Fanboi Channel

ทำไมกูอ่านของวิน เลียววาริณแล้วไม่อินเลยวะ
อ่านแล้วรู้สึกโคตรวอนนาบีซัมติงสวนกระแสสังคม
นิ้วกลมอีกคน

เมิงอ่านเล่มไหนของวินวะ?
ส่วนนิ้วกลมนี่เห็นด้วย เนื้อหาไม่ค่อยมีอะไร แค่่แกแต่งสำนวนได้แหวกแนวชาวบ้านเท่านั้นแหละ

เพิ่งได้อ่าน 500 ล้านปีของความรัก รู้สึกว่ามันเข้าท่าดีนะ ถึงแม้ว่าจะน้ำเยอะไปนิด แต่เขียนใช้ได้เลย
เป็นหนังสือแนวสารคดีที่เขียนได้โอเคเลยนะ แบบที่คนไทยเขียนนะ

>>3 เพิ่งซื้อมา อ่านไปได้นิดนึง เดี๋ยวจะกลับไปอ่านต่อ

>>1 ของวินทร์ส่วนตัวชอบเรื่องสั้นไซไฟ...

>>2 500ล้านปีของความรัก ยอมรับว่าเขียนได้สนุกดี ถ้าไม่ติดว่าแม่เริ่มบ่นเรื่องหนังสือรก คงได้เก็บ

ของนักเขียนไทยที่ชอบก็ ซอยเดียวกัน คำพิพากษา

ในถานะแฟนหนังสือวินทร์ กูว่าเค้ามีปัญหาเรื่องวางพล็อตยาวๆกับสร้างตัวละครว่ะ อย่างประธิปไตยฯกับปีกแดงนี่เนื้อเรื่องแม่งค่อนข้างclicheถ้าเทียบกับนิยายสมัยใหม่แถมบทพูดตัวละครก็แข็งซะ แต่พอเป็นตอนสั้นๆอย่างเสี่ยวนักสืบดันเขียนได้อารมณ์กว่าแฮะ ส่วนตัวชอบหนังสือวิทยาศาสตร์ที่แกเขียนมากที่สุด ทำให้กูคิดวิเคราะห์แยกแยะดีขึ้นเยอะเลย

เฮียวิสุทธิ์อ่ะ ตามเก็บหมดขาดแค่hesheitเล่ม1 หาได้ที่ไหนมั่งนิ

รงษ์ วงศ์สวรรค์ โคตรชอบ โคตรๆๆๆๆชอบ
วินทร์แม่งชอบเขียนแบบสอนอะ อ่านแล้วรำคาญ มึงเป็นพ่อกูเหรอ อวดฉลาดจัง

ป.อินทรปาลิต ถึงชอบเขียนอะไรซ้ำไปซ้ำมา แต่ถ้าอ่านมันเดี่ยวๆโดยไม่อ้างอิงถึงงานอื่นก็น่ารักดี

ไหนๆ จะงานหนังสือแหละมีหนังสืออะไรแนะนำน่าสอยมาอ่านบ้าง?

แพรวสำนักพิมพ์
- game of throne เล่ม 3 (ถ้าไม่เคยอ่านซื้อยกเซ็ตไปเลย)
- นิยายของไมเคิ่ล คอนเนลลี่
- Dexter

>>5
ผมชอบ เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว
เล่มอื่นแกจำไม่ค่อยได้ แกใช่คนเขียน สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าคน รึเปล่าหว่า

>>12 ใช่ ตามนั้นแล

งานหนังสือยังไม่รู้จะซื้ออะไรเลยวะ มีอะไรตลกๆแนะนำให้กูอ่านบ้างมะ ชนิดที่อ่านแล้วรู้สึกสดใสขึ้น
หรือรับรุ้ถึงความหมายของชีวิหรือรักตัวเองมากขึ้นหน่อย ช่วงนี้กูเบื่อชีวิตชิบหาย
ไปงานหนังสือกูกะไปซื้อมินนะโนะมาอ่านฝึกภาษาญี่ปุ่นอย่างเดียวเองวะอยากซื้ออะไรอย่างอื่นมั่ง

