผ่านจอมมารยิ้มขื่นได้ ต้องไม่ธรรมดาแล้ว!! ท่านเรย์กะก็น่าจะไม่เล่นตัวมาก จอมมารกูววว ถ้าไม่ลงมืออะไรเลยโดนแย่งแน่ๆ กูจะเชียร์ใครดี

อยากได้ฟิคที่เขียนแนวเกมจีบหนุ่มจังค่ะ แบบตอนจบตอนมีให้เลือกชอยส์อะไรแบบนี้้

>>377 จบรูทคานซังหรือฟู้ดซังดีนะ

>>378 ฮาเร็มไงมึง มีรูท3P

ถ้าท่านฮิไม่มาต่อ เริ่มคิดแล้วว่าเรามาต่อให้จบกันเองเลยดีไหมTT
หรืออีกอันหนึ่งคือแปลฟิคโม่งๆส่งไปให้ท่านฮิดูเป็นการเพิ่มกำลังใจ(?)

>>380 แปลฟิคหมาไปให้อ.อ่าน แกอาจจะกลับมาเขียนก็ได้นะ 5555555555

>>380 ต่อเลย! ต่อเลย! ต่อเลย!
อีเว้นท์หลักๆที่เหลือในเรื่องมี...
ปิดเทอมฤดูร้อน : งานดอกชมไม้ไฟ, งานชมหิ่งห้อย(?), ซัมเมอร์ปาร์ตี้
เปิดเทอม : งานกีฬา, งานเทศกาลโรงเรียน, คริสมาสต์, วันเกิดยูกิโนะ(?), วาเลนไทน์, ไวท์เดย์, สอบเข้ามหาลัย, พิธีจบการศึกษา
ยังมีอีเว้นท์ คาบุรากิสารภาพรัก กับ งานหมั้น อีก แต่ไม่รู้จะเกิดช่วงไหน
ส่วนอันที่ (?) คือไม่แน่ใจว่าจะมีอีเว้นท์มั้ย ถ้าคิดตามงานชมซากุระที่ทางบ้านคิดว่าเรย์กะเคยไปแล้วปีต่อมาคงจะไปอีก งานชมหิ่งห้อยปีนี้ เรย์กะน่าจะได้ไปเหมือนกัน ส่วนงานวันเกิดยูกิโนะก็น่าจะถูกชวน
เท่าที่คิดออกก็ประมาณนี้ อยากลองแต่งดู แต่ไม่รู้จบไง คิดภาพท่านเรย์กะคู่กับใครไม่ออกจริงๆ 555555555

>>382 ถ้าไม่ใช่พวกอีเวนท์ประจำปีที่บังคับเลยว่าต้องมีอย่างงานซัมเมอร์ งานโรงเรียน เรื่องนี้จะใช้อีเวนท์ไม่ค่อยซ้ำนะ ถ้ามีงานชมดอกไม้ไฟแล้ว กูว่างานหิ่งห้อยคงไม่มีหรอก เพราะปิดเทอมฤดูร้อนนี่ต้องใช้แอร์ไทม์ 1 อีเวนท์ก่อนเข้างานซัมเมอร์ทุกครั้ง เหมือนเป็นสเต็ปประจำเรื่องไปแล้ว

ส่วนอีเวนท์ลดความอ้วนนี่เหมือนอีเวนท์บังคับประจำปีว่ะ มีทุกปีเลย 5555555555555

ห้องซาลอนน้ำชาของเลดี้ซุยรัน [เปิดกาน้ำชากาที่ 84]

217.

>210. เรื่องแบบนี้พูดลอย ๆ ไม่ได้นะมึง เอาหลักฐานมาแสดงสิ

218.

(แนบลิงก์รูป)

ถึงจะถ่ายได้ไม่ชัด แต่ก็เป็นท่านเอ็นโจกับท่านเรย์กะอย่างแน่นอน

219.

>218. มึงงงง เค้าไปเดทกันที่ไหนนั่น อีเหี้ย โรแมนติกมากกกกกก

220.

>219. ก็หยาบเกิ๊น แต่กูเข้าใจนะ โอ๊ย ในที่สุดเรือกูก็แล่นแล้วค่าาาาา

221.

>218. กูเอาชื่อตึกที่เห็นใน BG ไปเสิร์จดูแล้วมึง ร้านที่สองคนนี้ไปอยู่บนโตเกียวสกายทรีแน่นอน

222.

>221. สืบโคตรเร็ว มึงไปทำงานกรมตำรวจเหอะ 555

223.

>218. มึง เค้าพาน้องนุ่งไปรู้จักพี่สะใภ้ด้วยค่า สามคนดูดอกไม้ไฟ ครอบครัวพ่อแม่ลูกมาก

224.

>223. ไหนวะ?

225.

>224. พนักเก้าอี้มันสูงมึง แต่มึงดูเก้าอี้ตัวตรงกลาง ข้างล่างเห็นปลายรอยเท้าหน่อย ๆ

226.

>225. มึงตาดีมาก น่ากลัวสัส แต่ขอบคุณนะมึง โอ๊ย กูฟินแปดตลบ เปิดแชมเปญค่ะ เอาแชมเปญมาเปิด เรือที่กูมโนตั้งแต่ประถม แล่นแล้วววว

227.

ว่าแต่พวกมึงจิ้นคู่ท่านเอ็นโจxท่านเรย์กะ ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?

228.

ตั้งแต่ตอนเค้าใช้ผ้าเช็ดหน้าคู่กัน ของมันเห็น ๆ กันอยู่ ไม่มีอะไรจะใช้ผ้าเช็ดหน้าคู่กันทำไมวะ?

229.

ของกูตั้งแต่ตอนเค้าไปซื้อช้อปปิ้งด้วยกันที่ฝรั่งเศส

230.

>229. เดี๋ยว อันนี้อะไรยังไง กูตกข่าาาาว มึง เล่าค่ะ

231.

กูไปเห็นเค้าช้อปปิ้งร้านของฝากด้วยกันสองคนหนุงหนิง อีเหี้ย คือกูจะเข้าไปซื้อของฝากร้านนี้ให้ที่บ้านไง กูเห็นปุ๊บไม่กล้าเข้าไปขัดเลย แบบ คุยกันสนิทสนมมาก แต่กูไม่ได้ถ่ายรูปไว้ว่ะ

232.

ทำไมมึงไม่ถ่ายไว้ โอ๊ย เสียดายยย

233.

กูไม่กล้าจริง ๆ เดี๋ยวคณะสังคีตตามจิกกู โทษฐานรบกวนเวลาส่วนตัวของท่าน ๆ เค้า

224.

>231. มึงโม้ป่ะวะ คือแบบ กูได้ยินว่าท่านเรย์กะไปชิมโดลเช่กับท่านคาบุรากิมา แล้วสถานสายที่โดลเช่ดัง ๆ มันคนละทิศกับถนนสายนี้เลยนะ

225.

>224. เค้าอาจสับคิวมั๊งมึง 5555 แบบว่าคนนึงเช้า คนนึงบ่าย ไรงิ

226.

สัส กูตกข่าวมากค่ะ นึกว่าท่านเรย์กะไปกับคณะสังคีตซะอีก

227.

มึง ๆ อย่าเพิ่งเมาท์มอยเรื่องเก่า มึงว่าคู่นี้ไปดูดอกไม้ไฟแบบนี้ จะยังไงวะ? คือ ท่านเอ็นโจก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วนะมึง

228.

คู่หมั้นก็ที่บ้านจับคู่ให้มึง คนที่ชอบก็ส่วนคนที่ชอบ ไม่เหมือนกัน

229.

>227. กูว่าสุดท้ายงานหมั้นล่มว่ะ คือท่านเรย์กะก็เพียบพร้อมอ่ะ ตระกูลเอ็นโจจะปฏิเสธเหรอ? ก็รู้อยู่ว่าท่านเอ็นโจชอบใคร

230.

แต่กูได้ข่าวว่ามาดามคาบุฯเล็งท่านเรย์กะอยู่นะมึง เค้าไปอีเวนท์กันตั้งหลายงาน ขนาดคอร์สลดน้ำหนักยังชวนท่านเรย์กะไปเลย

231.

พูดถึงคอร์สลดน้ำหนัก มึงว่าท่านเรย์กะอ้วนขึ้นไหมวะ?

232.

>232. เลวววว ตบปากตัวเองเลยค่ะมึง

233.

>231. กูว่าเพราะชุดฤดูร้อนว่ะ แบบมันเป็นชุดแขนสั้น

234.

>233. ชุดฤดูหนาวคราวก่อนแม่งก็มีคนมาแก้ตัวให้ว่า เพราะชุดมันหนา มันพอง เลยดูอ้วน อีเหี้ย คราวนี้พอเป็นชุดฤดูร้อน พวกมึงก็แก้ตัวให้ว่าเป็นเพราะมันแขนสั้น กูว่าเขาสวยดี แต่ควรลดน้ำหนักว่ะ

235.

โอ๊ยมึง ถ้าออกเดทกับท่านคาบุรากิ กูว่าตัวแตกแน่นอน มึงดูของแต่ละอย่างที่ท่านคาบุฯชอบกินดิ

236.

>235. ชอบกินอะไรวะ กูไม่ได้อยู่ในสมาคมฯ

237.

>236. มึงไป >1 มีสารบัญอาหารที่ท่านคาบุชอบกินแปะอยู่

238.

เห้ มีแต่ขนม โคตรอ้วน

239.

มิน่าท่านเรย์กะน้ำหนักขึ้น 555

240.

มึง กูว่าคู่ ท่านคาบุรากิกับท่านเรย์กะ ยังไงก็เพื่อนว่ะ ส่วนท่านเอ็นโจนี่เกินเพื่อนแน่นอน มึงไม่เห็นสีหน้าตอนท่านเรย์กะเจอตอนท่านเอ็นโจกับคุณยุยโกะอยู่ด้วยกันเหรอ แม่ง อีปิคมากมึง แบบเหมือนนิยายดราม่า กูอยากให้เรื่องระเบิดบึมมาก จะได้รู้ไปเลยว่าอะไรยังไง

241.

>218. กูไม่ได้เข้ากระทู้แค่ครึ่งวัน มึงงงงงง ขอบคุณมากที่เอามาให้เสพ กูว่าเค้าออกไปดูดอกไม้ไฟด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ ไม่มีทางที่จะเป็นแค่เพื่อนเด็ดขาด

242.

>241. มีท่านยูกิโนะไปด้วยมึง แต่ก็นะ กูว่าท่านเอ็นโจหวงน้องชายจะตาย ไม่มีทางพาไปเที่ยวซี้ซั้วกับคนที่ไม่ไว้ใจหรอก อีกอย่างกูได้ยินมาด้วยว่าท่านยูกิโนะไม่ชอบคุณยุยโกะ กูว่าตำแหน่งตัวจริงท่านเอ็นโจนี่โคตรหวยล็อค

243.

>242. กูว่ายังไงก็ท่านคาบุว่ะ คือ ฐานะเหมาะสมกันมากกว่า อย่างตอนงานทานาบาตะก็ไปเดินด้วยกันในสวนนะมึง

244.

พวกมึง ใกล้สอบแล้วยังมีกะใจมาเมาท์มอยอีก กูนับถือ

245.

>244. ขอกูหนีความจริงบ้างเหอะ คะแนนกูเลวร้ายโคตร ๆ กูขว้างหนังสือทิ้งละ อีเหี้ยเอ๊ย ไม่อ่งไม่อ่านแล้ว หาผัวดีกว่า 555

246.

>245. แม่กูก็บอกว่าไม่ต้องเครียดมาก เดี๋ยวสิวขึ้น ยิ่งช่วงนี้กูยิ่งวิ่งรอกงานดูตัวอยู่ด้วย

247.

กูอิจท่านเรย์กะมาก คือแบบหัวดีอยู่แล้ว ชิว ๆ ก็ได้อยู่ในสามสิบลำดับแรก ส่วนพวกเราก็นะ... เรียนไปปวดหัว มีผัวดีกว่า

248.

กูมาคอนเฟิร์ม >231. เขาไปด้วยกันจริง ๆ คณะสังคีตกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ แต่ดูได้ยินว่าเหมือนจะไม่ได้นัดกันเที่ยวก่อนนะ แต่ว่าท่านเอ็นโจเข้ามาช่วยท่านเรย์กะเลือกของ แล้วก็ไปเที่ยวต่อด้วยกัน

249.

>248. บางทีกูก็คิดนะว่าท่านเอ็นโจไล่ตามท่านเรย์กะอยู่ฝ่ายเดียวรึเปล่าวะ?

250.

>249. แต่เขาไปดูดอกไม้ไฟด้วยกันนะมึง เห็นว่าท่านเรย์กะสนิทกับท่านยูกิโนะมาก ไปหาที่ Petite บ่อยจะตาย

251.

กูเชียร์ ท่านเอ็นโจ —> ท่านเรย์กะ —-> ท่านคาบุฯ

252.

>251. ลูกศรท่านคาบุพุ่งไปหาใครวะ ท่านเอ็นโจเหรอ? 555

253.

>252. อิเหี้ยอย่า เดี๋ยวกูคิดจริงจัง 555

254.

กูว่าท่านเรย์กะกับท่านเอ็นโจก็ชอบ ๆ กันว่ะ แต่แบบ ติดตรงท่านเอ็นโจมีคู่หมั้นไง ส่วนท่านคาบุนี่กูโนคอมเมนต์ กูว่าเขาชอบยัยอ้าปากว่ะ

255.

>254. ตบปากตัวเองเดี่ยวนี้มึง พูดจาอะไรไร้สาระ

256.

กูว่ายัยจักรยานคบกับประธานฯว่ะ เห็นอยู่ด้วยกันบ่อย

257.

มึงงงงงง พวกมึงได้ข่าวรึยัง ในห้องสโมสร มีคนแอบได้ยินว่าท่านเอ็นโจชวนท่านเรย์กะไปร้านกาแฟต่อเย็นนี้

258.

>257. ร้านไหนมึง เดี๋ยวกูตามไปตั้งกล้องเลย!

.....

ห้องน้ำชาอันสูงของสมาคมนักข่าวซุยรัน [ถ้วยน้ำชาถ้วยที่ 1]

1.

ยินดีต้อนรับสมาชิกชมรมนักข่าวมือสมัครเล่นแห่งซุยรันทุกคนนะคะ ห้องนี้เป็นห้องสำหรับการบอกข่าวเล่าเรื่องความเป็นไปในซุยรันค่ะ

2.

ห้องซาลอนน้ำชาก็มีแล้ว มาเปิดกระทู้ใหม่ซ้ำทำไมเนี่ย?

.....

จบ

>>385 ดงคุณหนูซุยรันตะไมมันเถื่อนกันจังวะ 5555555

>>384 อิหยังวะ 555

>>384-385 ชอบความโม่งสาขาซุยรัน 5555555

มึงงง พวกมึงคิดว่าพรุ่งนี้จะมีปาฏิหาริย์วันเอพริลฟูลมั้ยอ่ะ แบบท่านฮิมาลงประกาศหน้าบล็อค

" ที่เคยบอกว่าจะไม่เซ็นสัญญากับสำนักพิมพ์คือเรื่องโกหกค่า~ เค้าแอบไปตกลงกันลับๆมาเสร็จจนจะออกเล่ม 1 วันที่ xx เดือน yy ล่ะนะตะเองง~
ใครอยากรู้ตอนเรื่องราวการดูดอกไม้ไฟของท่านเรย์กะไปตามต่อในรวมเล่มเลยนะค้าา ปุฮริ๊ง ☆⌒（＊＾∇゜）v "

อะไรแบบนี้ 55555555

>>388 เอพริลฟูลอาจจะอัพตอนใหม่ วาร์ปฉากดอกไม้ไฟมาที่เรย์กะวัยสามสิบ ยังไม่มีแฟน ในที่คนรอบข้างแต่งงานกันไปหมดแล้ว 5555555

>>384 -385 คุณหนูซุยรันไม่คีพลลุคไฮโซเลย แต่ชอบความมโนนี้มากอ่ะมึง 55555 แบบโคตรลุ้นโคตรเม้ามอย
>>388 อาจจะเซอร์ไพรส์แบบ.. ท่านเรย์กะตื่นขึ้นแล้วพบว่าที่ผ่านมาเป็นความฝันจากนิยายที่อ่านก่อนนอนงี้... กูร้อง

>>389 ถ้าท่านเรย์กะ 30 แล้วยังโสด กูขอเกาะเรือยูกิโนะค่า /ปล.ถ้าน้องไม่โดนแต่งงานทางการเมืองไปก่อน...

>>390 ร้ายเกิ๊น.. นิยายในนิยายในนิยาย...... ;;—;;

เชี่ยยยยยยยย พวกมึ้งงงงงงง ท่านเค้กอัพตอนที่ 300 แล้วว้อยยยยยยย
กูขอตัวไปอ่านก่อนนะ แว่บมาบอกโม่งก่อนอ่านอะ คือกูดีใจตื่นเต้นไปหมดเลย
เชี่ยๆๆๆ น้ามตามา

>>392 เดี๋ยวมึงจะโดนรุมประชาทัณฑ์จากวงน้ำชา 55555

>>392 มึงทำกูร้องไห้นะ

>>392 April fool ป่ะมึง อย่าล้อเล่นนะเว่ย นี่ซีเรียส

>>392 กูเช็ค raw ละ ข่าวลวง จบนะ

>>392 อ่านแว่บแรกแล้วดีใจเก้อ ลืมคิดไปว่าวันนี้วันอะไร มึงแม่งงงง

>>392 ตบตีมึง เรื่องแบบนี้อย่าล้อเล่นกันสิวะ ;w;

ญป.ประกาศชื่อรัชศกใหม่คือเรวะ อย่างงี้เรือท่านเรย์กะกับวาคาบะจังต้องแล่นแล้วป่ะะะ

>>399 ยอมใจการเชื่อมโยงของมึงจริง 55

>>399 มึงไม่ธรรมดา แต่งฟิคเลยมึง 55555

>>384-385 เพิ่งได้มาอ่าน ยอมใจโม่งซุยรัน มันต้องมีแบบนี้อยู่จริงๆ แน่เลย 555 ชอบๆ

>>392 กูเกือบแล่นไปเปิดดิบ มึงตบปากตัวเองเลยนะ อย่าล้อเล่นแบบนี้สิ จิตใจกูยิ่งไม่ดีอยู่ TvT
>>399 มึงก็เชื่อมไปได้ เรือนี่แล่นเลยว่ะ 5555555

>>392 กูโกรธมึง ล้อเล่นกับหัวใจของกูมากเกินไปแล้ว!!

