รู้สึกโคตรเหนื่อย เจองานเหี้ยแล้วกลับบ้านมายังเจอพ่อแม่ประสาทแดกรออยู่ที่บ้านอีก เหมือนชีวิตหาที่ๆจะสงบใจไม่ได้เลย
Last posted
Total of 1000 posts
รู้สึกโคตรเหนื่อย เจองานเหี้ยแล้วกลับบ้านมายังเจอพ่อแม่ประสาทแดกรออยู่ที่บ้านอีก เหมือนชีวิตหาที่ๆจะสงบใจไม่ได้เลย
น้องชายกูประถม ใกล้ขึ้นมัธยมละ มีนิสัยไม่ชอบอ่านหนังสือ ทำไงให้น้องมันชอบอ่านมากขึ้นบ้างอะ??
/กลับกันพี่มันเป็นคนชอบอ่านนสมาก ซื้อมาเป็นเซลฟ์ขายนส กลางๆได้เลย555
คือเวลาเรียกให้ทำรักการอ่าน ก็จะหงุดหงืดบอกให้เจ้ย่อให้ก่อน จะได้ลอกคำตอบเขียนส่งครู ไม่ยอมอ่านเอง
ตอนถามว่าชอบเรียนมั้ย น้องก็บอกไม่ชอบ ก็พอรู้ตั้งแต่เกรดเฉลี่ย 2.9 ได้แต่คิดว่ามันคงจะเป็นคนที่ดีชึ้นเวลามันโต อีห่าประถม2.9 ในรรที่ปล่อยเกรดชิบหายวายป่วง กุเครียด
ปล. น้องกูติด rov มากเล่นก็กากยังจะเล่นทั้งวี่ทั้งวัน ติกต่อกด้วย โครตเกลียดเลย ทำไงให้เลิก
ตอนนี้มีวิธีอยู่
1 ยุให้แม่ยึดมือถือไปเลย ให้เล่น 3 ชั่วโมง/วัน
2 ยึดเกมมัน อ่านนสเสร็จถึงจะเล่นได้
แต่มันจะบังคับน้องมากไปรึเปล่าวะ กูก็ไม่ใช่เด็กเรียนอะไรนะ แต่กูมองว่าถ้ากูอยากเล่น กูก็ต้องทำงานนี่ให้เสร็จก่อนอะ
>>856 ให้โทรศัพท์น้องมึงไวจัง
อย่ายุให้เเม่ยึด น้องมึงเป็นสมาธิสั้นไปละ
เเนะนำให้ปล่อยเลยตามเลย เพราะเเค่ช่วงเริ่มต้นพ่อเเม่มึงก็ทำเเบบนี้เเล้ว
ให้พ่อเเม่มึงถามการบ้านมันถี่ๆ ถามกับครูได้ก็เอา เเล้วให้เเม่งทำการบ้าน บอกด้วยว่าถ้าทำไม่ได้ก็ไปถามพี่ ซึ่งคือมึง
ถ้ามันไม่อยากทำก็ปล่อยมันไป เเต่ถ้าเเม่งมาถามมึง มึงก็สอนมัน สอนวิธีใช้เน็ตหาข้อมูลด้วย สอนวิธีเปิดหนังสือหาข้อมูลด้วยก็ได้
เเต่ว่าพวกมึง2คนไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันมากใช่ปะ?
>>856 อยู่ที่การปลูกฝังอะ หรือเห็นตัวอย่างมายังไง เพื่อนกูอะ แม่มันทำเป็นนั่งอ่านหนังสือตอนมันเด่กๆ โตมามันก็ชอบอ่านดีเลย ส่วนกู แม่ไม่ค่อยซื้อของเล่นให้ จะให้ก็อิดออด แต่ถ้าอยากได้หนังสือ ทุกชนิด แม่ทุ่มไม่อั้น เด็กสมัยนี้มันมีทางเลือกเป็นมือถือสุดไฮเทค แชทได้ โซเชี่ยลได้ มันเลยเข้าหาหนังสือยากขึ้นอะ ปล. น้องมึงทนอ่านหนังสือไม่ได้ด้วยปะ อาจจะสมาธิสั้นมั้ย
>>857 ต้องให้เพราะต้องใช้ติดต่อ น้องกูต้องนั่งรถไปรรเอง เค้าว่างั้น
ส่วนใหญ่การบ้านที่รรให้แม่งคือการบ้านผปคแท้ๆ แม่ก็บอกให้กูช่วยๆมันทำ ช่วยคิดช่วยเขียนงุ้นงี้จะได้เสร็จๆไป แม่กูเสริฟคำตอบ ทำงานให้มันหมดเลย เซ็งตรงนี้ คือมันเป็นปัญหาที่การเลี้ยงดูแหละ
ไม่นะอยู่คนละบ้าน แต่ศ-อา จะอยู่ด้วยกัน วันครอบครัวก็ชวนกันเล่นเกม เที่ยว กินปกติ แค่เวลามันมีการบ้านหรือคุยเรื่องอื่นที่เกี่ยวกับการเรียนมันจะงี่เง่า แต่ชวนเล่นนี่เล่นตลอด
>>858 ทนแบบ ให้อ่านนส นิยาย การ์ตูนไม่เอาเลย ถามด้วยว่าอ่านแล้วจะได้อะไร จ้างเท่าไหร่ เมื่อวานมันว่าพันนึงจ่ายมาก่อนถึงจะอ่านเล่มนึง :( การ์ตูนที่กูมีก็พวกวิทย์แบบที่สุดของโลกไรงี้มันก็ไม่อ่าน งงชห
สมาธิสั้นแน่ๆหาหมอจะหายไหม ต้องเสิชข้อมูลก่อน แต่น่าจะเป็นไปได้ กุว่ามันเป็นแน่ๆ จะเล่นอย่างเดียว
อยากแก้แผลใจน้องและเรา ที่ตอนเด็กเจอพ่อตบตีแม่ แล้วทำให้กลัวเสียงดัง เงียบ ไม่กล้าสู้คน กูก็กล้าเถียงประมาณนึงแล้วนะ ด้วยความเป็นพี่ มันpushให้กูต้องเป็นคนพูดออกมา ต้องเข้มแข็งกว่า แต่มันติดค้างในใจที่ไม่สามารถปกป้องแม่ได้
ชีวิตคนเกิดมามันเจ็บปวดจังวะ ไม่อยากเกิดมารับรู้อะไรแล้วว่ะ
โม่งชายสนิทกับใครมากกว่าระหว่าง พ่อกับแม่
กูเองสนิทกับพ่อ รักพ่อที่สุดเพราะแกเลี้ยงกูมาเองคนเดียว
แม่แยกไปอยู่อีกบ้านอาจเพราะอยู่กันไม่ได้ แต่ไม่ได้เลิกกันนะ ยังแวะมาหา ทุกเดือนๆ
ช่วงนี้แม่กุงมงายมาก คือดันไปเชื่อพวกเบอร์มือถือเปลี่ยนดวงแล้วบังคับทุกคนในบ้านเปลี่ยนเบอร์ เวลานั่งรถก็นั่งฟังอีอาจารย์ห่านี่พูดตลอดเวลา กุอยากจะบ้า พ่อกุก็ไม่ห้าม กุโดนให้เปลี่ยนเบอร์สองสามรอบแล้ว อีชิบหาย แถมให้กุเปลี่ยนซิมไอแพดด้วย ไม่อยากด่าแม่แต่มีแต่คนโง่อะที่เชื่ออะไรแบบนี้
>>869 ไม่แน่ใจว่ะ กุรู้สึกศาสตร์นี้แม่งมีอยู่หลายคนจังวะ กุรำคานมากกว่าก็ตรงที่มันเริ่มมาจากญาติคนนึงมายุแม่กุอยู่นั่นแหละ แล้วอีญาติคนนี้คืองมงายจนชีวิตทุกคนในบ้านชิบหายมาแล้ว (นางให้ลูกเปลี่ยนชื่อเป็นสิบรอบจนจะทำอะไรก็เจอปัญหา) แม่กุก็ไปเชื่อเขาอีก คือมันช่างไม่ได้ไง แม่กุนั่งดูนั่งฟังนั่งพูดทั้งวัน แล้วค่าเบอร์ก็แพงนะ ยิ่งอีเบอร์ที่โฆษณาว่านำโชคเนี่ย ครั้งก่อนแม่กุไปซื้อมาแปดพัน อาทิตย์ต่อมาไปซื้ออันใหม่อีก บอกอันนั้นไม่ดีพอ แล้วเวลาด่ากุก็ด่าว่ากุมันชั่ว ไม่มีบุญมากพอทำให้เบอร์ส่งพลังไม่ถึง (แฟนตาซีสัส) ประสาทจะแดก อยากกรี๊ดใส่หน้า
อยากให้กูเรียนจบ แต่ดูความลำเอียงของตัวเองบ้างไหมว่าให้กับลูกคนไหนมากกว่ากันวะสัส แค่เมื่อคืนห้องน้ำมีห้องเดียวทั้งบ้านยังแย่งกูอาบเลยอีเหี้ย แล้วกูทำงานกลับบ้านมาดึกอีกอีห่าก็รู้แต่เสือกไม่เข้าใจคืออะไรวะ หัวดอชิบ ครอบครัวเฮงซวย
มีใครที่ตอนเด็กๆไม่คิดอะไร แต่โตขึ้นมาได้มีประสบการณ์มากขึ้นมองย้อนกลับไปแล้วรู้สึกว่าจริงๆพ่อแม่ตัวเองเหี้ยบ้างมั้ยวะ
กูอยู่ช่วงท้ายมหาลัยละ เรียนกะทำงานก็ไม่ค่อยห่วย แต่กูสับสนว่ะ กูรู้สึกว่ายิ่งกูดีดตัวเองให้ทำงานมากขึ้น กูรู้สึกว่ามันก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อย ๆ นี่กูต้องปรับตัวยังไง หรือกูต้องกัดฟันสู้ต่อไปวะ
>>874 เหมือนกูเลยหว่ะ ยกตัวอย่างวันนี้ที่กูเพิ่งตื่นมาจากเมื่อวาน ทำงานก็เหนื่อยสัสๆ นี่เพิ่งได้พักงานเพราะที่ทำงานแม่งอยู่ในจุดเสี่ยงCOVID19 เค้าเลยอยากให้หยุด แต่แม่กูเสือกโวยวายที่กูตื่นสายไม่ช่วยงานบ้านนั่นนี่ ไร้ความรับผิดชอบบลาๆ อีห่า ทำตัว ปสด ไอนั่นก้ไม่ได้ ไอนี่ก็ไม่เอา ทั้งๆที่วันปกติกูคือช่วยให้มันรกเรื้อนน้อยสุดละ ดีนะที่กุมีงานทำอยู่ ถ้าไม่โดนไล่ออกต่อจากนี้นี่คือเตรียมเก็บเงินย้ายสำมะโนครัวหนีออกจากบ้านไปหาหอพักสักที่อยู่เลย ปัญหาที่กูยังมีคือสัญญาเช่าบ้านกับคนเช่านี่สิ ก็ก่ะว่าถ้าแม่กุยังตามราวีอีกนี่จะไปเอาต้นฉบับมาฉีกสัญญาทิ้งเลยสัส
จำได้ว่านานมาแล้วมีโม่งเอาบทความมาโพสเรื่องเอาคนที่ชีวิตประสบความสำเร็จมาดูว่าเค้ามีอะไรเหมือนๆกันบ้าง
คำตอบคือมีความสัมพันธ์กับคนรอบตัวดี ตอนนั้นกูก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ตอนนี้กูเข้าใจแล้ว
ชีวิตที่เจอปัญหาอะไรจากงานมาแล้วกลับมาบ้านยังมีแต่เรื่องให้เหนื่อยเพิ่มอีกนี่มันไม่ไหวจริงๆ
มันไม่มีแรงเหลือจะพัฒนาตัวเองหรือแม้กระทั่งจะทำงานดิเรกที่ชอบเลย ได้แต่หายใจทิ้งให้เวลาผ่านไปวันๆ
พ่อกูจะให้กูเดินทางไปมหาลัยคนเดียวแล้วจากเมื่อก่อนขับรถไปรับส่งตลอดกูควรทำยังไงดีขับรถก็ไม่เป็นรถเมล์ก๋ไม่เคยสอนขึ้น กูซื้อแกรปมารับหน้าบ้านเลยได้มั้ยหรือต้องเดินไปตามแลนดมาร์คแล้วจ้าง
ใครมีพี่ชายขี้เสือก บ้าอำนาจ ชอบทำตัวเป็นผู้ปกครองมั่ง
วันก่อนกูเมนส์มาแล้วผ้าหมดเลยใช้ทิษชู่แทน กูก็ดึงมาพันๆมือ แล้วพี่กูเดินผ่านมาเห็นละดุกูว่าอย่าดึงทิษชู่เล่น
คือ...อิเหี้ย? กูอายุ18 จ้ะ ไม่ใช่8ขวบ กูจะดึงทิษชู่เล่นเพื่ออออ! สมงสมองอยู่ไหนหะกุถามจริง!
