Last posted
Total of 1000 posts
บุพเพสันนิวาสตีพิมพ์ครั้งละกี่เล่มวะ พิมพ์ใหม่ๆๆตลอดแต่ของขาดตลาด
พิมพ์ยี่สิบครั้ง ครั้งละพันเล่มนี่ก็เรียกว่าเยอะมากแล้วไม่ว่าสมัยไหน ใครพิมพ์ห้าพันในคราวเดียวนี่เรียกว่าหรู ต้องดังเลย หรือไม่ก็เป็นเรื่องแปลที่ดังมาก ตอนหนังสือบูม ๆ เมื่อสิบกว่าปีก่อนพิมพ์สองพันสำหรับเรื่องที่คิดว่ามีแวว ปัจจุบันเหลือพันเดียว ยิ่งตอนนี้มีพิมพ์ตามสั่งทีละเล่มสองเล่ม ถ้าต่อไปการพิมพ์ทีละเล่มมันลดต้นทุนได้มากกว่านี้ สำนักพิมพ์ก็จะพิมพ์ตามสั่งทีละสิบเล่มยี่สิบเล่ม เพราะการพิมพ์แล้วขายไม่ได้มันช้ำ ไม่รู้จะไปเก็บที่ไหน แบกก็หนักชิบหาย ความชื้นอีก แมลงอีก
บุพเพสันนิวาส สนุกสุดแล้วในบรรดาทุกเรื่องของรอมแพง เรื่องหลังจากนั้นออกมาไม่ค่อยโดน ยิ่ง 3 เรื่องล่าสุด ยิ่งไม่โดนเลยอ่ะ
เยอะมากแล้ว สมัยก่อนเวลาพิมพ์ซ้ำคือครั้งละพันนะ แต่เดี๋ยวนี้ห้าร้อย จริงๆ แค่สองสามร้อยกูก็เคยได้ยินอ่ะ
แต่ที่จะเยอะหน่อยก็คือครั้งแรก เมื่อก่อนมาตรฐานคือสามพันขั้นต่ำ คนดังๆ ก็ห้าพัน เจ็ดพัน หมื่นนึง แล้วแต่เค้าจะประเมินในการพิมพ์ครั้งแรกอ่ะ เดี๋ยวนี้พันห้าสองพันอ่ะมึง พอรีปริ้นต์ขั้นต่ำที่ทำกันคือพันนึงมั้ง อันนี้คือเท่าที่ได้สัมผัสมานะ
แต่ที่อื่นๆ รีปริ้นต์เท่ากับพิมพ์ครั้งแรกไหมนี่ไม่รู้อ่า
ไม่รู้ว่ามีกูคนเดียวป่าวที่เอียนกระแสบุพเพอ่ะ
เปิดเฟสมา มีแต่ออเจ้าๆๆ
กูไม่ได้อยากจะดิสเครนะ จากที่ดูละครมาสองตอนข้าม ๆ (บุพเพ) คือกูดูไปแล้วอดที่จะเบะปากดูไปไม่ได้อะ ทำไมต้องเดี๋ยวล้มเดี๋ยวชน คือไม่มีบทที่พระนางจะปิ๊งกันดีกว่านี้แล้วเหรอ คนดูก็กรี๊ดกร๊าดฟินเฟ่อ มันเฝือมันเกร่อมาก แล้วนางเอกนี่แบบ หลุดความเป็นตัวเองแบบสมัยปัจจุบันอะ เช่น อุ๊ยวัดนู้น อุ๊ยแม่น้ำนี้ บลา ๆ พอพระเอกถามก็แถไปเรื่อย คือถ้าไม่อยากให้ถูกจับได้ว่าเป็นวิญญาณอื่นมาสิง ควรจะมีสติกว่านี้ไหมอะ เหมือนบทเขียนให้นางเอกจงใจเผยความจริงในรูปแบบที่ไม่ได้ตั้งใจ ดูแล้วเหมือนมันตอแหลภายใต้ใบหน้าใสซื่อบอกไม่ถูก
กูก็ไม่ได้จะดิสหรอกนะ เอาจริงๆ กูมีหนังสือเค้าอยู่ แต่ในฐานะคนอ่าน กูว่างานเขียนของเค้านางเอกแม่มซูว่ะ เป็นสิ่งที่กูไม่ชอบสุดละ
ยกตัวอย่างบุพเพ อันนี้ขอพูดถึงคาแรกเตอร์นางเอกนิดหน่อย สปอยเนื้อเรื่องนิดๆ
.
.
.
.
นางเอกแม่มเป็นทุกอย่าง เป็นยูโดด้วยนะ 555 แล้วพอหลังๆ ไปไปเจออาจารย์พระเอก (ที่เคลมว่าเป็นอาจารย์ของเหล่าออกขุนออกหลวงที่ต่อมาก็เป็นพระเพทราชา พระเจ้าเสือ ฯลฯ อาจารย์เจอปุ๊บ กลายเป็นลูกศิษย์เลย แถมมีคาถาให้ด้วย (อันนี้กูว่าหลุดโลกไปเลย คือกลายเป็นมีคาถาอาคม ความสมเหตุสมผลในเรื่องเลยหายไปหน่อย มันหลุดธีมอ่ะ กูรู้สึกยังไงก็ไม่รู้) แล้วก็รู้สึกเหมือนทุกอย่างนางเอกต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง ต้องเข้าไปมีส่วนร่วม อย่างตอนถามพระเพทราชากับหลวงสุรศักดิ์ว่าการเป็นพระเจ้าแผ่นดินที่ดีคืออะไร หรือตอนที่ไปเป็นต้นกำเนิดขนมทองหยิบให้กับตองกีร์มาอีก ไม่รู้สิ กูรู้สึกได้ถึงทุกสิ่งหมุนรอบนางเอก นางเอกกูเริ่ดเชิดสุด 55555 ซึ่งกูไม่ชอบสายซูไง
อีกเรื่องที่กูอ่านคือดาวเกี้ยวเดือน อันนี้แหละนางเอกซูจริงจังมาก ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้กูไม่อ่านนิยายอะไรของรอมแพงอีก กูกลัวความซู ตอนอ่านเรื่องนี้นี่ นางเอกเป็นช่างภาพ กูยังเฉยๆ นางเอกไปช่วยจับโจร รู้ศิลปะการป้องกันตัว กูยังพอทนได้ (แต่กูคือ...รู้จักทางตำรวจ ทางกระบวนการยุติธรรมอะไรพวกนี้ กูโคตรขัดใจ) พีคสุดคือบ้านนางเอกรวย ตอนสุดท้ายที่นางได้รับการยอมรับจากสังคมชั้นสูงเพราะบ้านมีเงิน แม่ผัวยอมรับเพราะรวยนี่กูแบบ...เฮ้อ ชีวิต
ทั้งนี้ทั้งนั้น อาจจะเป็นความผิดของกูเองที่ไม่ชอบสายซูก็เป็นได้ ซูได้นะ ขอแบบสมเหตุสมผลหน่อย อย่างสองเรื่องนั้นมันซูมาแบบ อยู่ๆ ก็ซู กูไม่เข้าใจ T_T
>>20 แปปนะมึง คือนางเอกตอนปัจจุบันนางอ้วน ล่ะเปนยูโดหรอ555 หรือว่านางมาฝึกตอนอดีต ส่วนคาถานี่กูว่ามันแฟนตาซีตั้งแต่นางเอกมันเข้ามาอดีตล่ะ ส่วนอิเรื่องขนมทองหยิบทำไมกูขำ5555 กูนึกถึงฟอเรส กัมพ์เลยสัส 555ต้นกำเนิดแห่งท่าเต้นเอลวิส เพลงimagine โลโก้เสื้อหน้ายิ้ม ฯลฯ
ถามสปอยหน่อย นิยายจบไงวะ นางเอกมีลูกกะพ่อเดชกี่คน ลูกแม่งซูด้วยปะ
อีกนิด ลูกนางชื่อ เรือง ริด (ฤทธิ์) อ่ะ อีกสองคนเป็นผู้หญิง
>>21 ลูก 4
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เรือง กับ ริด เป็นแฝดชายทั้งคู่ เรืองขรึมเหมือนพ่อสายตาเฉียบคมช่างสังเกต ริดแก่นกล้าไม่กลัวใครเหมือนแม่ ช่างซักถามหาคำตอบ แก้ว ลูกสาว ผิวขาวสวยหวาน หลานรักของย่า เก่งการเรือน อายุยังน้อยดูแลน้องสาวราวกับแม่ ปราง ลูกสาวคนสุดท้อง เหมือนการะเกดราวกับพิมพ์ ลูกรักของพ่อ จิตใจดี ใจอ่อน แต่แก่นแก้ว พาไปตลาดเป็ดไก่ ปล่อยของเขาหมด แต่พี่เรือง พี่ริดแก้แทนให้ว่าน้องทำไปด้วยเมตตาสงสาร ชาวบ้านเลยยกย่อง แถมพ่อยังเหมาเป็ดไก้กลับบ้านหมดร้าน พ่อค้ากระหยิ่ม
เมื่อครั้งการะเกดตั้งชื่อลูกว่าเรืองกับริด คุณพี่แอบเสียใจที่การะเกดไม่อาจตัดใจจากคนรักเก่าได้ คงามจริงนั้น เรืองฤทธิในชาติที่แล้ว ถึงมีหน้าตาเหมือนจมื่นเรือง แต่วิญญาณคือ ตัวพระเอก นางเอกตั้งชื่อลูกตามชื่อคุณพี่ชาติที่แล้ว ด้วยซึ้งที่เรืองบวชตลอดชีวิตหลังเกศสุรางค์ตาย ผลบุญส่งให้นางเอกได้มาครองรักพระเเอกในชาตินี้
เดี๋ยวค่ะมึง อ้วนก็เล่นยูโดได้ค่ะ ตอนกูเรียนคนอ้วนเยอะแยะไป นางเอกเรียนตอนอยู่ยุคปัจจุบัน
กูว่าเรื่องบุพเพฯ ไม่ซู ออกแนวฟีลกู้ด บทดราม่าหนักๆ ตกไปอยู่ที่ท้าวทองกีบม้าหมด
กูอ่านจบแล้ว กูเฉยๆ กับเรื่องนี้ ละครผ่านมา 3 ตอน ยังพอดูได้แต่ไม่หวีดอะไรขนาดนั้น
กูไม่ชอบนิยายของรอมแพง ไม่ได้ติอะไรนะ แต่ไม่ค่อยชอบนิยายหวานฟรุ้งฟริ้ง แต่กูดูบุพเพได้นะ ขำดี ตอนเมื่อคืนไม่ค่อยขำ เพราะมันล้นเกินไปหน่อย นางเอกเลยดูไม่เต็มเต็ง แต่ท้าวทองกีบม้าเป็นคนทำขนม ดูหุ่นผอมเหมือนนางแบบจัง ไม่ค่อยเหมือนที่กูจินตนาการ คหสต
กูแม่งอย่างเอียน
นอนห้องแม่ แม่กูเปิดยูทูปฟังนิยายอ่านเสียงอ่อ โมโนโทนไปเรื่อยๆ (ละเมิดลิขสิทธิ์เป่าวะ)
หนีมาห้องพ่อ ก็เปิดทีวี คุนพี่ๆๆ ออเจ้าๆๆ
กูแม่งเบื่อสัส
เอื้องอล ดีป่ะ กูเห็นเค้าในทวิต ควรตามอ่านงานเค้ามะ
กูไม่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ แต่กูโคตรงง นางเอกดูเป็นพวกหลงใหลประวัติศาสตร์มากความรู้แต่กริยาพื้นๆแบบกุลสตรีไทยโบราณต้องทำตัวยังไงนี่ไม่รู้สักอย่างงั้น
ไปอยู่ในที่แปลกๆ แถมสิงร่างคนอื่น มันต้องทำตัวนิ่งๆหน่อยว่ะ
นี่วิ่งบนเรือน บ่าวเตือนไม่ฟัง แม่งเป็นพวกต่อต้านสังคมเรอะ
ถ้าเกิดไปอยู่บ้านที่เฮี้ยบๆ ไม่โดนหวายจนหลังขาดไปแล้วเหรอไง
คุณแม่บ้านอีก เจ้านายลดตัวมาขอโทษ ทำเป็นเก๋าสะบัดมือออก
ไม่รู้จักคำว่าน้ำขุ่นอยู่ใน น้ำใสอยู่นอกเหรอ
ถ้าแม่การะเกดขึ้นเป็นนาย คุณแม่บ้านจะทำไง แก่อย่างนี้จะหนีไปไหนได้
ดูไปบ่นไป ความไม่สมเหตุสมผลมีอยู่เต็มไปหมด บ่นมากๆคนข้างๆก็รำคาญ
บอกว่าแค่ละคร จะเอาไรนักหนา เฮ้อ
บ่าวสมัยก่อนใครจะกล้าหือกล้าอือต่อให้เจ้านายเลวขนาดไหนก็ไม่กล้าไฟ้วต่อหน้าปะวะ
อย่างว่านี่มันเรื่องรักตลกมุ้งมิ้ง ห้ามอิงความจริง
จำไม่ผิดนิยายก็ไม่น่าถึงขนาดนี้ป่ะวะ ดูละครทำออกมาเพี้ยนซะเยอะ อย่างนี้ไงกูถึงไม่ชอบให้ใครซื้อนิยายมาทำ อะไรดีๆก็ปรับของเขาไปหมด แม่งเฟลแทนนข
เวลาอยากให้นางเอกซูก็แปะป้ายปริญญาเอกไว้ = ฉลาดโคตรๆทำอะไรก็ไดในโลก
คือกูไม่เคยเรียนนะ ป เอก แต่พอจะรู้ว่า วิธีการวิเคราะห์ สร้างกลวิธีการศึกษาเรื่องทางสังคมศาสตร์ มันสอนให้คนเรียนไวเรื่องการเชื่อมโยงบริบทพื้นๆ ต่อให้เรียนประวัติศาสตร์ตะวันตกหรือออก มันก็มีหลักวิธีคิดคล้ายๆกัน ดังนั้นกูถึงว่าสภาพสังคมศักดินาในไทย เป็นความรู้พื้นฐานที่คนเรียนสายนี้ คงไม่ตาบอดไม่รู้อะไรเลยยิ่งเรื่องประเทศตัวเองมันต้องรู้ระดับนึงก่อนจะไปเรียนเรื่องประเทศคนอื่น แถมความสัมพันธ์ ตปท ยุคก่อน ต้องเซียนเรื่องการเข้าไปล่าอาณานิคมต่างๆวัฒนธรรม
ขอโทษกูจริงจังไป แต่มันคัน5555
กูไม่ได้อ่านนิยายเลยไม่รู้ว่าเป็นไง แต่คิดว่าคงโม้หน่อย ๆ เพื่อให้ขำ ๆ อย่างฉากนางเอกหนีออกมาดูบ้านเมือง จริง ๆ มันทำไม่ได้อยู่แล้ว ผู้หญิงห่มสไบหน้าตาสวยแต่งตัวดีแต่พายเรือออกมาชูหน้าชูตา แค่ไปยืนท่าน้ำนี่ก็ทำไม่ได้แล้ว ต่อให้บ่าวสองคนไม่เตือน บ่าวอายุมาก ๆ ในบ้านก็ต้องมาบอก แล้วก็ต้องไปแจ้งผู้ใหญ่ แต่อันนี้กูยอมให้ได้ ประมาณว่าเว่อร์ไว้ก่อนให้มันขำ แต่ในส่วนการพูดการจาของนางเอกนี่กูว่าล้นไป แต่กูก็ชอบดูเบลล่านะ น่ารักดี กูคิดว่าคนดูขัดใจเยอะแหละแต่ดูเพราะมันก็ตลก
นางเอกเหมือนเรียนยูโดเพื่อสุขภาพหรือเพื่อลดน้ำหนักอะไรนี่แหละนะ กูอ่านตั้งแต่สมัยลงพันดริฟต์ จำไม่ได้แล้วว่ะ
แต่กูเป็นคนนึงที่ไม่ได้คิดว่าเรื่องนี้สุดยอดอะไรนะ นิยายของคนนี้อ่านเรื่องเดียวก็เหมือนได้อ่านทุกเรื่อง นางเอกมาแนวเดียวกันหมด ซูเว่อร์วัง คาแรกเตอร์เดียวกันทุกเรื่อง
ในแง่ของนิยายไม่ได้ว่าเขียนดีอะไร จัดว่าอ่านได้ถ้าไม่เกลียดคาแรกเตอร์แบบนี้อ่ะนะ ถ้าเกลียดคือจบเลย เพราะนางเอกก็จะเป็นแบบนี้ไปตลอดเรื่อง แต่นิยายแนวนี้เหมาะจะไปทำละคร เพราะคนไทยชอบอะไรแบบนี้ เว่อร์ๆ ซูๆ บวกมุกตลกและเรื่องผีสางบุญกรรมเข้าไปด้วยก็ดังระเบิดแล้ว
ขนาดกูไม่ค่อยได้เล่นโซเชียลไม่ได้เล่นทวิต กูยังเจอออเจ้าๆๆๆ เต็มไปหมดเลย นี่นั่งกินข้าวคนข้างๆ ก็คุยกันเรื่องนี้ ใครที่รำคาญก็ทนๆ ไปว่ะ มันกำลังเป็นกระแส นึกถึงตอนแรงเงาดังๆ ก็ประมาณนี้ คนไทยแม่งชีวิตผูกติดกับละครฉิบหาย
>>42 เพราะละครมันเข้าถึงได้ทุกรุ่นทุกวัยไงมึง ชีวิตเครียดพอแล้ว เลยมาดูละครเบาสมอง คลายอารมณ์ กูไถในทวิต เลื่อนทีเจอ #บุพเพ ที ใครติดละครแต่ไม่ได้ดูสดๆ มึงต้องไม่ไถทวิตเลย เพราะมันแคปหน้าจอ สปอยล์จนแทบไม่ต้องดู
แต่กูไม่ชอบนิสัยนางเอกจริง ถ้ามึงไม่แน่ใจว่าหลงยุคมาแล้วต้องทำตัวยังไง ก็นั่งเงียบๆ ไป แอบศึกษาคำพูด ท่าทาง การวางตัวเขาก่อนดีมั้ย นี่อะไร หาเรื่องออกจากบ้านแทบทุกวัน
ต้องเมื่อคืน หลุดผ่านเขตอาคมเข้าไปได้ เจอผู้ชายเปลือยท่อนบนซ้อมดาบ อีเหี้ยทำเป็นยืนเพ้อกล้ามอย่างนู้นอย่างนี้ เป็นเรื่องจริงในสมัยนั้นเหรอ โดนรุมปี้ไปแล้วมั้ย
ky กูตามหานิยาย เคยอ่านในเด็กดี จำได้คร่าวๆ นางเอกกับพระเอกเจอกันต่างประเทศ นางเอกไปเรียนหรือทำงานกูก็จำไม่ได้ แล้วเหมือนต้องไปอยู่กับพระเอกเพราะไม่มีเงินมั้ง ตอนหลังเลิกกันเพราะเข้าใจผิดแต่เรื่องอะไรกูจำไม่ได้อีกน่าจะพระเอกหลอกซักอย่าง แล้วนางเอกก็ท้อง พอจะกลับไทย พระเอกมาตาม เลยอยู่ต่างประเทศจนคลอด แล้วแม่พระเอกโทรมาให้กลับไทย พระเอกเลยพานางเอกและลูกกลับด้วย เข้าบ้านพระเอกก็เป็นเหมือนสะใภ้ แล้วก็ไปอยู่บ้านพระเอกแต่รั้วเดียวกับบ้านพ่อแม่ แต่นางเอกยังโกรธพระเอกอยู่ เหมือนอยู่ด้วยกันเพราะลูกอะไรแบบนี้อะ แล้วพระเอกก็ตามง้อ กูจำได้แค่นี้ว่ะ ใครรู้ว่าเรื่องอะไรบอกที
บุพเพนี่กูดูไปอย่างกับดูลิเก ขำๆ
กูไม่ได้อ่านนิยายเลยไม่รู้ เค้าอาจจะให้นางเอกแอบดูอยู่ไกล ๆ ป่าววะ แต่พอเป็นละครแม่งเดินไปกลางวงเลย ผู้ชายพวกนั้นกว่าจะเห็นก็โดนมองไปเยอะแล้ว อย่างนี้จะไปรบกับใครได้ ผู้หญิงมายืนตัวขาววิ้ง ๆ อยู่แม่งยังไม่เห็น คือละครบางทีมันทำน่าขัดใจว่ะ แอบดูหลังต้นไม้อะไรก็ว่าไปเนอะ เรื่องนี้คนอื่นว่าดี กูว่าชุ่ยหลายอย่าง คือทำให้ดีกว่านี้ได้ สมเหตุสมผลกว่านี้ได้ แต่พอติไปก็จะบอกว่า นี่มันละคร ให้ดูเพื่อความบันเทิง อย่าจับผิด คืออัลไลวะ แม่ง
บุพเพฯ นี่กูว่านิยายมันยังไม่แย่เท่าละครนะ ต่อไปเด็กวัยรุ่นดูนี่จะต้องเถียงฉอดๆ โบกมือทักทายทหารยืนเฝ้าตามป้อมต่างๆ รึยืนค้ำหัวผู้ใหญ่ที่นั่งยกพื้นอยู่เพื่อความเก๋ไก๋ไหมอ่ะ พูดตรงๆนะ กูว่านางมากไปอ่ะแม้จะเป็นในยุคปัจจุบัน ไปอยู่ในยุคนั้นยังชอบพูดไทยคำอังกฤษคำซะอีก โอเค๊ กับ 100% ก็มาบ่อยเชียว กูดูจนสงสัยว่านางชอบเรียกร้องความสนใจเหรอ? นี่ไม่รวมกับที่พี่หมื่นชอบส่องคุณน้องชอบยั่วเย้านะ กูมันเยอะไปสินะ 555
สมัยนี้ตินิยายติละครยากว่ะ ติด้วยความบริสุทธิ์ใจ ก็โดนคนมาถล่มว่าอย่าจับผิด กูเลิกดูละครไปนานละ นี่มาดูบุพเพเพราะเห็นหลายคนว่าขำ กูดูก็ขำดีนะ แต่ข้อผิดมันก็เยอะจริง ๆ เรื่องบุคลิกนางเอกกูคิดว่านางชอบเรียกร้องความสนใจนะ ถ้าเป็นเด็กมัธยมข้ามมิติจะเหมาะเลย วัยให้ ง้องแง้งไม่มีเหตุผล
กูติการะเกดว่าล้นไป มันไร้มารยาทมากกว่าจะเป็นสาวสมัยใหม่แล้ว เพราะเอาตามตรง ในยุคปัจจุบัน นางก็ดูเข้าผู้ใหญ่เป็น แต่พอไปอดีต ทำไมเหมือนอีบ้าไม่รู้มารยาทยังไงชอบกล
แล้วที่มาอ้างว่านางเอกเรียนจบด้านปวศ.ศิลปะ (จบจากฝรั่งเศส ไม่ได้จบปวศ.ศิลปะฝรั่งเศสนะจ๊ะ) เลยไม่ค่อยรู้ธรรมเนียมปฏิบัติคนไทยโบราณ กูว่ายิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย ก็ดูครอบครัวนางเอกในปัจจุบันสิ บ้านก็ดูผู้ดีเก่า ไม่ใช่จะสอนให้ลูกหลานไม่มีกาละเทศะปะ
โดยรวมคือในนิยาย ความก๋ากั๋นนางเอกกำลังอยู่ในขั้นซูที่พอรับได้ แต่พอมาเป็นละคร แม่เอ๊ย มันเป็นบ้า! พูดก็พูดเถอะ เพราะอ.ศัลยาเขียนบทหรือเปล่า อะไรๆ ที่เราเห็น ถึงได้รู้สึกว่ามันเกร่อไปอะ อย่างฉากล้มแล้วสบตาปิ๊งๆ งี้
แต่เหนือสิ่งอื่นใด ที่กูพูดมาทั้งสิ้น พูดในทวิตเตอร์ปุ๊บ โดนขับไล่ให้กลับไปอ่านนิยาย โดยอ้างเหตุผลต่างๆ นานา เช่น ละครกับนิยายมันคนละศาสตร์กัน (คนละศาสตร์แต่ถ้าดูแล้วมันดูล้น กูจะวิจารณ์ว่าล้นก็ไม่ได้) ละครทำแบบนี้เพื่อเพิ่มความสนุก (ที่กูดูแช้วคิ้วกระตุก) และอีกตั่งต่างนานา
ในไทยมีสอนเอกประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสเหรอ เคยอยากเรียนประวัติศาสตร์ยุโรปมากไปหาอาจารย์แนะแนวว่าอยากเข้าคณะประวัติศาสตร์โบราณคดีจะต้องเรียนอะไรอาจารย์หาข้อมูลให้หมดต้องเรียนศิลป์ภาษาเยอรมัน ฝรั่งเศส แต่เราสายวิทย์อด สอบไม่ได้ใช้ภาษาสอบเยอะมาก อาจารย์แนะแนวช่วยดูหลักสูตรโท เอก ของศิลปากร มศว. ขอนแก่น เชียงใหม่ ที่มีคณะแนวนี้ทุกตัวเน้นของไทยหมด ป.ตรีเจาะรัตนโกสินทร์ อยุธยา ป.โทอยุธยาหัวเมืองด้านนอก ป.เอกถึงไปเมืองอื่นที่เก่ากว่า (ตอนเรียนตรีเคยไปลงตัวเลือกนึงของคณะสังคมอาจารย์สอนช่วงร.4 ลงลึกมากจริงๆ สอนการอ้างอิงเอกสาร จดหมายเหตุ วรรณกรรม มารยาท การปฏิบัติตัว ประเพณี ความเชื่อ ศาสนา วิถีชีวิต การเมือง การทหาร การปกครอง ซึ่งแค่ 1 เทอมอาจารย์ยังบอกว่ายังไม่ลงลึกนะลึกขึ้นต้องต่อโท แต่เราว่ามันเยอะมากโคตรลึกเลยรู้ไม่พอต้องวิเคราะห์เหตุผลด้วย)
ตอนดูเลยคิดว่าถ้านางเอกจะเป็นภาษาฝรั่งเศสก็ไม่แปลกใจแต่ภาษาที่ใช้ในยุคนั้นมันภาษาเก่าไม่ใช่ฝรั่งเศสปัจจุบัน นางเอกจะพูดฟังรู้เรื่องมั้ยไม่แน่ใจ แต่ถ้าบอกนางเอกรู้ลึกทางฝรั่งเศสไม่คิดว่าใช่แล้วเพราะตัวเรียนมันเน้นทางไทยมากกว่าเน้นทางตะวันตกที่เข้ามา นอกจากจะสนใจเพิ่มแล้วทำวิจัยอิงทางตะวันตกถึงน่าจะรู้เยอะ ซึ่งเขาก็ไม่ได้มีบอกตรงนั้นอีก เราจะรื้อค้นเอกสารเห็นแต่หมกตัวที่หอจดหมายเหตุ หอสมุดกรมศิลป์กัน ไม่ค่อยเห็นใครเป็นเดินรอบปรางค์แบบในหนังด้วย ดูมาเหมือนนางเอกเครซี่ประวัติศาสตร์มากกว่าจะเป็นนักประวัติศาสตร์หรือโบราณคดีจริงๆ บุคลิกมันไม่ใช่คนค้นคว้าหรือบ้าเรียน เอาจริงแครอลยังดูเป็นนักโบราณคดีมากกว่าเกตุสุรางค์เลย กระดาษจดก็ไม่มี หนังสืออะไรไม่สนใจอ่าน ไปดูสถานที่เหมือนไปเที่ยวไม่ใช่ไปเก็บข้อมูล ไม่สนใจวิถีชีวิตดูเป็นเรื่องขบขันสนใจเรื่องทะเลาะเบาะแว้ง ดูแล้วมันโหวงไม่ใช่
พวกอยากจะเรียนอาณาจักรโบราณอื่นของยุโรป หรือ กรีก อียิปต์ต้องไปเรียนที่ฝรั่งเศสเลย ในไทยไม่มีสอนนะมีแต่ตัวพื้นฐานตัวเดียว
เออ ใครเคยอ่านหรือดูทวิภพบ้าง(ที่ไม่ใช่ของแพนเค้ก) คือในนิยายนี่แม่มณีตอนย้อนอดีตไม่มาบ้าๆงี้ช่ะ คืออยู่ปกติ เป็นผู้หญิงฉลาด ไม่ได้เรียบร้อยแต่ก็ไม่ได้กะโหลกะลาช่ะ
>>56 ใช่ เวอร์ชั่นแพนเค้กคือตีความตัวละครออกมางั้นเลย นางเอกแบบม้าดีดกะโหลก ในนิยาย กูว่าเมณี่นิ่งกว่าในละครเวอร์ชั่นแพนเยอะ แล้วกูก็เคยดูเวอร์ชั่นหนัง ที่ฟลอเรนซ์เล่นอ่ะ อันนั้นคือนางเอกนิ่งมาก คือผู้ดีสัส ความฝรั่งแสดงออกมาทางความคิดที่ทันสมัยแทน
>>55 คืองี้เพื่อนโม่ง การะเกดเรียนจบวิชาเอก "ประวัติศาสตร์ศิลปะ" วิชาโท "ภาษาตะวันตก(ฝรั่งเศส)" แล้วนางก็ไปเรียนต่อสาขาประวัติศาสตร์ศิลปะที่ประเทศฝรั่งเศสจ้า กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้ที่พูดกันในทวิตว่านางเอกเรียนจบปวศ.ฝรั่งเศสเนี่ย พวกที่พูดมันเอามามิกซืกันหนือมันอ่านแล้วลืมๆ กันแน่
กูโอเคกับการเติมความอะเลิร์ทของนางเอก
ถึงแม้ว่าถ้าเราย้อนยุคไปเราคงจะต้องวางตัวนิ่งๆอะ
แต่มันเป็นละคร ก็เลยไม่คิดมาก
แต่ที่กูว่าไม่สมเหตุสมผลสุดคือตอนที่
บ่าวของคุณหญิงด่านางเอก
คือขนาดลูกเมียน้อย แค่เดินผ่านลูกเมียล้วนยังต้องคลานอะ
อยู่แบบคนใช้หลังบ้าน เจียมเนื้อเจียมตัว
นับภาษาอะไรกับคนใช้
คือกูว่าสิ่งที่make sense คือคนจากปัจจุบันย้อนไปอดีต สิ่งแรกที่มึงรุ้ว่าเปนอดีตไม่ใช่กองถ่าย คือ ใช้ความรู้ทั้งหมดในสมองมึงเกี่ยวกะยุคนั้น แล้วก้ตามเค้าไป ซึ่งมันง่ายกว่าคนจากอดีตไปปัจจุบันมากๆ เพราะมึงรุ้ทุกอย่างจากอินเทอร์เนต หนังสือเรียนมาแล้ว ทำไมอินางเอกมันออกมางั้นวะ5555
เออ กูถามทวิภพแปป ซึ่งกูชอบที่มันทำให้นางเอกนิ่งแบบผู้ใหญ่ด้วยอะ นางเอกมันทำงานปะ หรือเป็นแค่ลูกสาวฑูต คือดูผู้ดี มีความรุ้ เด่นคือเด่นแบบฉลาดกว่าผู้หญิงในยุคเดียวกัน
>>57 ขอบใจจ้า ไม่ได้อ่านนิยาย เห็นจากทวิตจนไปดูเองแล้วรู้สึกขัดๆ พออธิบายแบบนี้ค่อยเข้าใจ เพิ่งรู้ว่าในไทยป.ตรีมีสอนประวัติศาสตร์ศิลป์เฉพาะด้วยเพราะเคยเห็นเป็นเป็นวิชาเลือกของคณะศิลปกรรมมีให้ลง 2 เทอม เทอมแรกประวัติศิลป์ตะวันตก เทอมสองประวัติศิลป์ตะวันออก ได้ความรู้ใหม่ดี
กูขอสรุปตามความเห็นข้างบน ทั้งปวงของนางเอกจะดูไม่ขัดแย้งถ้า นางยังเป็นเด็กมปลายสายฝรั่งเศส หรือ นักศึกษาปี1-2 ดังนั้นความเป็นวัยรุ่นไม่ค่อยอยากโอนอ่อนตามระเบียบ การใช้ไหวพริบมากกว่าการขบคิดตั้งสติ ก็พอจะได้อยู่ แต่แบคกราวนด์ของคนไปเรียนphdที่ต่างประเทศ ไม่ว่าวัยวุฒิหรือคุณวุฒิ กับคาร์แบบนี้ค่อนข้างจะมีช่องโหว่มากเกิน
>>63 ใช่ คำว่าโก๊ะกับล้นมันต่างกัน นางเอกมีท่าทางโก๊ะ ๆ ชอบทำท่าตลก พูดอะไรแบบขำ ๆ บ้างนี่กูโอเค กูว่าเบลล่าเล่นโก๊ะดีด้วย น่ารัก แต่บทที่ล้นในบางเรื่องมันขัดกัน น่าจะเป็นนิสัยเด็กมอปลายมากกว่า ถ้าเบลล่าล้นเฉพาะกับโป๊ปนี่โอเค เพราะนางหมั่นไส้ นางเกลียดที่มาดุนาง แต่ล้นกับคุณหญิง วิ่งทะเล่อทะล่าเข้าไปกลางวงโน้นวงนี้ มันต้องเป็นคาร์ที่เด็กกว่านี้
>>63 +1 กูชอบอันที่คนบอกว่าตามเนื้อเรื่องเกศอายุมากกว่าเกด แต่ละครทำออกมาเหมือนให้เด็กมัธยมไปเข้าร่างเกด
เห็นนักเขียนก็พยายามแก้ตัวว่าพึ่งมาได้สี่ห้าวันเลยยังปรับตัวไม่ได้ ถามจริง ย้อนอดีตไปอยู่ยุคที่ตัดหัวเป็นตัดหัวทำไมถึงกล้าเล่นใหญ่กว่าตอนอยู่ในปัจจุบันอีกหรอ 555555 มันเกินโก๊ะแล้ว มันเหมือนเด็กไม่มีความคิดอ่ะ ฉากนั่งหันไปมองเจ้านายชั้นสูงนั่นเกินไปจริงๆว่ะ แอบมองยังพอว่า นี่ลุกขึ้นนั่งหันไปจ้องเลย
ฉากมัดผมทวินเทลไปวัดอีก กูนี่เบ้ปากเลิกดูเลย ปัญญาอ่อนอ่ะ ละยังจะพยายามจะงัดข้อเถียงเขาอีก ทำไปทำไมวะ
นี้เลิกดูละครไทยไปนานล่ะเหมือนกัน ดูไปก็บ่นไป ตินู้นตินี้ จนคนข้างๆรำคาญ เราก็เกรงใจมัน เลยไม่ดู เรื่องไหนอยากดูจริง จะรอให้มันจบก่อน แล้วไปตามดูย้อนหลังเอา ฉากไหนไม่ชอบ น่ารำคาญ ก็ข้ามๆ ไปดูตอนจบเลย
>> กูเคยดูทวิภพเวอร์ชั่นตั้ว+สิเรียม (2537) ในยูทูป คือกว่าพระเอกจะได้มีบทกะนางเอกเยอะๆอาจจะไปตอนที่ 20 แล้ว แต่บอกเลยสิเรียมงานดีมาก เป็นแม่มณีที่น่ารัก ผู้ดี สดใส ร่าเริงแบบเรียบร้อยงามสง่า น่ารักน่าใคร่สุดๆ ไม่มีความน่าหมั่นไส้ กร้านกระด้างเถียงฉอดๆใดๆ อยากให้พวกมึงได้ลอง แม่มณีที่แท้ทรูควรเป็นแบบสิเรียมนี่แล
กูขอโทษกูต้องมาอีกรอบ เพราะกูลองไปเปิดๆหาทวิภพ 2537 ในยูทูป เก่าๆมันลบไปแล้วแต่มีคนมาอัพใหม่แบบรวบตอนเข้าไว้ด้วยกัน ตอนนึงจะยาวๆ มีประมาณไม่เกิน 20 ตอนจบ กูเลยไม่รู้แล้วว่าตอนแรกๆที่ยืดๆนี่มันยืดถึงตอนไหน แห่ะๆๆ
เรื่องทวิภพ ถึงนางเอกจะทะลุกระจกไปอีกภพ แต่การวางตัวของนางเอกถือว่าดีกว่าแม่การะเกดในนิยายค่อนข้างมาก อาจเป็นเพราะคนแต่งคนละคน และคนแต่งอายุอยู่คนละเจนกันด้วย การแสดงออกถึงความหลงยุค มันเลยต่างกัน
ในนิยาย เมณี่มีความเป็นสาวสมัยใหม่ก็จริง (แต่ก็รู้ๆ กันอยู่ว่านิยายของคุณป้าทม มันเฟมินิสต์ไม่สุด ยังไงก็มิวายกดผู้หญิงไว้ในกรอบอยู่ดี) แต่ความเปิ๊ดสะก๊าดของหล่อนก็ถูกยั้งไว้ด้วยความเป็นลูกสาวทูตว่ะ นางเลยวางตัวเป็น อยู่เป็น เข้าผู้ใหญ่เป็น มีทั้งโหมดเอาการเอางาน และโหมดผ่อนคลาย ดูปรับกิริยาเข้ากับแม่พระเอกได้ง่ายกว่า ส่วนความเป็นฝรั่ง ก็แสดงออกมาทางรวามคิดที่ก้าวหน้า อย่างการที่ผู้หญิงเข้ามามีบทบาทถึงงานบ้านงานเมืองได้นิดๆ ผู้หญิงควรอ่านหนังสือออก เขียนหนังสือได้ (แต่อย่าหาว่างั้นงี้ เรื่องทวิภพ มีข้อดีที่ส่งเสริมกับนางเอกคือ แม่พระเอกเคยมีลูกสาว แต่ตายไปตั้งแต่ยังแบเบาะ รวมถึงเชื่อว่านางเอกมาจากแดนลับแล เลยเทใจเอ็นดูง่ายกว่าทางฝั่งการะเกด)
ส่วนในนิยาย การะเกดอยู่ยุคไล่ๆ ปัจจุบัน และไม่ได้อยู่ในตระกูลสูงขนาดนั้น (แต่แม่กับยายก็สอนมาดี) นางเลยแก่นแก้วกว่า คิดอะไรเปิดเผยกว่า แต่ยังไงก็ยังมีมารยาทและเข้าผู้ใหญ่เป็น และที่สำคัญ ในนิยาย คุณหญิงจำปาไม่ได้จงเกลียดจงชังนางขนาดในละครด้วย บ่าวในนิยายก็ไม่ได้ออกฤทธิ์กับนางเหมือนในละครด้วย ซึ่งถ้าอ่านนิยาย มันดูจะสมเหตุสมผลในพฤติกรรมของตัวละครมากกว่าว่ะ
ส่วนละครบุพเพ ก็นั่นแหละ บ่าวจิกตาใส่นางเอก แม่พระเอกเหม็นเบื่อนางเอก เดี๋ยวมีซีนรวมหัวกับแม่หญิงจันทร์วาดแกล้งนางเอกด้วย แถมนางเอกก็ยังล้นแบบนั้นอีก ไม่แปลกที่ตอนนี้แม่พระเอกจะเหม็นแรง
>>73 กูเห็นด้วยทุกประการทั้งส่วนของทวิภพ และส่วนของบุพเพฯ ซึ่งสำหรับบุพเพฯ ในนิยายดูเหมาะสมกว่าจริงๆ กูชอบนางเอกเจ๋งๆมีความคิดอ่าน ซูได้ไม่ว่าถ้าสมเหตุผลตามที่ปูเรื่องมา แต่กูไม่ชอบนางเอกล้นๆดีดิ้นแรดๆ คือแรดในที่นี้กูไม่ได้หมายถึงการตามอ่อยผู้ชายนะ(อ่อยได้ถ้าบทบาทมันจะเป็นไป) แต่เป็นแรดที่กูไม่รู้จะจำกัดความยังไง คงเป็นน่าหมั่นไส้แทนหล่ะมั้ง 5555
>>76 หมายถึงแม่พระเอกร้ายในละครนะ ส่วนในนิยายก็นั่นแหละ ตอนแรกแม่พระเอกออกจะเฉยๆ กับนางเอกด้วยซ้ำ แต่พอนางเอกวิญญาณสลับมา ก็มีดุๆ ปรามๆ บ้างตามภาษาผู้ใหญ่ เอาตามตรง อยู่ไปอยู่มาคุณหญิงจำปาในนิยาย จากเฉยๆ กลายเป็นเอ็นดูด้วยซ้ำ ตอนเฆี่ยนนางเอกที่แอบไปเที่ยวซ่องนี่แอบหนีเข้าห้องไปร้องไห้เพราะตีหลานเชียวนา
อายุ21จบ ปอตรี เรียนปอโทควบเอก จีเนียสหน่อยก็5-7ปี ปกติเห็นล่อกันหยดสุดท้ายที่10ปี นางเอกนี่จบรึยังหรือกำลังทำเอก