พวกมึง โม่งกลับมาเล่นได้แล้ว กลับมาคุยต่อมา กูเหงามาก ถึง April fool day จะไม่มีตอน 300 ลง กูก็ยังจะรอคอยต่อไป ฮือออออ

คิดถึงเจ้าแม่เหลือเกิน ท่านฮิก็ช่างลึกลับเหลือเกิน ไม่มีช่องทางให้สอดส่องเลย

โอ๊ยยย จอมมารรรรร
https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1113046518884257794

>>407 อันนี้ตอนไหนง่ะ หรืองานมโน? ขอซับด้วยยยยย

>>407 ดูหนังกันจบแล้วสินะ

เป็นเรื่องต่อจากตอนที่ดูหนังที่ท่ายเรย์กะอยากดูจบ
ท่านเอ็นโจบอก พอใจแล้วใช่ไหม ท่านเรย์กะบอก ค่ะ ท่านเอ็นโจเลยบอกว่า งั้นคงพอแล้วนะ ต่อไปถึงคราวที่เรย์กะมาทำเรื่องที่ผมอยากทำบ้างแล้ว

โอ๊ยยย ท่านเอ็นโจ ขาค่ะขาาาาา ขาขึ้นไปหนีบท่านเรย์กะแว้วววว

>>407 น่ารักขนาดนี้ ไม่มีหนุ่มๆ ตาม FC จริงเดะ

>>410 ทำเรื่องที่ผมอยากทำนี่จะทำอะรัยยยยยย เจ้าคนบัดสียยยย์ //ปิดตา แต่ยังแอบมองลอดนิ้ว

>>390 ถ้าจะฝันละเอียดยิบขนาดนั้น เขียนนิยายเลยเถอะท่านเรย์ก๊าาา

>>413 ถ้าเป็นจอมมาร จิตกูใฝ่ต่ำคิดเรื่องลามกตลอด แต่ถ้าเป็นคาบุ กูรู้เลย ทัวร์แดกเสร็จเข้ายิมทรมานสังขารเจ้าแม่

>>411 ไวมากๆ นั่งอยู่ห่างๆก็เข้าประชิดตัวแถมเอาขาล็อคไว้เสร็จสรรพ อีตานี่มันร้ายนะคะหัวหน้า

ว๊ายยยยยยยยย ต้องการฉากต่อจากนี้ยยยย์ /////> <///// ความขาเกี่ยวนั่นมันอะไรกัน เป็นแค่ไก่อ่อนแท้ๆ

>>415 กูว่าถ้าได้เป็นแฟนกันจริงๆ อีตานี่ต้องหาเรื่องคลุกวงในตลอดแหงๆ ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันยังแตะโน่นแตะนี่ชมเขาคอสวย ผิวขาวน่ารักเหมือนนุ้งต่าย ถ้าเกิดเป็นแฟนกันขึ้นมานี่กูยังไม่ชัวร์เลยว่าฮีจะหักห้ามความหื่นได้มั้ย 5555555555555555

>>418 กูว่าตอนเป็นแฟนกันต้องกิ๊วก๊าวมากแน่เลยอ่ะมึง แบบเวลาเดินผ่านกันที่ทางเดินแล้วเจ้าแม่อยู่กับสาวๆ ชูสุเกะก็แกล้งทำเป็นบังเอิญมือไปแตะโดนมืออีกฝ่ายเบาๆโดยที่ไม่ให้คนอื่นเห็น ไม่ก็ไปแตะต้นคอให้อีกคนใจเต้นตึกตักอะไรแบบนี้

แล้วพออยู่สองต่อสอง
.
.
" เมื่อกี้ตั้งใจทำอะไรหรอคะ? "
คิโชวอิน เรย์กะ ที่พึ่งแยกตัวจากกลุ่มเพื่อน เข้ามานั่งในซาลอนตรงโซฟาข้าง เอ็นโจ ชูสุเกะ และถามเขาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเล็กน้อย เนื่องจากสัมผัสของเขาเมื่อครู่สร้างความรู้สึกปั่นป่วนในใจให้กับเธอไม่น้อยเลยทีเดียว

" หืม ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ? คุณเรย์กะพูดถึงอะไรหรอ "
ตัวการที่สร้างความรู้สึกปั่นป่วนให้กับเธอตีหน้าซื่อและยิ้มตอบอย่างสุขุม ยิ่งทำให้เธอโมโหเขามากขึ้น

" ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยนะคะท่านเอ็นโจ! "
เรย์กะใช้เสียงที่ดังขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากตอนนี้มีแค่เธอและชูสุเกะ จึงไม่ต้องกังวลว่าจะมีข่าวลือแปลกๆเล็ดลอดออกไป

" เรียกผมว่าชูสุเกะสิ เรย์กะ "
ชูสุเกะหุบยิ้มลง และขยับเข้ามาใกล้เธอด้วยสีหน้าจริงจัง

" .......... "
ถึงแม้ว่าเรย์กะจะคบกับเขามาสักพักแล้ว แต่เวลาเขาทำสีหน้าจริงจังใส่ทีไร เธอก็รู้สึกกลัวอยู่เสมอ

" เรย์กะ? "
เหมือนกับกระต่ายน้อยที่กำลังเผชิญหน้ากับหมาป่าเลย..
ชูสุเกะคิด เขาไม่ได้ต้องการให้เธอกลัว แต่เขาก็ไม่คิดจะปล่อยผ่านเรื่องที่เธอเรียกเขาว่า 'ท่านเอ็นโจ' ไปได้หรอก

" ช..ชูสุเกะ "
เรย์กะพูดออกมาอย่างตะกุกตะกัก ถึงแม้ว่าในชาติก่อนเธอเคยมีความฝันว่าอยากไปเดทกับใครสักคน และทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกัน แต่พอเจอเข้ากับตัวแล้ว แค่เรียกชื่อของอีกฝ่ายเธอยังไม่กล้าเลย

เมื่อได้ตามที่ตนพอใจแล้ว ชูสุเกะจึงยิ้มและค่อยๆไล่นิ้วไปกุมมืออีกฝ่าย
" เมื่อกี้เรย์กะถามว่าผมต้องการอะไรใช่มั้ย? ผมจะบอกให้ก็ได้นะ "
ชูสุเกะขยับตัวเข้ามาใกล้มากขึ้นเเละกระซิบที่หูของเธอ เรย์กะรู้สึกได้ว่าเสียงนุ่มๆ และลมหายใจอุ่นๆของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นรัว
" ผมน่ะ อยากที่จะ.... "

" เฮ้ ชูสุเกะ! อ่าว คิโชวอินก็อยู่ด้วยหรอ ดีเลย! ฉันกะว่าจะโทรไปตามเธอมาพอดี แล้วพวกนายไปนั่งเบียดกันทำไมน่ะ? ฉันขอนั่งด้วยคนสิ! "
ทันใดนั้นเอง คาบุรากิ มาซายะ ก็เปิดประตูซาลอนเข้ามาเป็นการขัดขวางทั้งคู่อย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่..

>>419 อ๊าคคค บากะรากิี แกมัน T_T

>>419 บากะรากิว๊อยยยยยยยยยยย

>>419 มันจงใจแน่ๆเลยค่ะ เจ้าคนไร้เพื่อน!!!!

รู้สึกมีความเอ็นดูบักบากิ 55

อ่านแล้วรู้สึกอยากอ่านซีนแบบท่านเอ็นโจแอบคบกับท่านเรย์กะ แล้วปิดไม่ให้คาบุรากิรู้ คงมีฉากตะลึงตึงโป๊ะจากเจ้าบ้าบากิเยอะเเน่ๆๆ

แล้วก็โดนคาบุสะกัดดาวรุ่งจนแต่งงานกันแล้วคืนเข้าหอยังโทรมาคุย(...)

ไซซายะนี่มันจริงๆ เลย!

>>424 แล้วตอนบอกว่าจะแต่งงานกันก็แบบ "เฮ้ย! พวกนายสองคน ตั้งแต่เมื่อไหร่.. อะไรนะ! มอปลายปี3? ทำไมไม่บอกกันเล่า อื้ม ชั้นจะเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ละกัน ชูสุเกะ คอร์สเจ้าบ่าวเอาเป็นที่ฉันเคยเข้านะ เธอด้วยคิโชอิน คอร์สเจ้าสาวหน่ะ..." สุดท้ายยูกิโนะได้เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวแทน

>>425 ตอนเข้าหอก็อาจจะโทรมาหาเรย์กะแบบ เมื่อกี้ฉันไปดินเนอร์กับวาคาบะมาแหละ เธอต้องไม่เชื่อแน่เลย วาคาบะน่ะ บลาๆๆๆๆ ยาวยืด จนชูสุเกะหมดอารมณ์แล้วดุมาซายะเป็นไซซายะหงอยๆไป

และหลังจากวันนั้นมาซายะก็ติดต่อเรย์กะไม่ได้อีกเลยเพราะโดนชูสุเกะบล็อกเบอร์ไว้...

>>419 บากะะะะ จะบอกนายฮามากหรือนายขัดมากดี ฮือออออออ ชอบบบบ

>>428 แล้วเช้าวันต่อมา มาซายะก็เคาะประตูบ้านเรียกแต่เช้า....

เห็นถึงความเอ็นดูที่ทุกคนมีให้คาบุรากิแล้วค่ะะะ😂😂😂

โคตรคาบุราKY 555555

เกลียดดด เกลียดความบากะรากินี้ จินตนาการตอนหื่นไม่ออกจริงๆ ว่ะ คนอาร๊ายยย

กูว่าจริงๆบากะมันก็ไม่ได้ใสนะ ต้นฉบับเดิมก็บอกเร่าร้อนกับวาคาบะก็น่าจะหื่นใช่ย่อยนั่นล่ะ แต่พอมาเป็นมุมมองเจ้าแม่ดันกลายเป็นไซซายะน้อยๆเด็กเด๋อไปซะงั้น เพราะอะไรกันแว้

กูเป็นโม่งเงาที่แอบตามอ่านมู้มาเรื่อยๆอย่างระยะๆ แอบไปเช็คนิยายมาด้วยความหวังว่าอ.เขาจะมาอัพตอนใหม่ แต่ก็นั่นเเหละ (อาจาร์ยได้โปรดกลับมาาาาาาา) เห็นพวกมึงยังกาวกันอยู่ กูก็มีความรู้สึกดีใจตื้นตันแบบแปลกๆว่ะ แอบซึ้งจนต้องโพส

>>434 พระเอกโชโจนี่ไม่เหมือนพระเอกแนววายหรือแนวคุฮาเร็มนะ อายุน้อยแค่ไหน ดูเรียบร้อยแค่ไหน แต่คุณสมบัติต้องเยเก่งแม้ไม่เคยทำมาก่อน กูอ่านการ์ตูนโชโจมายี่สิบปี ไม่ค่อยมีพระเอกใส ๆ ทำไม่เป็น ไม่ทำ ไม่แอบหื่นนะ

>>435 ยินดีด้วยที่เปิดตัว มาเสพ/ผลิตกาวมามึง ด้อมจะได้ไม่ตาย

>>436 กูว่าพระเอกโชโจกับพระเอกแนววายนี่คุณสมบัติใกล้เคียงกันว่ะ เพราะมันเป็นสิ่งที่ขายผู้หญิงก็ต้องรวมสิ่งที่ผู้หญิงอยากเห็นเอาไว้ อย่างหน้าตา ฐานะ รวมไปถึงเรื่องบนเตียงด้วย ซึ่งสองแนวนี้นานๆจะมีพวกขี้แพ้หรือหน้าตาไม่หล่อโผล่มา พระเอกแนววายถ้าจะมาแนวขาย nc ก็ต้องหล่อและเก่งเรื่องอย่างว่าเหมือนกัน

ส่วนพระเอกแนวฮาเร็มนี่เจาะกลุ่มเป้าหมายผู้ชาย ตัวละครหญิงต้องเด่นกว่า ต้องมีคุณสมบัตินางฟ้ามาเกิดแต่มาเลือกแย่งชิงผู้ชายธรรมดาบ้านๆไม่หล่อไม่รวย ส่วนพระเอกส่วนใหญ่ก็ใกล้เคียงกับผู้ชายทั่วไปไม่เพอร์เฟคเลิศล้ำแบบพวกพระเอกโชโจ เพื่อจะ self insert ได้ง่ายๆ แต่ฮาเร็มบางเรื่องพระเอกก็หล่อ เก่ง คู่ควรกับการมีฮาเร็มจริงๆว่ะ 555555

>>437 พระเอกวายบางทีจะมีแนวอ่อนหัดโผล่มา (แต่แรร์) แนวเด็กน้อยเวอร์จิ้นกินลุง แรก ๆ ต้องสอน ตอนหลังนี่หัดจนเชี่ยวมาก 555

ปล. กูว่าคาบุรากิน่าจะฝีมือดีแม้ไม่เคยทำ ดูอย่างถักลูกไม้ แค่เห็นเจ้าแม่ทำผิด ๆ ถูก ๆ ก็ทำได้เพอร์เฟค เรื่องอย่างว่าน่านี่จะดูแล้วทำได้เลย ตามพระสาพระเอกโคตร OP แต่ที่ดูเด็กน้อย เพราะไม่ได้คิดอะไรกับเจ้าแม่เลยมากกว่า ถถถถ เรือผีกูนี่ทิ้งสมอมาก ไม่แล่นเลย

ชุดนักเรียนซุยรัน--- กูมโนไปเรื่อย
https://pin.it/5gtc5vytvtv3mg

>>439 กูชอบชุดที่มี coat คลุมไหล่มากกว่า แต่แต๊งกิ้วที่เอาของมาปล่อยนะ ดีงามมากกกกก

>>436 เยเก่งนั่นไม่ใช่พระเอกโชโจแล้ว. มันโจเซย์แล้วป่าววว

>>441 โชโจติดเรทก็มีเยอะแยะไปมึง พวกความรักในรั้วโรงเรียนแล้วไปจบบทเตียงน่ะ

>>442 กรี้ดดดด กุไม่ทันโลก~

>>441 มึงเอ๋ย กูเคยซื้อพวกการ์ตูนโชโจเก่าๆ (ไม่ได้เก่าขนาดลายเส้นหน้ากากแก้วนะ) ที่ขายเป็นเซ็ตมี 10 เล่มอัพ กูซื้อมาเยอะมากอะตอนนั้น เจอลดราคาขาย กูเพิ่งอยู่ช่วงเสพการ์ตูนตาหวาน พอกูเปิดมาเจอนางเอกเสียตัวปุ๊บ กูนี่ทิ้งเลย ยังเป็นวัยเรียนกันอยู่ด้วยนะ กู วดฟ มาก อย่างฮิโนมิยะ ตอนแรกกูก็ชอบนะ พอนางเองเสียตัวเท่านั้นแหละ ทิ้งเลย ไม่เก็บละ กูเจ็บปวดมาก

กูไม่ได้เหยียดอะไรนะ แต่แบบ กูอ่านโชโจ กูอยากอ่านอะไรใสๆ กุ๊งกิ๊งไงมึงง

>>444 **Horimiya โฮริมิยะ ดิกูพิมพ์ผิด อ่านเป็นฮิโรตลอด 555

>>444 เหมือนกูเลยว่ะตอนอ่านโฮริมิยะ กูไม่ได้แอนตี้ฉากเรทแล้วก็ไม่สนเรื่องตัวละครซิงไม่ซิงนะ แต่ด้วยโทนเรื่องที่มันเขียนมาแนวฟีลกู๊ดเลิฟคอมเมดี้ ไม่ได้เน้นเรื่องนั้นมาตั้งแต่ต้น แล้วมาเจอว่าพระเอกนางเอกเขาได้กัน มันไม่มีความรู้สึกฟินอะไรใดๆเลยอะ รู้สึกอิหยังวะ ไม่คิดว่ามันเร็วไปหน่อยเหรอ แล้วก็มาเหวอมากขึ้นตอนน้องชายมาถามเพราะเห็นฉากเข้าด้ายเข้าเข็มนี่ล่ะ หลังจากนั้นพออ่านเรื่องนี้แล้วก็รู้สึกไม่ค่อยดีจนต้องเลิกอ่านไปเลย

สังคมญี่ปุ่นกะสังคมสมัยนี้เด็ก ๆ ก็ได้กันเร็วนะ มึงต้องทำใจ ถ้าอยากอ่านแนวใส ๆ ต้องโชโจสิบยี่สิบปีก่อนว่ะ แค่จับมือก็เรื่องใหญ่ละ

กูไปตามอ่านโฮริ ไป ๆ มา ๆ กูเชียร์พระเอกกะเพื่อนมันแทน วายมาก แงงงง

เห็นประเด็นโฮริมิยะแล้วอยากเม้าหน่อย กูก็เป็นอีกคนที่ไม่ชอบตอนที่พระเอกนางเอกมีอะไรกันว่ะ ถึงมันจะวาดให้เห็นแค่ครั้งเดียวก็เหอะ แต่ฉากนั้นมันไม่ชวนให้รู้สึกฟินเลยซักนิด แถมอ่านแล้วรู้สึกแย่ยังไงไม่รู้เด่ะ

ปกติพวกการ์ตูนโชโจถ้าเป็นครั้งแรกของพระเอกนางเอกมักบิลด์เรื่องมาจนรู้สึกโรแมนติคเหมือนได้เห็นความรักของคนสองคนดำเนินมาจนถึงจุดที่ทำให้คนอ่านรู้สึกโอเค ทำให้ดูเป็นฉากที่สำคัญทางใจ แต่โฮริมิยะฉากนั้นออกจะอึมครึมหดหู่ แถมมาเร็วมากจนตั้งตัวไม่ทัน ไม่ได้บิลด์อะไรเลยทำให้รู้สึกช็อค แถมทำเป็นฉากที่ดูไม่ได้มีความสำคัญใดๆอีกเหมือนเรากินข้าวแล้วก็จบไป ถึงเซ็กส์ในโลกจริงๆจะเป็นแบบนี้ก็เหอะ แต่จากมุมมองคนดูที่คาดหวังว่าอยากเห็นอะไรจากการ์ตูนรักหรือหนังรัก ก็อยากให้มันมีความโรแมนซ์หน่อยในแง่ของสิ่งที่ให้ความบันเทิงอะน้า

โฮริมิยะ กูเจอฉากได้กันฟาดหน้าเข้าไปนี่อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก แล้วน้องชายมาเห็นด้วยนะ คือแบบ อีเหี้ยยย อะไรของพวกมึงเนี่ย ความสัมพันธ์พึ่งเริ่มได้ไม่นาน แล้วกูไม่อินด้วยไง ที่สำคัญคือเรื่องน้องชายนี่แหละ แม่ง... แล้วกูได้สปอยล์จากคนอื่นที่ซื้อเล่มมาอ่านก่อนอีกที มันบอกว่าพระ-นาง เหมือนมีอะไรบิดเบี้ยวตั้งแต่เยกันแล้ว กูเป็นคนนึงที่คาดหวังความเป็นโชโจ รักใสๆ โรแมนติก ไม่ใช่นางเอกกัดคอพระเอกจนเป็นรอยฟันอย่างกับหมาหวงก้างแบบนี้ กูกลับมาซุกท่านเรย์กะดีกว่า ไม่หลอกกูด้วยความเป็นลูกกวาดแบบโฮริ

กูเฉย ๆ นะ คือในความสัมพันธ์ก็ต้องมีเรื่องไม่ตรงกันบ้าง โฮริก็ปูว่านางซาดิสต์ แต่พอกูอ่านหลังจากนี้ มันเหมือนไม่ค่อยมีอะไรพัฒนาว่ะ เป็นเหมือนเดิมเรื่อย ๆ เกิ๊นฆห เลยเทไปเหมือนกัน

โฮริมิยะคนช็อคฉากนั้นเยอะเหมือนกันนะ อ่านคอมเมนต์ในพันทิปดูมีแต่คนอึ้ง ไม่ค่อยมีใครฟิน คอมเมนต์นักอ่านชายก็ไม่ชอบฉากนี้กัน มันทำลายความกุ๊กกิ๊กสดใสน่ารักที่ดำเนินมาก่อนหน้านั้นไปหมดเลย ทุกคนก็รู้ล่ะว่าเรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีกันบ้างในมังงะโชโจ แต่ความที่มันมาเร็วเกินทำให้ตั้งตัวไม่ทัน ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้คล้อยตามหรือเกิดเป็นความฟินได้ มันเลยกระอักกระอ่วนรู้สึกไม่ดีน่ะ

>>450 กูว่าฉากหม่นที่แท้จริงของเรื่องไม่ใช่เรื่องพระเอกนางเอกได้กันหรอก แต่เป็นฉากที่เด็กเห็นเรื่องอย่างว่าต่างหาก ในความคิดกู กูว่ามันแรงมากว่ะ คนแต่งกล้าเขียนขนาดนี้เลยเหรอ

ส่วนตัวกรุว่าโฮริมิยะมันไม่ใช่แนวโชโจใสๆอ่ะ รึกรุวางไว้ผิดหมวดเอง

>>453 ไม่ใช่จริงๆนั่นแหละ​ ยิ่งฉบับออริจินอลยิ่งหดหู่​เลย

พอกูอ่านโฮริฯ แล้วก็นึกถึงสถานการณ์ในนอบน้อมฯ ถ้าเจ้าแม่กับจอมมารแอบไปทำอย่างว่ากัน แล้วยูกิโนะเกิดเห็นนี่ จะเป็นยังไงวะ?

