>>684-686 ขอบคุณมากที่มึงไม่ใช่โทรล คือ เรื่องครอบครัวกูไม่อะไรละนะ เนื้อหาคือมันไม่เหมาะกับกระทู้อ่ะ แต่เพราะกูดาวน์กูเลยมาระบายๆแซมๆไป ขอโฟกัสเรื่องชีวิตซาราลี่แมนละกัน ที่กูคิดไว้ว่างานที่จะทำหลังจบอ่ะคือพวกสายงานพัฒนาเว็บนี่แหละ คาดหวังไว้เลยว่าจะทำแบบfull stack ส่วนที่ทำงานกลัวมากๆที่รายได้จะไม่พอมีข้าวกรอกหม้อ เพราะแค่เช่าห้องก็บวกค่าเดินทางได้ เรื่องกินก็ห่วงเรื่องเจ้าของหอพักเซย์โนห้ามทำกับข้าวอีก ปัญหาตอนนี้สำหรับกูคือการรับงานนอกนี่สิ มันไม่ได้ง่ายแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนกูเดาว่ายังโอเค แต่สมัยนี้ึงลองไปส่องตามเว็บหางานฟรีแลนซ์นะ แม่งหิวพวกมีประสบการณ์เต็มไปหมด ทุกวันนี้กูเลยทำได้แค่ไปเป็นเด็กเสิร์ฟปิดจ๊อบรายวันตอนว่างๆไง สายงานที่กูอยากทำมันอยู่ยากกว่าที่คิดจริงๆอ่ะตอนเริ่ม ถึงว่าสิทำไมสังคมโปรแกรมเมอร์นั่งโต๊ะคือเบียวๆเยอะสัสๆ อีกเรื่องนึงนะ โลกกูมันเริ่มมืดมนมาตั้งแต่กูเข้าสู่ ม.ปลายละ เริ่มๆก็เพราะปัญหาครอบครัวนี่แหละ