ตอนเราเรียนอยู่มหาลัยเรารู้จักกับเพื่อนคนนึงเป็นรุ่นพี่มาอยู่ก่อนเราสองปี ละเมื่อก่อนเวลาทำกิจกรรมเป็นนางตัวตั้งตัวตีตลอด เวลานำเสนอความคิดอะไรให้ครูก็ว่าเป็นความคิดตัวเองหมดทั้งที่เป็นไอเดียของลูกทีมที่ประกอบกิจกรรมด่วยซ้ำ ละนางเกิดอาการหวงที่โดยการโกงการแข่งร้องเพลงให้น้องชายตัวเองได้รางวัลทั้งที่ร้องได้แบบหมาหอนยังเพราะกว่า ละน้องมันพักอยู่ห้องข้างๆเราเวลาเราเตรียมสอบมันร้องเพลงดังมากตั้งแต่ตีหนึ่งยันเช้าทำให้ทุกคนไม่มีสมาธิสอบที่ไม่ชอบไปกว่านั้นคือเอาเรื่องเราไปนินทาเราเลยบล็อกทิ้ง แต่ปัจจุบันก็หน้าด้านมาทัักเราอยู่ คิดว่าควรแก้เผ็ดยังไงดีคะ
พวกแม่ๆญาติๆที่วันๆแม่งมีแต่ปัญหากะรูปร่างคนอื่นนี่มันอะไรนักหนาวะ กูแค่ไปยืนใกล้ๆนิดเดียว ก้มมองแล้วบ่น ทำไมขาอ้วนจังวะ
วันก่อนเจอคนอื่นก็บอก พุงกระเพื่อม
คือแม่งตาเป็นอะไรนักหนาเหรอ แม่งมองอะไรที่มันสร้างสรรค์ไม่เป็น
กูอ่ะไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องรูปร่าง แต่มันน่ารำคาญเว่ย
แล้วพวกนี้นะ พอวันไหนกูไม่แดกข้าวแม่งก็มายัดเยียดให้กิน ควย
กูไม่อยากให้คนธรรมดาครอบครองอาวุธกันง่ายๆเลย ที่บ้านกู เวลาทะเลาะกันก็ชอบเอาปืนมาขู่โชว์ เมื่อก่อนก็ยิงลงพื้นปั้งๆๆ หลังๆไม่ยิงแล้ว แต่แม่งไม่สนใจคนรอบข้างกันเลย วันนี้หนักสุดแล้ว ทะเลาะกันแรงมาก โมโหร้ายทั้งคู่ ปกติน้ากับตาไม่เคยทะเลาะถึงขั้นทำร้ายร่างกายกันมาก่อนเลย ไปหยิบปืนมาขู่กันทั้งคู่ วิ่งมาหลบในบ้านกับพ่อพี่น้อง แม่กูก็ดันไปเป็นคนกลางตรงนั้น ถึงบ้านจะอยู่ข้างกัน แต่คนละหลังแท้ๆ ทำไมต้องมาทะเลาะกันหน้าบ้านกูทุกที ถ้ายิงกันจริงแล้วแม่กูโดนลูกหลงล่ะ จะทำไงวะไอ้เหี้ย เกลียดที่สุดเวลาตีกันแล้วชอบเอาปืนมาชี้ๆคนอื่นที่ยืนใกล้ๆในบ้าน มันใช่ของเล่นเอามาแกว่งง่ายๆเหรอ กูก็ยังเรียนไม่จบ พี่กูก็เพิ่งฝึกงานเอง ยังตายไม่ได้ กูยังอยากอยู่อ่านตอนจบวันพีซนะโว้ย กูมานั่งคิดตลอดเลยว่าถ้าทะเลาะกันอีก ยายกูที่นอนในบ้านนั้นเงียบๆจะโดนลูกหลงไหม แม่กูที่ทำกับข้าวหลังบ้านจะโดนไหม ถ้ากูกลับม.แล้วจู่ๆมีโทรศัพท์มาว่าที่บ้านยิงกันกูคงร้องไห้คาเซคแน่ๆ โกรธชิบหายเลยว่ะ
มีใครให้หนักเท่าญาติกูบ้าง
มีหลาน16
พาเมียมานอนบ้าน
แบมือขอเงิน(กูสาบานว่าคือความจริง)
เรียนไม่จบ ม.3 ตอนนี้เรียน กศน.ก็เกเร ไม่อยากเรียน
เล่นเกมไปวันๆ (มีคอมอยู่บ้าน)
แดกน้ำกระท่อม
คือกูกับแม่ไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว แต่แม่กูกับป้าเขาพ่อแม่เดียวกัน(ป้าที่มีหลานคนนี้) แม่กูจบ ป.ตรี
อีป้านี่จบ ป.6 แล้วอีป้านี่กับผัวแม่งมั่นหน้าเหมือนเป็นทองไม่รู้ร้อน เมียที่มันเอามากกนอนกูพนันได้เลย อายุไม่ถึง18 แล้วถ้าแม่งท้อง มึงคิดสภาพ พ่อจบ ป.6 แบมือขอเงินเล่นเกม อายุ16
คือแม้งโคตรเป็นบุคคลไร้คุณภาพอ่ะ แล้วจะมีปัญญาสอนลูกเหรอ ในเมื่อตัวเองตรรกะควายมาก บอกว่าไม่ต้องเรียน เดวตอนทำงานไปซื้อวุฒิเอา ไอสั้สโคตรส้นตีนเลย แล้วอีผัวป้า(ตาของไอ้หลานคนนี้) แม่งมั่นหน้าสุดๆ มาคอยนินทาแม่กูกับเพื่อนๆในวงเหล้า ทั้งที่ตัวแม่งมีเงินในบัญชี+สินทรัพย์ ไม่ถึงหนึ่งล้าน เผลอๆไม่ถึงห้าแสน กูคิดว่าเรื่องกูแม่งแย่สุดละ ถ้าจะมีแย่กว่าก็คง พ่อข่มขืนลูกสาว 9-10ขวบ แล้วล่ะ
>>882
มึงจำว่าการบูลลี่ที่สวะที่สุด คือการบูลลี่รูปร่างกับหน้าตา
ซึ่งไอ้คนที่มาทำแบบนี้กับมึง กูบอกได้เลยว่า
ตัวแม่งเป็นยิ่งกว่าสวะ คิดว่าตัวเองเป็น จีมิน หรือ RM วง BTS หรือมึงเป็นมาริโอ้ ณเดช หรือไงวะ
มีสิทไปบุลลี้รูปร่างหน้าตาคนอื่น
กูบอกเลยใครว่ากูเรื่องรูปร่างหน้าตา
กูจะตอกกลับ "ผมสามารถล้อคุณตั้งแต่ทรงผมยันเล็บตีน คุณอยากให้ผมทำอย่างนั้นมั้ย" ถ้าแม่งยังกวนตีน กูจะเสริม และ "ผมก็สามารถล้อคุณได้ตั้งแต่ฐานะ สินทรัพย์ สังคม การทำงาน" หรือ แม้กระทั่ง"ชาติตระกูลบิดา มารดา" ของคุณ การโดนบุุุุลลี่มันเป็นเรื่องปกติ กูเป็นคนมองโลกในแง่ดี และมองจากมุมสูงด้วยซ้ำ แต่กูคิดว่า กูนี่เหร่ะคือจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารการบุลลี่คนอื่น ถ้ากูจะเอาจริงขึ้นมา
>>858 พ่อกูชอบยัดหนังสือให้กูอ่าน กูไม่เคยอ่านที่แกให้ แต่แม่งซึมซับจาก ทำไมพ่อชอบเอาหนังสือมาให้จังวะ งั้นกูลองไปห้องสมุด ทีนี้แม่งติดงอมแงมเลย เช้า กลางวัน เย็น ต้องห้องสมุด แต่ข้อเสียคือกูจะอ่านอยู่ 4ประเภท
ดาราศาสตร์ จิตวิทยา การ์ตูนเชิงความรู้
พุทธศาสนา แล้วเวลาอยากได้หนังสือ พ่อกูก็ทุ่มไม่อั้น พ่อกูเคยพูดถึงขนาดว่า หนังสือทุกเล่มมีประโยชน์แม้กระทั่งหนังสือโป๊ ซึ่งแม่งโคตรเรียล
แต่พ่อกูไม่ซื้อหนังสือโป๊ให้นะ เดวจะเข้าใจผิด
>>856 มึงโยนหนังสือ ซัก50 ถึง100หน้า ให้มันอ่าน แล้วมึงบอกว่าอ่านจบสรุปให้พี่ฟัง เดวให้20-50บาท มึงก็ว่าไป พนันกับกูป่ะ 60-80% น้องมึงต้องอ่านแน่ ถ้าบ้านมึงรวย มึงก็ซื้อของขวัญเป็นเกมสตีมราคา200-300 ให้มันต่อหนึ่งเล่ม หรือซื้อของขวัญตอบแทนต่อเล่ม พอมันเริ่มติด ทีนี้มันจะขอหนังสือจากมึงแทน หนังสือน่ะพอติดมันแล้วเลิกยากกว่ายาอีก
>>770 มึงเรียนจบยังอ่ะ ถ้าจบแล้วก็ดีใจด้วย
