ณ.ค่ายทหารแห่งนึง
ในวันเยี่ยมญาติ รอบแรก ผลัด2
ครูทหารใหม่ : อ้าว ทหารใหม่ วันนี้ญาติไม่มาเยี่ยมเหรอ ?
ทหารใหม่ : พ่อแม่ผมแยกทางกันครับ
ผมอยู่กับพ่อ
โทรบอกเค้าให้ รู้ข่าวว่าวันนี้เยี่ยมญาติ แต่เค้าอายุเยอะแล้ว ผมเลยบอกปัดไปว่า ไม่ต้องมาหรอก ผมอยู่ในค่ายได้
อีกแค่ 2เดือนกว่าๆ ผมก็ได้กลับไปหาเค้าแล้ว
ครูทหารใหม่ : ครูก็ไม่มีอะไรจะให้นะ และก็เสียใจด้วย ที่เค้ามาไม่ได้ มาเถอะ ไปอยู่ใน ห้องเรียน ใต้หน่วยฝึกกัน ไปหาขนม กินกับเพื่อน อ้ะนี่ ครูให้ 100นึง ไป ซื้ออะไรกินซะ
ทหารใหม่ : ขอบคุณครับ ครู
วันเวลาผ่านไป ถึงวันฝึกฝน และ วัน เดินสวนสนามกองทัพไทย
มาถึงวันกลับบ้าน วันที่19เดือน 1
ครูทหารใหม่ : เอ็งกลับไปถึงบ้านแล้วโทรหาครูนะ
ครูสอนเอ็งมาในช่วงเวลา3เดือนนี้
ครูเป็นห่วงเอ็งมากกว่าเพื่อนเอ็งอีก
ถ้าถึงแล้วก็โทรมา และฝากบอกคุณพ่อด้วยว่า สุขภาพแข็งแรง จากครูทหารใหม่ ด้วย
ทหารใหม่ : ครับ ครู เดี๋ยวผมถึงบ้านแล้ว ผมจะโทรไป
มาถึงบ้าน เด็กหนุ่มผู้ผ่านการฝึกทหารครบ3เดือน ได้เข้าไปกอดพ่อเค้า เพราะเค้าห่วงพ่อเค้ามาก มาย
ตอนค่ำ เด็กหนุ่มได้พาพ่อเค้าออกไปหาอะไรกิน
และได้ประสบอุบัติเหตุ รถเมย์เฉี่ยว
พ่อตายคาที่ เด็กหนุ่มรอด
และเค้าได้จัดงานศพพ่อไป และโทรหาครูเค้า
ว่า พ่อเค้าประสบอุบัติเหตุ เสียชีวิต
ทั้งครูและเด็กหนุ่มเศร้าเสียใจมาก
วันที่กลับ ถึงค่าย
ครูทหารใหม่ : ครูเสียใจด้วยนะ ...
ทหารใหม่ : ไม่เป็นไรครับครู ผมจะสานเจตนารมย์ของพ่อเค้าที่อยากให้ผมสมัครสิบต่อเป็นนายสิบ ....
2ปีต่อมา วันที่ปลด เด็กหนุ่มได้ยื่นใบสมัครสอบนายสิบ และผ่านการคัดเลือก
แต่ทว่าด่านสุดท้าย ด่านปีนป่าย โหนเชือกกระโดร่ม เด็กหนุ่มได้พลักตกลงมาเสียชีวิต คาที่
ท่ามกลางงานศพ ที่ครูทหารใหม่ สมัครเข้านายสิบได้ และกำลังถือ รูปของเด็กหนุ่มคนนั้น และเพื่อนๆร่วมผลัด ที่เศร้าโศกเสียใจ
(เสียงพระสวด) ............และทุกอย่างก็ดำมืดหายไปกับสายลม.............