กูหมดกำลังใจ อยากตาย ไม่อยากตื่นไปทำงานพรุ่งนี้แล้ว! ใครว่างอยู่เล่าอะไรเบียวๆให้กูฟังที กูเสพติดความเบียว! กูต้องการความเบียวเพิ่ม กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่เบียว!
>>220 https://youtu.be/VMOOsaqLP9g นาทีที่ 1:02
Last posted
Total of 986 posts
กูหมดกำลังใจ อยากตาย ไม่อยากตื่นไปทำงานพรุ่งนี้แล้ว! ใครว่างอยู่เล่าอะไรเบียวๆให้กูฟังที กูเสพติดความเบียว! กูต้องการความเบียวเพิ่ม กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่เบียว!
>>220 https://youtu.be/VMOOsaqLP9g นาทีที่ 1:02
กูก็ไม่รู้ว่าเรื่องของกูคือเบียวหรือคือBlack comedy แต่กูเล่าก็ไม่น่าผิดกฎหมายเพราะไม่มีรายละเอียด
ที่ทำงานกูแม่งมีคนไข้อนาถานอนติดเตียงอยู่4คนไม่มีญาติไม่มีเงินทุกคนเลยเรียนพวกมันว่า the 4 horsemen of apocalypse เพราะมันน่าจะนอนไปจนถึงวันสิ้นโลกปัจจุบัน ก็ยังอยู่กันครบ
แต่ที่ไม่ถึงกับขาดทุนเพราะมีคนรวยเป็นโรครักษาไม่หายมานอนห้องพิเศษรอวันตายอยู่6คน เรียกว่าThe Avengers พวกนี้ตายเปลี่ยนรุ่นไปหลายรอบแล้วมีคนใหม่มาแทนเรื่อยๆ พวกกูก็ไม่ได้ไปเรียกฉายาต่อหน้าเค้าหรอก ยกเว้นปู่แก่ๆที่นอนอยู่เป็นคนแรก สมัยยังอยู่แกดูชอบใจที่ทุกคนเรียกแกว่ากัปตัน อเมริกา เดอะเฟิร์ส อเวนเจอร์ ตอนนี้ก็ตายไปครบปีละ ขอให้ไปสูสุคตินะปู่
>>221 อยากเบียวแนะนำให้เล่มเกมการ์ดจูนิเบียวคนับ
https://www.youtube.com/watch?v=fjK3pzqNuRY&index=13&list=LLThQKoi1dXvCFTCA3aMzXhg
ไอ้เหี้ยผอ.มึงไม่น่าทำให้กูหลุดจากโหมดจูนิเบียวเลย ที่ผ่านมามึงใช้งานกูหนักชิบหายไม่จ่ายเงินเดือนตั้ง9เดือนกูก็อยู่ได้ เจอเรื่องจัญไรอะไรก็ไม่เคยแคร์เพราะกูเป็นจูนิเบียว กูเป็นคนบ้าที่คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ ถ้ามึงปล่อยกูไว้แบบนั้นกูคงทำงานหนักจนเหนื่อยตายกลายเป็นตำนานเมืองให้พวกมึงเชิดชูบ้างล้อเลียนบ้างจนสนุกปากกันไปแล้ว มึงไม่น่าทำให้กูรู้ตัวเลยว่ากูเป็นแค่มนุษย์เงินเดือนโง่ๆในองค์กรเหี้ยๆ ตอนนี้กูเลยเป็นแค่มนุษย์เบิร์นเอาท์กากๆ แต่มึงรู้มั้ยว่าอาการเบิร์นเอาท์แม่งเป็นโรคติดต่อ ต่อไปนี้กูจะเป็นสัตว์ประหลาดเบิร์นเอาท์ จะเผยแพร่ความสิ้นหวังไปสู่ทุกคน กูจะทำให้ทุกคนลาออกไปอยู่เอกชน! กูขอสาปแช่งให้ทุกคนเบิร์นเอาท์และไม่มีอำนาจใดลบล้างได้! เอาให้มันล่มสลายไปทั้งประเทศเลยยิ่งดี!
กูคือ>>150เองนะ ผ่านไป5เดือนในที่สุดกูก็ไปหาจิตแพทย์มาแล้ว หลังจากตรวจอะไรหลายๆอย่างเค้าก็สรุปว่ากูเป็นโรคซึมเศร้าแบบDysthymiaและให้ยามากิน
สำหรับความเบียวของกูนั้น(กูเล่าทุกอย่างเพราะอยากรู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไร) หมอบอกว่าให้กูเบียวต่อไปเต็มที่ถ้ามันทำให้สบายใจว่ะ555+
กูจะฆ่าไททันให้หมดทุกตัว!!!!!!!!!!
สุดสัปดาห์ที่ผ่านมากูไปงานACC เห็นกันพลาของแถมที่เป็นOOครบรอบ10ปีแล้วนึกขึ้นได้ว่า
เมื่อ10ปีก่อนสมัยที่กูกำลังเตรียมสอบโอเน็ตเข้ามหาลัย(แก่มาก)ผอ.โรงเรียนกูคิดโครงการห่าอะไรไม่รู้สั่งให้เด็กม.6ทุกคนเขียนแรงจูงใจในการอ่านหนังสือสอบสั้นๆใส่กระดาษส่งครูประจำชั้น ถ้าใครสอบติดมหาลัยดังจะได้เอากระดาษเหี้ยนี่ไปติดบอร์ดสร้างแรงบันดาลใจให้รุ่นน้อง
บรรดาเพื่อนๆกูก็ "สู้เพื่อแม่!" "อยากเป็นหมอ!"อะไรกันไปตามเรื่อง ทีแรกกูไม่ยอมเขียนเพราะรู้สึกมันงี่เง่าแต่โดนหัวหน้าห้องตื๊อจนรำคาญเขียนว่า
"ORE WA GUNDAMMMM!!!!"
แล้วกูก็เสือกสอบติดมหาลัยดังแห่งหนึ่ง แล้วบอร์ดกลางโรงเรียนก็มีรูปกูใหญ่มากพร้อมชื่อคณะ ชื่อมหาลัย และไอ้ข้อความนี้
ยังดีที่บอร์ดใหญ่หน้าโรงเรียนไม่มีเรื่องแรงบันดาลใจ ไม่งั้นได้กลายเป็นประวัติศาสตร์อันดำมืดแน่555+
กูรักกระทู้นี้ทำให้กูรู้สึกว่ากูไม่เบียวอยู่คนเดียวเนี่ยแหละ 5555
กูเป็นคนที่ติดท่าคิระโบชิของ Star Driver มากเลย
ที่นี้ตอนที่เรื่องนี้ฉาย กูเคยทักทายเพื่อนในงานการ์ตูนด้วยท่านี้ ตอนหลังๆ ก็ติดเป็นประจำ ที่เวลาพูดอะไรเท่ๆ หรือตอบคำตอบอะไร ต้องทำมือคิระโบชิตาม เป็นมาหลายปีแล้วยังแก้ไม่หายเลย
ตอนป.1 เวลาเจอคนรู้จักในโรงเรียน กูก็ทักทายกันปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือกูเสือกชูสองนิ้วไว้บนหัว คิดว่าน่ารัก แล้วเวลางอลใครก็จะทำแก้มป่องพองๆเต็มที่ .... อืม กูคิดว่าน่ารักไปได้ไงวะ
ตอนเด็กๆกูไปถามผู้ใหญ่ว่า ผญ ท้องได้ยังไง แกก็ตอบเลี่ยงๆแบบไม่อยากบอกว่า จ้องตากัน หลังจากนั้นมากูก็ไม่กล้าจ้องตาสาวๆอีกเลย จนทำให้กูประหม่าและเขินอายมากๆเวลาคุยกับ ผู้หญิง แต่พอได้ลองเยครั้งแรกกูก็หายเลยวะ เลยกลายเป็นนักเยตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แบบนี้เรียกว่าเบียวป้ะวะ
ตอนม.ต้นเคยสวมเสื้อกันหนาวโดยเลียนแบบฮิบาริ เคียวยะในรีบอร์น... (ใช้เป็นผ้าคลุม พอดีว่าเสื้อกันหนาวข้างในมันมีช่องให้สอดใส่เป็นผ้าคลุมได้จริง ๆ)
กูเคยคิดว่าตัวเองเป็นร่างอวตารของราชาแห่งดินแดนวายุ
ตอนวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ จะสามารถเร่งความเร็วได้ด้วยการเปิดโหมดจ้าววายุ (นึกสภาพวิ่งแบบท่านารุโตะ)
เคยแต่งฟิกแล้วสมมติว่าตัวเองเป็นพระเอกของเรื่อง เคยเอาชื่อตัวละครที่แต่งขึ้นมาใช้เป็นชื่ออีเมลของตัวเอง (และยังใช้อยู่จนถึงปัจจุบัน)
...พอย้อนไปนึกถึงทีไร แม่งเอ๊ย อยากเอาหัวโขกกำแพงรัวๆ
พูดถึงเมล์แรก....เมล์แรกของกูคือขื่อตัวการ์ตูนที่กูชอบดีไซน์ทั้งๆที่ยังไม่เคยดูการ์ตูนเรื่องนั้นด้วยซ้ำ แถมลงท้ายว่า"คลับ"ด้วยนะ(ย้ำอีกทีว่ากูไม่เคยดูมาก่อนด้วยซ้ำ รู้จักแต่ชื่อและหน้าตา...)
พูดถึงการ์ตูนกีฬานี่ เป็นสิ่งที่อินสไปเรชั่นกูมาก ตอนมต้นคุโรโกะดัง กูก็เล่นบาสกีฬาสีตลอด แล้วแม่งแย่งเบอร์10กับเพื่อนกัน อีเพื่อนก็เบียวพอๆกันเลียนแบบท่าส่งคุโรโกะ มปลายไฮคิวดัง ก็เข้าทีมวอลเลย์บอลอย่างเห่อหมอย แอบหวังความสนุกเหมือนในอนิเมะ แต่ความจริงแม่งขมขื่นสัสๆ ทีมที่รรแม่งกากกูก็ด้วย โทษกันกันเอง ตกรอบซ้ำแล้วซ้ำอีก โค้ชเทไปดูแลทีมผชแทน 5555555555555555555555555555
เหตุการณ์จริงวันนี้ ณ เคาเตอร์เครื่องสำอางค์dead seaแห่งหนึ่ง
BA:คุณพี่คะ ผลิตภัณต์ตัวนี้ลดราคา75%เชียวนะคะ
คุณพี่:วันนี้ไม่ซื้อค่ะ ต้องเก็บวงเงินบัตรไว้
BA:แต่ปีนึงลดแบบนี้ครั้งเดียวนะคะคุณพี่ ยังมีอะไรสำคัญกว่านี้อีกเหรอคะ
คุณพี่:มีNeroFestในFGOไงคะ!!! หน้าเหี่ยวไว้บำรุงทีหลังได้ แต่เปย์WAIFUรอไม่ได้ค่ะ!!!
แล้วคุณพี่ก็เดินจากไปทิ้งให้BAยืนงง...
ยืนยันว่าเรื่องจริง พี่สาวกุเอง
กูจะฆ่าไททันให้หมดทุกตัว!!!
