Fanboi Channel

ทำไมนักเขียนไทยชอบลอกเลียนแบบสำนวนการเขียนของมุราคามิจังวะ
แม่งอยู่ดีๆชอบพูดถึงศิลปิน การทำอาหาร บทสนทนาแปล่งๆ เพ้ออารมณ์เหงาๆ
แต่ศิลปินที่ยกมาแม่งรู้เลยว่ากระแดะ อย่างมุราคามิอ่านแล้วรู้ว่าแม่งเป็นคนฟังดนตรีตัวจริง โดยเฉพาะแจ๊ส
แล้วไอ้สำนวนภาษาที่ลอกมาเสือกเป็นสำนวนมุราคามิที่ผ่านการแปลโดยคุณนพดลด้วยนะ

ในความคิดกูคิดว่าคงจะเป็นเพราะลุงมูดังมั้ง แล้วคนส่วนใหญ่ก้เป็นนักเลียนแบบหรือดัดแปลง มากกว่าจะสร้างสำนวนจริงๆ
และส่วนใหญ่เป็นนักตามกระแสมากกว่าที่จะกล้าสร้างตลาดที่เป็นแนวทางของตัวเองจริงๆ
ไม่งั้นดราม่าลอกสำนวนมันคงไม่มาเรื่อยๆแบบนี้หรอกมั้ง

>>1 แม่งอยู่ดีๆชอบพูดถึงศิลปิน การทำอาหาร บทสนทนาแปล่งๆ เพ้ออารมณ์เหงาๆ
แต่ศิลปินที่ยกมาแม่งรู้เลยว่ากระแดะ

มึงด่าคนเขียนไส้เดือนตาบอดอยู่ใช่ม่ะ 5555555

นิ้ว ก
ทรง ก
อนุ ส
โต ม
นิ ว

แม่งสำนวนเดียวกันหมดเลยพวกนี้ ส่วนป้าไส้เดือนยังไม่เคยอ่านว่ะ

ลุงมุราคามิแกกลายเป็นโลโก้ของอะไรสักอย่างไปแล้วเปล่าวะ แค่พูดชื่อกูก็รู้สึกหมั่นไส้แล้ว

อนุ ส
โต ม
นิ ว
สามคนนี้ใครวะ??

>>4 กูชอบหนังสือของ ทรง ก เป็นบางเล่มว่ะ แนวคิดเค้าดีนะ เคยไปฟังบรรยาย ฟังแล้วรู้สึกฮึกเหิม อยากออกเดินทาง แต่หนังสือเค้าไม่ค่อยกระตุ้นให้กูรู้สึกแบบนั้นเท่าไหร่ คงเพราะมันประดิษฐ์ไปหน่อยมั้ง

>>6 เดาออกแค่โตมร อีก2คนใครวะ

อนุสรณ์ ติปยานนท์ป่ะ

นิวัต หรือเปล่า กูไม่เคยอ่านว่ะ แต่ สนพ. ของเฮียแก กูชอบวิวัฒน์ เขียนได้เหมือนหนังดี

>>9 เค้าบอกคนนี้มุราคามิเมืองไทย
กุว่าน่าจะเรียกนพดลเมืองไทยแทนมากกว่านะ

>>3 คิดเหมือนกูเลย ฟุ้งเกินอะ ไม่รู้ หรือกูอ่านไม่เป็นเอง สำนวนแม่ง...... แถมมีรายชื่อเพลงบรรเลงคลาสสิกต่างๆไว้ท้ายเล่มด้วย ขอบคุล
แต่ของเฮียมู กูก็ไม่สามารถเข้าถึงอยู่ดี แต่รู้สึกว่าอ่านจบแล้วเวิ้ง

>>12 กูอ่านงานเฮียมูด้วยแนวคิดว่า ถ้าอ่านจบแล้วเวิ้ง แปลว่าเข้าถึงแล้ว

ถ้าอ่านจบแล้วเกิดความรู้สึกว่านึกอ่านเรื่องอะไร อ่านไปทำไม มันจบแบบนี้เหรอ แปลว่าเข้าถึงสินะ

http://manager.co.th/Marsmag/ViewNews.aspx?NewsID=9590000025792