>>61 ไม่ได้ทำงานนะ ถ้าจำไม่ผิด น่าจะทำนองลูกผู้ดีมีเงินอยู่บนกองเงินกองทอง เพราะตอนอ่านกูก็งงว่ามณีจันทร์มันทำมาหากินอะไรวะ เหมือนเพื่อนชาย (ตรอง) ก็มีช่วยหางานหรูๆ ให้ ประมาณว่าทำงานเป็นงานอดิเรกมากกว่า มีตอนที่ตรองจะให้มณีจันทร์ไปเป็นล่ามระดับชาติ แต่มณีจันทร์ก็ปฏิเสธ เพราะตอนนั้นเริ่มทราเวลอดีตละเลยไม่มีแก่ใจจะทำงานที่ยุคปัจจุบันแล้ว
มณีจันทร์ในนิยายคือนิ่งสุขุมนะ มีแก่นเล็กน้อยแต่เป็นแก่นแบบสาวเฮ้ว ไม่ใช่แนวบ้าบอไร้มารยาท แล้วมณีจันทร์ในนิยายจบจากโรงเรียนคุณหนูไฮโซในต่างประเทศ คือไม่ได้เน้นจบมาทำมาหากิน แต่เน้นวิชาเป็นคุณนายต้อนรับแขกใหญ่โต เหมือนจบไปเป็นคุณหญิงหรือเป็นเมียนักธุรกิจพันล้านไรงี้
ตอนที่มณีจันทร์ได้ไปพูดกับทูตฝรั่งเศส ป้าทมเลยเขียนให้ทูตปลื้มหญิงไทยมาก เพราะพูดฝรั่งเศสได้แถมรู้มารยาทแบบตะวันตก วางตัวดี มีลูกล่อลูกชน ในทวิภพทูตฝรั่งเศสมีบอกด้วยนะว่ามณีจันทร์พูดฝรั่งเศสแปลกๆ หมายถึงบางคำมันสมัยใหม่ไป คนยุคโบราณเค้าไม่ใช่กัน
อ้อ กูอ่านทั้งทวิภพและบุพเพฯนะ แต่ละครไม่ได้ดูเลย เคยดูละครทวิภพสมัยตั้วศรัณยูเป็นพระเอกเวอร์ชั่นเดียวว่ะ ตอนนั้นเมียเศรษฐา(กูจำชื่อเค้าไม่ได้)เป็นคุณหญิงแส กูว่าตรงนิยายดีนะ สวยๆ เข้มๆ ปกครองบ่าวไพร่คนเดียวได้ ไรงี้
กูไม่ชอบละครไทยตรงที่ชอบให้ทำหน้าทำตาเกินเบอร์ จะเหม็นเบื่อ จะหมั่นไส้ จะเกลียด จะงอน แม่งทำหน้าใหญ่มากเลยว่ะ แม่พี่หมื่นเลยดูไม่เหมือนผู้ดีเลย ค้อนควักตลอดเวลา ที่บ่นเนี่ยกูก็ดูนะ ดูเอาขำ แต่ไม่ได้คิดว่าดีขนาดที่ได้รับคำชม อยากให้พัฒนาให้มันเนียน ๆ กว่านี้ สมจริงกว่านี้ว่ะ
กูไม่ชอบนิยายที่เอาเรื่องเวรกรรม พวกบทสวดคาถาใส่เข้ามาเลยว่ะ อ่านแล้วไม่อิน เจอที่ไรข้ามตลอด อย่างพักตร์อสูร กูว่าโอเคเลยแต่มาตกม้าตายตอนโยงเรื่องพุทธศาสนา ทำเอากูไม่กล้าอ่านซ้ำเลย กูแม่งเหมือนผีอะ กลัวพระ กูไม่มีศาสนาแล้วไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยล่ะ อ่านแล้วคิดว่า จะใส่มาทำไมไร้สาระ ตลอด
>>82 +1 แบบปากเสียหน่อยนะ ส่วนใหญ่มั่วคาถา โยงเละไม่แยกพุทธ พราหมณ์ เขมร ผี ใส่ยัดๆ มาให้ดูขลังงมงายบางคนมั่วพระศิวะคนละองค์กับอิศวรดื้อๆ ไม่ได้หาความรู้ก่อนเขียนบ้างเลย ไม่ต่างจากคนรอบตัวทุกวันนี้ที่ยกมือไหว้ปลกๆ ฟังบาลีไม่ออกสักคำ ไม่รู้ความหมายก็เชื่อว่าขลัง พระที่ท่องผิดถูกก็ไม่รู้เชื่อศักดิ์สิทธิ์ก่อน
>>79 ขอบคุณมาก แต่นี่กูอ่านที่มึงบอกกูก็ไม่ชอบแบครกราวน์ของมณีจันทร์นะ คือกูเปนพวกหมั่นไส้ตัวละครแนวรวยแล้วไม่มีงานทำเป็นการส่วนตัว ที่กูเบื่อเพราะละครไทยเปนงี้หมดด้วยซ้ำ555 แต่บ่วงบรรจถรณ์นี่กูกลับชอบนางเอกนะ ทั้งๆที่แม่งก็แนวรวยไม่มีงานทำเหมือนกัน แต่ที่อ่านมาบุคลิกของมณีจันทร์นี่โอเคเลย คือแก่นได้ วางตัวเป็น ไม่ซูมากไม่แปลกที่คนจะด่าละครเพราะอินางเอกที่ระดับอาจารย์มหาลัยมาเล่นง้องแง้งไรของมึงเนี่ยยย
เออ นี่กูอยากรุ้ตัวเองนะ คือกูไม่มีศาสนา ถ้ากูตายแล้วเป็นผี(กูมองว่าผีคือพลังงานคนที่เหลืออยู่เพราะตายแบบติดพัน เลยมีไรติดนี่แหละ) กูจะกลัวอะไรได้บ้างวะ555หมอผี หมอผีไทย ฝรั่ง แขก เขมรล่ะถ้างั้น พระไม่ต้องพูดถึง คือถึงกูไม่นับถือ กูเจอพระก็ไหว้ ก็ฟังเทศน์ได้อะไรปกติ(ถ้ามันเป็นแนวหลักการใช้ชีวิตไรงี้นะ) ไม่ต้องไล่กูไปตาย กูว่าจะลองเขียนผีเอธีสต์ดูว่ะ5555
>>84 กูคิดเอาเองว่าหลังตายไปถ้าจะมีอะไรให้กลัวก็น่าจะเป็นบาปของตนเองที่มาพัวพันชักนำเราไปทางใดทางหนึ่ง ถ้าทำไม่ดีมาเยอะหน่อยก็เคยชินกะสิ่งนั้นก็ถูกความเป็นตนเองพาต่ำตมลงเรื่อยๆ (ไปที่ชอบ? ดีชั่วตามจิตใจเราคุ้นเคย) จนไม่รับรู้ถึงการจะทำสิ่งดีๆอีกต่อไปมั้ง คนดีก็คงเช่นกันไปที่ชอบที่ชอบเหมือนกัน คือจิตใจฝักใฝ่ชอบทำอะไรดีๆ ก็คงนำพาเราไปยังที่ดีๆ เอาจริงกูก็มโนมาตอบมึงเเบบงงๆ เพราะกูเป็นสายพุทธแบบล่องลอยอ่ะ แห่ะๆๆ
>>84 กูมาขอเพิ่มเติม แก้แทนแม่มณี ด้วยความมโนของกูเอง คือกูคิดว่าเมนี่นางเพิ่งเรียนจบกลับไทย นางยังไม่รู้ว่าตัวนางชอบอะไร แต่ด้านการศึกษานางก็เดินมาตามทางที่ที่บ้านปูไว้ ที่นี้นางทำสำเร็จแล้ว นางก็เริ่มอยากหาสิ่งที่ตนเองชอบรึอยากทำ... กูว่ามันยังต้องใช้เวลา คือเพื่อนหางานให้ แต่ก็เป็นงานสบายตามเทรนลูกคนรวยไปนั่งทำงานสวยๆ นางอาจยังไม่รู้สึกคลิ้กป่ะ จนนางมาเจอคุณลุง+กระจก คือนางอินมากขึ้นเรื่อยๆ นางชอบค้นคว้าหาคำตอบ นางเริ่มสนใจในประวัติศาสตร์ชาติไทยสมัยนั้น นางไม่ได้อยากอยู่เปล่าๆนะ เราคิดว่าเมนี่หลังจากเจอลุง และทวิภพได้ นางพบว่าตนเองได้เจอ mission ที่ยิ่งใหญ่น่าสนใจและสำคัญเข้าแล้ว นางพร้อมทุ่มเทเพื่อการนี้ (กูมโนว่ากูเป็นเมนี่-สิเรียม)
กูว่าทวิภพต้องดูด้วยว่าเขียนไว้สมัยแม่กูอ่าน ผู้หญิงไม่ได้ไปเรียนตปทเยอะแยะขนาดนี้ ไปเรียนให้ได้ป เอกนี่ยิ่งน้อยกลัวกลับมาแก่เกินได้แต่งงาน ทั้งเรื่องฐานะ และเรื่องการปล่อยลูกสาวไปเรียนนี่ต้องแบบมีคนแวดล้อมฝากคนนู้นคนนี้ดูแลวุ่นวาย แต่กูงงมากที่นางเอกเป็นฟลอเรนซ์ ฝรั่งเกินไปนะกูว่า
กลับมาที่บุพเพมะวานดูข่าว สองอาทิตย์นี้รีปรินท์ไปหมื่นกว่าเล่ม ยังไม่พอขาย กูก็ดีใจกับคนเขียนด้วยนะเนี่ย เขียนไว้10ปี กูเลยนึกถึงว่าช่วงนิยายออนไลน์มันเพิ่งเริ่มๆยังไง ได้พิมพ์ง่ายๆยังไง สนพเองก็พิถีพิถันน้อยลงยังไง สังเกตว่าสมัยก่อนเขียนลงสกุลไทยเรื่องนึงใช้เวลารออ่านอาทิตย์นึง แต่พอออนไลน์คนอ่านอยากอ่านภายในวันสองวัน เรื่องคารถหลุดเรื่องความมันพาไป ออกทะเลง่าย มันเลยกลับมารีไรท์ได้ยากปะวะ ในเรื่องความสมจริง ทำได้แค่เรื่องสำนวนภาษาความถูกต้อง รายละเอียดดีๆมันกระทบเรื่องเกินไป
เรื่องมณีจันทร์มันเขียนในยุคที่ผู้หญิงยังเป็นอย่างทมยันตี รุ่นยายโน่น ผู้หญิงมีเงินเท่านั้นถึงได้เรียนสูง ถ้าไม่มีเงินก็ต้องเป็นครอบครัวหัวก้าวหน้า แต่ก็ต้องมีเงินบ้างแหละ อาจจะไม่ต้องถึงรวย แล้วยุคนั้นงานของผู้หญิงยังมีไม่มาก มณีจันทร์เลยไม่ต้องรีบร้อนจะทำงานอะไร จะว่านางรวยแล้วไม่ทำงานการไม่ได้ว่ะ มันแล้วแต่ยุคด้วย เพราะงานของผู้หญิงที่เรียนสูงยุคทมยันตียังสาวก็มีแค่เป็นครูเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย หมอหญิงก็มี แต่มีน้อย คืออาจจะเข้าไปทำงานได้ทุกอาชีพนั่นแหละ แต่มันยังมีน้อยไง เพราะขนบธรรมเนียมด้วย ถ้างานไหนผู้ชายเยอะ พ่อแม่ที่ไหนจะปล่อยลูกสาวไปทำ ต่อให้เขารับก็ตาม นิยายของคนรุ่นยายเราถ้าเขียนถึงคนรวยก็เป็นแบบนั้นหมดคือไม่ทำงานทำการอะไรมาก เพราะส่วนใหญ่เน้นครอบครัวคนรวยที่เป็นคนไทย พวกนี้มีที่ดิน มีมรดกที่นอนกินได้ ไม่เหมือนครอบครัวคนจีนที่ลูกหลานต้องช่วยกันดูแลบริษัท ถ้าเป็นนิยายสมัยใหม่แล้วเขียนให้ลูกคนรวยไม่มีงานทำอันนี้ถึงค่อยหมั่นไส้ เพราะปัจจุบันมีทางเลือกเยอะ ลูกคนรวยก็เปิดร้านขายของแบรนด์เนม ทำกิจการโน่นนี่เต็มไปหมด ถ้าใครไม่มีงานทำก็จะโดนด่าว่าเกาะบารมีพ่อแม่ มันต้องดูเป็นยุคสมัยไปว่ะ
มณีจันทร์น่าจะถูกครอบครัวเตรียมไว้ให้มีอาชีพเป็นภริยาทูต ในยุคนั้นกับภูมิหลังครอบครัวก็ต้องเป็นแนวทางนี้
Ky กูขออัพเดทหน่อย กูหยุดอ่านนิยายไทยไปพักใหญ่ ไปทุ่มสายแปลทั้งจีน ฝรั่ง ไปเดินๆดูมีชื่อใหม่มาไม่น้อย
แนะนำกูหน่อยพวกเล่มใหม่ๆในปีสองปีนี้ กูชอบ สนุกสนาน พล๊อตไม่โหว่ ตลกยิ่งดี นางเอกไม่ทำตัววี้ดว้ายแบบพวกชิคลิท พระเอกไม่ต้องรวยชิบหายคุณชายมาเฟีย
โอ๊ย มาในนี้พูดตรงใจหลายอย่างเรื่องบุพเพเนี่ย แม่งถึงจะอ้างว่านางเอกเพิ่งย้อนยุคไปยังปรับตัวไม่ได้ก็เถอะ แต่มึงก็ควรนิ่งๆดูสถานการณ์หน่อยปะวะ ไอ้นี่หาเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน เถียงเข้าไปผู้ใหญ่อะ คือกูพูดเลยว่าครอบครัวกูไม่ค่อยได้สอนเรื่องมารยาทกูเลยแต่กูยังรู้ว่าต้องอ่อนน้อมกับผู้ใหญ่อะ ไม่ใช่ไปเถียงๆยืนค้ำหัวแบบนั้น ฮือ กูบ่นในทวิตก็จะมีพวกบอก นี่ละคร ดูให้คลายเครียดสิจับผิดไรนักหนา ถ้าอยากให้เหมือนนิยายก็กลับไปอ่านนิยายสิอิดอก กูอยากสวนเหมือนกันถ้ามึงปรับจากนิยายขนาดนี้ก็ให้แม่งเขียนเรื่องใหม่เองสิวะสัส ไม่ต้องซื้อนิยายแล้วทำเสียแบบนี้ควัย
>>91 บางทีชาวทวิตเตอร์ก็เหมือนพันทิปว่ะมึง มีความอวยหรือความเกลียดในสิ่งหนึ่งแบบแรงกล้าสุดโต่งเกินไป
อ่อ อีกอย่าง ตอนบุพเพฉาย กูโคตรเกลียดอิพวกนักประวัติศาสตร์ในทวิตเตอร์ที่ปิดท้ายการฝอยข้อมูลทางประวัติศาสตร์ว่า "ขอขอบคุณข้อมูลดีๆ จากทวิตเตอร์"
อิห่าเอ๊ย กูสลดใจ
ky ตราบแผ่นดินสิ้นกาล ออกช่วงงานหนังสือนี้เลยไหมวะ ว่าจะไปวันแรกๆ
เพจตื่นค่ะซิส เขียนเกี่ยวกับบุพเพได้ตรงใจกูมาก อย่างน้อยก็มีคนคิดเหมือนกู
กูอ่านจันทรา หมอกของวรรณวรรธน์แล้วสนุกแบบเฉยๆ อ่ะ ไม่ได้ชอบไม่ได้เกลียด แต่คงอ่านรอบเดียว ทำไมคนเชียร์กันเยอะจัง
แนะนำนิยายที่พระเอก/นางเอกทำงานในวงการบันเทิงหน่อยจิ อยากอ่าน
มีใครเคยอ่านคุณแม่สวมรอยบ้าง กูดูละครมานิดหน่อยๆแล้วรู้สึกพลอตน่าสนใจ เลยคิดว่าจะลองเสี่ยงซื้อหนังสือมาอ่านดีเปล่า มีใครพอให้คำตอบกูได้บ้าง
มึง วันนี้ได้คุยกับคนที่ทำงาน เค้าก็ดูละครบุพเพฯ เป็นอย่างพวกมึงว่าจริงๆ คือเค้าชอบกันมาก เค้าบอกสนุก ตลก กูเลยบอกว่าคนอ่านนิยายไม่คิดว่ามันโอเคเพราะบุคลิกนางเอกในละครมันพังมาก เค้าก็โวยวายกัน บอกว่า นางเอกก็ตลกดีออก กูเลย อืม เข้าใจพวกมึงละ แต่กูคุยกะเค้าขำๆ ไง ก็ไม่ได้เกิดเหตุตบตีไรหรอก
>>107 เซมเซม เหมือนเพื่อนกู เหมือนที่ทำงานกูเป๊ะ สำหรับกูที่อ่านเล่มมาก่อนแล้วกูว่าละครพังมากกว่าที่จะปัง มันอาจจะถูกจริตคนทั่วไป แต่มันทำให้คอนิยายที่เฝ้ารอเสียใจได้ว่ะ แต่เอาเหอะ ผู้แต่งไม่ได้พูดอะไร นักอ่านก็คงไม่มีสิทธิ์มีเสียงอะไร มันไม่เหมือนกับตอนสมัยคิวบิกที่อันนั้นยิ่งกว่าพังนักเขียนยังไม่ยอมขายภาคต่อให้ทำเลย
>>108 กูเคยอ่านนิยาย แต่ไม่ได้เป็นแฟนนิยายเรื่องนี้นะ พอฟังความเห็นคนที่ดูละครก็เออ พอเข้าใจว่ะ ละครมันปังในหมู่คอละครเพราะมันตอบโจทย์เรื่องความบันเทิง แต่คนที่เคยอ่านหนังสือมาเจอก็จะตะขิดตะขวงใจ ก็คงได้แต่คิดว่าละครไทยมันก็ย่ำอยู่กับที่แบบนี้ไปตลอดแหละ เพราะกลุ่มเป้าหมายเค้ายังโอเคกับแบบนี้อยู่ เอาจริงๆ กูลำไยนางเอกตั้งแต่ในนิยายแล้วนะ 555 แต่ไม่คิดว่าพอมาเป็นละครนางเอกจะอาการหนักกว่าในนิยายอีก
คิดว่าคนเขียนคงไม่พูดอะไรหรอกมึง หนังสือเค้าขายได้ถล่มทลายขนาดนั้น มันก็อานิสงส์จากละครทั้งนั้นแหละ แต่คนดูละครแล้วหันมาอ่านนิยายร่วมด้วยก็ดีนะ มองโคตรบวกคือมันก็กระตุ้นวงการได้บ้าง เหมือนหนังได้ออสการ์คนก็หานิยายมาอ่าน อ่านแล้วเกิดคำถามเกิดการเปรียบเทียบระหว่างหนังสือกับละคร/หนัง มันก็โอเคมั้งนะ
>>111 หมายถึงเรื่องอื่นๆสิ บุพเพนี่ปล่อยไปเถอะ ผู้เขียนพอใจก็คือพอใจ แต่มันก็ยังมีเรื่องอื่นๆอีกเยอะที่เอาไปทำแล้วผู้เขียนไม่พอใจ แต่เอาจริงๆ ส่วนใหญ่ก็คงพอใจทั้งนั้นแหละ อย่างน้อยหนังสือตัวเองได้เป็นละคร เป็นซีรีย์ ต้องดีใจอยู่ละ มีแต่นักอ่านอย่างกูที่ออกจะเซ็งมากกว่า
>>110 ไม่ๆ กูไม่ได้ว่าไรมึงนะ เรื่องผู้จัดกูคิดว่าไม่มีหรอกมึงผู้จัดแบบนั้นอ่ะ มันเป็นเรื่องของผลประโยชน์ล้วนๆ แต่พูดถึงละครสมัยก่อนถือว่าค่อนข้างอิงบทประพันธ์อยู่พอสมควรนะ เช่น ทวิภพเวอร์ชั่นตั้วกับสิเรียม บางคนบอกว่าสิเรียมไม่ตรงบทประพันธ์ แต่ถ้าคนนั้นมาเจอแม่มณีแพนเค้กก็อาจจะเป็นลมได้
อีกเรื่องคือปริศนาเวอร์ชั่นพี่ติ๊กเทย่า กูว่าเทย่าเหมาะกับการเป็นปริศนามากนะ รูปลักษณ์ภายนอกแล้วก็บุคลิกแบบผู้หญิงเก่ง กูอ่านหนังสือก่อนที่จะได้ดูเวอร์ชั่นนี้ กูไม่รู้สึกเอ๊ะอะไร ขนาดบทแม่ปริศนา (จำชื่อดาราไม่ได้) ก็ยังแคสมาตรง บทพี่สาวที่ชื่ออนงค์ เอานาเดียมาเล่นนาเดียก็เล่นโอเค เวอร์ชั่นนี้กูว่าเคารพบทประพันธ์สุดแล้ว กูจะไม่พูดถึงท่านพจน์พี่ติ๊ก เพราะพี่ติ๊กทำอะไรก็ไม่ผิด จบ!
แต่กูว่าละครที่จะมีปัญหามากคือละครที่เรื่องดำเนินอยู่ในยุคปัจจุบัน ถ้าเอานิยายรุ่นเก่ามา แบบ เอาสวรรค์เบี่ยงมาสร้างยุค 4G เงี้ยะ มันก็เป็นเรื่องยากที่จะทำให้ตรงบทประพันธ์ เพราะยุคสมัยมันก้ำกึ่ง จะให้พระเอกนางเอกติดต่อกันด้วยโทรศัพท์บ้านในยุคที่คนจ่ายค่าไฟผ่านสมาร์ทโฟน กูว่าผู้จัดก็ลำบาก ทำตามบทประพันธ์ทั้งหมดคนดูก็อาจจะด่าว่าเชย แต่ทำตรงสมัยก็มีปัญหากับแฟนนิยายอีก ยังไงสุดท้ายผู้จัดก็เลือกทางที่ตัวเองได้ประโยชน์สูงสุดแหละ ไม่มีใครมานั่งนึกถึงคุณค่าบทประพันธ์แล้ว จ่ายเงินซื้อลิขสิทธิ์มาก็จบกันไป
ส่วนตัวกูไม่ดูละครมาเป็นสิบปีแล้ว กูว่าถ้าอ่านนิยายอย่าไปดูละครว่ะ ยิ่งถ้าอินกับนิยายยิ่งไม่ควรดูละครเลย
เรื่อยนิยายมาทำละครมึงปลงๆกันเถอะ ดูละครจีนสิแม่งหนักกว่านี้อีก ดัดแปลงเรื่องกันจนออกอวกาศไปเยอะเยะ
ปริศนาในนิยายสนุกใช่มะ ได้ดูละครตอนเด็กรู้สึกจบห้วนไปหน่อย
Ky แจ่มใสลงมาเล่นแนวนี้แล้วสินะ เห็นเมื่อก่อนไม่พิมพ์ๆ แหม เห็นชุดที่ออกมาก่อนboy for rentยังไม่ขนาดนนี้นะกูว่า https://writer.dek-d.com/kaowsuayz/story/view.php?id=1688301
ใครเคยอ่านเรื่อง กาหลมหรทึก บ้าง อยากรู้ว่ามันสนุกน่าสนใจบ้างมั้ย (ว่าจะซื้อมาอ่าน อย่าสปอยนะ อยากรู้ความเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้)
จริงๆถ้าให้พูด ฆาตกรรมต่อเนื่อง แรลลี่รอบเมือง ประวัติศาสตร์หน่อยๆ มีคลูแนวภาษา ฝากสัญลักษณ์บนศพ
แหม่ ไม่โรเบิร์ต แลงดอนแล้วใครคะ 5555555 กูไม่ได้ว่าเหมือนนะ เพราะจริงๆมันก็ไม่ได้เหมือนอะไรนอกจากที่พูดมา
แต่กูไม่ค่อยชอบภาษาเค้าอ่ะ ไม่รู้ดิ รุ้สึกอ่านไม่ลื่นเลย คำมันเกินๆไงไม่รู้ แต่คิดว่าแม่งอาจจะเป็นแนวซีไรต์ เค้าอาจจะนิยมเวย์นี้กัน
>>119 .
.
.
.
.
.
.ตอนอ่านมันก็พอไหว นะที่จะลุ้นคลายปม ดูผูกมาดี ซับซ้อนใช้ได้ .....แต่พอเฉลย บอกเลยร้อง here หนักมากสำหรับกู คือฆาตกรจัดใหญ่ ไฟกระพริบ ด้วยมูลเหตุเรื่องขี้หมาอ่ะ .....แถม จุดจบของฆาตกร แม่งก็มาแบบแนวทางเดิม ๆ จบให้เคลียร์สวย ๆ เลยให้ตาย ๆ ไปซะ
กูอ่านมาตั้งแต่ได้รางวัลยอดเยี่ยม.....สรุปกูไม่ถูกกับนิยายได้รางวัล(ของไทย) เลยจริง ๆ อ่านไม่สนุกสักเรื่อง
.
.
.
.
Ky ช่วยแนะนำนิยายที่เป็นแนวตัวเอกย้อนไปในอดีตอีกได้ไหม อยากอ่านแนวนี้อีก ซูได้ไม่ว่า ขอจบดี พอดีกูเพิ่งมาอ่านแนวนี้ ชอบจัง
เอาแบบที่ยังหาซื้อได้นะ T^T
ระหว่าง ตราบแผ่นดินสิ้นกาล กับ มนต์ทศทิศ ถ้าต้องเลือก ๑ เรื่อง เลือกไรดี
นิยายของแจ่มที่ลงในjamplayแพงกว่าหนังสือเป็นเล่ม อีบุ๊คที่ขายอีกว่ะ กูลงเอาเยลลี่มาคิดดู
มีแต่ย้อนไปอดีตว่ะ ใครมีแนวคนโบราณข้ามมาอนาคต(ปจบ.)บ้างมั้ย กูว่ามันน่าสนใจดี
สาวหลงยุค
คำว่า ออเจ้า นี่ ในนิยาย มีเปล่าวะ กูไม่ได้อ่านบุพเพ แต่เห็นฮิตกันจัง
เมื่อคืนลองดูกะแม่ แม่งนางเอกสายแดรกชัดๆ แล้วนี่มันบุรุษอยุธยายังไงวะ โป๊บยืนใกล้เบลมากแทบแดกติ่งหูนางอยู่แล้ว เบลก็ทำหน้าตาแบ๊วๆๆไปวันๆ เห้! ผู้ที่เกลียดมึง และมึงก็เหม็นหน้าเขามายืนใกล้มึงขนาดนี้ มึงไม่ตะขิดตะขวงใจบ้างรึ
กูไปคอมเมนต์เรื่องท่าทางนางเอก พูดจาเพี้ยนๆ ไม่ยอมปรับตัว กูโดนไล่ไปอยู่ต่างประเทศ บอกว่าดูสิจะปรับตัวได้ไหม ฮือออ
กูมีอีกเรื่อง พระเอกอกหักแดกทุเรียนกับเบียร์ตายจนไปยึดร่างใหม่ในอนาคต
5555
"กาลเวลา" คนแต่งจุฑารัตน์
กูเพิ่งเปิดดูอะ เห็นพระเอกกับหมื่นเรืองคุยกันก็ใช้ออเจ้า เหมือนใช้แทนคำว่าเจ้าเลย สรุปคือใช่ผิดช่ะ
>>138 กูงงใจกับความแก่นของการะเกดในละครมาก ในหนังสือยังดูรู้ความมากกว่าในละครเยอะเลย กูดูแล้วไม่ชอบเลยว่ะ โดยเฉพาะบทอีปริก คือนางเป็นไพร่ เป็นคนรับใช้ แต่มาต่อปากต่อคำกับคนเป็นนายได้เหรอวะ ต่อให้เกลียดกันขนาดไหน มีสิทธิ์ที่จะห้ามไม่ให้ตักบาตร แถมใส่ร้ายป้ายสีได้ขนาดนี้เลยเหรอ มันเพี๊ยนเกินบทในนิยายไปไกลมาก กูคงต้องปลงถ้ายังอยากดูคุณหมื่นต่อไปสินะ เพราะนิสัยตัวคร บทแบบนี้คนไทยชอบเหลือเกิน
>>147 อาจจะเรื่องเงิน เรื่องความเป๊ะของสนพ “ต้องแก้ตรงนี้นะ ตรงนั้นนะ” คือบางทีกูเขียนจบแล้ว แต่สั่งให้แก้ฉากที่ไม่ผ่านมาตรฐานของสนพ มันไม่ใช่ง่ายๆ นะเว้ย บางฉากมันเกี่ยวเนื่องกับอดีต และอนาคตของตัวละคร กูต้องริ้อโครงเรื่องใหม่ บอกให้กูแต่งใหม่ง่ายกว่าป่ะ
ช่วงหลังนักเขียนดังหน่อย มีคนติดตามเยอะจะไม่ค่อยง้อสนพ กันแล้ว ทยอยพิมพ์เอง เงินดีกว่า อิสระกว่า เร็วกว่าด้วย
>>127 กูอ่านมนต์ทศทิศ แล้วไม่รู้ทำไมกูรุ้สึกนางเอกดูคุณหนูเอาแต่ใจในบางอารมณ์ นางดูยังเด็กอ่ะ แต่เด่ว่า rewrite แล้วน่าจะมีนิสัยผู้ใหญ่ขึ้นเพราะคนเขียนพัฒนาฝีมือขึ้นเรื่อยอ่ะเท่าที่กูตามอ่านเค้ามา ทั้งนี้เท่าที่มีในเวลานี้รวมๆกูชอบตราบแผ่นดินสิ้นกาลเวลามากกว่า คือจริงๆมันก็คล้ายกับบุพเพอยู่บ้าง แต่ก็จะมีหลายอย่างหลายมุมแตกต่างออกไป พร้อมมีไซไฟหน่อยๆ 555 สำหรับมนต์ฯ กูว่ามันดีตรงดูรักอ่อนโยน โหยหากันอ่ะนะ ฝ เดาว่ารีแล้วเนื้อเรื่องต้องละเมียดขึ้น ครบรสกว่าเดิมแน่ กูรอรีไรท์แล้วค่อยมารีวิวอีกทีน่าจะดี
กูอยากบอกว่า กูอ่านเรื่อง คำอธิษฐาน เรื่องเล่าของหญิงดาว ภาคแรกในเด็กดีแล้วกูชอบอ่ะ แต่กูมาอ่านเวอร์ชั่นเต็มไม่ทัน ได้อ่านไปแค่ไม่กี่ตอน เค้าจะตีพิมพ์ เมษานี้มั้ง ใครเคยอ่านจนจบบ้าง มาสปอยล์+รีวิวกูทีพลีส
>>149 กูขอไม่เล่ามนต์ตอนจบแบบละเอียดละกันมึง หนังสือยังไม่ออก ไม่รู้จะออกชาติไหน อรุณแม่งยังเงียบกริบ เห็นนักเขียนบอกใกล้ออกแล้ว กูเดาว่าออกงานหนังสืออยากให้มึงอ่านเองดีกว่า
แต่ถ้ามึงอยากรู้มาก กูจะบอกให้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
// สปอยนิดๆ เอาเป็นว่าจบเศร้ามาก จริงๆ แม่งก็เศร้าตั้งแต่รู้ว่าใครเป็นพระเอกละอีเหี้ย สงสาร // ถ้ามึงอยากจบฟินมึงสอยตราบ
ทั้งนี้ทั้งนั้นสองเรื่องนี้ เส้นเรื่องคนละอย่างกันค่ะมึง มนต์คือฉากอยู่ในพม่า ตัวละครหลักเป็นพม่าเกือบหมด มีไทยบ้าง // ตราบฉากไทยประมาณบุพเพสันนิวาส ตราบจะดราม่าเข้มข้นกว่า มีรบ มีข้ามชาติ มนต์ก็หน่วงแบบอ่อนโยนสไตล์เขา
กูเห็นอีกเรื่อง เสมือนฝัน ที่ออกกับ อรุณอันนี้ย้อนไปสมัยรัตนโกสินทร์ น่าอ่านเหมือนกัน ใครอ่านแล้วเป็นไงมั่งวะ
กูว่าทั้งนิยาย ทั้งหนังสือมันก็ดีกันคนละแบบอะ555555 กูชอบเคมีโป๊ปเบลล่ามากกกกก คู่อื่นด้วย แต่ตอนอ่านหนังสือกูไม่รู้สึกอะไรเลย เฉยๆ กับฉากพระนางมาก(รวมไปถึงฉากคู่อื่นและฉากดราม่าอื่นด้วย ไม่อิน เหมือนเค้าเขียนบรรยายได้ไม่สุด) แต่นางเอกในหนังสือมีหัวคิดกว่า เรียบร้อยกว่า ในละครนี่เป็นกูกูก็เกลียดว่ะ555555 น่ารำคาญชิบหาย มารยาทไม่มีเลย เห็นบนๆ บอกว่าแม่งซู ก็ซูจริง55555 แต่ความรู้สึกกูยังซูไม่เว่อมาก คือยังไงก็เหมือนคนเขียนตั้งใจยัดเกร็ดประวัติศาสตร์มา เลยต้องให้นางเอกความรู้แน่นๆ หน่อยมั้ง อีป้าปริกในละครก็น่ารำคาญ ถ้าเค้าทำให้มันกลางๆ ได้กูว่าจะดีกว่านี้มากๆ เลย
Ky กูไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกไปคนเดียวหรือเปล่า แต่ทำไมช่วงนี้นักเขียนดังๆของจส.เลิฟซีรี่ส์ถึงเริ่มหันไปเขียนแนว 18+ กันจังเลยอ่ะ กูเห็นน้องๆกูมันก็กรี๊ดๆกันใหญ่(ม.ต้นทั้งนั้น) เลยลองเข้าเว็บนิยายไปดู โอ้โห... เขียนจั่วไว้เลยว่า 18+ ฟินมากๆ แซ่บๆ ห่าเหวไรนักหนาไม่รู้ เด็กก็มาคอมเม้นกันมากมายฟินคร่าขอเอ็นซีหนักๆด้วยคร่า คือมึง เดี๋ยวนี้นิยายแม่งขายด้วยความเรท 18+ เหรอ หรือเป็นกลยุทธ์ล่อให้เด็กๆมาซื้อเยอะวะ กลายเป็นเรื่องปกติละเหรอ อย่างเซ็ตเช่าผู้ชายเมื่อคราวก่อนด้วย กูเห็นมีแต่เด็กๆมัธยมซื้อ ปกก็ให้นักวาดดังๆจากจสลซร.มาวาดให้ คือจะเอาดีทางนี้จริงดิ..
>>156 สนพคงเปลี่ยนแนว เพราะรู้ว่าเด็กๆ โตแล้ว แต่เอาจริงๆ นะ กูไม่ชอบ กูชอบอ่านอะไรใสๆ มีบทเลิฟซีนได้ แต่ไม่ต้องบรรยายเยอะ อยากได้แบบ หลังสัมผัสที่นอน พระเอกโน้มตัวลงมาจูบแล้วตัดฉับ แค่นี้พอ
ของ JLS กูเลิกตามละ คัดเหลือเฉพาะบางเรื่อง เรื่องไหนมีอีโมติค่อนเยอะ กูไม่สน ยอมรับว่าสมัยก่อนกูโดนปกล่อลวงเสียทรัพย์ไปเยอะมากกกกกกกกก
คือนางเอกบุพเพมันเปนอาจารย์ประวัติศาสตร์ จะมีความรุ้ก้ไม่แปลกปะ เรียนวิชาโทฝรั่งเศสจะพูดได้ก้ไม่แปลก คือมันดูมีเหตุผลรองรับอะ ร่างใหม่เปนคนสวยแบบงง ในเรื่องคนแม่งก้ไม่ได้ชอบนางเอกกันมาก นางเอกก้ไม่ได้เปนวีรสตรีแห่งแผ่นดิน รบเก่ง ไรปานนั้นกูก้ว่าโอเคล่ะปะ
ลิสรายชื่อนิยายที่จะซื้องานหนังสือกันยัง
กูนี่หลงมากจากยุค 90 ....กูชอบนิยายที่พระนางไม่มีอะไรกัน เอาสัก R15 พอกรุบกริบบิดเขิน
นิยายสมัยนี้แต่งได้คาวมาก เหมือนสื่อเรื่องความหื่นมากกว่าความรัก กูไม่ได้อยากรู้เลยว่ามันจะทำกันท่าไหน กูเน้นว่ามันรักกันยังไงมากกว่า
>>162 มีบ้างก็ได้ หรือไม่มีเลย แบบนิยายใสๆ มีแค่จุ๊บๆ กอดกัน จับมือกัน พูดจาแทะโลมแต่ไม่ถึงขั้นมีอะไรกัน กูก็อ่านได้ แต่ไม่ชอบแนวเอะอะๆ ขึ้นเตียง บรรยายเหมือนกูไปสิงโคมไฟข้างเตียง
สมัยเด็กช่วงสิบสี่สิบห้ากูอ่านแนวโรแมนซ์นะ ตอนนี้ไม่เอาล่ะ ฉาก NC เยอะ บรรยายโจ๋งครึ่ม สงสัยเพราะตอนนั้นอยากรู้อยากเห็น เหมือนเคยได้ยินคนพูดว่า "หนังโป๊สำหรับผู้ชาย นิยายโรแมนซ์สำหรับผู้หญิง"
>>164 เออกูก็เป็น55555 ตอนเด็กๆกูอ่านไม่ไปถึงขั้นได้นะกูชอบแบบแค่จูบ กอด พอน่ารัก พอโตมาก็ชอบนิยายโรแมนซ์แนวฝรั่งมากแต่ตอนนี้ก็เฉยๆกับฉากncแล้วว่ะ ชอบอะไรอ่านที่สัมผัสถึงความรักของพระนางมากว่าฉากเอากัน
เรื่องบุพเพสันนิวาสกูนี้เทไปแล้วไม่อยากดู พ่อกูตอนแรกก็ชอบแต่พออ่านนิยายแล้วมันเริ่มฉายไปเรื่อยๆก็รู้สึกเหมือนในโม่ง กูเลิกดูไอจีกับเฟสแล้วมีแต่บุพเพเต็มไปหมด
ในนี้มีใครรุ่นเดียวกับกูบ้าง สมัยเด็กๆ กูเคยชอบนิยายของmu_mu_jung ที่เหมือนเป็นเพื่อนกับฮิเดโกะ พอกูลองมาอ่านนิยายเขาตอนนี้แล้วมันไม่ใช่แล้วว่ะ ทำไมตอนนั้นกูติดชห เลยวะ แม่ง นึกขึ้นมาได้เลยอยากพูดเรื่องเก่าๆ แต่ตอนนี้นักเขียนหันไปเขียนโรมานซ์มาหลายปีละ
ฮดก นี่คือ ฉฉ ของ แจ่มป่ะ ถ้าใช่ คือไม่แนวตัวเองเหมือนกัน ส่วนอีกคนก็ ผบ ของ สถพ
นี่ซื้อของเค้ามาลองหลายเล่ม สรุปสำหรับตัวเองไม่ผ่านซักเล่ม T_T
>>150 ภาคแรกคือภาคอดีตหรือเปล่า
ถ้าภาคนั้น เป็นแนวนางเอกสาวมั่น ตกเข้าไปเป็นตัวละครในโลกนิยายของนักเขียนนิยาย
ที่ในโลกนั้นมีนิยายหลายๆเรื่องดำเนินเรื่องอยู่
ตัวละครอื่นนอกจากนางตรรกะเป็นแบบนิยายไทย แนวตบจูบมั่ง เมียขัดดอกมั่ง สลับตัวเด็กมั่ง
แล้วนางเอกไปทำนิยายเรื่องอื่นเละเทะ
ทั้งที่นางตั้งใจ
(นางหมั่นไส้พระเอกนิสัยเลวเป็นการส่วนตัว)
(สปอยล์)
จงใจหาเรื่องให้ตำรวจมาจับพระเอกเรื่องนั้น
และไม่ตั้งใจ(บังเอิญไปทำให้เนื้อคู่ พระเอก-นางเอกในนิยายอีกเรื่องไม่มีโอกาสได้เจอกัน เอาว่าไปพังบุพเพคนอื่น)
พอนางรู้ตัวว่านางทำบุพเพคนอื่นพัง นางก็จะพยายามหาทางแก้ไขกลบเกลื่อน
เช่น(สปอยล์)
ช่วยย้อมแมวตัวอิจฉามาเป็นนางเอกแทน ด้วยเหตุผลของนางว่าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แทนกันได้(?)
