Fanboi Channel

เม้าท์มอยนิยายเด็กดี จะอวย ชม ติ ด่า วิจารณ์ก็จัดไป

<<คลังกระทู้เก่า>>
นิยายเด็กดี บทที่ 1 -- https://fanboi.ch/webnovel/2403/
นิยายเด็กดี บทที่ 2 -- https://fanboi.ch/webnovel/2703/
นิยายเด็กดี บทที่ 3 -- https://fanboi.ch/webnovel/2907/
นิยายเด็กดี บทที่ 4 -- https://fanboi.ch/webnovel/3066/
นิยายเด็กดี บทที่ 5 --
https://fanboi.ch/webnovel/3187/

มาๆ เปิดมู้ใหม่

หวัดดี เซฮุนคนเดิม ที่มาเจิมเพราะว่าง

>>2 ไอ้เรื่อง "เจาะเวลามาเป็นมือปราบ" มึงไม่ไปแนะนำมันวะ มันจะได้พัฒนาพล็อตมัน

ข่าวใหม่ เว็บมาสเตอร์กล่าวปราศัยเรื่องลิขสิทธิ์แจ้
https://www.dek-d.com/board/view/3709059/

ใครพอสรุปให้ได้บ้างว่า โม่งเซฮุนมันคืออัลราย @_@

>>3 เฮ้ยๆ นี่เซฮุนนะ

กูบอกว่านิยายพล็อตกากก็จริง แต่มันเขียนดีนะ กูสนับสนุนให้อ่านกันด้วย เพราะเท่าที่อ่านแล้วมันเขียนเป็น เล่าสนุกน่าติดตาม ท่าทางฝึกปรือมาหลายปี

คนเขียนมันคงจะแต่งตามกระแสปะวะ? เพราะถ้าแม่งจะยึดแนวนี้จริงและตลอดไป มันใช้ชีวิตไม่คุ้มค่าว่ะ

แต่แนวนี้กูอ่านมาอิ่มแล้ว เดี๋ยวนี้กูเริ่มอ่านหลากหลาย อ่านทุกแนว อ่านแบบไม่ต้องอินตามแบบของกู อ่านแล้ว คิด วิเคราะห์ แยกแยะ ใช้ "ค-ว-ย" อ่านอ่ะมึง เผื่อกูจะเจออะไรมั่ง

ไม่ใช่วันๆมานั่งล้วงกองขี้ อย่างใครบางคนในนี้...ใครบางคนในนี้

>>6 ไอ้สัดกูอยากรู้ละมึงด่าใครเป็นขี้หวะ

>>6 แซะกูอีก กูนี่ล่ะคนที่กูไล่กวนขี้หานิยายดีๆ อ่าน กูยังยืนยันว่าแต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน และมาตรฐานกูก็ไม่เหมือนมึง พูดไปก็ไม่จบเหมือนทุกทีคือมันจะหา 5 อันดับที่คิดว่าสุดยอดให้ตรงกัน มันยากว่ะไอ้เซ ที่กูกวนกองขี้อยู่เนืองๆ เพราะหวังจะเจอคนที่มีแววเจริญเติบโตขึ้นมาเป็นนักเขียนที่ดีได้ ไม่ได้จะให้มึงแดกดันว่ากูทำไมสนใจแต่นิยายกระจอก ส่วนนึงกูท้อใจ เพราะเด็กรุ่นใหม่มันติดเบียว ติดไลค์ ติดวิว หรือติดปัจจัยภายนอกอื่นๆ มากไป

ถึงมึงจะบอกว่าพวกทีมสับเอานิยายห่วยแตกมาแหกประจานความกาก ทำให้ไม่ค่อยได้ประโยชน์ หรือได้มากสุดก็คือนิยายเรื่องนั้นทำพลาดตรงไหน มันห่วยยังไง แต่กูว่ามันควรจะมีสับแบบนี้ อยู่มากพอๆ กับแบบของมึง(คือเอางานดีใช้ได้มาแงะรายละเอียดดูว่าทำไมเรื่องนี้ควรได้ไปต่อ) พวกเด็กๆ มันจะได้เปิดหูเปิดตา ลบจุดเด่น เสริมจุดด้อยกันไป ถ้าช่วยกันแบบนี้ได้ไม่มัวแต่มาขัดแข้งขัดขากันเอง กูว่าคงจะรุ่งเรื่องกว่าตอนนี้เยอะเลยวะ

สรุปง่ายๆ ก็ควรมีสับทั้งสองแบบควยคู่กันไปถึงจะดี

>>8 ควบคู่** สัสพิมพ์ฺผิดเลย

>>7 มันแซะโม่งนักสับคนนึงที่ high spec อ่านได้แต่นิยายเกรดสูง เจอคำผิดหรือสรรพนามซ้ำหน่อยก็หงุดหงิดพาลเลิกอ่าน ตอนนั้นมันบอกประมาณว่าต้องกวนกองขี้หากว่าจะเจอนิยายที่มันถูกใจสักเรื่อง

>>9 55555555555555555 ปืนลูกซองควยคู่ ยิงทีกระสุนน้ำว่าวออกกระจาย

>>8 เห็นด้วยกับเมิงเอานิยายเทพๆมาศึกษาบ้างก็ดี

รายงานข่าวตามใจฉัน
- สีสันคลาวด์กำฃังเปิดจองผลงานใหม่ Era of Eizenger เล่มที่ 1
- มาซาลัน กัลฐิดา วีรอนเดลทัวร์โตเกียว
- อวาลอนออกเล่มใหม่เดือนกุมภา
- Dr.Pop มีคลาสเรียนปลดล๊อกชีวิตราคาแพงขาย(คหสต.ไปสายพูดนะรุ่งกว่ามาเป็นนักเขียนนะครับ)
- มกรา Jnd ออกนิยายวาย ใต้ความกลัวเมีย
- เรื่องลิขสิทธิ์กระเทือนไปหมด เด็กดีลุกเป็นไฟ จ่าเล่นข่าว สำนักพิมพ์โพสเฟส นักเขียนโพสเฟส
- โรเซเนียไม่ติด100ยอดขายดีของเดือนแล้วจากนายอินทร์
- จบ

>>13 เป็นนักเขียนก็ไม่จนนี่หว่า ยังเที่ยวเมืองนอกได้ชิลล้า

>>14 ก็สามคนนี้มีผลงานขายได้นิ กัลฐิดาไม่ต้องพูด มาซาลันนิยายขายได้เยอะมีฐานแฟน(ถึงแม้เรื่องจะซูก็เถอะ) วีรอนเดลรับจ๊อบหลาย ล่าสุดก็สัมภาษณ์ลงนิตรยสารกุลสตรีนิ

>>8 เข้ามาดูควยคู่ค่ะ 55555+
มู้ใหม่แล้ว ยังถกเรื่องนี้กันไม่จบเหรอคะซิส หื้ม

กูพิมพ์ผิดคำเดียว เล่นกูใหญ่เลยนะพวกมึง

>>16 กูว่าประเด็นที่มันคุยกันก็โอเคนะมึง สับนิยายดีเพื่อหาข้อดี สับนิยายเลวเพื่อดูจุดเลว ถ้าจับได้ถูกจุดมันก็มีประโยชน์ทั้งคู่นะ กูเห็นด้วยที่ทำควบคู่กันไปก็ได้ แต่กูสับไปเรื่อยอ่ะ ใครเอาเรื่องไหนมาก็สับ ไม่ได้เลือกเรื่องขนาดนั้น ถถถถถถ

จะว่าไปกูอยากอ่านที่อารีย์สับนะ ชอบที่อารีย์บอกว่าต่อให้นิยายเลว มันก็มีจุดดีของมัน งานเขียนทุกงานมันก็คงมีคุณค่าของมัน มั้งนะ

>>16 โม่งซิสรึเปล่าจ๊ะ อยากอ่านยอดนิยายแสนวิวจุงเบยค่าาา

มีเว็บไซต์ลงนิยายอย่างอื่นนอกจากเด็กดีไหม?
ถ้าในอนาคตชาวโม่งตั้งเว็บลงนิยาย Fanboinovel.ch นี้จะไปสมัคร

>>15 นั่นสินะ จะมีซักกี่คนเชียวที่รุ่งขนาดนี้ได้น่ะ...

>>18 พอได้มาอ่านนิยายที่พวกมึงแนะนำ ก็ทำความคิดนี้ของกูสั่นคลอนไปเยอะละ 55555 ขอโทษด้วยที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาสับนิยาย เพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยก็มีงานเข้าแถมป่วยอีก นี่ก็มาป่วยซ้ำอีกแล้ว แต่ก็ตามอ่านบอร์ดอยู่ตลอดนะ ถ้าว่างและหายดีเมื่อไหร่ก็จะลองกลับมาสับดู

มาขำควยคู่ บัดสี!!

>>11 >>16 >>23 พวกมึง.. กูจริงจัง เลิกล้อกูได้ละ พวกมึงล้อกูจนกูจะแป้นพิมพ์ ย้าย ย ยักษ์ ออกห่าง บ ใบไม้แล้วสัส

>>17 รักดอก จึงหยอกเล่น นะจ๊ะ จุบุ จุบุ

>>18 เห็นด้วยแหละ เราเองก็เชื่อว่าทุกอย่างมันมีประโยชน์ทั้งนั้นแหละ อยู่ที่คนจะมอง

>>22 หายป่วยไวๆ นะจ๊ะ รออ่านเน้อ

เรางานยุ่งถึงกพ.ปีหน้า ยังไงช่วงนี้ขอรออ่านรีวิวบทวิจารณ์คนอื่นไปก่อนละกัน

ดูดิ พิมพ์แค่นี้ยังเอ๋อเลย ข้างบนใน 25 เราจะพิมพ์ว่า ขอรออ่านรีวิวกับบทวิจารณ์ของคนอื่นไปก่อนละกัน นะ

ไอห่า กุเจิมไม่ทันหว่ะ

>>27 ไม่เป็นไรมึง มาช้าไป 6 ชั่วโมงเอง

หวัดดีเซฮุนเอง ควยคู่กันสนุกเชียวพวกมึง

>>29 หวัดดีเซฮุน เห็นมึงสับนิยายก็โอเคนะ ดูเป็นนักอ่านมาพอสมควร แต่กูอยากจะเตือนอะไรมึงนิดนึง กูเห็นมึงโจมตีอาชีพวิศวกรมาตลอด โอเคมึงอาจจะมีปัญหากับคนที่ทำงานวิศวกร แต่มึงมีปัญหากับนิสัยใจคอมัน ไม่ใช่อาชีพมัน มึงเลิกโจมตีอาชีพคนอื่นเถอะ คนเก็บขยะขายก็มีศักดิ์ศรีในอาชีพสุจริตของเขา วิศวกรก็เหมือนกัน ถ้ามึงอยากโจมตีก็โจมตีที่ตัวบุคคลอย่าเอาอาชีพมาเกี่ยว มันไม่ได้ทำให้มึงดูสูงขึ้น ตรงกันข้ามมึงต่ำยิ่งกว่าขยะอีก กูฝากมึงให้คิดนะ จากคนมีอาชีพทำบัญชี

>>13 มึงพูดถึงโรเซเนีย กูได้ยินคนอ่านเรื่องใหม่ของเขา ส่วนใหญ่บอกกันแต่ว่าตัวละครกลวงและแบนคือพอไม่ลอกมานี่เขียนดรอบลงอย่างนั้นเลยรึวะ

>>31 มึงลองให้คนที่ใช้กระดาษลอกลายมาตลอดเปลี่ยนมาวาดเองดูดิ วาดไปวาดมา วิญญาณจามอนเข้าสิงเลยนะโม่ง

แปะ https://writer.dek-d.com/NepMoD/story/view.php?id=1535962

>>33 ใครว่าจัดหน่อยดิ๊ ว่าแต่.. นั่นชื่อหรือพล็อตเรื่องวะ

>>32 มึงพูดก็จริงว่ะ

ว่าแต่กูตาม >>13 ไปดูมา เรื่องของสีสัน กูโนคอมเมนท์เกี่ยวกับงานเขานะ แต่กูเห็นปกที่เขาแปะแล้วชอบว่ะ ยากถามพวกมึงว่าถ้ากูทำปกนิยายกูแนวนี้บ้าง ไม่มีตัวละครสวยๆหล่อๆมาโชว์หน้า มันจะกระทบยอดขายกูไหมวะ

>>33 ไม่ไหว แค่คำบรรยายตรงหน้านิยายกูก็อ่านไม่ไหวแล้วว่ะ
>>35 ถ้ามึงหวังเด็กหรือคนสนใจรูปสวยๆ ก็ต้องมีผลอยู่แล้วแหละ

>>35 รู้สึกจะเป็นภาคต่อของไอ้เรื่องการ์ดที่เคยเขียนนะ คงต้องอ่านภาคแรกก่อนถึงจะรู้เรื่อง

