Last posted
Total of 107 posts
ใครอ่านซีรีย์ in death บ้าง ที่นางเอกเป็นตำรวจสืบสวนแต่งงานกับเศรษฐี มันมีกี่เล่มจบวะเพราะหลังจากเพิร์ลล่มสลายไปกูก็ไม่ได้อ่านอีกเลย กูชอบเรื่องนี้เพราะแม่งบาลานซ์โรแมนซ์กับสืบสวนได้ดีนี่ล่ะ แถมบางเล่มแม่งไม่เน้นโรแมนซ์อีก คู่พระเอกนางเอกสวีทกันนิดเดียว เอาเวลาไปทุ่มให้คดีหมด
กลลวงซ่อนตายของเคโงะ อ่านจบแล้วแม่งอยากด่าชิบหาย กูว่าเหตุผลห่วยเหี้ยๆในการพยายาม romanticize ให้ตัวฆาตกร เหตุจูงใจในคดีย่ำแย่ด้วย
สปอย
.
.
เปิดเรื่องมานางเอก(?)โดนผัวเก่ามาตามตื๊อแบบเหี้ยๆ ลูกสาวนางเอกเลยทุบหัวไปทีนึง แล้วไอ้หอกนี่จะทำร้าย สองแม่ลูกเลยฆ่าแบบป้องกันตัว กำลังปรึกษากันว่าจะเอาไงดี มอบตัวกับตำรวจละกัน พระเอก(?)ที่อยู่ห้องข้างกันก็มากดกริ่งห้องถามว่าเกิดไรขึ้นได้ยินเสียง ไปๆมาๆนางเอกเลยต้องบอกกูเพิ่งฆ่าผัวเก่าตาย พระเอกมันเลยแนะนำให้ทำตามมันเพื่อจะได้หลุดจากการเป็นผู้ต้องสงสัย พระเอกเป็นคนฉลาด เก่งฟิสิกส์ ชอบวางแผน สองแม่ลูกก็ทำตามคำแนะนำของมัน มีตำรวจมาสืบคดีจากพยานหลักฐานก็เหมือนจะหลงทางไปเพราะพระเอกมันวางกลลวงดักเอาไว้ให้การสืบสวนไขว้เขว สองแม่ลูกจะได้ปลอดภัย สุดท้ายมันก็ไปมอบตัวกับตำรวจว่ามันคือฆาตกรเพื่อจะปกป้องนางเอกที่มันแอบรักเขาอยู่
จุดที่กูไม่ชอบเลยคือการที่เขียนพระเอกเป็นสตอล์กเกอร์โรคจิตติดเครื่องดักฟังในบ้านคนอื่น มันเลยรู้ว่าสองแม่ลูกนี่เพิ่งฆ่าคน แต่อีเพื่อนพระเอกดันไปพูดกับนางเอกให้รู้สึกผิดว่ามึงไม่รู้หรอกว่าเพื่อนกูเสียสละเพื่อมึงขนาดไหนถึงกับยอมไปติดคุกแทนมึงนะอีดอก อีนางเอกก็ร้องไห้มุแง้ ไปเยี่ยมที่คุกแล้วหมอบกราบติดพื้น ขอบคุณจริงๆค่ะที่เสียสละเพื่อเรา ทั้งที่ไอ้พระเอกมันคือสตอล์กเกอร์ชัดๆ ก็ไปซาบซึ้งว่าคุณเสียสละ เป็นกูคงจะกรี๊ดแล้วด่ามึงมันไอ้โรคจิตเอาเครื่องดักฟังมาติดในบ้านกู ถ้าไปแจ้งความมอบตัวตั้งแต่แรก นางเอกเผลอๆไม่ติดคุกด้วยซ้ำเพราะฆ่าเพื่อป้องกันตัวเฉยๆ อ้างว่าผัวเก่าจะทำร้ายตัวเองกับลูกก็ได้ บีบน้ำตาให้ศาลดู แต่พระเอกมาเสือกเรื่องมันเลยไปกันใหญ่ แล้วเป็นการทำเพื่อนางเอกแบบที่เขาไม่ได้รู้เรื่องและไม่ได้ร้องขอให้ทำ มันทำของมันเอง นางเอกจะไปซึ้งห่าไรไม่รู้
>>56 ขอเสริมด้วยคน นานๆจะเจอคนไม่ชอบเรื่องนี้ที ปกติเจอแต่คนอวยหนักมาก เรื่องนี้คือเดอะเบสต์ ถ้าเลือกอ่านเคโงะได้เรื่องเดียวต้องเรื่องนี้ หรือไม่ก็เคโงะเรื่องแรกต้องนี้ บลาบลา คือถ้ากูอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกกูอาจจะเทเคโงะไปเลยก็ได้ เพราะมีจุดไม่ชอบใหญ่มาก สปอยนะ
.
.
.
.
.
อิผู้ชายมันไปฆ่าคนเร่ร่อนแล้วมาอำพรางศพให้เหมือนผัวเก่า ประมาณให้ตำรวจสืบแบบผิดทาง จะได้ไม่สงสัยผู้หญิง แล้วสุดท้ายมันก็ไปมอบตัวแทน ทั้งคนอ่านและตัวละครในเรื่องซาบซึ้งความรักอันยิ่งใหญ่ แต่คือมึงไม่มีสิทธ์ไปฆ่าคนบริสุทธิ์ไง จะอำพรางศพก็อำพรางไป หรือรักจนยอมรับผิดแทนก็รับไป แต่เสือกไปฆ่าคนอื่นที่ไม่เกี่ยวอะไรเพียงเพราะเป็นคนจรจัด ง่ายต่อแผนพอดี แล้วมาทำว่าข้าเสียสละอย่างยิ่งใหญ่ ปิดทองหลังพระ ไม่ยอมบอกความจริง กูอินความรักแบบนี้ไม่ลงว่ะ จะอ้วก
.
.
.
.
.
