Last posted
Total of 760 posts
กูไม่ชอบนข.คนหนึ่ง แรกๆ ไม่อะไรนะ ไปเจอคอมเมนต์ในเมพตอบนักอ่าน กูกำลังจะซื้อ กดออกเลย ไม่ซื้อไม่ตามงานแล้ว งานเซิ่นเจิ้นโคดๆ แล้วยังอีโก้สูงอีก
เซินเจิ้นจริงๆ
พวกมึงเก่งกันมาก555 นักอ่านอุตส่าห์บอกข้อผิดพลาดแต่ตอบแบบนี้กูก็มองว่านักเขียนคนนี้นอกจากจะไม่ฟังแล้วอีโก้แรงอีก ทำไมกูต้องเสียเงินให้นักเขียนที่ไม่รับฟังหรืออย่กจะปรับปรุงอะไรด้วย แค่นั้นแหละ5555 กูนี่แม่งเรื่องมากจริง
ไปส่องมา เลยได้เห็นเรื่องที่ได้แรงบันดาลใจจาก เพียงoneใจด้วยนะ
>>500 นั่นสิ นักเขียนหลายคนทำแบบนี้ คนอ่านก็เปย์ง่ายไม่บ่นแพงเลย ยิ่งซอยเล่มยิ่งขายได้ราคาดี นักอ่านแบบนี้ทำไมไม่ไปสนับสนุนนักเขียนที่เขารับฟังคำติคำชี้แนะดีๆ บ้าง นักเขียนบางคนนิยายเป็นแสนคำขายไม่ถึงสองร้อยยังมีคนบ่นไม่คุ้มเพราะจบไม่ถูกใจ หักหัวใจนะคะ เหี้ยมากก
>>501 กูเดาว่ามันขายได้แต่เด็ก (เด่วหาว่ากูเหยียดเจนอีก) แต่เอาจริงนิยายที่กูเห็นขายดีบางเรื่องแต่สำนวนตีนเขี่ยเหมือนเด็กเขียนให้เด็กวัยเดียวกันอ่าน ขายราคาถูก ๆ ก็เลยคลิกกันเจอกัน เด็กสมัยนี้ (กูต้อง not all มั้ย) ไม่เคยอ่านงานละเมียดงานละเอียด พอเจอนิยายใช้ภาษาราบเรียบ ไม่เว่อร์วัง ไม่ต้องย่อยก็ติ๊ต่างเอาเองว่าดีว่ากู้ดส์ พอเจอสำนวนยากบอกสำนวนแก่ ขำคิกคักศัพท์ตลก
เข้าไปส่องเรื่องปกหมา โอโห้อีโก้แรงสุดเท่าที่กูเคยเจอนักเขียนมา
>>503 ว้าววว กูเพิ่งดูคอมเม้นปกหมาเล่มหนึ่ง ตกใจแรงงงงงงงง
ไม่มีสักวินาที คือสมัยก่อนยังไม่มีคำว่าวินาที นักเขียนจีนเขียนแบบนี้ยังโดนนักอ่านว่าเลยจ้า
ไม่มีสักชั่วอึดใจ ไม่มีสักชั่วพริบตาอะไรก็ได้
แห่มจะเขียนจีนไม่อ่านงานแปล
เข้าใจว่าคนไทยเขียน แต่ทำไมมีนักเขียนไทยเขียนแล้วได้กลิ่นอายจีน ไม่ใช่แม่การเกดวะ
โหวุฒิภาวะนักเขียนคนนี้ต่ำเตี่ยมาก เห็นยอดเงินแล้วชูคอ แต่ดีนะแสดงตัวตนออกมาในเมพให้รู้ๆ
กูเกือบอุหนุนไปแล้ว รอดตัววว โล่งอก
ปกหมาไหนว่ะ ใบ้เพิ่มที กูหาไม่เจอ
เห็นนข ปกหมาที่พส บอกละ คือ ไรท์แบบบบบ ใครเม้นไม่ถูกใจ ก็เหน็บเขาไปหมด ไม่โอเคเลย
ไปอ่านเรื่องเกิดใหม่เป็น....นั่นมาแล้ว หัวจะปวด เดาว่านักเขียนคงไม่ได้หาข้อมูลมาก่อน เอาคำที่ฮิตๆคนรู้จักมาแต่ง เจอพระรอง(?)เป็นองครักษ์เสื้อแพรแต่ไม่ชอบทำคดีที่เกี่ยวกับราชสำนัก ชอบทำคดีคลายทุกข์ให้ชาวบ้านแล้วกดปิดแทบไม่ทัน แถมฮองเฮาเข้าท้องพระโรงแล้วไม่มีคนขวางอีก
ส่วนตัวกูคิดว่าที่คนยังสนับสนุน มาจากค่านิยมหลังๆ ที่โอ๋ นักเขียนมากๆ ด้วย เหมือนแบบคือมึงไม่ชอบ มึงก็กดปิดไปสิ จะมาทำร้ายจิตใจนักเขียนทำไม มึงเชื่อกู มันจะมีนักอ่านบางคนที่สะใจและชื่นชมในความเฟียซของเค้าด้วยนะกุว่า
กูเห็นจีนเซินเจิ้น หู้หยิnไล้ภ่าย ใช้เหมือนภาพถ่ายดารามาปรับเป็นภาพที่เหมือนวาด แบบนี้ผิดลิขสิทธิ์ป่ะวะ
เมพมันให้ใช้แบบนี้ได้ไงวะ ชื่อเรื่องก็ไม่มี กดอนุมัติ ไม่ดูเลย
ตรงนี้กูไม่ได้โทษเมพนะ เพราะว่าเมพก็เหมือนเป็นแหล่งให้คนมาขายของ ใครอัปอะไรเขาก็เอาเข้าระบบให้ ไม่ได้มีเวลามาดูจริงจังว่าภาพอะไรผิดลิขสิทธิ์ไหม
บางเรื่องไม่ใส่ในหน้าปกนะ ใส่ในเนื้อเรื่องเลยจ้ะ Pinterest ทั้งดุ้นอะ พระ นาง ตัวประกอบไรกี่ตัว ภาพครบเลยจ้ะ แต่เมพเขาก็ไม่ได้มีเวลาตรวจตรงนี้อะ
งานเขาก็เยอะ เลยเป็นหน้าที่ของคนที่สอดส่องช่วย ๆ กันแค่นั้นแหละ
เมพทรงงานเหมือนกันนะ
>>536 โครตน่าเกลียด กูยังไม่ฟันธงนะ สาเหตุก็ไม่แน่นอน แต่โดนแบนในเว็บใหญ่ๆเรียบหลังจากเริ่มติดเหรียญเก็บเงิน + มันปิดการแสดงความเห็นไม่ให้นักอ่านแสดงความเห็นตั้งแต่ต้น ถ้านิยายแต่งเอง มันต้องไม่ปิดแสดงความเห็น ที่สำคัญสำนวนมันเหมือนไปเอานิยายมาแปล ไม่ใช่คนไทยเขียน เพราะบริบทรูปแบบประโยคมันแปลกๆ กูเลยคิดว่าคงใช่
>>537 กูตามไปส่องที่รี้ดมันขึ้นว่าเรื่องนี้ถูกระงับการเผยแพร่ ที่เด็กดีนข.ก็บอกตอนล่าสุดว่าถูกตรวจสอบ ย้ายไปขายเว็บอื่นนอกจากสองเว็บนี้มันก็น่าสงสัยแล้วนะมึง เวลาแค่เดือนกว่าๆ เองนะ ลงงานเป็นสิบเรื่องต่อๆ กัน กูยังว้าวววววว่าเขียนงานเก่งจัง อัปถี่จนติดอันดับหนึ่งทั้งสองเว็บ ไปส่องที่เพจก็ไม่ตอบคำถามนักอ่านสักคน ก็อยากรู้คนอ่านจะยังสนับสนุนต่อจริงๆ เหรอถ้าไปเอางานคนอื่นมาหากินโดยไม่ขออนุญาตน่ะ
>>538 นักอ่านยังไปร้องขออ่านต่อในเพจอยู่เลย แม่งไม่สนหีแตดอะไรทั้งนั้น ไม่สนคุณธรรม
เอาจริงๆเว็บ DEK มันต้องแบบ ACC ทิ้งไปเลยเว้ย ไม่ใช่มาปล่อย ACC มันยังอยู่ เรื่องเมียคนธรรมดายอดวิว 18k ลักไก่เก็บเงินได้ 5 ตอน กูคำนวนรายได้ให้เลย เก็บตอนละ 2 บาทมันได้ไป 40k บาท + + แถมได้ยอดติดตาม 7k ยอดติดตามขนาดนี้นักเขียนปกติต้องพยายามแทบตายกว่าจะได้ ไอ้ห่านี่แสดงสันดารเหี้ยไป COPY ผลงานคนอื่นมาลักไก่แอบอ้าง พอยอดติดตามมันเยอะ มันลงเรื่องอื่นก็ปังง่ายแล้ว ถ้าทางเว็บไม่แบน มันจะกลายเป็นการสนับสนุนให้เกิดคนเหี้ยๆขึ้น
สำคัญสุด ไอ้เหี้ยนี่มันไม่ใช่เด็กที่จะมาอ้างว่ารู้เท่าไม่ถึงกาลนะ กูไปส่องในเว็บย่อยมันเอารูปตัวเองลง มันอายุ 35-40+ แล้ว แสดงว่าที่ทำน่ะมันเกิดจากสันดารโลภชัดๆ ต้องแบนทิ้งเลย และที่น่าเศร้าใจสุด เรื่องนี้ไม่เป็นประเด็นถกเถียงกันในบอร์ดเว็บเลยด้วยซ้ำ มีแค่ที่โม่งนี่แหละซึ่งกล่าวถึง
นักอ่านสันดานเสียก็เยอะ เยอะมาก็จริงๆ คนเหี้ยเลยมีหน้ามีตา มีพระคุณเอามาแปล
>>540 นั่นสิ กูก็งงว่าทำไมงานมันยังเหลือที่เว็บดด ทำไมไม่หายไปแบบรี้ด ที่รี้ดมันเหลือแต่หน้าแนะนำงานของมันว่ามันย้ายไปลงงานที่นี่ๆ นะ เกลียดว่ะ หาแดกง่าย ได้ยอดคนติดตามเยอะมาก ใครๆ ก็ชอบอยากจะอ่านต่อ มันอัปงานแป๊บเดียวพรวดๆ ขึ้นมาอันดับหนึ่งเลยนะเว้ย เพราะอัปทุกวัน มันเตรียมการมาดีมากๆ นี่ก็ไม่รู้ว่ามันมาจากนิยายจีนเรื่องไหน แต่มันพิรุธแบบนี้แล้วแสดงว่ามันทำผิดจริงสิ ถ้ารู้นิยายจีนเรื่องนั้นก็คงจะแหกมันง่ายหน่อย ตอนนี้เหมือนกล่าวหามันลอยๆ ทำอะไรมันไม่ได้
