สปอย ตอนค่ายฝึกหลานอวี่
กูขอเน้นไปที่พี่อวี้เมนกู หวงเส้าแม่งไร้สาระ จับใจความไม่ค่อยได้ 555
-เปิดตอนมาด้วยการที่หวงเส้าโดนเว่ยเชินยกพวกตีตาย เพราะไปแย่งบอสแม็ปของหลานซีเก๋อ...
-ตอนเป็นเด็กฝึก ทุกคนรำคาหวงเส้ามาก เพราะพูดมากฉิบหาย แต่น้อยมากที่หวงเส้าจะรำคาญใคร ยกเว้นคนเดียวคือพี่อวี้
-หวงเส้าบอกพี่อวี้แข็งแกร่งเกินไป โจมตีด้วยถ้อยคำขยะยังไงก็ไม่สะเทือน รู้สึกเสียเซล์ฟมาก…
-หวงเส้าคิดว่า หรือว่าหมอนี่มือพิการ แล้วสมองยังช้าอีก เลยไม่สะเทือนกับถ้อยคำขยะ เล่นกลอรี่ได้ห่วยขนาดนี้แล้วทำไมยังทนอยู่อีก เห็นๆ กันอยู่ว่าเขาไม่ได้เกิดมาเพื่อเล่นกลอรี่
-หลังจากคุยกันไปหลายรอบ ถามว่าทำไมถึงยังทนทำอะไรที่ตัวเองทำได้ไม่ดีต่อไปเรื่อยๆ แบบนี้ (หวงเส้าฝอยอยู่คนเดียว พี่อวี้นั่งเฉยๆ) ก็ยังไม่ได้คำตอบ
-ตอนนั้นในค่ายฝึกหวงเส้าอยู่ที่หนึ่ง พี่อวี้อยู่ที่โหล่
-พี่อวี้ต้องตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อแอบมาซ้อมคนเดียว ยัดมือถือไว้ใต้หมอนแล้วตั้งให้สั่นปลุก เพราะกลัวเพื่อนข้างตื่นมาเจอ แล้วแอบกระดึ๊บๆ ออกจากห้องไปเงียบๆ แล้วต้องรีบกลับมาก่อนเจ็ดโมง ซึ่งเป็นเวลาตื่นปกติของเด็กฝึก ที่ต้องตื่นเป็นเวลา
-สาเหตุที่ไม่กล้าปลุกเพื่อนมาด้วย เพราะกลัวว่าคนอื่นจะยิ่งดูถูก (เพราะปกติทุกคนในค่ายก็คิดงี้)
-พี่อวี้รู้ว่าตัวเองผ่านรอบคัดเลือกมาได้สองรอบเพราะโชคช่วย แต่ยิ่งการฝึกเฉพาะเจาะจงมากขึ้นคนอื่นก็ยิ่งเห็นว่าพี่อวี้สกิลมือห่วยขนาดไหน แต่สิ่งที่คนอื่นคิดไม่สำคัญเท่ากับที่พี่โทษตัวเองว่าเก่งไม่พอ เลยต้องแอบตื่นมาฝึึกเช้ากว่าชาวบ้าน สี่ชั่วโมง ต่อให้ตอนแลกกับสุขภาพ เพราะการนอนไม่พอ
-พี่อวี้กลัวตกรอบแล้วต้องกลับบ้าน ไปยอมรับกับพ่อแม่ว่าเส้นทางที่ฝันไว้มันไม่ใช่อย่างที่คิด เพราะพี่เรียนเก่งมากแต่ทิ้งการเรียนมาเพราะกลอรี่
-วันนึงตื่นมาเจอหวงเส้าเทียนดอดมาเล่นกลอรี่ตอนตีสามที่ห้องซ้อมเหมือนกันเลยตกใจ ไม่กล้าเข้าไปแอบเล่นด้วย