>>34 เอาตามแบบ LN ญี่ปุ่นสมัยนี้ไง ยาวสุดที่กูเคยเห็นก็

The Young Man Who Got the Anti-hero’s Power Swears to Revenge for the God World and Will Crush the Different World Hero Who Will Be Sent One after Another

แค่อ่านชื่อเรื่องก็เหมือนอ่านจบไปตอนนึงแล้ว

ลืมตอบ >>35 ปกมีส่วนนะ คนที่ซื้อโรเซเนียกูว่าบ๊อกกับปกมีส่วนเยอะเลยละ LN สมัยนี้บางทีวัดกันที่ลายเส้นกับภาพข้างในก็มี

>36 อ่าว แล้วสีสันนี่ลูกค้าเขาไม่ใช่เด็กเหรอวะ กูนึกว่าออนไลน์ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นเด็กกัน
>>37 กูไม่ได้จะอ่านกูแค่ว่าปกมันแปลกดีน่ะมึง กูกะออนไลน์ไม่ค่อยถูกโรคกัน

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1146104942138307&substory_index=0&id=446752592073549

นี่ภาพต้นเรื่องที่กูพูดถึง ไม่ค่อยเห็นนิยายไทยทำ กูเลยลองมาถามความเห็นพวกมึงดู

>>30 อ่าวมึงเตือนกูทำไม? หวัดดีกูเซฮุนเอง

คืองี้ อีเริมสั้น* มันชูการ์ดไพ่ 'วิศวกร' ขึ้นมาก่อน กูเห็นว่ามันเล่นคำได้ กูเลยดัดแปลงเป็น ่วิดสวะ' ซึ่งกูใช้เรียกมันคนเดียว แต่ถ้าใครอ้างโน่นนี่ว่าตัวเองดีอย่างนั้นอย่างนี้ กูไม่ชอบ

อีเริมสั้น* มันอาจจะเป็นอย่างตัวละครชื่อ เบจิต้า ในเรื่องดราก้อนบอลก็ได้ ที่โผล่มาตอนแรกหยิ่งว่าตัวเองเป็นเจ้าชายไซย่า (แม่งโกรธมาก) หลังๆมันไม่พูดละว่ามันเป็นเจ้าชาย

เดี๋ยวกูเบื่อกูก็เลิกพูดไปเอง มึงจะแคร์ทำไม แล้วทำไมมึงต้องบอกว่ามึงทำบัญชีด้วย ใครสนใจวะ?

http://scontent.cdninstagram.com/t51.2885-15/s480x480/e35/11887212_1025184250849888_822449778_n.jpg?ig_cache_key=MTA0OTkyNTU4NjEzNzA5Mzg0Mg==.2

>>40 สีสันงานมันขายได้ เลยมีช่องทางคนรู้จักจ้างทำปกให้ ดูแล้วราคาไม่น่าจะแพง แต่ก็ขึ้นอยู่กับคนวาดด้วยละ

>>42 ขอบใจว่ะเพื่อนโม่งสำหรับข้อมูล เห็นว่านักวาดชื่อ Loxiana คนนี้ดังป่าววะ คือกูส่งงานสนพ นะ แต่เรืองปกกูไม่ค่อยรู้เรื่องเลยมึง

>>37 ชื่อยาวชิบหอย เขียนเป็นไทยคงเป็นประโยคความซ้อนชวนมึน วัฒนธรรมตั้งชื่อยาวๆ แบบนี้มีมานานยังวะเนี่ย

>>44 ห๊ะ กูผิด? ให้กูยอมรับด้วย? มึงอ่านที่กูเขียนแล้วอยากจะกระทืบกูด้วย? ฮ่าๆๆ มึงว่าชาวบ้านเขาอ่านๆนี่ เขาจะเข้าข้างมึงหรือกูวะ มึงปากหมากะกูแบบนี้

กูไปเยี่ยวแป๊ป มึงพิมพ์มา เดี๋ยวกูมา

นี่เซฮุนมันเป็นตัวร้ายเต็มตัวแล้วเหรอมึง กูไม่ได้อ่านโม่งพักเดียว แม่ลึกลับงซับซ้อนจริงวะ

>>46 กูตบหัวแล้วลูบหลัง ใช้ไอพีเดิมด้วย ชาวบ้านเขารู้กันทั่ว (ย้ำๆ)

>>50 แถเหี้ยอะไรวะ ฮ่าๆ มึงอ่าน >>41

ทุกคนน่าจะเห็นเจตนากูชัดเจน มึงอ่านดีๆดิ

>>43 คุ้นๆ ว่าเคยวาดปกให้ใครซักคนในเด็กดีนี่ละ

>>49 มึงเคยสลับ IP พลาดไม่ใช่เหรอ

>>52 ป่วยละมึงอ่ะ กูบอกตรงๆ ใครมีสมองอ่านก็รู้ว่ากูไม่มีอะไรเล้ยยย ฮ่าๆๆๆ

>>55 อะไรของเมิง ฮ่าๆ อยู่ๆก็มาหาเรื่อง ไปหามุมมืดร้องไห้ไป๊ กูไม่ด่ามึงเป็นนักบัญชีนั่นนี่ด้วยนะ มึงสังเกตดิ ฮ่าๆ กูฉลาดพอ ฮ่าๆๆๆๆๆ

>>56 มึงลืมหัวเราะ หรือมึงจะเอาห้ายกกำลังสิบเจ็ด?

>>59 เชื่อมะ กูไม่เจ็บเหี้ยอะไรเลยกับคำด่าไม่มีศิลป์ของมึงเนี่ย

วอร์ยามดึกซะงั้น แทนที่กูจะได้ไปนอน เลยต้องมาชมการถ่ายถอดสดเบย //หยิบป๊อบคอร์น

>>61 >>62 เก็บกดจากที่ทำงานหรือไงวะมาระบายในโม่ง? ฮ่าๆ อะไรของแม่งวะ

มึงด่ากูจนมึงเหนื่อยแหละสัด กูเป็นพวก "กูน่ะหยุดแล้ว มึงล่ะหยุดหรือยัง?" ซะด้วยสิ

>>66 มึงต้องการอะไรจากกูนะ? กูลืมละ เผื่อมึงจะได้หยุดด่ากูมั่ง

ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะ ไอ้สิ่งมีชีวิตเยี่ยงเดรัจฉานไร้สมอง

>>33 เฮ้ย เราชอบชื่อแบบนี้นะ ให้ความรู้สึกไลท์โนเวลแปลดีออก มันดูน่าสนใจดีในสายตาเราอะนะ

ใครก็ได้ ไปแจ้งเทศบาลจับหมาแถวนี้ที รำคาญปากหมาสมองเท่าอสุจิ

>>74 อ่าน >>70

กูยิ้มหวานโบกมือให้

เหี้ย กูกลับมาอ่านก็เจอทะเลาะกันอีกละ เบื่อชิบ ไม่อยากเข้ามู้ก็เพราะงี้นี่แหละ

ก็แค่อยากด่าเอามันส์ปากกัน พวกมึงจะมีอาร๊ายยยย แค่เซฮุนมันระบุตัวง่ายที่จะเล่น โม่งบางตัวแค่มาที่นี่เพื่อระบายความเครียดนั่นแหละ กูนานๆโผล่หัวมาที อ่านที่พวกมึงรุมด่ามันกันแล้วตลกดี

มัวดูซีรีย์เพลินไปหน่อย ตกรถอีกแล้วกู มาทีไรตลาดวายทุกที

>>83 มึงนัดต่อยกับมันเลยม้าย? ต่อยๆกันไปจะได้จบๆ

ขอสักครั้งแล้วกัน ออกตัวก่อนว่ากูไม่ต่อความยาวเรื่องนี้ต่อนะ ต่อให้โดนด่าก็จะเมิน

เอาจริงนะ กูว่าเซฮุนแม่งก็สงบลงไปเยอะแล้ว พูดจากับมันดีๆ มันก็คุยดีกลับนะ ดีเบทเรื่องสับนิยายดี/นิยายเลวมันก็คุยรู้เรื่อง ที่มันหันมาสับนิยายก็สับได้ตรงจุด ไม่ได้ยัดอคติด่าแหลก ไม่ได้อวยเว่อร์ กูก็ไม่เข้าใจว่าจะปั่นกระแสตีกับมันต่อทำไม ถ้ามึงมองว่ามันเลวชาติ มึงจะไปลดตัวด่าให้เลวชาติเหมือนมันทำไม เหมือนมึงเห็นขี้แทนที่จะเดินหลบ แต่มึงเอามือไปบี้ไปขยำไปคลุกคลีเอาขี้ป้ายหน้าตัวเองอ่ะ

ปล.หรือมึงกระแสตกเลยปั่นกระแสตัวเองวะเซฮุน กูระแวงนะเนี่ย
ปลล.มึงด่ากะหรี่กันจนกูอยากจะไปเป็นอาสาสมัครมูลนิธิ empower แล้ว

>>43 คนวาดคนนี้งานฉากสวยนะ แต่ปกของสีสันมันออกแนวลึกลับ เราว่าไม่ใช่แนวนักวาดคนนี้อะ นักวาดวาดอลังการได้มากกว่านี้ คหสต.

>>91 คนนี้รวมๆ เท่าที่กูดูเพจเขา วาดให้สีสันมาเป็นสิบเล่มเลยนี่หว่า 7การ์ดนั่นคนนี้ก็วาด อาจจะเตี๊ยมกันมาว่าแบบนี้มั้งวะ กูว่าดูแล้วขึ้นกับนักเขียนมันคิดขายกลุ่มไหน ถ้าขายกลุ่มมีอายุหน่อยกูว่าโอเคนะแนวนี้ แต่ขายเด็กนี่กูว่าไม่น่าจะตรงจุด

ห่า รีบเอนเทอร์ไปหน่อย กูจะบอกว่าสำหรับกูที่กำลังทำงาน กูชอบแบบนี้มากกว่าปกกาตูนนะ

เข้ามานึกว่าจะได้อ่านสับนิยาย
จะเข้ามารอเรื่อยๆนะ กุรอสับอยู่

งงว่ามีพวกหัวร้อนโผล่มาจากไหน สงสัยเป็นวิดสวะเหมือนกัน หรือบัญชีสวะ หรือสถาปนิกสวะ เอ๊ะแม่งไม่ลงล็อก เอาเป็นวิดสวะแล้วกัน วิดสวะๆ วิดสวะลูกกะหรี่เย้ๆ

จากโม่งวิดสวะ เบื่อพวกหัวร้อนที่คิดว่าตัวเองมีดีกว่าคนอื่น และกูไม่ใช่เซฮุน อย่าเหมารวม ควย

https://www.dek-d.com/board/view/3709059
มาตราการของเด็กดีกับนิยายแปล
(เรื่องนี้มันใหญ่เกินจะมองข้าม พันทิป จ่า เฟสนักเขียน เฟสสำนักพิมพ์ เล่นเรื่องนี้หมด)

กลายเป็นมู้ออกทะเลซะละไง กูอุตส่าห์มารออ่านสับ เซ็งสึส

>>95 กูเป็นพ่อมึงไง ได้เย็ดแม่มึงเป็นคนแรก ก่อนที่มันจะร่านมีผ้วอีกหลายคน แต่สุดท้ายแต่งงานกับควายตัวหนึ่ง คนที่มึงเรียกว่าพ่อน่ะ เข้าใจยังลูก

กุไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย เถียงกันด้วยเหตุผลไม่ได้ก็ด่ากราดเอามันส์ น่าเบื่อชิบ

>>99 เหตุผลกูคุยไปแล้ว พูดดีๆด้วย ไอ้เซฮุนลูกอีกระหรี่เถื่อนมันฟังเหรอ มึงเก่งนักสุภาพนัก คุยกับมันหน่อยสิ ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าพูด

โม่ง

โม่งเรื่องสั้นเองนะ เมื่อคืนว่าจะหานิยายสับสักเรื่อง แต่เห็นด่ากันอยู่ ด่าแรงมาก เลยเปลี่ยนใจ นึกว่าด่ากันจบตั้งแต่เมื่อคืน ไอ้เราก็คิดว่าไม่แสดงตัวบอร์ดจะสงบ แต่...เฮ้อ ไว้สงบแล้วจะมาใหม่ละกันนะ

>>100 ทำไมกุต้องคุยกับมันวะ? ก็เป็นเมิงไม่ใช่หรอที่ไปฟีดโทรลแล้วหัวร้อนเอง555
นี่ห้องนิยายไม่ใช่ห้องhate speech เป็นที่ส่วนรวมแต่พวกเมิงดันทะเลาะกันจนเสียบรรยากาศทำคนอื่นหนีไปหมดทำไมกุจะพูดไม่ได้วะ

>>102 มาบ่อยๆก็ได้นะคนสวย โม่งอาปาเช่ยินดีต้อนรับเสมอครับ

เลิกกองครับ มีนิยายไรให้กูส่องไหม
ไอ้เรื่องชื่อยาว ๆ นั่นกูบ๊ายบายนะ ชื่อตัวละครกับกลิ่นไอฮาเร็มทำสะพรึงฉิบหาย(กูยังไม่ได้อ่านนะ ถถถ รู้สึกไม่น่าส่อง)

>>103 ก็มึงเป็นคนดีไง อยากให้ห้องนี้สงบสุขก็ช่วยๆกันสิวะ

>>106 เลิกพูดกับเซฮุน เลิกเอ่ยถึงมัน ไม่ต้องไปสนใจเวลามันพูดอะไรมาก็ตาม

>>107 กูล็อคเป้าไว้ที่มันคนเดียว กูชอบคุยกับมัน สนุกดี

>>108 ถ้าไม่หัวร้อนจนถึงขั้นด่าพ่อล่อแม่ก็คุยไปเถอะ ถ้ามีสาระเดี๋ยวคนอื่นเขาก็อยากคุยด้วย แต่มึงบอกว่าสนุกดีแล้วอีที่ด่าๆกันข้างบนนั่นคืออะไร S&M ?