ทำไมเหมือนกุเห็นคนรู้จักกุเต็มกระทู้เลยวะ
ไอสัสบางคอมเม้นใช่เลย แต่กุไม่อยากทัก 5555
สมัยเรียนมหาลัยมันมีเพื่อนกูคนนึงที่กูรู้สึกว่ามันคล้ายตัวละครซักตัว แต่ตอนนั้นกูนึกไม่ออกว่าใคร
มันเป็นผู้ชายตัวโตๆตัดผมสั้นท่าทางขึงขังเหมือนทหาร แถมเป็นนักกีฬายิงธนูด้วย
แต่สกิลแม่บ้านสูงมาก เวลาออกค่ายชอบทำกับข้าวที่โคตรอร่อยเลี้ยงทุกคน
วันนี้มันอัพเฟซบุ๊คหลังจากหายไปเป็นปี มันล่ำขึ้น ผิวคล้ำขึ้น และตอนนี้ผมยาวหน่อยเสยไปข้างหลัง พอเห็นแล้วกูถึงรู้ตัวว่า..
สัส!!! นี่มันเอมิยะอาร์เชอร์!!!!
กูจะเป็นจ้าวแห่งโจรสลัดให้ได้เลยยยย
บังไค!!
555555
ข้าคือลูลูซแห่งบริทาเนีย !!!
กูชอบไปส่องเฟสคนเบียวๆอ่ะ แม่งโคตรบันเทิง
เบียวว่าชอบไปส่องเฟสคนเบียวๆ
ยุงกับแมลงสาปมีประโยชน์ยังไงกับโบกใบนี้ ถ้าไม่มีกูจะรวบรวมดราก้อนบอลให้ครบ 7 ลูก แล้วขอพรให้เผ่าพันธุ์พวกมันหายสาปสูญไปจากโลกนี้
>>265 //มือไขว้ประสาน ทำหน้าเครียดจริงจัง _แล้วประโยชน์ของแมลงสาปคืออะไร อย่าบอกนะว่ามึงก็จะตอบว่านำพาเชื้อโรคให้สิ่งมีชีวิตที่เหนือกว่าล้มตาย
เครียด มัน เครียด เอาเป็นว่ากูต้องระดมงบทุนของเดือนนี้เพื่อซื้ออุปกรณ์มากวาดล้างสิ่งที่พวกมันทำเอาไว้ และเพื่อที่มันจะได้ไม่เหิมเกริมแผ่ขยายพันธุ์ในบ้านของกูแบบยั๊วเยี๊ยะๆ กูจะต้องซื้อปลามาปล่อยในอ่างน้ำให้ครล ไม้ตียุงสัก 2 เครื่อง สเปรย์พ่นต่างๆ และอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้อง เครียด มัน เครียด
>>268 มึงก็ปล่อยๆ เอาไว้ให้มันย่อยผักบ้านมึงนั่นแหละ ส่วนกูจะกำจัดมัน
กูต้องหาดราก้อนบอลให้ครบ 7 ลูกก่อน ถ้ามันหายไป โลกอาจเสียสมดุลบางอย่าง แต่กูไม่แคร์ กูไม่ชอบ กูเคยนอนอยู่ดีๆ แม่งไต่ขึ้นหัวกูแล้วมาแทะหนังหัวกลางกบาลกู อี๋ววววว!!! ขนลุกขนพอง!! สกปรกและหยะแหยง แหวะ แหวะ
กูจะเสกแมลงสาปให้เป็นผู้ชายหล่อๆ ผู้หญิงสวยๆ มึงคิดว่าไงเพื่อน ดีป่าว
จะเย็ดแมลงสาปละเหรอ
กูจะฆ่าไททันทุกตัว!!!
สเน็ค สเน็ค สเน็ค ....สเน็คคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
มีช่วงนึง กูอ่านแฮรี่มากไป กูเลยไปพากย์บอลแบบลี จอร์แดน แม่งนักบอลแทบจะรุ่มวิ่งมากระทืบกู
กูมีความเชื่อว่า สักครั้งนึงเด็กผู้ชายฝันอยากจะปล่อยไฟได้
กูคือที่สุด ปลัดไม่ต้องบอก
มิยาตะคุง
เบียวว่าเป็นเทพล้มแบบ ริโตะ ใน To Love Ru แล้วแกล้งล้มใส่ผู้หญิง
เคยเชื่อว่าตัวเองมีพลังจิต เวลาเดินผ่านสนามตะกร้อแล้วลูกจะพุ่งเข้าหาทุกครั้ง และกูชอบหันไปทำตาแข็งเหมือนสั่งมันได้ด้วยอีเหี้ย อาย
กูเป็นโรคซึมเศร้าแล้วว่ะ หลังจากไปหาหมอมาก็ทราบผลว่าต้องมีนัดมาตรวจกับหมอทุกเดือนกว่าจะหาย เห้อ อยากย้อนกลับไปตอนกูเด็กๆว่ะ
แม้ตอนนั้นจะรู้สึกว่ากูแม่งโคตรเบียวเลย ชอบพูดคำคมเท่ๆแบบพระเอกการ์ตูน ชอบตื่นมากินข้าวเยอะๆแล้วออกกำลังกายตอนเช้าประจำ
แต่พอโตขึ้นมาทำงานไม่ได้มีเวลาเหมือนเมื่อก่อน ความเบียวมันค่อยๆหายไป กูกลายเป็นคนเก็บกด คิ้วขมวดตลอดเวลาจนปวดหัว
อยากกลับไปเบียวแบบตอนเด็กๆจัง
>>284 กูก็เคยเป็นโรคซึมเศร้านะ ตอนนี้หายแล้ว แต่ก็มีอาการดาวน์บ่อยมากๆ ขอให้เข้าใจว่าชีวิตเรามันก็ต้องโตไปตามวัยว่ะ มึงจะเบียวก็ได้แต่ก็ต้องใช้ชีวิตในสังคมให้ได้เหมือนกัน ถ้าเครียดหาวิธีคลายเครียดให้ได้เว้ย
วิธีของกูคือเหล้า + บุหรี่ว่ะ แต่กูไม่แนะนำหรอก กูมีเพื่อนชบาวญี่ปุ่นเป็นโอตะเขาคลายเครียดด้วยการเล่นเกมเขาก็มีความสุขในแบบของเขาว่ะ หาสิ่งที่ตัวเองทำแล้วมีความสุขที่สุดให้เจอ (โดยที่ไม่ต้องเป็นนีท) ทุกอย่างจะดีเอง
ตอนนี้กูอายุ30 กุยังนอนงอมืองอตีน รอให้พลังแฝงกุตื่นอยู่เลย
งานทุกวันนี้ก็ทำแบบขอไปที ไม่คิดจะพัฒนาชีวิตอะไรให้ดีขึ้น กลัวว่าถ้ามีพลังต้องไปกู้โลกจะเสียดายตอนต้องลาออกจากงาน
ตอนเด็กๆกูไม่ค่อยต่อยเตะใครเลย เพราะกูกลัวว่าถ้าออกแรงมากไปคนที่โดนจะกระเด็นปลิวทะลุผนังไปเลยแบบดราก้อนบอล
ช่วงนี้ดู My hero academia ละฮึกเหิมดีชิบหาย กูไปยกเวทตอนไกล้ๆจะหมดแรงก็ตะโกน Puls ultra!!! แรงมาเต็ม ยกได้อีกหลายเซ็ทเลย
สักวันกูจะต้องได้รับเลือกเป็นผู้สืบทอด One For All แน่ๆ กูเลยต้องฟิตร่างกายเตรียมไว้
กูคือ เด็กแว้นสเลเยอร์ เวลาว่างๆกูไล่ตัดสายเบรกมอเตอร์ไซด์เด็กแว้นให้มันแหกโค้งเล่น
กูชอบเบียวว่ากูจะเป็นพระเอกเท่ห์ๆ ทำอะไรเท่ห์ๆ ทำให้ผู้หญิงที่กูชอบหันมาหลงรักกูได้
แต่ชีวิตจริงแล้วกูเป็นได้แค่ลูซเซอร์
>>292 บ่นมู้นี้เสร็จแล้ว เชิญต่อที่มู้นี้
>>>/lifestyle/2309
ความจูนิเบียวของกูทําให้กูสอบติดมหาลัยลิเบอราน แล้วก็เจอพวกจูนิเบียวนักปฎิวัติลิเบอโครตราน ทําให้กูตาสว่างออกจากความเบียวได้ คือบางทีก็Rageเกิน
ห่าไมกูพิมพ์คําว่า ร. ่านไม่ได้วะ Sirnเห้ย
ไหนขอลองพิมดูดิ๊ ไม่ได้จริงมั๊ย "ร่าน"
ของกูเคยบ้า utapri มาก แล้วไปร่ายรำกลางสายฝนแบบเจ้าชายหน้าห้องน้ำ โดยมีเพลงวินเทอร์บอสซั่มในหัว กูก็เพลินเลยสิมึง สัส อาย
นึกออกอีกเรื่อง เคยคิดว่าตัวเองน่ารัก ใช้ภาษาแบบในอนิเมะ เช่น บ..บ้าจริง /อ๊ะ ม..ไม่ ไม่นะ/หึๆ แกติดกับแล้ว*ดันแว่น* / เอาล่ะนะ!!! *กำมือพร้อมทำท่าทางมุ่งมั่น* อายมาก ดีนะเพื่อนๆ สมัยนั้นไม่ได้ติดต่อกันแล้ว
เมื่อเร็วๆนี้กูเพิ่งสั่งซื้อกรอบแว่นแบบตัวละครในเกมมาจากญี่ปุ่น เอาไปใส่เลนส์ที่เท่าสายตากูแล้วใส่มาทำงานทุกวันแถมกูยังไปตัดผมทรงเดียวกับตัวละครที่ว่าอีกช่วงนี้เลยรู้สึกเหมือนได้คอสเพลย์ทุกวัน กูฟินมาก
กูเบียวละครไทยได้ป้ะ ตอนนั้นกูอินคุณชายพุฒิภัทรเล่นบทบาทคู่กับหมอนข้าง มีแต่งเรื่องเองบ้างบางครั้ง กูเล่นเป็นคุณชายแหละ (กูเป็นญ) ดีนะกูเล่นในห้องนอนคนเดียว อายสัดๆTT
ตอนมัธยมกูเคยเบียวฝรั่ง แต่งตัวทำทรงผมตามวัยรุ่นเมกา พอไปโรงเรียนก็จินตนาการว่าไปไฮสคูล จัดกลุ่มคนเป็นประเภทตามแบบฝรั่ง นักกีฬาป็อปปูล่า เด็กเนิร์ด อีโม และอีกหลายกลุ่ม ทุกวันฟังเพลงสากล ไม่ชอบเพลงไทยไม่ชอบเพลงเอเชีย ชอบโชว์สำเนียงอเมริกัน ด่าเป็นภาษาอังกฤษ ฟัค ชิท แอสโฮล์ มาเธอฟัคเกอร์ ฯลฯ จินตนาการว่าตัวเองเป็นคนไทยที่มีเชื้อสายเมกานิดนึง ตั้งชื่อเล่นตัวเองเป็นภาษาอังกฤษ มีชื่อกลางด้วย แล้วก็อะไรแทบทุกอย่างในชีวิตเป็นเหมือนเด็กเมกาทั้งที่ไม่เคยไปด้วยซ้ำ ส่วนปัจจุบันกูโตแล้วแต่กลายเป็นเบียวญี่ปุ่นแทน และแน่นอนว่าไม่เคยไปญี่ปุ่นเช่นกัน
แกว่งคาทาแบบแม่มดโดเรมี
