>>385 โน กูอ่านตั้งแต่มันออกมาใหม่ๆเลย อีความสุขกะทินี่น่ะ เห็นแปะป้ายซีไรต์ก็นึกว่าจะเป็นหนังสือดี ที่ไหนได้แม่งชวนง่วงน่าหลับชิบหาย แก่นเรื่องอยู่ไหนไม่รู้ เหมือนมาอ่านชีวิตลูกเศรษฐีสมบูรณ์พูนสุขรายล้อมไปด้วยคนดีๆรักใคร่ ตัวละครแม่ไม่มีความสำคัญอะไรกับเรื่องเท่าไหร่ คือเด็กมันไม่ได้อยู่กับแม่ ไม่มีแม่ในความทรงจำแถมได้รับความรักจากคนรอบข้างเยอะมาก แม่เลยไม่จำเป็นกับกะทิ พอนางตายไปกะทินางก็อึนๆอะ ไม่ได้เศร้าเสียใจหรือรู้สึกว่ามีความผูกพัน ขนาดตอนจบยังไม่นึกถึงแม่หรือพ่อ(ที่น่าจะเลิกกับแม่ไปนานแล้ว) แต่ไปส่งจดหมายหาพี่ทองอะไรซักอย่างเลย มีข้อดีคือเล่มบางเลยอ่านจบไวแค่นั้นล่ะ นอกนั้นน่าเบื่อทุกอย่าง ตัวละครในเรื่องเป็นคนดีแบนราบและเนิบนาบมากจนไม่รู้จะสื่ออะไรเลย มีไว้ให้ฟินน้ำแตกกับชีวิตพอเพียงที่ตายายเป็น upper middle class เกษียณไปอยู่ตจว. มีบ้านสวนริมคลองหลังใหญ่ อยู่กันแบบเอื่อยๆหลอกคนเมืองที่ได้อ่านไปวันๆแค่นั้นเองมั้ง