จบสปอย
>>57 เดอะเบสต์ห่าไร ครีปปี้เหี้ยๆ สืบรู้การเคลื่อนไหวของเขาทุกย่างก้าวแล้วโผล่มาช่วยแบบหล่อเท่ สร้างบุญคุณให้เขาสำนึก ทำเรื่องเหี้ยๆแบบที่เขาไม่ได้ต้องการและไม่ได้ร้องขอ แถมอีเพื่อนมันมาด่านางเอกอีก นางเอกมันขอร้องให้ฆ่าคนเพื่อมันมั้ย ขอร้องให้ไปติดคุกแทนรึเปล่าก็ไม่ใช่ ไอ้เชี่ยนี่ทำเองทั้งหมดแต่เพื่อนเหี้ยเสือกบอกว่ามันคือการเสียสละ อุบาทว์
ตอนแรกกูเฉยๆ แต่พออ่านถึงตอนอีเพื่อนพระเอกมาไซโคนางเอกบอกว่าเพื่อนกูยอมลงทุนฆ่าคนและติดคุกเพื่อมึงเลยนะอีห่า ช่วยทำอะไรซักอย่างเหอะ กูเกลียดเรื่องนี้ไปเลย ตอนแรกนางเอกมันตัดสินใจจะมอบตัวสู้คดีแล้วป่ะวะ ใช้ข้ออ้างว่าจะเข้ามาทำร้ายเลยป้องกันตัวก็ได้ ยังไงนางเอกก็ผู้หญิง แม่ลูกหนึ่ง ข้ออ้างมีเยอะแยะที่จะทำให้ตัวเองดูอ่อนแอ แต่ไอ้พระเอกเข้ามาช่วยแบบเสือกๆเพราะแม่งติดเครื่องดักฟังไว้ในห้อง รู้ทุกการเคลื่อนไหว แล้วก่อนหน้านั้นแม่งไปฆ่าคน คือตามสตอล์กชีวิตนางเอกแบบครีปปี้ แต่มึงมาอวยว่าช่างยิ่งใหญ่และเสียสละเพื่อเธอ
ดีนะที่กูยังมีความประทับใจกับพระอาทิตย์เที่ยงคืนอยู่เลยยังไม่หมดใจกับงานเคโงะ แต่ถ้ากูได้อ่านเรื่องนี้เรื่องแรกกูน่าจะกาหัวไว้เลยว่าจะไม่อ่านอะไรใดๆจากมึงอีก ตรรกะพิการชิบหาย สิ่งที่พระเอกทำมันไม่ได้รักยิ่งใหญ่เลย มันคือสตอล์กเกอร์โรคจิต ฆ่าคนบริสุทธิ์ไม่รู้เรื่องรู้ราวเพื่อป้ายความผิดให้ด้วย ไอ้คนเร่ร่อนมันผิดอะไร มึงแค่เห็นแก่ตัว ฆ่าคนเพื่อสนองความฟินตัวเองเฉยๆแค่นั้นล่ะ เชิดชูห่าไรนัก
พระเอกมันยุกาว่าไม่ใช่หรอวะ หรือกูเข้าใจอะไรผิด ไอ้นั้นมันแค่ฆาตรกรประจำเล่ม
>>62 กูเรียกมันพระเอกเพราะมันมีบทบาทเดินเรื่องเด่นสุด ยุกาว่ามันผลุบๆโผล่ๆอะ จะว่าไม่เด่นก็ไม่เชิง แต่บทมันน้อยกว่าไอ้อิชิ แถมไอ้ยุกาว่ามันไม่ได้ทำอะไรเลยซักแอะ ไม่ได้ไปหยุดแผนการอะไรของเพื่อนมันด้วย มีบทแค่สืบแบบโฉบไปโฉบมาแล้วไปไซโคนางเอกว่ามึงทำเพื่อนกูติดคุกอะ กูเลยมองว่ามึงแม่งอุบาทว์ว่ะ คิดเองเออเองทำเองแล้วมาโทษกันเนี่ยนะ ใครขอให้มันฆ่าคนหรืออำพรางศพวะ
>>63 นางเอกเอาจริงๆถ้าพระเอกมันไม่มาเสือก นางก็ไปสู้คดีเอาเองของนางไม่ได้คิดจะลากใครมารับกรรมแทนอยู่แล้ว พอพระเอกมันมาเป็น simp white knight พอนางเอกมันมีทางรอด มันก็อยากเอาตัวเองรอดไง แต่มันขอร้องให้พระเอกทำสิ่งเหล่านี้ให้มั้ยก็ไม่ ไอ้อิชิมันต่างหากที่เป็นคนบอกให้นางเอกทำตามมันทั้งหมด ทั้งแผนยืนยันที่อยู่หรือแผนเอาตัวรอด นางเอกไม่ได้ออกความเห็นหรือออกคำสั่งเลย ไอ้แผนที่ต้องไปติดคุกแทนอิชิมันก็คิดเองเออเองหมด จะโทษนางเอกว่าเลวก็ไม่ถูกว่ะ นางยังมีลังเลเลยว่ามันถูกต้องแล้วเหรอที่ทำแบบนี้ ถ้าเลวจริงนางคงตกลงแต่งไปกับลุงโรงพิมพ์คนนั้นแล้วไม่มาสนอีนี่หรอก อยู่เป็นคุณนายสวยๆรวยๆไปเด่ะ จะมาแคร์อะไรกับไอ้สตอล์เกอร์โรคจิต
ถ้ามันเกลี้ยกล่อมให้อิชิไปมอบตัวติดคุกแทนมันค่อยด่าว่าอีนี่มันเลวก็ว่าไปอย่าง ไอ้อิชิมันทำของมันคนเดียวมาตั้งแต่แรก ไอ้ยุกาว่ามันจะมาพูดให้ซาบซึ้งในตัวอิชิทำไม เสือกเสร่อสาระแนในสิ่งที่เขาไม่เคยร้องขอและไม่เคยต้องการเอง ใครจะอินก็อินไปกูไม่อินด้วย
อูยย กุไม่กล้าอ่านความเห็นพวกมึงเลย ขอกุไปอ่านกลลวงให้จบก่อนนะเด๋วกูมาคุยด้วย ซื้อมาดองไว้กะว่าจะอ่านหลังจากเรื่องที่นางเอกเป็นศิลปินผ้าต่อ แต่ว่าขัดใจคาแรคเตอร์ตำรวจที่ชื่อคาโอรุที่พยายามยัดเยียดนางเอกให้เป็นคนฆ่ามากกูเลยหงุดหงิดหยุดอ่านไป 2 อาทิตย์ละ
เรื่องนี้มันมาสเตอร์พีซเพราะคนชอบทริคนะ ไม่น่าจะมีใครแนะนำเพราะอินเรื่องความรักของคนร้ายหรอก
ส่วนยุกาว่ามันก็ตรรกะบ้งๆ เข้าข้างคนรู้จักตลอดอะ เล่มอื่นๆ ก็มีแอบช่วยคนที่เป็นคนรู้จักข้ามหัวตำรวจ
ตัวละครเอกของซีรี่ย์ยาวของเคโงะกูชอบคางะมากกว่า กูว่าโดยรวมซีรี่ย์คางะสนุกกว่ากาลิเลโอด้วย
>>67 กูชอบกาลิเลโอเพราะกูดูซีรี่ส์ก่อนไง ยุคาวะเซนเซย์ในซีรี่ส์แม่งโคตรเท่ คาโอรุก็น่ารักมาก จำได้ว่าตอนแรกสุดในหนังสือไม่มีนาง แต่เป็นคุซานางิที่เป็นตัวเอกฝ่ายตำรวจ พอเอามาทำเป็นซีรี่ส์เค้าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงให้เรื่องมันน่าสนใจมากขึ้น กลายเป็นว่าคาแรกเตอร์คาโอรุโดนใจเคโงะเซนเซย์มากจนต้องเอามาเพิ่มในหนังสือ แถมยังเคยพูดถึงมาซาฮารุซังในหนังสือตรงๆ เลยด้วย แสดงว่าพี่แกชอบมาก 555+