>>14 ของสนพ. Freemind (ปกติอยู่ไพนารี่) อาจจะช่วยได้

ขอโทษนิดนึงที่เรื่องมากแต่ว่าอยากได้แนวที่ไม่ใช่ผู้หญิงเขียนแบบ หวานแหวว
อยากอ่านแบบที่มันเยียวยาหัวใจจริงๆจัง ไม่ก็ตลกชนิดที่ใครอ่านแล้วแม่งต้องขำแน่นอน
ที่บอกมามันพอเข้าข่ายไหม

เข้าข่ายนา Freemind ลองเข้าไปดูรายชื่อหนังสือเอาเองละกัน http://www.freemindbook.com/web/books.php
มีพวกหนังสือของหลวงพ่อติช นัท ฮันห์ ดร.อาจอง แนวฟีลกู๊ดน่ะ

แตท๊งกิ๊วมากเพื่อนโม่ง

>>16 ถ้าสนใจหนังสือแปล ที่พอจะเข้าข่ายก็
Only Love is Real แปลไทย เราจะข้ามเวลามาพบกัน คนเขียนเป็นจิตแพทย์ที่ค้นพบศาสตร์การสะกดจิตระลึกชาติโดยบังเอิญ
ชื่อหนังสือเหมือนละครหลังข่าว แต่เนื้อใน แกก็เล่าเรื่องเคสคนไข้ของแกผ่านมุมมองของแกได้น่าสนใจ มีพวกปรัชญาอยู่พอสมควร แต่อ่านเข้าใจง่าย
ที่สำคัญอ่านแล้วไม่โรแมนติก แต่ค่อนข้างเยียวยาหัวใจได้

>>19 เฮ้ยโครตน่าสนใจลองไปเสิชมาใช่อันนี้เปล่า มันเป็นนิยายหรอกเหรอ?
http://www.naiin.com/product/detail/17421/เราจะข้ามเวลามาพบกัน-Only-Love-is-Real

>>20 ใช่ครับ มันเป็นนิยาย แต่ถูกเล่าด้วยมุมมองของคุณหมอที่ทำการรักษา ว่าแกเจอคนไข้ที่แต่ละคนเจอกับปัญหาชีวิตที่ต่างกันไป
แกก็จะเล่าพวกบทสนทนา วิธีการรักษาแบบคร่าวๆ พอให้คนธรรมดาอ่านเข้าใจ แล้วก็บรรยายว่าคนๆนี้เห็นชีวิตตัวเองในชาติที่แล้วยังไงบ้าง ได้รับบทเรียนอะไรจากที่เห็นบ้าง แล้วก็สรุปเรื่องด้วยคำสอนพวกปรัชญาต่างๆ มาประกอบเคส เช่น การทำอะไรที่มีสติ ความทุกข์จากจิตใจของตนเอง

ข้อดีคือ เค้าไม่ยัดเยียดเรื่องคำว่าบุญกรรม ตายไปแล้วเป็นเปรต ตกนรกหมกไหม้แบบไทยๆ แต่พูดด้วยเหตุผลและตรรกะที่จับต้องได้

>>20 ลองเอาไปอ่านก่อน คิดยังไงค่อยว่ากัน
http://www.mediafire.com/view/xdikgxle8hy16rj/เราจะข้ามเวลามาพบกัน.pdf

แนะนำยากล่อมใจในคืนฝัน (สถาพร) อย่างมาก
เนื้อเรื่องแม่งเข้ายุคสมัยมาก เรื่องพวกติดต่อกันทางเน็ต นุ่มดี ปวดตับดี

>>23หืม ค้นมาดู น่าสนดีแฮะ

ขอบคุณค่ะ

>>1 วินทร์เน้นเขียนเยอะ แล้วแต่ละเรื่องจะค่อนข้างฉีกไปไม่ซ้ำแนวเดิม
ถ้ามึงอ่านทุกเล่ม จะต้องมีเล่มที่มึงชอบมาก ๆ ซักเล่มแน่ ๆ
ใช้จุดขายแบบเดียวกับตัวละครหญิงของเนกิมะ

เราจะข้ามเวลามาพบกัน หนังสือดี ถ้าอ่านแล้วถูกใจอย่าลืมไปอุดหนุนของจริงด้วย อย่าเอาแต่อ่านฉบับ pdf แจกฟรีนะ
แต่มันหลุดหัวข้อ หนังสือไทย นักเขียนไทย คอลัมนิสต์ไทย ไปแล้วนะถ้าพูดถึงเรื่องนี้