>>109 มันเป็นภาษาเฉพาะ เอาไว้คุยกับตัวสถุนอย่างมัน อยากรู้ว่าสนุกยังไง แนะนำให้ลองดูนะ

ป่ะ เดี๋ยวกูเปิดห้องให้ไปด่ากันเอาไหม พวกมึงจะด่ากันไม่มีใครว่า แค่ช่วยเกรงใจสถานที่หน่อย ห้องมีคนรออ่านข้อมูลเยอะ ไม่ใช่มาดูคนด่ากันแบบนี้

ไม่ลองจะดีกว่า555 กุเคยเจอคนประเภทนี้มาบ่อยแล้วก็เลยรู้ว่าคุยไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา หัวเสียเปล่าๆ

>>111 เห็นแล้วเศร้าเหมือนกัน จริงๆ เรารักห้องนี้มาก ถ้าว่างไม่ติดงานจะแว่บมาเรื่อยๆ แต่มันกลายเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้จะเรียกร้องยังไง อยากเห็นห้องนี้เป็นอย่างเดิมจากใจ โม่งเรื่องสั้น

>>111 เมิงหาเรื่องดีๆมีคุณภาพตามที่โม่งกวนขี้หรือควยคู่แนะนำเมื่อวานมาลงให้ที กุเจอแต่เบียวๆวิวเยอะ คนสับน่าจะเบื่อกันแล้ว

เอาเถอะ กูเห็นแก่ส่วนรวมแล้วกัน และกูก็ชอบห้องนี้ กูจะพักรบกับไอ้เซฮุนเอาไว้ก่อน

>>115 ไม่ต้องบอกก็ได้ ลงมือทำเลยก็พอ

โว้ย รำคาญ ไปเปิดห้องด่ากันไป๊ ไอ้สองตัวหรือกี่ตัวก็ช่าง รกมู้ชิบหาย

กุเอาที่แปะไว้มู้ก่อนมาแปะใหม่ เลิกทะเลาะกันเหอะ กุขอมู้นี้ไว้สักมู้นึง
มาๆ สับนิยาย กุรออ่าน
https://writer.dek-d.com/kradaikaew/story/view.php?id=1520316
https://writer.dek-d.com/Hestia/story/view.php?id=121556
https://writer.dek-d.com/kung-chun/story/view.php?id=1149251
https://writer.dek-d.com/rize1230/story/view.php?id=1497469
https://writer.dek-d.com/magiciancosmic/story/view.php?id=1553152
https://writer.dek-d.com/tfyumeiholysmy/story/view.php?id=144469

คนเลิกสับเพราะมัวแต่ทะเลาะกันว่ะ ไหนว่าสังคมมีอารยะกันละว่ะ

โม่งที่มาตามด่าเซฮุนนี่เป็นอะไีรมากปะ คือกูก็ไม่ได้อยากจะเข้าข้างฝ่ายไหนนะ แต่เห็นแม่งจู่ๆก็มาด่ากราด ด่าพ่อแม่ คือมันสนุกนักเหรอกับการที่ได้มาทำตัวเป็นพระเอก(?) ในโลกที่ไม่มีใครรู้จักตัวตนแบบนี้มันน่าสมเพชนะ เหมือนมึงเป็นเด็กเห่อหมอยหรือไม่ก็ลูสเซอร์ที่ในชีวิตจริงไม่ได้มีที่ยืนอะไรในสังคมอะ มีการมาเถียงด้วยนะว่าทำแบบนี้เฉพาะกับเซฮุน ถามหน่อยเหอะว่ามึงรู้ได้ไงว่าใครเป็นเซฮุน ถ้ากูพิมพ์วิดสวะๆ กูต้องเป็นเซฮุนด้วยไหม ไปแดกขี้ไปไอ้เหี้ย

ถ้าเห็นตีกันหรือมีคนชวนทะเลาะ ก็ต้องฝึกเมิน ไม่ต้องไปพูดถึงอะ มาเรื่องนิยายกันเถอะ

>>87 เอาตรงๆ เราก็หลอนเหมือนเธอ

พวกเธอ เราเสนอนะ นี่มันห้องสำหรับพูดคุยเรื่องนิยายบนเว็บเด็กดี ถ้าเธอจะคุยเรื่องเซฮุน ถ้ายังไงไปเปิดกระทู้ใหม่ใน Netwatch นะ มันจะได้เป็นสัดเป็นส่วนไปเลย จบๆ กันไป

คือ เราไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเธอต้องให้ราคา "ตัวตน" ขนาดนั้น จุดประสงค์ของบอร์ดมันไม่ใช่แบบนี้หรือเปล่า ไม่งั้นจะใช้ระบบไม่มีล็อคอิน เปลี่ยน ID ไปเรื่อยๆ ทำไม

พวกมึงๆ กูว่ามันเลิกไล่ด่ากันแล้วพวกมึงก็อย่าไปฟื้นฝอยหาตะเข็บเลยว่ะ เดี๋ยวแม่งเปลี่ยนใจไม่ไฝว้กับอิเซฮุน จะมาไฝว้กับพวกมึงแทน กูเหนื่อยที่ต้องรออ่านสับนิยาย พวกมึงเข้าใจไหม

ไม่อยากสับนิยายก็แบบนี้ ตอนแรกกูก็ตั้งใจจะสับนิยายไปเรื่อยๆนะ ต่อให้มึงด่ากันก็จะสับต่อ มู้วิ่งเป็นร้อย นึกว่ามีอะไรกัน ที่ไหนได้ ด่าเซฮุน เมื่อก่อนสับเรื่องไหนคนก็จะคุยเรื่องนิยายเรื่องนั้นต่อ จะด่า จะชม หาจุดติ อะไรก็ว่ากันไป ดูตอนนี้เถอะ คนสับก็สับไป ที่เหลือก็ด่ากัน ไม่มีใครคุยต่อยอดเรื่องนิยายแล้ว แทนที่จะหาประเด็นมาคุยกันก็กลายเป็นเรื่องเป็นราวไม่จบไม่สิ้น ตอนมู้แรกที่เถียงกันเรื่องตัวละคร LGTBQ ในนิยายยังจรรโลงความคิดมากกว่านี้เลย อันนี้แม่งบุคคลล้วนๆ เบื่อ รำ

พวกมึงหยุดเถอะ กูเอาข่าวมาลง เอามู้เด็กดีมาลง>>96 ตื่นมาเปิดขึ้นเป็นร้อยก็ว่าอะไร กูเหนื่อยมาky พวกมึงแล้ว เลิกๆเถอะ
เอ้าาาา ความเห็นต่อจากกูคงไม่ทะเลาะกันนะ

>>125 เบื่อ รำ ก็เปลี่ยนเป็นเต้น ไม่ก็ฟ้อนบ้างก็ได้ กูยังรออ่านสับอยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ

>>118
สวัสดี เราขอมาเล่นห้องนี้ด้วยคนนะ

เราสุ่มเลือกเรื่องนี้ https://writer.dek-d.com/rize1230/story/view.php?id=1497469

เราวิจารณ์หรือสับไม่เก่งนะ ถือซะว่าเป็นการบ่นก็แล้วกัน

เปิดเรื่องมาว่าได้รับข้อความว่าได้เข้าเรียน แล้วก็บอกว่าสัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องมาในขณะที่ตัวนางเอกนั่งใต้ต้นโอ๊ก เจ้าของสายตานั่นจ้อง แล้วนางเอกก็สลบ

ย่อหน้าถัดมาคือ นั่นมันเป็นแค่ความฝัน หือ อะไร เล่นง่ายงี้เลย บรรยายเอื่อยเฉื่อยมาก บอกแค่ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน ไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่มีอะไรเล้ย เหมือนตัวละครเป็นหุ่นยนต์ ไม่มีความรู้สึกอะไรกับสักอย่าง

ทิ้งท้ายตอนที่หนึ่งไว้ประมาณว่า 'วันนี้อาจมีอะไรรอฉันอยู่ก็ได้'

ถ้าเทียบจากความรู้สึกเรา บทแรกก็ไม่ผ่านแล้ว ไม่น่าสนใจอะไรเลย

บทที่สอง นางเอกไปรร. เจอเพื่อนใหม่ ตระกูลนางเอกเป็นตระกูลที่ถูกสาป ชื่อตระกูล เคิร์ส คืออันนี้เราอยากแย้ง ทำไมต้องใช้นามสกุลเป็นตัวบอกอะไรแบบนี้ด้วย ตระกูลนี้คงไม่ได้ถูกสาปตั้งแต่เริ่มตั้งชื่อตระกูลมั้ยล่ะ ถ้านามสกุล แบล็ก คนในตระกูลก็ต้องชั่วช้า มืดดำ งี้เหรอ

พอนางเอกพูดนามสกุลไป ก็มีบรรยายว่า 'นัยน์ตาฉันเริ่มเปลี่ยนสี' บ่งบอกอารมณ์ที่แปรปรวน เพราะนางเอกรู้ว่าคนรอบข้างชิงชังนามสกุลตัวเอง อันนี้เราสงสัย คนเราจะรับรู้ได้เหรอว่าดวงตากำลังเปลี่ยนสี แบบคันยิบๆ ที่ลูกตางี้? บรรยายบุรุษที่ 1 มั้ยล่ะ จะรู้ได้ไง ถ้าบอกว่า 'ฉันคิดว่านัยน์ตาฉันคงกำลังเปลี่ยนสี' อะไรแบบนี้ก็ว่าไปอย่าง

นางเอกทำกระจกห้องเรียนแตกเพราะความแปรปรวนของอารมณ์(ประจำเดือนมารึไง้ แปรปรวนไรเบอร์นี้) อาจารย์ถามว่าใครทำ พอนางเอกบอกชื่อ คนอื่นๆ ในห้องก็นินทาทันที

เราว่าไม่สมเหตุสมผล ใครเขาจะนินทาออกนอกหน้าเสียงดังให้ได้ยินขนาดนั้น แถมเปิดเทอมวันแรกกับเพื่อนใหม่ด้วย อย่างมากก็แค่มองตาส่งซิก ไม่ก็กระซิบกันให้เบาสุด

แล้วหูนางเอกก็แว่วเสียงแม่ ชักชวนให้เข้าสู่ด้านดาร์กไซด์ คัมมอนเบบี้ ทั้งที่แม่ตายไปแล้วอะนะ นางเอกอาละวาดกลางห้อง บอกว่า 'ฉันจะไม่เป็นเหมือนแม่หรอก!'

