Fanboi Channel

โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lounge/1154/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน >>>/lifestyle/1526/
โม่งคุยเรื่องเพื่อนx2 >>>/lifestyle/2189/
โม่งคุยเรื่องเพื่อน x3 >>>/lifestyle/3960/

โม่งๆ โรลเพลย์นี่มันคืออะไรวะ เพื่อนกลุ่มใหม่กูมันชอบเล่นกัน กูไม่เข้าใจจริงๆ จะเล่นตามแม่งก็น่าอายสัส
แต่กูสงสัยไง แก่นแท้ของโรลเพลย์คืออะไร เล่นแล้วได้อะไร กูต้องการจะเข้าใจ ไม่ได้ประชดนะ แต่จะถามพวกมันก็ไม่กล้า

>>2 วาดภาพตัวละครของตัวเอง แล้วก็เอาไปโรลกับตัวละครคนอื่น ในเนื้อเรื่องเดียวกัน ส่วนใหญ่มีแต่พวกคนจูนิเบียวทำกัน

>>2 ไม่ต้องวาดรูปก็ได้มั้ง มันออกราวๆ สมมุติ ตัวละคร มาเล่นในบทต่างๆ
อยากเป็นอะไรก็เป็น ซึ่งถึงจะดูเบียวๆ แต่ถ้ามันไม่เอาเรื่องที่เล่นกันมาปนกะชีวิตจริง
กูก็ว่าไม่มีไรเสียหายนะ น่าจะเป็นช่วงวัยรุ่นทำกัน

>>2 เล่นบทบาทสมมติ ลองไปดูในห้องซับ คอมมู
สร้างตัวละครขึ้นมา หรือมีภาพวาดแล้วสวมบทบาท
เช่น แนวแฟนตาซีรร. อยากจะสร้างตัวอาจารย์ ตัวนักเรียนหรืออะไรก็ได้มาเล่น
โดยตัวเองคุมบทบาทตัวนั้น คล้ายๆแต่งนิยายต่อ ถ้าคู่โรลภาษาสวย

>>5 อ๋อ เข้าใจละ มีความอาร์ทอยู่ว่ะ 555 กูเรียนสถาปัตย์น่ะ เจอแต่คนเล่น มันเอามาเล่นคู่กับเกมกระดาษ เวลามันเล่นกัน กูก็เล่นไม่เป็น ถถถ+

พวกคอมมู วาดรูปบลาๆเชิญทางนี้นะหนูๆ
https://fanboi.ch/subculture/

เพื่อนกูไปคบกับผู้หญิงตอแหลว่ะ กูรู้จักนางดี ขณะที่เพื่อนกูไม่รู้อะไรเลย กูไม่ควรบอกอะไรมันใช่มั้ยวะ ปล่อยให้มันเจอกับตัวเองเลยจะดีกว่ามั้ย

>>8 อันนี้ยากว่ะ ขึ้นอยู่กับว่าเพื่อนมึงฟังมึงมากแค่ไหน ถ้าสนิทกันมากเตือนได้เตือนไปเถอะ แต่ถ้ามึงกลัวมันไม่เชื่อก็ให้มันเจอกับตัวเองก็ได้ เดี๋ยวมึงไปพูดให้ฟังก่อนแล้วมันจะหาว่ามึงไส่สีตีไข่นาง อีกแง่คือถ้านางไม่ตอแหลใส่เพื่อนมึงแล้วอยู่ด้วยกันได้หรือเพื่อนมึงรับนิสัยนางได้งี้มึงก็คงทำไรไม่ได้ว่ะ รอดูท่าทีไปก่อนดีสุด

>>8 กูว่ามึงอย่าเตือนเลยว่ะ คนเราสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น มึงควรให้เพื่อนมึงไปเรียนรู้กันเอง มึงแค่คอยอยู่ข้างๆเพื่อนตอนมีปัญหาก็พอ

