Fanboi Channel

มู้แม่บ้านนักนินทากับอันอื่น ฝอยแต่นักวาด จะวาดคอมมิคมึงต้องมีโครงเรื่องแบบเขียนนิยายใช่ปะวะ
กุอยากรู้ว่าวงการนักเขียนมีเหี้ยไรนินทามั่ง เหนในพันทิปชอบด่านิ้วกลมกันใครรู้บ้างปะทำไม
รู้แค่ถ้ามืออาชีพนินทากันโม่งแตกแน่นอน แล้วมือสมัครเล่นเขียนนิยายทำเอง เขียนตามเว็บมีเหี้ยไรให้เสือกมั่ง

เออๆ อยากรู้เหมือนกัน กูตามวินทร์อยู่ช่วงนึง แล้วพอไปดูพันทิพย์เฮียแกก็โดนด่าอยู่เหมือนกัน

นินทาเจ๊หลินโหม่ว กะ ลิขิตเหนือเขนย ว่าไปนั่น //ราคาแม่งแพงน้ำหูน้ำตาไหล

เดี๋ยวนี้หลินโหม่วกับลวิตร์นี่เป็นนักเขียนดังไปแล้วเหรอวะ
กูเคยเล่นบอร์ดนักเขียนที่เดียวกับเขาสมัยสิบกว่าปีที่แล้ว
ตอนนี้กลับมามองตัวเองที่ทำงานค้าขายแล้วเศร้า อิจฉาเขาว่ะ

หลินโม่วนี่คนเดียวกับซีเรียใช่ป่ะ คือกูยืมหนังสือศึกจอมขมังเวทย์ของเพื่อนมาอ่าน เออ สนุกดี กูเลยหลังไมค์ไปหาว่าจะปรินท์มั้ย ได้คำตอบว่ายังไม่ถึงเวลาเหมาะสม ฟังคำตอบแล้วรู้สึกว่ายัยคนนี้แม่งต้องอาร์ตตัวแม่แน่นอน

แล้วกูเจอดราม่าเขาในพันทิป ประมาณว่าจ่ายเงินค่านิยายแปลไปแล้วหลายพัน หนังสือรอมาสองปียังไม่ออก คำตอบแม่งก็อินดี้สัสๆ บอกงานยังไม่มีคุณภาพ จึงยังไม่อยากผลิต เอากะเขาสิ

>>2 คนในพันทิปเหมือนแม่งรู้อะไร แต่ไม่พูดแขวะอย่างเดียว
>>4 เจียดเวลาว่างมาเขียนสิเพื่อนโม่ง กูรู้จักแต่ลวิตร์ว่ะ ไม่เคยอ่านงานเขาเพื่อนบอกเฉยๆคงไม่ใช่แนว
>>5 รีปรินท์นี่อยู่ที่ทุน ไม่ออกงานสิเหี้ยศิลปินติสท์ได้แต่นี่มากไปมั้ง ความเป็นมืออาชีพอยู่ไหนวะ

กุเจอประมาณว่ามีคนไปคอมเม้นเร่งเจ๊หลินมั้ง ชีเลยเลิกอัพต่อเลยทีเดียว แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือตอนนี้หนังสือเจ๊แม่มแพงระยับถึงจะพิมพ์เองขายเอง. ม่านม่านนี่รอกันเกือบบๆสี่ปีมั้ง

กุเห็นลดราคาขายอยู่งานหนังสือเล่มละ50 ตรงร้านข้างธนาคารกรุงไทยว่ะ ศึกจอมขมังเวทอ่ะ

สี่ปีนี่กูลืมไปแล้วมั้ง เรื่องนี้มันสนุกสมการรอคอยรึเปล่าวะ

ยืดๆว่ะ -_-

พวกมึงรอนิยายเขาหลายคนเลยนะ แอบอ่านมาติสท์เหี้ยๆแต่แปลเก่งจริงว่ะ
แค่โดนเร่งงานยังเลิกอัพมาเจอมู้โม่งไม่เลิกทำเลยเหรอวะ555