>>26 กูค่อนข้างถือเรื่องจุดร่วมในงานเขียนนะ ถ้าเขียนเรื่องนึงแล้ว พอหยิบมาอ่านแล้วชอบ จะไปเขียนแนวไหนก็ตามอ่าน
แต่กลับกัน ถ้าหยิบมาอ่านเล่มแรกแล้วไม่ชอบ จะไปเขียนอีกสักกี่แนวกูก็ไม่อ่าน

กูเป็นแฟนบอยวิน กูยังอ่านหลายเล้่มไมาจบเลย

แฟนบอยมาวิน กำเนิดจาหน้ำ

วินทร์ชอบงานช่วงแรกๆ เขานะ แต่ปัจจุบันชอบเสี่ยวนักสืบสุด คดีบางอันไม่ยากมาก แต่ตัวละครมันสนุกดี

วินทร์ไม่ชอบอยู่อย่างคือชอบเขียวแนวสั่งสอน
คนเขียนคงคิดว่าตัวเองฉลาดและรู้แจ้งที่สุดในสามโลก

เวลาอ่านบางทีเลยนึกถึงตาลุงมานั่งเทศนาโดยยกเรื่องมาอุปมา มากกว่าอ่านนิยาย

แต่เขียนดีนะ ไม่เถียง

วินทร์กูชอบแนวเอาความรู้มาย่อยให้อ่านง่านแบบปลาที่ว่ายใน/นอกสนามฟุตบอลมากกว่าว่ะ
นิยายเรื่องยาวอ่านแล้วเฉยๆ แต่แบบเรื่องสั้นสนุกดีเหมือนกัน

อีกคนที่ชอบคือแทนไท ประเสริฐกุล อันนี้ชอบเพราะหนังสือโลกจิต(รวมอาการทางสมองแปลกๆ) ,MIMIC(เรื่องแปลกๆเกี่ยวกับชีววิทยา)
แล้วก็แปลซีรี่ส์คู่มือท่องอวกาศฉบับนักโบก

ว่าแต่ไม่ใช่นิยายแต่เป็นนักเขียนทั่วไปแบบนี้นับปะวะ ถ้ามันหลุดหัวข้อกระทู้กูได้อ่านคอมเม้นต์พวกมึงเงียบๆ

พวกคอลัมนิสต์ก็ได้ พวก blogger ก็ได้

blogger นับวันยิ่งหายาก ที่พอนึกออกตอนนี้ก็ตามคนนี้ http://dekisugi.net อยู่
เขียนเรื่องเศรษฐศาสตร์อ่านง่ายดี

ถ้านิยายไทย อ่านแล้วชอบสุด ก็ เหมืองแร่ ของ อาจินต์ ปัญจพรรค์ ตัวละครแต่ละตัวดูเรียลดี อ่านแล้วค่อนข้างอินเลย

ถ้าลุงรงค์ยังอยู่กูจะเอาเว็ปนี้ไปให้แกดู 555
พูดแล้วคิดถึงพญาอินทรย์ผู้ล่วงลับ

ตอนนี้กูชอบ คำ ผกา แต่ต้องทำใจเรื่องศาสนากับการเมืองหน่อย

เออ คำผกากูก็ชอบนะ แต่กูเพิ่งอ่านเล่มเดียวคือกระทู้ดอกทอง(ชื่อหนังสือ)เอง
เรื่องศาสนากับการเมือง กูเป็นAtheistอยู่แล้วเลยคงไม่อะไรมากมั้ง แต่ไม่รู้มุมมองทางการเมืองเจ๊แกว่ะ เป็นไงบ้างวะ?

กูว่าข้อเขียนเจ๊แกก็ออกจะบอกตัวตนชัดเจนนะ
>>35 อันนี้ ใช่เรื่องเดียวกับมหาลัยเหมืองแร่ป่ะวะ เหมือนจะอิงจากของจริงนะ เพราะท้ายเรื่องยังมีรูปแกกับลูกน้องแกตอนแก่แล้วกลับมาเจอกันใหม่อยู่เลย

>>38 ช่ายแล้วเรื่องเดียวกัน ถ้าดูหนังแล้วแนะนำให้ลองอ่านนิยายดู บางอย่างหนังมันเก็บรายละเอียดได้ไม่หมด

ปล.ฉบับที่ตีพิมพ์ใหม่เป็นของสำนักพิมพ์มติชน ส่วนของผมไปเจอฉบับตีพิมพ์สมัยก่อนตอนไปตจวพอดีเลยได้อ่าน

