เด็กคอสเดียวนี้กันคิ้วหน่อยเถอะ
ใส่วิกคนละสีคิ้วอย่างดกดำ
บอร์ดสำหรับพูดคุยเรื่องวาดรูป โดจิน ของสะสม ฯลฯ
เด็กคอสเดียวนี้กันคิ้วหน่อยเถอะ
ใส่วิกคนละสีคิ้วอย่างดกดำ
เฮ้อ บ่นหน่อยละกัน เห็นโพสเลเยอร์ชายหน้าปลวกคนนึงที่คอสเรนโกคุบ่อยๆ ทรงไม่เต็ม ด่าคุกคามสาวที่มีดราม่าเทโปรเพราะเก็บห้องแล้วกุก็สงสัย รำคาญเห็นวอแวว่าถ้านางมาลงโปรไยบะจะลบเม้นทิ้งทันที ว่าเขาสวยแต่เปลือกแต่จิตใจสกปรก เค้าบอกจะเข้าแล้วเหรอ ไม่ใช่แค่สาวเจ้าคนนั้นหรอกที่น่าจะไม่อยากเข้า ใครจะอยากไปโปรไยบะกับมุงวะเนี่ย ทำมาเป็นคัดคน ไม่ได้เข้ากับคาร์ใดๆเลย ปลวกไม่ไหว
เอ๋อยังไงไหนมึงเล่าให้ฟังหน่อย เด็กคอสเอ๋อๆที่กูเคยเจอจะเป็นแนวคุพล่ามแต่ตัวละครที่มันชอบทั้งๆที่กูไม่ได้ถาม สมมุติคุยเรื่องเมะAแต่อีน้องนี่มันข้ามไปพูดถึงตัวละครในเมะBแล้วสาธยายประวัติชีวิตให้ฟังงี้
พวกมึงคิดไงกับทวิตที่บอกไม่ชอบบันทึกรักการอ่าน ก็แค่อยากอ่าน อ่านเอาฟินไม่ได้รึไง กูเห็นด้วยกับโควตนึงที่บอกไม่ชอบตรงที่ครูจะไม่เอาคห.ประเภทที่บอกว่าสนุกมากกว่าอ่ะ แต่กูว่ามันยังพอมีประโยชน์อยู่นะเฮ้ย ถ้าใส่ว่าอ่านคลายเครียดได้ก็น่าจะดี ไม่ต้องใส่แต่หนังสือความรู้อะไรงี้
>>696 ไม่รู้สมัยนี้ แต่สมัยกูคือมันมีโควต้าว่าต้องบันทึกให้ได้20-30เรื่องขึ้นไป แบบเอาเยอะไว้ก่อนไม่ได้เอาคุณภาพ คงอยากให้เด็กอ่านเยอะๆนั่นแหละ แต่จำได้ว่าตอนทำกูก็ไม่คิดไรมากหรอก กูก็ลอกเรื่องย่อมาเขียนส่ง55555 มันเลยไม่ค่อยมีประโยชน์มั้ยนะ
ละเหมือนบันทึกการอ่านนี่สำหรับเด็กๆเลยมั้ยนะ ม.ปลายไม่มีแล้ว คือถ้าอยากฝึกให้รักการอ่าน หรือมี critical thinking จริงๆสำหรับเด็กขนาดนั้นมันควรมีคนไกด์อะ อย่างน้อยก็อ่านเรื่องเดียวกับครูกับเพื่อนก็ยังดี ตอนเขียนบันทึกหรือเขียนคอมเม้นท์มันยังคุยกันรู้เรื่อง หรือได้ฝึกแลกเปลี่ยนความเห็นกัน สนุกกว่า
Post shortened. See full post.
สาววายชายแท้ตีกัน หัวขบวนสาววายแต่งฟิคชงกะให้เจ็บใจที่เป็นโพรับ ขำคิกคักกันเองว่าเอาคืนได้ สาววายสายตามกระแสเป็นลูกเป็ดเดินตามมาแต่งชงต่ออีกขบวนยาวเหยียด ไปๆมาๆชงกันจนชายแท้ได้แสง อิสาววายหัวขบวนหันมาด่าท้ายขบวนว่าให้แสงมันทำไม กุไทยมุงเกาหัวแก่รกๆ
>>697 ไอ้เหี้ยมึงคือกูอีกคนชัดๆ55555 เขียนเรื่องย่อหลังปกส่งแม่ง แล้วกูก็ชอบลักไก่ตรงที่กูซื้อนิตยสาร จั้มพ์ ซีคิด บูม blacX มาสักเล่มใช่มะ และกูก็เอาการ์ตูนหรือหัวเรื่องสักตอนมาเขียนว่ามันเป็นหนังสือเล่มๆนึงเว้ย เล่มนึงมีหลายเรื่องกูก็ยิ่งบันทึกได้เยอะ 20-30 เล่มอัพคือสบายมาก55555
ตรวจส่งๆแหละ ตอนกูอยู่ม.6มันมีบันทึกความดีใช่มะ กูก็เขียนส่งๆไปให้ครบโควต้า เขียนคำว่าทำความดีๆๆๆๆรัวๆๆๆ กูยังผ่านเลยมึง55555
ร้านพยาบาลนี่อายุไม่ถึง20เข้าได้ด้วยหรอ หรือเพราะเรียกว่าคอนคาเฟ่เลยไม่จำกัดอายุ?