ทุกวันนี้เวลากูเจอหน้าเพื่อนเก่ากูละกูรู้สึกเจ็บใจตลอดเลยวะ กูไม่อยากมีความรู้สึกแบบนี้เลยกูควรจะทำยังไงให้หายวะ คือกูเคยโดนเค้าตัดเพื่อน ทำร้ายความรู้สึกกูสาระพัดแต่ก็ยังต้องวนเวียนอยู่ในสังคมเดียวกับมันอีกนานอะ แค่มองหน้าเหมือนเรื่องร้ายๆมันก็ขึ้นมาในหัวกูขนาดห่างหายกันไปหลายเดือนก็ยังไม่ดีขึ้นเลย

>>11 กูให้คำปรึกษามึงไม่ได้ว่ะ เพราะกูก็เป็นแบบมึง กูเชื่อคำว่าแก้วที่แตกไปแล้วทำยังไงก็ให้กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้ คสพ.ที่พังไปแล้วให้กลับมายิ้มให้กันสดใสเหมือนเดิมแม่งยาก กูก็พยายามไม่ทำอะไรให้ได้อยู่ใกลๆให้ได้เจอหน้ามันว่ะ ถ้าเจอก็ช่างแม่งทำเฉยเอาไว้ ทำปกติสุดๆเอาไว้

คนรู้จักใตห้องแม่งโคตรเหี้ย รร.กูมีงานบำเพ็ญประโยชน์ ซึ่ง มี8คนที่แม่งจะออกแนวผู้นำหน่อย ตอนพรีเซ้นท์มันออกมาไม่ค่อยดี กลุ่มนางแม่งเรียกไปประชุม ไม่ดิ กูว่าเรียกไปด่ามากกว่า “ทำไมเงียบกันวะ ปากมีไว้ประดับหน้าหรอ” “มึงเป็นเหี้ยไรกันวะ ไม่ช่วยงานเหี้ยไรเลย” ด่าสารพัดต่างๆนาๆ กูอยากจะถีบหน้ามึงให้หยุดพูดมาก กูก็รู้ว่ากูมีส่วนผิดนะ แต่กูรู้สึกว่า การทำงานเนี่ย แม่งต้องมีส่วนนึงที่เป็นผู้นำค่อยสั่งการว่ะ ซึ่งพวกมึงเป็นคนเริ่มเป็นผู้นำแล้วแล้วมึงไม่สั่งลูกน้องแล้วไปทำอยู่ส่วนด้วย บวกกับมาด่า กุว่าแม่งเหี้ยเกิน มึบอกว่าเด็กใหม่”ไม่มีทางรู้ความรู้สึก” กุเกลียดคำนี้มาก มึงไปรู้อะไรกูวะ มึงรู้หรอว่ากูเรียนอะไร กุทำอะไรบ้างตอนม.ต้น มาบอกว่ากูไม่รู้เรื่อง อีเหี้ย เก็บปากเน่าๆของมึงไปแดกปลาเหอะ เผื่อทำให้มึงฉลาดขึ้น

กูเป็นคนที่พูดเบามาก ขนาดเวลาที่คิดว่าพูดดังแล้วเพื่อนก็ยังไม่ได้ยิน สามคนแล้วที่บอกว่ากูพูดเบามาก TT. แต่เวลาอยู่กับน้องกูพูดปกติมันก็ได้ยินนะ ทำไงดีเพื่อนโม่ง ทำยังไงให้พูดเสียงดังขึ้น กูสังเกตุเพื่อนคนนึงเขาไม่ต้องทำอะไรมากก็พูดออกมาได้เสียงดังฟังชัดคล่องปรื๋อ ทำไมกูพูดไม่ดังเหมือนคนอื่นเขาวะ

