Fanboi Channel

มู้แม่บ้านนักนินทากับอันอื่น ฝอยแต่นักวาด จะวาดคอมมิคมึงต้องมีโครงเรื่องแบบเขียนนิยายใช่ปะวะ
กุอยากรู้ว่าวงการนักเขียนมีเหี้ยไรนินทามั่ง เหนในพันทิปชอบด่านิ้วกลมกันใครรู้บ้างปะทำไม
รู้แค่ถ้ามืออาชีพนินทากันโม่งแตกแน่นอน แล้วมือสมัครเล่นเขียนนิยายทำเอง เขียนตามเว็บมีเหี้ยไรให้เสือกมั่ง

เออๆ อยากรู้เหมือนกัน กูตามวินทร์อยู่ช่วงนึง แล้วพอไปดูพันทิพย์เฮียแกก็โดนด่าอยู่เหมือนกัน

นินทาเจ๊หลินโหม่ว กะ ลิขิตเหนือเขนย ว่าไปนั่น //ราคาแม่งแพงน้ำหูน้ำตาไหล

เดี๋ยวนี้หลินโหม่วกับลวิตร์นี่เป็นนักเขียนดังไปแล้วเหรอวะ
กูเคยเล่นบอร์ดนักเขียนที่เดียวกับเขาสมัยสิบกว่าปีที่แล้ว
ตอนนี้กลับมามองตัวเองที่ทำงานค้าขายแล้วเศร้า อิจฉาเขาว่ะ

หลินโม่วนี่คนเดียวกับซีเรียใช่ป่ะ คือกูยืมหนังสือศึกจอมขมังเวทย์ของเพื่อนมาอ่าน เออ สนุกดี กูเลยหลังไมค์ไปหาว่าจะปรินท์มั้ย ได้คำตอบว่ายังไม่ถึงเวลาเหมาะสม ฟังคำตอบแล้วรู้สึกว่ายัยคนนี้แม่งต้องอาร์ตตัวแม่แน่นอน

แล้วกูเจอดราม่าเขาในพันทิป ประมาณว่าจ่ายเงินค่านิยายแปลไปแล้วหลายพัน หนังสือรอมาสองปียังไม่ออก คำตอบแม่งก็อินดี้สัสๆ บอกงานยังไม่มีคุณภาพ จึงยังไม่อยากผลิต เอากะเขาสิ

>>2 คนในพันทิปเหมือนแม่งรู้อะไร แต่ไม่พูดแขวะอย่างเดียว
>>4 เจียดเวลาว่างมาเขียนสิเพื่อนโม่ง กูรู้จักแต่ลวิตร์ว่ะ ไม่เคยอ่านงานเขาเพื่อนบอกเฉยๆคงไม่ใช่แนว
>>5 รีปรินท์นี่อยู่ที่ทุน ไม่ออกงานสิเหี้ยศิลปินติสท์ได้แต่นี่มากไปมั้ง ความเป็นมืออาชีพอยู่ไหนวะ

กุเจอประมาณว่ามีคนไปคอมเม้นเร่งเจ๊หลินมั้ง ชีเลยเลิกอัพต่อเลยทีเดียว แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือตอนนี้หนังสือเจ๊แม่มแพงระยับถึงจะพิมพ์เองขายเอง. ม่านม่านนี่รอกันเกือบบๆสี่ปีมั้ง

กุเห็นลดราคาขายอยู่งานหนังสือเล่มละ50 ตรงร้านข้างธนาคารกรุงไทยว่ะ ศึกจอมขมังเวทอ่ะ

สี่ปีนี่กูลืมไปแล้วมั้ง เรื่องนี้มันสนุกสมการรอคอยรึเปล่าวะ

ยืดๆว่ะ -_-

พวกมึงรอนิยายเขาหลายคนเลยนะ แอบอ่านมาติสท์เหี้ยๆแต่แปลเก่งจริงว่ะ
แค่โดนเร่งงานยังเลิกอัพมาเจอมู้โม่งไม่เลิกทำเลยเหรอวะ555

อาจจะดองยาวๆ5ปีก็ได้นะ กูยังไม่ได้จองชุดใหม่ จน

ลวิตร์งานดีนะ กุชอบงานเขา

ถ้าจะเผาขอเรื่องเจ้าสำนักพิมพ์ผีเสื้อหน่อยได้เปล่า เห็นมีอะไรๆอยู่

เอาเลยกุรอความจริงกุอยากเผา pubat ด้วยซ้ำ ;p

ทำไมทู้นี้มาอยู่บอร์ดนี้ครัช
แอนตี้นิ้วกลม นินทาวินทร์ นินทานักเขียน เชิญทู้นี้ https://fanboi.ch/lounge/195/
ถามหานิยายเชิญทู้นี้ https://fanboi.ch/lounge/432/

หน่ามารวมๆที่นี่แหละดีแล้ว

จากกระทู้นั้น กูเห็นคนเกลียดอีนิ้วกลวงเยอะจัง กูดีใจ กูไม่ชอบแม่งกลวงชิบหาย แต่เพื่อนกูชมว่า deep มาก โรแมนติกมาก feel good มากกกก กูอยากอ้วกออกมาเป็นตัวอักษรจัง

กุอ่านงานนิ้วเอียงไม่เข้าใจว่ะ ปราบดาด้วย

ไม่รู้ดิดูนิ้วเอียง แม่งมโนน่าดูเลย

deep พ่อง -______-

งานปราบดากูโอเคนะ แต่งานนิ้วกลมกูไม่

นิ้วกลมมันงานประเภทเวิ่นๆไงสาระมันไม่ค่อยมีหรอกเหมือนเอาขำหล่อๆมาต่อกันสั้น คนอ่านมันก็ชอบแต่ถ้ามึงดูงานมันดีๆไอ้คำหล่อๆแม่งจะชอบขัดแย้งกันกับตัวเองบ่อยๆ

>>19 ตั้งแต่แม่งให้สัมพาษย์ว่านิยามความรักอมตะว่าเหมือนทไวท์ไลท์ กูก็เอาขึ้นแบล็กลิสต์แล้ว

ใครอ่านนิยายจีนบ้างครับ
กูสงสัยว่ากิมย้งมันเป็นเหี้ยไรต้องแก้งานเรื่อยๆ
แล้วที่มันแก้นั่นเลวลงหรือดีขึ้นวะ

ปล นิ้วกลมนี่งานชั้นสวะเลยนะหลังๆ เหมือนหนังสืออะบุคเกือบทุกเล่มนั่นแหละ

โทษที ผมสายโกวเล้ง

กูไม่อ่านนิยายรักกับหนังสือปรัชญาคำคมนำชีวิตอะ ประเภททำหนังสือออกมาเป็นของสะสมกูก็ไม่ซื้อ ทำเป็นพอคเกตบุ๊คน่ารักๆ ข้างในจัดอาร์ตเวิร์คแบบ หน้าละคำสองคำกลางหน้า กุอ่านเอาเนื้อหานี่นาทีเดียวจบมั้ง
พวกอเดย์เลยไม่เคยได้แดกตังจากกู
กูชอบที่เนื้อหาเยอะๆเข้มข้น มีใครแนะนำให้ได้มั่ง

>>25 กูอ่านนะ แต่อ่านของโกวเล้ง ถึงจะไม่ชอบแนวคิดแต่สไตล์เนื้อเรื่องมันล้ำดี

>>27 มึงบอกชื่อนิยายที่มึงชอบมาก่อนสิ แนวไหน
>>28มึงเคยอ่าจับอิดนึ้งปะ กูว่าห่วย มึงว่าไง

หัวข้อเป็นชื่อวงการนิยายไทย แต่ทำไมพวกมึงวกเข้ามาทางนิยายจีนได้วะ
อยากคุยนิยายจีนไปคุยในห้องเล้าจ์สิคะ
วอนนาบีอยากหานิยายอ่าน https://fanboi.ch/lounge/432/
สำนักวิทยายุทธ (นิยายจีน) https://fanboi.ch/lounge/432/

>>30 พูดไม่เพราะเลยนะน้องสาว อยากเป็นหัวหน้าห้องหรอจ๊ะ
เด่วพี่พาไปห้องกามา มามะ

>>31 โม่งใหม่เหรอมึง

>>32 โม่งแม่งมึงหรอ

เขาพยายามเอาพวกหนังสือมาอยู่หมวดนี้ น่ะจะได้ไม่เกะกะ ในเลาท์

>>29 จับอิดนึ้งไม่แน่ใจว่ะ กูลืมๆ ไปเหมือนกันบ้างนะเนี่ย

>>34 อ่าวเรอะ งง นิยายมันไม่เห็นจะ subculture ตรงไหน ตอนเปิดหมวด subculture ทู้นิยายก็ไม่ติดโผย้ายเลยนึกว่าอยู่เล้าก็ถูกแล้ว

ห้อง subculture น่าเปลี่ยนชื่อเป็น gossip หัวแม่งขึ้นนินทากันทุกอัน

พวกมึงมีใครอ่านนิยายณาราป่าว กูไม่เคยอ่าน แต่ไปเจอหนังช่องสามที่ตัวเอกถามอีกฝ่ายว่า "คุณเป็นอะไรรึเปล่า คิมิ" กูก็นึกว่าชื่ออีกนั่น แค่พออีกตัวเรียกดันไม่ได้ชื่อนั้นแฮะ สรุปมันพูดญี่ปุ่นคำไทยคำใช่มั้ย

>>38 กูไม่อ่าน แต่ไปร้านหนังสือทีไร บนปกชื่อคนเขียนปาไปครึ่งปก ชื่อเรื่องเล็กนิดเดียว มีช่วงนึงกูสงสัยมากว่า นิยายเรื่องณารานี่มันคือซีรี่ย์อะไร ทำไมยาวจัง

>>38 ไม่เคยอ่าน แต่เห็นคนอวยเขาเยอะอยู่นะ

ณารากูอ่านเขาได้ประมาณห้าเรื่อง สามเรื่องแรกเป็นเรื่องที่เพิ่งเขียน ดูมีความตั้งใจในการทำงานดี และขยันหาข้อมูล แต่หลังๆมาชีมักจะมโนอย่างเดียวจนคนทำอาชีพนั้นๆออกมาด่าว่าไม่มีแบบนี้หรอกนะ แต่นิยายเขาก็ขายดี มีแต่ฉากเย็ด ไอ้เรื่องรอยฝันที่ฉายทางทีวี จริงๆมีฉากข่มขืนด้วย แต่คงโดนตัดออกเพราะดาราที่เล่นดูไม่เหมาะกับบทแรงๆเลย
ส่วนเรื่องที่ทำให้กูเลิกอ่านงานเขาไปเลยคือเรื่องกลรักเพลียใจที่พระเอกเป็นทูตแล้วต้องหาเมีย เพื่อนมันเลยยุให้ไปหากระหรี่เอามาบังหน้า นางเอกที่แอบชอบพระเอกอยู่ก็บอกเป็นไซด์ไลน์ ก็ไปแต่งงานหลอกๆแล้วไปเมืองนอก ต่อมาพระเอกมันข่มขืนนางเอกมั้ง แล้วก็เย็ดกันมาเรื่อยจนเรื่องมาแตกว่านางเอกเป็นคุณหนู ไม่ใช่กระหรี่นะ พระเอกก็งอนหนีไปที่อื่น สุดท้ายก็ได้กันตามระเบียบ นิยายเขาก็ประมาณนี้ล่ะ

สรุปคือเป็นนิยายเย็ดสื่อรักงี้เรอะ

ก็เย็ดกันทุกเรื่องนั่นล่ะ บางเรื่องมีข่มขืนด้วยของณารา

ดีแล้วที่กูไม่อ่าน

นิยายเย็ดกัน แล้วก็มาทำละครต่อ แม่งเมืองไทยดีเนาะ เมืองพุทธจริงๆ

พยายามสร้างความสมจริงด้วยการมโนเกี่ยวกับวิชาชีพต่างๆ ไปเองด้วย

กุว่านิยายชุดคละคนเขียนแม่มไม่สนุกว่ะ แต่แม่งออกมาเรี่ยราดชิบหาย

อะบุค มึงว่าใครเขียนดีบ้างวะ
กูว่านั่งสำนักมีนิ้วกลมกับทรงกลดยุคแรกๆเลย
นอกนั้นมีแต่ขยะ ไอ้เหี้ยใบพัดนี่ยิ่งขยะ ลาออกครั้งสุดท้ายพ่อมึง

อะบุคกูซื้อแค่ช่วงปี47-48ว่ะ ของทรงกลดตอนนั้นกูซื้อนั่งฝั่งตะวันตื่นยืนฝั่งตะวันตกมาอ่านมั้ง แต่อ่านแล้วก็ไม่ได้อินไร ส่วนนิ้วกลมกูพลิกสองสามหน้าก็วางคืนที่ละ ไม่ใช่แนวกูจริงๆ
คือพักหลังๆกูว่าอะบุคทำตัวอินดี้แบบจงใจมากขึ้น เหมือนเป็นlabelว่ามึงอ่านอะบุคแล้วมึงจะอินดี้ ก็เลยมีวัยรุ่นซื้อเพิ่มขึ้น แต่กูอ่านแล้วแบบเหี้ยไรเนี่ย กูไม่เข้าใจทำไมต้องพยายามคูลขนาดนี้ ที่กูอ่านเข้าใจมีอยู่ไม่กี่คนมั้ง เรียวตะ ต้องการ วิศุทธิ์อะไรงี้ ยิ่งเจนหลังๆกูยิ่งอ่านไม่เข้าใจ ตอนนี้กูหนีมาไต้ฝุ่นแทนละ

ในสายงานกูคนฉลาดเก่งๆจะเขียนของยากๆให้แม้แต่เด็กจบใหม่ยังเข้าใจได้ง่ายๆ
จะมีบางพวกที่พยายามอวดโลกว่ากุเก่ง,กุอินดี้,กุดีพ แหละที่เขียนเรื่องง่ายๆให้คนอื่นอ่านไม่เข้าใจ

ชอบเต๋อนวพล แต่เขาไม่ได้เขียนลงอะบุ๊คอย่างเดียว มีออกกับค่ายอื่นด้วย

ในอะบุ๊คกูชอบภูภู่ที่สุดแล้ว ทรงกลดกูชอบแค่ชื่อหนังสือเขา โปรดอ่านใต้แสงเทียน เพราะผมเขียนใต้แสงดาว

ไปงานหนังสือกุอยากจะวางระเบิดบูทนี้ที่สุดละ
เกะกะโลกชิบหาย

ขอเสริมนิด กูว่าบางทีก็ลักลั่นแปลกๆ เด็กแนวซึ่งมีแนวเป็นของตัวเอง อ่านอะเดย์ให้ชี้นำว่าแนวควรจะเป็นไงอีกที55

ถ้ายุคแรกๆเลยคนอ่านอะเดย์แนวนะเว่ย คือมันแนวอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนอ่าน
แต่ตอนนี้กุว่าอะเดย์มันทำให้คนทั่วไปที่ไม่แนวไม่ติสท์อยากทำตัวให้คนอื่นมองว่าติสท์
เดี๋ยวนี้คนติสท์จริงๆมันหายาก แล้วมันก็ไม่อ่านอะเดย์ด้วย

มีใครอ่านงานมุราคามิบ้างมั้ย คือเพื่อนกูมาอวยว่านอร์วิเจียน วู้ด ดีสุดๆ พวกมึงว่ายังไงบ้าง

กูชอบยุคพินบอล แดนซ์แดนซ์แดนซ์ ไรงี้มากกว่า นอร์เวอเจี้ยนแม่งอีโมไปว่ะ
ว่าแต่ไม่ใช่นิยายไทยคุยได้เหรอวะ

>>55 คนติสท์แม่งอ่านงานแปลเยอรมัน เกท่งเกเท่อ วรรณกรรมไทยใต้ดิน ไรงี้กันหมดละ

เกอเท่ กูหาซื้อแปลไทยไม่ได้

>>56 กูก็ชอบนอร์วีเจี้ยนหวูดนะ เหมาะกับพวกช้ำรักไม่สมหวังมาก่อน
นิยายมุราคามิมันจะมีสองแนว เป็นแบบชีวิตคนสามัญธรรมดาดาษดื่น กับมหัศจรรย์หลุดโลกไปเลย นอร์วีเจี้ยนหวูดเป็นแบบแรก แนวๆ เดียวกันแต่เล่มเล็กกว่าลอง South of the border west of the sun ดู แต่ไม่รู้ว่าหาซื้อยากหรือเปล่า มันออกมานานแล้ว

กูอ่านเกอเท่อแล้วปวดหัวชิบหาย แต่ต้องอ่านเพราะกูเรียน.. อย่างWertherแม่งไม่ทำเหี้ยอะไรนอกจากพรรณนาธรรมชาติกับคร่ำครวญสองอย่างเนี่ย
แวเท่อแบบแปลไทยมีอ.ถนอมนวลแปลแล้ว http://bit.ly/1kzmsOh ไม่รู้ยังหาซื้อได้ไหม ภาษาจะเก่าๆนิด คือเกอเท่อมันก็โบราณไง กูอ่านเยอยังแทบประสาทกิน

อันที่จริงนิยายเยอรมันเดี๋ยวนี้เห็นหลายสนพ.เอามาแปลแล้วนะ ไลต์เฮาส์เอาเรื่องของมิสเตอร์ซอมเมอร์มาแปล วงกลมก็Herr Jensen steight aus ส่วนมากอ่านง่ายแต่ความหมายจะลึก แต่ถ้าอ่านแล้วไม่คิดไรมากมันก็ไม่มีไรลึก เหมือนอ่านชีวิตประจำวันของคนแปลกๆ

อย่างมาริโอกับนักมายากลของโธมัส มันน์ ก็มีอ.อารตีเอามาแปลแล้ว ภาษาดี เนื้อหาก็เยอรมันๆปกติ หรือพิราบ(พัททริค ซึสคินท์)แปลไทยนี่ก็มีสนพ.คบไฟพิมพ์มานานแล้ว ตอนนี้น่าจะหายาก แต่อย่างพิราบนี่กูว่าเป็นหนังสือเยอรมันที่อ่านเข้าใจง่ายนะ คือsymbolมันชัดมาก

>>61 อยากรู้จักมึงจังเลยเพื่อนโม่ง ไม่คิดว่าในนี้จะมีคนอ่านวรรณกรรมยุโรป
เยอรมันกุเคยอ่านแค่เฮสเส คาฟกา แบบแปลไทย
ตอนนี้อยากอ่านเกอเท่กับมานน์ กุซื้อ the magic mountain ฉบับอิงมา แต่เห็นแล้วยังไม่กล้าอ่านเลยว่ะ หนาชิบ

กูเคยอ่านแค่คาฟกาเล่มบางๆเองว่ะ ไม่รู้จะหาแปลไทยเล่มอื่นได้จากไหน ภาษาอังกฤษกูก็ไม่กล้าอ่านสะพรึง

>>61 หมายถึงกูที่ >>60 ใช่ไหมเพื่อนโม่ง..
อันที่จริงกูก็ไม่ได้อ่านวรรณกรรมยุโรปเยอะขนาดนั้น หนึ่งคือกูไม่มีเวลา สองคือส่วนมากที่กูอ่านเพราะต้องเรียน.. ; ; อย่าง Faust ถ้ามันไม่ออกสอบกูก็คงไม่อ่าน5555 แต่กูไม่ได้อ่านลึกมากนะ อย่าง Isolt หรือ Der Räuber ก็แค่ให้จับเนื้อความได้ เพราะเทอมที่แล้วกูเทควรรณกรรมเยอรมันยุคกลาง ที่กูต้องเรียนก็คือยุคนั้นวรรณกรรมเป็นแบบไหน มีเรื่องอะไรบ้าง เนื้อหาเป็นยังไง ใครแต่ง ทำนองนี้
อันที่จริงกูชอบจับตัวภาษาต้นฉบับนะ กูชอบจับอารมณ์ จับภาษาที่ใช้ แต่อ่านแบบนั้นกับภาษานี้คือนานเหี้ยๆกว่าจะจบ กูย๊อม ; ; /หันไปหาหนังสือแปล
นี่มาริโอกับนักมายากลที่กูพูดถึง http://readery.co/book/publisher/sommadhi/9786117196034 เป็นพ็อกเก็ตบุคเล่มเล็กๆ 140หน้า แต่ก็เป็นประวัติมันน์ไป40หน้าแล้วอะนะ..

จะว่าไปกูรู้สึกเหมือนโม่งกูค่อยๆหลุดทีละนิด.. /จับโม่งไว้แน่น /ว่าแต่นี่กระทู้นิยายไทยใช่ไหม /กูขอโทษแต่กูขอเป็นกาฝากแป๊บนึง /คือนิยายฝั่งตะวันตกแม่งคนน้อยมาก..

ไม่เป็นไร กูชอบอ่าน มึงว่าของมึงไปเถอะ

>>63 โม่งท่านนี้มีชื่อว่า จ. ปะครัช สำบัดสำนวนเป๊ะมาก

กูซื้อเฮสเสมาดองไว้สองเล่ม เป็นปีแล้วยังไม่ได้แตะเลย แค่หยิบขึ้นมาก็ทำท่าจะหลับแล้ว

นั่งอ่านพวกมึงด่าอะบุ๊คเพลินๆ ทำไมหลังๆ กูกลับได้ลิสต์หนังน่าอ่านเพียบเลย

ถ้าอะบุ้คเหี้ย แล้วแซลม่อนบุ้คล่ะมึง

>>65 กูไม่ใช่ /หึ ว่าแต่จ.นี่ใครวะ55555
แค่เลียฟตอลสตอยกูยังทำใจอ่านไม่ได้เลย ; ; วอร์แอนด์พีซหนาเป็นเกมออฟโตรนสองเล่มรวมกันเลยแม่งเอ๊ย
วันก่อนเข้าคิโนะแล้วเห็นคนเอา the kitchen boy มาแปลแล้ว อันที่จริงนี่ก็สนุก อ่านไปเรื่อยๆได้ศัพท์รัสเซียติดมาบ้าง แต่ไม่แน่ใจว่าแปลดีไหมนะ
นึกถึงอะบุ๊คหน้านิ้วกลมก็ลอยมา เอาจริงนะ กูว่าถ้าจะอ่านนิ้วกลมนี่อ่านคาลิลยิบรานแทนเถอะ.. ภาษาสวยด้วยได้ฝึกภาษาด้วย

ถ้ากูอย่างแต่งไลท์โนเวลขายบ้าง กูควรติดต่อใครดี...สำนักพิมพ์นิยายทั่วไป หรือลักพิมพ์ที่ชอบพิมพ์ไลท์โนเวลญี่ปุ่นขาย?

แล้วไลท์โนเวลนี่เป็นที่นิยมในไทยหรือเปล่า หรือคนก็ยังนิยมอ่านโนเวลเล่มหนาๆ กันเหมือนเดิม

>>68 จุดร่วมสองสำนักพิมพ์นี้คือหนังสือแพงชิบหาย แซลม่อนหลังๆ เบื่อพวก essay เขียนมาอ่านรอบเดียวจบก็จบเลย บางเล่มไม่ถึงรอบยังอยากด่าเลย

>>70 ยกมาจากกระทู้เก่าๆละกัน
เท่าที่กูเห็นมีไลท์โนเวลของไทยนะ ของสถาพร แต่กูไม่เคยอ่านเนื้อในข้างในไม่รู้เป็นยังไง ..

กูเห็นสถาพรหรือเปล่านะ ที่ทำไลท์โนเวลคนไทยเขียน นอกนั้นกูเห็นแต่LNแปลกับนิยายไทยเล่มใหญ่ๆว่า ไม่ไลท์เบย

ส่วนตัว กูว่านิยายไทยสถาพรกากสัด หรือกูดวงซวยมืออัปมงคลหยิบโดนแต่เรื่องกากๆมาเองวะแม่ง กูอ่านได้ไม่ถึงครึ่งเล่มโคตรเสียดายตังค์

>>63 >>69
ฮือออ กูอยากรู้จักมึงจนกูรู้สึกเศร้าเลยว่ะเพื่อนโม่ง
ในชีวิตกูแทบไม่ได้เจอคนคุยเรื่องหนังสือแบบมึงเลย คือกุเรียนสายวิทยมาตลอดไง
อยากให้มึงได้อ่านตอลสตอยว่ะ ทั้งอันนา ทั้งวอร์แอนพีซ มันคุ้มค่ากับเวลามากเลย
หลังจากกุรุ้จักตอลสตอย กุก็เริ่มหางานยุโรปมาอ่านมากมายและกุก็เริ่มเอาหนังสืออะบุคที่วางเกะกะชั้นไปเผาทิ้ง
ทั้งๆที่เมื่อก่อนกุเคยชอบระดับนึง แต่ตอลสตอยทำให้กุเห็นความกลวงของพวกมัน
เดี๋ยวนี้พอกุไปเดินงานหนังสือ กุจะมองคนเลือกหนังสือนิ้วกลม หรืออะบุคแบบดูถูกสัสๆ

ปล ว่างๆใส่โม่งไปเดินงานหนังสือกันเถอะ

สถาพรนิยายกากจริง มีเรื่องหนึ่งเพื่อนกูชมนักชมหนาโคตรดี งู้นงี้ ให้กูยืมอ่าน อ่านเสร็จกูอยากปาแม่งทิ้งถ้าไม่ติดว่าเป็นของเพื่อน
พระเอกโคตรแกรี่สตู เล่มแรกหนังสือหนาราวๆสามสี่ร้อยหน้า แต่เรื่องไม่เดินเลยสัส 20%คือแนะนำพวกพระเอก อีก80%คือโชว์ความเมพพระเอก พระเอกเก่งดาบ พระเอกทำอาหารเก่งอาจารยังอาย พระเอกไม่อยากเด่นแต่ก็ได้เด่น ใครๆก็รัก สัส บรรยายแม่งก็น้ำท่วมทุ้ง บทสนทนาก็แม่งแข็ง
พอกูไปบ่นกับเพื่อนเพื่อนก็บอกให้อ่านเล่มสองก่อน กูก็อ่านไม่ต่างกะเล่มแรกเลยสัส เป็นหนังสือที่แม่งอัดแน่นด้วยการโชว์เมพพระเอกตัวละครอื่นกากสัสหมา กูไม่รู้แม่งความสนุกมันอยู่ตรงไหนทำไมเพื่อนกูบูชานัก ดีที่ตอนนั้นเล่มสามยังไม่ออกไม่งั้นเพื่อนกูต้องเอามาให้กูอ่านอีกแน่เลย

>>75 กูก็เรียนสายวิทย์ แต่ได้มาอ่านตอลสตอยเพราะตัวโกงในเรื่องไซโคเมทเรอร์มันอ่าน Crime and Punishment กูเลยไปหามาอ่านบ้าง

แล้วปกติโม่งๆ พวกมึงชอบอ่านนิยายแล้วอะไรกัน ระหว่าง
- แฟนตาซีสายบู๊ อัศวิน อาณาจักร เจ้าหญิง จอมมาร มังกร
- เลิฟดราม่า สู้ชีวิต แย่งผัว พล้อตละครไทย
- เลิฟคอมมีดี้ ง้องแง้ง พ่อแง่แม่งอน หวานๆ ซึ้งๆ
- ไซไฟ วิทย์จ๋า ตะลุยดาว ย้อนเวลา กู้จักรวาล
- อีโรติก อึ้บกัน เอากัน 50shades of gray
- ฮาเร็มการ์ตูนญี่ปุ่น แนวรั้วโรงเรียน ตัวละครหญิงเยอะ เซอร์วิส พี่จ๋า
- อื่นๆ กูนึกไม่ออก

เฮสเสโคตรสนุกนะเว้ย มึงอย่าไปจับเกมลูกแก้วก็พอ อย่างอื่นจับไปเหอะ ถ้าชอบจิ้นวายอ่านเดเมี่ยนก็ได้

ชอบไซไฟ สมัยก่อนต้องขอตังค์ที่บ้านไปซื้อ พอมีเงินซื้อเองเสือกไม่มีจะให้อ่าน
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ซื้อนิยายแล้วว่ะ ไปลงกับพวก การเมือง ประวัติศาสตร์ สารคดีแทน
ไลท์โนเวลไม่นับสินะ

>>75 งานหนังสือหาตัวกูง่ายมาก ลองมองหาคนที่ไปนั่งยองๆค้นหนังสืออังกฤษมือสองอยู่นานๆ นั่นแหละ กูเอง..
จริงๆกูก็เกือบต่อสายวิทย์แล้ว แต่กูอยากเรียนภาษา กูชอบภาษา เลยมาสายศิลป์ /คิดผิดไหม /นิดนึง..

อาจเพราะตอนเด็กๆกูชอบอ่านงานของโรอัลด์ดาห์ลด้วยมั้ง กูเลยติดพวกหนังสือจากฝั่งนี้ แต่หนังสือญี่ปุ่นงานแปลอ.ผุสดีก็ชอบนะ ; ; คือวัยเด็กกูโตขึ้นมาจากหนังสือสนพ.ผีเสื้อล้วนๆเลย5555
พอม.ปลายมีเรียนวรรณกรรมอเมริกันเลยได้อ่านพวกเรื่องเล่าเนทีฟที่มันเป็นโคโยตี้สู้กับวาฬ ผู้หญิงที่ตกลงมาจากฟ้าแล้วสร้างโลก แล้วเริ่มอ่านพวกเอเมอร์สัน ตอโร ฟอล์คเนอร์ โป อะไรงี้ต่อ
ตอโรเหมือนจะอ่าน Walden แค่ the Pond in Winter เพ้อเจ้อๆชื่นชมธรรมชาติ /กูโดนตอโรลุกจากหลุมมาชก พอเข้ายุคเฮอเร่อก็มีอ่าน A Rose for Emily ของฟอล์คเนอร์ ส่วนโปจำไม่ได้ว่าอ่านอะไรบ้าง น่าจะแมว เพนดูลัม ไอ้เรื่องที่มันแงะฟัน ส่วนบ้านอัชเชอร์เปิดอ่านแค่ผ่านๆ

เออ พวกฝั่งเมกานี่ชอบ John Steinbeck นะ กูเคยอ่านแค่ Of Mice and Men แต่ชอบมาก ชอบเหี้ยๆ ; ; ตอนค้นหนังสือมือสองเจอขายอยู่เล่มบางๆสิบบาทนี่แทบร้องไห้ปิติ ; ;;;; Grape of Wrath นี่ดีไหม จะได้ค้นๆมาอ่านสักที
ส่วนพวกงานดีๆที่อ่านแล้วปวดตับก็มี แบบ the Crucible อ่านแล้วกูอยากเอาน้ำมันราดเผาแม่งทั้งหมู่บ้าน TT
เชคสเปียร์นี่ก็ยังไม่มีเวลาอ่าน เพิ่งอ่านไปแค่แมคเบธ(แน่นอน เพราะออกสอบ..) ขนาดออสการ์ไวล์ด กูวางดอเรียนเกรย์ไว้บนชั้นนานแล้วยังไม่ได้อ่านสักที ฮือ

Grape of Wrath นี่บัดซบมาก คือไม่ใช่ไม่ดีนะ แต่แม่งรันทดเหี้ยๆ กูต้องเลิกอ่านกลางคันเพราะทนความบัดซบไม่ได้ นี่ขนาดมีภูมิต้านทานจาก Of Mice and Men แล้วนะ

ปล. ของป๋า Oscar กูชอบนิทานของแกมากกว่า อ่านแล้วสะเทือน ฮือ...

>>77 กูจำผิดนี่หว่า Crime and Punishment มันของดอสโตเยฟสกี้ แต่ก็เป็นจุดเริ่มให้ไปหาตอลสตอยมาอ่านหละ
จากนั้นก็มาอ่านพวก กามูส์, คาฟกา รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง ตอนหลังๆ ไม่ค่อยมีเวลาเลยเพลาๆ พวกนิยาย เปลี่ยนมาอ่านพวก non-fiction เยอะหน่อย

>>78 ชอบอ่านแนวชีวิตบัดซบว่ะ เรื่องรักๆ อ่านแล้วไม่อิน

>>81 โคโยตี้สู้กับวาฬ
ภาพในหัวกูคือผู้หญิงหุ่นดีแต่หน้าเหี้ยนุ่งน้อยห่มน้อยสู้กับวาฬ

>>85 คงเป็นพริตตี้ที่แข็งแกร่งที่สุดในปฐพีแล้วล่ะมั้ง หรือพริตตี้บ้านเราธรรมดาเขาก็สู้กับปลาวาฬเป็นปกติอยู่แล้ว

พริตตี้บ้านเราธรรมดาเขาก็สู้กับปลาวาฬเป็นปกติอยู่แล้ว
http://www.urbandictionary.com/define.php?term=whale&defid=7431455
whale มันเป็นแสลงแปลว่าพวกป๋าจ่ายหนักทุ่มเงินเยอะก็ได้

ส่วนเด็กคอสไทยต้องสู้กับหมี

>>82 โอเค เดี๋ยวกูลองอ่านนิทานไวล์ดก่อน แล้วจะรวบรวมความกล้าอ่านองุ่น ; ;

แต่ พวกมึง เดี๋ยวนี้พริตตี้ไทยงอกสาหร่ายมาสู้วาฬแล้วนะเว้ย

เออ อ่านอมตะของป๋ามิลาน คุนเดอราด้วยนะ เป็นนักเขียนที่กวนที่สุดที่เคยเจอมา

>>79 เกมลูกแก้วมันแย่หรอวะ กูอ่านเฮสเสหลายเล่มอยู่ เห็นว่าเล่มนี้ดังพอสมควร

>>81 ม.ปลายนี่มึง รร อะไรวะ โคตรน่าอิจฉา รร. กูแม่งขนาดเป็นรรชื่อดังพอสมควร เสือกให้กุท่องแต่แกรมม่า รีดดิ้งอ่านแต่ข่าวเหี้ยไรก็ไม่รู้
งานอมเริกันกูไม่ค่อยรู้จักว่ะ เคยอ่านแต่แกทส์บี้กับงานเฮมิ่งเวย์ แล้วก็พวก the cathcher in the rye / lord of flies
ของผีเสื้อมึงเคยอ่านของบัลซัคป่าว กูชอบมากเลย ทำให้กูเริ่มสนใจงานฝรั่งเศส
งานหนังสือตุลานี้ไปวันไหนบอกกูด้วยนะ จะใส่โม่งเดินไปหามึง

>>84 ชอบบัดซบมึงอ่านงานดอสก็พอแล้ว ท่านดอสเค้ารวมทุกความบัดซบบนโลกนี้ไว้หมดแล้ว

ปล.ตอนแรกุกะจะมากระทืบอะบุคเล่นๆในนี้ ไม่คิดว่าจะได้เจอนักอ่านหลายคน ดีใจสัสๆ
เฮสเส กามูส์ ดอส ตอลสตอย ชื่อพวกนี้สังคมเพื่อนของกุตั้งแต่มัธยมยันมหาลัยแม่งไม่มีใครรู้จักสักคน

>>90 มันไม่แย่หรอก แต่สูงเกิน กูเอื้อมไม่ถึง กลัวมือใหม่จะพลอยใจฝ่อ

นิทานของออสการ์ ไวลด์ดีมากเลย เรียลสัส กูโคตรชอบ แต่กูเป็นสายอ่านหนังสือเด็กน่ะมึง หนังสือคลาสสิคที่ว่ามากูอ่านแล้วชอบมั่งไม่ชอบมั่ง อ่านแล้วเหนื่อยไปหน่อย

เหยด ในที่สุดก็มีฝั่งหนังสือยุโรปมาคุยกัน/กูปลาบปลื้ม กำลังหานิยายเข้าสต๊อคพอดี/จดเรคคอมเม้นด์/ชื่อแต่ละคนนี่กูไม่คุ้นทั้งน้าน...
ขอถามนินึง เรื่องMoby Dickนี่มันเป็นยังไงมั่งวะ แล้วมันแนวอะไรวะ../เผลอซื้อมาอย่างไร้สติ

>>81 ดีไฟน์วิธีหาตัวกันกว้างๆ แบบนี้เดี๋ยวคนเค้าก็นึกว่ากูเป็นมึงกันพอดี โม่งแตกอ้อมๆเลยนะสาด

>>90 ม.ปลายที่ว่าคือตอนกูไปแลกเปลี่ยนน่ะ โชคดีที่กูบ้าลงตัวนั้นไว้ เลยได้รู้จักนิยายฝั่งนั้นอีกเยอะ ; ;
เอาจริงๆม.ปลายที่ไทยกูก็ไม่ได้เข้าคลาสอังกฤษบ่อยขนาดนั้น กูโดดประจำแหละ เห็นเป็นอังกฤษกูก็โดดแล้ว หนังสือนอกเวลาของเพนกวินเล่มบางๆนั่นก็มี Captain Corelli's Mandolin ไม่ก็ A Time to Kill แนวๆนี้ แต่ข้อสอบเป็นแบบที่กูเกลียดมาก คือเอามาถามว่าโรงแรมที่พระเอกไปชื่ออะไร นู่นนี่ชื่ออะไร เอ๊าห่ากูจะจำได้มั๊ย กูเก็บกดมากทำไมไม่ให้กูวิเคราะห์เนื้อหา แต่พอเข้ามหาลัยคือมาเต็มเลยไอ้วิเคราะห์เนื้อหาเนี่ย ละกูเป็นไง กูก็ตายอะ OTL
บัลซัคใช่ไหม โอเคเดี๋ยวกูไปเก็บ ล่าสุดซื้อโนเวเชนเต้มายังอ่านไม่จบเลย ฮือ
ส่วนงานหนังสือตุลานี้กูคงไปวันศุกร์ว่ะ /ใส่โม่ง ไม่ก็จันทร์ กูไม่มีเรียนจันทร์ ส่วนวันศุกร์เรียนครึ่งวัน คงไปขุดหนังสือเก่าเหมือนเดิม คือมันถูกกว่าซื้อที่ดาสะ ; ;

>>93 เรื่องที่มันมีวาฬตามล่าพริตตี้เอ้ยกัปตันปะ รู้สึกจะเป็นพวกวรรณกรรมคลาสสิคแนวๆผจญภัย? แต่กูก็ไม่เคยอ่าน.. /รอผู้รู้มาตอบ

>>94 กูขอโทษ.. โม่งที่หาตัวกูก็มองหาคนใส่ชุดนิสิตนักศึกษา สูงไม่เกินร้อยหกสิบหน้าตาไม่เป็นมิตรละกันนะ... /ไม่ใช่เหมือนมึงอีกนะ

นิยายไทยกรูอ่านแต่ MSO
กับงานของพัณณิดา ภูมิวัฒน์

>>96 เหมือนกันตรงหน้าตาไม่เป็นมิตรนี่ละนะ ฮ่าๆ

กูอ่านทุกเรื่องที่กูลองอ่านแล้วรู้สึกว่าสนุกยกเว้นแนวรักน้ำเน่าผัวเมียงุ้งงิ้งกันไปมา

พวกมึงทุกคนคือร่างแยกของกู... /สวมกอด

Moby dick ที่กูอ่านสมัยเด็กๆ โคตรชอบเลย เพราะมันเป็นเรื่องย่อๆ ประกอบภาพ เต็มไปด้วยความสนุก ตื่นเต้นเร้าใจ พอโตมาอ่านตัวเต็มเจอสำนวนโบราณมาก กูหลับ...

