>>361 ซีไรต์แม่งชอบไปเอางานอาร์ตที่อ่านยากแล้วเสือกไม่ค่อยสนุกแถมน่าเบื่อเหี้ยๆมาให้รางวัล พอแม่งไม่สนุกคนก็ไม่สนใจละ หนังสือถ้ามันน่าสนใจหรือสนุกก็จะมีคนค้นหาหรือบอกปากต่อปากให้ไปซื้อหรือสนับสนุนเอง แต่นี่เสือกไม่เอาไง ทำตัวเหมือนผู้สูงส่งซะเต็มประดา พอแม่งไม่แมสก็ขายยากเข้าถึงยากไปอีก เหมือนมีไว้ทูนบนหิ้งอย่างเดียวแต่ไม่มีใครไปเหลียวแลหรือสนใจจะอ่านมัน
เปิดพื้นที่ให้งานอาร์ตให้ฉายแสงนี่กูเห็นด้วย กูสนับสนุนการแสดงออกในผลงาน แต่มึงก็ต้องสนุกคู่ควรกับรางวัลด้วยสิ กูยกตัวอย่างหนังเรื่อง parasite ของบงจุนโฮที่ไปได้รางวัลมาเยอะแยะละกัน แม่งมีทั้งความอาร์ตและความสนุกอยู่ในตัวของมัน หนังนำเสนอให้ดูง่ายไม่ต้องปีนกะไดดูแต่มีให้ถกเถียงกับตีความ แล้วใส่สัญญะอะไรลงมาอีก บางเรื่องกูเห็นอาร์ตอย่างเดียวแต่สอบตกในการสื่อสารกับผู้คน ก็อยู่ในมุมของมึงไปเถอะ ไม่ต้องมาบ่นว่าไม่แมสเพราะเขาเสพงานมึงแล้วไม่เข้าใจแถมแม่งน่าเบื่อไง
>>367 กะทิมันดัดจริตว่ะ ดัดจริตไปหมดทุกอย่าง ตั้งแต่เริ่มอาชีพตายายที่เป็น upper middle class ละ อดีตผู้พิพากษามั้ง เกษียณแล้วไปอยู่ตจว.สงบสุข ทุกอย่างสวยงามเหมือนโดนเซ็ตไว้ การกระทำของตัวละครในเรื่องประหลาด พยายามจะคีปความงดงามทุกอย่างให้มีความสุขตามสไตล์อีลีท แต่เหตุผลย้อนแย้งไปหมดจนดูปลอม ทุกคนในเรื่องเป็นคนดีไม่มีด้านมืด แบนราบไม่มีความเป็นมนุษย์กันเลย ดัดจริตแบบเศรษฐีมองชีวิตพอเพียง แต่ขนความสบายและเส้นสายเข้าไปอยู่ในเรื่อง อ่านแล้วไม่รู้จุดประสงค์ของเรื่องคือไร ตัวละครก็ไม่สามารถตกผลึกด้วยตัวเอง อีกะทิหลังแม่ตายก็ไม่ได้เศร้าหรือตระหนักถึงอะไรซักอย่างได้นะ แต่ส่งจดหมายไปหาพี่ทองเด็กวัดที่ได้ทุนไปเรียนเมืองนอก แค่นั้นล่ะ