ละเสริมไรให้ว่ากูไม่เคยล่องลอยแบบนี้มาก่อนเลย กูมีเป้าหมายในชีวิตตัวเองทุกอย่าง พยายามอยากเป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็นแต่พอกู ม.5 ขึ้น ม.6 กูได้เกรดเท่านี้ๆเอาไปให้พ่อแม่กูดูเค้าเอ่ยชื่อสถาบันที่กูต้องเข้า สาขาที่กูต้องเรียนออกมาเลยว่ากูต้องทำแบบนี้ๆออกมา ส่งกูเรียนเตรียมพร้อมในสิ่งที่ไม่ชอบ กูอยากทำงานอดิเรกพวกจิตอาสา ไปปลูกป่า ไปสอนหนังสือรุ่นน้อง กูโดนกีดกันหมด หาว่ากูเสเพลเถลไถล กูนัดแนะเพื่อนไว้กูต้องทิ้งทุกอย่าง กูอยากเรียนขี่มอไซค์ก็หาว่ากูจะทำให้เปลืองน้ำมัน ไม่ก็หาว่ากูไม่มีความตั้งใจจะเรียนบ้างไรบ้างทั้งๆที่กูฝึกแค่ครั้งเดียวเองแล้วไม่ให้กูฝึกอีกเลย กูจะไปไหนต้องขอเค้าไปส่งเท่านั้นคือวันๆกูได้แต่เดินรอบๆบ้านที่เค้าตีกรอบให้เท่านั้นอ่ะ ไปไกลกว่านั้นห้าม ขนาดกินข้าวนะ บ้านกูถ้าเงียบๆก็เงียบแบบไม่ได้มีญาติที่ไหนมาอยู่แล้ว เวลากูกินอะไรที่เป็นเนื้อเยอะเกินไปก็ผิด กูซื้อเนื้อมากินเพิ่มแแทนมาจากเซเว่นก็หาว่ากูทำบาปซื้อชีวิตสัตว์ที่ไม่มีทางสู้มาสนองกิเลสตัวเอง ทั้งๆที่ตัวเค้าเองนี่เข้าๆออกๆเป็นว่าเล่นแต่ถ้ากูโดนจับได้ว่าแอบไปมาคือจะด่าว่ากูบ้าทุนนิยม เอาเงินพ่อแม่ไปจมกับธุรกิจปีศาจ เนรคุณบุพการีบลาๆซึ่งแม่งไร้สาระมาก มึงไม่รู้สึกอึดอัดก็แล้วแต่มึงจะคิดนะแต่กูที่ผ่านมาจนทุกวันนี้ซิ่วออกมาเรียนรามแต่โกหกพ่อแม่ว่ายังเรียนที่เดิมอยู่ยังไม่รู้เลยว่านอกจากความตายแล้วมึงหาทางออกกับเรื่องแบบนี้ได้ไหมละถ้ามึงเป็นกูอ่ะ แล้วที่ผ่านมานี่กูมีไปทำงานระหว่างเรียนนะเหมือนจะเห็นด้วยแล้วสักพักเค้าก็มาบอกกูควรลาออกดีกว่า ทำงานแบบนี้เลี้ยงพ่อแม่ได้ไม่พอหรอก กูอาจจะแก้ปัญหาที่ตัวเองมีไม่เก่งก็ได้แต่ถ้ามึงรู้ว่ากูควรทำอะไรต่อจากนี้มึงแนะนำมาละกันถ้ามึงคิดว่ามึงเก่งกว่าคนอื่นเค้า