ร้านอื่นไม่รู้ แต่ร้านแมวดำคงเข้าได้ปกติเหมือนเมดชมพู ถ้าเข้าไปกินข้าว กินไอติมทั่วไป แต่ก็เคยเห็นเด็กมานั่งกินเหล้าที่ร้านแมวดำนะ
>>346 จำได้ว่าเคส Duchamp วาดหนวดลงบนงานโมนาลิซ่าทั้งที่เป็น public domain ก็ไม่ได้ทำให้แกเป็นเจ้าของงานโมนาลิซ่าติดหนวดนะ แกเคลมลิขสิทธิ์ได้เฉพาะส่วนที่เป็นหนวดเท่านั้น ในกรณีมีนักวาดหลายคนแก้งานโดยที่นักวาดไม่ยอมขายลิขสิทธิ์กันก็คงไม่พ้น 1. ฟ้องกัน 2. มีลิขสิทธิ์เป็นส่วนๆเฉพาะที่ตัวเองวาด แต่กฎหมายลิขสิทธิ์ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละประเทศด้วย
แต่กูสงสัยอย่างนึง ถ้านับว่างานจ้างทำของ (work for hire) เป็นสัญญาที่ควรใช้กับงานที่ผู้จ้างทำการจ้างกับผู้สร้างงาน ให้ผลิตงานตามรายละเอียดที่ผู้จ้างรีเควสต์ แปลว่างานคมชก็อยู่ในหมวด work for hire เข้าใจว่าลิขสิทธิ์ควรเป็นของผู้จ้าง
Post shortened. See full post.
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เฉลยคำตอบใน >>347 คือ B หรือ C
“กฎหมายลิขสิทธิ์กำหนดว่าหากการดัดแปลงผลงานอันมีลิขสิทธิ์โดยได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์แล้ว ให้ผู้ได้รับอนุญาตได้ลิขสิทธิ์ในงานที่ได้ดัดแปลง แต่ทั้งนี้ต้องไม่กระทบกระเทือนสิทธิของเจ้าลิขสิทธิ์ที่มีอยู่ในงานของผู้สร้างสรรค์เดิมที่ถูกดัดแปลง“
แปลว่าถ้า A อนุญาตให้ B ทำการแก้ไขงาน ลิขสิทธิ์ของผลงานที่แก้ไขแล้วจะเป็นของ B (หรือ C ถ้า A ระบุว่าให้ C เป็นผู้แก้ไข แล้ว Cก็ทำข้อตกลงว่าลิขสิทธิ์ผลงานที่แก้แล้วเป็นของC) แต่ลิขสิทธิ์ผลงานก่อนแก้ไขยังเป็นของ A
ดังนั้นถ้า A อยากรักษาความได้เปรียบก็จงอย่าอนุญาตให้ใครอื่นแก้ไขงานของตัวเอง ปล่อย B กำทรายจ่ายค่าแก้งานไปเรื่อยๆ หรือรับผลงานพิการไม่ตรงสเปคไป ยังไงก็ได้ค่ามัดจำมาแล้ว สิขสิทธิ์ก็ยังเป็นของ A อยู่
Last posted
Total of 339 posts
กุเพิ่งเคยเล่นมู ถ้าสมมุติว่ามูจบแล้วเราสามารถวาดบอมโมเม้นท์ใส่เขย / ใภ้ได้ต่อป่ะเพื่อนโม่ง
ฟ้ามีตาไรนักหนา รำคาญ ค วย
ตายยังครับไอ้มาเฟีย ถ้ายังไม่ตายช่วยตอบด้วยนะครับ อย่าหลบหน้า
เพจ The F1rst ใช่ส่องสื่อเก่าหรือเปล่าวะ ได้ข่าวว่าโดนยับเรื่องรายได้ของช่องยูทูป
