(นิยายแปล) Gods King Warrior Conqueror Heaven อภินิหารเคล็ดวิชาเทพเจ้าราชันย์นักรบเย้ยจอมสวรรค์
ตอนที่ 4 ควันราคะ (NC 20++)
เตง เตง เตง เสียงเพลงดังขึ้นในตอนที่เซวี่ยอวี่เซวียนกำลังกินข้าวอยู่ เซวี่ยอวี่เซวียนเงยน่าขึ้นมา พบกับหญิงสาวสวย น่าตาดี ผิวขาวผมยาวสีดำกำลังนั่งดีดพิน คนในร้านก็หันไปมองที่ผู้หญิงคนนั้นกันหมด
"นั้นคือนางงามไร้กระดูกไงละ" เจ้าของร้านพูด "ท่านดู นางเริ่มบันเรงเพลงแร้ว"
คนในร้านต่างก็หรงไหรในเสียงพินของนางงามไร้กระดูกจนไม่มีใครพุดจา แม้แต่เซวี่ยอวี่เซวียนเองก็ยังเคริ้มไปกับเสียงเพลงนั่น เตง เตง เตง นางงามไร้กระดูกยังคงก้มน่าบันเรงต่อไป เมื่อเพลงจบลง คนทั้งร้านก็ปลบมือให้ นางงามไร้กระดูกจึงค่อยลุกขึ้นยิ้มรับคำชม
เซวี่ยวอวี่เซวียนเองก็ปลบมือดังมากเพราะชอบ จนนางงามไร้กระดูกต้องหันน่ามาหาก้นเสียง พอตาของทั้งสองคนซบกัน ตึกตักๆๆๆ หัวใจของนางงามไร้กระดูกก็เต้นเร็วขึ้นทันที
นางไม่เคยเห็นใครหน้าตาหล่อเหราขนาดนี้มาก่อน แหมจะเคยเจอผู้ชายมามากก็ตาม แต่เซวี่ยอวี่เซวียนก็ยังไม่รู้เรื่องนี่ เพราะมันไม่เคยมีแฟนมาก่อนนั้นเอง
ตูมมมม ประตูร้านถูกถีบเปิด "ฮ่าๆๆๆๆ นางงามไร้กระดูก นึกรึว่าจะหนีข้าพ้น" คนผู้นั้นพูด "เจ้ายอมเป็นอนุภรยาข้าโดยดีเถอะ"
คนพวกนั้นมากันห้าหกคน หน้าตาดุร้ายแต่สวมเสื้อผ้าหรูหลาแพงๆ นางงามไร้กระดูกเห็นคนพวกนั้นก็ต้องน่าสีด พูดว่า "ข้าไม่ได้รักท่าน ท่านกับไปสะเถอะ"
คนผู้นั้นหัวเราะอีก "ไป่ถิงโหย่วคนสวย รองเจอนี่สะก่อน แร้วจะไม่ปติเสิฐข้าอีกเรย"
คนผู้นั้นคว้างของบางอย่างออกมาจากในเสื้อ ตูมมมม ฟู่วววว วาบบบ เกิดควันขึ้นเต็มร้านเหลาสุรา "โอ้ยๆๆ ทุกท่านอย่าได้ก่อนเรื่องกันในร้าน" เจ้าของร้านพยามห้ามแต่ไม่มีใครฟัง ทุกคนร้องโวยวาย พยามกุดจมูกไม่ให้ควันเข้า
ในตอนที่คนอื่นกำลังลมควัน เซวี่ยอวี่เซวียนกับไม่รู้สึกถึงควันนั้นเรยแม้แต่หน่อยเดียว เขามองซ้ายขวา เห็นคนร้ายกลุ่มนั่นกำลังใช้กำลังรากตัวนางงามไร้กระดูกไป เซวี่ยอวี่เซวียนรู้ศึกโกรตมาก ชิ้งงงง เขาชักกะบี่ออกมาจากฟัก ฉับๆๆๆๆ "โอ้ยนี่มันอะไรกัน" คนร้ายร้องพร้อมล้มลงตายจนหมด