บางทีการให้กำเนิดแต่ดูแลเราได้ไม่ดี นั่นถือเป็น
พ่อแม่ที่ล้มเหลว พ่อแม่ก็คือบุคคล บุคคลก็ต้องย่อมมีล้มเหลว ถ้ามึงมีอนาคตสดใสแล้ว มึงส่งให้เขาเดือนละ 1000-2000 กูว่าไม่ผิด ส่วนเรื่องลุง เเกแค่หวังว่ามึงจะมีชีวิตดีดี ถ้าแกป่วยมึงก็อยู่ช่วยเหลือแกให้เต็มที่ พ่อแม่ถ้าป่วยมึงก็ต้องดูแลเต็มที่
ถ้าพ่อแม่ปกติมึงก็ส่งเงินพอ แค่นี้กูููว่ามันเพียงพอ และก็อย่าสนใจคำพูดคนอื่นให้มากนัก (ญาติ เพื่อน แฟน) ให้คิดเสมอว่าต้องทำงาน มีเงินเก็บ ทำประกัน วางแผนเยอะๆ คนรุ่นก่อนๆ แม่งเก่งนะ
เริ่มจากต้นทุนชีวิตโคตรน้อย จนเริ่มมี บางคนรวย
สุดท้ายมึงก็สู้ต่อไป เพราะชีวิตมันก็เป็นแบบนี้
ชีวิตมันแย่แต่มีนมหัศจรรย์
**896 ไอสัสคีบอร์ดรวน มหัศจรรย์โว้ย
>>895 กูนะ เอาจากคนที่พอจะรู้ว่าเค้าเรียนที่ไหน คนเรียนหมอบางคนแม่งยังเชื่อดวงวันเกิดตัวเองเลยอ่ะ ติดตามโหราศาสตร์เป็นตุเป็นตะ ตอนมีดราม่าคำทำนายดมียjustinนี่ยังไปมีอ่านกับเขาด้วยเลย ส่วนคนใกล้ตัวก็แม่กูนี่แหละจบ ป.ตรี ที่เชื่อ ดร.ไก่กับเชื่อฝีมือการดูดวงของน้ากูที่ไปเรียนมา น้ากูแม่งวุฒิการศึกษาแค่พวก ปวช. ซะด้วยซ้ำอ่ะ กูว่ามันขึ้นกับจริตของคนหว่ะ แบบแม่กูนี่คนหัวอ่อนอ่ะ บางเรื่องคือไม่ระแวงก่อนคิดเลยสักนิดเดียว
>>898 อายุ26 ทำงาน เซเว่น MK ขายเครื่องกรองน้ำ เฝ้าร้านเกม ร้านอาหารไทย+เวคบอร์ด(thaiwakepark ลำลูกกา คลอง6)
พนักงานจัดสต๊อคบิ๊กซี นี่เหร่ะสังคมที่กูเจอ
ไอ้เรื่องดวงเขาก็ดูกันรายเดือน สัปดาห์ ไม่ถึงขนาดดูเอาลึกๆ คนที่เชื่อแบบลึกๆชอบดวง มันมี แต่อัตราส่วนคือ 3คนงมงาย 5คน ดูขำๆ 2คนไม่เชื่ออะไร 3/5/2/(10) แต่ถึงจะงมงาย กูยังไม่เห็นใครแม่งบ้าขนาด ลัทธิ ufo สมาธิโพเพธัส เลยซักคน กูคิดว่าสังคมกูล่างๆแล้วนะ คนล่างๆแบบนี้ยังไม่เชื่อเลย น้องกูจบตรีไม่เชื่อส้นตีนอะไรทั้งสิ้น
น้องอีกคนกำลังเรียนป.ตรี แม่งก็เชื่อในวัตถุนิยมของหรู แม่กูจบตรี เชื่อมั่นในกรรม อะไรจะเกิดขึ้นยอมรับได้ ไม่อยากรู้อนาคตหรือดูหมอดูอะไรทั้งสิ้น พี่สาวลููกพี่ลูกน้องอีกสามคน คนแรกเชื่อในความขยัน อดทน คนที่สองเชื่อในความประหยัด
คนที่สามเชื่อแม่เขากูอยู่กับแกมาตลอดจนแก29ไม่เคยเถียงแม่ซักแอะ ถ้าไอ้พวกจบตรีแล้วงมงายนี่กููว่าคงเป็นพวกขาดความรักโคตรๆอ่ะ อะไรจะโง่ได้ขนาดนั้น
พี่สาวสามคนนี่จบตรีนะครับบอกก่อน
มีแต่กูนี่เหระที่ไม่ได้เชื้อเขาเลย ตันที่ ปวช.
>>900 อืม มึงเข้าใจถูกแล้ว มึงอยู่ในสังคมตลาดล่าง
งั้นกูขอย้ำจาก >>895 อีกที กูอยู่ในสังคมคนรุ่นใหม่ รู่จักคนที่จบป.ตรีโทเอกช่วงอายุ 20-30-40 โปรไฟล์ชนชั้นกลางค่อนบนขึ้นไป
อะ แฟร์ๆ มึงแชร์โปรไฟล์มึงกูก็แชร์ของกู บ้านกูเชื้อจีนตระกูลใหญ่ รุ่นลูก 10 กว่าคน รุ่นหลาน 10-20 คน อยู่ในช่วงอายุ 20-เกือบ40 การศึกษาป.ตรี-เอก ก็อย่างที่บอก กลางค่อนบน ในรุ่นกูมีอย่างน้อย 2 คนที่เชื่อเรื่องเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนดวง
กูและลูกพี่ลูกน้องหลายคนทำงานในบ.ข้ามชาติ รู้จักระดับ CEO บ้าง ในกลุ่มนั้นก็มีคนที่เชื่อเรื่องเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนดวง
ยังไม่นับเพื่อน เพื่อนของเพื่อน และ connection อื่นๆที่สะสมมาตลอด 20 กว่าปี
คิดว่าคำพูดกูมีน้ำหนักพอรึยัง
ถ้าแค่นี้ยังไม่พอ บ.ที่มึงทำงานอยู่น่ะให้หมอดูโหงวเฮ้งก่อนรับพนักงานระดับสูง ถ้าคิดว่ากูโม้ลองกูเกิล หมอดู cp ดูก็ได้
กูเกลียดญาติกูมาก กูฝากรับของที่บ้านเขา แล้วมันไม่ถึงกูซะทีกูเลยไปถาม เขาบอกว่าส่งไปแล้ว แต่ไม่บอกกู แล้วมาโทษกูว่ากูไม่ยอมทวงเขา
ไอ้สัส กูจะไปรู้มั้ยว่าของมา กูก็เพิ่งเช็ค แล้วแม่ง900 ทุกวันนี้ยังไม่เจอ พ่อมึงตาย
แล้วอีกอย่าง มึงมาบ้านกูทีไร มีงก็ชอบเอาของบ้านกูไป กล่องข้าวที่กูสะสมจะหมดตู้แล้วไอ้เหี้ย เหลือแต่ฝา เวร มึงจะเอาก็มาขอดีๆดิ แล้วน้ำบ้านกูด้วย แดกเก่งจัง ทีก็ไปบ้านมึงเสือกหวง
ยังไม่จบ คือกูเป็นคนนอนเข้า ตอน8โมงจะนอน อีนั่นมันมานอนทับกู แล้วมาแย่งผ้าห่มกูแล่วหัวเราะแบบขำๆ คือกูไม่ขำมั้ย กูจะนอน
เหนื่อย เก็บกด เห็นด่าแบบนี้กูทำตัวดีกับเขามากเลยนะ
ถามตรงๆนะ เป็นพวกมึงนี่จะเกลียดคนเป็นพ่อที่แม่งไม่ทำตัวเป็นพระในบ้านแบบพ่อกูไหมวะ? นับตั้งแต่กูจำความได้ พ่อกูคือแม่งแทบไม่มีหน้าที่ห่าไรมากมายเลยนอกจากไปรับ-ส่งกูที่ รร. กับข้าวกับปลาก็ทำไม่เป็น มีแต่แม่กูที่เค้าต้องเรียนรู้ เรียนทำ ดูแลกูทุกอย่าง ค่าเทอมแม่กูจ่าย ทั้งๆที่รายได้ตอนนั้นแม่งห่างยากแม่กูแค่หมื่นต้นๆ(พ่อกู3หมื่นกว่า แม่กูรายได้แตะๆ5หมื่น) พอตกงานกันทั้งบ้าน กูโดนไล่ไปอยู่ ตจว. ที่ด้อยพัฒนาที่สุดของประเทศแถบเดียวกับที่ญาติๆพ่อกูอยู่ พ่อให้เงินกูไป รร. แค่40 บาททุกๆวัน ญาติๆกูขี้งกทุกคน แม้แต่ย่าก็โคตรงก แม่กูไม่เคยเลี้ยงกูโดยการให้แดกเนื้อ 1ชิ้นต่อข้าว1มื้อเลย แกงจืดแครอทฝีมือแม่กูคือแครอททั้งหัว ไม่ใช่ผ่านไปสองสัปดาห์แม่งเพิ่งหมดไปแค่1/4หัว เอาตามตรงคือช่วงนั้นกูวัยรุ่นไม่มีใครสนใจเลยว่าปากท้องกูคือจะอิ่มไหม กูจะมีปัญญาออกไปซื้อกินเองได้รึเปล่า