-พี่อวี้แอบดูแล้วอิจฉาหวงเส้าเทียนมาก เทียบกับตอนที่พี่มาแอบเล่น ต้องหรี่ไฟใส่หูฟัง แล้วยังต้องคอยหลบๆซ่อน กลัวใครมาเห็น แต่หวงเสาไม่กลัวเลย เล่นสบายๆ ใจเย็น มีสมาธิกับกลอรี่มากๆ ไม่ต้องกลัวเจ้าหน้าที่จับได้ว่าหนีออกมานอกเวลาเคอร์ฟิว เพราะหวงเส้าถูกกำหนดว่าจะได้เป็นเสาหลักในอนาคตของหลานอวี่แล้วแน่ๆ ตอนให้โดนจับได้ก็ไม่เป็นไร แต่พี่อวี้อาจถูกไล่ออกได้ทุกเมื่อถ้าโดนจับได้
-พี่อวี้กลับห้องไป แล้วก็แอบโมโหหวงเส้าว่าจะตื่นมาซ้อมตีสามตีสี่ทำด๋อยอะไรอีกในเมื่อตัวเองก็เก่งอยู่แล้ว ทักษะนำหน้าทุกคนไปไกลลิบๆ
-พี่อวี้เคยแอบด่าหวงเส้าแบบขึ้นคำหยาบด้วย แบบนายแม่งไม่เคยรู้หรอกว่าการต้องซ้อมมือซ้ำไปซ้ำมาจนนิ้่วชา ตาพร่าเป็นยังไง ต้องทนกับคำดูถูกเงียบ เพราะนายโทษคนอื่นไม่ได้ที่เขาพูดความจริง การต้องใช้พยายามกับอะไรสักอย่างมาก แต่ผลลัพธ์มันกลับไม่มีอะไรเลย นายไม่รู้ แล้วก็ไม่มีวันที่จะต้องรู้ ทั้งพรสวรรค์ ความเร็วมือ แล้วยังปฏิกิริยาตอบสนองขั้นเทพอีก แม่งเอ๊ย
-หวงเสากับพี่อวี้ เคยดวลกันหนึ่งต่อหนึ่งแล้วพี่อวี้แพ้ หวงเสาถามว่าทำไมต้องพยายามทำอะไรที่ตัวเองไม่ถนัดด้วย ตอนนั้นพี่อวี้คิดว่าหวงเส้าก็เหมือนคนอื่นแหละ คิดแต่จะดูถูกเขา แต่พอมาคิดอีกที หวงเส้าอาจจะไม่ได้หมายความอย่างงั้น
-เลยมานึกคิดได้เพราะเยี่ยชิวเคยพูดไว้ว่า กลอรี่ไม่ใช่เกมที่เล่นคนเดียว พี่อวี้เลยมานึกย้อนดูว่าทางเทคนิคฝืมือเยี่ยชิวเก่งมากก็จริง แต่เบื้องหลังเขายังมีนักกีฬาคนอื่นที่ช่วยผลักดันความสำเร็จนี้อยู่อีก แล้วเยี่ยชิวก็ไม่ได้เก่งแค่ด้านเดียว ยังมีความสามรถในการควบคุมสนาม สงครามจิตวิทยา และการคาดเดาคู่ต่อสู่้ ในเกมที่ซับซ้อนอย่างกลอรี่ สิ่งเหล่านี้ก็สำคัญนี่นา พี่อวี้เลยคิดว่าควรจะพอกับการฝึกความเร็วมือแต่มาฝึกกลยุทธ์อย่างนี้แทน
-ในการดวลหนึ่งต่อหนึ่งพี่อวี้รู้ว่าตัวเองอาจจะมีประโยชน์ไม่มาก แต่ถ้าเขาสามารถวางแผน และคาดเดาสถานการณ์ล่วงหน้าได้ สร้างโอกาสที่ใครคนหึ่งจะสามารถคว้าจับ ใครสักคนที่มีสายตาว่องไว และมีความเร็วมือมากพอ แต่ตอนนี้พี่อวี้รู้ว่าตัวเองยังเก่งไม่พอที่จะจับคู่กับ ‘คนคนนั้น’
พี่อวี้สาบานว่าวันหนึ่งจะต้องยืนอยู่บนบัลลังก์แชมป์ให้ได้
ปล. อ่านแล้วก็คิดว่าพี่เยี่ยกับพี่อู๋นี่สร้างศัตรูด้วยตัวเองล้วนๆ เป็นแรงบันดาลใจให้ใครต่อใครจับแท็กทีมจับคู่กันไปหมด 5555