ตอนห้าขวบ เคยเบียวอยากได้ไทม์แมชชีนโดเรม่อน เลยโดดลงไปในลิ้นชักโต๊ะ
>>307 เอ่อๆกูเคยเบียวเหมือนมึงเลยตั้งแต่ประถม ส่วนกูเป็นพวกอีโม ตอนนั้นใส่ปลอกแขนมาโรงเรียนด้วย โครตเท่ //สมัยนั้นไทยยังมีหน้าหนาว เลยไม่ค่อยร้อน ตอนมต้นไปเบียวยุ่น มปลายกลับมาเบียวเมกาเหมือนเดิม เพิ่มเติมเป็นสกูลชูทเตอร์ พกบีบีกันไปไหนมาไหนตลอดในกระเป๋า เพราะโดนเพื่อนบุลลี่ นักหลวมสัสๆ
ไม่มีใครเบียวแจ็ก สแปโร่วแบบกูหรอวะ กูมีช่วงนึงที่ชอบยืนเอียงไปเอียงมา กรีดกรายนิ้ว โอเวอร์แอคติ้งด้วย 55555 ทุกวันนี้ลดเหลือแค่โอเวอร์แอคติ้ง ก็ยังเหี้ยอยู่ดี
ทำไมคนดูโจโจ้ต้องเบียว ดูเรื่องอื่นไม่เป็นไรเลยแต่พอเป็นเรื่องนี้ต้องทำเสียง ทำท่าทางตลอด เห็นเพื่อนคุยเรื่องโจโจ้แม่งเล่นใหญ่ทุกวัน เสียงดังด้วย
กูเกลียดตัวเองว่ะ สมัยม.1-3 กูโคตรเบียว เหมือนเป็นหลุมดำของช่วงชีวิตกูเลย แบบคุยเฟสด้วยคำว่า ซัง เดส ขอรับ เอาชื่อตลค.อย่างฮิบาริมาตั้งเป็นชื่อตัวเอง เวลาไปไหนถ่ายรูปก็ทำท่าแบบในไททัน กูเกลียดช่วงนั้นอ่ะ เวลาเฟสเด้งวันนี้ในอดีตกูขยะแขยงตัวเองมาก อีเหี้ย พวกมึงช่วยฮีลกูที ใจนึงกูก็พยายามบอกตัวเองนะว่าตอนนั้นมึงเด็กมาก ทำไปก็ไม่ผิดหรอก แต่กูว่าม.ต้นแล้วมันก็ไม่ค่อยเด็กแล้วอ่ะ
>>316 อย่าซีเรียสสสส หลายคนบนโลกก็ต้องเคยมีช่วงเวลาแบบนี้ บางคนอาจไม่มีก็เรื่องของมัน แต่คนที่มีอาการแบบนี้ มันไม่เห็นจะแปลกตรงไหน ที่มึงไม่ชอบก็เพราะมึงโตขึ้น และความคิดมึงเริามเปลี่ยนไปตามวัย ตามสังคมหรือตามสภาพแวดล้อมไง เชื่อเถอะถ้าตัวมึงในอดีตตอนนี้มาเห็นข้อความนี้ของมึงก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามึงจะขยะแขยงอะไร คิดว่าตัวเองตอนนี้ดีกว่าอดีตเหรอ อะไรทำนองนี้แหงๆ
ในเมื่อเราไม่สามารถเปลี่ยนตัวเองหรือเรื่องราวในอดีตได้ ก็แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดแค่นั้น ไม่ต้องเก็บมาคิดหรือรู้สึกผิดกับตัวเองหรอกเว้ยย มันก็แค่ช่วงเวลานึงในชีวิตเท่านั้นเอง พอแกโตกว่านี้ แกอาจเจออะไรที่ทำให้รู้สึกรังเกียจตัวเองมากกว่าการเป็นมนุษเบียวๆด้วยซ้ำ
ถ้าตอนนี้ไม่ชอบแบบนั้นแล้ว ก็แค่พยายามปรับตัวเองในตอนนี้ให้เป็นอย่างที่ตัวเองต้องการก็พอ เรื่องอดีต จำไว้เป็นบทเรียนเตือนสติตัวเองพอ
ผิดตรงไหนกูยังอยากปล่อยไฟได้เลย
บางทีการเป็นเบียวมันก็ไม่ผิดหรอก แต่โตแล้วก็เบียวให้ถูกที่ถูกทางหน่อย คนรู้จักเจอเข้าคงอายอ่ะ
>>320 บวก ทุกวันนี้กูยังเบียวอยู่เลย อยู่ในสังคมก็เป็นคนปกติแต่พอถึงงานคอสเพลย์ อนิเมะ ญี่ปุ่น กูก็เบียวเต็มที่ เพื่อนคนไหนรู้ว่าเบียวด้วยได้ก็ทำ แต่ถ้าเบียวด้วยไม่ได้ก็อย่าไปเบียวใส่มัน เพื่อนกูบางคนแม่งเบียวตามที่สาธารณะบ่อยมาก ไม่อายคนอื่นจนโดนหัวเราะเยาะมามากแล้ว
>>316 ม.ต้นเบียวไม่แปลกหรอก กำลังเริ่มโตแต่ยังมีนิสัยเด็กอยู่ จูนิเบียวมันก็โรคเด็กม.2 อะถ้าแปลตามตรงหมายถึงโตแล้วแต่เห่อเหมือนม.2
เคยเบียวในมโนว่ากูเป็นพระเอกสุดหล่อ เรียนเก่งที่สุดในโรงเรียน ความจำเหมือนคอมพิวเตอร์ งานเดินแบบไอดอล นักร้อง ดารา นักแสดงอะไรทำมาหมด เป็นอันดับหนึ่งในวงการบันเทิงญี่ปุ่น ตัวท็อปทรีของเอเชีย ท็อปฟายของวงการบันเทิงโลก เท่ คูล ทุกคนชอบ บางคนอิจฉา แฟนคลับตรึม เป็นมิสเตอรี่แมน บุคคปริศนา ไอดอลปริศนาสุดลึกลับ ดังมากทั้งที่มีแค่ชื่อกับหน้าตา ความสามารถ แค่นั้นก็ดังได้แบบโนประวัติ อัลบั้มล้านแผ่นกูขายหมดภายใน5นาที แต่ในชีวิตจริงกูเป็นแค่ลูซเซอร์
ก็พวกที่ชอบทำท่าทาง สำเนียงการพูดแบบในเมะ,นิยายกำลังภายใน มาใส่ในชีวิตจริงนั่นแหละ
เบียวพระเอกโด
ตอนเด็กกูเบียวมาก แล้วกูเรียนก่อนเกณฑ์ เพื่อนหายเบียวหมดละกูยังเบียวต่อ พอจะเข้ามหาลัยถึงรู้ตัว เรื่องต่างๆในอดีตลอยขึ้นมาหลอกหลอนตอนจะนอน พอเข้ามหาลัยเลยไม่กล้าเข้าสังคมกลายเป็นคนเงียบๆซะงั้น จบมหาลัยมาก็ติดนิสัยพูดงึมงำตะกุกตะกัก เก็บตัว ไม่กล้าสบตาคนอื่น ทั้งๆที่หน้าตากับหุ่นแบบกูนี่ถ้านิสัยแค่อยู่ในระดับปรกติธรรมดาก็น่าจะป๊อป ช่วยกูทีโม่ง
เบียวความเป็นญีุ่่ปุ่นกับเบียวอนิเมะรับได้ แต่เกลียดเบียวทหารไม่รู้ทำไมแต่ไม่ชอบนิสัยพวกนี้
>>328 เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกจุกแฮะ บ่นหน่อย คือกุก็เป็นคนชอบเรื่องการทหารสงครามมานานละ แต่เดี๋ยวนี้เด็กสมัยนี้แม่งเบียวทหารเยอะขึ้น แม่งเพราะกระแสอนิเมะหรือเกมสายทหารล้วนๆ ที่เพิ่งมามีในทศวรรษนี้... ไอเด็กเบียวนี่ก็เบียวจัดๆ กูส่องเฟสแต่ละคน ทั้งมีชื่นชอบความโหดเหี้ยม เบียวนาซีเบียวฮิตเลอร์ เบียวคอมมี่ หรือเบียวชาตินิยมชาติใดชาติหนึ่ง แล้วแม่งก็มองยุทโธปกรณ์เป็นสาวน้อยโมเอ้ไปหมด Lewdยุทโธปกรณ์ คุยเรื่องเหี้ยอะไรจะลากเข้าเรื่องสงครามให้ได้ ฟังแม่งแต่เพลงมารช์ทหาร แล้วที่สำคัญชอบละลานชาวบ้าน ใครมีความเห็นไม่ตรงไม่สนับสนุนทหาร แม่งต้องเข้าไปโวยวายไปดิ้น แล้วดราม่าที่ผ่านมาอย่างเรื่องนิ้วเข้าไก แม่งไปเตือนเขาดีๆไม่ได้พวกนี้ต้องไปด่าชาวบ้าน จนคนเขารำคาญหมดและ
คุทหารนี่เรียน รด. กันป่าววะ ถ้าเรียน รด. ได้เห็นเศษเสี้ยวความสถุลข้างในกองทัพแล้วยังเบียวเลียทหารได้อีกก็คงต้องปล่อยไป
>>333 คุทหารที่กูรู้จักเรียนกันหมดนะ พวกนี้จะชอบรด.เป็นพิเศษด้วย แต่มันจะไม่ได้มาแนวจงรักภักดีอ่ะแค่ชอบวิถีทหาร ใส่ชุด ยิงปืน สวนสนาม ตอนเรียนที่รร.ปกติแต่พอไปศูนฝึกออกตัวแรงเว่อเปลี่ยนอาชีพจากนักเรียนเป็นนายทหารชั้นประทวนทันทีแต่ไม่ทุกคน บางคนก็เบียวเงียบ คนไหนเก่งมันไปเรียนนายร้อยเลยก็มีซึ่งเป็นการใช้ความเบียวให้เกิดประโยชน์
อย่างกูน่าจะไม่เข้าข่ายมั้งนะ กูชอบดูสารคดีพวกประวัติศาสตร์ ซึ่งส่วนมากก็เป็นเรื่องสงคราม
เพลงมาร์ชทหารก็ชอบเอามาฟังเล่นๆ โดยเฉพาะของเยอรมันนี่เพราะๆเยอะมาก
เสียดายที่มีบน youtube ปลิวไปเยอะแล้ว เพราะ SJW แม่งมีสมองคิดแค่ว่า อะไรที่เกี่ยวกับทหารเยอรมัน = นาซี
ส่วนชื่ออาวุธนี่จำได้แค่อันเด่นๆ ส่วนมากเป็นของยุคโบราณซะเยอะ แต่เอาอย่างอื่นที่คล้ายๆกันมาให้ดูรูปกูก็แยกไม่ออกอ่ะนะ
อนิเมะสายทหารขออย่างเดียวคือฉากบู๊อนิเมทดีๆมันส์ๆ ตัวละครเป็นแค่ของแถม ถ้าฉากบู๊ทำไม่สนุกก็ไม่ดู
บางเรื่องดูจบยังจำชื่อตัวละครในกลุ่มตัวเอกได้ไม่ถึงครึ่งเลย
ส่วนทหารจริงๆโดยเฉพาะทหารไทยนี่ด้วยความที่ผ่านการเรียน รด. มาแล้ว ก็นะ...