อีกสถานการณ์นึงล่อแหลมกว่าโคตร ๆ คือ วาคาบะกับเรย์กะขึ้นห้องทำอย่างว่า แล้วคันตะเกิดมาเห็น กูว่าคงไม่จบที่น้องคันตะสะเทือนใจตามประสาเด็กน้อยปกติว่า เพราะน้องก็โตระดับนึงแล้ว พอกูจิ้นแล้วก็ได้รับพร +1ea ทันที

และที่ฮากว่าคือ ถ้าท่านพี่กับท่านอิมาริเยกัน แล้วเรย์กะเปิดประตูเข้าไปเจอพอดี....

>>453 >>454 เออ กูไม่ได้วางโฮริมิยะไว้หมวดโชโจใสๆเหมือนกัน มิยามุระนี่กูว่าเข้าข่ายเทาเข้มเลยนะ เวลาพูดถึงอดีตเจ้าตัวนี่อ่านละหน่วงๆตลอด พอเจอฉบับออริจินอลนี่ชัดเลย

>>455 ถ้ายูกิโนะมาเห็น "ท่านพี่กับคุณพี่เรย์กะทำไรกันอยู่เหรอฮะ ขอผมร่วมด้วยได้มั้ยฮะ?" ยิ้มแบบเทวดาน้อย

>>455 กูว่าเรย์กะน่าจะเปิดเข้าไปเจอท่านพี่กำลังล็อคตัวอิมาริเตรียมทุ่มด้วยท่าเยอรมันซูเพลกซ์มากกว่าจะเป็นฉากติดเรทว่ะ 555555555

>>453 กูจำได้รางๆว่าที่ต้นฉบับตอนทำอะไรกัน มิยะคุงไปจิกคอโฮริจนเลือดไหล แล้วก็บอกผมก็ไหลเหมือนกัน นางเลยกัดคืน กูก็รู้สึกเอิ่มมมมม ขึ้นมาเลยว่ะ 5555555 ทำไมมันดูดาร์กและซาดิสม์กันขนาดนี้ เล่นกันถึงเลือดเลยหรอม

>>458 เดี๋ยว ทำไมกูไม่ได้อ่านฉากนี้

>>459 อ่านสปอยในพันทิปเขาว่ามาว่างั้นน่ะ

>>458 อ้าว ไม่ใช่โดนกัดเพราะนางเอกหวงก้างเหรอ แบบพระเอกตัดผม ภาพลักษณ์ดีขึ้นแล้วสาวมันมาติดเยอะ เลยกัดจนเป็นรอยฟันให้พระเอกคอยปิดไว้ซะเลยไรงี้ หรือมันสองความหมาย

>>459 ตอน49 http://dka-hero.com/top.html

>>462 กูเพิ่งรู้ว่ามีฉบับออริด้วย ดูหม่นๆอ่ะ ;^; กูชอบโฮริตอนใหม่ๆมาก มันดูใสๆบ้าๆของเพื่อนๆ

>>455
อาทิตย์ก่อนยูกิโนะชวนคุณคิโชวอินมาเล่นที่บ้านวันพรุ่งนี้ แต่เมื่อวานยูกิโนะดันป่วยเสียได้ ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าไม่เป็นไร และคุณคิโชวอินดึงดันจะมาให้ได้ก็เถอะ ผมที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องปล่อยเลยตามเลย.. แต่ก็ดีสำหรับตัวผมเหมือนกันนะ?

" อรุณสวัสดิ์ครับ คุณคิโชวอิน "
ผมทักทายคุณคิโชวอินด้วยสีหน้าแจ่มใส การที่เธอมาบ้านผมทำให้ผมดีใจจริงๆนะ

" อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านเอ็นโจ แล้วเอ่อ.. ยูกิโนะคุงเป็นยังไงบ้างคะ? "
คุณคิโชวอินถามถึงยูกิโนะคุง ก็เป็นเรื่องปกติล่ะนะ.. เพราะเวลาผมจะคุยอะไรกับเธอก็ต้องใช้เรื่องยูกิโนะตลอดนี่นา...

" ตอนนี้เหมือนจะดีขึ้นแล้วครับ อีกสักพักน่าจะลงมา พวกเราไปรอที่ห้องรับแขกกันก่อนดีกว่านะ "
ผมตอบคุณคิโชวอินไปตามตรง แต่ก็มีส่วนที่ไม่ได้บอกอย่าง 'ยูกิโนะตื่นเต้นมากที่จะได้เจอคุณคิโชวอิน จนอาการป่วยที่มีเมื่อวานหายไปปลิดทิ้ง เหมือนกับเป็นเรื่องโกหก' อะไรแบบนี้

เมื่อไปถึงห้องรับแขก ผมหันไปหาคุณคิโชวอินที่กำลังเดินตามมาเพื่อถามว่าเธออยากทานอะไรไหม จะได้ให้เมดจัดมาให้ แต่เธอดันสะดุ้งตกใจไปกระแทกโต๊ะวางแจกันจนทรงตัวไม่อยู่
ผมพยายามจะเข้าไปประคองตัวเธอ แต่โชคร้ายที่โดนเธอดึงเอาไว้จนล้มไปด้วยกันในสภาพที่ผมกำลังคร่อมตัวคุณคิโชวอินอยู่ และทันใดนั่น...

" ท่านพี่เรย์กะฮะ~ ขอโทษที่ทำให้รอ... "
ยูกิโนะที่รีบลงมาจากห้องของตนมาพบพวกผมในสภาพที่ล่อแหลมพอดี แต่ก่อนที่ผมจะแก้ตัว เจ้าน้องชายตัวดีก็ยิ้มออกมา ด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกับผมไม่มีผิด
.
.
.
ยูกิโนะคุงยิ้มขื่นๆ---

>>464 โอ๊ย อยู่ดี ๆ ก็มีคนกวนกาว กูปลื้มค่ะ

พี่น้องเอ็นโจนี่เหมือนกันจริง ๆ แต่กูคิดนะ ถ้ายูกิโนะจะรุกจริงจัง กูว่าชนะว่ะ เลเวลในใจเจ้าแม่มันต่างกัน

ยูกิโนะ vs วาคาบะ กินกันไม่ลงจริงๆ ว่ะ

โอ๊ย กูเกลียดการทิ้งท้ายว่ายูกิโนะยิ้มขื่นๆ แล้วกูก็คิดออกเลยว่าเจ้าแม่จะต้องรีบพยายามดันจอมมารออกแล้วอยากพุ่งไปหาแบบ ใบหน้าเทวดาน้อยนั่นต้องยิ้มสิ ไม่นะ อย่ายิ้มเหมือนตาจอมมารนี่ นายอย่าแพร่เชื้อแบบนี้ใส่ยูกิโนะคุงผู้ใสซื่อสิ
>>465 กูคิดเหมือน >>466 กินกันไม่ลงทั้งคู่เลย.. แต่ทั้งคู่ชนะจอมมารไปหลายขุม....

จะว่าไป กุอ่านโชโจมังงะสมัยก่อนที่นางเอกเป็นเด็กม.ต้นแท้ๆ แต่กระสันอยากเอากับพระเอกให้ได้เพราะเพื่แนๆก็เคยกันหมดแล้ว...

ตอนนั้นกุก็อยู่ม.ต้น กุกุมขมับไม่เข้าใจ...แบบ...ทำไมโลกของเรากับโลกของเขาต่างกันแบบนี้

>>468 สมัยมอต้นกูอ่านแบบปกติชนมาตลอด พอเจอแบบที่มึงว่าตอนมอปลายนี่แบบ... พวกนางโตไป หรือพวกกูที่เพิ่งเล่นฉุบราชามาเด็กไปเอง
พีคสุดคือไปเจอเรื่องของเด็กช่วงป.ปลาย - ม.ต้น คุยเรื่องจูบกัน หนูลูก...

>>468 กูเคยอ่านเรื่องสั้นจบในตอนเรื่องนึงของหมึกจีน นางเอกอยู่ม.3 โดนเพื่อนล้อว่าเวอร์จิ้นแล้วอายต้องหาทางเสียตัวใหัได้ เลยไปเสนอตัวให้พระเอกที่เป็นหนุ่มป๊อบของห้อง แต่พระเอกไม่เอา ซึ่งสุดท้ายมึงก็ได้กันอยู่ดี กูก็เหวอกับตรรกะในเรื่องเหมือนกัน เวอร์จิ้นแล้วไม่ดียังไงว้าาา ไม่ได้แปะหน้าผากว่าหนูยังจิ้นอยู่ค่าซักหน่อย ไม่เข้าใจอะไรแบบนี้เลยจริงๆ

>>466 กูให้ยูกิโนะชนะเพราะความเป็นโชตะที่เจ้าแม่แพ้ทาง อ้อนๆหน่อยว่าคุณพี่เรย์กะฮะ เจ้าแม่ก็ยอมศิโรราบแล้ว

>>470 เออ ของหมึกจีนนี่หลายเรื่องนะ เป็นค่านิยมของโชโจมังงะสมัยนั้นหรือยังไงวะเนี่ย กุจำได้ว่าเจออยู่หลายเรื่องอะ

หรือจริงๆแล้วนางเอกอยู่กลุ่มสก๊อย?

>>471 ของหมึกจีนกูว่าเป็นแนวโรมานผู้ใหญ่เลย ตอนเด็กๆกูไม่ชอบอ่านนะลายเซ็นเห็นแล้วปวดตา แต่พอโตกลับชอบเรื่องมันดาร์กหลอนๆดี กูเคยอ่านของอ.ดังๆที่เขาเขียนแนวรักมัธยม แต่กูว่ามันอิโรติกเลยว่ะ ได้กันที่โรงเรียน สวนสาธารณะ สวนสนุก ห้าง สัสนี้การ์ตูนเด็กจริงๆเหรอว่ะ ตอนนั้นกูก็ชอบนะแต่พอกลับมาดูตอนนี้รู้สึกว่ามันน่ากลัวตรงมันจะสอนค่านิยมอะไรแบบนั้นให้เด็ก

>>472 เพราะการ์ตูนหมึกจีนนี่ทำเอากูเคยคิดว่าสาวญี่ปุ่นมีค่านิยมว่าต้องเสียซิงตอนอยู่ม.ต้น-ม.ปลายไม่งั้นจะโดนเพื่อนล้อไปพักหนึ่งเลยว่ะ แต่ก็มาคิดได้ทีหลังว่ามันคงไม่คันหูขนาดนั้นกันหรอก อย่างที่มึงว่านั่นล่ะว่าแม่งสอนค่านิยมอะไรให้เด็กที่อ่านวะ สื่อหรือสิ่งพิมพ์แม่งมีอิทธิพลโคตรๆเลย

สื่อกระตุ้นให้รับรู้เรื่องทางเพศโดยเร็ว เพื่อประชากรที่เกิดขึ้นใหม่

>>473 ยุคนั้นการ์ตูนแม่งเป็นสิ่งที่เด็กเสพกันเยอะมากกว่าเน็ตสมัยนี้อีก อย่างว่าแหละสังคมแบบเขาไม่เหมือนบ้านเรา แต่กูว่าบ้านเราเดี๋ยวนี้ก็จะเริ่มกลายเป็นแบบนั้นแล้ว

บางเรื่องถึงตัวเอกเป็นมัธยมก็เหมือนเขียนให้ผู้ใหญ่อ่านป่าววะ พวกมังงะตาหวานเก่าๆนี่ wtf หลายเล่มมาก กุเคยเอาของน้ามาอ่าน เจอแบบว่านางเอกเป็นสาวมัธยมต้องเอาตัวไปขัดดอกไรงี้

กูก็เคยอ่านนะเรื่องแบบนั้น อ่านไปสงสัยไปว่าสังคมที่นั้นมองว่าการที่ยังจิ้นอยู่นั้นเป็นเรื่องน่าอายขนาดนั้นเลยเหรอ แต่ก็นะ คงเป็นเพราะตอนเด็กๆ กูอ่านเรื่องแบบที่ว่ามาเยอะล่ะมั้ง พอมาเจอฉากเลิฟซีนในโฮริมิยะเลยรู้สึกเฉย ๆ อย่างน้อยก็ยังสมเหตุสมผลกว่าเรื่องที่เจอกันไม่กี่หน้าแล้วก็เข้าเลิฟซีนเลย

>>477 กูเคยไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นปีนึงสมัยม.ปลาย ลูกสาวโฮสต์ที่เป็นเด็กม.ปลายเหมือนกันก็มาคุยๆกับกูแล้วคุยเรื่องแฟน กูก็บอกเขาไปว่ากูมีแฟน เขาก็ถามว่าทำอะไรกันบ่อยมั้ย พอกูบอกว่าแค่จูบเฉยๆยังไม่ได้มีอะไรกัน นางก็ตะลึงตึงตึงไปเลย นางบอกว่าเด็กที่นี่มีแฟนแล้วก็ทำอย่างว่ากันทั้งนั้นล่ะ ถ้าหลุดไปมหาลัยแล้วยังซิงนี่ต้องมีอะไรไม่ปกติแน่ๆ กูก็ช็อคสิ ค่านิยมบ้านเขากับบ้านเรานี่ต่างกันสุดๆ แต่กูก็คุยเรื่องนี้กับลูกโฮสต์คนเดียว ไม่รู้ว่าสาวญี่ปุ่นคนอื่นนี่ยังไง ไม่กล้าถามด้วยล่ะ กูเขิน 555555

เมื่อคืนกูฝันว่ากูได้อ่านตอนต่อเป็นตอนที่เรย์กะไปเที่ยวบ้านวาคาบะส่งท้ายหน้าร้อน กินโซบะเย็นกับครอบครัวทาคามิจิกันกระหนุงกระหนิง แล้วพอออกมาก็ป๊ะกับคาบุที่มาซุ่มสตอล์กที่บ้านวาคาบะเพื่อดักจับโคโระจังพอดี จะคลิกอ่านตอนต่อไปก็ดันตื่นขึ้นมาซะก่อน ฮืออออออออออออ อยากรู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงจัง

>>479 กูชอบพล็อตนี้ คือสมจริงมาก มีความเจ้าแม่ตายเพราะของกิน ส่วนบากะเป็นสโตรกเกอร์

>>479 ตอนต่อไปคือคาบุถามว่าเจ้าแม่มาทำอะไรที่นี่ แล้วคันตะคุงตะโกนเรียกโคโรเน่จากชั้นสองพอดี---

>>481 พอคาบุรู้ตัวจริงของโคโรเน่แล้ว ก็ถามเรย์กะว่าสนิทกันได้ไง เจ้าแม่ก็บอกไปคร่าวๆ ว่าเริ่มสนิทกันตอนคดีล็อคเกอร์ แต่ก็ไม่มากนัก แค่มาขอให้ช่วยติวหนังสือให้ ส่วนโคโรเน่ น้องๆ ของวาคาบะเรียกเอง ซึ่งตนก็ไม่ถือสา คาบุได้ฟังก็ได้โอกาสบอกว่างั้นจอตนเข้าติวด้วย จะได้ใกล้ชิดวาคาบะ และเช็คมื้ออาหารของเจ้าแม่ไปด้วย

>>482 เดี๋ยวเจอวาคาบะหึงแน่มาซายะคุง ไม่ได้หึงนายหรอกนะ หึงเจ้าแม่ต่างหาก คุณคิโชวอินเป็นของฉันนะคะ อย่ามารบกวนเวลาของเราสองคนจะได้มั้ย

>>482 ครั้งถัดไปที่คาบุไปบ้านทาคามิจิ ตอนนั้นวาคาบะจังไปเตรียมเอาน้ำชามาเสิร์ฟให้พอดีจึงได้โอกาสอยู่กับคันตะสองต่อสอง คาบุก็ขอให้คันตะตั้งชื่อเล่นให้ตนบ้าง

>>484 คันตะถึงปากจะบ่นแต่ก็ดูแลเทคแคร์เป็นห่วงหาข้าวนั่นนี่ให้กิน มาซายะเลยเกิดเป็นความหวั่นไหว ตกลงจะชอบคนพี่หรือคนน้องกันแน่นะ //โทษๆ กุเมากาวม่วงไปหน่อย

แล้วคันตะก็ตั้งชื่อเล่นให้ว่า ไซซายะ 555+

>>485 มาซายะติดกับอาหารของน้องคันตะไปอีกคนแล้วว

>>486 มึ๊งง 55555555555

>>486 มึงงงงงง จังหวะโคตรได้ กูอ่านไล่ลงมาละลั่นเลย

>>485 แล้วบากะที่หวั่นไหวกับคันตะเลยมือลั่นส่งข้อความไปเล่าให้จอมมารฟังเป็นฉากๆพร้อมตบท้ายขอความเห็น ฉันควรจะทำไงดีชูสุเกะ ตกลงฉันชอบใครกันแน่ จอมมารอ่านแล้วยิ้มขื่น ที่เจ้าแม่ดันสนิทกับวาคาบะมากกว่าที่คิดและบากะมันบ้ากว่าที่รู้จัก

เรย์กะกับไซซายะคล้ายกันขนาดนี้ เอ็นโจจะเคยคิดจิ้นในใจบ้างไหมเนี่ย 55

>>488 หลังจากอ่านข้อความเสร็จ วันถัดไปจอมมารก็ลองบุกบ้านทาคามิจิบ้าง โดยทำทีไปซื้อเค้ก และเจอโคโระจังกำลังนั่งกินโอโคโนมิยากิกับคันตะคุงอย่างมีความสุข ก็เลยยิ้มขื่นๆก่อนจะเนียนไปนั่งกินด้วยข้างๆเจ้าแม่

>>490 จอมมารเนียนเป็นส่วนหนึ่งของการสนธนาอย่างรวดเร็ว แล้ว(หลอกถาม)ชวนคันตะคุยนู่นนี่ จนเรื่องเจ้าแม่แดงออกมาหมด ทั้งน้ำจิ้มเลอะชุด ฉายาโคโรเน่ ขออีกคำเดียวค่ะ และสูตรอาหารแปลกๆ

>>491 ระหว่างที่จอมมารหลอกถามคันตะคุง เจ้าแม่พยายามหยุดคันตะไม่ให้เล่าไปมากกว่านี้แต่ไม่ได้ผล จึงเฟดตัวออกจากบทสนทนาแล้วผสมโอโคโนมิยากิมิราเคิลให้จอมมารกิน

จอมมารหน้ามืดตามัวหลงดีใจว่าคุณกระต่ายน้อยอุส่าทำโอโคโนมิยากิให้จึงรีบกินเข้าไปโดยไม่ทันเอะใจจากเรื่องที่ฟังคันตะเล่าเมื่อครู่ ส่วนคันตะคุงก็ไม่ได้ห้ามอะไร เพราะนี่เป็นบทลงโทษที่จอมมารมาขัดการสวีทของตนกับเจ้าแม่

รีบๆกินแล้วรีบกลับบ้านไปซะไป๊!