ซื้อของทุกอย่างให้กูคือแม่งต้องราคาถูกที่สุด ไม่สนคุณภาพ ไม่สนว่ากูจะชอบหรือไม่ชอบมัน เรื่องเรียนกูเรียนดีแต่เอาตรงๆยังดึงดันจะส่งกูไปเรียนกับติวเตอร์ที่ไม่มีความอยากสอนเลยสักนิด เก่งแต่ปาก สอนไม่ได้เรื่อง เอาง่ายๆคือราคาถูก/ฟนีไปเลย คุณภาพช่างแม่งอีกนั่นแหละ สามปีของกูคือแม่งอึดอัดมาก อะไรที่กูเคยทำแม่งมาทำที่นี่คือกูผิด ผิดจนแบบกูไม่กล้ามีปากเสียงในบ้านเลย ไม่รู้แม่กูคิดอะไรทำไมให้กูไปอยู่ตรงนั่น เพราะเขาคิดว่าพ่อกูจะดูแลกูไหมไรงี้เหรอ เปล่าอ่ะ เงินค่าขนมที่ได้มาทุกๆค้รั้งแม่งคือมาจากค่าเช่าบ้านที่ กทม. ทั้งนั้น แล้วพวกที่มาเช่าบ้านแม่งก็ตลาดล่างทั้งนั้น พอพวกนั้นย้ายออกพ่อมาโทษกูว่าเกลี้ยกล่อมแม่กูไม่ได้ ไม่ให้กูอาบน้ำ ไม่ให้กูนอนสารพัด นี่ผ่านมาจะสิบปี เอาตามตรงว่ามันเพิ่งให้กูเป็นเจ้าบ้านในบ้านหลังนั้นเพื่อปล่อยเช่าเพราะกลัวภาษีที่ดิน มุมมองกูคือแม่งแบบมันทำเพื่อให้ตัวเองริดคนเดียวตลอดมาอ่ะ ถ้าคนมันจะเสียสละจริงๆแม่งเวลามีปัญหาต้องไม่ใช่หนีปัญหาไปเป็นคนแรก ตลอดชีวิตที่กูจำความได้คือแม่กูทนกับพ่อเพราะว่ากูกับน้องนะเว้ย แอบไปร้องไห้เองหลายครั้ง ร้องไห้ให้กูเห็นสิบกว่าครั้ง ทะเลาะกันเยอะมากๆ ลงไม้ลงมือก็มี ทรัพย์สินที่สร้างๆกันมา แม่กูเหนื่อยสายตัวแทบขาด แม่กูเป็นเจ้าของได้แค่ไม่กี่อย่าง แต่มันเก็บแม้กระทั่่งฉโนดที่ดินที่กูเห็นหน้าตาที่ดินทุกๆวันแต่ใบฉโนดของมันไม่เคยเห็น เหมือนพ่อกูแต่งงานกับแม่เพื่อหวังเอาสบายจากกงสีอากงฝั่งแม่กูอ่ะ ถ้าวันนึงมันตายขึ้นมาและพวกมึงได้มาลองเป็นกู มึงอยากจะไปเผาผีมันไหม? ตัวกูเองไม่อยากไปหรอกนะ แต่ถ้าโดนกดดันจริงๆกูก็จะจัดงานศพให้ราคาถูกประชดมันไปเลย ใช่ก็รู้คำตอบในใจตัวเองอยู่แหละ แค่อยากเห็นคำตอบของคนอื่นๆบ้างหว่ะเผื่อกูอาจจะมองว่าคำตอบของตัวเองแม่งผิดกว่า
ชอบด่ากูตลอดว่าเหลวแหลก เอากูไปเทียบกับตลาดล่างทุกวัน ไม่เคยเห็นความเป็นคนขยันในตัวกูเลย อย่าคิดว่าด่าแล้วกูจะเอาไปเป็นแรงผลักดัน กูไม่ได้โลกสวย ที่กูเรียนหนักเพราะตอนจบจะได้รวยๆแล้วหนีไปต่างหาก
มึงกูปรึกษาหน่อย ช่วงนี้มีงานอะไรให้ทำบ้างวะกูเป็นนักศึกษาเพิ่งได้หยุดเรียน ตอนนี้พ่อไม่มีงานทำเลย คือปกติพ่อกูทำงานในห้างตอนนี่ห้างปิดเลยทำอะไรไม่ได้ แล้วครอบครัวกูก็มีแต่กู พ่อ ยาย ตอนนี้เงินไม่พอแล้ว กูต้องทำงานอะไรถึงจะรอดกับสถานการณ์แบบนี้ได้
ตื่นมารู้สึกไม่ค่อยดี แถมปวดเนื้อปวดตัว
...แต่เอาจริงคือถ้าเป้นโควิด กุกลัวโดนแม่ด่ามากกว่าจะเป็นอะไรไปอีก คือจริงนี่ก็พยายามรักษาระยะพอประมาณอยู่แล้ว คนที่แม่งไม่รักษาระยะก็แม่
แต่ก็แม่อีกที่แม่งเที่ยวโวยวายใส่ชาวบ้าน กุไม่อยากอยู่ที่บ้านแล้วอ่ะ คือบางทีมันก็นิดๆหน่อยๆกุแค่ต้องการออกไปซื้อของงี้
>>912 ตอนกูเป็นวัยรุ่นก็เหมือนมึงนะ อยากหนีจากบ้านนี้ไปไกลๆ กูเรียนไม่เก่งหรอกแต่กูก็เน้นลูกขยันถูลู่ถูกังจนกูได้ไปเรียนต่อมหาลัยในกรุงเทพ นานๆกลับบ้านที ทั้งๆที่กูก็ไม่ได้ถนัดกับวิชาที่กูเรียนนักจบมาเงินเดือนสตาร์ทกูก็ราวๆ 2 หมื่น กูก็บอกเลยต้องทำงานอยู่กทม.นะ ที่บ้านไม่มีไรให้ทำ 555 เดือนนึงก็กลับไปพอเป็นพิธี อายุ 30 กูก็เงินเดือน 5 หมื่นแล้ว ชีวิตช่วงนั้นดีสัส ทนอีกไม่กี่ปีสู้ๆว่ะ
>>915 1. ลองดูของ CP พวกเซเว่นกับคนส่งของเห็นว่าจะเปิดเดลิเวอรี่ให้พ่อมึงไปสมัครทำๆไปก่อนรอห้างเปิด 2. เห็นว่าจะออกเงินกูดอก 0.01% จำเป็นจริงๆก็กู้มาใช้ก่อน ลองดูในเน็ต
>>916 เหมือนกูกูกลัวเมียด่ามากกว่าเป็นโควิดอีก อะไรนิดหน่อยๆก็ด่า คือกูเป็นภูมิแพ้น้ำมูกไหลงี้ด่ากูเป็นชุด มึงบ้าแล้วสัส
>>917 ใช่มั้ยมึง คือเป็นก็รักษา อายุยังไม่มากก็อาจจะหายได้ แต่ก็ต้องมีกำลังใจมั่งไหมวะ
ตอนกุรุ้ข่าวว่ามีคนในม.เดียวกันไปตรวจกุก็กลัว กุโพสเตตัสเรื่องเมื่อไหร่จะแจ้งผลตรวจ เพื่อนกุเข้าใจผิดว่ากุไปตรวจ แม่งรีบโทรมาให้กำลังใจ
ส่วนพ่อแม่กุเหรอ รุมถามยังกะกุเป็นหมอตรวจเอง จนกุกรี้ดใส่โทรศัพท์ คือแม่งกุไม่อยากอยู่บ้านอ่ะ กุจะบ้า
อายุกุก็ไม่น้อยแล้วมึง ไม่ใช่เด็ก แต่กุจะบ้ากะแม่กู
ที่บ้านเป็นหนี้นอกระบบ หลายแสนบาทหลายเจ้าหนี้ เจ้าล่าสุดมาทวงค่อนข้างข่มพอสมควรแต่ก็บอกว่าให้มาคุยกันว่าจะจ่ายรายวันเท่าไหร่ 200-500 ก็ได้ แต่พ่อแม่กูบอกแต่ว่าไม่มีเงินแล้วก็ไม่ยอมจ่าย กูไม่เข้าใจ ถ้าเขาให้จ่ายวัน200ก็น่าจะพอจ่ายได้(หาได้วันละ4-500แต่ก็ต้องซื้อของตลอด+ภาระอื่นๆ บ้านกูขายของอะนะ) กูไม่เข้าใจเลยจริงๆ ผ่อนรถก็ไม่ผ่อนมาหลายเดือนแล้ว ทำไมเขาถึงไม่ยอมจ่ายวะ กูเครียดมาก กูห่วงความปลอดภัยเพราะคนที่มาทวงคุยกับแฟนมั้ง แล้วแฟนก็สบถคำหยาย ด่าหนักมาก กูกลัว
ทำยังไงดีวะ
>>915 ขับพวกแกร็บ ลาล่า ไลน์แมน ถ้าขับคล่อง ๆ ได้เงินเยอะอยู๋ แต่เสี่ยงหน่อยช่วงนี้ไวรัสระบาด
อีกแบบคือ เข้าเว็บหางานซะนะ Jobthai Jobbkk ไปดูในนั้นจะมีงานของพวก Cp lotus กำลังรับสมัครพวกพนักงานแพ็คสินค้า จัดสินค้า ส่งของไรงี้
จำนวนมากอยู่ น่าจะทำได้ไม่มีปัญหา เงินเดือนอาจจะไม่ได้เยอะมาก แต่อย่างน้อยก็ยังได้ ในช่วงที่ภาวะเศรษฐกิจฉิบหายคนตกงานรัว ๆแบบนี้อะนะ