อาจจะดองยาวๆ5ปีก็ได้นะ กูยังไม่ได้จองชุดใหม่ จน

ลวิตร์งานดีนะ กุชอบงานเขา

ถ้าจะเผาขอเรื่องเจ้าสำนักพิมพ์ผีเสื้อหน่อยได้เปล่า เห็นมีอะไรๆอยู่

เอาเลยกุรอความจริงกุอยากเผา pubat ด้วยซ้ำ ;p

ทำไมทู้นี้มาอยู่บอร์ดนี้ครัช
แอนตี้นิ้วกลม นินทาวินทร์ นินทานักเขียน เชิญทู้นี้ https://fanboi.ch/lounge/195/
ถามหานิยายเชิญทู้นี้ https://fanboi.ch/lounge/432/

หน่ามารวมๆที่นี่แหละดีแล้ว

จากกระทู้นั้น กูเห็นคนเกลียดอีนิ้วกลวงเยอะจัง กูดีใจ กูไม่ชอบแม่งกลวงชิบหาย แต่เพื่อนกูชมว่า deep มาก โรแมนติกมาก feel good มากกกก กูอยากอ้วกออกมาเป็นตัวอักษรจัง

กุอ่านงานนิ้วเอียงไม่เข้าใจว่ะ ปราบดาด้วย

ไม่รู้ดิดูนิ้วเอียง แม่งมโนน่าดูเลย

deep พ่อง -______-

งานปราบดากูโอเคนะ แต่งานนิ้วกลมกูไม่

นิ้วกลมมันงานประเภทเวิ่นๆไงสาระมันไม่ค่อยมีหรอกเหมือนเอาขำหล่อๆมาต่อกันสั้น คนอ่านมันก็ชอบแต่ถ้ามึงดูงานมันดีๆไอ้คำหล่อๆแม่งจะชอบขัดแย้งกันกับตัวเองบ่อยๆ

>>19 ตั้งแต่แม่งให้สัมพาษย์ว่านิยามความรักอมตะว่าเหมือนทไวท์ไลท์ กูก็เอาขึ้นแบล็กลิสต์แล้ว

ใครอ่านนิยายจีนบ้างครับ
กูสงสัยว่ากิมย้งมันเป็นเหี้ยไรต้องแก้งานเรื่อยๆ
แล้วที่มันแก้นั่นเลวลงหรือดีขึ้นวะ

ปล นิ้วกลมนี่งานชั้นสวะเลยนะหลังๆ เหมือนหนังสืออะบุคเกือบทุกเล่มนั่นแหละ

โทษที ผมสายโกวเล้ง

กูไม่อ่านนิยายรักกับหนังสือปรัชญาคำคมนำชีวิตอะ ประเภททำหนังสือออกมาเป็นของสะสมกูก็ไม่ซื้อ ทำเป็นพอคเกตบุ๊คน่ารักๆ ข้างในจัดอาร์ตเวิร์คแบบ หน้าละคำสองคำกลางหน้า กุอ่านเอาเนื้อหานี่นาทีเดียวจบมั้ง
พวกอเดย์เลยไม่เคยได้แดกตังจากกู
กูชอบที่เนื้อหาเยอะๆเข้มข้น มีใครแนะนำให้ได้มั่ง

>>25 กูอ่านนะ แต่อ่านของโกวเล้ง ถึงจะไม่ชอบแนวคิดแต่สไตล์เนื้อเรื่องมันล้ำดี

>>27 มึงบอกชื่อนิยายที่มึงชอบมาก่อนสิ แนวไหน
>>28มึงเคยอ่าจับอิดนึ้งปะ กูว่าห่วย มึงว่าไง

