สวัสดี กูคนเขียนเอง
Last posted
Total of 851 posts
สวัสดี กูคนเขียนเอง
รัชทายาทเสิ่นเจิ้น (ภาค เงาแค้นนักเขียนยังตามติด)
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1708786
รัชทายาทเสิ้นเจิ้น ปฐมบท https://fanboi.ch/webnovel/4509/
ชื่อเรื่อง : รัชทายาทเสิ่นเจิ้น 呻吟我的名字,溫暖的特大床
ผู้แต่ง : โม่งสามสิบชีวิต
ชื่อตัวเอก องค์รัชทายาท (นคชาสิงอยู่) : จ้าวเสียวไคว
ชื่อนางเอก ว่าที่ฮองเฮา (มฐสินต์สิงอยู่ : อวี้อ้าอ้า
ชื่อนางร้าย : ยังไม่เลือก
ชื่อขันทีประจำตัวจ้าวเสียวไคว : หั๋มเท่าถัง
ชื่อฮ่องเต้ พ่อจ้าวเสียวไคว : พวกมึงเลือกมาระหว่าง [จ้าวหวังเสียว, จ้าวเสียวหำ, จ้าวไควฮ่อย]
ชื่อสนมเอก 1 : ว่าง
ชื่อสนมเอก 2 : ว่าง
ชื่อสนมเอก 3 : ว่าง
ชื่อสนมเอก 4 : ว่าง
ชื่อแม่ทัพ พ่อของอวี้อ้าอ้า : พวกมึงเลือกมาระหว่าง [อวี้เสียวอ้า, อวี้อ้าแทง, อวี้เหวินอ้า]
ชื่อองครักษ์ ของจ้าวเสียวไคว : หวังไล่ปี้
ชื่อที่ว่างอยู่
[อู้อวี้อ้า, อู้อ้าอวี้, หวังเสียวเจ้า, ปี้เสียวหยู่, ปี๋หยู่จ้าว, หวังปี้หยู่, ฉีปี้เสา, หวังสีซื่อซื่อ, เกาฉู่เจี๋ยว, ปี้หยู่จ้าว, ฉีเฉาเฉา, ปี้เหมยล่า, ฉี่ซู่ซู่, ฉี่ซู่ซ่า, สีเสียวเป่า, โหลวสีโหลว, โหลวสีเหี่ยว, โหลวสีเหย, อี๋แหวะแหวะ, อี๋จะแหวะ, อี๋เอ๋นอี๋ (อี๋ เหม็นxี), อี๋หวี๋เฉา, อี๋หวี๋บูด, เจี้ยวยื้อเป้า]
(แปะไว้ก่อน ข้อมูลบางส่วนคือเปลี่ยนแล้ว)
ข้อมูลตัวละครที่ถูกเสนอมา
- สนมเอก 1 : ปี้หยู่จ้าว : ยศฮีเฟย(สนมผู้มีฮีเป็นอาวุธ)
ประวัติความเป็นมาคือสนมที่มาจากทางเหนือ วัน ๆ ไม่ทำอะไรเอาแต่ปี้ เห็นหน้าฮ่องเต้เป็นต้องปี้ ถ้าฮ่องเต้ไม่อยู่ก็ต้องหาอะไรมา...
ด้วยความอยากปี้ตลอดเวลา และรู้สึกว่าฮ่องเต้ตอบสนองไม่ทันใจ วันหนึ่งก็เลยตัดสินใจคบชู้!! << เผื่อมึงจะใช้เป็นปม
- สนมเอก 2 : ฉีเฉาเฉา : ยศฮ๋อยเฟย (สนมผู้มีดีแต่xี)
เข้าหวังมานานกว่าสนมเอกคนอื่น ตอนเข้ามาแรก ๆ คือ xีฮิตถูกใจฮ่องเต้มาก ฮ่องเต้เลยมาหาเช้าเย็น
เพราะรับใช้มานาน+โดนมานาน ทุกสิ่งก็มีวันโรยรา xีก็ค่อย ๆ เฉาลงไปในที่สุด แต่ที่ฮ่องเต้ไม่ปลดเพราะเห็นแก่xีที่รับใช้มานาน จัดว่าเป็นxีที่คุ้นเคย
พล็อตย่อยที่ถูกเสนอมา
ลูกเมียหลวงเมียน้อยฟัดกัน
- สนมฟัดกัน
- ธูปราคะที่ใช้ทุกงาน
- นางเอกเป็นสวะ เป็นตัวไร้ค่าของตระกูล
- นางเอกงามล่มเมือง ใครเห็นต้องตะลึง แต่มึงจะใช้แค่ล่มแคว้นไม่ได้ละ ต้องขั้นกว่าไปอีก เช่น ล่มแก่นโลก ล่มชั้นโอโซน ล่มไปถึงดาวพลูโต
ตัวละครที่ถูกเสนอมา
ท่านโหว โหลวสีเหย
เป็นคนฉลาดแต่ไม่ค่อยเฉลียว เป็นเพื่อนขององค์ไทจื่อ มักคอยช่วยอวี๋อ้าอ้า อยู่เสมอ
แต่ความจริงแล้วเขาเป็นคนวางแผนจัดการผู้หญิงทุกคนของไทจื่อ ไม่ให้มีบุตร และค่อยๆใช้
แผนการถีบ สนมนมเนย รอบกายไทจื่อออก เบื้องหน้าเขาคือท่านโหวผู้สุขุม ขวัญใจ คุณหนูน้อยใหญ่
เบื้องหลังคือสโตรเกอร์ ที่แอบเก็บผ้าเตี๊ยวของไท่จื่อไปดม อีกทั้งยังมีคอเล็กชั่นพู่กันจากเส้นผมไท่จื่อ อีกด้วย
ภาพคา http://pin.it/O-2sPzM
ตัวละครที่ถูกเสนอมา
ขอเสนอชื่อสนมตัวร้ายอีกหนึ่ง
ร่านจิงจิง
คุณหนูจากจวนเสนาบดีผู้ชื่นชอบสีม่วงกับแดง ใส่ชุดสีแดงลายม่วงหรือม่วงลายแดง ทาปากม่วงขอบตาแดงหรือขอบตาแดบทาปากม่วง มีรูปร่างอวบอั๋นเสน่ห์เย้ายวนชายใดเห็นเป็นต้องหลง ชอบบริหารเสน่ห์ด้วยการกรีดจามองพร้อมรอยยิ้มยั่ว แต่งตัวเปิดไหล่ขาวจั๊วะอวดความน่าเจี๊ยะ แอบสอยองค์รักษ์มากินแก้เงี่ยนพอกรุบกริบแค่ครึ่งวังชั้นใน
ตัวละครที่ถูกเสนอมา
คนรับใช้ของคุณหนู อวี๋อ้าอ้า
ชื่อ หลีเกี่ยวฮวด ,เสี่ยวฮวด,อาฮวด
เป็นสาวใช้ที่ติดตามคุณหนูมาตั้งแต่เกิด นิสัยขี้เสือก เสือกทุกเรื่อง ชอบยุให้คุณหนูเอาท่านโหว
ลึกๆตัวเองชอบท่านโหว แต่เอาไม่ได้ ถึงพยายามอยู่ก็ตาม ไม่ชอบ จ้าวเสียวไคว เพราะมีหลายเมีย
ใครไม่มีหางก็จับทำเมียหมดแต่ไม่ยอมเอานาง
ชอบเนียนแดกของคุณหนูแล้วบอกว่าตรวจยาพิษ
พล็อตที่ถูกเสนอมา
ความจริงอยากให้เข้าร่างน้องเมียของอ๋อง 4 ชื่อไทเอ๋อหม่ารั่วซึม ผู้ถูกจับคู่ให้หมั้นกับโหว โหลวสีเหย แต่โหวขอยกเลิก การหมั้น นางโหโหมาก เลยตั้งใจว่าจะเรียกร้องความสนใจจากท่านโหว สาวใช้เลยยุว่า แกล้งฆ่าตัวตายสิ คุณหนูบ้านนั้นทำกันได้ผลดี นางเลยตัดสินใจ แกล้งฆ่าตัวตาย ด้วยการดื่มเหล้าพิษ แต่สาวใช้แม่งเสือกวางยาจริงๆ เลยตาย ซะงั้น
รั่วซึมฟื้นขึ้นมา สาวรับใช้ตกใจ กูฆ่ามึงไปแล้วนี่
แต่เสือกไม่ตายอีก เลยตั้งใจจะแอบฆ่าเรื่อยๆ เพราะแอบชอบท่านโหว
ส่วนรั่วซึมก็ ตกใจที่ตื่นขึ้นมาอยู่ในร่างตุ๊กตาแก้วทั้งบอบบาง เลยตั้งใจขุดตัวเอง
กินเนื้อดิบวันละ 4 ชั่ง อกไก่ต้ม กับ ไข่ดิบวัน 50ฟอง
พล็อตที่เคยเสนอมา
จริงๆคือมึงจะให้ตัวเอกเข้าไปในนิยาย นิยายที่จะเข้าก็ควรมีพล็อตหลักของมันตั้งไว้ด้วยปะวะไอ้ครางชื่อข้าสิฮองเฮานอกจากเยกันมันมีอะไรอีกวะ
เช่นอิจารชนตายห่าเข้าร่างคุณหนูสวะ เดิมเป็นคู่หมั้นองค์ชายรองก่อนโดนถอนหมั้นช้ำใจตายห่า อิจารชนเข้าร่างมาได้ ก็เปลี่ยนสถานะ ฝึกฝน ได้อาจารย์หมอเทวดา เก่งห่าเก่งเหว เยาะเย้ยอิชายรองให้ช้ำใจตาย คกผช.เข้าฮาเร็มตามรายทาง ไปช่วยชีวิตรัชทายาทแบบเบียวๆ ปิดบังตัวตน แต่ชั่วขณะที่สบตารัชทายาทก็หลงรักนางมิรู้ลืมแค่สบตาก็จำได้-- รทย.แม่งก็บ้าฮี หญิงว่าไรก็ดีงามตามไปหมด
นางเอกก็เต้าไต่จนมีความรักกะรัชทายาท กลายเป็นฮองเฮาคูาฟ้าบ้าบอ ทำอะไรเสี่ยงโดนกบฏแค่ไหนก็กลายเป็นดีงามพระรามแปดไปหมด ทั้งที่จริงๆคงโดนขุนนางรวมใจกบฏตายห่ากันไปหมดแล้ว แล้วก็มีฉากเยเยอะๆไรงั้น
ถ้าพระเอกไปเข้าร่างนางเอก ให้มันไปเข้าร่างอวี้อ้าอ้าที่มีคุณหมอจารชนอะไรมาเข้าร่างอีกทีไหม เข้าแบบซ้ำซ้อนไปเลย555 เข้าตอนที่นางอ่อยฮาเร็มไปเยอะแล้วไรงั้น
กูยำทุกอย่างที่เคยอ่านมาให้เลยนะ
พล็อตที่ถูกเสนอมา
นึกบทหมวดออกนีสนึงเอามาเสนอ
ไปโผล่ในร้างคุณหนูสุดร้าย ที่พึ่งโดนโหลวสีเหยถอนหมั้นมาสดๆร้อนๆ นางไม่พอใจ ไปวีนสุดชีวิต กับอวี้อ้าอ้า เพราะคิดว่า โหลวกับอวี้ชอบกัน ตบกันไปตบกันมา เลยพลาดตกบ่อน้ำกันทั้งคู่ ป่วยหนักเจียนตาย พอทั้งคู่ตื่นมาจากอาการป่วยก็เปลี่ยนไป //ส่วนไทจื่อ ออกไปกัดจิ้งหรีดมาแล้วบังเอิญโดนจิ้งหรีดมุดเสื้อไปกัดมังกรดำ ทำให้ตื่นตกใจป่วยหนักเจียนตาย
พวกมึง ไม่รู้กูเสนอช้าไปไหม อวี้อ้าอ้าเป็นคุณหนู ต้องมีสาวใช้ทั้งสี่ประจำตัว ได้แก่ ไป๋เหลย หม๋าหนี ปี้ชุ่ย หลงจู๋
อีกมุกที่กูอยากให้เล่น พอมฐสินธ์ข้ามภพมา กำลังสะเทือนใจที่ตัวเองเป็นผู้หญิง ฮ่องเต้ก็พระราชทานยศท่านหญิงให้เพื่อยกฐานะชดเชย เป็นท่านหญิงเสียวจู๋
มฐสินธ์: สัส! กุไม่มีให้เสียวแล้วโว้ยยย
พล็อตที่ถูกเสนอมา
ประเด็นที่กูอยากให้มีคือ
1. นคชาย้อนเวลาไปจีนโบราณแล้วแม่งเจอว่ามันพูดคุยกับใครก็ไม่รู้เรื่องเพราะว่าเค้าพูดภาษาจีนกันหมดมันเป็นคนไทยสื่อสารกันไม่ได้
2. ในร่างรัชทายาทที่อีชาสิงอยู่ วันดีคือดีพ่อมันฮ่องเต้สั่งลงโทษสนมขั้นต่ำประทานผ้าขาวสามศอก อีชาในร่างรัชทายาทที่อยากรู้อยากเห็นก็แอบย่องไปดูแล้วก็ด่าอยู่ในใจว่า อีเหี้ยไหนวะผ้าดิบนุ่มละมุน ไหนวะผ้าสามศอกที่เอามาห่มแก้หนาว มันไม่มีอยู่จริง! นักเขียนแม่งโกหกกู ตำหนักเย็นก็ต่างจากที่อ่านมา ไม่เห็นมีปาร์ตี้นำชาห่าเหวอะไรทั้งนั้น
3. ไหนใครว่าฮ่องเต้พอรักใครแล้วแม่งไล่สนมทุกคนแล้วมีเมียเดียวได้วะ พอพ่อ(ฮ่องเต้)กูจะทำแม่งถูกอำนาจในราชสำนักฝ่ายต่างๆ ร่วมมือกันจะโค่นบัลลังก์ซะงั้น ไหนว่ามีฮ่องเต้สายเปย์ไง คุณหลอกดาว
4. ขันทีคนสนิทจับได้ว่านคชาเป็นวิญญาณอื่นไม่ใช่รัชทายาท นคชาคาดหวังว่าขันทีต้องจงรักภักดีดังเดิมแน่ๆ แต่ที่ไหนได้ขันทีแม่งจะไปตามหมอผีมาไล่วิญญาณร้าย นคชาเลยด่าในใจไหนเรื่องนั้นบ่าวคนสนิทพอรู้ว่าเป็นวิญญาณอื่นยังเจี่ยเจี่ยเม่ยเม่ยภักดีหวานชื่นเลยนี่หว่า นี่มันหลอกกูอีกแล้วเหรอ
เอาเท่านี้ก่อน กูเหนื่อย 55555
ประเด็นอวี๋อ้าอ้า
1. ฉลาดแค่ไหน แต่ผู้ชายก็ไม่ให้ออกหน้า
2. นิสัยทรามกร้าวร้าว แล้วโดนลงโทษ ผู้ชายรังเกียจ
3. ผู้ชายไม่หลง หีไม่หอม
ประเด็นหมวด
1. จะสืบคดีแต่เขาไม่ให้เสือก
2. จะฝึกทหารแต่เขาไม่ให้เสือก
3. เสนอความเห็นให้ท่านพ่อแต่เขาไม่ให้เสือก
4. หลัวขี้โรคเหมือนเดิม ร่างใหม่ก็ป่วย ออดๆแอดๆ
1. นคชาย้อนเวลาไปจีนโบราณแล้วแม่งเจอว่ามันพูดคุยกับใครก็ไม่รู้เรื่องเพราะว่าเค้าพูดภาษาจีนกันหมดมันเป็นคนไทยสื่อสารกันไม่ได้ // เอาเป็นอีชาฟังจีนไม่ออก ก่นด่าสวรรค์ว่าส่งกูมาทำไมจีนย้อนยุคกูฟังไม่ออก สวรรค์เลยส่งเซียนมาบอกว่ากูลืม เสกปิ๊งให้นางเข้าใจภาษาจีนได้ ไม่งั้นย้อนกันมาสามคนแม่งใบ้แดกหมด
พล็อตที่ถูกเสนอมา
ก็แค่สลับไทม์ไลน์ดิ
1.ชาเข้าร่างรัชทายาท พูดฟังจีนไม่รู้เรื่อง พอดีมีอากงเป็นคนจีนเลยพยายามงูๆปลาๆกับขันที คุยไปครึ่งวันก็ไม่รู้เรื่อง จนขันทีเดินหนี
2.ทีนี้ไม่มีใคร นคชาเลยหาดิ๊ รอบตัวกูมีของวิเศษอะไรที่ช่วยกูได้ตามตำราทะลุมิติบ้าง ไปเจอ[insertไอเทมแซะhere]ครึ่งชิ้น เลยฟังจีนได้ แต่ยังพูดไม่ได้
3.ได้ยินเสียงขันทีคนสนิทนำมา ว่าจะขับไล่วิญญาณที่มาสิงรัชทายาท จนพูดไม่รู้เรื่อง ชิบหาย ไหนว่าอินิยายนั่นจงรักภักดีซาบซึ้งเป็นเจี่ยเจียเม่ยเมยกันได้ในสามประโยควะ!?
4.อวี้อ้าอ้าโดนฮองเฮาเรียกเข้าเฝ้า เดินผ่านตอนพวกขันทีจับรัชทายาทแบกจะเอาไปวัด ได้ยินเสียงรัชทายาทตะโกนภาษาไทย"นิยายเสิ่นเจิ้นมึงหลอกกู!!!" เลยรู้ว่าเอ้าหลุดมิติมาจากไทยเหมือนกัน ใช้ไหวพริบแก้ปัญหาให้ (นั่นเป็นภาษาเทพที่ข้าคุยกับท่านเซียนในฝัน ตอนนี้รัชทายาทน่าจะเพิ่งกลับจากแดนเซียนในฝันเลยสับสน อะไรว่าไป) นคชาเลยรอด
แล้วย้อนไปบทอวี้อ้าอ้าว่ากำลังจะอ้าปากคุยกับสาวใช้ เทพเซียนมาเสกหยุดเวลาแล้วเสกให้นางรู้จีนโบราณ บอกคราวนี้กูไม่พลาดแล้วชะละล่า
กูไล่แปะอันที่มันโอเคนะเว้ย ที่เหลือมันเละไป ถถถถถถถ อย่างอนกูกันล่ะ
ตอกเสาเข็มเสร็จละใช่มะ กูนี่หอบหมอนหอบเสื่อมาปูเลย
แก้ภาพ อวี้อ้าอ้า
อวี๋อ้าอ้า
https://i.pinimg.com/originals/66/77/52/667752f4151188f0eb85f0d93ad064bd.jpg
ฮีเฟย ปี้หยู่จ้าว
http://fr.web.img6.acsta.net/medias/nmedia/18/62/85/44/18822936.jpg
น้องสาวของฮีเฟย หลัวขี้โรค (รั่วซึม?)
http://www.china-cart.com/bookpic/201212/20121217910.jpg
สาวงามแห่งวังหลวง
http://img.timetw.com/qls02/39661_2015626104030465.jpg
โห นี่เอาพล็อตมาจากเจิ้งฝูสื่อหลายอันนะเนี่ยดี ๆ เหมือนตีแผ่เรื่องนี้ไปในตัวด้วย
ให้อีกสองคนที่ย้อนเวลามาเรียนกับชาสิไหน ๆ ชาก็ได้พรให้เข้าใจภาษาจีนโบราณแล้ว
คนที่ย้อนมาคือ นคชา = ไท่จื่อ / มฐสินต์ = อวี้อ้าอ้า / หมวดตุลยา = ใครวะ?
มีแต่ไปสิงร่างเหรอ ไม่มีแบบเกิดใหม่จริงๆเลยเหรอ
>>22 หมวดตุลยา = ใครวะ?
น้องสาวของฮีเฟย ที่โดนกลั้นแกล้ง ตายมิตายซักที พอได้มาสิงร่างแล้วก็รักษาโรคไม่หายอยู่ดี พะงาบๆไปวันๆ?
ด่าคน แล้วก็ เด็กๆ ขอยา... ป่วยบ่อยแต่เสือกไม่ตาย งั้นก็ต้องแซ่ปี้ .... ปี้มั้ยปี้?
(กูกลัวว่าโยนตะกูลอื่นแล้วเรื่องแม่งจะไกลตัว สองคนนี้เกินไป)
มึงลืม ไทจื่อตุ๊กแกห้าสีตัวจริงได้ไงวะ พล๊อตเข้าร่างสัตว์เลี้ยงออกจะฮิต ตุ๊กแกน้อยชื่อเสี่ยวตั๊บแก่
ฮีเฟย ปี้หยู่จ้าว = ด้วยความ ทะเยอทะยาน ของตนหวังในลาบยศ คิดจะกำจัดอวี๋อ้าอ้า แต่แพ้ภัยตัวเอง จนต้องตาย กราบขอร้องพญายม ว่าขอกลับไปแก้ตัว
พญายมใจดี เลยให้กลับไป รอบนี้ ฮีเฟยเลยวางแผนใหม่ ร้ายกว่าเดิม ชาติที่แล้วไม่ได้เมื่อได้รับโอกาสใหม่ จะตะกายให้ถึงฟ้า
พญายม : ไหนมึงบอกกูว่าจะขอโอกาสกลับใจ
กูชอบอีสองคนนี้มาก เมิงเอาไปใช้ด้วย
https://i.pinimg.com/originals/79/22/e1/7922e1bab588cd6a9f136865875d6826.jpg
Ky นะ คำว่าเฟย ในภาษาจีน นอกจากตำแหน่งสนมแล้ว ยังแปลว่าบินได้ด้วย ดังนั้น พระนางฮีเฟย = พระนางฮีบิน....
กูใส่ภาพประกอบแบบมีคำพูดให้
https://www.mx7.com/i/24c/zpanpQ.jpg
เจิ้งฝูสื่อโดนแบนแล้วนะ ััอนดอมดมภมรนั่นล่ะ
บุญบาป จิตใจพวกมึงทำด้วยอะไร
ถ้ำอุทธยานหลวง จะเป็นรายต่อไปหรือไม่โปรดติดตาม เงาแค้นพิชชาพร ครางชื่อข้าสิพวกโม่งเลว
คือเราไม่เก็ทอะไรทั้งสิ้น ใครอะไรเรื่องไหนที่โดนแบน
คชา เยิ้บ ? มนสิทธิ์ คำสร้อย
หมวด เยิ้บ ? รัชทายาท ? ร่างตั๊บแก กิกิ
ฮีเฟยตัวร้ายย้อนเวลามาร้ายยิ่งกว่า สวมชุดแดงงามพิสุทธิ์ ดวงตาดอกท้อ ยั่วเย่ทั้งวังหลัง
โหลวสีเหย ร้ายเพราะรักรัชทายาท กูไม่ได้ใครก็ได้ไม่ได้
หั๋มเท่าถัง หลงรักแม่อวี๋อ้าอ้า แอบรักอวี๋อาอาเพราะหน้าเหมือนแม่ คอย NRT ไท่จื่อ
หวังไล่ปี้ ราชองครักษ์ หล่อเหลาเร้าใจ แอบรักฮีเฟย
กูว่าเราควรจะวางพล็อตเรื่องหลักของคะรางชื่อข้าสิฮองเฮา กันการออกทะเลไปไกลก็ดีนะ
เนี่ย กูออกทะเลคิดชื่อพี่ชายกับน้องชายของอวี้อ้าอ้า เอาไว้สืบทอดตระกูล เป็นบ้านเดิมว่าที่ชายารัชทายาท/ฮองเฮาที่ทรงอำนาจไว้หนุนไท่จื่อแล้ว
หยุดกูที ก่อนที่กูจะคิดชื่ออื่นนอกจาก พี่ชาย อวี้เหวินอ้า กับน้องชาย อวี้นั่งอ้า มาให้บ้านสกุลอวี้
กูเกลียดชื่อเสี่ยวตั่บแก่
อีเหี้ยยยยยย พีค กูสำลัก
ตามเนื้อเรื่องคือข้ามมิติหมดแล้ว ต่อไปเป็นฉากฮีเฟยต่อรองพญายมเพื่อขอโอกาสกลับตัว !!! ข้าขอโอกาส กลับมาตอนแต่งมาเป็นอนุไทจื่อ เสือกจำไม่ได้ ว่าแม่งมีเหตุการณ์อะไรบ้าง เลยได้แต่ร้ายไปวันๆ
ขอท่ดค่ะที่นุ้งโง่ ฮีเฟยไม่ได้กล่าว
กูว่าไม่ต้องปลดแบนแล้วมั้ง อันใหม่ยอดเฟบแซงหน้าอันเก่าแล้ว
อยากให้มีฉากคิดว่าท้องแล้วเสือกเป็นเนื้องอกตายห่าไปวะ 5555555
ความจริงพล็อตผัวทิ้ง แล้วตอนหลังมาง้อนี่กำลังเยอะเลยนะมึง ยัดใส่ซักหน่อยไหม
>>66 อย่าลืมท้องลูกแฝด งอกกันเป็นดอกเห็ดเลย ของจริงมีแล้วปังเสิ่นเจิ้นก็ตามมาติดๆ
นี่เลยมึง ท้องแฝดชายหญิงทีเดียวสามคู่ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวร่างกายอ่อนแอลมพัดปลิวๆ เป็นตัวละครตัวประกอบ เมียที่ถูกทิ้งของเพื่อนสนิทรัชทายาท(แม่ทัพ องค์ชาย ท่านอ๋อง อะไรสักอย่างจากเสิ่นเจิ้นดีวะ) ให้นคชาปวดเฮดว่ามึงทิ้งเมียยังมีหน้ามาด่าเมียว่าปิดเรื่องลูก บลาๆ
ขอตัวละครแบบลูกหาบกวางน้อยโลกสวยที่ชอบอ่านเสิ่นเจิ้นมาก สมจริงไม่สำคัญสนุกก้พอ
ละเมอเพ้อฝันอยากมีชีวิตแบบนางเอกเสิ้นเจิ้นบ้าง
แล้วสุดท้ายได้ไปจริงๆ
นิยายติดอันดับที่ 78 อะมึงงง อนาคตคงเบียดขึ้นท๊อป
ร่างพล็อตน้ำเน่าแบบละครช่องแปด
ความจริงน้องสาวฮีเฟยคือคนที่จะได้แต่งกับไทจื่อ แต่โดนฮีเฟยร่วมกับโหลวสีเหย กีดกัน สีเหยทำให้น้องสาวฮีเฟยหลงักได้เสียกันจนท้อง นางพยายามบอก สีเหยแต่สีเหยไม่รับ นางเลยฆ่าตัวตาย หมวดมาเข้าร่าง แล้วรู้ว่าตัวเองท้อง ที่บ้านขับไล่ไสส่ง ต้องออกมาอยู่บ้านบรรพบุรุษกับเสี่ยวตั๊บแก รัชทายาทในร่างเสี่ยวตั๊บแกเห็นใจ สุดท้ายก็หลงรัก เจ็บแค้นใจที่ตัวเองเป็นแค่ตุ๊กแก ไม่อาจดูแรสตรีตรงหน้าได้ ....พอ กาวหมด
สีเหยรักองค์ไท่จื่อองค์เดียวเท่านั้น แต่อยากได้ลูก ไว้สืบสกุลเลยมาง้อทีหลัง เพราะได้ยินว่าเป็นแฝดหงส์มังกร แต่มาหาหมวดทีไรก็โดนตุ๊กแกงับ
>>74 ทีนี้นางทำเพื่อลูกนางเลยยอมคืนดีกับสีเหย แต่ไม่ยอมมีอะไรด้วย สีเหยเลยแต่งอนุเข้าบ้านหลายคนมาแก้ขัด อนุก็มาหาเรื่องหมวด หมวดก็ไม่ทะเลาะด้วยเพราะรำคาญ ทีนี้อนุเลยจ้างคนมาฆ่าหมวด หมวดเลยต้องหนีหัวซุกหัวซุนแล้วปลอมตัวเป็นสาวชาวบ้าน ทีนี้เกิดเหตุการณ์ฮีเฟยหวังใส่ความอวี้อ้าอ้าว่าเล่นชู้ แต่บังเอิญได้หมวดมาเป็นพยานเลยรอดตัว อวี้อ้าอ้าเลยรับหมวดมาเป็นคนรับใช้ในวัง
ยั่วเย่ ตุ๊กแก นี่แม่งเหี้ย มาก
ชีวิตฝั่งหมวดแม่งโคตรดราม่า //ดมกาว
ฉากต่อจากหมวดเป็นฉากฮีเฟยใช่มะ แล้วสรุปนางตายยังไงถึงได้ไปเฝ้าพยายม เพื่อกลับมาแก้ไขอดีต
พวกมึงนี่.... ขนาดตุ๊กแกยังไม่วายจะยั่วเย็ดอีกนะ จิตใจทำด้วยอะไรกันฮึ
มันต้องดราม่ากว่านี้ สัส ใส่กัปิน้ำปลาเข้าไป อวี้อ้าอ้าทำผัดกระเพราใข่ดาว ให้ไท่จื่อกิน ทั้งคู่ร้องไห้คิดถึงบ้านเกิด
อวี๋อ้าอ้าสกิลทำอาหารเก่งเว่อร์ เพราะเคยเป็นเด็กหอ ต่อมาเลยประดิษฐ์ไมโครเวฟแม่ง
โซลาร์เซลล์ดีสนับสนุนเลย 55555
นางปลูกผักกินเองเฟ้ย เทพๆ พูดภาษาฝรั่งได้ด้วยเพราะเรียนเอกภาษาฝรั่งเศส
เพื่อนโม่ง มึงจะให้เรื่องนี้อยู่ยุคไหนจะได้หาข้อมูอ้างอิงปวส.ถูก ถ้าจากรูปอวี้อ้าอ้าก้ออยู่สมัยถัง จะเอาตามนั้นป่ะ
>>91 ซื้อจากพ่อค้าชาว เสียมหลอ สิ
แต่มันพืช วงศ์มิ้นท์ ไม่ใช่เหรอวะ
ถ้าโหระพา อะ มีแน่
九层塔 jiǔ céng tǎ
มีตำนานเกี่ยวกับโหระพาด้วย มีพูดถึงในเรื่องเล่า ช่วง 5 ชนเผ่า 304 - 316 bc (เรียกว่า 兰香 หลันเซียง) กับ ช่วงโฮ่วเจ้า 319-351 bc
แต่กุว่าเชื่อมข้อสันนิษฐานที่ว่า ชื่อมันมาจาก ลักษณะตัวต้นโหระพา ที่แต่ละก้าน มันมีใบซ้อนเป็นชั้นๆ มากกว่า (ของแท้ต้องซ้อนกัน 9 ชั้น)
ส่วนหลันเซียงกุว่ามันเป็นพืชต้นตระกูลมินท์ในจีน
留兰香 หลิวหลันเซียง = มินท์
พวกมึงแม่งเก็บทุกเม็ดจริง ๆ ว่ะ 55555555555555
กุว่าเซ็ต โลก "ครางชื่อข้าสิฮองเฮา" ให้มัน เพี้ยนๆ ไปจากจีนแท้
ส่วน นคชาในร่างเสียวไคว กับ มฐสินต์ในร่างอวี้อ้าอ้า จะเป็นคนแก้ไข เรื่องผิดเพี้ยนให้ถูก
ต้องสู้กับ ขนบความคิด(เพี้ยน)เดิมๆ (ที่อินักเขียนครางฯ ใส่ไว้ในเรื่อง)
เรื่องแรกเลย ตัวละครในเรื่องที่ไม่ใช่พวกข้ามภพมา เรียก โหระพา ว่า กะเพรา เหุตผลมันก็พืชตระกูลเดียวกัน (โดยนักเขียน)
คนไทยจะไปแก้เซ็ตติ้งจีนได้ไงมึง ฟฟฟฟ
>>97 ให้ในครางชื่อฯ(หรือเสิ่นเจิ้นไรก็ได้)มีการทำอาหารโดยใช้ใบหลันเซียงแล้วอ้างว่าคือใบกะเพรา
พออีชาข้ามถพกลับมาก็ตามหาใบกะเพรามาทำกะเพราหมูสับ พอผัดออกมาได้หมูสับผัดโหระพาเลยหัวฟัดหัวเหวี่ยง หลันเซียงคือโหระพา ไม่ใช่กะเพราเว้ย!!!