กูจะฆ่าไททันทุกตัว!!!
เพื่อนกูเบียวหมอทุกวัน รำคาญชห มโนว่าตัวเองต้องเป็นหมอแน่ๆตลอดทำเหมือนรู้ชีวิตหมอทุกอย่างไม่ได้มีความอายเลย ชอบพูดแบบ "เดี๋ยวในอนาคตเข้าเวรไม่มีเวลาเที่ยวแน่เลย" "คนอื่นเรียนจบเร็วแต่อย่างเรามันต้องเรียนอีกหลายปี" ไรแบบนี้ อห ถ้ามันเก่งแบบเด็กท็อปจะไม่ว่าอะไรเลยแต่มันไม่ได้เก่งขนาดนั้น แค่เรียนชีวะได้แต่วิชาอื่นกาก มันหมกมุ่นกับความคิดว่าตัวเองเป็นหมอตลอดทั้งที่มันพึ่งจะอยากเป็นเมื่อปีที่แล้วเอง
เบียวละครไทย คุณชายรัชชานนท์อะไรนั่นน่ะ
เคยทะเลาะกะพวกเบียวทหารแล้วมันขู่จะเอาปืนมายิง บอกตรงๆกูกลัวนะ คดีโกรธชั่ววูบแล้วยิงแม่งยิ่งเยอะอยู่
พวกเบียวก็เป็นแค่ไอขี้แพ้ในโลกความเป็นจริง
เขียวโปเกม่อน
เบี้ยวโปเกมอน
ทำไมพวกคุตัวอ้วนๆเหม็นๆต้องใส่เสื้อกั้ก ถุงมือ โผกหัวด้วยวะ นึกว่าเท่หรอวะโคตรขยะแขยงเลยว่ะ หรือมันไม่รู้วิธีแต่งตัววะ
บางตัวแม่งใส่เสื้อลายการ์ตูนแบบคุๆเลย
อยากเลิกเป็นโอตาคุทำไงคะ
พวกคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้านับเป็นเบียวไหม
>>351 ของกูนะ เคยเจอคนบอกว่ากินสายรุ้งได้ อาวุธเค้าคือสายรุ้ง ดาบสายรุ้ง แล้วบอกว่าเค้าเป็นคนอยู่ระหว่างความเป็นความตาย หลังจากตัวเองตายไปแบบถาวร จะมีบริวารเป็นมังกรสีรุ้ง แล้วตัวเองเป็นผู้พิพากษาวิญญาณชั้นต่ำ กูคิดว่ามันพูดเล่น อห มันพูดหลายครั้งมากๆๆๆๆๆๆ แล้วคนที่พูดก็อายุ30กว่าๆแล้ว บางทีกูก็แอบขนลุกถถถถ
พวกที่เอาโดจินไปอ่านในที่สาธารณะถือว่าเบียวไหมวะ
ของกูคำว่าเบียวมีแทบทุกช่วงวัย
ตอนป.3กูกับเพื่อน ชอบไปหลังห้องน้ำ1ของรร. ซึ่งตรงนั้นมันจะมีหอยทาก กับผีเสื้อเยอะมาก มันคือบริวารของเรา เพราะเราตั้งตรงนั้นเป็นฐานทัพของเรา เวลาแดกข้าวก็แอบเอาถาดหลุมมานั่งแดกตรงนั้น แล้วคุยกับหอยทาก บอกให้มันเฝ้าไว้อย่าให้ใครมาบุกรุก หลังๆก็โดนเด็กห้องอื่นมาเเย่งฐานทัพ เราเลยต้องยกทัพไปที่อื่น
แล้วเราก็ย้ายไปแปลงผักของรร. (ป.6กับม.3เป็นคนดูแล) แล้วก็พูดกับเพื่อนว่า นี่! เราเจอแหล่งอุดมสมบูรณ์แล้วล่ะ! เเล้วเราก็ตั้งฐานทัพไว้ที่นี่ ต่อมาภายหลังก็โดนพี่ป.6 กับม.3 ไล่ไปเพราะเค้ากลัวทำอะไรเสียหาย
ทีนี้กูไม่ตั้งฐานทัพอะไรๆทั้งสิ้นละ แดกข้าวเสร็จก็ขึ้นห้อง มาเล่นเป็นนินจาเว้ย เอาผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ๆ มาผูก เอาไม้ไอติมมาผูกไคว้เป็นดาวกระจายปาไปมากับเพื่อน แล้วสร้างเรื่องราวว่าจะไปบุกบ้านหัวหน้าห้อง(เกลียดหัวหน้าห้อง เพราะมันเรียนเก่งและหยิ่ง)โดยการปีนขึ้นไปยังไงก็ไม่ทราบได้ เอาเชือกโรยตัวลงมาแอบ เอาการบ้านมันไปทิ้งจนหมดให้มันโดนครูตี ถ้าแม่มันเข้ามาเห็นจะเอาดาวกระจาย(ไม้ไอติม)ปา เล่ากันสนุกสนาน5555 แล้วกูก็ไปเล่าให้เพื่อนต่างกลุ่มฟัง ว่ากูเป็นนินจาปลอมตัวมา5555 จนบอกเพื่อนต่างกลุ่มว่ามึงจะกลับบ้านที่ตจว. ช่วงปิดเทอมวันไหนบอกกูด้วย กูจะตามไปปกป้องมึงเพราะกูเป็นนินจา5555555555
พอโตขึ้นเวลากูอยู่กับเพื่อนต่างกลุ่มคนนั้นนะ กูได้แต่ภาวนาไม่ให้มันจำเรื่องราวพวกนั้นได้ แต่แล้วมันเสือกพูดขึ้นมาว่าช่วงนี้มึงยังเป็นนินจาอยู่มั้ย6555555 กูหน้าชาสัสๆ พอเข้ามหาลัย มันก็เสือกจะเข้าที่เดียวกับกูอีก กูเลยตัดสินใจย้ายไปเรียนที่อื่น กูไม่เจอมันละ มันล้อกูเรื่องนินจาไม่ได้แล้วเย้
>>359 กูเคยมีโมเม้นนั้นกับเพื่อน แต่เบียวเป็นแนววิทย์ว่ะ
กูเบียวเป็นนักวิทย์ระดับเทพของยุค กำความลับของการค้นพบการย้อนเวลาและการบิดจักรวาลย้อนกลับเอาไว้ในมือ ซ่อนไทม์แมชชีนกับคทาติดต่อกับศูย์นวิจัยซึ่งไม่มีจริงไว้หลังโรงเรียน ส่วนเพื่อนกูเบียวเป็นหมอผู้เก่งฟิสิกส์เคมีชีวะ ครอบครองดาบไม้แหกมิติและเป็นคู่หูกูในการปราบพวกครูที่เป็นส่วนหนึ่งของแผนการฆาตกรรมรมแก๊สที่จะเกิดขึ้นท้ายเทอม ซึ่งมโนไปเองทั้งสิ้น เอาสวนผักโรงเรียนเป็นฐานทัพ มีมาพกเข็มทิศ พกอุปกรณ์ทดลองอย่างบีเกอร์หรือยาฆ่าแมลง หลอดทดลอง ไรงี้ด้วยนะ แถมจูนิเบียวสองคนจนทั้งห้องกลัว มีจะเอาหอยทากกับต่อกลายพันธุ์ไปใส่การบ้านหัวหน้าห้องจนเละด้วยแหละ คือแค้นไง ทั้งวางแผนจะแกล้งครู แก้แค้นเพื่อนที่ชอบรังแกกูเอย จนตอนนี้ผ่านมาห้าปีละ กูเรียนพิเศษที่เดียวกับเพื่อนคนนี้ ดีนะที่แม่คงไม่มีใครขุดเรื่องนี้55555+
กูเบียวโคนัน เเม่งมีฉากคุยกับตัวเอง ไอ้สัสกูก็คุยกับตัวเอง โดนเพื่อนล้อเเต่เด็กเลยกู
อีกอันนึงไม่รู้ว่าเบียวมั้ย เเต่กูบอกเพื่อนว่ากินข้าวเเล้วจะไปดูหนัง ให้เพื่อนตามมา กูก็ซื้ออาหาร นั่งกินในโรงอาหาร เเล้วหันหน้าไปหาผนังกว้างๆไกลๆ เเดกเเล้วชี้กำเเพงหัวเราะคนเดียว กูก็สงสัยว่าทำไมมันไม่มากินข้าวกับกู5555555555
กูเบียวเอเลี่ยนว่ะ สมัยป.6 กูติดอนิเมะหลายอย่างแต่จำไม่ได้ว่าทำไมไปเบียวเอเลี่ยน กูเรียกเพื่อนในห้องมาคนนึงละก็บอกว่า เนี่ย เราไม่ใช่คนของโลกนี้ ไอ้สัสพอคิดถึงทีไรอยากขุดหลุมฝังทุกที ดีที่มันเรียนคนละที่กับกุแล้ว 55555555
อีเหี้ย นึกว่ากระทู้นมม้า55555555 อ่านสนุกเหมือนกันเลบ
กูว่าเบียวกับเพื่อนมันก็สนุกดีนะ5555
พูดถึงคนเบียวๆได้มั้ย