หัวข้อเป็นชื่อวงการนิยายไทย แต่ทำไมพวกมึงวกเข้ามาทางนิยายจีนได้วะ
อยากคุยนิยายจีนไปคุยในห้องเล้าจ์สิคะ
วอนนาบีอยากหานิยายอ่าน https://fanboi.ch/lounge/432/
สำนักวิทยายุทธ (นิยายจีน) https://fanboi.ch/lounge/432/

>>30 พูดไม่เพราะเลยนะน้องสาว อยากเป็นหัวหน้าห้องหรอจ๊ะ
เด่วพี่พาไปห้องกามา มามะ

>>31 โม่งใหม่เหรอมึง

>>32 โม่งแม่งมึงหรอ

เขาพยายามเอาพวกหนังสือมาอยู่หมวดนี้ น่ะจะได้ไม่เกะกะ ในเลาท์

>>29 จับอิดนึ้งไม่แน่ใจว่ะ กูลืมๆ ไปเหมือนกันบ้างนะเนี่ย

>>34 อ่าวเรอะ งง นิยายมันไม่เห็นจะ subculture ตรงไหน ตอนเปิดหมวด subculture ทู้นิยายก็ไม่ติดโผย้ายเลยนึกว่าอยู่เล้าก็ถูกแล้ว

ห้อง subculture น่าเปลี่ยนชื่อเป็น gossip หัวแม่งขึ้นนินทากันทุกอัน

พวกมึงมีใครอ่านนิยายณาราป่าว กูไม่เคยอ่าน แต่ไปเจอหนังช่องสามที่ตัวเอกถามอีกฝ่ายว่า "คุณเป็นอะไรรึเปล่า คิมิ" กูก็นึกว่าชื่ออีกนั่น แค่พออีกตัวเรียกดันไม่ได้ชื่อนั้นแฮะ สรุปมันพูดญี่ปุ่นคำไทยคำใช่มั้ย

>>38 กูไม่อ่าน แต่ไปร้านหนังสือทีไร บนปกชื่อคนเขียนปาไปครึ่งปก ชื่อเรื่องเล็กนิดเดียว มีช่วงนึงกูสงสัยมากว่า นิยายเรื่องณารานี่มันคือซีรี่ย์อะไร ทำไมยาวจัง

>>38 ไม่เคยอ่าน แต่เห็นคนอวยเขาเยอะอยู่นะ

ณารากูอ่านเขาได้ประมาณห้าเรื่อง สามเรื่องแรกเป็นเรื่องที่เพิ่งเขียน ดูมีความตั้งใจในการทำงานดี และขยันหาข้อมูล แต่หลังๆมาชีมักจะมโนอย่างเดียวจนคนทำอาชีพนั้นๆออกมาด่าว่าไม่มีแบบนี้หรอกนะ แต่นิยายเขาก็ขายดี มีแต่ฉากเย็ด ไอ้เรื่องรอยฝันที่ฉายทางทีวี จริงๆมีฉากข่มขืนด้วย แต่คงโดนตัดออกเพราะดาราที่เล่นดูไม่เหมาะกับบทแรงๆเลย
ส่วนเรื่องที่ทำให้กูเลิกอ่านงานเขาไปเลยคือเรื่องกลรักเพลียใจที่พระเอกเป็นทูตแล้วต้องหาเมีย เพื่อนมันเลยยุให้ไปหากระหรี่เอามาบังหน้า นางเอกที่แอบชอบพระเอกอยู่ก็บอกเป็นไซด์ไลน์ ก็ไปแต่งงานหลอกๆแล้วไปเมืองนอก ต่อมาพระเอกมันข่มขืนนางเอกมั้ง แล้วก็เย็ดกันมาเรื่อยจนเรื่องมาแตกว่านางเอกเป็นคุณหนู ไม่ใช่กระหรี่นะ พระเอกก็งอนหนีไปที่อื่น สุดท้ายก็ได้กันตามระเบียบ นิยายเขาก็ประมาณนี้ล่ะ