กูชอบอ่านแนวที่อ่านจบแล้วกูตื้นตันจนต้องใช้เวลานั่งรีคัฟเวอร์ตัวเอง /กูเองก็อธิบายไม่ได้
>>93 ใช่ๆ จริงๆกูก็อยากจะอ่านก่อนแล้วค่อยมาฟังรีวิวคนอื่น แต่มองความหนาแล้วใจมันฝ่อ O<---< /ถ้าไม่ติดว่ากูต้องอ่านเตรียมสอบ
เห็น >>92 พูดถึงหนังสือเด็กแล้วนึกถึง wonder ของ palacio อ่านจบละจุ๊งเบาว์ๆ...
>>100 กูจะพยายามไม่หลับนะ...
อยากฟังโม่งๆคุยกันเรื่องหนังสืออีก/กูก็ได้อานิสงค์บุ๊คเรค/งั้นกูจะแต่งชุดม.ปลายไปหาโม่งนิสิตข้างบนนะ

>>93 เกี่ยวกับความเพ้อเจ้อบ้าคลั่งของชายแก่ที่ตามล่าวาฬขาวอ่ะ มันมีจุดเด่นตรงการบรรยายที่เหมือนกระชากมึงลงเรือออกทะเลไปล่าวาฬเมาคลื่นแรมเดือนกับพวกมันทั้งคณะด้วย อ่านด้วยสายตาของคนเกิดยุคมีหนังมีทีวีมีสารคดีให้ดูแล้วก็ชวนง่วงอยู่

ว่าแต่ตกลงโม่งวรรณกรรมตะวันตกจะยึดทู้นี้กันแล้วรึไง กูควรนินทาอะบุ๊คกับแซลมอนต่อไหม

>>102 ขอบคุณมากมึง/ซาบซึ้ง นินทามาก็ดีนะ กูที่ไม่รู้อะไรเลยจะได้เปิดหูเปิดตา

นินทาก็ได้นะ กูนินทาเจ้าสนพ.ผีเสื้อจนเบื่อแล้ว

>>102 นินทาต่อเถอะ นินทาแซมวรรณกรรมตะวันตกน่ารักออกมึง /น่ารักพ่อง คือตอนแรกกูก็จะเข้ามาด่าอะบุ๊คนี่แหละ แต่เห็นมีชื่อเกอเท่ออยู่กูก็เลยยาว.. /กราบรัว
แต่กูก็ไม่รู้จะด่าอะไรอะบุ๊คดีนะ เพราะกูเลิกอ่านนางไปนานแล้ว ตอนแรกกูเลิกอ่านอะเดย์หลังเอาพวกทีมจูเนียร์เข้ามาทำและหน้าโฆษณาเยอะขึ้นเรื่อยๆและเริ่มจักรยานมากขึ้นเรื่อยๆ มีช่วงนึงมันเยอะจนถึงขั้นกูเปิดอะเดย์แล้วเห็นหน้าโฆษณาสลับกับหน้าจักรยานราวๆหกหน้าถึงเห็นเนื้อหาอื่น.. หลังจากนั้นกูก็เลิกอ่านอะบุ๊คตามไปหลังนิ้วกลมขยายเขตแดนอาณานิคมกว้างขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งพี่ตั้ม(วิศุทธิ์ พรนิมิต)หันไปทำหมัด ออกหนังสือกับไต้ฝุ่น กูก็บายละจ้าอะบุ๊ค แต่พี่ตั้มเค้าไม่ได้ทำนิยายเออปล่อยเค้าไป
เอาเป็นว่าตอนนี้อะบุ๊คไม่มีอะไรที่ดึงดูดกูได้แล้วอะ5555 ใครอยากอินดี้ก็อ่านหนังสืออินดี้สูตรสำเร็จต่อไปละกัน แต่กูไม่เอาด้วยละ กูหนีไปอ่านเกมออฟโตรนละแม่ง

>>93 เป็นนิยายเชิงศาสนาเปรียบเทียบด้วยนะ
ถ้าอ่านด้วยความคิดที่ว่า โมบี้ดิ๊ก = พระเจ้า จะสนุกอีกแบบ

กูอ่านอาชญากรรมและการลงทัณฑ์จบแล้ว กำลังจะไปหาพี่น้องครามาชอฟมาอ่าน มีใครอ่านมาดามโบวารี่บ้างมั้ย อยากรู้ว่าชวนหลับป่าววะ

>>95 อ่าวเฮ้ย ตอนแรกกูคิดว่ามึงเป็นโม่งชายมาตลอด ตอนนี้ชักไม่แน่ใจละสิ ทำไงดีวะ กูไม่พูดมึงกูกับผู้หญิงว่ะ
อีกอย่างกุเริ่มสงสัยว่าโม่งทุกคนจะหน้าตาไม่เป็นมิตรว่ะ เพราะกูก้ไม่

>>105 เห็นด้วยสัสๆ อะบุคไม่รู้มันเป็นเหี้ยไรกับจักรยานมากนัก ไม่จักรยานก็ปลูกต้นไม้

>>107 ไม่หลับ นอกจากเรื่องรักเรื่องชู้แล้วมันมีอารมณ์ตลกแบบฝรั่งเศสที่มักจะมีอยู่ในนักเขียนฝรั่งเศสหลายๆคน กูชอบตรงนี้แหละ

ปล.ใครเล่น Goodreads บ้างวะ มาตั้งกลุ่มโม่งกันเถอะ จะได้แชร์หนังสือสะดวกๆ
ถ้ากลัวโม่งแตกก็ไม่ต้องเอารูปตัวเองลง ใช้รูปหมาแมวไรก็ได้

>>108 อ้าวกูก็ไม่ได้ปิดบังว่ากูเป็นผู้หญิง5555 คิดว่ากูเป็นผู้ชายก็ได้ กูอาจจะแค่โกหกว่ากูเป็นผู้หญิง /เอ๊ะ หรือถ้าเรียกกูว่าเธอหรือโม่งหญิงนิรนามแล้วสบายใจกว่าก็ตามนั้น เพราะกูไม่ซีเรียสแต่มึงอะจะโอเครึเปล่า

ว่าแต่อะบุ๊คแม่งยังรักกลมเกลียวกับจักรยานอยู่อีกหรอ อีกหน่อยคงจัดทริปปั่นปั่นกับนิ้วกลมละ เอ๊ะหรือจัดไปแล้ว
ต้นไม้นี่อยากปลูกปลูกไป แคคตงแคคตัส แต่อย่าทำพืชกินแมลงกูเป็นกระแสหลักก็พอ กูจะหวงอยู่ในรูของกูคนเดียว ; ;;

>>109 ยาก ไม้กินแมลงไม่ใช่อะไรที่พวกขี้เห่อจะเลี้ยงได้ ประคบประหงมกันยิ่งกว่าเด็กอ่อนอีก
การปั่นเทรนด์ให้ติดตลาดวัยรุ่นที่คิดตื้นๆ ว่าการซื้ออะบุ๊คทำให้ตัวเองแนวกว่าใคร คือเป็นอะไรที่พวกมันจะคิดว่า "แค่นี้กูก็ทำได้"

ps. กูอยากตั้งกระทู้โม่งชาวสวนมากๆ เลย แต่กูกลัวโม่งแตกฉิหัย ; ;

>>110 เอาเลยเพื่อนโม่ง ตอนนี้โม่งกูก็ปลิวหมดแล้วแหละ โชคดีวันนี้กูไม่ได้นินทาใคร..

อันที่จริงมันก็มีเทรนด์หลายอย่างนะที่มาพร้อมราคา คือถ้ามีเงินก็ซื้อได้ จักรยาน กล้อง แต่คนที่ชอบมันจริงๆไม่ใช่แค่เพราะว่ามันแนวก็มีแค่ครึ่งครึ่งน่ะกูว่า พูดแล้วก็นึกถึงตอนที่กระแสอูคูเลเล่มา ตอนนี้เป็นไง เหลือเปิดอยู่ไม่กี่ร้านเนี่ย
สิ่งหนึ่งที่อะเดย์หรืออะบุ๊คไม่ได้สอนให้วัยรุ่นก็คือความทุ่มเท มีแต่ความคิดที่ว่า อ๊ะหกสิบบาทซื้ออะเดย์กูแนวแล้ว(มันยังหกสิบบาทอยู่ใช่ไหมวะ หรือโฆษณาหนาขึ้นด้วยราคาแพงขึ้นด้วย) หรือ อ๊ะซื้อนิ้วกลมหน้านึงสามบรรทัดอ่านป้าบๆจบอ่านหนังสือจบแล้วได้คติการใช้ชีวิตด้วยคูลด้วย ใครมันจะมานั่งทุ่มเทอ่านนิ้วกลมไปวิเคราะห์ไป เพราะวิเคราะห์ไปก็คงไม่ได้ไรนอกจากตาสว่างปาทิ้ง /กูไม่ได้รังเกียจนิ้วกลมขนาดนั้นจริงๆนะ

อีกสิ่งหนึ่งก็คือการลดทอนคุณค่า การอ่านหนังสือมันไม่ควรเป็นการพยายามทำให้ตัวเองคูล แต่มันควรเป็นการอ่านเอาคุณค่าที่อยู่ในเล่มมากกว่า เช่นถ้าถามว่าทำไมกูถึงอ่านโธมัสมันน์ อ่านยากเหี้ยๆแถมอ่านไปไม่ได้ตังค์ กูไม่ได้อ่านเพราะคนอ่านน้อยอ่านแล้วมันคูล แต่กูอ่านเพราะต้องการรู้ว่าในเล่มนี้มีคุณค่าอะไรบ้าง ถ้าวันนึงกระแสที่อะบุ๊คขีดเส้นลากให้วัยรุ่นคือ "ซื้อเล่มนี้สิ อ่านแล้วคูล ถือเดินเฉยๆก็เฟี้ยวแล้ว" และมันลามมาถึงวรรณกรรมพวกนี้ กูก็คงเศร้าว่ะ..

เออ จริงๆต้นไม้กินแมลงของกูก็แนว แนวกรมป่าไม้.. /กอดต้นไม้เดินเข้าป่า

>>111 นิ้วกลวงแม่งคำพูดขัดแย้งกันเอง เหมือนพยายามหาคำหล่อๆมาพูด เหมือนเพจกลวงๆที่มีแต่คำเหี้ยอะไรก็ไม่รู้มาให้กดไลค์กดแชร์ แต่จริงๆแล้วตื้นเขินสิ้นดี

เดี๋ยวนี้กูอ่านhappeningแล้ว หนังสือก็เริ่มไปอ่านแซลมอน บันบุ๊ค

กูไม่อ่านอะบุ๊ค เอ๊ะ หรืออะเดย์วะ ไม่อ่านเลยไม่ค่อยแม่นชื่อ ตัวหนังสือมันน้อยไป กูว่ากูซื้อมาอ่านไม่คุ้ม ถ้าจะอ่านที่ว่างให้คุ้มค่า กูสนับสนุนเมนต์ข้างบนสักเมนต์ที่บอกไปอ่านคาลิลยิบรานดีกว่า แต่ห้ามเทียบกันนะ กูโกรธจริงๆ ถ้าอ่านแล้วมึงคนไหนยังกล้าจะเอายิบรานไปเทียบน้ิวกลมอีก

ออ บอกตามตรง กูดีใจมากนักที่ได้เห็นคนอ่านหนังสือมาชุมนุมกันอยู่ที่นี่ แบบว่าผิดความคาดหมายอย่างแรง (ขอโทษนะกูประเมินบอร์ดโม่งต่ำไป) กูก็เรียนคณะสายศิลป์ที่ต้องอ่านหนังสือ แต่กูแม่งไม่มีเพื่อนคุยเรื่องหนังสือเลย... ต้องมาหาออนไลน์เอา orz

นิ้วกลมอ่านยิบรานนะมึงอย่าดูถูก

>>115 โม่งที่นี่ไฮคลาส ทั้งนั้นมึง เป้นพวกเบื่อสังคมบอร์ดหน้ากาก ทำตัวดีๆ ให้คนมาอวยๆ มาอยู่ที่นี่ทั้งน้านมึง

ที่นี่ใส่โม่งอยากเหี้ยแบบไหนก็ได้ไม่ต้องแคร์หน้าสื่อ

เดี๋ยวนี้ชอบซื้อมาดองว่ะ แม่งไม่มีเวลาอ่าน เศร้าสัด ดองไม่ทันไรงานหนังสืออีกแล้ว

>>118 ของกูกองแยกเป็นปีๆเลยมึง ตอนซื้อโคตรมันส์ ตอนนี้ไม่มีเวลาอ่าน ; - ;

กูล่ะอยากซื้อบ้านทำห้องหนังสือจริงๆ

ใครรู้บ้างว่าวิศุททำไมถึงไปดังในญี่ปุ่นได้วะ
กุอยากไปดังบ้างอะ

E-book ก็ดีนะ กองเท่าไหร่ก็ไม่มีสะสมให้แทงใจ

*ให้เห็น

>>121 บินไปญี่ปุ่น ฝากหนังสือขายตามร้าน เริ่มคอนเนคชั่นจากศิลปินในไลฟ์เล็กๆในคาเฟ่ คนชอบงาน (มีงานเก่าที่พิมพ์ในไทยอยู่แล้ว) แล้วก็ไต่ขึ้นไปเรื่อยๆ

แล้วมีนักเขียนคนอื่นที่ไปดังที่นั่นอีกปะ

>>116 กูไม่ได้ว่าเขาไม่อ่านนี่มึง คนเขียนหนังสือต้องเป็นคนอ่านหนังสือมาก่อนทั้งนั้นแหละ กูแค่อวยยิบราน แล้วก็ไม่ชอบถ้าใครจะเอานิ้วกลมไปเทียบว่าเป็นยิบรานยุคปัจจุบัน กูว่าไม่ใช่ ในความรู้สึกกูมันไม่ควรเทียบกันได้น่ะ

>>125 ปราบดา หยุ่น ดังแบบ niche

อยากอ่านนิยายเลิฟคราฟท์แบบแปลไทย กูจะหาอ่านได้ที่ไหนบ้าง คืออ่านอิ๊งแล้วปวดหัวกับสำนวนเขาว่ะ

>>115 ในไทยหาคนคุยเรื่องแบบนี้ยากจริงๆว่ะ ยกตัวอย่างเรื่องหนัง คือ ก็เหมือนจะรู้จักแต่Hollywood เรื่องเพลงก็เหมือนจะรู้จักแต่เพลงที่คลื่นวิทยุเปิดวนๆซ้ำๆแล้วเข้าใจว่าเป็นเพลงดีเพลงดัง
คือกูก็เข้าใจแหละว่าส่วนใหญ่เค้าก็ไม่ได้มาสนใจเรื่องแบบนี้กันเท่าไหร่หรอก แต่นี่คนที่คุยได้แม่งมันน้อยไปว่ะ คนรู้จักกูนี่ไม่มีใครรู้จักShawshankเลยนะ ทั้งๆที่กูคิดว่าตอนนี้ก็ค่อนข้างmassแล้ว

มาแชร์ top 5 กันเถอะ นักเขียนหรือหนังสือก็ได้ของกู
One hundred year of solitude
1984
The trial
The castle
พันธ์หมาบ้า

>>115 มึงต้องลองเข้าทางเฟสบุ้คแทนแล้วกัน มีคนที่เก่งๆแล้วก็อ่านพวกนี้เยอะอยู่ แล้วก็พวกที่อ่านพวกนี้ไม่ค่อยเปิดเพจเปิดอะไรด้วยนะเป็นเฟสส่วนตัวมากกว่า พวกเขาก็คุยกันเองกันตามสเตตัสน่ะ

>>128 มีเรื่องเพลงผี (THe Music of Erich Zann)

ถ้าของกู Top 5 มันต้องจัดเป็นหมวดๆว่ะ
การเมือง
-1984
-ปีกแดง
-animal farm
-อำนาจ
-ชีค

รักๆใคร่ๆ
-มาลาเค
-ธุวตารา
-มณีร้าว
-สูตรเสน่หา
-L Club

แฟนตาซี/ผจญภัย
-แฮร์รี่/บารามอส
-Story Teller
-คำสาปแม่มดราตรี
-นาร์เนียร์
-เพชรพระอุมา

สืบสวน
-คินดะอิจิ ตอนเกาะโกกุมง
-คินดะอิจิ ตอนเจดีย์สามเศียร
-อกาธา คริสตี้ ตอนฆาตกรรมยกเกาะ
-เชอร์ล็อค โฮล์ม ตอน ตุ๊กตาเต้นรำ
-ฮาลาน โคเบน ตอน หาย

ดาร์กๆ/จิตๆ
-Goth/zoo
-Confession
-พระอาทิตย์เที่ยงคืน
-อันธกาล
-จดหมายจากฆาตกร

ก็ประมาณนี้

เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้อ่านนิยาย
แต่ถ้าพูดถึงนักเขียนที่ชอบ ยกให้ฮิงาชิโนะ เคโงะ
เสียดายที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีแปลไทยแล้ว แถมบางสำนักพิมพ์เอามาแปลก็แปลซะเพี้ยนไปหมด

>> 133
กรูขอเดาแบบสุ่มๆว่าอายุคุณมึงประมาณ 25 บวกลบไม่เกิน 2

พวกการเมืองนี่บ้านกรูพ่อซื้อไว้หลายเล่ม
กรูเคยหยิบมาอ่านแค่ประชาธิปไตยคู่ขนานแม่งก็สนุกดี

แนวแฟนตาซีถ้ามึงชอบ Story Teller ก็น่าจะชอบผู้เสกทรายนะ
ไม่รู้ว่ามึงไม่เคยอ่านหรือว่าไม่ติดอันดับในใจมึงเฉยๆ

คำสาปแม่มดราตรีกรูเซงเล็กๆที่ตัวอวยฝ่ายชายกรูไม่เข้าวิน
แต่ยอมรับว่าทิ้งท้ายได้น่ารักดี

หนังสือหนึ่งเล่มทำให้เกิดหนังสืออีกหลายๆเล่ม
แม่งเดี๋ยวนี้มีมาให้เลือกอ่านเยอะจนไม่รู้จะหาอ่านอะไรแล้ววะ

ถ้าย้อนไปเรื่องล่าสุดก็นิยายแปลจอมคาถามหาติ๊งต๊องที่ยืมเพื่อนมาอ่านเดือนก่อน
หลังๆเหลือแค่แม่งตามแต่มอนสเตอร์โซลในเวป

พูดถึงฮิงาชิโนะ เคโงะ กูเกลียดนักแปลคนนั้นของเนชั่นมาก ที่ชื่อลิเกๆ แล้วชอบได้เรื่องของฮิงาชิโนะไปแปล คือกูสงสัยว่ากองบก.มันไม่อ่านทวนแล้วรู้สึกทะแม่งๆ กันมั่งเหรอวะ
และกูเสียใจที่ Bliss หายไป พอเปลี่ยนเป็น Talent ก็เหมือนจะทำท่าไม่เวิร์ค เงียบหายไปแล้ว แงแง

>>135 ผู้เสกทรายกูอ่านแล้วเฉยๆอะ ไม่อิมแพ็ครุนแรงเท่า Story Teller คือ....มันกระชับ ไม่ต้องยืดเยื้ออ้อมค้อม ที่เหลือก็มาโอ ดราก้อนเดลิเวอรี่...แต่กูชอบงานเก่าๆของเขาที่สุดละ คำสาปแม่มดราตรี กูรอให้เจลวานสมหวังซักที ไปช่วยเป็นพระรองในเรื่องนั้นนี้จนแห้วแดกร่ำไป ประชาธิปไตยบนเส้นขนาน......กูรู้สึกว่าน้ำเยอะ แต่กูลืมพล นิกร กิมหงวน กลิ่นสีกับทีแปรงไปว่ะ

แฟนตาซีรุ่นใหม่ 2-3 ปีหลังของไทยมีเรื่องไหนน่าอ่านมั่ง?

>>137 เออ ตรงข้ามกันเลยแฮะ กูชอบผู้เสกทรายมากกว่า ส่วนตัวคือพีคสุดๆ กับเรื่องนี้ StoryTeller กูว่ามันยังแข็งๆ เครียดๆ ดูคับแค้นใจไปหน่อย แต่ก็ชอบทุกเรื่องแหละ แม้บางทีจะรู้สึกว่าคนเขียนพยายามหาทางปูให้มันจบได้แฮปปี้ทุกตัวละครไปหน่อย แต่ก็โอเคอยู่ เขาเป็นนักเขียนแรดเผือกของกู (หมายความว่าหายากมากเข้าใกล้สูญพันธ์) เพราะงานแฟนตาซีรุ่นใหม่ ถ้าไม่ใช่ของคนนี้กูไม่อ่านอีกเลย

>>138 fox กับ พัณนิดา ภูมิวัฒน์ (ลวิตร์) กูให้สองคนนี้ว่ะ...ว่าแต่คนหลังกูเขียนชื่อเขาถูกไหมวะเนี่ย
ป.ล.กูคนละคนกะข้างบนนะ แต่คิดว่ารสนิยมแนวแฟนตาซีคล้ายกัน

>>139 กูขอยกมือให้ผู้เสกทรายด้วยคน เรื่องนี้กูชอบพอๆกะไมรอนกะเซรีญาเลย ไม่สิชอบกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ

กูคนข้างบนเอง คือรสนิยมการอ่านโม่งแถวนี้ใกล้เคียงกับกูมากจนกูเริ่มตะหงิดๆ ว่าพวกมึงจะเป็นเพื่อนกูยังไงไม่รู้ว่ะ /ยึดหน้ากากโม่งไว้แน่น

ไม่ต้องห่วงมึง กูแน่ใจว่ากูไม่ใช่เพื่อนมึงหรอก แต่ดีใจที่ได้รู้จักมึงแบบโม่งๆนะเพื่อน

มึงจะเสียเวลาหาตัวตนไปทำไม เอาเป็นว่ากูคือร่างแยกของมึงก็พอ

พูดแล้วกูอยากให้บารามอสรีไรท์ใหม่แล้วตัดส่วนที่จูนิเบียวๆออกจัง แต่คงเป็นฝันที่ไม่เป็นจริง

โอทสึอิจิกูชอบเล่มแรกๆนะ แต่เล่มหลังๆกูว่าเริ่มแปลกๆไม่ค่อยเข้าแก็บ ส่วงฮิราชิโนะ เคโงะ กูก็ชอบนะ

แฟนตาซีอีกเรืีองที่กูชอบคิอของคุณ Dr.Cid ที่ลงในเด็กดีอ่ะ แต่ไม่มีรวมเล่มซักที กูสะเทือนจัย

ป.ล. สมัยก่ินที่บารามอสบูมๆ เพื่อนกูแนะนำให้อ่านเรื่องนึงชื่อแปลไทยว่าพระจันทร์นิรันกาล เพื่อนกูบอกว่าเขียนดีเขียนสนุกมากกกก แต่พอกูอ่านจบแล้วเอาไปขายแทบไม่ทัน แม่ง

>>145 กูอยากก็อบคอมเมนต์ของมึงไปให้คนเขียนดูจังเลยว่ะ Dr.Cid อาจลาออกจากงานมานังเขียนนิยายต่อได้ หรือไม่ก็ส่ง pdf รวมเนื้อหาทั้งหมดพร้อมภาพประกอบยกชุดไปให้มึง

>>130 กูเกือบนึกว่าตัวเองละเมอลุกขึ้นมาโพสต์

>>145 บารามอส บางอันกูอยากให้ขยายความหน่อย อย่างท่านแม่คาโลเจอคิงบาโรได้ไง เอวิเดสกับเจ้าหญิงอลิเซีย กูอยากให้มีโมเมนต์ของสองคนนี้เยอะๆ มันดูเป็นรักที่ยิ่งใหญ่ดี

>>147 ไม่ดีมั้งมึง งานเขาดูมั่นคงนะ ให้ลาออกมาเขียนคงไม่งาม 5555 จริงๆ ทำเป็นฉบับทำมือก็ไดนะแม่ม ซิกๆ

ใครอ่านนิทเช่บ้างวะ อ่านยากปะ

>>151 ไอ้คนที่ว่าพระเจ้าตายแล้วอ่ะนะ

เดี๋ยวนี้นิยายไทยมีแต่แนวเกมออนไลน์เหรอวะ นานๆกูเจอชื่อเรื่องออกแนวแฟนตาซีผจญภัยเก่าๆทีอุตส่าห์ดีใจหยิบมาดูคำโปรยปกหลัง แม่ง เมื่อ...ต้องเข้าไป...ในเกม...online นำมาเลยสัด เอาเจ้าหญิง เจ้าชาย มังกร ปีศาจมาให้กูอ่านที

แนวเกมส์ออนไลน์แม่งกรูตามแค่ MSO
เรื่องอื่นให้โอกาสไปห้าสิบกว่าตอนก็บายจ้าแล้ว

>>153 เอาเรื่องใหม่ของผู้แต่งโซเคนโยใหม่ละมึง

มังกรผู้เฝ้าหอคอยอะไรสักอย่าง
แต่แม่งรอบนี้กว่าจะอัพนานมากกรูเลยดรอปไว้ก่อน

เออ...ทำไมไม่มีใครพูดถึง พันธนาการสองเผ่าพันธุ์บ้างวะ
เห็นแม่งก็แฟนผลงานเขากันเยอะเหมือนกัน

นิยายเกมออนไลน์ กูเคยอ่านแต่อาหมวยออนไลน์นะ สนุกดีว่ะ พล็อตซับซ้อนใช้ได้หยั่งกะนิยายจีน
กะอีกเรื่อง ราชาแห่งราชันย์ ที่เจ๊หลินโหม่วแปล ก็เห็นว่าสนุกนะ

>>156 มึงกะลังพูดถึงเรื่อง Blood redemption ใช่มะ คือมันก็หนุกไง แต่ไม่ได้เป็นเรื่องยาวน่ากิ๊วก๊าวเท่าเรื่องอื่นๆ แล้วจะให้คุยไรวะ

กูอยากขอให้เวลาแนะนำหนังสือไรโพสรุปปกทีไม่ก็วางลิ้งหนังสือให้ดูหน่อยบางทีกุสับสน55555

>>155 คนแต่งเรื่องนี้ เขาเขียนคิวบิกด้วยใช่ป่าววะ คืออีคิวบิกนี่ก็ค่อนข้างชอบนะ แต่กูเงิบตอนพระเอกเอาแบเร็ตต้ายิงใส่คนที่ส่องไรเฟิลมาจากดาดฟ้าตึก ระยะกระสุนมันไปได้ไกลขนาดนั้นเลยเหรอวะ

ไม่มีใครอ่านเดอะริงเลยหรอวะ กูว่าขั้นเทพมากสำหรับสายไซไฟ สืบสวน สยองขวัญ

>>161 เดอะริงมันขึ้นหิ้งไปแล้ว กระทู้เก่าๆ ก็อวยกันไปรอบแล้ว

>>161 จะให้พูดซ้ำรึไงวะ

>>162-163 กูขอโทษ กูไม่เห็น ก่อนหน้านี้กูอยู่กระทู้วอนนาบีกูก็ไม่เห็นมีคนเอ่ย ;______;

>>164　โอ๋ๆ ไม่ต้องเสียใจ เรื่องของคนเขียนคนนี้เรื่องอื่นก็สนุกนะ แม้จะไม่พีคเท่าเดอะริงก็ตาม

เดอะริงเวอร์ชั่นหนังสือเทียบกับเวอร์ชั่นหนัง(ต้นฉบับของญี่ปุ่น)ความเจ๋งต่างกันมากมั้ยครับ
เผอิญผมเคยดูแต่เวอร์ชั่นหนังซึ่งก็หลอนดีนะ(โดยเฉพาะชอตโทรศัพท์ดังตอนแรก) แล้วก็อ่านมังงะแต่อันนี้ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่

>>166 เล่มแรกกูไม่หลอนเลยอะ แต่มันสนุกในฐานะนิยายสืบสวนมากกว่า

แต่เล่ม 2 มานี่กูเริ่มหลอนเบาๆแล้ว (แต่ก็ไม่มาก)

สารภาพว่า กูดูหนังเดอะริงไม่เข้าใจ จำได้แค่ตอนซาดาโกะคลานออกจากทีวี จนกระทั่งมาอ่านหนังสือ.....อะหือ ขนาดนี้เลยเหรอวะ

Dark water ของซุซุกิ โคจิก็สนุกนา เฮียแกชอบเขียนถึงทะเลแทบทุกเรื่องในนิยายเฮียเลย

>>166 หนังมันนำเสนอในฐานะหนังผีว่ะ แต่ตัวหนังสือมันถูกนำเสนอในแบบสืบสวนสอบสวน แบบตัวเอกก็ไม่ใช่ตำรวจหรืออะไร
แค่อยากรู้เรื่องราวว่าทำยังไงถึงจะได้แก้คำสาป
ส่วนตัวถ้ามึงอยากรู้ว่ามันเทพยังไงต้องให้อ่านครบซีรี่ส์ ริง --> สไปรัล --> ลูป --> เบิร์ธเดย์
>>169 กูชอบนะ Dark Water ยิ่งช่วงนึงมีข่าวเกี่ยวกับศพในแท้งค์น้ำ เรื่องนี้ขึ้นในหัวกูก่อนเลยว่าแม่งฆ่าเลียนแบบเรื่องนี้ป่าววะ 555

>>169 ชอบเหมือนกัน อ่านตอนยัยแม่ปีนแทงค์น้ำไล่ตามลูกที่เห็นหลังไวๆ แล้วนึกขึ้นได้ว่า "ห่า ! ลูกกูกดลิฟต์ไม่ถึงชั้น 7" นี่ขนลุกมาก

>>170 ที่เป็นคดีของเอลิซา แลมใช่ป่ะ

กูอ่านแล้วแอบขนลุกเบาๆนะกระทู้นี้ เอลิซ่า แลม เจอฆาตกรที่หน้าลิฟท์รึเปล่า ศพมีรอบฉีกขาดตรงทวารหนักแถมแก้ผ้า ทำไมปิดคดีเป็นฆ่าตัวตายวะ

ปกติซื้อหนังสือ(eng)จากร้านไหนกันอะนอกจากคิโนะ,เอเีชียบุ้ค อยากซื้อ่อ่านเป็นรูปเล่มเก็บไว้

>>173 ถ้าไม่ซีเรียสเรื่องต้องเป็นของใหม่ ร้านมือสองก็มีเยอะอยู่นะ ข้าวสารก็มี หรือแถวเอมโพเรียมก็มี

>>173 ถ้าหาแนวๆ 2 ร้านนี้ไม่เจอกูสั่งออนไลน์เอา ไม่รู้แปะลิ้งค์ได้มั้ย
bookdepository เว็บนี้ดี Free shipping
จริงๆ สั่งหนังสือต่างประเทศมาก็ดีนะ มันยกเว้นภาษีอากร แต่หนักที่ค่าขนส่ง

>>174 ไม่เคยไปแถวข้าวสารหรือในตัวเมืองเลยอะโม่ง มีร้านไหนที่บอกตำแหน่งร้านแบบเจาะจงได้มั้ย ._. เวลาเข้ากรุงจะได้ไปแบบมีจุดหมายไปเลย
>>175 กรี๊ด ขอบคุณมาก

สัส bookdeposit มันส่งจากอังกฤษนี่หว่า
กูเทียบกับอเมซอนแล้วแพงกว่าเยอะเลย
เพราะค่าเงินหรอวะ

ร้านมือสองแนะนำที่นี่ http://www.dasabookcafe.com/ เดินจากบีทีเอสพร้อมพงษ์นิดเดียว หนังสือเยอะดี มีสามชั้น ชั้นบนสุดมีหนังสือภาษาอื่นๆด้วย ฝรั่งเศส อิตาลี เยอรมันอะไรก็ว่าไป ส่วนริมหน้าต่างชั้นนั้นจะมีกองหนังสือที่ขายไม่ออก เล่มละสิบบาทบ้างยี่สิบบาทบ้าง ร้านนี้จะเอาดินสอเขียนราคาไว้ที่หน้าแรก ลองพลิกดูนะ บางเล่มก็ใหม่โคตร อ่านจบแล้วเอามาขายคืนได้ด้วยมั้ง
/กูไม่ได้ค่าโฆษณาแต่อย่างใด

หรือถ้าไปงานสัปดาห์หนังสือ มันจะมีร้านนึงที่กูชอบไปนั่งรื้อบ่อยๆ ปกติจะอยู่ชั้นสองตรงโซนที่มันมีสองชั้น ริมบันไดข้างหน้าเลย เล่มละราวๆ60-80บาทมั้ง กูไปได้แฮรี่เล่มแรก โทลคีน กับโรอัลด์ดาห์ลจากร้านนี้แหละ

>>178 ร้านนี้ป่าวที่ฝรั่งชอบไปนัดเยิบกัน

>>179 มึงไปห้อง Karma เถอะงั้น ถ้าจะถามอะไรแบบนี้
>>176 แถวถนนข้าวสาร นี่กูเคยเดินผ่านๆ มีหลายร้านอยู่นะ เสียดายตอนนั้นรีบไปทำธุระเลยไม่ค่อยได้แวะ แต่น่าสนใจอยู่นะ
>>178 ขอบคุณสำหรับพิกัดร้านมาก

กูอยากได้อาร์ตบุ๊คอะ แต่บางเล่มคิโนะก็ไม่เอาเข้ามา จะมีร้านไหนที่ไว้ใจได้ว่าเป็นของแท้ ราคาน่าคบป่าววะ

>>181 ปกติถ้าเป็นยังงั้นกุูจะสั่งยิงตรงมาจาก honto.jp อาร์ตบุ๊คญี่ปุ่นนะ
ส่วนอาร์ตบุ๊คอิงหรือประเทศอื่น คงต้องพึ่งพวก amazon แล้วละ

อาร์ทบุ๊คนี่มีที่มันก็อปเนียนจนถึงกับดูไม่ออกด้วยเหรอ

>>183 ถ้าซื้อบนเน็ตกว่าจะได้เห็นก็ตอนเปิดซองแล้วไงมึง

กูปริ่มไม่คิดว่าจะมีโม่งอ่านหนังสือเยอะขนาดนี้ /ปาดน้ำตา

แล้ว LN กับ มังงะไม่ใช่หนังสือหรอวะ 55555555

มึงอย่าทำเล่นไปนะ ที่เค้าด่าพวก LN แมรี่ แกรี่ ได้เป็นวรรคเป็นเวร แม่งก็เพราะรู้ว่าวรรณกรรมที่ดีจริงๆมันเป็นยังไงไงล่ะ

มีเว็บให้อ่านเรื่องแมรี่แกรี่ แบบละเอียดๆไม๊เพื่อน พอดีตามชาวบ้านไม่ค่อยทัน

>>187 เว็บนี้ได้มั้ยมึง มีแบ่งเป็นประเภทๆด้วย แต่อิงก์ล้วนนะ

http://tvtropes.org/pmwiki/pmwiki.php/Main/MarySue

เอ ถ้าของไม่ 18+ คิโนะมันสั่งได้หมดเลยนะ ถ้าได้เบอร์ ISBN ก็สั่งเอา

http://hiyuura.exteen.com/20110529/oc-1 แมรี่ซู

The white road ใครเคยอ่านบ้างครับ

>>191 มึงจะเอาหนังสือขยะมาโยนลงกลางดงคนอ่านนิยายจริงจังให้เขาวิจารณ์จริงๆเหรอวะ....