เสิ่นเจิ้นจีนมีทำไรกันอีก กูจำได้แค่มาวมาวทำเนื้อย่าง สลัด / ชะตาพ่ายมีตัดเสื้อ ท่องสูตรคูณ
มันเป็นภารกิจเปลี่ยนจีนเสิ่นเจิ้นเป็นจีนแท้ ของ นคชา กับ มฐสินต์ กับตัวแถม หมวดตุล
ถึงในโลกในนิยาย มันจะเปลี่ยนไม่ได้ก็เถอะ แต่คนอ่านก็เข้าใจว่า ที่ถูกมันควรจะเป็นยังไง
ไม่ได้จะทำแบบนี้หรอกเหรอ
หรือจะแค่ หยิบเอาพล็อตคลาสสิคในนิยายเสิ่นเจิ้่นมาสับเฉยๆ
มฐสินต์มันต้องออกแนว คุนิยายกำลังภายในเว้ย เอะอะหาที่ฝึกวิชา พลังตัวเบา ฝึกกระบี่ สัส
มันมีพวกแนวคล้ายๆชายาสะท้านแผ่นดิน ทรราชตื้อเลิฟไรงี้อยู่นะ
ขอเสนอตัวละครตระกูลเชี่ยได้มั้ยว่า เชี่ยไควตุง เชี่ยจิงจิง เชี่ยหมาเห่า เชี่ยไหลโช่ว
อวี๋อ้าอ้า "ข้าอยากได้เคล็ดวิชา กลับชายเป็นหญิงกลับหญิงเป็นชาย"
พ่อค้า "วิชานี้ท่าจะยาก แต่จ่ายมา 2 ตำลึงข้าจะขายให้ก็ได้"
อวี้อ้าอ้า "ต้องฝึกนานไหม"
พ่อค้า "ถ้าอยากรู้จ่ายมาอีก 3 ตำลึง"
>>116 พออวี้อ้าอ้าจ่ายครบ
พ่อค้า : ข้ามีวิธีบรรลุภายในหนึ่งชั่วยาม นับเป็นสุดยอดเคล็ดวิชาที่ไม่เคยเผยแพร่กับใครมาก่อน
อวี้อ้าอ้า : ต้องทำอย่างไร
พ่อค้า : ขึ้นไปบนเตียง แล้วนอนหลับตา ห้ามลืมตา ห้ามขัดขืนจนกว่าข้าจะบอกว่าสำเร็จเคล็ดวิชาแล้ว เพียงเท่านี้เจ้าก็จะได้เป็นยอดเซียน /ลูบเครา
"ท่านคิดจะทำอะไร" หญิงสาวเลิกคิ้ว
"ปลดปล่อยน้ำพิสุทธิ์"
ต้องไปโดดหน้าผา แล้วเจอคัมภีร์ลับซ่อนอยู่ที่นั่นสิ
>>119 ปลดปล่อยน้ำพิสุทธิ์?
มฐสินต์ในร่างอวี้อ้าอ้าพยายามคิดถึงความทรงจำในชาติที่แล้ว...อืม คงคล้ายท่าพวกปลดปล่อยพลังคลื่นเต่า อะไรประมาณนั้นล่ะมั้ง?
อวี้อ้าอ้าตัดสินใจเด็ดขาด พยักหน้าหงึก ๆ ขึ้นไปนอนบนเตียงแต่โดยดี
"ปลดปล่อยน้ำพิสุทธิ์ได้เลยท่านพ่อค้า ข้าพร้อมแล้ว!"
พวกเหี้ยนี่กลั่นแกล้งอวี๋อ้าอ้าเกินไปแล้ว ...
พ่อค้าเฒ่าลูบเคราแล่บลิ้นเลียริมฝีปาก ก่อนปลดเปลื้องกางเกงลงสู่พื้น แล้วกล่าวเสียงเนิบนาบ
"แม่นาง ปล่อยใจให้สบาย หลับตาให้แน่น อาจจะเจ็บ หรือแน่นนิดหน่อย"
ชีวิตอวี้อ้าอ้าแม่งบัดซบจริงจัง...
อวี้อ้าอ้าที่นอนแบอยู่บนเตียงรู้สึกแปลก พลันลืมตาขึ้นมาพบหนอนชาเขียว จึงถีบพ่อค้าแล้ววิ่งหนีกระเซอะกระเซิงไปยังหน้าผา ทว่าวิ่งเร็วไปเบรคไม่ทันจึงไถลลงผา อีชาในร่างไท่จื่อที่กำลังหนีเที่ยวมาเจอเข้าพอดีเลยให้พี่อินทรียักษ์สหายสนิทรักกันปานพี่น้องบินไปรับร่างอวี้อ้าอ้าที่หล่นหน้าผาไปขึ้นมาได้ทัน อวี้อ้าอ้ารอดตาย
อ้าว มึ้งงงงงง อย่าทำกับอวี้อ้าอ้าแบบนี้สิ กูสงสาร 555555555555555
ให้นางเสียซิงให้ไท่จื่อเถอะ แต่ต้องให้ไท่จื่อก็เสียซิงให้โหลวสีเหยมาก่อนด้วยนะ//ปิดตา
อยากมีฉากให้โหลวสีเหย ดมผ้าเตี่ยวของไท่จื่อ ที่ให้สายของตัวเองไปดอยมา
ไม่น่าเข้ามาอ่านเลย ไม่มีสาระอะไรเลย
ทำไมถึงเป็นกระแส แล้วบอกว่าตลกๆๆ ตลกตรงไหน คิดว่าพออ่านไปสักครึ่งนึงเนื้อเรื่องจะดำเนินไปบ้าง แต่ปรากฎว่าวนอยู่อย่างเดิม ตัวละครไม่มีเพิ่มเติมสักเท่าไร
นี่มันคือไดอารี่ ไม่ใช่นิยาย เข้าใจแล้วว่าทำไมไม่ดัง เพราะว่าอยู่ได้ด้วยกระแสไม่ใช่ฝีมือ ไม่แบนหรอกนะ เสียเวลาแบน
/////////////////////////////
55555555555555555555555555+ เสือกเจอคอมเมนนี้ โอ้ยขำ
บีบน้ำตาจังค่ะ ไหนฉากเหยด 5 หน้ารวดคะ
กูเสริมนิด ฉากเย็ดให้มันมีแบบสู้กันด้วยกำลังภายในด้วย เหมือนกูเคยเห็นในหนังอาร์จีนสมัยก่อน แม่งฮาเหี้ย ๆ
อีเหี้ยกูหลุดขำในออฟฟิศ กูเริ่มสงสารคนเขียนละ มุกเยอะชิบ เปิดเรื่องย่อยไหมเมิง เป็นพล็อตสั้นๆ10บรรทัดพอ เหมือนการ์ตูนสี่ช่องจบ เอาอีพวกที่งอกๆมาเป็นตัวละคร
กูเคยเจอเสิ่นเจิ้นเรื่องนึงใช้ไม้จิ้มฟันทองคำ ไม้จิ้มฟันสาธารณะ เมิงลองเอาไปใช้ดู 5555
นักวิจารณ์มืออาชีพ ใครแต่งตั้ง ใครรับรอง ได้รับการยอมรับจากสถาบันไหนวะ
ฮ่องเต้ลั่นโองการปลดสนมทั้งวังหลัง
...เพียงเพื่อหญิงงามเพียงคนเดียว
ช่างโง่งม ช่างงมงายนัก ละทิ้งทุกอย่าง เพื่อจะมีรักแท้
นางอุตส่าห์ช่วยเหลือเขา เป็นฐานรองบัลลังค์ให้เขา เขาเหยีบย่ำนางเพื่อก้าวขึ้นสู่บัลลังค์ตั่งทอง (ท่ดๆ)
พอได้นั่งไม่ทันไร ก็คว้า หญิงอื่นมาเคียงข้าง
หญิงสาวผู้งดงาม คิดด้วยความเจ็บแค้น แต่ดวงตากับแห้งผาด ไร้ซึ่งน้ำตา เพราะร้องให้มาจนเหือดแห้งไปหมดแล้ว
มือจิกชายกระโปรงสีขาวที่แต่งไว้เพื่อไว้ทุกข์ในตัวเองแน่น ก่อนจะกระตุกยิ้มเย็นที่มุมปาก
คิดจะให้นางออกจากวังในวันนี้เหรอ ไม่มีทาง
ต่อให้ตายนางก็จะอยู่ที่นี่ ต่อให้เป็นผีนางก็จะอยู่ที่นี่
นางจะอยู่เฝ้ามองความบรรลัยของนางพญาหงส์กับมังกรทอง อยู่ในวังแห่งนี้
นึกแล้วนางก็ลุกจากเตียง เดินไปที่โต๊ะ ที่จุดเทียนเรืองรองอยู่ ก่อนจัดให้เทียนล้มลงกองไปที่โต๊ะ
นางเป็นพระสนมนะ จะไม่ยอมเดินออกไปอย่างอัปยศ อย่างเด็ดขาด
ดวงตากลมโต ทอดมองไฟที่ลามเลียผ้าไม้ที่ปูโต๊ะอย่างรวดเร็วอย่างพึงพอใจ
ข้าจะฝั่งเลือดเนื้อ ฝั่งวิญญาณไว้ที่นี่
ฝั่งสลักแน่นว่าอย่าได้มีหญิงได้โง่เง่าเช่นข้าอีก
เสี่ยวไคว !!! เจ้าจำไว้ให้ดี
หากได้พบกันอีก ข้าจะเอาเลือดเจ้ามาล้างเท้า
เอาเนื้อหนังมังสาเจ้าให้หมากิน
ศพเจ้าจะไม่มีที่ฝัง
ผู้ชายสารเลว
ข้าจะไม่มีวันที่จะช่วยเหลือเจ้าอีกแล้ว!!!
//พอกาวหมด
กูขอประกาศกร้าว
"บัลลังก์" เขียนแบบนี้ ถ้ามึงจะแซะกูอยากขอให้แซะคำอื่น คนใช้คำนี้ผิดจนกลายเป็นภาพจำไปแล้ว
5555555 กูเพิ่งเห็นคอมเม้นลูกหาบกระตุกต่อมตีน
กูอัพตอนล่าสุดแล้ว
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1708786&chapter=10
สรุปตอนต่อไปเอาไงต่อ ใครตื่น?
เอาผู้ชายขึ้นก่อนคนจะได้คิดว่าเป็นอีชาสิ กิกิ เอาไว้หลอกไง สับขาหลอก หลอกแบบดิจิตอลลล
*ชา เมื่อกี้พิมพ์ตก
กูเสนอให้ตุลย์ขึ้นก่อน 55555
อย่าเรียกคิวดิ ให้ถูกเพศขึ้นก่อนแล้วสลับทีหลัง
กูโหวด เรียงตาม นี้
1 หมวด ถูกเพศ เพื่อหลอกคนอ่านให้ตายใจว่าเกิดตามเพศแน่นอน
และล้อนิยายแนวไล่เมียท้องออกจากบ้านเพื่อไปวางไข่ที่สุสานบรรพบุรุษ
2. ไคว (สลับ) ตัดมาที่ตัวผู้ คนก็จะนึกว่า อ้าต้องเป็นไอ้ข้าวเหนียวหมู แต่ความจริงกลับเป็นอีชา สภาพสังคม หรูเริศ แต่สกิลการใช้ชีวิตตกต่ำ
ภาษาฟังไม่รู้เรื่อง พูดก็ไม่ได้ เยี่ยวลำบาก กระดาษทิชชู่ไม่มี ไหนสายฉีดก้น ทำไมไม่เหมือนนิยายจีน ที่กูอ่านวะ
3. อ้า (สลับ) อีนี่โคตรซู ได้สกิลทุกประเภท ได้ความทรงจำร่างเดิม เรียนดีกีฬา เด่น ใครๆก็ต่างอิจฉา แต่ใจลึกๆ มนสิทธิ์อยากเป็นจอมยุทธ์
เดินทางทั่วหล้า ไม่ต้องอาบน้ำ ไม่ต้องทำงาน สั่งเหล้าไห ไก่ตัวแดกทุกวัน
มึงคิดว่า อีชา กำกุเจี้ยว แล้วยืนเยี่ยวดูสิ ผู้หญิงโสดนะเว้ย เห็นหำผู้ ผ่านแค่โฆษณาน้ำมันนวดหำโต โดวาย แล้วก็ AV
มันจะคิดยังไง นั่นหำจริงเจี้ยวจริง
ตอนเยี่ยวคงแกว่งโตงเตง ไม่มีทิชชูเปียก ไม่มีน้ำล้างมือ
ให้ท่านโหลวสีเหยมาสอนวิธีฉี่สิวะ 555555555555555555555555555
“ค่อยๆจับตรงนี้สิ อาไคว” โหลวสีเหย กระซิบข้างหู
แต่อีกฝ่ายกลับฟังไม่รู้เรื่องซักนิด ควรตอบอะไรดี คิดสิ
ชวนป๋วยปี่แปดก่อ ดีไหมวะ
โหลวสีเหยเห็นเพื่อนไม่ขยับ เลยจัดการตลบชายผ้า ถลกกางเกงแล้วควักน้องชาย เจ้ามังกรน้อยออกมาอย่างอุกอาจยิ่ง
กรี๊ด!!!!!!
ทำไมแม่งล้วงหำกูวะ
>>162
โหลว : ไท่จื่อ ระยะนี้ข้าได้ยินข่าวไม่ค่อยดีเลย พวกขันทีน่ะนินทาเจ้าว่า ไอ้จ้อน.. เอ้ย น้องชายของเจ้า..เบี้ยว แค่ก ข้าหมายถึงไม้จิ้มฟัน.. ไม่สิ มังกรน้อยของเจ้ามีปัญหา ช่วงนี้จึง..เรี่ยราด เอ้ย เกรี้ยวกราดไม่เบา ไหนๆวันนี้ข้าก็มาที่นี่แล้ว เรื่องแบบนี้เจ้าอาจจะอายไม่กล้าปรึกษาหมอหลวงตัวข้าเองก็พอมีความรู้ด้านนี้อยู่บ้างให้ข้าช่วยตรวจดูเถิด..
อวี๋อ้าอ้า : เธอพูดจีนไม่ได้ อยู่ที่นี่คงลำบาก
เสียวไคว: ลำบากนิดหน่อย แต่โชคดีตำแหน่งใหญ่โต ขนาดยืนฉี่ยังมีคนจับให้เลย
อวี้อ้าอ้า: หา?
มึงลืมนางร้ายย ตอนต่อไปนางร้ายควรไปพบท่านยม
พวกมึง อันเก่าถูกปลดแบนแล้ว แต่ยังเหลืแอีกตอนที่ยังไม่ปลด
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1706128
ไรท์กะรีด อารยธรรมเด็กดี
เรื่องนี้ใช้ผู้ประพันธ์ กับผู้อ่าน นักอ่าน มันดูแหวกดีนะ กูชอบ
+1 กูจะเป็นลูกหาบที่ร้ายกาจ
อ้าว นึกว่าจะใช้รูปพวกนี้ กูชอบมาก >>>/webnovel/4509/993/
#กูล้อเล่น
มึงๆๆ พวกนข.ในเฟซกูโดนแบนนิยายกันระนาวเลยว่ะ อีชาเอฟเฟครึเปล่าวะ กูมโนเกินไปมะ
นี่มันแค่เริ่มต้น!!!!
เออ จะว่าไปทำไมพวกนิยายเสิ่นเจิ้นมันถึงมีฉากเรทกันเยอะแยะเลยวะ แบบนี้มันก็ไม่ต่างกับการสร้างค่านิยมผิดๆเหมือนพวกนิยายวายปะ ต้องหยาบและเรท
ความจริงกูว่ามันเป็นอธิพลที่มาจาก แนว มาเฟีย ชีค ที่ฮิต แล้วรอบนี้เลยเอาชุดฮ่องเต้ใส่ เซ็ตโรงงิ้ว ที่เหลือก็เน้นฉากบ๊ะโอ้บ๊ะ ฉึกๆ เหมือนเดิม
มันน่าจะเป็นเพราะอีโรติกมันขายดี กูยังเคยเห็นนักเขียนที่กูเคยตามคุยเล่นกับเพื่อนอยู่เลย ว่า อีโรติกขายดี จีนกำลังบูม วายก็ขายดี งั้นเขียนจีนวายอีโรติกดีกว่า ชะละล่า
555555 เสนอมาตอนใหม่ สรุปจะเอาไงต่อ กูจะได้ไปถูก
เริ่มด้วยฮีเฟย ได้ยินเสียง ควย เอ้ย ครวญครางของอวี๋อ้าอ้าทุกคำคืนเลยเจ็บแค้นเบิร์นตัวเองจนตาย
ท่ด
ถ้ามิติที่ทะลุไปเป็นโลกปกติ จะเล่าเรื่องฮีเฟยต่อเลยก็ปกตินะมึง แต่ว่ามันเป็นโลกในนิยายไง เพราะงั้นเลยรู้สึกว่าเล่าถึงอีสามคนที่ทะลุมิติเข้าโลกนิยายก่อนดีกว่า ส่วนฮีเฟยมึงก็ทำเป็นไข่อีสเตอร์ไป ค่อยเล่าแพลมๆ มาทีหลัง อาจจะแบบ ในวงนินทาวงนึง คนพูดกันว่าเสียวไคว อ้าอ้า รั่วซึม พากันเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน ในวงเมาธ์มีสาวใช้ฮีเฟยอยู่ด้วย อีนี่เลยผสมโรงว่า เจ้านายกูก็เปลี่ยน! แล้วก็ค่อยโยกมุมมองมาหาฮีเฟย ให้ฮีเฟยนึกย้อนไปถึงอดีตชาติของมัน
นั่นก็เท่ากับว่า "ครางชื่อข้าสิฮองเฮา" ที่ทำให้อีชา ตุลย์ กับหนุ่มข้าวเหนียว ตายห่า มันมีแพลนจะทำภาคต่อโดยเขียนให้ฮีเฟยย้อนเวลามาแก้แค้นนะ
[นิยายแบน] รัชทายาทเสิ่นเจิ้น ภาค เงาแค้นนักเขียนยังคงตามติด
เพื่อนโม่ง กูสงกะสัย ทำไมถึงมี [นิยายแบน] แปะไว้อะ อันนี้เว็บทำมา หรือโม่งคนเขียนเขียนแปะลงไปเอง?
แล้วนี่ตอนต่อไปเป็นยังไง รอนะคะไรท์ๆๆๆๆ
ปวดหัว...
ดวงตาค่อยๆกระพริบถี่ๆ เพื่อปรับแสงที่สาดเข้ามา
สมองตื้อตัน คิดอะไรไม่ค่อยออก หากเหมือนจำได้ลางเลือน อ่านสารคดีที่เล่าเรื่องผสมพันธุ์สัตว์อะไรอะไรซักอย่าง
หนอนน้อยดุ๊กดิ๊ก เกลือกกล้วยในดงหญ้าคา
ไม่ใช่สิ
หญิงสาวหลับตาอีกครั้ง
นิยาย ต่างกาด คันดาก นะ หัวเหา
ไม่สิ... อะไรวะ
คิดแล้วก็ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที หญิงสาวขยับมือขึ้นมานวดขมับแรงๆ
อะไรวะ ฮองเฮา ถลาๆ จกๆ จ้วงๆ
“คุณหนู!!! คุณหนูฟื้นแล้วเจ้าคะ” เสียงแหลมๆ ตะโกนลั่นจนแสบหู
ใครเปิดทีวีทิ้งไว้วะ...
“ไปตามนายท่านมาเร็วๆ เข้า คุณหนูฟื้นแล้ว “
“ท่านหมอ คุณหนูฟื้นแล้วเจ้าค่ะ ท่านหมอ”
เสียงแหลมๆโวกเหวกโว้ยวายไม่หยุด จนหญิงรำคาญ เสือกตัวลุกขึ้นหมายจะหยิบรีโมททีวี มาปิดเสียง
หากภาพตรงหน้ากลับทำให้เธอ ตะลึงงัน
อะไรวะ
////
กูไม่แน่ใจว่าให้อีหมวดแต่งหรือไม่แต่งกะโหลว
กูเลยเขียนแนวอีขี้โรคแอบไปบึดจ้ำบึด กับโหลวแล้ว จนท้อง พยายามให้โหลวรับผิดชอบแต่โหลวไม่ยอม เลยไปฆ่าตัวตาย แต่เสือกไม่ตาย
ไม่ใช่ว่า โหลวสีเหย ไล่เย่ ผญ ทุกคนที่เข้าใกล้ เสียวไควเหรอวะ แต่เสียวไควแม่งก็มีเมียมากอยู่ดี
อิชาควรฟื้นขึ้นมาในตำหนักเย็น แบบเสี่ยวไรวไปเดินเล่นหรือไปเยี่ยมสนมคนหนึ่งแล้วหัวฟาดพื้น วิญญาณไปสิงเสี่ยวตั่บแก่ที่เป็นตุ๊กแกอยู่ในตำหนัก แล้ววิญญาณอิชาก็มาเข้าร่างแทน
ลูกออกมาเป็นแฝดหงส์มังกร อ้วนท้วนสมบูรณ์จนอีโหลวเสียดาย เพราะตัวเองยังไม่มีทายาท เลยเปลี่ยนแผนเอาอีนี่มาเป็นชายา แต่กูก็หวังได้เสียวไควอยู่ดี. โหลวแกยังไม่แต่งเมียมาก่อน คนทั้งเมืองเลยอิจฉา หมวด ว่าโชคดี ชิบหาย ได้เป็นเมียโหลว. แถมอีโหลวก็มีแค่เมียเดียว เพราะวันๆหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเสียวไคว (ชาวเมืองต่างกรี๊ดกราด อีโหลวเมียเดียวว สุดยอด )
โดนบรรดาผัวน้อยท่านโหลวกลั่นแกล้ง... มีเพียงเสี่ยวตั๊บแกที่คอยดูแล
ใครก็ได้ เอาเรื่องนี้มายำด้วย กูนึกถึงพวกมึงขึ้นมาทันที
#อิงราชวง"ส์"ชิง
v
v
v
เรื่อง ฮองเฮาเจ้าเสน่ห์ฮ่องเต้เจ้าสำราญ (เฮียกำลังนอยด์เมีย)
# เอาคืนเฮียเต้เบาๆ
“พระมเหสีเหลยจูคงเลือกฮองเฮาของเราหนิงซูเยว่ พระนางคงดลบันดาลให้เจ้าได้พบคัมภีรโบราณเพื่อมาแก้ไขปัญหาวิกฤตผ้าไหมในยุคนี้ เราก็หวังว่าอาชีพปลูกหม่อนเลี้ยงไหมและผ้าไหมจีนที่เลื่องลือจนเกิดเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องราวเส้นทางสายไหมจะต้องกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งในยุคของเราเจ้าคิดเช่นนั้นหรือไม่”
“เพคะ หม่อมฉันก็หวังจะให้เป็นเช่นนั้น”
“ในอดีตมีเรื่องเล่าขานกันว่าชาวโรมันยอมนำทองมาแลกกับผ้าไหมจีน ในยุคของเราก็หวังว่าเจ้าจะทำให้ผ้าไหมจีนเป็นตำนานที่ต้องกล่าวขานต่อไปทุกยุคทุกสมัย”
“หม่อมฉันจะพยายามทำอย่างสุดความสามารถเพคะ”
“ข้าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงามในฐานะที่ฮองเฮาเป็นผู้มีความขยันหมั่นเพียร และยังมีความเมตตาต่อราษฏรณ์ ไม่เห็นแก่ความเหน็ดเหนื่อย วันนี้เจ้าอยากได้สิ่งใดหนิงซูเยว่ เราให้เจ้าขอเราได้หนึ่งอย่าง เพียงเจ้าเอ่ยปากเราจะมอบให้เจ้าทันที ยกเว้นข้อเดียวอย่าขอให้เราจุดโคมที่ตำหนักเจ้าเพราะเราตั้งใจจะให้เป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว”
“ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันขอ...” หนิงซูเยว่หยุดพูด
“รีบพูดต่อ บอกสิ่งที่เจ้าต้องการมา คำพูดของฮ่องเต้ตรัสแล้วไม่คืนคำวันนี้เราขอตามใจเจ้าสักวัน”
“หม่อมฉันขอให้คืนนี้และหลังจากนี้อีกสองคืนพระองค์ได้โปรดพลิกป้ายชายาสนมตำหนักใดก็ได้เพคะ ยกเว้นตำหนักเฟยเฟิงของหม่อมฉันเพราะหม่อมฉันถือศิลกินเจเพื่อแก้บนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นเวลาสามวันไม่อาจจะถวายงานฝ่าบาทได้เพะคะ”
“ซูเยว่! เจ้า!” โอรสสวรรค์ไม่ได้เห็นสิ่งผิดปกติบนใบหน้าของพระนางแต่จริงหรือที่นางจะถือศิลกินเจเพื่อเป็นการแก้บนสามวันนี้ หรือนางต้องการขับไล่ไสส่งพระองค์ให้ไปหาสนมชายาตำหนักอื่น”
“ได้ในเมื่อเจ้าขอเราก็จะให้ แต่เราเริ่มเบื่อและหมดสนุกกับการพลิกป้ายในถาด สนมชายาเรานั้นก็ไม่ได้มีมากเหมือนเช่นจักรพรรดิองค์อื่นๆ มีเพียงยี่สิบกว่านางเท่านั้น พรุ่งนี้เราจะเชิญพวกนางมาค้างที่ตำหนักของเราสักคืนละห้าคน แล้วเราจะบอกแก่พวกนางว่าฮองเฮาสุดที่รักเป็นห่วงพี่หญิงน้องหญิงทุกคนกลัวพวกนางจะน้อยเนื้อต่ำใจหากเราพลิกป้ายไม่ครบคน สามคืนนี้เราจะให้พวกนางได้พบความสุขทุกคืนทุกคน”
หยางจื่อตรัสด้วยรอยยิ้มกว้างบนพระพักต์ที่คิ้วคมเข้มเฉียงขึ้นดวงตามังกรวาวโรจน์คลับคล้ายจะโกรธแล้วอ่อนแสงลงกลับดูเย่อหยิ่งไม่แม้แต่มองหน้านางอีกพระองค์หันหลังกลับออกไปจากตำหนักเฟยเฟิงทันที
“น้อมส่งเสด็จเพคะ” หนิงซูเยว่ยิ้มอย่างเป็นสุขที่ไม่ถูกคนกวนประสาตมาแย่งที่นอนถึงสามวันสามคืนแต่เมื่อคิดตามคำที่พระองค์ตรัสเอาไว้เมื่อครู่นี้ หากมีโอกาสที่นางต้องวนมาใช้ไม้จิ้มฟันทองคำอันเดิมอย่างเลี่ยงไม่ได้นางจะกล้าใช้อีกหรือไม่เมื่อรู้ว่าไม้จิ้มฟันล้ำค่านั้นผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนจนนางเผลอชักสีหน้ารังเกียจ
เครดิตภาพจาก googel
googel คือเวบไรวะ
>>218-220 เออกูลืมไปมัวแต่กาว ควรจะใช้ไหมวะ เดี๋ยวโดนท้วงอีกว่าไม่สมจริง แต่อยากเน้นความขี้โรคตายยาก
แก้เป็นทางบ้านหลอกให้แดกยาทำแท้ง แต่ตับแก่มาช่วยไว้ได้เปล่าวะ สลับยาบำรุงของแม่งเลี้ยงกับฮูหยินม่ายริษยา อีหมวดโดนขุนเลยเปล่งปลั่งสมบูรณ์ ส่วมแม่งเลี้ยงแดกฮูหยินม่ายทุกวันก็เมนส์มารัวๆๆโทรมบักโกรกแต่นึกว่ายาดีกำลังขับพิษอยู่
อีเหีย ตั๊บแก มันช่วยยังไงวะ ตัวมันขนาดไหน 55555555555555
ต้องไม่หล่อเหมือนเดิมนะ มีลายตั๊บแก เป็นมนุษย์ตั๊บแกแมน
เพื่อนโม่ง กูเพิ่งอ่านตำราพิชิตสาวงามงบ แม่งรัชทายามเสิ่นเจิ้นชัดๆ ใครจะหาว่าเราไปลอกมาไหม
.
.
.
.
.
นางเอกตายย้อนเวลา นางร้ายกะแม่พระเอกแม่งทะลถเวลามา แถมเม่พระเอกซูแบบอีกู้เลยอ่ะ โคตรหลอน
.
.
.
.
.
KY นิดนึง ไม่ได้ตามเว็บดด.นะ แต่เพิ่งเข้าไปดูบ่อยขึ้นก็เพราะรัชทายาทเสิ่นเจิ้นของพวกมึงนี่แหละ ตะกี้จะเข้าไปดูกระทู้ที่พวกมึงตั้งถาม แล้วไปเจอกระทู้นึงที่บอกว่าพลีชีพ ออกมาโวยวายเรื่องอัพไม่ขึ้นแถมโดนแบน อีเหี้ย อ่านแล้วขำ มันดูเป็นคัลเจอร์นักเขียนดด.มาก โวยวายๆๆๆ ใครเห็นต่างออกมาชี้แจงก็ไม่ฟังแถมไล่ด้วย บอกว่าถ้าพอใจไม่ต้องเข้ามาตอบ ทู้นี้ให้แต่คนไม่พอใจตอบ อีสัส ไม่สามารถขำได้มากกว่านี้แล้ว อีเหี้ย อยากจะคิดว่าเพราะพวกมึงนะเว็บถึงขยับตัวขนาดนี้ เห็นมีคนบอกว่า มีกระทู้นึงที่ออกมาบ่นเป็นนักเขียนที่อัพหลอกด้วยว่ะ แหม่
พวกกูไม่เกี่ยวเว้ย ฟุฟุฟุฟุฟุ
แปลงร่างเป็นคน ได้ 3 นาที ไหม แต่จะพูดติดอ่าง คล้ายๆตุ๊กแกตอนสตาร์ทเครือง ตะตะตะตะตะตะตั๊บแกร๊
ขะขะขะขะข้า คะคะคะคะคะคืิ ทะทะทะทะทะทะทะทะไท่จะจะจะจะจะจะจะจะจะ
บุ๊ง กลับร่างเดิม
นี่มันแดนจีน หรือมิติมหัศจรรย์วะ ...หมวดนั่งกัดเล็บอย่างเสียสติ ตุ๊กแกเผือกที่กลายเป็นคน แต่ที่เหี้ยที่สุดคือ
กูท้อง
คนที่โสดซิงมาตลอด35 ปีอย่างเธอ
ท้อง
ท้องป่อง ท้องกับใครก็ไม่รู้
อยากให้หมอมาตรวจอีกทีแล้วเจอว่าสิในท้องเป็นขี้ ไม่ใช่ลูก…
กูมานั่งคิดนะ กูควรจะสงสารใครมากกว่ากัน ระหว่างอีหมวด อีชา กับพี่อีหมี
ทั้งสองอะกูว่า555 เป็นกูกูก็รับไม่ได้ โดยเฉพาะอิชา อีท่านโหลวววว
ปล. กูเพิ่งมา ฮากับพวกมึงมาก
สรุปว่าหมวดตุลย์นี่ยังไงนะ
ตื่นขึ้นมาในร่างคุณหนูรั่วซึม แล้วไงต่อวะ
กูกำลังจะอัพตอนต่อไป ย้อนอ่านข้อมูลที่พวกมึงเสนอมา แล้วย้อนแย้งกันสัส
เอามาให้แน่นอนหน่อยสิวะ
กูขอให้มีบทบรรยายที่มีอัศเจรีย์เยอะๆได้มะ
แบบวรรคคำ ! !! !!! !!!!