โชตะค่อนนี่มันดีต่อใจจริงๆ ! ถ้าไม่ติดว่าเรื่องนี้แท็กอาหาร(กับแท็กคานซัง) ไม่มีแท็กโชตะ กูคงโดดลงเรือยูกิโนะคุงกับคันตะคุงไปนานล้าวววว ว้อยยย~ ดีต่อใจชิบผายยย

>>493 ขนาดติดแท็กเลิฟ ยังไม่มีเรื่องเลิฟๆเลยมึง

>>494 ก็เลิฟกับฟู้ดซังและคานซังไง
ขนาดตอนมีโมเมนต์โชโจที่คาบุไปดึงนางจากอาริมะมาหลบข้างหลัง เจ้าแม่ยังไม่ใจเต้นซักแอะ มัวแต่ไปสติแตกกลัวเขารู้ว่านินทา แต่พอพูดถึงฟู้ดซังนางดูมีชีวิตชีวาแบบเห็นได้ชัดมาก พรรณาถึงความรักอันแน่นแฟ้นที่มีต่อฟู้ดซังไม่หยุด พระเอกไม่ใช่ฟู้ดซังแล้วจะใครกันล่ะ

ในสายตาเรย์กะ คาบุคงเป็นแค่เด็กตัวปัญหาอะ นี่คือสาเหตุที่เรือไม่แล่น ไม่แล่นไม่พอจ้า ทำท่าจะเข้าจอดท่าเฟรนโซนทุกทีสิน่า--- เอ... ส่วนจอมมารนี่เข้าท่าอะไรดีหว่า //รอยยิ้มขื่นๆ ลอยมาแต่ไกล

>>496 คาบุเหมือนมองเจ้าแม่เป็นเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งอ่ะ.. ตบหลังป๊าบ บังคับไปวิ่งแบบสปาตัน บลาๆๆ

ส่วนจอมมาร.. หยอดแล้วหยอดอีก แต่อีกฝ่ายเขากลัวจนอยากหนีให้พ้น.....

เมื่อกี้เปิดเฟสเจอคนในเฟสโพสต์ว่านักแต่งนิยายที่ตามอยู่ไม่อัพมานานจนสงสัยว่าเป็นอะไรไปหรือเปล่า กลับมาอีกทีมีลูกอายุห้าเดือนแล้วจ้าา

ท่านฮิเราจะเป็นแบบนั้นมั้ย.... ;—;)

>>498 คนเดาว่าใช่เยอะนะมึง....

ไม่ได้เข้ากระทู้นาน เจอบทวิเคราะห์แล้วรู้สึกปลื้มปริ่มจัง อ่านไปฟินไป อยากอ่านอีก
ถ้าโม่งคนนั้นยังอยู่อยากให้ช่วยวิเคราะห์หน่อยว่าคาบุชอบวาคาบะเพราะอะไรวะ มันต่างจากตอนยูริเอะมั้ย ยูริเอะนี่กูเข้าใจว่าเป็นปั๊บปี้เลิฟเด็กน้อยแอบชอบพี่สาวคนสวยที่ใจดีกับตัวเอง แต่กับวาคาบะนี่เหมือนจะเป็นโลกที่คาบุไม่เคยเจอแล้วเกิดสนใจขึ้นมา ถ้าชอบของแปลกไม่เหมือนใครกูว่าเรย์กะแปลกกว่าอีกทำไมไม่ชอบเรย์กะแทนวะ เจ้าแม่ก็สวยน่ารัก เห็นกันมาตั้งแต่ประถมก็น่าจะได้เห็นมุมน่ารักๆที่ทำให้รู้สึกโดขิๆบ้างล่ะว่ายัยนี่น่ารักจัง เจ้าแม่ยังใจเต้นกับการทำตัวหล่อๆของคาบุไปตั้งหลายรอบ แล้วคาบุจะไม่ใจเต้นกับเจ้าแม่ตอนทำตัวน่ารักๆบ้างเลยเหรอ แอบสงสัยตรงนี้นี่ล่ะ

เห็นหน้าทะมึนของจอมมารอยู่ข้างหลังแล้วใจเต้นไม่ลง จบเห่เลย...

>>500 กูว่าบางทีอาจเป็นแนวรักแรกพบ ประมาณว่าตอนชนวาคาบะ พอเป็นหน้าแล้วรู้สึกปักใจขึ้นมา 'เธอคือโชคชะตาของฉัน' อะไรแบบนี้ป่าววะ กูว่าตาคาบุรากิมีความเป็นไปได้แนวนี้สูง

>>500 กูว่ากับเจ้าแม่มันอารมณ์แบบเพื่อนสมัยเด็กอ่ะ เห็นกันมาแต่เล็ก เลยรักไม่ลง และจริงๆต่อหน้าคาบุเจ้าแม่ก็วางฟอร์มด้วย ทำเป็นนอบน้อมเชื่อฟัง(แม้จะมีหลุดบ้าง) เลยไม่ต่างกับผู้หญิงอื่นรอบๆตัวเท่าไหร่ แต่กับวาคาบะ มันคือความแปลกใหม่ มีความสามัญชน มีความไม่โลภ ไม่จ้องแต่สมบัติคาบุ มีความเป็นตัวของตัวเอง มันเลยเป็นความประทับใจ

>>502 กูว่าคาบุก็สนใจวาคาบะในระดับหนึ่งอยู่แล้วนะ แนวๆผู้หญิงที่ขึ้นมาทาบรัศมีได้แถมชนะด้วย แล้วก็ไม่ได้กรี๊ดกร๊าดฮีออกนอกหน้าแบบผู้หญิงอื่นๆรอบตัว วาคาบะก็แสดงออกว่าไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ นางก็อยู่ของนางไปไม่เกี่ยวกัน เจอกันก็แค่ตอนประกาศผลสอบ แล้วพอมีเรื่องให้ได้คุยกันก็ได้รู้นิสัยว่าวาคาบะก็น่ารักและตลกดีก็คงชอบ แถมคาบุชอบหนังรักแนวฝ่าฟันอุปสรรคยากเย็นกว่าจะได้สมหวัง คงมีความเพ้อฝันอะไรทำนองนั้นอยู่ พอมันเข้าล็อคก็คงเพ้อไปว่านี่ล่ะโชคชะตาที่พาเธอมาพบกับฉันประมาณนั้นมั้ง

>>500 อีกอย่างวาคาบะคงมีความน่ารักเด๋อด๋าแบบธรรมชาติ กระตือรือร้นสนใจนู่นนี่ จิตใจดี แถมเรียนเก่งอีก นะเว้ย นางเอกโชโจมาก

อีกอย่างกุมองว่าคาบุมีความต่อต้าน ต้องการเอาชนะว่ะ กับเจ้าแม่ที่ครอบครัวและคนรอบข้างชงหนัก ฮีอาจจะรู้สึกรำคาญปนเขินอายอยู่ลึกๆ ต่อต้านแบบวัยรุ่นจนปฏิเสธที่จะมองเจ้าแม่แบบคิดเป็นแฟน คือกุว่าสำหรับคาบุ ด้วยอะไรหลายๆอย่รางฮีมีความมั่นใจ(โดยที่ฮีเองอาจจะไม่รู้ตัว)ว่าฮีจะไม่ถูกปฏิเสธ
ในขณะที่กับวาคาบะ ฮีมองว่าฮีมีอุปสรรคเยอะ ไม่ว่าด้านฐานะที่แตกต่าง นายตัวสำรองที่ฮีมองว่าเป็นคู่แข่ง
เอาเข้าจริงๆทั้งคุณยูริเอะ ทั้งวาคาบะ เป็นอะไรที่ต่้องคาบุฟันฝ่าเพื่อให้ได้มาทั้งคู่ คุณยูริเอะคือวัยที่แตกต่างและความที่ที่คุณยูริเอะมองคาบุแค่น้องชาย วาคาบะคือสิ่งแปลกใหม่ ท้าทาย เช่น ไม่ได้แสดงออกว่าหลงไหลฮี สามารถเอาชนะฮีเรื่องเรียนได้ แถมมีหนุ่มเป็นคู่แข่งจีบ แล้วก็ก็มีเรื่องฐานะ ซึ่งถ้าสามารถคบกับวาคาบะตามที่คาบุต้องการได้จริงก็เป็นสัญลักษณ์ว่าคาบุหลุดจากกรอบความต้องการของครอบครัวได้

>>500 ถ้าถามว่าทำไมคาบุไม่ชอบเรย์กะ ก็คงเป็นเหตุผลเดียวว่าทำไมเรย์กะไม่ชอบคาบุน่ะแหล่ะ อย่าลืมสิว่าสองคนนี้มีนิสัยคล้าย ๆ กัน

>>506 ทั้งสองคนซึนอะ ปากแข็งไปงั้น จริงๆ ก็ชอบกันอยู่ เอ้า! ออกเรือได้

>>506 เออว่ะ เรย์กะมองคาบุเป็นเด็กงอแงเอาแต่ใจ เป็นคนไร้เพื่อน คาบุก็อาจจะมองเรย์กะเป็นคนเพี้ยนๆที่แต่งชุดแฟนซีแต่ไม่ติดจมูก คนที่มีสมรรถภาพทางกายต่ำ และคนอ้ว...

>>508 เป็นฆาตกรด้วย คาบุคงไม่กล้าหลับตอนเรย์กะอยู่ใกล้ๆอีกแหง กลัวโดนฆาตกรรมตอนนอน 555555

>>509 นั่นเป็นเพราะพระอาทิตย์​แผดแสงจ้า เลยกลัวท่านคาบุร้อนเท่านั้นเองนะคะ// ยิ้มใสๆ

>>510 เพราะงั้นนอกจากเอาผ้ามาปิดหน้าบังแดดให้ ก็ชุบน้ำมาด้วยจะได้เย็นๆใช่ไหมคะ 5555555555555

สิ่งนึงที่กูชอบในเรื่องนี้คือ นางเอกของเรื่องต้นฉบับไม่ได้กลายเป็นตัวร้ายไร้สมองนี่ล่ะ นิยายเลยสนุกขึ้นเยอะ!

>>512 เออ กูก็เห็นด้วยนะ ทำไมเรื่องแนวๆนี้ชอบเขียนให้นางเอกเดิมของเรื่องกลายเป็นตัวร้ายไปวะ เพราะโดนแย่งพระเอกที่ควรจะได้คู่กันไปเลยร้ายเหรอ หรือว่าร้ายอยู่แล้วแต่แอ๊บไว้ ไม่ร้ายจะตกคนระดับพระเอกและตัวละครหนุ่มๆในเรื่องได้ไง

>>513 บางทีหนุ่มๆในเรื่องก็ตกง่ายเกิน แทนที่ซินเดอนางเอกเดิม เป็นแมรี่ซูนางร้ายโดนสิง หลังๆกูเอียน ต้องการแบบทั่นเรย์กะเยียวยา 555

พูดถึงนางเอกกลายเป็นตัวร้าย กูนึกถึงนิยาย "จะยอมให้มีนางเอกแบบเธออยู่ได้ไง" อะ...

สรุป โดนดองทั้งไทยทั้งอิ๊ง /กุมหัว

กุค่อนข้างสนใจเรื่องนี้ เพราะดูท่านางเอก(ในเกม) ก็จะทะลุมิติมาเหมือนกันนี่แหละ

ทำไมนิยายที่กุชอบถึงมีชะตากรรมโดนดองหมดเลยวะ...

>>515 กูตามไปอ่านแป๊บ
ตอนนี้กูอ่านมังงะ Fiancée's Observation Log of the Self-proclaimed Villainess พระเอกนางเอกมันเอ็นโจกับท่านเรย์กะจังวะ คนนึงก็ยิ้มๆชอบดูรีแอคชั่นคนอื่น อีกคนก็บ้าๆบอๆ

>>515 >>516 กูอ่านทั้งสองเรื่องเลย เลอค่ามาก กูชอบนางเอกนิยายใน>>515 มาก แต่กูรักแก๊งค์นางร้ายใน>>516 สุดๆ

>>515 ญี่ปุ่นจบแล้วนี่ ยังดี เดี๋ยวลองไปอ่านดิว่ายังไง

>>515 >>516 ขอบคุณ เด๋วกุตามไปอ่าน

>>515 จะมีโม่งคนไหนสนใจแปลต่อมั้ยน้า กูก็รักเรื่องนี้ กระซิกๆ

>>516 กุตามมึงไปอ่านแล้ว สนุกใช้ได้
นี่มันเจ้าแม่เวอร์ชั่นเข้าไปให้จอมมารแกล้งถึงที่นี่หว่า ถถถถถถถถถ

>>516 โอ๊ย ตามไปอ่าน จริงด้วยนี้มันท่านเรย์กะเวอร์ชั่นเปิดเผยตัวตนให้คนทั้งโลกรู้ กับท่านเอ็นโจ ชัดๆ สนุกอะ ภาษาอังกฤษทรมานใจ ตามไปอ่านญี่ปุ่นก็มีถึงแค่ตอนที่ 11 เองอ่ะ เล่มนี้มีเป็นเล่มไหมอะ จะได้ตามไปซื้อเก็บ

>>522 ถ้าเล่มนี่มีแบบนิยายอ่ะ ญี่ปุ่นออกมา 2 เล่มละ ส่วนอิ้งก็มีแปลไว้อยู่

ยู้วฮู โม่งฟิกจ๋า

สงสัย​ว่าโม่งแปลยังสิงมู้นึ้อยู่​มะ?

>>525 นั้นสิ กูรอโม่งแปลอยู่เสมอ พร้อมเลียแข้งเลียขาถ้าโม่งแปลจะแปลเรื่องใหม่ระหว่ารอ แค่กๆๆ

>>522 นิยายญี่ปุ่น2เล่มจบ มังงะในเว็บตอนนี้มี11ตอน

กาวนอกมีคนแปลถึงตอนไหนแล้ววะ งงๆ

>>528 ถึง chapter 23

กุไปเทียบกับต้นฉบับมาละ จริงๆ CH22 ที่แปลไว้คือ 23 คนแปลแปลข้าม Winter Break ของยูกิโนะไป เดี๋ยวกุไปอัพเดทสารบัญแล้วแปล 24 ต่อเลยละกันนะ

<<Fan Fic : เอ็นโจ ชูสุเกะ PoV Chapter 24 >>

อาการของมาซายาย่ำแย่มาก กระทั่งรักษาตัวอยู่ที่บ้านแล้วสองอาทิตย์ ผิวก็ยังคงซีดขาวไม่กลับมาเป็นปกติ ถุงใต้ตาดูสว่างขึ้นแค่ไม่กี่เฉด เพราะสภาพแบบนี้ไม่เหมาะสมกับฐานะผู้สืบทอดคาบุรากิ ทางบ้านจึงไม่ให้เขาปรากฏตัว พ่อแม่เขาให้เขาพักผ่อนอยู่ที่บ้านนานกว่าเดิม

พวกท่านกังวลว่ามาซายะจะล้มป่วย ดังนั้นจึงเพิ่มหมอประจำตระกูลและสาวใช้หลายคนคอยติดตาม แน่นอนว่าเพื่อไม่ให้เขาฆ่าตัวตายอีกด้วย หน้าต่างห้องเขาปิดสนิท มีคนใช้คอยเข้ามาตรวจสอบทุกชั่วโมง ยังมีคนใช้ประจำอยู่หน้าห้อง ที่ประตู และรอบคฤหาสถ์คาบุรากิ พร้อมเข้าขวางหากมาซายะเกิดคลั่งขึ้นมา

ถ้าไม่ใช่ว่าอกหัก ผมก็คิดว่าหมอนี่คงแกล้งทำแล้ว...

ผมเดินออกจากห้องหลังคุยกับเขาสั้นๆ ผมแอบเอาช็อคโกแลตเข้าไปให้เขา แต่ก็เห็นอันที่ผมเอามาให้เมื่อวานยังวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ไม่มีรอยกัด

ผมเอนหัวพิงกระจกหน้าต่างรถยนต์ที่นั่งไปโรงเรียน บางครั้งมาซายะก็เดาง่าย แต่หลายๆ ครั้ง เขาก็ทำอะไรเกินความคาดหมายอย่างสิ้นเชิง อย่างทริปอกหักนั่น ก็เป็นสุดยอดของตัวอย่างที่เลวร้ายที่สุด

เพื่อให้มั่นใจว่าเขาจะไม่ทำอะไรโง่ๆ ผมเลยเติมตารางประจำวันของมาซายะให้เต็ม ตั้งแต่ทานข้าวเช้า กลางวัน เย็นด้วยกัน ลากเขาออกจากห้องไปเดินรอบคฤหาสน์ ลากเขาไปห้องสมุดให้อ่านหนังสือหลายเล่ม ผมวางแผนจะช่วยฟื้นฟูเขาช้าๆ ดึงเขากลับสู่นิสัยปกติ และหาทางทำให้เขาร่าเริงขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้พ่อแม่เขาเลิกจับต่อมาแถมห้ามเขาทำไปเสียทุกอย่าง การห้ามแบบสุดขั้วแถมยังขาดความเป็นส่วนตัวแบบนี้ไม่ช่วยอะไรเลยสักนิด แถมยังทำให้ยิ่งย่ำแย่ลงไปอีกต่างหาก

พวกเขาไม่อยากให้มาซายะกลับเข้าสังคมรึไงนะ? ผมถอนใจเมื่อคิดแบบนั้น ถ้ายังคอยแต่ห้ามมาซายะอยู่แบบนั้น ก็ไม่ต่างจากจับหมอนั่นขังไว้ในหอคอยงาช้างในสถานที่ห่างไกลแล้วโยนกุญแจทิ้งไปหรอก

หมอนั่นไม่ดีขึ้นเลยสักนิด...ผมจะทำยังไงดี...