สรุปคือเป็นนิยายเย็ดสื่อรักงี้เรอะ

ก็เย็ดกันทุกเรื่องนั่นล่ะ บางเรื่องมีข่มขืนด้วยของณารา

ดีแล้วที่กูไม่อ่าน

นิยายเย็ดกัน แล้วก็มาทำละครต่อ แม่งเมืองไทยดีเนาะ เมืองพุทธจริงๆ

พยายามสร้างความสมจริงด้วยการมโนเกี่ยวกับวิชาชีพต่างๆ ไปเองด้วย

กุว่านิยายชุดคละคนเขียนแม่มไม่สนุกว่ะ แต่แม่งออกมาเรี่ยราดชิบหาย

อะบุค มึงว่าใครเขียนดีบ้างวะ
กูว่านั่งสำนักมีนิ้วกลมกับทรงกลดยุคแรกๆเลย
นอกนั้นมีแต่ขยะ ไอ้เหี้ยใบพัดนี่ยิ่งขยะ ลาออกครั้งสุดท้ายพ่อมึง

อะบุคกูซื้อแค่ช่วงปี47-48ว่ะ ของทรงกลดตอนนั้นกูซื้อนั่งฝั่งตะวันตื่นยืนฝั่งตะวันตกมาอ่านมั้ง แต่อ่านแล้วก็ไม่ได้อินไร ส่วนนิ้วกลมกูพลิกสองสามหน้าก็วางคืนที่ละ ไม่ใช่แนวกูจริงๆ
คือพักหลังๆกูว่าอะบุคทำตัวอินดี้แบบจงใจมากขึ้น เหมือนเป็นlabelว่ามึงอ่านอะบุคแล้วมึงจะอินดี้ ก็เลยมีวัยรุ่นซื้อเพิ่มขึ้น แต่กูอ่านแล้วแบบเหี้ยไรเนี่ย กูไม่เข้าใจทำไมต้องพยายามคูลขนาดนี้ ที่กูอ่านเข้าใจมีอยู่ไม่กี่คนมั้ง เรียวตะ ต้องการ วิศุทธิ์อะไรงี้ ยิ่งเจนหลังๆกูยิ่งอ่านไม่เข้าใจ ตอนนี้กูหนีมาไต้ฝุ่นแทนละ

ในสายงานกูคนฉลาดเก่งๆจะเขียนของยากๆให้แม้แต่เด็กจบใหม่ยังเข้าใจได้ง่ายๆ
จะมีบางพวกที่พยายามอวดโลกว่ากุเก่ง,กุอินดี้,กุดีพ แหละที่เขียนเรื่องง่ายๆให้คนอื่นอ่านไม่เข้าใจ

ชอบเต๋อนวพล แต่เขาไม่ได้เขียนลงอะบุ๊คอย่างเดียว มีออกกับค่ายอื่นด้วย

ในอะบุ๊คกูชอบภูภู่ที่สุดแล้ว ทรงกลดกูชอบแค่ชื่อหนังสือเขา โปรดอ่านใต้แสงเทียน เพราะผมเขียนใต้แสงดาว

ไปงานหนังสือกุอยากจะวางระเบิดบูทนี้ที่สุดละ
เกะกะโลกชิบหาย

ขอเสริมนิด กูว่าบางทีก็ลักลั่นแปลกๆ เด็กแนวซึ่งมีแนวเป็นของตัวเอง อ่านอะเดย์ให้ชี้นำว่าแนวควรจะเป็นไงอีกที55

ถ้ายุคแรกๆเลยคนอ่านอะเดย์แนวนะเว่ย คือมันแนวอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนอ่าน
แต่ตอนนี้กุว่าอะเดย์มันทำให้คนทั่วไปที่ไม่แนวไม่ติสท์อยากทำตัวให้คนอื่นมองว่าติสท์
เดี๋ยวนี้คนติสท์จริงๆมันหายาก แล้วมันก็ไม่อ่านอะเดย์ด้วย