>>14 กูเป็นคนพูดเบาเหมือนกัน ชอบพูดอยู่ในคอ เวลาพูดก็จะอ้าปากไม่ค่อยกว้าง แต่เพราะรู้ตัวว่าเป็นคนเสียงไม่ดังนี่แหละ ตอนเรียนเวลาต้องพรีเซนต์หรือแสดงละครหน้าห้องกูจะรีบหยิบไมค์เลย อันนี้แก้ที่ปลายเหตุนะ
ถ้าแบบแก้ที่ต้นเหตุก็คือ เวลาพูดมึงต้องมั่นใจในตัวเองหน่อย ถ้าต้องการสื่อสารอะไรที่มันสำคัญๆ ก็พูดช้าๆชัดๆ อ้าปากกว้างๆ ใช้แรงลมจากในช่องท้องในการช่วยเปล่งเสียง แต่สิ่งสำคัญคือความมั่นใจเวลาพูดอะ

>>11 สำหรับวิถีคนเหี้ยอย่างกู กูทําตัวเหี้ยใส่มัน และทําตัวให้ดูสูงกว่าแล้วรู้สึกดีขึ้นหว่ะ
ของกูคือโดนบุลลี่จากเพื่อนกลุ่มเดียวกัน แต่ชีวิตกูไปได้ดีกว่ามัน เป็นแบบนี้เพราะกุตั้งใจด้วยแหละ ทําทุกอย่างให้เก่งไม่ให้ถูกดูถูกได้
หลังๆเจอกันก็เป็นประจบทําตัวดีเลียขากุใหญ่ พูดด่ามันต่อหน้าโครตสะใจ lol แบบมันเป็นสัญชาตญาณพอกูใหญ่กว่าก็กลัว โดนด่าก็ไม่กล้าทําอะไร

ไอ่สัสวันนี้เพื่อนเก่าสมัยม.ต้นนัดเจอเว้ย กูไม่ค่อยสนิทกับมันหรอก แต่เห็นมันนัดเจอที่โรงเรียนเก่าเลยไปหาหน่อยก็แล้วกัน ไอ้เหี้ย นั่งคุยได้ไม่ถึง 3 นาที แม่งขายยาสีฟันให้กูแล้ว ถ้าไม่เห็นว่าลูกมันนั่งอยู่ด้วย กูจะแฉว่าแม่งแอบชักว่าวในห้องเรียนตอนม. 2 แล้ว ไอ้สัส เยดเข้

>>17 น้ำตาจะไหล ของกูเคยโดนเพื่อน ม. ปลาย แม่งโทรมาหลอกกูว่าจะจ้างกูเขียนเว็บ
ไปถึงแม่งเปิดแคตตาล๊อกอาหารเสริมให้กูดูเฉยเลย
ที่แค้นคือแม่งชวนไปนั่งคุยที่สตาร์บัค แล้วสั่งกาแฟมานั่งแดกคนเดียว เลี้ยงกูหน่อยก็ไม่ได้

กูโดนเพื่อนแกล้ง ล้อบ่อยครั้ง วันนึงแม่งล้อเสียงกู กูเลยหยิบขวดน้ำฟาดหน้าหันแต่ทุกคนหัวเราะ ขอหาวิธีตอบโต้ที่ทำให้มันล้อหรือแกล้งกูน้อยลงที(จะเลิกเลยคงไม่ได้ สันดานแม่งอย่างนั้นแหละ) หรือกูต้องตบมันด้วยมือจริงๆ วะ

เขาบอกเอ็นดูล้อเล่นกับกู แต่กูรำคาญ เพราะมันหลายครั้งแล้ว กูบอกไม่ชอบก็แซะกู ด่ากูอีก คือกูต้องทนใช่มะ?

