จักรวาลกำลังภายในของจีนมันจะแบ่งตามรูปแบบวิชาและพฤติกรรมของสมาชิกกลุ่ม-พรรค-สำนักตามจริตแบบวัฒนธรรมจีน (พุทธ+เต๋า+ขงจื้อ) อย่างเส้าหลิน บู๊ตึ๊ง ง้อไบ๊ พวกนี้เป็นฝ่ายธรรมะชั้นสูงสุด มีภาพลักษณ์เป็นนักบวช-นักพรต อยู่เหนือการแก่งแย่งทางโลก แถมเงื่อนไขการฝึกวิชาให้บรรลุคือการปล่อยวางกิเลสทางโลกด้วย ส่วนสำนักอื่นๆ ถ้าปฏิบัติตามจริยธรรมแบบขงจื้อก็ยังนับเป็นสำนักฝ่ายธรรมะ ในขณะที่พวกสำนัก พรรค กลุม ที่ไม่ใช่เต๋า พุทธ ขงจื้อ ก็จะมองอย่างเหมารวมว่าเป็นฝ่ายอธรรม หรือเป็นพรรคมารกันหมด อย่างเม้งก่าที่ถูกมองว่าเป็นพรรคมารเพราะนับถือศาสนาโซโรอัสเตอร์ (ศาสนาโบราณของเปอร์เซีย-Iran ก่อนยุคอิสลามชีอะห์)
กระทั่งกิมย้งเขียนนิยายกระบี่เย้ยยุทธจักร (เดชคัมภีร์เทวดา) นี่แหละ น่าจะเป็นเรื่องแรกๆ ที่ชวนให้คนตั้งคำถามว่าเราควรตัดสินคนว่าเป็นฝ่ายธรรมะหรืออธรรมจากกลุ่ม พรรค สำนักจริงๆ หรือ?