เซวี่ยอวี่เซวียนอุ้มนางงามไร้กระดูกขึ้นมา "ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม" "ไม่เจ็บคะ" "ดีแร้ว งั้นเดี๋ยวเราหลบควันไปหลังร้านนะ" "คะ"
เซวี่ยอวี่เซวียนอุ้มนางงามไร้กระดูกไปที่หลังร้าน คนทั้งสองอยู่ด้วยกันตามลำพัง นางงามไร้กระดูกก็พูดขึ้น "ขอบคุณนะค่ะที่ท่านผู้กล้ามาช่วย ไม่อย่างนั้นข้าจะต้องเสียพรมมาจันทร์ไปแน่ๆ" "ไม่เป็นไร ยินดีคับ" เซวี่ยอวี่เซวียนตอบแล้วเห็นว่านางหายใจหอบ "เป็นอะไรไป"
"นั่นต้องเป็นควันราคะแน่ๆ" นางงามไร้กระดูกตอบพร้อมถอดเสื้อผ้าออก "ท่านผู้กล้าช่วยข้าด้่วย"
เซวี่ยอวี่เซวียนตกใจมาก "จะให้ข้าช่วยยังไง ไม่ได้ๆ ถ้าให้ข้าทำแบบนี้ก็เป็นคนเลวซิ"
นางงามไร้กระดูกเผยสีน่าตัดพ่อ "ข้าเห็นน่าท่านแล้ว เกิดหลงรักขึ้น และท่านยังมีบุณคุณช่วยเหลือข้าอีก ข้าจึงขอมอบชีวิตนี่ให้แก่ท่าน"
เซวี่ยอวี่เซวียนได้ยินนางพูดแบบนั้นก็ไม่กล้าขัดอีก จึงได้ถอดเสื้อผ้าออก เอาแก่นกายของตนเสียบเข้าไปในดอกไม้สวรรค์ของอีกฝ่าย "อู้วๆๆๆ ดีจัง" นางงามไร้กระดูกร้องออกมาเป็นอย่างสุก "ข้าขอมอบชีวิตนี้ให้แก่ท่านแร้ว"
เซวี่ยอวี่เซวียนช่วยให้นางถึงสวรรค์ไปได้ยี่สิบลอบ ทั้งสองคนนอนกอดก่ายกัน เซวี่ยอวี่เซวียนกล่าวว่า "ข้ารักท่านนัก อยากจะอยู่รวมกับท่านจนแก่เท่า"
นางงามไร้กระดูกฟังแล้วเคริบเคริ้ม ก่อนที่ร่างจะสะเทิ้นออกมา "ไม่ได้" นางพูด "มีคนชั่วร้ายมากมายที่อยากได้ตัวข้า คงมีแต่หุบเขาเซียนสวรรค์เท่านั่นที่จะหนีพ้น"
"หุบเขาเซียนสวรรค์อย่างนั้นรึ นั่นเป็นที่ใด" เซวี่ยอวี่เซวียนถาม "หุบเขาเซียนสวรรค์ร้อมรอบไปด้วยภูเขาสูง ต้องมีวิชาตัวเบาระดับเซียนสวรรค์ราชันย์พระเจ้าเท่านั้นจึงจะข้ามเขาไปถึงได้" นางงามไร้กระดูกตอบ "อะไรกันง่ายนิดเดียว ข้าจะไปฝึกพลังแล้วมาพาท่านไปยังที่นั้น" เซวี่ยอวี่เซวียนหัวเราะ
นางงามไร้กระดูกตาเป็นปะกาย วาดฟันถึงชีวิตอันสงบสุขในหุบเขา "ข้าจะรอท่าน" นางพูดขณะรีบสวมเสื้อผ้า "ท่านผู้กล้า นับแต่นี่ไม่ว่าข้าอยู่ไหน ไป่ถิงโหย่วผู้นี่ยอมเป็นของท่านเสมอ"