ก่อนจะระเบิดพลังจนโต๊ะนร.กลายเป็นน้ำแข็ง แล้วสลบ ก่อนสลับก็เห็นเพื่อนใหม่กับผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาประคอง

บทสามนางเอกฟื้นที่ห้องพยาบาล แล้วเชื่อมั้ย ผลจากกระจกแตกตอนที่แล้วทำเพื่อนร่วมห้องบาดเจ็บด้วย หืม? ไม่มีการบรรยายถึงเสียงร้องตกใจ ครวญคราง เลือด หรืออะไรในตอนที่แล้วเลยนะ งงเวอร์

แล้วนางเอกก็รู้ชื่อผช.ที่มาช่วย(น่าจะพระเอก) แค่นั้นล่ะ

ขี้เกียจอ่านละ

ดำเนินเรื่องเร็ว แต่บทบรรยาย...เราขอโทษ โคตรน่าเบื่อ มันเฉื่อยมันช้า บอกแค่การกระทำของตัวละคร เหมือนไม่อยากเสียเวลาพรรณนาอะไรต่อเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งสถานที่ สีหน้า อารมณ์ ตัวละครดูไม่มีมิติ ไม่มีอารมณ์ คนอ่านเลยไม่มีอารมณ์ร่วมไปด้วย

>>128 อ่ะ ใครตามไปอ่านมาแล้วมาถกกัน มีอะไรเสริมหรือแก้มั้ย เต็ม 10 ให้เท่าไหร่

ไปตามอ่านแล้ว แค่ตอนที่หนึ่งนะ มันเอื่อยไปหน่อย ว่าแต่ข้อความนี้คือข้อความยังไงเหรอ? จดหมาย? แจ้งเตือน? รู้สึกย่อหน้าแรกเขียนไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ตอนที่สังเกตถึงสายตาแล้วสลบไป แล้วบอกว่ามันคือความฝัน? คือนอนหลับแล้วฝันถึงข้อความเข้ากับสายตา? ห่ะ? นี้อ่านผ่านๆมาคือไม่ดึงดูดให้สนใจเท่าไหร่ รอโม่งอื่นล่ะกัน

เราว่ามันขาดเสน่ห์ของpov1 มันเหมือน pov3 ทื่อ ๆ ที่ใช้ "ฉัน" ในการดำเนินเรื่องอะ ถถถถ (ปิดแต่บทนำ ขอตั้งสติแป๊บ ถถถ)

>>131 งั้นเราสตรองกว่าสินะ ได้ตั้งสามบทแน่ะ

โอเคตามไปอ่านมาแล้ว พบปัญหาแรกเลยคือการหลากคำ เห็นด้วยกับ>>131 ตรงที่มันไม่สุดในแบบ P1 คือเราไม่เข้าถึงอารมณ์ตัวละครขนาดนั้น ปูเรื่องมาพอเข้าใจว่านางเอกเป็นตระกูลที่ถูกเกลียด แต่ไม่มีอารมณ์เลยว่ามันควรเกลียดยังไง การเดินเรื่องไม่เท่าไหร่ อ่านแล้วง่วง ทุกอย่างข้ามไปข้ามมาอ่ะ นำเสนอยังไม่ค่อยดี สวยแค่ธีมกะภาพประกอบ -_-

ให้คะแนนโดยรวม เอาไป 6 โม่งพอ คนเขียนน่าจะยังเด็กมาก มีภาพในหัวแต่สื่อยังไม่เก่ง ลดคำซ้ำนิดโดยเฉพาะ'ฉัน' อีกหน่อยต้องได้เต็ม 10 โม่งแน่นวล

นิยายในมู้นี้เป็นไง เรื่องไหนน่าอ่านบ้าง https://www.dek-d.com/board/view/3708416/

เห้ยกุมาทันปะวะ พอดีง่วนอยู่กับห้องในnet

ในมู้ ที่เราอ่านมีแค่ P2 กับ The corrola song ถถถ

>>132 สตรองมาก -___-) ข้อน้อยทำใจไม่ได้จริง ๆ

>>134 หืม มีโรเซเนียขวัญใจชาวโม่งกับเด็กชายเรเชลติดด้วยแฮะ...

>>138 อย่างพีค 55555

กูพยายามหาว่าใครคือเซฮุน เนียนจริงๆวันนี้

อีป้าแม่งสงสัยกุ ไอสัส บอกเลอว่าไม่ใช่กุนะ ชิบหาย

กุร้อนตัว

ไหนใครจะสับเรื่องต่อไป ทะยอยแสดงตัวได้เลย มีคนรออยู่

>>138 และก็มีหวนมาควยคู่กัน...

เชี่ย บ่งรสนิยมเกินไปละ

ถามหน่อย P2 กับ Corrola นี่มันสนุกจริงเหรอวะ ใครเคยอ่านแล้วมาแชร์หน่อย

มึง คุยนิยายแปลในนี้ได้ไหม เรื่องท่านอ๋อง เมื่อไหร่จะอย่ากับข้า เขาไม่ให้แปลต่อแล้ว กูเสียใจจจจ ฮือ เฉิงเฉิงกับน้องเอ๋อกู ชาติไหนจะได้อ่านต่อวะเนี่ย

>>145 คุยได้อยู่ ขอแค่ให้เป็นนิยายในเด็กดีพอ

>>144 เรายังอ่านไปได้ไม่ถึงไหนค่ะ บอกไม่ได้ว่าสนุกไหมแต่โอเคค่ะ ยังไม่สะดุดกับอะไรเป็นพิเศษจนไม่น่าให้อภัย ถถถ

เห็นกระทู้ถามหาเว็บลงนิยายนอกเหนือจากเด็กดีว่ามีอะไรบ้าง แล้วหลับปุ๋ยแนะนำเว็บฟิกชั่นล็อกให้ ทำไมกูรู้สึกว่าเด็กดีเริ่มตกกระป่องแล้ววะ พอมีดราม่านิยายแปลกับแอพดูดนิยาย ฟิกชั่นล็อกเริ่มเนื้อหอมขึ้นมาทันที แต่มันก็ค่อนข้างร้างอยู่นะ และไม่มีระบบบอร์ดแบบเด็กดีด้วย เป็นเว็บสำหรับแต่งนิยายแบบไร้สังคมเลยว่ะ

>>148 เว็บนี้มันดีตรงคู่แข่งมึงมีไม่มาก ถ้าเป็นพวกกำลังเตาะแตะ ก่อร่างสร้างตัว กูว่ามันโอเคเลยนะ แต่เสียอย่างมึงว่า มันไม่มีเว็บบอร์ดว่ะ หรือพวกเราลองไปเสนอดีมั้ยที่เฟสของFL

ร้างก็คือร้างอะ ที่คนไปลงในเด็กดีก็หวังว่าอย่างน้อยถึงจะไม่ใช่แนวกระแสหลักก็คงจะมีคนหลงมาอ่านกันบ้าง เอาไปลงฟิกชั่นล็อกโอกาสจะเจอคนที่โอเคกับงานของเรายากกว่ามาเสี่ยงกับเด็กเห่อหมอยในเด็กดีเยอะ

>>150 แต่เรื่องมันน้อยก็แปลว่าคนต้องเห็นงานเราบ้างละ ไ่มโดนกลบเหมือนเด็กดวก

>>151 อันนันก็จริง แต่กูลองไปส่องๆดู บางเรื่องมี 6 ตอน ยอดวิว 50 คนเงี้ย แถมตอนหลังๆเหลือยอดวิวแค่บทละ 3-4 คน คือแม่งง่อยมากเลยนะ จะไม่ตรงกระแสยังไงเอาไปลงในเด็กดีอย่างเลวๆ ก็น่าจะถึง 100 วิว เอาง่ายๆว่าคนมันยังไม่รู้จัก fl เป็นวงกว้าง ไม่มีอะไรปังๆมาดึงดูดด้วย ถ้าคิดว่าจะไปเป็นหนึ่งในตองอูก็โอเค แต่ถ้าไม่ได้โชคดีแบบนั้นก็พาลจะแย่ไปเสียเปล่าๆ

>>152 การตลาดไม่ดี คนรู้จักน้อยมาก ถ้ากูไม่ตามท้องฟ้าก็ไม่รู้จักตั้งแต่แรกหรอก

กูโม่งอาปาเช่ ชอบบอร์ดสงบแบบนี้

>>154 วิดสวะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ใครจะสับเรื่องต่อไป มาเลยกุรออ่าน

รอบหน้าถ้าขอได้อยากให้สับแนวออนไลน์อีกซักเรื่องแฮะ

>>155 ไอ้เซฮุนแม่มันเป็นกระหรี่ขายหีอยู่สนามหลวง 5555555555555555

>>118 เหลืออีก 5 เรื่องมาสับต่อหน่อย
กุพยายามเบลอด้วยนิยายละ

กูว่าจะคราวหน้าจะไปหานิยายจากพวกกระทู้ฝากนิยายดูบ้าง จู่ๆ ก็อยากกินหัวพวกในบอร์ดขึ้นมา ไม่ว่าเด็กเบียวหรือมาเฟีย ถ้ามาแปะกูจะเอาหมดเลย

มัวแต่ไปตบเกรียนในดราม่ากันหมด เหงาจุงเงยยยยย

>>149 กูกลัวว่าถ้ามีเว็บบอร์ด แม่งจะมาจูนิเบียวกันอีก ตอนนี้กูแขยง เด็กด๋อยมาก มีแต่ปลิงมาดิ้นนิยายแปล กูเองก็ลงนิยายในฟิกชั่นล็อคซึ่ง กูรู้สึกว่า ความร้างของมันทำให้กูสงบ ถึงแม้จะไม่มีใครอ่านนิยายกูก็ตาม ยอดวิวที่ปรากฏก็คือกูเข้าไปดูนิยายตัวเอง

หลังจากเคลียร์งานไปได้ส่วนหนึ่ง และไข้เริ่มทุเลา กูก็คิดว่าน่าจะกลับมารีวิวนิยายสักเรื่อง คิดไว้ว่าจะลองเปลี่ยนมาเขียนให้จริงจังขึ้น คือแต่เดิมที่คว้าๆเอาเรื่องไหนมาก็ได้ ก็เปลี่ยนเป็นเลือกนิยายที่เขียนจบแล้ว แต่มีจำนวนตอนไม่มาก และมียอดวิวยอดเม้นน้อยๆ แทน เพื่อที่จะได้สามารถพูดถึงเนื้อเรื่องและมิติของตัวละครได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ยิ่งขึ้น

เมื่อคืนก็ลองไปเสิร์ชดูในหมวดนิยายออนไลน์ คือไอ้หมวดนี้มันน่าสนใจอย่างนึง เพราะว่าเป็นหมวดที่เขียนจบไม่ได้ง่ายๆ คือแม่งก็โชคดีได้ของผจญภัยสะสมฮาเร็มกันไปเป็นพันๆตอนนั่นล่ะ กูก็สงสัยว่า เอ แล้วไอ้นิยายออนไลน์ที่เขียนจบได้ด้วยจำนวนตอนน้อยๆ มันดำเนินเรื่องต่างไปจากนิยายออนไลน์ทั่วๆไปยังไงวะ เลยลองไปค้นหาดูก็พบนิยายเรื่องนึง ซึ่งกูอ่านไปแล้วถูกใจมาก แต่มาสะดุดลงตอนอ่านจบบทแรก เพราะจำได้เลาๆว่าเหมือนเคยเห็นผ่านตา ว่ามีใครสักคนในนี้วิจารณ์ไว้แล้วนี่หว่า ก็ลองไปค้นๆดูจนเจอ ที่นี่ >>>/webnovel/3066/374

ตอนแรกกูก็คิดว่าในเมื่อมีคนสับไปแล้ว กูก็ไม่อยากรีวิวซ้ำ แต่ยังไงกูก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องมันจะจบยังไงกันแน่ อะไรคือการที่พระเอกจูบกับ AI เลยอดใจไม่ไหวต้องลองไปอ่านดู พออ่านแล้วก็รู้สึกว่า เออ คุ้ม แค่ 6 ตอนแต่ก็ทำให้กูมีความหวังกับนิยายเด็กดีขึ้นมา (และความหวังก็วูบลงไปทันทีเมื่อกูเห็นว่าแม่งมียอดวิวแค่ 250 ครั้ง) เอาเป็นว่าจะลองรีวิวในมุมของกู จะเห็นด้วยไม่เห็นด้วยยังไงก็สุดแล้วแต่ความคิดละกัน

เรื่อง : วิกฤตเกมออนไลน์
link : https://writer.dek-d.com/AneungTassana/story/view.php?id=1494016
จำนวน : 6 ตอน
สถานะ : จบแล้ว

ข้างบนพล่ามมาเยอะมาก ตรงนี้ขอพูดอีกสักหน่อยว่ากูชอบนิยายเรื่องนี้นะ ชอบจนต้องเลื่อนลงไปดูว่าคนเขียนแม่งเป็นใครวะ ถึงได้คิดเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา คือถ้าแม่งไม่ได้ไปลอกชาวบ้านเขามาเนี่ยกูขอคารวะสักหนึ่งจอกเลยนะ เพราะชอบการใช้ภาษา และนับถือในความเข้าใจ(หรืออย่างน้อยก็พยายามเข้าใจ)เกี่ยวกับปรัชญาและวรรณกรรมตะวันตกของผู้เขียน

