>>164 มันแล้วแต่คนไง และแม้แต่แต่ละคนก็ยังต่างกันได้ตามสถานการณ์ด้วย
กูเคยเผลอฆ่าลูกแมวไปเพราะโมโหทุกวันนี้ยังไม่ลืมเลย หรือตอนไปจับปลากับเพื่อนสมัยไปค่าย บางคนไม่รู้สึกอะไรกูแค่จับมันขึ้นมาจากน้ำเห็นตามันแล้วต้องรู้สึกว่ามันกำลังตายคามือกูยังปวดใจเลย ขนาดชำแหละไก่ที่ตายไปแล้วกูยังต้องทำใจก่อนทำเลยมึง(หมายถึงตอนจับมันถอนขนล้างท้องนะถ้าเนื้อไกก่สำเร็จกูทำได้สบาย)
คนอ่อนโยนแบบกู ถ้าไม่ใช่ว่าโลกนี้มันเจริญขึ้นกูก็คงตายไปในสงครามนานแล้วว่ะ
อีกอย่างมึงอย่าคิดว่าคนจะฆ่าคนกันง่ายขนาดนั้น มันต้องอาศัยการอบรมมากกว่าที่มึงคิด ที่มึงเห็นเป้ายิงปืนเมกาเป็นรูบคนส่วนนึงก็เพื่อแก้ปัญหานี้เลยนะ มันทำเพื่อให้เกิดการตอบสนองอัตโนมัติ
แต่กรณีอย่างมึงก็ไม่แปลกหรอกไม่งั้นโลกนี้คงไม่มีการฆ่าตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว แต่สังคมในปัจจุบันมันมีกรอบไงทำให้คนกลุ่มแบบมึงไม่ทำอะไรผิดกฏหมายแต่ถ้าเป็นอย่างพม่าหรือเวลาสงครามก็จะปลดปล่อยออกมาเอง