โหลวสีเหย อยากได้ ไทจื่อเว้ย แต่รัวซึมอยากได้ท่านโหวเลยโดนคนรับใช้ยุจุดธูปราคะ พอได้กัน โหลวรู้ตัวก็สะบัดตูดหนีเลย นางเอกก็ได้แต่ร้องให้ให้แม่เลี้ยงด่าว่าโง่ทุกวัน
เออ อยากรู้มากๆ ว่าใครมันเป็นคนเริ่มเขียนคนแรกวะ
กูอ่านเจอธูปราคะครั้งแรกในผลาญ จากนั้นเสิ่นเจิ้นก็ผุดธูปราคะกันรัวๆ
ทีนี้มีลูกบ้านอีโหลวกดดันให้ไปเอามาเว้ย อีโหลวไม่ได้อยากได้เท่าไรยี้ๆ พวกเด็กธูปราคะ
ตกลงชีวิตหมวดนี้จะเป็นดราม่าแม่ผัวลูกสะใภ้ตบตีกะผัวน้อย มีเสี่ยวตั๊บแก่คอยดามใจ... แล้วจะมีคดีอะไรให้หมวดสืบล่ะมึง
>>266 เห็นด้วย แบบ หมวดอยากสืบมาก แต่พอจะโชว์เทพร่างกายก็ดันป่วยต้องนอนแบ็บ ประมาณว่าเงื้อง้างจะได้โชว์ๆ สุดท้ายก็ไม่ได้โชว์สกิลไรเลย แล้วคนในยุคโบราณเค้าก็จัดการสืบคดีกันได้โดยไม่ต้องอาศัยสกิลไรของคนยุคปัจจุบันด้วย แล้วถ้ายิ่งมีบทหมวดโชว์ไอเดียเทพของยุคปัจจุบัน แต่พอพูดจบโดนมองเหยียดว่า อะไรของมึง วิธีที่มึงบอกเค้าทำกันมาเป็นร้อยปีแล้ว อยากให้พวกมนุษย์ทะลุมิติมันเงิบบ้างอ่ะ อะไรมันจะเก่งเกินคนสมัยโบราณไปทุกอย่างเลยวะ
ทำไมคนปัจจุบันย้อนอดีตไปแล้วต้องไปประกอบอาชีพเดิมวะ ฟฟฟฟฟ
เออหมวดเป็นพวกมันสมองกล้ามเนื้อนะ คงช่วยใครสืบคดีไม่ได้
เครๆ งั้นให้หมวดเอาพลังกล้ามเนื้อสมองไปตบกับผัวน้อยละกัน
ใช้ท่ามวยปล้ำกับชายบำเรอของท่านโหลว
เลยโดนชายบำเรอของท่านโหลวล้มทับสาวใช้มาเห็นเลย รีบโพทะนาว่าอีหมวดเล่นชู้คาบ้านนน
ดราม่าไปอีกกก
เอาฉากปัจจุบันกันก่อนไหมเพื่อนโม่ง 555555
นี่คือนางตื่นมา แล้วรับใช้ตกใจ เรียกหมอหลวง แล้วไงต่อ
ทำไมฮ่องเต้ยังเป็นการ์ตูนอะ
กูส่งฮ่องเต้เข้าประกวด http://www.manager.co.th/asp-bin/Image.aspx?ID=1459802
///
พ่อก็เข้ามาเค้นคอถาม ไงว่าท้องกับใคร หมวดก็งง ไม่ทันไรก็ไม่รู้ตัว หมดสติไปอีกรอบ
หมอเลยห้าม บอกคุณหนูกำลังท้อง บอบบาง พ่อก็เครียด เมียใหม่ก็ยุว่าเสื่อมเสียมากๆ
ถ้าหาพ่อเด็กไม่ได้ ส่งไปบ้าบรรพบุรุษเสียดีไหม แต่อีพ่อยังลังเล บอกลูกป่วย ส่งไปลูกกะหลานก็ตาย
เมียก็เลยรีบกลับคำมาเลีย แล้ว เบ้ปากใส่ ว่าอีลูกเมียหลวง มึงรีบๆตายห่านเหมือนแม่มึงไปเสีย
หวังไล่ปี้เป็นราชองค์รักษ์จูนิเบี้ยวของ หวังเสียวไควนะเว้ย
ส่วนร่านจิงจิงเป็นพระสนมนมเนย ของหวังเสียวไคว
เอ้ย จ้าวหวังเสียว
กูอยากเสนอว่าควรมีแผนผังตลค แค่อ่านพวกมึงคุยแม่งก็เริ่มเมาละ
ไว้นายเซนใบลาพักร้อนให้กูก่อนกุจะถอดสมองมาทำให้พวกมึง
นี่สรุปว่ามีพล๊อตยังว่ะ มัวแต่ประกวดตัวละคร แต่พล๊อตไม่มีมันจะเขียนยังไงล่ะนั่น มาประกวดพล๊อตคร่าว ๆ ก่อนไหม ค่อยมาเติมตลค. เติมฉาก
พาร์ตหมวดตุลเอาลงดด.ยังวะ
พล้อตคือ ท่านเทพที่นำพาวิญญาณของอิชาไปเกิดนั้น ทำดวงวิญญาณหล่นหายไประหว่างทาง ซึ่งบังเอิ๊ญบังเอิญเพราะจิตอิชามันอาฆาตมาก เพ่งคิดแต่งเรื่องฮองเฮาปรารถนาเย และฉากเยกันอันสะเทือนเลื่อนลั่นของอิเสียวไคว ดวงวิญญาณเลยพุ่งไปยังมิติที่อยู่ในความนึกคิดสุดท้ายของนาง แล้วพลัดหลงไปเข้าร่างเสียวไควที่บ้ะเท่งบ้ะกับฮีเฟยมากไปจนฟ้าเหลืองช็อควิญญาณไม่มั่นคงไปชั่วขณะพอดี ละวิญญาณท่านรัชทายาทที่โดนวิญญาณอิขากระแทกแย่งร่างก็เด้งหลุดลอยไปเข้าร่างตุ๊กแกที่ตายห่าเพราะขันทีอะไรสักอย่างนั่งทับพอดีอีกอเกน ไท่จื่อฟื้นก็ต้องตะเกียกตะกายออกจากก้นพิฆาตมหาประลัยของขันทีคนสนิท ขณะที่อิชาต้องพยายามหนีจากการโดนฮีเฟยใช้ท่าขย่มตอ หลังผ่านวิบากกรรมไประยะนึงท่านเทพก็จะโผล่มาหาอิชา เฉลยว่าทำไมมันถึงมาอยู่ร่างนี้ แต่เพราะยังหาวิญญาณไท่จื่อไม่เจอ(ซึ่งจริงๆกำลังเกาะฝาบ้านดูอิหมวดเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่) ไม่ก็เจอแล้วแต่ยังไม่ได้ฤกษ์ดวงดาวสามดวงยังไม่โคจรทาบทับกัน ยังเอาไท่จื่อเข้าร่างเดิมไม่ได้เลยต้องให้อิชาสวมรอยไปก่อนอิชาตอนมาพูดภาษาจีนไม่ได้ใช่มั้ย งั้นก็ให้พรในการพูดและฟังภาษาที่นี่ได้มา(ถ้าให้เทพก็เขียนได้ด้วย แต่ถ้าไม่ก็ให้ท่านเทพลืมเรื่องเขียนได้ไป อิชาไปคัดลายมือซะ) อิชาก็ต้องพยายามใช้สติปัญญาความรู้จากพล็อตโหลๆทั้งหลายที่อ่านนิยายมาใช้ช่วยแก้ปัญหาการเมืองที่เจอแบบแถกๆกากๆไปพลางๆ /ดมกาวฟื้ดๆ /คิดไม่ออกแล้ว ใครก็ได้แถต่อที
จริงๆต้องคิดพล็อตหมวดก่อนใช่ไหมวะ ตกลงพวกมึงเอายังไงนะ
ตกลงแล้วเรื่องนี้แม่งจบยังไง คิดฉากจบกันก่อนก็ได้ กูว่ามันดูจบยาก
เออ ต้องหมวดก่อน
555555 ใจเย็น ๆ มึงไม่ต้องรีบ ใครว่างก็มาหย่อนไอเดียไว้
เรื่องนี้กูยังไม่รู้เลยว่าจะจบมั้ย
ตอนจบก้อ ไท่จื่อได้กลับเข้าร่างเดิม หมวดได้เป็นพระชายารั่วซึมและเลื่อนขั้นเป็นฮองเฮารั่วซึม แต่ก้อยังต้องตบตีกับสนมฮ่องเต้ต่อไป อีชากับสิทธิได้ไปเกิดใหม่ในโลกที่ไม่มีนิยายเสิ่นเจิ้น จบ
เพิ่งเข้าไปดูตอนล่าสุด ไอ้ suanjuan มันคืออะไร้! เสิ่นเจิ้นเขาใช้ shenzhen ว้อย
กูขอเสนอพล็อตใหญ่บ้าง ขยายปรับๆจาก >>296
ที่จริงแล้วโลกมีหลายมิติทับซ้อนนับล้านจริงๆ และมีหลายมิติที่เกิดจากนิยาย ตอนนี้มีปัญหาระดับนานามิติเกิดขึ้น เมื่อนิยายกากๆจำนวนมากถูกผลิตออกมา ยอดวิว ความนิยมสูงๆ ส่งผลให้เกิดมิติตามนิยายเรื่องนั้น นิยมมาก พลังมิติยิ่งมาก ปัญหาคือนิยายกากๆเสือกเยอะ สร้างมิติเยอะ แล้วเป็นนิยายทะลุมิติเซปชั่นอีกที ทำให้มิติที่พลังเยอะพวกนี้มีรูพรุนปุปะเต็มไปหมด ส่งผลให้จักรวาลบิดเบี้ยวจนกำแพงมิติแม่งอ่อนแอ เดี๋ยวๆทะลุไปตามๆกัน กลายเป็นวงจรอุบาทว์
เรื่องของนคชาทะลุมิติ เกิดจากแรงดึงดูดมิติผันผวนนี่แหละ ที่บังเอิญว่าพลังของมิติเสิ่นเจิ้นทั้ง888มิติมาซ้อนกันที่มิติ"ครางชื่อข้าสิฮองเฮา" เลยมีพลังมาก ดูดคนเข้ามิตินี้รัวๆ
เทพเซียน(ผู้ดูแลมิติ)มาแก้ไม่ทัน ตายทะลุมิติกันหมดแล้ว เลยตามมาแก้ปัญหาด้วยการมอบพลังเข้าใจจีนให้ นอกนั้นยื่นมือมายุ่งไม่ได้ พลังในมิติมันแรง ถ้าเทพเซียนแทรกแซงมากเข้ามิติจะระเบิดบึ้ม(แซะพวกได้พลังซูๆแนวอภินิหารที่อีกนิดมึงก็บึ้มโลกละ)
นคชาไม่รู้เรื่องเบื้องหลัง แต่ก็พยายามแก้plot holeและlogic WTFทั้งหลายเอาตัวรอดไปวันๆ โดยมีพี่หมี(ชื่อจริงสะกดยากจังโว้ย)มาคอยช่วยประคองเรื่องไปด้วยกัน
ผลคือการแก้พล็อตเสิ่นเจิ้นของนคชานี่แหละคือการฟื้นฟูสมดุลมิติ ตอนจบของเรื่อง(จบที่บะๆโอ้บะๆกับอวี้อ้าอ้า หรืออะไรก็แล้วแต่พล็อตโม่งสรุปกัน) เทพเซียนเลยยื่นข้อเสนอว่า ไหนๆก็กลับมิติเดิมไม่ได้ละ เขาสวดกันครบวันขึ้นเมรุพร้อม จะอยู่เป็นจ้าวเสียวไควต่อก็ไม่ได้ งั้นมาเป็นเทพคอยซ่อมมิติไหม ยื่นภารกิจคอยหารูรั่วพล็อตกากเสิ่นเจิ้นตามมิติมาแก้
นคชากรีดร้องว่าชิบหาย เสิ่นเจิ้นกากๆมีเป็นพันเรื่อง กุจะแก้ไงไหวด้วยตัวคนเดียว มีพี่หมีมาช่วยอีกคนก็ยังไม่พอ เทพเซียนเลยบอกใบ้ว่าหาตัวช่วยได้
นคชาปิ๊งไอเดีย เลยไปตั้งกระทู้สับนิยายเสิ่นเจิ้นในเว็บสีส้มๆแล้วใส่พลังแก้มิติที่ได้รับมาลงในกระทู้ ให้คนในกระทู้มาช่วยสับ(ซ่อมมิติ)นิยายเสิ่นเจิ้นไปด้วยกัน
จบด้วยประโยคประมาณว่า ไม่ต้องทะลุมิติก็ช่วยกันกู้โลกได้นะเว้ยย
จบ
ฝากเพื่อนโม่งพิจารณา
อย่าว่ากูงั้นงี้เลยนะ เรื่องนี้มันรัชทายาทตรงไหนวะ หรือยังไม่เข้าเรื่อง
55555555555 พวกมึงนี่จริงๆ เลย
ปล. ที่มันชื่อรัชทายาทเจิ้น เพราะอีช่ไปเข้าร่างรัชทายาทไงวะ
ตอนจบอย่างกะรวมพลังดราก้อนบอล ถถถ
นางเอกก็ตื่นมา แล้วพบว่าฝันไป
ตั้งชื่อเทพด้วย
ผัวยอมสละวัง มาเลี้ยงเมีย เพียงคนเดียว สาทุบุล
ไม่กูว่าต้องจบแหวกๆ จากที่พระเอก(อีชา)ที่เป็นไทจื่อควรจะได้ครองบัลลังก์ก็โดนแย่งไป ระหกระเหินกลายเป็นอ๋องตกอับเพราะอีชาต้องไปกู้โลกรับสองจ๊อบไม่ได้
ส่วนอีโหวได้ขึ้นแทน ครองรักกับหำกงๆ ไล่นางสนมออกนอกวังเปิดฮาเร็มขันทีแทน มีเมียเดียว(อีหมวด)เอาไว้บังหน้า สายเปย์(ให้ขันที) นักบันทึกประวัติ(เรียกว่าไรนะลืม)ได้แต่กุมขมับ ปั้นเรื่องว่ารักเมียมากไม่นอกใจ
อยากเขียนอีก แต่ทำโอทีก่อนเดี๋ยวไม่ได้กลับบ้าน ฮือออ
มันยุ่งยากตรงเสือกทะลุมาสามคนนี่แหละ ถ้าหลุดมาแค่เสียวไควกับอ้าอ้า มันยังจบได้ว่าไปอุดรูรั่วด้วยกัน ครองรักกันตลอดกาลนานเทอญ
เสนอให้หมวดเป็นจักรพรรดินี นั่งบัลลังก์เองเลย อีหมวดจะไม่ทน
อย่าให้อิหมวดชีวิตรันทดนักเลย วงวาร
บอกหน่อยว่าทำไมโดนแบนแล้วจะปลดแบนได้ไหม
อย่าลืมไทจื่อแห่งวังตุ๊กแก เสี่ยวตั๊บแก
บางทีก็โดนเพราะมีโทรลในเขตเดียวกัน เคยโดนไปด้วยแบบงงๆ พอไปถาม ห้องเมตตาก็บอกว่าเค้าแบนเป็นเขตน่ะ
มึงอย่าลืมมุขหยกดำอันเลื่องลือในนิยายพวกนี้นะ กูเห็นกี่เรื่องๆทั้งท่านอ๋อง ทั้งไท่จื่อแม่งถือแต่หยกดำๆ หยกดำควบคุมกำลังลับยอดฝีมือ แล้วก็เอาไปให้ผู้หญิงซูๆถือต่ออีก
อิพวกท่านอ๋องไท่จื่อพวกที่เอาของสำคัญฝากผู้หญิงถือ กูไม่มองว่ารักนะ กูมองว่ามันใข้ประโยชน์
อิแงนี่ของร้อนไงมึง ต้องเอาไปโยนๆ ไว้ไกลๆ ตัว
กูส่งภาพหลี่เกี่ยวฮวดเข้าประกวด http://file1.qidian.com/jpg/2012-8-25/23/284058.jpg
หลี่เกี่ยวฮวด 2 http://img.91ddcc.com/ue_61251376448580.jpg
หลี่เกี่ยวฮวด 3 https://i.pinimg.com/originals/d1/e2/57/d1e257274914cb8f7093a8379443aa45.jpg
เหลือๆอันไหน มึงก็เอาไปใส่หนูปี้หนูนา อันอื่นละกัน
>>351 อ่ะ กูแก้ให้มึงและ ประมาณนี้
"คุณหนูพูดเรื่องอะไรหรือเจ้าค่ะ บ่าวไม่..."
'จะเป็นหลักฐานมัดใจคุณ!~~~'
'ปัง!'
เธอตบโต๊ะดังสนั่นจนอีกฝ่ายสะดุ้งสุดตัว
"เจ้าค่ะ บ้านพ่องเธอเหรอ! เจ้าคะเว้ย! พูดก็พูดผิด อย่ามาลีลาทำฉันเสียเวลาอยู่หน่อยเลย ฉันมีคดีให้สืบอีกเยอะ!" เธอตวาดเสียงดังลั่น
'ชะรีรัดชั้ดช้า~~~ ชารีระรีรัดช้า~~~ ปิ๊ง!'
โอ้ย~ เชี่ยเถอะ! ผู้กองเจ้าสเน่ห์กันเลยทีเดียว
กูว่าจะพีคมาก ถ้าแม่งมีสำนักพิมพ์มาติดต่อ มึงงงงง
ล่าสุดกูไปแอบเปิดอ่าน ปี้กูตัวร่านกับองค์... มา
อีเชี่ยยยยยยย นางเอกตกเครื่องบินมาทะลุมิติมาในวังบาดาล หิวเลยเดินไปแดกไข่มุกเพราะคิดว่าเป็นลูกชิ้นปลา
มึง กูรู้ว่าคนเขียนคนเดียวกะบที่ออกงานมาเยอะๆอับศาลา
กูไว้อาลัยสิบนาที
>357 กูว่า เขาจะติดต่อมาล่อซื้อ แล้วฟ้องมากกว่า หมอยศัลย์มา
>>357 กูจริงจัง
กูเป็นเจ้าของพล็อตกับชื่อรัชทายาทเสิ่นเจิ้นในห้องเสิ่นเจิ้น แอบมาตบพล็อตกับมึงเป็นระยะ
ถ้ามึงได้พิมพ์ และต้องการจะแบ่งเงินส่วนนั้น กูขอให้มึงเอาเงินส่วนนั้นไปทำบุญให้กู โดยนำเงินส่วนนั้นไปบริจาคให้บ้านพักคนชราหรือบ้านเด็กอ่อน ถ้าไม่สะดวกจริงๆ ก็ซื้อหนังสือดีๆ ส่งเข้าเรือนจำทั้งชายและหญิง จำนวนเท่าๆ กันนะเพื่อนโม่ง
นี่พวกมึงคิดกันไปไกลมากกกกก ข่วยมาแต่งกันให้จบก๊อนนน
นำหนังสือรัชทายาทเสิ้นเจิ้นไปบริจาคเป็นวิทยาทาน
55555555 ตามนั้นพวกมึง
หมวดมันเจอว่าตัวเองกำลังท้องแล้วไงต่อวะ เพื่อนโม่ง
พ่อเข้ามา? หรืออะไร
พ่อเข้ามาถึงรู้ว่าท้องสิ
“ตื่นแล้วเหรอนังลูกไม่รักดีใครเป็นพ่อของเด็กในท้องเจ้า!!” เสียงตะโกนลั่นมาก่อนที่ประตูจะถูกผลักออก ชายสูงวัยผมสีขาวดอกเลา สาวเท้าเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าถมึงทึงยิ่ง
ทันใดนั้นเด็กสาวที่เอาแต่เรียกเธอว่าคุณหนู ก็ รีบขุกเข่าเอาหัวโขกพื้น
“นายท่าน คุณหนูกำลังท้องกำลังใส้ นี่ก็พึ่งฟื้นโปรดเห็นใจคุณหนูด้วยเจ้าค่ะ”
ตุลายากระพริบตาปริบๆ นี่เธอมาออกรายการล้อกันเล่น หรือกำลังฝันอยู่...
ใช่สิ จำได้แล้ว
ก่อนหน้านี้เธออ่านนิยาย จีนอยู่!!
เธอจะต้องฝันอยู่แน่ๆ นิยายแม่งหลอนขนาดเข้าฝันขนาดนี้ สงสัยต่อไปเธอคงได้เจอท่าพญาเหยี่ยวจกเหยื่อแน่ๆ
“ไม่ใช่เรื่องของเจ้าถอยไป” ชายสูงวัยตวาดลั่น
“รั่วซึม!! เจ้าบอกมาว่า ใครเป็นพ่อเด็กในท้อง!!”
เด็กในท้อง
ท้องใคร? ท้องเธอ...จะบ้าเหรอ? คนอย่างตุลยาที่ได้รับโล่ห์กุลสตรีคานทองของกรมตำรวจ 10สมัยซ้อน อย่างเธอนี่นะจะท้อง
บ้าไปแล้ว
เธอยังซิงอยู่เลย!!!
แม่ง ไข่แดงยังไม่แตก หาคนเจาะยังไม่ได้
กุว่า... พลอตอีหมวดนี่มันฮายิ่งกว่าอีชาอีกมั้งเนี่ย
เรียบร้อย พวกมึงชงมา กูก็จัดให้
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1708786&chapter=15
กูแนะนำว่าท้ายตอนก็ใส่คำที่ถูกต้องไว้ด้วยดีมั้ย คนมันจะได้รู้ว่ากูจงใจเขียนผิด ไรงี้
มึงใส่ว่า อภิธานศัพท์ ที่เขียนผิด และคำที่ถูกต้อง ไว้ท้ายๆสิ อิอิ
แล้วมึงก็แปะอิมเมจตัวละครเด่น ในตอนนั้นลงไปด้วย เพื่อให้คนอ่านน้ำพุ่ง ให้ตอนจบ
5555555 เอๆ ก็ได้พวกมึง เดี๋ยวแก้ แล้วก็ชี้แจง
อ่านกี้ที กูสะดุ้งชื่อรั่วซึมทุกทีเลยวะ กูนึกถึงพวกซึ้มๆที่ชอบต่อท้ายคำศัพย์ชีวะ555
สรุป อีฮวดนี้คือคนใช้คุณหนูรั่วซึมที่ยุให้คุณหนูจุดธูปราคะมอมท่านโหลวป่ะวะ
อีเหี้ยตอนโคตรสั้นนนนน
กูแม่งอ่านๆ กำลังตลกแม่งจบตอนนน
พาโรดี้ยันวิธีการอัพสั้นๆ และการเรียกแขก กูยอมใจ
เรื่องนี้แม่ง ธีมครางชื่อข้า สิฮองเฮามากๆ
http://www.tunwalai.com/chapter/1006516/บทที่-4-วิมานที่ไม่มีวันลืมเลือน-nc25อิโรติก
โหลด app ธัญมาสิ กดกุญแจฟรีทุกครึ่ง ชม. อ่านได้ทั้งวัน
พวกมึงเห็นเม้นที่ 116 มั้ยวะ
>>406 เรียกซะน่ารักเลยนะ
>>407 มันไม่น่าจะใช่ภาษาวิบัติตั้งแต่แรกแล้วหรือเปล่า? คือก็แล้วแต่หลายมุมมอง นักวิชาการบางส่วนอาจมองว่าวิบัติ แต่อีกมุมหนึ่งมองว่าเป็นภาษาพูด เป็นการวิวัฒนาการทางภาษา เพราะมันเป็นภาษาที่ยังไม่ตายก็เลยเกิดการเปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อย ๆ
ทีนี้ถ้าอธิบายเรื่องการแปรเสียงแบบการแทนที่หน่วยเสียง คำว่า ไหม ถ่ายถอดเสียงได้เป็น mǎj พอเป็น มั้ย ก็จะถ่ายถอดว่า máj คือมันเป็นการนำหน่วยเสียงวรรณยุกต์สูงระดับเข้าไปแทนที่เสียงวรรณยุกต์ต่ำขึ้น
อธิบายในแง่ภาษาศาสตร์&ภาษาไทยได้ประมาณนี้แหละ
>>408 กูเคยเห็นที่เค้าถกอยู่เหมือนกัน ว่ามันก้ำกึ่งกันทั้งสองฝ่าย ไหมถูกต้องตามหลัก แต่มั้ยมาจากการถอดเสียงตรงๆ ในชีวิตจริงเวลาพูดก็ไม่มีใครพูดไหมชัดๆอยู่แล้ว ใช่ไหมจ้ะ จะไปไหมจ้ะ โดนล้อว่าเหน่ออีก
จนคิดกันว่าถ้าผิดเรื่อยๆ ก็กลายเป็นอนุโลมให้เอง กูก็ได้แต่ร้องอ่าวเฮ้ยอยู่ในใจ
เงียบกันเชียวนะ
เหงาเหรอ
กูว่ามากำหนดวันลงรัชทายาทดีมั้ยพวกมึง
เลิกแต่งแล้วเหรอพวกมึง
ก็ช่วงนี้มันงานหนังสืออะมึง555 กูขอเป็นผู้อ่านเฉยๆสักพักก่อน
โม่งมันไปหาหน้ังสือในงานหนังสือกันอยู่
กูแวะไปอ่านมา เออ พวกมึงทำดีว่ะ คือไม่รู้ว่ากูเส้นลึกหรือยังไง ไม่ค่อยขำเสียงดัง(มีอมยิ้มบ้างเป็นระยะ) จนถึงจุดนึงกูอ่านเสียงข้อความ "ตอดแตด" เนี่ย กูแม่งหลุดเลยเว้ย ใครมันจะตั้งเสีย msg แบบนั้นวะห่า แค่คิดกูก็ขำแล้วเหี้ยเอ้ย
คิดถึงพวกมึง มาแต่งต่อเร็ววว
นี่ไม่มีไฟแต่งต่อหรือจะล้อพวกดอง??
มันเดิมๆ อ่ะ รอนักเขียนหาไรตลกกว่านี้มาเปิดช่องให้แซวได้ก่อน
5555555 เนี้ยนเนียนนะมึง
เมื่อไหร่ไรท์จะอัพค่ะ รีดรออยู่
คนเขียนติดสอบเลยไม่ว่างค่าแต่จะอัพแน่นอน
อ่ะกูช่วย
กูถนัดแต่ฉากเย
ถึงคิวกูเมื่อไหร่ ส่งเกี้ยวไปรับกู
ตอนต่อไปควรเป็นของใครอะ ตุยล์แล้วใครต่อ
เมื่อไรอวี้อ้าอ้าลูกกูจะเฉิดฉาย 🔥
กลับไปอ่านแป๊บ
ถึงพ่อจับได้ว่าลูกท้อง
55555555 กูอยู่นี่ กูคนเขียนเอง
“อย่ามาขึ้นเสียงกับข้านะรั่วซึมเจ้าท้องกับใคร” เสียงชายสูงวัยตะคอกลั่น
“บอกพ่อมา!!!”
หญิงสาว กระพริบตาปริบๆ
พ่อ
พ่อเธอ
ไม่นะ ตาแก่หัวแข็งพ่อเธอเป็นตำรวจ หน้าเกลี้ยงเกลา หัวเหม่งสะท้อนแสงวาบๆ ไม่ใช่ตาเกาผมยาวจนกล้ามวย หนวดงอกๆยาวเฟิ้ม เหมือนละครจีนยุทธภพที่ฉาย ช่วงยามไทม์
หญิงสาวเลิกคิ้ว ก่อนจะตัดสินใจ
ตลบผ้าห่ม คลุมตัว แล้วก็นอน
สงสัยจะฝันไป
“รั่วซึม!!!!”
“นายท่านเจ้าคะใจเย็นๆคุณหนู อาจจะยังจิตใจอ่อนไหว”
“ดีเหลือเกิน ให้ท้ายเหลือเกินนะ หลีเกี่ยวฮวด เจ้ารู้ใช่ไหมว่านังลูกตัวดีของข้า ไปได้กับใครมา”
เด็กสาวได้ยินเข่นนั้นก็ลนลาน เอาหัวโขกพื้น ปักๆๆๆ
“ข้าน้อยไม่ทราบจริงๆเจ้าค่ะ ข้าน้อยไม่ทราบ”
“ถ้าข้ารู้ว่าเจ้ามีส่วนรู้เห็น แม้แต่ชีวิตเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์จะร้องขอ”
“ข้าน้อยมิกล้า ข้าน้อยไม่ทราบจริงๆเจ้าค่ะ”
แกะ1ตัว
แกะ2ตัว
แกะ3ตัว
ระหว่างที่อีกฝั่งโต้คารมกัน ตุลยาก็พยายามหลับตานับแกะ เพื่อกล่อมหลับไปอีกรอบ เธอจะได้ตื่นไปทำงานต่อ
แกะ4ตัว
“อีฮวด!! “
โปกๆ
“ข้าไม่รู้จริงๆ”
รำคาญจริงโว้ย
แกะ 5ตัว
ตัดฉากไปใคร ดี เอา อี นคชาต่อเลย อิอิ
เฉลยเลยไหมว่ารั่วซึมท้องกะใคร เอาให้จบ
รู้เลยก็ไม่สนุกสิ
เครๆ งั้นตัดไปอีชาเลยก้อได้
พวกมึงจะรอแต่งแต่ฉากเย่ไม่ได้นะเว้ย
อีชาโผล่ไปร่างใครนะ กูเริ่มลืม เดี๋ยวกูช่วยแต่งต่อ
กูลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว ไปย้อนอ่านใหม่ก่อน
กูจะแบนมึง!!!!!!!!!
"ยี้ฮ่าาาา" นคชาสะดุ้งเฮือกกก กระเด้งตัวตื่น นิ้วกระดิกดิ๊กๆเพราะยังกดเม้าส์ค้างอยู่ ไฟเผาเล้าไก่มึงสมใจมั้ยล่ะ คราวนี้กูแบนมึงได้แน่ๆ รับรองเดี๋ยวมึงจะต้องวิ่งโร่ไปตั้งกระทู้ใบบอร์ดเด็กดวก ระดมพลลูกหาบควานหาตัวกู
กูจะ...
กูจะ...
เธอยังไม่ทันตะโกนกู่ร้อง กระดาษเงินกระดาษทองนับสิบๆ ก็ปลิวมาเข้าปาก
พอเอากระดาษออกก็ปลิวมาอีก
ที่นี่ที่ไหนวะ??
นคชามองไปรอบๆ ตัว เห็นคนใส่ชุดผ้าดิบยืนเรียงราย มองเธอเป็นตาเดียว แต่ละคนแต่งตัวเกล้าผมแบบในหนังจอมยุทธ์ พอสบตากันปิ๊งๆ คนพวกนั้นก็แหกปากร้องตะโกน
"ช่วยด้วยยยย ผีหลอก ผีดิบไท่จื่ออาละวาด ช่วยด้วยยย"
"ไท่จื่อตายเพราะพระสนมอวี้อ้าอ้าจิ๋มล็อก ไท่จื่อฟื้นแล้วๆ ฮือๆ กระหม่อมบอกแล้วว่าอย่าลงไปเยในบ่อปลาทอง"
ไท่จื่อ?
ไท่จื่อไหนวะ
นคชาก้มดูตัวเอง นี่ทำไมกูถึงมานั่งเล่นในโลงศพ แล้วทำไมกู... นคชาคลำเนื้อตัวไปเรื่อยๆ จนเจอหรรมแข็งๆ ทำไมกุลสตรีอย่างนคชามีหรรม? นคชาเริ่มร้องไห้โฮ เกิดอะไรขึ้นกะกูเนี่ย
ชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยพยุงเป็นขันทีชื่อ หั๋มเท่าถัง เขาเป็นผู้งัดหรรมของไท่จื่ออกจากจิ๊พระสนมด้วยมือเปล่า ดังนั้นจึงดีใจมากที่ไท่จื่อฟื้นจากความตาย
"ท่านก็เป็นไท่จื่อ พระโอรสของฮ่องเต้xxไงพ่ะย่ะค่ะ" หั๋มเท่าถังทำหน้างง
"ฮ่องเต้xx" ทำไมชื่อคุ้นจังวะ
"แล้วเมียรักของข้าชื่ออะไร"
"พระสนมอวี้อ้าอ้าพ่ะย่ะค่ะ"
"ใช่พระสนมที่ข้าสั่งเฉดหัวไปอยู่ตำหนักเย็น นางเลยเอาผ้าแพรสามศอกมาห่มแก้หนาว ข้านึกสงสารเลยไปเยในเล้าไก่ท้ายตำหนักเย็นใช่ป่าว"
"ถูกต้องแล้วพ่ะย่ะค่ะ เยในเล้าไก่เสร็จ พระองค์ยังลากกันลงไปเยในบ่อปลาทอง ร้อนจนไฟลุก พระสนมจิ๋มล๊อกจนท่านติดหนึบ เลือดลมไม่ไปเลี้ยงสมอง ท่านจึงขาดใจตายในบ่อปลาทองพ่ะย่ะค่ะ"
"อย่าบอกนะว่านี่มันนิยายเรื่องครางชื่อข้าสิฮองเฮา"
"ครางชื่อข้าสิฮองเฮา คือชื่อตำหนักของพระองค์ไงพ่ะย่ะค่ะ" หั๋มเท่าถังชี้ให้ดูป้ายหน้าตำหนัก เขียนตัวเท่าควาย
สัด
สมงสมองของนคชาถูกคำให้การของหั๋มเท่าถังกระแทกจนเบลอ เธอถูกจับแต่งตัวใหม่ มีผู้คนมากมายทั้งฮ่องเต้ พระสนมแล้วก็พวกขุนนางมาเยี่ยม ทุกคนต้องเปิดผ้าห่มดูหรรมของเธอว่าปกติดี ไม่ถงไม่ถามสุขภาพสักคำ ห่วงแต่หรรมไท่จื่อ ไอ้พวกหมกหมุ่น
จนกระทั่งมืด นคชาถึงได้สติ ตะโกนร้องกรี๊ด
อีเหี้ยย... กูสิงศพไท่จื่อ!!