รีบสมัครเดี๋ยวเต็มก่อน
ครอบครัว ถ้ามีดีอยู่แล้ว เช่นทรัพย์สิน 1000ล้านขึ้น ในฐานะลูกก็ต้องหาทางต่อเติมส่งเสริม
พอมาถึงรุ่นลูก บอกตามตรงจะหาแฟนที่คู่ควรยากมาก เพราะถ้าเจอแนวอีสานก็เจอฝ่ายญาติพี่น้องเมียปอกลอกจนหมด หันไปมองผู้หญิงต่างชาติบ้างเถอะ
ไม่อยากไปช่วยที่บ้านขายของเลย คือกูมีแพลนว่าจะต้องลุยอ่านหนังสือกับทำนู่นนี่เยอะมาก(รวมถึงทำงานหาเงินใช้เองด้วย) แต่ก็โดนใช้ไปช่วยงาน ทั้งๆที่ก็มีลูกน้องขายอยู่แล้วคนนึง คนที่ลากกูไปก็ไม่ได้ทำอะไร พอมาส่งกูแล้วก็หายไป ทิ้งกูไว้ที่ร้าน ทั้งๆที่ร้านตัวเองแท้ๆ พอกูอยู่ร้านก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากนั่งทอนเงิน เอาของใส่ถุง คือมันเป็นอะไรง่ายๆที่เขาเองก็ทำได้
พอกูบอกให้ไปเอง กูจะอยู่บ้าน ทำธุระ ก็ไม่ยอมบอกว่าให้ไปช่วยกันนะ ตอนนี้เราลำบาก ทำไมช่วยกันไม่ได้ พอกูบอกว่าก่อนหน้านี้กูก็ช่วยแล้วไง ก็บอกก็ต้องช่วยทุกวันสิ กูจะอ่านหนังสือโว้ยย ไปตั้งแต่บ่ายกลับมาก็ดึก กูไม่มีแรงทำอะไรเลย ทำไงดีวะ
อย่าใช้ให้กูเอาไปอ่านที่ร้าน ร้อนมากอีเหี้ย ไม่เหมาะแก่การเรียนรู้อะไรทั้งนั้น
>>927 อ่าว กูกะลังจะบอกแบบนั้น(เอาหนังสือไปอ่านที่ร้าน)
คืองี้ คนรุ่นเก่าส่วนนึง เค้าอยากให้มึงได้ทำงานได้ฝึกงาน เค้าเลยอยากให้มึงไปขายของ(นี่กูมองแง่ดี)
ประเด็นไม่ใช่ความง่าย แต่เป็นเรื่องการทำงานต่างหาก แบบมึงทำอย่างไรเมื่อเจอลูกค้า ลูกค้ามีปัญหาทำไง
มองในมุมคนแก่อย่างกูมึงเถียงผู้ปกครองไม่ชนะง่ายๆ หรอก ชีวิตทำงานต่อไปก็งี้
อยากอ่านหนังสือต้องทำเท่าที่ได้ ร้อนก็ยังดีกว่าไม่ได้อ่าน
>>928 อ้อไหนๆ ก็นินทา กูเอามั่ง กูโดนหยุดงานจากสถานการณ์ตอนนี้ชั่วคราว กะว่างเต็มที่
แล้วกูต้องมาดูแลคนแก่ หลังผ่าตัด เดินไม่ได้ ทำไรไม่ได้เอง กูต้องอุ้มขึ้นลงไปห้องน้ำ ต้องจับลุกจับนอน จับหายภาพ
ซึ่ง ดูแลคนป่วยก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่นักหรอก ปัญหาคือ....นิสัยแก แกดื้อมากกกก จนกูต้องเฝ้าเกือบ 24 ชั่วโมง
ถ้าแกบริหารเอง เวลามีไรเรียก ชีวิตกูจะแฮปปี้มาก แต่ไม่ มีวันนึงขณะกูไปทำงาน แล้วไม่มีคนเฝ้า
แกก็พยายามลุกมาเดินคนเดียว...แน่นอนว่าล้ม แล้วอาการหนักกว่าเดิม ให้กูบ่นคงได้ยาวเป็นหน้ากระดาษ แต่เอาเป็นว่า ถ้าแกอยู่ดีๆ กูจะแฮปปี้มาก
พ่อกูเกษียณมา 4 ปี วันๆไม่ทำอะไรเลย ไม่มีเพื่อน ไม่มีงานอดิเรก ไม่ชอบเที่ยว ไม่ออกจากบ้าน ไม่พูดไม่คุย (เป็นนิสัยมานานแล้วแต่เมื่อก่อนมีงานทำเลยไม่มีปัญหา) ทุกวันจะนั่งเหม่อตาลอยตรงโซฟา ไม่อยากอาหาร เลือกกินข้าวแกงร้านเดียวทุกวันและบ่นว่าเบื่อข้าว แต่ก็ไม่หาอะไรอร่อยๆกิน กูกับแม่พยายามชวนไปเที่ยวก็ไม่ไป ชวนทำอะไรเล็กๆน้อยๆก็ไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น จนกูกับแม่ล้มเลิกความพยายามและทำใจปล่อยแกไป ตื่นขึ้นมานั่งโซฟา-กิน-นอน วนลูป บ่นแต่ว่ามึนหัว จะล้ม จะตายแล้วๆๆ ร้องให้คนขับรถพาไปหาหมอทุกสามวัน แต่หมอทุกแขนงบอกว่าร่างกายปกติดี แต่แกก็ไม่ฟัง หมอให้ยาบำรุงก็ด่าหมอ จมกับความคิดแต่ว่าตัวเองป่วยหนักสาหัส ยิ่งไม่ยอมลุกไม่ยอมขยับเข้าไปใหญ่ เดินในบ้านสามก้าวก็บ่นว่าไม่มีแรงเดินแล้ว(อายุแค่64)
เข้าใจว่าเรียกร้องความสนใจนั่นล่ะ เก็บตัวมา4ปีแบบไม่มีโลกอินเตอร์เน็ตเลยมันก็ต้องรู้สึกแย่จะตายอยู่แล้ว แต่แกก็ไม่ยอมปรับตัว ไม่เปิดใจ ไม่พยายามมีความสุขเลย พยายามบอกให้แกปรับการใช้ชีวิตแกก็ไม่ฟัง เถียงตลอด(ด้วยข้ออ้างว่ามึนหัว แล้วก็นั่งง่อยตรงโซฟาต่อไป) พอคุยด้วย 100%จากปากแกต้องพูดเรื่องเจ็บ ป่วย บ่นว่าชีวิตเป็นทุกข์ ใช้เวรกรรม เบื่อ ทรมานมากกกก จนคนอื่นเอือมระอา ขนาดญาติที่อยู่ข้างบ้านตอนแรกก็พูดด้วยก็ปลอบแกนะ มาช่วงหลังนี้คือเงียบ แกบ่นเรื่องเจ็บปวดคนอื่นก็เงียบฟังเฉยๆ(เพราะถ้าพูดไม่ถูกหูเดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก) เสียสุขภาพจิตตามไปหมดแล้ว
ล่าสุดตะกี้ อยู่ดีๆก็พิมพ์ เบื่อๆๆๆทรมานโว้ยยย ลงในไลน์ครอบครัว...มันต้องตอบว่าอะไรถึงจะพอใจวะ เคยปลอบว่าอย่าเครียดอย่าคิดมากก็โกรธ ไม่พอใจ คือกูอยากตอบมากว่ากูก็เบื่อทรมานเหมือนกัน ไม่อยากคิดแบบนี้แต่ก็เบื่อ ทำไวดีวะแม่ง อยากพาไปหาจิตแพทย์ก็ไม่ยอมไป บอกว่าแกไม่ได้บ้า พอจะปล่อยให้แกทุกข์ก็รู้สึกผิดอีก แต่ปล่อยยังไงแกก็รังควานใส่คนในบ้านคนอื่นอยู่ดี ไม่รู้จะทำไงแล้ว อยากย้ายออกไปอยู่คนเดียวก็สงสารแม่ แม่เครียดจนต้องหลบอยู่ในห้อง แยกกันอยู่ ไม่งั้นแม่จะบ้าตาม แต่พออยู่คนเดียวพ่อแกก็ยิ่งแย่หนักไปอีก แต่กูก็เข้าใจแม่นะเพราะแกเครียดจริงๆ ส่วนกูก็ต้องออกไปทำงานทั้งวัน แต่ถึงจะไม่ใช่เวลาทำงานกูก็ไม่อยากอยู่ใกล้พ่อหรอก มันหดหู่ตาม รู้สึกผิดนะแต่ไม่ไหว
แบบนี้มันคืออาการซึมเศร้าหรือเปล่า รับมือยังไง?? แกไม่เปิดใจเลย แล้วกูควรพยายามกล่อมพาไปหาจิตแพทย์ให้ได้หรือเปล่า จะช่วยได้ไหม คือรู้สึกที่บ้านไม่สามารถหาทางทำให้แกดีขึ้นได้แล้ว แกทุกข์จนวันตายแน่ถ้าปล่อยไปแบบนี้(และคนอื่นก็ทุกข์ตามด้วย) หรือกูควรไปเล่าให้จิตแพทย์ฟังดูก่อน??