เอาเป็นว่าเล่น ตัวละครเรื่องอื่นเฉียดเข้ามาในชีวิตนาง ชีวิตจะเปลี่ยนทันที
กูเอง 173 พึ่งเห็นว่าสปอยล์กดบรรทัดยาวไม่พอ ขอโทษด้วย มันเลยติดๆกันมา
>>167 คนนั้นกูจำได้ กูน่าจะอายุพอๆกับมึง ที่สมัยนึงติดท็อปเด็กดีประจำใช่ป่ะ
นิยายเกือบเรท ทำนองนางเอกแสนอ่อนแอ ลางเรื่องก็ตาบอด เป็นใบ้ หูหนวก แม่งต้องพิการอะไรซักอย่างแล้วมาหายตอนจบ ระหว่างที่พิการก็เจอผู้ชายลวนลามมั่ง โดนผญรังแกมั่ง
นิสัยคล้ายๆเพื่อนนาง ต้องเม้นถึงนอดก่อนถึงจะอัพตอนใหม่
ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เป็นไงบ้าง แต่กูสงสัยอยู่ว่าตอนนั้นกูอ่านเข้าไปได้ไงวะ
มีนางเอกนิยายเรื่องไหนที่เรียนเอกการแสดงแล้วนำมาใช้จริงๆ บ้างไหมวะ
กูสงสัยมากว่าทำไมเรื่องที่นางเอกมันไปในสถานที่แปลกๆ แล้วไม่รู้จักการทำเนียน หรือหลอกถามข้อมูลมาเพื่อปะติดปะต่อเรื่องราวแล้วกลบเกลื่อนบ้างเหรอวะ คนเราจะมากจะน้อยมันก็ต้องมีไหวพริบบ้างป่ะ หรือว่าเพราะถ้านางเอกสามารถเนียนได้ตั้งแต่เริ่มมันจะไม่สนุก? แต่กูก็คิดว่ามันน่าจะมีวิธีทำให้ไม่ซูอยู่นา
ky กุอ่าน ตราบแผ่นดินสิ้นกxx คือบทบรรยาย ไม่ใฃ่แนวกุเลย กุควรรอรีวิวก่อนมั้ย
กุคือ 179 นะ แต่กุอ่านมนต์แล้วชอบสำนวนเขาอ่ะ
บุพเพ แบบนิยาย กุชอบนะ กุว่าภาษาเอย เรื่องราวเอย รอมแพงทำการบ้านมาดี
>>178 กูว่าเรื่องนี้ขายพล็อตที่แหวกแนวว่ะ คือเป็นการเอาพล็อตนิยายรุ่นเก่าๆมายำจนเละ
กูไม่เคยอ่านของอรพิม เลยไม่รู้ว่าแนวๆคล้ายกันไหม
คำผิด ตอนลงในเว็บพอเห็นบ้างแต่ไม่มาก
พิมพ์ผ่าน สนพ. คิดว่าน่าจะมีพิสูจน์อักษร
ภาษาเป็นสไตล์คนเขียน คือออกแนวจิกกัดแบบขำๆ
มีตัวอย่างตอนแรกๆให้อ่านในเด็กดี ถ้าจะถอยควรลองอ่านดูก่อนว่ารับกับสำนวนคนเขียนได้ไหม
>>183 ก็ในแง่ที่นางเอกหลุดไปอยู่ในนิยายน้ำเน่าเรื่องนึง แล้วพอไปเปลี่ยนโน้นเปลี่ยนนี่ก็เหมือนกับเด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว พยายามปลูกฝังนางเอกในเรื่องให้ต่อกรกับแม่เลี้ยง นางเอกเลยกลายเป็นนางร้ายซะเอง
ทุกครั้งที่นางเอกตาย ก็จะกลับมาจุดเริ่มต้นของนิยายใหม่ พูดง่ายๆ ว่าจะหลุดออกจากนิยายให้ได้ต้องทำให้นิยายเรื่องนี้จบแฮปปี้เอนดิ้ง แต่งต่อให้จบ
เรื่องมันค่อนข้างจะวนลูป แต่มีอะไรเปลี่ยนแปลงให้ได้ลุ้น มหัศจรรย์สื่อรัก อรพิม เผื่อมึงสน
ส่วนเรื่องนี้กูลองไปอ่านคำโปรยแล้ว ยังไม่ถูกใจ รอรีวิวละกัน เข็ดกับนิยายไทยจีๆ
คนพิสูจน์อักษรของบีสองเอสไม่รู้เจ้าเดียวกับคนพิสูจน์นิยายจีนด้วยรึเปล่า ไม่ไว้ใจอย่างแรง
>>150 กูอ่านจบแล้ว คือกูไม่รู้ว่าอยากได้รีวิวกับสปอยล์แบบไหน เรื่องนี้มันมีสองภาค
ภาคพัง กูจะเรียกว่า หญิงกาว นางเอกเป็นดาราที่ทะลุมิติเป็นตัวละครในโลกนิยายของนักเขียนที่ตายไปที่มีนิยายของนักเขียนคนนั้นอยู่ในมิตินั้นหลายๆเรื่อง
แนวเรื่องจะเป็นหญิงกาวนอกบทเข้าไปในนิยายเรื่องอื่นแล้วไปทำชาวบ้านรวน มันจะมีหลายๆพล็อต ให้นางพังไปเรื่อยๆเหมือนมิชชั่นในเกม ออกแนวฮา(กาว)
เวลานางเจอเหตุการณ์ไม่ถูกใจหรือตัวละครที่ขัดใจนางจะด่านักเขียนตลอดเรื่องว่าเขียนนิยายเฮงซวย แถมสาปส่งนักเขียน
ความแหวกของเรื่องนี้คือเดาทางไม่ค่อยถูก แต่ละพล็อตจะจบแบบแหกธรรมเนียมของนิยายไทยทั่วไป ให้ความรู้สึกแบบ เฮ้ย เอางี้เหรอ
พระเอกกว่าจะรู้ว่าเป็นคนไหน ผ่านไปหลายตอนเหมือนกัน แต่ก็พอเดาๆได้
สปอยล์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่กูชอบคือ ตอนพังพล็อตเมียขัดดอก พระเอกพล็อตนั้นแม่งเลว แต่นักเขียนในนิยายเขียนมาให้จบแฮปปี้เอนด์ดิ้ง หญิงกาวนางคิดว่าแม่งพระเอกเลวขนาดนี้จบแฮปปี้ได้ไง นางเลยเสี้ยมนางเอกพล็อตนั้นให้นอกบท ละเลงใหม่ สรุปจบแบบสะใจคนอ่าน
ส่วนอีกภาคเป็นคุณหญิงตัวจริงในนิยายที่สลับตัวมาเป็นคนในยุคปัจจุบัน แนวหญิงยุคเก่าใสๆออกจากนิยายมาอยู่ในปัจจุบัน คนรอบตัวจะคิดว่านางความจำเสื่อมแล้วส่งนางไปพบจิตแพทย์
บุพเพ ชอบนิยายมากกว่าละครจริงๆ แต่คนที่บ้านชอบละครกันมาก
กูว่าเบลล่าล้นไปนิดนึง
เรื่องประวัติศาสตร์รู้สึกว่าคนเขียนทำการบ้านมาดีจริง
แต่โดยส่วนตัว กูไม่รู้สึกว่า ฟอลคอนเป็นคนเลวขนาดนั้น อันนี้แล้วแต่มุมมองคนเขียน
ที่ตลกคือ มารี กูเข้าใจว่าเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นกับโปตุเกส ตกลงว่ามีพ่อเป็นแขก? (หรือว่าจำมาผิด) อ่านเรื่องนี้มาเมื่อ 4-5 ปีก่อนแล้ว
กูชอบราคีนางร้ายว่ะแม่ง เน่ามาก แต่กูชอบ เกลียดอีพระเอก อีคุณหนูนางร้ายนั่นชิบ ตอ อยากเข้าไปตบ
ตราบแผ่นดิน สิ้นxxx จบแบบไหนอะ HE, SE หรือแบบเปิด
กูลังเลขั้นสุดว่าจะซื้อสารัตถะรัก ของสุชาคริยาดีมั้ย ยังไม่เคยอ่านตัวอย่าง แต่ชอบพักตร์อสูรอีกอย่างคือกูไม่ชอบนักเขียนตั้งแต่รอบไซคี กูไม่ชอบที่เค้าช้าแล้วแถใส่แผนผังหอยหลอดมาให้แถมอ่านไปไซคีแม่งก็ไม่สนุก เสียดายเงิน ใครอ่านตัวอย่างแล้วบ้าง...กูย้อนแย้งกับตัวเองมากจริงๆ
>>195 เออ เหมือนกันเลย ตอนแรกคนนี้กูอ่านพักตร์อสูรแล้วชอบมากไปตามอ่านเรื่องอื่นใหญ่ เจอสาปหฤหรรษ์ไปก็ยังโอเค แต่พอไซคีนี่โคตรเสียความรู้สึกกับการผิดคำพูดบ่อยๆ มาก และไม่รู้กูอคติรึเปล่า ตอนอ่านไซคีนี่ไม่สนุกเลย น่าเบื่อมาก และเหมือนสำนวนแปลกไปจากเดิมด้วยซึ่งกลายเป็นแบบที่กูไม่ชอบ สารัตถะรักตอนแรกก็ว่าจะซื้อ พอมาดูพล็อต มานึกถึงว่ากว่าพระเอกจะหันกลับมามองนางเอกก็ต้องลูกโตประมาณนึง อย่างน้อยก็ต้องช่วงที่นางเอกพักตร์อสูรมาเข้าร่างแล้ว เลยคิดว่ามีแนวโน้มจะอ่านไม่รอดสูงมาก
>>197 เป็นเรื่องพ่อแม่นางเอกพักตร์อสูรอะ เพราะฉะนั้นตามไทม์ไลน์เรื่องนี้มาก่อน ถ้าอ่านพักตร์อสูรจะเห็นว่าพ่อนางเอก (โชติระเส) ไม่ค่อยรักแม่นางเอก (ตยาวดี) เท่าไหร่ ชีวิตครอบครัวมาดีขึ้นตอนที่นางเอกมาเข้าร่างลูกแล้ว เพราะฉะนั้นสารัตถะรักช่วงแรกๆ เป็นช่วงตอนที่แต่งงานใหม่ ๆ กูเลยคิดว่าชีวิตนางเอกเรื่องนี้น่าจะรันทดน่าดู ผัวไม่รัก แถมไปยกย่องผู้หญิงอื่นซึ่งๆ หน้า ซึ่งกูไม่ชอบอะ และไม่รู้ว่าชีวิตนางจะดีขึ้นตอนไหนในเรื่อง
มีใครนึกคำศัพท์ที่มีความหมายเดียวกับคำว่า เท่ แต่ฟังดูโบราณ ๆ หน่อยบ้างไหมคะ
>>200 แจ่ม เลิศ ดูดีมีชาติตระกูล.
KY กุถามบุพเพหน่อย การที่นางเอกมันไปใส่ความเป็นปัจจุบันในสมัยอยุธยา(กางเกงใน,กระทะ,เครื่องกรองน้ำฯลฯ) มันไม่ทำให้ปัจจุบันเปลี่ยนอ่อวะ แบบมึงไปแก้ไขอดีต เปลี่ยนแปลงอดีต หรือว่าใช้ทฤษฎีแบบ แก้ไขอดีตไม่ได้ เพราะรุ้สึกว่าแนวย้อนเวลามันมี2ทฤษฎีคือแก้แล้วปัจจุบันเปลี่ยน(แบบโดราเอม่อน)กับแก้แล้วเหมือนเดิม
>>198 สารัตถะตอนแรกกูก็คิดงี้ว่ากว่าพระเอกจะรักคงอีกนานนนน แต่พอมาอ่านจริงไม่ถึงขนาดนั้นว่ะ มีสปอยนะ
.
.
.
.
.
ในเรื่องพักตร์อสูรเราจะเห็นมุมมองนางเอกว่าพ่อเย็นชากับแม่ ตอนต้นเรื่องที่ตยาวดีตัดพ้อโชติว่าไม่เมตตากับตัวเองเลย เป็นช่วงที่อุษาพึ่งถูกเข้าร่างใหม่ พอเป็นเรื่องสารัตถะตรงช่วงอุษาเริ่มเข้าร่างอ่ะ โชติระเสก็มีความรู้สึกดีๆให้ตยาวดีก่อนหน้านั้นแล้ว เพียงแต่ยังมีชนักติดหลังงอนง้อกัน แถมปากหนักทั้งคู่ มันเลยไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไง ทีนี้ย้อนกลับมาช่วงเริ่มแรกที่อุษา(นางเอก)เริ่มพูดได้ มีท่าทีดีขึ้น โชติเลยมาเยี่ยม ตยาวดีก็ดีใจเลยยิ้มกว้างให้ โชติเห็นนางก็ใจสั่นระรัวจากตอนแรกอุตส่าห์มาเยี่ยมลูก(เอาลูกมาอ้าง)และจะกินข้าวด้วย แต่พอเมียยิ้มให้งี้เลยเขินจัดสะบัดก้นหนีไปแดกข้าวที่อื่น ปล่อยเมียเข้าใจผิดว่าไม่รักไม่เมตตาต่อไป ถถถถ
ป.ล แต่ตอนปัจจุบันที่ลงถึงในเว็บกำลังโคตรรรสวีวี่วีกันประหนึ่งเด็ก ม.ปลาย ปั๊ปปี้เลิฟกัน แต่ดราม่าตามไทม์ไลน์ที่อุษาก้มกราบนางวาดยังไม่ถึง ก็แสดงว่ายังไม่พ้นดราม่านะเออ
.
.
.
.
.
>>205 ถ้าเอาจริงๆ ยังไงมันก็เปลี่ยน แต่นี่มันนิยายรักคอเมดี้น่ะคนเขียนเลยไม่ได้ใส่หลักการทางวิทยาศาสตร์อะไรมา
อีกางเกงในกับสมุดข่อยน่ะไม่เท่าไหร่ พอป่วยใกล้ตายแล้วมันก็ค่อยสั่งบ่าวเผาทิ้งได้ กูคิดว่ามันคงมีนางเอกใส่คนเดียวแหละทั้งอยุธยา ต่อให้มันเย็บให้บ่าวคนอื่นเขาก็คงคิดว่าแปลกไม่ใส่ด้วยหรอก เพราะงั้นคงไม่ได้แพร่หลายมาก เครื่องกรองน้ำก็ไม่ว่ากันเพราะสมัยอยุธยามีใช้แล้ว อย่างเดียวที่กูเครียดคืออีกระทะ มันจะทำลายยังไง ต้องให้จีนฮงทุบให้แตกเป็นเสี่ยงๆ โยนลงแม่น้ำเรอะ ถ้าเกิดคนยุคปัจจุบันไปขุดเจอยังไงก็สร้างความสับสน ในฐานะคนที่เรียนด้านนี้กูคิดว่าจุดนี้นางเอกคิดน้อยไปหน่อย
แต่ถ้าเอาแบบจริงๆ (อีกรอบ)เลยน่ะนะ
มึงไม่ต้องห่วงบัตเตอร์ฟลายเอฟเฟคหรอก เพราะถ้าจะย้อนเวลามาเข้าร่างการะเกดจริงๆ ยังไง จิต/วิญญาณ/อะไรที่แม่งใช้ขับเคลื่อนชีวิตน่ะของนางเอกก็ต้องไปใช้สมองในร่างของร่างการเกด สรุปสันดานก็แย่เหมือนเดิม คุณหมื่นก็จะชังน้ำหน้าดังเดิม ออกบวชเป็นพระ นางเอกก็คงต้องหาเรื่องทำชั่วจนตัวตาย จบ สรุปเหตุการณ์ปัจจุบันเลยไม่ได้มีผลกระทบอะไร
ky กูเพิ่งเห็นคนด่าเพลงประกอบบุพเพ เกิดมาเพิ่งเห็นด่านักร้องเรื่องร้องเพลงง่ะ ส่วนตัวกูเพลงไม่ถูกใจกูก็ไม่ฟังอะ
>>211 https://www.dailynews.co.th/entertainment/632598 เห็นข่าวลงอะ ไม่รู้ด่าว่าอะไร
เออ กูไปส่องรีวิวพักตรฺอสูร ไซคีในgoodreads คนเขียนเค้ามีเรื่องไรทำให้โม่งเสียความรุ้สึกวะ หนังสือออกช้ากว่ากำหนด เขียนไม่สนุก แผนผัวหอยหลอดคือไร สงเคราะห์กูที555
>>215 ไซคีส่งของจริงช้ากว่าที่บอกเกือบปี เลื่อนแล้วเลื่อนอีกหลายรอบ แต่ละรอบก็มาบอกเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะได้วันนั้นวันนี้แน่ๆ ดูน่าเชื่อถือ พอเอาเข้าจริงก็ดีแต่ปาก ทำไม่เห็นได้อย่างที่พูดซักที และสาเหตุนึงที่ทำให้ช้าคืออุตริจะไปเพิ่มแผนผังตัวละครเทพในเรื่องที่ไม่เห็นจำเป็นจะต้องมีก็ได้ ไม่ช่วยอะไร รูปที่วาดมาก็ไม่เห็นสวยขนาดจะต้องมาเลื่อนแล้วเลื่อนอีก สำนวนในเรื่องแปลกๆ เนื้อเรื่องโคตรเนือย สรุปเรื่องนี้ไม่มีอะไรดีสำหรับกู ไม่คุ้มค่ากับการเสียอารมณ์เลื่อนส่งไปมาของนางอย่างยิ่ง
สึส กูมารำนักเขียนคนนึงมานาน แม่ง กูพรีนิยายตั้งแต่เปิดจอง กลางปี 16
กูก็พรี อีชุดสามหมอย ของ peiiหมีกา ทุกวันนี้ปี18 หมอยเดียวกูก็ยังไม่ได้ แล้วเสือกเปิดพรีเรื่องอื่นเรื่อยๆ กูงงกับนาง เอารูปเล่มเอาบ็อกเอาhee เอาtad มาลงตลอด แต่เสือกไม่ส่งเล่ม อ่ะ เลื่อนแม่งปีใหม่ฝรั่ง ปีใหม่จีน นี่จะปีใหม่ไทยละ กูก็ยังไม่เห็นสามหมอยแม้เงา แล้วโพสต์รูปขวดน้ำเกลือให้กูดู เพื่อ!!! กูได้กลิ่นสะตอลางๆ
>>217 มึงไปส่องเพจค่ะเพื่อนโม่ง แล้วมึงจะรู้ว่าไซคีนี่เลื่อนอนุบาลมากเมื่อเทียบกับสามหมอย
กูไม่เข้าใจนักเขียนที่แม่งเปิดพรีซีรี่ส์สามเล่ม แต่เสือกยังไม่เขียน มึงงง ชุดพันกว่าบาท คนจองสี่ร้อยคนนี่กี่บาทแล้ว สองปีเงินพรีอยู่ไหนวะ อ่ะ ถ้าบอกเขียนจบ มีรูปเล่มอวดเนืองๆ มึงคะ เลื่อนทำไม กูโอนตัง พ.ย 16 นี่มีนา 18 กูยังไม่ได้เล่ม
เพื่อนโม่ง กุถามหน่อย ถ้าไม่เคยอ่านปฐพีนี้อาลัย จะมาอ่านตราบแผ่นดินสิ้นกาลเวลา รู้เรื่องมั๊ย
สามหมอ เปรมมิกาไงมึง .... กูจะโดนเขาฟ้องไหม กูว่าคนเขียนแม่งควรเขียนให้จบก่อนเปิดจองป่ะมึง ไม่ก็มีงานในมือใกล้ๆจบค่อยจอง เห้นแก่เงินฉิบหายค่ะ เปิดทีพันกว่า ของลิมิแตดอะไรสารพัด บอกว่าไม่มีกำไร ไรท์เป เปย์ไม่อั้น ดอกกกกกกก มึงก็หักจากเงินพรีกูนี่แหละค่ะ แต่กูก็รอไง รอจนตอนหวีผมหวีแม่งสะกิดโดนเขาบนหัวกูละ
ky กูอยากรู้ว่าตราบแผ่นดิน สิ้นการเวลา มันมีข้ามไปข้ามมาสลับกันไหม คือกูชอบแบบข้ามไปรอบเดียวแล้วอยู่อดีตยาว ไม่พูดถึงยุคปัจจุบันแล้วอะ
มนต์ทศทิศ ได้ข่าวบ้างมั้ยว่าจะออกเมื่อไหร่
ky กูเกลียดมากเวลานักเขียนออกเล่มแยกของตัวเองแล้วมาเขียนตอนพิเศษรวมเล่มขายกับนักเขียนอีกคน คือกูอยากอ่านแค่ของคนที่กูชอบอ่ะทำไมกูต้องเสียเงินเพิ่มเพื่อเอาของอีกคนที่กูไม่ชอบมารวมเล่มด้วยวะ
ระหว่างบรรยายบุรุษที่ 3 แบบรู้ครส.นึกคิดตลค. กับใส่การกระทำอย่างเดียวให้ไปแปลกันเอาเอง ชอบอันไหนมากกว่ากันวะ
กูสึกไม่ดีที่ฉฉกับอด.มาออกเล่มพิเศษเองทำบ็อกเองว่ะ กูรู้สึกว่าเป็นการหักหน้า ข้ามหน้าข้ามตาสนพ. ข้ออ้างคือสนพ.ทำให้ไม่ทัน กูว่ามันไม่ใช่ว่ะ ถ้าต้องการออกเล่มพิเศษก็ควรส่งงานตามดีลไรงี้ให้ทันดิวะ ไม่งั้นก็ออกเล่มหลักเองไม่ต้องผ่านสนพ.เลยดิ กูเห็นแล้วเยะปากมองบนเลยว่ะ
กูอ่านฉฉ.ไม่รอด เหมือนนางเอกคือร่างอวตารของนักเขียน
ky ใครเคยอ่านทางดาวของภัสสรามั่ง เห็นเพิ่งลงmeb ขอเรื่องย่อแบบสปอย
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ของเจ้าหญิงฯเป็นแนว+++ กูลองไปลองๆอ่านแล้วไม่ชอบการแทนตัวเองว่า หนู อะ มันดูแปลกๆ หรือกูคิดมากไปเอง
มีนิยายอะไรแนวคล้ายๆ บุพเพที่เดินเรื่องเร็ว ตัวละครไม่แบน (ไม่ดีเลิศ ไม่เลวสุดขั้ว) พระเอกน่ากรี๊ดบ้าง แต่อยากได้แบบเข้มข้นด้วย (อห เรื่องมากเนอะกูเนี่ย)
>>241 เนื้อเรื่องกูจะไม่ยุ่ง แต่ปกมันส่อไปเปล่าวะ เด็กมันก็ไม่ได้รู้จักแยกแยะทุกคนนะ นิยายเรทบ้านเรามีกำหนดอายุคนอ่านมั้ยเนี่ย ไม่แปลกใจทำไมสถิติเด็กวัยรุ่นท้องเยอะ
สมัยก่อนมีกวาดล้างนิยายแรงๆ ตอนงานหนังสือ เดี๋ยวก็ได้มีอีกรอบหรอก แต่สมัยนั้นรู้สึกจะจับมั่ว ดูแต่ปก เห็นปกผู้ชายผู้หญิงกอดกัน (แบบน่ารักใสๆ) ก็ริบแล้ว
>>241 กูถึงกับต้องไปตามอ่านมา อห คือเอาจริงๆ ในแง่บทสนทนา+ความคิดตัวละครนี่ก็เหมือนสมัยเขียนรักม.ปลายเลยป่ะวะ แค่เปลี่ยนอายุตัวเอกให้เป็นวัยทำงานเอง กูอ่านแล้วกลอกตาเป็นรูปส้นตีนหลายรอบมาก แต่ก็คิดในใจว่าเขาเซ็ตนางเอกมาอย่างนั้น กูไม่ใช่นางเอก... กูไม่ใช่นางเอก... จะเอาอะไรตามใจตัวเองไม่ได้... แต่แม่งฟหกด่าสวฟหกด่าสวฟหกดาส่หฟว่ะ
พอมาอ่านมาถึงทอล์คที่เขาบอกต้นฉบับสามร้อยกว่าหน้า เป็นฉากเลิฟซีนร้อยห้าสิบหน้า(ไม่รู้พูดจริงหรือพูดเล่น) กูก็เลยบรรลุ อ้อ ที่แท้ไลน์นี้มันก็แค่นี้เองหรอวะ คือกูนึกว่าจะเปิดไลน์มาเพื่อขายโทนเรื่องที่โตขึ้น แค่อนุญาตให้มีฉากบวกได้ ไม่ใช่เปิดมาเพื่อบวกอย่างเดียวน่ะ
เพื่อนโม่งคิดว่าเรื่องนี้ https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1781518 เป็นยังไง
แฟนฟิคธรรมดา หรือเจตนาละเมิด
นักเขียนเข้าไปตอบแล้วว่ะ
ปกติเขียนแฟนฟิคแบบนี้ไม่ได้เหรอ เห็นนิยายไทยโดยเฉพาะแนวแฟนตาซีหลายเรื่องโดนเอาไปเขียนแฟนฟิคเยอะมาก หรือต้องจั่วหัวว่าแฟนฟิค
มึงๆ ถามหน่อย กูเห็นเพจนักเขียนคนนึงบอกจะเปิดพรีหนังสือพรุ่งนี้ แต่พอมีคนถามราคาเค้าบอกจะบอกพรุ่งนี้ มันมีเคสอะไรหรือเปล่าวะ ทำไมเค้าไม่บอกล่วงหน้าว่าราคาหนังสือเท่าไหร่ กูเคยอ่านของนักเขียนคนนี้ตอนออกกับสนพ.นะ แต่อันนี้เค้าทำมือ กูเพิ่งเห็นเพราะนักเขียนอีกคนเค้าแชร์มา กูกดเข้าไปตามเผื่อว่างจะได้พรี แต่เห็นดูลึกลับจัง เลยสงสัยว่ามีไรป่าว เห็นผ่านๆ จากที่อื่นว่าเคยมีเฟซนักเขียนบางคนโดนแฮคช่วงที่เปิดพรี กูเลยคิดว่ามันเกี่ยวกับมิจฉาชีพอะไรงี้ป่าว หรือกูคิดมากไปวะ อีห่า คืองง จะพรีพรุ่งนี้ละแต่ดันไม่บอกราคาหนังสือ
อย่าเพิ่งด่ากูนะ อันนี้ไม่รู้จริงๆ ระบบพรีทำมือกับนักเขียนโดยตรงมันลึกลับขนาดนี้เลยเรอะ ปกติซื้อแต่หนังสือที่ขายกับสนพ.ทั่วๆ ไปไม่ค่อยได้ซื้อพวกทำมือว่ะ
มา! เปิดแผง
ใครตามดราม่าสะเทือนวงการอย่างนักเขียนใหญ่แห่งยุค ปมก. มั่ง มากองรวมกะกูตรงนี้
กู 263
แสดงว่ากูเข้าใจผิดไปเอง โม่งไม่รู้จักแสดงว่านางไม่ใช่นักเขียนใหญ่แล้วล่ะ
มหากาพย์ของนาง เปิดจองนิยายแล้วผลัดส่งมาสองปีแล้ว เหตุผลคือป่วย ฝนตก พายุเข้า ไฟล์งานเสีย งานพิมพ์จากโรงพิมพ์ไม่ดีขอไล่ทำใหม่ บอกจัดส่งแล้วแต่ยังไม่มีใครได้ของ ร้านออนไลน์ทวงถาม ให้ช่วยถ่ายรูปกองหนังสือที่บอกว่าเสร็จแล้วให้ดูหน่อย เขาจะได้ไปบอกลูกค้าเขาต่อ นางไม่ยอมถ่าย โอนเงินคืนแล้วแคปแม่ค้าประจาน แคปเฉพาะที่นางดูดี กะจะให้แฟนคลับนางโอ๋ แต่ปรากฏว่าโดนรุมด่า นางก็ไล่ลบเม้น ไล่บล๊อก ของเก่ายังไม่เคลียร์เปิดจองของใหม่
โอ้ย วีรกรรมนางเยอะ
อิทธิฤทธิ์แรงขนาดโรงพิมพ์โดดลงมาช่วยกางแขนปกป้องทั้งๆที่นางอ้างเหตุผลมาตลอดว่างานโรงพิมพ์ช้าไม่ให้คิว แย่นั่นนี่ แต่โรงพิมพ์ก็รักนางมาก ปกป้องตลอดๆ งานที่เห็นเป็นชิ้นเป็นอันก็คือบ๊อกเซตเปล่า ไม่มีเล่ม โรงพิมพ์ก็เอามารีโพส คงคิดจะช่วยนักเขียนใหญ่ลดกระแสดราม่า แต่โป๊ะแตกโดนจับได้ว่าเอารูปเก่าปีที่แล้วมาลง รูปที่คนอยากได้คือกองหนังสือเป็นร้อยๆพันๆเล่มต่างหากโว้ย โรงพิมพ์ก็แถว่าความลับลูกค้าจ้ะ ไปถามจากนักเขียนเอง อิอิ
ปล. ณ ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครได้หนังสือนาง
อืม กูไปเผือกเสิร์ชมาละ นักเขียนใหญ่แห่งยุคยังไงวะ ใหญ่แค่ในกะลาหรือกูเองที่อยู่ในกะลา
นักเขียนคนนี้ เมื่อกี้ไปส่งเพจ เคยคิดจะอ่านเรื่องเขาแต่อ่านไม่จบ
ตกลงหนังสือที่โพสในเพจนั่นก็ยังไม่ได้ส่งคนจ่าย?
ใครวะ ไม่เห็นรู้จัก 555 เดี๋ยวไปสืบมั่งดีกว่า/ ไม่ทำงานละ
มีใครอ่าน "หนึ่งด้าวฟ้าเดียว" บ้างป่ะ อยากได้รีวิวแบบสปอย ว่าจะซื้อ แต่การเงินฝืดเคือง ขอรีวิวแบบล้วงลึกให้ชื่นใจไปก่อน
>>276 เล่มแรกปูพื้น อาจจะเนือยๆ ง่วงๆ หน่อย ตัวละครเยอะ ภาษาก็ค่อนข้างยากถ้าไม่เคยอ่านแนวนี้ของนักเขียนคนนี้มาก่อน กลบทเอาจริงๆกูว่าก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรนะ มันมีแบบแผนตายตัวของมันอยู่แล้ว เทียบแล้วแก้ได้เลย ไม่ต้องขบคิดอะไรมาก ในส่วนของประวัติศาสตร์จะว่าถูกก็ไม่ถูกเสียทีเดียว แต่จะบอกว่าผิดก็ไม่ใช่ มันขึ้นอยู่กับตำราที่นักเขียนเลือกมาอ้างอิง บังเอิญว่าอ่อนไปหน่อยเพราะมีข้อมูลอื่นในตำราอื่นที่ได้รับการยืนยันว่าถูกต้องกว่ามาหักล้างไป (ตั้งหลายสิบปี) แล้ว เล่มสองสนุกขึ้น หวานขึ้น พระนางได้อยู่ด้วยกัน จบแฮปปี้ สรุปว่าอ่านเพลินๆได้ สนุกดี แต่ถ้าอ่านแบบนักวิชาการจะกลอกตาเบ้ปากบ่อยๆ
ใครอ่านใต้ฝุ่นแล้วบ้าง สนุกมั้ย
ใครอ่านเล่มใหม่ของกฉ.ยัง เรื่องกุหลาบอ่ะ คาใจเรื่องปมพ่อแม่นางเอกมากอ่ะ ไม่ชอบมุมมองบางอย่างของนางเอกเรื่องนี้สักเท่าไหร่ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่านไม่จบ
>>279 กูโอเคกะนางเอกนะ ถ้าโตมากับแม่เลี้ยงแบบนี้จะให้งอมืองอเท้าโดนเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวก็ใช่เรื่องอะ แต่อย่างที่นางบอกท้ายๆเรื่องอะ ต่างฝ่ายต่างก็ทำผิดต่อกัน คือย่ากับแม่เลี้ยงผิดที่ไปบีบให้พ่อแม่นางเอกเลิกกัน แต่พ่อแม่หย่าแล้วดันไม่จบจริง พ่อแต่งงานใหม่แล้วยังกลับไปหาเมียเดิม อยู่กันจนมีลูกอีกตั้ง 2 คน ที่จริงน้องนางเอกสถานะเป็นลูกเมียน้อยดีๆนี่เอง นางเอกยังบอกเลยว่าพ่อแม่ตัวเองก็ทำผิดกับแม่เลี้ยงเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่แม่เลี้ยงจะมาลงเอากับนางเอกอะ
มีอีกประเด็นนึงที่ติดใจเรื่องตัวร้าย
.
.
.
.
.
จะบอกว่านางโลภหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่สาเหตุก็มีส่วนมาจากที่นางเข้าใจว่าลูกบุญธรรมเป็นลูกสามีตัวเองกับเมียน้อย เลยไม่เข้าใจว่าทำไมตระกูลไม่บอกความจริงกะนางตั้งแต่แรกว่าที่จริงเป็นลูกใคร ไม่ต้องป่าวประกาศให้รู้ทั่วไปก็ได้ ให้นางเข้าใจผิด คิดว่าสามีไม่ซื่อสัตย์กับตัวเองมาเป็นสิบๆปี ผู้หญิงที่ไหนจะทนได้
.
.
.
.
.