อย่าลืมเสี่ยวตั๊บแก่มาสะกิดข้างเตียงนะมึง
เยกันในบ่อปลาทาง... เอิ่มมม
ถ้าบ่อปลาคาร์ฟกุจะไม่ว่า นี่บ่อปลาทองมันลงกันไปยังไงวะเนี่ย
คั่นแป๊บนะ รัชทายาทนี่มีสนมได้ด้วยเรอะ ไม่ใช่แค่พระชายาเหรอวะ
กูไม่รู้ กูเมา 55555555555
กูพึ่งมาใหม่ นคชา คือนางเอก ส่วน มฐสินต์ คือพระเอก ???
>>449 มีสิ ( ราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ) ในสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ตำแหน่งฝ่ายในของวังตะวันออกซึ่งเป็นที่ประทับขององค์รัชทายาท นอกจากตำแหน่งองค์หญิงพระชายาแล้ว องค์รัชทายาทสามารถแต่งตั้งพระชายารองและอนุชายาได้ด้วยเช่นกัน โดยมีตำแหน่งดังนี้ เหลียงตี้ (良娣) ตำแหน่งพระชายารองในองค์รัชทายาท เหลียงตี้ แปลว่า ผู้ประพฤติดีงาม , หรูจื่อ (孺子) ตำแหน่งอนุชายาในองค์รัชทายาท หรูจื่อ เป็นคำเรียกอนุภรรยาชั้นสูงในสมัยโบราณ ( ราชวงศ์ถัง ) เหลียงตี้ (良娣) ตำแหน่งพระสนมในองค์รัชทายาทขั้น 3 ชั้นเอก "ผู้ประพฤติดีงาม" สามารถแต่งตั้งได้ 2 คน ,
เหลียงเยวี่ยน (良媛) ตำแหน่งพระสนมในองค์รัชทายาทขั้น 4 ชั้นเอก "ผู้งามลออจับใจ" สามารถแต่งตั้งได้ 6 คน , เฉิงฮุย (承徽) ตำแหน่งพระสนมในองค์รัชทายาทขั้น 5 ชั้นเอก "ผู้ได้รับความทรงเกียรติ" สามารถแต่งตั้งได้ 10 คน , เจาซวิ่น (昭訓) ตำแหน่งพระสนมในองค์รัชทายาทขั้น 7 ชั้นเอก "ผู้เป็นแบบอย่างที่ดียิ่ง" สามารถแต่งตั้งได้ 16 คน , เฟิ่งอี๋ (奉儀) ตำแหน่งพระสนมในองค์รัชทายาทขั้น 9 ชั้นเอก "ผู้งามตาน่าเคารพ" สามารถแต่งตั้งได้ 24 คน อ้างอิงจากกระทู้ของคุณ Natsuoในพันทิพย์
พวกมึงช่วยยกตัวอย่างของการอธิบายวัฒนธรรมของโลกนิยายแนวHight fantasyหน่อยสิ กูไปไม่ถูกวะ
แบบภาพมันอยู่ในหัวนะ แต่จะบอกเป็นเรื่องราวส่งต่อให้ดูมีชั้นเชิงและไม่น่าเบื่อยังไงดี
แล้วการใส่เสียงเอฟเฟ็คค์ควรใส่เข้าไปดีมั้ย และการใส่เสียง เพื่อให้รู้ว่า การกระทำมันรุรนแรงมากถึงขนาด ถ้าไม่ใส่จะไม่เห็นถึงความแตกต่าง
เช่น ฉัวะ ! หมัดที่สวนออกไปสร้างคลื่นเสียงสะท้านดังเหมือนเสียงกระบี่ กับ หมัดที่สวนออกไปสร้างคลื่นเสียงสะท้านจนแยกไม่ออกว่าจนไม่แน่ใจว่าเป็นหมัดหรือกระบี่
เสียงตอดแตดด้วย
เออ เสียงตอดแตดนี่แม่งพีคสุดละ
จิ๋มล็อกจนตัวตาย
น่ากลัวสาด จิ๋มไปกดจุดอะไรวะ
จะโดนแบนอีกตอนไหมมึง ถถถถถถถถถถถถถถมฟฟฟฟ
มีคนรีพอร์ตฉากจิ๋มล็อกหั๋มแน่มึงง
ถถถถถถถ ลองเสี่ยงไปมึง
อวี๋อ้าอ้าต้องอยู่ ห้องขัง ฐานลอบฆ่าไท่จื่อด้วยจิ๋ม
“สมน้ำหน้า นังอ้าอ้า นังจิ๋มเขมือบ !!!”
พูดเป็นเล่น มีคนเป็นจริงๆนะมึงออกข่าวหลายปีก่อนเอากันในน้ำแล้วเอาออกไม่ได้
“จิ๋มล็อค” ต้นเหตุมีลูกยาก ใช่แค่เรื่องขำไม่ออกของเซ็กส์พิศดาร
https://m.pantip.com/topic/33202876?
แม่งขันทีจะใช้คำตรงเกินไปมั้ย ขำ 555555
บุปผาเขมือบหนอนน้อย เอ้ย มังกร ไรงีีสิ
ต่อ
ปวดฉี่ ทำไงอ่ะ.. นคชาทำใจอยู่นานกว่าจะแก้กางเกง รูดลงมาที่เข่า ไอ้นั่นก็เด้งดึ๋งแทบจะทิ่มตา ชี้พุ่งเป็นลำไม้กั้นทางรถไฟเลยนะคะ สาบานว่านี่คือหรรมไม่ใช่ไม้ซุง? นคชาไม่กล้ามองตรงๆ กูจะตายแล้วมาสิงศพทั้งที ขอศพสาวสวยหน่อยก็ไม่ได้ ดันมาสิงศพรัชทายาทหรรมโต
ฮือออ
"ไท่จื่อ ทรงทำอะไรอยู่พ่ะย่ะค่ะ" หั๋มเท่าถังเดินถือนถาดชาเข้ามา เห็นเจ้านายยืนตูดขาว เงอะๆงะอยู่หน้ากระโถนฉี่ จะฉี่ก็ไม่ฉี่ แถมทำท่านั่งคร่อมกระโถน พอลองนั่งแล้วแท่งหรรมไม่เข้าที่ ฉี่ไม่ได้ จะเอาไงแน่ โถถ้วยถัง
"ฉันปวดฉี่ ฮืออ"
"โอ๋ๆ งั้นก็น่าจะเรียกกระหม่อมแต่แรก เอ้า เชิญ"
นคชานึกว่าหั๋มเท่าถังจะช่วยยกกระโถนแต่แม่งมันจับหรรมของเธอแล้วยัดใส่กระโถนให้
"เอ่อ.."
"ไม่ต้องเกรงพระทัย เวลาไท่จื่อจะเย กระหม่อมก็เป็นคนจับหรรมยัดจิมิให้ทุกวัน เฮ้อ กระหม่อมช่วยดันเอวโยกอีกต่างหาก เหนื้อยเหนื่อย"
เสื่อมเหี้ยๆ ไอ้ไท่จื่อในนิยายเรื่องนี้มันโตมายังไง จะเยยังไม่เยเอง ให้คนสนิทช่วยเสียว เหี้ยสุดๆ นคชาลองฉี่ผ่านหรรม เออ มันก็แปลกๆดีเว้ย ฉี่พุ่งเป็นลำเลย เก๋ๆ ส่ายเอวเป็นรูปเลขแปด ฉี่ก็ส่ายตาม
"ไอ้ไท่จื่อ เยี่ยวเลอะเทอะ ตบฟ่ำ" หั๋มเท่าถังดุ นคชาถึงได้ยอมฉี่อย่างสงบ
เอ๊ะ
ถ้าเธอมาเข้าร่างไท่จื่อ แล้วไท่จื่อตัวจริงไปไหนวะ หรือว่าตายไปแล้ว น่ามสานจิงๆ
"ตั๊บแก่~~"
เสียงตุ๊กตาอวบอั๋นร้องทัก มันทำตาลุกวาว เกาะอยู่ข้างผนัง พอนคชาหันไปตามเสียง มันก็กระโดดลงมาเกาะหรรม ประหนึ่งว่าเป็นของรักของหวงของมัน
"อ๊ากกกก ตุ๊กแกเกาะไข่ กรี๊ดดด"
"ตั๊บบบบ ตั๊บบ แก~~~"
มันไต่จากหรรมมาที่หน้าเธออย่างรวดเร็ว ส่งเสียงร้องโหยหวน ไม่นะ ไอ้เหี้ยตุ๊กแก มึงอย่าแตะหรรมแล้วมาแตะหน้ากู แค่นี้ชีวิตแปดเปื้อนพอแล้วว้อย
ตุ๊กแกตัวอวบมันจ้องตาระยะประชิด นคชาทั้งอี๋ทั้งดิ้น กางเกงถอดคาไว้ที่เข่าทำให้ยืนไม่ถนัด สะดุดล้มโครม หรรมกำลังปล่อยฉี่ รดใส่หน้าอีกต่างหาก อ๊ากกก
กูไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้วะ หรือชาติที่แล้วกูจัดหรรมผัวโยนให้เป็ดกิน ผัวเลยสาปแช่งกูแน่ๆ
"ตั๊บบ แก~~"
เจ้าตุ๊กแกมีน้ำตาใสๆคลอเบ้า นคชากำลังเดือดๆ พอเจอน้ำตาตุ๊กแกเข้าไปก็อึ้ง เอ๊ะ...ชักจะยังไง
"ตุ๊กแกน้อย ถ้าฟังกันรู้เรื่องก็มาคุยกันนะ อย่าเล่นงี้"
"ตั๊บแก" มันผงกหัวโอเค นคชาเลยเริ่มคุย
"แกหิว?"
"ตั๊บแก" มันส่ายหน้าโนว นคชามองหน้าตุ๊กตา รู้สึกคลับคล้ายคลับคลา เบ้าหน้าแม่งเหมือนรัชทายาทยังกะพี่น้องคลานตามกันมา
"แกเป็นน้องไท่จื่อ"
"ตั้บแก่" มันส่ายหน้า เอาตีนจิ้มหัวนมไท่จื่อ จิ้มย้ำๆจนนคชาตบกะโหลก
"ถ้าแกเป็นตุ๊กแกตั้งแต่เกิดให้ยกเท้าซ้าย ถ้าแกเป็นคนในร่างตุ๊กแก ให้ยกเท้าขวา"
เอาแล้วไง ตุ๊กแกยกเท้าชวา
"แกคือ... แกคือไท่จื่อ"
"ตั๊บแกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
นคชาตาถลน พีคเหี้ยๆ วิญญาณไท่จื่อตัวจริงหลุดไปเข้าร่างตุ๊กแกตรงข้างบ่อปลาทองท้ายตำหนักเย็น ร้องตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แกๆๆๆๆๆๆๆ
นคชาจะคุยต่อ แต่หั๋มเท่าถังเพิ่งเช็ดกระโถนเสร็จ เดินมาเห็นตุ๊กแก ก็จับมันฟาดป้าบๆ
"ไอ้ตุ๊กแกตัวนี้อีกแระ ไล่ไปไหนก็ไม่ไป มาร้องตั๊บแกทั้งวันทั้งคืน ตื้บแม่ง"
"อย่าๆๆ อย่าทำไท่จื่อ"
"ห้ะ อะไรนะพ่ะย่ะค่ะ"
"เอ่อ ข้าหมายถึง อย่าทำร้ายตุ๊กแก่ของข้า" นคชาจับไท่จื่อตัวจริงมาปัดฝุ่นขี้ตีนหั๋มเท่าถัง จากนั้นก็เอามาเกาะบ่า
"ต่อไปนี้มันชื่อ.. เอ่อ.. ชื่อ"
ตุ๊กแกจ้องหน้านา พยายามบอกว่ามันชื่อ จ้าวเสียวไควๆๆ
"ชื่อ เสี่ยวตั๊บแกก็แล้วกัน เท่ดี"
จ้าวเสียวไคว รัชทายาทในร่างตุ๊กแกร้องแอ๊ๆ มันอยากตาย
โอ๊ยขำ ตุ๊กแกไต่จากหรรมขึ้นหน้า มึงเฉลยเร็วไปป่ะว่า เสี่ยวตั๊บแก่เป็นใคร ทีนี้ไท่จื่อตั๊บแก่จะไปอยู่กะอิหมวดได้ไงวะ
อ้าว มาเข้าร่างงี้ก็อดเล่นมุกเจี่ยเจียเม่ยเมยสาบานพี่น้องตั้งแต่แรกพบ กะมุกรัชทายาทโดนปีศาจสิงเอาไปเผาของกูอะดิ แง
เออ มึงลืมเรื่องท่านเซียนทำงานพลาดไปป่าววะ ที่ตอนแรกไท่จื่อพูดกะขันทีไม่รู้เรื่อง >> โดนกล่าวหาว่าเป็นปีศาจ >> ท่านเซียนมาบอกว่า ช่วงนี้ย้อนมากันเยอะทำงานพลาด เสกปิ๊งให้พูดได้
ไม่งั้นเด๋วกลับไปพล๊อตใหญ่ไม่ได้ว่า สรุปท่านเซียนให้กลับไปซ่อมช่องว่างระหว่างมิติ
กูขอโทษ สารภาพว่ากูลืมไอเดียที่พวกมึงช่วยคิด จำได้แค่ว่าไท่จื่อเป็นตุ๊กแก 555555
ฝากโม่งประพันธ์ใช้ดัดแปลงกะฉากอื่นไปเด้อ
ปล. ใครจำเส้นเรื่องได้บ้าง แปะสรุปให้กูที
Recap plot
.
พล็อตที่ถูกเสนอมา
ก็แค่สลับไทม์ไลน์ดิ
1.ชาเข้าร่างรัชทายาท พูดฟังจีนไม่รู้เรื่อง พอดีมีอากงเป็นคนจีนเลยพยายามงูๆปลาๆกับขันที คุยไปครึ่งวันก็ไม่รู้เรื่อง จนขันทีเดินหนี
2.ทีนี้ไม่มีใคร นคชาเลยหาดิ๊ รอบตัวกูมีของวิเศษอะไรที่ช่วยกูได้ตามตำราทะลุมิติบ้าง ไปเจอ[insertไอเทมแซะhere]ครึ่งชิ้น เลยฟังจีนได้ แต่ยังพูดไม่ได้
3.ได้ยินเสียงขันทีคนสนิทนำมา ว่าจะขับไล่วิญญาณที่มาสิงรัชทายาท จนพูดไม่รู้เรื่อง ชิบหาย ไหนว่าอินิยายนั่นจงรักภักดีซาบซึ้งเป็นเจี่ยเจียเม่ยเมยกันได้ในสามประโยควะ!?
4.อวี้อ้าอ้าโดนฮองเฮาเรียกเข้าเฝ้า เดินผ่านตอนพวกขันทีจับรัชทายาทแบกจะเอาไปวัด ได้ยินเสียงรัชทายาทตะโกนภาษาไทย"นิยายเสิ่นเจิ้นมึงหลอกกู!!!" เลยรู้ว่าเอ้าหลุดมิติมาจากไทยเหมือนกัน ใช้ไหวพริบแก้ปัญหาให้ (นั่นเป็นภาษาเทพที่ข้าคุยกับท่านเซียนในฝัน ตอนนี้รัชทายาทน่าจะเพิ่งกลับจากแดนเซียนในฝันเลยสับสน อะไรว่าไป) นคชาเลยรอด
แล้วย้อนไปบทอวี้อ้าอ้าว่ากำลังจะอ้าปากคุยกับสาวใช้ เทพเซียนมาเสกหยุดเวลาแล้วเสกให้นางรู้จีนโบราณ บอกคราวนี้กูไม่พลาดแล้วชะละล่า
5. หมวดเก็บตั๊บแกไปเลี้ยง เพราะชอบสัตว์เลื้อยคลาน รัชทายาทปลื้มมาก เทพเซียนเห็นใจเลยให้จุมจิตรักแท้
Recap
.
กูขอเสนอพล็อตใหญ่บ้าง ขยายปรับๆจาก>>296
ที่จริงแล้วโลกมีหลายมิติทับซ้อนนับล้านจริงๆ และมีหลายมิติที่เกิดจากนิยาย ตอนนี้มีปัญหาระดับนานามิติเกิดขึ้น เมื่อนิยายกากๆจำนวนมากถูกผลิตออกมา ยอดวิว ความนิยมสูงๆ ส่งผลให้เกิดมิติตามนิยายเรื่องนั้น นิยมมาก พลังมิติยิ่งมาก ปัญหาคือนิยายกากๆเสือกเยอะ สร้างมิติเยอะ แล้วเป็นนิยายทะลุมิติเซปชั่นอีกที ทำให้มิติที่พลังเยอะพวกนี้มีรูพรุนปุปะเต็มไปหมด ส่งผลให้จักรวาลบิดเบี้ยวจนกำแพงมิติแม่งอ่อนแอ เดี๋ยวๆทะลุไปตามๆกัน กลายเป็นวงจรอุบาทว์
เรื่องของนคชาทะลุมิติ เกิดจากแรงดึงดูดมิติผันผวนนี่แหละ ที่บังเอิญว่าพลังของมิติเสิ่นเจิ้นทั้ง888มิติมาซ้อนกันที่มิติ"ครางชื่อข้าสิฮองเฮา" เลยมีพลังมาก ดูดคนเข้ามิตินี้รัวๆ
เทพเซียน(ผู้ดูแลมิติ)มาแก้ไม่ทัน ตายทะลุมิติกันหมดแล้ว เลยตามมาแก้ปัญหาด้วยการมอบพลังเข้าใจจีนให้ นอกนั้นยื่นมือมายุ่งไม่ได้ พลังในมิติมันแรง ถ้าเทพเซียนแทรกแซงมากเข้ามิติจะระเบิดบึ้ม(แซะพวกได้พลังซูๆแนวอภินิหารที่อีกนิดมึงก็บึ้มโลกละ)
นคชาไม่รู้เรื่องเบื้องหลัง แต่ก็พยายามแก้plot holeและlogic WTFทั้งหลายเอาตัวรอดไปวันๆ โดยมีพี่หมี(ชื่อจริงสะกดยากจังโว้ย)มาคอยช่วยประคองเรื่องไปด้วยกัน
ผลคือการแก้พล็อตเสิ่นเจิ้นของนคชานี่แหละคือการฟื้นฟูสมดุลมิติ ตอนจบของเรื่อง(จบที่บะๆโอ้บะๆกับอวี้อ้าอ้า หรืออะไรก็แล้วแต่พล็อตโม่งสรุปกัน) เทพเซียนเลยยื่นข้อเสนอว่า ไหนๆก็กลับมิติเดิมไม่ได้ละ เขาสวดกันครบวันขึ้นเมรุพร้อม จะอยู่เป็นจ้าวเสียวไควต่อก็ไม่ได้ งั้นมาเป็นเทพคอยซ่อมมิติไหม ยื่นภารกิจคอยหารูรั่วพล็อตกากเสิ่นเจิ้นตามมิติมาแก้
นคชากรีดร้องว่าชิบหาย เสิ่นเจิ้นกากๆมีเป็นพันเรื่อง กุจะแก้ไงไหวด้วยตัวคนเดียว มีพี่หมีมาช่วยอีกคนก็ยังไม่พอ เทพเซียนเลยบอกใบ้ว่าหาตัวช่วยได้
นคชาปิ๊งไอเดีย เลยไปตั้งกระทู้สับนิยายเสิ่นเจิ้นในเว็บสีส้มๆแล้วใส่พลังแก้มิติที่ได้รับมาลงในกระทู้ ให้คนในกระทู้มาช่วยสับ(ซ่อมมิติ)นิยายเสิ่นเจิ้นไปด้วยกัน
จบด้วยประโยคประมาณว่า ไม่ต้องทะลุมิติก็ช่วยกันกู้โลกได้นะเว้ยย
จบ
ฝากเพื่อนโม่งพิจารณา
555555 คือที่กูลงไปเมื่อคืน มันคุยกันรู้เรื่องเรียบร้อยแล้วนัเว้ย
ไม่นับหมวดตุลย์อีก กูว่าแก้ไม่ทันแล้ว
รึมึงจะเอาความซวยของอิชาไปลงที่หมวดแทน ยังเหลืออีกคนยังไม่ตื่น
เอางี้ เดี๋ยวเอาเป็นว่าจู่ ๆ อีชาก็ฟังอีหั๋มพูดไม่รู้เรื่องดีมะ? ถถถถถถ กูไม่รู้จะแถไงให้เนียน
ปล. กูฝากโม่งประพันธ์ตบๆสำนวนหน่อยดิวะ มันโดดเกิ๊ยดูออกว่าเขียนกันหลายมือ ช่วยตบให้เนียนนิ๊สนึงจะเป็นพระคุณมาก
ตอนแต่งนิยายของตัวเอง จิงจังกันขนาดนี้มั้ยคระ ตอบ!
ถถถถถถถถถถถถถ
เรื่องนี้แก้ไม่ยาก มึงก็แค่ปรับให้วันรุ่งขึ้นอิชาฟังใครไม่รู้เรื่องดิ
แบบท่านเซียนไม่ได้มาเสก ความสามารถเข้าใจจีนรัชทายาทแมร่มไหลออกไปหาเสี่ยวตั๊บแก่หมด อิชาเลยเข้าใจจีนวันเดียว
ทีนี้พอคุยไม่รู้เรื่อง ขันทีก็นึกว่าไท่จื่อโดนปีศาจสิง แถมไท่จื่อมาแปลกๆหลังเสี่ยวตั๊บแก่เกาะ อิตุ๊กแกนี่เป็นปีศาจแน่! จับไปเผาที่วัดพร้อมเอาไท่จื่อไปพรมน้ำมนตร์แมร่ง
อวี้อ้าอ้าเข้าฉากตามพล็อตเดิม(ค่อยย้อนฉากพี่หมีเข้าร่างอวี้อ้าอ้าตอนหน้า)
เสี่ยวตั๊บแก่วิ่งหนีไปเกาะรถม้าออกนอกวังไปโผล่บ้านรั่วซึม
อวี้อ้าอ้ากะอิชาอยู่ด้วยกัน กำลังคุยว่าเอาไงดีวะ พี่หมีเข้าใจจีนเองใช่ว่ากูจะสอนจีนใครเป็น ท่านเทพก็แหวกมิติโผล่มา
พอท่านเทพมาเสกปิ๊งเลยเข้าใจหมด อิชามีด่าในใจด้วยว่าทีนิยายเสิ่นเจิ้นแมร่งเข้าใจได้ไม่เห็นต้องให้ใครมาเสกเลยวะ
ใครวะตามไปเม้นเร็วมาก พวกมึงเองใช่ม้ายยย
โม่งไหนแต่งตอนล่าสุดนี้วะ กูพยายามปรับแต่งเติมเท่าที่ทำได้
แม่อ่านไปแก้ไป กูขำเองชิบหาย ถถถถถ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1708786&chapter=13
กูนั่งดูนี่ซ้ำไปซ้ำมา หัวเราะเกือบตายไม่หาย 5555555555555
มึงควรแปะภาพประกอบไว้ตอนท้ายเรื่องด้วยเพื่อความเหี้ย
รอดูเสี่ยวตั๊บแก่ลูกรักกูออกโรง สู้ๆนะเพื่อนโม่ง
ช่วยกูด้วย กูหยุดหัวเราะไม่ได้ 5555555555555555555
กูเพิ่งมาอ่านรัชทายาทเสิ่นเจิ้น ขำฉิบหาย5555555555555 ชอบมาก ว่าแต่ไอเรื่องที่มึงเอามาแซะในนิยายนี่มีลิ้งค์ของเรื่องจริงๆไหมวะ อยากตามไปอ่านดู555555
นิยายเรื่องนี้แม่งโคตรเหี้ย 555
อย่าให้หม่อมฉันเจอตัวนะ จะดูดให้ลืมทางกลับบ้านเลยทีเดียว จะขย่มให้หักคารู จะถูให้ไข่ถลอก เอาน้ำกรอกปากแล้วลากไปเยใต้โต๊ะ หม่อมฉันจะเอาให้ท่านร้องครางแปดภาษา อ้าแม่งทั้งคืนเพคะ"
ร่างจิงจิงพึมพำขณะพบพักตร์สบตาไท่จื่อรูปงามผู้มีมังกรใหญ่ยักษ์จนจ้องเอามาพาดบ่าเวลาเดิน
"คุณหนูร่าน ทำแบบนั้นจะดีเหรอเจ้าคะ"
"ดีสิทำไมจะไม่ดี ข้าจะถางขาผึ่งถวาย ไท่จื่อจะขึงพืดข้าก็ยอม จะเอาให้แหกเหมือนพูทุเรียนเลยเชียวล่ะ"
ร่านจิงจิงเม้มปากอย่างเปรี้ยวปาก..... หน้าตาพอใช้ แต่อาวุธแม่งน่ากิน โอ๊ะๆ อย่าสบตาหม่อมฉันแบบนั้นนะไทจื่อ เดี๋ยวแท่งมังกรของท่านจะเดือดร้อน อย่ามาจ้องตานะ อ๊าาชชช ฟู่ววว ก๊าชชช ร่านจิงจิงทำปากจุจุ๊บส่งให้...... เดี๋ยวหม่อมฉันจะจับเย ตะบี้ตะบันตำให้ท่านรำลึกชาติเลยเพคะ
อ่ะ กูแต่งรอฉากร่านจิงจิงออกโรง
ปล. ร่านจิงจิงนี่อยากได้ไท่จื่อ แล้วใครอยากได้ท่านโหลวนะ กูลืม
มึงอย่าทอดทิ้งท่านโหลว สีเหย ผู้ต้องการขย่มเย่ไทจื่อ แต่เสือก โดน ธูกราคะ ที่อีฮวดซื้อมาจากปากคลอง รมจนเมาแล้วไป อู้วอ้า กับ รั่วซึม
พลาดไปน้ำเดียวเสือกมีลูก เสียหายกันทั้งบาง รั่วซึมเสียใจ เลยกินเยอะ จนกับข้าวไปจุกคอ สำลัก หมดสติไป
"คุณหนูเจ้าคะ คุณหนูไม่ต้องหวง ท่านโหลว เย่ท่าน เขาต้องรับผิดชอบ"
"หือ "
" ข้าซื้อธูปราคะ มาอีก สองโหล จุดพร้อมกัน รมทั้งห้อง รับรองครานี้ โงหัวไม่ขึ้นแน่ๆเจ้าค่ะ"
" อีฮวดดดดดดดดดดดด!!! ในที่สุด ข้าก็รู้ความจริง"
เสียงดังขึ้นมาจากบนเพดานห้อง หญิงสาวทั้งสองเงยหน้าขึ้นไปดู ก็พบว่า ชายชรา ผู้มีอำนาจที่สุดของบ้าน เกาะขื่อคา ห้อยหัวลอบฟังอยู่
"กรี๊ด นายท่านนนน"
"ความผิดนี้เจ้าต้องชดใช้ อีฮวด" ว่าแล้วก็ พริ้วกายลงมา ตีลังกาสามรอบ แล้ว ราวดอฟ ครึ่งรอบลงพื้นอย่างสวยงาม
"เหยดด" ตุลยา อุทานอย่างตื่นตาตื่นใจ
คิดไปคิดมา เดินเรื่องอิชาโดยที่พี่หมียังไม่โชว์ว่าข้ามมิติมันพีคไม่พอ กูขอคั่นด้วยพี่หมีอ้า (กูรู้ว่าหมีมันชื่อน้องสาว แต่กูจำมฐสินต์ว่าพี่หมีมาตลอด5555)
มฐสินต์สำลักก้อนแข็งๆในคอออกมา ดวงตาเบิ่งกว้างเท่าขนมไข่หงส์ ทำไมข้าวเหนียวหมูปิ้งปากซอยเจ้านี้แข็งจนติดคอได้ขนาดนี้ เกือบตายแล้วไหมล่ะ
"อ๊ายยย นังอวี้อ้าอ้า! บังอาจพ่นยาลูกกลอนกัดไส้ที่ข้ายัดลงปากเจ้ากลับออกมาใส่หน้าข้าได้ยังไง บังอาจที่สุด! ความแค้นนี้ข้าจะทวงความเป็นธรรมคืนแน่!"
เสียงหวีดร้องโหยหวนระดับกระดูกค้อนทั่งโกลนในหูของมฐสินต์เต้นระรัวเป็นจังหวะรุมบ้า ยายหมีเปิดละครที่สร้างจากนิยายสั่งเขียนอีกแล้วรึไง บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าแฟนเมดกากๆเอาคลิปเรื่องอื่นมาตัดต่อใส่เสียงตามใจชอบในยูติ้วบ์นั่นดูไปก็เปลืองเนื้อที่ในสมอง ขนาดบทพูดยังหาความสมเหตุสมผลไม่ได้เลย ตัวร้ายบ้านไหนทำร้ายคนอื่นพลาดแล้วบอกจะล้างแค้นวะ ตัวประกอบนิยายจอมยุทธ์ยังมีสมองกว่า
ว่าแต่ทำไมมันปวดเนื้อปวดตัวขนาดนี้ จุกๆในท้องเหมือนโดนใครยิงลูกโทษอัดพุง ยายหมีต่อยท้องให้สำลักรึไง ไหนจะอะไรหนักๆที่อก ทับจนหายใจลำบาก
ในหัวสงสัยไปร้อยแปด ช่วงเวลาผ่านไปตามจริง หญิงสาวชุดแดงที่ยังมียาลูกกลอนพร้อมน้ำลายแปะหน้ายืนตัวสั่นมองคนที่ยังนอนอยู่ด้วยสีหน้าโกรธแค้น
"นังอ้าอ้า! กล้าดียังไงมาวางท่าสูงส่งเมินข้า อย่าคิดนะว่าที่นี่เป็นตำหนักเย็นของเจ้าแล้วจะวางท่าได้ ต่อให้ไท่จื่อเสด็จมาเยเจ้าถึงบ่อปลาหลังตำหนัก เจ้าก็มีความผิดฐานจิ๊มิล็อก สังหารไท่จื่อ นังจิ๊มิเขมือบชีพ!"
ได้ยินเสียงด่ายาวเหยียด มฐสินต์ถึงได้สติ กวาดตามองทางสาวชุดแดงที่ยืนชี้หน้ากระทืบเท้าอยู่ข้างเตียง ทั้งชุดแบบจีนโบราณและฉากหลังที่เหมือนตำหนักตามหนังจีน ในใจมฐสินต์เริ่มสังหรณ์อะไรบางอย่าง
ตื่นมาในร่างที่บาดเจ็บ มีสาวที่น่าจะเข้ารูทอดีตคู่หมั้นมาชี้หน้าด่า ไม่ใช่ทะลุมิติมาในโลกจีนโบราณแล้วจะให้ทะลุไปที่ไหน
พอสายตาเบนกลับมามองว่าที่ตัวเองว่าใส่ชุดจอมยุทธ์หรือชุดคุณชายสวะไร้ค่าของตระกูล เนินผ้าสูงตะหง่านก็บดบังไม่ให้มองเห็นร่างกายส่วนอื่นๆ
ใครเอาห่อผ้ามาวางทับอกคนกำลังนอนวะ?