>>933 กูยังอยู่บ้านเดียวกันอยู่ ก็พยายามถาม/ชวนนะว่าพ่ออยากทำไรมั้ย ไปไหนมั้ย กินไรมั้ย คำตอบก็จะว่าไม่ ไม่เอา ไม่อยาก ไม่ไป ถามว่าลองหางานอดิเรกมั้ย ก็ขึ้นเสียงว่าจะให้พ่อทำไรล่ะ..โมโหอีกที่ไปจี้ใจจุดนี้ แล้วแกก็จะเถียงว่าก็คนมันป่วย มึนหัว จะล้ม ออกไปแป้บเดียวก็จะล้มจะกลับบ้าน อยู่บ้านก็บ่นทรมาน เบื่อ เหงา จะตาย
แต่ตรวจร่างกายปกติทุกอย่าง ถึงขนาดจ่ายรพ.เอกชนแสกน MRI ทั้งที่แทบไม่มีอาการอะไร ได้ผลปกติ ไม่ได้เป็นโรคหนักอะไรเลย แต่ร่างกายเสื่อมตามวัยเลยมึนหัว
เหมือนจะไม่ใช่ปลงชีวิตนะแต่ก็ไม่คิดจะทำอะไร กินข้าวแล้วนอน ว่างเปล่า ไม่เอาอะไรเลย คือกูก็งง เกษียณปุ๊บเหมือนดิ่งเหว สภาพหดหู่ใจเหลือเกิน
>>934 พ่อมึงเป็นอะไรทางใจปะวะ หาหมอเลยตรวจไม่เจอ มึงลองไปขอคำแนะนำจากจิตแพทย์ดูมั้ย พวกวัยเกษียณอาจรู้สึกหมดคุณค่า เพราะงานที่เคยทำให้รู้สึกตัวเองมีค่ามันก็ไม่ได้ทำอีกต่อไปแล้ว หรือไม่ก็เป้าหมายชีวิตเขาตั้งมาถึงวัยเกษียณ พอคอมพลีทแล้วก็ไม่รู้จะไปไงต่อ ลองให้เขาหาเป้าหมายใหม่ในชีวิตมะ
พ่อกูก็เป็นอย่างนั้นเกือบเป๊ะ ต่างกันเรื่องเดียวคือไม่ยอมไปโรงพยาบาลเว้นจะอาการหนักมากจริงๆ กูปลงละ
>>937 รอบข้างกูมีคนแก่เยอะ เป็นอาการปกติของคนแก่ก็จริง แต่มีแค่บางอาการเท่านั้นแหละ คนที่มีทุกอาการที่มันอธิบายมานี่แทบไม่มีเลยนะ
นี่อาการพ่อมันมีครบแบบเหมือนคนหมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง ไร้เป้าหมาย ไม่อยากจะทำอะไรอีกต่อไปแล้ว หรือง่ายๆ คือ ไม่อยากอยู่แล้วนั่นแหละ
แต่คนบางคน ยิ่งคนที่เคยมีหน้าที่การงานดีๆ การที่จะยอมรับว่าตัวเองอยากตาย มันจะรู้สึกเหมือนว่าตัวเอง "แพ้" เลยเลือกที่จะไม่ยอมรับความจริง
อาการเลยออกมาแบบนี้
แม่กูนี่เป็นเหี้ยไรแดกข้าวชอบเอาช้อนกลางบนโต๊ะมากินข้าว แล้วอพอจะแดกหมดช่วงท้ายๆชอบใช้มือหยิบกิน
คือเมื่อก่อนก็ไม่อะไรอ่ะ กูพยายามมองผ่านๆไป เตือนก็ไม่ฟังโดนด่าอยู่ดี แต่พอมีเรื่องโควิดแล้วกูรู้สึกว่ามันสกปรก น่าแขยงมากเลย ยิ่งเขาเอาช้อนกลางมาใช้แดกข้าว แล้วตอนท้ายๆเอามือมาหยิบๆกิน(ฉีกไก่ฉีกปลาไรงี้) คือขี้มือใครบ้างก็ไม่รู้
แม่งหงุดหงิด พยายามแดกให้เสร็จๆก่อนแม่มาจะได้ไม่ต้องเห็น ไม่ต้องร่วมโต๊ะ ขยะแขยงไปเลย บางวันแดกไม่ทันกูไม่กล้ากินต่อเลย นั่งซัดข้าวเปล่า
เห็นคนบ่นเรื่องอยากออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวบ่อย
ก็ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง ..
เฮ้อ อยู่บ้านก็เหมือนอากาศธาตุว่ะ
ก่อนนี้ยังดี กูออกไปทำงาน กลับก็ดึกเลยไม่ค่อยเจอใคร ตอนนี้ห้างปิดเลยกลับมาอยู่บ้านยาวเลย
กายไม่เท่าไหร่ สุขภาพจิตกูจะแย่เอา
กูจะตายเพราะแม่แม่งเป็นโรคประสาทก่อนอย่างอื่นเลยเนี่ย
คุยกับแม่แล้วประสาทแดกชิบหาย พูดอยู่สองเรื่องวนไปวนมาสองปีแล้ว ไม่เคยได้มีบทสนทนาของคนปกติ มีแต่บ่นกับด่ากูอยู่นั่นแหละ พอถามว่าทำไมไม่คุยเรื่องปกติบ้างก็บอกมันไร้สาระ คุยทำไม คุยที่ทำให้เกิดประโยชน์สิ กูอยากจะขำ ยิ่งพูดยิ่งเบื่อ ยิ่งไม่อยากทำ อยากทำตรงกันข้าม กูรำคาญมากกกก ขนาดกูอยู่มหาลัยแล้วก็ยังโทรมาบ่นเรื่องเดิม พอโรคโควิดกูกลับบ้านไปอยู่บ้านพี่ ก็อุตส่าขับรถมาบ้านพี่กู ไขประตูห้องที่กูล็อคเพื่อเปิดประตูมาบ่น มันเป็นยังไงวะ แค่นี้ก็เครียดประสาทเสียเพราะไม่ค่อยได้เจอผู้คนอยู่แล้ว ผู้คนที่เจอก็เสือกประสาทแดกอีก กูจะบ้า
เถียงกับพ่อที่จบนิติมาเรื่องการทำร้ายลูก พ่อกูเถียงตลอดว่าอุทลุมๆๆๆๆๆๆ พ่อแม่ทำร้ายลูกเพราะรักจะฟ้องไม่ได้ กูเลยหาข้อมูลตรงนั้นเลยแล้วสวดกลับไปว่ายื่นเรื่องให้อัยการฟ้องแทนได้และกูจะทำจริงๆถ้าทนไม่ไหว คิดว่าเป็นสมัยโบราณหรอวะที่จะทำร้ายร่างกายลูกแล้วลูกห้ามโต้กลับ พ่อกูไม่ได้ทำงานสายกฎหมายโดยตรงด้วยเลยน่าจะจำได้แค่หัวข้อแล้วเอามาข่มกูด้วยความภาคภูมิใจ ฝากไว้ให้โม่งที่โดนพ่อแม่ทำร้ายนะว่ามึงใช้วิธีนี้ได้ต่อให้มึงจะยื่นเองไม่ได้ก็ตาม
ถ้าเอาตามความคิดกูนะ ยกเลิกไปเหอะกฎหมายนี้ แต่ยกเลิกยากเพราะสังคมเรามันอนุรักษ์นิยม
>>953 ไม่เหมือนอ่ะ เพราะการย้ายออกจากประเทศมันมีเงื่อนไขเยอะกว่ามาก ทั้งวีซ่า ทั้งสัญชาติ การย้ายถิ่นฐาน บลาๆๆๆ ไม่งั้นก็โดนเรื่องเข้าเมืองผิดกฏหมายอีก
ส่วนกรณีมึงตราบใดที่เงินค่าข้าว ค่าเรียน ค่าหอ ค่าเดินทาง ค่าทุกๆ อย่าง ยังขอพ่อแม่อยู่ ไม่มีปัญญาหาเอง ก็เงียบๆ ปากไปซะ
กูเห็นเด็กที่ยังเรียนไม่จบหาเงินเลี้ยงตัวเองไปด้วยเรียนไปด้วยเยอะแยะไป อยู่ที่มึงน่ะ มีปัญญาหรือเปล่า
ถ้าไม่มีปัญญาหาเงินเลี้ยงตัวเองก็ไม่มีสิทธิบ่น เพราะพ่อแม่มึงจะไม่ให้เงินมึง จะไม่เลี้ยงมึงเลยก็ยังได้ แค่เขาไม่ทำเท่านั้นเอง
น่าเศร้านะ กฎหมายที่เอื้อพ่อแม่ แทนที่จะคุ้มครองเด็กที่โดนทำร้าย อย่างงี้เด็กก็โดนกระทำไปดิ พ่อแม่ก็รอดได้เพราะว่าอ้างว่ารักไป
เอาจริงกฎหมายเกิดจากการตัดสินใจของกลุ่มนึงที่มีอำนาจให้คนอื่นบังคับใช้ตาม ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นธรรมและถูกต้องครอบคลุมที่สุดเสมอไปปะ ดังนั้นการเชื่อว่าสิ่งที่กฎหมายบัญญัติเป็นสิ่งที่ถูกที่สุดและเถียงไม่ได้เลยนี่ก็น่าขำนะ เราคิดว่า
>>955 ขอบคุณที่พูดแทนให้
>>956 ก็จริงแหละ บ้านเราศีลธรรมมันแรงด้วย สมัยก่อนเลยเป็นที่ยอมรับกันโดยธรรมดา กูคิดว่ามันควรเอาไว้ป้องกันสิทธิประโยชน์ตัวเอง แต่บางคนก็เล่ห์เหลี่ยมเอาไว้หาช่องว่างในการทำผิดจริงๆ
>>954 กูหมายถึงการไล่ชาวบ้านไปอยู่อื่นอ่ะ ถ้ากูไม่สามารถไปได้มึงก็ไล่ไม่ได้ป่ะ กูจะอยู่รอดคนเดียวด้วยงาน part time วันละ 300 ที่ต้องหักค่าใช้จ่ายในแต่ละวันไปด้วยได้มั้ย กูไม่ได้เรียนมหาลัยเปิดนะที่จะทำงาน full time ถ้ามีคนให้ทุกอย่างในชีวิตกูแต่ในขณะเดียวกันทำร้ายร่างกายกูไปด้วยกูก็ไม่ยอมนะ มึงห้ามคนบ่นไม่ได้หรอก