ลุงรงษ์แกคงด่า "โถถถโถะโถะ ไอ้พวกหน้าตัวเมีย"
โม่งหมายเลข 71 "หน้าตัวเมียแบบเคลสสสสิคเว่ยปู่"

มาละ ๆ
กูว่าลุงแกน่าจะชอบนะ แกหัวสมัยใหม่จะตาย แกน่าจะชอบอะไรดิบๆ ไม่ผ่านการตกแต่งแบบนี้แหละ แต่แกคงไม่มาชมเชยอะไรหรอก
แกชอบมากินอะไร แถวๆบ้านกูบ่อยๆ

ส่วนคำผกา ทัศนคติทางการเมืองนั่นคือ เกลียดชังการกดขี่ ความไม่เท่าเทียมทางสังคม ชอบตั้งคำถามต่อสถาบันบ่อย อย่างศาสนาเนี่ย
จัดๆเลย แต่ไม่ใช่พวกหัวรุนแรงนะ แต่แนวทางนี้จะมีแรงเสียดทานต่อสถาบันใหญ่ๆ ทั้งหลายหน่อย คือเจ๊แกไม่ได้อะไรกับส่วนบุคคลเท่าไหร่
แกมีปัญหาที่ระบบ แต่คนก็ว่าแดงน่ะ

ส่วนลุงรงค์นั้นชัดเจน ว่าแนวทางแกขบถต่อรัฐฐะชัดเจน อยู่ละ แกเป็นสื่อเพื่อติติงด้วยหน้าที่แกอยู่ละ แต่พิเศษหน่อยตรงที่แกค่อนข้างเกลียดทักกรี้

ส่วนเรื่องความสามารถทางกวีนั้น ลุงรงค์กินขาด 5555

มีคนส่งลิ้งค์กระทู้เลยมาตั้งถามว่ามีหนังสือแนะนำไหม
ชอบงานของแทนไท ประเสริญกุลแต่ไม่ร้นักเขียนสไตล์นี้มีอีกรึเปล่า
ชอบอะไรแนวเอาข้อมูลแปลกๆ(อย่างเล่มโลกจิตเป็นอาการทางสมอง)มาเขียนเรียบเรียงให้อ่านง่าย ตัดข้อมูลที่เฉพาะทางมากไปทิ้งน่ะ

กุอ่านมาแต่เช้าละแต่ในมือถือเสือกตอบไม่ได้ ถ้ากูติ่งวินทร์แตกตรงนี้มันจะสมชื่อเว็บช่องแฟนบ๋อยมั้ยวะ

กุเห็นด้วยกับเรปบนๆ ทุกอย่างนะ แต่ไอ้เหี้ย ด้วยความที่ dialog ของตัวละครมันทื่อชิบหายเลย (และ punchline ที่ต้องตามด้วยเครื่องหมายตกใจทุกครั้ง!) นี่แหละกูเลยรู้สึกว่ามันเป็นสเน่ห์อย่างหนึ่งที่หาไม่ได้จากนิยายทั่วๆ ไปวางขายตามตลาดดาดๆ แน่นอนมันเทียบไม่ได้กับนิยายขี้กาก emoticon เต็มเล่มของสนพ. จส. แน่นอน

นิยายที่กูชอบนี่ 4 เล่ม ปีกแดง, ปชต. บนเส้นขนาน, บางกะโพ้ง, ผู้ชายคนที่ตามรักเธอทุกชาติ (ฝนตกขึ้นฟ้ากับโบกใบที่สองของโมกูยังไม่มี หนังก็ไม่ได้ดูเพราะกูไม่ชอบดูหนัง) ส่วนรวมเรื่องสั้นกูไม่ขอพูดถึง กูรู้สึกว่ามันเด็ดขาดที่สุดแล้วที่วินทร์จะเขียนได้ ถ้าพวกมึงจะมองว่าเขาอวดดีสั่งสอนพวกมึงก็เรื่องของพวกมึง แต่สำหรับกู กูรู้สึกว่าบางอย่างมันเป็นเรื่องที่ eye opening มาก เช่นรวมบทความคัดสรรในรอบสิบปีอย่าง "หัวกลวงในหลุมดำ" หรือแม้แต่ตลกเสียดสี (ซึ่งกูรู้สึกว่ามันไม่สุดเท่าไหร่ แต่ถ้าพิจารณาจากสภาพสังคมและวัฒนธรรมบ้านเราแล้ว เขียนได้ตั้งเท่านี้กูก็ขำไส้ไหลแล้ว) อย่าง "สุขัขาธิปไตย" (พิมพ์รวมเล่มแล้วชื่อ "หลังอานบุรี") ก็กัดจิกได้ในระดับที่ถ้ามึงตามการเมืองมาไม่นาน ของกูถึงแค่สมัยนายกชวนฯ เองมั้งก็ขำได้ พวกมึงควรไปหามาอ่าน แล้วกลับมาคุยกับกูอีกทีว่ามึงคิดยังไง ถ้าเป็นอย่างที่ >>26 ว่าเหมือนสาวๆ ในเนกิมะนี่กูเชื่อว่าตอนพวกมึงอ่านพวกมึงก็ไม่ได้อวยไวฟุมึงคนเดียวหรอก หิ้งกูมีตั้งหลายคน แต่ไม่ใช่ประเด็น