กลลวงซ่อนตายกับอีกเรื่องที่เป็นเพื่อนของยุคาวะอ่ะ กูชอบทริค แม่งคิดได้ซับซ้อนดี ส่วนเรื่องความบ้งของตรรกะของยุคาวะ มันเป็นพวกไม่สนใจใครไง สนแต่คนรู้จัก เรื่องความบ้งของฆาตกร เอาเป็นว่ากูเข้าใจในแง่ของฆาตกรนะ เพราะฮีเหมือนกำลังจะถึงจุดที่มันสิ้นหวังแล้ว กำลังจะ ฆตต แล้ว แต่เพราะสองแม่ลูกก็เลยอยู่ต่อ อีกอย่างทั้งหนังสือทั้งหนังก็ทำให้รู้สึกว่าสงสารสองแม่ลูกนั่น พยายามแล้วที่จะมีชีวิตแบบคนปกติ มันเลยรู้สึกเอาใจช่วยอ่ะ ว่าไม่อยากให้ต้องรับโทษเลย อิคนตายนั่นก็ทุเรศด้วย อิชิอิก็เหมือนคนที่พอคว้าอะไรได้ก็ยึดมั่นถือมั่นอ่ะ จริงๆ ฮีมีความสตอร์กเกอร์ด้วย แต่ถ้าให้เลือกก็คงเลือกให้คนที่ตัวเองรักรอดมากกว่า ยุคาวะก็เห็นแก่เพื่อนไง แต่สุดท้ายก็ช่วยจับเพื่อนตัวเองอยู่ดีนะ
เรื่องนักทำผ้าต่ออ่ะ กูรู้สึกว่าฆาตกรน่ากลัวตรงความใจนิ่งของนางนี่แหละ มึงคิดดู นั่งอยู่ตรงนั้นทุกวัน คิดฆ่าตั้งแต่แต่งงาน รออยู่ตรงนั้นกี่ปี พอคิดแบบนี้ก็แบบ...เชี่ย ใจแม่งได้
>>66 เอาในมุมตัวละครที่ยังไม่รู้ว่าใครทำดิ ถ้าไม่มีฉากเปิดตอนแรกที่อายาเนะมันคิดว่ามันจะฆ่าผัวก็ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าอายาเนะมันเป็นคนลงมือ มึงรู้ก็เพราะมันเฉลยให้คนอ่านรู้ในมุมอายาเนะตั้งแต่แรกแล้วอ่ะ แต่มองในมุมตำรวจดิ อะไรทำให้มึงสงสัยอายาเนะล่ะ เหตุจูงใจก็ไม่มี หลักฐานก็ไม่มี แต่อยู่ๆก็ไปปักธงว่านางเป็นคนลงมือทั้งๆที่ไม่มีอะไรชี้ไปที่นางเลย มันดูประหลาดมาก
กุรู้สึกว่าคาโอรุมันดูมีอคติกับอายาเนะแปลกๆ มันสงสัยในเรื่องที่ดูเป็นเรื่องธรรมดา อย่างไม่เก็บแก้วแชมเปญเข้าที่เนี่ย คาโอรุแม่งก็คิดเป็นตุเป็นตะแล้วว่าอายาเนะรู้ว่าจะต้องกลับมาบ้านในอีกไม่นาน แปลว่าต้องฆ่าผัวแน่ๆ คือกุลืมเก็บแก้วไม่ได้หรอ หรือกุแค่คิดว่าจะไปบ้านพ่อแม่สองสามวันเด๋วค่อยกลับมาเก็บก็ได้ ไม่ได้หรอ ทำไมการที่กุปล่อยปละละเลยแค่นิดเดียวทำให้กุถูกปักธงเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับ 1 ไปเฉยๆ หรืออย่างการที่ตำรวจโทรไปบอกว่าผัวตายแล้วอายาเนะไม่ยอมโทรหาใครเพื่อยืนยันเลย ก็ไปตีความว่าเพราะรู้อยู่แล้วว่าตายแน่ๆเลยไม่โทร แต่กุจะรู้เรื่องแล้วช๊อคจนอึ้ง ทำไรไม่ถูก รับความจริงไม่ได้ พอไปนอนตื่นมาจนมาเจอตำรวจถึงเพิ่งได้สติว่าเออ ผัวตายแล้วนะ แล้วค่อยโทรหาคนอื่นตอนนั้น คือไม่ได้หรอ มึงเก็ตป่ะว่าแนวคิดที่คาโอรุมันยกขึ้นมาแม่งดูเด๋อๆอ่ะ คนที่น่าสงสัยอย่างฮิโรมิที่เป็นชู้เค้า แล้วกำลังท้อง แถมอยู่กับผู้ตายเป็นคนสุดท้าย แม่งเสือกเชื่อว่าไม่ได้ทำ แต่ไปคิดว่าอายาเนะที่อยู่ห่างไปเป็นร้อยโลเป็นคนทำ นางไม่คิดถึงความเป็นไปได้อื่นเลย แถมไปหาว่าคุซายานางิไม่เป็นกลาง ทั้งๆที่ตัวมันเองก็มีแนวคิดอคติเหมือนกัน ยุกาว่าแม่งยังพูดเลยว่าข้อสันนิษฐานของนางอ่ะตื้นเขินไป แล้วคุซายานางิก็มีเหตุผลอยู่ แต่นางก็คิดเองเออเองว่าตัวเองถูก คนอื่นแม่งเลือกข้าง กูไม่ชอบเลย
กุก็มองอย่างยุกาว่า ข้อสันนิฐานของคาโอรุแม่งดูเบาบาง มีข้อให้โต้แย้งเยอะ คาโอรุแม่งบอกจะหาความจริง แต่แม่งเอาแต่ปักธงว่าอายาเนะเป็นคนทำแล้วพยายามหาทริคให้ได้โดยที่มองข้ามอย่างอื่นไปเลย ถ้าเรื่องนี้อายาเนะไม่ได้ทำ คาโอรุแม่งอย่างเหี้ยเลยนะ แต่เพราะอายาเนะแม่งเป็นคนทำจริงคาโอรุแม่งเลยยืดได้ ทั้งๆที่ถ้าดูจากรายละเอียดการสืบสวนแม่งโครตลำเอียง รอดได้เพราะโชคช่วยสัสๆ ไม่ได้มีเหตุผลอะไรเท่าไหร่เลย อ่านละรำคาญนางเวลานางเถียงคนอื่นแล้วไปหาว่าคนอื่นติดหี กุเอิ่ม
แถมพอยุกาว่าบอกว่าข้อสันนิษฐานของนางมันมีช่องโหว่ ดันเสือกไปวีนแตกใส่ยุกาว่าอีกว่าอาจารย์จะเลือกข้างใครกันแน่ กูนี่งงมาก ไม่ใช่ว่ามึงกำลังสืบหาคนร้ายหรอวะ มาเลือกคงเลือกข้างไรมึงควรเป็นกลางหรือเปล่า แม่งพูดมางี้ทำให้กูรู้สึกได้เลยว่าแม่งอคติกับอายาเนะแล้วพยายามจะทำให้อายาเนะผิดให้ได้ถึงแม้ไม่มีอะไรโยงไปถึงอายาเนะได้เลยก็ตามมันก็จะเอาแต่หาหลักฐานมาบลัฟอายาเนะให้ได้ ถ้าคนทำเป็นคนอื่นป่านนี้ฆาตกรยิ้มอ่อนละ เพราะตำรวจมัวแต่เป็นบ้ากับอีกคนเพียงเพราะไม่เก็บแก้วแชมเปญและไม่โทรยืนยันเรื่องผัวตายกับคนอื่น กุล่ะเป็นงง นี่ถ้ายุกาว่าไม่พูดขึ้นมาว่านางมองแคบกุจะหงุดหงิดมากกว่านี้อีก เป็นตัวเอกที่ไม่น่าเอาใจช่วยเลย
