หากตอนนั้นแม่ไม่ถูกเก็บไปก่อนก็คงจะเป็นแบบนี้
น่าเศร้าที่อีรีไม่รู้สึกพอใจเลยสักนิดเมื่อเห็นเขาตกอยู่ในสภาพเดียวกับแม่ ความโกรธเกลียดยังคงอยู่ น้ำหนักของมันแทบจะโถมทับเธอให้ตกลงไปในกล่องไม้ แต่จะให้เธอตายพร้อมเขาน่ะหรือ ไม่มีทาง !
เมื่อแมลงเริ่มวางไข่อีกครั้งในเนื้อเน่าชิ้นสุดท้าย ซากก็หยุดเคลื่อนไหว หนูบางตัวเริ่มแวะมาสำรวจชีวิตของอีรี เธอสัญญาว่าพวกมันจะได้กินอย่างอิ่มหนำ เฉือนเนื้อต้นขาโยนให้แทนมัดจำ ก่อนสาวบ่วงเชือกขึ้นมาคล้องคอ
มืออีรีกระตุกวูบหนึ่งที่เผลอมองดูโครงกระดูกก้นกล่อง เธออาจเก็บมันออกก่อนค่อยจัดการกับตัวเอง ความคิดที่ว่าซากของตนอาจเกลือกกลั้วอยู่กับชิ้นส่วนของเขาเกินกว่าจะรับได้ เธอจึงถอดบ่วงอันหนักอึ้งออก คลานลงไปลากซากให้พ้นจากกล่องอย่างทุลักทุเล ตอนยังมีชีวิตอยู่เธอผลักเขาไม่เทือนเลยด้วยซ้ำ ดูตอนนี้สิ อีรีที่ใกล้ตายถึงขนาดจับเขาไปวางตรงไหนก็ได้
ซากพ่อกับแม่รวมกันหนักน้อยกว่าบาปของเธอเสียอีก
อีรีเงยหน้ามองบ่วงที่กำลังแกว่งน้อย ๆ ราวกับเชิญชวน เธอเหนื่อยเกินกว่าจะปีนขึ้นไปหามันแล้วตอนนี้ บางทีเธออาจไม่ต้องพึ่งมัน กระนั้นก็ไม่อยากให้ซากตัวเองออกไปเพ่นพ่านแล้วจบลงในคูน้ำ เด็กหญิงจึงเค้นแรงเฮือกสุดท้ายกระเสือกกระสนกลับขึ้นบันได และขณะกำลังพักอยู่บนขั้นที่สาม เสียงใครบางคนก็ดังขึ้น
“มีอะไรให้ช่วยอีกไหม”
แต่ประสาทหูเธอเสียไปแล้ว และดวงตาก็กำลังจะบอดเพราะความมืด หลังจากหายเหนื่อย อีรีก็เริ่มปีนต่อไป