เรื่องก็เซ็ตธีมมาว่าเป็นโลกในอนาคต ที่มีเกมออนไลน์เสมือนจริงอยู่ ไอ้เกมเนี่ยก็เป็นเกมออนไลน์เสมือนจริงแบบที่เห็นกันเกลื่อนๆเว็บเด็กดีนั่นล่ะ คือนอนแล้วก็เข้าไปเล่นเกมในโลกจำลอง แต่คนเขียนก็พยายามโยกให้เรามองมุมกลับว่า ถ้าอย่างนั้นคนเราแม่งก็คง working กันทั้งคืนแบบไม่ได้นอนหลับจริงๆเลยสิ เพราะว่าตอนเช้าไปโรงเรียน-ทำงาน พอถึงบ้านก็เชื่อมต่อโลกออนไลน์ แล้วก็ตื่นเช้าไปทำงาน ความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวอยู่ที่ไหน? แล้วแบบนี้จะเรียกว่าการนอนหลับพักผ่อนได้จริงๆเหรอ? สุดท้ายก็กลายเป็นการเสพติดชีวิตในโลกจำลอง แล้วก็ไม่แยแสว่าโลกจริงจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง อันนี้ทำให้กูนึกถึงวีล็อกซ์ในเพนดรากอนนะ ตอนอ่านถึงช่วงนี้ก็คิดว่า เออ คนเขียนแม่งเคยอ่านมารึเปล่าวะ

การเล่าเรื่องนี่ดูจะก้ำกึ่งระหว่างการบรรยายแบบบุคคลที่ 2 กับบุคคลที่ 3 คืออ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่าเป็นมุมมองของพระเจ้านะ รู้สึกเหมือนเป็นคนเขียนที่กำลังเล่าเรื่องนี้ให้เราฟังมากกว่า แต่ตัวคนเขียนก็ไม่ได้ใส่ตัวเองลงไปในเรื่อง เพราะฉะนั้นนับว่าเป็นบุคคลที่ 3 จะเหมาะกว่า ตัวเอกของเราชื่อวอยด์ เป็น GM ภาคสนามของเกมนี้ โดยหน้าที่ของ GM ภาคสนาม คือการเดินทางไปแก้ไขบัคต่างๆที่เกิดขึ้นในเกม อันที่จริงจะแก้บัคด้วยการคีย์ข้อมูลจากนอกเกมก็ได้ แต่นั่นก็หมายความว่าจะต้องปิดพื้นที่ส่วนที่บัคก่อน ซึ่งบางครั้งบัคมันเป็นอะไรที่ไม่ได้หนักหนาสาหัสถึงขั้นต้องปิดเกม เช่น การที่มอนสเตอร์หลงไปเกิดอยู่ในที่ๆ ไม่ควรจะเกิด การแก้ปัญหาด้วยการส่งคนไปจัดการเป็นอะไรที่ง่าย และส่งผลกระทบน้อยกว่า (ให้นึกถึงเจ้าหน้าที่การไฟฟ้าที่ต้องซ่อมไฟทั้งๆที่กระแสไฟยังเเล่นอยู่ เพราะถ้าตัดไฟก่อนจะฉิบหายกันทั้งบาง)

วอยด์มีผู้ช่วยเป็น AI สาว 2 คน ที่ทำงานร่วมกับเขามา 5 ปีแล้ว คนเขียนก็พล่ามๆถึงเรื่อง AI ว่าจริงๆแล้วมันเหมือนมนุษย์แค่ไหน มีสติปัญญาคิดได้เองแค่ไหน จริงๆแล้วมันก็คือผีเราดีๆนี่เอง เป็นผีที่อยู่ในโลกออนไลน์ บลาๆ กูอาจอธิบายไม่เห็นภาพ เดี๋ยวกูคัดคำต่อคำมาให้อ่านละกัน

"...เดลมีความคิดเป็นของตัวเอง มีความรู้สึกเป็นของตัวเอง มีร่างกายเป็นของตัวเองด้วย... ถึงแม้จะแค่ในโลกแห่งนี้ก็เถอะ มนุษย์ผู้ชาญฉลาดประสบความสำเรจในการเป็นพระเจ้าในที่สุด สรรสร้างชีวิตจำลองขึ้นมาตามที่ตนต้องการได้ แต่ว่าเธอไม่ใช่มนุษย์ เป็นสิ่งไร้ชีวิตซึ่งมีความนึกคิดเช่นมนุษย์ เขาคิดว่าคำนิยายของเหล่า AI ทั้งหลายก็คืออีกหนึ่งคำนิยามของสิ่งที่มนุษย์คุ้นเคยดีตั้งแต่บรรพกาล

เธอคือผี

คือวิญญาณในโลกออนไลน์..."

เอาตรงๆ กูชอบสไตล์การเขียนของเขานะ ใช้คำได้สละสลวย แถมยังมีคลังคำศัพท์เยอะทีเดียว แปลว่าต้องเคยอ่านงานดีๆ มามากพอสมควร

บทบรรยายก็พูดถึง AI ต่อไปว่า จริงๆแล้วไอ้หน้าที่ GM ภาคสนามเนี่ยมันไม่ได้สำคัญอะไรเลยสักนิด เพราะแค่ AI พวกนี้ก็สามารถจัดการปัญหาบัคได้ด้วยตัวเองแบบสบายๆอยู่แล้ว แต่บริษัทและเหล่าผู้สร้าง AI ก็มีความกลัวอยู่ในใจว่า ถ้า AI มีอำนาจมากเกินไป สุดท้ายก็อาจกลายเป็น AI ควบคุมมนุษย์ จากผู้สร้างกลายเป็นทาส เลยต้องจ้างคนจริงๆอย่างวอยด์มาคุม AI อีกที ทำนองนั้น

เข้าปมหลักของเรื่องเลยแล้วกัน เอาง่ายๆว่าจู่ๆ ก็มีข่าวแจ้งให้ GM ไปรวมตัวกัน เนื่องจากเกิดเหตุโรงไฟฟ้าระเบิดในโลกแห่งความจริง ซ้ำสถานที่สำหรับเก็บฐานข้อมูลเกมก็โดนไฟไหม้อีก ตอนนี้ต้องใช้เครื่องปั่นไฟสำรองในการรันเกม และที่พีคที่สุดคือจุดที่ไฟไหม้จนพังไปแล้วคือส่วนของการออฟไลน์ ทำให้คนในเกมไม่สามารถออฟไลน์ออกไปได้

บริษัทก็ประชุมเครียดกันมากว่าจะเอายังไงดี โดยปกติหากระบบของเกมล่ม ผู้เล่นจะถูกบังคับออฟไลน์โดยอัตโนมัติผ่านส่วนควบคุมการออฟไลน์ แต่สถานการณ์ตอนนี้คือส่วนควบคุมการออฟไลน์แม่งเสือกเจ๊ง พอเจ๊งแล้วก็เลยไม่รู้ว่าถ้าเกมดับขึ้นมา ผู้เล่นในเกมจะเด้งกลับไปตื่นในโลกความจริงได้ไหม หรือจะตายห่าไปด้วยกันทั้งหมด ทางบริษัทแจ้งกับ GM ในเกมว่า อันดับแรกคือต้องดับไฟให้ได้ก่อน แล้วค่อยซ่อมส่วนควบคุมการออฟไลน์ จากนั้นถึงปล่อยให้ผู้เล่นออฟไลน์ออกไป แต่ (มีแต่เยอะสัส) แต่เครื่องปั่นไฟสำรองอาจไม่พอสำหรับรันเกมทั้งหมด ต้องค่อยๆปิดพื้นที่เกมบางส่วนลงเพื่อประหยัดพลังงาน เลยมอบหมายหน้าที่ให้ GM ไปต้อนผู้เล่นในเขตรับผิดชอบจากตัวเองมาจัดกลุ่มเดินทางไปยังเมืองรองที่ใกล้ที่สุดเพื่อใช้จุดวาร์ปไปยังเมืองเซ็นทรัล (ง่ายๆคือ ไล่ปิดแมพไปเรื่อยๆ จนเหลือแมพของเมืองเซ็นทรัลที่ให้ทุกคนมารวมกันอย่างเดียว)

และนี่คือที่มาของประโยคที่ตลกที่สุดของนิยายเรื่องนี้

"...แล้วเขาก็ประเคนเวทนั้นใส่ประตูเมือง เปลวไฟโหมกระพือหนักหน่วงยิ่งกว่าเก่า ค่าความเสียหายเกิดขึ้นกับทุกคนที่อยู่ในรัศมีการโจมตี

แต่เขาไม่สนใจ

เขาจะไปเซ็นทรัล..."

ส่วนกูไปยูเนี่ยนมอลล์ได้ไหม

ที่กูพูดว่าปมใหญ่เนี่ย คือมองในแง่ของการดำเนินเรื่องนะ ว่าปมของมันคือการที่ไฟดับ ระบบพัง ทำให้พวก GM ต้องพาผู้เล่นหนีไปจากโซนที่จะถูกปิดตัวลงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ไปยังที่ๆปลอดภัย แต่กูมองว่าประเด็นสำคัญที่คนเขียนเรื่องนี้ต้องการจะสื่อเนี่ย มันคือเรื่องของ "ความเป็นคน" มากกว่า เพราะเราจะได้เห็นความหลากหลายของตัวละครในเรื่อง ทั้งคนที่ยึดมั่นในหน้าที่แม้จะต้องเสี่ยงชีวิตตัวเอง คนที่ละโมบโลภมาก แม้เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานก็จะหาทางเอาประโยชน์เข้าหาตนให้ได้ รวมไปถึงเรื่องของ AI ว่าสรุปแล้ว AI มีค่าพอที่จะตามพวกผู้เล่นไปยังเซ็นทรัลด้วยไหม หรือจริงๆแล้วเป็นแค่ชุดข้อมูลเลขฐาน 2 ที่ตายไปก็ไม่ได้เสียหายอะไร เดี๋ยวก็หาทางรีเซ็ตกลับมาได้ เอาไปปล่อยไว้แถวโลตัสหรือบิ๊กซีก็พอ

กูเล่าตรงนี้รวบๆไปเลยแล้วกันว่ากลุ่มพระเอกพาคนหนีมายังเมืองรองได้สำเร็จ โดยเสียคนไปกลุ่มหนึ่งจากการที่จู่ๆแมพก็ปิดตัวลง (และความเห็นแก่ตัวของบางคน) พวกนั้นก็อีโมแตกกันไปตามเรื่องราว ซ้ำร้าย GM ที่คุมเมืองรองอยู่ก็เสือกห้ามไม่ให้กลุ่มนี้เข้าเมือง ให้ตั้งแคมป์รออยู่นอกกำแพง คนในขบวนก็คิดกันว่าฉิบหายแน่ ไอ้พวกนี้แม่งจงใจทิ้งพวกกูไว้ให้ตายนี่หว่า แต่วอยด์ประเมินมานานแล้วว่า เมืองเซนทรัลเนี่ย จะยังไงก็จุคนทั้งเซิฟเวอร์ไม่ได้หรอก คงต้องเสียสละคนจำนวนหนึ่งเพื่อให้คนอีกส่วนหนึ่งรอดออกไป แม่งก็เลยตัดสินใจว่าเอาวะไอ้สัส ยังไงพวกเราก็ต้องเป็นกลุ่มที่รอดเว้ย เลยซัดเวทตู้มๆใส่กำแพงเมืองโดยมีคนในขบวนช่วยเหลือ ฝ่าด่านของคนที่แออัดยัดเยียดกันในเมืองไปยังจุดวาร์ป แล้ววาร์ปไปเมืองเซนทรัลได้สำเร็จ

"...ถ้าคนอื่นได้ไปเซนทรัล นั่นคือเขาต้องถูกทิ้งไว้ที่นี่ แต่ถ้าเขาได้ไปเซนทรัล นั่นคือต้องมีคนอื่นสักคนถูกทิ้งไว้ที่นี่ เพราะไม่มีสิ่งใดได้มาโดยเปล่า การจะได้สิ่งหนึ่ง ย้อมต้องเสียสิ่งหนึ่งไปเสมอ ซึ่ง... เขาจะไม่ยอมเป็นคนที่ถูกทิ้ง สังคมย่อมมีความคิดเห็นหลากหลายต่อสิ่งที่เขาทำลงไป ซึ่งเขาได้เตรียมใจจะเผชิญหน้ากับมันแล้ว แต่ไม่ว่าสังคมจะว่าอย่างไรก็ตาม ถ้าเขารอดไปได้ ความจริงย่อมเป็นความจริง

คือเขารอด..."