>>958 เรา 956 นะ ขอโทษจริงๆ เราอ่านตกและเพิ่งเข้าใจว่าเธอโดนทำร้าย เธอเข้มแข็งมากนะรู้มั้ย มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกับที่ต้องมาเจอแบบนี้และการถูกทำร้ายมันไม่ควรเกิดขึ้นกับใคร แต่เธอมั่นใจได้เลยว่าไม่ช้าก็เร็วเธอจะได้ออกมาอยู่อย่างอิสระและไม่ต้องเจอแบบนี้ มันไม่มีทางตลอดไป ถ้ามีอะไรช่วยได้บอกนะ เรามีคนรู้จักเป็นทนายอยู่ มันต้องทำอะไรได้บ้างแหละ
>>951 อุทลุมมันเฉพาะแค่ว่าเด็กไปฟ้องศาลเอง คดีแพ่งอะไรแบบนี้เนี่ยแหละที่ลูกจะฟ้องยากมาก สมมติมีพ่อไอ >>952 มันโรคจิตมันมาเย็ดลูกตัวเองจนดากแหกแล้วไปแจ้งตำรวจนี่ไม่เข้าข่ายอุทลุมนะกูบอกไว้เลย ในทางอาญาถ้าทนายส่งเรื่องขึ้นศาลนี่คือพ่อไอส้นตีน >>952 ติดคุกโดนคนคุกไล่แหกตูดเย็ดได้เหมือนกัน เป็นพ่อที่ดีไม่ได้ไม่สมควรอยู่กับลูกที่เค้าอยากได้พ่อดีๆหว่ะ
>>955 แล้วมึงรู้ได้ไงว่าพ่อแม่มันอยากให้มันเกิดมา พ่อแม่มันอาจจะพลาดท้องก็ได้ เลยต้องจำใจให้มันเกิดมา
คนที่เขาวางแผนอยากมีลูกจริงๆ น้อยมากที่จะทำร้ายลูกตัวเอง หรือเลี้ยงแบบส่งๆ
เอาจริงทุกวันนี้เด็ก 60-70% ที่เกิดมา คือพวกที่พลาดท้องทั้งนั้นอ่ะ ถ้าโชคดีเจอพ่อแม่ดีก็สบายไป แต่โชคร้ายเจอพ่อแม่เหี้ยก็ช่วยไม่ได้
>>958 ถ้าจะไล่ก็ไล่ได้ว่ะ มึงไม่มีที่ไป ไม่มีปัญญาหาเลี้ยงตัวเอง จะอยู่รอดได้ไหม นั่นเป็นปัญหาของมึงที่ต้องไปแก้เอาเอง
หรือถ้าทนไม่ไหวจริงๆ ถ้าพ่อมึงมาทำร้ายมึงอีก มึงก็ต่อยสวนกลับไปดิ ให้มันรู้ว่ามึงสู้นะ ไม่ทนแล้ว
แต่ระวังมึงอาจจะโดนเฉดหัวออกจากบ้านเร็วขึ้นนะ เตือนไว้ก่อน อิอิ
สุดท้ายก็อย่างที่กูบอก ถ้ายังไม่มีปัญญาหาเงินซื้อข้าวมาแดกได้ด้วยตัวเอง ก็ไม่มีสิทธิบ่น
ไปแย่งเงินเขาใช้แล้วยังมาบ่นอีก เป็นภาระไม่พอยังทำตัวเนรคุณ แย่ๆ
โทรลก็คือโทรลจริงอะ การตอบดูไม่มีมิติ คาแรกเตอร์ยังแบนอยู่นะ คนเค้าดูออก ไปปรับมาใหม่
คิดออกมาได้ไงว่าขอเงินพ่อแม่อยู่สมควรสงบปากสงบคำไว้วะ เด็กบางคนไม่บรรลุนิติภาวะ อายุไม่ได้ มันไม่ต่างกับที่บอกใน >>954 อ่ะนะ คนจะออกประเทศนึงไปอีกที่ได้มีหลายอย่างให้ทำให้พร้อม ลูกคนนึงมันจะไปหาแดกเองได้อายุมันต้องถึงความพร้อมก็ต้องมี ความพร้อมในการหาเลี้ยงชีพต้องมี ไม่งั้นแม่งเค้าไม่เน้นย้ำให้สร้างสถาบันสังคมดีๆให้เด็กหรอก ไม่งั้นสุดท้ายดิ้นรนกลายเป็นสวะสังคมมาพ่นความคิดเหี้ยๆแบบโทรลเนี่ย จะเอาไหมละ? คุณภาพคนทุกวันนี้ต่ำเตี้ยเข้าใกล้ประเทศบ้านป่าเมืองเถื่อนเพราะพื้นฐานครอบครัวระยำๆกันอ่ะ
จริง ถ้าไม่พร้อมหรือไม่สามารถดูแลลูกให้ดีก็ไม่ต้องมีเหอะ ทำให้เค้าเกิดมาแต่ไม่มีปัญญาเลี้ยง
ความคิดที่ว่ามีสิทธิในตัวลูกทุกอย่าง ลูกคือสมบัติตัวเอง คือไปพัก
เด็กทุกคนเลือกเกิดไม่ได้ปะ และถ้าเลือกเกินได้ก็คงไม่เลือกเกิดกับพ่อแม่ที่ทำร้ายเรา
มันเป็นความคิดแบบโบราณน่ะแกต้องเข้าใจ ยุคนี้คือยุคเปลี่ยนผ่านเลยทำให้ชุดความคิดต่างๆ ถูกนำมาถกเถียงกันระหว่างคนที่มีความคิดแบบใหม่กับคนที่มีความคิดแบบเก่า สมัยก่อนการมีลูกก็คล้ายการเลี้ยงสัตว์นั่นแหละ เป็นการทำเพื่อหวังประโยชน์อย่างเป็นรูปธรรม เป็นผู้ใช้ประโยชน์ เป็นเจ้าของอย่างสมบูรณ์แบบ สมัยก่อนเลี้ยงสัตว์ก็เพื่อบริโภค เพื่อใช้แรงงาน ไม่มีหรอกนะเลี้ยงสัตว์มาเพื่อให้เป็นเจ้านายเรา เราเป็นทาส แต่สมัยนี้ไม่ว่าจะเป็นการเลี้ยงลูกหรือเลี้ยงสัตว์ในชนชั้นกลางขึ้นไปมักจะไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้ว แต่สำหรับชนชั้นล่างบางส่วนก็ยังมีชุดความคิดแบบนั้นอยู่ เพราะชีวิตยังไปไม่ถึงจุดที่จะคิดเรื่องที่ลึกซึ้งไปกว่าการดำรงชีพได้ เพราะงั้นนอกจากยุคสมัยแล้ว อีกปัจจัยหนึ่งมันเป็นเรื่องของ Hierarchy of Needs ด้วยแหละ
แต่ที่บอกว่าให้เข้าใจนี่ไม่ได้หมายความว่ามันถูกต้องหรือให้ยอมรับหรอกนะ กูเองก็ชอบชุดความคิดสมัยใหม่มากกว่า ให้เข้าใจว่าความต่างทางชุดความคิดมันเกิดจากอะไร ทำไมคนบางคนถึงยังมีชุดความคิดแบบเดิมๆ แม้จะอยู่ในยุคนี้แล้วก็ตาม
>>971 พอมาประเด็นนี้ก็เข้าใจนะ เพราะเกิดคนละยุคสมัย ชุดความคิดต่างกัน ยุคนึงก็มีความเชื่อในแบบของตัวเอง และมองว่าคนอื่นแปลก จริงๆยังงี้จะเอามันมาวัดว่ายุคใครถูกผิดไม่ได้ทั้งหมด เพราะมีปัจจัยอันอื่นประกอบด้วย
ในอนาคตใครจะรู้ ความคิดของคนในยุคนี้อาจจะแปลกในสายตาของคนยุคนั้นก็ได้
>>971 เพราะนี่ไง ประเทศเลยดักดาน สังคมเลยมีแต่แนวคิดชั้นต่ำชักนำคนให้ป่าเถื่อนกันหมด เพราะมองลูกเยี่ยงสัตว์ ปลูกฝังแต่ว่าผู้ใหญ่ถูกทุกอย่าง ทำผิดส้นตีนไรก็ยังถูก ทั้งๆที่แม่งก็เหมือนๆกับผู้ใหญ่ทั้งหมด ต่างแค่ชุดความคิด กับขนาดตามวัย แต่ถึงงั้นก็เหอะ การที่คนรุ่นใหม่แม่งไม่อยากมีครอบครัวคือคิดถูกมากๆแล้วเพราะชุดความคิดโทรลๆแบบข้างต้นยังไม่หายไปสักที ประเทศนี้ไม่ควรมีโม่งเกิดใหม่มามากกว่านี้ละต้องทรมานกับผู้ใหญ่ชุดความคิดไร้สมองอย่างว่าจริงๆ
>>972 ใช่ เหมือนความคิดของคนสหรัฐฯ ตอนนี้เรื่องที่ออกมาชุมนุมประท้วงมาตรการล็อกดาวน์โควิด-19 บ้างก็ว่ามันเป็นสิทธิเสรีภาพ คนมีสิทธิ์จะออกบ้าน แต่อีกด้านก็ว่ามันเป็นจิตสำนึกต่อส่วนรวมนะเว้ยเฮ้ย ถ้าไม่ยอมให้ความร่วมมือ คนก็ติดเยอะ หมอพยาบาลก็งานหนัก ตายห่ากันเป็นเบือ ... เรื่องชุดความคิดนี่มันเป็นอะไรที่เปลี่ยนยาก วัดถูกผิดยาก และถกเถียงกันไม่มีรู้จบจริงๆ ที่มาของชุดความคิดแต่ละคนก็ซับซ้อน ทั้งมาจากประสบการณ์ส่วนตัว วัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมที่เติบโตมา พื้นเพนิสัยใจคอของคนคนนั้น ฯลฯ