--

"สวัสดีปีใหม่ คุณคิโชวอิน"

ผมเข้าหาเรย์กันทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้องสโมสร ในมือผมเป็นของฝากเล็กน้อยที่ได้มาจากสถานที่ฆ่าตัวตายทุกที่ที่ผมไปมาเมื่อเดือนก่อน

"สวัสดีปีใหม่ค่ะ ท่านเอ็นโจ" น้ำเสียงนุ่มนวลของเรย์กะทักทายกลับ ผมยิ้มอย่างสุภาพ รู้สึกได้ว่าแผ่นหลังถูกจับจ้องอยู่ จึงรีบพาเธอไปยังบริเวณแยกในสโมสร จากนั้นส่งของฝากไปให้ ผมมองเรย์กะอย่างจริงจังขณะคิดถึงสิ่งที่จะทำต่อไป

"เอ้านี่ ของฝากในนามของค่าปิดปากที่ได้มาตอนไปตามมาซายะที่โน่นที่นี่"

ผมดูเธอทำหน้าซีดสลดไปครู่หนึ่งก่อนจะรับของขวัญผมอย่างลังเล

"...แหม ขอบคุณสำหรับน้ำใจนะคะ"

ผมครุ่นคิดว่าจะเข้าเรื่องยังไงดี แต่กลายเป็นเรย์กะถามถึงเขาก่อนผมจะได้พูดอะไรเสียอีก

"ท่านคาบุรากิเป็นหวัดเหรอคะ"

"ใช่แล้วล่ะ แต่ตอนนี้พักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน ก็ไปมาแต่ที่หนาวๆ น่ะนะ แต่ที่เขาว่าโรคเกิดจากใจเป็นพิษน่ะจริงด้วยนะ ซึมไปเลยล่ะ"

ซึมจนน้ำหนักหายไปมาก ถึงขั้นที่ผมสามารถแบกเขาขึ้นหลังแล้วพาไปที่รถได้น่ะ...

"งั้นเหรอคะ...."

เรย์กะดูจะหลุดไปในความคิดของตนเอง

"แต่ไม่มีไข้แล้วล่ะ เดี๋ยวก็คงอาการดีขึ้น ถ้ามาซายะมาโรงเรียนเมื่อไหร่ก็ฝากคุณคิโชวอินด้วยนะ"

"...หุหุ ?"

ผมขอโทษนะคุณเรย์กะ แต่ผมหมดหวังแล้วจริงๆ

ผมพยักหน้าให้เธออย่างจริงจัง สุดท้ายเรย์กะก็หัวเราะ

ผมไม่ได้ล้อเล่นนะเรย์กะ...

~~~~

หลายวันต่อมา มาซายะก็กลับมาเรียน

เขาดูซีดและโทรม ใต้ตายังมีรอยดำเป็นวง ทำตัวเหมือนปลาตาย ผมนั่งอยู่ข้างเขาในรถคาบุรากิ พยายามสนทนากับเขาแม้บรรยากาศจะหดหู่

สุดท้ายผมก็ค่อยๆ เงียบไป ไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่ตอบ แบบนี้หมอนี่น่าจะตัดลิ้นตัดหูตัวเองให้คนอื่นไปเลยนะ ไหนๆ ก็ไม่ใช่อยู่แล้วนี่

ทุกคนที่โรงเรียนความเปลี่ยนแปลงมหาศาลนี้ กระทั่งพวกสภานักเรียนก็ยังมองอย่างสงสัยตอนที่เห็นสภาพไร้ชีวิตชีวาของมาซายะ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มาซายะ แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดหมายอะไร ทว่านอกจากความสับสนแล้วยังอาจจะมีความกลัวอยู่ด้วย เมื่อมาซายะเป็นอย่างนี้ เหมือนซุยรันกลายเป็นสุสาน ไร้ชีวิตชีวา เงียบงัน

"จักพรรดิเป็นอะไรรึเปล่านะ?"

มีหลายคนถามผม แม้ผมจะแก้ตัวว่าเพราะเขาป่วย ก็ยังมีหลายคนที่เชื่อว่ามาซายะอกหักอยู่ดี

เริ่มมีข่าวลือแพร่หลายว่าทำไมเขาถึงป่วย บ้างก็เดาถูกว่าเขาถูกปฏิเสธ บ้างก็เชื่อว่าเขาป่วยจริงๆ และยังไม่หายขาด บ้างก็เดาไปนู่น ว่าเขาทะเลาะกับเรย์กะ ตอนนี้เลยเสียใจเพราะเธอไม่สนใจเขาแล้ว

ข่าวลือสุดท้ายนั่น ทำให้มาซายามีปฏิกริยา

เขาดูมีอาการกับเรื่องเรย์กะ...ถ้าแบบนั้น...

ผมยกมือถือขึ้น กดโทรหาไอระ ทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย ผมก็ว่า "เธอช่วยเกลี้ยกล่อมคุณคิโชวอินให้ปลอบมาซายะหน่อยได้ไหม?"

~~~~

"เห็นไหมว่ามาซายะไปที่ไหน?"

ผมถามเพื่อนร่วมห้องของเขาขณะที่มองไปรอบๆ ประตูโรงเรียน ผมบอกให้มาซายะรอที่นี่ แล้วตอนนี้ไปไหนแล้ว...?

"อ่า เด็กผู้หญิงใส่ชุดโรงเรียนยูริโนะมิยะโผล่มาหาแล้วพาเขาไปแล้วครับ"

"ยูริโนะมิยะ?" ผมหันไปมองรถที่จากไปไกล

ไมฮามะ เอมะ! เป็นแม่นั่นแน่! ไม่มีแฟนเกิร์ลคนไหนของมาซายะที่หน้าด้านได้เท่ายายนั่นอีกแล้ว!

"ท...ท่านเอ็นโจ ป...เป็นอะไรไปครับ?" คนเบื้องหน้าผมถาม

"อ๊ะ...อืม..." ผมฝืนยิ้ม กำมือถือแน่น "ฉันไม่เป็นไร...ต้องไปแล้วล่ะ ลาก่อนนะ คุณคิชิโดะ"

"ค...ครับ" เขาพยักหน้ารัวๆ แล้ววิ่งจากไป

ผมนวดหน้าผากตัวเอง ปลดล็อคมือถือ โทรหาคุณป้า บอกว่ามาซายะถูกไมฮามะลากไปแล้ว

ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เห็นมาซายะถูกลากตัวไป เด็กสาวน่ารักผมม้วนคนหนึ่งเดินตัดผ่านผู้คน ผมมองเธอกลับไปที่รถ ออกจากโรงเรียนไปเช่นกัน

"โอ๊ะ สวัสดีตอนบ่ายชูสุเกะคุง โทรมาหลังโรงเรียนเลิกแป๊บเดียวแบบนี้มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?"

"อ๊ะ คุณป้าครับ...มาซายะถูกคุณไมฮามะพาตัวไปแล้ว ให้เธอพาเขากลับมาได้ไหมครับ?"

แม้น้ำเสียงจะเบาสบาย แต่ผมก็เห็นว่าผู้คนรอบตัวผมเริ่มหน้าซีดเสียแล้ว โอ๋? อยากรู้จังนะว่าพวกเขาเห็นอะไรกัน?

จบ CH24 จ้า

>>531-532 กรี๊ดด ขอบคุณค่า UwU)<3

>>531-532 โฮกกก ขอบคุณมากมึง หายคิดถึงท่านเรย์กะขึ้นมาหน่อย

>>531 ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านค่ะมึง มาให้จุ๊บเหม่งหน่อย

แปลต่อ เหมือนว่าง แต่จริงๆ ไม่
<<Fan Fic : เอ็นโจ ชูสุเกะ PoV Chapter 25 >>
ผมนั่งบนเก้าอี้เอนในอพาร์ทเม้นต์ที่ดูโบราณแต่หรูหรา ดื่มชามะลิในขณะที่คนที่นั่งตรงข้ามจดจ้องถ้วยในมือ
"ยูริเอะ ไม่ใช่ความผิดของเธอเสียหน่อย"
ผมพูดอย่างอ่อนโยนเพื่อเตือนเธอ ครั้งสุดท้ายที่เห็นคือก่อนจะออกไปตามหามาซายะ ตอนนั้นเธอหน้าซีดเซียวเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา ร้องขอให้ผมช่วยหามาซายะให้เจอโดยไว

---

"ได้โปรด ตามหาเขาด้วยเถอะ"
ยูริเอะสะอื้นขณะจับชายแขนเสื้อผม ใบหน้างดงามเปื้อนหยาดน้ำตา ดูเหน็ดเหนื่อยเต็มที
"แน่นอน ผมหาเขาแน่"

---

ยูริเอะเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เอาใจใส่คนอื่นเสมอ แต่ก็เป็นคนที่หนักแน่น เป็นเหตุผลที่เมื่อเธอบอกมาซายะว่าจะไม่มีวันตอบแทนความรู้สึกเขาได้ เธอก็ไม่เปลี่ยนใจไม่ว่าเขาจะทำอะไร ไม่ว่าจะจดหมายมากมาย ดอกไม้ช่อโต โทรศัพท์หา หรือไปเยี่ยมที่บ้าน ไม่มีอะไรทำให้เธอเปลี่ยนใจได้ทั้งนั้น

ผมหลับตาหลัง นึกถึงตอนมาซายะทำตัวรุนแรงใส่ผู้ชายที่เคยเป็นโฮสต์ของยูริเอะและไอระที่อเมริกาอยู่ปีหนึ่ง

เขาดุร้ายมากจริงๆ...

ผมจำได้ว่าต้องจับหลังคอเสื้อมาซายะเอาไว้ ดึงตัวกลับมาก่อนจะพุ่งเข้าไปต่อยผู้ชายคนนั้น คำพูดของเขาทั้งเย็นชาทำร้ายจิตใจ ทำตัวเหมือนหมาบ้าหลุดจากกรง พล่ามสิ่งไร้สาระออกจากปากใส่ชายน่าสงสารคนนั้น

---

"กล้าทำแบบนั้นได้ยังไงมาซายะ!"
มาซายะหันไปหายูริเอะ ดวงตาสะท้อนความโมโหจากการถูกหักหลัง แต่ยูริเอะโกรธกว่า โกรธกว่ามาก

"ฉันจะคบหากับใครก็ไม่เกี่ยวกับมาซายะ! ไม่อยากเห็นหน้าเธออีกแล้ว !"

ผมรู้สึกได้ว่ามาซายะตัวอ่อนยวบเมื่อได้ยินคำนั้น ความโมโหร้ายกลายเป็นขี้ขลาดหวาดกลัว จากนั้น ผมได้ยินเขาแตกสลาย

"ย...ยูริเอะ..."

น้ำเสียงอ่อนแอเหลือเกิน หวาดกลัวเหลือเกิน ผมรู้ยามมองหน้าเขา เห็นเพียงแต่เด็กชายผู้อกหักคนหนึ่งเท่านั้น

"อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ!"

----

ถ้าให้พูด ผมว่ายูริเอะไม่ผิดหรอก จึงไม่อยากให้เธอรู้สึกผิด คำพูดเธออาจรุนแรง แต่มาซายะนั่นแหละที่โง่เง่าไร้เหตุผล

"...เขาดีขึ้นบ้างรึยัง?"

"ไม่" ผมถอนใจเบา เอนกายพิงเบาะ ไม่อยากมองตาเธอ ผมรู้ว่าถ้าผมทำ เธอต้องรู้สภาพปัจจุบันของหมอนั่นแน่ แล้วหมอนั่นเป็นแบบนั้น...ผมไม่อยากให้ยูริเอะเศร้าไปมากกว่านี้แล้ว

"ฉันไม่น่าตะโกนใส่เขาเลย" เธอพึมพำ ห่อตัวบนเก้าอี้ สองมือกุมหัวตัวเอง และเงียบลง

"เธอไม่ผิดหรอก ตอนนั้นมาซายะทำตัวยังกะสัตว์แน่ะ" ผมหัวเราะเมื่อคิดถึงตอนนั้น ถ้าจะให้พูดว่าควรสงสารมาซายะล่ะก็ ผมคงโกหกแล้ว คิดยังไงสถานการณ์ตอนนั้นก็เป็นความผิดเขาทั้งหมด ผมใส่ใจมาซายะ แต่ไม่แก้ตัวให้นิสัยเขาแน่ โดยเฉพาะเวลาเป็นแบบนั้น...ให้ตาย ขนาดไม่ได้คบกันยังเป็นขนาดนั้น แล้วถ้าเขาคบกับใครสักคนจะเลวร้ายขนาดไหนกัน? เวลาหึงจะเป็นยังไงกัน? ผมจะไม่แปลกใจเลยถ้าสุดท้ายหมอนั่นเกิดติดตารางขึ้นมา

ยูริเอะยังคงเงียบ

ผมมองเธอ พูดเบา "ฉันขอให้ไอระช่วยกล่อมคุณคิโชวอินให้มาช่วยมาซายะแล้วล่ะ"

"หวังว่าจะได้ผลนะ..."

ผมถอนใจ "ฉันก็หวังแบบนั้น"

---

เย็นวันนั้น ผมโทรหาไอระ ถามเธอว่าคุยกับเรย์กะเป็นยังไงบ้าง

แม้จะดูลังเล แต่เรย์กะก็ตกลงช่วยเราให้กำลังใจมาซายะ ผมถอนใจโล่งอกและผ่อนคลายขึ้น

ถ้าเรย์กะเป็นคนช่วย เขาอาจจะดีขึ้นก็ได้...

"นายจะทำยังไง ถ้าเกิดสองคนนั้นเกิดมีอะไรกันขึ้นมา" อยู่ๆ ไอระก็ถามขึ้น

ผมยิ้มจริงจัง "นั่นความคิดเธอไม่ใช่รึไง...แต่ถ้าเกิดระหว่างสองคนนั้นมีอะไรขึ้นมาแล้ว..."

ผมคิดถึงสภาพมาซายะ ตอนนี้หมอนั่นเละเทะมาก และคิดถึงความอ่อนโยนของเรย์กะ สงสัยว่าเธอจะตกหลุมรักเขาไหม เมื่อรู้ว่าเขาจะเป็นยังไงกับคนที่ตัวเองตกหลุมรัก

แต่ถ้าระหว่างสองคนนั้นมีอะไรกันขึ้นมา...

ผมหลับตา จินตนาการถึงรอยยิ้มเรย์กะ--แต่ว่าคราวนี้ มันส่งมอบให้มาซายะ และหมอนั่นยิ้มตอบเธอ เรย์กะเป็นคนที่เข้าอกเข้าใจคนอื่น ยังมีออร่าสุภาพอ่อนโยนแต่ว่าขี้ขลาด ส่วนมาซายะหัวแข็งเป็นผู้นำ แต่มักจะมีปัญหาในการควบคุมอารมณ์ของตนเองเสมอ

ผมว่านิสัยของทั้งสองคนขัดกันมากเกินไป แต่ถ้ามาซายะทำตัวดีขึ้นกว่านี้ล่ะก็...

ผมคิดถึงสิ่งที่แทบทุกคนเห็นตรงกันเวลาเห็นทั้งสองคน

'ทั้งสองคนเหมาะสมกันมากเลย'

"ถ้าสองคนนั้นมีความสุข ฉันก็พร้อมจะสนับสนุนด้วยทุกสิ่งที่มี"

ผมรู้สึกได้ว่าไอระกำลังสงสารผม แต่ผมไม่สนใจความรู้สึกหดหู่ที่ผุดขึ้นมานั่น

ตราบใดที่ทั้งสองคนมีความสุข ผมก็ไม่เป็นไร

----

วันต่อมา ผมรอให้เรย์กะมาหาเราอย่างกังวล คิดถึงการเรื่องที่เกิดกับมาซายะในคราวก่อน ผมจำต้องคอยระวังเขาให้ดี ถ้าไม่ใช่คิชิโดะบอกผมว่ามาซายะหายไปใน ผมคงหัวใจวายตายไปหลายรอบแล้ว

ผมยังเด็กเกินกว่าจะมีปัญหาหัวใจแบบนี้นะ...

ในที่สุดเมื่อเรย์กะปรากฏตัว ผมก็กำลังนั่งอยู่กับมาซายะในห้องสโมสร

"เอ่อ ท่านคาบุรากิคะ"

เธอเรียกมาซายะเมื่อเข้ามาถึง ต่างจากปกติที่ดูจะลังเล ในคราวนี้เธอดูมั่นใจกว่าปกติเล็กน้อย ผมส่งยิ้มให้เธอ หวังว่าอีกฝ่ายจะนึกอะไรดีๆ ได้

"ลืมทุกข์โศกทางโลกไปเข้าร่วมนิกายฝึกตนตัดกิเลสจากสตรีที่ยุโรปดีไหมคะ ท่านคาบุรากิต้องเหมาะกับเสื้อคลุมยาวแน่ๆ เลยค่ะ เป็นโลกแบบในนิยาย "สมัญญาแห่งดอกกุหลาบ" เลยนะคะ"

เสื้อคลุมยาวกับนิกายฝึกตนในยุโรปเรอะ?! นั่นมันคำแนะนำอะไรกันน่ะเรย์กะ! แล้วยัง 'สมัญญาแห่งดอกกุหลาบ' นั่นอีก? เธอจะสอนให้ลูกของเราเป็นเกย์รึไง?!

ผมรีบลุกขึ้นจับแขนเรย์กะ "คุณคิโชวอิน ขอเวลาหน่อยสิ" ผมรู้สึกว่ารอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อขณะลากเรย์กะออกจากมาซายะที่นิ่งงันไร้ปฏิกริยา

พอห่างมากพอ ผมก็ปล่อยแล้วถามเรย์กะ "ทำไมมาซายะต้องไปเข้าร่วมนิกายอะไรนั่นด้วยล่ะ แถมเป็นที่ยุโรปด้วย"

"ระดับท่านคาบุรากิต้องไปสถานที่ต้นตำรับเท่านั้นค่ะ"

"ขอปฎิเสธ" ผมสัมผัสได้ถึงรอยยิ้มพิกลบนใบหน้าตัวเอง ผมไม่ได้ลากหมอนั่นกลับมาให้เธอส่งเขาออกจากบ้านไปไกลๆ นะ!