มฐสินต์พยายามดันห่อผ้านั้นออก แต่ห่อผ้าก็เด้งดึ๋งสู้มือเด้งกลับมาประหนึ่งแอร์แบกติดรถ แถมยังรู้สึกเหมือนมีใครมาดันหน้าอก
ดันออก
ดึ๋ง
ดันออก
ดึ๋ง
มันมีอะไรที่ไม่ใช่นะ...
"น...นังคนไร้ยางอาย จะอวดว่าเรือนร่างของเจ้ายั่วยวนไท่จื่อได้เลยจงใจเยาะเย้ยข้างั้นเรอะ! อวี้อ้าอ้า ข้าขอเป็นศัตรูของเจ้า! วังไท่จื่อนี้มีข้าต้องไม่มีเจ้า ไม่งั้นข้าไม่ขอชื่อ[ชื่อนางร้ายตัวประกอบ ไม่เอาร่านจิงจิงเพราะบทอินี่มีแค่นี้แหละ]!!!"
ต่อที่กูคิดได้ แต่รู้สึกว่าไม่ค่อยฮา ฝากเพื่อนโม่งตบมุกที กูเป็นคนขรึมๆคูลๆเล่นมุกไม่เป็น
มฐสินต์เหงื่อแตกท่วมตัว ต่อให้พยายามหลอกตัวเองสักแค่ไหนก็คงทำต่อไม่ได้นาน สัมผัสนุ่มดึ๋งดั๋งเมื่อกี้ก็ไม่น่าจะใช่ของปลอมเอามายัด
เอาวะ... ทางเดียวที่จะรู้ได้
หมับ!
"อ๊ายยยย นังอ้าอ้า มานอนอ้าจับอะไร คนอย่างเจ้าไม่คู่ควรกับไท่จื่อ!!!"
ม...ไม่มี
มฐสินต์หน้าซีด มือที่จับอยู่ด้านล่างพยายามควานหาเผื่อหนอนน้อยจะเล่นซ่อนแอบ แต่ก็หาอะไรไม่เจอเลย
"พระสนมอวี้อ้าอ้า ฮองเฮาเรียกตัวไปเข้าเฝ้าที่ตำหนักเหงาเชี่ยนเชี่ยน"
โถววว สงสารพี่หมี คลำไปละหนอนน้อยหาย 5555
"นังอวี๋อ้าอ้า นังหอยเขมือบ นังจิ๊มงับงับ ชายกี่คนแล้วที่หำขาดเพราะเจ้า!!!"
ยอดเม้นยอดเฟบดีกว่านิยายหลักของกูอีกนะ สึส
โห วันนี้ทอปฟอร์มเว้ย ลงรัวๆไม่มีกั๊ก
มึง ๆ สนใจขยายสาขาไปจอยลดากันมั้ย 555555555555
วันนี้กูจัดเต็ม! 5555
แม่นางตัวประกอบชื่อปี้เสียวหยู่สินะ5555
คืองี้เว้ย ปกติอิพวกตัวร้ายสายกรี๊ดๆทำร้ายนางเอกอะ บทแมร่งจะเยอะชิบหาย เดี๋ยวก็ทำร้ายนางเอกวนไปวนมา จนใกล้จะจบเรื่องโน่นถึงจะได้รับผลกรรม โดนข่มขืนบ้างบ้าบ้างว่าไป
กูเลยอยากให้ปี้เสียวหยู่เป็นตัวประกอบ เป็นนางร้ายกรี๊ดๆ พอฮองเฮาเชิญอวี้อ้าอ้าไปละ กงกงคนสนิทของฮองเฮายังอยู่ นังปี้เสียวหยู่ก็จะใส่ไฟ แต่โดนกงกงด่าว่าเป็นอนุเล็กๆในจวนไท่จื่อ มีสิทธิ์ไรกำเริบเสิบสานมาวางยาพระสนม แถมกรี๊ดๆเสียกิริยา มารยาทไม่สำรวม เสื่อมเสียพระเกียรติไท่จื่อ ไล่ออกจากวัง ถ้ายังมาวอแววังไท่จื่ออีกจะสังหารทิ้ง ไรงี้
/คือกูรำคาญตัวร้ายโง่ๆตามนิยาย เอามันไปเก็บที โง่ก็ตายไว อย่าอยู่ให้เปลืองหน้ากระดาษเลย
ปี้เสียวหยู่ https://i.pinimg.com/originals/f2/65/5c/f2655ceb0e2ad75ebd08c79fbfb3f860.jpg
หรือ http://www.china-cart.com/bookpic/201212/20121217236.jpg
หลีเกี่ยวฮวด https://i.pinimg.com/originals/d1/e2/57/d1e257274914cb8f7093a8379443aa45.jpg
หรือ https://i.pinimg.com/originals/2f/f6/a3/2ff6a3cf956b7214a7bdc64971d55920.jpg
มึงไปดีดมาจากไหนวะเนี่ย อัพรัวๆเลย 555555555555
ท่านพ่อ ของรั่วซึม ท่านเสนาบดี http://m.qulishi.com/UploadFile/2013124171322274.jpg
เสี่ยวตั๊บแก https://f.ptcdn.info/544/036/000/nwglfm5osP4yBuyAKTq-o.jpg
>>529 กูถึงอยากให้ร่านจิงจิงลูกกูเป็นนางร้ายย้อนกลับไง คือจะถูกข่มขืนแต่ข่มขืนตัวร้ายกลับซะ แล้วเชิดหน้าชูคอต่อไปชะละล้า ส่วนตัวร้ายก็หมดลายหนีบวชขึ้นเขาง่อไบเข้าสำนักเส้าหลินไรก็ว่าไป
คือแบบนางร้ายเอะอะก็บ้าตายไม่ก็ถูกข่มขืนยับ มันมีพวกนางร้ายที่สตรองกว่านั้นเว้ย นั่นแค่พวกนางอิจฉา นางร้ายที่เจ้าคิดเจ้าแค้นจอมวางแผนลอบฆ่าสับขาหลอกให้เนื้อเรื่องปั่นป่วนเป็นฉากๆ มันจะมาจบง่าย ๆ แบบนี้ได้ไงฟะ ถ้าบ้าตายยังพอมีเหตุผลนะว่าไมน์เบรก แต่ข่มขืนคือเหี้ยไร? เหมือนปลูกค่านิยมเหี้ยๆว่าเพราะเป็นผู้หญิงร้ายๆถูกข่มขืนแบบนี้น่ะสาสมดีแล้ว พ่องงง จะดีหรือร้ายยังไงก็ผิดว่ะที่มายัดการถูกข่มขืนรุมโทรมให้แบบนี้ ไหน ๆ จะแต่งแนวพาโรดี้ปฏิวัติวงการนิยายก็ขอให้ช่วยจัดการจุดนี้กันด้วยนะโม่ง
ปล.แต่การที่ผู้ชายถูกข่มขืนก็ไม่ใช่เรื่องตลกว่ะ พวกมึงอาจครีเอทฉากจบให้เริ่ดกว่านี้ก็ได้ ส่วนร่านจิงจิงกูคิดให้จบสองแบบ คือยังร้ายต่อไปไม่รู้สำนึก แต่จะเอาที่แพ้ยับมาเป็นบทเรียนสั่งสมประสบการณ์เพิ่มความร้าย กับเปลี่ยนสายมาเล่นเพื่อนกับอวี้อู้วอ้า(ใช่พี่หรือน้องขี้อิจฉาของอวี้อ้าอ้าปะวะ จำไม่ได้) หรือนางร้ายสายอื่นกับพวกตัวประกอบว่าที่ฮาเร็มไทจื่อ ฟฟฟ
>>534 เรื่องร่านจิงจิงกับหวังไล่ปี้ กูมีไอเดียคร่าวๆ มันน่าจะปฏิวัติอะไรหลายๆอย่าง5555
จุดจบ ร่านจิงจิงโดนเปิดโปง(ไม่ว่าจะทำอะไรมาก็ตาม)แบบสเต็ปจุดจบตัวร้าย ไร้คนเหลียวแล หวังไล่ปี้มาเอาตัวไป กำลังร่ายบทพูดแบบตัวร้ายจะข่มขืน ร่านจิงจิงที่ถูกจับมัดก็สลัดเชือกหลุดออกมา "ชิ ปมเชือกกระจอกแบบนี้ไม่เร้าใจร่านจิงจิงเลยค่ะ ต้องนี่ เงื่อนผูกเต่าอ้าซ่า รับรองแซ่บระดับพริกสิบเม็ด" จับหวังไล่ปี้มัดแทน บทพูดสลับกัน กลายเป็นร่านจิงจิงพูดแทะโลมหวังไล่ปี้ อิหวังไล่ปี้หน้าซีดลงๆทุกที ร่านจิงจิงบ่นแนวๆแบบ อะไรกัน ผู้ชายกี่คนๆโดนนางจับแบบนี้ก็หรรมหดกันหมด ทีตอนตัวเองรังแกสาวไร้ทางสู้ละหื่นได้หื่นดี ตอนแรกก็ว่าจะปล้ำหวังไล่ปี้นะ แต่เห็นแบบนี้แล้วหมดรมณ์ ผู้หญิงก็หดได้นะยะ เจอผู้ชายแบบนี้จนชักจะเบื่อละ ไปเล่นเพื่อนกับสาวๆน่าจะเข้าใจกันและมันส์กว่า ทิ้งหวังไล่ปี้คาเชือกเงื่อนผูกเต่าอ้าซ่าไว้อย่างนั้น ลูกน้องหวังไล่ปี้ตามมาเจอในอีกหลายวันให้หลัง แต่ช้าไป หวังไล่ปี้เฟลแดรก เพิ่งตระหนักถึงความน่ากลัวของอิสตรีและความไร้น้ำยาของตัวเอง ไปบวชorตัดหรรมแมร่ง
เทพเซียน ที่ สภาพไม่เหมือนเทพเซียนสิ ที่คนว่า งามสง่ามีออร่า เอาแม่งตรงข้ามให้หมด
หนวดเฟิ้ม ล่ำ ขนตก ใส่ชุดสีชมพู ถือแส้ม้า ขี่สกู๊ปปี้ไอ
กูอ่านเรื่องนี้ตอนกินเลยสำลักข้าวเลย ห่า เกือบได้ตายตามอีพี่หมีไปสิงร่างอวี้อ้าอ้าแล้วมั้ยล่ะ 5555555555
สาวน้อยน่ารักมันทวิเทล ใสชุดจีนพ่องๆสไตล์โลลิต้า มือซ้ายถือไอแพต มือขวาถือแมลงดาว สะพายปราด้า
“ฮาย โทดที นะ พอดีพึ่งไปทำเล็บมา เลยมาสายไปหน่อย”
“เธอคือใคร
“ฉันคือเซียน 18ชั้นฟ้า ‘วู้มั่ว’ ผู้ดูแลโลกนิยายเสิ้นเจิ้น” หญิงสาวพูดพลางหยิบ นามบัตรในกระเป๋ายัดเยียดใส่มือให้อีกฝ่าย รับไป
“ห่ะ” คนรับได้แต่กระพริบตาปริบๆ
“พอดีว่า ช่องนี้มิติแปรปรวนบ่อยๆ ปวดหัวม๊ากมาก ฉันเลยต้องไปทำเล็บแก้เครียด “ ว่าพลางโชว์เล็บที่ติดเพชร เปล่งประกายวิบวับ “สวยใช่ม้า พวกภูติบุปผาทำเล็บเก่งมากๆเลย นี่ก็ว่าจะไปสปาต่อ หน่อย ไหล่มันหนักๆ ”
“
พวกมึงคิดฉากเทพเซียนกันไปนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมาพิมพ์ฉากเข้าเฝ้าฮองเฮา555
อย่าลืมนะ ไทม์ไลน์
อิชาความรู้จีนหาย>>โดนหาว่าเป็นวิญญาณปีศาจสิง>>จะจับไปวัด>>เสี่ยวตั๊บแก่โดนเอาไปด้วย>>อวี้อ้าอ้าได้ยินอิชาพูดไทยเลยเข้าแก้สถานการณ์>>ท่านเทพเซียนมา
กูคิดฉากเข้าเฝ้าฮองเฮาได้คร่าวๆละว่าเล่นอะไรได้บ้าง ทั้งนี้ทั้งนั้น กูขอนำเสนอ
เจินฮองเฮา ฮองเฮาจากตระกูลเจิน ชื่อตัว ยับหยิม
ฮองเฮาผู้ติดตามฮ่องเต้จ้าวหวังเสียวตั้งแต่สมัยเป็นรัชทายาท ทว่าปัจจุบันไม่เป็นที่โปรดปรานเท่าใดนัก เนื่องจากใช้งานหนักจนยับเยิน
>>551 เป็นคู่พระนางจากเรื่องฮองเฮาปรารถนาเย ฮ่องเต้บรรณาการสินะ งั้นน่าจะมีฉากระลึกความหลังว่าฮ่องเต้หื่นยังไงจับฮองเฮาเย 108 กระบวนท่า ไทจื่อเลยได้เชื้อมาจัดหนักกับอวี้อ้าอ้า และมันต้องมีฉากฮ่องเต้คนดีรักเดียวใจเดียวจะปลดสนมออกหมด ผลคือขุนนางจะลุกขึ้นปฏิวัติก่อกบฎเพราะสมดุลอำนาจสั่นคลอน จนอิชาต้องบ่นว่าเสิ่นเจิ้นหลอกกู
จู่ๆก็ฟังไม่รู้เรื่องไง เสาสัญญาณ แปลภาษา ขัดข้อง พี่นางฟ้าเลยต้องรีบมาขอโทษพร้อมกระเช้าไอเทม
“พอดีไปทำเล็บมาเลยลืมดูระบบน่ะ ขอโทษด้วยนะ เนี้ยว”
“ ผมจะกลับบ้าน”
“ไม่ได้”
“ทำไม หรือผมตายแล้ว”
“มึงโดนเผาแล้วด้วย”
“สัส”
เดี๋ยวๆ จู่ๆก็นึกขึ้นได้ว่าแล้ววิญญาญอวี้อ้าอ้ากับรั่วซึมตัวจริงมันไปไหนหมดวะ ใจคอจะมีรัชทายาทเข้าวิญญาญตุ๊กแกอย่างเดียวเลยหรอวะ?
ตายห่าสิวะถามได้
เกิดใหม่ในโลกปัจจุบัน แล้วเขียนหนังสือระลึกชาติขาย จนเป็นเบสเซลเลอร์
"ทำไมพวกเธอนี่วุ่นวายจัง ฉันจะไปแว๊กส์ขนหน้าแข้งต่อ รับกระเช้าขอโทษนี่ไปแล้วก็ไปใช้ชีวิตซะสิ"
หล่อนยัดเยียดกระเช้าใบใหญ่ใส่มือชายหนุ่มในร่างสตรีอวบอั๋นตรงหน้า
"ผมจะกลับบ้าน !!"
"ก็คิดซะว่าบ้านเธออยู่ที่นี่"
"ผมจะกลับ"
"แต่เขาเผาแล้วนะ ลอยอังคารไปแล้วด้วย อยู่นี่มีผัวมีลูกเถอะ"
"ผมเป็นผู้ชาย"
"เอาน่าเดี๋ยวก็ชิน ผู้ชายน่ะ ฉันก็เคยเป็นมาก่อน"
เอาให้มันรวนทั้งระบบ เลย ผิดพลาดด้านทรายเสลดขากถุยทั้งหมด
แล้ว ก็มี นางฟ้ามาเยี่ยม ขอโทษเอากระเช้ามาให้ อธิบายทุกอย่างแบบ NPC แต่
เสือกลืมอีชา แม่งเลยฟังไม่รู้เรื่องตลอดไป แอแอแอ
อย่าลืมมุกเสี่ยวตั๊บแก่ ร้อง take care !! take care!!
ติดท็อป 91 จาก 100
283 favs.
222 เม้น
อีชา มาไกลขนาดนี้ได้ยังไง!
เออ มึงใส่ภาพธูปราคะด้วยสิ http://www.dhammajak.net/board/files/134_144.jpg
>>572 เอาอันนี้ได้ไหม https://f.ptcdn.info/636/048/000/ojvh7xonoh1if4axw4r-o.jpg
ฉากเข้าเฝ้าฮองเฮาที่กูคิดไว้นะ
หลังท่านเทพโผล่มาเสกแก้บั๊กภาษาอิชาเรียบร้อย ตอนนั้นเวลาหยุดนิ่ง ตั้งแต่ต้นจนจบเลยผ่านไปแวบเดียว
"พระสนมอวี้ ฮองเฮายังรอท่านอยู่ที่ตำหนักเหงาเชี่ยนเชี่ยน ไท่จื่อหากท่านไม่วางใจ ไม่อาจห่างกายจากพระสนมได้ ฮองเฮาตรัสว่าให้ท่านตามมาได้" หวาข่าง หรือหวากงกง กล่าวเตือนจากด้านนอกตำหนักด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
"ความทรงจำร่างเดิมของอวี้อ้าอ้ายังโหลดไม่เสร็จ ตามไปด้วยกันก่อน มีอะไรจะได้ช่วยกันแถเนียนๆ" มฐสินต์ในร่างสนมอวี้อ้าอ้าคว้าคอนคชาพาเดินออกไปด้วยกันทันที
อนิจจา ส่วนสูงของอวี้อ้าอ้าไม่ใช่ส่วนสูงของชายหนุ่ม และร่างของจ้าวเสียวไควก็ไม่ได้เตี้ย มือบางราวกระดาษ70แกรมจึงพลาดเป้าหมายไปตบหัวไท่จื่อหัวทิ่มแทน
อะไรนักหนากับร่างนี้ จะซวยซ้ำซวยซ้อนไปถึงไหน นี่ไท่จื่อหรือตัวกาลกิณี
โชคดีที่นคชาตั้งสติทัน ไม่เผลอหลุดด่าออกไป มฐสินต์หัวเราะแหะๆ ตบหัวแล้วลูบหลังปลอบ
ตอนนี้ลงเรือลำเดียวกันแล้ว จะแตกคอกันไม่ได้เด็ดขาด
ถึงนคชาจะบอกตัวเองแบบนั้น แต่ระหว่างทางไปตำหนักเหงาเชี่ยนเชี่ยน สายตาก็เหลือบมองภูเขาสูงที่อกของอวี้อ้าอ้าอย่างห้ามไม่อยู่
ก้าวหนึ่งก้าว ดึ๋งซ้าย
ก้าวอีกก้าว ดึ๋งขวา
นี่นมหรือลูกโป่งสวรรค์
สมัยนี้ยังไม่มีบรา ใหญ่เท่าลูกแตงโมแบบนี้ ไม่เกินสามสิบน่าจะยาน คนแต่งมันคิดอะไรอยู่ถึงแต่งให้นางเอกโนตมขนาดนี้ ไม่รู้เรอะว่าใหญ่แบบนี้ปัญหามันเยอะ สงสัยไม่เคยมีนม
"ไท่จื่อ สำรวมกิริยาด้วย สุ่มไก่ที่ตำหนักฮองเฮาหนที่แล้วยังไม่ได้ซ่อมเลยพะยะค่ะ"
นคชากระตุกยิ้มมุมปาก ไอ้ไท่จื่อตั๊บแก่ กระทั่งสุ่มไก่ตำหนักฮองเฮายังเป็นรังรักได้ นี่วังหลวงหรือสารคดีฤดูผสมพันธุ์
"ฮองเฮา พระสนมอวี้กับไท่จื่อมาถึงแล้วพะยะค่ะ"
"เข้ามาได้" สุรเสียงเยือกเย็นแฝงแววสูงส่งดังมาจากด้านใน ฟังดูไม่เหมือนเสียงผู้หญิงวัยกลางคนสักนิด
ทันทีที่ก้าวล่วงประตู ภาพของสตรีในอาภรณ์สีแดงแรงสามเท่าพร้อมเครื่องประดับทองสะท้อนแสงแยงตาก็พุ่งเข้าใส่จนทั้งคู่ตาหยี ผ่านไปครึ่งนาทีหวาข่างถึงนึกได้ว่าต้องปิดประตู ถึงได้ลืมตากันขึ้นอีกครั้ง
"นอกจากอ้าเอ๋อร์กับเสียวไคว ออกไปให้หมด" ฮองเฮาตรัสสั่งพร้อมโบกมือไล่ นางกำนัลและขันทีก็ออกจากห้องทันทีอย่างรู้งาน
นคชามองใบหน้าของฮองเฮา งดงามล่มบ้านล่มเมืองจริงแท้ มีลูกแล้วแต่หน้ายังเด้งเหมือนหยุดไว้ที่อายุสิบสี่ มีเพียงหางตาที่ขีดรอยตีนกาไว้สามเส้นบอกว่าอายุไม่น้อยแล้ว
อืม มันเหมือนเอาปากกาเมจิกขีดจริงๆนะ หรือนี่เทรนด์เขียนตาของยุคไหนสักยุค?
"อ้าเอ๋อร์ มาใกล้ๆข้านี่" พอลับตาข้าราชบริพาร ฮองเฮาที่ดูสูงส่งเมื่อครู่ก็ตีเบาะข้างตัวป๊าบๆท่าทางเหมือนเด็ก "ไหน มาให้ข้าดูซิ ตอนหั๋มเท่าถังงัดหรรมไท่จื่อ ของเจ้ายับบ้างหรือไม่"
มฐสินต์ในร่างอวี้อ้าอ้าตัวแข็งทื่อ ดูท่าว่าข้อมูลล่าสุดของร่างยังโหลดไม่เสร็จ
"มานี่มามะ มาให้ข้าดูหน่อย เจ้าก็รู้นี่อ้าเอ๋อร์ ว่าข้า เจินยับหยิม เชี่ยวชาญเรื่องนี้ที่สุด"
พวกมึงดีดกับเป็นพักๆใช่ม่ะ
อย่าลืมประทานผ้าแพรด้วย
อีชามันต้องรำวงมาตรฐานสิ
งานแสงเดือนมาเยือนส่องหล่า งามใบหน้ามาสู่วงรำ
แซวอีเรื่องที่เป็นตุ๊ดมาเข้าร่างด้วยสิ ที่สอนลูกพระเอกเต้นอ้ปป้ากังนัมสไตล์
กูพยายามนึกชื่อเรื่องแม่งนึกไม่ออก
เต้นท่าดึงดาวเลยดิมึง สก๊อยไทยสู้ๆ
ท่านเจ้ากรมราชพิธี โปรดตีกลองเป็นจังหวะสามช่า ที จังหวะนี่น่าเบื่อเกินไป
“สามช่าคืออะไรขอรับ”
“จังหวะที่มันโชะๆ โจ๊ะๆ”
“ คืออะไรขอรับ”
“มันๆ”
“ไม่เข้าใจขอรับ”
>>591 “เป็นการแสดงคู่ที่งดงาม ราวกับคู่นกยวนยางกลับชาติมาเกิดยิ่งนัก” ราชครู เอ่ยปากชมพลางตบมือนำ พาให้ขุนนางน้อยใหญ่รีบปรบตาม
“งดงามเหลือเกิน”
“ดุจคู่เทพสวรรค์สร้าง”
“หาชมที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว”
“เก่งกาจในทุกเรื่องสมกับเป็นรัชทายาท”
“ตั๊บแก่กกกกกกกก”
“ข้าว่ามันเป็นบ้ามากกว่า....” ตุลยาถอนใจ เหลือบไปมองอีตาสามีแต่ในนามที่ทำตาเป็นประกายแต่ เดี๋ยวก็ทำหนเาอิจฉา เดี๋ยวเคลิ้บเคลิ้ม
“ไอ้นี่ก็คลั่งหำ”
กูตั้งชื่อให้ ระบำดึงดาวบูชาเทพ
กูลองเกลาๆ wtf ดู ตอนนี้อ่านแล้วมันโดดๆไปหน่อย
แกะตัวที่ 3,500
“ฮือออ คุณหนู”
แกะตัวที่ 3,501
“คุณหนูของบ่าว”
แกะตัวที่ 3,502
“ฮือ คุณหนู”
แกะตัวที่ 3,504
“คุณหนูผู้น่าสงสาร”
เดี๋ยว ...
นับข้ามนี่หว่า แม่งเอ้ย อีนั่นก็ร้องไห้มาเป็นชั่วโมง อุตส่าห์ พยายามหลับ จนตาลุงนั่นหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับไปแล้วแท้ๆยังเหลือตัวน่ารำคาญ นี่อีก ทำไมไม่พากันออกไปให้หมดวะ
แกะ แกะตัวที่เท่าไหร่แล้ววะเนี่ย
เหยดดแหม๋
ถ้าไม่นอน กูเล่นละคร เล่นงิ้วในฝันนี่ไปจนกว่ากูจะตื่นเองก็ได้วะ คิดแล้วก็ลืมตาโผล่ง ก่อนจะขยับตัวขึ้น
“คุณหนู. คุณหนูฟื้นแล้วว” เสียงกลั้วสะอื้นแผดลั่น จนแสบแก้วหู ตุลยาชักสีหน้ารำคาญ
“หนวกหู”
“คุณหนูเจ็บตรงไหมหรือเปล่าเจ้าคะ. บ่าวกลัวคุณหนูจะเป็นอะไรไปเหลือเกินน” ร่างผอมแห้งถลาเข้ามาเกาะข้างเตียง ใบหน้าที่ทาแป้งจนเทาลอย เกรอะกรังไปด้วยน้ำหูน้ำตา ขี้มูกใสๆหยดย้อยจนถึงปาก
“ไม่เป็นไร น้ำมูกจะเข้าปากอยู่แล้วไปเช็ดซะ”
อีกฝ่าย กระพริบตาถี่ๆ น้ำตาไหลลงดุจน้ำตก
“คุณหนู เป็นความผิดของบ่าวเองที่คิดแผนนี้ขึ้นมา บ่าวไม่คิดว่า ท่านผู้นั้นจะเป็นคนไร้ผิดชอบเช่นนี้”
ใครวะ?
“ครานี้ ข้าจะทำไม่ให้พลาด ข้าไปเหมาธูปราคะเพิ่มมาแล้ว และก็ซื้อเหล้านารีแดงถือลูกท้อ ท่านจะต้องสมหวังแน่ๆเจ้าคะ”
ธูป อะไรนะ แล้วอะไรสมหวังวะ
“ท่านโหลว เย่ท่านจนท้องไปแล้วอย่างไร ก็ต้องรับผิดชอบ”
ตุลยาเลิกคิ้วนิดๆ กำลังจะอ้าปากถามกลับว่า เย่ นั้นคือ เย่อะไร เสียงที่คุ้นหูก็ดังขึ้น
“อีฮวดดดดดดดดดด!!!”
แวะมาส่งข่าวจากตำหนักเสิ่นเจิ้น มีคำบรรยายแหวกๆเพิ่มแล้วหว่ะ จากหน้าเรียวตอดนี้มีเอวกระสอบด้วย พระเอกหน้าเรียวตอดเอวกระสอบ... แม่งหล่อสัส
ท่านโหลว นี่ไว้เปิดหลังๆก็ได้ หล่อแบบสูงส่ง มีไอเทพเซียน กำลังดมผ้าเตี่ยวไทจื่ออยู่
ถ้าโดนแบนอีก ภาคใหม่ชื่ออะไร คิดล่วงหน้ามะ
ถ้าโดนแบนย้ายไปธวัยอะไรซักอย่างแมะ (ชื่อไรเว็บไรนะ. ธ นำหน้า)
อย่าเอาให้เรทขนาดนั้นสิวะ แม่งง คนบาป
ว่าแต่มีชื่อเมือง ชื่อประเทศยังมึง สเกลเรื่องใหญ่แค่ไหน จะมีองค์ชายต่างแดน พ่อค้า แม่ทัพหัวหน้ากองโจร จอมยุทธพเนจร ฯลฯ มาเป็นฮาเร็มของพี่หมีอ้าอ้ามั้ย ถถถ
“ความกร้าวร้าวหยาบกระด้างของเจ้า ช่างน่ารักน่าชังเหลือเกิน”
มันพร่ำเพ้ออะไรของมัน
“แม้เจ้าจะจิ๊มล็อกกับชายผู้นั้นไปแล้ว ข้าก็ไม่สน” ชายหนุ่มว่าแล้วก็กุมมือ บอบบางแนบแน่น กระซิบเสียงกระเซ่า
“มากับข้าดีกว่า อยู่กับข้า ข้าจะยอมให้เจ้าย่ำยีให้สาแก่ใจ อ้าเอ๋อร์”
“ปล่อย” ชายในร่างหญิงรีบสะบัดมือหนีด้วยความแขยง แต่มือหนาของอีกฝ่ายเหนียวยิ่งกว่าตีนตุ๊กแก
“จะกระทือข้า จะตบข้า จะตีข้าอย่างไรก็ได้. จอมยุทธ์อย่างข้า ไม่เคยก้นหัวให้ใครในใจ้หล้า แต่จะยอมซุกหัวใจ้กระโปรงของเจ้า”
อัป…ปีย์
ไอ้อัปรีย์
ร่างบางที่ใส่ชุดพระชายารุ่มร่าม ตวัดขาเตะผ่าหมากอีกฝ่าย
ไข่แตกตายเถอะมึง
>>607 หากแต่ฝ่ามือหนาอีกข้างที่ว่างอยู่ก็คว้าข้อเท้านางหมับทันควัน
ชิพหาย
ชายหนุ่มทำเสียงจุ๊ปากทั้งรอยยิ้ม มือที่เคยจับข้อมือแน่นก็ย้ายมาโอบเอวอวี่อ้าอ้า ส่วนอีกข้างที่จับเท้านางไว้ก็แหกเท้านางขึ้น เอาฝ่าทีนนางลูบใบหน้าคมสันต์เขื่อนของตัวเอง
"เท้าเรียวหอมอวลราวกับดอกบัว งดงามยิ่งนัก"
ดอกอุตพิดสิ สัส
โลกนี้มันจะไม่มีคนปกติเลยหรือไงวะ
มฐสินต์ในร่างอวี่อ้าอ้านึกคร่ำครวญอย่างระอาใจ ยิ่งนึกว่ายัยหมีดี๊ด๊าอ่านนิยายโรคจิตแบบนี้ก็ยิ่งระทม
ตระกูลเราคงจบสิ้นแค่นึ้แล้วล่ะ ปู่
"ข้าเพียงชวนเจ้าให้ไปด้วยกัน ไม่คาดคิดว่าเจ้าจะไวไฟอยากสัมผัสหรรมข้าทันทีทันใดเยี่ยงนี้ ตกลง อ้าเอ๋อร์ แม้จะเป็นกลางวันแสกๆ แต่ข้าก็เป็นจอมยุทธผู้มีคุณธรรม ไม่อาจปฏิเสธคำชวนของสาวงามได้หรอก!"
คุณธรรมพ่องสิ!
พวกมึงโพสตรงนี้ไม่กลัวโดนก๊อปปี้เหรอวะ555
ใครจะกล้าก็อปเหอะ 555555
ใครก๊อปบอกจะยกพวกไปถล่มแม่ง
ก็อปไปทำอะไรได้ล่ะ 5555 อีกนิดก็ร่ำๆ จะโดนแบนแล้ว
“นี่หรือคืออวี้อ้าอ้า หญิงแพศยา จากท้ายตำหนักเย็น เจ้าของตำนานจิ๊มิ๊ล็อกอันเลื่องชื่อ” เสียงกล่าวดังมาจากเงามืดมุมหนึ่งในตำหนัก
ร่างอรชร สะดุ้งเฮือก
แม่งเอ้ยมากี่คน ก็พูดจิ๊มล็อก
ปั๊ดเอาหนีบหน้าให้หน้าหักไปข้างเลย
“เจ้าไม่ต้องตกใจ ตัวสั่นขนาดนั้น ข้าเป็นนักฆ่าจากเผ่า ตุ๋ยต้มตูตู่ตุ๋น”
ชื่อเชี่ยอะไรอีกเนี่ย. จีนโบราณมันมีเผ่าห่าอะไรพวกนี้ด้วยเหรอวะ
“ ละ แล้ว เจ้ามีอะไร”
“ข้าจะฆ่า ท่านอวี้อ้าอ้า”
นักฆ่าห่าอะไรจะโจ่งแจ้งขนาดนี้วะ
“แต่ ข้ามีข้อตกลง ข้าจะยอมไว้ชีวิตท่าน ถ้าท่านโชว์ สิ่งที่เรียกว่าจิ๊มิล็อกให้ข้าดู. ข้าอยากรู้ว่ามันสังหารคนได้อย่างไร”
สัส
กูต้องการคนปกติ. อีชามึงไปไหน วันนี้ทำไมไม่มาตำหนักกู
กูเพิ่งมาอ่าน ทำไมมีนักฆ่าแล้ววะ แล้วฮองเฮาที่จะขอดูจิ๋มล็อค(เชี่ย ชื่อแม่งยังกะทรานสฟอร์เมอร์)ไปไหนแล้ว พวกมึงไม่ต่อเรื่องกันให้มันจบไปก่อนล่ะวะ
เปล่าเว้ย โม่ง กำลังหา ผู้ที่มาติดพัน อวี้อ้าอ้าไง นักฆ่า จอมยุทธ์
งั้นกูขอเสนอมุข ขันทีหน้าห้องของอวี้อ้าอ้า แท้จริงแล้วยังเจื๋อนไปไม่หมด ตอนนี้เป็นคู่ขาให้อวี้อ้าอ้าอยู่
อวี้อ้าอ้าเป็นนางเอกนะมึง สงสารอีหมีที่ทะลุมิติมาสิงร่างบ้าง
พอหลังจากดึงดาวแล้วพวกมึงก็ไฟติดกันเรอะะ
เดี๋ยว บทต่อไปจากตื่น ก็ระบบ ขากสเลด ขัดข้องป่ะวะ ฟังภาษาจีนไม่รู้เรื่อง กะทันหัน
แล้วนางฟ้า เทพเซียน ก็รีบมาขอโทษ ซอรี่ๆ ระบบไม่ดี บลาๆ
*************************************
เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พูดอะไรกัน
ตุลยาทำหน้างุนงง เมื่อกี้เธอได้ยินเสียงเป็นภาษาไทย
ทำไมรอบนี้เป็นเสียงในฟิล์ม ?
