ชายคนหนึ่ง..ได้เชือดวัวตัวอ้วนๆ ของเขา และย่างมันบนเตา และบอกน้องชายว่า “เจ้าออกไปชวนเพื่อน ๆ และเพื่อนบ้านมากินข้าวที่บ้านเรา" น้องชายของเขาก็ออกไปตะโกนเสียงดังรอบๆแถวๆบ้านว่า “ช่วยด้วย ๆ ไฟไหม้บ้านพี่ชายของผม!” ครู่หนึ่งกลุ่มคนก็ออกมา แต่มีคนอีกกลุ่มหนึ่งทำตัวราวกับว่าพวกเขาไม่ได้ยินอะไรเลยเชยเมย(ไม่ใช่บ้านตรู) จึงทำให้คนที่ออกมาช่วยดับไฟ ก็ได้กินดื่มอาหารจนอิ่มที่บ้านพี่ชายที่ย่างเนื้อวัว สักพักพี่ชายหันไปถามน้องชายด้วยความประหลาดใจว่า "คนที่มาวันนี้ พี่ไม่รู้จักและไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อนเลย แล้วคนที่พี่รักและเพื่อนของพี่ละ ไปอยู่ที่ไหนกันหมด" น้องชายพูดว่า: "คนที่เขาออกจากบ้านเพื่อมาช่วยพี่ดับไฟ ที่กำลังไหม้บ้านของพี่เขามาเพราะหวังดีมีน้ำใจไม่ใด้หวังสิ่งตอบแทน ไม่ใช่ออกมาเพื่องานเลี้ยงมากินมาเมา คนเหล่านี้แหละ คือคนที่สมควรได้รับน้ำใจและการต้อนรับที่ดีจากพี่ครับ"
#นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนที่ไม่ได้อยู่เคียงข้างเราในยามที่เราทุกข์ยาก และจงจำไว้ว่าเมื่อเวลาที่เราควeแข็งให้ชักว้าวนะครับ เพราะคนที่เขาไม่ทำสิ่งเหล่านี้ อย่าเรียกเขาว่าเพื่อน พี่น้อง หรือคนรักเลยครับ เขาเรียกว่า เห็นแก่ประโยชนส่วนตน มาเพื่อผลประโยชน์จากเราเท่านั้น!!!