ตอนเด็กเราอ่านแล้วชอบนี่
อยากรู้ว่าคนอื่นคิดยังไง

ไวท์โร้ดกูอ่านตอน ม.ต้น ตั้งแต่ตอนนั้นก็รู้สึกได้แล้วว่าสำนวนมันห่วยมากๆ ฉากสู้มีพวก เปรี้ยงๆตูมๆบรึ้มๆ ว้ากๆย้ากๆ เยอะยิ่งกว่าไลท์โนเวลเกรดต่ำปัจจุบันนี้อีก เนื้อเรื่องก็ห่วยแตกวางอะไรไว้เป็นปริศนาให้เท่เฉยๆ คนแต่งยังไม่ได้คิดเลยว่าปริศนาพวกนี้จะคลี่คลายยังไงดี ตัวละครก็ไม่มีเสน่ห์ แบนสนิท พระเอกนึกจะเทพก็เทพหล่อไร้เหตุผลทำห่าอะไรก็ดีไปหมดด้วยปาฏิหารย์ที่ไม่รู้มาจากไหน แต่คือที่แย่มากๆๆมันคือสำนวนนี่แหละว่ะ นิยายบางเรื่องถ้าสำนวนการเขียนดีๆถึงเนื้อเรื่องจะทุลักทุเลแค่ไหนกูก็อ่านเอาสนุกได้ แต่ไวท์โร้ดนี่ไม่ไหวแล้ว ขยะชิ้นโตแห่งวงการนิยายไทยเลย

ตอนเด็กๆกูอ่านกูก็ชอบนะก็รู้สึกว่าสนุกดี แต่ก็รู้สึกเหมือนกันว่าพระเอกแม่งเพอร์เฟกเกิน แต่กูจำไม่ได้แล้วว่ะสำนวนมันแย่ยังไงวะ มึงยกตัวอย่างให้หน่อยดิ แต่เรื่องเนื้อเรื่องหรือปริศนาไรนี่กูไม่รู้ว่ะ กูอ่านแค่เล่มเดียวอ่านไม่จบด้วยเพราะกูไปอ่านที่ห้องสมุดโรงเรียน กูย้ายโรงเรียนไปซะก่อนเลยไม่ได้ตามอ่านต่อเลย

>>195 กูยกตัวอย่างไม่ได้เพราะกูก็ไม่มีหนังสือ กูซื้อมาอ่านสองเล่มตอนไปเที่ยว ตจว กับครอบครัวเมื่อครั้งยังเด็ก กูอ่านจบแล้วทิ้งไว้ที่ ตจว นั่นแหละไม่เอากลับบ้าน
แต่ถ้าให้กูอธิบายก็คือ เลือกใช้แต่คำง่ายๆ บรรยายตรงๆไม่มีลูกเล่นไม่มีโวหารอะไรเลย ใช้คำซ้ำ คำเดิม ซ้ำไปซ้ำมาจนน่ารำคาญ จุดที่เลี่ยงไม่พูดถึงก็ได้แต่เขียนอธิบายหมดทำให้เกิดความหน่ายตอนอ่าน แล้วก็ฉากแอคชั่นแม่งใช้พวก เปรี้ยงงงงงงงง ตูมมมมม !!!!!! มาคั่นตลอด แม้แต่ฉากธรรมดาแม่งก็ใช้นะ อ่านๆไปแม่งมีพวกเอฟเฟกต์การ์ตูนแบบ ควับ กึก ตึกตึกตึก มาคั่นย่อหน้าด้วย อะไรพวกนี้อะมึง

กูรู้สึกแย่เพราะกูก็แต่งนิยายมาตั้งแต่ ม.ต้น แล้วก็อ่านนิยายเยอะด้วยทั้งนิยายไทยและแปล ตอนนั้นกูคิดว่าโตขึ้นอยากแต่งนิยายจังกูต้องฝึกเยอะๆ อ่านเยอะๆ แล้วพอเห็นไวท์โร้ดกูก็คิดว่านี่แหละจะเป็นแรงบันดาลใจของกู พอซื้อมาอ่านแล้วตอนนั้นกูคิดว่า ห่วยแตกแบบนี้ได้ตีพิมพ์ด้วยเหรอ...... นิยายไทยมันเป็นอะไรไปแล้ววะ แล้วโตขึ้นมาหน่อยพอไปสืบๆดูก็ได้รู้ว่า อ้อ ไอ้เหี้ยดอกเตอร์ป๊อบนี่แม่งได้ตีพิมพ์นิยาย เพราะคอนเนคชั่นทางบ้านของมัน และทุนอยากดันลูกให้แจ้งเกิดของพ่อแม่มันล้วนๆ กูรู้สึกแย่มากๆเลยว่ะ

อันนี้ไม่ใช่เรื่องนิยายแล้วนะ เป็นเรื่องอื่นของมัน ที่ทำให้กูยิ่งเกลียดเมื่อมารู้ทีหลัง
ดอกเตอร์ป๊อบมันชอบหาลูกหาบ หาคนมาอวยตัวเองตลอดเวลา ถึงขนาดไปตั้งแฟนคลับส่วนตัวให้มีคนมาติดสอยห้อยตาม (เด็กเห่อหมอยเมนส์เพิ่งมากันทั้งนั้น) แล้วชอบโปรโมตหน้าตาตัวเองทั้งที่หน้าตาปลวก... หลังๆแม่งไปพยายามเอาดีทางด้านร้องเพลงด้วยนะ กูขำมาก เสียงแม่งไม่ได้เรื่องเลย
เรื่องนิยายมันเคยแถลงว่า นิยายเล่มแรกๆมันแต่งตอนยังเด็ก มันเลยห่วย แต่กูเคยหยิบจากร้านหนังสือมาเปิดอ่านดูเล่มหลังๆของมัน แม่งก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยว่ะแถได้กากมาก

ไวท์โร้ดกูอ่านรวดเดียวได้ครึ่งเล่มก็อ่านต่อไม่ไหวว่ะ

>>193 เมื่อกูได้ยินเพื่อนบอกว่าเพื่อนของมันชื่นชอบนิยายไวท์โรดมาก ปฎิกริยาแรกของกูคือถามมันกลับไปว่า "ไอ้นี่อ่านหนังสือมาน้อยหรือเปล่า" เพราะเงื่อนไขเดียวที่จะทำให้มึงชื่นชอบไวท์โรดได้ คือการไม่เคยอ่านหนังสือดีๆ มาก่อนในชีวิต

>>199 เออ แต่ตอนนั้นกูก็อ่านมาน้อยน่ะแหล่ะ แต่ว่าก่อนหน้านั้นกูอ่านแฮรี่ พ๊อตเตอร์มาก่อนนะ กูอาจไม่ได้ชอบไวท์โรดมากแต่ก็คิดว่ามันสนุกดี

ตอนกูเริ่มอ่าน กูยังอ่านบารามอส ลาสแฟนตาซี ดิโอเมน สนุกนะ แต่กับไวท์โรดนี้กูอ่านยังไงก็ไม่สนุกวะ

เก่งชิบหายอ่านไวท์โรดได้ด้วย กูนี่แค่จับมันที กูต้องไปล้างมือด้วยน้ำนมเลย มึง เสนียดมันติด

กูขอแบนไวท์โร๊ดอีกเสียงว่ะ ตอนนั้นกูเห็นมันออกทีวี บอกว่าขายดี กูเลยตามกระแสไปซื้อมาหนึ่งเล่ม
และกูขอยืนยันดังข้างบนบอกว่ะ ภาษาแม่งกากสัสจริงๆ กูอ่านได้ครึ่งเล่ม และรำคาญพระเอกที่เทพเว่อ เทพสัสๆ
แสดงถึงความวอนนาบีโด่งดังของไอ้คนเขียน เรื่องก็เหมือนยำใหญ่การ์ตูน
แต่ที่เกลียดสุดยอดคือคนเขียน ด.ร. ป๊อบ นี่แม่ง หลงตัวเองเว่อร์สัสๆ ชอบทำเหมือนตัวเองหล่อ ปากกล้าขาแข็ง

ที่แย่กว่าไวท์โรด เท่าที่กูอ่านมาบนโลกนี้ (กูอ่านเยอะนะ บอกไว้ก่อน) มีเรื่องเดียว
นั่นคือออออออออออออออออออ................ "นิยายเกมออนไลท์ของปากกาแดงดำ" แห่งสถาพรนั่นเอง เอง เอง
คือไวท์โร๊ดนี่ได้2 คะแนนเต็มร้อยใช่มะ แต่ไอ้นิยายของปากกาแดงดำ (กูไม่จำชื่อเรื่องว่ะ รกสมอง) มันได้คะแนนติดลบว่ะ
พล็อตลอกเรื่อง "ราชาแห่งราชันต์" ของไต้หวันมาเด๊ะๆ ลอกมากระทั่งชื่อ
ทำไมได้พิมพ์หลายเล่มจังวะ!??

อยากรู้สำนวนเหรอมึง

ตูม!!!
พระเอกกระโดดหลบ "Fire Bolt" ของเมจเลเวล 49 ใกล้จะเปลี่ยนเป็นวิซาร์ด ไปด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเสียจังหวะแล้ว จึงยิง "ไฟนอลแฟลช" เข้าใส่
เปรี้ยง!!!!
ไฟนอลแฟลชยิงถูกเป้าหมายแล้ว จึงซัด "สตรอมกัส" ตามด้วยคอมโบ "จูปิเทล ธันเดอร์" เข้าใส่ตามสเต็ปงวิซาร์ด
อ๊ากกกก!!!
เสียงร้องของตัวประกอบโผล่มาให้โชว์เมพนอนทุรนทุรายอยู่ที่พื้น หญิงสาวหน้าแฉล้ม สวยเป็นอันดับหนึ่งในโรงเรียน แต่ก็อยู่ในฮาเร็มกูอยู่ดี วิ่งเข้ามาหา
"เราทำสำเร็จแล้วนะ สมศักดิ์"
"อืม มันบังเอิญน่ะ" ชายหนุ่มทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจ "ไปหาอะไรกินกันเถอะ สมศรี"

ราวๆนี้ล่ะ

>>204 บอกกูทีว่ากูไม่ได้อ่านบทจาก เกมjrpgยุคเก่า

>>204 มึงพยายามแล้วใช่มั้ยวะ ขอบใจมึงมาก มึงพยายามทำให้มันกากเท่าที่มึงพอจะทำได้แล้วกูน้ำตาไหลเลย
แต่กูขอโทษนะ เท่าที่กูจำได้ แม่งกากยิ่งกว่าที่มึงแต่งออกมานี่อีก 555555

เห็นมีพูดถึงด้านลบกันเยอะ แล้วไมนิยายถึงได้ขายดีอ่ะ เห็นว่าดังมาจากเว็บเด็กดีด้วยใช่ป่ะ งี้ไมพวกในเด็กดีถึงชอบอ่านกันอ่ะ

>>207 กูเริ่มจะคิดแล้วว่า มึงถามเพื่อล่อเป้ารึเปล่าวะ
แต่ละคำถาม เหมือนไม่ได้คิดก่อนถามเลย กูจำเป็นต้องสรุปไหมว่าเว็บเด็กดีมันเป็นยังไง ประชากรในนั้นส่วนใหญ่มีระดับสมองแค่ไหน อายุเท่าไหร่ รสนิยมยังไง กินอะไรเป็นอาหาร

>>204 กูขยับจะกดไลค์ให้มึงรัวๆ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าไม่ได้อยู่ในพันทิพ 555

คนถามคือเรานะ ไม่ใช่ข้างบน
ไม่ล่อเป้าด้วย เคยอ่านตอนมอ 2 ก็รู้สึกหนุกดีนะ

กูยืนคำเดิม คนอ่านไวท์โรดแล้วสนุกคือคนไม่ค่อยได้อ่านหนังสือนั่นเอง

>>209 ถ้ากูไปตั้งกระทู้ในพันทิป อย่าลืมไปกดไลค์กูด้วย

แต่ไวท์โร้ดนี่ เป็นครั้งแรกที่กูเห็นบอร์ดพันทิป เด็กดี โม่ง รุมด่าและความเห็นไปในทิศทางเดียวกัน 99% ไม่กากจริงทำไม่ได้นะเนี่ย

>>213 ไม่จริงว่ะพวกเด็กดีลูกหาบเยอะมากนะ เคยมีคนเขียน review ตรงๆลง exteen ไม่ได้ด่ารุนแรงเลยนะวิจารณ์ตามจริง แล้วพวกลูกหาบไวท์โร้ดเข้ามารุมด่าแบบเด็กเกรียนกากสัดๆยาวหลายสิบหน้าคอมเม้นต์ แล้วตามราวี จขบ. ยาวเป็นปีๆเลยด้วย กูโคตรสงสาร จขบ. เลย

กุอ่านไวท์โรดนะ และกุอ่านหนังสือเยอะด้วย

>>214 กูนึกถึงดราม่าวิจารณ์ทไวไลท์ว่ะ ที่เจ้าของบล็อคด่าทไวไลท์ช่วงหนังสือเข้าใหม่ๆ ติ่งทไวไลท์มากันเต็มเลยมึง
แต่เจ้าของบล็อคก็ไม่หวั่นนะเว้ย กูโครตชอบ คนเดียวสู้คนราวๆสิบคนได้ แถมด่ากลับอย่างมีชั้นเชิงด้วย ผู้ใหญ่กับเด็กเห่อหมอยแม่งต่างกันจริงๆ

ใครบอกว่าอ่านหนังสือแล้วจะฉลาด อ่านไวท์โร้ดนี่มีแต่โง่ลงๆชัดๆ

>>208 กูไม่ได้ล่อเป้านะ สงสัยจริงๆคือกูเห็นหลายคนก็บอกว่าแม่งกากแต่ดันเสือกขายดีจนได้ออกทีวีกูเลยงงไงทำไมถึงขายดี ส่วนเรื่องประชากรเด็กดีกูไม่รู้หรอกว่าใครเล่นบ้าง อายุสมองเท่าไหร่กูก็ไม่รู้อีกอยู่ดีแค่คิดว่าถ้าหนังสือกากแล้วไมถึงได้รับความนิยมนักวะ มันมีดียังไงถึงมีคนชอบเพราะกูก็อ่านไม่จบ กูอยากฟังความเห็นจากพวกมึงไงเลยถาม แล้วคือก่อนที่กูจะอ่านไวท์โรดอ่ะกูก็อ่านพวกหนังสือดีๆมาเหมือนกันอาจไม่มากมายแต่ก็เคยอ่านพวกแฮรี่ พ๊อตเตอร์ หรือนิยายลึกลับที่กูจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว บลาๆๆ ซึ่งสำหรับกูแม่งโครตสนุกเลยแล้วกูถึงได้มาอ่านไวท์โรดมันเลยแย้งกับที่มึงพูดว่าคนอ่านไวท์โรดแล้วสนุกแปลว่าไม่เคยอ่านหนังสือดีๆ กูก็ถามไปตามที่มึงตั้งแง่ไว้น่ะแหละ ก่อนหน้าที่กูจะมาอ่านบอร์ดโม่งกูไม่รู้มาก่อนนะว่าเค้าด่าไวท์โรดกัน(เพราะกูก็อ่านไม่จบ) ก่อนหน้านี้กูเห็นคนอวยเยอะชิบหาย อยู่ๆมาเจอกระแสตีกลับก็งงดิ ก็แค่อยากรู้แหละว่ามีดีไงเด็กดีถึงชอบแถมยังได้ตีพิมพ์จนขายดีออกภาคต่อมาตั้งไม่รู้กี่เล่ม

ไม่เห็นเกี่ยวเลยครับว่าจะอ่านหนังสือเยอะหรือไม่เยอะ มันอยู่ที่ว่าคุณอ่านหนังสืออะไร แนวไหนมากกว่า
ผมเลยอยากถามคนที่บอกว่าอ่านไวท์โรดไม่สนุกเพราะตัวเองอ่านมาเยอะว่า คุณอ่านหนังสืออะไรบ้าง
ยกตัวอย่างเล่มเทพๆที่คุณบูชามาสัก 5 เล่มสิ ผมจะได้รู้ว่าคุณรสนิยมเทพจริงไหม

มันไม่ได้เกี่ยวกับอ่านเยอะอ่านน้อยมั้ง อ่านเยอะแต่ถ้าอ่านแต่อะไรที่มันไม่ดี แม่งก็ไม่ไหวอยู่ดีว่ะ เอาเป็นว่าอยู่ที่มึงอ่านแล้วซึมซับอะไรจากหนังสือได้บ้าง
ส่วนไวท์โร้ด กูว่าไม่มีอะไรให้ซึมซับได้เลยจริงๆ ไม่มีแม้แต่อย่างเดียว มันห่วยไปหมดทุกทิศทุกทาง เอาเป็นว่ามึงอ่านไวท์โร้ดแล้วคิดว่ามันมีข้อดีตรงไหนล่ะ?

>>218
กลไกของสินค้าบางอย่างมันไม่ใช่ว่า [ขายดี>ดัง>ออกสื่อ] แต่เป็น [ออกสื่อ>ดัง>ขายดี] ว่ะ ไวท์โร้ดนี่แม่งเป็นอย่างหลัง ตอนนั้น สนพ.มันโปรโมทอย่างบ้าคลั่งมาก พยายามดันออกสื่อกันสุดฤทธิ์ แล้วเมื่อชื่อมันติดหูคน คนก็จะซื้อเพราะมโนไปเองว่าได้ยินชื่อบ่อย คงเป็นของดี ลูกค้าบางพวกก็จะซื้อเพื่อ "เกาะเทรนด์" แล้วในพวกนี้ก็จะมีแบบที่ "ชื่นชมเพื่อเกาะเทรนด์" ด้วย

ปล. กูไม่รู้หรอกนะว่ามันมาจาก สนพ.หรือนักการตลาดโง่ที่ไหน แต่ไอ้การได้ยินคำว่า "ไวท์โร้ดเป็นนวนิยายแฟนตาซีชั้นเยี่ยมไม่แพ้ LOTR" ในงานสัปดาห์หนังสือเมื่อสักสิบปีก่อนเนี่ย ทำให้กูสาบานตัวว่าจะแอนตี้เหี้ยป็อปและวรรณกรรมสวะของมันไปจนกว่าชีวิตกูจะหาไม่

กูไม่เคยบอกว่ารสนิยมการอ่านกูเทพนะ แต่กูยืนยันว่าไวท์โรดแม่งห่วยบัดซบ กูมองว่าหนังสือที่ขายได้ดีไม่จำเป็นต้องเป็นต้องเป็นหนังสือดี เพราะโลกนี้แม่งมีสิ่งที่เรียกว่าการตลาด ทำให้เกิดปรากฎการณ์ที่เรียกว่าทไวไลท์และ Fifty Shades of Grey กูจำได้ว่าไวท์โรดสมัยนั้นแม่งโปรโมทสัดๆ สยามอินเตอร์มีพลังสื่ออยู่ในมือนะมึง แถมประภัสสร เสวิกุลที่เป็นประธานชมรมนักเขียนไทยอะไรสมัยนั้นก็มาเขียนโฆษณาลงปกหลังให้ด้วย เครดิตดีชิบหาย กูยังนึกอยากซื้อมาอ่านเลย และบอกตามตรงว่ากูไม่เคยเห็นกระแสอวยมันตามบอร์ด (กูไม่เข้าเด็กดี) มีแต่ด่าอย่างเดียว

ของกุเหรอไวท์โรดก็ได้จินตนาการว่ะ ยอมรับว่าภาษาชอบบารามอสมากกว่า ตัวละครก็โครตซูเลยแต่กุก็ชอบของกุว่ะ
"ไวท์โร้ดเป็นนวนิยายแฟนตาซีชั้นเยี่ยมไม่แพ้ LOTR" << เกินจริงไปเว่อมาก...ลอร์ดนี่ยกขึ้นหึ้งเลยจริงๆ แฮร์รี่ตามไปติดๆ แต่คนแต่งลอร์ดแกเทพจริง แม่กุจะอ่านลอร์ดแล้วหลับก็ตาม ต้องทำใจก่อนอ่านเพราะหนังทำมากระชับกว่า...หนังสือแปลไทยภาษาแบบ โบราณมาก อ่านสี่แผ่นดินก็มึนจะแย่และแต่ก็สนุก (ถ้าเทียบนิยายที่มีการบรรยายโดยใช้ภาษาโบราณๆน่ะ)

กูไม่อ่านไวท์โรดเพราะคนเขียนว่ะ ด๊อกเตอร์ป๊อปอะ คนอะไรเรียกตัวเองว่าด๊อกเตอร์.............

กูสงสัยอย่างเดียวคือเรื่องที่พวกมึงบอกว่ามันใช้นิยายเป็นหนทางโปรโมทตัวเองเข้าวงการบันเทิง
แต่การที่กูเห็นนิยายซีรี่ย์บอยเกิร์ลแอนด์เดอะกะดอบนแผงหนังสือเนี่ย แสดงว่าวงการบันเทิงแม่งก็ไม่เอามันใช่เปล่าวะ

>>225 ถ้ากูจำไม่ผิดกูรู้สึกเหมือด๊อกเตอร์ป๊อปมันจะเป็นพิธีกรอะไรซักอย่างป่าววะ มันนานมากแล้ว ป๊อปนี่ยังเขียนหนังสืออยู่ใช่ป่ะ

>>226 มันเคยเป็นพิธีกรรายการตอบปัญหาดาวอัจฉริยะ กูเสียใจจนทุกวันนี้ที่กูเคยสนใจรายการมันจนสมัครไปแข่ง

>>226 มันก็พึ่งออกตัวมันเองกับตุ๊กตาไปนะ

>>226 ก็เขียนแหละ แต่กุไม่ได้ตามว่ะตั้งแต่ไวท์โรดจบ เห็นทำเพลงด้วยนะ แต่คงทำเองผลิตเอง มีพิธีกร ไปตามงานโรงเรียนอะไรงี้

>>229 เคยมาโรงเรียนกูด้วย เพื่อนกูกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ขนาดยังไม่ได้อ่านหนังสือ กูไม่เข้าใจ............ /หรือเพราะมันยังไม่อ่านหนังสือเลยกรี๊ดกูก็ยังไม่เข้าใจ

>>219 กูชอบอ่านงานของดอสโตเยฟสกี้ บารามอสกูก็อ่าน ลวิตร์กูก็อ่าน ผู้เสกทราย มาโอ สตอรี่เทลเลอร์ กูชอบมาก อาเธอร์ โคนัน ดอยล์,อกาธา คริสตี้,โอตสึ อิจิ,คิโนะ,แมวสามสี,นางมารสวมปราด้า,กอสสิปทั้งหลายทั้งแหล่กูก็อ่าน ขายหัวเราะมหาสนุกกูก็อ่าน เรื่องสั้นที่มีคนส่งไปในนั้นก็สนุกดี บางเรื่องพล็อตดีจนน่าเสียดาย น่าจะเอามาเขียนขยายปมต่อ แต่ไวท์โร้ดมันกากสัสจริงๆมึง กูอ่านตอนม.4 กูรับไม่ได้

>>223 ยังดีที่แม่มึงยังอ่านลอร์ดไหว
แม่กูอ่านแปปๆก็ปวดตาแล้ว

>>230 คือ...อันนี้มันก็แล้วแต่คนว่ะ บางคนอาจกรี๊ดเพราะไม่มีไรทำก็ได้...ใครว่ามาว่าตามกันบุ๋ยๆ
>>231 ไวท์โรดกุอ่านตอนป.5 ว่ะ ถือว่าเปิดโลกจินตนาการให้กุเลยล่ะ บารามอสได้ตามตอนม.ต้น คือไวท์โรดเนี่ยปมมันใหญ่มาก คือจบภาคแรกมันไม่ใช่เนื้อเรื่องทั้งหมดซะทีเดียว ถ้าให้เทียบก็เนื้อเรื่องใหญ่พอๆกะลาสแฟนตาซี แต่เพื่อนกุเคยบอกว่าลาสสนุกมาก แต่กุไม่เคยอ่าน...

>>232 เฮ้ยกุหมายถึง 'แม้กุ'ว่ะ เขียนผิด เป็นแม่เลย ;w; จริงๆแม่กุไม่อ่านนิยายหรอก การ์ตูนยังไม่เคยเลย กุขรรมตัวเอง

>>231 โกหกๆๆๆ
ตอนม4 มึงเคยอ่านที่มึงยกมาทั้งหมดแล้วเหรอะ
เอาเฉพาะก่อนที่มึงจะอ่านไวทโร้ดสิครับ

อีกอย่างขนาดมึงอยู่มอ4 แล้วมึงยังหยิบไวทโร้ดมาอ่าน
แสดงว่าสมองมึงเด็กกว่าอายุว่ะ

>>235 กูอ่านทั้งหมดที่231ว่ามาด้านบนก่อนม.4 นะ กูอ่านจัดมาก ต้องอ่านทุกวันไม่งั้นขี้ไม่ออก เพราะกูไม่ดูทีวีเลย ไม่ดูหนังเลย ทุ่มเทให้โลกการอ่าน กูไม่ใช่231นะ แต่กูก็ขอบอกว่า ถึงกูไม่ได้อ่านที่ว่ามาทั้งหมด ไวท์โรดก็ยังกากสัสว่ะ 5555

>>236 แหมมึง คนที่อยู่ม.4 ตอนไวท์โร้ดเพิ่งออกมาใหม่ๆมันก็มีป่ะวะ

เออ กูว่า >>236 ชักจะเกรียนมากไปล่ะนะมึง เอางี้ กูไม่ใช่ >>231 นะ แม้รสนิยมการอ่านของมันจะใกล้เคียงกับกูมากก็ตาม แต่กูขอถอนคำพูดที่ว่าต้องอ่านมาเยอะๆ เพื่อให้รู้ว่าไวท์โรดกากสัด เพราะความกากสัดของมันเป็นความจริงแท้หนึ่งเดียว เป็นความกากที่ไม่ใช่ comparative กาก (หมายถึงต้องเอาไปเปรียบเทียบเพื่อให้รู้ว่ากาก) แต่กากด้วยตัวของมันเอง ถ้ามึงไม่เห็นด้วย มึงก็ยกเหตุผลมาค้านว่าทำไมไวท์โรดจึงไม่ควรถูกเรียกว่ากาก ไม่ใช่ตั้งหน้าตั้งตาสงสัยรสนิยมคนอื่น โอเคนะ

กูไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เห็นติ่งไวท์โร้ดตัวเป็นๆในบอร์ดโม่ง

มีประเด็นอื่นปะ? แต่ว่ากันตรงๆนะ ความชอบแต่ละคนมันไม่เหมือนกันว่ะ มีคนไม่ชอบก็มีคนชอบเป็นธรรมดา ไม่งั้นหนังสือคงไม่มีคนติดตาม

>>235 ตอนนี้กูปี 2
บ้านกูนี่ แม่กูก็สะสมหนังสือ พวกผู้ชนะสิบทิศ มาดามโบวารี่ สามก๊ก ขุนช้างขุนแผน เพชรพระอุมา Les miserable 1984 พี่สาวกูก็ไปขนหนังสือจากงานหนังสือมาเพียบ เน้นหนักทางนิยายรักและนิยายแจ่มใส มีห้องไว้เก็บนิยาย การ์ตูนโดยเฉพาะ ถึงบางเล่มจะปลวกแดกก็เหอะ กูพยายามจะอ่านให้หมด กูชอบอ่านหนังสือ กูไม่ชอบออกไปข้างนอก กูมีความสุขกับโลกหนังสือของกู ไอ้ไวท์โร้ดกูไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนกูก็ลองเปิดอ่านดูเพราะนึกว่านิยายแปลฝรั่ง กูอ่านไปสามเล่ม พอขึ้นภาคสองกูเลิกอ่านเลย

>>203 แม่งกูเห็นด้วยถ้าของดร.ป็อปคือโคตรกาก ของปากกาแดงดำคือโคตรของโคตรกาก ของดร.ป็อปภาษากาก พล็อตก็ลอกมา เรื่องก็กลวงแต่อย่างน้อยเรื่องมันก็เดินวะ แต่ของปากกาแดงดำนี้อะไรวะ ภาษากากไม่พอ พล็อตก็ลอกมาอีก แถมตอนเดินเรื่องแม่งกูอ่านๆไปอะไรวะนี้เดินเรื่องหน่อยสิว้อย วนเวียนตัวละครอื่นแม่งโคตรกากตูข้านั้นโคตรเจ๋ง ตัวไหนจะมาทำร้ายตูข้ามันผู้นั้นต้องมีอันซวย กับตูข้าเดินไปเรื่อยๆก็ต้องมีอาวุธวิเศษ มอนวิเศษบลาๆนู้นนี้มา แล้วแม่งคือเดินเรื่องงี้สามเล่มเลยเว้ย พวกมึงไม่ต้องถามนะว่าทำไมมันกากงี้กูอ่านมาตั้งสามเล่ม คือเพื่อนกูแม่งโคตรชอบ บอกแม่งเจ๋งแล้วยัดเยียดให้กูอ่าน กูก็ปฏิเสธมันไม่ค่อยได้จนมันถึงเล่มสามแล้วกูกับมันก็เรียนคนละที่นั้นแหละวะกูถึงหลุดพ้น

>>243 เนื้อเรื่องเป็นไงเหรอสงสัยว่าที่กากมากนี่มันเพราะอะไร

>>244 http://writer.dek-d.com/nattione/story/view.php?id=466201 มึงก็ลองอ่านดูเอง

กูชอบอ่านแนวสืบสวน กูไม่เลือกนักเขียนเท่าไรชาติไหนกูก็อ่าน แต่ของคนไทยไม่ค่อยมีให้กูอ่าน
พอได้อ่านแม่งก็กากจนกูเข็ดของเมดอินไทยแลนด์ไปเลยมึง

>>245 ออ เรื่องนี้...เพื่อนกุบอกสนุกนะแต่กุไม่อ่านเหมือนกัน แต่พล็อตมันเหมือนราชาเหนือราชันย์ใช่มะ งั้นก็คงไม่เวิร์คอ่ะ
จริงๆรู้สึกว่ามันจะฮาเร็มโอเว่อไปหน่อย พอดีเพื่อนเล่าให้ฟัง
ปล. ช่วงนี้กุขี้เกียจอ่านนิยายยาวๆฟะ ดองนิยายที่บ้านเต็มเลย

กู เป้นพวกนิยมนิยายจีนน่ะ ชอบ โกวเล้ง กะ อุยสุยอัน ทำให้อ่านประเภทอื่นๆไม่ค่อยไหวเลย
แม่งเจอเพื่อนแกล้งเอาชุด 8 ศาสตรา มาอ่าน กระบี่เลือดเดือด ทำเอาเลือดเดือดไปเลย

ขอย้อนกลับประเด็น เก่าแป๊บนึง เหี้ยยยย เพื่อนโม่ง กรุแก่ ใช่ไหมเลยไม่เจอกับพวกมึงงงงง กรูก็คิดว่าไวท์โรด แม่งโครตกาก อ่านสองเล่ม ..เพื่อนยัดเหยียดมาก ...คือ ....กรูคิดว่ากรูแก่แล้วเลยไม่ชอบแนวตาซีแนวนี้ (แต่กรูอ่านตาซีเรื่องอื่นๆนะ ..วรรณกรรมเด็ก เจ้าหญิง เจ้าชาย(หนังสือเด็กๆ) บลาๆกรุก็ชอบอ่าน) และกรุเบื่อมากเลย การตลาด คือดันหนังเขียนให้เป็นเซเลปสำหรับเด็กมัธยม .. มีคำคม ..นั่นนู่นนี่ ... เหมือนเด็กรู้จักคิด.. แต่กรูรู้สึกไปเองเปล่า ว่า มันไปเอาของคนอื่นมาแล้วเขียนคำพุดมันเอง (กรูไม่รู้ ไม่มีหลักฐาน กรุแค่รู้สึกได้) คือ กาตลาดหลอกเด็กวะมึง สร้างกระแส สร้างแฟนคลับ... นิยายกรูไม่รู้แต่รู้ว่ากรูไม่ชอบ

ลาสแฟนตาซีกรูชั่งกีโลขายไปแล้ว แม่ง สนพ กับนักเขียนตีกันแล้วตัดจบหรืออะไรไม่รู้ เลิกตาม ลบความสมจำ โยนทิ้ง แล้วตอนหลังแม่งทำตีพิมพ์แก้ บอกเลยว่า ...โถ่ มันเหี้ยตั้งแต่เล่ม 3เล่ม 4แล้วมึง= =ไม่ใช่แค่ตอนจบอย่างเดียว(จริงๆพออ่านได้นะ...แต่เหมือนคิดว่ามันจะสนุกๆ อานไปอีกนิดแหละกันแบบนั้น) (กรุแค้นเรื่องเปลี่ยนปกนิยายอีก...) พอๆ ยิ่งคิดยิ่ง แย่

>>247 นิยายเกมออนไลน์อีกอันที่เพิ่งได้อ่านคืออาหมวยออนไลน์ ก็ใช้ได้นะ แต่นางเอกดวงเฮงไปหน่อย อ่านได้แต่ไม่ได้ติดใจอะไรถึงขนาดต้องรีบหาซื้อ

เชี่ย ปกติกูสิงอยู่แต่ห้องloungeกะanime เพิ่งจะมาเจอกระทู้นี้ก็วันนี้แล้วก็นั่งไล่อ่านตั้งแต่แรก กูรู้สึกปลื้มปลิ่มมากที่รู้ว่ามีที่ให้คุยเรื่องหนังสือแล้ว ห้องนิยายในloungeแม่งร้างชิบหาย ; ;

>>249 เห็นว่าสนพ.เขียนตอนจบให้เองเฉยเพราะมีปัญหากะคนแต่งนั่นแหละ...แล้วก็ตามที่เล่า
>>250 อ่านแล้วก็โอเคนะ แต่เปิดอ่านๆดูเฉยๆว่าเป็นไงอ่ะไม่ได้ตาม ที่อ่านยาวๆก็มี Adventure World Online กับ อีกเรื่องจำชื่อไม่ได้เป็นนิยายตีพิมพ์มีสามภาคแล้วไม่ได้ตามต่อเพราะตอนนั้นตามในเน็ต

แล้วตัวโปรเจคต์ครบรอบ 15 ปีของสนพ.สถาพรล่ะ ที่ระดมนักเขียนดังๆ 15 คนมาเขียนนิยายแฟนตาซีร่วมกันน่ะ มีใครตามอยู่มั่งป่าว สนุกป่าววะ กูมีนักเขียนที่ตามอยู่คนสองคน คงอ่านเฉพาะตรงนั้นน่ะ

>>253 มีด๊อกป๊อปไหมครับ ตามอยู่เหมือนกัล

>>254 ไม่มีว่ะ เสียใจด้วย

>>255 เขาไม่แลหนังสือแบบนี้หรอกสัส ถถถ อย่างเขาต้องระดับฮอลลีวูดเว้ย

ไปอ่านประวัติดอกเตอร์เค้า หนังสือเค้าแม่งพิมพ์ซ้ำ20-30รอบเลยหรอวะ
ยอดต่อเล่มนี่เกือบแสนเลยนะ เขียนเล่มนึงได้ค่าต้นฉบับเป็นล้าน
กูอยากดังแบบนี้บ้างงะ

>>253 ของสถาพรสนุกสุดกูว่าบารามอสเล่มแรก เซ็ตเมพเทลแม่งก็กลางๆไป ไม่น่าตีพิมพ์ได้ด้วยซ้ำ แฟนตาซีเรื่องอื่นในสนพ.นี้อ่านแล้วส่ายหัวว่ะแม่งเวิ่นเกิน

>>247

ยุทธภพออนไลน์
กรูว่ามัน...เทพแบบโอเวอร์เกินไป
วันแมนอามี่สัดๆอะ...กรูอ่านแล้วแม่งไม่ใช่แนว
แนวออนไลน์ของพี่ไทยนี่กรูอ่านหมดนะ
ชอบสุดนี่ Monster Soul Online รองมาเป็นอาหมวย

>>253

พวก Project รวมนักเขียนดังมาช่วยเขียนเรื่องเดียว
กรูไม่เห็นจะสนุกสักเรื่องทั้งไอ้ M.House ทั้งไอ้ Alamery
แทนที่ 10+10 จะได้ 20 แม่งเหมือนโดนทอนความสามารถจำกัดจินตนาการส่วนตัวไปมากกว่า

>>258

ถ้าแนวรั้วโรงเรียนกรูเห็นด้วยนะว่าหัวขโมยแห่งป่าละเมาะแม่งสนุกสุดแล้วของสำนักพิมพ์นี้
แต่ถ้าไม่เคยเล่นเกมญี่ปุ่นหรือดูการ์ตูนจากญี่ปุ่นมากนักนี่กรูว่างานเขียนของแสงจันทร์ก็เข้าท่านะ
เพราะกรูไม่เคยเห็นนักเขียนคนไหนสามารถหยิบยก Plot เรื่องนู้นทีเรื่องนี้มายำรวมกันได้จับฉ่ายขนาดนี้มาก่อน

นิยายเกมออนไลน์ไทย กูก็เห็นแม่งวันแมนเทพกันแทบทุกเรื่องนะ

บารามอสกูเสียดายที่เล่มแรกมันเป็นหำรี่พอตเตอร์ ripoff ไม่งั้นคงเป็นที่กล่าวขานกันมากกว่านี้

>>260

หลายเรื่องมันไม่มีความสมเหตสมผลที่ตั้งอยู่บนความไม่สมเหตสมผลของนิยาย

>>260

ยกตัวอย่างเช่นไวท์โรดกากหมา
แม่งมีทั้งพลังจิตและเวทมนตร์
เทคโนโลยีมึงก้าวไกลขนาด Warp ได้ Teleport ได้
มึงจะเหาะทำส้นตีนกากแม้วอะไร

กรูจะพิมพ์ต่อจากของตัวเองแต่ Quote ผิดหวะโทษๆ

ว่าแต่ที่บอร์ดนี้มีใครอ่านเยอะๆ แล้วเลยอยากเป็นนักเขียนมั่งไหมวะ กูก็เคยคิดแล้วก็ยังคิดอยู่นะ แต่ความหวังมันเบาบางลงทุกที...

สัส เพื่อนคุยวรรณกรรมยุโรปของกูหายไปไหนหมดวะ
สาวนิสิตสายเยอรมันไปไหนละ กูอยากอ่านอะไรยาวๆ สาระเยอะๆ

>>266 มึงก็เปิดประเด็นสิ เดี๋ยวก็มีคนคุยตามเอง
กูชอบงานของอูโกว่ะ แต่น้ำเยอะไป กูเลยเปิดข้ามๆ ว่าจะหา sense and sensibility กับ interview with the vampire มาอ่าน ใครเคยอ่านแล้วรีวิวให้ฟังหน่อยดิ

>>267 อูโกนี่มึงอ่านเรื่องอะไรวะ

>>267 เคยอ่านแต่ Pride & Prejudice

>>268 เอาที่เคยอ่านมีเหยื่ออธรรมกับคนค่อมแห่งนอตเตรอะดาม แต่เรื่องอื่นๆกูยังหาฉบับแปลไทยไม่ได้ ว่าจะลองสั่งจากอเมซอนดู ไอ้เรื่องนี้อะ Les Travailleurs de la Mer

>>266 ซัมมอนกูหรอ /ออกมาจากตะเกียง กูเพิ่งเปิดเทอม เสือกไปคณะแบบไม่มีเรียนด้วยเอ้า.. เลยไปดาสะต่อ ได้โรอัลด์ดาห์ลมานิดหน่อยกับออสการ์ไวลด์ที่เป็นพวกนิทานอีกเล่ม ขอบคุณเพื่อนโม่งที่แนะนำมา เดี๋ยววันนี้จะลองอ่านดู
ที่แน่ๆคือคืนก่อนอ่านพิราบ(Die Taube) แล้วตื่นมาเจอข่าวรอบินวิลเลียมส์ โอยเหี้ย ; ;;; ถ้ากูอ่านยักษ์ใจดีไม่ใช่พิราบคงเฮิร์ทน้อยกว่านี้..