ในนี้มีใครอ่านนิยายที่ขายใน jamplay บ้างปะ ทำไมขายแพงกว่าซื้อเล่มวะ jelly เหลือง 199 บาท 13900 + 4000 // 1 บาท ได้ 90 อัน
ยกตัวอย่างนิยาย อย่างนายคะ อย่ามาอ่อย ให้ซื้อ 70 ตอน
6-17 ตอนละ 500 jelly = 12*500 = 6000
18-75 ตอนละ 600 jellly = 58*600 = 34800
รวม 40800 jelly หาร 90 ตก 453 บาท
ราคาเล่มในเว็บ 409 ลดเหลือ 348
เคยมาบ่นรอบนึงทำไมมีโม่งมาตอบว่าไม่แพงง่ะ
KY งานปกสไตล์ นักรบ มนม นี่คือเค้าไปขออนุญาตรูปภาพทั้งหมดที่จะมาทำแล้วถูกมะ ปกสไตล์ตัดแปะๆรวมๆกันแบบนี้ เห็นหลังๆมาปกแบบนี้ฮิตอยู่นะ
ขอสาวกนิยายไทยช่วยแนะนำนิยายแนว "หนึ่งด้าว" ให้หน่อย ชอบแบบนางเอกแก่นแก้ว แต่ฉลาด ไม่ทะเล้นเกินงาม (ซนในระดับหนึ่ง ไม่ใช่ซนไร้มารยาท) พระเอกฉลาด ไม่หูเบา อยากเพิ่มคลังนิยายไทยน่ะค่ะ
ขอแนวย้อนยุค ช่วงสาวๆ ยังนุ่งห่มสไบอ่ะค่ะ ทะลุมิติเวลาได้ แต่ไม่ชอบแบบย้อนไปย้อนมา ถ้ามาก็มารอดเดียวเลย (ส่วนตอนจบค่อยว่ากัน) ไม่เอาแฟนตาซี พวกครุฑ นาค อ่านไม่รอดค่ะ
ที่เราอ่านรอดคือหนึ่งด้าว ดั่งดวงหฤทัย
ที่ลองดูแล้วไม่ใช่สไตย์เราคือทวิภพ เพชรกลางไฟ สองฝั่งคลอง
ขออภัยที่เรื่องมากไป (ไม่) นิด เลย กราบบบบ
>>284 หลังจบออเจ้าไป แนวทะลุมิติไทยตอนนี้มีเกลื่อนเลยนะ เว็บไหนๆสำนักพิมพ์ไหนๆก็ประโคมเอาใจกันแต่แนวนี้ แต่ถามว่าเรื่องไหนสนุก อืม.. ไม่รู้แฮะ แต่ถ้าเอาแค่พระ-นางฉลาดแล้วก็ย้อนยุคแนวลิเกฝรั่งแบบดั่งดวงหฤทัยละก็อันนี้มี มงกุฎที่ไร้บัลลังก์ ของนักเขียนคนเดียวกันนั่นแหละ ทั้งเก่งทั้งฉลาดกันจนน่าโมโหเลยว่ะ แต่นี่ชอบนะอยากให้ได้อ่าน
ขอถามหน่อย ทัณฑ์ลวงรัก นางเอกซิงมั้ย กูคาใจ
ถ้าชอบดั่งดวงหฤทัย เราแนะนำมหารานี จักรพรรดินีนะของคนเขียนเดียวกัน ช่วงหลังๆนี่ชอบมหารานีมากกว่าดั่งดวงอีก แต่เราก็ชอบทวิภพมากเหมือนกัน เรื่องนี้ที่รัก ขึ้นหิ้งเลย เลยไม่รู้ว่าที่แนะนำไปจะถูกใจป่าว ลองไปอ่านดูเองละกัน
ไม่ชอบนิยายที่เขียนนางเอกเคยคบผู้หญิงมาก่อนแล้วมาได้กับพระเอก กูไม่ชอบ เกลียดชิบ ประเภทนางเอกเคยแย่งแฟนพระเอกเนี่ย ที่ผู้ชายเคยคบผู้ชายผู้หญิงส่วนใหญ่ยังเอาไม่ลง ที่ผู้ชายเอาลงเพราะผู้หญิงคบกันมันสอดใส่ไม่ได้ละสิ แต่เป็นกูกูไม่เอาว่ะแม่ง
>>294 เอออันนี้มึงเรื่องมากจริง แต่บางอันกูก็ไม่เอาเหมือนกัน 55555
ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว มาแชร์ไทป์ที่อ่านแล้วไม่เอามันไม่ใช่กันดีกว่า
ของกู ประเภทไม่พระก็นางมีอดีตแฟนเก่า รักกันม๊ากกก มาก่อนแล้วค่อยมาเจอนางเอก กะนางเอกแก่กว่าพระเอก อันนี้รับไม่ค่อยได้เป็นส่วนตัว แล้วก็ไทป์นางเอกนิสัยแข็งนอกอ่อนในนี่ หายากว่ะ จะพอรับได้ที คือแข็งไปแม่งก็น่ารำคาญอะ สร้างภาระให้คนอื่นตลอดแล้วยังไม่สำนึก หงุดหงิด
แล้วก็ถ้าพระเอกกระทำนางเอกมาก ๆ แล้วตอนจบลอยตัว โดนรักเทิดทูนต่อนี่โคตรยี๊เลยว่ะ อย่างน้อยแม่งต้องโดนเอาคืนบ้างเหอะ
>>296 ทำไมอ่านไทป์ที่มีงไม่ชอบแล้วกูนึกถึงเพลิงบุญวะ พระเอกคบกับนางร้ายก่อนแต่งงานกับนางเอก ตอนจบ พระเอกที่นอกใจนางเอก มีชีวิตแฮปปี้ ลูกน่ารัก เมียให้อภัย ช่วงนั้นคนยุให้นางเอกแต่งไปกับพระรองเยอะมาก แต่กูว่าพระรองก็ง่ายไปนะ จีบนางเอกไม่ติด พอตัดใจ น้องนางเอกมาสารภาพรัก อีพระรองก็คบด้วยอย่างไวอ่ะมึง
ดอกหญ้าในขวดแก้ว ของมาภา ดีมั้ยวะมึง ควรค่าแก่การอ่านมะ
มีใครอ่านเซ็ตเจ็ดบาปมั่ง กูชอบความรัก ความสัมพันธ์แบบลุงป้าในเรื่องว่ะ เลยอยากมาถามโม่งว่ามีเรื่องไหนแนะนำอีกมั่งมั๊ย ที่ความสัมพันธ์ค่อยเป็นค่อยไปไม่รีบร้อน แต่หวานๆแบบลุงป้าในเรื่องนี้ ขอเป็นแนวปัจจุบันนะ ไม่เอาพีเรียด
ไม่ชอบนิยายเรื่องนึงที่เขียนให้นางเอกเป็นช็อคโกแลตซีสต์แล้วมีผ่าตัด ความจริงชอบเรื่องนี้มากเลยนะ มาสะดุดตรงนี้เลยเลิกอ่าน จำชื่อเรื่องไม่ได้ละ
>>306 เกลียดประเภทเอาแต่ใจดื้อรั้น ปากเก่ง ต่อให้เรื่องดีแค่ไหนกูก็เอือมเกินจะอ่านจบ
อีกประเภทคือนางเอกที่ดูแบ้ว ขี้แย ถ้าเขียนแล้วไร้เดียงสาจริง ธรรมชาติๆหน่อยก็โอเคอ่านได้ ถ้าแค่ประดิษฐ์คำให้คนอ่านรู้สึกว่านางเอกคนนี้ไร้เดียงสานะใสๆอ่อนต่อโลกละเกิน พ่วงโง่ไปอีกนี่กูไม่ไหวจริง
>>313 แบบไม่อยากให้มีโรคที่ทำให้ร่างกายผิดปกติไปงี้ อย่างมะเร็ง หัวใจ ที่พอเป็นแล้วร่างกายให้ทำยังไงก็ไม่เหมือนเดิม โรคที่ต้องผ่าตัดใหญ่ คือกูไม่ชอบ แต่พระเอกเป็นก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ 555 ชอบผู้ชายน่าสงสาร ยิ่ง angst ด้วยนะมึง ปวดตับดี
ปล. มึงอย่าซีเรียส คือกูเป็นคนที่เรื่องมากๆๆๆ ข่า
กูไม่ซื้อเรื่องที่พระนางมีหลาน/ลูก เป็นผู้หญิง อันนี้อคติส่วนตัว
เออ พวกถือดี ปากเก่ง แข็ง ๆ งี้กูก็ไม่ชอบเหมือนกัน แต่ถ้าหลัง ๆ พอปรับพฤติกรรมให้ดีขึ้นได้กูก็พอรับไหว
ของพวกมึงคือแอนตี้ถาวรหรือพอรับได้ถ้าดีขึ้นวะ
พูดถึงหมอ ชีวิตจริงเขาเรียกคนในครอบครัว/เพื่อน/คนรู้จักที่สนิท ที่เป็นหมอว่าหมอมั้ย
เวลาเห็นในนิยายกับละครแล้วรู้สึกว่ามันประหลาดอะ อย่างแม่พูดถึงลูกตัวเองเวลาคุยกับคนอื่นว่าลูกหมอ/หมอxxx หรือตัวละครในเรื่องเรียกว่าพี่หมอ ไอ้หมอ อย่างนี้อะ
เขาไม่เรียกชื่อเล่นกันรึ
>>324 ไม่ เค้าไม่เรียกกันอย่างนั้น เพื่อนก็เรียกชื่อ พ่อแม่พี่น้องก็เรียกชื่อ มีแค่คนไม่สนิทมากที่ไม่รู้ชื่อแต่รู้ว่าเราเป็นหมอ (เช่น แม่ค้าหน้า รพ. “หมอวันนี้กินอะไร”) หรือว่าคนไข้เท่านั้นที่เรียกว่าคุณหมอ กับเวลาอาจารย์หมอเรียกลูกศิษย์จะเรียกว่าหมอ เช่น “หมอทำงานที่ผมสั่งเสร็จรึยัง” แต่ไม่เคยมีเห็นเพื่อนเรียก “ไอ้หมอ ไม่เจอกันนาน”
>>328 เพราะหมอผู้ชายรอบตัวกูทำให้หมดอารมณ์เวลาอ่านนิยายเจอพระเอกเป็นหมออะดิ่ คือ มันไม่เกี่ยวกับพระเอกหรือคนเขียนจะเขียนดีเขียนไม่ดีแล้ว แค่พระเอกเป็นหมอก็หมดรมณ์อ่าน มันไม่ใช่อะมันไม่ใช่ อืมมม มึงลองนึกถ้ามึงอ่านนิยายเจอพระเอกโคดดีแต่อ่านๆไปหน้าพระเอกแม่งซ้อนกับพี่ชาย/เพื่อนที่นอนเกาตูดอยู่ข้างๆ หมดอารมณ์อ่าน
พวกมึงมีใครอ่านเซต 4 ดรุณี แล้วมั่ง กูอยากรู้ว่ามันแย่ถึงขั้นขายออกไม่ออก จนต้องมาขายมือ 1 ขาดทุนเลยเหรอวะ
Ky ช่วยแนะนำนิยายแนวพีเรียดที่ควรต้องอ่านให้หน่อย (แบบอ่านแล้วคิดหนึบ ไม่หลับไม่นอนจนกว่านิยายจะจบ) ขอชื่อเรื่องกับเรื่องย่อแบบบรรทัดเดียวพอ ที่เหลือเดี๋ยวไปหารีวิวเอาได้จ้า ขอจบแฮปปี้
กูไม่ชอบรักสามเส้า ประเภทมีผู้มารักนางเอก ดีตายห่า
ไม่ชอบนางเอกอยู่เรื่องนึงที่อุทานว่าปิ๊แหก กูว่าทุเรศว่ะ นักเขียนเขียนมาได้ไง ถ้ากูเป็นพระเอกกูก็ไม่เอาผญแบบนี้
นิยายท้อปล่าสุดที่เข้าไปอ่านเรื่องนึงคือเสียดายเวลามากผัวๆเมียๆ เห็นอีกทีมีสนพ.เอาไปแล้วจ้า ดูแต่ยอดวิวล้วนๆเลยใช่ไหมนี่
>>336 ความจริงบรรยายดีนะ ไม่น่าเสียกับคำอย่างนี้เลย มันไม่เหมาะ น่าเกลียดเกิน จะให้เรียลมันก็ทุเรศเกินว่ะ มันมีคำอะไรอีกเยอะที่น่ารักและได้อารมณ์เดียวกัน
>>338 สนพดูแต่ยอดวิว เจ๊งมากี่เล่มแล้วอะ ตลาดคนซื้ออ่านกับคนอ่านฟรีจากเว็บมันคนละตลาดกัน เอานิยายห่วยไปพิมพ์ขาย มันก็ไม่ได้ลูกค้าที่เป็นนักอ่านจริง ๆ และพร้อมเปย์ มึงไปดูพวกวิวสูงแต่เขียนไม่เอาไหน เวลาเปิดจองได้ถึงห้าสิบเล่มแทบจะจุดธูปกราบ แต่พวกที่มันเขียนดีจริง ๆ ยอดวิวแค่หมื่นนี่กูเคยเห็นจองกันเป็นร้อย ๆ เล่มเลย เป็นใครก็อยากได้ของดีว่ะ
>>341 ใช่ เรื่องนี้โดนสับกันเยอะแล้ว นิยายอัพถี่ๆยอดวิวจะสูงกว่า เพราะคนเข้าไปอ่านบ่อย
แค่นั้นไม่เป็นอะไรหรอก แต่มันทำให้นักเขียนบางจำพวกอัพทุกวันแต่อัพทีละนิดทีละหน่อยบ้าง อัพแก้ตอนเก่าๆบ้าง อัพตอนเปล่าๆบ้าง
มันเบยเป็นข้อสรุปว่านิยายติดท็อปไม่ใช่นิยายที่ดีเสมอไป
>>339 ออกชื่อเรื่องได้มะ คันปาก ร้ายสู่รัก กูพยายามเปิดใจแล้ว พระเอกจะเอาแต่นางเอกทำเมียอย่างเดียว ไหนจะโง่ ไหนจะปากหมา เอาจริงๆเหมือนตัวละครนี่เป็นนิยายห้าสิบปีก่อนงี้ ลำไยมาก ทีแรกว่ามีสนพ.เอายังคิดว่าจะผ่านเหรอเนี่ยพอขึ้นชื่อสนพ.มานี่กูแบบ มาตรฐานคืออะไรวะ
>>341 >>342 กูเพิ่งอ่านท็อป 20 ช่วงหลัง มันแทบใช้ไม่ได้เลยซักเรื่อง กูเชื่อว่านักอ่านหนังสือที่นิยมซื้อจะไม่ซื้อนิยายพวกนี้เลย อ่านพลิก ๆ สองสามหน้าก็เห็นแล้วว่าไม่ใช่ แต่ว่ามันอัพเยอะ วิวเลยสูง แล้วอีกอย่างคือมันดูดคนอ่านในตอนแรก ๆ ด้วยเนื้อเรื่องซ้ำ ๆ กัน หรือไม่ก็เรื่องเซ็กส์ ถ้าเขียนแบบให้คิดเป็นนัยว่านางเอกพระเอกจะฟาดกันแน่ ไข่ออกแน่ เห็นนมแน่ คนอ่านจะรุม ทำให้ยอดมันสูงตั้งแต่แรก ๆ พอตอนหลังแล้วไม่มีอะไร แต่ยอดวิวมันติดลมไปแล้วไง มันก็ไม่ลงง่าย ๆ แต่สนพที่ซื้อไปก็จะเป็นพวกหากินเร็ว ๆ ประเภทบรรณาธิการยังสะกดภาษาไทยไม่ค่อยถูกก็มีว่ะ
>>344 กูก็รู้สึกเหมือนกัน ว่าพวกนิยายที่แต่งไปหน่อยก็ซื้อลิขสิทธิ์แล้วเป็นพวกสนพ.ที่เน้นออกเยอะเป็นหลักมากกว่าคุณภาพ (รูปเล่มหนังสือเลยค่อนข้างไม่สวย สะกดผิดบ้าง หมึกไม่ดีบ้าง) คนซื้อก็ซื้อเพราะฉากเซ็กส์ เอาแค่เท่าทุนหรือกำไรนิดนึงพอ แต่เน้นออกเยอะๆ
ไม่ก็สนพ.มีเรือธงอยู่แล้ว (เช่น มีนักเขียนดังที่ฟคซื้อแน่, รายได้จากเว็บ, ขายทำละคร) เลยออกเรื่องพวกนี้มาเพื่อไม่ให้ดูขาดช่วงจนเกินไป
ขอถามหน่อย กูเพิ่งได้ดูบุพเพสันนิวาสเนี่ย ดูละครแล้วโคตรหงุดหงิดนางเอกเลย ทำไมแม่งชอบทำตัวโง่ๆ โหวกเหวกโวยวายวะ ทำไมแม่งไม่ทำตัวให้เหมือนมนุษย์มนาเขา อุตส่าห์ร่ำเรียนจนรู้ประวัติศาสตร์ แต่เสือกไม่รู้ว่ามารยาทคืออะไร
หรือเขาปรับบทละครให้เป็นแบบนี้ ในหนังสือนางเอกเป็นเหมือนกันไหมวะ
บุพเพนิยายไม่สนุกเท่าละคร ละครเรื่องนี้โดนด่าเยอะ แต่กูว่าคนเขียนบทเข้าใจเอาส่วนที่มันพีค ๆ มาออกก่อน ทำให้คนต้องตามไปจนจบ แล้วนางเอกนิสัยแบบสุดโต่งนี่แหละดังดี คนด่าเยอะ แล้วก็ชอบเยอะด้วย กระแสมาเต็ม กูว่าโชคดีที่เบลล่าเล่น นางดูตลกแล้วไม่น่ารำคาญ ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะแป้กก็ได้ว่ะ
เพื่อนโม่งกูห่างหายนิยายไทยไปนานมาก
รบกวนแนะนำแนว cinderella ของ biscuitbus หน่อย ไม่ก็แนวอบอุ่นๆแต่ไม่เบาไป กูเพิ่งอ่านมาตาลดาจบ กูไม่เก็ตตอนพระเอกเริ่มชอบนางเอก แต่ชอบฮีลลิ้งดี
กราบแทบเท้ารอ
ตอนแรกกูไม่เคยคิดจะดูบุพเพ เพราะไม่ชอบไอ้พวกอิงประวัติศาสตร์ ที่ไม่ชอบเนี่ยคือ ฉบับละครมันจะชอบตัดตอน แทนที่จะทำให้คนดูได้คิดว่าประวัติศาสตร์เป็นแบบนี้จริงหรือไม่ ข้อมูลนี้เอามาจาดหลักฐานฉบับไหน อะไรที่ใส่เพิ่มเข้ามาเพื่ออรรถรสบ้าง แม่งมักจะกลายเป็นชี้นำไปเลยว่าจริง คนทั่วไปพอดูแม่งก็จะเชื่อว่าสิ่งที่ละครเล่าคือประวัติศาสตร์จริงๆ
แต่พอแม่งเอามารีรัน กูก็คิดจะลองดูโดยตัดอคติเรื่องความถูกต้องทางประวัติศาสตร์ไป คือกะว่าจะดูเอาเพลินๆ แต่ก็ต้องหงุดหงิดกับพฤติกรรมนางเอก พูดคนเดียวบ้างล่ะ ใช้ศัพท์สมัยใหม่ให้คนอื่นงงเล่นๆ (ตลกตรงไหนวะ มึงก็ควรรู้ไม่ใช่เหรอว่าคนอื่นเขาไม่เข้าใจมึง) กระโดกกระเดกเหมือนไม่เคยมีคนสั่งสอนบ้างล่ะ สอนอะไรไปแล้วไม่จำ ยังทำผิดๆ อยู่เรื่อยๆ บ้างล่ะ แถมยังมีฉากคลิเช่ๆ อีกหลายฉาก โอ๊ย กูไม่ดูละ
กาละเกดถ้าไม่ใช่เบลไม่ดังหรอก แรดได้ใจ
>>352 กูว่าละครอิงประวัติศาสตร์แล้วยิ่งเป็นคอเมดี้มันก็ทำได้แค่นั้นแหละ คนไทยเราแม่งเชื่อกันเร็วเกิ๊น แล้วก็ไม่ค่อยศึกษาประวัติศาสตร์กันด้วย เพื่อนกูดูแล้วยังมาบอกว่าปลื้มโง้นงี้เพราะไม่เคยรู้ประวัติศาสตร์มาก่อน เคยแค่ได้ยินชื่อพระเจ้าเสือ พระเพทราชา แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร คนแบบนี้มีเยอะ ถ้าละครมีพาร์ทประวัติศาสตร์ให้เป็นข้อมูลมากหน่อยคนก็จะไม่ดูแล้วว่ะ มันต้องแค่นี้แหละในแง่ละครที่จะให้คนไทยดู ขนาดละครจีนทำดีทำอลังการบทดีมาก ๆ คนไทยยังดูเฉพาะที่รักกันผัว ๆ เมีย ๆ เลย อันไหนที่เป็นสงครามเป็นการเมืองจะมีคนดูน้อยกว่าเป็นครึ่ง
นิยายบุพเพกูอ่านแล้วก็งั้น ๆ ไม่ได้ชอบมาก กูคิดว่าละครมันเลือกช่วงสนุก ๆ มาทำเป็นภาพได้ดี แล้วเบลล่าเล่นระริกระรี้ได้น่ารักดี มุกเดิม ๆ แบบเข้าส้วม ตกใจที่ไม่มีกางเกงใน เบลล่าเล่นแล้วขำจริง ทั้งที่มีมุกแบบนี้อยู่บ่อย ๆ แล้ว กูคิดว่ามันถูกคน ถูกที่ ถูกเวลาพอดีว่ะ
กูนึกว่ากูรำคาญบทการะเกดคนเดียวซะอีก เรื่องเอาคำปจบ.ไปพูดแล้วเค้าไม่เข้าใจก็ถูกแล้วป่ะวะที่ใครจะคิดว่าบ้าแล้วคือแม่งก็ไม่อธิบายไง อย่างฉากโดนเอ็ด/ไดเอ็ทอ่ะแม่งกว่าจะเข้าใจกัน กิริยาบางอย่างมันล้นเกินจนดูไม่มีมารยาท ทำเหมือนเด็กม.ต้นกระโดกกระเดกไม่ใช่เด็กมหาลัยที่โตมากับยายเจ้าระเบียบ ถ้าไม่ใช่เบลล่าเล่นแล้วมันดูน่ารักกูว่าโดนด่าเละแหง
อีกนิดนึง พอดีจำได้ว่าในละครมันมีฉากที่พวกการะเกด จันทร์วาด แล้วก็ไอ้หมื่นๆ นั่นต่อโคลงกลอนกัน กูสงสัยว่าฉากนั้นมันมีอยู่ในหนังสือปะวะ โคลงในละครคือ:
ตะวันลับเหลี่ยมเจ้า. เจียมจันทร์
แสงบ่เรืองกระสัน. สู่ฟ้า
เมฆลอยบังพลัน. สุดส่อง
คิดจึ่งเจียมตัวข้า. ต่ำต้อยเทียมดิน
ตะวันลับเหลี่ยมเจ้า. เมฆบัง
นกส่งเสียงยังรัง. แซ่ซ้อง
จันทร์ฤาแลหลัง. ถึงเมฆ
ดาวจึ่งเจียมจิตป้อง. ไป่สู้เทียมจันทร์
ซึ่งแม่งไปเหมือนกับบท "เจียมจันทร์" ของผู้ใช้คนนึงในเว็บแต่งกลอน ลิงค์นี้ http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=11600.0 แบบเกือบๆ เป๊ะเลย ไม่ทราบว่าผู้ใช้คนนั้นคือรอมแพงเอง หรือรอมแพงไปขออนุญาตใช้โคลงนี้ หรือจริงๆแล้วโคลงนี้ไม่มีอยู่ในหนังสือ แต่เป็นทีมงานช่องสามที่เพิ่มเข้ามาในละครเอง ใครมีหนังสือรบกวนช่วยเช็คให้หน่อยนะ ขอบคุณมาก
>>358
ตูไม่มีหนังสืออยู่ในมือ
แต่ บุพเพตีพิมพ์ครั้งแรก 13 ก.พ. 2553 https://my.dek-d.com/vivacool/writer/view.php?id=547208
ส่วนกลอนในเวป ลง เมื่อ: 25 มิถุนายน 2010 (2553), 08:49:pm
กลอนลงที่หลังนะ?
กูไม่รู้นะ แต่นางเอกเอากลอนคนอื่นมาพูดต่อในเรื่องเหมือนตัวเองแต่งเองนี่มันได้เหรอวะ กูอ่านนิยายนานแล้ว จำไม่ได้ว่านังแก้ตัวยังไง แต่แบบ...หรือกูคิดมากไปวะ
กูไม่รำการะเกดว่ะ กูชอบมากกว่าในนิยาย กูว่าบทนางต้องแบบนี้แหละถึงจะสื่อสารกับคนดูได้ สิ่งที่นางถาม นางโวยวาย คือสิ่งที่ทำให้คนดูได้คิดได้สังเกตมากขึ้น ถ้านางเรียบร้อยกว่านี้ ฉลาดกว่านี้ เรื่องนี้คงราบเรียบจนคนดูหลับ แล้วก็ไม่ดังเปรี้ยงปร้างแบบนี้หรอก
นั่นน่ะสิ เพราะคนสมัยนี้ชอบอะไรที่มันแมส ๆ ต้องล้น ต้องพีค ถึงจะมีจุดน่าสนใจ
กูในฐานะคนชอบอะไรที่มันดี กลมกล่อมมาแต่แรก ไม่มีจุดให้ตำหนิ เห็นเลยว่าพวกนี้เลยกลายเป็นน่าเบื่อสำหรับคนอื่น กระแสไม่เปรี้ยง คนไม่ค่อยสนใจกันเพราะทุกอย่างดีอยู่แล้ว ไม่ค่อยมีอุปสรรค/กระแสให้ด่ากราด
อย่างบางเรื่องก็เพิ่มอะไรไม่รู้เข้ามา มีนางร้าย ตบจูบ เข้าใจกันผิดแบบโง่ ๆ ฉากน้ำเน่าอะไรก็ใส่เข้าไปหมด แต่เพราะมันขายได้ไง ก็เลยยังอยู่
ก็เซ็งว่ะ ทำไงได้ล่ะ ยิ่งเจอพวกดัดแปลงบทประพันธ์จนเพี้ยน ยำซะเสน่ห์เรียบ ๆ ของมันหายหมด เพื่อเติมแต่งดึงคนดูเนี่ย กูได้แต่ orz
KY ไปสองมู้เลยแล้วกัน มึง แนะนำนิยายที่พระ/นาง พิการ หรือจิตผิดปกติให้กูหน่อย ขอบใจมาก
เด็กดีเปลี่ยนวิธีนับยอดวิวใหม่หรอวะ ลดฮวบเลย
สมัยเรียนติดนิยายในเด็กดีมาก เข้าไปอ่านจากลิสต์ในหน้าเว็บเลย พอแก่ขึ้นก็ห่างไป ตอนนี้แค่อ่านจากลิ้งเวลานข.อัพลงเพจอย่างเดียว
เพื่อนโม่ง เราอยากได้นิยายที่พระไม่ก็นางฆ่าตัวตาย เอาแบบชีวิตบัดซบ ดาร์คเต็มสูบเลยก็ดี มีใครนึกเรื่องอะไรออกไหม
โอ้ย ชิบหายแล้ว อ่านคอมเม้นตัวเองอีกครั้งแล้วรู้สึกเป็นโรคจิตจริง ๆ ด้วย TTTT /ตีมือ
เอาเป็นว่าขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิดนะเพื่อนโม่ง อีเอสเอ็มนั้นแค่ตัวละครชีวิตรันทดเฉย ๆ น่ะ แต่ฆ่าตัวตายนั้นกูแค่อยากศึกษาว่ามีเหตุอะไรบ้างให้ตลค.มันเลือกแบบนั้นน่ะ แต่อ่านมาไม่เคยเห็นใครเขียนเท่าไหร่ (อาจจะชี้ช่องเกินไป violent เกินไป ไม่ผ่านเซ็น)
ฮือ แต่จิตแพทย์นี้กูต้องไปพบอยู่แล้ว เอาเป็นว่าปล่อยผ่านไปเถอะเนอะ tt
>>385 กูเรียนวิชาอาชญาวิทยามาหน่อยหนึ่ง (เพราะกูถอนตอนมิดเทอม 55555)
ทฤษฎีการฆ่าตัวตายของอีไมล์ เดอร์ไคม์มี 4 แบบ
1. Altruistic suicide = การฆ่าตัวตาย เสียสละเพื่อส่วนรวม ex. เหตุการณ์การประท้วงอะไรสักอย่าง แล้วมีคนฆ่าตัวตายเพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองอะ
2. Egoistic suicide = การฆ่าตัวตายจากความเห็นแก่ตัวเอง ไม่สามารถเข้ากับคนอื่นในสังคมได้
3. Fatalistic suicide = การฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกหมดหวัง ไม่มีทางออกชีวิต
4. Anomic suicide = การฆ่าตัวตายจากการเปลี่ยนแปลงทางสังคมอย่างรวดเร็ว รู้สึกตัวเองแปลกแยกจากสังคม ex.สังคมเกษตรเปลี่ยนเป็นสังคมอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็ว อาชีพบางอาชีพได้รับผลกระทบ สภาพแวดล้อมไรงี้ก็เปลี่ยนตาม บางคนรู้สึกแปลกแยกอย่างรุนแรงก็ฆ่าตัวตาย
กูอธิบายลึกกว่านี้ไม่ได้เพราะเนื้อหาฆ่าตัวตายมีแค่ 1 สไลด์ แถมมันเป็นวิชาที่ไม่ใช่วิชาคณะและกูซ่าไปเรียน เลยไม่ได้รู้ลึกรู้จริง ช่วยได้แค่นี้นาจา
KY กูในฐานะนักเขียน อยากสำรวจคนอ่านว่า เนื้อหาหนัก ๆ เอาขั้นสุดที่มึงพอรับได้คือเท่าไหนกันบ้างวะ กลัวเขียนไปแล้วคนอ่านรับไม่ได้เอา 5555
>>392 รับได้หมดยกเว้นข่มขืน แล้วก็พูดถึงเรื่องซ่อง เอาง่ายๆ คือกูไม่ชอบเนื้อหาหนักๆ ที่เน้นไปเรื่องเพศ ค้ามนุษย์ บลาๆ
ฆ่าคนหรืออะไรนี่เฉยๆ สนุกดีด้วยมึง ตัวเอกฆ่าตัวตายนี่กูก็ชอบแต่ไม่ค่อยเจอที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องเพศเท่าไหร่ มีแต่โดนข่มขืนแล้วทำร้ายตัวเองซึ่งกูก็ตัดไป
รู้ตัวว่าไม่ปกตินะแต่ยังไม่ได้ฤกษ์ไปหาจิตแพทย์ จะนัดหลายรอบแล้วก็ขี้เกียจ
ไม่ชอบอ่านด้วย ประเภทขมขื่น จะตัวเอกตัวร้ายก็ไม่ชอบ พวกซ่อง หรือ sex workers ก็ไม่อ่าน มันหดหู่
ยิ่งถ้านางเอกเคยขายตัวยิ่งไม่อ่านเลย ถ้าถูกหลอกไปขายหดหู่เกินกว่าที่จะอ่านได้ ถ้าเต็มใจขายแม่งสมเพช
แล้วเรื่องหนักที่มึงอยากเขียนมันหนักยังไงอะ กูนึกลิมิตตัวเองไม่ออก มันแล้วแต่พล๊อตอะ คือดาร์คได้ แต่ตลค อย่าโง่เกิน
ร้อยเปอร์เซนต์เลยค่ะ
มันตลกตรงไหนวะห่า อีนี่แม่งน่าตบสัสๆ
มีใครเคยอ่านกลลวงรักล่าหัวใจ ของแก้วจอมขวัญบ้าง สนุกมั้ยอะ หนังสือกูล้นบ้าน หลังๆเลยต้องคัดกรองนิดนึง T.T
วันก่อนกูสั่งซื้อนิยายชุดคำอธิฐาน เรื่องเล่าของหญิงดาวมา แมร่ง สนพ.บีทูเอสนี่มีปัญหาเรื่องการจัดการแน่ๆ กูรอเป็นเดือนกว่านิยายจะลงหน้าเวป แต่พอลงเว็ปสั่งซื้อก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ ทำบ็อกได้มาตรฐาน กระดาษโอเค มีคำผิดประปราย ค่อนข้างน้อยมาก แต่ปกติควรจะไม่มีไม่ใช่รึ
เนื้อเรื่องกูชอบ เป็นแนวทะลุมิติไปในนิยาย กูชอบมากกว่าทะลุมิติเรื่องอื่นๆ อ่านเพลินๆ สนุกดี
มีใครตามนิยายของอัญชรีย์มั้ย เคยเป็นแฟนนิยายเค้าชนิดที่แบบรอพิมพ์ปุ๊ปซื้อปั๊ป หลังๆดูฟีดแบคก่อนแล้วก็ผิดหวังติดๆกันหลายเรื่องละ
เคยอ่านอัญชรีย์ที่พระเอกเป็นหมอ ก็คิดว่าใช้ได้ เลยไปสอยเล่มเก่าๆมาอ่าน ทนอ่านไม่รอดทั้งภาษาและตัวละคร หลังจากนั้นเลยไม่กล้าอีกเลย555
>>408 กลับกันนะ นี่รู้สึกว่าพระเอกคาแรคเตอร์คล้ายกันแทบทุกเรื่อง แล้วนิยายเค้าชอบมีปมซ้อนนอกจากคู่พระนางแล้วดันเด่นกว่าตัวพระนางจนมันโดดๆบอกไม่ถูก มีเรื่องนึงที่พระเอกมีลูกติดอ่ะ(จำชื่อเรื่องไม่ได้) ตอนอ่านตัวอย่างที่ลงในบล็อกสนุกมาก พอเล่มออกรีบซื้อปรากฏว่าโคตรผิดหวังเลย เล่มอย่างหนาแต่น้ำท่วมทุ่งพล็อตกว้าง ปมหว่านแหไปทั่วแต่ขมวดจบไม่ดีสักจุด อ่านรอบเดียวไม่อ่านอีกเลย แทบอยากขายทิ้งแต่เสียดายซื้อมาแพง
>>410 กุว่านิยายเค้าผูกปมน่าสนใจเกือบทุกเรื่อง (ที่กุอ่าน) เลยนะ แต่คลายปมตอนจบได้ทุเรศโคดทุกเรื่อง (ที่กุอ่าน) เลย คือในแต่ละเรื่องมันต้องมีสักปมที่เป็นแบบนี้ บางปมที่ผูกมาตอนต้นเรื่องมันน่าสนใจจนต้องตามต่อว่าจะจบยังไง แม้หลายๆอย่างในเรื่อง(ส่วนใหญคือตัวละครผญ) จะน่ารำคาญมากก็ตาม กุก็ทนอ่าน พายามมองข้ามไป แต่สุดท้ายคลายปมแม่งเหมือนโดนไม้หน้าสามตีกลางแสกหน้า แล้วถามตัวเองเบาๆว่า อย่างงี้ก็ได้เหรอวะ เอางี้เลยเหรอ เฮ้อออ คุณหลอกดาวของแท้
>>406 เออ เห็นด้วย
ที่แน่ๆ หนังสือหายากถึงยากมาก หน้าร้านของบีทูเอสเองยังไม่มีขาย มีขายแค่ในเว็บ
นี่มันสนพ.พิมพ์เองขายเองหรือนำเข้ามาขายกันแน่
ตกลงจะขายรึเปล่า หรือจะพิมพ์มาเก็บ
แต่ที่โอเคอย่างหนึ่งคือ สนพ.ใจป้ำแถมกล่องให้ ไม่ต้องซื้อเพิ่ม
กระดาษโอเค รูปเล่มใช้ได้ทีเดียว ถือว่าสมราคา
เรื่องๆอื่น อย่างคำผิด พอดีพึ่งได้มายังอ่านไม่จบ แต่ตอนลงในเว็บคำผิดไม่ค่อยเยอะอยู่แล้วนะ
(หรือว่าสายตาไม่ดีมองไม่เห็นก็ไม่รู้)
ขอบ่นว่านิยายเดี๋ยวนี้คำผิดเยอะกว่าเมื่อก่อน ของสนพ.นึงที่เคยเห็น(ไม่ใช่บีทูเอสนะ อันนี้หมายถึงเรื่องอื่น)
ถึงขั้นพิมพ์ชื่อตัวละครสลับกัน (พี่น้องชื่อพ้องกัน ดันเป็นตัวเด่นทั้งคู่) อ่านแล้วมึน เพราะน่าจะหมายถึงคนพี่แต่พิมพ์เป็นชื่อน้องไรงี้
หรือว่าสมัยนี้สนพ.เขาไม่ต้องพิสูจน์อักษรกันแล้ว แค่เอาต้นฉบับจัดหน้าก็พอ
แนวทะลุมิติ สีหราช เหมหงส์ ก็ดี อ่านเพลินๆ ดูนักเขียนทำการบ้านมาดี
บรรยายให้จินตนาการตามได้
ใครเคยอ่าน "คำอธิษฐาน เรื่องเล่าของหญิงดาว" ในวดด บ้างวะ เห็นมาลงร้านอยู่ อ่านหลังปกแล้วดูติดใจกูดี โม่งไหนอ่านมาแล้วเป็นไงบ้าง พอโอเคไหมมึง อยากสอยแต่ราคาค่อนข้างแรง กลัวพลาดดด
>>415 กูเห็นมีคนมาโวยในหน้านิยาย ดด ตอนหนังสือไม่ออกสักที เห็นว่ารถขนหนังสือคว่ำช่วงงานหนังสือ ต้องพิมพ์ใหม่หมด นึกว่าจะมีมาม่า สุดท้ายไม่มี รอกันไป
กูก็เห็นคำผิดว่ะ
>>416 หนังสือวางหน้าร้านด้วยเหรอ หายากโคตรๆ นึกว่าขายแค่ในเว็บ
มี ตย. ตอนต้นให้อ่านใน ดด. มึงลองไปสูดกาวก่อนว่ารับสำนวนจิกกัด พล็อตแหวกได้ไหม
มีสองภาค ภาคพังเป็นกล่อง มีสองเล่ม
ภาคนี้แนวเสียดสีนิยายไทย นางเอกทะลุมติไปในโลกนิยายแล้วไปป่วนชาวบ้านในโลกนิยาย ทำนิยายไทยยุคเก่าๆแนวที่คนชอบเขียนฉิบหายวายป่วง พวกพล็อตฮิตๆวอดวายกันหมด เอาฮา อ่านแล้วเหมือนดูดกัญชา เดาทางยากว่าจะเกิดอะไรขึ้น พระเอกกว่าจะชัดว่าเป็นคนไหน ปาไปครึ่งเรื่อง
แต่ถ้าชอบอะไรฟินๆหวานชวนฝัน เล่มนี้ไม่ใช่ว่ะ นางเอกสตรองและกาวมาก
แถมแม่ง บางฉากจะตามหลอกหลอนมึงเวลาอ่านนิยายเรื่องอื่น
ข้อเสียสำหรับกูคือมีคำผิด อย่างที่โม่งบนๆกล่าวไว้
ซาปอย
.
.
.
.
.
.
สมมติๆ มึงลองคิดสภาพพระเอกโดนจับติดคุกเพราะลักพาตัวนางเอก
มันตามหลอนกูเวลากูอ่านนิยายตบจูบกักขัง
หรือมึงลองคิดภาพ ถ้าแม่มานีทะลุกระจกมาเจอว่าคุณหลวงมีเมียแล้ว
.
.
.
.
.
อีกภาคเป็นภาคกลับตาลปัตร เป็นหญิงดาวตัวจริงในนิยายสลับออกมาอยู่ยุคปัจจุบัน ทุกคนบอกว่านางหัวกระแทกความจำเสื่อมแล้วก็อินกับบทละครมากเกิน เลยส่งนางไปหาหมอ
นางก็มึนๆ เอ๋อๆ หลักฐานทุกอย่างบอกว่านางเป็นดาราที่อินกะบทมากไป นางก็เชื่อ ตั้งหน้าตั้งตารักษา แต่ก้อจำไม่ได้สักที
เป็นแนวสาวโบราณ culture shock ค่อยๆปรับตัว
อ่านเรื่อยๆ เพลินๆ โดยรวมชอบภาคพังมากกว่า
อ้อ ภาคนี้ มีคำผิดด้วย ฮ เป็น อ ขอ เป็น ของไรงี้ คำผิดไม่มาก แต่กูเรื่องมาก
กูเขียนจบแล้ว ไอ้สัสภูมิใจมาก ก่อนตอนจบกูลงรวดที่เดียว 5 ตอน ดักควาย 3 ตอนว่านางเอกได้กับพระเอกสุดหล่อเทพคนอวยเยอะๆ
แล้วไป NTR อีนางเอกด้วยนางรองที่คนไม่ชอบหน้า พระเอกสวมเขานางเอกอีกทีนึง เสียใจจนฆ่าตัวตายห่าไปเลย 555555555
แม่งมีคนบอกจะมาเผาบ้านกูด้วย แต่กูทำได้แล้ว นี่คือความฝันสูงสุดของกู กูอยากโทรลคนอ่านแบบนี้มานานเหลือเกิน 300 ตอน จบซะที
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ซื้อ 5 ตอนสุดท้ายในราคา 100 บาทนะ
เพียงรักมหาศาล เห็นรีวิวว่าพระเอกดาร์ก กูไม่เห็นว่ามันจะดาร์กอะไรเลย แถมกูยังรำนางเอกตอนท้ายๆอีก
ช่วยแนะนำกูทีว่านิยายของอัญชรีย์เล่มไหนน่าเก็บบ้างอะ กูจะใช้โปรนายอิน // ปรายใจน่าเก็บมั้ยอะ
มนตร์ทศทิศที่จะออกกับอรุณสนุกป่ะ
มีใครรีวิว "บันทึกวังหลวง ดาวทวารทัพพิทักษ์อุดร" รึยังวะ ถ้ามีช่วยบอกบุญกูหน่อยจ้า เห็นเค้าว่าหน่วง แต่หน่วงขนาดไหนกูอยากรู้ กูชอบสายนี้
มึง กูขอโทษ ผิดห้อง T____T
สนพ ณ บ้าน... คำผิดโคตรเยอะ อ่านแล้วกระตุกเลย มีคนบอกว่าสนพ นี้ไม่มีกองพิสูจน์อักษร เขาพูดประชดหรือพูดจริงวะ
แต่เห็น นข บอกว่ามีเปลี่ยนแปลงรายละเอียดเพิ่มอีก นี่ยังคิดอยู่จะซื้อซ้ำอีกดีไหม
>>428 แล้วเขามีสนพ ไว้ทำอะไร คัดเลือกผลงาน จัดหน้าเตรียมพิมพ์ ทำปก จบ เหรอวะ
กูเห็นสนพ ไหนๆ เขาก็มีกองพิสูจน์อักษรกันทั้งนั้น (ดีแย่แล้วแต่สนพ) สนพ นี้ชื่อเสียเยอะว่ะ ถ้าไม่ติดว่ามีผลงานที่กูอยากอ่านเยอะนะ เฮ้อออออออออออ (กูอยากให้บ้านเราดูการทำงานของฝรั่ง แทบไม่มีคำผิดอ่ะมึง)
สรุปเดี๋ยวนี้ไม่ต้องพิสูจน์อักษรกันจริงๆใช่ไหม เอาต้นฉบับมาทำปก จัดหน้า พิมพ์ แล้วก็ ขาย เห็นบ่นๆกันมา คำผิดมีมันแม่งหลายสนพ.ขนาดนี้
พิสูจน์อักษรนีีมันเป็นไรที่พื้นฐานมากๆ เลยนะ สนพ.ไม่รู้สึกไรเลยเหรอ งานชุ่ยขนาดนี้
แนะนำโหน่ยยย กุห่างนิยายไปนานน อยากอ่านแบบพระเอก/นางเอก มีปมเจ็บปวด ไม่เอาเรื่องคนรักเก่านะ จะบาดเจ็บ พิการ ปัญหาครอบครัวอะไรก็ได้ แล้วนางเอก/พระเอกมาเปลี่ยนโลกอะไรแบบเนี่ย อยากฟิน อยากยิ้ม555
มึงฬีฬานี่เขายังจะเขียนนิยายต่อมั้ย กูเห็นหายไปนานแล้วนะ ได้เวลารักนี่กูจอง จนกูของเงินคืน ถามไปในเฟช นางก็ไม่ตอบ
ใครเคยอ่าน คำอธิฐานหญิงดาว แล้วบ้างมารีวิวหน่อย กูสนใจอ่ะแต่มันแพง เรื่องเป็นไงพระเอกเป็นใคร
>>445 รีวิวไว้หลายคนแล้วมึง เดี๋ยวกูแปะให้
>>417 >>406 >>185 >>173
เนื้อหาสนุกดีนะ ลุ้นเกือบทุกตอน ชอบภาคพังนางเอกฉลาดแบบสาวมั่น
ภาษา แบบแนวเหน็บแนม ไม่ได้เน้นฟิน แต่จะไม่ฟินก็ไม่เชิง คือมันบอกไม่ถูก มันก็กุ๊กกิ๊กแบบขำๆ
ถ้าไม่คิดมากก็ถอยไป รายได้นักเขียนประกาศว่ายกให้มูลนิธิ รพ. ซื้อๆมาถือว่าทำบุญไปในตัว
แต่เสียดายเรื่อง สนพ. กูยังคงไม่เข้าใจ B2S พิมพ์เอง แต่หนังสือขาด ในเว็บขึ้นว่าของหมด คือไร? กูว่าหนังสือมันโอเค แต่มันไม่น่าจะเปรี้ยงจนขายหมดเว็บในเดือนเดียวได้
สปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภาคพังพระเอกคือพี่ชาย
ภาคกลับตาลปัตร พระเอกคือ อาหมอ
.