ปล. กูขอร้อง อย่าเอางานวรรณกรรมแนวทดลองดีๆ ไปเปรียบเทียบกับนิ้วกลม ไอ้เหี้ยนั่นมันไม่ใช่งานเขียนแนวทดลอง มันเขียนให้วัยรุ่นอ่านแล้วถูกใจเรียกไลค์หาเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง เศษขยะทางวรรณกรรมที่ไม่ควรมีอยู่บนโลกด้วยซ้ำ มีคน. ดีๆ. ที่ไหน. แบ่งวรรคตอน. แบบนี้. วะ. ไอ้แม่เย็ดครก?

ปลล. งานหนังสือนี้มีบู๊ธหนังสือของวินทร์ ไปลองหามาอ่านเพิ่มอีกซักนิดเถิด กูไม่อยากให้มึงอคติแบบต้นมู้ >>1 กูเห็นมึงเปรียบเทียบงานเขียนกับเศษขยะแล้วกูปวดใจขริงๆ

งานวินทร์กูก็ไม่อินนะ โอเคกูอ่านไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็พอเข้าใจแนวทางอยู่ ซึ่งกูก็คิดว่ามันแปลกใหม่ไม่ซ้ำใคร
และกลั่นกรองจากประสบการณ์จริงๆ แต่บังเอิญกูไม่ค่อยชอบ ส่วนนิ้วกลมนี่กูเผลออ่านไปเล่มนึง รู้สึกเออตลกแฮะ
เขียนแปลกดี แต่พอหยิบเล่มอื่นๆมาพลิก ห่า แม่งเหมือนกันทุกเล่ม โลกสวยฉิบหาย ความคิดมันแคบมาก
หล่ออย่างเดียว ย่อยง่ายยิ่งกว่าอ้วกเด็ก

ถึงติ่งวินทร์ข้างบน กูไม่ใช่ติ่งวินทร์ แต่กูเกลียดนิ้วกลม

>>44 กูรู้ นานาจิตตัง แต่ถ้ามึงตัวสั่นด้วยความโกรธทุกครั้งที่เห็นหนังสือของนิ้วกลม มึงก็คือสหายของกู เพื่อนโม่ง

>>44 จิงกูก็เฉยๆกับนิวกลมถึงเล่นแรกๆมันจะดูแปลกใหม่ก็เถอะ แต่กูชอบเล่นที่มันไปเที่ยวต่างประเทศนะกูว่าเขียนออกมาโอเคเลย วะ

เจี๊ยวกลมแม่งก็เป็นแฟนบอยวินทร์นะ หนังสือเล่มแรก ๆ อย่าง อิฐ แม่งก็ได้รับแรกบันดาลใจมาจากวินทร์น่ะแหละ

กูเป็นติ่งวินทร์ อ่านงานแม่งเกือบทุกเล่ม (ไม่ได้อ่านอยู่เล่มหรือสองเล่มมั้ง) กูเองไม่ได้ชอบหนังสือวินทร์ทุกเล่ม คือหนังสือวินทร์ส่วนใหญ่แม่งก็ระดับเท่า ๆ กันหมดไม่ได้เทพเป็นพิเศษ บางเล่มขนาดกูเป็นติ่งยังไม่ชอบอ่านแล้วหลับด้วยซ้ำ แต่บางเล่มกูชอบมาก ถ้าแนวทดลองนี่กูชอบอาเพศกำสรวลสัส ๆ งานหักมุมกูชอบ สมุดปกดำกับใบไม้สีแดง เล่มเดียว หักมุมเล่มอื่นแม่งกากแล้ว เดาได้หมด ชุดเสี่ยวนักสืบก็สนุกดีจริง ๆ น่ะแหละ ชุดสุตรา (อัฏฐสุตรา, กาลีสุตรา) ก็สนุกดี