รักแรกของกูเลย มันเบียวการ์ตูนและคำพูดคำจามันเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูนเปี๊ยบ เป็นคนนิ่งๆเงียบๆนั่งหลังห้องเอามือเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่าง เวลาพักกลางวันมันก็นั่งท่านั้นแหละแต่เปลี่ยนไปนั่งตรงขอบหน้าต่างอ่ะพวกมึง55 เวลาเรียนครูเรียกชื่อมันบ่อยมากๆ เพราะมันเอาแต่เหม่อมองท้องฟ้า แต่มันตามงานทันนะการบ้านอะไรก็เสร็จหมด มันน่าจะทำที่บ้านมา จนมาวันหนึ่งครูเรียกให้มันมานั่งหน้าห้องข้างกูเลย เพราะกูคุยเยอะแล้วมันก็เป็นคนเงียบๆเลยโดนจับมาคู่กัน มันก็แย่งที่ข้างหน้าต่างกู โคตรสุภาพบุรุษเลยอิเหี้ย แล้วมันก็ทำให้รู้ว่ามันวาดการ์ตูนสวยมากๆ โตขึ้นมันอยากเป็นนักวาดการ์ตูน ส่วนกูวาดชุ่ยเหี้ยๆกูก็วาดตามมัน แล้วมันก็หัวเราะหึหึ ยัยบื้อ ใครเค้าวาดตาแบบนั้นกัน ใช่ กูได้ยินไม่ผิด และกูก็จำได้ขึ้นใจ มันพูดว่ายัยบื้อ วอทเดอะฟัคคำพูดคำจามันเป็นเรื่องแปลกประหลาดสำหรับกูมาก แล้ววันนั้นนะฝนตกหนักมากเว้ย กูยืนรอฝนเบาลงอยู่ๆมันก็ยื่นร่มให้แล้วพูดประมาณว่า รับไปสิ อย่าเข้าใจผิดนะ แล้วมันก็เดินล้วงกระเป๋ากางเกงข้างนึง อีกข้างนึงเอาเปีบังหัวแล้วเดินปกติ กูนึกในใจ เอ๋ วิ่งสิเอ๋!! เจอกันอีกรอบนึงบนห้องมันเอาหนังสือเรียงๆกันบนโต๊ะเพราะเปียก555555กูขำหนักมาก ตั้งแต่เรื่องร่มแล้วกูก็รู้สึกชอบมันนะ แม้มันจะเป็นคนแปลกๆ ไม่มีเพื่อนคบกูก็อยากเป็นเพื่อนคนแรก กูพยายามเข้าหาให้มากกว่านั้น กูพยายามวาดรูปแต่มันไม่ได้เรื่องสุด มันเลยให้ยืมสมุดวาดรูปที่มันให้ยืมประจำ เราสนิทกันมากขึ้นคุยกันเยอะขึ้นมากๆ แล้วเราทั้งคู่ก็โดนล้อว่าเป็นแฟนกันล้อกันหนักมากๆ จนมันจะเริ่มห่างกูไปอีก แต่ยังคุยกันได้ กูมันปากหมาเองที่เอาไปบอกคนอื่นว่ากูชอบมันจริงๆ พอมันรู้มันไม่คุยกับกูเลยแล้วไปนั่งที่อื่น ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่เคยคุยกันซักประโยคสมุดวาดรูปที่ให้ยืมจะเอาไปคืนมันยังเดินหนีเลย กูเลยฝากคนอื่นไปให้ พอจบมปลายมันก็ย้ายไปที่อื่น จากนั้นไม่กี่ปีก็ได้ข่าวว่าไปเรียนที่ญี่ปุ่นแล้ว ดีใจด้วยนะ คงใกล้จะได้เป็นนักวาดการ์ตูนที่อยากเป็นแล้วมั้ง ถ้สเราเป็นเพื่อนกันอย่างเก่าเราคงรู้ความเป็นอยู่เค้ามากกว่านี้แล้วแหละ ฝีมือการวาดรูปเราพัฒนาขึ้นเยอะเลยนะ อยากให้เห็นจัง
กูเบียวแบบลับๆ ตั้งแต่อยู่ ม.1 จนตอนนี้อายุ 30 แล้ว คือก่อนนอนกูชอบจินตนาการว่ากูเป็นพระเอกอนิเมะ ใช้ดาบทรงซามูไรชื่อดราก้อนเบลด คาแร็คเตอร์ไม่ใช่ตัวกู แต่กู self insert ลงไป คือก็อปมาจากพี่ริว bof4 แปลงเป็นร่างมังกรได้เหมือนกัน เผ่าพันธุ์เดียวกัน
แล้วก็จะมีเพื่อนๆกู หรือคนรู้จักต่างๆ เป็นหน่วยปกป้องจักรวาล ประมาณทีมอเวนเจอร์ มีอาวุธพลังพิเศษต่างๆกันไป
แต่ตัวกูเทพที่สุด เก่งแบบเก่งเหี้ยๆ เท่โคตรๆ ชอบทำงานคนเดียว พูดน้อยต่อยหนัก
คือกูต้องคิดเนื้อเรื่องก่อนนอนไปเรื่อยๆ ต่อกันบ้างไม่ต่อกันบ้าง เป็นแบบนี้มาจะ 20 ปีละ พอจินตนาการไปเรื่อยๆกูก็จะหลับไปเอง
เป็นเรื่องเบียวที่กูรู้คนเดียว
>>365 กูเคยมีคนที่ชอบคล้ายๆที่มึงเล่าเลย ชอบวาดรูป ทำนิสัยเหมือนหลุดออกมาจากการ์ตูนแต่ไม่ได้เวอร์ๆปล่อยพลังหรือพวกโหวกเหวกเล่นเกมนะ ของกูออกเนิร์ดๆปวศ ชอบพูดเรื่องที่คนอื่นไม่เข้าใจ มีแต่กูคนเดียวที่ไปรับฟังมันจนชอบมันไปเลย55 แต่พอแยกกันไปเรียนคนละที่ กูได้ยินว่าเป็นเกย์ไปแล้ว กูเศร้าาาT__T
แต่ตอนนี้กูก็เป็นสาววายน่ะนะ555ถ้าได้เจอมันอีกทีอาจจะรู้สึกไปอีกแบบ
เพื่อนสมัยป.4กุ ตอนทะเลาะกัน แม่งบอกอย่าให้กุเอาจริงนะ ถ้ากุเอาจริงกุจะสวมเกราะยิงมึงทีเดียวตายได้เลย
ไอ้สัสมึงเป็นร็อคแมนเหรอ
ประเด็นคือกุดันเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งด้วย แม่งอาจจะแปลงร่างสวมเกราะได้จริงไปก็ได้
เพื่อนในจินตนาการคือยังไงวะ กูจำไม่ได้ว่ามี
เพื่อนในจินตนาการพวกมึงคือมาเป็นตัวๆเลยปะ มีเสียงพูด
กูเคยเป็นเด็กเบียวแล้วมีเพื่อนคนนึง เขารับความเบียวไม่ไหวเลยหายไปใจชีวิตกูเฉยเลย กูยังคิดถึงเขาอยู่นะ ตอนนี้ก็หายเบียวแล้วแต่ถึงจะคิดถึงยังไงก็ไม่อยากเจอ ไม่อยากให้เขามาปวดขมับอีก555 ถึงกูจะหายเบียวแล้วก็เถอะ
ตอนกูป.4ไม่ก็ป.5นี่แหละ กูเคยสร้างคฤหาสน์ในกระดาษกับเพื่อน ทำตัวเป็นมหาเศรษฐีมีเงินใช้แบบไม่จำกัด ชีวิตคนรวยนี่มันดี๊ดี กูคิดถึงเพื่อนๆที่เล่นด้วย55555
>>381 ของกูตอนอนุบาลมีหลายคนเลย เสียงไม่เหมือนกัน มีชื่อด้วย เล่นกันตลอดในหัว เหมือนมีคนอยู่รอบๆ ตลอดเวลาแต่กูเห็นคนเดียวอ่ะ พอโตมาซักประถมต้นมันเริ่มรู้สึกไม่เหมือนจริง แล้วก็หายไปหมดเลย ตอนนี้ให้นึกก็นึกไม่ออกแล้วว่ะ แอบคิดถึงเหมือนกันนะ คุยกันสนุกกว่าคนจริงๆ เยอะเลย
เลิกคบไปหมดแล้วว่ะเพื่อนในจินตนาการ
ตอนนี้คบผัวในจินตนาการ เดี๋ยวมาเล่าให้ฟัง ผัวด่าแล้วเล่นมือถือนาน
เอาจริงๆเมื่อตอนเด็กๆก็มีอยู่ช่วงนึงที่รู้สึกอยากเป็นหัวหน้าแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ5555555+
กูมีสมุดที่เอาไว้จดพวกจำนวนคน จำนวนบ้านแต่ละหลัง โรงเก็บอาวุธ โรงเก็บอาหาร แล้วที่ประจำการกูก็เป็นหอสูงๆหลายๆชั้น มีชั้นกินข้าว มีชั้นเล่นเกม แล้วก็ห้องนอนหลายๆห้อง (ท่าทางกูจะชอบนอนมาตั้งแต่เด็กๆแฮะ) แล้วค่าใช้จ่าย...ไม่เคยคิดเลยว่ะ คิดแต่มีพวกเยอะๆ มีที่กว้างขวาง5555+ แล้วก็ออกไปต่อยกับพวกที่ชอบรังแกคนอื่น ให้คนที่โดนรังแกเขียนจดหมายมาฟ้องกูแล้วกูก็จะยกพวกไปอัดถึงที่ แต่กูไม่อัดนะให้ลูกน้องไปอัดแล้วกูนั่งดู แต่บางทีกูก็อัดเองแต่คนเดียวสู้กับคนได้เป็นร้อยอ่ะ55555+ ทุกวันนี้กูยังหาสมุดเล่มนั้นไม่เจอเลย ใครเจอเข้าแม่งฮาเเน่
กูจะฆ่าไททันทุกตัว!!!!
