กุมาเรียนกทม อยู่บ้านกับป้า ป้าไม่มีลูก และเป็นชาวสวนแบบบ้านๆ กุเกรงใจมากเวลาจะขอออกไปเที่ยว หรือไปค้างที่อื่น (หอแฟน) กูแบบแม่งไม่อยากโกหกว่าทำงานนู้นนี่ แต่กูก็อยากใช้ชีวิต แม่งชีวิตกุ20ครั้งเดียวปะวะ หรือจะแม่งไม่แคร์แม่งไปเลย ยังไงก็ชีวิตกูอะ ชอบแซะนู่นนี่ เค้าดูไม่เข้าใจกู ปกติไปเรียนกุก้กลับเร้ว ไม่เถลไถล ไม่เคยกลับดึก ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีมาตลอด แค่ขอไปค้างที่อื่นแต่บอกว่าทำกิจกรรม ประมาณสัปดาห์ละครั้ง ไม่ก็เดือนละ2-3ครั้ง พอกุกลับมาก็ชอบด่าแมวว่าไปเที่ยวนู่นนี่นั้น ก็คือแซะกูอะแหละ กูแบบกูอึดอัดอะ กุพยสยามจะไม่แคร์เพราะนี่ก้ชีวิตกู แต่แม่งกุก้รู้สึกเกลียดฟีลเวลาต้องขอแบบ พนไปนอนหอเพื่อนนะ แบบเนี้ยะ ละจะมีลุงที่เป็นพี่ของแม่ แต่ไม่ใช่ผัวป้า ชอบโทรมาถามว่าวันนี้กูอยู่บ้านมั้ย กูเซ็งๆๆๆ