ตอนแรกนึกว่าจะเก่ง กุประทับใจกับการมองเห็นรายละเอียดที่คนอื่นไม่เห็นของนางนะ หรือการทำความเข้าใจฮิโรมิ จนเห็นสัญญาณบางอย่างว่ามันไม่น่าจะเป็นคนลงมือ แต่มายึดติดกับอายาเนะทั้งๆที่ไม่มีหลักฐาน หรือแนวคิดที่จะโยงไปได้แล้วมันรู้สึกว่ามึงคิดเองเออเองมาก จนถึงกับรู้สึกว่าเพราะมึงเห็นว่าคุซายานางิหลงรักอายาเนะ มึงเลยพยายามทำให้อายาเนะผิดให้ได้รึเปล่า เหมือนไม่ได้หาคนร้ายแล้ว แต่แค่อยากเอาชนะตำรวจรุ่นพี่เฉยๆเลยต้องยืนตรงข้ามกับคุซายานางิทุกเรื่องโดยไม่สนใจว่าสมเหตุสมผลรึเปล่า ถ้ามันมีอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นอายาเนะมากกว่านี้ หรือพูดไปเลยว่าสัญชาตญาณมันบอกอย่างงั้น หรือถ้าแค่มองว่าอายาเนะน่าสงสัยเพราะอาจจะรู้ว่าผัวมีชู้ แต่ไม่ได้ปักธงจนไม่มองตัวเลือกอื่นเลย กุจะเอาใจช่วยนางยิ่งกว่านี้ แต่อันนี้แบบ อายาเนะมึงต้องเป็นคนฆ่าแน่ๆ ถึงกุจะไม่รู้ว่ามึงทำไง และไม่อะไรโยงถึงมึงเลยซักอย่าง แถมเมื่อเทียบกับหลักฐานแวดล้อมต่างๆมึงไม่มีวันทำได้ แต่มึงต้องเป็นคนทำ ความเป็นได้อื่นๆกุไม่สนใจอีกแล้ว มึงต้องเป็นฆาตกรเท่านั้นเพราะมึงไม่ยอมเก็บแก้ว กุไม่สนใจหลักฐานอะไรอีกต่อไป กุจะหาทางทำให้มึงผิดให้ได้ คาโอรุแม่งเป็นอะไรแบบนี้เลยอ่ะ ยิ่งอ่านยิ่งรู่สึกไม่อยากให้อายาเนะเป็นคนทำเพราะจะได้ฟาดคาโอรุซักเปรี้ยงว่ามึงนั่นแหละที่ไม่เป็นกลางแล้วยังกล้าไปว่าคนอื่น
ส่วนคุซายานางิแม่งติดหีจริงอันนี้ยอมรับ แล้วพูดจาเหี้ยกับคาโอรุอีก ถ้ากูเป็นคาโอรุก็อยากหักหน้ามันเหมือนกันแหละ แต่ก็ต้องยอมรับว่าคาโอรุก็ไม่ได้เป็นกลางเหมือนกัน เพราะงั้นพอมันด่าคนอื่นก็รู้สึกเหมือนมันก็พูดถึงตัวเองอ่ะ ถ้าไม่มียุกาว่ากุอ่านต่อไม่ได้แน่ ตัวเอกทั้งคู่น่ารำคาญเกิ้นนน
กุเพิ่งอ่านพิษรักลวงตายจบ กุอึ้งว่ะอีแม่ย้อย พอเฉลยแล้วรู้สึกว่าวิธีเรียบง่ายและสมเหตุผลอย่างเหลือเชื่อ เพื่อนโม่งคิดว่าสุดท้ายถ้าฆาตรกรทู้ซี้บอกว่าไม่ได้ทำจะเอาผิดไรได้มั้ยวะ เพราะเรื่องนี้แม่งพิสูจน์ยากชิบหาย
>>71 ใช่มะ กูก็ชอบเรื่องนี้เพราะความจริงแล้ววิธีมันเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่อลังการ ไม่ต้องคิดหาอะไร แค่ใจเย็นและรอเวลา และทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองได้อยู่ตรงนั้นในเวลาที่ยังไม่อยากให้ตาย และไม่อยู่ตรงนั้นในเวลาที่อยากให้ตาย
เอาผิดได้มั้ย กูว่าหลักฐานถึง การสอบสวนถึง น้ำหนักพยานมั่นคง รับฟังได้ ก็เอาผิดได้ เรื่องพวกนี้ถ้าพูดกันตามหลักแล้ว เอาผิดได้ไม่ได้อยู่ที่การสืบพยานอีก แต่ถ้าหลักฐานแน่นหนาส่วนใหญ่ก็ได้แหละ
>>72 แต่มันจะหาหลักฐานจากไหนอ่ะ เพราะว่ามันต้องพอสูจน์ว่าเครื่องกรองน้ำไม่ได้เปิดใช้เลยตลอด 1 ปี ถ้าฆาตกรแค่บอกว่าไม่รู้ว่ามียาพิษมาก่อน ก่อนหน้านั้นก็เคยใข้น่ำจากตรงนี้ก็ไม่เห็นมีไร มันก็พิสูจน์อะไรไม่ได้แล้วป่ะ เพราะคนที่อยู่พื้นที่ตรงนั้นเกือบ 24 ชั่วโมงก็ตายไปแล้ว ส่วนคนอื่นต่อให้มาบ้านฆาตกรบ่อยแค่ไหนและไม่เคยเห็นนเำถูกเปิดเลย ก็ไม่สามารถพูดได้ว่ามันจะไม่เคยถูกเปิดเลยจริงๆอ่ะ หรืออย่างเลขใส้กรองน้ำที่เก่าเกินไป ฆาตกรก็แค่บอกว่าไม่รู้มาก่อนเพราะไม่ได้เป็นคนเปลี่ยนก็ได้แล้ว มันไม่ได้มีหลักฐานมัดตัวจริงๆว่าคนนี้ทำอ่ะ ก็แค่ทู้ซี้ไม่รู้เรื่อง แล้วยกความผิดไปให้คนที่ไม่มีอยู่จริงก็น่าจะได้แล้วรึเปล่านะ
Ky ลางสังหารไขคดีพิศวงเป็นไงมั่งวะ หนุกมั้ย วานรีวิวกูที กูเห็น สนพ เอามาลดราคาแรงมาก
มีใครอ่าน โกหกน่าตาย ของอ.เคโงะบ้างไหม เซ็ตคุณคางะ(สุดที่รักของกู)เป็นพระเอก ชอบมากเลยอ่ะ อ่านซ้ำหลายรอบละ ใครยังไม่เคยอ่านลองไปตำกันได้นะเว้ยยยย
มนุษย์กบน่าตำไหม เห็นคนบ่นว่าแปลผิดอยู่ ขอรีวิวหน่อย
มนุษย์กบ/บ้านวิกล/ภูเขาหิมะ(ชอบปก)