ผมเห็นเธอทำปากยื่น แต่ก็ไม่ยอมใจอ่อน รีบเข้าหน่อย พูดอะไรที่มันไม่อันตรายเซ่! ถ้าหมอนั่นทำจริงๆ ผมจะโทษเธอด้วย!

เรย์กะเดินกลับไปหามาซายะ ผมเดินตามหลังไป

"ท่านคาบุรากิคะ ที่ญี่ปุ่นยังมีวัดฝึกตนที่เขาฮิเอย์กับเขาโคยะอยู่ ว่าไงคะ ละทิ้งโลกียโลกปลงผมเข้ารับใช้พระพุทธศาสนาดีไหมคะ ท่านคาบุรากิต้องเหมาะกับหัวล้านเลี่ยนแน่เลยค่ะ อาจจะได้พบกับโฮมุนครูสที่ไซเกียวสร้างขึ้นด้วยก็ได้นะคะ"

".........."

มาซายะไปทำอะไรให้เธออยากกำจัดเขาขนาดนั้นหาาา?!

ผมรีบคว้าแขนเธอ "คุณคิโชวอิน ขอเวลาหน่อย"

ผมลากเธอออกมา ถามอีกครั้ง "ช่วยเอาความคิดจะจับมาซายะบวชไปห่างๆ ได้ไหม คุณคิโชวอิน นี่คิดจะเอาเรื่องวุ่นวายไปปิดผนึกไว้ไกลๆ ตัวใช่ไหมล่ะ"

"อะไรกันคะ ฉันแค่อยากแนะนำให้เปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างเท่านั้นเอง หวังดีนะคะ"

"โกหก" เขียนอยู่เต็มหน้าแล้วเห้ย แค่อยากจะเอาหมอนั่นไปเก็บไว้ที่ไกลๆ ไม่ให้มาวุ่นวายชัดๆ

สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย แก้มแดงๆ พองขึ้นยามจ้องมองผม

"เสื้อคลุมยาว...หัวล้าน...."

ได้ยินเจ้าลูกโง่พึมพำ ผมรีบหันไปมองเขา ไม่นะ!

"เห็นไหมคะ ท่านคาบุรากิเริ่มสนใจแล้วนะ ท่านคาบุรากิคะ ฉันแนะนำเสื้อคลุมยาวนะคะ !"

"คุณคิโชวอิน พอแล้วล่ะ"

หลังจากนั้น ผมรีบไล่เธอออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

มาซายะ ถ้านายโกนหัวเข้าลัทธิล่ะก็ ฉันจะฆ่านาย!

---

หลังจากนั้น พอผมเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไอระฟังแล้ว ผมก็บอกให้เธอรีบยกเลิกบริการปลอบใจของเรย์กะให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้

จบCh25

แปลไปขำไป อุแงงง 55555555555555

>>>537-538 จากกำลังดราม่าสงสารชูสุมอย แต่พอเจ้าแม่มาไหงมันกลายเป็นหนังตลกเล่า ท่านเรย์ก่าาา 555

>>537-538 ท่านเรย์กะน่ารักมากอ่า 55555

ปล. กูเกือบลืมไปแล้วนะว่าฟิคนี้ เจ้าสามคนนี้มีความสัมพันธ์แบบพ่อแม่ลูกตามการมโนของเอ็นโจ—-

https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1121051929948213249?s=19

>>541 ฮว๊าาาาาาาก ///>w</// ทำอะไรกันค้า ดีมากค่ะจอมมาร จากท่าโพสนี่ส่วนล่างคงจะทัชกันซินะ อุหุหุหุ

>>541 อุกรี๊ดดดดด เขาทำอะไรกันคะะะะะะะะะะะ /ปิดตา

ปล. กูไปเจออันนี้มา เห็นว่าน่ารักมากก็เลยไปส่องในดิบ แต่ดิบไม่ได้ใช้คันจิตัวนี้.. ไม่ก็อันนี้อาจจะเป็นภาษาจีนมั้ง
https://twitter.com/xiaoxiang_fei/status/1120723767502573571?s=19

>>541 ขอซับด้วยว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย T_T!!!!!

ณ ห้องต้องกอดถึงจะออกไปได้

เอ็นโจ : คุณคิโชวอิน ทำแบบนั้นก็ออกกันไม่ได้สิ
เรย์กะ : เสียงกรีดร้อง อ๊าาาา ลูกบ้านคาสิโนว่า

>>545 มึงคนดีมาก ขอบคุณค่ะ

โอ้ยยย ชอบบบ ท่านเรย์กะแบบว่า อย่ามายุ่กะช้านนนน

>>545 พนมมือออ

วันนี้ฉันมาที่บ้านทาคามิจิอีกแล้วค่ะ แต่วันนี้วาคาบะจังไปเดทกับคาบุรากิ คนอื่นๆก็มีงานที่ต้องทำ ยกเว้นคันตะคุงที่ว่างพอจะมานั่งคุยกับฉันได้

ฉันมาถึงบ้านทาคามิจิประมาณสิบโมงครึ่ง ส่วนตอนนี้ก็เกือบๆเที่ยงแล้ว ชักจะหิวแล้วสิ

" โคโรเน่ วันนี้อยากกินอะไร "

อุหวาหวา คันตะคุงถามได้ถูกเวลามากเลยล่ะ! เอาอะไรดีนะ ครั้งที่แล้วพึ่งทานโอโคโนมิยากิไป ครั้งก่อนนู้นก็แฮมเบิร์ก อืม.. อาหารสามัญชนที่อยากทาน พอมีโอกาสเลือกดันนึกไม่ออกแฮะ

" ..เอาเป็นข้าวห่อไข่แล้วกันค่ะ "

" อื้ม เดี๋ยวจะไปทำให้ รออยู่ตรงนี้ล่ะ เธอจะได้ไม่แอบใส่อะไรลงไปมั่วๆ "

ง่ะ.. โดนเด็กที่อายุน้อยกว่าดุอีกแล้วล่ะค่ะ อยากจะขอเถียงนิดนึงได้มั้ยอ่า ฉันไม่ได้ใส่อะไรลงไปมั่วๆ แต่ใส่สิ่งที่คิดว่าจะช่วยพัฒนาอาหารจานนั้นเข้าไปต่างหาก!

ถ้าเป็นข้าวห่อไข่ใส่แยมผิวส้มไปด้วยจะเป็นยังไงนะ...

หลังจากนั้นไม่นานคันตะคุงก็ยกจานข้าวห่อไข่มาให้พร้อมกับขวดซอสมะเขือเทศ เขาวางจานลงบนโต๊ะข้างหน้าฉันและบรรจงบีบซอสให้ เหมือนตอนที่ไปเมดคาเฟ่เมื่อชาติก่อนเลย ตื่นเต้นจัง คันตะคุงจะเขียนว่าอะไรกัน~

ス

キ

(ชอบ)

อ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะะะ!? ช..ชอบ!!? หวาหวา แย่แล้ว อย่าพึ่งคิดไปเองเรย์กะ อย่างพึ่งคิดไปเอง..

" อะ "

คันตะคุงดันจานข้าวห่อไข่มาทางฉันเป็นเชิงบอกว่าทานได้เลย ไม่จริงน่า ไม่มีต่อแล้วหรอ? นี่ฉันควรถามมั้ยอ่ะ ถามไม่ถามถามไม่ถามถ..ถาม!

" คือว่า.. "

" มีอะไรหรอโคโรเน่? "

" ที่เขียนอยู่นี่หมายความว่ายังไงหรอคะ? "

" ก็ 'ชอบ' ไง "

" ..โคโรเน่ชอบของกินนี่ เลิกถามแล้วกินไปเถอะน่า! "

คันตะคุงรีบเดินกลับเข้าไปในครัว โดยที่ไม่ได้หยิบขวดซอสมะเขือเทศไปด้วย คันตะคุงง เธอลืมไว้ตรงนี้นะ อ๊ะ เดินกลับมาแล้ว หน้าแดงเชียว เขินที่ลุกจะเอาไปเก็บแต่ลืมหยิบไปด้วยหรอ?

หลังจากทานข้าวห่อไข่เสร็จ ฉันก็ขอตัวกลับบ้าน ไม่ใช่ว่าท้องอิ่มแล้วชิ่งกลับบ้านนะ! คันตะคุงเขาบอกว่าต้องไปทำอย่างอื่นเลยไล่ฉันกลับต่างหาก!!

คืนวันนั้นฉันได้รับเมลล์ฉบับนึงจากวาคาบะจัง

' คุณคิโชวอิน วันนี้ตอนมาที่บ้านฉันมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าคะ? คันตะเอาแต่พึมพำว่าโคโรเน่ๆอยู่ตลอดเลย '

เอ.. คันตะคุงอาจจะอยากกินโคโรเน่ที่เป็นขนมก็ได้นะวาคาบะจัง ฉันคิดและพิมพ์ตอบเธอไปตามนั้น

_______

ณ บ้านทาคามิจิ

คันตะค้นหาสูตรอาหารในเน็ตพลางบ่นพึมพำอยู่คนเดียว

โคโรเน่ซื่อบื้อ
โคโรเน่ชอบทานอะไรนะ
คราวหน้าทำอะไรให้โคโรเน่ทานดี
ต้องทำยังไงโคโรเน่ถึงจะรู้สึกตัวสักที
อาทิตย์หน้าโคโรเน่จะมาอีกไหม
โคโรเน่
.
.
.

__________
ฮื่อ โคโระจังงงงงงงงงงงง!!
ปล. ปกติกูเรือจอมมารนะ ตอนแรกจะแต่งฟิคกาวๆของแก๊งสามช่า ไปๆมาๆกาวไม่มากพอ...

>>549 แท้งกิ้วโม่งฟิก ถ้าตามนี้ ไปรูทคันตะ ท่านเรย์กะได้ฟู้ดซังเข้าฮาเร็มนะเว้ยยยย ดีงาม~

>>549 เรือคันตะค่า ฮือออ อายุเป็นแค่ตัวเลขเท่านั้นค่ะ

อ่านทวิตนี้แล้วกูนึกถึงเจ้าแม่ขึ้นมาทันทีเลยว่ะ ไม่มีใครตอบคำถามแรกเลยโว้ย 55555555555555555
https://twitter.com/Lazy_and_lame/status/1122690599163842562

>>552 สงสารกลายเป็นทวิตคนโสด55555 กูฝันน่ากลัวสัส ฝันว่าขนคิ้วกูหายไปข้างหนึ่งแบบเรย์กะ โครตน่ากลัว

>>553 กูเคยกันคิ้วแล้วเผลอจาม หายไปครึ่งนึง ใช้เวลาหลายเดือนอะกว่าจะงอกใหม่

>>549 หง่ออออ แท้งโม่งฟิก เรือโชตะช่างดีงามจริงๆ

>>554 เข้าใจเรย์กะเลยว่าทำถึงช็อกขนาดนั้น แม่งโครตรู้สึกแย่

ขนาดกูช่างกันคิ้วให้เยอะเกินไปนิดนึงยังเศร้าเลย ฮือ

ตอนกีฬาสี ช่างแม่งเกือบโกนคิ้วกูละ ปกติคิ้วกูจะหนา แม่งบางอย่างกะเส้นด้ายดำๆเย็บกะหน้า T_T กว่าจะกลับมาเหมือนเดิม.....กูแม่งจะร้องไห้

>>557 จริงมาก ตอนwaxคิ้วครั้งแรกนี่นึกถึงท่านเรย์กะเลย โดยเฉพาะหลังกันแล้วต้องคอยเขียนคิ้ว ทำให้นับถือท่านเรย์กะที่ทั้งต้องเติมคิ้วที่แหว่ง และพยายามไม่ให้หน้าม้าแตกเพื่อบังคิ้วเลย

ในนี้มีเพื่อนโม่งที่เข้าอกเข้าใจประสบการณ์ของท่านเรย์กะเยอะจัง 5555555

ปล อยู่ๆกูก็คิดขึ้นมาว่า ถ้าเกิดว่าตัวละครอื่นในนอบน้อมกลับมาเกิดใหม่ในโลกคิมิแบบเรย์กะ จะเป็นยังไงบ้างนะ?
กราบขอร้องโม่งฟิคกวนกาวให้กูทีค่า ฮือ

>>560

ฉัน คาบุรากิ มาซายะ

หลังจากกำจัดยัยคู่หมั้นออกไปให้พ้นทางรักระหว่างฉันกับทาคามิจิ พวกเราก็มีกำหนดแต่งงานกันให้เร็วที่สุดในอีกสองเดือนข้างหน้า

แต่แล้วระหว่างกำลังเข้าพิธีแต่งงานแบบชินโต ที่เกิดขึ้นจากคำบ่นเปรยๆ ของทาคามิจิเคยพูดเอาไว้ว่า 'พิธีแต่งงานแบบชินโตหรอ~ อยากลองดูสักครั้งจังเลยน้า~' ถึงจะเป็นคำพูดลอยๆ หลังจากดูข่าวแต่งงานในโทรทัศน์ แต่ฉันก็จำได้ขึ้นใจ และหมายมาดว่าจะทำความฝันนั้นของทาคามิจิให้เป็นจริงให้จงได้

ทั้งๆ ที่เป็นช่วงเวลาที่ฉันคิดว่าจะเป็นความทรงจำที่มีความสุขที่สุดในชีวิต

สายฟ้ากับผ่าลงมา

ไร้ลมฝน ไร้เมฆครึ้ม

ไม่มีสัญญาณบอกกล่าวใดๆ ถึงเหตุร้ายที่กำลังเกิดขึ้น

สายฟ้าผ่าลงมาที่ตัวฉัน กลิ่นเหม็นไหม้ของเนื้อโชยออกมาฟุ้งทั่วอากาศ คล้ายได้ยินเสียงกรีดร้องของทาคามิจิ และเสียงตะโกนวุ่นวายของเหล่าคนที่มาร่วมงาน อา... เธอยังปลอดภัยอยู่สินะ ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเรียกเธอว่า 'วาคาบะ' เพราะตั้งใจจะเก็บไว้เรียกหลังจากเธอแต่งงานกลายเป็น 'คาบุรากิ' แล้วแท้ๆ

ต้องมาตายแบบนี้ คาบุรากิ มาซายะ นายช่างเป็นผู้ชายที่น่าสมเพชเสียจริง ที่ทำให้เจ้าสาวของนายต้องมาร้องไห้ในงานแต่ง

ขอโทษนะ วาคาบะ เหมือนว่าฉันจะไม่ไหวแล้วล่ะ...

เปลือกตาหนังอึ้งขึ้นเรื่อยๆ และสติของฉันหมดลง

...

"ท่านคาบุรากิ... คาบุรากิ มาซายะ... มาซายะ!"

"ห๊า?"

"มา 'ห๊า?' อะไรกันละคะ? แป้งแพนเค้กกำลังไหม้แล้วนะคะ! ดำเกรียมเลยค่ะ! แบบนี้กินไม่ได้แล้วแน่ๆ"

"...?"

อะไรล่ะนั่น?

เบื้องหน้าฉันคือยัยคู่หมั้นผมหลอดที่คิดว่าไม่น่าจะได้เจอกันอีกเป็นครั้งที่สองในชีวิต กำลังจับแขนของฉันเขย่าไปมาจนแทบหลุด ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายัยนี่กำลังพูดอะไรอยู่ แล้วทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ได้

อีกอย่าง หล่อนเรียกฉันว่าอะไรนะ 'มาซายะ' ? งั้นหรอ ขนาดวาคาบะยังไม่เคยเรียกฉันอย่างสนิทสนมแบบนี้เลยนะ !

"โถ่! ฉันจัดการเองค่ะ มาซายะน่ะถอยไปห่างๆ เลย"

ฉันถูกดันตัวจนเกือบเซล้ม ยัยหัวหลอดแย่งของบางอย่างออกไปจากมือของฉัน ตอนนี้เองฉันถึงได้เห็นเต็มตาว่ายัยนั่นกำลังพยายามจัดการกับแพนเค้กที่เหม็นไหม้บนเตา อาจเพราะทิ้งไว้นานเกินไป เนื้อแพนเค้กเลยไหม้ติดกระทะ ทำให้ยากต่อการงัดออก ต้องพยายามอยู่นานกว่าจะทำสำเร็จ

"ทั้งๆ ที่บอกว่าจะแสดงฝีมือให้ดู เพราะฉันทำพลาดไปแท้ๆ"

"คิโชวอิน?"

"คะ? ท่านคาบุรากิ"

ฉัน คาบุรากิ มาซายะ หลังจากโดนฟ้าผ่าระหว่างพิธีแต่งงาน ก็ได้เจอเรื่องแปลกที่สุดในชีวิต นั่นคือการกลับมาเจออดีตคู่หมั้นของตัวเอง

ตัวฉันในตอนนั้นยังไม่รู้ตัว ว่าในอนาคตตัวฉันจะถูกช่วงชิงบางสิ่งไปสิ่งที่เต้นอยู่ในหน้าอกข้างซ้าย ที่เรียกว่า 'หัวใจ'

...............

กูกาวไม่ออก ได้แค่นี้ พอลองเขียนละกูจับคาแร็คเตอร์ไม่ได้วะ เขียนไปแล้วแปลกๆ

>>561 เยสสส!! 555

>>561 แท้งกิ้วโม่งฟิค คาบุโลกคิมินี่ดูเป็นคนปกติดีจัง 55

>>561 กรุก็นึกว่าคำเปรียบเปรย เอ้า ผ่าลงมาจริงๆว่ะ

>>561 โอย ชอบบบ ตอนต่อออ *^*

>>561 ชอบๆ รู้สึกความโชโจว

>>561 โชโจมาก อห มึงงต่อเห๊อะะะ

ถึง 2ปียังวะ

>>568 หมายถึง มู้เปิดมาถึง 2 ปีแล้วหรือยัง หรือท่านฮิดองนิยายถึง 2 ปีแล้วหรือยัง?

