>>231 ครั้งแรกที่สินสมุทรเข้าหา มันมีท่อนที่อรุณรัศมีรำพึงหลังสินสมุทรออกไปแล้วว่า
"โอ้สงสารป่านนี้พระพี่เจ้า
จะโศกเศร้ามัวหมองไม่ผ่องใส
ขอเทวัญชั้นฟ้าสุราลัย
ให้เห็นในใจหญิงทุกสิ่งอัน
ว่าชอบปลอบชอบง้อสอพลอพลอด
ถึงเง้างอดง้องอนพูดผ่อนผัน
ยิ่งข่วนหยิกพลิกผละไม่ละกัน
เออกระนั้นหรือจะได้ดังใจนึก"
ซึ่งแปลได้ว่า ทำไมโง๊ไง่ ไม่รู้เลยว่าผู้หญิงคิดอะไรอยู่ เทวดาช่วยดลใจให้สินสมุทรรู้ทีว่าเวลาผู้หญิงด่า ให้ง้อ เวลาผู้หญิงหยิก ให้ทน เดี๋ยวจบสวยเอง
ต่อมาท่อนเล็บหักมันว่างี้
"แล้วพาดพิงอิงแอบอุ้มแนบเนื้อ
นางว่าเบื่อเบือนหยิกทำพลิกแพลง
ทั้งข่วนผลักสักเท่าไรก็ไม่เจ็บ
จนเสียเล็บหักหมดกำสรดกันแสง"
ซึ่งอันนี้กูตีความว่ามันเป็นทางกลอน ไม่ได้หมายถึงเล็บหักจริงๆ เพราะ "ว่าเบื่อเบือนหยิกทำพลิกแพลง" เนี่ย "ทำ" อันนี้มันหมายถึงแสดง ว่าง่ายๆคือท่อนนี้แปลว่ากำลังลีลาท่ามากอยู่
ซึ่งก็ไม่ได้หมายความว่าให้ไปตีขลุมว่าผู้หญิงที่เซย์โนทุกคนคือเล่นตัว แต่ในบริบทของอรุณรัศมี ชีเล่นตัว สุนทรภู่เขียนไว้ชัดเจนเลยแหละ เพราะงั้นเคสนี้ไม่ข่มขืนค่ะ