หลังจากที่วอยด์วาร์ปไปเซ็นทรัลได้แล้วก็ไปเจอกับมหกรรมความแออัดยัดเยียดขนาดหนักภายในเมือง หนักขนาดที่ว่าคนต้องไปอยู่บนหลังคา และมีปัญหาคนตกหลังคาตาย ตกปล่องไฟตายอยู่บ่อยๆ ซึ่งมันก็ไม่ควรเป็นปัญหาเพราะตายแล้วก็กลับไปเกิดในวิหารในเมือง แต่ที่แอบตลกก็คือไอ้วิหารนั่นก็มีคนเต็มแล้วเหมือนกัน คือมึงยิ่งตายก็ยิ่งไปเกิดในวิหาร ก็ยิ่งอัดแน่นกันเป็นปลากระป๋องไปอีก GM ที่คุมเมืองเซ็นทรัลเห็นวอยด์มารายงานตัวก็ไม่ได้คิดถามอะไร สั่งให้พระเอกไปจัดระเบียบคนบนหลังคาโรงแรมในโซนหนึ่งของเมือง พระเอกก็ใช้คาถาลอยตัวเสกให้ตัวเองกับ AI ของตัวเองเข้าไปควบคุมสถานการณ์ สักพักก็เริ่มควบคุมคนให้ไม่เหยียบกันตายได้ แต่ความซวยก็ยังมาเยือนไม่หยุด คือแมพที่ติดกับเมืองเซนทรัลดับไปแล้ว และแมพของเมืองเซนทรัลก็เริ่มกระพริบติดๆดับๆแล้วด้วย ผู้เล่นแม่งก็ panic กันฉิบหาย สวดมนต์อะไรกันเต็มไปหมด พระเอกไม่ได้นับถือศาสนาเลยไม่แคร์อะไรอยู่แล้ว แต่ก็สงสัยว่า AI ของเขาตัวหนึ่งทำไมถึงยิ้มหน้าระรื่นมองท้องฟ้าได้ทั้งๆที่กำลังจะตายกันหมด เออกูลืมเล่าไป ระหว่างทางมันมี event ผู้เล่นติดบัคอยู่ในดันเจี้ยน พระเอกต้องเข้าไปช่วยแล้วเจอบอส บอส(สาวสวย) ก็ขอร้องพระเอกว่า พวกมึงเอากูออกไปด้วยเถอะนะ ถึงกูจะเป็นบอสดาดๆที่ไม่ได้เก่งอะไรมากแต่ก็มีความทรงจำดีๆ ไม่อยากโดนลบไปด้วย พระเอกใจอ่อนเลยจับมาเป็นสัตว์เลี้ยง ซึ่งก็คือ AI ตัวนี้ (AI ตัวที่ 3)

"..."ฉันเป็นบอสรุ่นแรกของโลกนี้เลยนะ ถึงจะไม่ได้เก่งกาจอะไรก็เถอะ" โอโรโบรอสพูด ดูเหมือนเธอกำลังตัดพ้อมากกว่าขอร้อง "ฉันอยู่มาตั้งแต่ผู้เล่นคนแรกๆ สมัยโลกนี้ถือกำเนิดเลย ฉันเจอคนมาเยอะมาก มีทั้งคนที่ล้มฉันได้ ทั้งคนที่โดนฉันจัดการไป ผู้เล่นหน้าใหม่บุกเข้ามาไม่เคยซ้ำ เพื่อหวังไอเทม หวังรางวัลในห้องนี้" เธอยิ้ม "ถึงฉันจะไม่ได้ออกไปไหน แต่ฉันก็มีความสุขนะ เฝ้าคอยอยู่ที่นี่เมื่อพวกเขาบุกมาหาพร้อมอาวุธใหม่ๆ กลยุทธ์ประหลาดๆ ผู้ชายหล่อๆ จอมเวทหน้าตาดี ฉันมีความทรงจำที่ดีกับที่นี่ กับชีวิตที่ฉันมีอยู่นี้"... "คุณอาจไม่เรียกมันว่าชีวิตก็ได้ ฉันก็แค่มอนสเตอร์ตัวหนึ่ง คอยทำตามที่พวกคุณสั่ง เป็นสิ่งที่พวกคุณสร้าง..."..." พอละ กูขี้เกียจพิมพ์ตาม เหนื่อย ถ้าอยากอ่านเต็มๆก็ลองเปิดดูเอง อยู่ในบทที่ 2

พระเอกก็ถามโอโรโบรอสที่ตอนนี้มาเป็นเด็กในสังกัดของเขาว่า มึงมานั่งยิ้มเหี้ยไรอยู่ตรงนี้เนี่ยอีดอก เมากัญชาเหรอ AI ก็ตอบประมาณว่า อย่างน้อยๆ ได้ออกมาสูดอากาศข้างนอกแบบนี้ก่อนตายก็ยังดี ถือว่าได้ใช้ชีวิตคุ้มแล้ว พอตอบไปแบบนี้ไอ้วอยด์มันก็นึกย้อนไปถึงตัวเอง ว่าอะไรกันที่เป็นเป้าหมายในชีวิตของมัน คือตอนนี้มันก็โตสุดในสายอาชีพแล้ว พ่อแม่ก็ไม่ต้องดูแล ลูกเมียพี่น้องก็ไม่มี มันก็คิดได้ว่า เออ หรือก่อนตายกูควรที่จะตั้งเป้าหมายในชีวิตสักอย่างขึ้นมาดีวะ ประมาณว่าสิ่งที่มันอยากทำมากที่สุดก่อนตาย

แล้วมันก็จูบกับ AI ของตัวเอง

งงไหม คือจูบกับ AI ตัวแรกที่ชื่อเดลนะ ไม่ได้จูบกับอีบอส

คือที่กูเกริ่นไว้ตั้งแต่แรกสุดเลยว่ากูงง ว่าทำไมพระเอกมันถึงจูบกับ AI เนี่ย ในที่สุดกูก็ได้คำตอบนะ เพราะถ้ามึงลองอ่านย้อนดูดีๆ ในบทบรรยายต่างๆ ที่เขียนขึ้นเป็นปรัชญา ทั้งเรื่อง AI เป็นผี เรื่องศีลธรรม เรื่องความเป็นไปของโลกอันซับซ้อนต่างๆ ล้วนแต่ถูกบรรยายด้วยมุมมองของบุคคลที่ 3 (คือคนเขียน) ผ่านกระแสความคิดของพระเอกทั้งสิ้น คนเขียนไม่ได้บรรยายโดยใช้แค่ความคิดของตัวเอง แต่เป็นการบรรยายว่าตัวละครตัวนี้ (คือวอยด์) คิดยังไงกับเรื่องต่างๆ เพราะฉะนั้นการที่วอยด์จูบ AI ก็เหมือนกับการที่คนเขียนบอกให้เรารู้ว่า ท้ายที่สุดวอยด์เองก็ยอมรับว่า AI ไม่ใช่ภูติผี ไม่ใช่ตัวประหลาดหรือตุ๊กตายางอย่างที่เคยเปรียบเปรย แต่ AI นั้นมีความเป็นมนุษย์เฉกเช่นเดียวกับเขาเอง

หรือคนเขียนอาจบอกเราทางอ้อมก็ได้ว่า สุดท้ายแล้ววอยด์ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคนอื่นๆ เป็นแค่ผู้ชายวัย 35 ที่ถูกตัดขาดจากโลกความจริงโดยสิ้นเชิง ลูกเมียญาติก็ไม่มี หน้าที่การงานที่พอจะดูดีก็เสือกเป็นงานที่เกี่ยวกับโลกจำลองนี้อีก จนสุดท้ายก็หลงมัวเมาอยู่ในเกม หาความสุขซึ่งหน้า ไม่สนใจแล้วว่าโลกภายนอกจะเป็นอย่างไร

จริงๆปมของเรื่องนี้ยังมีความน่าสนใจอีกหลายจุด อย่างที่คนเขียนพยายามกระเซ้าอยู่เนืองๆว่า จริงๆแล้วข้างนอกอาจไม่ได้เกิดไฟไหม้อะไรเลยก็ได้ แต่มีเรื่องบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้น และไม่อยากให้คนในเกมรับรู้ เช่น อาจมีผู้ก่อการร้ายบุกจับคนในเกมเป็นตัวประกัน หรือโลกทั้งใบกำลังสูญสลายแล้ว จึงเลือกให้คนที่อยู่ในเกมตายอย่างสงบดีกว่าจะออกมาพบกับความจริง (ที่ต้องตายอยู่ดี)

พิมพ์มาย้าวยาว เอาเป็นว่ากูชอบเรื่องนี้มาก อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเป็นอีกมุมมองหนึ่งของนิยายเกมออนไลน์ข้าไม่ใช่มนุษย์อะไรที่เคยรีวิวไป และเนื่องจากเป็นเรื่องที่มีคนเคยเอามาสับแล้ว กูจะไม่ขอให้คะแนนก็แล้วกัน แต่ฝากไว้ว่านิยายดีๆแบบนี้ไม่น่าที่จะมีคนอ่านแค่ 250 คน ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้คนที่เขียนนิยายแนวเกมลองอ่าน เผื่อจะมีประโยชน์ต่อการวางโครงเรื่องของตัวเองมากยิ่งขึ้น วันนี้ฝากไว้แค่นี้ สวัสดีครับ

>>166 แฝงปรัชญาดี จูบกันแล้วทุกอย่างก็ดับวูบไป จบเหมือนเมะเก่ามากเรื่องนึงที้กูเคยอ่าน งานพวกนี้เลือกผู้อ่าน ถ้าเข้าไม่ถึงก็จะพูดว่าเหี้ยไรวะเนี่ย แล้วก็ปิดเลย แต่ถ้าเข้าถึงอะไรที่แฝงอยู่ได้ ก็จะเจออะไรดีๆ

>>162 มึงพูดซะกูน้ำตาจะไหลเลย

>>162 อ่านแล้วไม่รู้จะสงสารหรือสมเพชดี ถ้ามันจะขนาดนี้มึงเขียนแล้วเก็บไว้อ่านเองแบบไม่ต้องลงเน็ตดีไหม เวลาสงสำนักพิมพ์เขาจะเช็คนะว่าเรื่องนี้เป็นไง ยอดวิวยอดเม้นเท่าไหร่ ถ้าบอกว่าไม่เคยเอาลงเน็ตภาษีจะดีกว่าลงแต่ไม่มีคนอ่านนะมึง

>>170 อันนี้แนะนำแบบหวังดีนะ เวลาส่งต้นฉบับก็แนบกันไปเป็นปกติจริงๆ ว่าเรื่องนี้เคยเอาไปลงที่ไหนบ้าง บก. ก็จะตามดูว่าแฟนคลับเยอะไหม อะไรยังไง ถ้านิยายโอเค แฟนคลับพอมี โอกาสผ่านมันก็ง่ายขึ้น กลับกัน ถ้าแทบไม่มีแฟนคลับและเนื้อเรื่องไม่ได้ปังมากๆ สู้เอานิยายระดับเดียวกันที่ไม่เคยเผยแพร่ที่ไหนมาก่อนไปจะดีกว่า เขาพิจารณากันแบบนี้ด้วย บอกไว้เป็นความรู้นะ

แล้วนี่มียอดมนุษย์โผล่มาจากไหนอีกเนี่ย เลิกเถอะนะไอ้แบบที่ตั้งชื่อเสร่อๆแล้วต้องลงท้ายประโยคด้วยชื่อตัวเองทุกเม้น ไม่คูลว่ะ

>>171 มึงอย่าไปตกหลุมพรางมันดิ อีนี่มันนักล่อตีน เถียงกับมันไปมู้ก็เน่าซะเปล่าๆ พวกกูเมินมันมา 2-3 โพสแล้วข้างบน ตอนนี้มันคงกำลังหาทางกวนตีนอยู่ มันหิวอยากโดนฟีดใจจะขาด ส่วนมึงจะตัดสินใจยังไง ก็แล้วแต่มึง สำหรับกูตอนนี้กำลังหานิยายสับอยู่ว่ะ อยากถกเพิ่มกับให้ตัวอย่างนิยายที่เปิดเรื่องมาแบบแปลกๆ มั่ง เอาให้มันหลุดพ้นพล็อตคลิเช่ห่วยๆ ไปบ้าง เบื่อพวก ว้ายยย สายแล้วๆ วิ่งชนสบตาปริ๊งๆ ละ

>>173 อะไรคือนักล่อตีนวะ กูทำอะไรผิดไปกูก็ขอโทษด้วยละกัน

>>174 กูดูผิดว่ะสรุปกูด่ามึงนั่นล่ะเพราะ ID มันอันเดียวกัน อยู่ดีๆ มาด่าคนอื่นไอ้ควายทำไมนั่น กูว่าไอ้ d.p ก็พูดตอบกลับมึงดีๆ นะ ใจเย็นหน่อยดิเฮ้ย

หวัดดีเซฮุนเอง วันนี้มีอะไรมั่งเพื่อนโม่ง?