กุเคยเบียวว่ามีปีกออกมาเป็นปีศาจมาฆ่าทุกคนในห้องเรียน ในขณะเดียวกันก็ไม่เข้าใจเลข ถามว่าแม่งยังคิดอยู่มั้ย กุแอบคิดนะ55555555 แต่เปลี่ยนเป็นฆ่าคนที่หมั่นไส้แทน
กูเคยเบียวสร้างตัวตนปลอมๆในโลกออนไลน์ชื่อปลอม ประวัติปลอม นิสัยยังปลอมเลย โกหกทุกอย่างเพื่อให้โปรไฟล์ตัวเองดูดี
ตอนนั้นกินเหล้าก็ไม่เป็น แต่ก็โกหกว่ากินเหล้าเป็น สูบบุหรี่เป็น แต่จริงๆแทบไม่เคยแตะ สารพัดเรื่องที่โกหกไอ้สัส
กว่าจะเลิกได้ก็ตอนอายุ 20 พอเลิกเบียวกลายเป็นว่าทุกวันนี้แม่งติดเหล้าติดบุหรี่จริงๆเฉยเลย 555555555555
คือกูมีปมเกี่ยวกับความเป็นเด็กติ๋มของตัวเอง เลยพยายาม สร้างนิสัยปลอมๆขึ้นมาที่ตรงข้ามกับตัวเองในโลกออนไลน์
ซึ่งแรกๆมันก็มีความสุขนะ มีความสุขชิบได้อยู่ในกับตัวตนปลอมๆ วอนนาบีที่เราอยากเป็น เหมือนลบปมด้อยตัวเอง แต่พอไปๆมาๆมันก็รุ้สึกเหมือนหลอกตัวเองไปวันๆและเริ่มรู้สึกแย่แบบบอกไม่ถูก + กับมีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ทำให้กูอยากเลิกเบียว
สิ่งที่กูทำเลยคือ กูตัดขาดจากโซเชียลไปเลย ลบเฟสปลอมทิ้ง ลบตัวตนปลอมๆทิ้ง ตัดขาดจากเพื่อนที่เราเคยเข้าหาด้วยตัวตนปลอมๆ
ใช้เวลาอยู่หลายปีกว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ ทุกวันนี้ไอ้นิสัยปลอมๆที่เคยสร้างไว้สมัยเป็นจูนิเบียววอนนาบี มันกลายเป็นนิสัยจริงๆกูไปละ
เลิกเป็นเด็กติ๋มอย่างเต็มรูปแบบ มีใครเบียวกว่านี้มั๊ยวะ 555555555
>>397 เหมือนกูเลย กูก็เคยเบียวสร้างตัวตนปลอมๆบนโลกออนไลน์ ตอนนั้นเล่นวีแชท กูเอารูปนักร้องเกาที่โนเนมๆสมัยก่อนเดบิ้วมาตั้ง แล้วกูก็เขย่าๆๆ เจอแต่คนจีน555 ต่อมากูเจอคนไทย พอคุยกันรู้เรื่องกูก็คุยด้วยทุกวันเลยจนเป็นแฟนกัน กูสร้างตัวตนปลอมๆขึ้นมา กูหลอกว่าเป็นลูกครึ่งจีน ทั้งชื่อ ทั้งจ. ที่อยู่ ทั้งอายุ ครอบครัว ปลอมหมดดดด (เอาล่ะต่อไปนี้จะกลายเป็นความบาปของกูแล้วนะ) เค้าเคยขอคอลกับกูด้วยแต่กูไม่คอลเพราะเดี๋ยวโป๊ะแตก5555 กูบอกว่ากูอายไว้เจอตัวจริงกันดีกว่า เข้าทางมันสิทีนี้มันนัดเจอ กูเลยบอกว่าขอช่วงปิดเทอมนะ พอปิดเทอมกูบอกไปว่ากูติดงานไปไม่ได้ ขอบอกไว้ก่อนเลยว่ากูสร้างสตร. ว่ากูพูดอังกฤษกับจีนเก่งมาก ครูที่รร. เลยชวนไปสอนพิเศษให้เดือนละ2หมื่น มันถูกใจกูมากกก แล้วกูบอกว่าเรียนจบจะสอบหมอ เราคุยกันแบบนั้นอยู่4ปี มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อมาก แต่กูเคยขอเลิกไปแล้วมันก็ยังไม่ยอมเลิก จนถึงปีที่4กูอยากจะบอกมึง พอเถอะกูจะเลิกเบียวแล้ว แต่ไม่กล้า5555 กูเลยบอกมันว่าจะฆ่าตัวตาย ปหชีวิตมันเยอะ ฮรึกๆ แล้วถ่ายรูปเชือกส่งให้มัน มันส่งข้อความมาไม่หยุดเลยหลายวัน แล้วถ่ายรูปหน้าตัวเองตอนร้องไห้ลงวีแชทด้วย กูสงสาร
กูเคยสร้างเพื่อนผชคนนึงมา บอกว่าเป็นเพื่อนกูที่เจอในเน็ต
พีคสุดคือเพื่อนญในชีวิตจริงกูส่งเมลไปจีบ เมลคุยกันอยู่เป็นปี
กูเคยมีผู้หญิงเบียวๆมาแอบชอบ มันเป็นเด็กเรียน ชอบดูอนิเมะ อ่านนิยาย แล้วมันก็ชอบทำท่าทางต่างๆ+วิธีการพูดการจาเหมือนพวกตัวละครจากอนิเมะ เวลามันเดินมาเจอกูโดยบังเอิญ มันจะตกใจแล้วรีบดีดตัวออกห่างกูเลย แรกๆกูแม่งหมันไส้และมีอคติกับมันมาก เพราะมันทำท่าเหมือนรังเกียจกู คือตอนเข้าแถวหน้าเสาธงห้องกูกับมันจะอยู่ใกล้ๆกัน แล้วเวลาตอนกำลังจะรวมแถวก็จะเดินสวนกันบ่อยๆแล้วทุกครั้งมันจะ ร้อง อุ๊ยแล้วทำท่าตกใจแล้วรีบดีดตัวออกห่างกู
มันเลยทำให้กูเกลียดมัน นึกว่ามันรังเกียจอะไรสักอย่างกู แล้วกูก็เลยตามมองมันบ่อยๆ กูถึงได้รู้ว่ามันแอบชอบกูนี่หว่า แล้วนานๆไปก็เริ่มได้คุยกับมันรู้จักกับมันเป็นครั้งแรก(ผ่านทางเฟส) เพราะเพื่อนกูอยู่ห้องเดียวกันกับมัน
เฟสมันตั้งรูปโปรเป็นมิร่าเจน แล้วแม่งก็มีแต่รูปการ์ตูน แต่กูก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร อารมณ์ตอนนั้นก็แค่คุยแบบเพื่อน แล้วตัวมันก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรด้วย แถมวิํธีการพิพม์ในเฟสนี่โคตรเบียวเลยเรียกกูว่า "ท่าน" บางทีมีพิมพ์เนี้ยวมาด้วยไอ้สัส พอคุยกันไปรู้จักกันไปเรื่อยๆ กูก็เริ่มรู้สึกว่ามันน่ารักชิบหาย รู้ตัวอีกทีกูก็ชอบมันแล้ว คือมันจะกล้าคุยกับกูเฉพาะในเฟส ในชีวิตจริงมันจะหลบหน้ากูมาก ไม่กล้ามองตา ไม่กล้าอยู่ใกล้ คือมีครั้งนึงมันเกาะเสาแล้วทำตัวเขินๆ แล้วโผล่หน้าออกมามองนิดๆจากห่างๆ เห็นแล้วแม่งตลกดี ทำอย่างกับพวกตัวในอนิเมะ แต่อย่างที่บอกแหละ แรกๆกูก็ตลกมัน ไปๆมาๆกูรุ้สึกว่ามันน่ารักซะงั้น
มันชอบกู กูก็ชอบมัน แต่ไม่ได้คบกันนะ เพราะกูก็อาย! หลังๆกูก็ไมกล้าคุยกับมันในชีวิตจริงไปละ ทั้งๆที่ตอนแรกกล้าคุย ความสัมพันธ์มันก็ดำเนินไปแบบเดิมไม่มีอะไรพัฒนาจนสุดท้าย จบม.6ไป ต่างคนต่างไปคนละทาง ก็ห่างหายไปตามกาลเวลา ตอนนี้เท่าที่เข้าไปส่องล่าสุดมันก็ยังโสดอยู่เลย
กูอยากหาเพื่อนหรือเข้าหาคนที่จูนิเบียวนะ กูเบียวเงียบตลอดเพราะคนใกล้เคียงไม่มีใครมาเวย์นี้ยกเว้นกู มันรู้สึกเป็น comfort zone เวลาได้อยู่กับคนเบียวๆอ่ะ อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่ากูไม่เหงา
ตอนป.4 กูชอบอ่านนิยายแจ่มใสมาก แล้วมันจะมีเว็บแชทในเว็บแจ่มใส กูเลยปลอมเป็นผู้ชายชื่อเบส จนกระทั่งคุยกับรุ่นพี่คนนึงอยู่ ม.1 ชื่อฟ้า เป็นผญ.เสียงหวานๆน่ารักๆ สุดท้ายก็คบกันผ่านตัวอักษร แลกเบอร์กัน แล้วตอนนั้นกูยังไม่มีมือถือเลยใช้เบอร์แม่โทรเอา555 โดนแม่จับได้นึกว่ากูมีแฟนโทรคุยกับผช.5555 สุดท้ายก็เลิกกันไปเพราะกูเบื่อต้องคอยเอาใจผญ. ตอนบอกเลิกกันเค้าถามกูว่าทำไรอยู่ กูบอกเล่นเกมอยู่ แล้วเค้าก็บอกเล่นให้สนุกนะ ไม่กวนแล้ว แล้วก็หายไปเลย กูรู้สึกผิดมาถึงทุกวันนี้กูทำร้ายจิตใจผญ.คนนึง ;-;
>>409 เหมือนกูเลย แต่กูปลอมเป็นผู้หญิงแล้วไปเล่นแชทหมากฮอท(แชทที่คนไว้คุยเสียวกัน หรือนัดเย็ดกัน)
กูเจอผู้ชายคนนึงถามว่า เธอรู้สึกยังไงตอนตกเบ็ดบรรยายมาหน่อย กูก็เลยตอบไปอย่างมั่นใจเลย "ก็รู้สึกตื่นเต้นและอยากให้ปลามาติดเบ็ดให้ได้อะ"
555555555555555555555 ด้วยความที่ตอนนั้นไม่รู้ว่าตกเบ็ดคืออะไร ไอ้ผู้ชายคนนั้นแม่งก็ตอบประมาณ อืม แล้วก็ออกช่องแชทไปเลยไอ้สัส
คอมมูชอบไม่ให้เบียวแต่หลายคอมมูมันก็เบียวตั้งแต่คอนเซปท์แล้วป้ะวะ กูว่าเบียวมันก็เป็นเรื่องปกติอ่ะแหละ
>>412 กูก็ว่างั้นแหละ แขวะกันไปแขวะกันมาว่าเบียว เหมือนพยายามจะแขวะพวกเบียวเพื่อให้ตัวเองไม่ดูเบียวอ่ะ
เอาจริงๆกูเฉยๆกับพวกเบียวนะ หมายถึงพวกเบียวปกติ ไม่เบียวแบบขวางโลกหรือทำอะไรที่มันเกรียนๆ ป่วนชาวบ้าน หรือมีตรรกะป่วยๆอะ
พวกเบียวมันก็แค่เบียว มันก็อยู่เฉยๆของมัน อยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของมัน
https://youtu.be/YdwwVMGMEZc วิเคราะห์คนนี้ให้กูฟังหน่อย
เมื่อไหร่ฮอกวอตส์จะส่งจดหมายมาที่บ้านกูซักทีวะ
คิดยังไงกับพวกโตเป็นควายแล้ว ยังดูมาสไรเดอร์ https://youtu.be/XcbQ1EY3Cvw
กูขออภัยที่การเมือง แต่กูขอสารภาพบาปตรงนี้เพราะคนมู้อื่นจะไม่เข้าใจกู กูเป็นติ่งไททันแต่กูเพิ่งรู้ตัวว่าที่ผ่านมากูเป็นสลิ่ ม กูรู้สึกผิดต่อเอเรน เยเกอร์ กูขอปฏิญาณว่าจะเลิกเป็นสลิ่ มและจะออกไปฆ่าไททันให้หมดทุกตัว
