>>567 กูไม่อยากบั่นทอนมึงเลยแต่คนรอบตัวกู (กูทำงานแล้วคนรอบตัวก็พี่ๆ ป้าๆ 30-50) อ่านแนวจีนโบราณเยอะ แล้วก็เป็นแบบที่มึงเรียกว่าเสิ่นเจิ้นนั่นแหละ กูรู้เพราะเคยเห็นแต่ละคนเคยโชว์ชั้นหนังสืออีบุ๊คก็เลยจำๆชื่อไปลองเสิร์จหาตัวอย่างมาอ่าน คือมันเบาๆกลวงๆไม่ได้มีสำนวนความเป็นจีนอะไรเลย แต่พี่ๆแต่ละคนจะชมคล้ายกันหมดว่ามันสนุกเพราะนอ.เก่ง สู้คน แนวปลูกผัก ขายของ วังหลังอะไรก็ตาม เน้นอ่านสนุกย่อยง่าย มีพอ.ดี มีลูกน่ารักฟินๆ แล้วกูสังเกตว่าจีนแปลของอรุณหรือส้มที่พล็อตแน่นๆ เน้นดีเทลขนบประเพณีพวกนี้พวกพี่เค้าไม่อ่านกันว่ะ
กูไม่มั่นใจว่าเป็นเพราะจีนเสิ่นเจิ้นมักตั้งราคาขายถูกกว่าจีนแปลมั้ย
แต่ทั้งหมดที่พูดมากูไม่ได้จะแบ่งว่าคนอ่านจีนแปลอยู่สูง คนอ่านจีนเสิ่นเจิ้นอยู่ต่ำนะ
กูแค่มองตลาดคนอ่านแนวจีนโบราณเป็นสองกลุ่ม
1.พวกอ่านจีนแปล ชอบความแน่นของพล็อต ขนบธรรมเนียม บริบทสังคมยุคนั้นต้องเป๊ะ นักอ่านกลุ่มนี้มักแอนตี้จีนเสิ่นเจิ้นเพราะมองว่าคนไทยเขียนยังไงก็มีบ้ง และเพราะข้อ 2.
2.พวกอ่านจีนเสิ่นเจิ้น จะชอบอ่านเอาฟิน ความสมจริงเป็นเรื่องรอง ฮ่องเต้มาเจอกับนอ.ลูกสาวชาวนา วันรุ่งขึ้นส่งเกี้ยวพาเข้าตำหนักสลายวังหลังไม่มีอุปสรรคใดๆ สำนวนแทบไม่ต่างจากนิยายทั่วไปแค่เปลี่ยนให้ตัวละครมาแต่งชุดจีน
เลยอยากบอกมึงว่าเขียนนิยายก็เหมือนคนทำหนังอ่ะ มึงต้องเลือกว่าจะเป็นหนังทำเงินหรือหนังเอากล่อง