กูเรียนคนละคณะกับเอและบี เคยเห็นเอโพสต์ตัดพ้อแบบ ไม่มีใครเข้าใจหรอก,จบไปแล้วก็ต่างคนต่างอยู่ดิ ฯลฯ
จนบีมาเล่าให้ฟังว่าจริงๆช่วงนั้นคือ เอไปแซ่บนัวกับแฟนเพื่อนอีกกลุ่ม จนมาถึงแฟนเพื่อนในกลุ่ม ก็เลยโดนแบนไปตามระเบียบ มาล่าสุดนางโพสต์ทำนองว่า ไม่เข้าใจคนที่มีแฟนแล้วแต่ยังไปคุยกับคนอื่น บลาๆๆ เหมือนจะโดนเข้าเองแต่มันย้อนแย้งกับสิ่งที่ไปทำกับคนอื่นอะมึง
ละกูเพิ่งนึกได้ว่าตอนมัธยมเวลามีคนมาคุยกับกูเค้าก็จะรู้จักเพื่อนๆกูปกติใช่ปะ พวกเพื่อนในกลุ่มมันเคยทักว่ากูไม่สังเกตบ้างหรอ กูคุย6คน เอทักเค้าไปคุยด้วยทุกวัน3คนละ แต่ตอนนั้นกูใสๆ เค้าอาจจะคุยกันคลิกกว่ากูก็ได้ พวกมึงอะคิดมาก
ยาวจัง โทด อะพอมาตอนนี้กูเริ่มวิเคราะห์ละว่านี่คืออาการป่วย ต้องการความรัก กลัวว่าคนอื่นจะได้รับความรักมากกว่ารึเปล่า (เอเป็นลูกคนเดียว) ตอนกูเริ่มสนิทกับเพื่อนอีกคน นางก็เคยบอกว่าไม่ชอบละเริ่มพาลเพื่อนคนนั้นนิดๆ
หรือจริงๆแล้วไม่มีอะไรวะ ก็แค่หงี่ แล้วแฟนเพื่อนก็หงี่ เลยเอากัน จบ

>>19 เอาขวดฟาก ทำไมแค่หน้าหันแถมยังเฮฮาได้อีกวะ
ปกติมันต้องหัวแตกเลือดอาบแล้วดิ

>>21 กูว่าขวดพลาสติก

>>21 อย่างที่ 22 บอก ขวดพลาสติกน้ำเต็มขวด กูขอโทษที่ลืมบอกกก // กราบรัวๆ

>>23 กูก็ว่าขวดพลาสติกแต่แรกนะ ทำไมไอ้ข้างบนมันโหดจัง ขวดแก้วเลยเรอะ

ไลฟ์สไตล์การใช้เงินกูกับเพื่อนไม่ค่อยตรงกันว่ะ แบบมีเงินพอใช้จ่ายกันได้ทั้งคู่อะ ละกูก็ชอบเอาเงินไปกิน ซื้อหนังสือบ้างละมันแพง(แต่ก็เงินกูนะ)เพื่อนก็ชอบว่าว่ากูใช้เงินเยอะ ฯลฯ เวลาไปห้างกันกูอยากกินตามร้านเพื่อนก็ไม่ยอมเว้ย จะกินในฟู้ดพาร์ก ทั้งๆที่แม่งก็มีเงินอะ บางทีไปไหนกูก็เน้นสะดวกสบายแต่เสียเงินนิดหน่อย เพื่อนก็ไม่เว้ยจะเดิน กูเศร้าว่ะ ทำไงดีวะ บางเรื่องที่ประหยัดได้ก็โอเค แต่แบบบางเรื่องที่แม่งประหยัดแล้วลำบากตัวเองเนี่ย ทำไมต้องทำวะ

>>25 คำตอบก็อยู่ในคำถามมึงไง ไลฟ์สไตล์การใช้เงินไม่ตรงกัน ไอ้เรื่องกินฟู้ดคอร์ทเนี่ยต้องดูว่ามึงกับมันไปเดินห้างบ่อยไหม ถ้านานๆ ทีเนี่ยแปลก แต่ถ้าไปแม่งเกือบทุกวัน มันจะประหยัดเงิน ไม่แดกร้านอาหารก็ไม่ใช่เรื่องน่าตื่นเต้นอะไร

สำหรับเรื่องการเดินทาง มึงบอกว่าเสียเงินนิดหน่อย อันนี้กูว่ามึงพูดเข้าข้างตัวเอง บอกหน่อยดิว่าเสียเงินนิดหน่อยคืออะไร เช่น จะเดินไปเรียนก็ได้ แต่มึงขี้เกียจ มึงเลยนั่งมอไซค์วิน แบบนี้ใช่ปะ? ถถถ ส่วนตัวกูไม่นิยมขึ้นมอไซค์ว่ะถ้าไม่สายจริงๆ หรืออย่าง bts เนี่ย ถ้าสถานีเดียวกูไม่ขึ้นนะ เดินอย่างเดียว