>>543 กูก็ไม่รู้ไงเลยไม่ได้ออกตัวแรง แถมมันปิดแสดงความเห็น นักอ่านคนที่รู้เขาก็คงทำได้แค่รายงาน แต่ให้ข้อมูลกันไม่ได้ มันเลยรอดตัว พอเรื่องมันโดนแบน กูเลยถึงบางอ้อเลยว่าอ๋อ แบบนี้เองสินะเลยปิดแสดงความเห็น ปกติวิสัยนักเขียนนะมึง สิ่งที่อยากได้พอๆกับเงินมันคือเสียงตอบรับจากนักอ่าน ไอ้ห่านี่มันปิดการแสดงความเห็นมันโครตผิดวิสัยของนักเขียนเลยเว้ย เอาจริงๆ กูเลยงง
>>544 มึ้งงงงงงงงงงงงงงงงกูเจอนิยายเรื่องนี้แล้ว กูเอาชื่อนางเอกกับพระเอกไปแปลภาษา แล้วกูก็ค้นในอากู มันไปโผล่ที่เว็บนิยายออนไลน์ กูจะแปะลิงก์ให้ตามไปส่อง ส่วนเรื่องว่านักเขียนคนนี้ไปจกนิยายเขามาหาเงินหรือได้รับอนุญาตมาแล้วหรือเปล่า ใครรู้ภาษาจีนก็ไปตามต่อนะ
ลองอ่านบทแรกที่ลงไว้ในเด็กดีเทียบนะ กดแปลภาษาบทแรกที่เว็บนี้มันเป๊ะอะมึง https://www.xiaoxiangxs.คอม/book/1072220/
กูเจอต้นฉบับจีนของนิยายเรื่องเกษตรกรคน.... กดแปลภาษาเทียบกับที่คนนี้ลงที่เด็กดีได้นะ มันใช่เลย
เดี๋ยวไปหาอีกเรื่อง เขาต้องเคลียร์ตัวเองนะว่า เขาได้ลิขสิทธิ์มาแปลติดเหรียญขาย ไม่ใช่งุบงิบปิดเรื่องแล้วบอกคนอ่านไปเติมเหรียญต่อที่อื่น
เขาไม่บอกคนอ่านสักคนว่านี่คือนิยายแปลอะมึง ชี้นำคนอ่านว่าคล้ายนิยายเรื่องทุ่งรวงทอง แล้วแปะเลขที่บัญชี
เดี๋ยวกูไปหาอีกลายๆ เรื่องนะ ต้องการความชัดเจนจากเขา ทำแบบนี้เห็นแก่ตัวนะ ถ้าไปเอาของคนอื่นมาหากิน
สรุปตอนนี้เจอนิยายที่เว็บจีนแล้วสามเรื่องนะ เมียคน... เกษตรกรคน... ชาวบ้านไม่.... เรื่องหมอหญิง...ยังไม่เจอ เพราะสืบค้นจากหน้านิยายไม่ได้ เขาปิดเรื่องไว้ ในลิงก์ที่เขาใส่ไว้ที่เพจจะมีเว็บนึงที่ใส่ข้อมูลว่านิยาย เมียคนกับชาวบ้านไม่ เป็นนิยายแปล
นิยายเรื่องชาวบ้านไม่... เขาดัดแปลงตอนแรก(หญิงใบ้ตัว...) โดยใส่นิยายที่ต้วเองเขียนคือเรื่องโปรแกรมเมอร์... และบอกว่าเขาเป็นคนเขียนนิยายเรื่องเมียคน...ด้วย
เอาไงดี คิดว่าเขาจะเคลียร์ตัวเองมั้ย ที่รี้ดฯก็ระเบิดหนีไปแล้ว ที่เด็กดียังค้างไว้ ยังไงต่อ
เด็กดีสอยไอ้ปักษาปีกหักแล้ว เหลืออีกเว็บ แต่แม่งก็มียังนักอ่านสันดานหมาบอกจะสนับสนุนมันต่ออยู่ดี ตามไปซื้อตอนในเว็บอื่นที่มันเอาไปติดเหรียญขาย
>>557 ไม่อ่านไง คนชอบอ่านแบบเติมเหรียญจะชอบแนวแอปจีนเอามาลง ถ้ามึงใช้เฟซบุ๊กจะมีพวกแอปจีนมันโผลโฆษณานิยายแปลแบบพันสองพันตอนมาให้มึงเห็นบ่อยๆ แนวโรม้านซ์ไทยๆ เนี่ยแหละ แต่เป็นนิยายจีน ตอนสั้นๆ ไปเรื่อยๆ เหมือนไดอารี่ จะไม่อ่านแบบแปลที่สนพ.เอามาแปลขาย จะเจอกลุ่มคนอ่านแนวๆ นี้ได้ที่นิยายแปลจีนที่ธัญวลัย จะเป็นกลุ่มเดียวกับชอบเติมเหรียญอ่านโรมานซ์หรือนิยายขายเสียวไทยตามแอปจีนด้วย
เมิงงงงงง กุไปอ่านเสิ่นเจิ้นแนวหลัวชั่วมาเรื่องนึง
อึ้งตั้งแต่บทแรก
เมียใช้แซ่เดียวกับผัวเว้ยยย
แบบสมมติผัวชื่อ ซ่งจื่อหลิง
นางก็บรรยายว่าเมียชื่อ ซ่งถานอวี้
อห กุขำไม่ไหว
เสิ่นเจิ้นได้ใจมาก 555555555
เปลี่ยนแซ่ตามผัว กุเคยเจอมากกว่า3เรื่อง แต่จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร เคยเจอทั้งใน รอร และ เมพ ก็เดาว่าคนเขียนน่าจะยังเด็กและอ่านนิยายจีนมาน้อยมาก เลยไม่ได้อะไร เพราะเมื่อโตขึ้นเขาได้เรียนรู้ ได้เข้าใจมากขึ้นก็รู้ส่วนที่ผิดนี้เอง ไม่อยากไปบอกอะไรมาก เพราะเดี๋ยวกลายเป็นกูเสือก หาว่าสอนอีกไง
เลยจากไปเงียบๆ แล้วหางานที่นักเขียนศึกษาวัฒนธรรมมาอ่าน
ไม่อยากหัวเราะเยาะด้วยนะ เพราะสมัยเด็กๆ กูก็คงทำอะไรหน้าแตกโดยไม่ได้ศึกษาให้ดี พอโตขึ้นมาอ่านอะไรมากขึ้นก็รู้ว่ร เอ่อตอนเด็กๆ นี่แม่งโง่เกิน แล้วยังกล้าหาญบางระจันมาก เอาความมั่นใจจากไหนก่อน
เขินทุกทีเวลาคิดถึงเรื่องที่โชว์โง่ตอนเด็กๆ 55555
แต่งจีนเซิ้นเจิ้นไว้ แต่ยังไม่ได้เขียนต่อเลยว่ะ นี่กูห่างมู้พวกมึงมาปีกว่าแล้วสินะ คิดถึง เดี๋ยวกูมานั่งอ่านว่าพวกมึงนินทาเรื่องไรไว้บ้าง จะได้ไปตามอ่านและแต่งต่อ
กูไม่กล้าเขียนจีนเสิ่นเจิ้นเพราะกลัวไม่มีความรู้ หาข้อมูลจนล้นสมองยังไม่กล้าเริ่มเลย เห็นบางคนไม่ได้อิงวัฒนธรรมจีนมากมาย แคปมาอวดยอดขายดี ป้ายแดงโครมคราม พอกูส่องตย อ่อ ก็แค่นิยายจีนเสิ่นเจิ้นบวกประตูน้ำ ขาย 89-99 บรรยายทื่อ ๆ แข็ง ๆ ถึงว่าทำไมขายดีจัง กูว่าจะเอาบ้างละ ไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่ติดชื่อว่านิยายจีนก็ขายได้ แล้่วกูจะเสียเวลาหาข้อมูลต่อไปทำไม
>>570 จริงมึง เห็นมาอวดยอดทีกูอายเลย ขนบธรรมเนียมก็ไม่ได้อ้างอิง เขียนเอามัน คนอ่านก็อ่านเอามัน ย่อยง่าย นักเขียนคายกากให้แดกพอ คนชอบอิงข้อมูลแบบกู เกาหัวเลย เห็นแล้วหมดแรงผลิตผลงานอินดีเทล แบบที่ห้องรวมพลมันพูด คนอ่านชอบอ่านคลายเครียดไม่คิดเยอะ เป็นแบบนี้โคตรบั่นทอนสายผลิตอิงข้อมูลเขียนประณีตบรรจง ผลิตไปก็สู้สายเขียนเอามันไม่ได้
>>567 กูไม่อยากบั่นทอนมึงเลยแต่คนรอบตัวกู (กูทำงานแล้วคนรอบตัวก็พี่ๆ ป้าๆ 30-50) อ่านแนวจีนโบราณเยอะ แล้วก็เป็นแบบที่มึงเรียกว่าเสิ่นเจิ้นนั่นแหละ กูรู้เพราะเคยเห็นแต่ละคนเคยโชว์ชั้นหนังสืออีบุ๊คก็เลยจำๆชื่อไปลองเสิร์จหาตัวอย่างมาอ่าน คือมันเบาๆกลวงๆไม่ได้มีสำนวนความเป็นจีนอะไรเลย แต่พี่ๆแต่ละคนจะชมคล้ายกันหมดว่ามันสนุกเพราะนอ.เก่ง สู้คน แนวปลูกผัก ขายของ วังหลังอะไรก็ตาม เน้นอ่านสนุกย่อยง่าย มีพอ.ดี มีลูกน่ารักฟินๆ แล้วกูสังเกตว่าจีนแปลของอรุณหรือส้มที่พล็อตแน่นๆ เน้นดีเทลขนบประเพณีพวกนี้พวกพี่เค้าไม่อ่านกันว่ะ
กูไม่มั่นใจว่าเป็นเพราะจีนเสิ่นเจิ้นมักตั้งราคาขายถูกกว่าจีนแปลมั้ย
แต่ทั้งหมดที่พูดมากูไม่ได้จะแบ่งว่าคนอ่านจีนแปลอยู่สูง คนอ่านจีนเสิ่นเจิ้นอยู่ต่ำนะ
กูแค่มองตลาดคนอ่านแนวจีนโบราณเป็นสองกลุ่ม
1.พวกอ่านจีนแปล ชอบความแน่นของพล็อต ขนบธรรมเนียม บริบทสังคมยุคนั้นต้องเป๊ะ นักอ่านกลุ่มนี้มักแอนตี้จีนเสิ่นเจิ้นเพราะมองว่าคนไทยเขียนยังไงก็มีบ้ง และเพราะข้อ 2.