>>569 ทำไม​ถึงคิดว่า​เขาจะถามอายุกระทู้​วะ ถถถถ

>>561 กีชชชชช โม่งฟิกม่ต่อเร้วววว กุติดมอเตอร์เรือรอแล้วววว

ถ้าดอง2ปี แล้วลงตู้มเดียวจบเลย เรายอมนะ

>>572 จริงๆไม่ต้องตู้มเดียวจบก็ได้ แค่มาต่อกูก็ดีใจน้ำตาไหลแล้วววว ;w;

https://twitter.com/aousagi_5221/status/1096722934553444353?s=21
ถ้ากุอ่านไม่ผิดนี่สถิติชอคโกวาเลนไทน์ใช่ไหม

>>574 ลองให้ทวิตมันแปลดู ช็อกโกแลต homo นี่อะไรฟะ ชูสุเกะเป็นคนให้เรอะ 55555555

>>574 เดี๋ยวๆ สถิติชอกโกที่เยอะที่สุดคือ โอเระชอกโก(ชอกโกที่ตัวเองซื้อกินเองในวันวาเลนไทน์อะนะ) โถๆๆๆ คาบุเอ๊ยยยย

>>574 มันเป็นshindanmakerอ่ะ ไม่ใช่สถิติจากในเรื่อง
ที่ใส่ชื่อเข้าไปแล้วสุ่มผลออกมาเป็นนู่นนี่นั่น
อันนี้ใส่ชื่อคาบุไปแล้วออกมาเป็นแบบนี้

>>574

เผื่อใครอยากเล่นนะมึง https://shindanmaker.com/695783

กูได้

(ชื่อ)さんのもらえるチョコレートは、
本命チョコ・・・0個
義理チョコ・・・0個
ホモチョコ・・・10個
呪いチョコ・・・1個
家族チョコ・・・5個
俺チョコ・・・638個
行動を改めよう。

ให้ช็อกโกแลตตัวเอง 638 .... กูตายก่อนกินหมดพอดีไหม 55555
โฮโมช็อกโก 10 ... ช็อกโก้คำสาป 1 ...

>>549 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงคนดีม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูเรือคันตะ ไม่มีใครชิปเป็นเพื่อนกู
หรือจริงๆ ก็มีแต่โหวงเหวงเหลือเกิน แงงงงงงงงงงงงงงงง

ขอบคุณค่าาาาา /พนมมือไหว้ท่วมหัว

>>578 อ่ากูลองแล้วทุกอย่างแม่งเป็น 0 กูคงไม่ชอบของหวานใช่มั้ย55555

>>578 อยากลองเล่นแต่อ่านไม่ออกอะ พออธิบายแต่ละอันคร่าวๆ หน่อยได้ไหม

>>581
ช็อกโกแลตจากใจจริง (ได้รับจากคนที่ชอบ)
ช็อกโกแลตตามหน้าที่ (เช่น ได้จากเพื่อนร่วมงาน)
ช็อกโกแลตจากคนเพศเดียวกัน
ช็อกโกแลตต้องสาป (ห๊ะ..?)
ช็อกโกแลตจากคนในครอบครัว
ช็อกโกแลตที่ซื้อให้ตัวเอง

>>561 กริ๊ดดดด กูโดขิโดขิไปหมดแล้วววว
เรื่องช็อกโกแลต ตั้งแต่เกิดมาในประเทศไทย กูไม่เคยเห็นคนให้ช็อกโกแลตวาเลนไทน์ซักที อย่างน้อยก็มีแต่ช็อกโกแลตปลอมทำจากน้ำตาลใส่กลิ่นรูปหัวใจ ที่จริงถ้าไทยมีการให้ช็อกโกแลตเหมือนในมังงะกูจะรักวันวาเลนไทน์เป็นเดอะเบสเลย กูชอบกินช็อก555 แต่กูต้องกลายร่างเป็นหนุ่มหล่อสุดฮ็อตก่อน
น่าจะมีแนวหญิงชอบกินของหวานทะลุไปเป็นหนุ่มหล่อสายเย็นชา เกลียดของหวาน ไม่รับช็อกโกแลตทุกปี แต่มาปีนี้ดันเอากลับบ้านเป็นกระสอบ

>>583 เจ้าแม่เกิดใหม่ในร่างเอ็นโจ!!!

>>583 อย่างนั้นน่าจะกลายเป็นนิยายรีวิวช็อกโกแลตนะ 5555

>>584 กูกลับนึกว่าเจ้าแม่ทะลุมิติไปอยู่ในร่างคาบุ จากนั้นได้กับจอมมาร ส่วนวาคาบะเป็นมารหัวใจเบอร์ 1 ของจอมมาร (เพราะสนิทกับคาบุ/เรย์กะ เกิน) ส่วนเรย์กะตัวจริงเป็นมารหัวใจเบอร์ 2 เพราะตามตื้อคาบุ จะจับหมั้นให้ได้ นายตัวสำรองเป็นมารหัวใจเบอร์ 3 เพราะจากคู่แข่งมาเป็นเพื่อน แต่สนิทกันเกิน คุณยุยโกะเป็นมารหัวใจอันดับ 4 เพราะที่บ้านจะจับหมั้น

เจ้าแม่ผู้ต้องรักษาสกอร์อันดับการเรียนและกีฬาเพื่อคีปลุ๊คพระเอกถึงกับน้ำตาไหลพราก ภายนอกเป็นหนุ่มหล่อแสนเพอร์เฟค ผัวอันดับหนึ่งในใต้หล้า ความจริงเป็นผู้ชายที่มีจิตใจสาวน้อย บ้า ๆ เบลอ ๆ แบบแปลก ๆ ติดดินแบบที่ทายาทบ้านคาบุไม่ควรจะเป็น ชอบกินขนมมาก โชคดีที่เมตาบอลิซึ่มของหนุ่มน้อยวัยรุ่นดีเลยไม่อ้วน มีมุมนุ้งกระต่ายแบบแปลก ซึ่งจอมมารเท่านั้นที่จะได้เห็น

>>586 ทางด้านเอ็นโจก็ค่อยๆชอบเพื่อนตัวเองที่นิสัยเปลี่ยนไป แต่พยายามหักห้ามใจไว้เพราะคำว่าเพื่อนกับหมอนั่นเป็นผู้ชาย

หลังจากนั้นก็เลยไปปรึกษาคุณน้องชาย
" ช่วงนี้รู้สึกใจเต้นแปลกๆเวลาอยู่กับมาซายะล่ะ "
" ผมว่าท่านพี่อาจจะเป็นโรคหัวใจนะครับ "

>>586 นิยายวายสินะ....
แล้วคาบุตัวจริงไปอยู่ไหน สิงร่างไซซายะแทนเรอะ 55555

>>588 ต่อด้วยไซซายะตัวจริงไปสิงร่างเจ้าแม่สินะ

>>589 เจ้าแม่จะพูดภาษาคนหรือแบ๊กๆวะเนี่ย 5555555

>>590 แบ๊กๆ //หนีออกจากบ้านไปตามหาหัวใจ

>>314 ชอบอ่ะ

>>308 ชอบอ่ะ

>>309 ชอบอ่ะ

>>353 ชอบอ่ะ

>>592-595 โทรล? ถ้าไม่ใช่ก็อย่าปั่นมู้ มันน่ารำคาญ

>>384 ->>385 ชอบอ่าา

>>531 อ๊ายยย~อยากอ่านต่ออ่าา

>>549 อ่านแล้วเลือดพุ่งเลยอ่ะ//เช็ดกำเดา-.,- #โซตะ(คันตะ,ยูกิโนะ) #ทีมฮาเร็ม #ประธาน[ประธานนักเรียน,ประธานชมรม(ฟุตบอล,บาส,เบสบอล)]#นายบ้าหมา #เพื่อน#จอมมาร#ตัวประกอบ#คานซัง#ฟู้ดซัง #ท่านพี่...ฯลฯ

>>561 แต่งต่อๆๆๆ

>>596 โทรล?ขอโทษทีเราเปล่าปั่นพอดีมือมันลั่นก่อนน่ะ ปกติเราไม่ค่อยพิมพ์ยาวเท่าไร มือเลยไปก่อนนะ ขอโทษด้วยจ๊าv_v

>>592-395
>>597 -600

มึงอย่าปั่นสิ มันไม่ใช่หน้านิยายที่มึงอ่านแล้วคอมเม้นท์รัวๆ เป็นตอนๆ นะมึง
ถ้ามึงชอบมึงก็เขียนในเม้นท์เดียวก็ได้ รัวโพส แถมเขียนเหมือนกันทุกอัน รู้สึกหาความดีใจที่ได้คอมเม้นท์แบบนี้ไม่เจอเลยวะ

>>602 ตั้งแต่ >>592-600 ยกเว้น >>596 เลยมึง มาทีละกระหย่อมๆ มู้ก็เด้งเอาๆ ถ้าห้องอื่นมาด่ากูจะไม่แปลกใจเลย
ปล.ดูจากสภาพกูเดาว่าโม่งใหม่
>>601 คราวหลังจะพิมพ์อะไรก็ใช้รีพลายเดียวพอ ถ้าจะหวีดโม่งฟิคเก่าๆมึงก็บอกชื่อเรื่องไปก็ได้ ไม่ต้องแทคยังได้เลย ปกติไม่พิมพ์ยาวแต่ที่นี่ไม่ใช่ห้องแชทว่ะ กรุณาอ่านไกด์ข้างล่างก่อนก็ดี

ไหนๆเราก็มีฟิคมะหมาแล้ว อยากได้ฟิคที่เรย์กะเป็นกระต่ายจริงๆบ้างจังเลยค่ะ 555555

คิดถึงเจ้าแม่เหลือเกิน วนเวียนอ่านซ้ำไปมาจนน้ำตาแทบไหล ท่านฮิ หายไปไหนกันน้า ~

>>604 กูเคยมีฟิคที่แต่งๆแล้วดองไว้อยู่ว่ะ เรย์กะเป็นนุ้งต่าย ฟลัฟฟี่ นุ่มๆฟูๆ แต่แต่งไม่จบซักทีเลยไม่ได้ลง 55555

>>606 ลงมาเพื่อความชุ่มฉ่ำในนี้ให้เป็นกระสัยก็ได้มึงถถถถ
>>604 คาบุ: ชูสุเกะ...นายเลี้ยงกระต่ายตั้งแต่เมื่อไหร่

เมื่อไหร่ได้อ่านต่อ

ตอนนี้กูติดการ์ตูนเรื่องนึงมาก ชื่อเรื่อง jishou akuyaku reijo na konyakusha แนวๆเกิดใหม่เป็นนางร้ายในเกมที่เคยเล่น

ฟีลแม่งคล้ายๆเจ้าแม่กับจอมมารเลย นุ้งเบอร์เทียผมม้วนๆเห็นแก่กินเหมือนเจ้าแม่ แต่กูว่าความกาวเจ้าแม่ชนะขาด น้องเบอร์เทียดูซื่อจนเซ่อเหมือนหมาน้อย แต่เจ้าแม่ยังมีรัศมีของราชินีอยู่ ส่วนเจ้าชายกับจอมมาร กูให้เจ้าชายชนะไปเพราะดูมีความซาดิสม์สูงกว่า แต่พื้นฐานนิสัยแม่งน่าจะไม่ต่างกัน แถมชอบหลอกกินเต้าหู้นางเอกเนียนๆเหมือนกันอีก ใครสนใจไปหาอ่านได้ กูแนะนำ

กูเคยอยากแต่งฟิคเจ้าแม่ฟีลแบบ Alice in wonderland ให้วาคาบะเป็นกระต่ายขาว เจ้าแม่เป็นอลิซ เจ้าหมาบ้าเป็นคนเฝ้าทางกับม้าที่รัก(?) เอ็นโจเป็นมังกรบนหอคอย คาบุรากิเป็นราชาแดงใจร้าย ยูกิโนะคุงเป็นราชาขาว ปรากฏว่าเขียนไปได้สักพักมือไปเผลอลบ กู้คืนไม่ทันด้วย เลยไม่คิดจะต่ออีกเลย 55555

>>609 กูก็อ่านอยู่ มีนิยายด้วย สนุกมากกกกก ว่าแต่หลอกกินเต้าหู้หมายความว่าไงหรอ

>>611 เป็นสำนวนในภาษาจีน แปลว่าแต๊ะอั๋ง ถึงเนื้อถึงตัว

>>609 เจ้าชายชนะแน่นอนอยู่แล้ว ปักแล้วว่าเป็นพระเอก ทำอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น เป็นคู่หมั้นกันอีกต่างหาก เห็นกันชัดๆ เลยว่า S ใส่สุดๆ ตัดภาพมาที่เอ็นโจ... สาวยังไม่อยากเป็นเพื่อนด้วยเลย ได้แต่มองห่างๆ ทำเนียนเข้าใกล้ เจ้าแม่ก็เอาแต่หลบ ชาตินี้คงไม่ได้เห็นจอมมารเป็นจอมมารแบบจริงๆ จังๆ แน่เลยอ่ะ แง

>>613 กูว่าสองคนนี้ซาดิสม์พอกัน แต่เอ็นโจดูจะยั้งๆมือมากกว่าเจ้าชาย อาจจะเพราะยังไม่ได้เป็นอะไรกันแถมยังไม่แน่ใจกับท่าที
แต่ถ้าเจ้าแม่ได้จอมมารเป็นแฟนจริงๆล่ะก็ กูว่าใส่ไม่ยั้งอะ ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกันยังชอบไปแตะเนื้อต้องตัวเขา หาเรื่องอยู่ใกล้ๆ แถมยันแตกตอนเขาไปสนิทกับชายอื่น ถ้าได้เป็นแฟนกันกูว่าอีตานี่มันต้องหาเรื่องคลุกวงในนุ้งต่ายตลอดแน่ๆ

>>591 แล้วเจ้าแม่ในร่างไซซายะก็ไปเจอ เบียทริสและนายบ้าหมา เกิดเป็นรัก3เศร้า

ฮิโย่วกลับมายัง โย่ว โย่ว

ย้อนกลับไปอ่านช่วงท่านอิมาริมีแฟน ตอนไปเที่ยวก็พูดเรื่องแฟนให้ท่านไอระฟังด้วย คงรักประมาณนึงเลยป่ะ แล้วมันเกิดไรขึ้นหลังจากนั้นวะ? เป็นเหตุผลที่ท่านอิมาริกลายเป็นคาสโนว่าปะวะ?

>>617 ไม่มีบอก แต่ท่านพี่ดูไม่ชอบใจตอนพูดถึงแฟนอิมารินะ 555555555

หรือว่ามีเรื่องทำให้เจ็บใจจากแฟนเลยเป็นคาสโนว่า?

>>618 แฟนที่ว่าก็คงท่านพี่เอง แต่เวลาเล่าต้องปรับเรื่องว่าเป็นผญ.ไรประมาณนี้

>>619 กูว่าอิมาริก็เจ้าชู้ไหลลื่นมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ ดูจากการทรีตเรย์กะที่เอานั่นนี่มาฝากตั้งแต่เป็นเด็กประถม รู้ใจผู้หญิง พูดจาฉอเลาะเก่งด้วย

>>617 หหรือจะเป็นคนเดียวกะที่ถือมีดมาแทง?

>>617 ไม่น่านะ ตอนที่ท่านพี่เล่าเรื่องสมัยไปทัศนศึกษาที่นอนห้องเดียวกับท่านอิมาริก็เล่าประมาณว่าตอนกลางคืนพวกผู้หญิงของท่านอิมาริก็วุ่นวาย ลำบากท่านพี่ อะไรทำนองนี้ไม่ใช่เรอะ (มั้ง กูจำไม่ได้แล้ว ไม่ได้อ่านย้อนนานมาก) ฮีน่าจะเป็นแบบนี้มาซักพักแล้วแหล่ะ

ปล.พวกนางน้อยๆท่านอิมาริก็ลำบากเมียหลวง?อย่างท่านพี่ที่ต้องมานั่งอบรม

>>623 เปล่า อิมาริต่างหากที่เล่าว่าตอนไปทัศนศึกษาที่ปารีส แอบหนีไปเที่ยวตอนกลางคืน กลับมาตอนเช้าเจอท่านพี่ตื่นมารออยู่ แถมอิมาริคุยโทรศัพท์กับสาวก็ไล่ออกจากห้อง ฟีลแม่งโคตรผัวเมียเลย เพื่อนที่ไหนเขาจะถ่างตาตื่นมารอเพื่อนที่แอบหนีเที่ยวกันน้า

>>624 มึงอ่านยังไงถึงเข้าใจแบบนั้นได้ว่ะ

>>625 ก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ กูไปเปิดเช็คมา โควทตอน 237 มาให้ดูเลยละกัน เป็นตอนอิมาริมาบ้านคิโชวอินแล้วคุยเรื่องไปทัศนศึกษาเมืองนอก ท่านพี่นอนห้องเดียวกับอิมาริ

"จริงด้วย นึกออกแล้ว ระหว่างเดินทางฉันพักอยู่ห้องเดียวกับทาคาเทรุตลอด แต่ตอนกลางคืนพอแอบย่องออกไปแล้วกลับมาตอนเช้า ก็เจอทาคาเทรุที่ตื่นอยู่แล้วรอรับด้วยสายตาเย็นชาสุดๆเลยล่ะ"
"กลับเช้า ไม่ทราบว่าไปไหนมาทั้งคืนหรือคะ"
"อ๊ะ อยากฟังจริงๆเหรอ"
"อย่าฟังนะ เรย์กะ เดี๋ยวหูจะเน่า"

ท่านอิมาริไปทำอะไรบัดสีบัดเถลิงขนาดหูฉันจะเน่าเลยเหรอคะ

"จะว่าไปมีอยู่ครั้งหนึ่งโดนทาคาเทรุไล่ออกจากห้องมือเปล่ามีแต่เสื้อผ้าติดตัวด้วยนะ"
"เพราะนายเอาแต่พร่ำพูดว่าเฌอแตม มองอามัวร์ทางโทรศัพท์ตอนดึกดื่น แถมยังเพ้ออะไรเหมือนผีเข้าตลอดน่ะสิ"

ท่านอิมาริได้สานสัมพันธ์กับสตรีในท้องถิ่นด้วยหรือคะ

กูเข้าใจผิดตรงไหนบอกที แถมไม่เห็นมีบอกเรื่องผู้หญิงห้องอิมาริวุ่นวายอะไรเลย แต่เรื่องฟีลลิ่งอิมาริท่านพี่เหมือนผัวเมียกันคือการจิ้นของกูเอง ก็โมเมนต์มันให้อ่ะมึง กูก็จิ้นเล็กๆน้อยๆพอหอมปากหอมคอไง

>>625 แล้วมึงเข้าใจแบบไหน เผื่อกูพลาดอะไรไป

เห็นกระทู้เหงาๆเลยมาแปะฟิคไว้
AU Hanahaki Verse (1/2)
------------------------------------------

คืนนี้เป็นคืนทานาบาตะ ตระกูลคาบุรากิที่ชอบจัดงานเลี้ยงรื่นเริงก็ไม่พลาดที่จะจัดงานเพื่อให้คนในแวดวงธุรกิจได้มาพบปะพูดคุยกัน แขกเหรื่อในสังคมชั้นสูงถูกเชิญมามากมายให้ร่วมงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ตระการตา รวมไปถึงตระกูลคิโชวอินด้วย