เออ กูยอมรับงานวินทร์แม่งเนื้อหาไม่โหดสัสเท่าไร ถ้ามองพวก S.E.A Write เล่มอื่น ๆ หรือพวกที่เป็นแนวเดียวกัน มีเรื่องที่บ้า โหดเหี้ยกว่าเยอะแยะ อย่าง คนแคระ (เออ ที่เป็นข่าวน่ะแหละ) ที่กูทนอ่านไม่จบเพราะแม่งเครียดไป คำพิพากษา อะไรงี้

กูไม่ได้เกลียดเจี๊ยวกลม แต่ก็ไม่ได้ชอบเหมือนกัน กูรำคาญหนังสือกระแส แนว So Fucking Deep อะไรนั่น แต่วินทร์แม่งไม่ใช่ แม่งก็แนวนี้ แบบนี้ชาติครึ่ง ถ้าแม่งเกิดเป็นกระแสก็คือบังเอิญว่ากระแสมาตรงกับวินทร์พอดี ไม่ใช่วินทร์ไปตามกระแส (หรือตั้งใจสวนกระแส)

แต่แน่นอนว่าทั้งหมดที่พูดมานี่ไม่ควรเอาไปเทียบกับ นิยายออนไลน์ปัญญาอ่อน, นิยาย >< ^_^ >////< และอื่น ๆ ในลักษณะเดียวกัน

John dies at the end /นายจอห์นตายตอนจบ ของนายอินทร์
มันเหี้ยดี

นิ้วกลมแม่งหาความ deep เหี้ยไรไม่ได้เลยนะกูว่า แถมไอ้ที่มันเขียนเรื่องไปเที่ยวนี่แม่งเขียนยกตัวเองมาก อ่านแล้วหมั่นไส้สัดๆ

แอนตี้แฟนนิ้วกลมเยอะว่ะ กูด้วย
คิดเหมือนคห.บนๆที่ว่าเล่มไปตปท.มันโอเค แต่หลังจากนั้นมีแต่อะไรมโนพร่ำเพ้อกลวงๆ

ห่า นิ้วกลมมันเขียนเอามโน นี่แหละ แฟนๆ มันเลยเยอะ ซึ่งตูก็ยอมรับว่าตลาดส่วนใหญ่มันชอบ ไอ้ตรูมันตลาดส่วนน้อย ห่าเจอคำพูดมันแต่ละคำผดจะขึ้น สยิวชิบหาย
ปล. ตรู ติ่งวินทร์

มโนพร่ำเพ้อ งานขยะ แต่ทำไมคนไทยชอบอ่านอะไรเพ้อๆ แบบนี้จังวะกูสงสัย หรือเพราะหนังสือแบบนี้มันได้หลายบรรทัดแต่ตัวอักษรนิดเดียวไว้อ่านแก้ต่างว่ากูไม่ได้อ่านหนังสือปีละแปดบรรทัด?

>>52 กูว่าเพราะอย่างแรกมันแปลกใหม่ด้วยละ แล้วแม่งก็ถูกจริตกับพวกวัยรุ่นงานแม่งเลยออกมาขายดีเรื่อยๆไง

>>53 ฮิตเหี้ยอะไรไม่ฮิตเสือกมาฮิตหนังสือกลวงๆ โง่ๆ อ่านไม่รู้เรื่องกัน ห่า 5555555555555555