.
.
.
.
.
>>450 เออ จริงว่ะ กูเห็นเดี๋ยวนี้พิมพ์กันทีแค่พันสองพันเล่ม ขายหมดพิมพ์ใหม่ เปลี่ยนปก ได้ชื่อว่าพิมพ์ซ้ำ
กูว่าเรื่องนี้คนซื้อเว็บกันเพราะมันลด น่าจะถูกกว่าหน้าร้าน แถมหน้าร้านหายากโคตร กูไปเซนทรัล 3 ที่ ไม่มีสักสาขา พึ่งมาวางตอนกูได้ของมาแล้ว
แต่ซื้อเว็บมันก็เสี่ยงถ้าแพ็คไม่ดี แม่ง ห่อมาแค่ชั้นเดียว ถ้าคนส่งจับโยนกล่องคงมันอาจจะบุบ
(แต่ของกูไม่มีปัญหา โชคดีไป)
เดี๋ยวนี้ห้าร้อยเล่มก็พิมพ์กันแล้วมึง แต่ถ้าเป็นสำนักพิมพ์ที่มีแหล่งวางขายอยู่แล้วต้องพิมพ์พันเล่มขึ้นไป ไม่งั้นวางไม่ทั่ว
หนังสือไม่มีพิสูจน์อักษร พิมพ์ผิด อย่าซื้อว่ะ อย่าอุดหนุนพวกงานชุ่ย ไม่งั้นอีกหน่อยแม่งเกร่อ
กูก็เคยสงสัยเหมือนกันว่า ณ เค้ามีกองพิสูจน์อักษรบ้างมั๊ย แล้วไม่ว่าเรื่องนี้จะตีพิมพ์กี่สิบรอบ คำผิดกยังอยู่เหมือนเดิมไม่ได้รับการแก้ไขอีก
เท่าที่รู้มานะ นข ณ บ้าน.. อ่ะ ต้องพิสูจน์อักษรงานตัวเองมากๆ ระดับหนึ่ง ซึ่ง นข ระดับกลางถึงบน เค้าก็ค่อนข้างโอเคอยู่ ได้แก่รุ่น เจ้าสำราญ ศิริวมล น้ำหนึ่ง ขึ้นไป หน้าใหม่ๆ อันนี้ก็แล้วแต่ว่าจะมีความรับผิดชอบแค่ไหนอ่ะ บ.ก. ก็จะตรวจทานอีกที
@home คดีเยอะจัง
คนที่คิดว่าสั่งพิมพ์ขายเองสบายดี ได้กำไรคนเดียว แปลว่ามึงยังไม่รู้จักความหินของการตั้งตนเป็นสำนักพิมพ์ มึงอาจจะได้เงินคนเดียวก็จริง แต่นั่นคือเงินค่าเสียเวลาทั้งหลาย ทั้งติดต่อโรงพิมพ์ ขนหนังสือ ห่อหนังสือ ส่งหนังสือ ใครไม่มีรถเตรียมรากเลือดได้เลย แค่ซื้อหนังสือในงานหนังสือยังเดินลากกระเป๋า นี่เอาหนังสือห้าสิบเล่มร้อยเล่มไปส่ง ลองนึกสภาพ ไม่มีคนช่วยก็เหนื่อยคนเดียว แล้วรอฟังเวลาลูกค้าติมา ปกเบี้ยว ปกหลุด เนื้อในหาย ส่งใหม่ ยกเลิก ไม่ตรงกับที่ว่าไว้ ทุกอย่างที่ว่ามาจะทำให้สมองมึงหมดสภาพกับการเป็นนักเขียน เพราะมันเป็นงานฝ่ายจัดการ นี่ยังไม่นับว่าครั้งแรก ๆ ที่มึงดีลกับโรงพิมพ์ มึงจะเจออุปสรรคมากมาย เพราะมึงต้องเรียนรู้ก่อนว่าอะไรคืออะไร ปกแบบไหน ปั๊มฟอยล์ ปั๊มนูน ไฟล์ที่มึงไปส่งโรงพิมพ์สีตรงกับที่โรงพิมพ์ตั้งมั้ย ปล่อยโรงพิมพ์ทำตามใจชอบ ดีไซน์ที่วางมาสวย ๆ อาจจะผิดหมด คนอ่านบ่นอีกว่าเห็นภาพในเพจโฆษณากับของจริงไม่เหมือนกัน ถ้าทำหนังสือขายเองมันง่ายจริงนะ นักเขียนใหญ่คงทำเองขายเองหมดแล้ว เพราะของเขาขายได้ แต่ที่เขาไม่ทำเพราะมันเหนื่อยการจัดการนี่แหละ แทนที่จะมีเวลาไปเขียนหนังสืออย่างเดียว กลับต้องมานั่งตรวจอะไรเอง ปวดหัวจะตายห่า
>>470 กูไม่ได้พูดถึงเฉพาะสำนักพิมพ์ห่วยที่ว่ามา วิธีแก้ก็คือพอหมดลิขสิทธิ์แล้วเปลี่ยนสำนักพิมพ์
>>470 แล้วมึงอ่านของกูดีหรือยัง กูไม่ได้พูดถึงกระบวนการก่อนจะส่งพิมพ์ แต่พูดถึงเมื่อส่งไปโรงพิมพ์และหลังจากนั้น ซึ่งมันเหนื่อยยากจนทำให้นักเขียนหมดพลังในการเขียน ไปหาดูเถอะ นักเขียนที่ลงมือเองทุกอย่าง ถ้าดูแต่ตัวเงินเหมือนจะได้เยอะกว่า แต่อย่าลืมคิดเป็นเงินค่าจ้างให้ตัวเองด้วย สำนักพิมพ์แห่งนั้นอาจจะห่วย แต่แม่งก็จัดการเรื่องวางตลาดให้ไง ถ้าไม่พอใจความเลวร้ายก็เปลี่ยนสำนักพิมพ์ มันจะง่ายกว่าไปนั่งทำหนังสือเอง นักเขียนไม่ใช่ทุกคนที่มีฝีมือรอบด้านน ต่อให้มีฝีมือก็เหนื่อยอยู่ดี คุ้มหรือเปล่าก็แล้วแต่คนคิดเอาเถอะ
>>472 กูก็พูดถึงทั้งก่อนและหลังพิมพ์ มึงอ่านจริงหรือเปล่า เจอสนพ.แย่ๆกูว่าเหนื่อยกว่าทำเองอีก เงินก็ไม่แน่ว่าจะได้(จากที่มีโม่งมาเล่าว่าบางสนพ.ไม่จ่ายค่าต้นฉบับ)
แถมถ้าทำออกมาไม่ดีตัวเองก็เสียชื่อ เรื่องการตลาดมันดีแค่มีสถานที่กระจายสินค้าเยอะกว่ามึงขายเองแค่นั้นแหละ ส่วนการเปลี่ยนสนพ.ไม่ได้ทำได้ง่ายๆ อย่างน้อยต้นฉบับเรื่องนั้นของมึงก็ต้องดองอยู่ที่นั่นไปอีกเป็นปีๆแล้วแต่สัญญา ก็คิดเอาเองนะว่าแบบไหนคุ้มกว่ากัน
>>453 กูไม่ได้อยู่ในห้องเผา เพราะกูไม่ชอบค่ายนั้น เพิ่งรู้ว่ามีกองอวยคำอธิษฐานหญิงดาวอยู่ในนั้น หนังสือออกไม่นาน วางขายน่าจะต้นเดือนนี้เองมั้ง ยังไม่เห็นมีรีวิวในเพจไหนด้วยซ้ำ แทบไม่ได้ยินใครพูดถึงเลย ไม่คิดว่ามันจะมีกระแสอวย
ถ้าไม่นับเรื่องความสนุก ไม่นับเรื่องสำนวนภาษา เพราะมันเป็นเรื่องความชอบส่วนบุคคล ทางใครทางมัน กูไม่ขอพูดในจุดนี้ว่าสนุกไหม
ส่วนเรื่องบริจาค ถ้าอยากทำบุญ กูเอาเงินไปจ่ายมูลนิธิเองได้เช่นเดียวกัน ไม่จำเป็นต้องซื้อผ่านหนังสือ
แต่ที่น่าสนใจคือความเป็นแฟมินิสกับทัศนคติในนิยาย กลิ่นของสิทธิสตรีคือฉุนมาก ซึ่งหายากในนิยายแนวโรแมนติกคอเมดี้ มันมีทัศนคติบางอย่างให้คิดตาม เช่น จะเพิ่มโทษประหารเพื่ออะไรในเมื่อสังคมยังชอบละครที่พระเอกข่มขืนนางเอกแล้วสุดท้ายรักกัน หรือ นางเอกเมียบำเรอต่างไรกับเด็กเสี่ยที่คนเขาด่าๆกันในชีวิตจริง จากที่อ่านมามันมีรายละเอียดบางอย่างที่มันซ่อนอยู่ใต้ความฮา เช่น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คำพูดที่ชอบมากที่สุดในเรื่องนี้ กูชอบคำพูดของนางเอกที่ถามตัวประกอบ เลือดหงส์กับเลือดกาต่างกันตรงไหน เอาใส่ชามมันก็มีสีแดงเหมือนกัน แยกได้ยังไงว่าชามไหนเลือดหงส์ ชามไหนเลือดกา จำไม่ได้เป๊ะๆ แต่น่าจะประมาณนี้ ทำนองว่าเลือดไพร่เลือดผู้ดี เลือดดีเลือดชั่วนี่มันแยกกันไม่ได้ เด็กจะดีจะชั่วอยู่ที่การเลี้ยงดู ไม่ใช่เพราะเลือดไพร่เลือดผู้ดี
หรือแม้แต่การซ่อนความหมายในชื่อตัวละคร เช่น มีตัวละครชีวิตรันทดชื่อ ประกายพรึก นางเอกถามพระเอกว่าชื่อนี้แปลว่าอะไร คือแปลว่าดาวพระศุกร์ มันเรียกตามเวลาสักอย่างนี่แหละ กูไม่เล่าต่อ เดี๋ยวจะเป็นการสปอยล์เกินไป
.
.
.
.
.
.
.
เอาเป็นว่ากูไม่แปลกใจเท่าไหร่เรื่องกองอวย มันเหมือนคนเจอของแปลกแล้วชอบ ถูกใจ หรือสะใจ แล้วเอามาบอกต่อๆกัน
จบการวิเคราะห์โดยโม่ง
พิมพ์ผิด โทษข่มขืนให้ประหาร
ไหน ๆ เข้ามาแล้ว มีใครรีวิว มนต์ทศทิศได้ไหม จบดีหรือเปล่า อ่านในคำโปรยจะสอยมาก็กลัวดราม่า กูเป็นประเภทสุขนิยม
ปู่เทียนออกหนังสือครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ใครรู้บ้าง แล้วตอนนี้ยังออกอยู่ไหม
อยากจะลองเริ่มอ่านเพชรพระอุมา
ขอถามเป็นความรู้ พวกนิยายที่ปกหน้าคล้ายดารานี่ปกต้องขออนุญาตดาราก่อนไหม หรือแค่คนหน้าเหมือน
กูไปสอยหญิงดาวภาคพังมาอ่านแล้ว สนุกกกก มีความกาวดี กูชอบบบบ
ขอถามมีใครในนี้เคยอ่านทำมือเรื่องวิรัลพัทธ์บ้างไหม คือกุเล่นทวิตละคนที่กุฟอลรีทวีตนักเขียนมาบ่อยๆ เลยลองเปิดเข้าไปดู หน้าปกสวยดี กุไม่ได้อ่านตั้งแต่ต้นนะ แค่ลองอ่านช่วงกลางๆ ที่ลงล่าสุดขณะนั้นแล้วรู้สึกว่าสำนวนโบราณชิบหาย ทั้งบทบรรยายทั้งคำพูด ถ้าเป็นนิยายสามสิบปีที่แล้วจะไม่สงสัยเลย มันเป๋นอย่างงี้ทั้งเรื่องป่ะวะ หรือเพราะโทนมันเป็นเพลงแจ๊ส?
KY มึงงง แนะนำนิยายที่นางเอกมีความ น้องงงง น่าร้ากกก ให้กูหน่อย เอาแบบพระเอกดุ ๆ ขรึม ๆ แบบผู้ใหญ่ แล้วมาเอ็นดูทะนุถนอมน้องทีหลัง ขอไม่มีตัวร้ายน่ารำคาญแค่นี้พอแล้ว มาโปรดกูหน่อยยย
ในนี้มีใครอ่านพี่เงินของเมเนลกันไหม
คิวบิกกูชอบนะ แต่ตอนนี้นึกจะอ่านที ภาพมีมจากละครก็จะโผล่มาจนกูเก็บลงกรุไม่สามารถอ่านซ้ำได้อีกเลย 55555
ใครเคยอ่านมนต์ทศทิศเวอร์ชั่นเก่า แล้วมาอ่านเวอร์ชั่นใหม่ที่อรุณพิมพ์บ้างอะ คือกูอยากรู้ว่ามันต่างกันยังไง (จากใจคนกำลังอ่านเวอร์ชั่นใหม่แล้วชอบมาก)
แอบไปส่อง gray secret มา โคตรแพงงงง ขูดรีดขูดเนื้อมาก ถึงอ่านแล้วชอบกูยังไม่กล้าเปย์เลย 555+ // โบกผ้าเช็ดหน้าหยอยๆ
กูลองไปอ่านเกรย์ซีเคร็ตมาละ ตัวอย่างนั้นแหละ แต่อ่านแล้วไม่สนุก เหมือนนิยายเด็กๆแนวแจ่มใสอิโมชั่นที่ไร้เหตุและผลอ่ะ เพิ่มความลามกเข้ามา นางเอกโง่มากหรือนางต้องการตะอ่อยก็ไม่ทราบแต่ดูไร้สมอง ภาษาพล็อตเรื่องความสนุกอะไรตกหมด ไม่ผ่านค่า
เออ ตามไปดูเห็นปกสวยดี กูว่าคุ้นๆเหมือนรู้ว่าใครวาดแต่ก็ไม่แน่ใจแฮะ ส่วนเนื้อเรื่อง ไม่รู้สิ เด็กสิบสี่ที่แก่แดดดีชิบหอย แต่ภาษาโออยู่ 555
แล้วทำไมเรื่องนี้มันดังได้วะ ดูไม่น่าเป็นแนวนิยมเหล่าโม่งได้เลยนะ รึเปลี่ยนแนวมาเป็นนิยายวัยรุ่นกันแล้ว
เคยเห็นในโม่งมีคนพูดถึงอ่านนิยายของลูกตาล แนววัยรุ่นเหมือนกัน รักวัยรุ่นแบบ 18+
สุ่มอ่านในที่ติดท็อปก็ได้มั้ง เห็นแนวนี้เยอะอยู่คนอ่าน
หนังสือแนวนี้ก็ดูขายดีนะที่ออกกับสนพเซนส์
สำหรับกูมันคือแนวสายหื่นมี nc ให้ชุ่มใจคนอ่านสไตล์วัยรุ่นกรุบกริบ
>>510 คิดว่า allenkung1 วาด
>>512 >>513 นี่อาจจะเป็นแนวที่คนนิยมจริงๆก็ได้ ดูอย่างนายคะ คนอ่านเยอะแยะ
ถ้าเป็นการปั่นนี่ได้ผลนะ เห็นโม่งหลายหัวไปส่อง อย่างน้อยกูหัวนึง อาจมีโม่งที่แอบเปย์แบบเงียบๆไม่กล้าบอกใคร
>>514 กูยอมรับว่ากูอ่านสายนี้ได้ แต่เรื่องพี่ชายนี่นางเอกเด็กเกินไปป่าววะ ถ้าเป็นแนวสมัยโบราณ กูยังพอไหว ถึงกูจะสายหื่นได้แต่ก็มีขอบเขต
ตอนกู 14 ยังกระโดดเชือกเล่นอยู่เลย
พยายามคิดแง่ดี เขาอาจจะปูพรมมารอจนนางเอกโต
ปกสวยจริง
ไปส่องพี่เงินอะไรนั่นมาละ คนเขียนน่าจะมีฐานคนอ่านนิยายแนวๆ นั้นมั้ง แต่ส่วนตัวกูไม่มีอะไรผ่านทั้งสิ้น
เปิดไปเจออิมเมจตัวละครก็สะดุดหัวทิ่ม คาแรกเตอร์ บรรยาย สนทนา ไม่ผ่าน ไม่ผ่าน ไม่ผ่าน
กูก็ไม่ชอบอะ ดูบทพูด ดูตัวละครแล้วมันไม่ใช่อย่างแรง คงสำหรับพวกวัยรุ่นมั้ง บอกไม่ถูก ไม่ชอบ
ไปอ่านตัวอย่างอีพี่เงินอะไรนี่มา เปิดมากูก็ไม่ประทับใจแล้ว นางเอกดีใจที่เมนส์มาเพราะว่าเป็นอาการบ่งบอกว่าหนูเป็นสาวแล้ว เลยอยากเป็นสาวสวยแซ่บที่สุดในโลก ตามมาด้วยการที่พระเอกเห็นนางเอกเป็นเมนส์เลยไปซื้อผ้าอนามัยให้ แล้วนางเอกก็ทำแก้มป่องใส่บอกไม่ต้องมาใส่ผ้าอนามัยให้นะ แล้วพอนางเอกไปโรงเรียนก็จะไปโม้กับเพื่อนว่าเมนส์กูมาแล้วนะเว้ย แล้วทีนี้ก็แนะนำว่าบ้านพระเอกรวยขนาดไหนแต่พระเอกเลือกจะมาเป็นพี่เลี้ยงให้นางเอก แล้วอีนางเอกเกิดมาก็ไม่เคยขึ้นรถเมล์เลยไปรบเร้าขอขึ้นรถเมล์ พอรถเมล์เบรกอีนางเอกก็ไถลตัวไปซบพระเอกแบบบังเอิ๊ญบังเอิญ..... กูได้แต่กระพริบตาปริบๆ ตรรกะนิยายแจ่มใสโครตๆๆ สรุปไม่ผ่านสำหรับกูว่ะ บัยยยยยย
ตรรกะนิยายแจ่มใสจริงๆนั่นล่ะ นางเอกจะสดใสร่าเริงอ่อนต่อโลกจนดูเหมือนคนโง่ แล้วก็มีอะไรแปลกๆผิดสามัญสำนึกคนปกติทั่วไปโผล่มาตลอด อย่างเรื่องโม้กับเพื่อนว่าเมนส์มาแล้วกูจะเป็นสาวสวย พระเอกจะหล่อบ้านรวยแต่รักนางเอกคนเดียว คนเขียนเขาอยากให้นางเอกใสซื่อ อ่อนต่อโลก แบ๊วๆไร้เดียงสาป่ะ แต่เขียนออกมามันไม่ใสซื่อ แบบนี้เขาเรียกร่าน
กูไปอ่านมาแล้วที่พวกมึงพูดถึงกัน นี่มันนิยายขายความใคร่ล้วน ๆ วนเวียนอยู่แต่ในกางเกงใน ถึงจะอธิบายผ่านความพยายามไร้เดียงสาของนางเอกก็เถอะ คนอ่านเยอะเลย ล่อเด็กวัยเดียวกับนางเอกนั่นแหละมาอ่าน เหตุผลไม่ต้องไปหา เพราะมันไม่มี มันก็จะป้วนเปี้ยนอยู่กับยกทรงกางเกงในผ้าเช็ดตัวหลุดไปตลอด อนาถที่มันอยู่ในเว็บเด็กดี
ซื้อปกมาเก็บอย่างเดียวได้มะ 555
เจอฉากกินนมแล้วทำนมหกราดตัวเองแล้ววิ่งไปเอาน้ำล้างทั้งตัวอีกรอบคือเอิ่มมม เชี่ยอะไรเนี่ย
ซื้อปกยังไม่ควร ดูปกในหน้าเว็บพอ
ขอแทรกกระแสพี่ชายหน่อย ไหงมาแรงงี้วะ กูงง
กูถอยมนตร์ทศทิศมาแล้ว ชอบอ่ะ
.
.
.
.
.
ตอนแรกลังเลเพราะเพื่อนโม่งบอกไว้ว่าจบเศร้า แต่อ่านจบแล้วรู้สึกดี ละมุนดี เหมือนเปลี่ยนมุมมองฝ่ายพม่าใหม่ ไม่ได้ท่อน้ำตาแตกอย่างที่คิด อาจจะเพราะทำใจไว้แล้วว่ามางี้ อ่านแล้วชอบมากกว่าบุปเพ
ตอนส่งท้ายนี่คือพระนางกลับชาติมาเกิดรึเปล่า แต่จริงๆแอบรู้สึกว่าไม่ต้องมีก็ได้ ตอนจบมันสวยพอแล้ว
.
.
.
.
.
ตอนนี้สอยรักษ์มาดองไว้ ยังไม่ได้อ่าน จบดีป่าว จะได้ทำใจ
ky ระหว่างตราบแผ่นดินสิ้นกาลกับมนตร์ทศทิศอันไหนสนุกกว่ากันอ่ะ
>>538 เส้นเรื่องมันคนละแบบอ่ะมึง แล้วแต่จริตของคนว่ะ มึงลองไปกดอ่านตัวอย่างในเด็กดีดูว่าชอบอันไหน อ่านแค่ไม่กี่บทมึงก็จะพอรู้ละ
ตราบสามเล่มจบ-ฉากไทย จะดราม่าเรื่องรักชาติไรงี้ รบกับข้าศึก อารมณ์ไทยๆ มีแฟนตาซีด้วย มีความบุพเพฯ เข้มข้นกว่า
มนตร์เล่มเดียวจบ-ฉากพม่า ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของราชวงศ์พม่าอ่ะ นางเอกเอาตัวรอดไปเรื่อยๆ ไม่ซู ไม่ได้อยากไปแก้ไขปวศ.
Ky ฮัลโหล มีใครอ่านเจ้าสาวในสายลมแล้วบ้าง เป็นยังไงบ้างอ่ะ พอจะมีเพื่อนโม่งใจดีรีวิวให้ได้ไหม
ky อีกรอบมนตร์ทศทิศเวอร์ทำมือกับเวอร์อรุณนี่แตกต่างกันมากไหมวะ เนื้อหาตัดออกรึเพิ่มตอนพิเศษอะไรแบบนี้รึป่าว ขอบคุณล่วงหน้า
เดี๋ยวนี้เหมือนคนอ่านชอบอ่านอะไรฮาๆ ไม่เรียลก็ได้ ดูอย่างบุพเพฯ นั่นไง นางเอกดูได้เสียเมื่อไหร่ แต่คนก็ดูกัน ชอบกัน งงใจ เพราะแบบนี้งานเรียลๆ มีคุณภาพถึงได้หาแม่งยากยิ่งกว่าผัว
>>547 ชายแพศยา เป็นเรื่องนึงที่คะแนนไม่ค่อยดีเมื่อเทียบกับเรื่องอื่นของนักเขียน เห็นคนมาโอดกันใหญ่
ส่วนตัวคิดว่ามันก็ดีนะ เรียลดี ผช.ในเรื่องเลวจริง แต่เทียบแล้วในชีวิตจริงมันคงมีคนที่เลวกว่านั้น
.
.
.
.
.
อารมณ์ทั้งแม่ทั้งลูกในชีวิตเจอแต่ ผช. เลวๆผ่านเข้ามา
.
.
.
.
.
แต่ก็ชอบเรื่องอื่นมากกว่าอยู่ดี ชอบอะไรฟีลกู้ดมากกว่า เรื่องนี้จบแล้วยังไม่คิดอยากอ่านซ้ำ
กูชอบนิยายฟีลกู๊ดแต่ต้องไม่เบาจนเกินไป ยกตัวอย่างนิยายเก่า ๆ ก็แบบดาวเรืองของทมยันตี สนุกขำทั้งเรื่องแต่มีเนื้อหา กูว่านิยายหนัก ๆ และสมจริงถึงเราจะชอบอ่าน แต่เราก็จะจิตตกจนไม่มีแก่ใจจะไปอยากให้คะแนน นิยายไม่ฟีลกู๊ดอีกอย่างที่จะได้คะแนนสูงคือเนื้อหาเกี่ยวกับรักล้วน ๆ แต่ดราม่าตลอด คนอ่านก็จะเชียร์ เรือล่มมั่งไรมั่ง แต่ก็ชอบอ่าน
>>546 ในgoodreadบางทีก็มีโหวตแกล้งกันด้วยมึง กูเคยกดเข้าไปดูรีวิวนิยายที่คิดว่ามาตรฐานดี กูว่ามันควรสามดาวถึงห้าดาว มีคนมาดาวเดียวกับสองดาวแบบไม่รีวิว ด้วยความขี้เสือกกูกดเข้าไปดูประวัติคนโหวต แต่ละคนแม่มสมัครเข้ามาเพื่อโหวตดาวเดียวให้เลยมึง กูเสียใจแทนนข. แต่เจ้าสาวในสายลมรุ่นใหญ่แล้วคงไม่โดน ที่กูเห็นเจอเป็นพวกรุ่นใหม่ๆที่คนจะเชื่อรีวิวมากกว่าเพราะไม่รู้จักนข ไม่รู้ในmebมีแกล้งกันแบบนี้ป่ะ
>>550 มีแหละ เคยเห็นบ่อย ให้ดาวเดียวแบบไม่มีคำอธิบาย เคยมีคนบอกว่าบางทีก็นักเขียนหมั่นไส้กันเอง บางทีไม่ชอบ สนพ.ก็มี นข.ที่ฐาน FC เยอะๆไม่ค่อยมีปัญหาเพราะจะมีคนช่วยให้ดาวสู้ เฉลี่ยๆมันก็โอเคอยู่ แต่พวกหน้าใหม่ๆนี่ลำบากหน่อย
แต่ ebook มาตรฐานไม่แน่นอน ใครๆก็ออกได้ บางเรื่องเหมือนจะโอเคแต่ข้างในคำผิดบานเนื้อหาไม่สมเหตุผลก็มี สมควรได้แต้มต่ำ
พูดถึง meb ราคาหนังสือebook ควรจะเป็นกี่ % ของเล่มจริง
เห็นบางทีขายเท่าราคาเล่มจริงเลย ไม่ลดซักบาท หรือแทบไม่ต่างกัน ทำให้ตัดสินใจง่ายขึ้นว่าเก็บเล่มดีกว่า
พูดถึง ebook เป็นเพราะมันออกง่ายกว่าเล่ม บางช่วงหนังสือออกใหม่มีแต่แนว ซาตาน ทาสสวาท มาเป็นแผงๆ เห็นแล้วบางทีหมดอารมณ์
>>551 ถ้าคนในวงการทำร้ายกันเอง ก็เหี้ยอะ อารมณ์อยากสะกัดดาวรุ่งไรงี้ป่ะ พวกหน้าใหม่ๆน่าจะอ่อนไหวง่ายกว่ารุ่นใหญ่ กูเป็นไรไม่รู้ไม่ชอบเห็นนข.แซะกันว่ะ ถ้านข.คนไหนเปิดวอแซะก่อนกูเทเลย กูไม่สนว่ามึงมีปัญหาอะไรกัน แล้วถ้าอีกฝ่ายแซะกลับ กูเทมันทั้งคู่เลย กูถือว่าไม่มีวุฒิภาวะพอที่จะมาเขียนนิยายให้กูอ่าน ต่อให้นิยายจะดีเลิศประเสริฐแค่ไหนกูก็ไม่อินละ มึงทะเลาะกันก็ส่งข้อความไปเคลียกันเองเงียบๆ ไม่ใช่มาใช้พลังFCถล่มอีกฝ่าย
ตอบ 10-20%เป็นอย่างน้อยมะ บางสนพ.ตั้งราคาสูงอย่างกับบังคับซื้อเล่มจริง
เรื่องนักเขียนขัดแข้งขัดขากันเอง กูมีความเห็นไม่เหมือน >>553 นักเขียนแม่งก็คน เจอเห่าเข้าหูมาหลายๆ ครั้งก็ต้องมีอาการบ้าง
เรื่องเขม่นกันนี่กูเชื่อว่ามีจริง มันก็มีเรื่องแบบนี้กันทุกวงการแหละ
ขนาดกูโดนเพื่อนร่วมงานนินทา ก็ยังต้องกัดตอบเลย ใครจะไปทนได้วะ กูไม่ใช่พระ นักเขียนก็คงไม่ใช่ชี ดังนั้นอยากเปิดวอ เปิดหวอ เปิดเหี้ยห่าอะไรกันจัดไป กูมุงอย่างบันเทิง
และหากกูจะเทนักเขียนสักคน ก็คงเป็นเพราะอ่านแล้วไม่เข้าตา หรือมีสันดานเตะต่อมหมั่นไส้กูอย่างแรง
>>555 เขียนหน่อยก็ดีนะ เช่น คำผิดบาน จัดหน้าห่วย เนื้อเรื่องไม่สร้างสรรค์ ไม่สมเหตุผลไรงี้ เค้าจะได้รู้ตัว เอาไปปรับปรุง
เคยเห็นนข.เข้ามาถามลอยๆใน meb ว่าพวกที่ให้ 1 ดาวนี่มีเหตุผลอะไร
เข้าใจอยู่ว่าต้องอยากรู้
แต่พวกนข.เข้ามาถามเหตุผลแล้วรวดโหวต 5 ดาวให้ตัวเองนี่ ไม่รู้ดิ มันแปลกๆ
>>556 ชัดเจนว่าหมั่นไส้ ถถถถ ยังไม่มีเรื่องยังโหวตได้
>>557 ส่วนใหญ่กูก็จะเขียนแหละ บางทีก็อ่านเสร็จมากดดาว อัพว่าอ่านจบแล้วไรงี้แต่ว่าจะไปรีวิวทรหลังแล้วก็ลืม แต่โดยมากมักจะมาจากความขี้เกียจของกู
>>556 นิบายจีนก็มี หนังสือยังไม่ทันออกก็จะมีพวกเข้ามากดดาว สองดาวไว้ก่อนละ แต่ที่กุ-ม่ชอบยิ่งกว่าคือพวกบก. หรือคนของสนพ. มากด5ดาวไว้ก่อนเลย คือพวกนี้ก็รู้ว่าทำงานสนพ. เป็นบก. เป็นเจ้าของเรื่อง แต่ไม่ต้องมาอวยขนาดนั้นก็ได้
ไม่เคยอ่านรีวิวบน gr เลย ดูแต่รีวิวบน amazon ที่เป็น verified purchase
>>559 บางคนบอกให้หนึ่งดาวก่อน อ่านแล้วจะมาแก้คะแนนให้ เพื่อ???? กูคิดว่าเขาทำปุ่ม to read เพื่อให้เก็บรายชื่อหนังสือที่อยากอ่านไม่ใช่เหรอวะ มึงจะรีบให้หนึ่งดาวกันไปทำไม คนยังไม่อ่านมาเห็นก็ ว้าย เล่มนี้คะแนนต่ำจัง ไม่สนุกแน่เลย เสียคนอ่านไปอีก
กูไม่เคยโหวตดาวถ้ายังไม่อ่าน ไม่ว่าเล่มอื่นๆ ของนขคนเดียวกัน (ที่อ่านแล้ว)จะสนุกแค่ไหนก็ตาม
>>562 >>563 สงสารนข. เกิดลืมกลับมาแก้ล่ะ ไม่ติดดาวเดียวไปตลอดเลยเหรอ ยิ่งพวกหน้าใหม่ๆไม่มีใครรู้จัก
ที่จริงยังไม่อ่านไม่ควรโหวตอย่างยิ่ง
>>561 แม่กูก็ชอบ ไม่รู้เป็นไง แต่กูอ่านแล้วไม่อินเท่าไหร่ สงสัยคงเป็นวัยแม่ๆที่ชอบ
แต่พวกแม่ๆไม่น่ามาโหวตในกู้ดรีด อย่างน้อยแม่กูไม่รู้จักแน่ๆ ถถถถ
.
.
.
.
รู้สึกบรรดาหญิงในเรื่องอ่อนไหว หึวดื้อเกิน บางมุมน่ารำคาญ
.
.
.
.
ปอลอ อีกเรื่องที่แม่กูชอบมากคือ ความฝันครั้งที่สอง ตามหาหนังสืออย่างเอาเป็นเอาตาย
ให้ดาวเดียวนี่ต้องเป็นเรื่องที่เลวจริง ๆ อย่างเช่นลอกเขามาชัด ๆ ถ้าเป็นเรื่องไม่ถูกจริตจะไปให้ดาวเขาทำไม กูคิดว่าหนังสือปกติควรได้อย่างน้อยสองดาวหรือสามดาว หนึ่งดาวนี่นึกไม่ออกถ้าไม่ใช่ลอกมาหรือตรรกะเลวร้ายสุด เก็บปมมั่วสุด คาแรกเตอร์ผิดพลาดอย่างแรงระหว่างบทต่อบท แต่ถ้าสำนักพิมพ์ดีพอจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว พวกที่ดันไปให้ดาวทั้งที่ยังไม่ได้อ่านนี่เลวร้ายมาก ก็งั้นไม่ให้สี่ดาวไปก่อนล่ะแล้วค่อยมาแก้ทีหลัง
มันอาจจะเป็นอะไรที่โดนรุ่นใหญ่ๆที่มีประสบการณ์ชีวิตเยอะๆละมั้ง
แต่รุ่นนี้ส่วนใหญ่จะไม่ใช้เวป ขนาดนิยายที่แม่กูติดตอนขวัญเรือนเลิกไปมาลง fictionlog แม่กูยังบ่นอู้
บอกอ่านไม่ถนัด เมื่อไหร่จะพิมพ์เล่ม
ความฝันครั้งที่สองกูเห็น นอ. เอามาขายแล้วนี่
ที่แม่กูชอบก็อีกปิยะพร เซ็ตตระกูลเชิญอิสราชัย
แล้วก็แนวโบราณๆ ดราม่าๆนิดๆ
ไม่ก็กุ๊กกิ๊กหวานๆแบบกิ่งฉัตรยุคแรก
ละคือในประวัติกดอ่านมีแค่เรื่องเดียว คือมึงสมัครใหม่มาเพื่อการนี้ชะ ถ้าประวัติมึงอ่านมาเป็นร้อยเล่ม ละโหวตดาวเดียวให้เรื่องนึงยังพอโอเค
>>554 ส่วนตัวไม่ชอบนข.ขี้แซะ จิกกัด ขี้นินทา ดูเป็นพวกมีปม แล้วก็พวกอวยตัวเองบ่อย ๆ โคตรตลก //แต่พวกแชร์รีวิวตามเพจตามบล็อก กับแชร์อันดับขายดี อันนี้เฉย ๆ นะ
กูเป็นคนนึงนี่แหละ ที่ให้แต่ดาว ไม่เคยรีวิว (ไม่ว่าจะกี่ดาว) กูขี้เกียจ
เรื่องที่ให้ดาวเดียวคือแบบเนื้อเรื่องไม่เข้าท่า ไม่มีตรรกะ หรือไม่ก็ยัดเยียดแต่ฉากอย่างว่า
ให้ 1 ดาวเพราะว่าอย่างน้อยก็อ่านจบ เนื้อเรื่องมีแต่น้ำ ยัดคำสอน ตรรกะประสาท เหยียดเพศ ชักจูง ใส่ารมณ์เรื่องการเมืองในนิยาย(ขึ้นอยู่กับการแสดงทัศนะ(ไม่เกี่ยวว่าเชียร์ฝ่ายไหน)ไม่ใช่ว่าห้ามมี)
3.5 ค่อนไป 4 นี่นับว่าใช้ได้อยู่นะสำหรับนิยายไทย แต่ส่วนใหญ่กูอ่านแปลนะกับ eng อะ ก็ดูรีวิวต้น ๆ จากคนที่รีวิวดีหน่อย กับสับเละ แล้วพิจารณาเอาว่ากูโอเคไหม
แต่หลัก ๆ ที่กูตัดสินใจซื้อนี่คืออ่านตัวอย่างก่อนว่ะ เรื่องไหนไม่มีไม่ซื้อ รีวิวดีแค่ไหนก็ตาม
>>578 กูเข้าใจ ค่ายหนังสือไทยเชยมากว่ะ พวกค่ายเก่า ๆ จะไม่มีตัวอย่างเลย อย่าบอกว่าหนังสือดี ๆ ไม่มีคนซื้อ บางทีมันก็ต้องก้าวให้ทันโลกด้วย แค่ทำตัวอย่างซักยี่สิบหน้าเอาขึ้นเน็ท ใจคอจะไม่ยอมเสียเงินลงทุนทำตรงนี้ แล้วมันก็จะถอยหลังลงคลอง ยิ่งห่อพลาสติกไม่ให้อ่านเนี่ยเซ็งสุด เปิดเล่มนึงฟรีให้อ่านเลยก็ได้มั้ย เป็นเล่มตัวอย่าง ประทับตราไปว่าอันนี้ตัวอย่าง แต่ถ้างกมากไม่อยากทำตัวอย่างก็ทำให้อ่านบนเน็ท แม่งก้าวไม่ทันผู้บริโภคอย่างเราเล้ย
ky เจอคำโปรยนิยายเรียกผู้ชายที่ทำนางเอกแห้วหลังปกว่า เป็นผู้ชายสายเหลือง..นี่กูคิดมากไปไหมว่ามันเหยียดอะ
กูรับคำเหยียดหยามเหล่านี้ได้ถ้ามันออกมาจากปากตัวละครที่บุคลิกเหยียดคน แต่ถ้าใช้ในบทบรรยายทั่วไป กูมองว่าไม่เหมาะสม คนไทยชอบบอกว่าล้อเล่นโดยใช้คำเหยียดหยาม แล้วเรียกจิกหัวกัน เพศที่สามหรือคนรักเพศเดียวกันโดนล้อจนต้องใช้คำว่าชินชา ชาด้าน จำต้องยอมรับ เพราะคนล้อบอกว่าขำ ๆ อย่าซีเรียส มันต้องเปลี่ยนทัศนคติทั้งสังคม นิยายเป็นสื่ออย่างนึง คนเขียนที่มีทัศนคติห่วย ๆ แพร่ความคิดห่วย ๆ ออกไป บรรณาธิการกรองไม่เป็นก็จะหลุดออกมาแบบนั้น หรือบางทีเขาคิดว่าอยากให้ดูแรง ดูมีประเด็น แต่ลืมคิดไปว่าความแรงเหล่านี้มันทำลายสังคม สอนคนไทยให้เหยียดแม่งทุกอย่าง
>>586 ความเผือกทำให้ต้องไปส่องหา เจอละ มีทั้งรีวิว ทั้งคนอวยพอสมควรเลย พึ่งรู้ว่านข.ดังระดับหนึ่ง กูไม่เคยอ่านงานของคนนี้ มองรวมๆนข.ไม่น่าจะตั้งใจเหยียด เพราะในรีวิวบอกว่ามีตัวละครสายวาย แต่ถูกของมึง มันมีคำอื่นที่ควรใช้มากกว่าคำนี้ ยิ่งเป็นคำโปรยยิ่งไม่น่าใช้
กูลองคิดเล่นๆ ถ้าเปลี่ยนเป็น แห้วสนิทเพราะเขามีหัวใจสีรุ้ง... มันจะซอฟท์กว่าป่าววะ อย่างงี้เรียกเหยียดไหม?