Interview with the Vampire กูยังอ่านไม่จบเลย พยายามอ่านหนังสือของป้าแอนน์มานานมาก แต่ทำได้แค่ซื้อมากองๆไว้ อ่านสลับกับGRRM55555 ที่แน่ๆคือภาษาป้าสวยมาก มันจะมีกลิ่นวายๆนิดหน่อยตามสไตล์ป้าแก แต่ต่อให้ไม่ใช่ฟุโจฉิก็อ่านได้ คือมันไม่ใช่จู่ๆโผล่มาBDSMแบบฟิฟตี้เฉดหรือแอบดูผู้หญิงนอนอย่างในทไวไลท์..
แต่ถ้าชอบแนวๆนี้อยู่แล้วก็ขอกล่าวสวัสดียินดีต้อนรับสู่แดนสุขาวดีของชะนีวรรณกรรม.. *เอาผ้าเจ็ดสีเจ็ดศอกผูกป้า

พวกนิยายของเจนออสเตนอ่านเล่นๆก็สนุกดี คือปกติมันก็แฮปปี้เอนดิ้งอยู่แล้วแหละ ไม่เหมือนตัวเจนออสเตนเอง ; ;
มีใครอ่านหนังสือของพี่น้อง Brönte เยอะๆบ้างไหม กูอ่านแค่เจนแอร์กับ Wuthering Heights แต่ไม่รู้ทำไม ไม่รู้สึกอินกับ wuthering เลย อ่าน Rebecca ยังอินกับพระเอกมากกว่า

เอ้อ ส่วนเรื่องอ่านแล้วอยากเป็นนักเขียนนี่.. กูอ่านแล้วอยากเป็นคนเขียนบทหนังว่ะ เอ๊ะมันคล้ายๆกันใช่ไหม

>>265 อยากนะ เมิงก็พยายามต่อไปดิ ถ้าอยากเป็นแต่เมิงมัวแต่คิดท้อเมื่อไหร่จะได้วะ? หรือส่งต้นฉบับไม่ผ่าน

>>271 ทไวไลท์นี่พระเอกโรคจิตเหี้ยๆ ไปแอบดูนางเอกตอนนอน ตอนอยู่บ้าน แต่นางเอกมันชอบเข้าไปได้ไงวะ ถ้าเป็นกู อีพระเอกเห็นกูแคะขี้มูกหรือถอนขนหน้าแข้งนี่คงหมดมู้ดอะ

เจนแอร์กูอ่านนานแล้วเลยจำไม่ได้ว่าเนื้อเรื่องยังไง แต่รู้สึกรันทดสัด เพราะกูอ่านตอนม.ต้นมั้งกูเลยไม่ชอบ

มึงอ่านคุณพ่อขายาวด้วยป่ะ กูว่านั่นต้นกำเนิดนิยายเลี้ยงต้อยเลยว่ะ

>>270 เหยื่ออธรรม มึงอ่านฉบับไหนวะ กูอ่านของจูเลียต
แต่คือเค้าแปลไม่จบ กูเลยเซงง
ส่วนคนค่อมอยากอ่านแต่หาซื้อไม่ได้ว่ะ ยังพอหาได้ที่ไหนไหมวะ

>>271 คิดถึงจัง ฮือๆ

>>273 ถ้าแม่งแอบดูกูตอนนอนแบบที่แอบดูนางเอก แล้วเห็นกูนอนตดหรือนอนเกาง่ามตูดนี่.. แม่งคงวิ่งไปฆ่าตัวตายกลางแดดอะ เอ๊ะกูลืมไปแวมไพร์เรื่องนี้มีออกแดดแล้วมีกลิทเตอร์เฉยๆ เมี้ยว
ประสาทแดกทั้งอีเอ็ดเหวิดทั้งเจค็อบเลย กูจะบ้า กูไม่ได้อ่านหนังสือแต่พอเห็นทัมโพสท์นี้คือ.. http://badlitmakestheworldgoround.tumblr.com/post/42281432204/tw-sexual-assault-his-lips-crushed-mine ... เจค็อบมึง.... /โทรเรียกตำรวจ /อ้าวพ่อนางเอกก็ตำรวจ /ควยออล

เจนแอร์รันทดจริง กูอ่านจบแล้วถึงกับต้องนั่งเหม่อลอยมองท้องฟ้าช่วงซัมเมอร์.. แม่งจะดราม่าไปไหนอีพี่น้องพวกนี้ ; ; พออ่านสลับกับออสเตนแล้วกูแทบลงไปนอนร้องไห้ซบชายกระโปรงออสเตน แม่ง

เออคุณพ่อขายาวแม่ง คำจำกัดความของคำว่าpedo555555555555555 ตอนเด็กๆกูก็ไม่คิดอะไรนะ แต่พอมาอ่านตอนนี้นี่แบบ.. /เรียกตำรวจอีกที เออแต่มันน่ารักมุ้งมิ้งมากอันนี้ปฏิเสธไม่ได้555555
จะว่าไปตอนนี้อยากอ่านพีชยักษ์ว่ะ ไม่เคยอ่านเลย เริ่มอ่านสักทีน่าจะดี

>>274 /โอบกอดมึงด้วยผ้าเจ็ดสีเจ็ดศอกที่เหลือจากเอาไปพันป้าแอนน์ไรซ์

>>274 งานหนังสือมีขายเซ็ตละ 3000 บาท กูเพิ่งอ่านจบเมื่อเดือนที่แล้วหลังจากซื้อมาดองได้สองปี ชอบก็ชอบอยู่นะเรื่องแนวคิดกับเนื้อหา แต่ตรงบรรยายตัวละครนี่แม่ง....ทำเอากูหลับไปหลายรอบ ตรงไหนฌาแวร์ออกกูจะดี๊ด๊ามากเป็นพิเศษ ส่วนอีมาริอุส กูด่าให้ไปตายซะทั้งเรื่องว่ะ

>>276 แพงจังง ต่อราคาได้ป่ะ
ปล กูชอบเตนาดิเย 555555

คุณพ่อขายาวนี่เลี้ยงต้อยในตำนานเลยนะ แต่ถ้าคุณพ่อดีซะขนาดนี้ตูก็ยอมว่ะ
ส่วนตัวชอบคู่อริที่รักมากกว่า แซลลี่น่ารักน่าแกล้ง หมอก็โอเค
ส่วนของพี่น้องบร็องเต้ชอบเจนแอร์ ดราม่าโอเค นางเอกกว่าจะเจอเรื่องดีๆ ลุ้นจนเหนื่อย
ส่วนของออสเตนไม่เคยอ่าน เคยแต่ดูหนังที่เค้าเอาเรื่องรักแรกของออสเตนมาทำ ก็โอเค ชอบฉากเต้นรำที่เลอฟรอยจ้องตาออสเตน โลกกูหยุดหมุนไปชั่วขณะ

ว่าแต่มีใครอ่านงานของชาร์ล โบดแลร์มั่งมั้ย กูอยากลองอ่านดู

>>278 ไม่เคยอ่าน แต่กูรู้สึกว่าเห็นชื่อนี้ในอีดอกนรก

เออ นึกขึ้นได้ว่าอยากอ่านโลลิต้า ที่ตาแก่แต่งเมียเพราะอยากได้ลูกสาวเขาอะ หาอ่านได้ที่ไหนวะ

>>279 ไลฟเฮาส์กำลังจะพิมพ์ใหม่
แต่หลายคนบอกว่าอ่านต้นฉบับดีกว่า ภาษามันสวย
แต่กุอ่านแล้วปวดหัวว่ะ ภาษามันหรูเกิน
ว่าแต่อีดอกนรกมันคือไรว่ะ 55555

>>280 aku no hana

กูไปเจอตัวอย่างโลลิต้ามา เออ ภาษาสวยจริงๆด้วยว่ะ

Lolita, light of my life, fire of my loins. My sin, my soul.
Lo-lee-ta: the tip of the tongue taking a trip of three steps down the palate to tap, at three, on the teeth.

Lo. Lee. Ta.

>>282 มันคืออะไรวะ...

>>283 บรรยายถึงความลุ่มหลงของชายแก่แอบรักเด็กหญิง 12 ขวบชื่อโลลิต้า เลยแต่งงานกับแม่เขาเพื่อหวังเคลมลูก
จริงๆมันยาวกว่านี้แต่กูขี้เกียจพิมพ์

แค่อ่าน >>282 >>284 นี่ก็เห็นภาพตาลุงแก่ハァハァแล้ว...

>>284 ขอบใจที่แถลงไข

>>282 ฟังดูเป็นลุงแก่หื่นกามมากเลย

Lolita กูไม่เคยอ่านนะ แต่เคยดูหนัง หนังทำดี อีเด็กยั่วมากๆ ตอนเปิดเรื่องมา ฉากที่อีเด็กนอนกับพื้นหญ้าให้สปริงเกอร์ราดรดตัวเปียกแล้วหันมาสบตากะพระเอก (?) นี่ดูแล้วซึ้งเลยว่าทำไมพระเอกมันหลงมากๆ

>>272 กูคือคนที่อยากเป็นนักเขียนนะ คือต้นฉบับโดนรีเจคต์ก็ส่วนหนึ่ง อีกอย่างหนึ่งก็คือกูทำงานเกี่ยวข้องกับพวกสิ่งพิมพ์อยู่แล้ว งานที่กูทำก็พอโอเคดี ได้เจองานดีๆ เยอะๆ กูก็เลยรู้สึกว่าแล้วกูจะผลิตขยะวรรณกรรมที่ไม่มีใครอ่านขึ้นมาบนโลกอีกทำไมวะ เอาเวลามาอุทิศตนให้สิ่งที่ยิ่งใหญ่ดีกว่า น้อยอกน้อยใจไปโน่น

ถ้าอยากเป้นนักเขียน แล้วสนพ ไม่รับ กรูแนะนำให้มึงสร้างเพจ สร้างอนาจักรเองวะ เขียนต่อไปเรื่อยๆ อย่าหยุดสะสมแฟนไปเรื่อยๆพอถึงจุดก็ตีพิมพ์ขายเอง ถึงจะแพง ก็ให้ แฟนๆมึงแหละช่วยซื้อ ...

นักเขียนเดียวนี้มีช่องทางติดต่อกับแฟนๆเองเยอะแล้ว หลายคนเลือกที่จะพิมพ์ขายเอง ก็มี ..มันอยู่ที่มึงจะรักและทำมันต่อไปได้นานแค่ไหน ...กรูเห้นบางคนเขียนๆหยุดๆ เห่อเป้นพักๆก็หายไป ....

กรูเคยเห็นเพื่อนเขาแชร์บอกถ้าทำเพจหรือลงนิยายไว้แล้วไม่มี แฟนเพจถึง 1000หรือ10000คน เขาไม่รับต้นฉบับ กรูเงิบไปเบาๆแต่ไม่รู้ว่าเรื่องจริงปะนะ

อีกทางคือมึงส่งประกวด งานเขียนนั่นนี่มีเปิดรับเยอะแยะ แต่ของแจ่มใสเคี่ยวมากเลยมึง ทั้งที่นักเขียนในเครือ ไม่ค่อยจะสมคุณภาพอย่างคุณสมบัติที่รับงานส่งประกวดกัน

มันมีเว็บท่าหรืออะไรที่รวมพวกงานประกวดหรืออะไรพวกนี้บ้างไหม เอาจริงๆคือกูบางทีเห็นบนเฟสผ่านๆแล้วลืมทุกที

ขอบใจนะเพื่อนโม่ง กูก็ตั้งใจจะเขียนไปเรื่อยๆ แหละ อย่างน้อยกูก็ได้อ่านงานของตัวเอง ; w ; ส่วนได้พิมพ์หรือส่งประกวดให้มันเป็นผลพลอยได้ไปก็แล้วกั

กูได้ยินเขาลือกันว่านักเขียนดังสำนักพิมพ์แจ่มแมวแม่งคิดพล็อตแล้วจ้างคนอื่นเขียนว่ะ ใครมีเรื่องนักเขียนสำนักพิมพ์นี้ร่ายที

>>294 มีเหรอวะ แจ่มแมวมีนักเขียนในสังกัดเยอะแยะ หยิบมาไม่หวาดไม่ไหว แถมเพิ่มขึ้นทุกปีด้วย

แนะนำแนวกำลังภายในแปลไทยที่สนุก+แปลดีให้โม่งคนนี้หน่อย
( ไม่ต้องเอาเก่าแบบ 8เทพ หรือมังกรหยก ไรงี้นะ )

ชอบแนวพระเอกมีพัฒนาการชัดเจน + มีบทเกี้ยวบทรักจะดีมาก

>>296 กังฟู by giddens

ใครที่อ่าน war and piece นะ
อ่านฉบับไหนดีวะ มันมีสองพิมพ์อะ

ตี่เหรินเจี๋ย ตุลการวังหลวง สนุกนะมึง
ยุทธการกู้บังลังค์ก็สนุกใช้ได้

>>295 เห็นว่าคนดังว่ะ แนวๆนักเขียนมันมีบอร์ดแถวไหนอีกวะ กูเห็นเด็กดี แม่งก็มีแต่เด็กเห่อหมอยกับพวกแก่แล้วแต่ว่างงาน

เห็นเขาเห่อจอมโจรขุดสุสานกันเพียบเลย ส่วนกูไปโหลดนิยายจีนชิคลิทแนวๆ ตำนานรักเหนือภพมาอ่านก็สนุกดี ว่าแล้วก็อยากอ่านพวกป่าท้อฯ สามชาติสามภพของเจ๊หลินโหม่วบ้าง แต่กูแค่อยากอ่าน ไม่ได้อยากซื้อ หรือถึงอยากซื้อตอนนี้ก็หาซื้อไม่ได้แล้วมั้ง แม่งเป็น conflict ในจิตใจ...

ยุทธการล่าบัลลังก์สนุกสรัด
ไม่มีอภินิหารกำลังภายใน สู้กันแบบ RTS ใช้หัวสุดๆ
เก็บเลเวลจริงจังยังโดนรุมตายได้ การเมืองเหนือวีรบุรุษ
ได้อารมณ์เรียลๆ ดี นึกถึงตอนอ่านเจาะเวลาหาจิ๋นซีครั้งแรกเลย

ข้อเสียคือยาวสรัด ภาคแรกสนุกสุด กระชับสุด

กูชอบยุทธการล่าบังลังค์ มากกว่าเจาะเวลาอีกมึง

เจาะเวลาแม่งกากสัสอะ เสียดายตัง เสียเวลามาก
นิยายฮาเร็มสนองนี้ดคนเขียน

>>301 ทำไมคนถึงเพิ่งมาไฮป์จอมโจรกันเรอะ

เออ ถามไอ้นิยายที่เอามาทำละครช่อง 3 หน่อยสิ ไอ้หักเหลี่ยมตะวัน อะไรนั่น มันสนุกจรืงๆรึเปล่า

>>306 ของคนเขียนคนนั้น กูว่าขยะวรรณกรรมทุกชิ้น แค่มันแมสสำหรับคนทั่วไป

>>307 เล่าหน่อยดิวะ เหมือนเคยมีด่ากันไปแล้ว กูตกรถไฟมาไม่ทัน

>>308 อ่านกระทู้พันทิปช่วยได้ ใครเคยอ่าน เอามาแจกหน่อย มีคนเฉาะ ซะเละเลย ...

อ่านในพันติ๊บตอนนี้เจอแต่ที่ติเรื่องใช้ศัพท์ ไทยคำ ญี่ปุ่นคำ อย่างไอ้ "คิมิที่รัก" เนี่ย แม่งเอาสมองต่อมมโนที่ไหนคิดขึ้นมาวะ

อยากอ่านงานของด็อกเตรอร์ป๊อปครับ
ควรเริ่มอ่านเรื่องไหนก่อนดี

http://my.dek-d.com/luz-chan/blog/?blog_id=10131468

รวมคำคมที่กลั่นออกมาจากชีวิตของพี่เค้า อ่านแล้วผมรู้สึกชีวิตดีขึ้นมากเลย

>>312 กูนึกว่ารวมคำคมน้ำเน่าๆเล่มล่ะ20บาท

>>312 ทุกประโยคเคยเห็นมาจากที่อื่นหมดแล้วว่ะ ทุกประโยคเลยนะ ไม่มีสักอันที่ออริจินอลหรือมีนับแฝงอะไรลึกซึ้งๆ
ถ้าแค่นี้ชีวิตมึงดีขึ้นแล้ว แปลว่าชีวิตมึงคงโคตรเหี้ยจัญไรจริงๆว่ะโม่ง กูสงสารมึงนะ

>>313 ใจเย็นเพื่อนโม่ง กรูก็อยากถามเหมือนกันว่าได้ค่านายหน้าเท่าไหร่ แบบ ....

>>306 กากสัส คนเขียนมโน เพ้อเจ้อไปเรื่อย แรงบันดาลใจเจ๊แกก็อย่างเช่น วันนี้ก็ไปเจอคนขายก๋วยเตี๋ยวหล่อมา เขียนเรื่องคนขายก๋วยเตี๋ยวดีกว่า แต่เส้นก๋วยเตี๋ยวมีกี่อย่าง ต้มน้ำซุปยังไง กูไม่รู้หรอก เอาน้ำใส่หม้อแล้วจุดไฟเหมือนต้มมาม่า แค่นี้ก็พอแล้ว มีพระเอกหล่อๆ เย็ดนางเอกสวยๆทุกตอนก็พอแล้ว อีป้าแก่ๆที่ซื้อไปอ่านมันไม่สนใจหรอกว่าต้องลวกเส้นกี่นาที มันสนแค่พระเอกจะเย็ดนางเอกอีกเมื่อไหร่

http://pantip.com/topic/32443843

แปะไว้สำหรับผู้สนใจ คห.60 กูอ่านแล้วลั่นเบย

กูก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมนิยายรักมันต้องเย็ด กับแฟนตาซีวัยรุ่นที่มีแต่เกมออนไลน์

>>318 ก็มันขายได้ยังไงละวะ อาาา กูเศร้า

>>318 ก็วัยรุ่นมันวัยจูนิเบียวไง อยากเก่ง อยากกล้า อยากมีพลัง อยากเนื้อหอมสาวหลง จะเขียนแฟนตาซีโรงเรียนเวทมนตร์แม่งก็ดูเกร่อๆ เขียนเกมออนไลน์แม่ง ดูแหวกแนวดี แถมปล่อยพลังตูมตาม และตอนนี้แม่งก็เกร่อตามโรงเรียนเวทมนต์ไปแล้ว
ส่วนนิยายรักผู้ใหญ่ต้องเย็ด ส่วนใหญ่คนอ่านเป็นผู้หญิง ก็ฝันหาหนุ่มรูปหล่อ บ้านรวย แต่ความเป็นจริงมันยากซะยิ่งกว่ายากที่จะมีหนุ่มแบบนั้นมารัก เลยหาทางออกด้วยการมโน และไอ้หนังสือพวกนี้ ก็เป็นเครื่องมือให้เห็นภาพได้ชัดขึ้น

>>313 >>314 >>315
พวกนายไม่ deep พอน่ะสิ
ชัดเจนนะ

>>321 deep ในด้านความจูนิเบียว?

>>321
'คนที่บอกว่าตัวเองดีมักชั่ว'
'หากคุณต้องการบอกความจริงกับใคร ต้องทำให้พวกเขาหัวเราะ มิฉะนั้นเขาจะฆ่าคุณ'

นี่สิdeepจริง มึงพูดเอาฮาหรือกูเครียดไป55555

>>321 "don't feed troll" มีหรือเปล่า
โทษทีพอดีกรุแก่แล้วเลย ..ไม่หลงไปคำข้อความที่เขาไปหยิบมาจากไหนไม่ทราบ แล้วมาแปะชื่อของตัวเอง ..

ตอนนี้กรูอยากเจอคนจับผิดจริงๆ ว่าไปเอาของใครมาบ้าง = =

กูว่าประชดนะ ๕๕๕๕๕๕๕

>>320 แม่งก็มโนกันทั้งเพศหญิงเพศชายนั่นแหละ นิยาย/การ์ตูนแนวฮาเร็มมันถึงได้เกลื่อนจนเอียนตายห่าอยู่แล้ว เมื่อก่อนกูก็เป็นเด็กน้อยกูก็เคยคิดว่าเพศหญิงเป็นเพศขี้มโน แต่พอโตมาก็รู้ละว่าทั้งสองเพศแม่งก็มโนพอกัน

>>312 อยากบันทึกคำคมเหล่านี้ไว้ใต้เปลือกตา
จะได้มองเห็นทุกวินาทีที่กระพริบตาและตลอดเวลาที่หลับไหล

>>327 แต่พอมึงลืมตา มึงก็มองไม่เห็นนะสัส ทางที่ดีมึงสักลงเรติน่าเลย จะได้เห็นตลอด ตอนนอนมึงก็ไม่เห็นเพราะมึงหลับ

เริ่มไม่นิยายแล้วเข้าฝั่งกันเถอะเพื่อนโม่งทั้งหลาย

อะ กูถามบ้าง พวกมึงมีใครเคยอ่านงานเจ๊สแตมเบอรี่ ณ แจ่มใสบ้างมั้ย กูเจอกิตติศัพท์นางในเว็บดราม่าแล้วสงสัยว่าขนาดนั้นเลยเหรอวะ

>>330 เคยอ่านเรื่องนึงเพื่อนโม่ง นางเอกนมใหญ่ นางแบบนายแบบอะไรนี่แหละ ภาษาบ้านๆดีกว่ามือสมัครเล่นตรงมันเขียนรู้เรื่อง
เห็นว่านางเอกขี้วีนขี้เหวี่ยงทุกเรื่อง พระเอกเดิมๆ โดยรวมกาก อาศัยชื่อเสียงเก่ากับบารมีแฟนคลับอยู่รอดมาได้ ทุกวันนี้กระแสนางดรอปไปเยอะ
เอาไปพิสูจน์เอง เรื่องนี้ดีกว่าเรื่องที่กูเคยอ่านอีกนะ http://my.dek-d.com/stampberry/writer/viewlongc.php?id=1173865&chapter=3

>>331 เหยด.... ไอ้เด็กที่อ่านเรื่องพวกนี้จนติดมันจะมีวันได้พัฒนาการอ่านของพวกมันขึ้นไปสู่สิ่งที่ดีกว่านี้บ้างไหมวะ... หรือต้องเป็นทาสแจ่มใสไปจนวันตาย...

>>331 เด็กดีกรูเกลียดแม่งอยู่สองอย่าง...

1. กรู Search หมวดแฟนตาซีแล้วเจอ EXO โผล่มา
EXO มันเกี่ยวเหี้ยไรกับแฟนตาซี เพราะจิ้นเยิบตูดกันเองหรือไงวะมันถึงเป็นตาซี

2. เจอ Yaoi ... ยาโอยพ่อง ...มึงไม่แยก Tag ไปเลยวะ โครตรกหูรกตา

>>333 เป็น2ใน3อย่างที่กูอยากให้มันแยกจากหมวดแฟนตาซีไปให้พ้นๆ
อีกอันคือเกมออนไลน์

>>334

เกมออนไลน์กรูเข้าใจว่ามันเป็นกระแสเห่อหมอย 20 เรื่องจะมีดีๆโผล่มาสักหนึ่ง
แต่กรูก็ให้โอกาสทุกเรื่อง เพราะบางเรื่องสำบัดสำนวนการบรรยายก็ใช้ได้
อนาคตจะได้แยกเอาไว้จาก Banlist อย่างไอ้หลายๆเรื่องที่มีสัตว์อัญเชิญเอาไว้เยิบ

>>334

หมายถึงไอ้ Plot เอาสัตว์อัญเชิญมาขายนมขายหีนะ
กรู Ban ถาวร

"บนทางสู่ความสำเร็จมักเต็มไปด้วยพวกจิตบกพร่อง 'จ้อง' ทำร้าย อย่าท้อ อย่ากลัว เดินหน้าต่อไป เพราะเมื่อคุณถึงจุดหมาย คนเหล่านั้นก็ทำได้แค่ 'จ้อง' คุณ อยู่ดี" Dr.Pop 4 ตุลาคม 2010 เวลา 12:27 น.

เค้าด่าพวกคุณอยู่นะ รู้ตัวไหม

>>331 นางเอกชื่อเมอร์เมด ไอ้สัส ตั้งชื่อลูกแบบนี้ โดนเพื่อนที่โรงเรียนล้อตายห่าแน่ๆ

>>337

ไม่เป็นไร กรูด่ามันตั้งแต่ปี 2004
ถ้ามันไม่โฆษณาขยะวรรณกรรมซะเกินจริงก็ไม่มีใครด่าหรอก

>>339 มึงด่าศาสดากู กูขอประกาศสงครามวรรณกรรมกับมึง
เอานี่ไปแดกซะ!!

"ลองฉวยโอกาสสารภาพรักคนที่แอบชอบในวัน April Fool's Day ดูถ้าเขาเล่นด้วยก็โอเค ถ้าเขาไม่เล่นด้วย ก็บอกเขา ล้อเล่นนะตัวเอง" Dr.Pop 01 เมษายน 14:00 น.

...เป็นไง จี๊ดเลยมั้ยมึง

>>331 สัส นางเอกแม่งโนตมสมองกลวงขี้วีนฉิบหาย ยืมเงินชาวบ้านเป็นแสนได้หน้าตาเฉย
แล้วไอ้ฉากคาเรเชิ้ตแม่งถ้ากูเป็นพระเอกจะจับกดซะให้เข็ต มีอย่างที่ไหนไปออเซาะผู้ชายแบบนั้นแล้วยังรอดมาได้

>>337 คมบาดหอยฉิบหายเลยคุณ

เมื่อไหร่นิยายอีโมติคอนขยะๆจะหมดไปจากประเทศไทยซักทีวะ

กูไม่เข้าใจพวกอ่านนิยายอีโมกากๆ พระเอกงี่เง่า นางเอกงี่เง่า แล้วอ่านสนุกได้ยังไงวะ
นิยายป๊อปกูยังเข้าใจว่าคิดว่าตัวเองเป็นพระเอกโคตรเทพมีผู้หญิงรุมล้อมได้ แต่นิยายอีโมนี้กูไม่เข้าใจว่ามึงคิดว่าตัวเองเป็นพวกงี่เง้าๆแบบนั้นได้เหรอ

กูเคยพยายามอ่านนิยายแจ่มใส อ่านไปสองสามหน้าเลิก ห่วยชะมัด

แจ่มใส คนที่กูอ่านได้จบคืออัญชรีย์ว่ะ แต่เขาเขียนอะไรล่อแหลมไปนิดดดด ส่วนคนที่กูเกลียดสุดเป็นอีฮิเดโกะ ซันชาย มันเขียนนิยายดูถูกผู้หญิงได้เหี้ยมาก ควรให้ป้าเจน ออสเตน มาตบหน้ารัวๆซักสามสิบที เผื่อจะมีสติไม่เขียนเรื่องเหี้ยๆแบบนี้ออกมาอีก

แจ่มใสเลิฟซีรี่ย์มีเรื่องไหนไม่มีอีโมมั่งมั้ย กูเห็นมีโครงการให้ส่งนิยายเข้าประกวดอยู่เรื่อยๆ พวกคนที่ได้ตีพิมพ์ใหม่ๆนี่ใช้อีโมเหมือนกันหมดอีกป่าววะ
อีแตมเบอรี่ข้างบนไรเนี่ย กูเคยอ่านเมื่อนานนนนนนนนนมาแล้วแม่งก็ยังกากเหมือนเดิม เปลี่ยนไปแค่ใช้ภาษาวัยรุ่นใหม่ๆ แถมใช้ได้น่ารำคาญสัสๆ

>>347

มึงพูดความจริงกรูรับไม่ได้ TヘT

หน้ากรู >////<

ขอดูดปากที (^з^)

ไหงทำงั้น - -*

ประมาณนี้แหละมั้งนิยายวัยรุ่นหน้าหีของแจ่มใส

นึกว่าบก.เติมให้ตอนอีดิทซะอีกนะ มีเหมือนกันไปหมดแบบเนี้ย

แต่แจ่มใสเลี้ยงนักเขียนดีมากนะมึง ตีพิมพ์ครั้งละหมื่นเล่ม เบาๆก็ห้าพันเล่ม มึงก็เอา 10-30% คูณละกัน ปลายปีพาไปบ้านพักตากอากาศริมทะเลอีก ใครๆก็อยากเข้าแจ่มใสว่ะ กูว่า ผลตอบแทนมันงามแถมฐานแฟนคลับเยอะนะเว้ย

เป็นนักเขียนแจ่มใสหัวนี้ถ้าปั้นฐานแฟนได้นี่เงินดีนะ ระบบสำนักพิมพ์ก็เลี้ยงนักเขียนดีด้วย

แต่ล่าสุดที่กูได้ยินคือ ถ้านักเขียนดันเอางานไปเสนอสนพ.อื่น(แม้ว่างานแนวนั้นไม่ใช่แนวแจ่มใสก็ตาม)
โอกาสจะตีพิมพ์กับแจ่มใสเหมือนเดิมยาก

แจ่มใสถ้าไม่ใช่สาขา love series แต่เป็นสาขางานแปลกับสาขาที่เป็นปกสีน้ำกูถือว่าทำโอเคนะ กูเป็นติ่งป้าหนอนว่ะ แกข้อมูลโอเคดี เขียนตลกแต่ไม่ไร้สมอง ที่กูอ่านล่าสุดกูอ่านเรื่องของพี่ฉัตรกับน้องนกว่ะ แม่ง... สนุกชิบหาย

>>352 ก็สมควร เลี้ยงดูปูเสื่อดีขนาดแจ่มใส มันก็ต้องมีตรวนติดบ้าง
สมมุติเป็นกู ถ้าไอ้นักเขียนคนนั้นมันไม่เทพ เป็นบ่อเงินบ่อทองในร่างมนุษย์ กูก็ไม่ค่อยอยากเอาอกเอาใจลูกจ้างที่ปันใจแบ่งเวลาไปทุ่มเทงานให้บริษัทอื่นหรอกนะ มึงเอาไปแค่ค่าแรงส่วนที่มึงทำได้ก็พอ

>>354 ขนาดนั้นเลยเหรอวะ เกิดนักเขียนมันครึ้มอยากเขียนดราม่าเลือดสาดขึ้นมางี้จะให้มันทำไงวะ นึกว่าเขาผูกพันธ์อย่าง กูพิมพ์รักหวานแหววกับแจ่มใส มีรักแหววอีกก็ส่งให้แจ่มใส อยากเขียนฆาตกรรมส่งให้ตะวันส่องไม่ก็โซฟา

กูนึกว่าโอกาสตีพิมพ์ยากเป็นแบบกูอยากเขียนแฟนตาซีไม่ส่งให้เอ็นเทอร์แต่เสือกส่งให้สถาพรอย่างงี้กูว่ามีแอบเคือง

ไม่รู้ว่ะ แต่กูเคยคิดอยากลองเขียนนิยายส่งแจ่มใส กูพิมพ์อีโมติค่อนไปห้าหน้า กูหมดปัญญา กูนับถือพวกนักเขียนแจ่มอยู่อย่างคือ มึงมีความอดทนสูงสัสๆ ที่สามารถเขียนจบ แม้นางเอกจะน่ารำคาญ พระเอกจะเชี่ยระยำจังไรขนาดไหนก็เถอะ เป็นกูนี่เขียนให้รถคว่ำตายห่าแม่งทั้งคู่แล้ว สัส

>>355 ถ้ามีเคสสุดโต่งแบบนั้นคงต้องคุยกันมั้ง เพราะปกติถ้าเขาจะเปลี่ยนแนวกัน เดิมเขียนรักๆ มันจะเป็นสืบสวนเลือดสาด หักศอกขนาดนี้ยังนึกไม่ค่อยออกจะเป็นไง ถ้าบอก รักสืบสวน ก็คงขยับไปหัวผู้ใหญ่ที่ สำนักพิมพ์รองรับแบบนั้นป่ะ

>>355 ก็ไม่ได้พิมพ์ไปเลย
คือมันมีนิยายแฟนตาซีภาคสองของเรื่องนึงเสือกตรงกับสถานการณ์การเมือง เลยไม่ได้พิทพ์ภาคต่อว่ะ

>>358 เรื่องไรวะ

>>359 เดาให้ น่าจะทูตแห่งเซนทาเรีย

>>360 อ้าว กูนึกว่าเล่มเดียวจบ มีต่อเรอะ

>>357 กูพอนึกออกแล้ว นักเขียนที่กูรู้มาเขียนหลากหลายแนวมันก็มีแต่พวกเก่งๆกับดังๆทั้งนั้นเลยนี่หว่า ตรวนเบาๆไหลได้ตามฝีมือ ไม่ใช่พวกเขียนแต่love seriesในแจ่มแมว
>>356 5555555555555
>>358 ซีเรียสขนาดนั้นเลยเหรอวะ ขนาดแฟนตาซีนะเนี่ย อันนี้กูอยากรู้ว่ะ กูชอบแนวการเมือง เดี๋ยวนี้นิยายการเมืองโดนสำนักพิมพ์ลอยแพกันหมดเปล่าวะหรือแค่ของแจ่มแมว กูเดาถ้าไม่มีผู้ร้ายนักการเมืองชื่อแม้วเลอร์ฮิตด๋อยหรืออภิสอยคำสิทธิ์เขาคงไม่ห้ามพิมพ์หรอกมั้ง เว้นแต่สถานการณ์ลอกการเมืองแดนสารขัณฑ์มาเป๊ะๆ

>>362 กูว่าก็ซีเรียสอยู่นะ คือมันไม่ใช่แค่สถานการณ์แบบม๊อบหรือนักการเมืองไรงี้ แตึ่มันมีฉากเกี่ยวกับพระราชอำนาจและการจัดตั้งสาธารณรัฐว่ะ ...เอาเป็นว่ากูพอดีกว่า

>>360 อาาา กูเสียดายภาคสองดูมีจุดยืน และสนุกกว่าภาคแรกอีก แต่ก็นะ มันก็การเมืองจริงๆนะลัละกูเศร้า

>>360 ภาคสองเจ้าหญิงกับหมอที่ไพร่นับถือโดนฆ่าตายเลยโทษกันไปกันมาสุดท้ายเลยเป็นแนวขุนนางกับม็อบไพร่ชนกัน พระเอกเลยไปลากเอาปราชญ์ที่ถูกสาปให้เป็นใบ้แล้วขังไว้ในห้องสมุดออกมาหาคนร้าย แล้วสุดท้ายก็... นั่นล่ะ

ดีแล้วล่ะที่ไม่ได้พิมพ์ ไม่งั้นกูว่าคนเขียนคงได้ไปนอนคุก

>>365 อ้าว แล้วเกมชิงบัลลังจะโดนแบนด้วยมั้ยวะ กูรีบไปสอยให้หมดก่อนดีกว่า

ถามคนที่อ่านเพชรพระอุมาหน่อย ว่าเรื่องนี้มีดีตรงไหน
เราอ่านไปประมาณห้าเล่มรู้สึกเฉยๆ อ่านไปแบบเรื่อยๆมากเลย

>>367 เพชรพระอุมาแม่งนิยายวายรุ่นพ่อชัดๆ

>>368 วายพอสมควรตรงแงซายกับรพินทร์ แต่ไชยยันต์กับมาเรีย ฮอฟมัน เย็ดกันอย่างซาดิสม์ใต้น้ำ

>>368 เหยดดด จิงเหรอวะ

>>369 โบรมานซ์นะครัช

>>367 ช่วงแรกๆนี่แถวไหน เจอมันตรัยยัง

>>370 มึงงงงง มึงงงงงงงงงงง แม่งโบรแม๊นซ์สัสๆอะมึง คู่รพินทร์กับแงซาย แทบลืมนางเอก มึงลองอ่านดู หรือมึงลอง google หาบางบทดูก็ได้ อ่ะ กูยกตัวอย่างให้มึงฟัง
รพินทร์คือพระเอก เป็นพรานใหญ่ฝีมือล่าสัตว์ฉกาจ รูปร่างสมส่วน
แงซาย กูจะไม่สปอยล์มึงว่ามันคือใคร แต่มันจะออกมาในฐานะพรานลูกหาบที่ขอติดตามทีมรพินทร์ไปด้วย ฝีมือเทพสัสๆ หน้าตาหล่อเหลารูปร่างสูงใหญ่งดงามดั่งเทพบุตรกรีก
บทสนทนาบางส่วน >>>>>
รพินทร์ : อย่ายั่วแงซาย ฉันไม่มีอารามณ์หงุดหงิดกับแกหรอก
แงซาย : ตรงข้ามกับผมเลยผู้กอง ผู้กองมีสเน่ห์ก็ไอ้ตอนหงุดหงิดนี่แหละ ผมชอบเห็น มันเป็นภาพที่น่ารัก

แงซาย : ถ้าผมเป็นผู้หญิงสักคนหนึ่ง ผมจะรักผู้กอง
รพินทร์ : ก็เพราะแกไม่ใช่ผู้หญิงนั่นแหละ ฉันถึงหาผู้หญิงคนไหนรักจริงไม่ได้สักคน

แงซาย : ผู้กองความจำดีกว่าผมเสียอีก
รพินทร์ : ไม่มีอะไรที่ฉันจะลืมเกี่ยวกับแกแลย แงซาย!
แงซาย : น่ารัก! นี่ดีว่าผมเป็นผู้ชายนะ ถ้าผมสามารถกลับเพศตัวเองได้ผมยอมเป็นเมียผู้กองไปนานแล้ว

แล้ววิธีเรียกรพินทร์ของแงซายจะไม่ซ้ำกับคนอื่น จะชอบเรียก ผู้กองของผมมั่งละ ผู้กองที่รักบ้างละ ผู้กองไม่น่ารักบ้างละ

สปอยล์เล่มสุดท้ายแบบไม่เผยเนื้อหาสำคัญ >>>>
คืนสุดท้ายก่อนจากกัน แงซายขอไปนอนกับรพินทร์เพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันช่วงสุดท้ายนานๆ

ลองดูบล็อคคนนี้ด้วยก็ได้ http://80181880.exteen.com/20120930/fa-y

งานคอมมิคที่ผ่านมา มีคนออกโดคู่นี้นะเว้ย นิยมเงียบๆ แต่ขายดีสัสๆ

นางเอกนี่ก็เหมือนจะแอบเป็นสาววายนะมึง เพราะดูจะชงให้แงซายกับรพินทร์อยู่ด้วยกันบ่อยๆ ส่วนคนที่กูไม่แน่ใจว่าเกย์รึเปล่านี่คือพี่ชายใหญ่ว่ะ บุคลิกแกให้สุดๆ

อยากให้แม่งมีกระแสกลับมาอีกว่ะ กูเห็นเมื่อก่อนมีนักวาดพูดถึงหลายคนอยู่ ใครก็ได้ปลุกกระแสที กูอยากเห็นโดเยอะๆ 555555

เพจนี้ยังวาดอยู่มึง อัพเดทตลอด คู่แงซายรพินทร์
https://www.facebook.com/pages/The-K/519153441460895

กูชอบโด มาเรียกับมันตรัย

>>372 OMG กูจำได้ว่ามันสนุก แต่ติดธุระไม่ได้อ่านแล้วก็ไม่ได้อ่านอีกเลย Orz

>>375 ขอบคุณลิงค์เพจมากๆมึง แจ่ม เพชรพระอุมานี่กูอ่านตั้งแต่ประถมสมัยไม่จิ้นอะไร จนมาอ่านอีกตอนมัธยมแงซานรพินทร์ก๊าวมากๆ ตอนนั้นเพื่อนก็ไม่มีคุย คนรู้จักที่อ่านก็มีแต่รุ่นพ่อแม่ เสียใจ
>>367 แต่บทแรกๆมันน่าเบื่อจริงๆแหละ มีแต่ล่าสัตว์ ค่อยๆอ่านต่อไปเรื่อยๆละกัน สักกลางๆภาคแรกกูก็ว่าเริ่มติดละ

ชั่วโมงนึงมึงอ่านหนังสือได้กี่หน้าวะ
กูอ่านได้ 20 หน้าเอง เหมือนยิ่งแก่ยิ่งไม่มีสมาธิว่ะ

ขึ้นกับแนวหนังสือ และสภาพแวดล้อมหวะ ถ้านิยายทั่วไป ผจญภัย กูได้ชั่วโมงละ 50-60 หน้าสบายๆ

แต่ถ้าไซไฟ สืบสวน ก็ลดลงใหม่มา 30-40 อะ

เนื่องจากพักนี้มีคนเข้ามาถามผมเกี่ยวกับเรื่องเซนทาเรีย2เยอะ ทั้งในเฟส หน้านิยายเรื่องนี้ในเด็กดี และหน้านิยายเรื่องอื่น
เพื่อนผมแนะนำว่าอาจจะมีสาเหตุมาจากที่นี่ ขอบคุณที่สนใจติดตามครับ
ผมอัพเรื่องให้อ่านจนจบไว้ที่นี่แล้ว http://writer.dek-d.com/yong_le/writer/view.php?id=708605

>>379

แล้วแต่สำนวนและการบรรยายหวะ
ว่าชวนน่าติดตามแค่ไหน

สายตากรูเสียเรื่องเล็ก
นิยายไม่สนุกเรื่องใหญ่

>>379 หลังๆ กูก็เป็นอย่างมึงนะ อ่านวาง อ่านวาง บางทีเลิกอ่านไปดื้อๆ แล้วก็ถอดใจคิดว่าเป็นเพราะสมาธิสั้น แต่จริงๆ เป็นเพราะแค่ไม่ได้อ่านเรื่องสนุกมากๆๆๆ แบบวางไม่ลงแค่นั้นแหละ กูเพิ่งลองไปอ่านนิยายจีนที่คุณหลินโหม่วแปล อ่านจบเท่าที่มีแล้วก็ต้องวิ่งไปกดซื้อ เพราะแม่งสนุก กูจน กูยอม...