กูเองจาก >>983 คือไม่ใช่ว่ากูยกโดเป็นอันดับแรกที่จะซื้อแล้วไม่เคยซื้อกู๊ดส์นะ มีช่วงนึงที่ซื้อเยอะมากเหมือนกันเพราะมันสวย น่ารัก อุดหนุนสายผลิต แต่พอเริ่มอยู่กันเป็นหิ้งมากขึ้นเรื่อยๆแล้วรู้สึกว่ามันงอก กูไม่มีที่แล้ว T_T หลังๆเลยไม่ได้ซื้อ ในขณะที่พื้นที่ในขนาดพอๆกัน กูสามารถเก็บพวกเล่มๆได้มากกว่า บางเล่มที่ซื้อมาอาจจะมีบ้างที่ไม่คลิก แต่ก็ยังได้ความรู้สึกบางอย่างที่นักวาดคนนั้นต้องการจะเล่าหลังจากปิดหน้าสุดท้ายลงตลอด มัน เออ เจ๋งดีว่ะ คนพวกนี้ แค่แผ่นกระดาษก็สร้างความรู้สึกให้เราได้ตั้งมากมาย อย่าหายไปเลยนะเหล่าสายผลิตทั้งหลาย /พูดกับกล้องสองแบบเบียวๆ
*เขา / ปรับ
ไปปรับเถอะ ใจเขาใจเรา คิดสภาพเป็นกูโดนและเป็นคนที่มาก่อน กูไม่โอเคนะมึง
โอเคมึง ขอบคุณมาก
เพื่อน ละสรุปเรื่องเมื่อวานจบยังไงวะ มันมาเรื่องหวงเมนได้ไง
>>420 ละเกลียดประเภทที่แบบ ถ้ารักก็ต้องซื้อกู้ดสิ ต้องมีอย่างน้อยสักชิ้นสองชิ้นสิ ไอเหี้ย คือกูรักอย่างเดียวไม่ได้เหรอ เอาจริงๆกู้ดมันก็คือของฟุ่มเฟือยอย่างหนึ่งอะ มันไม่ได้สำคัญกับชีวิตขนาดนั้น เราอ่านมังงะถูกลิขสิทธิ์ ดูอนิเมะถูกลิขสิทธิ์ก็ถือว่าว่ารักและสนับสนุนรูปแบบหนึ่งมั้ยวะ
>>422 กูขอด่าเลยถ้ามีอีหน้าไหนมาพูดจาหมาๆ ใส่แบบนี้นะ อิควาย ไปด่าอฟชให้ออกกู๊ดตัวละครกูมาก่อน ก็ไม่ใช่เมนกู ไม่ใช่ตัวละครที่กูชอบ กุจะซื้อมาทำส้นตีนอะไรเยอะแยะ มีกำลังทรัพย์ไว้ซัพสินค้าอฟชที่ไม่เดือนร้อนคนอื่นก็ดีใจด้วย แต่กูก็เห็นมาเยอะพวกเก็บมาถ่ายๆอวดแล้วผ่านไปสักพักก็ปล่อยขายเพราะไม่มีเงิน การซัพของแต่ละคนเขาเลือกตามความสบายใจของเขา อย่าเสร่อ ถ้าเขาจะแค่ดูอนิเมะ อ่านมังงะ ก็คือเรื่องของเขาอะ อีที่ไปชี้หน้าด่าว่าพวกไม่ซื้อกู๊ดคือพวกไม่รักตัวละคร ไปตรวจสุขภาพจิตเหอะ คือบางคนเขาไม่ได้อยากมีของสะสม ความสุขของเขาไม่ใช่การเก็บของสะสมเสมอไปปะ กูชอบอนิเมะ แต่กูชอบเสียเงินพาตัวเองไปแดกของอร่อยมากกว่าอะ กูผิดไร เพราะงั้นใครที่กำลังคิดมากเวลาโดนอีเสร่อที่ไหนมาด่าว่าไม่รักตัวละครจริง ด่ามันกลับว่าเสือกไปเลย เงินกู อยากให้กูเก็บกู๊ดก็ซื้อมาให้กูสิ อิควาย
ดูกู๊ดอฟช.แต่ละอย่าง ราคาแบบนั้นจัดเปนของฟุ่มเฟือยด้วยซ้ำ ก้อนมันจูโง่เกือบสามร้อยบ้าง เข็มกลัดอันหลายร้อยบาท สแตนดี้อันครึ่งพัน ต่อให้ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินถ้าคนมันไม่อินก็ไม่รู้จะซื้อมาวางให้ฝุ่นเกาะทำไมว่ะ สนับสนุนมังงะ/เมะถูกลข.ก็ดีมากแล้ว
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.