เจ้าหญิงรู้สึกตกใจเป็นอย่างมากที่น้องชายของตนโผล่เข้ามาอย่างกะทันหันเช่นนี้ นางพยายามจะผุดลุกขึ้น แต่ก็ถูกมือใหญ่ที่โอบรอบเอวรั้งเอาไว้
“นายขึ้นมามีธุระอะไร” น้ำเสียงของโอมฟังดูไม่สบอารมณ์ “แล้วพวกทหารยามหายหัวไปไหนหมด ทำไมถึงปล่อยให้เข้ามาเงียบๆ ได้”
“ทหารยามพวกนั้นเป็นตัวอะไรถึงคิดจะขวางทางข้า” เทลาเรนเซ่กล่าวอย่างโอหัง “ข้ามาตามพี่สาวของข้าไปร่วมโต๊ะอาหารเช้า คลายมือโสโครกของเจ้าออกได้แล้ว”
“พี่สาวของนายก็กำลังกินข้าวเช้าอยู่นี่ไง” โอมโต้ตอบอย่างไม่กลัวเกรง “ไหนว่าเป็นผู้ดีมีมารยาทกัน ทำไมถึงได้ทรามขนาดมาขัดจังหวะคู่รักข้าวใหม่ปลามันแบบนี้”
“นี่เจ้า” เจ้าชายหนุ่มถลึงตาใส่อย่างเดือดดาล มือข้างถนัดเลื่อนไปจับด้ามดาบที่ข้างเอว “คนต่ำช้า คุกเข่าขอโทษข้าเดี๋ยวนี้”
อันที่จริงแล้วโอมก็ไม่ได้คิดอยากจะรับประทานอาหารกับเจ้าหญิงเพียงลำพังในเชิงชู้สาว เพียงแค่ต้องการสนทนาถึงเสด็จพ่อของนางเท่านั้น หากแม้เจ้าชายผู้นี้ขึ้นมาเชิญนางลงไปดีๆ เขาก็พร้อมที่จะยอมยกโทษให้กับเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านมา แต่ในเมื่ออีกฝ่ายมีท่าทีไม่ยอมลดราวาศอกเช่นนี้ ต่อให้เอาช้างมาลาก ชายหนุ่มก็ไม่มีวันปล่อยมือจากหญิงสาวเป็นอันขาด
“พวกเจ้าน่ะ พอกันเสียที”
ดูเหมือนว่าน้ำเสียงของเจ้าหญิงจะมีผลต่อโอมมากกว่าแรงช้างลาก ชายหนุ่มคลายมือออกจากข้างเอวของหญิงสาวที่ก้าวเดินอย่างแช่มช้าตรงไปยังน้องชายที่กำลังทำท่าจะกระชากดาบออกจากฝัก “เราไปกันเถอะ เจ้าอย่าได้มีเรื่องกันที่นี่เลย”
เจ้าชายเทลาเรนเซ่ทำท่าฮึดฮัดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะยอมปล่อยมือจากด้ามดาบตามคำของพี่สาว ก่อนที่จะยอมให้อีกฝ่ายลากแขนเดินออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย ในขณะที่โอมทำได้แต่นั่งมองคนทั้งคู่ก้าวเท้าข้ามธรณีประตูไป
เขาไม่ชอบน้ำเสียงที่เพิ่งได้ยิน มันเป็นเสียงพูดขณะกลั้นน้ำตาของเอมที่เขาเคยได้ยินเมื่อหลายปีก่อน โอมรู้ดีว่าเพื่อนสาวของเขาไม่ใช่คนเจ้าน้ำตา การที่จะบีบให้เธอแสดงด้านที่อ่อนแอออกมาได้นั้นต้องเป็นอะไรที่จี้ใจดำของเธอจริงๆ และทีราเลนเซียเองก็คงเป็นแบบเดียวกัน
ปมของเอมคือการที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท อาจเป็นเพราะเธอหน้าตาดีเกินกว่าใครในกลุ่ม เลยมักถูกตามเอาใจจากชายหนุ่มมากหน้าหลายตาจนอาจทำให้ใครหลายๆ คนอิจฉา ครั้งหนึ่งเอมเคยถูกเพื่อนที่คิดว่าสนิทส่งกรรไกรมาให้เป็นของขวัญวันเกิด หลังจากที่ผู้ชายที่เพื่อนคนนั้นชอบเข้ามาจีบเธอ
โอมมองตามเจ้าหญิงที่กำลังจะหายลับไปจากสายตา ปมของเจ้าหล่อนก็คงไม่พ้นเรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัว กอปรกับภาระหน้าที่ต่างๆ ที่ราชนิกุลอย่างเธอต้องแบกรับเอาไว้ ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ตกลงปลงใจยอมแต่งงานกับเขาตามคำทำนายบ้าๆ เช่นนี้
ดวงตาสีม่วงคู่นั้นเหลือบกลับเข้ามาในห้อง นัยน์ตาของเจ้าหล่อนฉายแววประหลาดออกมาเมื่อประสานสายตาเข้ากับโอมที่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ ก่อนที่เทลาเรนเซ่จะกระตุกแขนพี่สาวให้ก้าวลงบันไดหายลับไป