เรื่องไหนเขียนไม่ดี แม่งกูไม่อ่านเลยมึง เสียสายตา

>>379 ถ้าสนุกมากจริงๆกุอ่านได้70หน้าในชม.เดียวนะ (แต่พวกสอบสวนนี่ได้แค่40หน้า) ไอ้ที่เขียนห่วยนี่เลิกอ่านไม่อ่านต่อเลยเสียเวลา เสียดายเงิน

>>381 ลงตอนที่ลบไปแล้วด้วยเหรอครัชชชช !?

>>381 เหยด กูเพิ่งเห็นว่าหน้าปกได้เทพอัสมาวาดให้ด้วย??

>>381 ตกลงโดนแบนจีจีสินะครัช

ไม่เอาอย่าง SIC วะ...
"ถ้านิยายสนุกเดี๋ยวคนก็ซื้อเอง ไม่มีนโยบายให้ลบ"
แม่งโครตจะจริงใจต่อลูกค้า

พวกมึงอ่านเรื่อง phantom of the opera กันรึเปล่า คือ อยากรู้ว่ามันมีอะไรเพิ่มเติมจากในหนังมั้ย กูเพิ่งดูหนังมาแล้วติดใจความหล่อของแฟนท่อมมาก หล่อแซงหน้าราอูลไปหลายขุม เสียงพี่แกชั่วร้ายสมเป็นตัวร้ายจริงๆว่ะ

>>390 เรื่องหนังสือคงต้องรอคนอื่น ...แต่เขาบอก แฟนทอม 2004 เจอรี่แสดงออกแนวหล่อมาก ...ละครเวทีอื่นจะดูสำรวยกว่า กับกรูแนะนำว่ามีภาคละครเวทีเสริมชื่อ Love never die ที่แฟนๆ แฟนท่อมด่ากัน(บทละครออกแนวแฟนฟิคชั่นมาทำ พาโรดี้มากจนรับไม่ได้...แถมนิสัยตลคเปลี่ยน) แต่ ถ้าเป็นสาวช่างฝัน ดูเอาสนุก ก็พอดูได้อยู่นะ ..แฟนทอมเป็นพระเอก เป็นเรื่องว่าคริสทีนมีอะไรกับแฟนท่อม แล้วแฟนท่อมรู้สึกผิดเลยหนีไป แล้วคริสทีนเลยไปแต่งกับราอูล ..แล้วพอลูกโต 10กว่าขวบ ก็เจอแฟนท่อมอีกครั้ง (ตัวละครนิสัยเปลี่ยน มาก) กับละครเวที 25ปีหรืออะไรสักอย่าง ของแฟนท่อมในยูทุป เสื้อผ้า แบบแปลกๆ ดูแล้วสนุกดี ...

ดูในยุทุป อาจ สู้ ภาคภาพยนต์ไม่ได้แต่เพลินดี ...

>>390 มีหลายอย่าง แต่แฟนธอมในหนังสือหล่อไม่เท่าเจอราร์ดบัทเลอร์นะ55555 ก็เป็นพวกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ มีย้อนเรื่องคริสทีนตอนเป็นเด็กๆนิดหน่อย ราอูลไม่จืดจางแบบในละครเวที/หนังโรง แต่ก็ยังไม่เด่นเท่าแฟนธอมอยู่ดี คือดูหนังแล้วอาจช็อคนิดนึงเอ๊ะนี่มึงเป็นแค่เพื่อนเก่าจู่ๆโผล่มาแล้วก็รักกันเลยหรอ และถ้าเป็นติ่งแฟนธอมด้วยก็จะดี เพราะในหนังสือบรรยายฮีแนวๆแบบ unseen genius เหมือนที่คริสทีนร้องในเพลง Angel of Music กับเม็กนั่นแหละ

ส่วนแฟนธอมเจอราร์ดบัทเลอร์บางคนก็ชอบ บางคนก็ไม่ชอบ มีบอกว่าเสียงไม่ถึงบ้างอะไรบ้าง ซึ่งตรงนี้ก็เพราะตาแอนดรูว์แกอยากได้นักแสดงที่เสียงร็อคแอนด์โรล ตอนนั้นรู้สึกจะมีเจอราร์ดบัทเลอร์กับฮิวจ์แจ็คแมน ไม่แน่ใจว่ามีใครอีกไหม แต่เจอราร์ดก็ได้บทไปเพราะแอนดรูว์แกชอบเสียงแบบนี้ ซึ่งน่าจะเป็นเพราะaccentบวกกับที่ฮีเคยร้องเพลงกับเพื่อนในวงร็อคมาก่อนด้วยนั่นแหละ
ถ้าดูละครเวทีอย่างที่เพิ่งเอาเข้ามาไทยเมื่อปีที่แล้วรึไงเนี่ย จะเห็นว่าแฟนธอมปกติจะอ่อนระแน้น่ารักกว่าแฟนธอมเจอราร์ด ก็แล้วแต่คนชอบแหละ ส่วน Love Never Dies บิทเอาก็ได้ แฟนธอมจะนิ่มกว่าเจอราร์ดนิดหน่อย แต่ส่วนตัวกูก็ไม่ชอบนะ นิสัยตัวละครเปลี่ยนไปหมดเลย มันไม่สมเหตุสมผลจนกูตกใจ แต่ดูเอาแค่เพราะติ่งแฟนธอมกับฟังเพลงก็โอเค

>>392 Love Never Dies เราก็เสิร์ทดูในยูทุปมันก็มีนะ (แต่ตอนนี้ไม่รู้ยังมีไหม) เราตึบกับแฟนท่อมของภาคนี้เหมือนกัน แต่แอบฟินคุณพ่อแฟนท่อม กับน้องกุสตาฟ นอกนั้นก็ WTF ตลอดทั้งเรื่อง อ้อ ตอนในบาร์เหล้า ตีฝีปากกันก็สนุก เราแบบ "ไม่จูบกันไปเลยวะ" มากกกก

เราขอโทษที่สปอยน้า หวังว่าจะไม่เสียอรรถรส...เราชอบแฟนท่อมแต่ไม่ได้เปะขนาดข้อมูลแน่นปึก....(ดูผ่านตาเฉยๆ)
ปล. แฟนท่อมสนุกตรงมีคนแสดงหลายคนให้เลือกนี่แหละ ...เราชอบ เสียง Anthony Warlow ... แต่ชอบโดนแฟน colm กับRamin เบียดๆชอบกล... เพื่อนคนอื่นชอบสองคนนี้เยอะอะ...

ฮึยพอเห็นคนคุยเรื่องที่ชอบนี่ชอบชวนออกทะเล ...กลับมาเรื่องหนังสือเถอะก่อนจะไปไกลกว่านี้ = =....

ขอบใจมาก เดี๋ยวจะลองไปหาดู Love Never Dies มันเป็นซีรีย์หรือละครเวที แล้วมีร้องเพลงเยอะๆแบบแฟนท่อมรึเปล่า

ไปเจอเรื่องย่อมา ในหนังสือบอกว่าแฟนท่อมตายหลังจากนั้นสามวัน แล้วใครเป็นคนเอาดอกไม้ไปวางหลุมศพคริสตีนตอนเปิดเรื่องอะ หรือหนังมันแต่งเพิ่มของมัน

>>393 จุดที่รู้สึกว่า WTF มากๆน่าจะเป็นคาแรคเตอร์ของมาดามจิรี่กับเม็กที่เปลี่ยนไปแบบ เห้ย เดี๋ยว มาดามจิรี่ ทำไม.. คือนิยายของกัสตงถูกตีความเพี้ยนไปหมดเลย ตอนแรกนึกว่าคนอื่นทำ แต่พอเห็นชื่อแอนดรูว์ก็แบบ.. เดี๋ยว เอาจริงดิ...
จริงๆก็มีละครเวทีหลายเรื่องที่ถูกเอาไปทำหนังแล้วให้ความรู้สึกที่มันต่างกว่าแบบแฟนธอมนะ อย่าสวีนนีย์ทอดด์นี่ทอดด์แต่ละคนให้ความรู้สึกต่างกันหมดเลย ขึ้นอยู่กับว่าอยากทำออกมาเป็นยังไง

โอเคพูดเรื่องหนังสือสักนิด ส่วนตัวแอบรู้สึกว่าแฟนธอมแบบแปลไทยอ่านยากกว่าแบบอังกฤษมาก เพราะภาษามันเก่า ขนาดอาจารย์ภาษาไทยที่โรงเรียนตอนนั้นอ่านแล้วยังบอกว่าภาษามันยาก ยังไงถ้าจะอ่านลองไปซื้อแบบอังกฤษมาอ่านก็ได้ ภาษาก็ราวๆนี้
[...] He had his arms full of boxes and fashion, while I overwhelmed him with abuse and called upon him to take off his mask, if it covered the face of an honest man. He replied serennely, [...]

>>394 เป็นละครเวทีนะ ร้องเพลงเยอะพอกัน เพลงเด่นๆก็คงเป็น Beauty Underneath, Devil Take the Hindmost อะไรแนวๆนี้
ส่วนดอกไม้บนหลุมก็น่าจะแอนดรูว์แต่งเพิ่มของแกเอง5555

เพลงเลิฟเนเวอร์ดายเวอร์ชั่นญี่ปุ่นเพราะมาก ของฮิราฮาระ อายากะ ลองหาฟังดู

ที่นี่วิจารณ์นิยายวายๆได้ป่าววะ กูเพิ่งอ่านเรื่องนึงมา โครตอัดอั้นตันใจเลย

>>397 แผล่มมาเลยมึง กำลังไม่มีอะไรทำพอดี

ว่ามาเลย กระทู้ร้างมาก จุดทอปิคที

>>397 เชี่ย วิจารณืมาเลยมึงสนทำไม พรุ่งนี้มึงก็เกิดใหม่แล้ว

>>397 เห็นในห้องฟุมีคนบ่นเรื่อง love sick บ่นเรื่องเดียวกันป่ะวะ

เออ เรื่องเดียวกันนั่นล่ะ กูสปอยละกันเพราะรู้ว่าพวกมึงคงไม่ไปหาอ่านอยู่แล้ว

เนื้อเรื่องก็ประมาณว่า อีปุณมันอยู่วงโยแล้วทำเงินหายร่วมๆสองหมื่น มันเลยไปขอให้อีโน่ที่อยู่ฝ่ายบัญชีให้ช่วย อีโร่เลยช่วย แต่มีข้อแม้ว่าต้องให้อีปุณมาเป็นแฟนกัน ซึ่งอีแผนเหี้ยๆนี่ก็มาจากอีน้องสาวอีปุณที่เป็นสาววาย อยากเห็นพี่ชายได้กับผู้ชาย (อีโรคจิต) อีสองคนนี้เลยต้องเป็นแฟนกัน ไปๆมาๆก็รู้สึกดีต่อกัน และเอากันในที่สุด ประเด็นคือ อีสองตัวนี่มันมีแฟนเป็นหญิงอยู่แล้วเอากันแล้วด้วย ไปเย็ดกับคนอื่นตอนที่ยังคบอีปุณคนนี้อยู่นั่นล่ะ

คนเขียนเหมือนอยากเขียนวาย แต่ไม่รู้จะหาทางให้นายเอกพระเอกได้กันยังไง เลยต้องผลักภาระให้แฟนสาวเป็นผู้หญิงร่าน ดอกทอง นอนกับผู้ชายไปทั่ว เพื่อว่าพระเอกนายเอกจะได้ไม่ต้องผิดอะไรมากมายกับการได้กัน แถมเป็นข้ออ้างเลิกกันได้เนียนๆอีก กูโดนนอกใจก่อน กูก็มีสิทธิ์นอกใจได้เหมือนกันโว้ย เขียนให้การนอกใจนั้นคือ สิ่งที่เกิดจากความรักสองเรา ทั้งๆที่มันก็คือการแรด ร่าน ดอกทอง เหมือนกับอีแฟนสาวล่ะว้า

กูไปหาฟีดแบ็คอ่าน ส่วนใหญ่จะชมว่าดีมาก ฟินมาก จนกูรู้สึกว่ากูประหลาดอยู่คนเดียวป่าววะที่ไม่ชอบ กูเกลียดนิยายนอกใจมากๆถ้าไม่มีเหตุผลรองรับดีพอ ถ้ามันแต่งให้ผู้หญิงเป็นคนดี แต่ตัวพระเอกนายเอกเหี้ยเอง คนนึงก็เงี่ยนจัดจนยับยั้งชั่งใจไม่ได้ คนนึงก็..เขาเสนอก็ต้องสนอง แบบนี้มันศีลเสมอกัน เหี้ยก็ต้องอยู่ส่วนเหี้ย ให้ผู้หญิงเขาไปเจอคนดีๆที่ไม่นอกใจ ไม่ไปยสตน.ใส่ใคร แบบนี้กูยังจะโอเคกว่า

สิ่งที่กูเกลียดที่สุดในเรื่องคืออีน้องแป้ง เป็นสาววายขั้นติ่งหูชนิดวายมันชอนไชเข้าซีรีเบลั่มแล้ว พี่ชายมีแฟนสาวก็อยากให้เลิกกับแฟนแล้วมาเอากับผู้ชาย แถมชงในทุกๆเรื่องที่พี่ชายจะได้กับผู้ชายอีก สาววายแบบนี้ควรจับดีดติ่งหูสั่งสอนซักห้าหกทีจะได้เลิกบ้า มึงจะมโนก็ไปมโนกับ 2D สิวะ กูเป็นสาววายเหมือนกัน แต่กูก็ไม่ไปสั่งให้ใครเป็นแฟนใครหรอก มันละเมิดสิทธิส่วนบุคคล

มีอีกเรื่องนึง ที่อีพระเอกนายเอกมันบอกว่าไม่ใช่เกย์ แต่รักผู้ชายแค่คนนี้คนเดียว กูอ่านแล้วก็คิดว่า รักผู้ชายมันก็เกย์นั่นล่ะโว้ย มึงไม่ต้องพูดให้ตัวเองดูดีหรอก

โทษที กูอินไปหน่อย นิยายแม่งเห่อหมอยจนกูรับไม่ได้ว่ะ พล็อตแม่งละครหลังข่าวชิบหายที่พระเอกมีแฟนเป็นนางร้าย แล้วมาเจอนางเอกก็แรดไปหา ส่วนนางเอกก็ดอกทอง รู้ว่าเขามีแฟนแล้วแต่ยังเอาตัวไปยุ่งเกี่ยว ไปพัวพัน คนมันจะเงี่ยนมันก็ต้องเอากัน สุดท้ายแฟนพระเอกเป็นนางร้ายที่ทำตัวหึงหวงแบบเหี้ยๆให้พระเอกบอกเลิกโดยไม่รู้สึกผิดเพื่อจะมาได้กับนางเอก เมื่อไหร่พล็อตแบบนี้มันจะหมดไปจากโลกซักทีวะ

>>402 เพิ่งรู้ว่าเนื้อเรื่องมันเหี้ยมากขนาดนี้ กูเห็นช่วงก่อนหนังฉาย คนRT เต็ม TL อีประโยค อยากมีโน่ นี่ลอยผ่านๆ ตลอด หลงนึกว่าคงเป็นความรัก รั้วโรงเรียนชาย เพื่อนแอบรักเพื่อน หรือค่อยๆ รักซะอีก ได้ตรงน้องสาวเชียร์ผู้ชายเอากันนี่เหวอเลยว่ะ

แต่เคยไปเปิดๆ หาดู เห็นนิยายหนามาก ยาวมาก แต่ฟังจากพลอตมันยาวได้ขนาดนั้นเลยเรอะ?

นิยายวายตามขนบสาววายส่วนมากก็ยาวนะกูว่า น้ำเยอะชิบหาย กูอ่านไปก็จะหลับไป

กูเจอคนบ่นเรื่องนี้สองห้องเลย เรื่องแมร่งเพลียขนาดจริงๆ ถ้าเนื้อเรื่องเป็นอย่าง >>403 กูจะชอบมาก แต่ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ไหวอย่างแรงว่ะ ละครหลังข่าวโคตรๆ กูโคตรเกลียเนื้อเรื่องแนวนอกใจแล้วมาทำสวยใสแบบนี้เลยวะ เราไม่ผิดนะ ความรักห้ามไม่ได้ บลาๆ ถุย

ปล. กูไม่ค่อยชอบเลยที่นิยายวายต้องมีนางร้าย แถมเป็นนางร้ายแบบละครไทยด้วยนะ เหวี่ยงวีนงี่เง่า บลาๆ จะใส่มาในนิยายวายทำไมว้า ผู้หญิงปกติรู้ว่าเป็นเกย์โดยมากก็โบกมือบายแล้ว มันรู้สึกดูถูกผู้หญิงอย่างบอกไม่ถูก นิยายปกติกูว่าโคตรเพลียแล้ว มาเจอในนิยายวายนี่รู้สึกเพลียคูณสิบเลยมึง

กรูเลิกอ่านนิยายวายไทยมาสักพักแล้ววะ ...คือกรูโลกสวย บางทีก็รับไม่ได้ที่ต้องพูดหยาบๆ พ่อขุนๆกันแล้วบอกว่าฟินอะ ...
บางอันนี่ต่ำมาก แต่กรูจำไม่ได้แล้วเลยยกตัวอย่างไม่ได้ ...

กูเห็นมึงบอกมาบ่นห้องนี้กูเลยตามมาอ่าน อ่าห์ ร่างแยกของกู กูคิดเหมือนมึงแทบจะทุกตัวอักษร
ทำใจเหอะว่ะ คนเขียนก็เห่อหมอย คนชอบแม่งก็เห่อหมอย พวกเราผิดเองที่ดันเสือกไปอ่านเพราะเห็นคนบอกว่าซีรีย์แม่งทำกาก ส่วนนิยายดีมาก เลอค่า ขึ้นหิ้ง ในตำนาน แรร์ไอเท็ม ดีออกเหอะมึง ถรุย

>>403 นิยายยาวมากมึง มีแต่น้ำ พลอตสุดเหี้ยและกลวงมีเท่าที่ >>402 มันเล่านั่นหละ ซึ่งกูก็ไม่เห็นความแตกต่างจากนิยายไทยพระเอกเหี้ยนอกใจมาเจอกับนางเอกดอกทองแรดเงียบจะเอาผัวชาวบ้านแล้วก็ยัดเยียดความชั่วทุกรูปแบบให้นางร้ายแบบที่มีกันมาตั้งแต่เมื่อ 30 ปีที่แล้วตรงไหน (ไม่อธิบายแล้วนะ ก็ตามที่ >>402 และ >>405 บอกเลย) ที่แตกต่างคือมันมีดุ้นทั้งคู่............แค่นั้น

ทำไมนิยายไทยถึงชอบเอาเรื่องเหี้ยๆมาทำให้มันดูดีด้วยวะ แบบนิยายรักนางเอกแรดเงียบแย่งพระเอก นางร้ายก็ร่ายไปนางเอกจะได้ไม่ผิด เงี้ย

>>408 จริงๆคือร่านทั้งคู่ แต่อีกคนร่านเงียบอีกคนเยอะ ....

>>408 กระทืบไลค์รัวๆ อ้าว ลืมไปบอร์ดโม่งไม่มีให้กระทืบนี่หว่า
จริงที่สุด นิยายไทยแม่งชอบเอาเรื่องเหี้ยๆ มาเขียนให้กลายเป็นเรื่องสวยงาม เอาความเงี่ยน+นอกใจมาเขียนให้กลายเป็นความรู้สึกอันวิจิตรบรรจงเลอค่า ถุย แน่จริงเวลาใครนอกใจแฟนใครแย่งแฟนชาวบ้านอย่าด่าสิวะ นั่นมันพฤติกรรมพระเอกนางเอกที่พวกมึงจิกหมอนฟินกันจะเป็นจะตายทั้งนั้นไม่ใช่รึไง

นิยายวายจากเล้าเป็ดมีแต่พล็อตกลวงๆโง่ๆ งมหาเรื่องดีๆซักเรื่องอ่านแทบไม่ได้

ก็นักเขียนไทยส่วนใหญ่แล้ววันๆไม่ค่อยเขียนอะไรนอกจากเรื่องแย่งหีแย่งควยไง เขียนยังไงก็ขายได้ ไม่งั้นอีนิยายประเภทชีค ทาสรัก ไฟสวาท ซาตาน บำเรอกาม เมีย โสเภณี บลา บลามันจะขายดีได้ยังไง พอเขียนก็เขียนเหมือนอ่าน Text วิชาการ ไม่รู้จักการย่อยข้อมูลให้อ่านง่าย แถมต้องค้นคว้าข้อมูลมากเกินความจำเป็นอีก เอาเรื่องรักๆใคร่ๆนี่ล่ะ ง่ายสุด แค่คิดอุปสรรคที่มันดูไม่เมคเซนส์ก็พอแล้ว

กูอยากอ่านเรื่องเข้มข้นในหน้าที่การงาน อยากอ่านเรื่องคนที่มีความฝันแล้วก็พยายามทำฝันนั้นให้สำเร็จ อยากอ่านเรื่องหักเหลี่ยมเฉือนคม รักๆใคร่ๆเป็นเรื่องรองลงมาหรือแทบไม่มีเลย เฮ่อ เมื่อไหร่วงการวรรณกรรมไทยมันจะยกระดับไปนานาชาติซักทีวะ

>>412 เมื่อไหร่วงการวรรณกรรมไทยมันจะยกระดับไปนานาชาติซักทีวะ
คำตอบอยู่ในคำถามของมึงแล้ว
"ต้องค้นคว้าข้อมูลมากเกินความจำเป็นอีก เอาเรื่องรักๆใคร่ๆนี่ล่ะ ง่ายสุด" "เขียนยังไงก็ขายได้"

เขียนง่ายไม่พอ เสือกขายดีอีก แล้วจะไปเขียนนิยายยากๆทำควยอะไรล่ะจริงมั้ย คนเขียนก็เขียนเรื่องแย่งหีแย่งควยกันต่อปายยย คนอ่านก็หมกมุ่นอยู่กับการแย่งหีแย่งควยกันต่อปายยย

>>412 เห็นด้วย กูไม่ชอบเรื่องรักๆใคร่ๆเลย แต่กูเข้าใจได้ในนิยายรัก อยากรักก็รักไปก็มันเป็นแนวรัก กูก็จะไม่เข้าไปแตะ
แต่ ทำไมนิยายไซไฟ แฟนตาซี สอบสวน ลึกลับ กระทั่งนิยายผีแม่งก็ยังมารักๆใคร่ๆฟินๆจิ้นๆเป็นหลักอีกวะแม่ง เบื่อโว้ย
เหมือนนิยายรักที่ย้ายกันมารักบนดาวอังคารก็กลายเป็นไซไฟแล้วเงี้ย ย้ายมารักในเมืองวิสาดดดดแม่งก็กลายเป็นแฟนตาซีแล้วเงี้ย
เบื่อชิบหายยยย

เพื่อนโม่งทั้งหลายพวกมึงคือร้างแยกกู กูก็อยากอ่านนิยายที่เรื่องรักเป็นเรื่องรองเหมือนกัน หายากชิบหาย

บางทีคนเขียนนิยายก็ควรเข้าใจกูบ้างว่ามึงเขียนอะไรที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องรักๆใคร่ๆ แล้วสอดเรื่องรักแถมมาซีนละนิดละหน่อยมันจะก๊าวใจกูมากกว่านะ T T
นิยายรักแบบไม่มีคุณภาพมันเกลื่อนตลาดนิยายไทยแล้ว พอนิยายพวกนี้ถูกทำเป็นละครแล้วfactมันผิดจากของจริงไปไกลเพราะไม่มีการหาข้อมูลหรือเพราะความเลินเล่อ ก็จะปรากฏวาทกรรม "แค่นิยาย/ละครจะจริงจังกันทำไม"
/กูไม่ได้แซะละครเซ็ตติ้งญี่ปุ่นที่กำลังออนแอร์อยู่หรอกนะ /เชอะ

ปล. กูอวยป้า Anne Rice ตรงนี้ได้ไหม ใครอยากอ่านนิยายวายแบบที่ไม่ใช่นิยายวายก็ลองหาหนังสือป้ามาอ่านดูนะ กูแนะนำมาก

>>416 รสนิยมมึงตรงใจกูมาก ไม่ชอบแบบมุ่งรักตรงๆ ชอบแบบสอดแถมมาทีละซีนนิดๆอย่างมีพัฒนาการมากกว่า
กูเบื่อที่นิยายรักสมัยนี้เน้นฉากฟินกับจับกดเกินเหตุ ยิ่งตอนที่ละครบางเรื่องพระเอกโรคจิตเนื้อหายังกะโดจินโป๊มันดังนี่กูรับไม่ได้

นิยายไทยหลายๆเรื่องนี้กูว่าอย่างกะการ์ตูนH แบบเย็ดสื่อรัก (ฮา)

>>414 กูนึกถึงเซวีน่า

>>418คือเรื่องที่กูด่าเนี่ย เย็ดนางเอกอย่างเดียวไม่พอนะ กะจะให้น้องสาวนางเอกที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่มาเป็นทาสกามด้วย

>>420 เฮ้ย เรื่องไรวะมึง

เซวีน่าน้ำเน่าสาดดดดดดดดดดดดด

>>421 เสน่หาสัญญาแค้นที่โดมเล่นคู่กะเจนี่

>>423 กูไม่ได้ดูวะเรื่องเป็นไงวะ มัันถึงได้เหี้ยขนาดนั้น

เย็ดเข้ เรื่องเหี้ยๆก็หยิบมาทำละครแล้วก็อ้างสะท้อนสังคม วงการบันเทิงนี่ดีจุงเบย

กูเกลียชะมัดอะไรที่แม่งเหี้ยแล้วบอกสะท้อนสังคม คือแม่งถ้ามึงอยากดูฉากเย็ดก็บอกไป กูอยากดูฉากเย็ดไม่ต้องมาบอก "อ๊ายยย ที่ละครมันทำงี้เพราะมันจะสะท้อนสังคมนะตัวเอง ไอ้พวกรับไม่ได้โลกสวยเชอะๆ "
คือเมืองไทยแม่งเป็นไรไม่รู้ชอบเอาเรื่องเหี้ยมาทำให้สวยงามมาทำให้ถูกต้อง แล้วบอกคนที่ทำถูกว่าแม่งโลกสวย ว่าแม่งผิด ทำไมว้าาา

>>424 คือ พระเอกมันแค้นนางเอกที่มีส่วนทำให้แฟนมันตาย (นางเอกเมาโต๋เต๋กลางถนน แฟนพระเอกหักหลบรถ แฟนพระเอกตาย นางเอกรอด)
สองปีถัดมา น้องนางเอกมาสมัครเป็นเลขาพระเอก ประกอบกับพระเอกรู้ว่านางเอกกับน้องอยู่ในสภาพย่ำแย่ทางการเงิน เลยจับให้น้องนางเอกมาเป็นเลขาน้องชายตัวเอง ส่วนนางเอกมันมาเป็นคนดูแลน้องสาวพระเอกที่ต้องทำกายภาพบำบัด โดยบอกให้นางเอกเซ็นสัญญาเข้าอยู่บ้าน แต่พอนางเอกมาอ่าน ตัวสัญญาบังคับนางเอกให้อยู่ครบหนึ่งปี ถ้าอยู่ไม่ครบปีฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายกลับได้

ตอนแรกนางเอกก็ดูแลน้องสาวพระเอก ไปๆมาๆพระเอกเริ่มจีบล่อลวง จนนางเอกใจอ่อน สุดท้ายโดนพระเอกกินรวบ แต่พอเย็ดกันเสร็จตื่นมาอีกที พระเอกก็ดูถูกนางเอกว่าเป็นผู้หญิงง่าย กลับไปบ้านรังแกนางเอกมันทุกอย่าง ต่อหน้าคนอื่นในบ้านทำเป็นดี ตกกลางคืนลากนางเอกไปเย็ด ไปๆมาๆคิดจะล่อน้องสาวนางเอกมันมาร่วมวงด้วย แต่น้องไหวตัวทันเลยรอด ขนาดนางเอกท้องอ่อนๆแม่งยังจะลากไปเย็ดอย่างซาดิสม์ ตอนหลังเจอผู้หญิงหน้าคล้ายแฟนเก่าที่ตายไปแม่งเพ้อได้โรคจิตชิบ ว่าที่รักคนเก่าต้องกลับมา ไม่ปล่อยให้ไปไหนอีก (มึง ไอ้ฉากนี้กูอยากจะลากมันเข้าศรีธัญญา)
แบบพอใกล้จบมึงจะมายัดฉากพระเอกแพ้ท้องแทนนางเอก ฉากหึงนางเอกที่ไปกับคนอื่น กูอินไม่ลงเลยสัส

>>427 กูรู้สึกว่าพระเอกแม่งโรคจิตฉิบหาย กูสงสัยว่าทำไมนางเอกแม้งไม่แจ้งความ... เออ กูจะเอาอะไรกับนิยาย ที่อย่างกะการ์ตูนH แล้วโมเมว่านิยายโรแมนติกวะ

>>402 ดีจริงๆ ที่กูไม่อ่านนิยายวายไทย(ทั่วไป)อีเรื่องนี้เห็นชื่อมานานแต่ไม่ถูกจริตกู ของไทยเรื่องดีๆ แม่งหาได้อยู่นะ แต่หายากเมื่อเทียบกับวายกากเดน ฉากปี้ๆ เอาๆ กูอ่านพวกแปลยุ่นยังมันส์กว่าจะXทั้งทีเนื้อเรื่องยังเสือกน่าติดตาม จะว่าไป ไม่ว่านิยายไทยตามขนบหรือแนวไหน แม่งก็ชอบเอาคุณธรรมเข้าว่า อ้างความเหมาะสม สมเหตุสมผลให้ตัวเอกได้ปี้กันอย่างถูกต้องทั้งนั้นเลย ทั้งที่แม่งก็เหี้ยไม่ต่างจากตัวร้าย ดัดจริตจีจี

น่าจะมีนิยายที่พระเอกข่มขืนนางเอกแล้วนางเอกไปแจ้งความหรือไม่ก็เอาปืนมายิงหำ ถ้ามีใครกล้าทำแบบนั้นกูจะไปซื้อมาอ่านเบย

กูชอบอ่านโรแม้งนะ แต่โรแม้งไทยเป็นอะไรที่กูต้องเบ้ปากรัวๆ กับไอ้มุก แค้นนะต้องขืนข่ม รักนะต้องข่มขืนมากเลย ห่า สมยอมทั้งสองฝ่ายมีอะไรกันบ้านไม่บรึ้มหรอก พระเอกแม่งก็ยังกับแดกยาม้า เอาตลอด ไม่รู้แม่งเป็นโรคอสุจิไชสมองรึไง นางเอกก็อิย๊า อั๊ยๆ พอเป็นพิธีรีตอง ไม่เห็นแม่มจะทำอะไรเลยนอกจากโดนลากไปลากมาเนี่ย .... อ่านแล้วรู้สึกกามตายด้าน...

