<<Fan Fic : เอ็นโจ ชูสุเกะ PoV Chapter 12 >>
การเฉลิมฉลองสอบเข้าของนักเรียนมัธยมปลายจัดขึ้นในวันที่เย็นสบายของเดือนเมษายน บรรยากาศงดงามด้วยอากาศสดชื่น และกลีบดอกซากุระที่พลิ้วไหวในสายลม
ผมนั่งอยู่แถวหลัง ล้อมรอบด้วยกลุ่มของผม และเมินเฉยสายตาเร่าร้อนที่จ้องมาจากนักเรียนคนอื่นๆ บนเวที ประธานนักเรียน โทโมเอะ เซ็นจุ กำลังกล่าวต้อนรับนักเรียนใหม่ ต่อด้วยมาซายะ ที่เมื่อก้าวขึ้นเวทีปุ๊บ ผมก็ได้ยินเสียงผู้คนสูดหายใจเข้า ช่าย ลูกชายผมหล่อใช่มั้ยล่ะ?
ผมดูมาซายะขึ้นกล่าวสุนทรพจน์เป็นตัวแทนนักเรียนใหม่ คนบางส่วนดูเหมือนจะตกหลุมเสน่ห์ไปแล้ว ผมรู้ ความป๊อบของมาซายะน่าจะเพิ่มขึ้นอีกแล้ว กลุ่มบางกลุ่มเริ่มส่งเสียงเอะอะทุกครั้งที่มาซายะกวาดตามองรอบเวที และผมก็คิดไอเดียสนุกๆ ออก ประมาณว่าน่าจะลองขว้างอะไรสักอย่างใส่คนพวกนั้นเพื่อบอกให้พวกเขาเงียบซะที
ในที่สุดพิธีต้อนรับก็จบลง มาซายะลงจากเวที แล้วเราก็เดินไปตรวจสอบห้องเรียนที่ถูกแปะไว้ด้านนอกหอประชุมด้วยกัน
พอเจอชื่อตัวเองแล้ว ผมก็ไล่ดูรายชื่อเพื่อนร่วมห้องของผม
เพื่อนร่วมห้องผมไม่มีทั้งมาซายะและเรย์กะ เฮ้อ...
-
"ผมเอ็นโจ ชูสุเกะครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"
ผมยิ้มอย่างสุภาพและเมินเสียงปรบมือจากนักเรียนในไปเสีย เมื่ออาจารย์พยักหน้า ผมก็นั่งลง คนอื่นๆ ก็ทยอยแนะนำตัวต่อทีละคน
ผมเหม่อมองออกนอกหน้าต่างอย่างเบื่อหน่าย ห้องนี้ไม่มีคนน่าสนใจเลยน้า
หลังจากที่อาจารย์เลือกตัวแทนห้องเสร็จแล้ว คนอื่นๆ ก็ต้องตัดสินใจเลือกตำแหน่งหน้าที่ต่างๆ กันไป รวมไปถึงการทัวร์โรงเรียนที่จะจัดขึ้นพรุ่งนี้เช้าในชั่วโมงโฮมรูมด้วย ดังนั้น เราก็เลยยุ่งกับเรื่องพวกนี้จนหมดคาบ
-
เมื่อผมกลับถึงบ้าน ก็เห็นคุณแม่นั่งดื่มชาผ่อนคลายอยู่ในห้องนั่งเล่น ผมทักทายคุณแม่ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนกลับเข้าห้อง
พอจะเข้าไป ก็ได้ยินเสียงคนขยับอยู่ด้านใน เมื่อเปิดประตูก็ได้เห็นน้องชายของผมถูกห้อมล้อมด้วยของที่ถูกรื้อออกมาจากในตู้เสื้อผ้า เท่าที่มองจากด้านหลัง เขากำลังถืออะไรสักอย่างอยู่
"ยูกิโนะ?" ผมเรียกเขา วางกระเป๋าลงบนเตียง น้องชายผู้มีผมบลอนด์สว่างก็หันกลับมาและยิ้มสว่างไสวให้ "ท่านพี่ ยินดีต้อนรับกลับบ้านฮะ"
"ไง...ทำอะไรอยู่น่ะ?" ผมถาม เดินไปหาเขา เลือกทางเดินอย่างระมัดระวังท่ามกลางห้องที่ยุ่งเหยิง "ผมจะหาผ้าพันคอสวยๆ ที่ท่านพี่มีฮะ แต่ผมเจอนี่แทน! สวยจังเลย! ยังกับเจ้าหญิงแน่ะ! คนนี้ใครเหรอฮะ?"
