แฮปปี้นิวเยียร์ 2018 ลองตัดส่วนหนึ่งจากนิยายที่แอบเขียนมาให้ลองอ่านดู ไม่แน่ใจว่าจะเข้าใจรึเปล่านะ
---
อลิสาช่วยหาวิธีให้พวกเขาได้เองตอนเวลาประมาณเกือบสี่ทุ่ม เกินครึ่งหนึ่งของเจ้าหน้าที่ในกองพากันกลับบ้านกันไปแล้ว หญิงสาวพาร่างที่แดงไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ตรงไปยังห้องน้ำ อาเจียนเอาของในกระเพาะลงไปในชักโครก ก่อนที่จะเดินโซเซออกมาหากวินทร์ที่ยืนล้างมืออยู่ที่อ่างด้านหน้า
“อ้าวว่าไง” ชายหนุ่มทำทีเป็นเพิ่งมองเห็นคู่หูเดินออกมาจากห้องน้ำ “น้ำเปล่าอร่อยไหม”
คำพูดนั้นทำให้เขาถูกหญิงสาวเอากระเป๋าหวดใส่ดังพลั่ก อลิสาทำท่าว่าจะพูดอะไรออกมา แต่ก็เหมือนจะสำลักคำพูดนั้นอยู่ในคอ ร้อนจนกวินทร์ต้องช่วยประคองหล่อนกลับเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อลูบหลังให้อาเจียนเอาของที่เหลือออกมา
“ฉันจะทำยังไงดี” อลิสาร้อง ทรวงอกขยับขึ้นลงขณะที่หอบหายใจ “ฉันจะทำยังไงดี พี่อาร์ต้องไม่ชอบใจแน่ ๆ ”
“ก็ช่วยไม่ได้นี่” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา “นอนพักอยู่ในนี้สักงีบไหม เผื่อว่าจะดีขึ้น”
“ขืนทำงั้นฉันคงได้นอนอยู่ในนี้ยันสว่างแหละ” คู่หูของเขาครวญคราง “ไม่น่าเลย ฉันว่าจะกินแค่แก้วเดียว”
“เธอบอกว่าจะไม่กินเลยแม้แต่หยดเดียวต่างหาก”
“ก็ฉันโดนบังคับนี่ เลยคิดว่าจะกินแค่แก้วเดียว แถมผสมน้ำหวานด้วย”
“นั่นล่ะตัวดีเลย ไม่เคยเห็นใครจบได้ที่แก้วเดียวสักคน”
“เพราะนายคนเดียวเลยเห็นไหม สุดท้ายก็ไม่ได้เรื่องอะไร แถมยังเมาอีก”
กวินทร์ยิ้มน้อย ๆ ออกมา ไม่ถือสากับอาการพาลของอีกฝ่าย “เลือกเอา อย่างไหนแฟนเธอจะโอเคกว่ากัน หนึ่ง กลับไปในสภาพนี้ สอง โทรไปบอกว่าจะค้างบ้านเพื่อน แล้วไปนอนที่คอนโดฉัน”
“ฉันต้องกลับห้องสิ ไม่งั้น...” เสียงครวญครางของอลิสาฟังดูน่าเวทนา “โอ๊ย มีวิธีไหนที่จะทำให้หายเมาได้บ้างเนี่ย”
“สรุปว่าแฟนเธออยากแค่ให้เธอกลับบ้านอย่างปลอดภัย หรือไม่อยากให้เธอเมากลับไป”
“พี่อาร์เขาไม่ชอบผู้หญิงกินเหล้า” ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ทำให้หญิงสาวเปิดปากเล่าเรื่องส่วนตัวออกมา “เขาบอกว่าผู้หญิงกินเหล้าคือผู้หญิงขายตัว ตอนไปฉลองคราวก่อนก็ทีนึงแล้ว โอ๊ย...”
“ฉันไม่เข้าใจ” คู่หูของเธอขมวดคิ้ว “ไม่ให้ดื่ม แต่สูบบุหรี่ได้เนี่ยนะ”
“นั่นยิ่งแล้วใหญ่เลย ฉันถึงต้องแอบสูบยังไงล่ะยะ ในกระเป๋าฉันมีช่องลับไว้เพื่อซ่อนบุหรี่โดยเฉพาะเลยรู้ไหม”
“เขาค้นกระเป๋าเธอด้วยเหรอ”
“ก็ดูบ้างบางที ฉันก็ดูของพี่เขาบ้างเหมือนกัน”
“โรคประสาทจริง ๆ ” คิ้วของกวินทร์ขมวดเป็นปม “ถึงว่าสิว่าทำไมเธอถึงไม่รู้จักคำว่าเรื่องส่วนตัว”
“เออ ด่าเลย จะด่ายังไงก็ด่าเลย จะด่าว่าแรดว่าร่านก็ได้” คำพูดของอลิสาฟังดูรุนแรงขึ้นเมื่อสติของเธอเหลือน้อยลง “แต่ช่วยฉันที ช่วยฉันด้วย อย่าให้พี่อาร์...”
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ฟังคำพูดของคู่หูไม่เข้าใจอีก อลิสาได้แต่ส่งเสียงงึมงำ ทำตาปรือ เกือบจะฟุบหน้าลงไปกับอาจมในโถหากกวินทร์ไม่ได้ยื่นมือมารับไว้ทัน เขาถอนหายใจยาวขณะดึงร่างของหญิงสาวเข้ามาในอ้อมอกก่อนกดต่อสายโทรศัพท์ “ฮัลโหล แกช่วยแอบไปบอกพี่ฉัตรทีว่าพวกเราจะกลับแล้ว”
“พวกเรา” เสียงจงเจตน์ทวนคำลอดผ่านมาทางลำโพง “หมายถึงแค่กันกับแก หรือ... อ้อ เข้าใจล่ะ นี่แกอยู่ไหน”
“ห้องน้ำหญิง”
“วิตถาร เข้าไปทำอะไรในห้องน้ำหญิงวะ”
“ขี้เกียจอธิบายว่ะ เจอกันหน้าร้านก็แล้วกัน เรียกแท็กซี่ด้วย ด่วนที่สุด”