อากาศก็เย็นทำไมหัวร้อนง่ายจังวะ

>>178 เพราะเป็นงี้ไง เลยไม่ได้อ่านสับซักที

>>177 ไม่นะ ปกติสำนักพิมพ์ดูเรื่องแฟนคลับเป็นอันดับแรกๆ คือถ้านิยายมึงไม่เหี้ยจริงเขาก็รับพิจารณาอะถ้าแฟนคลับเยอะ ยังไงเรื่องยอดขายก็สำคัญ เว้นแต่ว่านิยายของมึงจะอลังการงานสร้างจริง แบบนั้นสำนักพิมพ์ก็อาจลองเสี่ยง ซึ่งดูจากการตอบกระทู้ของมึงแล้วไม่น่าจะมีความสามารถถึงระดับนั้นอะ

>>178 >>181 ป่วยละมึง

>>185 ป่วยทางจิต

>>187 ถ้ามึงเปลี่ยนวิธีการสื่อ ให้มันมีอารยะกว่านี้ มันก็จะน่าคุยด้วยนะ แต่แบบนี้ไม่ไหววะ

>>184 อันนี้โทรลล์หรือไม่รู้จริงๆน่ะ สำนักพิมพ์สนใจงานที่ขายได้พอๆกับงานดีๆนั่นล่ะ เขามีทีมงานเกลาสำนวนกันอยู่ทุกสำนักพิมพ์ ถึงงานมันจะห่วยยังไงแต่ถ้ามีแฟนคลับก็ถือว่าไม่แก่เกินแกง ก็ช่วยเกลาสำนวนกัน ปรับพล็อตกัน ใส่นู่นนิดใส่นี่หน่อยก็พิมพ์ขายได้ เหมือนงานของนักเขียนที่ชอบจัดทอล์กโชว์อะ เขียนห่วยจะตายห่าแต่แฟนคลับเยอะ สำนักพิมพ์ไหนๆก็อยากจะอ้าแขนรับ จับเกลาสำนวนหน่อยก็ขายได้ละ

มึงไม่ต้องไปต่อความยาวมัน เมินไป

>>189 มีคนฉลาดด้วยเว้ย ไอ้เซฮุนมันคงได้เชื้อโง่มาจากแม่กระหรี่ของมันเต็มๆ

ลาก่อยอาปาเช่
>>>/meta/2804/519-521

>>192 มึงคือเซฮุนเหรอ ประมาณว่ามาด่าตัวเองเพื่อให้คนอื่นมองเซฮุนในแง่ที่ดีขึ้น แล้วมองคนที่มาด่าเซฮุนว่าเหี้ยอะไรงี้

คืองงว่ามาด่าแบบนี้มันมีคนเจ็บจริงเหรอวะ มึงด่าแม่กูเป็นกะหรี่โดนมึงเย็ดจนหีบานอะไรก็ได้ คือกูเฉยๆมากอะ แต่กูไม่เข้าใจว่ามันเจ็บยังไง ไหนมึงลองด่ากูบ้างดิ๊ อยากรู้รสชาติว่ะ

อ้าวโดนแบนไปซะและ อยากลองโดนมันด่าดูหน่อย ไม่รู้ว่ามันเจ็บตรงไหน เห็นแล้วรำคาญมากกว่า

>>195 อ่านแรกๆ กูหัวร้อนแทนคนโดนนะ แต่พอมากๆ เข้ากูเอียนว่ะ หมดความขลังกลายเป็นรกหูรกตา

>>194 เซฮุนไม่มีตัวตนนะ พูดอะไรอ่ะ?

>>196 ไม่เคยหัวร้อนว่ะ อ่านนิยาย เขียนนิยายใจต้องนิ่ง

เซฮุนมันเป็น เซเลป หรอ บอกกุเซฮุน นั่น กุเซฮุนนี่

>>199 ไม่ขนาดนั้นนะ

>>199 ไม่ใช่อะ เรื่องมันยาวเล่าไปก็ไม่ได้ประโยชน์ เอาเวลาไปหาสับนิยายยังดีกว่าอีก

>>201 เช้าแล้วเพื่อนโม่ง 30 โพสผ่านไป ไม่มีเหี้ยไรเกี่ยวกับการวิแคะนิยายเหมี๋ยนเดิมมม

>>202 นั่นดิ

เงียบเป็นป่าช้าเลยค่ะ สัส

มีใครสนใจสับนิยายในมู้แนะนำนิยายเด็กดีอันนั้นบ้างมะ

แฮปปี้แลนด์อยู่ใกล้เดอะมอลล์บางกะปิป่ะ คุ้นๆ
https://writer.dek-d.com/happyland7025/story/view.php?id=1529266&track=ws

ฝากไว้เรื่อยๆ ได้เลย จะได้มีรอไว้สับ

>>44 หาย ตอนแรกกูนึกว่าเวลาโดนลบแล้วเลขมันจะถอยหลังสะอีก (นอกเรื่อง)

>>208 หายได้ไงอะ

>>209 ลุงแมวเป่าคอมดับมั้ง

https://writer.dek-d.com/Zeitokung/story/view.php?id=1518446

https://writer.dek-d.com/dragool/story/view.php?id=1543107

https://writer.dek-d.com/VampireAntares/story/view.php?id=1541910

>>209 มันโดนแบน คอมเม้นท์ป่วนเลยโดนลบตาม

>>212 อ่องี้นี่เอง

>>211 เรื่องสุดท้ายมันนิยายของแวมนี่หว่ามึง.........

>>214 ไม่เป็นไรหรอก ถ้ามันเขียนดี ถือซะว่าสร้างสีสันล่ะกัน
ปล.ยังไม่ได้อ่านนะ

>>215 กูเห็นด้วย มันก็เขียนดีพอตัวนะ แต่ตรรกะนี่.. มึงลองไปอ่านละสับมาโพสละกัน กูจะรอดูว่าคิดเหมือนกูมั้ย

ห้องสงบแล้ว

กูอยากจะลองเปิดใจอ่านงานแวมนะแต่เคยอ่านเจอเรื่องเสียวธัญวลัยกับเรื่องที่นางเอกเล่นมุกให้กินเลือดเมนส์ กูก็ขยาดว่ะ เหอๆ

มานั่งรออ่านสับเก็บความรู้ต่อ

>>218 ช่วยไม่ได้ ก็งานเฉพาะทางนี่หว่า ไม่ชอบก็อย่าไปอ่านละกัน เรื่องที่เพื่อนโม่งยกมาคราวนี้เป็นแนวปกติ ลองอ่านดูไม่เสียหาย

ห้องเงียบ เลยอยากลอง ถถถ เราสับไม่เก่ง และเพิ่งอ่านไปแค่สองบท...
จาก https://writer.dek-d.com/VampireAntares/story/view.php?id=1541910
บทนำ
เปิดมามีอธิบายถึงเมืองที่ตัวเอกอยู่ ซึ่งมันเป็น"ใจกลางโลก" อันนี้เราเข้าใจที่เขาสื่อ แต่"ใจกลางโลก"นี่คือที่มีแม็กม่าป๊ะ... ควรเป็นคำว่า"ศูนย์กลาง"จะตรงตามควมมหมายมากกว่า และในย่อหน้าแรกนี้ก็กล่าวถึงปัญหา ความจำเป็น สภาพของโลก/เมือง คือมันควรแทรกอยู่ในเนื้อเรื่องทำให้ผู้อ่านเข้าใจมากกว่าเอามาปะหน้าไว้แล้วในบทต่อ ๆ มาไปเขียนถึงเรื่องรอบนอกอื่น ๆ ที่ไม่มีความเกี่ยวข้องเลยสักนิด
ในย่อหน้าต่อมาก็พูดเรื่องเมืองอีก... เพิ่มเติมคือเอาลักษณะตัวเอกมาปนด้วยทั้งทีาไม่มีความเกี่ยวข้องกับประโยคก่อนหน้าเลยแม้แต่น้อย คือใส่มาทำไมวะ ถถถ
อึก... อึก... แล้วบรรยายว่าเขาดื่มน้ำ คือถ้ารู้อยู่แล้วว่าเป็นเสียงอะไร/ไม่ก่อให้เกิดผลตามมา เราก็ไม่เข้าใจว่าจะใส่เสียงมาให้มันซ้ำซ้อนทำไม
ดื่มน้ำเสร็จก็เรียกขวัญหน้ากระจก แล้วเดินไปที่หน้าต่าง เห็นนักเรียนเตรียมทหารเข้า ระลึกชั่วดีของนักเรียนเตรียมทหาร แล้วก็โมโหต่อยกระจกแตก
อ่านมาถึงตรงนี้ รู้สึกว่าตัวละครอารมณ์ไม่สุดสักอย่าง ตอนแรกเรียกขวัญตัวเองหน้ากระจก พูดถึงเป้าหมาย เราอ่านไปก็ไม่ได้รู้สึกถึงแรงผลักดัน แรงจูงใจอะไรให้ตัวเอกตัวนี้ต้องมายืนตะเบ็งเสียงซ้อมร้องเพลงเพื่อหาเงินจ่ายค่าห้องเอง ต่อมาหันไปเจอนักเรียนเตรียมทหาร แล้วโมโห... โอเค เขาอธิบายบอกเราว่าคนพวกนั้นชั่วแค่ไหน แต่ไม่ได้ทำให้รู้สึกถึงเหตุอะไรให้ต้องไปบรรดาลโทสะใส่กระจกจนมือแหกเลยสักนิด =w=
พอระบายอารมณ์จนได้แผล ตัวเอกก็บ่นกับตัวเองว่าโลกไม่ยุติธรรม รู้สึกอยากเปลี่ยนโลก... หะ ? อยู่ดี ๆ ก็มาไม่ทันตั้งตัว คือทำไมเมิงถึงอยากเปลี่ยนโลกกก อะไรดลใจ อะไรที่ทำให้คุณรู้สึกว่ามันคุ้มที่จะทำ อะไรที่ทำให้คุณรู้สึกทนไม่ได้อย่างถึงที่สุด แค่นักเรียนทหารทำร้ายคนอ่อนแอกว่าเหรอ? เราว่าง่อยไป
บทที่หนึ่ง
อีกแล้วครับท่าน... อธิบายเกี่ยวกับเมืองอีกแล้ว(ว้อย) ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาในตอนซึ่งกล่าวถึงงานประกวดที่ตัวเอกไปเข้าร่วมโดยสิ้นเชิง
ย่อหน้าต่อมา ตัวเอกกำลังจะตื่น ย้อนกลับไปเล่าเรื่องความฝันแบบสั้น ๆ แล้วกลับมาบรรยายว่าเขาตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุก บรรยายซ้ำซ้อน วนไปวนมา
แล้วแม่ก็เรียกเขาไปกินข้าว เขายืนเทียบชุดอยู่ครู่หนึ่ง แม่ก็ตะโกนไล่ขึ้นมาอีกครั้งว่าถ้าผ่านจะให้รางวัล แต่เธอไม่บอกว่ามันเป็นอะไร "ความลับจ๊ะ...ความลับ" จ๊ะอัลไล ... จ้ะเถอะ
ในระหว่างที่ตัวเอกกำลังอาบน้ำ แม่ก็แอบเอาล็อกเก็ตไปใส่ในกระเป๋าเสื้อเขา แล้วพูดกับตัวเองว่าลูกของเธอโด่งดัง พ่อจะตามหาพวกเขาเจอ ตัวเอกได้ยินเข้าเลยกลับไปเอาน้ำราดหัวตัวเองอีกทีแล้วพูดว่า "ไม่จริง" อะไรคือไม่จริง? อะไรทำให้เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องทำให้ได้ ไม่มีหัวไม่มีหาง จู่ ๆ ก็ "ไม่จริง" ขึ้นมาลอย ๆ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาก็ซ้อมร้องเพลง บอกลาแม่แล้วเดินทางไปเข้าร่วมงานประกวดร้องเพลง... ตอนต้นบอกว่าแม่เรียกมากินข้าว แต่พอลูกจะออกไปโดยไม่กินข้าวกลับไม่ได้ว่าอะไรสักคำ? ซ้ำยังให้กำลังใจไปตามปกติ โอเคค่ะ ถถถ
พอได้ยินคำพูดให้กำลังใจของแม่ เขาก็รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมา กลัวทำให้แม่ผิดหวัง โอเค ตรงนี้เคลียร์
ย่อหน้าต่อมาบอกว่าเด็กหนุ่มในชุดคลุมขาวแขนยาวสีฟ้า ซึ่งตอนต้นบอกว่าแขนเสื้อสีเดียวกับนัยน์ตาของตัวเอก และนัยน์ตาของตัวเอกสีน้ำเงินเข้ม งงเลยผม
เขาไปยืนรอรถ หมดเนื้อที่หน้ากระดาษไปหลายย่อหน้าโดยใช่เหตุ พอรถมาถึงก็มีสองสาวเข้ามาเกาะแกะเขา ตรงนี้ชวนให้รู้สึกเกลียดชอบกลแฮะ คำบรรยายดูสัปดนไร้ศิลปะสิ้นดี ถถถถ โอเค เข้าใจว่าบรรยายสาวนมใหญ่ กับสาวโสดสึดฮอต และประเทือง แต่ไอ้ "สาววัยเจริญหน้าอก" "สาวน้ำนม" "ชายที่รักเพศเดียวกัน" นี่มันจะดูเหยียด/ทะลึ่งไปไหม? แล้วไอ้ "สาวโสด" ไปรู้ได้ไงว่าเขาโสดวะ ถถถถ เราเข้าใจว่าต้องการเขียนให้มันดูฮา(?) แต่มันก็ควรดูด้วยว่าเหมาะสมไหม
ต่อ ๆ มาตัวเอกก็โปรยเสน่ห์ไป แบบต้องการบอกให้โลกรู้ว่ากูหล่อ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยบรรยายให้ทราบถึงความหล่อของมันเลย ทั้งที่นี่คือการบรรยายแบบบุรุษที่สาม แบบมุมมองบุคคลภายนอกที่ควรมีรายละเอียดตรงส่วนรูปร่างหน้าตา สภากพแวดล้อมอะไรครบถ้วน
พอขึ้นแสดง ตัวเอกก็โปรยเสน่ห์ใส่ผูชม ส่งสายตา "ปิ้ง ๆ " ปิ้งอะไรวะ หมู ไก่ หรือ หนมปัง? แล้วก็มีสาวทวิรดทลมากรี๊ดสลบ จบ