เรื่องแบบนี้มันลำบากเหมือนกัน คือมันแล้วแต่คนมองว่าแบบไหนเหยียดไม่เหยียด เวลากูอ่านนิยายวาย บางทีก็มีบทเหยียดชะนี(ผญ) ตัวอิจฉาจ้องรังแกนายเอก คนก็เข้ามาถล่มด่าแบบเละ กูเป็นผญ บางทีอ่านแล้วสะดุ้งเหมือนกัน
>>593 อย่างที่มึงว่าหัวใจสีรุ้ง กูว่าแค่นี้ก็เพราะแล้ว จะพูดว่าสายมุ้งมิ้ง สายหวาน สายอะไรก็ว่าไป แต่คำว่าสายเหลืองนี่รู้กันอยู่ว่ามันกึ่งเหยียด ไม่ใช่มีคำหยาบหรือคำเหยียดในนิยายไม่ได้ มีได้ เพราะมันเป็นอรรถรสในการบรรยายในเล่มหรือในคำพูด บ่งบอกบุคลิกตัวละคร แต่มาเป็นคำโปรยนี่มันไม่สมควรหรอก คำทุเรศ ๆ บางคำมันควรจะสูญพันธุ์ไปมากกว่าจะใช้ต่อ
สงสารทำไม นข.ได้เงินค่าต้นฉบับไปแล้วก็จบกัน สนพ.นั่นแหละที่น่าสงสาร ทำแบบนี้บ่อยๆ ใครจะไปซื้อเล่มราคาเต็มวะ รออีกปีสองปีค่อยตามเก็บเล่มลดราคาก็ได้ ส่วนคอ.อย่างเราๆ ก็สบาย ได้ของดี ราคาถูก เพียงแต่ต้องรอหน่อยเท่านั้น กำไรเห็นๆ
วันนี้เห็นหนังสือชุด 3 เล่ม มีกล่อง 199 มองสองรอบว่าดูราคาผิดป่าว เกือบหยิบละเพราะมันถูก แต่ยั้งไว้ทัน พอดี ไม่ใช่แนว
แต่ไม่ได้ส่องละเอียดว่ามีตำหนิป่าว ทำไมถูกเว่อร์
สนพ. คงไม่อยากเก็บหส.เก่าจนขึ้นรา เลยเอามาปล่อยถูกๆ
เออ ไม่ชอบปกแนวดาราหน้าคนแบบนี้เลยว่ะ ไม่ว่าจะตีมสมจริงรึลอย ๆ ยังไงก็ตาม รู้สึกโลว ๆ กาก ๆไงไม่รุ
กูก็ไม่ชอบปกแนวภาพคนจริง กูนึกถึงนิยายเล่มละ 10 บาทเล่มเล็กๆ สมัยก่อน
กูก็ไม่ชอบปกคนขัดจินตนาการชิบหาย เห็นบางส่วนพอได้ แต่เห็นหน้าเต็มๆไม่ไหวนะ
ไม่ชอบปกคนเหมือนกันยิ่งปกรูปคนจริงนข.ต้องเข้าใจด้วยนะคำว่าหล่อของบางคนมันมองไม่เหมือนกัน นข.คนนึงที่ชอบเอาทหารมาเป็นปกอ่ะตัวอย่างเลย
เออ พูดเรื่องนี้แล้วขอถามในส่วนของอิมเมจตลค.ในเว็บ พวกมึงคิดเห็นยังไงกันบ้าง กูเป็นนข. กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะใส่รึไม่ใส่ดี แบบ ได้ยินบางคนว่าถ้าอิมเมจไม่ตรงกับนข.จะหมดอารมณ์อ่านไปเลย รึกูควรเก็บไว้ดูเงียบ ๆ คนเดียวดีกว่าแบ่งปัน
ky best seller ใน meb คือยอดขายเกินเท่าไหร่ แล้วนับพวกloadฟรีไหม มีใครรู้บ้าง
>>605 พูดตรงๆนะ สำหรับกู รูปอิมเมจไม่มีผลอะไรต่อการอ่านอะไรมากมายว่ะ บางทีก็รู้สึกว่าตายตัวเกินไปด้วยซ้ำ แถมบางคนแปะมาเกาหลี บรรยายซะไทยจ๋าจนอินไม่ลง 555 แต่ละคนก็มีจินตนาการแตกต่างกันไป กูว่าบรรยายให้คนเห็นภาพในหัวตามแบบฉบับตัวเองน่าจะดีกว่า เพราะยังไงก็ไม่มีทางเหมือนกัน100%อยู่แล้วอ้ะ ก็ต้องฝึกกันไป
กูอ่านได้นะถ้าพระเอกเป็นรูปณเดชน์ น้องนาย แล้วบุคลิกรวย เอาแต่ใจไรงี้ เพราะหน้าสองคนนั้นมันรวยอ่ะ ถ้าเป็นเซตติ้งฝรั่ง ต่อให้แปะรูปมาภาพในหัวกุจะเป็นแค่คนโครงร่างใหญ่ๆ กล้ามแน่น คางบึกบึน แต่ถ้าเกาหลีมาแต่ชื่อไทยนี่อ่านยังไงก็ไม่อินว่ะ
อิมเมจดาราเกาหลี ดาราไทยในเว็บนี่ละเมิดทั้งนั้นแหละ แต่คาาบใดไม่ใช่การค้าคงพอหยวนๆ
มีเพจรีวิวไหนที่น่าเชื่อถือมั่ง
แบบบางคนอ่านนิยายแล้วต้องให้คนอื่นอ่านให้ก่อนไง ไม่งั้นไม่กล้าอ่าน กูว่าคนเราชอบไม่เหมือนกัน ยืนอ่านซักสิบหน้ากับอ่านคำโปรยก็พอจะรู้แล้วนะว่าใช่ทางมั้ย ถ้าภาษามันใช่ สำนวนตรงใจ อ่านโปรยแล้วก็พอเดาได้ว่าสุขหรือเศร้า จะกลัวอะไรกับการลอง แบบเพื่อนกูไปซื้อหนังสือด้วยกันแล้วน่ามคาญมาก มันจะเศร้ามั้ย จะมาม่ามั้ย ปวดใจเกินไปอ่านไม่ได้ เด๋วต้องทิ้งกลางเรื่อง กูนี่มองบน มึงจะอ่านแต่แบบเดิม ๆ อย่างเดียวเลยเหรอ ขนาดโอปป้าที่ชอบเล่นบทคนอกหักยังดูไม่ได้ เปราะบางเกิ๊น กูไม่ได้ด่านะ แค่เล่าให้ฟัง
>>617 จำได้ว่าโม่งเคยแหกกันอยู่นะเพจนี้ ส่วนตัวกูว่าค่อนข้างไบแอส คะแนนที่เค้าให้สวนทางกูซะหลายเร่ืองเลย
สุดท้ายแล้วกูว่าลองอ่านเองดีสุด ซักบทแรกก็ยังดี ไม่ได้อ่านแล้วจะได้เดาทางเรื่องได้อะไรนะ แต่อย่างน้อยก็ดูภาษา สำนวนที่ใช้ว่าถูกจริตเรามั้ย อ่านลื่นรึเปล่า แค่นั้นพอแล้วสำหรับกู กูไม่ค่อยมีปัญหากับเนื้อเรื่องน่ะนะ (ยกเว้นพลอตปวดตับ ถ้าเป็นช่วงอยากหาอะไรสุขนิยมอ่านก็หาสปอยล์มาดูก่อนบ้าง)
กูชอบส่องที่มีคนมารีวิวก่อน โดยเฉพาะกับ นข ที่ไม่เคยอ่านงานมาก่อน แต่เดี๋ยวนี้ดีหน่อย หา ตย ง่าย ไม่ต้องไปเปิดส่องตามร้าน
เคยเจ็บมาหลายทีเหมือนกัน ตย สองบทแรกดีงาม แต่ปิดปมห่วย หรือกลางๆงี่เง่า จนไปไม่รอด ซื้อมาเสียดายตัง การมีรีวิวก็ช่วยได้นะ
>>623 ไม่ซักมู้ในห้องนี้ก็เน็ตวอชหรือฟุเนี่ยแหละ ขอโทษทีมึง มันนานมากแล้วจริงๆ
ถ้าจำไม่ผิดคือแหกประเด็นที่ว่ารีวิวไบแอส หยาบเกิน แล้วก็บางอันดูเชื่อไม่ได้ เหมืือนไม่พอใจอะไรมาแล้วมากดๆ คะแนนนี่แหละมั้ง แต่สุดท้ายก็ผ่านไปเฉยๆ แหละมั้ง ยังไงเรื่องรีวิวมันก็ความชอบส่วนบุคคล ถ้าจะมีคนถูกจริตหรือชอบสไตล์เขาก็ไม่ผิดแหละ
เพจฟีน่าก็ดีนะ คนตามเยอะ
ในอนาคตเราจะมีเปิดมู้รีวิวนักรีวิวนิยายที่ห้องเน็ตวอซกันหรือไม่ 55555
>>628 คนนี้นี่ 55555555555 โดนโม่งสับเละไปนานละถ้ากูจำไม่ผิด
แนวความชอบเค้ากับกูโคตรจะไปกันไม่ได้ ถ้าใครชอบรักหวานๆ หรือพวกสไตล์พระเอกมาเฟีย นิสัยร้ายๆ แต่โคตรรักนางเอกคนเดียวอะไรประมาณนี้น่าจะใช้เพจนี้เป็นเรฟได้อยู่นะ แต่ก็โปรดระวังเวลานางรีวิวให้นักเขียนเพื่อนร้าก เพราะอะไรก็ดีไปหมด กูเคยหลงซื้อตามแล้วก็็ ... อือ อ่านไม่จบ
>>631 เมื่อก่อนนู้นเคยมีมู้แหกวงการหนังสืออยู่ จำไม่ได้ว่าห้องลิทหรือเน็ตวอช ขุดมาใช้ก็ได้มั้ง เพราะนักรีวิวอย่างเดียวคงไม่มีไรให้แหกมาก
ฝีเน่านักรีวิว 200 นี่โด่งดังในโม่งหลายห้องอยู่นะ ตอนดราม่าจงหยวนก็โดนขุดไปทีละ น่าจะไม่เหลือลุคดีๆ ในโม่งแล้ว แต่ถ้าชอบแนวแบบที่ >>633 ว่ามาก็อาจจะไปกันได้กับคุณฝีเน่า ส่วนตัวกูกับคุณฝีนี่รสนิยมการอ่านคนละขั้วเลย แต่บางทีกูหลงไปอ่านกูก็เอาเค้าเป็นเรฟได้นะ เช่น เรื่องไหนคุณฝีด่า กูมั่นใจได้ว่ากูอ่านเล่มนั้นรอดแน่ แต่ปกติไม่อ่านรีวิวเค้า ไม่ชอบสำนวนรีวิวเค้าน่ะ
>>634 เหมือนกูเลย กูอ่านเรื่องที่นักรีวิวบางคนด่าแล้วสนุก เลยใช้เป็นเรฟเวลาเลือกหนังสือ อันไหนเขาบอกไม่หวาน ปวดหัว จิตตก กูเลือกได้เลยเล่มนั้น มันจะแค่ดราม่า เนื้อเรื่องไม่แนวนิยม ไม่เอียน ไม่ขึ้นเตียงบ่อยเท่านั้นเอง บางคนอ่านเรื่องอะไรที่เกินกว่ารักไม่ได้จริง ๆ ถถถถถ
อกเกือบหักฯกะจนกว่ารักฯนี่สนุกมากเหรอ เห็นสนพ.โพสต์ว่ายอดขายรวม 39,000+ เล่ม
แม่นางฝีเน่าอะเหรอ ถ้าเรื่องไหนเป็นแนวโคแก่ นางเอกบริสุทธ์บอบบางใสซื่อแต่โดนพระเอกลูบๆสองทีนอนร้องให้เยแต่โดยดีจะได้คะแนนดีมาก กูหลวมตัวซื้อตามมาแล้วเขวี้ยงทิ้งแทบทุกเรื่อง หลังๆเรื่องไหนนางบอกไม่ชอบกูถึงจะซื้อ 55555
ฟน.เชื่อข้อดีมากไม่ได้ ขนาดกูเป็นสายโคแก่ บางเรื่องซื้อตามนางก็ยังต้องโยนทิ้ง นางอ่านนิยายเน้นสายฟินอ่ะ เหตุผลอะไรไม่ต้องมีให้รักมั่นคงพระเอกเปย์เมียแค่นั้นพอ
กูเคยซื้อเรื่องหยกๆไรสักอย่างมาอ่านตามนางที่อวยหนักหนา พบว่านางเอกโคตรง่อยน่ามคานสัสพระเอกสายเปย์รักเธอตลอดไป สามปีต่อมายังอ่านไม่จบยังทุกวันนี้
กูว่าช่วงหลังฝีเน่าไม่ค่อยรีวิวนิยายบ่อยเท่าไหร่ เดี๋ยวนี้นางรีวิวเรื่องไหน กูจะไม่ซื้อเรื่องนั้น เพราะเห็นมีแต่ชื่อเจ้าประจำ เพื่อนซี้นางทั้งนั้น เคยเจอจะๆคาตาครั้้งนึงตอนงานหนังสือ นางไปยืนเม้ากับนักเขียนที่รีวิวให้บ่อยๆอยู่นานสองนาน กูเลือกหนังสือเสร็จแล้วยังเม้าไม่เสร็จ อวยกันสะบั้นหั่นแหลกไม่แพ้ตอนรีวิวนิยายให้ เข้าใจเลยทำไมรีวิวนิยายของคนนี้ทุกเรื่องทันทีที่ออก ดีงามไม่มีที่ติ กุเคยหลวมตัวซื้อยกเซ็ตมา อ่านไม่ถึงครึ่งเล่มตาแทบเหลือก ขายทิ้งแทบไม่ทัน
นักเขียนสถพ.ส่วนใหญ่สังกัดฟน.ทั้งนั้น อวยแหลก ยิ่งชญพ. ณพส นี่สุด ๆ
ขอยาด ky ค่ะมึง ใครมีแนวนางเอกดุ ๆ แก่กว่าพระเอกก็ได้ (เอาไม่ห่างมาก) และพระเอกมีความกวนตีน ตามตื๊อนางเอกอบบนี้บ้าง ตัวอย่าง = สืบเนื่องจากรัก ของปธ. ประมาณนี้ แนะนำกูที ~~
กูเคยอ่านรีวิวของฝีเน่า กูรู้สึกว่านางอวยเกินเหตุ อวยเกินไปมาก ใครอยากขายงานได้ดีก็มาตีซี้เข้าไว้ นางจะอวยจนสวรรค์ยังต้องหลั่งน้ำตา
กูได้ยินมาว่าสนพ. สวณก.จ้างนางเป็นที่ปรึกษา นิยายเรื่องไหนเสร็จต้องส่งให้นางอ่านก่อนมีการตีพิมพ์
ใครตามอ่านนิยายออนไลน์ในเว็บอ่านเอามั่งวะ มีเรื่องไรน่าสนใจมั้ย
>>650 จบสองแบบคือมีพระเอกสองคนอะ บอกไปมันจะสปอย แต่คนเขียนบอกว่าคนอ่านติงมาเรื่องไหงพระเอกนางเอกไม่ได้คู่กันล่ะ นักเขียนเลยจัดให้ อะมึงเอาไป กูให้จบสองรูทเป็นเกมจีบหนุ่มไปเลย แล้วก็มีภาคต่อคือเพลงสายลม หน้าต่างสายลม เป็นเรื่องต่อชีวิตหลังจากที่นางเอกเลือกพระเอกคนแรกจะเป็นยังไง และถ้าเลือกพระเอกคนที่สองชีวิตก็จะออกมาราวๆนี้
กูมีคำถาม หญิงดาวสองภาคนี่มันกี่เล่มวะกูงง ที่เป็นบ๊อคเซตนี่มันคือสองภาคเลยหรือแค่ภาคพังอย่างเดียว
มึง มีนิยายที่นางเอกเป็นโสฯ ขายตัวเพราะความจำเป็นหรืออะไรประมาณนี้บ้างปะ ไทยเทศจีน ได้หมด รบกวนแนะนำกู
กูถามหน่อยใครที่อ่านหญิงดาวภาคพังจบละสงสัย ตอนพิเศษที่หญิงดาวถีบเอ๊ยผลักแม่นางลีลาวดีตกน้ำแล้วมีนายทหารพายเรือมาช่วยไว้เนี่ย มันพาโรดี้เรื่องไหนมาวะ กูนึกไม่ออกอ่ะ
กูว่าด่าก็ดีแล้วนะ (ในแง่ถ้าตลค.เป็นแบบนั้นจริง) ถือว่านข.ประสบความสำเร็จในคนอินได้ คล้าย ๆ กรณีนางร้ายในละครไปเดินตลาดนั่นแหละ
แต่ถ้ากรณีตลค.มันมีเหตุผลของมันแล้วอีนักอ่านยังด่ากราดนี่ถือว่านักอ่านเหี้ยจ้ะ แต่นังไงก็ควรปล่อย ๆ ไปเหอะ เปลืองพลังงานชีวิต
Ky ถ้ามึงเป็นนักเขียน แล้วมีเพจรีวิวด่านิยายมึงแบบไม่พูดข้อดีเลยด่าแบบใช้อารมณ์(อ้างว่าคหสต) แล้วชักจูงลูกเพจไม่ให้ซื้อตาม ทั้งๆที่งานมึงไม่ได้เหี้ยอ่ะ(เรื่องไหนเหี้ยจริงก็สมควรด่า) มึงบังเอิญเจอตัวจริงของนักรีวิวคนนั้น มึงควรจะญาติดีด้วยมั้ยวะ
>>679 ญาติดีคือยังไง แบบเจอตัวจริงก็วิ่งเข้าไปทักทายเหรอ ไม่ต้องมั้ง ก็ทำเฉย ๆ ไป ส่วนนักรีวิวถ้าเขาไม่ชอบผลงานมึง ก็คงไม่วิ่งเข้ามาคุยกับมึงเหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่ งานเหี้ยไม่เหี้ยคนอ่านที่มีวิจารณญาณเขาตัดสินเองได้ ลูกเพจที่เชื่อรีวิวก็ปล่อยให้เชื่อไป จูงจมูกง่ายขนาดนั้นชาตินี้คงคิดเองหางานที่ถูกใจอ่านเองไม่ได้หรอก
แต่ถ้านักรีวิวเข้ามาทักมึงก่อน มึงก็คุยไปตามมารยาท แล้วลองถามตรง ๆ เลยว่างานมึงเหี้ยยังไง เหี้ยตรงไหน ขอเหตุผลประกอบความเหี้ยหน่อย ถ้าฟังขึ้นก็เอาไปพิจารณา จะปรับปรุงหรือไม่แล้วแต่มึง แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่มีเหตุผล ตอบข้าง ๆ คู ๆ มึงก็แค่หัวเราะใส่ ยักไหล่ให้ แล้วเบลอคนประเภทนี้ไปซะ ถ้าเขาโกรธมึงเกลียดมึงแล้วด่ามึงลงเพจที่เปิดการเข้าถึงแบบสาธารณะ มึงก็จ้างทนายฟ้องเอาค่าขนมได้เลย
Ky ในฐานะนักอ่าน เคยอยากรู้จักนักเขียนไหม ว่าเป็นใครที่ไหน หน้าตายังไง เรียนจบไรมา
>>683 ถ้าชอบมากๆ บางทีกูก็อยากรู้นะ อารมณ์แฟนคลับ หรือไม่ก็ถ้าข้อมูลหรืออะไรที่ดีมากๆ ก็อยากรู้ว่านักเขียนไปเอามาจากไหน เป็นคนในสายงานนั้นรึเปล่า ทำไมรู้ลึก ไรงี้ แต่ถ้าถามว่าโปรไฟล์หรือหน้าตานักเขียนมีผลกับการตัดสินใจซื้อนิยายเค้ามั้ย กุไม่ขนาดนั้นนะ ดูเนื้อเรื่องเป็นหลัก
Ky นิยามคำว่านิยายไม่แมสให้กูฟังหน่อย บางเรื่องกูว่าโคตรจะแมส แต่นข.บอกงานชั้นไม่แมสนะคะ กรูสงกระสัย ไม่แมสของกูก็มีล่าของทมยันตี ไส้เดือน วรรณกรรมเยาวชน ละก็พวกที่อ่านไม่ค่อยรู้เรื่องแนวๆ ซีไรต์ ที่ไม่ใช่นิยายรักอ่ะ แต่แนวอย่างปราบต์,วินทร์เลียววานี่ว่าแมสประมาณนึงอยู่นะ เออ ละอย่างนิ้วกลมสำหรับกูคือแมสเพราะพูดเรื่องความรักบ่อย พวกชีวิตประจำวันด้วยเข้าถึงง่าย พวกมึงว่าไง
>>688 ถ้านิยายสำหรับกูส่วนมากก็ค่อนข้างแมสนะมึง ยังไง genre เรื่องมันก็วนอย๋เท่านั้น หนังสือที่ไม่แมสก็พวกซีไรท์ต่างๆ พวกย่อยยาก ต้องตั้งสติเยอะๆ หรืองานอินดี้ที่อ่านอล้วจะงงๆ เบลอๆ เหมือนโดนดักตีหัวตอนอ่านอะ (ตัดนิ้วกลม วินทร์หรือหนังสือของแซลมอน กับอะเดย์น่ะนะ อันนี้เป็นอินดี้ที่โคตรจะแมส)
กุคิดว่า >>692 บอกคือ มภ รึเปล่า คือคนนี้กุเคยเห็นอวยตัวเองหลายรอบมากเรื่องงานไม่แมส พอกุอ่าน ก็แมสนะสำหรับกุ เป็นนข.คนนึงที่กุเคยชอบภาษาเค้าแต่พอไปตามเพจมากๆแล้วเลิกชอบเลย งานต่อไปคงไม่ตามแล้ว อวยตัวเองไม่พอ บางโพสก็สัมผัสได้ถึงความเฟค ความพยายาม ความไม่ธรรมชาติ เลยรู้สึกว่าสร้างภาพมากไป เหมือนไม่ค่อยจริงใจกับคนอ่าน กุเลยเลิกตาม
>>696 กุเคยอ่านสัมซักที่ เค้าบอกว่ามีปัญหาด้านสายตา การมองเห็นซักอย่าง ไปเรียนโทที่เมืองนอกต้องลำบากกว่าเพื่อน พยายามมากกว่าเพราะอ่านหนังสือได้ไม่ปกติเหมือนคนอื่น เขียนงานก็ลำบาก ตอนนั้นกูอ่านแล้วชื่นชมเค้ามาก รู้สึกว่ากว่าเค้าจะแต่งงานนิยายเรื่องนึงมาให้อ่านได้คือเค้าต้องตั้งใจมาก ซักพักกูเห็นโพสรูปในเพจ ใช้แทบเล็ตพิมพ์งานนิยาย กูสตั้นไปเลย ขนาดกูคนตาดีไม่มีปัญหาสายตา กูพิมพ์งานผ่านแทบเล็ตยังลำบาก ตัวเล็ก มองยาก แต่เค้าที่ตาไม่ดีขนาดอ่านหนังสือเป็นเล่มๆไม่ได้ แต่ใช้แทบเล็ตพิมพ์งานเหรอวะ อ่าจ่ะๆๆๆ ไม่ได้อคตินะ เพราะตอนแรกชอบมาก แต่พอเห็นโพสนั้น ได้กลิ่นความทอแลมาแต่ไกลเลย หลังๆโพสอะไรเวอร์ๆมากูมองบนจ้าาา พิณาก่อนเชื่อ สร้างนิยายเป็นเล่มๆยังได้ ทำไมจะสร้างสตอรี่ให้ตัวเองไม่ได้ละจ๊ะ
เอาจริงๆนข.ที่เคยเห็นหลายๆคนทอแรร์กันแทบทั้งนั้นแหละ มากบ้างน้อยบัาง การรู้จักตัวจริงทำให้ซื้องานไม่ลง 55555
นข.ควรรักษาภาพลักษณ์ให้คนอ่านไม่เสียความรู้สึก ถ้าทำไม่เนียนก็เก็บตัวตนไปเลยไม่ต้องพูดมาก
พูดถึงการรู้จักตัวตนนักเขียนแล้วพาลไม่อยากอ่านนิยายเขา กูก็เคยเป็นอยู่หลายครั้ง ตอนนี้กูเลยไม่@เฟสนักเขียนเลย กว่ากูจะลืม กว่ากูกลับมาอ่านเขาได้ มันลำบากนะเว้ยเห้ย
ของแบบนี้มันเคสบายเคสว่ะ อย่างกรณีที่เกิดขึ้นนั่น ให้ความรู้สึกการประจบสอพลอ ปกป้องคุณครูโจมตีคนอ่านแบบไม่สนหินสนแดด ให้กลับไปอ่านนิยายคนแบบนี้แล้วไม่ลงจริงๆ เคยทำแล้ว
กูเทนักเขียนไปหลายคนเลยนะ (รวมถึงบางสนพ.ด้วย) เพราะดันไปรู้สันดานไม่ดีๆน่ะ จะบอกว่ากูแยกแยะไม่ดี เออกูยอมรับ แม้ว่าการอ่านนิยายคือการอ่านเรื่องราวที่เค้าสร้างสรรค์ถ่ายทอดออกมา แต่พอมาคิดว่า นี่เรากำลังอ่านอะไรที่คนแบบนั้นเขียนเนี่ยนะ มันทำให้กูอคติน่ะ และกูก็ไม่ได้สูงส่งถึงขั้นไม่มีด้านดาร์ค หรือเรื่องเลวๆ แต่กูแค่รู้สึกว่า ทำไมกูต้องอ่านหนังสือของคนที่มีนิสัย (สันดาน) ที่กูไม่โอด้วย ทำไมกูต้องเอาเงินของกูให้กับคนแบบนี้ด้วย ประมาณนั้นน่ะ
ใครคือ นรก วะ ใช่ที่มี 4 พยางค์ปะ ??