>>429 นิยายไทยสไตล์ = เย็ดคุณธรรม

กูขอบ่นหน่อย ไอ้นิยายไทยสไตล์เนี่ย #จากเรปเย็ดคุณธรรมด้านบนนั่นล่ะ กูเพิ่งนึกได้ว่าจะบ่นอะไร

มันแทงใจดำกูนะเรื่องชอบเขียนแนวเย็ดกันเนี่ย (กูเขียนแนวผู้ชายปี้กันด้วย) แต่กูเห็นด้วยเรื่องพล็อตกลวงๆ (เข้าข่ายปลาไหลกินน้ำแกงแต่กูจะยอมกลืนน้ำลายวันละหลายหนพลีชีพนะ)

ส่วนตัวกูคิดว่าถ้าหากจะทำนิยายที่ไม่ใช่แนวรักให้ถูกจริตของคนไทยในยุคสมัยนั้นๆ (โดยเฉพาะยุคนี้..) มันค่อนข้างยากว่ะ มันมีปัจจัยหลายอย่างที่ละเอียดอ่อนมากเกินกว่าจะเขียนให้รู้สึกจริง อินไปกับมันได้ คนไทยชอบความโรแมนติก (โรแมนติก = อารมณ์.. เล่นกับอารมณ์นั่นล่ะ) สำหรับกูนะ

ก็อย่างที่รู้กัน สันดานคนไทยส่วนมากแม่งชอบเพ้อเจ้อ ยิ่งเป็นพวกนักเขียนก็ยิ่งเพ้อเจ้อ ปัจจัยหลายอย่างทำให้เมืองไทยโคตรจะเพ้อเจ้อ อย่าแปลกใจถ้ากูจำไม่ได้ว่ากูพิมพ์เหี้ยอะไรลงไปเพราะกูก็เพ้อเจ้อ (มโนเป็นหลัก เข้าสังคมเป็นรอง)

คือที่พวกมึงบ่นๆ ไปถ้าจะปรับแก้กันจริงๆ คงต้องปรับที่การปรับทัศนคติของคนไทยให้มันเป็นเส้นตรงกว่านี้ มีเหตุและผลกว่านี้ว่ะ ไม่ใช่เอาอารมณ์เป็นหลัก หลงใหลในอุดมคติ มองความเป็นจริงบ้าง ไม่ให้โดนชักจูงไปด้านนั้นด้านนี้ง่ายๆ (ซึ่งมันก็ยากสำหรับกู... ผู้ซึ่งโตมากับผู้หญิงหัวโบราณและหัวอ่อนเชี่ยๆ)

สรุปคือถ้าหากอยากจะให้คนไทยที่เป็นนักเขียนเปลี่ยนทัศนคติ... พวกมึงต้องเปลี่ยน "วัฒนธรรม" การเสพขึ้นมาเองก่อน ฟังดูพูดยาก แต่มันต้องมีก้อนหินสักก้อนที่ทำให้เกิดทฤษฎี Butterfly Effect ได้สักก้อนล่ะน่า.. (ซึ่งไม่ใช่กูแน่นอน.. กูโง่)

ขอโทษนะ กูว่าไม่ใช่วัฒนธรรมการเสพสื่อห่าอะไรหรอก มันมาจากสันดานคนไทยเลยนี่แหละ ชอบทำเหี้ยแต่เสือกหน้าบาง ไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองทำเหี้ย ทำเหี้ยแล้วพยายามหาความชอบธรรมให้ตัวเอง(เขียนเรื่องเงี่ยนไม่รู้จักพอนอกใจให้กลายเป็นสิ่งสวยงาม) ไม่ก็แถไปหาความชั่วของคนอื่นเพื่อบ่ายเบี่ยงเรื่องชั่วๆ ของตัวเอง(ยัดเยียดความชั่วให้นางร้าย) ไม่งั้นเวลามีเรื่องลอกงานชาวบ้านทีไรจะมีพวกชอบย้อนถามว่ามึงใช้วินโดวส์แท้รึเปล่าเหรอ

สมัยก่อนกูไม่รุเปนไงหรอกนะเกิดไม่ทัน แต่สมัยนี้กุเห็นนิยายประเภท self insert เยอะมาก ถามว่ามันสะท้อนอะไร มันก็สะท้อนปมในใจ ความต้องการของคนเขียน เติมเต็มความฝันของคนเขียน ซึ่งม่างตรงกับความต้องการของคนอ่านพอดี มันก็เลยขายดี เพราะงั้นกุถึงว่ามันไม่ใช่แค่รสนิยมในการเสพสื่อ แต่มันสะท้อนสันดานของคนๆ นั้นเลยล่ะ มันอาจจะเขียนขึ้นมาเพื่อแก้ปมในใจตัวเองที่เคยทำหรือในใจลึกๆอยากทำแต่ทำไม่ได้ หาความชอบธรรมให้ตัวเอง กุป่าวแรดเงียบนะ กุป่าวแย่งผัวชาวบ้านนะ มันเปนฟีลลิ่งอันบริสุทธิ์ ปล พูดถึงเฉพาะนิยายประเภท self insert นะ

>>434 ไอ้เรื่องที่กูเห็นชัดๆว่านางร้ายไม่ผิดเหี้ยอะไรเลยก็คือวนิดา พ่อนางเอกอยากให้ลูกสาวแต่งงานเลยไปข่มขู่พระเอกที่เป็นลูกหนี้ให้แต่ง ทีแรกพระเอกก็ไม่ชอบนะ แต่ไปๆมาๆก็รักกันตามสเต็ปละครไทย พระเอกมีคู่หมั้นแล้วเลยไปบอกเลิกกับคู่หมั้น นางก็โอเคซิกกะแร็ตแยกทางกันก็ได้ แต่เสียเซลฟ์นิดหน่อยว่ากูทำเหี้ยอะไรผิด มึงถึงได้เลิกกับกูนี่

พอเอามาทำหนัง ก็ให้คู่หมั้นพระเอกเป็นนางร้ายละครไทยครบสูตร นางเอกก็ง่อยเปลี้ยเสียขาที่จะสะดุดล้มพระเอกทุกรอบ พระเอกปากก็บอกเกลียดๆ แต่เสือกไปนอนห้องเดียวกับเขา โธ่ ไอ้พวกมือถือสากปากถือศีล

เห็นหลายเรื่องละที่นางร้ายจริงๆแล้วแม่งไม่ผิดห่าไร เคยดูอย๔่เรื่องนึงจำชื่อเรื่องไม่ได้ละ ที่มินท์ณัฐวราเล่นเป็นนางร้ายแล้วคิมเป็นนางเอกอ่ะ ตอนแรกพระเอกกะนางร้ายเป็นแฟนกันอยู่ดีๆนางเอกแอบชอบพระเอกมานานแล้วแล้วมันไปทำเรื่องไรไม่รู้พระเอกเลยต้องมาแต่งงานกะมันด้วยเหตุผลที่ว่าต้องแทนคุณพ่อนางเอก ตอนที่พระเอกไปบอกเลิกนางร้ายแม่งน่าสงสารชิบหาย คือนางร้ายร้องไห้ไงมึงแบบกูผิดไรพระเอกแม่งก็บอกว่าต้องแทนคุณอย่างเดียว สุดท้ายเลยเลิกกันนางเอกคาบไปแดกหน้าด้านๆ ควยมาก กูเลิกดูเลยไอสัส เรื่องอื่นแม่งก็แนวนี้อ่ะนางร้ายกะพระเอกกิ๊กกันมาก่อน นางเอกก็มาแย่งพระเอกไป พระเอกก็หัวควยไปหานางเอก ทิ้งนางร้าย แล้วพอนางร้ายมาเอาคืนอีเหี้ยมาด่านางร้าย นางร้ายแม่งผู้ถูกกระทำสัสๆ

กรูคิดว่ากรูเป็นคนเดียวนี่นึกแบบนั้น จนมาเจอเพื่อนโม่งนี่แหละ ดีใจวะ กรุเกลียดมากๆอีกอย่างคือ นางร้าย นางเยอะ นางแรงแต่เห้ยทำไมต้องให้นางโดนข่มขืนกับผู้ชายเหี้ยๆอีกคน จนพระเอกไม่เอาวะ พระเอกใจหมามาก เปรียบกับหมา หมาน่าสงสารไปไหม? เข้าใจนะคนโดนข่มขืนมาผู้ชายไม่เอาเรื่องธรรมดา แต่คนดูคนอื่นชอบคิดว่าสมควรโดน

กรูอยากให้มีเพจแอนตี้ ไม่เอานางเอกร่านเงียบ แฉสันดานนางเอก "สวยใส แต่กรูจะเอาผัวมึง" มากๆ แต่เชื่อว่าจะโดนดราม่าจากแฟนกระจุย

เออ แล้วอีนางเอกใสๆแอ๊บๆนี่ก็เป็นตัวการทำให้ผู้หญิงเรียบร้อยทั่วประเทศโดนเม้าว่า เห็นใสๆนะอย่างร้าย
สู้พวกแรงๆตรงๆไม่ได้อยู่ด้วยสบายใจกว่า อีใสๆแอ๊บๆพวกนี้มันร้ายคบไม่ได้

นางในวรรณคดีไทยมันมีกี่เรื่องวะที่ไม่โดนเย่อก่อนแต่ง
คือจะเขียนจะแต่งนิยายแนวไหนก็ไม่ว่าหรอก
แต่เลิกโหนรักนวลสงวนตัวให้เป็นบรรทัดฐานหญิงไทยจนเกินงามได้แล้ว

แทบทุกเรื่องว่ะ นางเอกในวรรณคดีไทยก็โดนพระเอกเย็ดก่อนแต่งทั้งนั้น นางพิมก็โดนขุนแผนเข้าหาตอนยังบวช ลูกขุนแผนไปรบก็เข้าหาลูกสาวเขา พระอภัยก็ได้กับนางเงือกตอนหนีเมียยักษ์ อิเหนาก็เขาจะแต่งเมียให้ดันหนีไปหาสาวอื่น พอเห็นหน้าสาวที่จะให้แต่งงานด้วยก็ร้องไห้เสียดาย ไปฉุดเขาพาหนี ทิ้งเมียแต่งคนแรก ค่านิยมชายไทยมั้ยล่ะมึง

ควย คุยเรื่องเหี้ยไรกันวะ ไม่หนุกเลยสัส

ค่านิยมรักนวลสงวนตัวมันพึ่งเข้ามาสมัยไอ้หรั่งบุกไม่ใช่เหรอวะ

>>442 วรรณคดีไทยไงล่ะสัส

>>444 นี่มันมู้วรรณกรรมยุโรป มึงอ่านชื่อมู้ไม่ออกหรอสัส
อย่านอกเรื่องกันมากนัก
ชัดเจนนะ

>>441 โห อิเหนาอย่างเหี้ย อีกอย่างอีเรื่องวันทองสองใจด้วย อิสัสขุนแผนมีเมียเป็นร้อยไม่มีใครว่าแต่วันทองที่โดนลากไปลากมามีผัวสองคนถึงกับต้องตายเลยทีเดียวแถมถูกด่าอีกตะหาก กดขี่ผู้หญิงชิบหาย กูเห็นวรรณคดีไทยเกือบทุกเรื่อง ผู้ชายมีเมียเป็นร้อยดูอย่างหนุมานก็ได้ไปไหนได้เมียตลอด(แต่รามเกียรติไม่ใช่วรรณคดีไทยนี่หว่ากำ)

>>445 เดี๋ยวนะ กูไม่เห็นตรงไหนของชื่อมู้มันจำกัดไว้ที่วรรณกรรมยุโรปเลยนะ มึงอ่ะแหละกลับไปอ่านไป ชื่อมู้มันเขียนโต้งๆว่าวงการนิยายไทยด้วยซ้ำแต่กูคิดว่าอะไรที่เกี่ยวกะวรรณกรรมมันก็น่าเอามาคุยได้ไม่ใช่หรอวะ

>>445 ตรงไหนวะ? วงการนิยายไทยชัดๆ

>>445 เมิ่งเม้นผิดมู้ใช่ไหม? กรูจำได้ว่า บอร์ดนี้ มันรวมๆ นิยายวะ ..ทั้งไทย ทั้งเทศ เนั้นที่วงการนิยายไทยด้วยละมึง

อ้าวตอนแรกกูก็นึกว่าโม่ง >>445 กวนตีนเฉยๆ สรุปมึงพูดจริงอ่อ55555
โอเค กูขอย้อนกลับไปเรื่องself insert นิดนึง นิยายสมัยนี้ลองสังเกตดูสิ จะนิยายไทยหรือเทศ หลายๆเล่มที่ขายดีทั้งที่ถูกคนอ่านหนังสือด่ากันเช้าเย็นขายดีเพราะอะไร ก็เพราะมันให้พื้นที่คนอ่านมโนว่าตัวเองเป็นตัวละครในนั้น i.e. นางเอก ยังไงล่ะ.. ซึ่งคนเขียนเองหลายๆครั้งก็ไม่ต่างกันหรอก
ลองดู Fifty Shades of Grey เป็นตัวอย่าง นี่เป็นนิยายมโนที่เห็นได้ชัดตั้งแต่คนเขียนยันคนอ่าน มันขายดีมากทั้งๆที่เนื้อหาก็ไม่ได้วนเวียนอะไรไปมากกว่าBDSMแบบคุณหนูๆที่เปิดfanfiction.netหรือarchiveofourownยังจะได้อ่านอะไรดีๆกว่านั้นอีก และการใช้ first person point of view มันก็ยิ่งเอื้อให้มโนได้ง่ายขึ้นอีก ว่าแต่มันใช้1st person ใช่ไหม กูก็ลืมๆไปแล้ว
คือคนเขียนเองก็คงพยายามใส่ปมมาเช่นว่า ที่อีคริสเตียนเกรย์แม่งซาดิสม์ขนาดนี้เพราะมันมีปมมันนู่นนี่บลาๆ ซึ่งกูนั่งฟังเพื่อนผู้อ่านฟิฟตี้เฉดของกูบรรยายแล้วก็ได้แต่ .. อืม มันก็ยังเป็นนิยายอีโรติคอยู่ดีว่ะ..

อันที่จริงนิยายอีโรติคมันก็มีมานานแล้ว นิยายแย่งผัวแย่งเมียก็ใช่ มึงลองอ่านลิลิตพระลอดูก็ได้ เยกันใต้น้ำคระไลกระจายไม่พอแม่งลากไปนมแนบนมนิ่มน้องบนบกต่อ 3pเหี้ยอะไรก็มีครบ เผลอๆฉากเยกันในวรรณคดีเรื่องนี้จะมากกว่าเนื้อหาส่วนอื่นอีก หรืออย่างวรรณคดีเรื่องอื่นๆก็มีเรื่องเยเรื่องหญิงชายทั้งนั้น กูก็ได้แต่สงสัยว่า จะมีใครมโนตัวเองเป็นพระเพื่อนพระแพงตอนอ่านไหมวะ.. หรืออิลราชคำฉันท์กลายเป็นนางอิลาแล้วมีลูกกับฤาษีนี่กูก็ได้แต่สงสัยว่าฤาษีผิดศีลไหม แล้วเมียตัวจริงของท้าวอิลราชจะรู้สึกอะไรรึเปล่าที่ผัวกลายเป็นชะนีให้ฤาษีเยจนมีลูก..
เออ อาจจะมีต่างกันนิดหน่อย คือนิยายเยหรือวรรณคดีเยสมัยก่อนคนแต่งเป็นผู้ชาย ส่วนสมัยนี้คนแต่งนิยายเยส่วนมากจะเป็นผู้หญิง แต่กูว่าถ้าสมัยก่อนผู้หญิงอ่านออกเขียนได้ ศักดิ์เท่าเทียมกับผู้ชาย ก็คงมีวรรณคดีเยที่ผู้หญิงแต่งเหมือนกันว่ะ.. จากตอนนั้นถึงตอนนี้สังคมนิยายเยมันก็ไม่ได้พัฒนาอะไรไปไกลเท่าไหร่นะ

เดี๋ยวหาผัวหลายคนบ้าง เป็นขุนแผนเวอร์ชั่นผู้หญิง ไปเมืองไหนได้ผัว

>>436 พระเอกมันซึนเฟ้ย

>>450 เด่วกุจะ bdsm มึง
มาหาว่ากุกวนตีน

ปล.กุขอโต้ด

>>445 มึงอ่านยังไงให้เป็นวรรณกรรมยุโรปวะ ไอ้คำนี้อะ แม่บ้านโม่งสายหนังสือ "วงการนิยายไทย" มีเหี้ยไรให้นินทามั้ย

>>451 เดี๋ยวก็โดนหาว่าดอกทองหรอกเธอ

>>446 อิเหนาลวนลามกอดจูบน้องชายบุษบาเพราะหน้าเหมือนบุษบาด้วยนะมึง เสือไบแน่นอนอิเหนา

ประเทศไทยอยู่ในทวีปยุโรป

555

>>455 อิเหนานี่ใครแต่งวะ

>>458 เป็นนิทานอินโด based on true story เข้ามาไทยสมัยอยุธยาจากเชลย
แต่งใหม่เป็นภาษาไทยสมัยนั้นแหละ

>>459 เรื่องจริงด้วยหรอวะ ชิบหาย

>>454 กูผิดอัลไลลลล ผู้ชายเอาเมียหลายคนไม่เห็นเรียกดอกทองงงงง

พูดถึงgirl and dollห่าเหวไรของดร.ป๊อบ กูไม่นน่าหลงซื้อมาเลยว่ะ ตอนนั้นมันมาโร้ดทัวร์ห่าไรไม่รู้ อยากได้ลายเซ็น เห่อกับเพื่อนเพราะมันหล่อ เสือกซื้อมา อ่านจบแล้วแบบ...กูทิ้งได้มะ แล้วเพื่อนร่วมห้องมายืมแล้วทำหายกูไม่เสียดายเลยว่ะ สะใจมาก

>>462 เพื่อนโม่งกูขอกอดมึงแน่นๆ นั้นก็เป็นเรื่องแรกและเรื่องเดียวของป็อปที่กูซื้อมา เมื่อกูอ่านจบ(เพราะกูเสียดายเงิน)กูก็ได้แต่เหม่อมองฟ้าคิดถึงตังที่กูเสียไปเพราะหลงเชื่อไอ้คำโฆษณา

ลองไปแอบอ่านboy&dollกูยิ่งรับไม้่ได้ว่ะ มีใครเป็นแบบกูมั้ยยย

>>462 มึงไปตัดแว่นเถอะ
หน้าอย่างกะเท่ง เถิดเทิง หล่อไงวะ

หล่อ.....นี่เรียกหล่อแล้ว บ้าไปแล้วมึง

>>465 ตอนนั้นกูเป็นสาวน้อย(?) เพ้อฝันอยู่มึงงงงง เลยแบบเห็นมันเหมือนจะหล้่อ ดูไกลๆ นะมึง กูอยู่มัธยมต้นหรือปลายเนี่ยแหละจำไม่ได้ละ ได้นั่งหลังๆ ไงมึง ได้ถ่ายรูปกับมันด้วย กรี๊ดกร๊าดชิบหายกับแก๊งชะนี โอ้ย พอมาคิดตอนนี้อายชิบหายหลังอ่านมันจบ กูอยากร้องไห้ เอาเงินกับเมมกูคืนมาาาา

ชะนีมันอวย แบบฟิลลิ่งแบบชะนีรวมกันเยอะๆ อวยอ่ะมึงๆ ทั้งหลาย แบบเอาง่ายเพื่อนกูว่ามันหล่อ กูก็ว่ามันหล่อตามเงี้ย กูหลงผิดดดดดดดดดดดด

>>465 ตอนนั้นแว่นแตกเลยเบลอๆ

>>462 กูหลงซื้อมาเพราะคำโฆษณาสัด อ่านไม่จบด้วยแม่งเวิ่นเกิน

กูเริ่มรู้สึกว่าการไม่อ่านหนังสือดร.ป๊อปทำให้กูพลาดอะไรบางอย่างสมัยวัยรุ่นไป กูจำได้แค่ว่าเคยมีคนบอกกูว่าไวท์โร้ดดีพอๆกับLoTR/HP..

โชคดีที่กูไม่หลงเชื่อ และจนตอนนี้กูก็ยังพยายามนึกอยู่ว่าคนที่พูดแบบนั้นกับกูคือใคร... /หรือเขาประชดแต่กูไม่รู้วะ

สุดท้ายกลับมาเรื่องไอปอบอีกละ
วนอยู่แค่นิ้วกลมกับไอปอบนี่แหละ กูชอบบ

พื้นที่ให้กูบ่นมันมีแค่ที่นี้ นี้หว่าบ่นในเฟสเพื่อนที่ติ่งนิยายH พระเอกโรคจิตที่ฉากหน้าคือนิยายโรแมนติก ก็ด่ากู บ่นเรื่องนิยายป็อปเพื่อนก็ด่ากูอีก บ่นเรื่อนิยายออนไลไทยเพื่อนก็ด่ากูอีก มันก็มีแต่ตรงนีให้กูบ่นได้อะนะ

ก็มันเป็นขวัญใจชาวโม่งไง

พวกมึงลืมขวัญใจชาวโม่งอีกคนอย่างสุวิทย์ ขาวปลอดได้ไง!

กลับไปที่ป๊อบแป๊บ ตอนบอกหน้าเหมือนเท่งเถิดเทิง นี่กรูฮาเลย ตอนพี่แกออกหนังสือใหม่ๆที่สิวตรึมหลอนมาก นะ ทันกันไหม? ตอนนี้เหมือนไปอัพหน้ามาใหม่ ขาวผ่อง ยังกับเกย์ตกถังกรูต้า เป็นพรีเซนเตอร์วุฒิศักดิ์ ได้อยู่นะ

กรุไม่ถูกจริตตั้งแต่ใช้นามปากกาว่า ดอกเตอร์แล้ววะ ไม่ได้จบอะไรแต่กล้าเรียกตัวเอง ตั้งเองแบบนั้นก็นะ เพื่อนบอกว่าเป็นแค่นามปากกา ก็ไม่รู้สินะกรูคิดว่าหลงตัวเองวะ

เพื่อนโม่ง ขอถามหน่อย มีใครเคยอ่านนิยายสยองขวัญฆาตกรรมของ Sofa Publishing บ้าง เห็นออกมาหลายซีรีย์ หลายเรื่อง อยากรู้ว่าสนุกมั้ย ควรค่าแก่การเก็บมั้ย

ด่าไอ้ดร.ป๊อบที่อื่นชอบโดนติ่งด่ากลับอ้ะ เซ็งมาหาเพื่อนในนี้ดีกว่า

>>478 ยังมีเหลืออยยู่ในโลกด้วยเหรอ

>>479 มีอยู่วะเพื่อนโม่ง ติ่งมันเยอะพอสมควรเลย เด็กๆงี้กรี๊ดมันเยอะกรูเสียดายเงินแทนน้องๆที่รู้จักกันเลย

กุดูรายการที่ไอปอบเป็นพิธีกร กุว่ามันแต๋วๆว่ะ
ชอบพูดลงท้ายว่า "..นะครับคุณ"

>>481 กูนึกถึงรายการที่เขาเม้าท์มอยดาราเลยว่ะ ไอ้ประโยคนี้อะ

นอกจากชื่อคนเขียนแล้ว พวกมึงเลือกอ่านหนังสือด้วยวิธีไหนวะ กูแค่เห็นชื่อทำนองว่า สุดท้ายกูก็รักมึงจนได้ ไอ้โรคจิต หรือหนุ่มหล่อปากร้าย เกี่ยวหัวใจยัยจอมซ่าส์มารักกัน......เท่านี้กูก็ขอผ่านแล้ว

>>483 กูดูที่ธีมเรื่องมันถูกสเปกกูหป่าว แบบกูเห็นคนรีวิวหรือเรื่องย่อแบบที่มันรู้สึกตรงสเปกแบบแนวบู๊ๆ แทบไร้เรื่องรัก แล้วยิ่งตัวเอกเป็นผู้หญิง กูจะพลิกๆไปดูคำบรรยายนิดหน่อย ถ้าไม่เหี้ยเกินไปนักกูก็เอามาอ่านวะ

>>483 ส่วนมากก็เรื่องย่อ รีวิว ถ้ามันแกะไม่ได้อะนะ แต่ถ้าพลิกดูได้จะดูบทแรกก่อน

>>483 แนวเรื่อง ดูรีวิวว่ามันดีจิงป่าว ไม่ก็pdfซักเล่ม อย่างล่าสุดก็พยัคราชซ่อนเล็บนี่ละที่pdfเล่ม1มาแล้วค่อยซื้อ
ในหมวดนิยายจีนกูชอบการแปลของน.นพรัตน์สุดแล้ว มันได้ฟิวนิยายจีนดี คนอื่นแปลสำนวนได้เก้ๆกังๆ ไม่ได้ฟิวจีนเท่าไหร่วะ

แนวเรื่องที่กูชอบสุดคือhistorical sci-fi อย่างsteve berryหรือjames rollinsนี่แนวกูสัดๆเลย แต่หาเรื่องแนวนี้ยากหน่อยวะ

>>483 แบคกราวด์คนเขียนว่ะ
ถ้าเป็นดอกเตอร์นี่กุหยิบทันที

>>487 ดอกเตอร์ป๊อปป่าววะ หยิบแล้วปาทิ้งเลย

>>483 เมือก่อนดูสำนักพิมพ์ อะไรที่เป็น Bliss J-Series นี่แทบจะเหมาหมด หลังๆ ชักต้องกรอง แล้วก็อ่านรีวิว บางคนจะมีรสนิยมการอ่านใกล้ๆ กู ถ้าเขาผ่านกูก็ให้ผ่าน
สิ่งที่พบว่าเชือไม่ได้เลยคือคำโปรยปกหลัง พลิกดูแล้วน่าอ่านชิบหาย พออ่านจบอยากไปบีบคอไอ้คนเขียนคำโปรยว่ามึงเขียนเรื่องแบบนี้มาให้กูอ่านได้ยังไง

>>486 ตั้งแต่กูรู้จากมู้เพื่อนบ้านว่าน.นพรัตน์แทบจะเขียนเรื่องใหม่เองหมด (aka เรียบเรียง) กูก็รู้สึกแปลกๆ ว่ะ ยุคนี้แล้วกูไม่โอกับนักแปลที่ไม่เคารพต้นฉบับ แต่กูก็อ่านจีนไม่ออกอะนะ จะติก็กระดากปาก
นี่ทำกูสงสัยเลยว่าคนอื่นแปลถูกแล้ว แต่กูชินกับความเว่ออลังของสำนวนน.นพรัตน์รึเปล่าเลยรู้สึกว่ามันจืด

เวลาเลือกหนังสือแนว fiction ถ้าไม่ใช่สนพที่กูรู้ว่าแนวกูแล้วกูจะอ่านรีวิวก่อน คือกูไม่ค่อยมีเวลามากรองเองไง น้อยมากที่กูจะหยิบจากแผงพลิกหน้าหลังแล้วซื้อ ขนาดอ่านบทแรกแล้วดูว่าน่าอ่านต่อไหมยังพลาดได้เลย หนังสือเมืองไทยมันก็ไม่ได้ถูกขนาดที่ซื้อแล้วไม่นึกเสียดายตังค์
อ้อ ถ้าเป็นงานแปลกูแคร์อีกเรื่องคือแปลจากภาษาต้นฉบับไหม กูเคยหยิบเรื่องที่แปลเป็นทอดที่สามมาอ่านแล้วโคตรคันหัวใจ สำนวนแปร่งไปหมด

>>490 กูเห็นด้วยตามนั้นเลยว่ะเรื่องการแปล

กูขำพวกหัวเก่าที่มากรี๊ดว่า อ่านพวกนิยายจีนแนวแฟนตาซีหรือย้อนยุค (แต่ไม่กำลังภายใน)ว่าไม่สนุก เพราะ'สำนวนไม่เหมือนนิยายกำลังภายใน'นี้ กูเพลียจนมิอยากจะเอือนเอ่ย ตั้งแต่ชุดไตรภาคสุยรวนล่ะ

อย่างบันทึกโจรสุสาน โทนเรื่องมันสมัยใหม่ จะแปลให้มันลิเกหาซากอ้อยเพื่อ? แบบนี้อ่ะดีแล้ว

ถถถถ ถ้าบันทึกจอมโจรขุดสุสานแปลสำนวนกำลังภายในนี่ อ่านไปคงฮาไปว่าพวกมึงจะเว่อร์อะไรกันขนาดนั้น

เมื่อนั้น เสี่ยวเฟิงกวาดฝ่ามือลงไปในช่องลับอันซุกซ่อนคัมภีร์มรณะแห่งหวงฝานจื่อกลับพบแต่ความว่างเปล่าดังอุปมาโวหารได้ว่าไว้ รู้สึกเจ็บใจยากเหลือจะกล่าว เวลาผ่านพ้นไปหลายสิบปีคงมิอาจดับไฟแค้น ......

>>491 กูว่าสุยล่วนแปลดีมากนะ ยังคงสำนวนจีนอยู่แต่ก็อ่านได้ลื่นใหล มีคนไม่ชอบด้วยเหรอวะ

ที่กูชอบน.นพรัตน์ที่สุดคือการใช้คำต้นฉบับวะ อย่างพวกคำเรียกต่างๆแล้วมีคำแปลในวงเล็บ กูเข้าใจว่ามันไม่มีคำในภาษาไทยและถ้าแปลตรงๆคงทุเรศน่าดู แต่กูชอบแบบนี้สุดๆเลยวะ

บางเรื่องอ่านแล้วมันมีการเล่นคำกับความหมายของชื่อ แต่เสือกไม่แปลมาว่าชื่อแม่งแปลว่าอะไร แล้วกูจะรู้ป่าววะว่าแม่งเล่นคำอะไร ของน.นี่ยังพอใส่ใจกับเรื่องนี้บ้าง แต่คนอื่นกูหาไม่เจอเลยวะ เลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

โกวเล้งแปลดีกว่า น.นพรัตน์เยอะ

>>494 นี่มึงเอาฮาใช่ใหม

>>494 กูควรตบมุกมึงยังไงดี

ตบด้วยกิมย้ง

กระทู้เก่าไปหน่อย แต่พวกมึงคิดยังไงกับกรณีนี้กันวะ

ปล. กูเพิ่งขุดเจอน่ะ ขอโทษด้วย

http://pantip.com/topic/30394303

>>498 คนเขียน&สนพ.หน้าด้าน ที่หิวเงินจากติ่งเกาหลีโง่ๆ

หน้าด้านสัส

เจ้าหญิงผู้เลอโฉมนี่ใช่คนที่มีคดีเรื่องรีไวล์ปะ

กู....ไม่ค่อยเข้าใจคนที่ตั้งนามปากกาตัวเองด้วยชื่อมุ้งมิ้ง คิกขุ เช่นยายเจ้าหญิงฯ นี่เลยว่ะ ถ้ากูเขียนหนังสือด้วยชื่อนี้คงต้องซุกตัวอยู่ในกระท่อมห่างไกลผู้คนเหมือนเจดี ซาลิงเจอร์ไปชั่วชีวิต เพราะคนมาเห็นหนังหน้ากูคงเก็บเอาไปด่าทอแหงๆ... ว่ากล้าเรียกตัวเองด้วยชื่อเช่นนี้ได้อย่างไร...

ชาลิงเจอ มันทำไมหรอ

ซาลิงเจอร์พอเขียน The catcher in the rye เสร็จก็ปลีกวิเวกเข้ากระท่อมไม่ปรากฎตัวต่อหน้าสาธารณชน ได้รางวัลอะไรก็ไม่ออกมารับไงมึง

ต้องตั้งเป็น DAMARE KUZUS

บางคนหน้าอย่างกับปลวก แม่งนามปากกาสวยงามชิบหาย ดีนะนามปากกากูไม่แสดงถึงความสวยงาม #นอกเรืี่อง

>>505 DAMARE KUZUS นี่แบบโอ้ย อยากเห็นหน้ามันว่ะ คิดได้ไง

>>501 รีไวล์อะไรวะ กูตกข่าว

แต่นักเขียนแจ่มใสหมวดนิยายติ่ง เรื่องเยอะ อีโก้จัดทั้งที่ฝีมือเท่าหางอึ่ง แฟนคลับไม่ถูกกันขนาดจะตบกันกลางงานหนังสือด้วย

นามปากกากู ชอบคำที่มันออกเสียงฟังแล้วเพราะดี กูเลยตั้งชื่อนี้ ไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกับหน้าตาหรอก

อย่างป้าทมยันตีมีอีกนามปากกาว่า โรสลาเรน ก็ไม่เห็นมีใครไปวิจารณ์หนังหน้าเลย ถ้าเขาอยากเป็นเจ้าหญิง เป็นเจ้าชายก็ให้เขาตั้งไปเหอะ เดี๋ยววันไหนละอายใจในความจูนิเบียว ก็เปลี่ยนนามปากกาเองล่ะ

ใครอ่านมุราคามิบ้าง อยากรู้ว่าแปลห่วยยังไงวะ

อ่านนิยายของทมยันตีแล้วสงสัยว่าพระนางมันรักกันตอนไหนวะ หลายเรื่องเลยด้วย

>>508 กูอยากเสือกว่ะ แฟนคลับจะตบกันนี่มันเป็นไงมาไง

>>508 เล่าดิ๊

แม่นาง ส. เคยมีเรื่องกับนักเขียนคนนึงในสนพ.เดียวกัน แล้วทะเลาะกันแรงมากต่อหน้าแฟนคลับในงานมีตติ้งงานหนึ่ง ทาง จ. เลยต้องจับนักเขียน ส. กับคู่กรณีมาเคลียร์กันหลังไมค์ เสร็จแล้วก็ตกลงจับมือกันเป็นพิธีแล้วก็ไม่คุยกันอีกเลยว่ะ

แฟนคลับแม่นาง ส. ไปปากดีใส่นิยายนักเขียนคนอื่นในสนพ. จ. ไง ทำนองว่านิยายคนอื่นแม่งกากส์ สู้นิยายของพี่ ส. ไม่ได้ แล้วแฟนคลับของอีกฝั่งก็แรงใช่ย่อยเพราะวัยติ่งหูเหมือนกัน ด่ากันไปด่ากันมาในบอร์ดของ จ. ด่าในเพจบ้าง ไม่รู้ลบไปยังนะ ทีนี้มันเป็นช่วงงานหนังสือพอดี ก็นัดไปตบกัน(แต่กูว่าไม่กล้าจริงหรอก)

>>508 เขียนนิยายแล้วอิงเคียวจิน ยกมาทั้งชื่อรีไวล์ ทั้งเอเรน จนแฟนๆเรื่องนี้ด่ายับว่าเกาะกระแสอนิเมะเรื่องดังหากิน
คือยัยเจ้าหญิงนี่ปะวะ กูจำเหตุการณ์ได้ แต่จำบุคคลไม่ได้

>>514 กากทั้งสำนักแหละ

อีเจ้าหญิงนี่ก็เกาะกระแสอยู่แล้วนี่ ออกฟิคศิลปินเกาหลีตีพิมพ์กับ จ. มาตั้งหลายวง พอโดนแฟนคลับโวยมาก็คิดว่าเขาไม่ชอบให้เอาศิลปินชายมาจับคู่กับผู้หญิงล่ะสิ โธ่ อีสาววายเอ้ย ซึ่งถ้าไม่มีใครทำให้เป็นเรื่องใหญ่โต จ. ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อไปในการตีพิมพ์ฟิคเกาหลี พอเรื่องแดงก็รีบมาสั่งระงับทั้งๆที่มึงไม่ควรให้ผ่านการพิจารณาตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว

นางโดนแฟนคลับศิลปินพวกนั้นค่อนขอดด้วยว่า ถ้าเป็นแฟนคลับวงไหนก็มักจะเป็นแค่วงนั้นหรือสองวง แต่นี่เล่นเขียนหว่านแหไปหมดแล้วบอกว่าชอบก็เลยเขียน มันชวนให้สงสัยว่ามึงชอบวงเขาจริงๆ หรือมึงแค่เกาะกระแสความดังของศิลปินกันแน่

>>517 มึนกับสำนักพิมพ์ว่ะ นักเขียนฉาวขนาดนี้ยังจะเก็บไว้ แสดงว่ายอดขายมันคงเยอะจนต้องยอมสินะ

>>518 ก็ฐานแฟนคลับเยอะนี่หว่า ทำไงได้

กูไม่เข้าใจพวกอ่านนิยายอีโมติคอนแล้วสนุกเลยวะ มันอ่านยังไงของมันให้สนุกวะเวลาซีนอารมณ์แล้วเจออีโมติคอนนี้อินหรือวะ

>>520 จากที่กูเคยเป็นติ่งแล้วอ่านบทวิเคราะห์มา เค้าบอกว่ามันทำให้อ่านง่าย เหมาะสำหรับพวกเริ่มต้นอ่านนิยายมั้งวะ //สำหรับกูเฉยๆ เพราะตอนเด็กกูอ่านดะจนไม่รู้จะอ่านยังไงว่ะ

>>520 เคยอ่านยุคที่เป็นนิยายแปลจากเกาหลียุคแรกๆเลย บางเรื่องมันก็สนุกดีนะมึง หรือเพราะตอนนั้นกูยังเด็กก็ไม่รู้สิ

>>522 นิยายแปลกูชอบเรื่องยัยจอมโหดว่ะ ... แม่ง... ชอบเพราะปกด้วย ปกแม่งดึงดูดเหี้ยๆ //เส้นสวยสัด

นิยายแปลจากเกาหลี กูว่าไม่สนุกซักเรื่อง เดี๋ยวก็พี่ชาย ฉันหนาว หรือพี่ไม่เข้าใจฉันเลย บลา บลา บลา กูเสพนิยายจากจีน ญี่ปุ่นหรือฝรั่งดีกว่าเยอะ

>>510 มันแปลจากภาษาอังกฤษที่แปลมาจากญี่ปุ่นอีกที น.พ ว.ส แปล

>>525 แล้วมันแปลอ้อมแบบนั้นมาทำไมวะนี้

>>525 สำนวนแปลของคนนี้ดัดจริตสำหรับบางคนจนรับไม่ได้ แต่บางคนก็ชอบนะ ส่วนกูไม่ค่อยประทับใจ เพราะแมร่งเหมือนมันเอาเรื่องมาเขียนเป็นภาษามันอะ
>>526 กูก็ไม่เข้าใจว่าแปลจากญี่ปุ่นตรงๆมันยากมากเลยเหรอ เท่าที่รู้มี1Q84 มั้ง ที่น่าจะแปลจากต้นฉบับญี่ปุ่น
มุราคามิก็มีแรงบันดาลใจจากวรรณกรรมตะวันตกแปลญี่ปุ่นเป็นทุนเดิม นักเขียนสายอนุรักษ์ในญี่ปุ่นก็ไม่ชอบมัน

กูเริ่มเก็บฉบับอิงแทนละ เล่มใหม่ราคาหนังสือแม่งแพงเกินอย่างไม่สมเหตุสมผล
สันสีม่วงก็อุบาท มาเรียงชั้นหนังสือแล้วไม่เข้าเลย

คนอ่านมุราคามิฉบับแปลของ นพวส แล้วคิดว่าสำนวนคนแปล=สำนวนมุราคามิก็เยอะนะเว้ย
แต่กูไม่ชอบเอามากๆ เอาตัวเองมาบดบังนักเขียนเพื่อ? แถมแปลจากอังกฤษแล้วชอบคงเครื่องหมายวรรคตอนแบบอังกฤษอีกต่างหาก
(เช่น "เฮ้," เป็นต้น)

ตอนอ่านมุราคามิของ นพวส กูรู้สึกภาษามันติสท์ ดูล้ำ ดูปีนบันไดอ่าน แต่พอไปอ่านต้นฉบับของมุราคามิจริงๆ อ้าว แม่งก็ภาษาญี่ปุ่นเรียบง่ายธรรมดานี่หว่า (ซึ่งแน่นอนว่ากุชอบแบบไม่ติสท์ ไม่เวิ่น แบบของดั้งเดิม)