"เจ้าหญิงเหรอ?" ผมก้มมองมือของยูกิโนะ เห็นเขาถือรูปเรย์กะจบการศึกษาอยู่
"ยูกิโนะ อย่าค้นของของพี่!" เผลอขึ้นเสียงใส่ยูกิโนะจนได้ ยูกิโนะสะดุ้ง รูปร่วงจากมือ เขามองผมด้วยดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยน้ำตา ก้มหัวพึมพำ "ขอโทษฮะท่านพี่" แล้วไม่พูดอะไรอีก
ถึงจะมารื้อของของผมก็เถอะ...แต่ก็ขอโทษแล้วนี่นะ...
ผมถอนหายใจ ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ น้องชายและหยิบรูปขึ้นมา "โทษทีนะยูกิโนะ พี่ไม่ควรขึ้นเสียงใส่นายเลย" ผมลูบหัวเขาอย่างเบามือ "พี่ไม่ได้โกรธนะ ไม่ต้องกังวล"
"ขอโทษฮะ..."
ผมมองหน้า ก่อนจะเอารูปแตะหัวเขาเบาๆ "ถามพี่ว่าคนนี้ใครใช่มั้ย? เจ้าหญิงคนนี้น่ะ"
"...ฮะ"
ผมส่งเสียงอืมในลำคอเบาๆขณะมองรูป
"เธอเป็นคนที่น่าสนใจและสนุกสนานมากที่พี่รู้จักที่โรงเรียน มีหลายคนไม่กล้าเข้าใกล้เธอเพราะลักษณะภายนอก แล้วเธอก็ไม่ได้ให้เวลากับคนพวกนั้นด้วย แต่จริงๆ แล้วเธอเป็นคนชอบเข้าสังคมมาก แล้วก็สวยมากด้วย ดังนั้นเลยมีหลายๆ คนที่ชอบมาที่ห้องเราเพื่อแอบดูเธอ" ผมกัดริมฝีปาก จำได้ว่าหลายๆ ครั้งมีแฟนๆ ของเรย์กะมาที่ประตูห้องเรียนในตอนที่เราอยู่มัธยมต้นด้วยกันเพื่อแอบดูเรย์กะ หรือในชั้นปีสาม ที่พวกเด็กผู้ชายพูดถึงเธอมากมาย ไม่เหมือนมาซายะหรือผม เธออยู่ในกลุ่มที่ปกป้องเธออย่างดุดัน และไม่ยอมให้คนอื่นเข้าใกล้แม้แต่น้อย...
ผมพูดต่อ "จริงๆ แล้วเธอเป็นคนที่อ่อนโยนและเป็นคนดีมาก ถึงจะน่ากลัวสุดๆ เวลาโกรธก็เถอะ"
"โอ๋~" ยูกิโนะยิ้ม มองรูป "ท่านพี่ ชอบเธอรึเปล่าฮะ?"
ผมมองยูกิโนะ ยิ้มตอบ "เธอเป็นแค่เพื่อน"
สีหน้าของยูกิโนะดูสับสัน " แต่ท่านพี่พูดเหมือนชอบ---"
เสียงเคาะประตูขัดจังหวะคำพูดของยูกิโนะ "นายน้อย มื้อเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ โปรดลงไปรับประทานอาหารด้วยนะคะ"
ผมพ่นลมหายใจเฮือกหนึ่งและยืนขึ้น เก็บรูปกลับเข้าลิ้นชักขณะมองไปทั่วห้อง ต้องให้คุณเมดมาทำความสะอาดซะแล้ว...
"มาเถอะยูกิโนะ ถึงเวลามื้อเย็นแล้วนะ" ผมจูงมือ ดึงเขาไปทางประตู แม้จะขัดขืนเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ตามมาเงียบๆ
"เธอจะมาเป็นคุณพี่สาวของผมมั้ยฮะ?"
"อืมม~ เดี๋ยวก็รู้" ผมตอบขณะเดิน
เอ่อออ ดูจากที่เรย์กะหลบเลี่ยงผมแล้วเนี่ย ถ้าผมอยากให้เธอมาเป็นเจ้าสาว ผมคงต้องพยายามหนักสาหัสเชียวล่ะ...
-