ใน3เล่มนี้ มีเงินซื้อ1เล่ม เอาเล่มไหนดีวะ
มนุษย์กบอะถามหน่อย สปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
. กุงงตรงเรื่องข่มขืน พ่อมันข่มขืนประตูหลัง แต่สรุปเป็นเด็ก ผญ นิ ได้บอกเหตุมั้ยว่าทำไม เอาประตูหลังอะ พอบอกประตูหลังไรงี้ เลยยิ่งไม่เอะใจกับคนร้าย พอเฉลยกุเอ๋ หรือในช่วงที่มันบรรยายน่าเบื่อกุข้ามไรไปป่ะวะ
Ky มึงๆมีโหดๆแนะนำกูไหม มนุดกบกุอ่านแล้ว ขอโหดๆจิตอำมหิตที่สุดของมึง แนะนำกุเอาบุญที ไหว้ย่อ
>>83 กูคิดว่าคนเขียนตั้งใจจะทำให้เราสับสนว่ะว่าจริงๆแล้วคนร้ายแม่งเป็นชายหรือหญิง แต่พอเฉลยแล้วกูเลยเข้าใจว่ามันน่าจะเป็นแค่รสนิยมทางเพศของพ่อมันมากกว่าเลยเลือกประตูหลังแทน จริงๆอาจจะเป็นปัจจัยนึงที่ทำให้แม่มันหนีไปด้วย เค้าไม่ได้ขยายความตรงนี้แต่มันน่าจะเป็นแค่เรื่องรสนิยมเฉยๆเลย
>>84 จริงๆตอนเปิดตัวนัทสึโอะ มันมีบรรยายอยู่ตอนแรกนะว่าเป็นผู้หญิง ที่บอกว่าพ่อมันมองว่าหน้าที่ทำงานบ้านต้องเป็นของผู้หญิงอ่ะ มันเลยต้องทำ แต่พอเราเห็นพฤติกรรมของพ่อเราเลยเหมาไปเองว่านัทสึโอะมันเป็นชาย เหมือนแม่งกลายเป็นภาพจำของสังคมไปแล้วว่าถ้าเป็นผู้หญิงโดนข่มขืนจะต้องโดนที่ช่องคลอดเท่านั้น ถ้าโดนประตูหลังจะอนุมานได้ว่าเป็นผู้ชาย มันเลยเกิดเป็นคาแรคเตอร์ของพ่อที่เขียนฉากข่มขืนประตูหลังมาเพื่อให้เราหลงคิดว่าคนโดนต้องเป็นชายอ่ะ ทั้งๆที่ความจริงก็มีผู้ชายหลายคนอยากลองเอาตูดผู้หญิงเหมือนกัน
กุชอบคอนเซปของเรื่องนี้ชิบหาย เป็นฆาตกรรมเป็นวงกลมและทุกคนคือเหยื่อหมดเลย ชอบในการพยายามจะเอาคืนกฎหมายมาตรา 39 ของมัน ซึ่งสุดท้ายก็ไม่มีใครรอดจากวงกลมนี้ไปได้ ไปสร้างปีศาจขึ้นมาเพื่อล้างแค้นจนสำเร็ตแต่สุดท้ายก็โดนวงกลมย้อมกลับมาหาตัวเองอีก ทริคฆาตกรรมแม่งอย่างปั่น ทำให้กุรู้สึกเลยนะว่าพอเรายืนอยู่ฝั่งตำรวจเราจะรู้สึกว่าชาวบ้านแม่งบ้าสมควรโดนตีน แต่ถ้าเรายืนฝั่งชาวบ้านที่คิดว่าตำรวจไม่ทำเหี้ยไรเพื่อจับคนร้ายเราก็อยากประเคนตีนให้ตำรวจเหมือนกัน อ่านจบแล้วทำกุบรรลุเรื่องการตัดสินคนไปหนึ่งอย่างเลย ปกก็สวย แต่กุว่าภาษาแอบอ่านยากเวลาที่พวกตัวละครหัวหน้าตำรวจมันพูดประโยคยาวๆอ่ะ รู้สึกว่าแม่งกำกวม
กุเพิ่งซื้อคนมีดลงทัณฑ์มายังไม่ได้อ่าน แต่กุขัดใจปกไม่ไหว เหมือนคนเพิ่งหหัดวาดรูปเลย วาดไรก็เบี้ยวไปหมด นิ้วงี้ หน้างี้ ฉากก็วาดลวกๆ ไม่มีดีเทล ถ้าจะทำปกการ์ตูนกุอยากให้สำนักพิมพ์คัดงานหน่อยว่ะ ถ้าแบบมนุษย์กลกุว่าโอเคเลยนะ แต่ของเรื่องนี้นี่แบบดูลวกจัด กุเกือบไม่ซื้อเรื่องนี้เพราะอายที่จะต้องเอาหน้าปกแบบนี้ไปอ่านข้างนอกละ เซ็ง ดันมาเกิดกับงานอาจารย์เคโงะกุ
เพิ่งอ่าน ภาพวาดปริศนา กับการตามหาฆาตกร จบ เลยแวะมารีวิวเล็กน้อย
อ่านได้ไม่สะดุดดี แต่ก็อาจจะเพราะคนเขียนเล่นกับทริคเรื่องภาพมากเกินไป เลยรู้สึกว่าตัวละครเป็นแค่ตัวดำเนินเรื่อง ไม่ได้มีชีวิตชีวาน่าเอาใจช่วยสักเท่าไร แต่ก็อาจจะดีแล้วเพราะจะไม่อินขนาดนั้นตอนที่มีใครตาย
โดยรวมแล้วถ้าชอบแนวทริคและการเล่าเรื่องให้หาทางเชื่อมโยงเหตุการณ์ก็น่าจะชอบนะ ส่วนตัวให้คะแนนกลางๆ ประมาณว่าควรอ่านแต่คงไม่ซ้ำรอบสอง
>>56 กูเพิ่งอ่านจบมา กุเห็นต่างว่ะ
กูคิดว่าอิชิมันไม่ใช่ Stalker โรคจิตอย่างที่มึงว่า แต่พฤติกรรมโรคจิตคือคาแรคเตอร์ที่มันสร้างขึ้นมาเพื่ออำพรางคดี ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากที่แม่ลูก ยาซึโกะ มิซาโตะ มันก่อเรื่องไปแล้ว โดยปกติแล้วอิชิมันก็แค่เป็นคนปกติที่ฉลาดมาก แต่ซึมเด้าไร้แรงจูงใจในการใช้ชีวิต รู้สึกไร้ค่าจนอยากตายกระทั่งได้เจอยาซึโกะที่เป็นเหมือนแสงสว่างในชีวิตมันจนมีแรงขับเคลื่อนให้อยู่อีกครั้ง ง่ายๆคือ ความสุขของยาซึโกะคือสิ่งที่อิชิมันพยายามจะปกป้องเอาไว้อ่ะ มันเลยยอมทำทุกอย่างจนถึงขั้นยอมให้ตัวเองต้องเล่นเป็นคนโรคจิตเพื่อให้คดีสาวไม่ถึงยาซึโกะกับลูก ขอแค่ให้ยาซึโกะยังมีชีวิตที่มีความสุขได้ให้แลกกับอะไรก็ยอม