มันอาจไม่มีใครผิดไม่มีใครถูกสำหรับเรื่องนี้ แต่อยากให้มึงลองคิดดูว่า ปัจจุบันมึงมีเงินเก็บมากน้อยเท่าไหร่ กูเห็นเพื่อนกูบางคนพ่อแม่ก็ให้เงินใช้เดือนละเป็นหมื่นแต่เงินเก็บแม่งยังน้อยกว่ากูและเพื่อนหลายๆคนที่ได้เดือนละหลักพันอีก (สมัยยังเรียนอยู่) ก็แนะนำว่าให้หัดประหยัดบ้างนะ ต่อไปจะได้บริหารเงินเป็น ไม่ต้องรบกวนพ่อแม่เวลาชักหน้าไม่ถึงหลัง

>>26 เดินห้างนานมากๆทีนึงวะ ปีนึงไม่ถึงสี่ครั้งอะที่ไปด้วยกัน เสียเงินที่กูพูดถึงคือไปตจว.กันมีกระเป๋าสัมภาระ เดินระยะทางประมาณเกิน 5-8 กม. เพื่อไปที่พักอะ ละแดดแม่งแรงเหี้ยๆ ถ้าระยะทางสั้นๆแบบที่มึงยกมากูจะไม่อะไรเลย
เรื่องเงินเก็บกูก็เริ่มเก็บๆอยู่แหละ ตอนนี้ประหยัดละ กูก็มีเงินเก็บแหละแค่ไม่ได้เยอะมากอะไร แต่นานๆไปเที่ยวกันทีก็อยากชิวๆบ้าง

>>27 ขนาดนั้นก็ไปคนเดียวเถอะ เพื่อนมึงขี้งกละปีนึงไปห้างไม่ถึง10ครั้ง ประหยัดกับงกมันไม่เหมือนกันนา

>>19 โดนแกล้งแบบไหนอะ แบบเล็กๆน้อยๆ หรือโดนรุมแกล้งแบบเล่นใหญ่ใส่ไข่พิเศษ กูแยกไม่ออก
คือถ้าโดนแกล้งเล็กน้อยกูก็จะเมินๆไปอะ(ปกติกูไม่คิดมากอยู่แล้ว) ไปมีปฏิกิริยาทุกครั้งมันก็เหนื่อยใช่ปะ แต่ถ้ามึงคิดจะสู้ต้องสู้แบบเลือตกยางออกไปเลย อย่าไปทำครึ่งๆกลางๆไม่งั้นมันก็มองมึงแบบเดิมนั้นแหละ ถึงมึงจะสู้มันไม่ได้ก็ต้องสู้ มันจะรู้ว่าเล่นกับมึงไม่ได้ แล้วมันก็จะหันไปหาคนอื่นต่อ