มภ เนี่ยนะไม่แมส กรูเคยอ่านหนาวsweet แล้ว แมสค่อดๆ
นรก ดราม่ามาช่วงใกล้งานหนังสือ ประหยัดเงินกรูไปเยอะมากกก ครั้งแรกเลยที่งบเหลือ (เหลือเยอะด้วย) ปกติเกินตลอด
รีวิว Witchoar ให้กุที เผื่อจะได้เลือกว่าซื้อไม่ซื้อ
มีใครอ่านชุดดวงใจเทวพรหมแล้วบ้าง ควรค่าแก่การเปย์ไหม หรือสนุกแค่บางเรื่อง
>>714 กุเคยอ่านแค่ขวัญฤทัย ก็ดีนะ ไม่แย่ แต่คือมันมีคู่รองด้วยซึ่งกูเลื่อนข้ามคู่รองตลอด มันไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ส่วนคู่หลักเอาจริงๆ เนื้อเรื่องเดาได้นะ ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ ที่ทำให้อ่านจนรอดน่าจะเป็นกลิ่นอายความย้อนยุคนิดๆมากกว่า แต่เรื่องอื่นกุไม่รู้ว่าสนุกมั้ยนะ อ่านแค่เรื่องเดียวแล้วคิดว่ารอดูเป็นละครอาจจะสนุกกว่านี้สำหรับกุนะ
ได้ยินว่าจะมีทำเป็นละคร
อยากรู้ว่ามันใช้เวลานานเท่าไหร่ในการพิจารณาของช่องแล้วซื้อลิขสิทธิ์ กว่าจะถ่ายทำ
เห็นบุพเพสันนิวาส นิยายน่าจะพิมพ์ปี 52 ป่าว กว่าละครจะออนแอร์ปี 61
ปล. ที่ถามเห็นน้องยืมคนอื่นมาอ่าน บอกว่าสนุก แต่จะยืมต่อก็เกรงใจ กำลังตัดสินใจว่าจะเปย์เองดีไหม แต่มันหลายเล่มเกิน
ถามนาง นางบอกว่าสนุกอย่างงั้นอย่างงี้ แต่น้องแม่งชอบอ่านแนวนางเอกรันทดโดนพระเอกกดขี่ มาสายตบจูบ คนละแนวกับกู เลยไม่รู้ควรเชื่อดีป่าว
ky ในแวดวงนข.เคยได้ยินว่ามีการแบ่งชนชั้นกัน พวกแนวซีไรต์หรืองานไม่แมสจะถูกยกอยู่บนสุดมีคุณค่าที่คุณคู่ควร พวกนิยายรักจะถูกแขวะว่าเป็นงานตลาดประโลมโลกไร้สาระ ส่วนพวกอีโรติก18+ปกการ์ตูนตาหวานคือชนชั้นจัณฑาลงานขยะ นข.เขาคิดงี้จริงหรอวะ กูไม่เห็นด้วยกับแนวคิดแบบนี้เลยว่ะ บางเล่มกูโคตรรักเลยเป็นเล่มที่ไม่ได้รางวัลไม่ได้มีเหี้ยไรเลยแต่กูชอบมาก
>>719 ไม่เห็นแปลกเลย คนอ่านยังแบ่งชนชั้นเลย มึงจะด่ากูก็ได้ หนังสืออีโรติก 18+ ซาตานระเริงรัก ปกวาบหวิว กูอ่านได้นะ แต่อ่านเงียบๆที่บ้าน ให้เอาไปอ่านร้านกาแฟ ไม่กล้าว่ะ
แต่ถ้าเป็นซีไรต์ พอกเก็ตบุค ให้อ่านที่ไหนก็อ่านได้
ขนาดคนอ่านยังคิด นข. คิดไม่แปลกป่าว
ในมุมมองคนทั่วไป(คนนอกมองนะไม่ใช่วงการนข.) ซีไรต์ หนังสือแนวคิดมันก็ดูแบบสำหรับพวกมีการศึกษาอ่าน นิยายรักก็แนว แม่บ้านไม่ก็สาวๆช่างฝัน (อันนี้จากปสก.ตรง โดนมาละ เพื่อนกูมองเหยียดว่ามึงอ่าน หส.รักแบบนี้ด้วยเหรอ) ส่วนอีโรติกก็สายหื่น
ส่วนตัวกูอ่านได้หมด ถ้ามันดีพอ ชอบคือชอบว่ะ นข.เป็นไงไม่ค่อยสน ยกเว้นรู้มาว่าทัศนคติแย่ นิสัยทรามจนรับไม่ได้ อันนี้กูแบน
สังคมมันมีชนชั้นอยู่แล้ว คนขายของยังแบ่งเกรดลูกค้าเลย
>>721 จริง นิยายน้ำเน่าปกซาตานนี้ ถ้ากูอ่านคือแอบๆอ่านที่บ้านอะไม่กล้าถือไปให้ใครเห็นกูยังมีภาพต้องรักษาขนาดมกร.ปกสาวงามกูยังไม่ค่อยกล้าถือออกไปไหนเลย ส่วนงานจีนกับงานเสิ่นเจิ้นแยกกันก้อดีแล้วกูไม่อ่านเสิ่นเจิ้นเอามาวางรวมๆกันกูสับสนต้องมาไล่ดูชื่อคนแต่ง เคยซื้ออยู่พักนึงเสียดายเงินฉิบหาย รอดแค่เรื่องสองเรื่องมั้ง ถ้าให้อ่านฟรีตามเวปดด.อ่ะได้ให้ซื้อคงไม่
>>720 อันนี้กูขอแย้ง จีนแปลก็คือนิยายจีน คนจีนเขียน แปลเป็นภาษาไทย จีนเซินเจิ้นคือนิยายไทย คนไทยเขียน ใช้เซ็ตติ้งจีน ไม่ได้แบ่งชนชั้น แต่แยกประเภทถูกต้องแล้ว ที่ไม่ถูกคือการเรียกว่า "นิยายเซินเจิ้น" ต่างหาก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นคนแรกที่เรียกคงไม่รู้หรอกว่าปัจจุบันเซินเจิ้นเจริญขนาดไหนแล้ว
อห เรี่องใหม่ของอัญชรีย์ พระนางจำใจแต่งงานอีกแล้วเหรอวะ
เขาเรียกเสิ่นเจิ้นนี่เพราะ เป็นที่ขายของก๊อปคุณภาพต่ำ ไม่ใช่เกี่ยวกับเมืองเจริญไม่เจริญ
สำหรับกูนิยายเสิ่นเจิ้นคือคำสำหรับนิยายที่เซ็ตติ้งเป็นจีนแต่เป็นคนไทยเขียน อย่างนิยายย้อนไปหาฟาโรห์ไม่มีใครเรียกว่านิยายอียิปต์เลย
ก็แล้วแต่จะคิด แต่การแบ่งชนชั้นในหมู่นักเขียน ที่เป็นมือรางวัล พวกเขียนประโลมโลก และเขียนหื่นมีอยู่จริง บางทีมองเหยียดกันเลยมึงเอ๊ย ของมันแรง อย่าให้กูพูด
ถ้านิยายมือรางวัลสามารถสื่อสารกับคนหมู่มากได้ เขาก็มีสิทธิ์ดูถูกคนอื่น แต่ส่วนใหญ่ นี่คือสิ่งที่พวกเขาทำไม่เป็น
>>729 สื่อสารได้ไม่ได้ก็ไม่ควรดูถูกหรอกมึง แต่ว่าจริงๆ แล้วกูว่าที่แบ่งชนชั้นเป็นงานรางวัลอยู่บนสุดก็เพราะมันเข้าถึงยากนี่แหละ คนอ่านต้องตีความ ทำความเข้าใจเยอะ มันก็โยงกลับไปหาคนเขียนว่าต้องเก่งกว่าสายแมส เพราะไม่ใช่ใครๆ ก็เขียนได้ เลยกลายเป็นจุดให้นักเขียนและนักอ่านงานรางวัลหรืองานอินดี้บางคนมองเหยียดนักอ่านกลุ่มอื่นได้น่ะ
พวกเหยียดคนอื่นในวงวรรณกรรมมันมีอยู่เสมอ แต่รู้กันมั้ยว่านิยายที่จัดอยู่ในระดับล่าง สายมือปืน ยิงกันเฟี้ยว ๆ หรือสายรักขยี้นม มีเยอะแยะที่เขียนโดยนักเขียนระดับมือบน แต่ใช้นามปากกาอื่น เพราะนิยายสายล่างขายเร็วขายดีขายได้เยอะ เงินเข้ากระเป๋าพลั่ก ๆ เลยมึงเอ๊ย ถ้าลองไปอ่านดูจริง ๆ มึงจะเห็นว่ามันมีนิยายระดับล่างอยู่สองแบบ แบบแรกคือพวกนักเขียนที่ไม่เก่ง เขียนได้อย่างเดียว ขึ้นเตียงอย่างเดียว รักแบบเดิม ๆ ผัวทิ้งเมียท้อง คุณชายซาตานพาคุณหนูไปพร่าพรหมจรรย์ในไร่ส้ม อันนี้จะไม่มีเนื้อเรื่องอะไรเลย แต่ถ้าเป็นนักเขียนตลาดบนลงมาเขียนให้ เรื่องมันจะแซ่บกว่านั้น เพราะพวกนี้เก่ง ผลิตงานไวด้วย
>>732 โทษทีที่บอกไม่ได้ กูเข้าใจนะ ยกตัวอย่างไม่ได้ก็เหมือนพูดลอย ๆ แต่มันมีแบบนี้จริง ๆ ในวงวรรณกรรม เขาจะเปลี่ยนนามปากกาไปเรื่อย ไม่ให้ดัง คนมันต้องกินต้องใช้ งานขึ้นหิ้งเขียนแล้วกว่าจะขายได้ห้าร้อยเล่มแทบกระอักเลือด สำนักพิมพ์ไม่กล้ารับเยอะ มีแต่แจกไปให้คนช่วยรีวิว บอกว่าดีๆๆแต่ไม่มีคนซื้อ อาจารย์กูคนนึงก็เขียนนิยายขึ้นหิ้ง บอกว่าจะซื้อมาแจกอยู่แล้วเพราะยังขายไม่ถึงสองร้อยเล่มเลยทั้งที่มีคนรีวิวว่าดีชิบหาย ความจริงมันโหดร้ายว่ะ
>>733 +1 ลองไปดูลิสต์best seller ในเม็บดิ นอกจากเรื่องที่มีกระแสคนพูดถึง ไม่ก็ นข.ที่มีชื่อ หรือ สนพ.ดัง ถ้าไม่ใช่กลุ่มพวกนี้ แนวที่ติดโบว์แดงมีแต่รักแนวตลาด โรแมนซ์อีโรติกทั้งนั้น ขายดิบขายดีมากมาย ออกมาเท่าไหร่ก็ขายได้
แน่นอน ขายดีเงียบๆ คนส่วนใหญ่ใครจะออกมาพูดว่าชอบอ่าน
ถ้าเวลาถามว่าชอบอ่านหนังสือเรื่องไหน คงไม่มีใครตอบหรอกว่า ชอบเรื่องนางบำเรอร่านสวาท ค่ะ
>>734 ใช่ นักเขียนหลายคนที่เขียนบำเรอสวาทเนี่ยไม่ใช่ผู้หญิงนะ แต่เป็นผู้ชายระดับวัยกลางคน ก็ไม่ว่ากันนะเพราะเขาเขียนหากิน เบื้องหน้าเขาก็มีงานเขียนคอลัมน์อะไรไป เขาไม่ออกตัวมาหรอกเพราะมันเขิน นิยายอีโรติกแบบเนื้อ ๆ น้ำ ๆ พุ่งกระฉูดเนี่ยขายดีมาก ยิ่งอยู่บนเม็บยิ่งขายไว คนอ่านไม่ต้องหิ้วหนังสือให้ขายหน้าประชาชี สันดานดิบมนุษย์มันมีอยู่จริง หนังโป๊บ้าน ๆ ถ่ายมืด ๆ หน้าตาไม่สวยไม่หล่อทำไมคนดูเยอะ แบบนั้นเลย คนไทยถูกมอมเมาตลอดเวลาให้หมกมุ่น ข้างโรงเรียนกูมีทั้งร้านเหล้าและโมเตล เลิกโรงเรียนเห็นรถเข้ากันคึกคัก ใครเถียงฝรั่งว่าเมืองไทยเราเมืองพุทธ ไม่ใช่เมืองเซ็กส์ กูอยากให้ช่วยกันแหกเนตรดูความจริง
กูก็มีสองนามปากกานะ 55555 นามปากกาหนึ่งใช้เขียนแบบเปิดเผยตัวตน ออกหน้าออกตาได้งี้ อีกนามปากกาหนึ่งไม่ได้บอกใครเขียนอีโรติกขายอีบุ้คอย่างเดียว อย่างหลังนี่ขายง่าย เขียนก็ไม่ยากด้วย แถมจริงๆยอดขายดีกว่าเวลาเขียนแบบแรกพลอตแน่นๆเยอะเลย แบบแรกอาจจะใช้เวลาสักปีหนึ่งในการปั้นเล่มนึง (สปีดเต่าอ่ะ กู 5555 ปัญหามาก) แต่แบบหลังคือเขียนแปปๆก็ได้ละ แถมขายได้จำนวนมากกว่าด้วยอ่ะ เศร้าไม่เศร้าล่ะ
เวลากูตันๆกับประเภทพลอตแน่นๆ กูก็พักมาเขียนอีโรติกบ้างเหมือนกัน
ปล.อิโรติกสำหรับบางคนก็ยากนะ หลายคนที่กูรู้จักเขียนฉากแบบนี้ไม่ได้ เขียนทีแบบภาษาแข็งมากกกก
แล้วก็มีนักเขียนสายรางวัลอยู่คนนึงที่เขียนอิโรติก/โรแมนซ์ดีมาก แต่เค้าก็แอบใช้งานที่มีฉากอิโรติกประกวดด้วยเหมือนกัน
>>736 เมบมันต้องใช้เลขบัตรปปช.ด้วยนิ เลขเดียวเปิดหลายแอคได้เหรอวะ กูอยากขายแนวเบาปัญญา ติดเรทบ้าง เนี่ยกูมีสองแอค เอาไว้ลงคนละแนว เรื่องที่กูภูมิใจนำเสนอนักหนา ยอดวิว ยอดเมนต์แม่งอย่างน้อย เมื่อเทียบกับอีกเรื่อง แต่คุณภาพเม้นมันต่างกันนะ เวลากูรวมเล่มก็เอาลูกรักแหละขาย ส่วนเรทก็ไม่รู้จะทำไงดี นอกจากจบแล้วปิดตอนไว้ ไม่กล้าเอามาขายปนกัน
พวกมึง มนตร์ทศทิศนี่สนุกจริงมั้ยวะ กูเคยเห็นแต่ตอนที่ของขาดแล้วควานหากันอะ ไปดูตัวอย่างในเด็กดีตอนต้นๆแล้วก็ไม่แน่ใจว่าควรซื้อมั้ย
>>744 กู>>743 ถ้าแก้ไขให้สมูทขึ้นก็โอเคนะ. แต่กูเกลียดพวกหากินโดยการมาแต่งตอนพิเศษเพิ่มในเล่มตีพิมพ์ใหม่. กูรู้สึกเหมือนการที่กูเป็นส่วนหนึ่งในคนที่สนับสนุน เป็นคนอ่านที่เคยรีวิวหรือบอกต่อ ทำให้เรื่องมันดังจนได้พิมพ์ซ้ำ แต่ทำไม่มึงมาใส่ตอนพิเศษเพิ่มในเล่มตีพิมพ์ใหม่ แล้วไม่พอ ไม่มีการปล่อยไฟล์เฉพาะตอนพิเศษให้อีก เจ็บใจ กลายเป็นนิยายฉบับตีพิมพ์แรกกูเป็นจุดด่างพร้อย จะให้ขายแล้วซื้อใหม่ก็ไม่มีใครอยากได้. ถ้าเจอนข.แบบนี้กูมีเลิกสนับสนุนอ่ะ แต่ไม่เกี่ยวกะนข.มนตร์ทศทิศนะ อย่าเข้าใจผิด
>>745 เรื่องนี้กูมองอีกอย่าง เพราะถ้าเปลี่ยนสนพ.ที่ออกหนังสือ การอีดิตในเรื่องก็จะแตกต่างจากเดิมด้วย ขึ้นอยู่กับฝีมือบก.และลักษณะการใช้ภาษาของสนพ.นั้นๆ ดังนั้นมันก็จะแตกต่างกับเล่มที่เคยออกมากับอีกสนพ.หนึ่ง แต่เนื้อหาหลักของเรื่องก็ยังเหมือนเดิม การเพิ่มตอนพิเศษก็ช่วยไม่ให้สนพ.ที่มาตีพิมพ์ทีหลังเสียเปรียบเพราะคนจะไม่ซื้อ รวมๆคือแล้วแต่คนอ่านว่าจะชอบเวอร์ชั่นไหน เชื่อถือฝีมือสนพ.ไหน เพราะส่วนโปรดักชั่นของแต่ละสนพ.มันต่างกัน
นิยายหลายๆเรื่อง เวอร์ชั่นแรกมันหาไม่ได้แล้ว มาออกกับสนพ.ใหม่ก็เป็นโอกาสให้คนอย่างกูที่ไม่เคยอ่านได้มีครอบครอง แต่ก็ไม่แน่ว่าเวอร์ชั่นใหม่จะดกว่าเวอร์ชั่นเก่า แค่เพราะมีตอนพิเศษนิดหน่อยเพิ่มมาไม่ได้รับประกันคุณภาพการผลิตของแต่ละสนพ.หรอก
กุอ่านมาทั้งสองฉบับละ กุโอเคที่ปรับแล้วมันสมูทขึ้น แล้วคือเล่มเดิมอ่ะ พระรองเป็นพระนเรศวรเว้ย เล่มใหม่เขาเลยเปลี่ยนพระรอง กุพอเข้าใจได้ว่าทำไมต้องปรับ
>>743 ฉากที่พระนางกลับมาเจอกันในภพปัจจุบันมันมีตั้งแต่ในเล่มทำมือแล้วนะมึง กูเลยภูมิใจนิดๆที่มีเล่มต้นฉบับถึงมันจะสะดุดเยอะก็เหอะ
>>744 ดำเนินเรื่องเรื่อยๆไปตามปวศ. เน้นความรักละมีการเมืองวัฒนธรรมแทรก ถ้าชอบปวศ.ยุคนั้นอยู่แล้วจะสนุก แต่ถ้ามึงอ่านตัวอย่างแล้วไม่ชอบ กุว่ามึงต้องเทแล้วแหละ มันไม่ได้สนุกเร้าใจแบบคิวบิกอ่ะ พูดถึงคิวบิกยังช้ำใจตอนมาเป็นละครไม่หาย
>>748 ถ้าไม่ถูกใจการเขียนตั้งแต่ตัวอย่าง กุว่ามึงไม่น่าอ่านรอดแล้วแหละ แนะนำอย่าฝืนมึงเอาเวลาไปหานิยายเรื่องอื่นที่ถูกใจตั้งแต่หน้าแรกอ่านดีกว่า อย่าไปเชื่อคนอื่นรีวิว มึงเชื่อความรู้สึกตัวเองดีกว่า กุเคยมีปัญหากับการเขียนของบางคนแล้วฝืนอ่านเพราะคนรีวิวว่าดีเลิศเลอควรค่าแก่การอ่าน พอกุอ่านจบแล้วแม่งไม่โอว่ะ แต่ส่วนตัวกุชอบการเขียนของเรื่องนี้ ถูกจริตกุอยู่นะ
กุว่าคนยอมซิ้อเพราะแนวโบราณอิงปวศ.พม่ามันมีน้อยเล่มมาก แนวนี้มันเขียนให้ดียากอยู่แล้ว ทั้งภาษาโคลงกลอน ราชาศัพท์อีก ข้อมูลก็ต้องไปหาอ่าน อุปสรรคเยอะ กว่าจะเขียนจบนข.ไส้แห้งกันไป แถมไม่มีอะไรการันตีว่าจะขายได้ ไม่ค่อยมีใครเสียเวลามาเขียนหรอกมึง บุพเพก็เขียนกันหลายปี ย้อนยุคข้อมูลพลาดง่ายเสี่ยงโดนด่า เขียนยากเขียนนานไม่พอ ขายยากจะตายแนวไทยโบราณแบบนี้ ยิ่งเรื่องไหนมีราชาศัพท์คนอ่านบางคนก็ขี้เกียจอ่านแล้ว ถ้าไม่ใช่นข.ที่ฝีมือดีอยู่แล้ว ไม่ค่อยมีสนพ.ไหนกล้าเสี่ยงหรอก อีดิดก็เช็กอ้างอิงข้อมูลกันเหนื่อย ลองนับเรื่องไทยย้อนยุคที่ได้ตีพิมพ์ ปีหนึ่งมีกี่เล่มที่ผ่านสนพ.ออกมาแล้วรอดแบบบุพเพฯ ส่วนวรรณวรรธ์คนนี้ติดลมบนไปแล้ว
Ky เพื่อนโม่งแนะนำนิยายที่ตัวละครในเรื่องร้ายๆทุกตัวให้กุหน่อยดิ ช่วงนี้อยากอ่านอะไรที่เข้มข้น หรือพวกซีรี่ก็ได้นะ แบบgotกูก็ชอบนะ กูกำลังคิดว่าถ้าเกิดนข.ตายก่อนเขียนจบขึ้นมา กูจะไปหาอ่านตอนจบจากที่ไหนวะ
>>751 5555 ลิลิตบุษบานั่น เห็นชื่อบนปกกูก็ไม่เปิดดูแล้ว ไม่คิดจะซื้อเลยด้วยซ้ำ
>>752 เพราะคนเขียนถึงน้อยนี่แหละกูถึงได้สนใจตั้งแต่แรก ไม่ได้สนเพราะมันหาอ่านยากเลยนึกอยากอ่าน หลังๆนี่นึกสนใจประวัติศาสตร์พม่าขึ้นมาบ้างน่ะ
>>753 รีวิวของบางคนมันไม่ตรงรสนิยมกูน่ะ คนที่เขียนดูน่าเชื่อถือก็เขียนแค่สั้นๆ เล่าเรื่องย่อซะเป็นส่วนมาก
>>755 มาๆ กุรีวิวให้ มนตร์ทิศถ้าด้วยราคาสี่ร้อยนี้กุว่าไม่เสียหาย ตัดเรื่องความชอบไม่ชอบส่วนตัวทิ้งไป วัดแค่เนื้องานก็ว่าใช้ได้อยู่นะ นข.ทำการบ้านมาดีพอสมควรและคงเนื้อหาไว้ในปวศ. มีประเด็นให้ฉุกคิด ใช้วิธีการเล่าที่เฟรนลี่กับคนอ่านไม่ได้ขึงขังจนอ่านยากเกินไป แม่บ้านหรือคนทั่วไปอ่านได้ แต่มันคือนิยายรักที่อิงปวศ.ไงมึง จุดขายเลยเป็นเรื่องความรักความสัมพันธ์เป็นหลัก (สปอย... ช่วงแรกจะชิลๆกุ๊กกิ๊ก แต่หลังๆนางเอกนิสัยโตขึ้น ความรักจะแบบกลับก็ไม่ได้ ไปต่อก็ไม่ถึง ด้วยฐานะหน้าที่ทำให้ตัวละครเกือบทุกตัวในเรื่องนี้สมหวังในความรักได้ยากมาก แต่กุดันชอบช่วงหลังแทนนะ) แล้วมีเกมการเมืองภายในและระหว่างประเทศเป็นฉากหลังอีกที ถ้าไม่อินกับความรักก็อาจสนุกน้อยลงเยอะ แต่มันทำให้กุไปอ่านปวศ.ของพม่ายุคนี้ง่ายขึ้นมาก เคยเปิดอ่านจะดูว่าใครญาติใครในพงศาวดารโคตรอ่านยาก นิยายเอามาทำให้ย่อยง่ายขึ้น สไตล์เขาจะไม่ได้ดราม่าจัดจ้านหรือหวานแบบกลวงโบ๋ มันอาจจะไม่สนุกสำหรับบางคน กุก็ไม่รู้ว่าคุ้มของมึงคือแค่ไหนนะ มาตรฐานมึงอาจสูงกว่ากุ แต่ถ้ามึงเคยอ่านบุพเพ,เสมือนฝันอะไรงี้แล้วมึงว่าคุ้ม เรื่องนี้ก็คุ้มแหละ // จบการรีวิว
เวลากูอ่านนิยาย กูบอกได้แค่อ่านจบหรือไม่จบ รอดหรือไม่รอด สนุกหรือไม่สนุก ชอบหรือไม่ชอบ ไม่กล้าบอกว่าข้อมูลถูกหรือผิด นักเขียนทำการบ้านมาดีหรือไม่ดี เพราะกูไม่สามารถตรวจการบ้านได้ นักเขียนบางคนยกหนังสืออ้างอิงมาเป็นร้อยเพื่อเขียนนิยายสักเรื่อง กูอ่านหน้าแรกแล้วมันผิดคอมมอนเซนส์ เช่น หน้า ๑ พระเอกอุ้มนางเอกไว้ในอ้อมกอด วิ่งหนีผู้ร้าย หน้า ๒ บรรยายว่าร่างนางเอกพาดอยู่บนไหล่ ขาห้อยต่องแต่งอยู่บนแผงอกพระเอก กูเททันที กูไม่สนใจการบ้านอ้างอิงเป็นร้อยเป็นพันเล่ม
นี่กูพูดรวมๆนะ ไม่ได้หมายถึงมนต์ทศ เพราะกูยังไม่ได้อ่าน
>>760 ถ้ามีเรื่องไหนหลุดมาแบบนี้ แล้วสนพ.ปล่อยมา สนพ.ก็กากเช่นกัน กุจะระแวงสนพ.นั้นไปเลย
คือกุชอบอ่านปวศ.อยู่แล้วถ้าอ่านนิยายแนวนี้จบจะไปหาอ้างอิงอ่านต่อ ถ้าเรื่องราวส่วนใหญ่มันสอดคล้องกับในเรื่องกุก็มองว่าทำการบ้านมาดี แต่ก็ไม่อยากจำผิดไรมากเพราะมันคือนิยาย
>>761 +1 อ่านตัวอย่างก็พอจะรู้แล้วละ ถ้าไม่ชอบก็หยุดดีกว่า ไม่ต้องเสียตังและเสียเวลา นิยายโลกนี้มีเยอะแยะที่รอมึงอยู่
>>757 ข้อเสียของการซื้อ ebook สินะ แต่ไม่ได้มีมึงร้องไห้คนเดียวหรอก กูว่าคนที่ซื้อหนังสือโก่งราคามาก็คงร้องเหมือนกัน จะเอาไปบริจาคที่ไหนก็ไม่เหมาะด้วย
>>759 แต้งกิ้ววววว รีวิวมึงดูดีน่าเชื่อถือว่าบางเพจเยอะเลยว่ะ มึงน่าจะทำเพจรีวิวหนังสือนะ หรือทำอยู่แล้ววะ 555 กูอ่านบุพเพเมื่อสองสามเดือนก่อนก็รู้สึกเฉยๆ ไม่ได้คิดว่ามันเข้มข้นอะไร แค่ว่าอ่านง่ายแบบทั่วๆไป แต่มนตร์ทศทิศนี่หลายๆอย่างดูน่าสนใจกว่า นักเขียนดูพยายามดี ถึงกูจะไม่ชอบการเขียนแปลกๆในตัวอย่างที่ลงให้อ่านก็เถอะ
คนเราอ่านหนังสือด้วยเป้าหมายต่างกัน อย่างกูอ่านไปก็ดูไปด้วยว่าเขียนอะไรยังไง นำเสนอแบบไหน ฯลฯ ถ้าจะอ่านเอาบันเทิงอย่างเดียวก็จะไม่คิดอะไรเลย แต่เรื่องไหนมีจุดที่กูไม่โอมากๆก็ไม่ทนกับมันเหมือนกัน
Ky มีใครอ่านจอมรักจอมใจ ของกลิ่นแก้วแล้วบ้าง สนุกมั้ยอะ
กูไม่แน่ใจว่าประเด็นนี้เคยมีคนถามไปหรือยัง ขอถามเลยละกันนะ สมมติในนิยายมีตลค.ที่มีทัศนคติแย่ๆ เช่นเหยียดเพศ อาจจะเหยียดเกย์ หรือยังหัวเก่าแบบชายสูงส่งหญิงต้อยต่ำแบบฝังหัว งี้พวกมึงจะคิดว่านักเขียนเป็นพวกที่ว่าแล้วรู้สึกไม่ดีไปด้วยไหมวะ ซึ่งจริงๆ นักเขียนก็อาจจะเอาความคิดตัวเองใส่ไปน่ะแหละ แต่ในส่วนของเนื้อเรื่องถ้าเขาปูพื้นมาว่าคนแรกเป็นลูกครึ่งหมาป่า ตามธรรมชาติสัตว์มักจับคู่กับเพศตรงข้ามจึงค่อนข้างดูถูกพวกที่จับคู่กับเพศเดียวกันงี้ ส่วนพวกยกผู้ชายอยู่สูงก็อาจจะแบบเกิดในตระกูลขุนน้ำขุนนางที่ยังทำตามปรเพณีเก่าๆ ผู้หญิงทำงานบ้าน ผู้ชายเป็นช้างเท้าหน้า ส่วนตัวกูโอเคกับทั้งสองอย่างเลยว่ะ เพราะถือเป็นเซ็ตติ้งที่มีเหตุผลรองรับใช้ได้แล้ว ตอนอ่านก็จะคิดว่า อ้อ ตัวละครนี้คิดอย่างนี้นะ ไม่ได้คิดไปถึงว่านักเขียนคิดอย่างนี้น่ะ แต่เพื่อนกูจะไม่โอเคกับอะไรแนวนี้เลย มันอ่านแล้วบอกเท นักเขียนเหยียดเพศสัดๆ อะไรงี้ กุเลยสงสัยว่าแล้วพวกมึงคิดว่าไงกันบ้าง
>>767 สำหรับกูต้องดูว่าทัศนคติที่ว่ามันเป็นกันทั้งเรื่องหรือเปล่า ถ้าเป็นแค่ตัวละครบางตัวหรือเป็นไปตามสภาพสังคมในเรื่อง และสมเหตุสมผล กูก็โอเคกับมันนะ ถือว่านักเขียนพยายามแสดงให้เห็นว่ามันเป็นแบบนี้ๆ เป็นวิธีการนำเสนอของเขา จะให้ตัวละครทุกคนมองอะไรๆเหมือนกันมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เว้นแต่นักเขียนไม่รอบคอบหรือเขียนไม่เก่งนั่นแหละ
แต่มีอีกแบบที่กูทนไม่ไหวจนเลิกอ่าน มันเกิดจากตัวนักเขียนเองที่ไม่รู้ตัวว่าเหยียดเพศและเขียนใส่ลงมาในเรื่อง กูเคยอ่านอีโรติกของนักเขียนที่เห็นคนนิยมกันว่าแซ่บ แต่พอไปลองอ่านดูก็เจอการบรรยายรูปร่างนางเอกชนิดที่อ่านแล้วรู้สึกว่ามึงไม่ได้มองว่าอินางเอกเป็นคนนี่หว่า เป็นแค่วัตถุทางเพศอย่างเดียวเลยในฉากนี้ ทั้งๆที่ฉากอื่นๆก็พยายามจะให้ดูดีเก่งกาจ บลา บลา บลา แต่พอมาเจอเซ็กซ์ซีนนี่จบเลย กูพลิกดูอีกฉากว่าบรรยายแบบเดิมมั้ยก็เหมือนเดิม เลิกอ่านเลย
>>767 ถ้านิยายย้อนยุคแล้วเกิดมีพวกสตรีนิยมโผล่มาเรียกร้อวก็คิดว่าแปลกๆ ไม่น่าอยู่รอดได้ในสภาพสังคมนั้น ต้องดูความเป็นจริง จะให้นางเอกเรียกร้องสิทธิ์ตลอดเวลาก็ขายฝันเกินไปมะ อาจโดนคนทั้งเมืองจับเผาข้อหาแม่มด
เหยียดเพศนี่นึกถึงพวกเอาตัวละครหญิงเป็นวัตถุทางเพศมากกว่า กับพวกข่มขืนแล้วสุดท้ายรักกันไรงี้ >>768 +1 เห็นด้วย ตัวร้ายก็คิดแบบลบๆ ตัวรวยก็คิดแบบรวยๆ ใครในเรื่องมันจะเฟมินิสทุกตัว
>>779 เรื่องรีวิวณพสนี่กูโดนมากับตัวเลย ฟน.นางอวยทุกเล่มจนกูคิดว่าคงสนุกมาก (คนที่เม้นใต้รีวิวเสือกบอกสนุกด้วยไง) ล่าสุดที่งานหนังสือ คนต่อแถวแย่งซื้อของณพส กูเลยคิดว่าคงสนุกมากแน่ บวกกับที่ฟน.อวยเล่มก่อนๆไว้เยอะด้วยไง กูเลยไปต่อแถวแย่งชิงมากับเขาด้วย พอกลับมาอ่าน อหหหหหหหหห เสียเวลาต่อคิวชิบหาย ดีนะที่อีกเล่มสนุก ไม่งั้นกูนอนร้องไห้แล้ว อ่านจบกูต้องมาคิดว่าคนต่อแถวซื้อเล่มไหนแน่วะ นข.อีกคนแม่งก็ใหม่สำหรับกู ฟน.ไม่เคยเห็นพูดถึงด้วยไง นอกสายตากูมากแต่เสือกสนุกกว่า ไม่รู้สนุกที่เพราะกูผิดหวังจากเล่มณพส.มากด้วยรึเปล่า แต่ตั้งแต่วันนั้นกูจะไม่หลงเชื่อรีวิวฟน.อีกเด็ดขาด ลาขาดเลย
ขอถามกูรู้จักฟน. แต่ณพส คือใครเหรอ กูไม่ค่อยตามนิยายไทย แต่อยากรู้ไว้หน่อย จะได้ไม่พลาดตามรีวิวฟน.
เราเพิ่งไปอ่านของ ราตรีอธฐ ที่ลงในเว็บ ในรวมเล่มมันก็เป็นตอนสั้น ๆ แบบนั้นเหรอ สกอลทีเดียวจบงี้
Ky นิยายที่ทำเป็นละคร เวลามึงมาอ่านทีหลัง มึงติดภาพนักแสดงกันมั้ยวะ กูนี่อ่านคิวบิกแล้วยังเป็นหน้าบอมกับมิ้นอยู่เลย หลังๆเรื่องไหนจะเป็นละครกูจะรีบไปอ่านก่อน
แต่ๆๆ อกเกือบหักที่กำลังจะเป็นละคร กูควรรีบไปสอยดีมั้ย ครือกูชอบหมากกะมิวววว หรือกูควรรอดูละครก่อน ถ้าชอบค่อยมาซื้อ เอาไงดีวะเพื่อนโม่ง
>>786 ติดภาพและเนื้อเรื่องด้วย ถ้ากูได้อ่านก่อนดู กูจะหาอยู่นั่นแหละว่าตอนนี้ตรงกะตอนไหนในหนังสือและจะดูไม่รู้เรื่อง ถ้าดูก่อนอ่านนี่อ่านได้แต่ยืมหน้านักแสดงมาด้วยแค่นั้น ดังนั้นเรื่องไหนกูอ่านก่อนแล้วกูจะไม่ดู แต่ถ้ายังไม่ได้อ่านนี่ดูได้ไม่มีปัญหาแล้วค่อยกลับมาอ่านซ้ำ
กูไม่เคยอ่านอกเกือบหักฯ แต่กูว่าถ้าเลือกได้ก็อยากดูละครก่อนนะ เพราะถ้าอ่านหนังสือมาก่อนไม่ว่าเรื่องไหนมันก็จะมีฟีลแบบ... พิโรธวาทัง ทำไมผู้จัดทำแบบนี้วะ! กูอ่านก่อนกี่เรื่องเคืองทุกเรื่องเลยพับผ่า ทั้งหนังทั้งละคร
แต่บางเรื่องอ่ะ กูอ่านก่อนแล้วค่อยดูก็สนุกดีนะ ละครทำออกมาดี ถ้าอ่านทีหลังคงจืดอะ กาหลกูอ่านนิยายทีหลังแล้วกร่อยมาก
Ky เรื่องใหม่ลิงพาดกอนของปราบนี่สนุกมั้ยอ่า เพื่อนโม่งมีใครอ่านยัง มันแนวประมาณไหน เห็นเคยลงในเว็บอ่านเอา
>>781 เขาคือคนเดียวกันหรอ
ตำแหน่งผจก.นข.. ทำไรบ้างวะ ดิวกะสนพ. ผุ้จัดละคร? โปโมต อัพเพจ อัพนิยาย? ส่งต้นฉบับ ตอนทำมือดิวกะโรงพิมพ์? เป็นบกให้ด้วยมั้ย กุว่าถ้ามีคนมาจัดการให้ทุกอย่าง นข.จะมีสมาธิมากขึ้นป่าว ไม่ต้องมาปะทะตรงๆเวลาเจอคนอ่านหรือนข.อื่นดราม่าใส่ในโซเชียล มีคนกรองให้ สงสัยอะ เขามีเงินเดือนให้มั้ย หรือฟน.ทำให้ฟรี
แค่พวกรับจ้างทำคอนเทนต์ในเพจ เดือนๆนึงก็ได้หลายบาทอยู่นะ
>>786 สำหรับเรา เราว่าอะไรที่เราเคยเจอมาก่อนจะทำให้เกิดอคติอ่ะ ... แต่จริงๆก็อยู่ที่ว่าชอบมากแค่ไหนด้วยแหละ ปกติเราจะเป็นพวกไม่อ่านนิยายก่อนถ้าอยากดูละคร เพราะมันจะเป็นการสปอย แล้วถ้าในนิยายมันมีบางอย่างที่ละครตัดออก แต่เราชอบมาก มันก็จะแอบเฟล แต่สำหรับเรา ถ้าดูละครก่อน แล้วมันอ่านนิยาย มันจะเหมือนกับเป็นการ research เพิ่มอ่ะ ก็จะจิ้นหน้าพระนางได้อย่างสะดวกใจ แล้วก็เหมือนมีตอนพิเศษในจินตนาการ
แต่จริงๆมันก็แล้วแต่ด้วยอ่ะ เพราะบางทีละครกับนิยายก็นี่แทบจะเป็นหนังคนละม้วน
อกเกือบหัก ยอดดาวเรื่องนี้จะเป็นพันแล้วในเม็บ คนชอบเยอะมาก ทำละครอาจดังพอๆกับบุพเพเลยนะ
KY กูสงสัยว่านักเขียนเรื่องหญิงดาวนี่ใช่คนเดียวกับ ivory เปล่าวะ สำนวนลูกเล่นคล้ายกันมาก
>>798 กูอาจจะใช้คำน่าเกลียดไป เพรากูอ่านแค่บททดลองอ่านแล้วไม่คิดซื้อ
อย่างปราการด่านแรกคือเรื่องภาษา (แต่อาจโบ้ายความรอบคอบไปที่กองพิสูจน์ได้ ) แล้วกูไม่คิดว่าไอวอรี่จะเที่ยวใช้ who cares พร่ำเพรื่อ แล้วตอนนี้เขาอาจจะได้งานสถาปนิกที่ประเทศไหนสักประเทศ
ส่วนหญิงดาวกูว่านขน่าจะยี่สิบต้นๆ
>>799 กูว่านขหญิงดาวสามสิบอัพอ่ะ ดูจากละคร (นิยาย) รุ่นเก่าที่เอามาพังในเรื่อง ปราสาทมืด ศิลามณี เจ้าฮะ กลอนป้าทม อะไรพวกนี้ รวมถึงความรู้เรื่องเพชรพลอย โฉนดที่ดิน การดำเนินการตามข้อกฎหมายต่างๆ
แต่กูก็เดาเอานะ ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน
ส่วนไอวอรี่เท่าที่รู้สี่สิบแล้ว แต่ความคิดทันสมัย ไอเดียล้ำ เปิดใจรับปัจจุบัน งานเขาเลยสนุกพอๆกับนขวัย 20-30
อีกนิดถ้าivory กลับมาเขียนนิยายก็ดีนะ กูอยากอ่านเรื่องที่พระเอกตายเป็นผีเพราะงานวิจัยนางเอกมานานนมแล้ว แต่คิดว่าคงไม่ได้อ่านแล้วแหละ เสียดาย
>>801 ก็สนุกดีนะ แต่เมื่อกี้กูเพิ่งวิ่งไปเปิดนิยายไอวอรี่อีกรอบ อ่านนานแล้วลืมบ้างอะไรบ้าง ต้องใช้คำว่าอะไรดีอ่ะ สำนวนไอวอรี่โลดโผน ฉวัดเฉวียนกว่าหญิงดาว ทะลึ่งกว่าด้วย อะไรประมาณนี้
ส่วนคำผิดหญิงดาวน่ะเหรอ ก็มีบ้าง แต่ไม่ได้เยอะจนรำคาญ ดีกว่า ณ บ้านเยอะ
ถ้าชอบไอวอรี่ก็น่าจะอ่านหญิงดาวได้นะ แต่กูไม่รับประกันว่ามึงชอบมั้ย 555
ky เถารัก ควรเปย์ไหม เห็นขึ้นมาในฟีดบ่อยมาก
Kyมีใครอ่านเสน่ห์แม่หญิงแล้วบ้าง ดีป่าว
ภรรยาเจ้า ที่คนเขาเหม็นนางเอกกันอะนะ
มึง กูเห็นเค้าคุยกันในกรุ๊ปว่านข.คนนึงของสนพ.ใหญ่ที่ชอบโปรโมทว่าโปรไฟล์ดี เขียนนิยายจากประสบการณ์ ตัวเองที่เรียนเมืองนอก ความจริงตอแหลอะมึง แม่งใครวะ กูอ่านที่เค้าคุยกันหลายรอบแล้วเดาไม่ออกว่ะ เพื่อนโม่งมีใครรู้มั้ย
>>817 คนนี้เหรอ ตอนเรื่องสตรีsell egg กูเคยฟังเขาพูดที่งานหนึ่ง เกี่ยวกับการทำงานของเขาที่อิรัก ตอนแรกกูamazingมาก พอไปเล่าให้คนอื่นฟัง เพื่อนกูถามว่าถ้าเขาทำงานแบบนั้นจริงๆ เอามาพูดบนเวทีให้คนอื่นฟังแบบนี้ ไม่โดนเก็บไปละเหรอวะ อิรักเลยนะมึง ตอนนั้นกูแบบ...เออว่ะ แต่ก็.......ไม่รู้ว่ะ
>>817 อห ถ้าจ้อจี้จริงก้เรื่องใหญ่อยู่นะ เพิ่งไปเสิร์ทเจอมา https://book.mthai.com/all-books/2966.html
ชลต นข. คนนี้ปากหมาฉิบหาย กูเห็นคนไปเม้นนิยายนางในเด็กดี ไม่ได้เม้นว่านางนะ แต่เม้นว่าตัวละคร โง่บ้าง น่ารำคาญบ้าง นางมาแซะกลับคนอ่าน ทำนองย้อนหาผู้อ่าน ประมาณว่าหล่อนไม่เคยโง่ไม่เคยน่ารำคาญในสายตาผู้อื่นเหรอ อีเหี้ย เขาอินนิยายเปล่าวะ มึงเป็นนักเขียนนะ ทำเหมือนนักอ่านไปเม้นด่าบุพการียังงั้นอะ
เออ อ่านละ รู้ลึกอยู่นะ แต่กูเริ่มคิดตามละเนี่ยว่าที่พูดนั่นจริงมั้ย จะว่าไปถ้าโกหกมันก็เช็คไม่ได้ปะวะ
ใครเคยอ่านuายหญิงกำมะลo ของ พายpin แล้วรู้สึกถึงกลิ่ยอายคิวบิกบ้างวะ กูอ่านไปฉากเรื่องคิวบิกลอยมาบ่อยมาก
ถ้าคุยเรื่องคนไป netwatch กันหนา สกัดก่อนเดี๋ยวยาว
>>828 แหล่งข่าว1พูดว่าได้คุยกับศิษย์เก่าม.ที่เค้าจบมา คนนั้นบอกไม่เคยได้ยินชื่อนข.คนนี้ ทั้งที่ถ้าทำงานขนาดนี้คนในสมาคมศิษย์เก่าต้องพูดถึงบ้าง แล้วมีแหล่งข่าว2 มาต่ออีกว่าคนนี้นาธานนานแล้ว ไม่สนับสนุนพวกหลอกลวง รอดูอยู่ว่าเมื่อไหร่จะตามมิ้งไป มีแปะหลักฐานกันให้วุ่น กูว่าไม่ต้องnetwatchหรอกมั้ง เดี๋ยวคงโดนลากไปพันทิปเลย 5555
>>835 http://atdownloaded.blogspot.com/2014/12/pdf-22.html
เปิดผ่านคอมแล้วเลื่อนลงมาอ่านคอมเมนของวันที่ 20 กค นักสิทธิแนวหน้าของเมกาแต่โหลดนิยายฟรีด้วยนาจา ก็รักษาสิทธิดีมั้ง
แค่นี้พอ เดี๋ยวโม่งแตกจะโดนเขี่ยออกจากกรุ๊ป ที่เหลือตามกันเองเถอะ ชื่อก็มีให้แล้ว
<iframe src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https://www.facebook.com/belovedthaiaupair/posts/430942060281596&width=500" width="500" height="509" style="border:none;overflow:hidden" scrolling="no" frameborder="0" allowTransparency="true" allow="encrypted-media"></iframe>
มึงๆๆๆ กูไปเจอมา
ตกลงเค้าไปเรียนยูดังเมืองนอก ไปเป็นนักสิทธิ หรือไปเป็นออแพร์เลี้ยงเด็กกันแน่วะ
ใช่ เป็นนักสิทธิไม่มีรูปโมเมนต์อะไรใดๆที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมสิทธิมนุษยชนเลย เด็กค่ายอย่างกูเห็นละปวดใจ
ไปเที่ยวเมืองนอก ถ้ามีเงินก็ไปได้มั้ยวะ ทำงานเป็นอาสาท่ามกลางสงครามด้วยหนิ ไหนน
>>841 ออแพร์ในลิ้งนี้คือที่สมัครไปเลี้ยงลูกให้ฝรั่งที่เมืองนอกใช่มั้ยวะ อดดด อย่าบอกว่าไปอเมริกานี่ไปเป็นพี่เลี้ยงเด็กฝรั่งแล้วลวงโลกว่าไปเป็นนักสิทธิเหรอ ในเว็บบอกว่า6ปีที่แล้ว ตอนนั้นถ้าเค้าไม่เรียนม.ดังอยู่ก็ต้องทำงานในสงครามตะวันออกกลางอะไรอย่างที่พูดไม่ใช่เหรอ จะมาสมัครออแพร์เลี้ยงเด็กทำไม หลักฐานนี้โหดมาก แล้วที่บอกว่าเขียนนิยายจากปสกจริง อหหห ไหนวะ ปสกไหนของจริงบ้าง กูงงไปหมดแล้ว
ไม่ได้พุ่งเป้าไปผิดคนใช่มะ
ไปอ่านคำนำในนายอินทร์คนนี้ในนิยายทุกเรื่องบอกมาจากปสก.จริงทั้งน้้น ถ้าโกหกนี่จะเป็นไง
จริงๆอาชีพนข.นิยายเป็นอาชีพที่ไม่ต้องใช้โปรไฟล์สมัครเข้าทำงานเลย ป.6ป. เอก เรียนจบอะไรมาก็ทำได้ ถ้าไม่เต็มใจเปิดเผยต่อสาธารณชนก็ไม่มีใครบังคับ ถ้าโกหกนี่หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ
แวะมาเตือน อย่าลงลิงค์แบบนี้ มันผิดกฏเว็บ ยิ่งลืงค์โหลดเถื่อนยิ่งผิดกม แค่บอกทางไม่ก็แคปเฉพาะคอมเมนต์มาก็พอแล้ว
มีกท.นินทานข.ที่เน็ตวอชปะ น่าจะแยกหน่อยนะ
ลืมบั้ม
แก้วเก้าอัพเรื่องใหม่แล้ว
ky เพื่อนโม่ง ถามหน่อย ถ้ากูซื้อนิยายมาประมาณ3-4ปี ที่แล้ว แล้วกูก็ดองไว้ ทีนี้กูเพิ่งขุดจากกองดองมาอ่าน ปรากฎว่าหนังสือหน้ามันหายไป 12 หน้า หายไปตอนที่พระเอกกับนางเอกกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มด้วย กูยังสามารถเคลมหนังสือได้มั้ยวะ แบบหนังสือพิมพ์เมื่อปี57 เงี้ย มึงว่ามันจะยังมีหนังสือให้กูเคลมมั้ย
เพื่อนโม่งงง มีนางเอกนิยายที่พูดมาก ๆ แล้วดูน่ารัก ไม่น่ารำคาญมาแนะนำบ้างมั้ย อยากศึกษาาา เอาพระเอกขรึม ๆ ยิ่งดีเลย
ตัดของรพัด ภัสรสาไป
มีคนเปิดแล้ว รบกวนเพิลโม่งช่วยๆกันทำมาหากินหน่อย
นักเขียนที่จบเยล https://pantip.com/topic/38062779
กูเข้าไปช่วยทำมาหากินแล้วนะ 5555555
แต่คือเค้าแถลงอะไรวะ สรุปหน่อย กูอ่านแล้วไม่ค่อยเจอผักบุ้งใกล้จมน้ำตายแล้ว ไม่เกตว่าทำไมเค้าไม่พูดออกมาเลยอ่ะ เรื่องเรียนเรื่องอะไร ทำให้มันชัดเจน ตัวเองก็เป็นวิทยากรขายประสบการณ์ตรงนี้ คือเรื่องอื่นแม่งเป็นความลับกูเข้าใจ แต่เรื่องปริญญา จบที่ไหนอะไรไม่น่าจะลับเหี้ยไรมากนะ
คนที่สงสัยจนต้องตั้งกระทู้ถามคือคนขี้เสือกเที่ยวละลาบละล้วงข้อมูลส่วนนักเขียนขะ
แต่คนที่แหกปากบอกตัวเองเรียนตรีเยล ได้ทุนวิจัยไข่ทำงานกับซินแส จบโทโคลัมเบีย เป็น NGOกับรัฐบาลเมกา ตอนนี้ทำงานประสานงานกับจีน แล้วใข้ข้อมูลนี้โปรโมทเพิ่มยอดขาย 是谁?