ไม่งั้นละครไทยหาเงินๆ เยอะๆ มันเลยกลวงๆ ตามใจตลาดไง

งานหนังสือรอบนี้ ว่าจะไปหา ฝังใจข้าไว้ที่วูนเด็ดนี

>>56 เอ้า มันมีขายในงานรึ นึกว่าต้องสั่งจอง

อ้าวชิบหาย เขียนหนังสือไม่ฮิตจะเอาไรแดก

มีใครเคยอ่านประชาธิปไตยบนเส้นขนานบ้าง เป็นไงบ้างดีไหม ถ้าดีกูจะได้ไปหาอ่าน

>>59 ถ้ามึงไม่ค่อยติดตามประวัติศาสตร์การเมืองเลย จะอู้หูอ้าหาได้อยู่

ถ้ามึงรู้มากๆ แล้วจะเอื่อ

งานวินทร์กูประทับใจปลาว่ายน้ำในสนามบอลกับผู้ชายที่ตามรักเธอทุกชาติว่ะ

ว่าแต่ในไทยมีเรื่องไหนดิสโทเปียหน่อยมั้ย แนะนำที

นิ้วกลมไง ดิสโทเปียทุกเล่ม

>>61 คำพิพิพากษา ดิสโทเปียไหม

ถ้าคําพิพากษามันดิสโทเปีย ทุกวันนี้แม้งก็ดิสโทเปียแล้ววะ

มึงอธิบายดิสโทเปียของนิ่วกลมให้กูกระจ่างที กูสงสัยจนนอนไม่หลับเลย

ความเพ้อของนิ้วกลมมันทำให้โลกความเป็นจริงกลายเป็นดิสโทเปีย

งานไม่ประจำทำเงินกว่านี่มีสาระอะไรบ้าง ใครเคยอ่านไหม

>>67 เอ่อ กูเพิ่งเคยได้ยินชื่อนี่แหละ เสิร์ชดูแล้วรู้สึกไม่ใช่แนว พอดีกูอคติหนังสือฮาวทูสร้างแรงบันดาลใจ ทำไมมึงไม่ไปยืนอ่านดูล่ะวะ ถ้าถูกโฉลกมึงก็ซื้อไปเถอะ

อยากอ่านหนังสือใสๆเด็กๆแต่ความหมายลึกซึ่งแบบ เจ้าชายน่อย หรือ เจ้าหงิญวะแนะนำหน่อย

>>69 กูว่ามึงย้ายไปถามมู้นี้ดีกว่า https://fanboi.ch/subculture/890/recent/

เรื่องวินทร์จบหรือยัง กูเห็นด้วยว่าแม่งชอบเขียนแนวสั่งสอนมากๆ แต่ก็ยอมรับว่ามันมีอารมณ์ขันและเขียนสนุกนะ

แต่บางทีมันสั่งสอนแบบทุเรศๆไงมึง ถ้าลองสังเกตดูแต่ละเรื่องของมัน ไม่ว่าจะเรื่องสั้นหรือเรื่องยาวมักจะมีตัวละครตัวหนึ่งซึ่งนิสัยแม่งถอดมาจากพิมพ์เดียวกัน คือออกมาพูดมาสอนอะไรเก๋ๆ ประมาณว่าตัวคนเขียนเองนี่แหละที่อวตารลงมาเป็นตัวละครในหนังสือของตัวเอง

ซึ่งถ้ามองว่ามันมีสิทธิที่จะทำกูก็ไม่ได้คัดค้านอะไรนะ ก็ยอมรับว่าผู้เขียนก็มีสิทธิที่จะใส่ความคิดเห็นของตัวเองลงไปในหนังสืออยู่แล้ว แต่บางเรื่องที่กูเชื่อว่ากูมีมุมมองที่ลึกว่าวินทร์หน่อยก็มองเห็นว่าตรรกะมันออกจะวิบัติ ไม่ทราบเหมือนกันว่าเรื่องอื่นๆจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า

>>71 มันจบไปนานแล้วมึง แต่กูเห็นด้วยกับมึงสุดๆงานวินทร์แม่งเหมือนกูอ่านแล้วโดนสั่งสอนตลอด
เออ มู้นี้ควรปิดแล้วย้ายไปที่ https://fanboi.ch/subculture/890/recent/ ถาวรปะ

อืม ถ้างั้นไปแจ้งล็อคใน >>>/meta/ให้ละกัน

กูยังจำได้ว่า เคยดูรายการอะไรสักอย่างที่วินทร์ไปให้สัมภาษณ์
วินทร์ก็บอกเองเลยว่า ถ้าจะเขียนหนังสือขายในไทย ให้ไปสร้างกระแสมา แล้วถ้าชื่อมึงได้เป็นกระแสเมื่อไร ทีนี้มึงจะเขียนห่าเหวอะไรก็ได้แล้ว เอาของเก่ามาขายก็ได้คนก็ซื้อหนังสือมึงเอง
วินทร์แม่งรู้จุด 555555555