ตอนนี้กูรู้สึกแย่สัสๆ จะร้องไห้น้ำตาปริ่มล้ะ แต่ก็ไม่อยากร้อง จะว่าเป็นเรื่องเล็กก็ได้ แต่ก็รู้สึก bully เหี้ยๆ คือกุอ่ะอาจจะรสนิยมไม่ดี กุชอบแต่งตัวแบบเสื้อฮูด กางเกงวอมไรงี้ คือกูก็อยากใส่เสื้อแขนกุดขาสั้นกางเกงยีนนะ แต่คือกูอวบๆอ่ะ ขาใหญ่มากกก ให้แต่งก็ไม่มั่นใจ ประเด็นคือวันนี้กูไปกินข้าว แล้วเพื่อนสายโคก็ลงรูปที่ถ่ายรวม แล้วเพื่อนกลุ่มที่กุอยู่แบบสนิทอ่ะ เห็นในไอจีก็แคปมาลงไลน์กลุ่ม แล้วก็ขำ หัวเราะ แชทประมาณมึงเปลี่ยนการแต่งตัวเถอะ แต่งอะไรของมึง แล้วก็ขำกันไม่หยุด คือรูปนั้นอ่ะมันก็อาจจะดูอ้วนก็จริง เพราะกุยืนริมหันเฉียงๆ แต่ชุดนี้กุยืนส่องกระจกก่อนออกจากบ้านมันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ไม่ได้ฮู้ดวอมแบบแย่ ก็แฟชั่นเรียบๆหน่อยๆ กุก็ค่อนข้างมั่นใจว่าไม่แปลกเลยออกจากบ้าน แต่เจอเพื่อนทั้งกลุ่มกุพิมพ์แบบนั้น กุเฟลเหี้ย โอเค กุอาจจะรสนิยมแย่ แต่มึงต้องพิมพ์ขนาดนั้นเลยหรอวะ เพื่อนอาจจะหวังดี กุรับฟังนะถ้าพวกมึงจะคอมเม้นอะไรกุ แต่กุไม่โอเคที่พิมพ์เชิงลบแล้วหัวเราะต่อท้าย หัวเราะแบบ555ยาวมาก เรียกว่าทุกประโยคต้องมี55555ต่อท้าย ตอนนี้กุเลยอ่านไม่ตอบ กุคิดอยู่ว่าพรุ่งนี้เจอหน้ากุควรทำตัวปกติ หรือถ้าเพื่อนถามว่าทำไมไม่ตอบกุควรพูดตรงๆ รึเปล่า กุน้อยใจอ่ะมึง มันไม่ใช่ครั้งแรกนะ ก่อนหน้านี้ก็มีเรื่อยๆ แต่มันต่อหน้าอ่ะ กุยังพอผ่านๆได้ แต่ครั้งนี้กุว่าแรงสุด ถึงจะรู้จักได้ปีครึ่ง แต่กุยังไม่กล้าพูดแบบนี้ใส่เพื่อนอ่ะ จะว่ากุมีปมเรื่องการแต่งตัวก็ได้เลยยิ่งคิดมาก ไม่ว่ากุจะเลือกอะไรแม่กุชอบค้านตลอดว่าไม่สวยเฉยบลาๆ ทำให้กูรู้สึกว่าตัวเองรสนิยมไม่ดี กุเวลาจะซื้อเสื้อผ้าคือให้แม่เลือกตลอด กุก็พยายามเลียนแบบการแต่งตัวของเพื่อนๆนะว่าสมัยนี้วัยรุ่นแต่งไง แต่ส่วนใหญ่ก็แบบแขยกุดเกงขาฟิตๆ ซึ่งกุไม่กล้าใส่อ่ะ

กุ >30 หรือว่าเพื่อนกุไม่ชอบกุจริงๆวะ.. เป็นการ bully แบบตั้งใจรึเปล่า?

>>30 โหหห กูพอเข้าใจฟีล คือกูก็อวบๆ ส่วนใหญ่จะใส่แต่ชุดนักศึกษา แต่โชคดีตอนมาเรียนตปท.ไม่ค่อยมีคนสนใจเสื้อผ้ากูเท่าไรเสื้อที่ไม่เคยใส่ตอนอยู่ไทยเลยได้มาใส่ตอนอยู่ตปท. เสื้อผ้ามันอยู่ที่ความมั่นใจด้วยมึง กูเป็นคนไม่ชอบใส่ขาสั้นเกงขาดๆ แนวนั้นเพราะรู้สึกไม่เข้ากะกู ที่กูใส่เลยเป็นแนวยูนิโคลอะ ใส่ง่าย แล้วก็ไม่ได้ดูแย่ กูชอบใส่ชุดทรงตรงไม่เข้าเอว ไม่จัมป์ใต้อก มันทำให้กูดูอ้วน555 รองเท้าใส่แบบเสริมส้นนิดๆ ให้ขาดูเรียว กางเกงกูจะพยายยามเลือกขา 4 ส่วนที่โชว์ข้อเท้า คือถ้าใส่ขายาวละขากางเกงมันไปกองๆ มันทำให้กูดูตันอะ ลองดูวิธีการแต่งตัวของดาราก็ได้ ส่วนใหญ่ที่กูดูไว้เป็นเรฟคือ คุณแม่โอปอลล์ พี่แก้มวิชญ์ เจนนี่ปาหนัน ถ้าสายเกาก็เป็นทไวซ์จีฮโย คือเขาผอมกว่ากูมากแหละ แต่เป็นคนมีหน้าอกเหมือนกันก็พอใช้เป็นเรฟได้5555 คือถ้าเอาการแต่ตัวของมึงไปเทียบกับเพื่อนในกลุ่มอาจจะโดนขำเพราะว่าคนละแนวกับเพื่อนส่วนใหญ่ไง แต่กูชอบแต่งสไตล์นี้เพราะมันใส่ไปไหนก็ได้ 5555 เวลาไปซื้อเสื้อผ้าก็ขอร้านลองเลย คือดูในหุ่นมันสวยแต่เอามาใส่จริงๆ แล้วสั้นบ้าง อ้วนบ้าง กูก็ท้อ5555 ร้านไหนไม่ให้ลองกูก็เทจ้าาา สู้ๆ นะมึงงงง

