จิดาภาสะดุ้งตื่นจากฝันด้วยอาการหวาดผวา เสียงของบรรพตผู้เป็นสามียังคงก้องอยู่ในหูไม่ว่าตอนหลับหรือตอนตื่น ถ้อยคำก่นด่าถึงความไม่เอาไหนที่เขาย้ำบอกนั้นคอยหลอกหลอนเธออยู่เสมอ เขาไม่ต้องการเธอ...เพราะเธอไร้ค่า นั่นก็สาสมแล้วกับที่เขาจากเธอไปหาผู้หญิงคนใหม่ ที่สวยกว่า เก่งกว่า...
หญิงสาวสูดลมหายใจลึกเข้าปอด พยายามหวนนึกถึงความเป็นจริงในปัจจุบัน ตอนนี้เธอเป็นคนใหม่แล้ว ไม่ใช่จิดาภาคนไม่เอาไหนที่ไม่รู้จักแต่งเนื้อแต่งตัว ไม่ใช่จิดาภาที่เพียงเห็นก็ชวนสังเวชด้วยความหดหู่...ตอนนี้เธอกลายเป็นสาวสวยเก๋ ใบหน้าสดใสด้วยรอยยิ้ม ลบเลือนภาพเธอคนเก่าออกไปจนหมดสิ้น
จิดาภาเหลือบมองขวดโหลแก้วบนชั้นวางของตรงข้ามกับเตียง ทุกครั้งที่เรื่องราวในอดีตหลอกหลอนเธอจะจ้องมองมันเพื่อเรียกกำลังใจกลับคืนมา เพียงไม่นานรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง
ไม่มีคำด่าทอจากบรรพต...ผู้กลายเป็นอดีตสามีของเธออีกต่อไปแล้ว
เขาไม่สามารถเอื้อนเอ่ยวาจาทำร้ายเธอได้อีกต่อไป...
ใช่...
เพราะเธอเป็นคนตัดศีรษะของเขาแล้วยัดใส่โหลแก้วนั้นด้วยมือของตนเอง!