กูเคยอ่านนิยายจีนที่คนไทยแต่งเรื่องหนึ่ง เขาเขียนดีนะ และไม่ค่อยใช้คำทับศัพท์มันก็อ่านสละสลวยดี รัชทายาทก็เรียกว่ารัชทายาทไม่ต้องไท่จื่อ ไท่จื่อเฟย มีใช้เปิ่นกงหรืออายเจียทับศัพท์ไปบ้างตามความเหมาะสม เจิ้น ที่ฮ่องเต้ใช้แทนตัวก็ไม่ได้ใช้บ่อย ข้ารับใช้ก็แทนตัวว่าข้าหน่อย สามีภรรยาก็ไม่เรียกด้วยเหลากง ฟูจวิน ฟูเหริน เรียกตรงๆ ไปเลย เหมือนนักเขียนเขาเลือกใช้คำที่ต้องทับศัพท์เอากูก็รู้สึกว่าอ่านง่าย เข้าใจและสละสลวยดี จะบรรยากาศกลิ่นอายจีนไม่จีนมันอยู่ที่การบรรยายและสำนวนการเขียนไม่ใช่การใช้ภาษาทับศัพท์เอา 555