คนที่เขารอคอยมาถึง แม้จะเห็นจากระยะไกล แต่ชูสุเกะก็รู้ทันทีว่าคือเธอ

ดวงตาเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวใบหน้าสวยหวานเหมือนตุ๊กตาและผมม้วนอันเป็นเอกลักษณ์ วันนี้เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวสลับฟ้าอ่อนดูเป็นลวดลายที่งดงามอ่อนช้อย เขาเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องแฟชั่นของผู้หญิงนักหรอก รู้แต่ว่าเธอใส่แล้วดูดีเอามากๆ

ในสายตาเขา ไม่มีใครสวยเท่าเธอเลยแม้แต่คนเดียว

มีผู้ชายเข้ามาทักทายเธอหลายคน หนึ่งในนั้นคือรุ่นน้องใน Pivoine ที่หมู่นี้ดูจะสนิทสนมกับเธอขึ้นมา เพราะการติวสอบอย่างเคี่ยวเข็ญของมาซายะ และตอนนี้ก็พูดคุยกันดูท่าทางสนุกสนาน

เรย์กะอาจจะคิดว่าเหล่ารุ่นน้องนั่นคือเพื่อนร่วมชะตากรรม แต่เขามองเห็นสายตาโลมเลียอย่างเปิดเผยของผู้ชายพวกนั้นที่จับจ้องผิวขาวๆที่โผล่พ้นร่มผ้า ความไม่พอใจก็พุ่งวาบขึ้นมาจนเกือบจะควบคุมตัวไม่อยู่

ถ้าทำได้เขาก็อยากไปแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เดินตามติดไม่ห่าง โอบเอวเธอไว้พร้อมกับส่งยิ้มให้กับผู้ที่คิดจะลองของว่าอย่าแม้แต่จะคิด

แต่เขาทำไม่ได้ ในเมื่อเราทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันไปมากกว่าเพื่อนร่วมชั้นปีที่โรงเรียน

และตอนนี้ยุยโกะยืนอยู่ข้างๆอีกต่างหาก

คงเป็นเพราะชูสุเกะเคยทิ้งยุยโกะไว้ให้อยู่กับกลุ่มผู้ชายในงานชมซากุระ วันนี้เธอก็เลยตามติดไม่ปล่อยและไม่ยอมให้คลาดสายตา

ชูสุเกะยอมรับว่ามันเป็นอะไรที่น่าเบื่อเอามากๆที่ต้องมายืนฟังผู้ชายที่พยายามจะพูดคุยกับยุยโกะด้วยถ้อยคำหวานเลี่ยน และเขาก็ไม่สามารถไปไหนได้ นี่มันถูกลงทัณฑ์ชัดๆ

ถึงอย่างนั้น สายตาเขาก็ยังจับจ้องที่เรย์กะ มองอย่างตั้งใจจนรู้ด้วยซ้ำว่าเธอหยิบเครื่องดื่มอะไรบ้าง แถมยังต้องเผลอห้ามไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมาตอนที่เห็นเธอทุ่มเถียงอะไรซักอย่างกับไมฮามะ แต่ดูเหมือนจะพ่ายแพ้กลับมา

ในหัวเขาคิดแต่จะหาวิธีปลีกตัวออกจากที่ตรงนี้แล้วไปอยู่กับเธอ จะใช้ข้ออ้างไหนดีนะ

ยังไม่ทันจะนึกอะไรออก หัวใจเขาก็พลันกระตุกวาบเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของเขาเดินไปทางนั้น ทั้งคู่คุยอะไรกันไม่ทราบ แต่มาซายะก็หันมาตบหลังเธอเบาๆ ดูคล้ายกับจะโอบไหล่และพาเดินเข้าไปในสวนที่เต็มไปด้วยดอกไม้บานสะพรั่ง

น่าแปลกที่ภาพการคุยระหว่างเธอกับผู้ชายหลายๆคนไม่ทำให้บาดตาได้มากเท่ากับการที่เธอไปกับเพื่อนสนิทของเขาเอง ใจเขาทั้งร้อนรนและกระวนกระวายอยากจะตามไปขัดขวางให้รู้แล้วรู้รอด ความทรมานแผดเผาจนรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดทั่วทั้งร่างกาย

“เป็นคู่ที่สมกันดีจังเลยนะ” เสียงยุยโกะพูดขึ้นข้างๆ เธอเองก็มองตามแผ่นหลังของทั้งคู่ที่ค่อยๆหายลับไปในความมืดของสวนดอกไม้แล้วค่อยๆหันมามองเขา “คิดว่าอย่างนั้นมั้ย ชู”

ชูสุเกะยิ้มเฝื่อนๆกลับไปให้แทนคำตอบ

ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ เขารู้อยู่แล้วล่ะ

บุตรสาวจากตระกูลคิโชวอินที่เพียบพร้อมทุกด้านไม่ว่าจะเป็นคุณสมบัติ รูปสมบัติ หรือทรัพย์สมบัติ สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่ดึงดูดให้ผู้คนมากหน้าหลายตาเข้าหา แต่คนที่คู่ควรจะได้ยืนเคียงข้างเธอจริงๆ ชูสุเกะคิดว่ามีแค่มาซายะเพื่อนสนิทของเขา มันเป็นความจริงที่เขาเองก็ต้องยอมรับ

เขาเห็นสายตาชื่นมื่นจากมาดามคาบุรากิที่มองตามสองคนนั้นไปด้วยเหมือนกัน

มาดามเองก็ดูจะถูกใจเรย์กะมากเป็นพิเศษ อาจจะมากกว่าเด็กผู้หญิงคนอื่นๆที่เข้ามาใกล้ชิดกับมาซายะด้วยซ้ำ เธอมักจะเอ่ยปากให้มาซายะชวนคุณหนูจากตระกูลคิโชวอินมาเที่ยวเล่นที่บ้านเป็นประจำ แต่มาซายะปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อใยทุกครั้ง

แต่ช่วงหลังมานี้ ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนดีขึ้นมาก จากเดิมที่มาซายะไม่เคยแคร์ผู้หญิงคนไหนนอกจากยูริเอะและคุณทาคามิจิ ก็มีเรย์กะเพิ่มขึ้นมาอีกคน ถ้าหากมาซายะคิดจะหันมองเรย์กะซักนิด แทนที่จะไปไล่ตามคุณทาคามิจิก็คงจะลงเอยกันได้ไม่ยากเย็น

อาการแสบและคันเกิดขึ้นในลำคอกับช่วงอก ชูสุเกะยกมือขึ้นปิดปากก่อนจะไอออกมา

เอาอีกแล้ว

กลีบดอกไม้สีขาวสามสี่กลีบหลุดร่วงออกจากปาก ชูสุเกะรีบซ่อนมันไว้อย่างมิดชิดในกระเป๋าเสื้อสูทก่อนที่ใครจะสังเกตเห็น โชคดีที่ยุยโกะหันไปคุยกับผู้ชายคนหนึ่งที่พยายามชวนเธอไปบ้านพักตากอากาศ และผู้ชายคนอื่นๆก็ไม่ได้สนใจเขาเพราะมัวแต่จับจ้องยุยโกะอยู่

ชูสุเกะยิ้มขื่นๆตอนสัมผัสกับกลีบดอกไม้ในกระเป๋า

เขามีอาการนี้มาตั้งแต่ม.1 คราวแรกมันก็เป็นแค่อาการไอเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร และคิดว่ามันคงหายไปเองตามกาลเวลา แต่เขาก็คิดผิด

ยิ่งนานวัน มันก็ยิ่งฝังรากลึก เติบโตแผ่กิ่งก้านสาขาในตัว ชอนไชจากหัวใจเข้าไปในปอดคล้ายกับปรสิต แต่ก็เป็นปรสิตที่งดงามเหลือเกินเมื่อเขาได้เห็นภาพเอ็กซเรย์ของปอดตัวเองที่มีสิ่งที่คล้ายกับดอกไม้เติบโตอยู่ข้างใน

Hanahaki Disease คือชื่อของอาการที่เขาเป็นอยู่นี้

ที่มาของโรคนี้ก็ช่างประหลาดหาสาเหตุไม่ได้ มันจะเกิดขึ้นกับคนที่ตกหลุมรักอีกฝ่ายข้างเดียวเท่านั้น และใช่ว่าจะเกิดได้กับทุกคนที่มีรักข้างเดียว อย่างมาซายะที่แสดงออกว่ารักยูริเอะเป็นบ้าเป็นหลังจนถึงขนาดหนีไปฆ่าตัวตายเพราะผิดหวังกับความรัก ยังไม่มีอาการของโรคเลยสักนิด

“ชู คอแห้งจังเลยล่ะ”

“งั้นกลับเข้าไปข้างในกันมั้ย จะได้หาอะไรดื่มด้วยไงล่ะ”

ทีแรกเขาก็คิดว่าจะเดินเข้าไปในสวนเพื่อตามหาสองคนนั้น แต่ยังไงมาซายะก็ต้องกลับมาที่โถงกลางเพื่อเล่นเปียโนให้แขกฟังตามกำหนดการณ์อยู่แล้ว

อีกอย่างเขากลัว...กลัวเหลือเกินว่าจะเข้าไปเห็นภาพที่อาจทำให้อาการไอเป็นดอกไม้ย่ำแย่มากไปกว่านี้อีก

รออยู่ในห้องโถงใหญ่ไม่นาน มาซายะกับเรย์กะก็กลับมา สีหน้าดูเหนื่อยๆพาให้สงสัยว่าไปทำอะไรกันมา

เมื่อเขาเข้าไปทัก เรย์กะก็ดูกระอักกระอ่วนแบบเห็นได้ชัด แสดงทีท่าว่าไม่อยากอยู่ใกล้เขาและมองตามมาซายะด้วยสายตาเว้าวอนเหมือนจะขอความช่วยเหลือ

“คิโชวอิน ไปกินโซเม็งทานาบาตะซะสิไป”

มาซายะหันกลับมาบอกว่าอย่างนั้น คราวนี้สีหน้าของเธอก็เลยดูดีขึ้นมาจากเดิมนิดหน่อย

“....เอ่อ ท่านคาบุรากิอุตส่าห์แนะนำมา ฉันเลยคิดว่าจะขอตัวไปรับประทานโซเม็งเสียหน่อยนะคะ”

เรย์กะกล่าวคำอำลาตามมารยาทก่อนจะเดินตัวตรงอย่างสง่างามไปหาพี่ชายของเธอ เขาเองก็ถูกยุยโกะควงแขนไปอวดคนนั้นคนนี้อีกเหมือนกัน เส้นทางของเราสองคนเหมือนค่อยๆไกลห่างกันออกไปทุกทีเหมือนสาวทอผ้ากับหนุ่มเลี้ยงวัวไม่มีผิด ต่างกันแค่สาวทอผ้าผมม้วนไม่ได้มีความรู้สึกรักใคร่ใดๆให้หนุ่มเลี้ยงวัวเลย

แต่เมื่อชูสุเกะหันไปมองเรย์กะเป็นหนสุดท้ายก่อนจะถูกยุยโกะลากไปอวดคนอื่น เขาก็ได้เห็นภาพที่ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น

ในมุมเล็กๆของงานที่ไม่ได้เป็นจุดสนใจมากมายนัก เรย์กะได้ยกมือขึ้นปิดปากและไอออกมา ดูเผินๆมันก็อาจจะเป็นแค่อาการไอธรรมดาทั่วไป แต่คนที่มองแต่เธออย่างเขาก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกตินั่น

แม้จะแค่ไม่กี่วินาที แต่กลีบดอกไม้สีชมพูอ่อนกลีบเล็กๆได้ร่วงออกจากปากของเธอ เรย์กะรีบซ่อนมันไว้ในผ้าเช็ดหน้าอย่างมิดชิดก่อนจะหันไปยิ้มแย้มให้กับคนที่เดินเข้ามาทักทาย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

อาการที่ว่านั่นไม่ต่างอะไรจากเขาเลยแม้แต่นิด

----------------------------
TBC.

เวิร์สนี้เป็นเวิร์สที่มาจากมังงะเรื่อง Hanahaki Otome ฮานะฮากิมาจากคำว่า 花(Hana) แปลว่าดอกไม้ และ 吐きます(hakimasu) แปลว่าอาเจียน แปลรวมกันตรงตัวคืออาเจียนเป็นดอกไม้

ฮานะฮากิเป็นชื่อโรคในเวิร์สนี้ เกิดขึ้นกับคนที่รักเขาข้างเดียว ยิ่งมีความรู้สึกรุนแรงมากเท่าไหร่ดอกไม้ก็ยิ่งโตเร็วขึ้นแล้วคอยทำให้เจ็บปวดจนร่างกายต้องขับความรู้สึกนั้นออกมาด้วยการไอและอาเจียนเป็นดอกไม้ ถ้าปล่อยไว้ดอกไม้ก็จะกัดกินร่างกายผู้ป่วยไปจนกว่าจะตาย วิธีแก้คือต้องสารภาพรักแล้วสมหวัง อีกทางคือผ่าตัดเอาดอกไม้ออก แต่จะมีผลข้างเคียงคือไม่สามารถรักคนคนนั้นได้อีกต่อไป แต่หนักๆมากก็คือรักใครไม่ได้อีกเลย ส่วนใหญ่ผู้ป่วยเป็นโรคนี้เลยเลือกยอมตายดีกว่าจะลืมคนที่รัก

พอดีวันนี้กูอ่านเรนเวิร์สอีกรอบแล้วลองเปิดหาเวิร์สอื่นๆว่ามีอะไรมั่ง เห็นเวิร์สนี้ดู angst ดีเลยหยิบมาเขียน

>>628 ขอบคุณโม่งฟิค โฮ เศร้าจังเลย จอมมารกับท่านเรย์กะ ถ้าสารภาพไปจะสมหวังมั้ยนะ TT^TT

>>628-629​ ของโคตรดี​ แง๊​ กูกราบงามๆสามสิบทีเลยจ่ะแม่

>>631 อิหยังวะ

ผิดมู้ปะเนี่ย

>>634 โทรลน่ะ มันไปฟลัดกระทู้แบบนี้ทุกห้อง ตอนนี้แจ้งแอดมินไปแล้ว

ฟิคมึงดีมาก อห ใจกูปวดร้าว ฮือออออออออ ขอบคุณมากๆๆๆๆ

คือหายไปแล้วเจอเเฟนแอาร์ตในพิกซี่คิดถึงเลยมาเปิดทู้อ่าน กลับมายังเห็นเพื่อนโม่งอยู่คดชื่นใจเลยว่ะ

เข้ามาส่องด้วยความหวังทุกวัน ก่อนจะจากไปอย่างสิ้นหวัง......

ใครได้ภาษาญี่ปุ่นช่วยส่องในนาโร่ให้หน่อยได้ป่าวว่ามีใครมาพูดถึงบ้างมั้ยอะ มันมีพวกคอมเม้นปะ?

>>628 >>629 ขอบคุณโม่งฟิก

>>628-629​ กูชอบเวิร์สเน้!!! ไม่คิดว่ามีใครจะแต่งเล๊ยยย ขอบคุณมากกกกกกก เลิฟยู้วววว

วันก่อนกูเห็นในทวิตว่าคนแต่งที่ลาไปคลอดเค้ากลับมาอัพนิยายหลังจากผ่านไปเก้าปีว่ะมึง เรายังต้องมีความหวังต่อไปใช่มะะะ ท่านฮิโยโกะะะ

เพิ่งกลับไปอ่านใหม่อีกรอบจนถึงตอนล่าสุด นานๆทีกูจะเจอนิยายชายหญิงที่ถูกจริตกับนางเอกนะเนี่ย ฮืออออ

>>642 กูเผลออ่านผิด นึกว่ามึงมีข่าวว่าท่านฮิโยโกะจะกลับมาแต่งหลังจากนี้ 9 ปี ดีใจเก้อเลยกู

>>628-629 กี๊ดดดดดดดดดดดด ของดจีย์ ขอบคุณมากค่าาา อยากอ่านต่อแล้วเนี่ย YwY

เอิ่ม ถ้าจะต้องรอถึง 9 ปีจริงๆ นี่... คือต้องให้ลูกเข้าเรียนขั้นประถมไปจนกว่าจะเข้าที่เข้าทางเลยนะ รึควรจะคิดว่ายังดีกว่ารอลูกขึ้นมัธยมดีวะ

>>644 ถึงจะต้องรอ 9 ปีก็ยังดีใจสินะ เอาจริงๆ เผลอแป๊บเดียวก็จะ 2 ปีแล้วนี่หว่า

แบบนี้กุต้องรักษาตัวดีๆ เลยนะ กลัวเป็นอะไรไปก่อนได้อ่านตอนจบ

>>647 คงฟีลเดียวกับที่แม่กูรอคำสาปฟาโรห์กับหน้ากากแก้วจบ
แม่ขา หนูเข้าใจแม่แล้วค่ะ...

เง้อ 2 ปีผ่าไปไวมาก

ผ่านไม่ใช่ผ่า

ผ่าไปไวจริงๆ ด้วยเนอะ
รู้ตัวอีกทีก็แก่กว่าพวกท่านเรย์กะไปอีกปีซะแล้ว
ความชรานี่เป็นศัตรูของหญิงสาวจริงๆ

>>651 หยะ...อย่ามาพูดเรื่องอายุแถวนี้!!!!
มึงแค่!!!เลยวัยม.ปลายมา กูนี่สิเลยวัยท่านพี่แล้ว orz
แต่ว่าในโม่งอาจจะมีวัยทานุกิก็ได้นะ ท่านอาวุโสได้โปรดเผยตัวออกมา!!!

>>652 จ- ใจเย็นๆ ก่อนนะคะเพื่อนพ้องสาวโม่ง /จับบ่ามึง

คือบับ... ความหมายของกูก็คือ แก็ปอายุกูกับแก๊งท่านเรย์กะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งปีแล้ว พูดแบบง่ายๆ คือ กูแก่กว่าเดิมอีกหนึ่งปีแล้วนั่นเอง (ในขณะที่ตลค. ในเรื่องอายุเท่าเดิม)

มึงไม่ต้องห่วงนะโม่งเพื่อนรัก กูก็วัยทำงานเหมือนกันจ้ะ /กอดคอร้องไห้ไปกับมึง

เรื่องนี้คนวัยทำงานอ่านเยอะนะ กูเองก็เลย...วัย...ท่านพี่...ไปแล้ว...เหมือนกัน

กรี้ดดด กุเลยวัยท่านพี่ไปอี้กกกก~

กรี๊ดดดดดดดด กูวัยพอๆกับท่านพี่ แต่จิตใจยังเท่าท่านเรย์กะนะ หุหุ

>>656 แต่ถ้านับอายุรวมวิญญาณของชาติที่แล้วด้วย เจ้าแม่ก็เป็นคุณป้าคนนึงนะ //หลบตีน

>>648 หยาบคาย​มากค่ะมึง
กูรอหน้ากากแก้วจบมาตั้งแต่ประถมแล้ว แอบดีใจที่มีเล่มใหม่ออกมาเล่มนึง จนตอนนี้แทบไม่มีความหวังใดๆแล้ว 😭