หลักฐานอื่นกูไม่พูดถึงเพราะไม่ชัดเจนสักอย่าง แต่ใบสัญญาคู่แต่งงานที่ต้องการจ้างแม่อุ้มบุญแคปมาให้ดูทำไม เกี่ยวอะไรกับการเป็นนักวิจัย
ทู้ในพันทิปหายไปแล้ว พวกมึง โดนลบว่ะ
กูมองว่านักเขียนคนนี้ไม่โปร่งใสแล้วหวะ แค่กระทู้คำถามก็โดนอุ้มแล้ว จากที่อ่านเมื่อวาน มีคนแนะนำว่าแค่โชว์ transcript ก็จบแล้ว คือกูไม่รู้ว่า ม. อื่นใน USA เป็นไง แต่เคยเห็นของเจ้านาย (ป.โท) เค้าจะมี cover letter 1 แผ่น กับ transcript 1 แผ่น โชว์แค่ cover letter ก็ได้ ในนั้นก็มีระบุแล้วว่าชื่อไร จบสาขาไหน
ป.ล. ดีนะของคนนี้แค่ยืมมาอ่าน ไม่ได้ซื้อเอง
แฟนขับจะสนใจอะไร เขาไม่สนใจเรื่องส่วนตัวกันหรอก สนใจกันแต่หนังสือเว้ย แต่พอใครสงสัยเรื่องส่วนตัว(ที่เจ้าตัวลงสื่อเอง)ต้องรีบออกมาปกป้องโดยไว และด่าว่าอย่าเสือก เอ๊ะ งงๆนะ
ไปเนตวอชมั้ย 5555
เควายแปบ ญขายไข่ของชลต ขี้เกียจไปอ่าน
นางเอกกระตุ้นให้มีการตกไข่ พอได้ไข่ก็เอาไปปฏิสนธิกับสเปิร์มพระเอก แล้วฉีดกลับเข้าท้องนางเอก
ถ้าเป็นงั้นทำไมไม่จ้างนางเอกเป็นแม่อุ้มบุญไปเลย
KY สงสัยว่าทำไมปธ ของคตคถึงย้ายไปหัวใหม่ ส่วนทางค่าย ดบ เองก้อเปิดสนพใหม่ คือฝั่งบริหารเค้ามีปัญหากันป่าว ใครวงในบอกที
>>876 เริ่มเห็นตั้งแต่มีสนพชื่อ เปน1 (ลองดูได้จากเพจปธ) ออกมาโดยที่ตัวท็อปคตคไปออกด้วย แต่คตคก็ยังมีหนังสือออกใหม่อยู่ อาจจะไม่ใช่หัวใหม่คตคก็ได้เพราะคตคไม่ได้โปรโมทเลย แบบเงียบมากกกกก เพียงแต่มีบุคลากรของคตคไป ทร ก็ยังมีอยู่ ส่วนผลงานของคุณดตวที่เคยออกกับ ทร ก็เอาไปออกใหม่เป็นหัวตัวเอง เลยคิดว่าน่าจะขัดแย้งกันอ่ะ
ใครคือปธวะ
นักอ่านค่ายสีส้มทำe-book มาขายเองเพิ่มตอนพิเศษ แต่รูปเล่มที่วางขายกับ สนพ.ไม่มี กูควรจะอุดหนุนงานเขาต่อไปไหม ปล.หนังสือเพิ่งออกด้วยไม่ใช่ออกมานานแล้วและเอามาทำใหม่
เดา ปธ เดิมปะ
ทุกคน เราเป็นคนที่อ่านนิยายไทยน้อยมาก ส่วนใหญ่อ่านแต่นิยายต่างประเทศ เพราะรับความน่ารำคาญ กับว่าเห้ของพระเอกไทยไม่ค่อยได้ แต่ตอนนี้ก็เบื่อนิยายต่างประเทศมากกกกก ก.ไก่ล้านตัว เลยอยากจะให้ช่วยแนะนำนิยายไทยที่มีข้อแม้ดังต่อไปนี้ให้หน่อย
พระเอกนิสัยดี จะเย็นชา ร่าเริง อบอุ่น กวนทีน เอาหมดค่ะ ไม่เอามาเฟีย ขอแบบอาชีพธรรมดาทั่วไป จนก็ได้นะไม่เกี่ยง 5555
นางเอกขอแค่ไม่งี่เง่า ไร้สาระก็พอ ไม่ชอบนางเอกแรง ชอบแบบเรียบร้อยหรือเย็นชา
ถ้านิยายแนวฮาๆ ขอฮาแบบมีสาระ
รักที่ขอจากdoctor เป็นนิยายที่เกลียดมาก ไม่เอาแนวนี้
กราบขอบพระคุณล่วงหน้า
>>892 กูเป็นคนอ่านนิยายพระเอกเลวไม่ได้ นางเอกงี่เง่าไม่ได้ กูแนะนำที่ช่วงนี้กูอ่านละชอบ
- มาตาลดา : พระเอกมีปมครอบครัวนิดหน่อยค่อนข้างสันโดษ นางเอกพูดมากๆแต่น่ารัก มาป่วนเป็นตัวเชื่อมพระเอกกับครอบครัวพระเอกให้เข้าใจกัน แนวฟิลกู้ด
-melt สะกิดรักละลายใจ : วัยเรียนทั้งคู่นะ แต่สนุก พระเอกนางเอกเป็นคนประหลาดๆเหมือนกัน เหมือนพวกมีโลกของตัวเองแล้วดันมาเจอกัน นางเอกเรียกพระเอกว่าพี่หน้านิ่ง เรียกพ่อว่านาย เป็นคนพิลึกๆ แนวฟิลกู้ดน่ารักมากกก
- เลศซ่อนรัก : นางเอกเป็นป้าอายุ 40 ที่โดนรถชนตายมาอยู่ในร่างเด็กของครอบครัวผู้เก่าที่นางเคยแอบชอบ ผู้เก่าแต่งงานกับศัตรูนางแล้วมีลูกชาย 1 คน ลูกชายคนนี้นางเอกเคยจับมาแกล้งหยิกตูดแต่เด็ก และเขาคือพระเอกเรื่องนี้... ตอนนี้อายุมากกว่าร่างนี้นางเอกสิบกว่าปี นางเอกเผ็นเด็กสาวที่มีจิตวิญญาณความป้า ประหลาดๆดีแต่สนุกว่ะ
เรื่องที่ว่ามาไม่มีใครงี่เง่า ฉลาดหมดทุกคน
อัญชรีย์ออกเล่มใหม่ละ เค้าจะเขียนแนวคู่รักกำมะลอไปอีกกี่เรื่องวะ
กูอยากอ่านนิยายวัยรุ่นเลยจะซื้อของbabylinlinดู แต่เห็นราคาแล้วกดไม่ลงเลยว่ะ เรื่องล่าสุดแพงชิบหาย เออแล้วกูอยากรู้ว่าที่ให้เฉพาะคนที่ซื้อหนังสือคอมเม้นในmebได้นี่นักเขียนกดเองใช่ปะวะ คือกูเห็นหนังสือที่มีคนด่าเรื่องราคาเยอะๆ จะคอมเม้นได้เฉพาะคนจ่ายตัง
สนพ.ที่กูชอบออกแต่นิยายวายใหม่ กูเศร้า กูอยากอ่านนอร์มอลลลลล ทำไมต้องวายวะ ขอพื้นที่ให้นอร์มอลหน่อย ตอนนี้วายจะยึดครองไปหมดแล้ว
>>900 เรื่อง my fiance ปะ ถ้าใช้กูจะบอกว่า หาเล่มมั้ยมึง เล่มตอนนี้ราคาพันกว่าๆ พูดตามความรู้สึกกู เล่มมันก็ไม่ได้แพงนะเพราะนี่คือวงการนิยายทำมือ แต่อีบุ๊กราคาที่มึงเห็นอาจจะดูทำร้ายจิตใจไปหน่อยแต่ก็สนุกแหละ ปล.เล่มไม่ได้หนา สองเล่มรวมกันเท่าทำมือหนาๆปกติเล่มนึง
>>901 >>902 เห็นพล็อตกูก็สนใจนะ แต่ไปอ่านตัวอย่างกูไม่ชอบนิสัยนางเอกเหมือนกันว่ะ เปิดมาไปทำมารยาททรามใส่แม่พระเอกก็แย่ละ ทั้งที่เขารักและหวังดีกับตัวเด็กที่นางไปสิงร่างเขาแท้ๆ อีกอย่างรักแรกของนางก็แต่งงานไปเป็นชาติแล้วยังไปเพ้อละเมอหา ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเมียเขาอีก อีกอย่างกูไม่ชอบเด็กที่พูดไม่เพราะกับผู้ใหญ่ว่ะ แต่กับพ่อพระเอกที่นางแอบหลงรักเสือกพูดจาหวานฉอเลาะ มันดูเป็นเด็กตอแหลมากๆ สรุป รำคาญนางเอก คงไม่อุดหนุน
มึงต้องทำความเข้าใจนิดนึงนะ ว่าคนที่อยู่ในร่างเด็กคนนั้นคือ ป้าแก่ๆ ที่มีนิสัย “ มนุษย์ป้า “ เว้ย เรื่องไม่มีสัมมาคารวะกูว่ามันเมคเซ้น เพราะผู้ใหญ่ในเรื่องก็รุ่นเดียวกับนาง (ในร่างเด็ก) ทั้งนั้น
สาเหตุที่นางเกลียดแม่พระเอก (มารหัวใจ) นางขนาดนั้นอะ มันมีประเด็นมากกว่าเค้ามาได้ผช ที่นางชอบไป มัน เฉลยช่วงท้ายเรื่อง
พูดจาฉอเลาะกับพ่อพระเอก ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะนางชอบมาก่อนไง
>>909 กูอ่านพักใหญ่ละจำไม่ค่อยแม่นนะ ตอนแรกกูก็แหยงๆนางเอก แต่อ่านๆไปนางแค่หาเรื่องตามประสาคนเกลียดขี้หน้ากันอ่ะมึง ตอนหลังๆนางก็พยายามปลีกตัวออกไป แต่พ่อกับพระเอกไม่ยอม
.
.
.
.
คือแม่นางเอกเนี่ยเป็นเด็กในบ้านที่เดิมเคยชอบกับพ่อพระเอกมาก่อน แม่พระเอกเลยหลอกให้แม่นางเอกโดนขมขืน แล้วก็ท้องนางเอกขึ้นมา
แต่ไอ้คนที่ขมขืนแม่นางเอกมีเมียอยู่แล้วแม่นางเอกเลยถูกเมียตามล่า เลยทิ้งนางเอกไว้แล้วหายตัวไป
ต่อมาเด็กถูกรถชน แล้วคนที่มาช่วยคือนางเอก แต่นางเอกตายเข้าไปอยู่ร่างเด็กแทน พอโตมาดันสวยเหมือนแม่ แม่พระเอกเลยระแวงอีกรอบ (แม่นางเอกร่างเด็กจริงๆเป็นญาติห่างๆกับนางเอกร่างป้าด้วยเลยหน้าเหมือนกัน)
พระเอกงานดีมึง หลังๆฉลาดจับได้เองด้วยว่านางเอกเป็นป้า555 ตอนจบพ่อแม่พระเอกหย่ากัน นางเอกก็ให้อภัย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อ้อแล้วที่แม่พระเอกพยายามกำจัดแม่นางเอกเพราะแม่นอ.รู้ความลับว่าแม่พอ.เคยนอกใจอ่ะ มีปมอะไรอีกมั้ยไมาแน่ใจ กูจำได้แต่ผิวเผิน ทำนอนี้ล่ะ
>>896 ไปลองอ่านเรื่องสุดท้ายแล้ว กูไม่ค่อยชอบสำนวนเค้านะ แต่พล็อตน่าสนใจ คือถ้าจะออกตัวว่านางเอกเป็นมนุษย์ป้าเพื่อรองรับการกระทำไร้มารยาทต่างๆ เนี่ย มันก็ไปขัดกับการบรรยายว่านางเอกเป็น "สาวคนเก่ง" น่ะ รู้สึกประดักประเดิดพิกล เหมือนนางเอกไม่ฉลาดในการวางตัวแต่ก็ดันบรรยายว่าเป็นคนเก่ง ขัดๆ ว่ะ กูผ่านละกันเรื่องนี้ กูค่อนข้างให้น้ำหนักกับเรื่องสำนวนการเขียนมากสุด ถ้าสำนวนไปกันไม่ได้กูก็ทนอ่านไม่รอดว่ะ
>>906 กูแค่ไม่ชอบผู้หญิงที่ทำนิสัยแบบนี้ว่ะ ถึงมึงจะยกดราม่าเหตุผลที่นางไม่ชอบแม่พระเอกมาก็เหอะ กูไม่ชอบผู้หญิงไร้มารยาท วางตัวไม่เป็น ไม่ดูสถานการณ์ คิดจะเอาแต่กูพอใจและสะใจอย่างเดียวแบบที่นางเอกปฏิบัติตัวใส่พระเอกและแม่ มันดูโง่มากเลยที่ทำตัวแบบนั้น
เท่าที่อ่านตอนนางเป็นป้าก็ดูสวยหุ่นดีทำงานเก่งอยู่ คนแบบนี้น่าจะมีคนจีบเยอะดิ แต่ถ้าเพราะสันดานแย่จริงๆก็ไม่แปลกใจที่จะไม่มีใครเอาว่ะ
>>913 เออ กูตกไปอีกประเด็น ถึงมึงจะบอกว่านางอายุเท่าๆกับผู้ใหญ่ในเรื่อง แต่มาอยู่ร่างเด็ก อาศัยบ้านเขา เรียนหนังสือที่แพงๆได้ก็เพราะเขา ของกินของใช้ก็อาศัยใบบุญเขา แต่เสือกไปทำตัวเชี่ยๆไร้สัมมาคารวะใส่เขา ไม่คิดเหรอว่าถ้าเขาจะเฉดหัวมันออกจากบ้านมันจะเอาตัวรอดได้ยังไง แถมตอนที่เปิดให้อ่านก็มีประเด็นอ่อยผัวเขาจนบ้านแทบแตก พฤติกรรมแม่งโครตเนรคุณ
ถึงกูจะไม่รู้ว่าอีนี่มันคือมนุษย์ป้ามาสิงร่าง แต่คนที่ผ่านโลกมาเยอะแล้ว จะทำตัวแบบ "อยู่เป็น" ไม่ได้เหรอวะ นี่แม่งพฤติกรรมหยั่งกะเด็กม.ต้นหมอยเพิ่งขึ้นอะ เอะอะฉันจะเหวี่ยงจะวีนจะทำตัวหยาบคายใส่ใครก็ได้ ชาติที่แล้วนางผ่านการอบรมมาแบบไหน ไม่เคยมีใครสอนมารยาทเหรอ
ร่างเดิม นางเป็นผู้หญิงเก่งงานอะ เก่งมา ก็เลยพราวในความเก่งตัวเอง มั่นๆ ไม่เกรงใจใคร ขนาดน้องชายยังต้องยอมผญอย่างนางเลย
พวกมึงๆ เคยอ่านทางดาวมั้ยอะ
>>892 แนะนำนิยายที่กูชอบละกันฮาเน้นๆ บางเรื่องก็ออกมานานแล้วแต่พล็อตยังทันสมัยอยู่ ก็มี
- จนกว่ารักบันดาลใจ (นาวาร้อยกวี) พระเอกนางเอกวิศวกร อันนี้ไม่ค่อยฮาแต่อยากให้อ่านก่อนเรื่องถัดไป
- อกเกือบหักแอบรักคุณสามี (นาวาร้อยกวี) พระเอกสถาปัตย์ นางเอกมัณฑนศิลป์ นางเอกน่าเอ็นดู น่ารักมากกๆ
- เจ้าสาวสายบัว (เจนิน) พระเอกเจ้าของฟาร์ม นางเอกไฮโซ ตลกเบาๆ
- ไฮโซติดเกาะ (รัศมีจันทร์) พระเอกเศรษฐีบ้านนอกทำรีสอร์ท ประมง นางเอกไฮโซลูกเจ้าสัว อันนี้นิยายในดวงใจเลย อ่านไปก็อินกับชีวิตนางเอกนะ
- เจ้าสาวฉบับตกขอบ (รพัด) พระเอกนักธุรกิจเจ้าของโรงแรม. นางเอกตำรวจ. ฮาาาา ขำสุดๆ
นางเอกมั่นแต่ไม่รู้จักการวางตัวมันก็เท่านั้นแหละ เก่งไอคิวแต่อีคิวต่ำมันก็ไม่ไหวนะ
>>919 เรื่องแรกใช่ที่นางเอกนิสัยแบบนางร้ายแต่กลับใจใช่ไหม ถ้าเป็นเรื่องนั้นกูชอบนะ เคยอ่านตัวอย่างมา
อกเกือบหักเห็นคนแนะนำเยอะมากกกกกกกูก็อยากลองอ่านนะแต่เคยเฟลกับตอนบุพเพที่เชื่อตามเสียงอวย เลยยังไม่ได้ซื้อมาสักที
>>917 เดี๋ยวนี้กูชอบเห็นนางเอกแนวนี้ บอกตรงๆกูไม่ชอบเลย ถ้ามั่นเกินไป จะเก่งแค่ไหนก็ไม่น่ารัก มันเหมือนไม่ให้เกียรติคนอื่น ถ้ามีคนแบบนี้ในชีวิตจริงกูจะไม่ยุ่งด้วยเลย คนอื่นเก่งๆนอบน้อมกว่าก็มี ไม่เข้าใจพวกพระเอกว่าไปหลงกันได้ไง กูชอบนางเอกสไตล์อ่อนนอกแข็งในมากกว่า
>> 892 มา ๆ กูแนะนำบ้าง
-หากใจไร้จันทร์ = พระเอกนิ่ง ๆ อบอุ่น ชีวิตน่ามสารแต่เป็นผช.น่าก๊าวมากเซม นางเอกน่ารัก นิสัยเด็ก ๆ (แต่ไม่ง้อแง้ง) พูดมากแต่ไม่น่ารำคาญ
-หนึ่งจันทร์กลางใจ = อีคุณวิทพระเอกน่าตีมาก นางเอกน่ารักโคตรจนอยากเก็บมาเลี้ยงที่บ้านเซม ไปเจอกันเพราะอีพี่ไปซื้อบริการน้อง 5555
เซ็ตจันทร์มีอีกเรื่องนึงแต่กูยังไม่ได้อ่านเช่นกัน รอพิมพ์ใหม่อยู่
-แต่งกับผียังดีกว่านาย = พระนางสองคู่ ป่วน ๆ ดี อ่านเพลิน ๆ ใด ๆ ทั้งสิ้น พี่หมอช้างงานดีมาก <3
-ไฟรักราน = พระเอกเป็นคนตกอับ(คิดว่า) มาเป็นสายตร.ที่บ่อน เจอนางเอกผู้แสนรันทดถูกจับมาขายเลยช่วยไว้
-จริง ๆ อยากแนะนำอีกหลายเรื่อง แต่พระเอกมันเป็นคนเหี้ย 5555 (ไม่ใช่เหี้ยแบบทำร้ายร่างกาย มีชู้ งี่เง่าไร้เหตุผลเชิงนั้นนะ แค่มันต้องร้ายเพราะมีมูลอะ แต่กูก็เกลียดฮีไม่ลง 555)
เสริมรีวิวเรื่องคนอื่นให้
+ อกเกือบหักนี่กู ++++ คือกูรักเรื่องนี้ด้วย อวยสุดใจ บุพเพกูพังเหมือนกันแต่เรื่องรอดแบบผ่านฉลุย
+ไฮโซติดเกาะนี่ก็ดี แต่ไม่ควรอ่านเล่มสุดท้าย ความดีงามที่ผ่านมาแลจะพังหมดเลย
+เจ้าสาวฉบับตกขอบ ตลกแบบเหมือนทำมาเอาฮา ถ้าชอบเรื่องนี้เอาฉ.ตกฟากมาด้วยจะดี สาระมีไหมไม่รู้ แต่ก็สนุกแหละ
KY ด้วย ถ้ามีนิยายเรื่องนึงที่ตอนจบต่างกัน แยกออกเป็นสองเล่ม (สมมุติว่าทำได้ละกัน 5555) มึงจะเลือกเหยิบเล่มจบเศร้า(อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็รักกัน) หรือจบดี วะ
>>923 ส่วนใหญ่กูจะเห็นแต่ในเว็บ ลงสองเวอร์ชั่น แต่เคยอ่านนิยายเรื่อง ปลายเทียน ตอนจบเรื่องจริงๆ เหมือนจะมีภาคพิเศษเป็นเรื่องสั้นท้ายเล่ม (จำไม่ได้ว่าของคนอ่านที่เขียนส่งมารึเปล่า) แต่จบแบบตามใจฉันเลย มีหลายเวอร์ชั่น เพราะบางคนอยากให้นางเอกคู่กับอีกคนที่ไม่ใช่พระเอก
พวกมึงมีลิสต์งานหนังสือยัง นิยายไทยอะ แชร์ๆๆๆๆ
>>929 สร้อยหงส์แสง ของ มาลา คำจันทร์
เมืองมธุรส ของ แก้วเก้า <<<< อันนี้ไม่รู้เขาจะออกรวมเล่มทันเปล่าวะ
เล่ห์ร้ายครองรัก ของ พัพพุ <<< ชอบสไตล์เขาเป็นการส่วนตัวว่ะ มีเว่อร์มีอะไรบ้าง แต่กูอ่านแล้วยิ้มตาม หยิบมาอ่านได้ เลยจัดไป
ตอนนี้ยังมีแค่นี้ว่ะ ที่เหลือรอโปรดีๆก่อน
>>933 จะว่ามีก็มีนะมึง แต่มัันจะไม่ได้อารมณ์แบบพระเอกนางเอกรักกันฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อให้อยู่ด้วยกันอะไรแบบนี้ แต่ลองนึกเป็นอารมณ์ประมาณเรื่องเล่าข้างกองไฟอ่ะมึง ที่มีเล่าถึงที่แห่งหนึ่ง มีตัวเอก มีผู้ชายผู้หญิง มีคนรักกัน มีอาถรรพ์ มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายหลายอย่าง ยากที่มึงจะบอกได้ว่ามันเป็นเรื่องแนวไหนกันแน่
แนะนำว่าต้องอ่านก่อนมึง เพราะบางทีมึงอาจจะไม่ชอบภาษาเขาก็ได้ แต่กูอ่านแล้วอินมากมาย เห็นภาพบ้านนอกของกูลอยมาทุกถ้อยกระทงที่เขาบรรยายเลยมึง
กู >>934 มาเพิ่มอีกหน่อยว่า ถ้าจะเอาความรัก สำหรับกูเรื่องนี้ได้นะมึง มึงจะเห็นว่าตัวนางเอกมีอะไรน่าด่าเยอะ แต่นางก็รักของนางจริงจังเหมือนกัน ตอนท้ายก็ใจเด็ดได้อยู่ ตัวเอกอีกคนไม่ได้คู่กับนางกูก็ชอบว่ะ แสดอีกแง่ของความรักดี แต่มีคำเตือนอยู่นะ เป็นสปอยเอ้า
.
.
.
.
.
นางเอก (ตัวเอกหญิงแหละ) ได้กับผู้ชายคนอื่นก่อนได้กับผู้ชายที่นางรักนะมึง ถ้ามึงรับไม่ได้ ต้องให้นางเอกได้กับผู้ของนางคนเดียว อาจจะไม่ชอบ แต่มีเหตุผลทั้งที่มาและที่จะไปต่อได้ ถ้าไหวก็อยากเชียร์นะ
.
.
.
.
.
สรุปยังนอนยันว่าให้ไปอ่านเถอะ กูต้องการคนมาเม้าท์ด้วยจะตายอยู่แล้ว
โอเค กูไปอ่านสร้อยหงส์แสงมาแล้ว แม้จะไม่คุ้นกับบางคำ และไม่รู้ความหมายของหลายๆ คำ แต่สำนวนได้ ผ่าน กูโดนตกไปแล้ว
ซีไรต์ประกาศแล้วมึง วีรพรได้จ้าาาา
พูดถึงซีไรต์ มันอ่านแล้วดียังไง นอกจากภาษาดี? ได้ความรู้มากกว่าnon-fictionไหมอะ นี่ไม่เคยอ่าน
>>944 หนังสือซีไรต์มันแนวจริงจังซีเรียสป่าววะมึง ประมาณว่าเป็น fiction ที่ไม่เพ้อฝัน อิงกับความเป็นจริงมากกว่า แล้วก็ค่อนข้างมีเรื่องการบ้านการเมืองอยู่ด้วย (แต่ก็มีบางเรื่องที่ไม่ไปแนวทางนี้) กูก็บอกไม่ถูก แต่ยังไงกูก็ชอบงานซีไรต์รุ่นเก่าๆ มากกว่า ของใหม่ๆ อ่านแล้วไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
มีใครอ่านอมตะรักมันตราบ้าง (ของกรรมการซีไรต์ท่านนึง) เล่าเรื่องให้ฟังคร่าวๆได้ป่ะ
เพื่อนโม่งมีแนะนำซีไรต์ที่ดีๆไหม จะไปค้นในห้องสมุด
อ่านโปรยเรื่องใหม่ของแก้วเก้า "เมืองมธุรส" แล้วน่าสนใจว่ะ นางเอกทะลุเข้าไปในนิยายของดอกไม้สด แต่ตอนเด็กๆ กูอ่านของดอกไม้สดไปเรื่องเดียวคือเรื่อง "ผู้ดี" กลัวอ่านไม่รู้เรื่องว่ะ เรื่องนี้ปกสวยนะ แต่หน้าผู้หญิงบนปกแอบน่ากลัว
>>953 กูซื้อแน่นอนเล่มนี้ กูชอบฉากเปิดของเขาอ่ะมึง เปิดบทที่หนึ่งบรรยายสถานที่ได้แบบไม่น่าเบื่อ ทำให้กูรู้สึกว่า นี่แหละการอ่านนิยายคือการเสพภาษาไปด้วย ในขณะที่บางเว็บเอาแต่แชร์เทคนิคว่าให้เล่าเรื่องให้กระชับที่สุด ตัดออกไปให้มากที่สุด ทำเอากูสงสัยว่าแล้วกูจะอ่านทำไมแบบนั้นเขียนเรื่องย่อให้กูอ่านไม่ดีกว่าเหรอ
ซอรี่ที่บ่นแต่ไปอ่านตอนที่หนึ่งแล้วโดนจริงว่ะ
>>955 โอเคเลยสำหรับกูนะ กูชอบผู้หญิงสไตล์นางเอกชายแพศยาว่ะมึง รู้จักตัวเอง รู้ว่าตรงไหนคือความทุกข์ ต่อให้น้ำผึ้งมันอร่อยแค่ไหน แต่กินมากไปมันก็เป็นพิษกับร่างกายอ่ะมึง ถ้ารู้อยู่แล้วก็ไม่กินไปเลยดีกว่า
>>956 เรื่องนี้กูก็มีความชอบบบบบล้านตัว หรือจะบอกว่ากูติ่งก็ได้ เขาเขียนเรื่องไหนก็โดนหมดอ่ะ แค่มากน้อยตามลำดับ
กูชอบงานอ.วินิตามากกกกกกก ชายแพศยานี่กดซื้อเลยจ้า เนื้อเรื่องแม่งทันสมัยดีนะ ถ้างานนามปากกาแก้วเก้ากูว่าอ.แกภาษาแพรวพราวอ่านสนุกดี เจ้าสาวในสายลมยังไม่ได้อ่านเลย เดี๋ยวลองอ่านตัวอย่างก่อนจะจิ้มซื้อใน meb
>>958 เจ้าสาวในสายลมเรื่องพล็อตอาจไม่แปลกใหม่ คือถ้ามึงอ่านงานของท่านบ่อยๆ ก็จะรู้ว่าเป็นยังไง แต่ที่ได้คะแนนของกูไปคือเรื่องแง่คิดต่างๆ แล้วก็ความลื่นไหลของสำนวนภาษา แล้วก็อ่านได้แบบติดจรวดด้วย นามปากกา ว. ชอบสุดสำหรับกูก็ รัตนโกสินทร์ ส่วนแก้วเก้า ก็ เจ้าบ้านเจ้าเรือน
งานซีไรต์นี่สำนวนภาษาแม่งเรียกว่ามั่วได้ป่าววะ ทั้งคนเขียนทั้งกรรมการทั้งคนอ่านไม่มีใครเข้าใจความหมาย
คือกูเปิดพจนานุกรมแล้วหลายคำแม่งไม่มีความหมายด้วยไง
เลยสงสัยกรรมการที่บอกว่าภาษาสละสลวยแม่งดัจริตไปเองทั้งที่ไม่เข้าใจความหมายรึป่าววะ
>>963 ขอโทษ กูคือ 964 นะ กูจำเรื่องผิด ที่บอกว่าอ่านคือปุลากงว่ะ (เพล้ง หน้าแตก) ลูกอีสานกูเคยจะไปยืมให้พี่ จนท ไม่ยอมให้ยืม กูเลยไม่ได้อ่าน พอมาถึงรอบกูหนังสือนอกเวลาก็เปลี่ยนเรื่องไปแล้ว
กูเป็นคนที่ ถ้าครูสั่งให้อ่านหนังสือนอกเวลาแล้วบอกชื่อเรื่องมา ก็จะเข้าห้องสมุดไปยืมวันนั้นเลย กูว่าเพื่อนโม่งที่ชอบอ่านคงเป็นกันทุกคนใช่ป่ะ
กูแปลกใจ เดี๋ยวนี้นักเขียนที่ขายอีบุ๊คถึงขั้นต้องออกมาขอความเห้นใจให้ช่วยเหลือซื้ออีบุ๊คของตัวเองขนาดนี้เลยเหรอวะ โดยเอาข้ออ้างปัญหาชีวิตรุมเร้ามาเรียกร้องความสงสารน่ะ กูไม่เคยอ่านงานของเค้านะ แต่พอเจอแบบนี้ก็บาย กูไม่ชอบวิธีเอาความน่าสงสารมาเป็นเครื่องมือให้คนซื้องานตัวเองเท่าไหร่
>>968 กูไม่รู้ว่าดังเปล่านะ คือเค้ามาโพสในเพจ แล้วมีคนแชร์มาในกลุ่มนิยายอีกที เนื้อหาประมาณว่า ขอความช่วยเหลือให้ช่วยซื้ออีบุ๊คของเค้าหน่อย ติดค่าเช่าบ้านมาหลายเดือน ไม่มีที่อยู่เป็นของตัวเอง ไม่มีครอบครัว ไม่มีเงินใช้ อุปกรณ์ใช้เขียนนิยายพังไม่มีเงินซื้อของใหม่มาทดแทน ไม่มีอะไรให้เขียนมาหลายเดือนแล้วน่ะ กูเลยรู้สึกไม่ค่อยดีว่าถ้าอยากได้ยอดขายอีบุ๊คเยอะๆ ทำไมถึงต้องเอาปัญหาตัวเองออกมาเรียกร้องความเห็นใจน่ะ กูเลยอคติกับนักเขียนคนนี้ละ
ทำไมไม่หางานประจำทำ พาร์ทไทม์เซเว่น งานมีเยอะแต่เสือกอยากสบาย
ky มีใครเคยอ่านเรื่อง นางสาป ของ อรุโณชา ป่ะ คือกูอยากถามสปอยล์ว่า
.
.
.
.
.
กูยังไม่ได้อ่านทั้งเล่มนะ แต่ไปพลิกๆ ดูตอนจบมาก่อน แล้วเห็นว่านางเอกเหมือนจะไม่ได้คู่กับพระเอก จริงป่ะ
.
.
.
.
.
กูเพิ่งเห็นนักเขียนที่ขอให้คนซื้ออีบุ๊ค สนพ.ปoงlove แชร์มาให้ประมูลหนังสือช่วยนักเขียน แบบ... ใช่เรื่องมั้ยอะ
กูก็เห็นนะ โพสนักเขียนขอทานคนนั้น อิสัส มีนักแปลขี้ขอ แล้วไม่คิดว่าจะมีนักเขียนขี้ขอเป็นทายาทตามมาอย่างนี้
งานเขียน มันต้องเอาฝีมือเข้าแลกป่าววะ เอาความสงสารเป็นที่ตั้งในการขายงาน มึงจะทำได้สักกี่หน จะได้สักกี่บาท คนเค้าโหลดไป ก็ไม่อ่าน จะต่างอะไรกับให้เศษสตางค์ขอทาน
มีงานประจำเยอะแยะ ที่จะสามารถทำไป พร้อมมีเวลาว่างมาเขียนนิยาย ( ง่าย ๆ เลย งานขายของร้านในห้างไง วัน300+ค่าคอม )
แล้วอุปกรณ์การเขียนพัง คือเชี่ยไร สมุดปากกา มึงใช้ไม่ได้ ถ้าไม่พิมพ์ในคอม มึงจะสมองฝ่อ คิดงานไม่ได้เหรอ ( แม่งเขียนลงกระดาษแล้วค่อยไปเช่า ชม.net พิมพ์ใส่เวป เสียไม่เกิน 50 บาท )
กูบอกเลย ตรรกะความคิดแบบนี้ ผลงานเขียนจะดีได้อย่างไร พฤติกรรมหากินง่าย ๆ ขี้ขอแบบนี้ ชาติไหนก็ไม่เจริญ
เห็นแระ กูยังแอบคิดว่าเดือนนี้นางได้หลายหมื่นแน่นวล
ปล.จิตใจกุช่างหยาบช้า
กูคิดนะว่า ถ้าไม่มีเงินทำไมไม่ออกไปหางานทำ งานพาร์ทไทม์ก็ยังดี วันนึงวิ่งหลายจ๊อบหน่อย ทำงานตามร้านสะดวกซื้อก็ได้เค้ารับง่ายอยู่แล้ว สมัครวันนี้ก็แทบจะรู้ผลทันที แต่ทำไมเค้าไม่ดิ้นรน เค้าออกมาให้คนช่วยซื้อแบบนี้โดยเอาปัญหาชีวิตสารพัดอย่างมาสาธยายแบบนี้กูยิ่งสมเพชมากกว่าที่จะสงสาร เพราะกูไม่เห็นถึงความพยายามของเค้าที่จะดิ้นรนกับชีวิต ถ้าเค้าเล่าว่าเค้าได้ทำงานแล้ว พยายามหาเงินแล้วก็ว่าไปอย่าง แต่ก็นะ คนซื้อก็เรื่องของเค้าเงินของเค้าไม่ใช้เงินกู แต่นักเขียนจะดีใจมั๊ยที่งานตัวเองขายได้เพราะความสมสงสารจากคนอื่น ไม่ได้ซื้อเพราะอยากอ่านผลงาน เผลอๆซื้อไปก็เท่านั้นไม่คิดจะเปิดอ่านด้วยซ้ำ เดี๋ยวนี้เป็นนักเขียนง่าย หาเงินง่ายเนอะ แค่ออกมาโพสขอความเห็นใจก็ขายงานได้ละ
โพสไหน คนไหนวะ กูหาไม่เจอ ใบ้หน่อย
มีคนเคยถามเรื่องทางดาวใช่ป่ะ กูอ่านจบละจะมารีวิว
เรื่องนี้ดีมึง พูดถึงทางชีวิตของดาวตั้งแต่อายุ 16 ยัน 25 อ่ะ แม่เหี้ย เพื่อนเหี้ย ชีวิตในวงการบันเทิง ในคราวเคราะห์ก็ยังมีคนคอยช่วย พระเอกงานดีมึง เนื้อเรื่องก็อ่านสนุก จัดเป็นนิยายดราม่าที่เรียลอ่ะ ชีวิตคนจริงๆไม่มีอะไรดีพร้อม
ตอนนางเอกยังเด็กพระเอกก็มีแฟนแต่ทำพังเลยต้องเลิกกัน นางเอกช่วงวัยรุ่นก็มีแฟน คอยมาปรึกษาพระเอกเรื่องต่างๆ แรกๆยังไม่ทุกข์มากน่ารักดี แต่รำคาญความแสนดีของนางเอกนิดๆ ชอบความรักของพี่ชายน้องชายบ้านนี้
แต่ที่กูไม่ชอบคือชวงหลังๆนิดนึง กูไม่ชอบนิยายอะไรก็ตามที่ต้องมีบทเข้าใจผิดเพราะผู้หญิงมือที่สาม แล้วนี่ถึงขนาดโดนวางยาแล้วมีอะไรกันจริงอ่ะ กูแบบหวงงง ถึงคนนั้นจะไม่ใช่พระเอกแต่กูก็รักเค้าไม่อยากให้เค้าพลาดแบบนี้ T.T
ใครอ่านเรื่องตราบแผ่นดินสิ้นกาลเวลาแล้วบ้าง กูเพิ่งได้อ่าน ทำไมกลิ่นอายสายโลหิตมันแรงจังเลยวะ หรือเพราะมันเซตติ้งสมัยก่อนเสียงกรุง2เหมือนกัน
ทำไมปกนิยายไทยถึงซ้ำ ๆ เกร่อ ๆ เหมือนก้นหมดเลยวะ สนพ. เขาไม่นิยม/อนุมัติให้มีปกแบบมินิมอล หรือเรียบ ๆ แต่ดูมีอะไร บ้างเหรอ
ไม่พูดถึงปกรูปคนกาก ๆ ของนิยาย R นะ ขนาดสนพ. ดัง ๆ ยังสักแต่ใส่ดอกไม้ /วางพร็อพใส่มั่ว ๆ แบบไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่อง เห็นละเอียนว่ะ
คนฝีมือออกแบบดี ๆ ไม่ขี้เหร่ก็มีเยอะนะ หรือมันจ้างไม่คุ้ม เห้อมมม
กูเห็นด้วยเรื่องปก ปกนิยายนอมอลหาสวยๆถูกใจยาก สู้งานวายไม่ได้ แล้วส่วนกูไม่ชอบนิยายปกรูปหน้าคนเลยจริงๆ
มันทำลายต่อมจินตนาการกู แบบว่าบางทีกูอ่านแล้วพระเอกไม่น่าจะใช่หน้าตาแบบนี้ คำบรรยายมันไม่ตรงปกอ่ะมึง
เพื่อนโม่ง แนะนำนิยาย พระนางมีอดีตกันมาก่อน ขอแบบหน่วง ๆ แต่ไม่มีนางร้ายน่ามคาญอะพอมีมั้ยยย แบบรักลวง บ่วงแสงดาว อย่าลืมฉันงี้ จบดีเศร้าได้หมด
ky ขอเม้าท์นิดนึง กูเห็นนิยายแจ่มที่ปก Ebook แม่งน่าซื้อกว่าเล่ม (ของเจ้าหญิง...)
ฉบับเล่มกับปกช่างต่างกันเหลือเกิน Ebook ดูน่ารัก ฉบับเล่มแม่งดูยังไงก็ 18+ (โดยเฉพาะตำแหน่งมือพระเอก)
>>998 คือกูจะสื่อว่า ebook ก็เนื้อหาเดียวกัน 18+ เหมือนกัน แต่ปกมันน่าหยิบน่าซื้อกว่า (เยอะ)
มันควรจะสลับกันป่ะวะ หน้าปก ebook กับเล่มน่ะ ซื้อ ebook ที่อ่านตอนไหนก็ได้ไม่มีใครเห็น หน้าปกสวยหรูดูดี กับ ซื้อแบบเล่มที่เอาไปอ่านแล้วคนอื่นก็รู้ว่า อ่าน18+ อยู่นะจ๊ะ คือมันก็ทำใจอ่านลำบากอ่ะนะ
หรือว่า ebook ต้องทำปกให้สวยกว่าแบบเล่ม?
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.