กูอายุ21 เบียวก่อนนอนทุกวันว่าได้เป็นแฟนไอดอล แต่ในชีวิตจริงกูเป็นได้แค่ลูซเซอร์ เรียนก็กาก สิวเต็มหน้าควยกูอยากตาย
เคยเบียวสร้างแอคเฟซบอทอนิเมะมาแอ๊บเป็นพี่สาวสมมติ โดนผู้บอทอนิเมะจีบ คุยกันแบบเบียวๆ
ส่วนเฟซหลักก็เบียวอีกเหมือนกัน อนิเมะเหมือนกันแต่คนละอิมเมจ
ไอ้สัส นึกถึงแล้วรู้สึก cringe ตัวเองชิบหาย ขอเล่าข้ามละกัน 55555555555
จุดเปลี่ยนคือคุยกันกับเฟซยืมเมจโวคาลอยด์คนนั้น คุยมาเป็นปีๆสุดท้ายส่งรูปควยมา ยังจำติดตา แข็งเต็มที่แต่ก็ยัง 2 นิ้วกว่าเองมั้ง แถมสียังเหมือนตับปิ้งแบบไหม้ๆ (พยายามบรรยายภาพไม่ให้ดูเหี้ย) ตอนนั้นกูช็อคมาก เพราะยังเด็กด้วย ในตอนนั้นยังไม่ช่ำโลก แต่กูเริ่มจะรู้ตัวว่ามันแย่มั้ง สุดท้ายกูเฟดออกจากเฟสนั้น สร้างเฟสใหม่ที่รับแอดเพื่อนนอกโซเชียลแทน ไม่มีพวกบอทอนิเมะในชีวิตอีก อีการพิมพ์อีโมตแบบ =w= OwO //มอง ควยอะไรพวกนี้กูก็ไม่พิมพ์อีกเลยตั้งแต่วันนั้น
ละเบียวยุคนั้นมันก็ยังคงเบียวจนถึงวัยมหาลัยกันเลยนะ ไม่เหมือนยุคนี้ที่เด็ก 15 บางคนก็พ้นวัยเบียวกันละ
ทุกวันนี้บางทีเฟสก็เด้งเฟสเก่าสมัยเบียวมาให้แอดบ่อยๆ ใจอยากลบเฟสนั้นทิ้งชิบหายแต่ลืมรหัสเฟส ยังดีที่อย่างน้อยกูตั้งโพสเป็นเฉพาะฉัน รอดตัวไปอีกกูไม่มีหลักฐานมัดตัว
เพิ่มเติมนิดนึง
อีบอทโวคาลอยด์คนนั้นแม่งสร้างปมให้กูมาจนโตแล้วมีแฟนผู้คนแรก ตอนจะมีเซ็กส์ครั้งแรกคือหวาดผวา กูแบบไม่อยากจะมอง กลัวว่านี่กูจะต้องเห็นก้อนจุ๋มจิ๋วอันนั้นอีกแล้วหรอวะ เพราะกูเข้าใจภาพควยแบบนั้นมาตลอดเลย แบบดำๆม่วงๆ ขดเป็นก้อนๆ แต่โชคดีทีี่แฟนกูไม่เป็นแบบนั้น เฮ้อ
*เบียวอิโมติคอน
จิบุนโววววววว
ตอนนี้กูกำลังดูหนังอะไรก็ไม่รู้ เทวดาๆอ่ะค่ดเบียว
อยากเลื่อนช่องชหแต่หารีโมทไม่เจอ
อยากเจอผีวะ ไม่รู้จะบ่นห้องไหนมาห้องนี้ละกัน
>>337 กูคือโม่งที่มาบ่นวันนั้น ทุกวันนี้แม่งก็ยังเบียวหมอใส่กูและใส่ทุกคน ห่า คะแนนออกมาก็ไม่ได้ดีเลยแต่เสือกมั่นใจมากกว่าทุกคนที่กูรู้จักอีก อาจจะดูเหี้ยที่มองเพื่อนแง่ลบแต่กูรำคาญ นอกจากชีวะก็ไม่ได้ดีอะไรอีกแล้ว คำนวณก็ไม่รอด อังกฤษเน่า อย่างน้อยอยากให้ถ่อมตัวไว้ก่อน อย่าเพิ่งเบียว ยังไม่ทันเริ่มสมัครก็แทบจะเปลี่ยนเป็น นพ. รอละ แม้แต่คนเก่งๆในรร.ยังไม่เรียกตัวเองว่าเป็นหมอเลยนะถ้ายังไม่ติด
>>441 เหมือนกูเลยกูก็เจอคนเบียวว่าอ่านใจคนอื่นได้ ชอบพูดถึงบุคคลที่3 ประมาณว่ากูดูออก กูอ่านใจได้ กูอ่านเกมขาด ขนาดคนอื่นเค้าหวังดีทำดีด้วย ก็คิดไปในทางไม่ดี หาว่าเข้าหาจะมาล้วงความลับ จะมาทำให้ไว้ใจใช้เป็นเครื่องมือ อิเหี้ยยโคตรเบียว แล้วก็มาอ่านใจกูด้วย ซึ่งตอบจากใจจริงเลย มันไม่ใกล้เคียงแม้แต่นิด พอตอบไปว่าไม่ใช่ก็หาว่ากูโกหก มันอ่านใจคนได้แล้วมันก็รู้ด้วยว่ากูไม่ยอมรับ ถถถถถ เอาเลย เอาเลย
มีครั้งนึงกูขอให้มันบอกหวย ซึ่งมันบอกมา2ตัว เลข2ตัวไม่ได้ออกตามที่มันบอก แต่2ตัวไปออกเลขท้าย3ตัว มันก็บอก เห็นมั้ยบอกแล้วไม่ซื้ออันนี้ไปเพิ่มเอา(กูงงมากบอกตอนไหนวะ) แล้วก็คุยโว บอกแล้วไม่เชื่อ บอกแล้วไม่เชื่อ บอกแล้วไม่เชื่อ บอกแล้วไม่เชื่อ บอกแล้วไม่เชื่อ บอกแล้วไม่เชื่อ
กูเกลียดคำๆนี้ชิบหายยยยย ควยยยยย
อย่าไปเชื่อ ไอ้443 มันแค่อยากยุให้มึงโดนข้อหาแกล้งคนอื่นน่ะ มึงแค่ทำเป็นว่าทุกคนมองความคิดมันออกหมด พลังจิตของมันเป็นแค่ของเบๆ เพราะทุกคนก็มี มันก็เลิกเบียวเองแหละ เพราะทุกคนเทพกว่ามัน
กูจะฆ่าไททันทุกตัว
กูเบียวกระเป๋าที่อยู่ในเเขนเสื้อของจีน ของญี่ปุ่นนี่แหละ กูงงว่าใส่ไปได้ยังไงแต่เท่ดี กูเลยเอาตังใส่ในเเขนเสื้อแขนยาวของกูบ้าง หล่นหายหมด
ซักวันนึงกูต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้กระเป๋านั่นหน้าตาเป็นยังไง
แบบนี้ถือว่าเบียวการเมืองมั้ย cringey สัส https://www.facebook.com/iLawClub/photos/10163602228290551/
ข้ากำลังตามหาท่านเรียวมะอยู่
เพื่อล้างแค้น....
ดาบของข้า จะฟาดฟันมันนนนนน //เสียงอ้วน โอตาคุ
ใครคิดว่าเก่งกว่าข้าก็ดาหน้ามาได้เลย
เอ กูนี่ไม่รู้ว่าควรอยู่จูนิเบียวดีหรือมีปัญหาทางจิตดี แต่หลายครั้งแล้วที่กูดูกาตูนลูกผู้ชายเข้มแล้วอิน แม่งไม่ค่อยมีความสุขเลยว่ะ
อย่างดูนารุโตะ พอเห็นว่าเพื่อนกันรักกันมากแค่ไหนกูก็รู้สึกโหวงๆใจไงไม่รู้ เหมือนกูอิจฉาตัวละครอ่ะ แล้วแม่งก็ทำให้กูอยากเข้าไปอยู่ในเรื่องเลย อย่างน้อยก็ชัดเจนว่ากูต้องทำอะไร ต้องพัฒนาตรงไหนถึงจะเป็นที่ยอมรับเพราะชีวิตจริงรู้สึกเหมือนหลงทางหน่อยๆ
แล้วไหนจะเรื่องเพื่อนที่มันรักกันจนตายแทนได้ กูไม่มีฟีลนั้นเลยแล้วกูก็อยากมีบ้าง กูอิจฉาตัวละครอ่ะ เหมือนเหงาๆเพราะไม่มีใครที่กูสามารถแสดงออกความรู้สึกชัดเจนแบบนั้นได้ เห็นนารุโตะแล้วก็อิจฉาที่มันสามารถพูด ทำ ทุกอย่างที่มันอยากทำได้โดยที่เพื่อนก็ยังรักมันอยู่ คนรอบข้างก็ยิ่งยอมรับมันมากขึ้นๆกูก็อิจฉา กลายเป็นแทนที่จะดูกาตูนได้สนุกกูกลับมานั่งอิจฉาตัวละคร บ้าบอชิบหาย อายุก็ไม่น้อยแล้ว
แต่ก็ไม่ได้เป็นกับทุกเรื่องนะ อย่างถ้าเป็นกาตูนที่มีความเรียล ความสวยงามแบบ honey clover กูจะเอาใจช่วยตัวละครมาก แต่ทำไมพอมาแนวทุ่มเทสุดตัวเพื่อใครซักคนจนเอาชีวิตเข้าแลกนี่กูจะแบบนี้ทุกที จูนิเบียวป่าววะ
ใครอยากรับดาบของข้าดูบ้าง
ฮึดโช่ะ // เสียงอ้วน โอตาคุ
ข้าต้องฝึกมากกว่านี้อีก เพื่อฆ่าเจ้าเรียวม้าาาาา
ตอนเด็กน่าจะช่วงมัธยม เวลากุดูยูทูปกุชอบแสดงท่าทางเหมือนในการ์ตูนที่กุดูในคลิป อย่างเช่น ปล่อยพลัง บินเตะ แปลงร่าง แต่ทำที่บ้านนะอยู่ห้องคนเดียว กุเป็นแบบนี้จนถึงม.6เลย พอขึ้นมหาลัยก็ไม่เปนละ มานึกเอาตอนนี้รู้สึกอายตัวเองตอนเด็กว่ะ5555555
โพรมิแนนซ์สือออ เบิร์นนนนนนนน
อยากปล่อยพลังสายฟ้าจากนิ้ว ใส่คนที่เกลียดให้เป็นผง เลยแม่ง
มู้นี้บันเทิง 544445445544444
ดันให้มีคนเล่าต่อ
กูเรียนจบแล้ว แต่วันก่อนกูถางหญ้าหลังบ้าน และทีนี้ก็เจอกิ่งไม้อันนึงทรงสวยมาก(อธิบายไม่ถูก555) กูเลยเอามาแกว่งๆเหมือนดาบ มีใช้ ่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่่ท่าด้วย แกว่งไปสักพักก็นึกขึ้นได้ว่ามึงโตแล้วนะไอสัส
กูอยากนอนบนต้นไม้สูง ๆ อะ น่าจะชิลล์ดี
จินตนาการว่าหายตัวไปในป่า มีลำธารสีเขียวมรกต แช่เท้าฟินๆ มองไปหน่อยไม่ไกลเห็นน้ำตก อ่าห์ ฮาเลลูย่า
เดี๋ยวนี้เด็กวอนนาบีนับถือซาตานเยอะ ชห หลายคนไม่เคยศึกษาศาสนาคริสต์แต่อยากเบียว เห็นบอกว่านับถือซาตานกูเลยจะเข้าไปทำความรู้จักหน่อยเสือกไม่รู้เรื่องความหมายห่าอะไร มีแต่แว๊นสก๊อยต่อต้านสังคม บางคนก็ซึมเศร้า
เห็นฝรั่งที่ศึกษาคริสต์แล้วชอบซาตาน แต่งตัว goth ฟังแบล็คเมทัล เผาโบสถ์มันยังดูหลอน จิตๆ
ในไทยแม่งมีแต่ตลาดล่างฟังแรพเสพยา แล้วสัก 666 บาโฟเมต ด่าศาสนา ทั้งที่ไม่รู้อะไรแต่อยากเท่ห์
กูกลัว+แขยงพวกคุเบียวอาวุธสงครามว่ะ ถ้าพวกประวัติศาสตร์สงครามกูยังพอเข้าใจนะ แต่พวกโพสต์รูปปืนหรืออาวุธสงคราม ข้อมูลแน่นๆ นี่มันน่ากลัวยังไงไม่รู้
ช่องทางเดียวที่นี่เคยเห็นเด็กอีโมคือพอร์นฮับ...