2.พวกอ่านจีนเสิ่นเจิ้น จะชอบอ่านเอาฟิน ความสมจริงเป็นเรื่องรอง ฮ่องเต้มาเจอกับนอ.ลูกสาวชาวนา วันรุ่งขึ้นส่งเกี้ยวพาเข้าตำหนักสลายวังหลังไม่มีอุปสรรคใดๆ สำนวนแทบไม่ต่างจากนิยายทั่วไปแค่เปลี่ยนให้ตัวละครมาแต่งชุดจีน
เลยอยากบอกมึงว่าเขียนนิยายก็เหมือนคนทำหนังอ่ะ มึงต้องเลือกว่าจะเป็นหนังทำเงินหรือหนังเอากล่อง
>>572 จริงทุกอย่าง
ถ้าเขียนเอาเงินต้องทำใจเพราะว่าคนอ่านแนวๆ นี้ เค้าไม่สนข้อมูล นางเอกสวยล่มเมือง ลูกอนุฟาดลูกเมียหลวง พระเอกอ๋องฮ่องเต้เยดุ
พอคนอ่านจีนแปลมาเจอมันก็อดขำไม่ได้จริงๆ แต่กุอยากจะบอกว่าอย่าน้อยใจไปเลยที่โดนแอบขำ พวกจีนแท้แต่บ้งมีเยอะแยะก็โดนรุมเบ้ปากอิหยังวะใส่คือกันแหละ ฮี่ๆ
ขอนิยาย ที่ตัวเอกไม่ได้ย้อนอดีต เพื่อแก้แค้น แต่อยู่ในยุคเดิม แค่อยู่ในร่างคนอื่น ประมาณนางมาร , สลับร่างรักประมุขพรรคเจ้าเสน่ห์ , ชิงชะตา(webtoon) แล้วอยากได้แนวนี้อีก
ทำไมอ่านเจอแต่นิยายหลัวชั่วที่ผัวเมียแซ่เดียวกันทุกที สามเรื่องติดกันเลย คนแต่งเขาไปหาข้อมูลมาจากไหน
มีเรื่องไหนแจ๋วๆ มั้งวะ
ใครอ่าน เจ้า donkey บร้า แล้วบ้าง บอกหน่อยว่าควรตำไหม
ขอความช่วยเหลือหน่อยดิ พอดีจะแต่งนิยายจีนเซินเจิ้น แล้วมีปัญหาเกี่ยวกับการใช้ทับศัพท์จีนกลางจีนแต้จิ๋ว ขอโทษด้วยถ้าเคยคุยกันไปแล้ว T-T แต่ขอนิดนึงน่า
เช่นจะใช้ ฮ่องเต้ ฮองเฮา อ๋อง ฮูหยิน แล้วอ่านโม่งเก่าๆบางคนบอกว่า ไม่ควรใช้เดี๋ยวจีนกลางเดี๋ยวแต้จิ๋ว งี้อย่างศัพท์ทั่วไปอื่นๆเช่นข้าวของ ก็ต้องหาคำแต้จิ๋วมาเหรอ อย่าง หลงจิ่ง ผีผา กุ้ยเฟย อะไรแบบนี้ คำเฉพาะบางคำคนไม่สอนศัพท์แต้จิ๋วอีกอะดิ จะให้ใช้ หวางตี้ หวางโฮ่ว หลายคนก็ไม่ชิน หรือจริงๆแล้วควรใช้ปนๆกันไปแหละ
>>593 กูว่ามึงลองเอาคนอ่านเป็นที่ตั้งก็ได้ ลองดูว่าใช้คำแบบไหนคนอ่านจะเข้าใจง่ายที่สุด
อย่างส่วนตัวกู กูชอบความคุ้นเคยเข้าว่า นักเขียนจะใช้ฮ่องเต้ ฮองเฮา อ๋อง ปนกับ กุ้ยเฟย ก็ได้
บางคำจะใช้คำแปลไม่ใช้ทับศัพท์ก็ได้ เช่น รัชทายาท (กูเข้าใจง่ายกว่าคำว่า ไท่จื่อ)
คือกูชอบการแปลแบบอ่านลื่นๆ ไม่ต้องมาสะดุดกับคำศัพท์น่ะ
>>593 กูว่าศัพท์พวกฮ่องเต้ ฮองเฮาอะไรแบบนี้แทบจะไม่จัดเป็นทับศัพท์แล้วว่ะ มันคือความเคยชินไปแล้วว่าจักรพรรดิจีนเรียกว่าฮ่องเต้ คนไทยก็เรียกฮ่องเต้ ไม่ค่อยมีใครเรียกหวงตี้ แล้วอันที่จริงไทยใช้จีนกลางปนแต้จิ๋วปนฮกเกี้ยนมาตลอดเลยนะ เปาบุ้นจิ้นเงี้ย เปาบุ้นจิ้น=ฮกเกี้ยน จั่นเจา=จีนกลาง ก็เป็นเพื่อนกันได้นะมึง ไม่มีใครว่าอะไร
มาแนะนำ
ผู้ช่วยมืoหนึ่งvองมๅรดๅ
สาวสมัยใหม่ทะลุมิติไปเข้าร่างทารก ต้องทำให้พ่อกับแม่รักกัน อ่านเพลินมาก
ฮูxยินนoกสมsส
สาวชาวบ้านนั่งซักผ้าริมลำธารอยู่ดีๆ ก็มีกลุ่มคนหน้าตาถมึงทึงเอาทองมาสู่ขอให้ไปเป็นเมียเจ้านายพวกเขาซะงั้น
(พล็อตทั่วไปแต่สนุกอยู่)
🏩
💌
💑
💓
💔
💕
💖
💗
💘
💙
💚
💛
💜
💝
💞
💟
มึงกุหัวจะปวด ช่วงนี้กุไล่หาอ่านเซินเจิ้นเพราะอยากพักสมอง 9ใน10คือเจอแต่นิยายที่ไม่สนธรรมเนียนแบบที่พวกมึงบ่นๆไว้ข้างบนเลยอ่ะ แบบเป็นลูกเมียเอกแต่เรียกเมียน้อยว่าท่านแม่ไรงี้ แล้วดันส่วนใหญ่เป็นนิยายติดท็อปเกือบหมดเลยอ่า
รอบตัวกูที่แนะนำข้ามหัวกูไปมาทุกวันก็มีแต่แนวเสิ่นเจิ้น ป้ายยากันว่าสนุกมากกกกก หลงไปอ่านแต่ไม่ไหวว่ะ สนุกไม่ลง มันมั่วๆขนบธรรมเนียมไงไม่รู้ ชื่อจีน ฉากจีนโบราณ นอกนั้นก็ตบตีตลาดๆ ทำไมแนวนี้คนอ่านเยอะจังวะ
>>608 ไม่ใช่ไม่ดีนะ เขาเขียนมาถูกจุดของตลาด ตลาดไม่ได้ต้องการนิยายทรงคุณค่า ตลาดวงกว้างต้องการนิยายเพ้อฝัน ราคาจับต้องได้ มีความเป็นไทยผสม หมายถึงพวกการเล่นมุก หรือการใช้คำที่คนไทยจะเข้าใจ พวกประเพณีอะไรกูว่านักอ่านที่ยอมจ่ายเขาไม่สนพวกนี้มากกว่า ขอแค่อ่านแล้วถูกใจ เท่าไรก็พร้อมจ่าย
เพราะถ้าจะเอาแบบถูกต้องตามประเพณีก็เลือกอ่านจีนแปลไปเลย มีบก.ดูรายละเอียดอะไรให้เรียบร้อย
กลุ่มนี้จะไม่ได้อ่านเพื่อเอาประวัติศาสตร์หรือขนบอะไรด้วยแหละ
กูไม่ได้ว่าทั้งนักเขียนนักอ่านนะ มันเป็นหลักของธุรกิจเลย จับจุดได้ก็สนองความต้องการ ไม่มีถูกผิด ขอแค่ไม่โกง ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แม้เนื้อเรื่องจะผิดศีลธรรม หรือให้ความรู้ผิด ๆ ซึ่งนักเขียนก็ต้องรับผิดชอบเองถ้ามีผลตามมา และนักอ่านก็ต้องใช้วิจารณญาณ
กูจริงจังไปไหม55555
>>609 เนี่ยบางทีนักอ่านก็ต้องการอะไรที่ย่อยง่าย อีนิยายแปลที่แปลเหมือนไม่ได้แปล นี่กุละมองบน แต่กุก็ไม่อ่านไทยแต่งไม่ไหว ฝืนจัด แต่ก็ชอบที่มันมีเซอร์วิสหื่น นิยายจีนกุก็ไม่ได้อยากจะขนาดนิยายไทย เยเย้ทุกสิบหน้า แต่กุอ่ายมาเกือบห้ารอยตอน ตัดเค้าโคมกุก็แห้งนะ5555
>>609 อันนี้กุเข้าใจเพราะอย่างที่บอกบางทีกุก็อยากพักสมองปล่อยใจสบายๆเลยหาอ่านคนไทยเขียน แต่อย่างน้อยกล้าที่จะเขียนแนวจีนแล้วอ่ะก็ช่วยหาข้อมูลนิดนึงก็ด้ายยยย กุก็ไม่หวังจะต้องธรรมเนียมเป๊ะแบบจีน100% แต่ที่เจอคือเหมือนไม่คิดจะศึกษาก่อนมาเขียนเลยอ่ะมึงแล้วมันดันหลายคนมากที่เป็นแบบนี้เหมือนมาจับตลาดที่มันแมสแล้วเผาผลงานหาตังจบแล้วก็ไปเผาเรื่องต่อไปอ่ะ
>>615 ลูกฮ่องเต้ เรียกฮองเฮาว่า หมู่โฮ่ว (เสด็จแม่) เรียกแม่ตนเองว่า หมู่เฟย (เสด็จแม่รอง) เรียกนางสนมคนอื่น (แม่ของพี่น้องคนอื่น)ว่า แซ่/ราชทินนาม+เหนียงเหนียง เช่น ลูกซูเฟย เรียกฮองเฮาว่า เสด็จแม่ เรียกซูเฟยว่า เสด็จแม่รอง เรียกเสียนเฟยว่า เสียนเหนียงเหนียง
ขอความช่วยเหลือหน่อย กุไม่รู้จะไปค้นยังไง T T