อะไร เฉียง เฉา โฉง เฉง เย้าๆ เต้าๆ
หญิงสาวกระพริบตาปริบๆ ดู งิ้วตรงหน้า นี่ เธอควรตื่นได้แล้วนะเนี่ย
ถ้าไม่ตื่นอย่างน้อยควรมี ซับไตเติ้ล สิ ถ้าในฝันจะใช้เสียงภาษาจีน
ทันใดนั้น ชายชรา ที่บอกว่าเป็นพ่อ ของเธอ ก็หันมาพูด ประโยค ยาวๆ รัวๆ ซึ่ง ฟังไม่รู้เรื่อง
"เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆนะ พูดอะไรฟังไม่รู้เรื่องเลย พูดภาษาอังกฤษได้ไหม ฮัลโหล ดิสอิส อะบุ๊ค "
หญิงสาวพยายามนึกถึงภาษาอังกฤษ เบื้องต้นที่หน่วยงานตำรวจท่องเที่ยว จัดอบรมมา
โอ้ย ทำไมให้ฝันอะไรยุ่งยากแบบนี้วะ
ถ้าตามหนังจีนปกติ มีช้อยส์แบบนี้
1. ตามไปเอาเรื่องคนเยจนท้องให้รับผิดชอบ
2. จับใส่ตะกร้าล้างหน้าไปให้หนุ่มบ้านอื่น
3. ไล่ออกจากบ้าน
แต่อีนี่มันท้องโย้แล้วนี่นะ
เฮ้ยพวกมึง~ กุแว่บไปเจอนี้ที่ห้องลิทว่ะ https://writer.dek-d.com/leenuwongphun/story/view.php?id=1722789
ใครก็ได้หยิบมาพาโรดี้พาไท่จื้อกุไปเจอหน่อยสิ ฮ่า
เยี่ยม ขอบใจโม่งเงี่ยนที่ดึงกลับมา กว่าแม่งจะสับกันก็ซัดไป คคห600 กว่า
เอ้าเรื่องต่อไป จัดเลย
โทษๆ ผิดกลุ่ม
ช่วงนี้เขานิยมคนท้องผัวทิ้ง หนุ่มใหม่มา ผัวเก่าง้อ มึงเอาใส่ในเรื่องยัง
กูแต่งเล่น ถ้าถูกใจก็เอาไปดัดแปลงต่อตามต้องการล่ะกัน
*************************************************************
"อิทส์ โชว์ ไทม์~~~~~!!!"
เสียงประหลาดๆฟังดูเหมือนภาษาอังกฤษปนจีนดังขึ้นพร้อมกับที่อยู่ดีๆรอบข้างก็มืดมิด ละครงิ้วตรงหน้าพลันหายไปในพริบตา
ในคลองสายตาของตุลยาปรากฏภาพผู้หญิง...ผู้หญิงล่ะมั้ง เอาว่าเป็นผู้หญิงละกัน ที่แต่งตัวเปรี้ยวเผ็ดเด็ดซี๊ดส์จนเข็ดฟัน ทรงผมทวินดริลนั้นนั้นย้อมสารพัดสีจนเหมือนไอติมแพดเดิ้ลป็อบ แต่งตัวด้วยชุดเดรสฟูฟ่องสีแดงเพลิง ทาปากม่วงแปร๊ดดลากยาวไปถึงหู บรรจบกับลายไลน์เนอร์ที่มาจากตายาวมาสุดที่รูหูเหมือนกัน ในมือซ้ายถือไอแพดใส่กรอบอะไรไม่รู้ แต่แม่งสะท้อนแสงแสบตาชิบาย มือขวาหิ้วแอร์เมสสีเขียวหนังนกกระจอกเทศมาด้วยอีกใบ กระโดดมาจากไหนไม่รู้ ลงมาที่พื้นตรงหน้าตุลยา นั่น!! แม่งลงมาด้วยท่า Hero Landing ด้วย มึงคิดว่ามึงเป็น Hero Marvel เร๊อะ
"ไอ แอม ก็อดดด!!!"
หลังจากนั้นก็ลุกพรวดขึ้นมาแหกปาก แล้วนั่น ไอ้ที่สะบัดพรึ่บเมื่อกี๊ ปีกสินะ อีนี่มีปีกด้วย!!!
ตุลยายืนอึ้งเพราะไม่เข้าใจในสถานการณ์ตรงหน้า ส่วนอีทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบที่ทำท่าเหมือนฮีแมนตรงหน้าก็ทำท่าค้างไว้เหมือนรออะไรสักอย่าง บังเกิดเดดแอร์ขึ้นมาประมาณ 30 วินาที
"เอ่อ" เป็นทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบที่เปลี่ยนท่าทางและพูดขึ้นมาก่อน
"ก็อย่างที่เซ่ดไปเมื่อกี๊ล่ะนะ อะฮั้นคือพระเจ้าของโลกนี้ล่ะนะ" ทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบพูดขึ้นแล้วก็เริ่มไถไอแพดไปมา
"เธอชื่อ เอ่อ..ตุลยา สินะ สะกดยังไงวะ อ่ะ..เจอล่ะๆ...ตุลยาๆ" ทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบลากนิ้วไปมาจนกระทั่งหยุดที่ชื่อๆหนึ่ง
"สาเหตุการตาย เอิ่มม หัวฟาดขอบโต๊ะสินะ อืมม ตายตอนกำลังอ่านนิยาย NC ตั้บๆจ้วงๆหงส์ร่อนพันธนาการมัดมังกร อร๊ายย เรื่องนี้กำลังดังในเว็บนั่นเลยนี่ รสนิยมดีนี่เธอว์ เอ็กไซต์จัดจนเก้าอี้ล้มสินะ"
"อะไรนะ ตาย!! ชั้นน่ะหรอตาย!! "
"เยส โอมาเอะวะ โม่ว ชินเดอิรุ"
"หน่านิ๊"
".................."
"ชิบหายล่ะ นี่ไม่ใช่ฝันหรอกหรอเนี่ย" หลังจากตบมุกบาทสองบาทจบ ตุลยาก็เริ่มพานิคขึ้นมาทันใด
"ด้วยความว่าตอนที่เธอตาย เธอยังมีห่วงฝังใจกับนิยาย NC ตั้บๆจ้วงๆนั่นอยู่ ท่าน(****)เทพ(****)เลยสงสาร พาเธอมาเกิดใหม่ในร่างหม่ารั่วซึมที่เพิ่งจะกินสลอดเพื่อหวังฆ่าตัวตายเพราะโดนคนรักเยแล้วทิ้ง"
"สลอด?"
"ใช่จ้ะ สลอด ครีเอทดีนะ กินสลอดฆ่าตัวตาย"
"อีนี่มันโง่หรือมันบ้า" เกิดมาตุลยาก็เพิ่งเคยจะได้ยินคนที่กินสลอดฆ่าตัวตาย จะตายทั้งทีทำไมไม่ตายสวยๆ ยาพิษดีๆชื่่อสวยๆมีทำไมไม่หามากิน ห่า ดันมาแดกสลอดฆ่าตัวตาย
"แต่ทีนี้มันมีปัญหาอยู่หน่อย"
"ปัญหา?"
"เทพ(****)ดันลืม Installl Patch ภาษาจีนให้เธอ"
"หา"
"ดันไปเอาของเถื่อนพันทิพมาลงให้"
"พอเธอฟื้นขึ้นมาในร่างของหม่ารั่วซึม เจ้าของ Patch เลยมาตรวจสอบเจอว่าเป็นของเถื่อนก็เลย Block Patch เธอไป"
"เธอเลยฟังภาษาจีนไม่เข้าใจแบบเมื่อกี๊ไงล่ะฮะ"
"แต่ไม่ต้องห่วง ชั้นไปกระทืบเทพ(****)มาเมื่อกี๊แล้ว เพราะไอ้ Patch เถื่อนนั่นแม่งเล่นเอาไอแพดติดไวรัสไปทั้งแดนสวรรค์ และตอนนี้ชั้นมาเพื่อช่วยเธอ"
"ช่วย"
"ใช่จ้ะ" ทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบพูดแล้วแบมือมาหาตุลยา
"ค่าลง Patch 300 ตำลึง"
สรุปคือ อีพี่หมีกับคนที่อยู่ร่างไท่จื่อ(กุลืมชื่อ)ฟังจีนออกปะวะ
ไท่จื่อ พอได้งูๆ ปลาๆ จากต้นตระกูล
อีพี่หมีไทยแท้ แต่ถ้าศัพท์av พี่ก็คล่องอยู่
ตำหนวด ไม่ได้เลย
พวกมึงหนิ อ่านย้อนครบๆหน่อยดิ555
เดี๋ยวไท่จื่อต้องไม่เข้าใจจีน ถึงตบมุกเจี่ยเจียเม่ยเมยในสามประโยคได้ ขันทีเห็นว่าแม่งวิญญาณอื่นเข้าร่างแน่ จับไปวัด ไล่ไม่ไปก็เผาแมร่งง
ก็ให้ Patch แม่งโดน block พร้อมกัน
คนได้แพคคืนไม่ครบ ก็ไทจื่อนี่แหละ ซวยสัดๆ
ก็เทพไป install ให้แค่หมวดกะพี่หมี ส่วนไท่จื่อ พอเทพไปที่หน้าตำหนักก็โดนตั๊บแก่ไล่กวดจะเอาร่างคืน เลยไม่ได้ไปหาอิชา
พอไปวัง เจอหำไท่จื่อ ตกใจ มาก เลยกลับ เลย
ว่าแต่มีตอนเถียงพญายมหรือยมทูตแล้วขอพรมายัง กุอ่านห้าเรื่องเจอยมทูต ด่าแล้วขอพรทุกเรื่องเลย
พญายมบอกกูไม่ให้ // ถีบกลับ
ก็ให้หมวดโดนเทพขอ 300ตำลึง หมวดไม่จ่ายและจัดข้อหาฉ้อโกง ไร้จรรยาบรรณ ค้ากำไรเกินควร เทพไม่ยอม หมวดเลยจัดเยอรมันซูเพล็กซ์ใส่ แล้วก็ขู่ขอพร...
กูอาจจะเซนซิทีฟไปเอง แต่กูไม่ค่อยโอเคกับเทพแพดเดิลป็อปว่ะ คือมันดูไม่ใช่คนตลก แต่เหมือนเอากะเทยมาเป็นตัวตลกอะมึง
กูอาจจะคิดมากไปเองก็ได้อะนะ
อ้าวแพดเดิ้ลป๊อปเป็นตุ๊ดเหรอ กุนึกว่าแค่อิสาวทวินเทล
ให้มีสองเพศก็ได้มั้ง เป็นเทพนี่
ชา-เอานมกูคืนมา กูไม่เอาหรรม!
เทพ-เรื่องมากจริง ลองมามีทั้งนมทั้งหรรมแบบกูไหม /ถกกระโปรงขึ้น
ชา-..แบบนี้ฉี่รูไหน
แต่อิชา หมวด พี่หมีนี่ก็เอามาทำเป็นตัวตลกเหมือนกันนี่ ทำไมไม่มีใครทวงความยุติธรรมบ้าง
ทวง คือ ศักดิ์ศรีให้อิชา และอีหมี
ไม่มีใครทวงสิทธิ์ให้ท่านโหลว ที่ต้องดมเตี่ยวด้วยรึ
อย่าเซพซิทีฟมากมึง ปล่อยๆ ไปมั่ง
ต่อจากเมื่อวาน
-------------------------------------------------------------------------------------
"อะไร?" ตุลยาถามด้วยความสงสัย
"ก็ค่าลง Patch ภาษาจีนให้เธอเข้าใจภาษาจีนได้ยังไงล่ะ"
"แล้วมาเก็บอะไรที่ชั้น ปัญหามันอยู่ที่คนของเธอไม่ใช่่หรอ ไอ้เทพอะไรนั่นน่ะ"
"ไอ้นั่นก็ส่วนไอ้นั่นสิ ไอ้ Patch เก๊นั่นใช้งานไม่ได้แล้ว ชั้นต้องซื้อจาก Store มาลงใหม่เลยนะเนี่ย"
"ไม่มีโว๊ยยย แล้วที่สำคัญ ชั้นไม่ได้อยากจะมาอยู่ในร่างนี้ซักหน่อย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรกับไอ้นิยายจีนเก๊ๆเสิ่นเจิ้นนี่ด้วย"
"พาชั้นกลับไปร่างเก่าของชั้นที"
"ใสเจีย เสียใจ อิมพอสสิบิรุ"
"ทำไม"
"เธอน่ะตายไปแล้วนะ"
"แล้วยังไง ตายแล้วก็ยังกลับเข้าร่างได้นี่ เหมือนในละครไง" ตุลยายกตัวอย่างจากละครพวกตายแล้วฟื้นที่เธอเคยดูจากสมัยเด็กๆ
"ร่างน่ะเผาไปแล้ว"
"อะไรนะ!!"
"เพื่อนเธอเอาเถ้ากระดูกไปลอยอังคารแล้วด้วย"
"โน๊ววววว!!!"
เผากะลอยอังคารเหมือนข้างบนก็มีไปละนิ เปลี่ยนเป็นแบบโดนนักศึกษาแพทย์นับสิบจับผ่าพิสูจน์แยกเครื่องในไปแล้วสิ
“แล้วยังไง ตายแล้วก็ยังกลับเข้าร่างได้นี่ เหมือนในละครไง”
“กลายเป็นอาจารย์ใหญ่ไปละ” เทพพูดแล้วยักไหล่ “ต่อให้ฟื้นไปก็ไม่น่าครบสามสิบสองแล้วล่ะ ไส้คงโดนจับยัดลงโหลดองแล้วมั้ง”
“ห๊ะ”
อ้าวจริงดิ โทษๆ พอดีไม่ได้กะจะเรียนสายนั้น งั้นแก้นะ
“ไม่น่าไหวมั้ง” เทพพูดแล้วยักไหล่ “อีกอย่าง ต่อให้ฟื้นไปร่างก็ไม่น่าจะครบสามสิบสองแล้วล่ะ ตับไตไส้พุงคงโดนจับยัดลงไหดองไปแล้วล่ะมั้ง”
“ห๊ะ”
"เธอโดน เอาไตไปขายแล้วน่ะ... สองข้างนี่ได้เป็นล้านเลย"
เคยไปลงชื่อบริจาคร่างกายไว้ใช่ไหม พอสมองตายเค้าก็จับแยกส่วนไปแล้ว ใจบุญจริงๆนะเธอ
“สาธุบุญโยแร นะชา”
“สัส”
"พาชั้นกลับร่างเดิม เดี๋ยวนี้"
"เรื่องที่ทำไม่ได้ ยังไงมันก็ทำไม่ได้นะคะซิส..." ทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบพูดด้วยสีหน้าเอือมระอา
"ตัดใจแล้วอยู่มีลูกมีผัวที่โลกนี้ไปเถอะ" ก่อนจะเอามือมาตบไหล่ตุลยาปั่บๆ
"ไม่!! ไม่!! ไม่!! ไม่!!" ตุลยาส่ายหน้าร่ำๆ ใบหน้าบูดบึ้ง น้ำมูกน้ำตาไหล
"ชั้นจะฟ้องแก!! ชั้นจะฟ้องไอ้เทพอะไรนั่นด้วย!! ชั้นจะฟ้องเง็กเซียน ข้อหาปฎิบัติหน้าที่โดยมิชอบ ประมาทเลินเล่อ เป็นเหตุให้ผู้อื่นกลับร่างไม่ได้!!"
"สติแตกไปแล้วสินะ เฮ่ออ.." ทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย ทันใดนั้น
"ตุ้งดุ่ง" มีเสียงประหลาดดังออกมาจากไอแพดในมือทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบ
"อะไรอีกล่ะเนี่ย มีผู้ได้รับผลกระทบจาก Patch จีนนั่นอีกคนแล้วหรอ โอย วันนี้มันอะไรกันนักหนานะ" ทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบรำพึงรำพันก่อนจะสะบีดปีกออกมา
"เพราะสงสารหรอกนะ ชั้นจะลง Patch แบบ Time Trial ให้ก่อน อย่าลืมเผากระดาษเงินกระดาษทองมาด้วยล่ะ"
"กระดาษเงิน กระดาษทอง? คืออะไร" ตุลยาหันมาถามด้วยความสงสัย
"หือ นี่เธอไม่รู้จักกระดาษเงินกระดาษทอง"
"หึ" ตุลยาส่ายหน้าควั่บ
"นี่หล่อนไม่เคยไหว้บรรพบุรุษเลยรึไง เชงเม้ง สาร์ทจีนเงี๊ยะ"
"พ่อไทย แม่อีสาน"
"โอย นี่ไปมุดอยู่หลืบรูไหนของสังคมมีตลอด 30 กว่าปีเนี่ย ถามจริง"
"เอาเถอะ ไปถามยัยสาวใช้ของเธอก็ได้ แต่จำไว้นะ Patch มีผลแค่ 3 วัน ถ้าพ้น 3 วันแล้วยังไม่เผากระดาษเงินกระดาษทองมาให้ละกัน......" ทวินดริลแดพเดิ้ลป็อบเริ่มบินขึ้นไป ทิ้งตุลยาไว้ในความมืด
"เดี๋ยวว!!!"
ความมืดมิดสลายหายวับ ฉากงิ้วเมื่อครู่กลับมาเล่นตามเดิม พร้อมด้วยเสียงภาษาไทย
>>665 กูแถม เผื่อเอาไปยัดเล่นๆ
ประมวลอาญา
อีเซียนเรียกเงินม.148 ผู้ใดเป็นเจ้าพนักงาน ใช้อำนาจในตำแหน่งโดยมิชอบ ข่มขืนใจหรือจูงใจเพื่อให้บุคคลใดมอบให้หรือหามาให้ซึ่งทรัพย์สินหรือประโยชน์อื่นใดแก่ตนเองหรือผู้อื่น ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ห้าปีถึงยี่สิบปี หรือจำคุกตลอดชีวิต และปรับตั้งแต่สองพันบาทถึงสี่หมื่นบาท หรือประหารชีวิต
ละเว้นปฎิบัติ+เสียหาย ม. 157 ผู้ใดเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติ หน้าที่โดยมิชอบ เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด หรือปฏิบัติ หรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ โดยทุจริต ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ หนึ่งปีถึงสิบปี หรือปรับตั้งแต่สองพันบาทถึงสองหมื่นบาทหรือ ทั้งจำทั้งปรับ
"ชั้นจะฟ้องแก!! ชั้นจะฟ้องไอ้เทพอะไรนั่นด้วย!! ชั้นจะฟ้องเง็กเซียน มาตรา 157 เจ้าพนักงานปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ เพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด ระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งปีถึงสิบปี หรือปรับตั้งแต่สองพันบาทถึงสองหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ !!"
"สติแตกไปแล้วสินะ เฮ่ออ.." ทวินดริลแพดเดิ้ลป็อบส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย "จริงจังผิดคอนเซปต์นิยายในเว็บนี้แล้วจ้ะเบบี๋ เดี๋ยวคนอ่านก็กดเลิกติดตามกันพอดี"
แต่งต่อไงดีหว่า จะเล่นฝั่งนี้ต่อหรือจะข้ามไปฝั่งมฐสิทธิ์กับอีชาก่อนดี
>>673 ก็ให้เทพเดินเรื่องไป แต่จะโผล่มาคนเดียวหรือสามคนเอาให้แน่ เห็นมีหลายคาร์เหลือเกิน (แต่กูชอบคาร์ที่ออกมากับมฐสิทธิ์ว่ะ ที่เพิ่งไปแต่งเล็บกับภูตบุปผาน่ะ)
ลำดับไทม์ไลน์เทพไปเสกโหมดแปลภาษาให้
หมวด(กำลังดูพ่อตบสาวใช้)>อวี้อ้าอ้า(กำลังจะออกไปเข้าเฝ้าฮองเฮา)>นคชา(กำลังถูกกงกงและนางกำนัลากไปวัดเพราะคิดว่าผีเข้า)
โดยอวี้อ้าอ้าพอเสกแปลภาษาแล้วก็ไปเจออีชากลางทางพอดี จากนั้นก็ช่ยแถแล้วลากไปหาฮองเฮา ซึ่งตอนเข้าเฝ้าฮองเฮานี่จะโยงไปหาเรื่องของหมวดโดยให้อ๋องท่านโหลวมาดักพบไทจื่อเพราะเพิ่งได้ข่าวว่าตายแล้วฟื้น เป็นการแนะนำความอยากตัดแขนเสื้อของท่านโหลวคร่าวๆให้พอรู้ก็ได้
อ้อ แล้วกูก็ปิ๊งไอเดียเนื้อเรื่องของหมวด-เสี่ยวตับแก่ได้ละว่าจะเริ่มต้นยังไง ให้เสี่ยวตั๊บแก่หนีออกจากวังเพราะเกาะเก้ยวหรือรถม้าท่านโหลว แล้วพอท่านโหลวมาถึงจวนก็เจอพ่อรั่วซึมมาโวยวาย (ตามสเต็ปต้องเป็นท่านแม่ทัพหรือขุนนางใหญ่เพราะรั่วซึมคือคุณหนูขี้โรคหรือเอาแต่ใจไรก็ว่าไป) แล้ลากหมวดมาด้วย แล้วหมวดมาเจอเสี่ยวตั๊บแก่ที่ย้ายที่มาเกาะต้นไม้ก็เลยจับกลับไปเลี้ยงซะ
>>676 อ่านเป็น คุณหนูขี้โรค จัญไร 5555555555++
โหลวสีเหย ปรายตาเหยียดในเหยียด มองหญิงสาวขี้โรคแต่งนิสัยจัญไรอย่างร้ายกาจ บังอาจมอมเมาเขาด้วยธูปนรก
แล้วยำยีเขาจนไม่เหลือชิ้นดี ข่วนร่างกายงดงามดุจหยกของเขาจนเป็นริ้วๆ นี่ยังมีหน้าพ่อบิดามาโวยวายถึงหน้าจวน
เรียกร้องให้รับผิดอีกงั้นรึ!!!
"ลูกสาวท่าน... แน่ใจหรือว่าเป็นลูกข้า" ชายหนุ่มเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกดุจยืนอยู่บนยอดเขาเหลียงซาง
เสี่ยวตั๊บแก่นี่ ขอเป็นตุ๊กแกเหลือบสีรุ้งพันธุ์หายากไรงินะ อิหมวดเห็นปุ๊บ อุ๊ยของแรร์รีบเก็บกลับห้อง
หมวดเห็บตั๊บแกแล้วเปรี้ยวปาก อยากกิน ตุ๊กแกดองเหล้าขาว ตามประสาคนแพ้ท้อง
กูว่าจะลงตอนต่อไป แต่กูสับสนว่ะ ว่าจะลงอะไรต่อ พวกมึงเล่นแปะแต่ละตอนไม่เรียงกันแบบนี้
มึงต้องเรียบเรียงดีๆ โม่งมันอยากได้ตอนไหน มันก็เขียนเอาอ่ะ มึงต้องใช้พลังภายในเชื่อม
กาวพวกมึงหมดหรอว่ะช่วงนี้ กูคิดถึงพวกมึงนะเว้ย
กูรอ อัพเดทเฟ้ยแล้วค่อยกาวต่อ
ถ้ากาวพวกมึงหมดกันเดี๋ยวกูแคะกระปุกกาวกูให้ ขอค่ำๆ
กูมาขายกาวแล้ว พวกมึงยังอยู่ไหม
โม่งประพันธ์ยังอยู่ไหมม
>>695 กูขอเสนอ ไอ้ WTF นี่คือช่วงเทพเซียนมาอัพแพตแปลภาษาใช่ปะ ก็เริ่มที่หมวด อวี้อ้าอ้า จบที่นคชาที่ไม่ได้แก้เพราะเสี่ยวตั่บแก่ไล่ตามเทพเซียนเอาร่างคืน ซึ่งโม่งบนๆก็แตีงเนื้อหาส่วนของหมวดกับอวี้อ้าอ้าได้แล้ว (ต้องตบนิดแแต่งหน่อยให้เข้ากันอีกนะ) ส่วนนคชามีแต่ไอเดียเนื้อเรื่อวไม่ออก
มึงไปไหนกัน มึงจะแพตั๊บแกเหรอ
กูไปเจอ wtf 2 มาต่อแล้วก็ไม่ประกาศนะ หอกก https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1708786&chapter=27
คนอ่านไม่รู้จักสลอดเว้ยย
มึงไม่ตั้งชื่อให้ไอ้เทพที่ลง patch คนแรกมั่งเลยหรอ
ตลาดวายซะแระ
หมดไฟแล้วเหรอวะ
เหมือนกาวกันเป็นพักๆว่ะ วันไหนมาก็มู้วิ่งเหลือเกิน วันไหนกริบก็เงียบจนกูหลอนเลย
อ่ะ เอาซะหน่อย มึงเอาไปปรับใช้เอาละกัน
**************************************************************************
ในเวลาเดียวกัน อีชาในร่างของไท่จื่อตอนนี้กำลังนั่งๆนอนๆใช้ความคิดอยู่ในตำหนัก"ครางชื่อข้าสิฮองเฮา"ของไท่จื่ออยู่ แต่นั่งๆนอนๆไปได้ไม่เท่าไหร่ ก็ผุดลุกขึ้นมานั่งคร่ำครวญหน้าคันฉ่อง
"มาสิงร่างไท่จื่อหรรมเท่าไม้พะยูงก็อเน็จอนาถพออยู่แล้ว ยังโดนตุ๊กแกเอาขาที่เกาะหรรมแล้วมาแปะหน้าอีก ชีวิตชั้นอะไรมันจะทุเรศทุรังขนาดนี้"
ถอนหายใจไปก็ขยับตัวไปมาด้วยความไม่คุ้นชินในร่างผู้ชาย ถึงแม้ตอนอยู๋ร่างเดิมจะแบนแต๋เป็นไม้ฝาเฌอร่าอยู่แล้วก็เหอะ อยู่ดีๆก็มีหรรมอันเท่าไม้พะยูงตั้งเด่ไม่ยอมล้มซะที เอามือกดก็แล้ว แม่งก็ยังไม่ลง จะเดินไปไหนมาไหน ก็มีหรรมล้ำหน้าไปก่อนทุกที อีชาก็นึกไม่ออกว่าจะทำยังไงต่อไปดี นั่งคิดไปก็ก่นด่าไท่จื่อไป ก่อนตายมึงแดกอะไรไว้นะไท่จื่อ โด่ไม่รู้ล้มเร๊อะไง
อีชาลองเอามือผลักหรรมตัวเองด้วยความเซ็ง แต่พอปล่อยมือมันก็เด้งมาอยู่ที่เดิม ไหนลองผลักไปทางซ้ายสิ... โอ เด้งกลับมาเหมือนกันเว๊ย
"เออ สนุกดีแฮะ ยังกะตุ๊กตาล้มลุก" อีชาลองผลักพรรมไปทางนู้นทางนี้ จนเกิดเสียงดัง"พลั่ก" ลั่นตำหนัก
"อู๊ยยย หรรมฟาดตะหมูก" อีชาเอามือเช็ดจมูกที่เลือดกำเดาไหลไหลพรากๆ ค่อยๆยันตัวขึ้นมาจากพื้น
"ฝ่าบาท เสียงอะไรน่ะพะย่ะค่ะ" เสียงคนเดินมาจากนอกห้อง เป็นหั๋มเท่าถัง ขันทีประจำตัวไท่จื่อนั่นเอง ดูท่าจะรออยู่ข้างนอกตลอดสินะ
"มะ...มะ ไม่มีอะไรหรอก ท่านหั๋ม ข้าซุ่มซ่ามไปหน่อย"
หั๋มเท่าถังทำหน้าสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ปราดเข้ามาพยุงอีชาขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ ก่อนจะควักผ้าเช็ดหน้าออกมาให้อีชาเช็ดเลือดที่จมูก แต่แววตาดูจะเกิดคำถามหลายๆอย่างขึ้นในใจ
"อ๋ออ จริงสิๆ ทูลฝ่าบาท ท่านโหลวมาขอพบพะย่ะค่ะ"
"ท่านโหลว ใครน่ะ" อีชาในร่างไท่จื่อหลุดคำถามที่ไม่ควรถามออกมาในโลกของนิยายตายแล้วเกิดใหม่สิงร่าวชาวบ้าน สายตาของหั๋มเท่าถังยิ่งฉายแววขุ่นมัวขึ้นมาอีก
"แหม๋ ฝ่าบาท ทรงล้อหม่อมฉันเล่นใช่ไหมพะยะค่ะ ก็ท่านโหลว สีเหย พระสหายของฝ่าบาทตั้งแต่ทรงพระเยาว์ไงล่ะพะยะค่ะ "
ต้องหัวแฉกด้วยเป็นรัชทายาท
“ทำไมข้าถึงหรรมใหญ่ขนาดนี้”
“ทำไมเจ้าจึงพูดแปลกๆเพื่อนรัก ถ้าหรรมไม่ใหญ่เจ้าจะได้เป็นรัชทายาทหรือ เจ้าก็รู้นี้ว่าราชวงศ์เสียวไควแต่ตั้งรัชทายาทจากความใหญ่ของหรรม”
เชี่ย!!!!
ราชวงศ์ห่าอะไร ใช้หรรมปกครอบแผ่นดิน
นี่หรรมหรืออะไร?
เปลี่ยนเป็นฟาดท้องจนจุกก็ได้มั้ง
เรื่องนี้ ชี้ชะตาด้วยหรรมของรัชทายาทเหรอ
อีชาเป็นผู้หญิง เจอแบบนี้ต้องเล่นใหญ่รับไม่ได้กว่านี้สิ พยายามจะตัดออกแม่งเลย แล้วพวกกงกงก็พยายามจะห้าม แต่อีชาก็ฟังภาษาไม่ออกแล้ว แหกปากภาษาไทยโวยวายจนกระทั่งพี่หมีได้ยิน
กงกงคนนึงจับมีด อีกคนนึงกุมหรรมอีชาไว้
//แปะรูปหวยงวงช้าง
ตกลง โหลว สีเหยนี่จ้องจะเคลมไท่จื่อใช่มั้ย จะได้แต่งต่อถูก
ร่างเดิมอีชาไม่ตู้มเหรอวะ กูจากรูปประกอบน่ะ ทำไมกลายเป็นไม้ฝาเชอร่าได้
หั๋มเท่าถังเป็นขันทีประจำตัวไท่จือมานานปี ก็เพิ่งจะพบว่าไท่จือที่ฟื้นพระชนม์ชีพกลับมาครานี้มีท่าทีพึลึกพิศดารยิ่ง
หากเป็นทุกที พอได้ยินว่าท่านโหลวสีเหยมาก็จะรีบเชื้อเชิญต้อนรับอย่างดี พร้อมขับไสไล่ส่งพวกตนและราชองครักษ์ออกไปแล้ว
แต่ดูสิ ครานี้นอกจากจะตรัสถามว่าเป็นผู้ใดแล้ว ก็ไม่สนใจใยดีอีก เอาแต่จับพระหรรมท่อนเท่าซุงหมุนเล่นไปมาคล้ายจะประกาศศักดาความเป็นรัชทายาทหรรมมังกรแห่งแผ่นดินจ้าว
หั๋มเท่าถังเหลือบมองไท่จือแล้วก็นึกค่อนแคะในใจ หากมิใช่ตระกูลหั๋มต้องโทษจนตนเองถูกจับตอนส่งเป็นขันทีตั้งแต่เยาว์วัย เชื่อว่าหรรมของตัวเองก็คงเทียบเคียงหรืออาจเหนือกว่าไท่จือจนสั่นคลอนราชวงศ์จ้าวไปแล้ว!