เพราะงี้ยุกาว่ามันถึงได้บอกว่าอิชิแม่งคือคนที่บริสุทธิ์จริงๆ มันไม่ได้บ้งตรรกะป่วยเข้าข้างเพื่อนตัวเอง แต่มันรู้ว่าอิชิยอมแลกทุกอย่างแบบไม่ขออะไรตอบแทนเลย ถึงต่อให้ยาซึโกะแต่งงานใหม่ อิชิมันก็ไม่ได้จะทำอะไรมันยังบอกให้ไปแต่งงานใหม่อยู่เลย ไม่ได้ต่อว่าหรือบอกว่ายาซึโกะต้องมาได้กับมัน ทั้งหมดนั้นคือตัวละครแม่ลุกมันคิดไปเองว่าอิชิช่วยมันขนาดนี้คงจะหวังผล แต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ขอเหี้ยไรเลยซักอย่างแล้วยอมติดคุกไปเงียบๆ ยุกาว่ามันถึงทนไม่ได้ต้องมาพูดให้รู้ไงว่าเพื่อให้มึงได้มีชีวิตที่ปกติสุข เพื่อนมันต้องเสียอะไรไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้บอกว่าให้สำนึก แต่แค่อยากให้รู้ไว้ว่าเพื่อนมันรักชีแค่ไหน
ที่มึงบอกว่ายาซึโกะไม่ได้ขอให้ทำมันก็ใช่ แต่ยาซึโกะก็ไม่ปฎิเสธผลพลอยได้นั้นไง คดีสืบกันมาตั้งนานยาซึโกะไม่ปริปากเลยว่าตัวเองเป็นคนทำทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเรื่องมันเป็นมายังไง อิชิบอกเด๋วกุจัดการเองก็ปล่อย สุดท้ายจะบอกว่าไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ขอร้อง มันก็ไม่ได้มั้ง ตัวมันก็รู้อยู่แก่ใจ แค่มันไม่รู้อิชิถึงกับลงมือฆ่าคนอื่นเพื่ออำพรางคดีให้มัน ตอนสุดท้ายมันถึงมาร้องอ่ะ เพราะมันไม่น่าเชื่อว่าจะมีใครที่รักมันมากขนาดที่จะยอมทำให้มันขนาดนี้โดยไม่ขออะไรตอบแทน มันเป็นความสะเทือนใจที่รับต่อไปไม่ไหวแล้วอ่ะ ถ้าจะให้เป็นไปอย่างที่มึงพูดคือยาซึโกะมันต้องถูกช่วยเหลือโดยที่ตัวเองไม่รู้ว่าถูกช่วยเหลืออ่ะ แบบนี้ถึงจะบอกว่าอิชิมันทำของมันเองจริง แต่นี่ยาซึโกะก็รู้ว่าอิชิมันจัดการอยู่แล้วก็ยอมให้ทำด้วย แค่ไม่รู้ดีเทลเท่านั้นแหละ
เรื่องเครื่องดักฟัง แอบถ่าย จดหมายขู่ มันเป็นของที่ถูกเตรียมขึ้นมาตอนหลังเพื่อทำให้มีหลักฐานว่าอิชิมันโรคจิตแค่นั้นแหละ ตอนแรกมันก็แค่ไปซื้อข้าวกล้องร้านที่เค้าทำงานทุกเช้า ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย ถ้ามัน Stalker จริงอย่างที่มึงว่า ไอ้ผัวเก่าไม่ได้อยู่รอดจนให้แม่ลูกมาฆ่ามันหรอก ถ้าเครื่องดักฟังมีตั้งแต่แรกอิชิมันบุกไปช่วยตั้งแต่ตอนที่ผัวเก่ามาคุกคามแล้ว
>>91 กูว่าเรื่องนี้มันเล่นใหญ่เกิน ทั้งที่ปมเหตุไม่มีไรเลย แม่บ้านโดนผัวเก่ารังควานเลยเผลอฆ่าแบบไม่ตั้งใจ ได้ทนายเก่งๆก็หลุดแล้ว ถึงติดคุกก็คงไม่กี่ปี แต่เรื่องมันมายุ่งยากเพราะไอ้อิชิเข้ามาเสือก กูมองเป็นการแส่มากๆ มันทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้นโดยใช่เหตุด้วย นางเอกมันก็ผิดที่เงียบปากแล้วโยนให้อิชิมันรับเคราะห์ แต่จะมาบอกว่าเป็นรักยิ่งใหญ่เสียสละคือไม่ใช่ เพราะนางเอกไม่ได้ขอให้มันทำตั้งแต่แรก อันนี้เขาเรียกว่าเสือก
อีเรื่องมนุษกบ ปกติ มันต้องเขียนสอพอแบบนั้นเหรอวะ ตอนแรกกุงงมากคือเหี้ยไร555
>>93 นิยายเมื่อ 20-30+ ปีที่แล้วเขียนแบบนั้นแหละ นางเอกเป็นนักข่าวก็เรียก บก. ว่า "บอกอ" ในเครื่องหมายคำพูดไปเลย ถ้าชินกับนิยายเก่าๆมันก็ไม่แปลก แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นใครใช้ รบฑสมัยก่อนก็ไม่ว่าอะไรนะ ส่วนรบฑสมัยนี้คงแอคทีฟกว่าเดิมมั้ง ซึ่งถ้าดูจากผลงานเก่าเคสคำว่า "แซ็ว-แซว" แล้ว กูจะไม่ยกเขามาอ้างว่ะ กูจะแค่บอกสนพว่ามันอ่านยาก อยากให้หาทางแก้เฉยๆ
>>96 ไม่นะ เรียกเป็นฉายาเล่นๆ แค่ไม่กี่คำใช่ได้สิ อย่าง "บอกอ" ที่มึงว่านักเขียนขายหัวเราะก็ใช้กัน เล่มนี้มันเล่นแทบทุกคำย่อเลยมั้ง อย่าง บอกอ มันยังย้อนไปหาต้นทาง บ.ก. ได้ไง ผอออ นี่กูว่าแปล สอพอ กับ ส.ภ. นี่ไม่ต้องพูดถึง ย้อนกลับไปหาต้นทางยาก แถมลดทอนความเป็นทางการลงไปอีก แล้ว รบฑ. ตอบตามหน้าที่เพราะมีคนเอาไปถามเฉยๆ
>>97 ผอออกูไม่เคยเห็นจริง เพราะนิยายสมัยโน้นส่วนใหญ่ใช้ "ท่าน" ไปเลย สภก็เหมือนัน ส่วนใหญ่ใช้ว่า "สถานี" มันขึ้นอยู่กับคนจริงๆในยุคนั้นใช้กันยังไงมากกว่า แต่นี่มันนิยายแปลอะนะ กูก็เห็นด้วยว่าควรมีทางเลือกที่อ่านแล้วงงน้อยกว่านี้
ส่วนเรื่องรบฑ ที่บอกว่าแอคทีฟกว่าเพราะสมัยก่อนมันไม่ค่อยมีตอบคำถามอะไรแบบนี้ไง แต่ตอบเยอะก็พลาดเยอะ แล้วภาษาเนี่ย บางทีมันไม่มีคำตอบที่ถูกผิดแน่นอน ถึงบอกว่าเป็นกู กูจะไม่อ้างเขา วันนี้อาจถูก วันหน้าไม่รู้เหมือนกัน