แบบปู่ย่าคือฮูหยินผู้เฒ่า นายท่านผู้เฒ่า
ลูกชายเป็นนายท่าน -->นายท่านใหญ่ นายท่านรอง ฮูหยินใหญ่ ฮูหยินรอง
ลูกนายท่านเป็นคุณหนู/คุณชาย -->คุณชายใหญ่ คุณหนูรอง คุณหนูสาม /สะใภ้ใหญ่ สะใภ้รอง
ทีนี้ต่อไปลูกคุณชายใหญ่ต้องเรียกว่าอะไรวะ แบบสี่รุ่นวุ่นวายในบ้านเดียวงี้
มีเรื่องไหนน่าสนใจบ้างมั้ยช่วงนี้
เงียบจัง หนีไปคุยที่ไหนกันเหรอ อย่าบอกนะว่าแช--แค่กๆ
ดันทู้หน่อย ผลประกอบการนิยายเสิ่นเจิ้นพวกมึงเป็นไงบ้าง มาแชร์กันหน่อยสิ กูเขียนชายหญิงมาสักพักแลล้วแต่ขายยากว่ะ คนก็อ่านแต่นามดังนามเดิม กูโปรโมทขายจนเหนื่อย อยากลองย้ายสายมาจีนเซิ่นเจิ้นบ้าง
ขายได้เรื่อยๆ เขียนจีนก็ดีนะ แต่คนเขียนเยอะ คนไทยที่ไม่ชอบอ่านงานแปลแบบหลายเล่มก็มาเลือกอ่านงานคนไทย
อย่างกูถ้านักเขียนไทยคนไหนออกหลายเล่ม กูไปซื้องานแปล คุณภาพดีกว่า วัฒนธรรมอะไรก็มีบก.คนจีนตรวจงานก่อนด้วย
ถ้าจะหาเงิน เขียนจีนโบแบบพล็อตนิยายไทย เอ็นซีสามสี่ฉากในเรื่อง ก็ขายได้นะ พล็อตไม่ต้องหนักขอแค่มีฉาก18+ขายได้เลย ขายดีด้วย อันนี้สำหรับต้องการเงินล้วนๆ
>>628 กุอ่านพวกเน้นnc จีนโบ ไม่ค่อยรอดเลยว่ะ ถ้าเป็นแนวอีโรติกพอประมาณคือโอเคนะ ถ้าแบบสไตล์ดิบเถื่อนเรื่องเสียวนี่ กุอ่านยังไงก็แม่งก็ ไท๊ยย ไทย เดอตี้ถอกลูกทุ่ง อารมณ์เหมือนกินข้าวเหนียวทุเรียนกับผัดผักน้ำมันหอย ถ้าอยากเน้นเงี่ยยกุคงไม่คุ้ยพีเรียดจีนอ่านอ่ะ อีกอย่างไม่ต้องคุ้ยแม่งก็เจออยู่แล้ว เกลื่อนเวบขนาดนั้น
>>630 กุจะยกไงดีล่ะ ส่วนมากก็วลีติดเรทใต้ดินแบบที่จะเจอในเรื่องเสียวไทยอ่ะ 555 แบบยกมาใส่โต้งๆเลยอ่ะ มันจะเป็นวลี หรือ คำบนเตียงที่แบบทำให้รู้สึกพื้นบ้านไทยlocalize แล้วสุดๆ พอเอามาบวกกะเซตติ้งจีนพีเรียดแล้วแบบ ฟีลมันไม่ด้ายว่ะ ในจีนโบคือคงระดับอีโรติกไม่ต้องคำตรงคำแรงไว้กุว่าได้ฟีลง่ายกว่า
กูก็อุตส่าห์ไม่ติดเรทแล้วนะมึง 555 แต่อีแบบข้างบนกุยังพอไหว ถือว่าเสียวนี่มันกริยาพื้นฐานนะ ที่กุเจอหนักๆจะเป็นพวก เลียxxดข้าที หรือแบบ ข้าอร่อยxxxจัง เลยว่ะ เอ้าทีนี้รู้กันหมดว่ากุอ่านอะไรมา 555
ว่าแต่ใครมันริเริ่มคำว่าเมียจ้า วะ กุออกเสียงตามในใจแล้วแม่ง... จะขำก็ขำจะขัดก็ขัด นึกถึงแบบพวกกวนตีนลากเสียงจ้า จ้า จ้า ทุกคำแล้วนี่มีความอยากกระทืบเบาๆในใจ 55
นิยายเซินเจิ้นทำไมนางเอกชอบเป็นลูกอนุวะ แล้วเป็นลูกอนุพ่อไม่รัก แต่ทำตัวเปรี้ยวตีนมากอะ
ดูมวยรองไง ดูโดนเหยียดหยามได้ง่าย ขายดราม่าดี
เรื่องใหม่คนแต่งราชบุตรเขยเป็นไงบ้างวะ ใครอ่านในเว็บมาแล้วบ้าง เรื่องนี้มีพระเอกมั้ย ชื่อเรื่องเอาซะเดาทางไม่ถูกเลย 555
ทำไมช่วงอายุนางเอกนิยายจีนเซินเจิ้นแบบยุคปัจจุบันมันน้อยลงเรื่อยๆวะ แล้วแม่งชอบให้เพราะเอกคือตาลุงวัยทำงานอ่ะกุอ่านแล้วมองพระเอกดีไม่ได้เลยชิบหาย เหมือนตาลุงหื่นจ้องล่อสาวม.ปลายอ่ะ
มีเรื่องไหนแซ่บๆแนะนำมั้ยเพื่อนโม่ง
KY ถ้ากูเขียนจีนนี่ควรจะใช้คำจีนผสมแปลไหมวะ เช่นบรรยายใช้องค์รัชทายาท แต่บทสนทนาใช้ ไท่จื่อ แทนตัวเอง เปิ่นหวาง หรือแทน ข้า ไปเลย แบบไหนมันดีกว่ากันวะเริ่มไม่มั่นใจ
ตอนนี้ สนพ.จีน เริ่มจะบ้าจี้ บ.ก.ชอบทับศัพ กุแทบจะเลิกอ่านละ เจิ้นมาตรึม ตลกชิบหาย ฮ่องเต้โกรธสัส เจิ้นจะตัดหัวมัน มึงดู มันไม่ได้ฟิลเหี้ยๆ
แวะมาหย่อนนิยายเรื่องนึงเพราะเห็นว่ายังไม่มีคนรีวิว แต่อ่านแล้วเนื้อหาไม่เลว
ชื่อเรื่อง :
เป็นพระชายาของอ๋องนิทรานั้นช่างยากลำบาก
นางเอกเป็นคุณหนูยุคโบราณธรรมดาๆ ที่... ก็มีเขี้ยวเล็บนิดๆหน่อยๆ จู่ๆวันหนึ่งก็พบว่าพี่สาวต่างมารดาของนางเหมือนจะย้อนกลับมาเกิดใหม่จากอนาคต(?) แถมยังตั้งตัวเป็นศัตรูกับนางอีกด้วย
เรื่องมันจะทำนองมีนางที่ย้อนอดีตมาได้แต่นางที่ย้อนอดีตได้ไม่ใช่นางเอก เสียดสีแนวย้อนอดีตมาแล้วซูชนะทุกสิ่งอ่ะนะ ซึ่งเรื่องมันจะเฉลยว่านางพี่สาวที่ย้อนอดีตมานี่ชีวิตในลูปเดิมอนาถ ในลูปก่อนนางแพ้คุณน้องนางเอกก็เลยแค้น แต่จะลูปไหนๆ นางเอกก็หัวดีกว่าพี่สาวคนนี้น่ะ รอบนี้อาจจะเสียเปรียบที่พี่สาวมีความทรงจำลูปที่แล้วแต่นางก็ฉลาดกว่าโดยพื้นฐาน ทำให้ไม่เพลี่ยงพล้ำง่ายๆ การย้อนอดีตได้ไม่ใช่ทุกสิ่ง ประมาณนั้น
ได้แรงบันดาลใจมากจากเมะ มังงะ หรือเรื่องอะไรอีกรึเปล่าล่ะๆๆๆๆ
ใช่นักเขียนที่ด่าคนอ่านผ่านนิยายว่า "ไอ้พวกขี้อิจฉาดีแต่เห่าหอน" ป่าววะ 555555
แล้วพอคนถามประเด็นลอกมากๆเข้าก็หงายการ์ดซึมเส้้า เซลฟี่รูปกรีดข้อมือให้ดู
จริงๆประเด็นลอกนี่กูว่ายังไม่ชัดขนาดจะเอาผิดได้ เพราะมันออกแนวยำใหญ่มากกว่า มีส่วนที่เป็นไอเดียของนขเองเยอะอยู่นะ ออกแนวแรงบันดาลใจแบบข้นๆ แต่บังเอิญนางข้นหลายเรื่องไปหน่อย 5555555 ตอนนั้นกูอ่านความเห็นของหลายคนแล้วเสียวโดนฟ้องแทน ฟันธงกันจวนเจียนจะหลุดขอบแสดงความเห็นโดยสุจริตอยู่รอมร่อ น่ากลัวฉิบหาย
แต่กูก็เลิกอ่านงานนางเหมือนกัน งานนางเน้นความดราม่ากับสะใจ อ่านเรื่องเดียวกูก็เลี่ยนแล้ว
เอาสูตรอาหารทั้งดุ้นมาใส่นิยายตัวเองนี่แรงบันดาลใจข้นขลั่ก จนสนพ.ต้องไปกดดันเจ้าของสูตรให้ออกมาบอกว่าไม่เป็นไรอนุญาตให้ลอกจย้าาา ถถถถถ
พิมพ์นามปากกา กับคำว่า ดราม่า เจอกระทู้พันทิปด้วยนะ สุดอะ
ล่าสุด นข.แฟนตาซี ลงมาเล่นตลาดจีนเสิ่นเจิ้นด้วยยยยยย
เออกุก็เจอเขียนสองจักรวาลจีนกับแฟนตาซี ละจีนนางเขียนหลายเล่ม+ กำลังคิดอยู่ว่าออกให้ได้ถึงสามสี่เล่มละถึงวางใจค่อยอ่านอีกที
