ช่วงบ่ายวันนั้น ระหว่างที่ผมกำลังสนทนากับเพื่อนในห้อง หนึ่งในนั้นก็เล่าว่าพวกเขาเห็นเรย์กะคุยกับสาวๆ ในห้องของเธอเกี่ยวกับผลสอบกลางภาค เห็นว่าพวกเธอโวยวายเสียงดังอย่างไม่สบอารมณ์จนเรย์กะต้องปราม เขาเล่าว่าเรย์กะเอ่ยชมความสำเร็จของผมกับมาซายะที่ครอบสองอันดับแรกไว้ได้ ทั้งที่คราวนี้ต้องแข่งขันกับนักเรียนกลุ่มนอกที่เพิ่งสอบเข้ามา
เพื่อนอีกคนเสริม “ท่านคิโชวอินไม่ค่อยเอ่ยชมใครเท่าไร คราวนี้ท่านเอ็นโจคงทำให้เธอประทับใจจริงๆ นะคะ”
“ใช่แล้ว ท่านชูสุเกะเอาชนะนักเรียนกลุ่มนอกทั้งหมดได้ อัจฉริยะจริงๆ!”
ผมยิ้มตอบอย่างสุภาพ ตั้งใจให้เป็นการยุติการเยินยอของพวกเขา จนกระทั่งหนึ่งในนั้นพูดขึ้น “แต่ท่านมาซายะได้อันดับสูงกว่า คงทำให้เธอประทับใจมากกว่าสินะ”
อ่า...ทำไมถึงเปลี่ยนประเด็นไปที่มาซายะกันล่ะ
“ท่านมาซายะได้ชื่อว่าเป็นจักรพรรดิในงานโรงเรียนตอนมัธยมต้นไม่ใช่เหรอ จำได้ว่าท่านคิโชวอินเป็นเพื่อนร่วมชั้นตอนม.ต้นปีสุดท้ายนี่ เธอคงดีใจมากที่ท่านมาซายะนำชัยชนะมาสู่ทุกคนในห้องได้”
“ฉันได้ยินข่าวลือมาว่าเหตุผลที่ท่านเลือกเพียงฝึกฝนทหารม้าในปีนั้น ก็เพราะต้องการแสดงให้ท่านคิโชวอินเห็นถึงความแข็งแกร่งที่ไม่สามารถโค่นล้มได้”
“อื้อ ฉันก็ได้ยินมาเหมือนกัน! แล้วยังได้ยินมาอีกว่าท่านทั้งสองไปเดทฉลองชัยชนะด้วยกันอีกด้วยนะ”
เดทอะไร? เท่าที่จำได้ เรย์กะไม่ชอบความซื่อบื้อเถรตรงของมาซายะ คอยหลีกเลี่ยงตลอดเวลาต่างหาก
“พูดตามตรงนะ ฉันแปลกใจมากกว่าทำไมครอบครัวของท่านทั้งสองถึงไม่จับคู่ประกาศงานหมั้นสักที ออกจะเข้ากันดีขนาดนี้ ชื่อ ‘คาบุรากิ เรย์กะ’ ก็ฟังดูไพเราะเสนาะหูจะตาย”
“ตัวย่อของท่านเรย์กะก็เป็น KR อยู่แล้ว ฉันว่าให้เป็นสองตัวนี้ต่อไปดีที่สุด”
“ท่านทั้งสองเหมาะสมกันจริงๆ ฉันหมายถึง ท่านคิโชวอินเป็นคนน่ารักมาก ถ้าเธอยืนอยู่ข้างกายผู้เปี่ยมด้วยพลังอำนาจอย่างท่านมาซายะ ความน่ารักของเธอต้องเพิ่มขึ้นแน่ๆ”
ผมกระแทกหนังสือลงบนโต๊ะอย่างแรง ทุกคนหันมองด้วยสีหน้าประหลาดใจ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นร้อนรนในฉับพลัน
“ท่านชูสุเกะ พวกเราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะคะ!”
ผมคลี่ยิ้มสว่างไสว “โอ้ เหรอครับ? ส่วนไหนล่ะที่คุณว่าไม่ใช่ ส่วน ‘คาบุรากิ เรย์กะ’ หรือส่วนที่บอกว่าพวกเขาสองคนเหมาะสมกัน”
“ไม่ใช่ทั้งสองอย่างค่ะ พวกเราแค่คุยเล่นเรื่อยเปื่อย...”
ผมยังคงรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า
“...อืมมม ฉันได้ยินมาจากพี่ชาย เห็นว่าท่านคิโชวอินได้รับคำเชิญจากสภานักเรียนนะคะ”
ผมหุบรอยยิ้มในทันที “หือ? เธอน่ะเหรอ?”
“ค่ะ”
“คุณมิซึซากิก็ได้รับเชิญนะ เขาเคยเป็นประธานนักเรียนมาก่อน เดี๋ยวคงได้เป็นประธานอีกนั่นแหละ”
อารมณ์ของผมแปรเปลี่ยนเป็นขุ่นเคือง
“ปีนี้คงตึงเครียดมากเลยสินะ”
ผมนิ่งเงียบประมวลข้อมูล
ถ้าเรย์กะเข้าร่วมสภานักเรียน เธอจะใช้เวลากับมิซึซากิมากขึ้น แต่คงไม่เป็นอะไรในเมื่อสองคนนั่นไม่ได้ชอบกันแบบนั้น...ใช่ไหม? แต่เรย์กะดูสังเกตหมอนั่นอยู่เหมือนกัน ถ้าหากว่า...
“โย่ ชูสุเกะ- เป็นอะไรน่ะ” ผมได้ยินเสียงเรียกของมาซายะ และเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา
“สวัสดีตอนบ่ายค่ะ ท่านมาซายะ”
“ไง” มาซายะตอบกลับ ผมรู้สึกถึงแรงเขย่าเล็กน้อยที่หัวไหล่ “เป็นอะไรของนายน่ะ”
“...ไม่มีอะไร” ผมตอบ
---------------
(จบแล้ววว) //ผายมือไปตอน 14
พิมพ์ตกเยอะจัง ฮือ ขออภัยกับภาษาด้วยจริงๆ TT^TT