>>92 แต่มึงต้องมองในแง่สังคมญี่ปุ่นป่ะวะ ชนะคดีแต่มีมลทินอ่ะ ลูกมันก็ต้องโดนมองว่าเป็นฆาตกรอีก สังคมที่นั่นก็ไม่ได้ชิลเหมือนบ้านเรามั้ย ติดคุกไม่กี่ปีมึงพูดเหมือนง่าย แต่ลูกมันเสียอนาคตนะ ไม่ได้เรียนต่อ มีประวัติ หางานอาจจะไม่ได้ พังไปทั้งชีวิต เป็นมึง มึงยอมรับได้หรอ แถมแม่มันเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวทำงานร้านข้าวกล่อง ให้เอาเงินที่ไหนไปจ้างทนายเก่งๆ แถมยังต้องมาเสี่ยงว่าจะชนะมั้ยอีก อยู่ๆมีคนมาบอกว่าจะจัดการให้ทุกอย่างก็ไม่แปลกที่แม่มันจะเอาไว้ก่อนอ่ะ
อิชิมันเข้ามายุ่งอ่ะใช่ แต่มึงจะเรียกว่าเสือกได้คืออีกฝ่ายต้องไม่เอาด้วยนะ เช่น กูบอกว่าจะทำการบ้านให้มึง แต่มึงไม่เอา แต่กูก็ยังจะทำ อันนี้เรียกเสือก แต่ถ้ามึงเอาด้วยมันต้องสมรู้ร่วมคิดป่าววะ พอเดือดร้อนแล้วจะมาบอกคนอื่นเสือกเองกูว่าแปลกๆนะโม่ง
แล้วนิยามความรักยิ่งใหญ่กูว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องมายุ่งเองโดยไม่ได้ขออะไรแบบนั้นนะ เหมือนสมมติแฟนมึงตายแทนมึงทั้งๆที่มึงไม่ต้องการ มึงจะบอกว่าการเสียสละของแฟนไม่ใช่รักที่ยิ่งใหญ่ แต่เรียกว่าเสือกตะหาก กุอ่านแล้วแปลกๆ
>>101 มึงเอาความสัมพันธ์ของแฟนกับคนนอกมาเทียบกันเนี่ยนะ ตรรกะมึงประหลาดแล้วว่ะ เป็นแฟนกันนี่ใกล้ชิดในระดับหนึ่ง มีความผูกพัน คุ้นเคย รักกันมากจะยอมตายแทนกันนี่มันจะแปลกตรงไหน แต่ไอ้อิชิคือคนนอก คุยกันนับครั้งได้ ความสัมพันธ์แค่แคชเชียร์กับลูกค้าที่มาซื้อของ ไม่ได้รู้จักมักคุ้นสนิทสนมอะไรเลยด้วย อันนี้มันเทียบเท่าแฟนได้เหรอ
เสือกคือการแทรกเข้าไปแบบไม่มีใครร้องขอ เข้าใจว่าอยากดีเฟนด์นิยาย แต่คิดถึงความเป็นจริงด้วยจ้า ตัวอย่างง่ายๆก็คนข้างบ้านมึงทะเลาะกับผัวมานานจนพลั้งมือฆ่ากันตายแล้วมึงไปอาสาซ่อนศพให้ อันนี้เขาจะมองมึงเป็นฮีโร่หรือมองว่าเสือก
>>103 ก็ใช่ มีคนมาช่วยให้หลุดคดีแบบไม่ได้ร้องขอ มีหนทางรอดอะไรก็เอาไว้ก่อนนี่มันเรื่องปกติมาก
แต่การที่กูด่าอิชิมันเสือกนี่มันจะแปลกตรงไหนเพราะกูก็อ่านในมุมมองคนอ่านนิยายว่าเรื่องทุกอย่างมันยุ่งยากขึ้นเพราะอิชิมันเสือกเองทั้งนั้น จากคดีพลั้งมือฆ่าไม่ได้เจตนา ให้ทนายช่วยสู้คดีว่าเป็นอุบัติเหตุก็ได้ ไม่ต้องทนายเก่งๆระดับท็อปห่าไรหรอก ทนายทั่วไปก็ทำได้ ผัวเก่าตามคุกคามเข้าบ้านแล้วลงไม้ลงมือเลยป้องกันตัว ความผิดมันคนละเรื่องกันเลยกับวางแผนฆาตกรรมฆ่าโหดๆ ในเรื่องมันก็เตรียมตัวไปมอบตัวกับตำรวจแล้ว แทนที่จะช่วยหาทนายสู้คดีเสือกมาใช้วิธีอำพรางศพและฆ่าคนทำให้เรื่องมันไปกันใหญ่
มันไม่ได้ฟินเหี้ยไรเลยกับการที่ไอ้ยุกาว่ามันจะมาบอกความรักของอิชิมันยิ่งใหญ่จนทำให้นางเอกต้องไปกราบตีนถึงคุก เหมือนแถๆเข้าข้างแบบตรรกะพิการให้นางเอกมันรู้สึกผิดว่าทำคนเดือดร้อน โดยที่นางก็ไม่ได้ร้องขอให้มันทำด้วย แต่ต้องมารู้สึกผิดจากความเสือกของใครก็ไม่รู้ที่ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยไรกันเลยแล้วสาระแนเข้ามา ตรรกะพิการชิบหายเรื่องนี้ สุดท้ายมันก็เข้าเวย์นางเอกมอบตัวสู้คดี ถ้ามึงไม่อำพรางศพหรือทำอะไรให้มันซับซ้อน นางเอกคงติดคุกไม่กี่ปีแล้วออก ย้ายบ้าน ทำตัวโลว์โปรไฟล์ บทลงเอยมันก็ไปในทางที่มึงทำเพื่ออะไรเนี่ย สิ่งที่อิชิทำมาสูญเปล่าหมด แถมยังติดคุกไปเพราะความเสือกโง่ๆของมันแบบที่มันเต็มใจจะทำเอง สมน้ำหน้า
>>102 ทำไมจะเทียบไม่ได้ล่ะ แค่มึงสถานะไม่เหมือนกัน แต่ความรู้สึกมันไม่ได้ต่างกันหนิ ไอ้อิชิมันรักของมัน เทิกทูนของมัน แค่มันไม่ได้มีสถานะกับเขาก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะรักน้อยกว่าหนิ มึงบอกว่าคนอื่นไม่คิดถึงความเป็นจริง แต่ว่าสิ่งที่มึงพุดคือการใช้ logic ในมุมมองของมึงเองมาตัดสินโดยไม่ได้มองบริบทอื่นๆ หรือรายละเอียดความเป็นมนุษย์ที่นิยายมันพยายามจะสื่อ หรือแม้แต่สภาพสังคมของตัวละครมึงก็ไม่เอามาวิเคราะห์ มึงเลยมองเห็นแค่ว่าอิชิมันเสือกทำให้เรื่องยุ่งยาก ส่วนยุกาว่าเลยเป็นไอ้เสร่อแดก