>>648 กุตามอ่านช่วงแรก ๆ มันยำใหญ่จนออกทะเลในความคิดกุ หลัง ๆ เริ่มรู้สึกไม่สนุก แบบหลุดโฟกัสไปไกลมาก แม้นิยายจะเหมือนว่ามาแซะความซูของนางเอกแนวกลับชาติมาเกิด แต่ตัวนางเอกของเรื่องนี้คือซูยิ่งกว่าคนที่กลับชาติมาเกิดอีกอ่ะ
ประเด็นเรื่องลอก กุว่าเดี๋ยวนี้นิยายจีนมันฮิตจนเมิงจะรู้สึกว่าพล็อตจะมีความซ้ำ ๆ คล้าย ๆ กัน ดังนั้นถ้าพล็อตคล้าย กุยังไม่คิดว่าลอกนะ แต่ถ้าแบบว่าก็อบไดอาล็อกหรือประโยคมาแบบแทบจะเทียบตัวอักษรได้ก็นั่นแหละถึงจะเรียกว่าก็อบสำหรับกุ
>>653 ความจริงหนังสือที่เป็นต้นฉบับเขาออกแนว non-fiction ที่ใช้เป็นเรฟฯได้อยู่แล้วน่ะนะ แต่มันควรขอก่อนว้อย
ที่ไม่ควรทำคือเอาทั้งดุ้นมาพาราเฟรสโดยไม่ให้เครดิต มันคือการเอางานคนอื่นมาใช้โดยไม่ขอ ไม่ใช่แค่แรงบันดาลใจข้นๆด้วย ถ้าขอก่อนแล้วมาเรียบเรียงเอง ให้เครดิตถูกต้องมันจะไม่มีปัญหา อย่างมากก็ดราม่าแค่คนเขียนไม่มีความรู้ เอาภาษาแต้จิ๋วมาปนกับจีนกลางเท่านั้นแหละ
พูดถึงเรื่องเอาแต้จิ๋วปนจีนกลาง อย่างคำว่าฮ่องเต้ ฮองเฮา อ๋อง ฮูหยินงี้มันไม่ใช่จีนกลาง แต่ชื่อตัวละคร ชื่อเมือง ชื่อตัวละครในประวัติศาสตร์ที่กูอ้างอิงมาเขียนเป็นชื่อจีนกลางเงี้ย กูต้องปรับเป็นพวกหวงโฮ่ว หวัง ฟูเหรินไรงี้ตามไปมั้ย กุเริ่มสับสน
>>660 กูเคยคิดแบบมึง แต่เคสที่กูเจอมันแปลกๆนิดนึง คือพล็อตไม่คล้ายเลย คนละไวบ์ด้วยซ้ำ แต่ดันมีเนื้อหาช่วงนึงคล้ายกันมาก แล้วเนื้อหาช่วงนั้นดันเป็นมุก แนวๆเรื่องตลกอะ ตอนนั้นกูยังเด็กน่ะนะ กูก็ฟันธงว่าลอกชัวร์ จนหลังจากนั้นอีกหลายปีกูได้ยินเพื่อนต่างชาติเล่าเรื่องตลกเรื่องนั้นเลย เนื้อหาช็อตที่กูคิดว่าก็อปอะ ซึ่งงานที่กูคิดว่าเป็นต้นฉบับมาจากซีรี่ส์ญี่ปุ่น นิยายที่กูสงสัยว่าลอกเป็นภาษาไทย แล้วเพื่อนกูที่เล่าเรื่องตลกเป็นคนฮอนดูรัส ซึ่งไม่รู้ทั้งภาษาญี่ปุ่นและไทย ไม่เคยดูซีรีส์และอ่านนิยายเรื่องนั้นแน่ๆ แถมยังยืนยันว่าเรื่องตลกที่ฮีเล่ามันเกิดขึ้นจริงๆ เจอมากับตัว ตอนนี้กูเลยไม่ค่อยแน่ใจอะไรแล้ว 5555555555
แต่กูคิดว่าคนที่ลอกไม่มีทางลอกแค่เรื่องเดียว มันจะต้องมีลักษณะแบบเดียวกันในเรื่องอื่นๆด้วย ถ้ามันน่าสงสัยแต่ฟันธงไม่ได้ แล้วงานอื่นๆไม่มีปัญหา กูจะไม่รีบตัดสินอะ
>>662 ฮ่องเต้ ฮองเฮา ฮูหยินอะไรพวกนี้มันกลายเป็นเหมือนคำยืมไปแล้วปะวะ แนวๆด็อกเตอร์ ดยุก มาควิส มาดาม อะไรงี้ ถ้าใช้แล้วเข้าใจง่ายกว่ากูว่าใช้ไปเถอะ แต่ถ้าเป็นชื่อตัวละครแล้วถอดเสียงไม่เหมือนกันมันแปลกๆ เหมือนบอกว่า "เล่าปี่ กวนอู กับจางเฟยสาบานเป็นพี่น้องกัน ตอนหลังได้จื่อหลงกับม้าเฉียวมาเข้าด้วย กลายเป็นห้าพยัคฆ์แห่งจ๊กก๊ก ร่วมกันรับมือเฉาเชาแห่งเว่ยกั๋ว"
>>663 เดี๋ยวนี้ต่อให้ลอกก็ลอกแบบมีชั้นเชิง ไม่ให้โดนจับได้ จะว่าไปวงการนิยายจีนเองก็ลอกกันเยอะเหมือนกัน สำหรับกุถ้าไม่หนักขนาดที่ก็อปมาทุกตัวอักษรหรือไดอาล็อก กุก็ทำใจปล่อยผ่านได้ เพราะเอาจริง ๆ นักเขียนนิยายจีนเสิ่นเจิ้นก็ต้องอาศัยการอ่านนิยายจีนมาก่อนอ่ะ มันยากที่จะไม่มีการอ้างอิงมาเลย
>>663 สิ่งที่มึงเคยเห็น คนอื่นก็อาจจะเคยเห็นเหมือนกัน เคสที่มึงยกมานี่กูว่าถ้าพล็อตโดยรวมต่างกันก็คงบังเอิญจริง คนเขียนบทซีรี่ส์ นขนิยายไทย กับเพื่อนมึงอาจจะเคยเจอเรื่องแบบเดียวกันทั้งสามคน กูเห็นด้วยกับ >>665 ว่ะ ถ้าไม่เหมือนแบบพล็อตคล้ายไดอะล็อกแทบจะลอกกันมาทุกรายละเอียด กูปล่อยผ่าน เห็นหลายเคสละที่กล่าวหาชาวบ้านผิดๆเพราะประสบการณ์ตัวเองน้อยเอง
>>667 เคสของคนนี้กูไม่เถียงเลยมึง ก็เหมือนที่ >>663 บอกแหละ คนที่ลอกไม่มีทางลอกแค่เรื่องเดียว แต่เท่าที่กูตามเสือกมา รายนี้ไม่ได้เหมือนที่ไดอะล็อก แต่เหมือนตรงอิมเมจตัวละคร กิมมิคบางอย่าง กับพล็อตบางช่วงปะวะ ถึงมันจะน่ากังขา แต่จริงๆแล้วมันก็ทำได้แค่บอกว่าเป็นแรงบันดาลใจเข้มๆ ที่กูอยากบอกคือเคสอื่นที่เหมือนแค่บางจุดบางตอนน่ะ ไม่ควรรีบด่วนสรุปเฉยๆ
KY ถ้ามีแผนออกนิยายเสิ้นเจิ้นช่วงเดียวกับงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ควรหยุดก่อนหรือลงชนไปเลยวะ หมวดจีนโบราณมีผลไหม
ถามโม่งสายจีนในนี้หน่อย ถ้าเราเขียนนิยายจีนผสมตะวันตกอารมณ์ ตัวเอกเป็นฝรั่งแต่ไปเรียนวิชาวิทยายุทธจากจีน ในยุคจีนโบราณงี้ เรียนเสร็จกลับไปลุยที่บ้านเกิดในตะวันตก อารมณ์จอมยุทธตบกับอัศวิน, musketeer ไรงี้
แบบนี้เรียกว่านิยายจีนได้เปล่า แล้วมันเคยมีคนเขียนแบบนี้ไหม
แล้วโม่งว่าคนอ่านจะรับได้เปล่าอะ
ของใจโม่งมาก
คือตัวเองมึงไม่ใช่คนจีน แถมเรียนเสร็จละกลับบ้านน่ะ แต่ถ้าเป็นคนจีน เรียนแล้วไปหาเรื่องตีกันมนตะวันตก ก็ยังว่านิยายจีนนะ555 อยู่ที่บทตัวเองมั้ง
>>671 เคยอ่าน เงาแค้นกุหลาบมรกต ของสยาม เป็นนิยายจีน ตลค.เป็นฝรั่ง มีชื่อฝรั่ง ผสมจีน หลายอย่างมีความฝรั่งจีนๆ เสื้อผ้าก็ฝรั่ง เซ็ตติ้งคือยุคสงคราม แบบเป็นเมืองสมมติขึ้นมาเลย กูอ่านยังงงๆว่าตกลงมันจีนหรือไรกันแน่ มันเป็นจีนที่เป็นฝรั่งอะ แต่สนุกนะเนื้อเรื่องเข้มข้น ใดๆคือกุว่าคนอ่านรับได้หมดแหละ ถ้ามันสนุก อ่านแล้วลุ้น
>>671 ถ้าตามคห.กู มันจะขึ้นกับสถานที่ๆดำเนินเรื่องว่ะ ถ้าเกิดตบตีกันในจีนก็คงเรียกจีนเสิ่นเจิ้นได้มั้ง ฉากเป็นที่ไหนก็แนวนั้น ทำนองลิเกฝรั่งอ่ะมึง
แต่ใดๆคือมันต้องเรียกนิยายแอคชั่นมากกว่าไหมวะ เน้นความมันส์ของสองสายวิชามาปะกันไรงี้
เรื่องสไตล์นี้มีอยู่แล้วแหละ คนอ่านที่อยากอ่านแอคชั่นรับได้อยู่แล้วถ้าสนุก
บบรพ.ยืนระยะยาวให้ได้สักห้าปีก่อนอะค่อยเทียบ พพ.