ช่วยตั้งชื่อต้นตระกูลหั๋มกันหน่อย เดี๋ยวแต่งต่อ
หั๋มโตงเตง หั๋มเท่าถุง หั๋มท่อนตุง หั๋มตอดแตด หั๋มตุงตุง
หั๋มหย่ายมั่ก หั๋มเถ้าโต๊ะ หั๋มหยวยหยวย หั๋มอื้อหือ
โหลวสีเหยนั่งรอหั๋มกงกงไปแจ้งการมาของตัวเองต่อไท่จือ ณ ศาลาริมบ่อปลาทองใกล้ตำหนัก โหลวสีเหยนึกย้อนถึงวันวานที่เขาและไท่จือมักจะแอบมาเล่นซ่อนแอบหรือเปลื้องผ้าแข่งดำน้ำด้วยกันที่นี่เมื่อครั้งยังเด็ก
สายสัมพันธ์มิตรภาพนั้นผูกพันกันจนยากจะแยกห่าง จวบจนทุกวันนี้เขาและไท่จือก็ยังสนิทสนมกันเป็นอย่างดี จะมีก็ช่วงเดือนที่ผ่านมาที่เขาแทบจะไม่มีโอกาสมาที่ตำหนักนี้เลย!
โหลวสีเหยครุ่นคิดถึงครั้งล่าสุดที่มาเยือนที่นี่ ก็ด้วยคดีผ้าเตี่ยวของไท่จื่อที่หายไป ยามนั้นเขาเข้าออกตำหนักหลายคราเพื่อสืบพิจารณาคดี รวมถึงปลอบโยนเพื่อนรักที่ขวัญเสีย หากแต่ก่อนจะปิดคดีได้ เขากลับต้องผจญวิบากกรรมจากนางแพศยาผู้นั้น!
"ท่านโหลว ฝ่าบาทอนุญาตให้เข้าพบ"
"ขอบใจ"
หั๋มกงกงออกจากตำหนักมาตามตัวพอดี โหลวสีเหยค่อยลุกขึ้นเยื้องย่าง กรุยกรายพัดกระดาษในมือ ไม่ใคร่สนใจสายตาติเตียนของหั๋มกงกงที่เหลือบมองมา
กว่าหนึ่งเดือนแล้วที่เขาไม่ได้มาเข้าพบไท่จื่อ ยามได้ยินว่าสหายรักเกือบจะสิ้นพระชนม์ด้วยนางสนมเหล่านั้นก็ทำเอาเขาแทบคลั่ง
ไม่ว่าจะสตรีหน้าไหนต่างก็ต่ำช้ากันทั้งหมด!
แม้สีหน้าจะดูสงบนิ่ง หากแต่ภายในใจของเขากลับแผดเผาไปด้วยความเดือดดาล ยามนึกถึงวันนั้นเมื่อเดือนก่อน หลังปลอบขวัญไท่จื่อเสร็จสิ้น แล้วเขากลับจวนของตระกูลโหลว กลับค้นพบจดหมายของนางแพศยาผู้นั้น ว่าได้ช่วงชิงสมบัติล้ำค่าของเขาไป หากอยากได้ให้ไปตามที่นัดหมาย
ถึงจะรู้ดีว่าเป็นกับดัก แต่โหลวสีเหยก็ต้องไปตามที่จดหมายนั้นระบุไว้ในทันทีทันใด
สมบัติอันล้ำค่าที่เขาเฝ้าทนุถนอมเก็บซ่อนไว้ใต้หมอนหนุนดั่งเครื่องหอม ผ้าเตี่ยวด้ายทองคำลายมังกรผืนนั้น เขาจะไม่ยอมให้ผู้ใดแย่งชิงไปทั้งนั้น!
กูอยากเสริม
ผ้าเตี่ยวด้ายทองคำลายมังกรที่เขาเอามาดมทุกเช้าค่ำ เขาจะไม่ยอมให้ผู้ใดแย่งชิงไปทั้งนั้น!
หืดหาด!!
เริ่มเหี้ยขึ้นเรื่อยๆ
กูสงสัยว่าถ้าหรรมอีไท่จื่อใหญ่ขนาดนั้นแล้ว สนมทุกนางไม่ตัวขาดกลางกันหมดเลยเหรอวะ
มีการวัดด้านในว่าเหมาะสมหรือไม่เป็นการคัดเลือกไงละ!!!!
"เพราะข้ามีด้านในไม่โอ่โถง โออ่า เท่าท่านพี่ ข้าจึงไม่ได้รับคัดเลือกอย่างไรละ " - รั่วซึม -
พวกมึงแน่ใจนะขนาดนี้แล้วจะไม่โดนแบน
เป็นนิยายที่เต็มไปด้วยปรัชญาชีวิต จริงๆ
"โหลว สีเหย?"
"พะย่ะค่ะ"
"พระสหายสนิท?"
"ถูกต้องแล้วพะย่ะค่ะ"
"อืมมม"
"คนห่าอะไรชื่อน่าเกลียดชิบ" อีชาคิดในใจ อีคนแต่งนิยายเรื่องนี้มันมีอะไรฝังใจกับเรื่องนี้รึเปล่าวะ
"ดีนะ ไม่มีโหลว สีเฮียบ โหลว สีแหบไรงี้"
"อ๋อ ท่านโหลว สีแหบคือท่านพ่อของท่านโหลว สีเหยพะย่ะคะ ท่านสีแหบเป็นแม่ทัพพิทักษ์ชายแดนตะวันออก ส่วนท่านโหลว สีเฮียบเป็นปู่ของท่านโหลว สีเหย โหลว สีเฮียบนั้นอดีตเป็นราชครูขององค์พระอัยกาของพระองค์นั่นแหละพะย่ะค่ะ"
อ้าว เชี่ย เดาเล่นๆเสือกมีอีก ไอ้คนแต่งนิยาย มึงนี่จังไรไม่น้อยเลย
อีชาครุ่นคิด ถึงแม้ตัวเองจะเป็นนักเขียนนิยายขายไม่ออก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเซนส์ในด้านนี้ อีชาสังเกตุเห็นแล้วว่าหั๋มกงกงเริ่มเกิดความรู้สึกสงสัยในตัวตนของอีชาที่สิงร่างไท่จื่อในขณะนี้ หากหลุดพฤติกรรมหรือกระทำการใดๆที่ไม่สมกับไท่จื่อออกไป หั๋มกงกงต้องจับพิรุธได้แน่
แต่จะทำยังไงให้สมกับเป็นไท่จื่อดีล่ะเนี่ย ไม่มีอะไรอ้างอิงสักอย่าง
"ท่านโหลว สีเหยมาหาข้ารึ มีธุระอันใดกันแน่นะ"
"กระหม่อมก็ไม่ทราบพะย่ะค่ะ เพราะทุกทีพระองค์จะไล่ข้าและข้าราชองครักษ์ออกไป"
"งั้นก็จะให้เขารออยู่ใย ท่านหั๋ม รบกวนไปตามตัวเข้ามาที"
"พะย่ะค่ะ" หั๋มเท่าถังรับคำแล้วถอยหลังออกจากประตูตำหนักออกไป
"ฟังจากปากคำหั๋มกงกง สองคนนี้สนิทกันมาก แย่ล่ะ ถ้าเราพูดหรือทำอะไรผิดสังเกตุเกินไป เขาก็คงสงสัยเราเหมือนที่หั๋มกงกงเริ่มสงสัยเป็นแน่แท้"
ดูท่าต้องคิดแผนการอะไรสักอย่างขึ้นมาตบตา 2 คนนี้ก่อน ขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนละกันวะ
"ถ้าลองมานึกๆดู ตามนิยายทั่วไป เวลาคนฟื้นจากความตายมาได้ มักมีอะไรสักอย่างที่ไม่ปกติ อย่างเช่น ความจำเสื่อม!!"
"เอาวะ ความจำเสื่อมนี่แหละ น่าจะใช้ได้ เราก็บอกไปว่าโดนจิ๋มล็อคจนสมองขาดเลือด ส่งผลให้ความจำเสื่อมไปบางส่วน จากนั้นค่อยหลอกถามจากไอ้โหลวคนนี้แหละ รีดข้อมูลของไท่จื่อออกมาให้ได้มากที่สุด"
อีชาลิงโลด นึกหาวิธีแก้ผ้าเอาหน้ารอดออกแล้ว ตอนนี้ก็เริ่มเรียบเรียงถ้อยคำ วิธีพูด ให้แนบเนียนที่สุด
"เราเป็นนักเขียนนิยายนี่นา เรื่องเรียบเรียง สรรหาถ้อยคำที่เหมาะสมไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"
"แต่ตอนนี้ปวดฉี่อีกแล้วสิ......" อีชานิ่วหน้าหันรีหันขวางมองหาบางสิ่งบางอย่าง
"กระโถนอยู่ไหนนะ ...... อ่ะ เจอแล้ว" อีชาพยายามถอดกางเกงก่อน แต่ด้วยความที่เครื่องทรงไท่จื่ออันแสนจะรุ่มร่าม แถมไม่เคยใส่มาก่อน
ทำให้ยึกๆยักๆ ทำอะไรไม่ถูกเก้ๆกังๆ หั๋มกงกกงก็ไม่อยู่ด้วยแล้ว
" วุ๊ย มีผ้าเตี่ยวอีก แกะตรงไหนเนี่ย น่ารำคาญจริงเว๊ย"
มีเสียงเปิดประตู ตามมาด้วยเสียงของชายหนุ่มดังขึ้น
"ถวายบังคมองค์ไท่จื่อ ขอจงทรงพระหรรมยาวยิ่งยืนยิ่งยาว"
อ่ะ เชี่ย มีคนมา.......
โหลว สีเห่ยซึ่งทำความเคารพไท่จื่อเหมือนทุกครั้งที่เข้าเฝ้า เงยหน้าขึ้นมองไท่จื่อ พลันต้องตกตะลึงพรึงเพริด
ภาพที่เห็นตรงหน้าช่างเกินจะบรรยาย
ไท่จื่อองค์เดิม แม้จะยังฉลองพระองค์อาภรณ์คลุมมังกร แต่เพิ่มเติมคือไม่ใส่กางเกง มีเพียงผ้าเตี่ยวสีทองเท่านั้น กำลังยืนหันหลังโชว์ตูดให้ตนอยู่
"อ่ะ ท่านโหลวสินะ" องค์ไท่จื่อหันหน้ากลับมาหาตน แต่สิ่งที่โบกสะบัดพริ้วไหวดึงดูดสายตาของตน โหลว สีเหยผู้นี้ มีเพียงสิ่งเดียว
ผ้าเตี่ยวสีทองปักมังกรด้วยด้ายแดง ปักหงส์ด้วยด้ายน้ำเงิน ประดับดิ้นทองดิ้นเงินตามขอบเตี่ยว
"....อยากได้" โหลว สีเหย หลุดคำพูดมาประโยคหนึ่ง
ไอ้เหี้ยถ้ากูหัวเราะจนขาดอากาศตายทำไง สัสสส
ทันใดนั้นสายลมจากที่ใดก็ไม่อาจทราบพลันพัดเข้ามาในตำหนัก ผ้าเตี่ยวทองคำผืนน้อยก็โบกสะบัดลู่ลมเผยให้เห็นสิ่งเบื้องหลัง
ลมหายใจโหลวสีเหยสะดุดไปอึกหนึ่ง พยายามระงับกิริยา ก่อนนึกสรรเสริญว่า ช่างยั่วยวน..... ไม่สิ ช่างสมกับเป็นโอรสสวรรค์ชั้นดาดฟ้า ผงาดง้ำค้ำนภาดั่งขุนเขายิ่งนัก
>>751 ตามที่อ่านจากที่วางแนวกันไว้ กูคิดว่าเป็นตามนี้
เทพไปช่วยมนต์สิทธิ์ในร่างสนมอวี้อ้าอ้า >> เทพมาช่วยอีชา >> เทพโดนเสี่ยวตั๊บแก่กระโดดเกาะหน้า >> เทพหนีไป >> อีชาฟังพูดจีนไม่ได้ >> อีชาอาละวาด >> โดนหั๋มกงกงจับ จะพาไปไล่วิญญาณร้าย >> มนต์สิทธิ์ในร่างสนมมาช่วยไว้
ปัญหาคือกูไม่รู้จะแต่งส่วนของสนมยังไงดีให้ออกมาจัญไรถูกใจพวกมึง เลยมาแต่งส่วนของอีชาก่อน
https://pantip.com/topic/36442263 ไอ้ผ้าแพร 3 ศอกนั่น คืออันเดียวกับในนี้สินะ
หายไปตั้งนาน เงินเดือนออกเลยเพิ่งมีแรงกาวกันหรอ
หลังจากฉี่ลงกระโถนเสร็จ และดึงกางเกงขึ้นมาสวมเรียบร้อย อีชาในร่างไท่จื่อก็พยายามจัดท่าร่างของตนให้สมเป็นไท่จื่อ
"ว่าไง ท่านโหลว" หลังจากนั่งนึกอยู่นานว่าจะทักทายยังไงดี อีชาก็เลือกเอาคำนี้แหละ เซฟสุดแล้ว
"หืมม" บังเกิดความสงสัยขึ้นบนหน้าของโหลว สีเหยขึ้นทันที
"เป็นอะไรไปน่ะ ท่านโหลว นั่งลงก่อนสิ" อีชาเอามือตบบนตั่งที่ตนนั่งอยู่ดัง ตุ้บๆ เชื้อเชิญให้สีเหยนั่งลงข้างๆ เหงือ่เม็ดเล็กๆเริ่มซึมที่ใบหน้าของตน
"เมื่อกี๊ท่านเรียกข้าว่าอะไรนะ" สีเหยคลี่พัดกระดาษในมือก่อนจะพัดให้ตนเองด้วยท่าทีระแวดระวัง
"กะ..กะ.. ก็ท่านโหลวไง เหมือน..ทุกทีที่เราคุยกัน" อีชาเหงื่อแตกพลั่ก อะไรวะ แค่ประโยคแรกก็ผิดซะแล้วหรอ
"เพื่อนรัก ข้าว่าเจ้าต้องมีอะไรผิดปกติไปแล้วแน่ๆ"
"ข้าผิดปกติตรงไหนกันล่ะ ร่างกายข้ายังแข็งแรงดี ดูสิหรรมข้าก็ยังคงแข็งแรงดังเดิม" อีชาในร่างไท่จื่อผายมือออก 2 ข้าง ราวกับจะให้เพื่อนรักตรวจสอบดูให้สาแก่ใจ ก่อนจะเอามือตบหรรมที่ชี้เด่ดังปุๆ
"ผิดแล้ว สหายข้า ทุกครั้งที่เจ้าพบกับข้า เจ้าเรียกนามข้าว่า สีเหย มิมีครั้งใดเลยที่เจ้าจะเรียกข้าว่าท่านโหลวเฉกเช่นครั้งนี้" สีเหยหุบพัดกระดาษในมือ ก่อนจะเอามาป้องปาก ส่งสายตาสงสัยเคลือบแคลงในตัวไท่จื่อ
ชิบหายแล้ว สงสัยหนักกว่าเดิมอีก อีชาเริ่มร้อนรน ก่อนจะนึกขึ้นได้
"หึๆๆ ข้านี่ตบตาท่านไม่ได้เลยสินะ" อีชาลุกขึ้นจากตั่ง
"ถูกแล้วสีเหยเพื่อนรัก นับแต่ข้าฟื้นจากความตายครั้งนี้ ข้าก็พบว่าร่างกายของข้ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น" อีชาวางมาด รำพึงรำพัน พลางหันหลังให้แก่สีเหย
"ว่ายังไงนะ" น้ำเสียงตกใจของสีเหยทำให้อีชากระหยิ่มยิ้มย่องในใจ
เข้าทางแผนกูล่ะ อีชายิ้มกริ่ม ค่อยๆเผยแผนที่วางไว้ของตน
"สีเหย เพื่อนรัก ท่านรู้สาเหตุการตายของข้าใช่มั้ย" อีชาวางมาดเดินไปนั่งกุมขมับหน้าคันฉ่อง
"แน่นอน เพื่อนรัก เจ้ากับพระสนมอวี้อ้าอ้า ลงไปเยกันในบ่อปลาทองหลังจากไปเยกันในสุ่มไก่หลังตำหนักจนสุ่มไก่พัง ตัวเจ้านั้นต้องกลของสนมอวี้อ้าอ้าที่ใช้แผน "จิ๋มล็อค" มัดใจเจ้าให้อยู่หมัด แต่เกืดข้อผิดพลาด เจ้าถูกจิ๋มล็อคจนขาดเลือดไปเลี้ยงสมองจนสิ้นพระชนม์ไป"
ยิ่งพูดก็ยิ่งแค้น สีเหยเล่าพลางกัดฟันกรอดๆด้วยความเจ็บแค้นใจ นังมารแพศยาอวี้อ้าอ้าผู้นั้นบังเอิญใช้กลอุบาทว์กับไท่จื่อของข้า จนทำให้ไท่จื่อสิ้นพระชนม์ไป เดชะบุญที่ไท่จื่อฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ ช่างสมกับที่เป็นคนของตระกูลจ้าวผู้ใช้หรรมมังกรปกครองแผ่นดินโดยแท้
"ข้าได้ยินมาว่า หั๋มกงกงต้องเกณฑ์เหล่าขันทีในวังกว่าร้อยคน มาทำการเปลี่ยนน้ำในบ่อปลาทองเสียใหม่ เพราะน้ำในบ่อเหนียวเหนอะเป็นน้ำราดโกยซี่หมี่ ปลาทองตายเพราะขาดอากาศเกือบ 30 ตัว"
จังไรโดยแท้ ไอ้ไท่จื่อ สุ่มไก่ไม่พอ ยังจะบ่อปลาทองอีก อีชาคิดในใจ
"จริงแท้อย่างท่านว่า หลังจากที่ข้าฟื้นคืนชีพขึ้นมา ข้าก็พบว่าข้านั้นสุญเสียความทรงจำไปหลายส่วนเลยทีเดียว ไม่สิ เกือบทั้งหมดเลยมากกว่า"
"ว่ายังไงนะ" สีเหยใบหน้าถอดสีราวกับใบหน้าไม่มีเลือดสักหยด
"สีเหยเพื่อนรัก หากข้ากระทำสิ่งใดที่แตกต่างไปจากทุกที โปรดรับรู้ไว้เสียเถิด ว่าข้าทำลงไปเพราะไม่มีความทรงจำในส่วนนั้นอยู่เลย" ไท่จื่อนิ่วหน้า ทำท่าจะร้องไห้
"สารภาพตามตรง ข้าลืมเลือนไปหมดว่าเจ้าเป็นใคร อดีตที่ข้าเคยทำมาก็ด้วย"
"ไม่จริงใช่มั้ย!!!" สีเหยร้องลั่นตำหนัก
ไม่จริงน่า ความทรงจำของไท่จื่อที่มีกับตน ทั้งเรื่องนั้น เรื่องนี้ เรื่องสมัยก่อนที่แอบออกจากตำหนัก ไปแก้ผ้าโดดน้ำเล่นกันที่แม่น่ำ แยงฮีเซียว เรื่องเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ที่ออกไปเที่ยวนอกวังแล้วไปแก้ผ้าดำน้ำแข่งกันตรงน้ำตกเจี้ยวยื้อเป้า เรื่องเมื่อ 2 เดือนก่อนที่เรานอนโอบไหล่คลอยปลอบประโลมไท่จื่อที่ทำผ้าเตี่ยวหายจนเสียขวัญก็ด้วยเร๊อะ!!!
"เพื่อนรัก เห็นแก่หน้าข้า ช่วยเล่าทุกอย่างที่ข้าเคยทำมาให้ทีเถิด" ไท่จื่อปราดมากุมมือสีเหย พลางร้องไห้น้ำตาคลอเบ้า
"ทำไมเจ้าไม่ให้หั๋มกงกงช่วยล่ะ"
"ไม่ได้หรอก สีเหย เรื่องนี้มีแค่เจ้าเท่านั้นที่ข้าจะพูดเรื่องนี้ได้ เจ้าเป็นเพียงที่พึ่งเดียวของข้า"
"เจ้าเป็นเพียงที่พึ่งเดียวของข้า..ที่พึ่งเดียวของข้า..เดียวของข้า...ของข้า...ของข้า....ของข้า" บังเกิดเสียงองไท่จื่อสะท้อนขึ้นในหัวของสีเหยเป็นเอคโค่
อาา แย่แล้ว น้ำเสียงช่างยั่วยวนยิ่งนัก ทำใจดีๆไว้ สีเหย เจ้าจะมาหลุดตอนนี้ไม่ได้ ไท่จื่อในตอนนี้ไม่ปกติ เราต้องพยายามทำให้เขากลับมาเป็นไท่จื่อคนเดิม ทำให้เขานึกเรื่องตอนนั้นออกให้ได้ แต่ช้าก่อน เมื่อกี๊นี้ไท่จื่อบอกว่าแทบไม่เหลือความทรงจำเลยสินะ แปลว่า ถ้าข้าบอกอะไรเข้าไป เขาก็จะเข้าใจตามนั้น.........
บังเกิดรอยยิ้มกลุ่มกริ่มขึ้นที่มุมปากของสีเหย ดวงตาของเขาเป็นประกาย
"เข้าใจแล้ว เพื่อนรัก ข้าจะเล่าทุกอย่างให้เจ้าฟังเอง"
พาร์ทอีชาชีวิตแม่งโคตรจัญไร
อวี้อ้าอ้า มึงจะยอมแพ้ไม่ได้นะเว้ย มึงต้องเด่นด้านน้ำเน่า โดนรังแก กลั่นแกล้ง แม่ยายไม่รัก แมวเมิน หมาเยี่ยวใส่ผ้า โดนตราหน้าว่าหญิงอัปรีย์จิ๊บล็อก
พวกมึงช่วยคิดพล็อตอวี้อ้าอ้าให้กูด้วยสิวะ คนก่อนแต่งไว้ถึงตอนไทเฮาจะขอดูจิ๋มล็อค กูยังนึกมุขเขีบนไม่ออกเลย
เพิ่มจิ๋มคลายด้วยสิ
อวี้ ทวินช่วงนี้กูรู้สึกแปลกๆ เหมือนกลั้นฉี่ไม่ได้เลย
ทวินดริล อ่อ /เปิดกูเกิ้ล หลังจากจิ๋มล็อคก็มีอาการจิ๋มคลายอย่างนี้แหละ ทนๆเอาหน่อย
อวี้ ถ้ายังไงลอง..
ทวินดริล หัดขมิบบ่อยๆก็ดีเอง
อวี้ ใช้เวทย์มนต์ช่วยไม่ได้เลยหรอ
ทวิน ไม่มีซอฟแวร์ตัวนี้ มีแต่โปรแกรมแก้หูรูดเสื่อม อยากลองใช้ดูไหมล่ะ
อวี้ ..
ทวิน แก้ริดสีดวงก็มีนะ
นึกออกแต่ต่อจากอีชา
ให้โหลวกำลังจะเล่าเรื่อง แล้วตั๊บแก่ก็พุ่งทะยานมาเกาะหน้าเพื่อนรัก โหลวตกใจจะเอาพัดฟาด ตั๊บแก่ก็ทั้งร้องและหลบ และมุดเข้าเสื้อ อีชาหวังดีเข้าช่วยเหลือด้วยการถอดเสื้อผ้าโหลวแม่งเลย อีโหลวโดขิๆ แล้วหั๋มกงกงก็ประจวบเหมาะเข้ามาเห็นพอดีด้วยเรื่องสักอย่าง...(ฮองเฮาเรียก?) ก่อนที่ตั๊บแก่จะถูกจับโยนออกนอกตำหนักไป
พอโหลวกลับมาแต่งตัวแล้วก็เริ่มเล่าเรื่องราว แต่ซอฟต์แวร์แปลภาษาอีชาก็เจ๊งบ้งพอดี
ตัดเข้าบทพี่หมี เจ๊นางฟ้าโผล่มาก็บ่นว่าจริงๆต้องไปหาอีกเจ้าก่อน แต่พอไปถึงโดนตุ๊กแกไล่กวด เลยเผ่นมาหาพี่หมีแทน
อีชาน่าสงสารสัสๆ พวกมึงอิจฉานางเอกของเรื่องใช่ไหมมมมมมมม
//// อิพี่ชรั่ย ก็ไปหาฮ่องเฮาไง
พอไปถึงก็เด๋อๆ
“บังอาจ อยู่ต่อหน้างฮ่องเฮายังไม่คุกเข่าอีก”
เสียงตวาดทำเอาชายหนุ่มในร่างสาวสะคราญตกใจ รีบลุกลี้ลุกลนนั่งลงไปกับพื้น เสียงตวาด ก็ดังแวดมาอีกรอบ
“เจ้าไม่ถวายพระพระพรเสด็จแม่อีกหรือ นังผู้หญิงเฉาฉุ่ย”
“ใจเย็นๆองค์หญิงเสียวหยี”
“ท่านแม่ มันทำท่านพี่เกือบตายนะเพคะ ท่านแม่เรียกมันมาทำไม สั่งมันไปประหารสิเพคะ ห้าม้าแยกร่าง แล้วปล่อยหินทับให้ หอยมันแบนติดดินไปเลย!!”
หญิงสาวที่แต่งตัวด้วยดอกไม้เงินดอกไม้ทอง เจ้าของเสียงตวาดทำหน้าหงิกหน้างอ ไฝเหนือริมฝีปาก กระดิกดิ๊กๆ อย่างไม่พอใจ ก่อนจะตวัดสายตามาทำตาเหลือก ใส่ เขาอีกรอบ
“ถวายพระพรเสด็จแม่เดี๋ยวนี นังชั้นต่ำ”
มน(ชื่อเหี้ยไรวะ) กรอกตาไปมา หาทางออก พยายามคิดว่าหนังจีนที่เคยดูทำท่าทางยังไงบาง ในหัวดันไปนึกออกเป็นละครจักรๆวงศ์ๆ ค่ายสามเศียรที่เคยดูตอนแปดโมงเช้าซะได้
“ถวายบังกะโลพระเจ้าค่ะ” เหยดแหม่
พูดผิด
>>767 นึกภาพเรื่องนี้น้ำเน่าไม่ออกเลยว้อย 5555
(แต่กูอยากให้พี่หมีมีฮาเร็มอะ ส่วนหมวดก็ดราม่าท้องไม่มีผัว)
เรียบเรียงต่อ
เจ๊นางฟ้ามาแถลงไขกะอีพี่หมีเสร็จ ก็มีคำสั่งให้ไปเข้าเฝ้าฮองเฮา
แต่งเนื้อตัวชมความงาม(?)ของร่างอวี้อ้าอ้า ก่อนขึ้นเกี้ยวจะไปหาฮองเฮา พวกสาวใช้ซุบซิบลือว่าตั้งแต่ไท่จื่อฟื้นมาก็มีท่าทีประหลาดๆ อวี้อ้าอ้านอกจากจะลอบปลงพระชนม์แล้ว ต้องแอบเล่นของใส่แหงๆ แล้วมองอวี้อ้าอ้าแบบรังเกียจ
พอเกี้ยวผ่านตำหนักไท่จื่อ ก็ได้ยินอีชาแหกปากโวยวายภาษาไทย อีโหลวพยายามเกลี้ยกล่อม พี่หมีกระโดดลงจากเกี้ยวรีบพุ่งเข้าชาร์จในตำหนัก
พี่หมี "เฮลโล่ ยูแคนสปีคไทย?"
อีชา "ก็พูดเป็นไทยมาสิวะ จะอังกฤษหาพระแสงอะไร!"
จากนั้นก็พูดคุยกันด้วยความซาบซึ้งใจว่าไม่ใช่กูคนเดียวที่บัดซบแบบนี้ โดยมีอีโหลวมองแรงใส่อย่างอาฆาต
มีบทบ่นว่าหน้าตาตัวละครไม่เหมือนในปนิยายที่ดอยรูปชาวบ้านเขามาแปะยัง
กูโม่งประพันธ์ มีความหัวปั่นกับงานและหมาลัน มาเจอนี่ กูแบบร้องไห้ซิกๆ กูจะตามพวกมึงทันมั้ย ถถถถถถ
มึงมาพอดีย้ายเป็นรัชทายาท ภาค 3
บทเจี่ยเจี๋ย-เม่ยเมย
โอ๊ย ชื่อแต่ละคน ใครมันใช้ส่วนไหนคิดกันวะ
"เอางี้ละกัน เรียกพี่เรียกน้องไปละง่ายๆดี" ตุลยาหาทางออกแทนการจดจำชื่อ
"คุณหนูจะนับบ่าวเป็นพี่น้องงั้นหรือเจ้าคะ!?"
"เออ เธอน้อง ฉันพี่ โอเคร๊"
"ไม่ได้เจ้าค่ะ ต้องเรียกเม่ยเมย เจี่ยเจี๋ยสิเจ้าคะ" อีฮวดสอนภาษา "ดูปากเกี่ยวหลีนะคะ เม่ย-เมย เจี่ย-เจี๋ย"
จะทับศัพท์ให้ยุ่งยากไปเพื่ออะไรวะ
"เออๆๆ เจี่ยเจี๋ยก็เจี่ยเจี๋ย"
"คุณหนู! ไม่สิ เจี่ยเจี๋ย! เม่ยเมยซาบซึ้งใจนักที่เจี่ยเจี๋ยรับเม่ยเมยเป็นพี่น้อง เม่ยเมยจะทำหน้าที่ในฐานะเม่ยเมยของเจี่ยเจี๋ยให้ดีที่สุดเลยค่ะ! "
สาวใช้น้ำตาคลอลุกขึ้นมาคำนับตุลยาในร่างคุณหนูก่อนจะกลับไปนั่งอีกครั้ง
จบสิ้นกระบวนการนับญาติ รวดเร็วฉับไวยิ่งกว่าเล่นตบแปะ
ตุลยานึกทึ่งเล็กน้อย ได้แต่เอาไหลตามน้ำไป ถึงอย่างไรเธอก็เคยเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบมาก่อน เรื่องทำเนียนแสดงบทบาทสมมติล่ะขอให้บอก ตอนนี้ก็คงต้องหวังพึงยัยนี่เข้าไว้ เพื่อสืบที่มาที่ไปเรื่องราวทั้งหมด
แต่ก่อนอื่น
"นี่น้อง... เม่ยเมย เจี่ยเจี๋ยคอแห้งจัง ขอน้ำชาสักจอกหน่อยสิ"
ตุลยาวางมาดคุณหนู เอาวะอย่างน้อยชีวิตนี้ก็คนรับใช้ให้ใช้งาน ไม่ต้องทำงานก็มีสตางค์ ถึงเป็นคุณหนูท้องย้วยก็ยังนับว่าไม่แย่ไปทั้งหมด เล่นบทนี้ต่อไปก็ได้วะ
"....."
".... เม่ยเมย?"
"....."
อีฮวดนั่งขัดเล็บตัวเอง ไม่สนใจไยดีใดๆ
"เม่ยเมย"
"....อะ เจี่ยเจี๋ยมีอะไรเหรอ?"