>>30 เพื่อนกูหนักร้อยโล ใส่แซคแขนกุด ใส่แขนกุดขาสั้น ไม่เห็นเป็นไรรึมีใครว่าไรเลย เอาจริงๆฮู้ดวอมมันทำให้มึงยิ่งดูอ้วนป่าววะ บางที่เสื้อที่ใหญ่กว่าตัวมันทำให้ยิ่งดูอ้วนมากกว่าจะช่วยพรางนะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเพื่อนมึงควรให้คำปรึกษาดีๆไม่ใช่มารวมกลุ่มกันหัวเราะมึง เพื่อนกูใส่อะไรแล้วดูไม่ดีกูก้อบอก ไปซื้อเสื้อด้วยกันกูก้อห้าม ถ้ามันไม่ฟังกูก้แค่แอบมาบ่นกันเองลับหลังไม่เคยไปว่าให้เพื่อนเสียใจ

มีใครมีแนวทาง ห้ามเพื่อน ให้หยุดแดกไหมว่ะ เพื่อนกูแม่งเบาหวานแดกแล้ว ตอนนี้อายุแค่20เอง ชอบชวนกูไปแดกไอติม ขนม เบเกอรี่ชิบหาย กูเป็นเพื่อนกับมันมา6-7ปี กูไม่เคยเห็นมันกินน้ำเปล่าแม้แต่ครั้งเดียว กินแต่น้ำอัดลม หรือไม่ก็น้ำหวานกลิ่นชา แถมยังเสือกกินเค็มชิบหาย เค็มชนิดที่คนปกติ เอาเข้าบอกไปแล้วสะดุ้ง แดกต่อไม่ได้อ่ะ พอกูบอกเบาๆเค็มหน่อย แม่งก็บอก เงินกู กูจะกินยังไงก็ได้ ส่วนเรื่องชวนกูไปแดกขนม กูก็พยายามบอกว่า กูไม่อยากกิน เผื่อว่ามันจะได้ไม่กินด้วย ผลคือ ล่อทุเรียนเป็นลูก ใช่ค่ะ มึงอ่านไม่ผิด เป็นลูก ล่อบิงชูทั้งถ้วย แล้วมันเสือกเป็นคนเป็นเบาหวานที่ผอมแห้งไง มีการมาบอกกู “ที่มึง ไม่กินหวาน ทำไมอ้วนกว่ากู” โธ่อีสัส ฮอร์โมนอินซูลินกูไม่เพี้ยนไหมล่ะ กูไม่ได้อ้วนนะ กูน้ำหนัก50กว่าๆเอง แต่ก็อ้วนกว่ามันแหละ น้ำหนักแค่40ต้นๆเองมั้ง กูล่ะเป็นห่วงมันจัง ไม่รู้ว่า ระหว่างไตพังกับขาเน่า อะไรจะเจอก่อนกัน