มีใครอ่านงานมุราคามิบ้างมั้ย คือเพื่อนกูมาอวยว่านอร์วิเจียน วู้ด ดีสุดๆ พวกมึงว่ายังไงบ้าง

กูชอบยุคพินบอล แดนซ์แดนซ์แดนซ์ ไรงี้มากกว่า นอร์เวอเจี้ยนแม่งอีโมไปว่ะ
ว่าแต่ไม่ใช่นิยายไทยคุยได้เหรอวะ

>>55 คนติสท์แม่งอ่านงานแปลเยอรมัน เกท่งเกเท่อ วรรณกรรมไทยใต้ดิน ไรงี้กันหมดละ

เกอเท่ กูหาซื้อแปลไทยไม่ได้

>>56 กูก็ชอบนอร์วีเจี้ยนหวูดนะ เหมาะกับพวกช้ำรักไม่สมหวังมาก่อน
นิยายมุราคามิมันจะมีสองแนว เป็นแบบชีวิตคนสามัญธรรมดาดาษดื่น กับมหัศจรรย์หลุดโลกไปเลย นอร์วีเจี้ยนหวูดเป็นแบบแรก แนวๆ เดียวกันแต่เล่มเล็กกว่าลอง South of the border west of the sun ดู แต่ไม่รู้ว่าหาซื้อยากหรือเปล่า มันออกมานานแล้ว

กูอ่านเกอเท่อแล้วปวดหัวชิบหาย แต่ต้องอ่านเพราะกูเรียน.. อย่างWertherแม่งไม่ทำเหี้ยอะไรนอกจากพรรณนาธรรมชาติกับคร่ำครวญสองอย่างเนี่ย
แวเท่อแบบแปลไทยมีอ.ถนอมนวลแปลแล้ว http://bit.ly/1kzmsOh ไม่รู้ยังหาซื้อได้ไหม ภาษาจะเก่าๆนิด คือเกอเท่อมันก็โบราณไง กูอ่านเยอยังแทบประสาทกิน

อันที่จริงนิยายเยอรมันเดี๋ยวนี้เห็นหลายสนพ.เอามาแปลแล้วนะ ไลต์เฮาส์เอาเรื่องของมิสเตอร์ซอมเมอร์มาแปล วงกลมก็Herr Jensen steight aus ส่วนมากอ่านง่ายแต่ความหมายจะลึก แต่ถ้าอ่านแล้วไม่คิดไรมากมันก็ไม่มีไรลึก เหมือนอ่านชีวิตประจำวันของคนแปลกๆ

อย่างมาริโอกับนักมายากลของโธมัส มันน์ ก็มีอ.อารตีเอามาแปลแล้ว ภาษาดี เนื้อหาก็เยอรมันๆปกติ หรือพิราบ(พัททริค ซึสคินท์)แปลไทยนี่ก็มีสนพ.คบไฟพิมพ์มานานแล้ว ตอนนี้น่าจะหายาก แต่อย่างพิราบนี่กูว่าเป็นหนังสือเยอรมันที่อ่านเข้าใจง่ายนะ คือsymbolมันชัดมาก

>>61 อยากรู้จักมึงจังเลยเพื่อนโม่ง ไม่คิดว่าในนี้จะมีคนอ่านวรรณกรรมยุโรป
เยอรมันกุเคยอ่านแค่เฮสเส คาฟกา แบบแปลไทย
ตอนนี้อยากอ่านเกอเท่กับมานน์ กุซื้อ the magic mountain ฉบับอิงมา แต่เห็นแล้วยังไม่กล้าอ่านเลยว่ะ หนาชิบ

กูเคยอ่านแค่คาฟกาเล่มบางๆเองว่ะ ไม่รู้จะหาแปลไทยเล่มอื่นได้จากไหน ภาษาอังกฤษกูก็ไม่กล้าอ่านสะพรึง