ต่ออีกนิด
โอเค จบบทนำกับบทหนึ่งไป สรุป
- อารมณ์ การแสดงออกของตัวละครดูโอเวอร์ผิดกับอารมณ์ในเรื่องที่สื่อมามานิดเดียว แทบไม่สื่อออกมาเลย
- เขียนวกวน
- ใช้คำฟุ่มเฟือย และไม่หลากหลาย
- คำผิดมีบ้างประปราย
- เรื่องดูเหมือนเขัยนไปดรื่อย ไม่ได้ทบทวนเลย เขียนเองย้อนแย้งเอง รายละเอียดไม่ครบ
- อะไรที่ควรเน้น ไม่เน้น อะไรที่ไม่ควรเน้นนี่เน้นจัง
- บทบรรยาย ประโยค เว้นผิด ๆ ถูก ๆ ดูมั่ว ๆ ประโยคยาวติดกันเป็นพืดเหมือนปุ่มspace barเสีย

พอ ไม่อาจทำใจอ่านต่อ @-@
อ่านยากขออภัย พิมพ์ในโทรศัพท์ไม่ถนัด

>>222 โธ่ อ่านต่ออีกนิดเถอะ ยังไม่ถึงตอนสาวทวินเทลกรี๊ดจนหัวใจวายตายเลย 55555

อ้าว ตกลงอันนั้นตายจนิงเหรอ นึกว่าแค่เปรียบเปรย

>>221 นี่แวมยังไม่ทิ้งนิสัยเหยียดเพศอีกเหรอ...

ชื่นชมคุณที่อ่านได้ขนาดนี้ กราบเลยค่ะ 5555

>>225 ขอบคุณค่ะ ถถถ

เคยอ่านเรื่องในธัญวลัยของเขาแล้วขยาด(หยะแหยงแสสสส) เห็นเพื่อนโม่งบอกว่าเขียนดีอยู่เลยลองอ่าน ถถถ ฟามรู้สึกเหมือนโดนหลอก

>>226 ใช่มะมึง กูก็ขยาดจากเรื่องนั้น อ่านบทแรกไม่จบก็ปิดเลยแถมสำนวนก็...นะ ขยาดจริงๆ

ฮือ กูว่างเลยกดผ่านๆ เจอตอนสามแม่หนูทวินเทลหัวใจวายตาย แต่ดูคนแม่งไม่ตกใจอะไรกันเล้ย มีการที่พิธีกรปรึกษากันแล้วบอกให้แก้ข่าวว่าตายเองเพราะเป็นโรคอยู่แล้ว พระเอกไม่ผิดด้วย /กุมขมับ คนตายทั้งคน ทำไมบรรยากาศใจเย็นกันอยู่ได้วะเฮ้ย!! อ้อ อีกอย่าง เหมือนจะขึ้นบทด้วยบทบรรยายเมืองทุกบทด้วยสิเอ้า กูล่ะอ่านไปขำไป 555

>>227 โคตร ๆ กูไม่เคยอ่านอะไรเลวขนาดนี้มาก่อน

>>228 เพราะพระเอกเบ้าหน้าดี---

>>228 มึงรู้มั้ยตอนกูอ่านถึงประโยค "ก็ล้มสลบไปตายคาที" คือกูอยู่บนรถไฟฟ้าละกูหยุดขำไม่ได้ ขำก็ขำ อายก็อาย คือมึงจะตายหรือมึงจะสลบก็เอาซักอย่างดิวะ อีกอย่างแค่คนลืมตาขึ้นมาแล้วสบตากับมึง ต่อให้ปลื้มแค่ไหนมันก็ไม่น่าถึงตายแบบนี้ พระเอกแม่งเป็นเมดูซ่ากลับชาติมาเกิดรึไงวะ

กูรู้สึกเหมือนนิยายแวมแม่งเป็นนิยายคัลท์ๆเรื่องหนึ่งอ่ะมึง เอาใจความสาระอะไรไม่ได้ ตรรกะป่วงวิบัติแต่เสือกมีคนกลุ่มหนึ่งอวย อารมณ์หนังคัลท์แบบดึกดำดึ๋ย ผู้หญิงห้าบาปไรงี้

>>232 คัลท์คืออะไรวะ เคยเห็นในเพจการเมือง

คัลท์ มีลักษณะเป็นอุดมคติของผู้สร้าง/กลุ่มผู้เสพเกินไป อาจเป็นไปในทางที่ดีหรือไม่ดีก็ได้

>>233 มาจากหนังคัลท์
https://th.m.wikipedia.org/wiki/ภาพยนตร์เกินวิสัย

https://writer.dek-d.com/soramumei/story/view.php?id=1552115 << มีใครลองสับยัง เดือนเดียวหมื่นกว่าวิว กูดูแล้วท่าทางจะเป็นแนวเด็กๆ ชอบ

>>235 หมายถึงมันสุดโต่งเกินไปอะเหรอ หรือเป็นที่นิยมสุดๆ ในบางกลุ่มงี้ปะ

>>237 ต้องบอกว่ามันสุดโต่งและนิยมในบางกลุ่ม อย่างแวมก็ self-insert เขียนให้ตัวเอง orgasm สุดโต่งเหี้ยๆ แต่มันก็ยังมีคนอ่านของมัน

นิยายแวมนี่ตัวพระเอกออกแนวโคตรหล่อตลอด ทำให้กูเห็นเลยว่าคนเขียนมีความคิดไง หลงตัวเองชัดๆ 555 แล้วก็จะมีสาวๆ มาตามกรี๊ดเสมอ โดยเฉพาะสาวหุ่นสะบึมๆ

>>239 อ่านแล้วแม่ง นิยามของคำว่า "คิโม่ย" ชัดๆ

>>236 ลองอ่านล่ะ อ่านง่าย เคี้ยวสะดวก เนื้อเรื่องslowlife ตลกนิดๆ เหมาะกับเด็ก และนักอ่านสายเคี้ยวง่าย

>>241 ย่อยง่ายนี่เอง

>>239 พูดถึงเรื่องหลงตัวเอง มันเคยไปคุกคามทางเพศเด็กในบอร์ดจนเกือบต้องเข้าซังเตด้วยนะ ช่วงนั้นฮามาก มันแม่งลบคอมเม้นท์บ่อย ด่าเค้าแล้วลบก็มีตลกเหี้ยๆ

>>243 จริงเหรอวะ กูรู้จักแวมเพราะอ่านนิยายมัน แต่เรื่องอื่นนี่ไม่รู้เลยว่ะ

>>244 มึงไม่รู้อะไรซะแล้ว ดราม่าเก่าๆ มันมีเยอะแยะมากมาย แต่ละเรื่องเหี้ยๆ ทั้งนั้น ตอนกูไปเล่นบอร์ดทันช่วงที่มันมีดราม่าลวนลามด้วยคำพูด จนเจอขู่จะฟ้องอนาจาร ไอ้หลับถึงขั้นแต่งกลอนสดไว้อาลัยส่งมันเข้าคุกเลยนะมึง แต่สุดท้ายคดีพลิกเพราะอีหนูคนนั้นเหมือนจะถอนแจ้งความ เหี้ยโคตรตลก มันมีการขู่จะฆ่าตัวตายโพสรูปปืนรัวๆ ด้วยนะไอ้สันดานนี่

>>245 ถ้ามึงอยากรู้อะไรเพิ่ม ไปเปิดประเด็นไว้ที่เนตวอช เดี๋ยวกูตามไปเล่า ที่นี่เอาไว้ถกเนื้อหานิยาย

>>246 เออๆ เดี๋ยวจัดการให้ รอแป้บ

แล้ววันนี้มีสับอะไรมั่งไหม

ทำงานกะดึกไม่มีเหี้ยไรอ่านเลย เดี๋ยวไปอ่านนิยายไอ้แวมแม่งดีแมะ

https://writer.dek-d.com/hellokotori/story/view.php?id=1547491

https://writer.dek-d.com/ilga0079/story/view.php?id=1547125

https://writer.dek-d.com/atithp/story/view.php?id=1535749

https://writer.dek-d.com/kunnate18/story/view.php?id=1540287

https://writer.dek-d.com/Malisza/story/view.php?id=1498891

>>250 มีน่าสนใจหลายเรื่องเลย แต่ช่วงนี้ทีมสับยังไม่ว่างใจเย็นก่อนละกัน

>>250 เรื่องที่ 1 เพลงเปิดเล่นอัตโนมัติ พื้นหลังโคตรตาลาย ไม่อ่าน
เรื่องที่ 2 น่าสนใจ เดี๋ยวจะลองอ่านแบบละเอียด
เรื่องที่ 3 ฟอนต์เละเทะ นิยายบทละคร (มีแต่บทคุยแทบทั้งตอน) ไม่อ่าน
เรื่องที่ 4 ใช้ คะ ค่ะ ค่า ไม่ถูกตั้งแต่ในข้อมูลเบื้องต้น ถ้าไม่มีอะไรให้อ่านจริงๆจะกลับมาอ่าน
เรื่องที่ 5 นิยายเด็กจูนิเบียวแต่ง ไม่อ่าน

เรื่องที่2 โอเคอยู่นะ ถ้าจำไม่ผิดมีคำผิดนิดหน่อย

>>252 กูลองไปอ่านตามที่มึงบอกละ ภาษาดีนะ ผิดน้อยด้วย แต่ไม่รู้ทำไมมันบ่นกับตัวเองเยอะเกินไป อีกอย่างผ่านไป 5 ตอน กูหาความเชื่อมโยงระหว่างบทไม่ค่อยได้เลย การตัดฉากมันข้ามไปข้ามมา ปริศนาของมันก็ยังไม่ดึงดูดเท่าที่ควร คือกูอยากรู้นะ แต่มันไม่ได้ชวนติดตามขนาดนั้น เพราะมันเว้นช่องว่างมากไป กูงงด้วยแหล่ะ จู่ๆ พระเอกดูคลิปแล้วเอาอิฐฟาดหัวคนร้ายนี่คือไร เข้าไปในมิติไซเบอร์ แล้วไปเจอโทรศัพท์ ละค่อยกด ล็อคอินอีกทีรึไง งงมากเลย มันไม่ต่อเนื่องอะเพื่อนโม่ง จากความอยากรู้ว่าเรื่องลึกลับมันคืออะไร เลยกลายเป็นความเซ็ง

จุดสำคัญของการเล่าเรื่องคือ มึงต้องทำให้ผู้อ่านอยากรู้ตอนต่อไป สร้างแรงจูงใจอะไรก็ได้ให้มันเปิดหน้าต่อไป เพราะถ้าทำแบบนั้นไม่สำเร็จ เป็นกอง บก. ของญี่ปุ่นใหญ่ๆ งานของมึงมีสิทธิ์ปลิวลงตะกร้าตั้งแต่หน้า 2 หมายถึงอ่านปกแล้วยังไงก็ต้องมีอะไรดึงดูดให้เข้าไปอ่าน แต่พอถึงหน้า 2 แล้วมันเฉยๆ งั้นๆ เค้าก็ไม่สนไง เรื่องนี้มีการวางปมให้สงสัยอยู่ก็จริง แต่การตัดฉากแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยทำลายอารมณ์นั้นวะ อ่านตอนท้ายๆ ก็มีอะไรหวือหวาอยู่บ้าง แต่ทำให้กูอยากอ่านต่อไปไม่ได้ เพราะมีคำถามค้างมาตั้งแต่ต้นเรื่องที่กูคิดแล้วมันไม่สมเหตุสมผล กูก็เลยตัดสินใจเท

ขอชม 2 ข้อ ตรงที่คำผิดน้อย และความยาวต่อตอนไม่สั้นเกินไป

ให้คะแนนแบบปรานีสุดๆ เอาไป 5 โม่งพอ หวังว่าจะไปปรับปรุงความเชื่อมโยงให้ดีขึ้นนะ