"เจี่ยเจี๋ยคอแห้งจ้ะ"
"เจี่ยเจี๋ยมีขาก็ลุกมาหยิบที่โต๊ะเอาเองสิ คิดว่าเป็นพี่สาวแล้วจะจิกหัวใช้น้องยังไงก็ได้รึไง!? ..... อ๊า เม่ยเมยหิวจัง หูฉลามน้ำแดง พระกระโดดกำแพงบนโต๊ะนี้เม่ยเมยขอนะ เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้องใช่มั้ยล่ะ เจี่ยเจี๋ยกำลังท้องกำลังไส้กินพวกนี้ไม่ได้หรอกน่ะ"
เชี่ย ยัยน้องไม่รักดี อีนี่อินกะบทกว่ากูอีก
ในขณะเดียวกัน ณ ตำหนักฮองเฮา เจินยับหยิม
มฐสินต์ในร่างของสนมอวี้อ้าอ้ากำลังทำตัวไม่ถูก กับสถานการณ์ตรงหน้า
"ยัยป้านี่เป็นใคร ฮองเฮาหรอ ชื่ออะไรเนี่ย เจินยับหยิม ถถถถถถถถ สงสัยจะใช้งานมาหนัก แต่มาบอกขอดูจิ๋มแบบนี้เราจะทำยังไงดี แล้วนี่มันยุคไหน จีนโบราณ? ชิง? หมิง? ซ่ง? ถัง?"
สารพัดสารเพคำถามที่ผุดขึ้นมาในใจของมฐสินต์ ซึ่งหาคำตอบไม่ได้แน่ๆ
"นังหญิงชั่ว ต่อหน้าองค์ฮองเฮา ทำไมยังไม่ถวายพระพรอีก ไม่รู้กาละเทศะยิ่งนัก เก๋าเจ้ง เฉาชุ่ย" เสียงผรุสวาทดังเจื้อยแจ้วมาจากสตรีร่างเล็กที่เดินอย่างเร่งรีบออกมาจากหลังม่านมายืนอยู่เคียงข้างฮองเฮา ดูจากอาภรณ์ที่สวมใส่แล้ว ไม่น่าจะเป็นนางกำนัล กิริยาเดือดดาล ดวงตาถมึงทึง จนไฝเม็ดโตที่มุมปากสั่นระริก 7.7 ริกเตอร์
หญิงวัยกลางคนเปลี่ยนบุคลิกจากที่ดูลิงโลดเป็นเด็กน้อย กลายเป็นหญิงผู้สูงศักดิ์เยี่ยงนางพญาทันทีที่เห็นว่ามีคนนอกเข้ามาขัดจังหวะ
"เสียวหยี เจ้ามาที่นี่ทำไม ข้าจำได้ว่าข้าไม่ได้เรียกเจ้ามานะ"
"ท่านแม่ ข้าได้ยินว่าท่านเรียกหานาง ข้าจึงรีบมาที่ตำหนักนี้เพคะ" เสียวหยีถวายความเคารพแก่ฮองเฮา
ท่านแม่ งั้นก็แสดงว่าเป็นลูกของฮองเฮา มฐสินต์เริ่มประติดประต่อตัวละคร มองหน้าเสียวหยีสลับกับเจินหยับยิมฮองเฮาสลับไปมา
"ท่านแม่ หญิงแพศยาผู้นี้ฆ่าเจ้าพี่นะเพคะ ท่านแม่จะเรียกมันมาทำไม ถ้าเป็นข้า ข้าจะสั่งประหารชีวิตนางเสีย ใช้ 5 ม้าแยกร่าง แล้วเอาศพนางไปเสียบประจานบนกำแพงเมือง!!"
หญิงสาวทำหน้าเง้าบูดบึ้ง ริมฝีปากสั่นระริกด้วยความเจ็บแค้น ถลึงดวงตาใส่เขาอยู่ตลอดเวลา แหม่ เห็นปากน้อยๆนั่นแล้ว อยากจะจูบให้ลืมกลับตำหนักเลยล่ะ
ฮองเฮายกมือขึ้นขัดจังหวะ ก่อนออกปากกับเสียวหยีผู้เป็นธิดาว่า
"เอาล่ะ เจ้าไม่ต้องพูดอะไรอีกทั้งนั้น ต่อไปนี้เป็นเรื่องของนางกับข้า เจ้าไม่จำเป็นต้องรับรู้ ออกไปซะ"
หญิงสาวทำหน้าเง้าบูดบึ้ง ก่อนจะเดินลงส้นออกไปจากตำหนักด้วยความไม่พอใจ
เมื่ออยู่ด้วยกันเพียง 2 คน ฮองเฮาที่วางมาดนางพญาอยู่เมื่อครู่ ก็พลันเปลี่ยนกลับไปเป็นเด็กน้อยเหมือนเดิม
"เร็วสิ อ้าเอ๋อร์ มาให้ข้าดู" ฮองเฮาเร่งเร้า พลางตบมือกับตั่งเรียกให้อวี้อ้าอ้าไปนั่งข้างๆ หลังจากเห็นอวี้อ้าอ้ายืนนิ่งอยู๋นาน
ต้องรีบตอบแล้ว เอ ตอบยังไงดีวะ โชคดีที่มฐสินต์ชอบดูหนังจีนกำลังภายในอยู่แล้ว ในหัวจึงพอมีคำราชาศัพท์อยู่บ้าง ถึงแม้หนังจีนที่ดูจะไม่ค่อยเกี่ยวกับเชื้อพระวงศ์ก็เถอะ
"ทูลฮองเฮา จะดีหรือเพคะ" มฐสินต์ในร่างของอวี้อ้าอ้าย่อตัวลง ก่อนทูลถามฮองเฮา
"มันจะมีอะไรไม่ดีไม่งามล่ะ เราผู้หญิงเหมือนกัน ยิ่งเรื่องแบบนี้ข้าถนัดนัก ไหน ขอดูสิ ข้าอยากจะรู้นัก ว่าถ้ำดงพญาไพรดิบที่กลืนกินมังกรสวรรค์เข้าไปได้ทั้งตัวจนมังกรสวรรค์ยังต้องสิ้นท่า ไม่อาจผงาดง้ำค้ำขุนเขาได้เช่นเดิมนั้นเป็นเยี่ยงไร"
"แต่กูเป็นผู้ชายนะโว๊ย" มฐสินต์กรีดร้องในใจ
ดูท่าจะหนีไปจากเรื่องนี้ไม่ได้ซะแล้ว เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ร่างนี้ก็ไม่ใช่ของเราซะหน่อย มฐสินต์เดินไปนั่งข้างๆเจินฮองเฮา ก้าวขาที นมก็เด้งที ซ้ายที ขวาที
"นมนี่ก็เกะกะจริง เด้งอยู่นั่นแหละ" มฐสินต์ก่นด่าในใจ ก่อนจะนั่งลงข้างๆฮองเฮาบนตั่งทองแกะลายมังกร
"นั่นแหละ เอ้ายกขาขึ้นมาสิ" ฮองเฮาออกคำสั่ง
"อีกข้างนึง นั่นแหละ เอ้า อ้าขาออก"
"ได้โปรดขยับขาเธอเป็นรูปตัวเอ็ม อ้าออกช้าๆให้เป็นรูปตัวเอ็ม เริ่มจากข้างขวาและขยับข้างซ้าย...." อยู่ดีๆมฐสินต์ก็ดันไปนึกถึงเพลงที่ยัยลูกหมีเปิดฟังอยู่พักหนึ่งขึ้นมาได้ เลยหลุดปากร้องออกมา
"เมื่อกี๊เจ้าพูดว่าอะไรนะ"
"เปล่าเพคะ" ช่างแม่งแล้ว อะไรจะเกิดก็ให้เกิด
ฮองเฮาเจินหยับยิมส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะหันไปสนใจกับกางเกงของอวี้อ้าอ้าต่อ
"ยกก้นขึ้นสิ ไหน ดูสิๆ .....................ตายแล้ววววววววว~~!!!!!" ฮองเฮาเจินหยับยิมกรีดร้องออกมาลั่นตำหนักพร้อมกับลุกพรวดขึ้นมาด้วยความตกใจ
มฐสินต์ตกใจกับอากัปกิริยาของเจินหยิบยิมฮองเฮา เจินหยับยิมฮองเฮาหน้าซีดปากสั่น ก้าวเท้าถอยหลังกรูดๆเดินไปที่กลางห้อง ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา แล้วก็เริ่มรำ
"!"
"งิ้วเร๊อะ" มฐสินต์อึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของไทเฮา
**************************************************************8
กูหนีไปเติมกาวแต่งบทงิ้วแป๊บ
“นี่มัน...หอย เอ้ยหงส์ดูวิญญาณ !! หอยในตำนาน เคียงข้างหรรมังกรลำเท่าซุง ไม่ผิดแน่กลิ่นปลาอินทรีย์แห่งคาบสมุทรเกยแดดยามเที่ยงสามอาทิตย์แบบนี้”
“เสด็จแม่ว่ายังไงนะเพคะ!!!”
แอบเสือกแบบ ท่านเสนาบดี
กูยังแยกบุคลิกของอีชา หมวด พี่อิหมี ไม่ออกแฮะ ว่าจะพาเรื่องไปทางไหนบ้าง มีแต่ตบมุขกันรัวๆ
โม่ง มึงมุกตันกันเหรอ
ติดงาน+ติดเกมว่ะ
ไม่ว่างเล่นนิกกี้มหัศจรรย์อยู่
เกมนิกกี้ เกมกาชาหัวร้อนของผู้หญิง
ขออย่างเดียว อย่าติดนิกกี้จนลืมอิชานะ รออ่านอยู่
ผ้าแพรสามศอกได้ตีพิมพ์แล้วนะมึง พวกมึงอย่ายอมแพ้นะเว้ย
ถ้าคุณแน่อย่าแพ้แพรสามศอก //ฟาดด้วยหรรมเท่าซุง
ตายยัง
กูอู้งาน มาแต่งเพิ่ม
**********************************************
"เอาล่ะนะ เพื่อนรักของข้า ข้าจะเล่าทุกอย่างให้เจ้าฟัง"
อีชาในร่างไท่จื่อพยักหน้างึ่กๆ เป็นไปตามแผน สีเหยเชื่อการแสดงของอีชาอย่างสนิทใจ เท่านี้เราก็ได้ประวัติและนิสัยของไท่จื่อแล้ว
"ฮ่องเต้ องค์ปัจจุบันหรือก็คือ พ่อของเจ้า คือ จ้าวเสียวว๊อย"
"ฮื่อๆ"
"!$#@%!%$@^%"
เอ๊ะ
"ซึ่งเป็นต้นตระกูลจ้าว ปกครองแผ่นดิน#$&%*&%&$!@)*(*^"
เดี๋ยวๆ ทำไมมีภาษาอะไรปนมาด้วย ยังไม่ทันที่อีชาจะได้ทักท้วง อีชาก็รู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ ตอนแรกเราฟังภาษาจีนไม่ออกนี่หว่า ใช่แล้ว แต่อยู่ดีๆตอนหั๋มเท่าถังเดินเข้ามาครั้งที่ 2 ทำไมเราฟังภาษาจีนออกล่ะ
"%$)*&%รบกับชนเผ่า)((%#%&%$%&" สีเหยยังคงพูดต่อไป
พอมาตอนนี้ ทำไมฟังออกมั่ง ไม่ออกมั่ง
เหมือนดูหนังอยู่ดีๆ ซับก็หายซะงั้น แย่แล้ว ทำไงดี ทำไงดี ต้องหาตัวช่วยซะแล้วสิ คิดสิ อีชา! คิด!
ความช่วยเหลือนั้นมาถึงเร็วกว่าที่คิด แต่มาในรูปแบบที่อีชาไม่คาดคิด
"ตะ ตะ ตะ ตั๊บแก่!!!"
เสียงแหลมสูงดังก้องไปทั้งตำหนัก สีเหยตกใจ ใบหน้าซีดเผือด อีชาหันไปหาต้นเสียง
"ตะ ตะ ตะ ตั๊บแก่!!! ตั๊บแก่!!! ตั๊บแก่!!!"
ดวงตากลมโตวาวโรจน์ดุจแสงไฟ มีหยดน้ำไหลเป็นสายออกจากดวงตา ผิวกายสีน้ำตาลประดับไปด้วยจุดแดงทั้งตัว ความยาวกว่า 1 ศอก เสี่ยวตั๊บแก่นั่นเอง มันเกาะอยู่กับเสาตำหนักหันหน้ามาทางสีเหย น้ำตาไหลด้วยวุ๊ย หรือว่า มันคิดถึงสีเหย!
"ตั๊บแก่!!! ตั๊บแก่!!! ตั๊บแก่!!!" มันร้องด้วยน้ำเสียงอันดัง ก่อนกระโดดแผล็วเกาะเข้าที่ใบหน้าของสีเหย พอดิบพอดี
"เหวออออ ช่วยด้วย &^%(#@!#$"
สีเหยร้องด้วยความตกใจกลัวจนไม่เป็นภาษา พยายามแกะตุ๊กแกที่เกาะอยู่ตรงหน้าออก แต่ตุ๊กตานั้นเท้าเหนียวกว่าที่เขาคิด นอกจากจะแกะไม่ออกแล้ว มันยังซุกไซร้ใบหน้าลงกับใบหน้าของสีเหยอย่างคนอาลัยอาวรณ์
"เหวอ ไม่เอานะ ออกมานะ เสี่ยวตั๊บแก่!!"
อีชาวิ่งเข้าไปช่วยสีเหยแกะเสี่ยวตั๊บแก่ออกจากหน้า แต่เสี่ยวตั๊บแก่นั้นไวราวกับปิศาจ มันมุดเข้าไปในเสื้อของสีเหย
"ว๊ากกกก แว๊กกกกก เอามันออกไปที!!!"
สีเหยแหกปากโวยวายร้องลั่นด้วยความตกใจ ตาลีตาลานถอดเสื้อผ้าของตนออก โดยมีอีชาช่วยอีกแรงนึง
"ว๊ากกก!! มันเลีย! อรู๊วว )^^$$#&^* อย่าลงไปตรงนั้น!!! (**^^^$#@@#$ อ๊ากกก!! )(*^#$&^* หั๋มเท่าถัง_()(&&^$"
ร้องไม่เป็นภาษาเลย คงกลัวจริงๆสินะ
อีชาช่วยสีเหยจับเสี่ยวตั๊บแก่จนกระทั่งเจอว่ามันไปหลบอยู่ในผ้าเตี่ยวของสีเหย ตอนนี้สีเหยหมดสภาพไปเรียบร้อยแล้ว อีชาพยายามจับเสี่ยวตั๊บแก่เท่าไหร่ก็จับไม่ได้ เสี่ยวตั๊บแก่วิ่งหลบมืออีชาวนเวียนแต่ตรงผ้าเตี่ยวของสีเหยอยู่แค่นั้น มันวิ่งที อีชาจับพลาดไปถูกตรงนั้น ตรงนู้นของสีเหยที สีเหยก็ร้องเสียงแปลกๆออกมาที
"แกอย่ามาขัดขวางชั้นสิ ไท่จื่อ เป็นตุ๊กแกก็อยู่ส่วนตุ๊กแกไป"
"ตั๊บแก่!!!"
ดวงตาชิงชังส่งมายังอีชาของไท่จื่อนั้นทำให้อีชาไม่พอใจอย่างมาก
"ได้ ไท่จื่อ เราต้องเห็นดีกัน"
ยังไม่ทันที่อีชาจะได้ทำอะไร ก็มีมือปริศนาพุ่งมาคว้าคอเสี่ยวตั๊บแก่ดังหมั่บ
"ไอ้ตุ๊กแกจังไรนี่อีกแล้วหรอ เผลอไม่ได้"
เป็นหั๋มเท่าถังนั่นเอง เขาคว้าคอเสี่ยวตั๊บแก่แล้วฟาดกับเสาตำหนักอยู่ 2-3 ที ก่อนจะหิ้วคอมันออกไปนอกตำหนัก
*******************************************************************************
Time Line ตอนนี้
อีชาในร่างไท่จื่อฟื้น (มีคนแต่งแล้ว) >> รั่วซึมฟื้น (มีคนแต่งแล้ว) >> เทพไปหารั่วซึม (มีคนแต่งแล้ว) >> อวี้อ้าอ้าไปหาไทเฮา (มีคนแต่งแล้ว) >> เทพไปหาอวี้อ้าอ้า (มีคนแต่งแล้ว) >> เนื้อเรื่องของอวี้อ้าอ้าหลังลง Patch ภาษา (ยังไม่มีคนแต่งต่อ) >> อีชากับสีเหย (มีคนแต่งแล้ว) >> เทพมาหาอีชา (ถ้าว่าง กูจะมาแต่งต่อ)>> เทพหนีเพราะเจอเสี่ยวตั๊บแก่ (ถ้าว่าง กูจะมาแต่งต่อ) >> อีชาเจอกับอวี้อ้าอ้า (ถ้าว่าง กูจะมาแต่งต่อ)
เพิ่ม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"สีเหย เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง"
เวลาผ่านไปสักพัก หลังจากหั๋มเท่าถังหิ้วคอเสี่ยวตั๊บแก่ออกไปจากตำหนัก โหลว สีเหย ชายหนุ่มมาดคุณชายผู้นั้น บัดนี้นั่งคอพับคออ่อน เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเหลือแต่ผ้าเตี่ยวอยู่บนตั่งไม้ประดับลายมังกร โดยมีอีชาในร่างไท่จื่อพยายามใช้พัดกระดาษของ โหลว สีเหยเองนั้นโบกพัดให้คืนสติ
"ข้า ยังไหว (*^$&?><>?<?/>*^(*&_( " อีชาจ้องมองใบหน้าที่เริ่มมีสีเลือดฝาดของโหลว สีเหย โถๆๆ คงขวัญหนีดีฝ่อไปหมดแล้วแหงๆ พูดไม่เป็นภาษาเลย
"ข้ายังต้อง _)*(^&$*(*_)(+(_&!!@#"
หือ
"_&&%@$^*)*)_)%#@%^" โหลว สีเหย เริ่มกอบเสื้อผ้าที่หลุดรุ่ยกลับมาสวมใหม่
เดี๋ยวๆๆ
"_)()*&*%$#@$%$$%^&" โหลว สีเหยพูดพลางพลางส่งสายตาหวานซึ้งมาหาอีชา
ไม่รู้เรื่องเว๊ย ทำไมอยู่ดีๆก็ฟังไม่รู้เรื่องอีกแล้ววะเนี่ย ใครเล่นตลกอะไรอีก
"เพราะ Patch ภาษาจีนของเจ้าหมดอายุแล้วไงล่ะ"
เสียงผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ดังขึ้นมาจากข้างหลังอีชา
"ใคร!!"
อีชาหันควับไปทางที่มาของเสียง ทันใดนั้นทิวทัศน์ที่อีชาเห็นก็มืดมิดกลายเป็นสีดำ ทั้งโหลว สีเหยที่นั่งอยู่ข้างๆกันเมื่อกี๊ ทั้งตำหนัก "ครางชื่อข้าสิฮองเฮา" ทุกอย่างหายไปหมด มีแต่ความมืดมิดรอบตัวเท่านั้น
มีเพียงร่างของผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น หญิงสาวทรงผมทวินเทล ย้อมผมหลากสีจนดูแล้วนึกว่าไอติมแพดเดิ้ลป็อบ ใสชุดจีนพ่องๆสไตล์โลลิต้า มือซ้ายถือ.........ไอแพดมั้ง สงสัยจะไอแพต มือขวาถือแก้วแมลงดาว สะพายแอร์เมสหนังตัวเงินตัวทอง มีปีกเล็กๆกระพือเป็นจังหวะทำให้ตัวเองลอยอยู่ในอากาศสักแป๊บ พอทำท่าจะร่วงลงมาก็กระพือใหม่ ดูตลกพิกล
“ฉันคือเซียน 18ชั้นฟ้า ‘วู้ฉี่มั่ว’ ผู้ดูแลโลกนิยายเสิ้นเจิ้น” หญิงสาวพูดพลางหยิบเนิบๆช้าๆ พลางหยิบนามบัตรในกระเป๋ายัดใส่มือให้อีชารับไป
“ห๊ะ” อีชากระพริบตาปริบๆ
“เหล่าผู้เคราะห์ร้ายจากเหตุช่องมิติแปรปรวนคนที่ 3 เอ๋ยย ข้าวู้ฉี่มั่วมาช่วยเจ้าแล้ว" หญิงสาวพูดพลางหยิบไอแพดมาตั้งตรงหน้า
"เจ้าผู้มีชื่อเดิมว่านคชา เจ้านั้นตายไปแล้วในโลกของเจ้า แต่ด้วยจิตใจที่มุ่งมั่นอาฆาตกับนิยายเสิ้นเจิ้นที่อ่านก่อนจะสิ้นชีพ ทำให้เจ้ามาอยู่ที่โลกนิยายเสิ้นเจิ้นโลกนี้" วู้ฉี่มั่วจ้องจอไอแพดในมือพลางพูดเนิบๆช้าๆ เหมือนกำลังอ่านอะไรอยู่ สงสัยจะจดโพยบทพูดไว้ในไอแพด
"ชั้นตายแล้ว!?" อีชาตกตะลึง
"ใช่ แล้วไม่ต้องมาร้องแรกแหกกระเฌอจะขอกลับร่างเดิมเหมือนไอ้ 2 คนแรกล่ะ ศพหล่อนบวมอืดอยู่ในห้องนั่นแหละ ยังไม่มีใครเจอ กลับเข้าร่างไปก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว" วู้ฉี่มั่วกดปิดหน้าจอไอแพด ดูท่าโพยจะจบแล้ว
"ไม่จริง!!" อีชาแหกปากลั่น
"หยุดเลย! ไม่ต้องมาเล่นบทโศกนางเอกนิยายเสิ้นเจิ้นเลย" วู้ฉี่มั่วชี้นิ้วปรามอีชา ก่อนจะพูดต่อ
"ชั้นจะพูดง่ายๆเลยนะ หล่อนมาอยู่ในโลกนี้เพราะดวงวิญญาณมีห่วงยึดติดกับนิยายเสิ้นเจิ้น ส่วนภาษาจีนที่เดี๋ยวฟังรู้เรื่อง เดี๋ยวฟังไม่รู้เรื่อง นั่นเป็นเพราะไอ้เทพ 14 ชั้นฟ้า "เกาหยี" ดันไปเอา Patch ภาษาจีนเถื่อนมาลงให้จนติดไวรัสไปกันทั้งแดนสวรรค์ เดือดร้อนชั้นต้องมาแก้ปัญหาให้พวกหล่อนนี่แหละ" วู้ฉี่มั่วพูดด้วยความฉุนเฉียว ดูเหมือนหล่อนจะไม่สบอารมณ์อย่างมาก
"ชั้นแยกตัวเธอออกมาจากมิติปกติเพื่อที่จะลง Patch ภาษาจีนให้ ไม่ต้องเป็นห่วงไป ในมิตินี้มีแต่คนที่เกี่ยวข้องกับเหตุช่องมิติแปรปรวนที่อยู่ในรัศมี 1 ลี้เท่านั้นแหละ"
แบบนั้นเองหรอ มีแต่คนที่เกี่ยวข้องเท่านั้นหรอ อีชาครุ่นคิด
"อา ต้องลง Patch ภาษาจีนให้สินะ เอ เวอร์ชั่นไหนนะ"
อืม แสดงว่าคนที่สลับร่างไม่ได้มีแค่เราสินะ เมื่อกี๊ยัยนี้บอกว่าอีก 2 คน ใครกันนะ ไม่สิ ตอนนี้ไท่จื่อก็อยู่ในร่างตุ๊กแกอีกคน หืมม!?
จังหวะที่อีชาทำท่าจะนึกอะไรบางอย่างออก ก็มีเสียงคุ้นหูดังขึ้นมา
"ตะ ตะ ตะ ตะ ตั๊บแก่!!!!"
วู้ฉี่มั่วสะดุ้งเฮือก หันหน้ามาหาอีชา ถามด้วยเสียงสั่น
"ดะ..ดะ...ได้ยิน ส...สะ....เสียงอะไร มะ...มั้ย?"
ดูเหมือนเลือดจะหายไปจากหน้าของวู้ฉี่มั่ว เหงื่อกาฬไหลแตกพลั่กดั่งท่อน้ำประปาแตก
"เสียงเหมือนตุ๊กแกนะ"
"ตุ๊กแก!!!"
เสียงตั๊บแก่ ตั๊บแก่ ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พร้อมกับแสงสีแดงดั่งดวงไฟประลัยกัลป์เคลื่อนที่เข้ามาใกล้ทั้งคู่
เป็นเสี่ยวตั๊บแก่นั่นเอง
"ตะ ตะ ตั๊บแก่!!!! ตั๊บแก่!!!! ตั๊บแก่!!!! "
"คืนร่างกูมา!! คืนร่างกูมา!!"
แม้จะไม่ได้เรียนภาษาตุ๊กแกมา แต่อีชารู้สึกว่ามันน่าจะหมายความแบบนั้นแหละ เสียงร้องที่ดูเหมือนกำลังระบายความโกรธแค้นที่ร่างของตนถูกคนอื่นสลับไป ส่วนตัวเองกลายเป็นตุ๊กแก ดวงตาสีแดงเพลิงนั้น วาวโรจน์โชติช่วงในความมืดราวกับอยากจะแผดเผาทุกอย่างให้กลายเป็นเถ้าถ่าน
ทันใดนั้นเสี่ยวตั๊บแก่ก็กระโดดเกาะเข้าไปที่หน้าของวู้ฉี่มั่วทันที
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!! ตุ๊กแก!!!!!!!!"
สิ้นเสียงกรีดร้องโหยหวน ร่างของวู้ฉี่มั่วหายวับไปทันใด ส่วนเสี่ยวตั๊บแก่นั้นร่วงลงมากระแทกกองกับพื้น สภาพรอบกสยกลับมาเป็นเหมือนเดิม ทั้งโหลว สีเหย และตำหนัก"ครางชื่อข้าสิฮองเฮา"
อีชาในร่างไท่จื่อยืนอึ้ง เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน
"......แล้วภาษาจีนกูล่ะ"
กูมาให้กำลังใจพวกมึง
ตายยัง
นี่พวกมึงยังแต่งกันอยู่เหรอวะ ถถถถถ
พวกมึงสู้ๆ กูยังรออ่านอยู่
#สะบัดปอมๆ
ครางชื่อข้ามาจากไหนวะ ถถถถ
เชี่ยมาก กุเพิ่งอ่านเรื่องไรซักอย่างชื่อเรื่องมันชวนมาเย มีการจับนม จะให้นางเอกอมเสาหินของมันรักษาโรคในเด็กดีแม่งไม่โดนแบน ไร้ว้าาา
>>813 ตามไปอ่านมาละ แค่บทแรกก็แบบ อืม เสื่อมดี มันไม่ควรอยู่หมวดนิยายรักหวานแหววเลยสักนิด แต่ไม่รู้จะแบบยังไงเพราะถ้าอ่านจากกฎของเด็กดวก https://www.dek-d.com/writer/rules เรื่องนี้มันก็ไม่ได้ทำผิดกฎว่ะ
ถามจริงๆนะ กูอ่านแค่เรื่องย่อ ผู้หญิงเป็นรูมเมทกับผู้ชายได้เหรอวะ ไม่เคยเห็น
แต่เรื่อง รัชทายาทเสิ้นเจิ้น โดนแบนเพราะคำว่าคราง
ม่คนเล่นมุกตายแล้วโผล่เป็นนางร้ายในนิยายจีนโบราณยังวะ
กุอ่านเจอเพียบเลย ทั้งเรื่องตีพิมพ์ ยังไม่ตีพิมพ์
หมดโควต้าคนตายแล้วมึง
อีเหี้ยยยยย ตื่นนน
แง เลิกแต่งกันแล้วเหรอ กูรออ่านอยู่เสมอนะะะะ
คนอัพไปไหนนนนน
หยุดปีใหม่ + คิดมุกไม่ออก
โหลวๆๆๆๆ พวกมึงยังอยู่กันไหม กูรออยู่ๆ
อยู่นี่ 😂
โม่งประพันธ์ข้ามมิติไปอยู่โลกเดียวกะอีชาแล้วเหรอ
มึงกลับมาเหอะ กูอยากอ่าน
กูคิดถึงหรรมงวงช้าง
เมิงอีเรื่องจอมนางแพทย์หมอกระปู๋มันเขียนจบแล้วนะเว้ย
แม่งคนจริง โดนแบนจนหนีไปธวล
ขำตอนมาตัดพ้อ เขียนมายี่สิบสามสิบตอนยังไม่ได้เยกันเลยโดนแบนแล้วแบนอีก อีเรื่องติดท็อปเยตั้งแต่ตอนแรกไม่โดน
"งิ้วเร๊อะ" มฐสินต์อึ้งกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของไทเฮา
ไทเฮาโบกแขนเสื้อไปมาอย่างอลังการ จนมฐสินต์ทึ่งว่าแขนเสื้อยาวขนาดนี้ไม่พันแข้งพันขาหกล้มได้ยังไงกัน
ไม่ทันขาดคำก็ "โครม ตึงๆ" ไทเฮาโดนแขนเสื้อบังตาจนสะดุดล้ม แต่กลับฉีกยิ้มม้วนหน้าหกสิบเก้าตลบลุกขึ้นมายืน ก่อนเขย่งจิกปลายเท้า หมุนรอบตัวสามสิบหกรอบอย่างมือโปร ก่อนจบท่าด้วยกรีดกรายแขนเสื้อมาปิดหน้า ซึ่งจังหวะเดียวกันก็แอบขยี้ตาให้แดงก่ำ น้ำตาคลอ ก่อนจะคลี่ยิ้มปลาบปลื้ม
“นี่มัน...หอย เอ้ยหงส์ดูวิญญาณ !! หอยในตำนาน เคียงข้างหรรมังกรลำเท่าซุง ไม่ผิดแน่กลิ่นปลาอินทรีย์แห่งคาบสมุทรเกยแดดยามเที่ยงสามอาทิตย์แบบนี้”
“เสด็จแม่ว่ายังไงนะเพคะ!!!” เสียวหยีตะโกนลั่นมาจากหน้าประตู ที่ถูกผลักเปิดออกด้วยแรงมหาศาลขัดกับรูปร่างแบบบางแน่งน้อยอย่างยิ่ง
ลมที่พัดเข้ามาทำเอามฐสิทธิ์สะหยึ่ยช่วงล่างไปหมด พอนึกขึ้นได้ก็หุบขาที่กางออก 180 องศาทันที
แต่องค์หญิงเสียวหยีกลับสะบัดมือ แหกขาเขาออก
"นี่คือหงส์ดููวิญญาณในตำนานน่ะเหรอเพค่ะ เด็จแม่ กลิ่นช่างอบอวนชวนให้รังเกลียดยิ่งนัก" พอพูดจบนางก็โซซัดโซเซ สลบลงไปทันที ด้วยท่าหน้าทิ่มพื้น ชักกระตุกดิ้นกระแด่วๆ
"เด็กๆ พาเสียวหยีกลับตำหนักได้แล้ว" ไทเฮาตบมือให้ขันทีที่ยกขบวนกันเข้ามาแบกเสียวหยีกลับตำหนักตัวเองทั้งแขนขาแข็งทื่อตัวกาตุกดึ่กๆนั่นเง
ตบมือๆๆๆๆๆๆ
มึงมาแล้ววววพร้อมหอยดูดวิญญาณ
กลิ่นคาบสมุทรสาคร
เชี่ยกูเหม็น
แต่คิดก็ขมคอแล้ว
อ่านแล้วคิดถึงเมิง 555
https://twitter.com/dejdanaisupa/status/1017069557133950977?s=21
ไม่ได้กลับมาดูเลย แต่งค้างไว้ตรงไหนวะเนี่ย
เออ ว่าแต่ทำไมปิดเรื่องในดดไปแล้ววะ
กลับมาอ่านอีกรอบ โอ้ยคิดถึงหัมเท่าถัง
กูอยากอ่านต่อ
คงต้องต่อฟิคกันเอาเอง ถถถ
โม่งที่แต่ง ได้โปรดกลับมาเถิด รั่วซึมรออยู่
ต้องเขียนต่อเองแล้วมั้งเนี่ย พวกมึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ไงเพื่อนโม่ง
นิยายเด็กดีกลับมาเปิดอีกครั้ง แปลว้าจะมีคนมาต่อละ?
กูโม่งประพันธ์เอง คิดว่าน่าจะว่างมาเขียนต่อได้มั้งนะ
Topic has reached inactivity threshold.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.