เชียร์บบรพ.จริงๆ หรือหาตีนให้เค้าวะ 55555
แนวจีน แต่นางเอกเป็นฝรั่ง หัวทอง และเป็นตัวเอกด้วย แต่80%เรื่องเกิดในจีน แบบนี้ ยังอ้างว่าเป็นแนวจีนได้ไหม แล้วโม่งเคยเห็นแนวนี้ไหม
นิยายจีนเสิ่นเจิ้นโคตรเฟื่องฟูเลย แต่มู้ทำไมกริบ ไม่มีเรื่องจี๊ดๆ บ้างเลยใช่มั้ยวะ
ขอความเห็นหน่อยค่ะ เล่ห์มารน่าซื้ออ่านไหมราคาค่อนข้างสูง ใครเป็นพระเอกค่ะ
คนไทยเขียนแนวแบบทะลุไปเป็นนางร้าย นางร้ายย้อนอดีตนี่ส่วนใหญ่เหี้ยวะ ตรรกะพังอะ บางเรื่องแม่ง ชาติก่อนมึงแม่งเหี้ยแสนเหี้ย ทำตัวเอง เบลมทุกอย่าง ยกเว้นตัวมึง
>>681 เห็นด้วยกับ >>682 มีแต่แบบนี้ซะเยอะ วันก่อนสุ่มๆมาเรื่องนึงแนวทะลุมิติไปในนิยายแต่ไม่ได้เป็นนางร้าย บอกว่าบรรดาศักดิ์อ๋องเป็นชื่อ สถาการณ์คือเป็นนักอ่านนิยายมาก่อนแล้วเคยเห็น(บรรดาศักดิ์)อ๋องในเรื่อง แล้วบอกเป็นชื่อที่เคยเห็นในนิยายแต่ไม่คิดมากคงเป็นชื่อซ้ำมั้ง ละยุคโบราณแม่งมีหมอดูดูดวงโดยใช้ไพ่ด้วย แต่อันหลังกูไม่ค่อยคิดมากเพราะก็ตามสไตล์นิยายทะลุมิติ ไม่ได้บอกชัดเจนว่ายุคไหนไม่อิงปวศ. แต่บอกบรรดาศักด์อ๋องเป็นชื่อนี่กูว่าไม่ได้จริงๆ
กันหน่อยเดี๋ยวมู้หมดอายุ
เพิ่งอ่านชายาอ๋องหลับจบ อยากถามว่ามีแนวนี้อีกมั้ยที่แบบไม่ย้อนเวลา ไม่สวมร่างเกิดใหม่ แต่ฉลาดด้วยตัวเองอะ
ไม่เข้าใจว่าไปเอาการเรียกขวบปีแทนว่าหนาวมาจากไหนกัน บางเรื่องใช้เกลื่อนมากเหมือนสมัยโบราณไม่มีคำว่าปี
>>691 กุเจอในนิยายไทย และนิยายจีนบ้าง แต่ลักษณะการใช้ไม่ใช่ใช้แทนขวบปีอย่างที่เจอเกลื่อนตอนนี้ แต่เป็นการใช้ในเชิงเปรียบเปรย เช่น "ได้ผ่านมาถึง 14 หนาวแล้ว เจ้าก็ยังไม่โตขึ้นสักนิด" อะไรพวกนี้
ของไทยถ้าจะว่าไป เห็นคำว่าพรรษามากกว่า ก็ถือว่าสมเหตุสมผลเพราะอากาศบ้านเรามันเห็นฝนง่ายกว่าเห็นหนาว
กุเลยงง ว่ามันเริ่มมาจากไหน หรือกูอ่านมาน้อยไปเอง เลยไม่เคยเจอกันแน่
หนาวเดียวที่กูน่าจะเป็นตัวอ้างอิงคือเนื้อเพลง สิบแปดฝน สิบแปดหนาว~ เก่าและแมสสุดเท่าที่นึกได้ละ
ขวบปีน่าจะมาจาก 岁月
ที่จริง 岁 ตัวเดียวมันแปลว่าขวบ
月 แปลว่าเดือน
แต่ 岁月 อยู่ติดกันแปลว่าปี/ขวบปี
岁月不我待 แปลว่า วันเวลาไม่เคยรอใคร
山中无甲子，寒尽不知年 ในภูเขาไร้ปฏิทิน* เหมันต์หนาวสิ้นไม่รู้ปี (จากเรื่องไซอิ๋ว)
*เจี๋ยจื่อ ปฏิทินแบบกิ่งฟ้าก้านดิน
มันไม่มีอะไรแปลตรงตัว แต่แปลออกมาเพื่อสื่อความหมาย
ส่วนหนาวมาจากไหน กูไม่รู้ว่ะ เห็นแต่ในเซินเจิ้นกับนิยายไทยโบราณสมัยกรุงแตก
สรุปไม่มีนิยายจีนที่ใช้หนาวนับอายุจริงๆเหรอวะ แล้วพวกเซินเจิ้นนี่มายังไง ใครเขียนมาตอบที
>>698 กระไร อันใด ดอก นี่พอจะเจอในนิยายแปลจีนเก่าๆอยู่นะ แต่ไม่ได้ใช้ถี่มาก เซินเจิ้นกับแปลจีนใหม่ๆบางเรื่องอันใด เยี่ยงไร กระไรแม่งทุกประโยค ใช้ อะไร บ้างก็ได้นะ อะไรก็คำโบราณเหมือนกัน
แต่ดอกหนาไม่ได้จริง อยู่ในนิยายไทยยังเลี่ยนเลย มาเป็นนิยายจีนยิ่งผิดที่ผิดทาง
ถามเฉยๆว่าถ้าอยากเขียนแนวจีนโบราณ จำเป็นต้องพล็อตแน่น เกมการเมือง ชิงบัลลังก์ ทำการค้า วางแผนอะไรกันตลอดป่ะวะ กูอยากเขียนแนวสโลว์ไลฟ์เฉยๆ ท่านหญิงนอนอืดเอื่อยในตำหนักกินขนมจิบชาไปวันๆแบบเรื่อยเปื่อยเฉยๆ พออ่านแนวจีนโบราณทีไรแม่งต้องมาพร้อมพลังซูอะไรพวกนี้ตลอด กูเหนื่อย และกูไม่ฉลาดพอที่จะเขียนแนวชิงอำนาจด้วย
แต่แนวผักมันเยอะเลยยกมาเฉยๆ
>>706 ทำไมถึงคิดว่าดูถูกคนอ่าน อยากอ่านแนวชิงอำนาจก็ไปอ่านเรื่องที่เขาโชว์เหนือโชว์ฉลาดในด้านเกมการเมืองเถอะ คนเราก็ใช่ว่าจะอยากอ่านอะไรเข้มๆใช้สมองกันตลอดนี่หว่า ทีแนวเจ้าหญิงยุโรปแม่งก็มีเรื่องเรื่อยๆเปื่อยๆไปวันๆเหมือนกัน ทั้งที่ฝั่งนั้นก็รบกันอุตลุต ฆ่ากันชิงอำนาจเยอะไม่แพ้ฝั่งจีน ไม่เห็นจะมีใครบ่นว่าเขียนแนวนี้คือการดูถูกคนอ่านแบบที่มึงบ่น
>>708 กุว่ามันน่าจะเจอแบบที่เซตติ้งอีหยังวะ จิ๊กโฉ่วผสมปลาร้ามาเยอะมั้งมึง (กุก็เจอโคตรบ่อย) แบบในวังมันก็มีระบบระเบียบส่วนนึงที่คนอ่านนิยายจีนมาจะคุ้นเป็นพื้นขนบอยู่ พอเอาไปปรับให้เป็นคอมเมดี้สโลว์ไลฟ์มันก็อาจจะยากนิดหนึ่งว่าชงยังไงถึงจะสนุกกลมกล่อมแต่ไม่ขาดความสมเหตุสมผลน่ะ
ถ้าเขียนดีๆ มันก็สนุกแหละ คนอ่านชอบอะไรเบาๆกันอยู่แล้ว ที่เคยเจอแล้วคิดว่าเข้าข่ายสโลว์ไลฟ์ส่วนมากมันจะต้องมีพันโครงสร้างอำนาจอยู่หน่อยๆ แบบทำนองให้รู้ว่าสนมนี่มาจากฝ่ายนึง เลยหมั่นไส้ สนมนี่ ฮ่องเต้ติดคสพ.เครือญาติกะคนนี้เลยลืมตาหลับตาข้าง แต่นอกนั้นก็เฮฮารักๆใคร่ๆ ไปตามเรื่องตามราว
องค์หญิงฝรั่ง องค์หญิงญี่ปุ่นยังสโลไลฟ์ได้ องค์หญิงจีนทำไมจะสโลไลฟ์ไม่ได้วะ พวกแนวพีเรียดย้อนยุคมันก็ไม่ใช่ว่าจะเครียดชิงอำนาจตบตีกันตลอดเวลานี่หว่า แนวองค์หญิงฝรั่งพวกเกาะมันเอามาเขียนเรื่อยๆเปื่อยๆตั้งเยอะไม่เห็นมีใครจับผิดห่าไร รู้ลำดับอำนาจกับเส้นสายแค่นี้ก็เขียนได้ละ ลูกดยุคลูกคิงลูกจักรพรรดิที่พ่อรักและตามใจหนักมาก อยากนอนกินมาการองไปวันๆพ่อก็ไม่ว่า ลูกท่านอ๋องลูกฮ่องเต้อยากนอนกินถังหูลู่ไปวันๆก็ต้องทำได้เหมือนกัน
สมมุติยุคเอาน่ะ
>>713 นิยายจีนโดยคนจีนแท้ๆก็ใช่ว่าจะเขียนตามขนบเป๊ะๆ บริบท ยุคสมัยก็ไม่อิงห่าไรเลย กำหนดเซ็ตติ้งใหม่ อิงจากโลกจริงบ้างแต่ก็สร้างเป็นเซตติ้งตัวเอง เหมือนอีเกาะอีเกาที่เอาเซตติ้งท่านดยุคขุนนางฝรั่งนั่นนี่มาสร้างโลกของตัวเอง ไม่ใช่ว่าจะเอาตามปวศ.ไปซะทุกอย่าง