KY ไม่รู้มีคนถามไปรึยังนะ แต่ถ้ามีกูขอโทษด้วย
กูมีปัญหาคือ ที่บ้านมีผู้ใหญ่ประเภทงมงาย หลงเชื่อพวกขายตรง/ไลฟ์โค้ช/ศาสนาทางเลือกตั่งต่างง่ายมากๆอ่ะ แล้วเสียเงินไปกับพวกนี้เยอะมากทั้งที่บ้านกูก็ติดขัดเรื่องเงินอยู่อ่ะ คือกูก็พยายามเบรค พยายามห้าม เอาแฟคต่างๆไปดึงสติเขานะ แต่มันไม่ได้ผลอ่ะมึง
พวกมึงมีวิธีดีลกับเขายังไง เซฟเงินกันยังไงอ่ะ พอเขาไม่มีเงินให้ไปจ่ายกับค่าพวกนั้นก็ไปกู้มาใช้ เครียด
>>976 โน้มน้าวยากนะ มันต้องเป็นตัวเค้าที่คิดได้และตัดสินใจจะเลิกเชื่อเองอะ
ยิ่งขายตรง/ไลฟ์โค้ชชอบมีการยกตัวอย่างคนที่ทำแล้วประสบความสำเร็จ รวยขึ้นจริงด้วย คนฟังยิ่งเกิดความฮึกเหิมคิดว่า คนอื่นทำได้ เราก็ทำได้
เค้าจะเชื่อไปยังงั้นจนกว่าจะเจอประสบการณ์กับตัวที่มาตอกย้ำว่าสิ่งที่เชื่อมันไม่ใช่ เช่น ทำตามทุกอย่างที่อัพไลน์ทำและแนะนำมาเป๊ะๆแล้วไม่รุ่ง ปฏิบัติตามไลฟ์โค้ชแล้วชีวิตยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น หรือได้เจอกับคนที่เคยเชื่ออะไรเหมือนกันมาแชร์ประสบการณ์โดนหลอก
กว่าจะถึงตอนนั้นหลายคนก็โดนสูบตังค์ไปเยอะ
พยายามให้เค้าเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆหรือต่อรองกันว่าถ้าทำอันนี้แล้วไม่เวิร์คหรือไม่ดีขึ้นภายในกี่เดือน ขอให้หยุดเพราะเงินจะไม่มีแล้ว แต่อย่าพยายามมากเกินจนดูชัดเจนว่าจะไปบังคับเค้าหรือเถียงกันชนฝา เพราะธรรมชาติของคนจะไม่ชอบการถูกบังคับ เค้าจะเกิดการต่อต้านทันที
>>976 เดี๋ยวแม่งก็โดนหาว่าขัดศรัทธา จะหาทางให้ครอบครัวประสบความสำเร้จเสือกมาทำตัวเป็นแกะดำในตระกูลไรงี้ ไม่สมควรอยู่ในกองมรดกบลาๆแบบ >>961 >>954 >>952 ที่มีความคิดปัญญาอ่อนหาข้อพิสูจน์ไม่ได้แบบเลือกเกิดพ่อแม่ดีๆไม่ได้เพราะบุญทำกรรมแต่งบ้างหล่ะอีห่า ต้องหัดเข้าวัดทำบุญ ไม่งั้นมานั่งเถียงพ่อแม่ก้ตกนรกหมกไหม้ หรือเพราะว่าชาติปางก่อน ดวงสมพงษ์ ........................................................แนวคิดที่แม่งนำพาตระกูลเข้าถ้ำหรือลงสลัมชัดๆไอสัส โง่ละยังดึงดันว่าฉลาดอีกห่า
จะทวงเงินแม่อย่างไรดี ยืมเงินกูที่จะใช้เรียนต่อให้ไอ้ไป 5 เดือนแล้วยังไม่คืน
>>977 กู >>976 นะ จริงๆเขามีพฤติกรรมนี้มาเกือบสิบปีแล้วอ่ะ แล้วก็โดนหลอกบ่อยมาก ล้มเรื่อยๆ โดนหลอกให้ถลุงเงินไปเรื่อยๆ แต่สุดท้ายก็ไม่เข็ดยังไปหาบ.ใหม่มาทำโดยคนที่ชวนก็เป็นประเภทที่แบบ... เคยหลอกตัวเองมาทั้งนั้น ก็ยังโง่ตามเขาไปอ่ะมึง
ตอนนี้เลยอยากทำยังไงก็ได้ให้เม็ดเงินมันไม่หล่นออกจากระเป๋าไปมากกว่านี้ ทุกวันนี้ก็หนี้บานแล้ว อีกอย่างถ้านางใช้หนี้ไม่ได้ คนที่ต้องมานั่งใช้ให้คือพ่อกับกูอ่ะ ทั้งๆที่เงินที่นางเสียไปกูเอาไปทำอย่างอื่นได้อีกตั้งเยอะ
แต่ไงก็ขอบคุณพวกมึงนะ อย่างน้อยกูก็ได้ระบาย T T
ไม่เข้าใจพวกผู้ชายที่ตั้งวอลมือถือเป็นรูปผู้หญิงโป๊ แหกขาว่ะ คือจะเซฟรูปเก็บไว้นี่ไม่อะไรนะ เปิดเผยเกิน
(ต่อ) ไม่ได้สนิทกับพ่อ แล้วบ้านมีลูกผู้หญิงหมด พอเห็นแล้วมันอดรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่ได้ว่ะ
อ่านเเล้วขยะเเขยงว่ะ เคยมีคนพูดกับพ่อมึงเรื่องนี้มั้ย
>>988 ไม่ เพราะความไม่สนิทด้วยแหละ ทั้งบ้านเหมือนทุกคนมีระยะห่างกับพ่อ แม้กระทั่งแม่เอง มีอะไรจะไม่ค่อยพูดกันตรงๆหรอก เพราะพ่อทำงานต่างจังหวัดนานเกือบ 20 ปีด้วยไม่ได้กลับบ้านบ่อย แต่ตอนนี้เกษียณแล้วเลยกลับมาบ้าน พอมีใครเผลอเห็นหน้าวอลแก แกก็อายแล้วเปลี่ยนวอล คือพยายามเข้าใจนะ แต่อดรู้สึกไม่ได้ กลายเป็นว่าตั้งแต่เล็กจนโตตอนอยู่กับพ่อลำพัง ยังรู้สึกไม่ไว้ใจเลย ไม่ใช่ว่าแกมองเราด้วยสายตาไม่ดีอะไร แต่เราจำเค้ายังงั้นไปแล้ว
มาอ่านที่มู้นี้แล้วเออ คนบ้าๆบอๆมีอยู่ทุกที่จริงๆ พ่อกูเป็นต้น
เมื่อก่อนที่บ้านมีหมาแก่เดินแทบไม่ไหวอยู่ตัวนึง ก่อนนอนจะล่ามมันไว้ข้างนอกให้มันขี้เยี่ยวแปปนึงแล้วค่อยเอาเข้าบ้าน พ่อกูแอบออกไปปล่อย รถทับตายเละกลางถนน (แกคิดว่าไหนๆมันก็แก่แล้ว ทนดูไม่ไหว ปล่อยตายไปเถอะ)
ล่าสุดหมาที่บ้านเป็นมะเร็ง กูก็ทำเนื้อผสมผัก ใส่วิตามินนี่นั่นให้มันกินทุกวัน พ่อกูแอบโยนขนมปังมายองเนสปูอัด เหลือซากให้เห็นในจานข้าวหมา พอจับได้พ่อกูก็บอกว่า ปล่อยมันตายไปเถอะ
ที่จริงวีรกรรมพ่อกูเยอะมาก นึกแล้วโมโห
เบื่อว่ะ มีพ่อชอบสร้างหนี้ ผีบ้าเข้าสิงทีก็หาเรื่องกู้ซื้อนู่นนี่ เป็นแสนเป็นล้าน ไอ้ห่า ที่เก่ามึงยังทิ้งให้คนอื่นผ่อนใหนี้อยู่เลย รวยนักกู้มาโปะหนี้เก่ามึงก่อน ควาย มีพ่อสร้างภาระ น่าเบื่อ
กูจะหยุดมันยังไงดี
เป็นกูกูก็ไม่ยื้อ
>>995 กุก็คิดแบบนั้นทุกทีที่มีเรื่องนะ พอหายโมโห มันก็อีกอารมนึง ชีวิตต้องทน
กุตัดสินใจแล้วว่าถ้ากุเห็นพ่อกุซื้อขนมปังเมื่อไหร่ กุแกะทิ้งถังขยะให้หมดเลย แก้ทางกันไปแบบนี้แหละ
>>996 เลี้ยงกูมา กูยังเข้าไม่ถึงเลย
>>997 คนละโลกกับกูแต่โลกเดียวกับพ่อกู เพราะอะไร ไม่ชอบทนดูความหดหู่? ไม่มีความเห็นใจสงสาร?
ทุกวันนี้กุอยากเป็นคนที่ไร้ความเห็นใจสงสารคนอื่นจริงๆ กูจะได้เลิกทรมานตัวเอง แต่ทางเดียวเท่านั้นที่เป็นได้คือ มีความผิดปกติที่สมอง
>>994 ปวดหัวแทน บ้านกุก็หนี้บานตะไท เปนหนี้เพราะเอาไปลงทุนธุรกิจ แต่หนี้ไม่หมดเพราะพ่อกุเป็นนักซื้อ เป็นหนี้มาแล้ว30ปี ดอกเบี้ยธนาคารแดกอิ่มสบายไปเลย ขนาดแม่กุด่าทุกวันยังช่วยอะไรไม่ได้ ยิงตอนหนุ่มๆแรงดี อาการหนักกว่าตอนนี้อีก ตอนนี้แก่แล้วเริ่มเพลาๆ หนี้ใกล้หมดแล้ว ช่วยอะไรไม่ได้ การด่ากำไรที่สุด
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.