กูเกลียดสำนวนแปลของนพดลมากๆ กูชอบที่สำนักพิมพ์อื่นแปลมากกว่า

ทีแรกกูอ่านฉบับแปลไทยก็ว่าสำนวนประหลาดดี พอไปอ่านเวอร์ชันภาษาอังกฤษมันก็ภาษาธรรมดาเรียบง่ายมากๆ กูจะเรียนภาษาญี่ปุ่นเพื่อไปอ่านต้นฉบับละ

กูเกลียดมุราคามิเพราะคนอวยว่ะ แบบ หมั่นไส้อย่างบอกไม่ถูก กูว่ามันไม่ได้ดีเลิศอย่างที่อวยขนาดนั้น กูอ่านทั้งนอร์วิเจียนกับ 1Q84 ก็ไม่ได้ประทับใจอะไรมาก

มุราคามิกูว่ามันเขียนดีนะ แนวกูเลย
แต่มันกลายเป็นกระแสเหี้ยๆตอนไหนไม่รู้ว่าคนติสต์ต้องอ่านมุราคามิ
จนพวกอยากติสต์แห่กันมาอ่านใหญ่

ใครก็ได้นินทาแจ่มใสกะกูที กูพูดในเฟสไม่ได้ เพื่อนมันติ่งแจ่มใส

เปิดประเด็นมาสิวะ

มึงว่ามา กูก็อยากนินทาเหมือนกัน

มะ กูเปิดประเด็นให้ กูเคยอ่านเรื่องของ hideko sunshine พล็อตกากน้ำเน่า จนกูนึกว่าอ่านนิยายเชยๆเมื่อสามสิบปีที่แล้ว แบบ ครอบครัวนางเอกทำให้พระเอกแค้น พระเอกเลยต้องลากมาเย็ดๆๆ กักขัง ใช้วาจาดูถูกผู้หญิง แต่สุดท้ายก็รักกัน แจ่มใสเลยออกเรื่องใหม่ให้นาง ปกแดงๆคล้ายๆนิยายโรแมนซ์ เย็ดกันได้เปิดเผยไม่ต้องมาแอบๆกั๊กๆแบบหน้าปกการ์ตูน

ในบรรดานักเขียนแจ่มใส กูเกลียดอีสแตมเบอรี่ อีฮิเดโกะ อีหัวตีบตัน พวกมันผลิตนิยายออกมาได้เป็นขยะวรรณกรรมมาก เรื่องราวก็ไม่มี ชื่อตัวละครก็โอเว่อร์ พ่อแม่มันไม่รักสินะ ถึงได้ตั้งชื่อให้ลูกโดนล้อ อย่างลัลลาบาย ฮันนี่พาย แอปเปิ้ลพัฟ โลลิป็อบ

อีฮิเดโกะนี่ นางเอกโดนพระเอกทำรุนแรงตลอด กูเคยเจอเล่มที่เขาเขียนว่าพระเอกลากนางเอกครูดไปกับพื้นเพราะหึงที่ไปคุยกับพระรอง คนอ่านก็ฟินจังคร่าาาาา แอร๊ยย ผู้ชายเหี้ยๆไม่ถนอมผู้หญิงนี่พวกมึงอยากได้ทำพันธุ์กันเหรอวะ สัส

ทำไมชื่อตัวละครมันตลกจังวะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ มีแปลกกว่านี้อีกไหมกูอยากรู้

>>538 ถ้าจำไม่ผิด ดูเคยอ่านเจอว่ามันมีชื่อ ไดโนเสาร์ ชื่อทรราช สตาลิน ไรพวกนี้

>>537 ของฮิเดโกะกูเคยหลวมตัวไปอ่านทีนึง เห็นเพื่อนกูอวยว่าบรรยายดี เรื่องซึ้ง แต่เปิดเรื่องมาเจอแบดบอยพูดสองแง่สามง่ามใส่นางเอก
กูเกิดอาการเพลียสุดๆ ไม่อ่านอีกเลย

กูแอบไปอ่านของเด็กที่ลงนักเขียนหน้าใส กูอ่านไปได้แต่เพลียว่า เปิดเรื่องมาตอนแรก จะให้พระเอกลากนางเอกเข้ามาจูบเลยเรอะ
ไม่ใช่แค่เรื่องเดียวนะที่กูเจอ จนกูสงสัยว่าใครมันสร้างวัฒนธรรมนี้วะ

>>540 การ์ตูนผู้หญิงเล่มเดียวจบ เปิดมาจูบ ปิดที่เอากัน

เยอะไปมึง ลองเข้าเว็บเด็กติ่ง เดี๋ยวมึงก็เห็นเองล่ะ กูยกตัวอย่างให้ละกัน
-นีเวีย
-ไนท์แมร์
-โดเซน
-วีไอพี
-สเปนเซอร์
-บิ๊กเบน
-ไอเฟล
-ซีเดย์
-ยิปซั่ม
-เลิฟยู

ที่เด็ดคือ นางเอกชื่อไอโฟน อายุยี่สิบ สงสัยพ่อแม่จะนั่งไทม์แมชชีนมาดูอนาคตแล้วเอากลับไปตั้งชื่อลูกมั้ง ถถถถ

เห็นพวกมึงพูดเรื่องชื่อแปลกๆ นี่ทำให้กูนึกถึงดราม่าเด็กคนนึงส่งข้อความไปหานักเขียนคนนึง
บอกว่านักเขียนคนนั้นลอกชื่อตัวละครของเขาไปใช้

มึงเปลี่ยนเรื่องบ้างได้ไหม กูเงียบมานานละเนี่ยมู้เนี้ย เหงานะเว่ย

มึงอยากคุยเรื่องเหี้ยอะไรก็เริ่มสิวะ จะรอให้คนอื่นเขาเปิดประเด็นอย่างเดียวเลยรึไง ใครจะไปตรัสรู้ใจมึงว่ามึงอยากคุยอะไร

มีใครเคยอ่านนิยายของ ภาคินัย มั่งมั้ยวะ เมาท์นักเขียนคนนี้ให้กูฟังหน่อย
กูบอกตรงๆ กูอ่านงานเค้าแล้วกูเฉยๆมาก แต่คนอวยเยอะมากว่าดีงั้นดีงี้ หักมุมสุดยอด
กูรู้สึกว่าแม่งก็ไม่ได้หักมุมสุดยอดอะไรขนาดนั้นว่ะ หรือกูยังไม่ได้อ่านงานชิ้นเด็ดของเค้าวะ
กูเคยอ่านแค่เซตเจ็ดวันจองเวร กะเรื่องthe shoeรองเท้าผีไรนี่แหละ

>>545 ใจเย็นนะเพื่อนโม่ง เรื่องแค่นี้ไม่ถึงชีวิต
อนาคตยังเปิดกว้างสำหรับเราเสมอ

>>544 โอ๋นะ เหงาๆมึงก็โหลดหนังสืออ่านดูนะ http://www.planetebook.com/

จะว่าไปอาทิตย์ก่อนกูอ่านนิทานของออสการ์ไวลด์จนจบเล่มแล้วถึงกับแทบร้องเหี้ย ทำไมมันทำร้ายจิตใจกูขนาดนี้ บนปกแม่งเขียนว่า Children's Classics แต่ถ้ากูเป็นเด็กที่อ่านคงน้ำตาแห้งเหมือนเวลาดูแบมบี้หรือลิตเติ้ลฟุตอะไรงี้..
แต่จะว่าไปตอนเด็กๆกูก็อ่านโต๊ะโตะจัง อืม.. หนังสือพวกนี้แม่ง.. ไม่ก็แอนเดอร์สันที่มันมีเรื่องสักอย่างเกี่ยวกับแม่เดินกอดหนาม ร้องไห้ให้ตาหลุดใส่ทะเลสาบเพราะจะข้ามไปเอาลูกคืน โอ้ย จิตใจกูจะสลาย TT

บางทีกูก็สงสับว่านิทานเด็กมันทำมาให้เด็กอ่านจริงเหรอ แต่ละเรื่องแม่งโหดหลบในชะมัด

>>549 นิทานเด็กหรือfairy talesนี่มันไม่ได้แต่งให้เด็กอ่านนะ คนไทยเรียกมันว่านิทานเด็กเพราะดิสนีย์มันทำให้ซอฟสำหรับเด็ก แต่ต้นฉบับหรือจารีตของเรื่องแนวนี้แม่งกูโระสัดๆตั้งแต่แรกแล้ว
อีกอย่างคือเด็กสมัยนี้กับสมัยนั้นมันต่างกันเยอะ เด็กสมัยก่อนมันเห็นความโหดร้ายของโลกไวแบบสัดๆ อย่างโอลิเวอร์ ทวิสที่เหมือนจะใสๆแต่ก็แฝงประเด็นด้านมืดพอควร จริงๆถ้ามึงมองให้ใสมันก็ใสได้ แต่ถ้ามึงมองให้มืดนี่ก็มืดชิบหายเลย

>>547 กูขอโทษละกัน กูหงุดหงิดอยู่น่ะ

พวกนิทานกริมม์มันก็มีแต่เรื่องกุโระไม่ใช่เหรอวะ หมาป่าแดกยายแล้วนายพรานมาผ่าท้องหมาช่วยยายออกมา เจ้าหญิงนิทราโดนข่มขืนตอนยังหลับอยู่ ลูกก็ไหลออกมาเอง ซินเดอเรล่าตอนจบเอารองเท้าเผาไฟให้แม่เลี้ยงกับพี่สาวใส่ สโนวไวท์โดนคนแคระเย็ดเพื่อแลกที่พักในป่า

>>550 เมื่อปีที่แล้วมั้งกูเรียนปริทรรศน์วรรณกรรม จำชื่อไทยไม่ได้แล้ว Introduction to Literature หรืออะไรสักอย่าง แล้วคลาสนี้มันจะแบ่งวรรณกรรมออกเป็นgenre มีวรรณกรรมกับความพิการบ้าง วรรณกรรมกับความพิการบ้าง วรรณกรรมยุคล่าอาณานิคมบ้าง แต่ไอ้ที่เนื้อหาโหดสุดน่าจะเป็นวรรณกรรมเด็กนี่แหละ
มันจะมีประเด็นเช่น วรรณกรรมเด็กที่มีขึ้นเพื่อshapeเด็กให้ได้อย่างที่ผู้ใหญ่ต้องการ หรือวรรณกรรมสมัยใหม่ก็จะมีพวกที่สอนเด็กไวมากๆอย่างพวกของเยอรมัน มีเล่มนึงกูจำชื่อไม่ได้ ที่เด็กอยู่กับแม่ แล้วแม่ก็จะพาไปเยี่ยมพ่อบ้าง ทีนี้เด็กมันก็จะเล่าว่ามันมีพ่อสองคน ก็คือพ่อกับสามีใหม่พ่อ แล้วก็เล่าแนวๆว่าพ่อกับพ่ออีกคนรักกันดีราวๆนี้

อันที่จริงหนังสือเด็กของเยอรมันนี่แม่งตัวดีเลย อีกเล่มก็ Emil wird sieben อันนี้กูอ่านตอนม.4มั้ง คล้ายๆกันตรงที่มีหย่า แต่อันนี้เนื้อหาหลักๆคือเด็กกำลังปรับตัวให้เข้ากับแฟนใหม่พ่อแฟนใหม่แม่ ประมาณนี้
หรือเนื้อหาหนักๆอย่าง Als die Steine noch Vögel waren นี่ก็ใช่ เด็กตัวเอกเป็นพวกชายขอบนิดๆ คล้ายๆว่าจะมีอาการทางจิตแต่หนังสือไม่ได้เขียนบอกเอาไว้ แล้วแม่งจะชอบพูดพล่ามเรื่องความตาย การที่ก้อนหินกลายเป็นนก นกกลายเป็นก้อนหิน เป็นmetaphorเรื่องความตายอะไรแนวๆนี้บ่อยมาก ตอนแรกกูอ่านตอนปีหนึ่งก็นึกว่ามันเป็นหนังสือผู้ใหญ่ แต่ในเว็บมันเขียนไว้ว่าเป็น Das Kinder- und Jugendbuch คือมันเป็นหนังสือเด็ก กูก็ได้แต่ อืม...

ในหนังสือ วรรณกรรมเด็กของไทยเท่าที่กูอ่านมานี่แทบไม่เห็นเรื่องการหย่าร้าง หรือประเด็นหนักๆเรื่องความตาย หรือตัวเอกเด็กที่มีอาการทางจิตหรือความพิการอย่างอื่นเลย ส่วนมากจะเป็นเรื่องเด็กทำความดีอะไรแบบนี้ ยังกับว่าเน้นเรื่องการปลูกฝังมากกว่าว่ะ หรือสมัยนี้มันมีแล้ววะ?

ปล. ลืมไป ตอนกูอ่านโต๊ะโตะจังตอนเด็กๆ มันมีเมนชั่นถึงหนังสือกระท่อมน้อยของลุงทอมในเรื่อง กูเด็กๆก็นึกว่ามันเป็นหนังสือเด็กอ่านไง จนมาตอนนี้ห่าเพิ่งรู้ตัว.. ; ;

>>552 เท่าที่กูดูๆมันก็ไม่มีอะไรแบบ หย่า ตายอะไรแบบนั้นเลย โคตรจะนิทานเด็กดี โลกสวย
ขนาดนิทานกริมแบบพิมพ์ใหม่กูเคยไปอ่านที่ร้านนิดๆยังเห็นมันตัดบทโหดๆ และตัดบางเรื่องซะเหี้ยนเลย นิทานกริมฉบับเก่า(ที่โคตรเก่าดูตามสภาพหนังสือที่กูมี)โคตรโหด มีเรื่องหนึ่งนกเป็นเพื่อนกับสุนัขพ่อค้าเผลอไปฆ่าสุนัขตาย นกแม่งก็แก้แค้นได้ซาดิสมาก (ฮา) เปิดจุกเอาไวน์พ่อค้าหกหมด พ่อค้าขาดทุนป่นปี้ นกเจือกบอกยังไม่พอ ไปจิกตาม้าขนของของพ่อค้า ทำเอาม้าตาย นกก็ยังไม่พอ ตามไปบ้านพ่อค้าล่อให้ภรรยาพ่อค้าเอาขวานจามพ่อค้าถึงจะพอ

>>552 มึงต้องเทียบfairy talesกับนิทานพื้นบ้านถึงจะถูก อย่างนาง12นี่ กูอ่านตอนเด็กแม่งกูอ่านแแล้วรักแม่นะ เพราะแม่ในนาง12แม่งช่วยลูก แต่พอลองมาอ่านกระทู้ข้างล่างแล้วกูเฟลเลยวะ เชี่ย ทำใมตอนนั้นกูคิดไม่ถึงวะ แม่งกุโระกว่าสายมืดของหอยนางรมอีก
มึงอ่านนี่ได้ กูอ่านแล้วบางทีกูก็สงสัยนะว่าแม่งเอาอะไรให้เด็กอ่าน แต่คิดอีกที ตอนกูอ่านตอนเด็กๆแม่งก็ยังไม่รู้สึกตัวนะ หรือว่ากูโง่เกินกว่าจะรู้ตัววะ
http://pantip.com/topic/30890635
http://pantip.com/topic/30903797

>>554 นิทายกริมแบบพิมพ์ใหม่นี่ใช่ของ สนพ.ฟรีฟอร์มป่ะ

นิทานสิ กูพิมพ์ผิด - -

>>554 นิทานกริมฉบับเก่าของมึงเป็นยังไงวะ ยังมีขายอยู่มั้ย กูอยากอ่านฉบับดั้งเดิมมากแต่หาไม่ได้ เคยอ่านเรื่องนิทานกริมหฤโหดป่ะที่หน้าปกเป็นสีน้ำเงินลายเป็นสีดำเนื้อเรื่องเกี่ยวกับแฮนเซลและเกรเทลทั้งเล่มเลยเหมือนเค้าบอกว่ามันเป็นนิทานต้นฉบับแต่กูอ่านแล้วเหมือนเค้าเอามาแต่งใหม่โดยให้ตัวเอกเป็นแฮนเซลกะเกรเทลแต่เนื้อเรื่องเอามาจากนิทานเรื่องอื่น กูคิดถูกป่ะหรือว่านั่นคือดั้งเดิมของแฮนเซลและเกรเทลวะ

>>552 มึงเรียนคณะเดียวกับกูรึเปล่าเนี่ย

>>555 นิทานพื้นบ้านนี่ตอนเด็กๆกูเคยอ่านปลาบู่ทองแล้วเฮิร์ทมากกับซีนที่แม่งโดนหลอกกลับไปบ้านแล้วแม่กับพี่ต้มน้ำร้อนวางไว้ใต้ไม้กระดาน.. หลังจากนั้นใช่มันเกิดใหม่เป็นนกแก้วแล้วบินไปหาผัวปะวะ.. สังข์ทองนี่ก็นับเป็นนิทานพื้นบ้านหรือเปล่าวะ ตอนที่แม่ยักษ์ขาดใจตายคือกูโคตรสงสาร แบบระทมห่าๆ ; ;

>>558 นิทานกริมหฤโหดนั่นเห็นอยู่แว้บๆ รู้สึกจะเป็นของคนเขียนแต่งเองนะ ไม่ใช่ของกริมม์ ถ้าเป็นกริมม์น่าจะเป็นตัวนี้มากกว่า http://germanstories.vcu.edu/grimm/haenseleng.html

>>559 ใช่คณะที่หมีหมาแก่ๆตัวยักษ์ๆตาสองสีตายปีที่แล้ว ส่วนอาทิตย์ที่แล้วบอลชายแพ้ไป2-0หรือเปล่ามึง..

>>558 หาซื้อไม่ได้แล้ววะ น่าจะเกินสามสิบสี่สิบปีได้ หนังสือที่กูมีแบ่งเป็นสองเล่ม แบบปกแข็ง เป็นรูปผู้หญิงกำลังกินน้ำจากบ่อน้ำ สำนวนเก่าพอสมควร แถมกระดาษเหลือง+ขาดเป็นแผ่นๆพอสมควร มันดีอย่างตรงหลายๆเรื่องที่อารมซ้ำๆแล้วโดนตัดมันก็ยังมีอยู่ในเล่มนั้นอะ แบบเรื่องพี่น้องที่หนีแม่เลี้ยง ตอนถ้ากินน้ำในบ่อจะถูกสาปเป็นสัตว์ หรือเรื่องที่พระเอกเป็นเม่น เรื่องเจ้าสาวหัวผักกาด หรือเรื่องที่สาวใช้หลอกแดกกินอาหารเจ้านาย ฉบับใหม่ๆกูไม่เห็นมีเลยวะ

>>560 เรื่องหมาน่ะใช่ แต่เรื่องบอลกูไม่รู้ เพราะกูจบมาแล้วค่ะน้อง
วิชานี้กูได้ C+ ปวดร้าวฝังใจมาก

>>562 วิชานี้กูก็C+ค่ะพี่.. พวกซีฟๆหลังอีสซีฟพอปรับตัวได้ก็Bตลอด แต่อินโทรลิทนี่โดนหลอกให้ตายใจตอนเรียน คือมั่นใจว่าต้องรอดไม่โดนC+ พอเกรดออกคือ อ้าว ห่า.... /เลี้ยงแมวในเรคต่อไป

>>563 จับมือ แต่กูก็รักอินโทรลิทนะ เปิดโลกจริงๆ

>>564 /จับมือ อันที่จริงก็ชอบหลายๆวิชา (แน่นอน ยกเว้นแมนจ๊อก) ไทยซีฟก็เปิดตาใช้ได้ เรียนไปเรียนมาก็กลายเป็นมนุษย์skepticalเองแบบไม่รู้ตัว5555

ดูนิทานพื้นบ้านไทยที่เอาเรื่องเหี้ยๆโหดๆ มาทำให้สวยด้วยวรรณศิลปแล้ว ก็รู้สึกเหมือนละคร นิยายไทยดีแหะ ชอบเอาเรื่องเหี้ยๆมาทำให้สวยเนี้ย
นี้สิน่าการปลูกฝังค่านิยม

วรรณคดีไทยแม่งโหดสัส อย่างพระสังข์เกิดมาก็ทำให้แม่โดนเนรเทศออกจากเมือง มีแม่บุญธรรมเป็นยักษ์ก็หนีจากเขา ให้เขาตายต่อหน้าต่อตา ไปอยู่กับรจนาก็อินดี้ไม่ยอมถอดรูปเงาะ ให้เมียต้องมาตกระกำลำบาก พอไปหาปลาแข่งกับหกเขยก็เฉือนหู เฉือนจมูกเขา

นางสิบสอง แม่ๆสิบเอ็ดคนแดกลูกตัวเองยังชีพในถ้ำ เหลือน้องสุดท้องที่มีตาแค่ข้างเดียวคลอดลูกออกมาได้

ปลาบู่ทอง พ่อฆ่าแม่แล้วแม่ไปเกิดเป็นปลาบู่ แม่เลี้ยงรู้เข้าเลยจับแดก ต่อมานางเอกได้เข้าวังเป็นเมียพระราชากลับมาเยี่ยมบ้าน เจอแม่เลี้ยงกับพี่สาวหลอกให้ไปตกกับดักเป็นหม้อน้ำเดือดๆ ตอนจบพระราชารู้ความจริงเลยสั่งให้กรีดหัวแม่เลี้ยงกับพี่สาวแล้วเอาปลาร้าทา สุดท้ายแม่เลี้ยงแผลติดเชื้อ ตายห่าในที่สุด

ลิลิตพระลอ....3P สวิงกิ้ง

>>565 รักอินโทรดรามสุด

>>567 มึงลืมศรีธนญชัยอีกเรื่องนะ

>>546 เคยอ่านแค่หุ่นขี้ผึ้งว่ะ มันพยายามหักมุมเกินไปจนน่าเบื่อ อ่านแล้วจะคิดว่า มึงจะหักเหี้ยอะไรนักหนา สู้พวกหนังสือผีที่รวมเรื่องผีๆหรือเรื่องลึกลับไม่ได้ ภาพประกอบแม่งจะหลอนๆ แถมยังอ่านไปขนลุกไปอีก

กูแนะให้ไปหาอ่านงานของครูเหม เวชกร อันนั้นไม่ใช่ผีตุ้งแช่ ไม่ได้มาหลอกแบบเละๆ อารมณ์เหมือนมึงขึ้นรถเมล์กลางดึกแล้วนั่งไปนั่งมามึงรู้สึกว่ามันผิดปกติ สุดท้ายมึงก็รู้ว่าคนขับรถเมล์กับผู้โดยสารอื่นๆเป็นผีหมด แล้วมึงจะสะดุ้งเอง

เอาอะไรมากวะเพื่อนโม่ง ขุนช้างขุนแผนก็เรื่องผัวๆ เมียๆ (ฉากผ่าท้องทำกูแทบอ้วก) รามเกียรติ์ ดั่งเดิมของอินเดีย แต่ห็เรื่องรักๆ ใคร่ๆ พ่อจะจับลูกทำเมียเพราะไม่รู้ พระอภัยมณีก็ความรักแนวพิสดาร อิเหนาก็แนวกลืนน้ำลายตัวเอง กูล่ะเซ็งกับวรรณวดีกับวรรณกรรมไทยจริงๆ ห่า..

>>570 มึงลองอ่านมหาภารตะ 100/100มึงต้องเห็นความเหี้ยของฝ่ายพระเอก เหมือนที่ชาวประมูลเมื่อกาลก่อนแขะสำนักพยัคมังกรนั่นละ
ตัวร้ายรุม=ไอ้คนชั่ว หมาหมู่
พวกพระเอกรุม=เราทำเพื่อคุณธรรม ตัวร้ายมันเลว
ตัวร้ายโขมยวิชา=ไอ้หน้าด้านไร้ยางอาย คิดเองไม่เป็น
พระเอกฝึกวิชาตัวร้าย=เมื่อวิชานี้อยู่ในมือเราแปลว่าเรามีวาศนาต่อกัน เราจะใช้มันกำจัดคนชั่ว
ฯลฯ ที่เหลือไปตามอ่านเอง
http://bbs.pramool.com/webboard/view.php3?katoo=K27495

ทุติยโยติ แม่งบอกเลยที่มึงชนะมันโกงล้วนๆ เลย ไอ้ยุติธียะ มันก็ยอมรับด้วยฟะว่ากูโกง แถมตอนโดนเผาตอนจบ บอกว่ามันโกงๆ ไม่มีศักดิ์ศรี ห่า

>>565 พวกมึงเรียนคณะอะไรอ่ะ อักษรหรอ ฟังดูน่าเรียนจังมันเป็นยังไง

>>571 กอดมึงเพื่อนโม่งตอนกูอ้านตอนแรกกูก็คิดงั้น

เด็กอักษรรุ่นน้องเพียบเลย สมัยพี่ (ขอเปลี่ยนสรรพนามกะทันหัน) อินโทรลิทมีเรียนกะอาจารย์นกการเวกด้วย เอาบทกวีของท่านอังคารมาให้อ่านแล้วตีความ แม่มตีความไปคนละทางกันเลย เข้าบ่ถึง ซาบซึ้งใจ....

>>570 รามายณะของอินเดียมันดัดแปลงมาจากปวศ.ที่พวกอารยันรบกับพวกดราวิเดียนนี่มึง พระเอกคือพระรามกษัตริย์อารยันเลยต้องเขียนให้เป็นเทพลงมาเกิด ส่วนตัวร้ายคือดราวิเดียนต้องเขียนให้เป็นยักษ์มารที่มันน่าเกลียดๆ ทั้งที่อารยันไปรุกรานขับไล่เจ้าของเดิมที่อยู่มาก่อนแท้ๆ จะสื่อว่ากูคือพระเอก กูคือความดีนะเว่ย

เรื่องที่เหี้ยที่สุดคือน้องชายของทศกัณฑ์ที่ไปเข้าพวกกับฝ่ายศัตรู แล้วสุดท้ายพระรามก็ชนะแล้วตั้งอีน้องให้เป็นกษัตริย์ปกครอง แต่ปกครองแบบประเทศราชน่ะ ครองบัลลังก์บนความตายของพี่ชายและคนทั้งชาติที่ปกป้องประเทศ คนดีมั้ยล่ะมึง

>>571 ไม่ไหวว่ะแบบนี้
>>576 ทำไมย่อหน้าท้ายเรื่องมันคุ้นๆ วะ เหมือนประเทศสารขัณฑ์แถวนี้ 555

เออแฮะ.. นี่มันโพสต์รวมเด็กอักษรเหรอวะเนี่ย กูเพิ่งเอะใจ 555

เรียนจบมาแล้วทำงานอะไรหรอ อักษรเนี่ย
ได้ใช้ความรู้ที่เรียนเยอะมั้ย

เด็กอักษรมันเรียนไรกันบ้างวะ จากใจโม่งที่ไม่ไเรียนอักษร

>>546 นิยายภาคินัยกู๔เป็นแฟนคลับเลยนะ แต่หลังๆ มารู้สึกเหมือนคุณภาพดร็อปลงยังไงชอบกล อ่านแล้วไม่กลัวว่ะ

>>578 กูเรียนเอกญี่ปุ่นง่ะ จบมาเป็นล่ามกับนักแปล เลยได้ใช้ความรู้ที่เรียนมาเป๊ะๆ

แล้วบรรนารักษ์ บรรนาธิการศึกษา มันเรียนอะไรกันวะ เรียนบรรนาธิการจบแล้วไปเป็น บก ได้เลยปะ

กูว่าคนคุ้นๆกูอยู่แถวนี้แหงๆ กูควรสงบเสงี่ยม

>>583 กูด้วย
เผลอ ๆ ทุกคนในกระทู้นี้รู้จักกัน

ไม่สิ กูลืมไป ทุกคนคือร่างแยกของกันและกันต่างหาก

>>578 นี่ยังเรียนอยู่ เอกเยอ ไม่รู้เหมือนกันจบไปจะไปทำอะไรกิน /อ้าว
คือตอนนี้เรียนภาษาที่สามสองตัวเป็นเอก-โทอยู่ ก็ไม่ได้เก่งนะ สงสัยโคตรว่าจะไปทำอะไรกินกันแน่ เพราะตอนนี้รับงานแปลอยู่ก็แปลอังกฤษไทย ไม่ได้ใช้ไอ้สองภาษานี้เล้ย..
แต่อักษรจบไปก็ทำกันหลายอย่างนะเท่าที่เห็น เป็นโอแอล เอชอาร์ ล่าม ครู ต่อนิติก็ยังได้ เป็นไม่ได้อยู่แค่สามอย่างมั้ง หมอ วิศวะ กับนักวิทยาศาสตร์5555
ส่วนเรื่องเรียนอะไรนี่.. เออว่ะ กูเรียนอะไร orz มันมีหลายอย่างปนๆกัน อธิบายว่าไงดีวะ หลักๆก็คือเรียนเพื่อให้เห็นโลกกว้างขึ้น&เพื่อให้เข้าใจมนุษย์ ประมาณนี้ปะ? พื้นฐานอักษรคือจะมีสองส่วนนี้ หลังจากนั้นจะแยกเข้าเอกโทอะไรก็แล้วแต่ว่าจะโฟกัสเรื่องอะไรต่อ เช่นเข้าเอกอิ้งต่อก็จะโฟกัสการใช้ภาษาหรือการอ่านวรรณกรรมก็ได้ หรือเข้าเอกละครก็ได้ทำละคร คุมไฟคุมเสียงเรียนแอคติ้งอะไรก็ว่าไป ส่วนกูก็คงโฟกัสที่วรรณกรรมว่ะ ทั้งเอกทั้งโทเลย /จบมาตกงานแน่ห่า

>>582 กูว่าได้นะ5555 ที่เห็นเรียนกันก็มีเรื่องเกี่ยวกับสื่อสิ่งพิมพ์บ้าง การใช้ภาษาบ้าง
ว่าแต่นี่ไม่ใช่มู้เอ็นท์สินะ กูขอโทษที่ยาว.. ยาวกว่านี้อีกนิดก็สอบมิดเทอมละ orz

ปล. โม่งกูตอนนี้คือพลาสติกมากค่ะ โชคดีวันนี้ไม่ได้ไปนินทาใครในมู้อื่น คนรู้จักเห็นกูแล้วช่วยทำเป็นไม่รู้จักทีนะ ; ;

>>582 แต่หลักสูตรบรรณาธิการศึกษา ถ้าสอนโดยมกุฎ อรดี ไม่แนะนำนะ ดูหลักสูตรปวกเปียกเหี้ยๆ

เออใช่ ข้อดีอย่างนึงของการเรียนอักษร แบบที่โยงเข้ากับกระทู้นี้นะ คือบางทีมึงจะได้รู้เรื่องวงในของวงการหนังสือและวงการวิชาการ จากรุ่นใหญ่โดยตรงเลย

สาวอักษรเด่วนี้ไม่น่ารักเลย ไปส่องสาวบัญชีติดสตั๊นบ่อยกว่าเยอะ

>>589 มึงอยู่วิศวะใช่มั้ย กูเห็นมีแต่วิศวะที่พูดแบบนี้

>>589 มึงอยู่วิศวะสินะ.. ว่าแต่พูดแบบนี้ยังไม่เจออำนาจของบาลัคสินะ

>>589 หนุ่มวิศวะตัวจริงต้องส่องสาวคณะวิทย์สิวะ...

พูดแล้วกูก็แอบเคืองเบาๆ วิศวะนี่นอกจากชอบแย่งโรงอาหารแล้วยังมาว่าพวกกูไม่สวยอีก ถึงกูจะไม่สวยจริงๆก็เถอะ.............

เฮ้ย อย่ามาหยามสาวอักษรนะเว้ย สาวอักษรยังแจ่มอยู่!

จริงเหรอวะ สมัยกูเรียนอักษร ได้ชื่อว่าเป็นยุคมืด เพราะสาวแม่งไม่แจ่ม 555

ก้าวข้ามความงามภายนอกให้ได้สิวะ!

โม่งด้านบนๆมาจากไหน สามย่าน ท่าพระจันทร์

กูอิจฉาเพื่อนโม่งที่มหาลัยมีคณะอื่นนอกจาก วิดวะ สถาปัต วิทยา สาวสวยมากมั้ยเพื่อน

จริงๆแล้วกูมั่นใจในความสวยของตัวเองมากนะ
[ฉาก: ลานรกร้าง ฟ้าร้องและฟ้าแลบ ดีคือเลว ทรามคืองาม อวลไอหมอกและอากาศเลวทราม]

ความสวยงามเป็นอัตวิสัยหรือภววิสัยล่ะ? ถ้าอัตวิสัยมึงก็มั่นใจไปเถิด
(ฉาก: คอยโกโดต์ /ไม่เกี่ยวห่าไรเลย แต่กูคิดถึงสมัยเรียน)

กูเรียนสายวิทย์นะ คณะกูแจ่มๆมันก็มี แต่มันไม่ใช่แบบที่กูชอบไง แบบที่กูชอบดันอยู่อักษร

กูเรียนถาปัด ไม่ค่อยไปเสือกเรื่องคณะอื่นหรอก งานภายในคณะก็ยุ่งจะตายห่า

แต่สาวๆวิทยาแจ่มนะมึง ชุดนักศึกษากระโปรงพลีท ชอบมานั่งกินข้าวโรงอาหารวิศวะ กูก็ชอบเพราะกับข้าวเยอะดี ถูกด้วย

>>600 แม่งเรียนปีเดียวกะกูป่ะวะเนี่ย สมัยกูเรียน คอยโกโดต์นี่มีเป็นละครเวทีด้วย ดูไม่รู้เรื่องสัดๆ

... /เดินร้องไห้ไปซบบังโคว
อันที่จริงตอนนี้ก็ยังสอนคอยโกโดต์กับแมคเบธอยู่นะ แต่ถ้าของคณะแสดงเองนี่มีเปิดให้ดูแค่แมคเบธ รู้สึกคอยโกโดต์จะเปิดของที่อื่นแสดง

>>603 คอยโกโดต์ก็สอนกันมาทุกปีทุกรุ่นแหละ

เด็กอักษรที่น่ารักๆน่ะจีบง่ายชิบหายเลย
การเดินเข้าไปจีบก็เหมือนมอบโอเอซิสให้กับผู้กระหายนั่นแหละ

ที่กล่าวมาทั้งหมดข้าพเจ้าได้พิสูจน์มาแล้วเป็นเวลา 3 ปี ผลการทดลองไม่เคยเปลี่ยนแปลง

>>606 พูดเป็นเล่น เพราะมึงหน้าตาดีด้วยป่าววะ

พวกมึงอ่านสี่แผ่นดินกันรึเปล่าวะ งานหนังสือใกล้เข้ามาแล้ว กูควรซื้อเก็บมั้ย

>>569 กูจะหางานครูเหม อ่านได้จากที่ไหนบ้าง เพื่อนโม่งแนะนำที คือกูได้ยินคนแนะนำคนพูดชื่อกันมานานละ แต่กูหาอ่านไม่ได้ รึกูพลาดไป จริงๆแม่งมีวางขายทั่วไปแต่กูไม่เห็นเอง T.T
>>580 แนะนำกูทีว่าภาคินัยเรื่องไหนเด็ด บอกตรงๆกูยังอยากให้โอกาสงานของภาคินัยนะ กูเห็นว่าอย่างน้อยเค้ามีงานออกมาเรื่อยๆ แล้วอย่างน้อยก็ไม่ใช่งานกากวรรณกรรมอะไร แค่ที่กูอ่านๆไปมันรู้สึกว่ายังไม่เด็ดเท่านั้นแหละ

>>608 ถ้านับแค่ในด้านรายละเอียดวิถีชีวิตและเหตุบ้านการเมือง กูว่ามันเป็นหยังสือที่ดีมากๆเรื่องหนึ่ง ภาษาก็อ่านง่าย สอดแทรกแนวคิดหลายๆอย่างของคนในสมัยนั้นได้ลงตัว
ส่วนจะสนุกรึปล่าวขึ้นอยู่กับคนวะ เพื่อนกูอ่านแล้วไม่ชอบแม่พลอยเลยบอกว่าไม่สนุก กูอ่านแล้วชอบแบบอ่านได้เรื่อยๆ ชอบตอนหลังๆพอควร เพราะอ่านแล้วสงสารแม่พลอย

>>610 แต๊งกิ้วมึง

หนังสือครูเหมหายากแล้วว่ะ แต่มึงไปดู เปนชู้กับผี หรือซีรีย์เรื่อง ผี วิญญาณและความผูกพันเอา นั่นงานครูเหมเลยล่ะ

>>611 ขอบคุณมากเพื่อน TwT เสียดายว่ะ ว่าแล้วว่าต้องของแรร์

ส่วนสี่แผ่นดิน กูเห็นด้วยอย่างเพื่อนโม่ง >>610 บอกนะ รายละเอียดเรื่องวิถีชีวิตคนสมัยนั้น ทั้งในวังนอกวัง เหตุบ้านเหตุเมืองเนี่ย ถือว่าเป็นหนังสือที่เล่าได้ดี เล่าสอดแทรกผ่านชีวิตแม่พลอยมานั่นละ กูชอบที่มันบอกออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วกูชอบอีกอย่างคือชีวิตของตัวละครในเรื่องนี้มันคือชีวิตจริงๆว่ะ มันไม่ได้แฮปปี้ไปตลอด แต่มันก็ไม่ได้ชีวิตบัดซบไปตลอดเช่นกัน มันทำให้อ่านแล้วรู้สึกเชื่อรู้สึกอินได้มากขึ้น
แต่ถ้าไม่นับเรื่องเหตุบ้านเหตุเมือง ชีวิตรั้ววัง คือถ้ามองแต่เนื้อหาชีวิตแม่พลอยและคนรอบตัวแม่พลอย มันแล้วแต่คนชอบจริงๆว่ะ กูอ่านแล้วอย่างที่บอกว่าชอบที่ชีวิตมันคือชีวิตจริงๆ แต่เพื่อนกูบอกอ่านแล้วมันจะหลับ มันบอกมันเบื่อ กูก็ เอิ่ม โอเค บายยย
สงสารแม่พลอยเหมือนกัน สงสารช้อยด้วย ท้ายสุดไม่เหลือใครเลย เอ๊ะ นี่กูสปอยรึเปล่า กูขอโทษนะ = w = "