สรุปคือจะเขียนอะไรก็เขียนไป แค่ไม่มีอะไรแปลกปลอมขัดตามากๆแบบที่ใส่ชุดจีนกรุยกรายยุคต้าถัง ใช้ดาบรบกันบนหลังม้า แต่ดันมีรถไฟฟ้ากับเครื่องบิน f16 โผล่มาในเรื่องก็พอแล้ว
>>717 อีเกาะนี่แทรกวัฒนธรรมมันลงไปตลอดไม่ว่าจะเซ็ตติ้งไหนอะ พ่อบ้านดำยุควิคตอเรียยังให้ใช้ตะเกียบแดกข้าวหน้าเนื้อกันเลย กินข้าวก็ตบมือไหว้ โค้งหัวสุมิมาเซน เซตติ้งไฮสคูลขุนนางฝรั่งก็โรงเรียนม.ปลายญี่ปุ่นดีๆนี่เอง มีเบนโตะอาหารกลางวัน เซตติ้งจีนมันยังทำไข่ม้วนกินกันเลย แต่ถ้ามันไม่ขัดตามากก็ปล่อยๆไปไม่ซีเรียส
>>719 555 เออ แต่กุก็ขัด+ขำทุกครั้งนะ โดนเฉพาะอีพวกทะลุแฟนตาซีต่างโลกไปธีมยุโรป แต่คนท้องถิ่นกลับบ้านมายังมีกลับมาแล้ว/ กลับมาแล้วเหรอคะ จากนั้นก็กินอาหารฟูลคอร์สดื่มไวน์แบบฝรั่งด้วยการตบมือว่าทานล่ะนะ สำนวนการพูดก็จะเน้นขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ สไตล์ปุ้นๆ ชัดเจน
แต่ก็แหละ งานสัญชาติข้ามเซตติ้ง มันก็จะมีพวกนี้เสมอแหละ บางอันข้ามไหวก็ขำๆ อันไหนขัดไปเกินก็ปิดวางเอา 555
>>720 ถ้าเป็นอีเกาะเขียนวัฒนธรรมพวกนี้ลงไปในงาน กูจะมองว่ามันจงใจใส่ลงไป กูมีวัฒนธรรมแบบนี้และอยากเผยแพร่ แม้เซตติ้งจะเป็นขุนนางยุโรปก็ตาม แต่อีฝรั่งที่เขียนเซตติ้งญี่ปุ่นแต่เขียนให้ใส่รองเท้าเดินในบ้าน ใส่รองเท้าขึ้นเตียง เอาวัฒนธรรมหรือค่านิยมแบบฝรั่งๆมายัดใส่เอเชีย กูดันมองแม่ง weeb ชิบหาย เพราะฝรั่งความไม่รู้เรื่องโลกภายนอกมันสูง คิดว่าโลกหมุนรอบประเทศมันเลยดูมีเสร่อสูงกว่าป่ะวะ 555555555
เซ็ตติ้งฝรั่งวัฒนธรรมชาวเกาะนี่มันจงใจไม่ใช่เหรอ เป็น genre นึงในวงการบ้านเขา มันต่างจากฝรั่งที่พยายามญี่ปุ่นแต่ไม่เนียน หรือพยายามจีนแต่โป๊ะนะ
ยังมีใครเล่นมู้นี้อยู่มั้ยย ช่วยแนะนำนิยายปกสวย ๆ ให้กุหน่อย เดี๋ยวนี้นิยายจีนเซินเจิ้นส่วนใหญ่มีแต่ปกตัวละครหน้าเบี้ยว เนื้อเรื่องดีแต่เห็นปกแล้วกุหมดแรงอ่าน
นิยายจีนนี่มันจำเป็นต้องเขียนชื่อพวกผักผลไม้เป็นภาษาจีนด้วยเหรอวะถึงจะได้ฟีลจีน แบบนางเอกทำกับข้าวที ยกผักแบบชื่อจีนมาทั้งสวน มันนึกไม่ออกในแว่บแรกว่ามันคืออะไรอ่ะ นี่กูอ่านนิยายหรือหนังสือเรียนภาษาจีนวะ
กูคิดเหมือนคนหมู่มากว่ะ มันได้ฟีลจีนดี มีอะไรให้ครุ่นคิด ว่ามันแปลว่าอะไรวะ พวกสามเค่อ สี่เค่อก็ด้วย ถ้าอ่านเจอท่านพี่ข้าอยากกินตะขบ น้อยหน่า มังคุด กูว่ามันตลกอะ
คำวิจารณ์ของนักอ่านบางคนนี่เมินๆไปก็ได้นะ ไม่อยากให้นักเขียนนักแปลไปอ่านเลย ขืนบ้าจี้ทำตามคุณภาพได้ตกกันหมด พวกนี้บางทีอ่านมาแต่นิยายกากๆ พอมาเจองานดีๆสำนวนดีๆก็ไปว่าเค้าเพราะตัวเองไม่เคยเจอ
ไม่เอาแบบอาหมีก็พอละ
>>736 ขอตอบแทนละกันนะ ข้อในที่นี้คือข้อปล้อง แบบข้อนิ้ว ข้อไม้ไผ่ ข้อโซ่ ไม่ใช่โจทย์ข้อ 1 2 3
ทีนี้นาฬิกาแดดจีนแบบโบราณเนี่ย มันแบ่งหนึ่งชั่วยาม (2 ชั่วโมง = 120 นาที) ออกเป็นแปดส่วน เรียกว่าเค่อ คนแปลบางคนเขาก็เลยแปลคำว่าเค่อตัวนี้เป็นข้อยาม เพราะดูตามนาฬิกาจีนแล้ว มันก็เป็นข้อๆ นั่นแหละ กูคิดว่านักอ่านที่โวยวายอาจจะไม่ทันได้นึกว่าข้อมันแปลแบบนี้ได้ด้วย เลยฟันธงก่อนเลยว่านักแปลแปลผิด
อันนี้น่าจะมีรูปนาฬิกาแดดจีน มึงลองดู
https://www.youtube.com/watch?v=GgGqcgpF3i8
>>736 เออ บอกไว้ก่อนว่า >>737 เนี่ย กูเดาเอาแล้วลองไปหารูปนาฬิกาแดดดูเองนะ ไม่ได้ไปเจอคำอธิบายตรงไหน คิดว่ามันไม่ใช่คำเฉพาะที่มีอยู่แล้วในภาษาไทย แค่คนแปลพยายามใช้ภาษาไทยอธิบายนี่แหละ ส่วนตัวกูอ่านแล้วก็เข้าใจเลย มองว่ามันเดาไม่ยาก แต่รู้สึกว่าเพื่อนๆนักอ่านบางคนมีปมเขื่องว่ะ คิดว่าตัวเองอ่านมาเยอะ เก่งกว่านักแปล พอเจอศัพท์ที่ไม่รู้จักก็ตัดสินเลยว่าเขาแปลผิด แทนที่จะลองเดาหรือลองถามดูก่อน
>>738 ขอบคุณมากมึง ทีแรกกูนึกว่าหน่วยวัดความยาวแบบวัดก้านธูป 1 ก้านธูปมันประมาณ 1 ชั่วโมง 1 ข้อยามเลยน่าจะราวๆ 15 นาทีป้ะนะ แต่คิดอีกทีข้อมันก็เล็กเกิน น่าจะน้อยกว่า 15 นาที เลยเดาว่าคงไม่ใช่ 555
เรื่องคำแปลอะไรกูไม่ได้ติดนะ กูชอบแบบแปลไทยด้วย กูเบื่อทับศัพท์ในบางทีที่มันเยอะเกิ๊น แต่ข้อยามนี่บอกตรงๆ กูเดาไปไม่ถึง เพราะช่องเวลากูไม่ได้เรียกข้อน่ะ หลายคนก็น่าจะเดาไม่ถูกเพราะไม่ใช่ปกติใช้กัน จริงๆ การบัญญัติศัพท์ใหม่มันก็ไม่แปลก แต่ถ้าคนทั่วไปไม่คุ้นชินหรือปกติไม่ได้ใช้กับสิ่งนี้ทางคนแปลน่าจะอธิบายไว้หน่อย หรือมันเป็นจุดเล็กๆ ที่ไม่ค่อยสำคัญก็ไม่รู้
รอเพื่อนโม่ง 732 มาอธิบายอีกที เผื่อมีข้อมูลชัดๆ กว่านี้ ขอบคุณ 737 738 มากจ้า
ข้อยามกูว่าประหลาดเกิน เค่อเนี่ยกูจำได้ว่า 15 นาทีแล้ว ใช้กันทั่วไป ข้อยามนี่คือบัญญัติศัพท์ใหม่แปลเองปะวะ ถ้ามึงไม่ได้โด่งดังระดับ น.นพรัตน์ อย่าหาทำเลย ไอ้บัญญัติศัพท์อะ โดยเฉพาะถ้าศัพท์มึงมึงใช้เองคนเดียว คนแปลคนอื่นไม่มีใครเอาด้วย มันยิ่งแป๊ก
ถ้ามึงอยากแปลมากก็มั่น ๆ แปลไปเลย 15 นาที ทุกคนเข้าใจ ถึงจะไม่ตรงต้นฉบับนิดหน่อยแต่ก็ยังโอเคกว่าข้อยามนะกูว่า
ส่วนก้านธูปแม่ง ครึ่งชม. 2 เค่อ มันคนละเวลากันเลยอะดิ
ปล. นักแปล "บางคน" ที่มึงว่ามันมีกี่คน ใครบ้างวะ เพราะกูไม่เคยเจอสักครั้งเลย.......