>>61 หมายถึงกูที่ >>60 ใช่ไหมเพื่อนโม่ง..
อันที่จริงกูก็ไม่ได้อ่านวรรณกรรมยุโรปเยอะขนาดนั้น หนึ่งคือกูไม่มีเวลา สองคือส่วนมากที่กูอ่านเพราะต้องเรียน.. ; ; อย่าง Faust ถ้ามันไม่ออกสอบกูก็คงไม่อ่าน5555 แต่กูไม่ได้อ่านลึกมากนะ อย่าง Isolt หรือ Der Räuber ก็แค่ให้จับเนื้อความได้ เพราะเทอมที่แล้วกูเทควรรณกรรมเยอรมันยุคกลาง ที่กูต้องเรียนก็คือยุคนั้นวรรณกรรมเป็นแบบไหน มีเรื่องอะไรบ้าง เนื้อหาเป็นยังไง ใครแต่ง ทำนองนี้
อันที่จริงกูชอบจับตัวภาษาต้นฉบับนะ กูชอบจับอารมณ์ จับภาษาที่ใช้ แต่อ่านแบบนั้นกับภาษานี้คือนานเหี้ยๆกว่าจะจบ กูย๊อม ; ; /หันไปหาหนังสือแปล
นี่มาริโอกับนักมายากลที่กูพูดถึง http://readery.co/book/publisher/sommadhi/9786117196034 เป็นพ็อกเก็ตบุคเล่มเล็กๆ 140หน้า แต่ก็เป็นประวัติมันน์ไป40หน้าแล้วอะนะ..

จะว่าไปกูรู้สึกเหมือนโม่งกูค่อยๆหลุดทีละนิด.. /จับโม่งไว้แน่น /ว่าแต่นี่กระทู้นิยายไทยใช่ไหม /กูขอโทษแต่กูขอเป็นกาฝากแป๊บนึง /คือนิยายฝั่งตะวันตกแม่งคนน้อยมาก..

ไม่เป็นไร กูชอบอ่าน มึงว่าของมึงไปเถอะ

>>63 โม่งท่านนี้มีชื่อว่า จ. ปะครัช สำบัดสำนวนเป๊ะมาก

กูซื้อเฮสเสมาดองไว้สองเล่ม เป็นปีแล้วยังไม่ได้แตะเลย แค่หยิบขึ้นมาก็ทำท่าจะหลับแล้ว

นั่งอ่านพวกมึงด่าอะบุ๊คเพลินๆ ทำไมหลังๆ กูกลับได้ลิสต์หนังน่าอ่านเพียบเลย

ถ้าอะบุ้คเหี้ย แล้วแซลม่อนบุ้คล่ะมึง

>>65 กูไม่ใช่ /หึ ว่าแต่จ.นี่ใครวะ55555
แค่เลียฟตอลสตอยกูยังทำใจอ่านไม่ได้เลย ; ; วอร์แอนด์พีซหนาเป็นเกมออฟโตรนสองเล่มรวมกันเลยแม่งเอ๊ย
วันก่อนเข้าคิโนะแล้วเห็นคนเอา the kitchen boy มาแปลแล้ว อันที่จริงนี่ก็สนุก อ่านไปเรื่อยๆได้ศัพท์รัสเซียติดมาบ้าง แต่ไม่แน่ใจว่าแปลดีไหมนะ
นึกถึงอะบุ๊คหน้านิ้วกลมก็ลอยมา เอาจริงนะ กูว่าถ้าจะอ่านนิ้วกลมนี่อ่านคาลิลยิบรานแทนเถอะ.. ภาษาสวยด้วยได้ฝึกภาษาด้วย

ถ้ากูอย่างแต่งไลท์โนเวลขายบ้าง กูควรติดต่อใครดี...สำนักพิมพ์นิยายทั่วไป หรือลักพิมพ์ที่ชอบพิมพ์ไลท์โนเวลญี่ปุ่นขาย?