>>608 สี่แผ่นดินนี่กูชอบมาก เป็นหนังสืออมตะนิรันดร์กาล อ่านเมื่อไหร่ก็ไม่เชย ไม่ต้องกลัวหลับ หลังๆ อ่านแล้วสงสารแม่พลอย ลูกก็ดี ผัวก็ดี ยัง...
ถ้ายังไงลองเสิร์ชหาฉบับ pdf ลองอ่านดูก่อนก็ได้ แต่แนะนำให้ซื้อเก็บว่ะ

ใครเป็นเหมือนกูบ้างวะที่อ่านหนังสือชีวิตคนสมัยก่อนไม่อินแถมหงุดหงิด เพราะชอบเอาความคิดสมัยนนี้ไปเป็นตัวตัดสิน คือบางเรื่องก้ดีนะเว้ยแต่พออ่านกูจะต้องวางลงเพราะกูหงุดหงิดแล้วคิดนู้นนี้แบบค่านิยมหลายๆอย่างของสมัยนี้

>>614 สมัยก่อนมึงจะเอาค่านิยมสมัยนี้ไปตัดสินได้ไง เวลาอ่านก็ทำใจปล่อยวางไปเหอะ อย่างมึงอ่านหนังสือยุคหินที่ผู้ชายจะเอาผู้หญิงต้องไปตีหัวแล้วลากเข้าถ้ำ มึงไม่ร้องกรี๊ดๆว่าป่าเถื่อนชิบหายเลยเหรอวะ ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องปกติสมัยยุคหิน ไม่ได้เกิดในสมัยนี้ซักหน่อย

>>615 คือกูก็รู้ว่ากูไม่ควรเอาไปตัดดสินนะ แต่กูก็หงุดหงิดอยู่ดีวะ คือกูก็อ่านโดยพยายามคิดว่าเป็นเรื่องสมัยนั้น ค่านิยมอะไรก็ตามแต่ แต่กูก็อดจะหงุดหงิดไม่ได้อยู่ดีกูจะทำไงดีวะ

>>616 กูก็รู้สึกเหมือนมึง กูเลยเลี่ยงไปเลยว่ะ

ค่านิยมโบราณบางอัน ถ้าไม่เหี้ยเกินไปกูก็รับได้นะ อย่างมาลัยสามชายที่นางเอกแต่งงานกับผู้ชายตั้งสามครั้ง ก็ยังว่านางเอกดี ไม่มีเสื่อมเสียเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนถ้าผู้หญิงแต่งงานหลายๆรอบ คนจะได้ว่าดอกทองไปนั่น อีกอันก็ราตรีประดับดาวที่นางเอกเป็นผู้หญิงบ้านนอกตามสามีมาอยู่กรุงเทพแล้วผัวไปมีเมียใหม่ นางก็ฟูมฟายตามประสาผู้หญิงที่ต้องให้ผัวเลี้ยง เป็นช้างเท้าหลัง หัวอ่อนเชื่อฟังสามี แต่นางก็คิดได้แล้วหันไปค้าขายเลี้ยงตัวเอง ทำไมกูต้องงอมืองอเท้าเพื่อให้มึงเอาเงินมาให้ด้วย เลิกกับผัวแล้วเลี้ยงลูกจะดีกว่า มีคนจะหาผู้ชายมาแต่งงานกับนางก็โดนปฏิเสธ (ค่านิยมสมัยนั้น ผู้หญิงยังไงก็ต้องมีผู้ชายดูแล) แนะนำให้อ่านละกัน ถ้ามึงทนเรื่องพวกนี้ไหว

>>618 ราตรีประดับดาวสนุกมากมึง กูอ่านรวดเดียวจบเลย วางไม่ลง แต่เอาจริงๆพล๊อตเรื่องก็แบบตัวร้ายละครไทยอ่ะแต่เค้าเขียนสนุกไงกูเลยลืมเรื่องของมารยาสาไถไปได้บ้างแถมมันมีเรื่องเกี่ยวกับสถาณการณ์บ้านเมืองสังคม ค่านิยม ความเป็นอยู่ในสมัยนั้นด้วย ไม่ได้โฟกัสแต่พระนางอย่างเดียว แต่อ่านแล้วกูเกลียดอีพระเอกที่สุดเกลียดกว่านางร้ายอีก นางร้ายมันค่อนข้างมีปมและหลายๆอย่างในชีวิตมันที่ทำให้กูรู้สึกเห็นใจ แต่อีพระเอกแม่งผู้ชายตอแหล ก่อนจะได้แม่เกดแม่งพะเน้าพะนอ สัญญาจะรักคนเดียวควยถอก สุดท้ายแม่งก็ได้คนอื่นอีห่าลาก แถมที่เจ็บใจสุดๆก็ตอนที่มันมาเจอแม่เกดอีกครั้ง เมียอุตสาห์ลำบากลำบนมาตามหามันถึงพระนครแม่งเจอหน้ากันความรู้สึกรัก ความรู้สึกผิดซักนิดไม่มีเอาแต่หลงเนื้อทองไม่ได้เห็นใจเมียเลยปล่อยให้เมียโดนกระทำอยู่ได้ ควย อีผู้ชายจังไร พอสุดท้ายอยู่กะเนื้อทองไม่มีความสุขก็หันมาซบแม่เกด อีดอก แล้วทีตอนมึงทำร้ายเค้าล่ะไม่คิดนะอีเหี้ย จังไรแมน ง่ายดีนะอีสัสตัวเองเป็นคนเริ่มเรื่องเองแท้ๆ

นักวิจารณ์แก่ๆดังๆที่ชอบด่านักเขียนนิยายไทยเค้าชื่ออะไรวะ ใครพอนึกออกบ้าง

>>619 กรี๊ดดดดดดด กูเจอคนอ่านนิยายไทยเหมือนกูแล้ว แพล่มมาตั้งหกร้อยกว่าความเห็น ไม่เอ่ยถึงนิยายไทยจากฝึมือนักเขียนรุ่นเก๋ากันมั่งเลย กูอยากเม้าท์เรื่องนิยายไทยมากๆ แต่กลัวพวกมึงอ่านแต่หนังสือเมืองนอกกัน

เรื่องนี้พระเอกเหี้ยที่สุดว่ะ กูไม่อยากให้มันจบแบบนี้เลย ไอ้สัส คนอย่างพระเอกควรจะเป็นหมาหัวเน่าลูกไม่รัก เมียไม่เหลียวแล ตอนเขาอยู่ด้วยเสือกทิ้งเขา ด่าทอขับไล่เขา แม่งงงงงงงง

มึงอ่านจุดดับในดวงตะวัน,ทางเทวดา-เทววาวาด, เจ้าบ้านเจ้าเรือน รึเปล่า กูคันปากอยากพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก

กูไม่ใช่ >>619 นะ แต่กูก็อ่านเจ้าบ้านเจ้าเรือนกะทางเทวดา อ่านไปิอ่านมาได้ข้อสรุปว่ากูไม่ค่อยอินกะผลงานที่ใช้นามปากกาแก้วเก้าเท่าไหร่ว่ะ ไหนมึงเม้าท์มาเลย

>>621 มึงก็พูด มาซิฟะ

>>623 มึงใจเย็น อย่าเพิ่งโกรธกู เดี๋ยวกูกลับบ้านก่อนแล้วจะพิมพ์นะ

นิยายไทย พวกสี่แผ่นดิน ข้างหลังภาพ กุอ่านแล้วไม่เคยชอบเลย
มันเหมือนตัวละครไม่ได้แสดงออกมาจากความรู้สึกจริงๆ เหมือนพยายามบรรยายความรู้สึกที่คนเขียนไม่ได้รู้สึกจริง
ไม่หมือนวรรณกรรมยุโรป กุอ่านแล้วโคตรเข้าใจความรู้สึกของตัวละคร ถึงแม้มันจะแสดงพฤติกรรมแปลกๆแต่ก็สามารถเข้าใจสาเหตุของการกระทำนั้นๆได้

>>625 ไอ้พยายามบรรยายความรู้สึกตัวละครนี่มันยังไงวะ กูงงอยู่
ว่าแต่มึงช่วยแนะนำนิยายยุโรปเทพๆทีดิ อยากลองอ่านอยู่ นิยายจีนก็ดีเหมือนกัน

นิยายจีนที่กูชอบคือดาวตก ผีเสื้อ กระบี่ สนุกดี

>>621 ตามจริงแล้วกูไม่ค่อยได้อ่านนิยายไทยหรอกกูไม่รู้ว่าจะอ่านเรื่องอะไรดีแต่เรื่องนี้เพื่อนกูแนะนำมากูเลยไปยืมห้องสมุดอ่าน แต่แม่งอิสัส สนุกเหี้ยๆ จนต้องซื้อมาเก็บอ่านรวดเดียวเลยแบบอ่านข้ามวันเลยอ่ะ ง่วงชิบหายแต่นอนไม่ได้ยิ่งช่วงท้ายๆเรื่องยิ่งมันส์เอาซะกูนอนไม่หลับเลยถ้าไม่อ่านให้จบ อ่านจบกูมาพูดภาษาแบบในเรื่องไปช่วงนึงเลย กูคิดอย่างมึง อยากให้อีพระเอกแม่งไม่มีใครเหลียวแล คือตอนนั้นแม่งชั่วจริงๆ ทิ้งเมียทิ้งลูก เมียแม่งนั่งเลี้ยงลูกให้มันที่ต่างจังหวัด ลำบากลำบนรอมันมารับไปอยู่ด้วยนานตั้งหลายปีในขณะที่มันไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น พาผู้หญิงคนอื่นออกงานในฐานะเมีย ยังกับลืมไปแล้วว่าเคยมีแม่เกด เป็นผู้ชายที่ห่วยแตกสิ้นดีถึงหนังสือจะบรรยายว่ามันเป็นคนมีความรับผิดชอบ เป็นคนดีก็เถอะแต่กูไม่คิดงั้นเลยกับสิ่งที่มันทำ แถมปล่อยให้เนื้อทองมารังแกแม่เกดอีก พอตอนหลังนึกอยากจะกลับก็กลับมาเพราะอยู่กะอีกฝ่ายแล้วไม่มีความสุขทิ้งเนื้อทองดื้อๆ เห็นแก่ตัวไปมั้ยวะ แต่กูก็เข้าใจนะที่แม่เกดกลับมาดีกับมัน ทั้งหมดทั้งมวลนั้นเพราะรักแท้ๆ

>>622 แก้วเก้ากูแนะเรื่องเจ้าบ้านเจ้าเรือน พระเอกเป็นผี ตอนหนุ่มๆ ยังเป็นคนอยู่ ทำตัวเหี้ยๆหลายเมียเหมือนกัน แต่ตอนเป็นผีนิสัยดีมาก เพราะกรรมมันสนองพระเอกตอนกลางเรื่อง

อีกเรื่องคือเรือนมยุราที่แหม่มคัทลียาเคยเล่น อันนั้นกูว่าหนังสนุกกว่า แหม่มสวยหยาดเยิ้มมากกกก

จุดดับในดวงตะวันของ ว.วินิจฉัยกุล กูชอบที่มันเรียลว่ะ คือ ผู้ชายทำตัวเหี้ยๆแล้วผู้หญิงไม่รู้ หลงไปกับความหล่อ แต่พอแต่งงานกันไปแล้วความเหี้ยก็ปรากฎชัด มันก็ตามมาด้วยการแยกทาง เรื่องนี้กูว่าบรรยายดีนะ มันเป็นการบรรยายจากสองฝั่ง พระเอกมองตัวเองว่าดี ทำถูกแล้ว ทำไมคนถึงไม่เข้าใจฉัน ฉันมีความคิด มีเหตุผลนะ แต่มุมมองคนละฝั่งของพระเอกมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย

ถ้าเป็นนามปากกา ว.วินิจฉัยกุลหรือแก้วเก้า กูหยิบไม่ลังเลเลยว่ะ

ทางไร้ดอกไม้ เกี่ยวกับนักเขียนนิยาย นางเอกอยากเป็นนักเขียนนิยายรักมาก แต่เสือกได้เขียนแต่นิยายสยองขวัญทั้งๆที่เจ้าตัวกลัวผีชิบหาย

เทวาพาคู่ฝัน อันนี้นิยายรักหวานๆ มุ้งมิ้งๆ นางเอกออกทอมๆหน่อย พระเอกก็คุณชายที่สนใจการเกษตร

เงาระบายสี มาจากเรื่อง คุณน้ำอบในพันทิป คุณหญิงวินิตาท่านเล่นพันทิปอยู่ดีๆก็โดนคุณน้ำอบด่า เลยเอาเรื่องคุณเธอมาเขียนซะเลย

แม่พลอยหุง นางเอกเรียนไม่สูง มาจากบ้านนอกคอกนา โดนคนกรุงเทพเอาเปรียบสารพัด แต่นางก็สู้คน และได้สามีดีเป็นหมอจบจากเมืองนอก

ลมพัดผ่านดาว นางเอกมีแฟนเป็นฟรีแลนซ์ หลักลอย ไม่คิดถึงอนาคต ไม่คิดเรื่องเก็บเงินเก็บทอง แล้วรุ่นพี่ที่นางเอกนับถือก็กลับเข้ามาในชีวิต เรื่องนี้มีสองรูทว่านางเอกจะเลือกใคร แต่ให้ข้อคิดเป็นชีวิตคู่ไม่ได้มีแค่ความรัก ต้องมีการปรับตัวเข้าหา มีความเข้าอกเข้าใจ แถมต้องมาคิดอีกว่า กูเลือกไอ้นี่จะดีแล้วเหรอวะ

เพลงสายลม หน้าต่างสายลม ตอนต่อจากลมพัดผ่านดาว เป็นรูทที่นางเอกเลือก ถ้าเลือกรุ่นพี่ก็จบอีกแบบ ถ้าเลือกคุณแฟน ก็จบอีกแบบ

คร่าวๆแค่นี้ก่อน แต่งานเขากูอ่านหมดแล้ว

>>629 ทำไมที่มึงแนะนำถึงมีแต่นิยายรักละวะะะะ
นิยายรักแบบไหนกูแม่งไม่อินเลย

>>629 เจ้าบ้านเจ้าเรือนกูอ่านแล้ว คือมันก็หนุกอ่ะ แต่สำหรับกูมันหนุกอั้นๆ หนุกไม่สุด คือ (จากนี้ไปเป็นสปอยล์ พวกมึงหลบๆ เอาหน่อย) ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนจบต้องให้นางเอกกลับไปคู่กับวิญญาณท่านเจ้าบ้านด้วยวะ ก็ต่างคนต่างอยู่ต่างตายไปไม่ได้เหรอ ตอนเป็นคนก็ใช่จะได้คู่กัน ไม่ค่อยอินว่ะ

คือเทียบกันแล้วถ้าเป็นผลงานที่ใช้นามปากกา ว.วินิจฉัยกุล กูจะอินกว่ามากๆ แบบมาลัยสามชาย มาลัยลายคราม ไรงี้ หยิบมาอ่านหลายรอบก็ไม่เบื่อ ในขณะที่ผลงานแฟนตาซีที่ใช้นามปากกาแก้วเก้ากูจะไม่อินง่ะ แบบว่าก็สนุกดี แต่จบแล้วก็แล้วกัน ไม่ค่อยอินกับเรื่อง ทั้งเจ้านาง ทั้งทางเทวดาที่ใครๆ บอกว่าสนุกนักหนาก็ไม่อิน กูเลยตั้งใจจะเก็บผลงานในนามปากกา ว.วินิจฉัยกุล ให้หมดก่อน แก้วเก้าไว้เช่าอ่านเอา ไรงี้

>>630 เป็นนิยายรักที่ พระเอกนางเอกหย่ากัน พระเอกตายห่ามานานแล้ว พระเอกนอกใจเมีย นางเอกแต่งงานกับเกย์เพื่อรักษาหน้าตาทางสังคม พระเอกเหลวไหล ไม่มีห้วคิดถึงอนาคตที่จะอยู่ร่วมกัน

ถ้ามึงไม่ชอบนิยายรัก กูแนะบ้านของวันพรุ่งนี้ ดราม่าครอบครัว แม่นางเอกยัดให้นางเอกเรียนทุกอย่าง เอาลูกตัวเองไปเปรียบเทียบลูกคนอื่นแล้วก็ด่าว่าทำไมโง่อย่างนี้ พอนางเอกเริ่มโตเป็นสาว มีผู้ชายเข้ามาจีบและเกือบโดนข่มขืน แม่หาว่าดอกทอง ร่าน อ่อยเขาล่ะท่า นางเอกเป็นโรคซึมเศร้าก็ไม่มีใครสังเกต จนกระทั่งฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ

อีกเรื่องคือข้ามศรีทันดร น้องนางเอกติดยา พระเอกพยายามหาทางช่วย แต่พระเอกก็เคยติดยาเหมือนกัน

จุดสะเทือนใจในเรื่อง ......พ่อนางเอกกราบตีนลูกชายเพื่อขอให้เลิกยา ถ้าลูกไม่เลิกพ่อจะไปซื้อมาให้

เชิญมึงไปทัศนา

>>632 โอเค กูขอบคุณมึงมาก //กราบ OJZ
ไว้เดี๋ยวกูจะหามาอ่าน

>>629 คุณน้ำอบ โถถถถ บอกอายุมากเลยเจ๊
/คาราวะเสด็จป้าโม่งพะยะคะ

กูอ่านนิยายรักหรือนิยายที่มีส่วนประกอยเป็นเรื่องรักๆซะส่วนมากแล้วกูไม่อินเลย คือกูไม่เคยชอบไม่เคยรักใครเลย จนพออ่านไรพวกนี้แล้วกูไม่เข้าใจตัวละครจนพาลให้เรื่องไม่สนุกหมดเลยวะ

>>634 มันส์นะมึง มหากาพย์คุณน้ำอบ กูตามเสือกจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย

>>635 นิยายรักของว.วินิจฉัยกุลแกไม่ค่อยมีรักๆใคร่ๆเป็นองค์ประกอบว่ะ อย่างราตรีประดับดาวนางเอกรักพระเอกก็จริง แต่มันเป็นรักปนขมขื่น แถมมีเรื่องปวศ.ยุคปฏิวัติการปกครองแทรกมาด้วย มาลัยลายครามก็เป็นเรื่องผู้หญิงแปดคนเรียนด้วยกันแล้วก็แยกจากกันไปคนละทาง กลับมาเจอกันอีก แต่ละคนก็เปลี่ยนแปลงกันไปหมดแล้ว เอาเป็นว่านางเอกของแกไม่ค่อยเพ้อเจ้อก็ละกัน

>>636 โอเคกูจะลองไปหาอ่านดูละกัน

เชี่ยกูทันอ่านมหากาพย์คนอ ไม่นึกเลยว่ามันจะได้รับการดัดแปลงเป็นนวนิยาย ถถถถถถ เดี๋ยวกูไปหาอ่านมั่ง

คุณน้ำอบคือไรอ่ะ เล่าที

>>639 เป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่มโนว่าตัวเองเป็นท่านราชนิกูลเกิดในรั้ววัง แต่งงานกับนายพล ใกล้ชิดกับเชื้อพระวงศ์หลายพระองค์ ใช้คำราชาศัพท์ถูกๆผิดๆจนเขาสงสัย ในพันทิปก็มีเชื้อพระวงศ์หลายคนเล่นอยู่ อย่างท่านมุ้ยเป็นต้น ก็โดนพวกโปรเจ้า พวกทำงานในวังจริงๆขุดคุ้ย ทีนี้มีอยู่วันนึงนางไปกินอะไรผิดมาก็ไม่รู้ ไปด่าคุณหญิงวินิตานึกว่าเขาเขียนด่าตัวเอง คุณหญิงแกเลยไปแจ้งความก็ขึ้นโรงขึ้นศาลข้อหาหมิ่นประมาทกันไป คุณหญิงแกเซ็งเลยเอาเรื่องนี้มาเขียนซะเลย ชื่อเงาระบายสี คุณน้ำอบแกก็หลั่นล้าในโลกของแกต่อไป

อันนี้เป็นย่อหน้าหนึ่งจากเรื่องเงาระบายสี ดัดแปลงมาจากข้อความคุณน้ำอบเขานิดๆหน่อยๆ แต่โดยรวมยังเหมือนเดิม

"ใครต่อใครถึงบอกว่าหน้าตาเรามีส่วนผสมที่แปลกตา จะเป็นยุโรปก็ไม่ใช่ เอเชียก็ไม่เชิง จะไม่ให้คนทึ่งได้อย่างไร ในเมื่อเรามีเลือดผสมตะวันตกอยู่ถึงครึ่งหนึ่ง ลูกน้อยของพี่ฟ้ากับเราจะออกมาหน้าตาอย่างไรนะ ถ้าเป็นลูกสาวก็คงจะได้ผมสีน้ำผึ้งเป็นมันเลื่อมสลวยจากเรา"

นอกจากว.วินิจฉัยกุล พวกมึงตามงานนักเขียนไทยคนไหนอีกมั้ย กูอยากแนะนำกิ่งฉัตรว่ะ สนุกดี

กูโดนด่ามาว่างานกูเป็นขยะว่ะ (ไม่เกี่ยวกะเม้นบนๆ นะ กูโดนครูด่ามา) เพราะงั้นกูเลยคิดว่ากูควรจะศึกษางานของบรมครูคนไหนบ้างดีวะ ขอแนะนำเรื่องหน่อย ;__;)/ #ล่าสุดกูเพิ่งอ่านงานของ ว.วินิจฉัยกุล เรื่องเงาระบายสีมา แค่เริ่มนะ เพราะกูเพิ่งเริ่มตัดสินใจจะหัดอ่านวันนี้ ปกติกูอ่านงานของป่าพนมเทียนว่ะ ส่วนมากอ่านพวกเรื่องรักๆ ของป๋าเขา เรื่องที่ชอบคือศิวาราตรี (ส่วนเพชรพระอุมากูอ่านไปสามรอบแล้ว)

>>642 มึงเขียนอะไร เขาถึงด่ามึงมาแบบนั้นล่ะ
แต่ตอนกูเรียน กูก็โดนด่าว่างานขยะบ่อยๆ กูเรียนออกแบบน่ะ

>>643 เขียนว่าพระเอกแต่งชุดดำ ถือดาบคู่ ชอบฟาร์มป่าคนเดียววะ

ฟาร์มป่าคืออะไรวะ

ซอร์ดอาร์ทออนไลน์หรือไงมึง

>>643 เขียนแนวอะไรดีวะ.. แนวรักมั้ง แต่ไม่ค่อยเคลื่อนไปไหนมาไหนเท่าไหร่เพราะเป็นแนว BL... กูไม่เก่งเรื่องบรรยายสถานที่ว่ะ ไม่รู้จะทำยังไงให้ดูสมูทกลมกลืนกันดี // แล้วอาจารย์ก็ด่าว่ากูโลกแคบ...อืม... ถ้าเอางานเธอไปให้นักวิจารณ์ดูนะ เขาคงจะสาวไส้เธอมาจนหมดแน่... //ประมาณนี้...

ไหน เอามาให้กูอ่านหน่อย อยากรู้โลกแคบของมึงนี่มันยังไง

สนพ สามัญชน มีอะไรให้นินทาไหมวะ
กูอยากรู้จักสนพ ให้มากขึ้นว่ะ

>>649 เห้ยมันมีไรให้นินทาหรอวะ กุตาม fb เขาอยู่ ก็ไม่เห็นมีอะไร
มีตัวบ.ก. ที่สีสันหน่อย แบบจุดยืนทางการเมืองและอื่นๆ ชัดเจนไรงี้

>>649 มีแต่งานอินดี้นอกกระแส บางเรื่องแม่งก็น่าซื้อดี แต่หาซื้อยากมาก ถ้าไม่ไปตามงานหนังสือนี้คือมึงต้องรู้ร้านจริงๆนั่นละถึงจะซื้อได้

กูอยากนินทาป้าทมยันตีว่ะ

>>652 มึงนินทาเลยดิกูรอฟัง

ยายแกหน้าตาดูไม่น่าจะเคยมีแฟนเลยนะ
ในนิยายนี่มโนเอาล้วนๆป่าววะ

>>654 มีผัว แต่หย่าไปแล้วเพราะเล่นชู้กับนายทหาร มึงลองเซิร์ซหาข่าว "ทมยันตีมีชู้" คดีนั้นแกแพ้ด้วยเพราะมีหลักฐานมัดตัวเป็นรูปถ่าย จากนั้นแกก็มาเขียนหนังสือด่าผู้ชายซะ

นอกจากเรื่องนี้ ป้าแกเกี่ยวข้องกับคดี 6 ตุลาด้วย หลังจากเหตุการณ์นี้ก็ได้ตำแหน่งผอ. ขสมก. ทั้งๆที่เป็นนักเขียนนิยาย ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการบริหารองค์กรเลยสักนิด

ประวัติป้าทมแกแซ่บกว่านิยายบางเล่มของแกอีกนะ
แต่แม้นิยายป้าแกจะฝันเพ้อแค่ไหนกูก็ชอบหลายเรื่องว่ะ ติดใจสไตล์การใช้ภาษา

กูชอบคู่กรรมว่ะ แม้มันจะเพ้อฝันไปหน่อยก็เหอะ แต่กูอ่านตอนม.1 ร้องไห้น้ำตาไหลแหมะๆ เลือดขัตติยาก็เศร้า อันนี้กูชอบตรงที่พระเอกแม่งรักนางเอกมากขนาดตายแทนได้ ทำทุกๆอย่างเพื่อนางเอกได้ อีกเรื่องที่กูชอบนี่คือทางรัก สายสัมพันธ์ อ่านสบายๆแนวท่องเที่ยวเยอรมัน

หลังๆแกไปออกนิยายแนวเทพ เขาไกรลาส กูอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องว่ะ นิยายแกหลายเรื่องแม่งเหมือนลอยๆในอากาศ นึกอยากมีก็มี ต้องเรื่องเก่าๆนี่ถึงจะสนุกหน่อย อย่างมาลาเค ดั่งดวงหฤทัย ดาวเรือง ธุวตารา ไอ้นี่แม่ง...ส่อกลิ่นวายชิบหาย นางเอกปลอมตัวเป็นเด็กผู้ชายไปสืบเรื่องกองทัพอียิปต์ ได้ไปอยู่ข้างกายฟาโรห์แล้วก็ต้องหนีออกมา ฟาโรห์แม่งสั่งให้หานางเอกทั่วภูเขา คร่ำครวญเสียใจขนาดที่นางเอกจากไป แต่ตอนนั้น ฟาโรห์ยังเข้าใจว่านางเอกเป็นเด็กผู้ชายอยู่ว่ะ

ร่มฉัตร......นิยายโปรเจ้าอย่างจริงแท้ ได้ฟีลคล้ายๆสี่แผ่นดิน

ถ้านินทาป้าทมยันตี เอาที่กุเคยได้ยินมานะ
ป้าแกอวยเจ้า ค่อนข้างสุดโต่ง พอเป็นช่วง6ตุลาแกเลยอยู่ฝั่งมองนักศึกษาเป็นศัตรู เชียร์ให้ฆ่านักศึกษาอะไรทำนองนั้น
แต่กุก็แค่ฟังเค้าเม้ามานะ เชื่อได้รึเปล่าก็ไม่รู้

>>658 เรื่องจริงมึง ป้าแกออกอากาศทำนองว่าพวกนักศึกษาเป็นคอมมิวนิสต์ สมัยนั้นกลัวคอมมิวนิสต์กันจะตายห่า บอกอีกว่าธรรมศาสตร์แม่งซุกอาวุธสงครามไว้เพียบ แล้วเหตุการณ์ก็เป็นไปตามหนังสือเรียนนั่นล่ะ

ปล. ป้าแกจบจากธรรมศาสตร์ว่ะ ลักลั่นย้อนแย้งมั้ยล่ะมึง

>>658 ในคู่กรรม 2 นางเอกเป็นนักศึกษาแกนนำต่อต้านรัฐบาลในสมัยนั้น เจ๊แกจะเขียนทำนองว่านักศึกษาไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนจบนางเอกเป็นบ้าเพราะเห็นเพื่อนนักศึกษาธรรมศาสตร์ตายต่อหน้าต่อตา คนอื่นๆก็หนีเข้าป่ากันไปหมด อ่านแล้วไม่ค่อยได้สาระอะไรนอกจากว่าอย่าต่อต้านอำนาจ ก็ทำนองนี้

กูไม่ค่อยชอบคู่กรรม2 เหมือนกินบุญคู่กรรม1เลยว่ะ

ข้ามศรีทันดรนี่กูอ่านไม่จบ อยากให้เอามาทำละครอีกนะ มันดีมากอะ
ปล.กูอ่านไม่จบ เพราะคนในครอบครัวกูก็ติดยา กูสะเทือนใจเกินไป แต่ดูละครจบนะเบื่อละครรักๆแล้ว

ละครดีมากเลยมึง คนเขียนบทกระจายบทดีเป็นบ้า ไม่เน้นรักๆใคร่ๆเท่าไหร่ เน้นความสัมพันธ์ครอบครัวมากกว่า

แต่ตอนอ่านหนังสือกูเครียดชิบหาย แต่ก็สนุก พอๆกับตอนอ่านเถ้ากุหลาบของทมยันตี แต่อันนั้นนางเอกเหมือนคนวิกลจริตเลย นางเครียดตลอดเวลา สั่งให้ตัวเองต้องแก้แค้นๆ ห้ามไว้ใจใคร ห้ามสนิทสนมกับใครทั้งนั้น อ่านแล้วอึดอัดแทนว่ะ มึงจะเครียดเหี้ยอะไรขนาดนั้น

อีกเรื่องก็น้ำพุ อ่านตอนเรียนมัธยม ดูแล้วสะเทือนใจว่าทำไมตอนจบเลิกยาได้แล้วดันมาพี้ยาอีกรอบ

มันเลิกกันยากนะมึง คนในครอบครัวกูพยายามแล้วแต่ก็กลับไปอีก
เค้าใจอ่อนด้วยว่ะ

น้ำพุก็อ่านได้เพลินๆ ดี แต่พอคิดว่าเหมือนเอาครอบครัวตัวเองมาอวดแล้วทะแม่งๆ หรือเพราะกูไม่ค่อยชอบหนังสือคุณสุวรรณีเท่าไหร่ก็ไม่รู้ นางเอกเปรี้ยวเกิน ไม่ค่อยต้องรสนิยม

กูได้อ่านแค่เรื่องเดียวคือน้ำพุ แต่พอรู้ว่าแกตายเพราะอะไร กูเศร้าชิบหายเลย

แกตายเพราะรับเด็กวัยรุ่นสองคนจากข้างถนนไปส่ง เลยโดนแทงตายเพราะไอ้ระยำสองตัวนี่จะชิงทรัพย์ไปซื้อยา

เออ อันนี้ระยำจริง ชีวิตคนเมืองไทยแม่มถูกเนอะ

ชอบอยู่กับก๋งกับโบตั๋นกลีบสุดท้ายหวะ

>>668 จับมือมึง กูชอบมากสองเรื่องนี้

มีอีกเรื่องคือลอดลายมังกร เป็นเรื่องคนจีนโล้สำเภาเข้ามาในประเทศไทย ความสนุกกูให้สิบกระโหลกเลยมึง

วันนี้กูหยิบทไวไลท์มาอ่าน มันแปลเหี้ยหรือเนื้อเรื่องมันเหี้ยวะ กูอ่านแล้วรำคาญอีนางเอกชิบหายเลย พระเอกเป็นแวมไพร์ไปส่องนางเอกตอนนอน มีกลิตเตอร์ปิ๊งๆกลางแดดด้วย แต่กูหลวมตัวซื้อมาแล้วเพราะหน้าปกสวย กูควรอ่านต่อไปดีมั้ยวะ เสียดายเงิน

ไม่ควร ขนาดกูยืมอ่าน อ่านจบด้วยนะ ยังรู้สึกเสียดายเวลาเลยว่ะ
(แล้วตอนกูอ่านเล่ม1 จบ ยังไม่รำคาญเท่ามึงเลยนะ ออกแนวเฉยๆ)

อ่านต่อไปสิ มึงจะได้เข้าถึงประโยคว่า Still better than Twilight.

ถามมาได้ไงวะเนี่ยคำถามนี้
ที่พระเอกไปส่องนางเอกตอนนอน มีกลิตเตอร์ปิ๊งๆกลางแดดเป็นเพราะคนแปลเหี้ยน่ะมึง ไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องหรอก
พอใจรึยัง?

>>673 แหม่มึง กูถามเพราะเผื่อว่าเล่มหลังๆแม่งจะดีขึ้นกว่านี้ มันจะได้ไม่รู้สึกว่ากูพลาดไปหรือนี่ มึงจะประชดทำเหี้ยอะไร

>>675 ขอโทษละกัน
มึงมาด่าเนื้อเรื่องแล้วถามว่ามันเหี้ยเพราะเนื้อเรื่องหรือคนแปล กูไปไม่ถูก

นักเขียนคนไหนจะล้ำลึกไปกว่าท่าน ว.วชิระเมถี วะ
แฮรี่พอตเตอ ลอดออฟเดอะริง ทไวไลท ไวท์โร้ด กุอ่านมาหมดยังไม่ได้ขี้ตีนของ ว

>>676 มึงล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย? ...

>>674 ขอโทษละกัน
จะถามเรื่องเล่มหลัง ๆ ก็ถามไปสิวะ ด่าเนื้อเรื่องแต่มาถามว่าเป็นที่คนแปลหรือเป็นที่เนื้อเรื่อง กูเห็นแล้วกูไม่รู้จะตอบยังไงน่ะ

>>678 กูก็ขอโทษด้วย กูพิมพ์ไม่รู้เรื่องเองล่ะ มึงไม่โกรธกูนะ

ไม่โกรธกันนะ นักอ่านเป็นเผ่าพันธ์ที่กำลังจะสูญพัน์ เราต้องรักกัน

>>680 แต่กูเห็นงานหนังสือทีไร คนเยอะชิบหายเลยนะมึง

เออ งานหนังสือคนโคตรเยอะ แต่ทำไมคนไทยอ่านปีละไม่เกิน7บรรทัดวะ หรือมันเป็นปรากฏการณ์เหมือนของลดราคา

>>682 อันนั้นมันข่าวมั่วไม่ใช้เหรอวะ

>>682 ข่าวสมัยไหนน่ะนั่น

งานหนังสือคนเยอะมาก แต่ทำไมในชีวิตจริงกูหาคนคุยเรื่องหนังสือด้วยไม่ค่อยได้วะ...

คือมึงต้องเข้าใจอย่างนึงว่าพวที่ไปงานหนังสือเนี่ย เห็นมันซื้อไปเยอะๆแบบนั้น งานรอบหน้ามาอีกที ของเก่ายังไม่ได้แตะสักเล่มก็มี

นักอ่านไวท์โร้ดหรือนิยายเด็กดีนี่สูญพันธุ์ไปได้ก็ดีนะ

คนไทยอ่านหนังสือเยอะขึ้น แต่คิด วิเคราะห์ แยกแยะไม่ได้ก็เยอะ เขียนอะไรมาแห่กันเชื่อตามซะหมด

มึงคิดว่ามี่เห็นมาเยอะๆนั่นกี่เปอร์ของประเทศล่ะ ไม่นับว่าต้องอ่านแนวเดียวกันถึงจะคุยรู้เรื่องอีกนะ55

นิ้วกลมชอบอ่านหนังสืออะไร ใครรู้บ้าง

>>690 อ่านหนังสือของมันเอง แล้วก็ฟินของมันเอง

มีใครชี้เป้า จุดดับแห่งนิรันดร์ (End of Eternity) ของไอแซคอาซิมอฟ ฉบับที่ provision พิมพ์ได้มั่งวะ กูหาอยู่นานแล้ว ไม่ได้สักที
หรือใครมีอยากปล่อยต่อก็ได้นะ อยากอ่านแปลไทย

>>689 กูหาคนรอบข้างอ่านโทลคีน อูโก ดอสโตเยฟสกี้ หรืออาซิมอฟได้น้อยมากเลยว่ะ เศร้าแพพ

>>692 กูเคยมี แม่กูบริจาคให้เด็กที่ไหนไม่รู้ไปแล้วตอนกูไปอยู่หอเรียนมหาลัย กูเสียใจมาก

>>692 ตอนกูไปงานหนังสือ เข้าไปบูธโปรวิชั่นไปหาสถาบันสถาปนาของอาซิมอฟ ปรากฎว่าหนังสือนิยายไซไฟหมดเกลี้ยงเลย
และเมื่อมาเช็คในเว็บอีกที เลิกพิมพ์ทั้งเซ็ตละ กูโคตรเสียดายเลยสัส

จุดดับนิรันดร์สนุกนะ อ่านคำโปรยหลังปกอาจจะนึกว่านิยายรักเลี่ยนๆ แต่อ่านจริงสนุกมาก มีการปล่อยข้อมูลสำคัญในเรื่องเป็นจังหวะจะโคน พระเอกเป็นตัวเล่าเรื่อง เนื้อหาออกการเมืองนิดๆ ตามสไตล์อาซิมอฟ แต่ฉบับไทยแอบเคืองนิดนึง ตรงหน้าแรกดันแปล space ว่าอวกาศ ทั้งๆที่มันน่าจะแปลว่าช่องว่าง กับการใช้ศัพท์แบบวัยรุ่นยุคนึง เช่น นิสัยชาเย็น นอกนั้นไม่มีจุดให้ติ กูให้ผ่าน

>>693 กูพยายามหาอ่านพวกนั้นอยู่แต่แมร่งหาแปลไทยไม่ค่อยเจอ ซื้อprelude to foundationมาก็ยังไม่ได้อ่านเลยว่ะ ถ้าไม่พีคจริงๆอ่านฉบับอังกฤษไม่เคยจบซะที