ปล.2 กูลองกูเกิลดูเผื่อว่ากูโง่เอง ไม่เคยเห็น ไม่เจอเลยว่ะ จนกูเกิล "ข้อยาม" แบบมี "" ถึงเจอในโพสต์กูกูอันเดียว มีคนมาเมนต์ว่า "ขอบคุณค่ะ ตกลงอ่านว่าเค่อนะคะ สงสัยมานานอ่านเรื่องแปลบางเรื่อง ข้อยามนี่มันข้ออะไร" เรียกได้ว่าเป็นศัพท์ที่ไร้คนใช้แบบสุด ๆ
>>740 จำได้ว่าแต่ก่อนเมืองยิ้มใช้กันเยอะอยู่นะ พวกรุ่นเจินหวน หงส์กรีดปีก แนวๆนั้น จะว่าบัญญัติศัพท์ใหม่ก็ไม่เชิง กูว่ามันคือคำประสม เป็นการอธิบายโดยใช้คำไทยนี่แหละ ข้อ+ยาม ลุ่นๆเลย ไม่ใช่คำเฉพาะ แค่อ่านแล้วก็ดูความหมายของคำ แค่นั้นเลย แต่นักอ่านรุ่นหลังๆไม่พยายามทำความเข้าใจแล้วไง นักแปลก็โดนด่าจนต้องเปลี่ยนเป็นเค่อกันหมด แล้วพอเปลี่ยนหนึ่งคำ คำอื่นๆก็ตามมา ทำไมแปลว่าคืบ วา ศอก ทำไมไม่ฉื่อ จั้ง ชุ่น ทำไมแอปเปิ้ล ทำไมไม่ผิงกั่ว แล้วนักแปลก็ตามใจไง ใครจะอยากโดนด่า จริงปะ แล้วก็ลงท้ายด้วยมาด่านักแปลในโม่งบนนี่ไงว่าทับศัพท์ทำไม
กูเจอเรื่องที่ใช้ข้อยามล่าสุดเมื่อสี่ห้าปีที่แล้วมั้ง ช่วงที่แนวสนมตบกันในวังบูมๆอะ หลังๆพอเริ่มปลูกผักปลูกหญ้าเป็นหมอนั่นนี่ก็ไม่เจอละ แต่มีช่วงนึงเจอบ่อยจริง
เอาคำมาประสมกันเป็นคำใหม่มันก็คือสร้างคำใหม่อะเน้อ เป็นคำเฉพาะไว้เรียกเศษส่วนของโมงยาม ในที่นี้คือ 1/8 ชั่วยาม(จีน) ตามความหมายของคนแปล
กูว่ามันไม่เกี่ยวกับอ่านมากอ่านน้อย เกี่ยวกับอ่านถูกเล่มมากกว่า ไม่มีใครอ่านหนังสือได้ครอบคลุมไปหมดหรอกมึง แต่ทีนี้ ข้อยาม ที่เป็นประเด็นเนี่ยน่าจะไม่ได้ใช้กันทั่วไปขนาดที่เห็นปุ๊บก็เดาได้ อย่างแรก ข้อ ในแง่ที่นับเป็นหน่วยวัด ปกติมันเป็นหน่วยความยาวไม่ใช่หน่วยเวลา หรือถ้าเอาตามข้างบนอธิบายคือข้อ ปล้องของนาฬิกาแดด ส่วนใหญ่คนเขาก็ไม่เรียกไอ้ช่องๆ ที่แบ่งหน้าปัดออกเป็นส่วนว่า ข้อ กันนะมึง (ขออ้างอิงข้างบนไว้ก่อน เพราะยังไม่ชัดเจนว่ามันมาจากหน้าปัดนาฬิกาแดดหรือมาจากไหนกันแน่) แล้วพูดถึงเวลาในนิยายจีนก็ไม่ใช่ส่วนใหญ่จะนึกถึงหน้าปัดนาฬิกาไงมึง มันจะไปนึกถึงที่คุ้นชินอย่าง โมง ยาม ชั่วน้ำเดือด ก้านธูปอะไรพวกนี้มากกว่า แน่นอนว่ามีคนหัวไวเดาได้ง่ายๆ แต่โดยพื้นฐานแล้วการแปลมันต้องถอดความให้ถูกความหมาย ได้อรรถรส เข้าใจได้เป็นส่วนใหญ่นะ ส่วนที่เฉพาะเจาะจงก็น่าจะอธิบายกันไว้นิดนึง นักอ่านส่วนมากไม่ค่อยคิดซับซ้อนหลายชั้นกับเรื่องพื้นๆ อย่างหน่วยเวลาอะมึง ซึ่งจะโทษว่านักอ่านไม่ขวนขวายทำความเข้าใจเลยมันก็ไม่ถูกสำหรับกรณีนี้นะ ส่วนกรณีอื่นๆ ก็แล้วแต่เหตุการณ์ไป
ขอยกตัวอย่างหน่อย อย่าง ฆาตกาม ที่รงส์ วงศ์สวรรค์ ประสมเป็นคำใหม่ขึ้นมาเอง อ่านแล้วก็เข้าใจได้ว่ามาจาก ฆาตกร กับ กาม รวมแล้วหมายถึงนักฆ่าข่มขืน คือมันเข้าใจได้โดยศัพท์ ในขณะที่ ข้อยาม จะมีกี่คนที่เข้าใจว่ามันเป็นเวลากี่นาที กี่วินาที เป็นส่วนเท่าไหร่ของชั่วยาม
เรื่องใช้คืบ ศอก หลา แทนหน่วยจีนเลย อันนี้มันต้องดูนะว่ามันเทียบหน่วยกันแล้วออกมาถูกต้องแค่ไหน ขนาดจิน กิโลกรัมจีน ปริมาณมันยังไม่เหมือนชาวบ้านเค้าเลย ส่วนตัวกูเจอคำทับศัพท์อังกฤษในนิยายจีนโบราณก็สะดุดนะ แต่ถ้าเป็นแปลไทยที่มีคำไทยอยู่แล้วอย่างน้อยหน่า ลิ้นจี่ นี่เฉยๆ แฮะ อย่างดอกไม้อะไรงิ กุก็ชอบแปลไทย ยกเว้นคนละสายพันธุ์ที่ไม่มีในไทยแล้วมันเทียบยากก็ทับศัพท์ไปก็ได้ ทั้งนี้กูว่าขึ้นอยู่กับวิจารณญาณนักแปลด้วยว่าจะเลือกยังไง นักอ่านบางจำพวกที่เรื่องเยอะก็ไม่ต้องตามใจไปหมดก็ได้ (ว่าแต่นี่มู้จีนเสิ่นเจิ้นป้ะ กูคุยผิดมู้ไหมเนี่ย)
เรื่องนักอ่านขี้โวยวายกูเห็นอยู่ เห็นใจนักแปลด้วย ในกรณีคำศัพท์ที่มีความหมายแน่ชัด ค้นได้อยู่แล้วกูเข้าข้างนักแปลนะ แต่กับ ข้อยาม นี่กูมาถามเพราะไม่เข้าใจจริงๆ เลยอยากรู้ว่าเดิมเรามีใช้คำนี้กันมั้ย เผื่อจะได้จดจำไปใช้บ้าง
>>745 เรื่องไหนบ้างเหรอ กูจะได้พลิกไปดูมั่งว่ามันอยู่ตรงไหน เพราะกูไม่เคยเจอจริง ๆ นี่ก็ว่าอ่านมาเยอะพอควรแล้วนะ เผลอ ๆ ที่เป็นไปได้คือกูเคยเจอจริงแต่สมองอ่านเป็นชั่วยามไปดื้อ ๆ ก็เป็นไปได้ เข้าใจเวลาผิดเป็นแปดเท่าไปเลย
แต่มีในเจินหวนใช่มะ เรื่องนั้นกูก็อ่าน ทำไมจำไม่ได้วะว่าเคยเจอ เดี๋ยวไปอ่านอีกรอบ
แต่หน่วยน้ำหนักจีนนี่เมื่อก่อนมันแปลเป็น ตำลึงหรือชั่งปะวะ แบบ สี่ตำลึงปาดพันชั่ง แต่กูก็ไม่รู้หรอกว่า ตำลึง กับ ชั่ง มันหนักเท่าไหร่กันแน่ แค่จำไปว่า อืม ๆ มันเป็นหน่วยน้ำหนักจีนนะ 5555 ซึ่งกูก็ว่ามันไม่ได้ทำให้กูเก็ตขึ้นมาได้เลยว่ามันหนักเท่าไหร่
ว่าแต่แล้วอันไหนคือ "จิน" วะ......
ส่วนหน่วยความยาว ฉื่อ/เชี๊ยะ/ศอก นี่กูว่ากูได้หมดอะ เอาให้มันเหมือน ๆ กันทั้งเรื่องแล้วกัน
กูโตมากับนิยายกำลังภายในยุคเก่าเลย ซึ่งทับศัพท์กันแบบสะบั้นหั่นแหลก ฉายาชาวยุทธ์ยังทับศัพท์ คนฉายามังกรทองนี่อย่าหวังเลยนะว่าจะแปลเป็นมังกรทอง ต้องแปลเป็น กิมหลงค่า แล้วถ้าแก๊งมีมังกรห้าสี มึงก็จำไปดิว่าสีไหนคือคำไหน
แล้วจู่ ๆ นักแปลก็เกิดการเปลี่ยนวิธีมาแปลเป็นภาษาไทยหมดทุกอย่าง ซึ่งกูก็ปรับตัวแล้วอ่านตาม
จนตอนนี้เหมือนจะย้อนกลับไปวันวานนิดหน่อย ทับศัพท์มากขึ้น (แต่เป็นจีนกลางแทน) กูก็เลยไม่รู้สึกอะไรอะนะ
>>750 กูเข้าใจเลย แล้วเมื่อก่อนท่านนักแปลก็ชอบวงเล็บคำแปลฉายาไว้ให้แค่คำแรกคำเดียวด้วย ที่เหลือแต้จิ๋วไปสิ ตอนกลับมาอ่านจีนกลางกูก็มึนไปพักนึงเหมือนกัน 5555 แต่กูก็ชอบที่เค้าแปลออกมาสละสลวยนะ อ่านแล้วโบร๊านโบราณดี
คำจินนี่ครึ่งโลจีนกูใส่มาเป็นตัวอย่างเฉยๆ น่ะ ถ้าทำให้งงกูขอโทษด้วย แต่อย่างหน่วยวัดแบบจีนกูก็ยังอยากให้ทับศัพท์ไปนะ มันกะระยะง่ายกว่าเวลาอ่าน อันนี้สำหรับกูน่ะ ซึ่งจะยังไงก็แล้วแต่นักแปล แต่ส่วนอื่นๆ ที่แปลได้ก็อยากให้แปลแหละ มันอ่านแล้วได้อารมณ์กว่าน่ะ ในความรู้สึกกู
>>750 เท่าที่เข้าใจ จิน คือ ชั่ง ปะวะ แล้วก็มีอีแปะอีกอัน เดี๋ยวนี้เห็นคนแปลว่าเฉียนหรือเหวินอะไรนี่แหละ หวังว่าคงไม่มีใครโวยนักแปลที่ใช้คำว่าอีแปะนะเว้ย 55555555
เดี๋ยวนี้คงเพราะมีโซเชียลมั้ง กูเห็นนักอ่านนักวิจารณ์ตั้งข้อสงสัยกับคำศัพท์เยอะมาก บางคนก็ช่างหัวมันเถอะ แต่บางคนตั้งข้อสังเกตน่าสนใจนะ กูเคยอ่านบล็อกของนักรีวิวคนนึง เขายกคำว่า "ทรยศรานพระคุณ" มา บอกว่าไม่เคยเห็นคำว่าราน พอไปเปิดรบฑก็บอกว่ามันแปลว่าตัดกิ่งไม้ เพราะงั้นควรใช้คำว่า "ลาญ" มากกว่าหรือเปล่า กูก็งงว่าเดี๋ยวนี้เขาไม่ใช้แล้วเหรอวะ รานพระคุณ รานน้ำใจ อะไรเงี้ย แต่ที่เขาพูดมาก็ถูก หรือสมัยก่อนมันอุปมาพระคุณกับน้ำใจว่าเป็นกิ่งไม้กำลังงอกงาม แต่คนไปตัดมัน อะไรงี้เหรอวะ
>>752 รานน้ำใจเคยเห็นในหนังสือเก่า สมัยเดียวกับพวกมูลบทบรรพกิจนู่น ส่วนใหญ่เป็นกลอน ข้อยามก็จากหนังสือเก่าเหมือนกัน ของไทยนี่แหละ รู้สึกจะดรุณศึกษามั้ง ปกติมันก็ใช้กันประปรายมาเรื่อยๆจนถึงเมื่อยี่สิบสามสิบปีก่อน แต่พอยุคนิยายวัยรุ่นมีอีโมจิฮิตกัน ศัพท์พวกนี้ก็หายไปเลย ถ้าเจอหนังสือเล่มไหนที่ใช้คำพวกนี้อยู่ก็ยินดีด้วย มึงเจอของแรร์ หมดรุ่นนี้ก็น่าจะหมดแล้วละ
เพื่อนโม่ง ช่วงนี้อ่านไรกันบ้างอ่า
ไม่ได้เข้ามานานเพราะมูฟจากวงการเสิ่นเจิ้นไปทั้งอ่านเขียน กำลังจะกลับมาเลยแวะส่องโม่งถึงกับหาห้องไม่เจอ555 ในนี้เองก็ซบเซาสินะ
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.