>>105 (ต่อ) ใช่ อิชิกับตัวแม่แม่งเป็นเพียงคนขายข้าวกับลูกค้า แม่ไม่ได้มีความรักและผูกพันธ์กับอิชิเลย แต่ในมุมอิชิมันมองว่าแม่คือคนที่ทำให้มันมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เป็นคนที่มันรักจนยอมทำทุกอย่างเพื่อเค้าได้โดยไม่จำเป็นต้องใช้การฟันฝ่า หรือการผูกพันธ์ร่วมกันมาเป็นตัวช่วยให้ความรู้สึกอิชิมันแนบแน่นมากไปกว่าเดิม การที่หนังสือบอกเราว่าอิชิแม่งซึมเด้าจนอยากตาย และกำลังจะลาโลกอยู่แล้ว อยู่ๆกลับมามีหวังที่จะมีชีวิตต่อเพราะอยากเจอหน้าแม่ทุกๆวัน อยู่ๆแม่ก็กลายเป็นเป้าหมายในชีวิตของมันไปอ่ะ ที่มันต้องเข้าไปยุ่งก็เพื่อปกป้องเป้าหมายในชีวิตของตัวเองให้คงอยู่ด้วยไง ถ้าแม่มันเกม ชีวิตอิชิมันก็ไม่มีอะไรเหลือแล้ว เข้าใจว่าชีวิตไม่เหลืออะไรแล้วมั้ย มันชัดเจนมากนะว่าอิชิมันยึดติดกับแม่มากแค่ไหน ทั้งๆที่เป็นอย่างนั้นมึงก็ยังมองว่ามันก็แค่ลูกค้าคนนึงที่ไม่มีความสัมพันธ์พิเศษอะไรอะนะ เหมือนมึงไม่ได้ตีความหรือทำความเข้าใจเนื้อหาลึกๆ แล้วก็มาบอกว่าของห่วยอ่ะ
อย่างเรื่องเสือกก็เหมือนกัน ตัวอย่างของมึงแม่งตอบง่ายมากเลยนั่นคือมันเป็นได้ทั้งคู่ อิข้างบ้านจะรู้สึกเสือกถ้ามึงทู้ซี้จะทำทั้งๆที่มันยืนยันแล้วว่าไม่ให้ทำ(โดยเฉพาะถ้าทำแล้วแย่กว่าเดิมทั้งๆ ที่ห้ามแล้วแต่ไม่ฟัง) แต่มึงจะเป็นฮีโร่แน่นอนถ้าอิข้างบ้านมันยอกมรับการช่วยเหลือของมึง มึงเทียบกับเหตุการณ์จริงในสังคมเลยก็ได้นะ เช่น ตอนมีผู้ชุมนุมโดนแก้สน้ำตา วงแตก แล้วมันมีคนมาช่วยขับรถพาส่งบ้านอ่ะ ไม่เห็นมีใครซักคนมาบอกว่านี่คือเสือก มีแต่ยกย่องว่ามาช่วย กูดักไว้เลยนะว่ามันเทียบได้ทุกสถานการณ์ ไม่ได้เป็นแค่สถานการณ์ผิดกฎหมายอย่างฆ่าคน คนที่ยอมให้คนอื่นช่วยแล้วพอผลมันออกมาแย่ค่อยมาด่าคนอื่นว่าเสือกมาช่วยกูทำไม อันนี้คือตรรกะคนเหี้ย แม่มันไม่ได้เป็นคนแบบนั้นมันถึงรู้สึกผิดไง ไอ้ยุกาว่าแม่งก็แค่พูดไปตามตรงว่าในมุมมองอิชิมันเป็นไงก็แค่นั้น
>>104 มึงก็มองแค่ติดคุกไม่กี่ปีแล้วจบ ทำตัวโลว์โปรไฟล์ แต่ไม่มองเรื่องสภาพแวดล้อมกับความรู้สึกของคนเป็นแม่ ก็ไม่แปลกที่มึงจะไม่เข้าใจ
>>105 โทษนะ การเป็นแฟนกันคือคนทั้งคู่มีความสนิทสนมคุ้นเคยกันในระดับหนึ่งถึงจะตกลงปลงใจที่จะคบกัน จะลองใช้ชีวิตด้วยกัน อย่างน้อยก็ต้องสนิทชิดเชื้อกันแน่ๆ แต่คนนอกคือมึงอาจจะรู้จักหรือไม่รู้จักเขาก็ได้ ความสำคัญมันจะมาเท่าแฟนมึงได้เหรอ มึงยกคนนอกให้สำคัญเทียบเท่าแฟนตัวเองนี่ตรรกะพิลึกมาก แบบนี้มีคนแอบตามมึง แอบทำนั่นทำนี่ให้แต่อ้างว่ากูมีรักที่ยิ่งใหญ่ทำเพื่อเธอได้ ก่อนที่จะเสียสละควรถามฝั่งตรงข้ามก่อนว่าเขาอยากให้มาเสียสละเพื่อตัวเขามั้ย
และใช่ อิชิมันเสือกจริงๆ ส่วนไอ้ยุกาว่าก็เสร่อจริง เป็นคดีห่วยแตกเหี้ยๆก็อวยกันไปได้นะ
>>106 กูอ่านแล้วเข้าใจ แต่กูไม่อินว่ะ ความรักข้างเดียวของไอ้อิชิมันน่ารำคาญสำหรับกู อีนางเอกมันไม่ได้มาอินหรือซึ้งอะไรด้วยเลย และสุดท้ายมันผิดจากที่กูพูดมั้ยว่านางเอกมันก็เข้าสู่กระบวนการสู้คดีอยู่ดี ถ้าอิชิมันไม่ทำให้เรื่องยุ่งยากขึ้นด้วยการอำพรางศพแล้วไปฆ่าคนเพิ่ม ป่านนี้นางเอกคงได้สู้คดีว่าเป็นอุบัติเหตุไปแล้ว ตอนนี้คงโดนเพิ่มโทษสมรู้ร่วมคิดด้วยแล้วมั้งน่ะ ถ้าอิชิมันอยากช่วยจริงๆคือต้องหาทนาย เป็นพยาน ไม่ใช่มาฆ่าคนอำพรางศพทำให้เรื่องมันวินาศสันตะโรไปกว่าเดิม
ถ้าสมมติมีการเอาไปวาดการ์ตูนแล้วไอ้อิชิมันถูกพรีเซนต์ออกมาเป็นลุงอ้วนแก่ๆหน้าเหียก รู้ว่าแม่ม่ายสาวข้างห้องเดือดร้อน เลยเสนอตัวไปช่วยอำพรางศพ มึงว่าคนอ่านเขาจะด่ามันว่าโง่หรือเสร่อป่ะ หรือจะฟินกับความรักยิ่งใหญ่ของลุงวัยสี่สิบที่อยากฆตต.แต่เจอสาวสวยมารั้งไว้ให้มีชีวิตอยู่เลยแอบไปมองเขาที่ทำงานทุกวัน พอมีโอกาสก็เสนอตัวไปช่วยโดยไม่หวังผลตอบแทน ว้าววว รักบริสุทธิ์ คืออยากให้กูอวยแบบนี้ใช่ป่ะ
แล้วมึงเอาการขับรถไปส่งบ้านให้พ้นจากเขตอันตรายมาเทียบกับการอำพรางศพช่วยเหลือเนี่ย ตรรกะมึงประหลาดละ มิน่าถึงเอาความสัมพันธ์คนนอกที่โคตรจะบางเบามาเทียบเท่าแฟนได้
ปล.กูเดาเลยนะว่ามึงเป็นผู้ชายแน่ๆ ถึงมองแค่มุมไอ้อิชิคนเดียวว่าเสียสละ รักยิ่งใหญ่ แต่ไม่นึกถึงใจผู้หญิง
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.