แล้วไลท์โนเวลนี่เป็นที่นิยมในไทยหรือเปล่า หรือคนก็ยังนิยมอ่านโนเวลเล่มหนาๆ กันเหมือนเดิม

>>68 จุดร่วมสองสำนักพิมพ์นี้คือหนังสือแพงชิบหาย แซลม่อนหลังๆ เบื่อพวก essay เขียนมาอ่านรอบเดียวจบก็จบเลย บางเล่มไม่ถึงรอบยังอยากด่าเลย

>>70 ยกมาจากกระทู้เก่าๆละกัน
เท่าที่กูเห็นมีไลท์โนเวลของไทยนะ ของสถาพร แต่กูไม่เคยอ่านเนื้อในข้างในไม่รู้เป็นยังไง ..

กูเห็นสถาพรหรือเปล่านะ ที่ทำไลท์โนเวลคนไทยเขียน นอกนั้นกูเห็นแต่LNแปลกับนิยายไทยเล่มใหญ่ๆว่า ไม่ไลท์เบย

ส่วนตัว กูว่านิยายไทยสถาพรกากสัด หรือกูดวงซวยมืออัปมงคลหยิบโดนแต่เรื่องกากๆมาเองวะแม่ง กูอ่านได้ไม่ถึงครึ่งเล่มโคตรเสียดายตังค์

>>63 >>69
ฮือออ กูอยากรู้จักมึงจนกูรู้สึกเศร้าเลยว่ะเพื่อนโม่ง
ในชีวิตกูแทบไม่ได้เจอคนคุยเรื่องหนังสือแบบมึงเลย คือกุเรียนสายวิทยมาตลอดไง
อยากให้มึงได้อ่านตอลสตอยว่ะ ทั้งอันนา ทั้งวอร์แอนพีซ มันคุ้มค่ากับเวลามากเลย
หลังจากกุรุ้จักตอลสตอย กุก็เริ่มหางานยุโรปมาอ่านมากมายและกุก็เริ่มเอาหนังสืออะบุคที่วางเกะกะชั้นไปเผาทิ้ง
ทั้งๆที่เมื่อก่อนกุเคยชอบระดับนึง แต่ตอลสตอยทำให้กุเห็นความกลวงของพวกมัน
เดี๋ยวนี้พอกุไปเดินงานหนังสือ กุจะมองคนเลือกหนังสือนิ้วกลม หรืออะบุคแบบดูถูกสัสๆ

ปล ว่างๆใส่โม่งไปเดินงานหนังสือกันเถอะ

สถาพรนิยายกากจริง มีเรื่องหนึ่งเพื่อนกูชมนักชมหนาโคตรดี งู้นงี้ ให้กูยืมอ่าน อ่านเสร็จกูอยากปาแม่งทิ้งถ้าไม่ติดว่าเป็นของเพื่อน
พระเอกโคตรแกรี่สตู เล่มแรกหนังสือหนาราวๆสามสี่ร้อยหน้า แต่เรื่องไม่เดินเลยสัส 20%คือแนะนำพวกพระเอก อีก80%คือโชว์ความเมพพระเอก พระเอกเก่งดาบ พระเอกทำอาหารเก่งอาจารยังอาย พระเอกไม่อยากเด่นแต่ก็ได้เด่น ใครๆก็รัก สัส บรรยายแม่งก็น้ำท่วมทุ้ง บทสนทนาก็แม่งแข็ง
พอกูไปบ่นกับเพื่อนเพื่อนก็บอกให้อ่านเล่มสองก่อน กูก็อ่านไม่ต่างกะเล่มแรกเลยสัส เป็นหนังสือที่แม่งอัดแน่นด้วยการโชว์เมพพระเอกตัวละครอื่นกากสัสหมา กูไม่รู้แม่งความสนุกมันอยู่ตรงไหนทำไมเพื่อนกูบูชานัก ดีที่ตอนนั้นเล่มสามยังไม่ออกไม่งั้นเพื่อนกูต้องเอามาให้กูอ่านอีกแน่เลย