กูจะตะโกนลั่น เบ่งพลัง แบบโมกุน ย๊ากกกกกกกกก
บางทีก็อยากตะโกนท่าแบบพวกบ้าพลัง แต่ตอนนี้เป็นผู้ใหญ่แล้วคงทำไม่ได้ หรือไม่ก็แอบทำในห้องตัวเอง...
วันก่อนกูยังวิ่งท่านารูโตะแถวที่ทำงานเบย
พวกเบียวกับweebนี่ก็ประเภทเดียวกันซินะ
ชอบใช้ชื่อตัวเองเป็นภาษาญี่ปุ่นนี่จัดว่าเบียวมะ แต่กูมโนชื่อขึ้นเองไม่ได้เอามาจากการ์ตูน555555
แบบนามปากกาไง
อยากกลับไปเบียว ทำไงดี
เด็กป.4 ถามกูว่า พี่อยากย้อนเวลากลับไปได้มั้ยครับ
กูก็ อืม...
น้อง : ผมก็อยาก แต่แม่ผมไม่ให้ย้อน
กูแดกจุด
อยากกลับไปเบียวมาก เสียดาย555555
จริงๆแล้วเบียวมาก แต่พอขึ้นมหาลัยมาก็ไม่กล้าเบียวใส่ใครอีกจนมันหายไปเอง
https://m.pantip.com/topic/33905769? ตัวอย่างกระทู้จูนิเบียว
มีใครแกล้งเบียวเพื่อคบกับเพื่อนในกลุ่มปะ55555
อยากกลับไปเบียวแบบไม่อาย ทำไงดี
ตอนเด็กดิดลาฟลอร่า ละชอบตัวละครที่พูดลงท้ายด้วยเจ้าคะเจ้าค่ะ เลยพูดตาม อะไรนะเจ้าคะ ให้ตายเหอะกุเกลียดตัวเอง
ตอนเด็กๆเคยเอามือทำเป็นปีกบินพั่บๆเพราะอยากเป็นนางฟ้า
>>522 กูเลิกอ่านมาหลายปีละ แต่กูว่าไม่ต้องอ่านต่อเนื่องนะแค่พอรู้จักตัวละครคร่าวๆก็ได้ แต่ถ้าโตเป็นควายแล้วอย่าอ่านเลยมึง 555555
บางเล่มเหตุการณ์จะต่อเนื่องจากเล่มก่อนแต่ก็น้อยนะ แต่ช่วงแรกๆอ่ะสนุกจริงแบบเล่มแรกเลยๆ เป็นเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนเจ้าหญิงที่สอนให้คนกลายเป็นเจ้าหญิง ก็จะมีเด็กผู้หญิงจากประเทศต่างๆมาเรียนรรนี้ แล้วก็มีแยกต่อเป็น ประเทศฉันสุดยอด อะไรนี่แหละ
ถ้าจะอ่านแนะนำให้อ่านเล่มแรกๆ เล่มหลังๆกูว่าเปลี่ยนคนวาดหรือคนแต่งไม่รู้ รู้สึกสนุกน้อยลงอ่ะ
กูเริ่มกลับไปเบียวได้แล้วว่ะ คราวนี้เบียวบุงโกว(คณะประพันธ์) แต่ยังอายๆ อยู่ ทำไงดีถึงจะเบียวได้แบบเมื่อก่อนวะ
พอไม่ได้อ่านการ์ตูนแอคชั่นนานๆแล้วเบียวไม่ออกเลยว่ะ อยากหาการ์ตูนที่ทำให้กลับไปเบียวได้
กุชอบเบียวการ์ตูนกีฬา อ่านทีอยากเล่นเองที แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีการ์ตูนกีฬาหนุกละอะ ชอบอายชีลสุดละ
>>527 เหมือนกู กูชอบคำว่า "ก้าวข้ามขีดจำกัด" ในการ์ตูนกีฬามาก เวลาไปออกกำลังเล่นกีฬาอะไรแล้วเหนื่อยจะไม่ไหวก็จะคิดในใจว่า "ก้าวข้ามขีดจำกัดซะ" แล้วก็จะมีแรงต่ออีกนิดหน่อย เหี้ยเอ๊ย เป็นเบียวพลังบวกที่กูชอบจริงๆ แต่บางทีกูก็เผลอพูดกับเพื่อนร่วมงานที่ไม่ได้เสพการ์ตูน กูไม่รู้เขาคิดว่ากูเพี้ยนรึเปล่า
ปล. กูอยากลองตะโกนแบบการ์ตูนหรืออนิเมญี่ปุ่นว่ะ นึกภาพพวกซีนอารมณ์ที่ตัวละครมันแหกปากพูดความในใจด้วยอารมณ์รุนแรงออกปะ นั่นแหละ แต่กูต้องโดนมองว่าบ้าแน่ๆ
ปลล. กูอยากลองตะโกนชื่อท่าไม้ตายดูซักครั้งด้วย เสียดายชีวิตจริงไม่มีท่าไม้ตาย SAD AF
ปลลล. อยากให้ชีวิตจริงมีซีนวิ่งพร้อม BGM ประกอบฉากแบบหนังวัยรุ่นญี่ปุ่น อยากรู้ว่ามันจะอารมณ์ประมาณไหนวะที่คนเราจะวิ่งเหนื่อยแทบตายแต่จะหยุดขาไม่ได้เพื่อใครหรืออะไรที่เรารักด้วยการแข่งกับเวลา และไม่มีพาหนะอื่นพาไปได้นอกจากขาตัวเอง
พึ่งวิ่งท่านารูโตะในโรงเรียน
ปล.กูไม่ใช่นักเรียน
ดันให้มีคนมาเล่าต่อ
สำหรับกูการเบียวแม่งช่วยให้ลืมความเจ็บปวดของโลกแห่งความเป็นจริงได้นะ ตอนนี้กูอยากเบียวแต่เสือกเบียวไม่ออก T T
สมัยฮารุฮิดังแรกๆ กุอยู่มอ1 กุติดมากจนเบียวเลียนแบบตัวเองเป็นฮารุฮิโดยการทำแผ่นพับชวนผู้มิีพลังวิเศษ มนุดต่างดาว คนมาจากอนาคตมาเข้าแก๊งกู แต่ทำแจกเฉพาะคนที่กุเลือกเท่านั้น แบบไอ้นี่โหงวเห้งดีมาอยุ่แก๊งกะกูซะ ซึ่งคนที่กุเลือกก็เพื่อนในห้องนี่แหละ คนได้ไปคือทำหน้าอิหยังวะ
https://pantip.com/topic/39940964
เบียวในตำนาน น่าประทับใจมาก
เด็ก13ขนาดนี้เบยเหรอวะ โม่งแพ้ความเบียวน้อน
เคยกินทุกอย่างกับมาลองเยสตามคุณฮิจิคาตะ
ความเบียวที่สุดของกูคือเบียวในแชทกับเพื่อนทางเน็ตว่ะ อายชิบหาย ทุกวันนี้ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว
ขอวิธีไป อิเซไค โดยไม่ต้องใช้ทรัคซังหน่อยครับ
)
ทุกวันนี้กูยังโรลเพลย์ในใจว่าตัวเองเป็นวัยรุ่น วัยเรียนอยู่ทั้งๆที่อายุจะ 30 ละ แบบชอบแต่งตัวคล้ายๆนักศึกษา เสื้อสเว็ตเตอร์ กระโปรงสก๊อตบ้าง หรือเสื้อยืดเกงยีนส์เหมือนวัยมหาลัยฝรั่งแล้วโรลว่าเวลาไปทำงานก็เหมือนไปเรียนอยู่ ไม่แต่งอะไรที่มันไม่อินการเป็นวัยเรียนเลยอย่างพวกชุดทำงานหรือส้นสูงนี่ก็ไม่ใส่เลย ชอบอินว่าอยุ่ในมหาลัยเป็นมาร์ค ซักเกอร์เบิร์ค ไม่ก็สตีเฟ่น ฮอว์คิง อะไรงี้
เรียกว่าเบียวป่ะวะ สมัยมอต้นตอนบ้ากาตูนญี่ปุ่นมากๆก็ชอบใส่ชุดนอนเป็นชุดยูนิฟอมกระโปรงสั้นแบบในกาตูนแล้วก็เล่นเป็นนักเรียนญี่ปุ่นเหมือนกัน
กุเคยเบียวว่าตัวเองเป็นช็อคโกล่า(ชูก้าๆรูนอะมึง) ที่เป็นแม่มด แล้วกูก็จินตนาการเลยนะว่ากุมีเพื่อนเป็นวนิลาจริงๆ มีตลค.นี้นั้นอยู่ด้วย แล้วก็ชูนิ้วส่องหาหัวใจผช แล้วก็มีกล่องอันนึงทำเป็นว่่เก็บใจไว้ โอยกุแบบ/เคียด
ทุกวันนี้ก็ยังเบียวอยู่ ยังคิดอยุ่เลยว่าสักวันนึงจะมีจดหมายฮอกวอร์ตส่งมาหา
เคยตามสตอล์กรุ่นน้องแล้วเบียวหลอกว่ามีพลังจิตอ่านใจได้
เคยเบียวไปดวลดาบที่สวนสาธารณะ ทุกวันนี้ไม่กล้าไปอีกเลย
เคยเบียวเป็นโทนี่สตาค แบบว่าวาดแปลนตัว arc reactor ดูหนังช่วงนั้นวนซ้ำ ๆ ว่าทำยังไง อ่านพวกทฤษฎีเกี่ยวกับเตาปฏิกรณ์ หาดูพวกงานเกี่ยวกับ free energy ทั้งเรียลทั้งเฟค แม่งบ้าชิบหาย เกือบสั่งซื้อ palladium มาละด้วย 5555555 ดีนะช่วงนั้นก็ไม่มีตัง เลยจบที่แบบแปลนแล้วอยู่ ๆ กูก็หายบ้าไอรอนแมน เพราะการมาของโอคาริน เอล ไซ คองกรู หยิบเสื้อกาวน์ห้องแลบมาใส่แล้วนั่งส่งเมลข้อความหาทรศอีกเครื่องที่ปรับเวลาเป็นห้าหกปีก่อน 55555 ตอนนั้นแม่งสนุกชิบหาย ทำให้กูชอบวิทย์ด้วย แต่แม่งเบียว 55555
เคยเบียวไปอยู่วัดฝึกพลังจิต มโนว่าตัวเองมีพลังพิเศษ
https://youtu.be/csX1-g9_QJI แบบนี้เรียกเค้าเบียวอะไรอ่ะ
เคยอ่านนิยายแฟนตาซีเล่มที่อ่านไม่จบและจำชื่อเรื่องไม่ได้มีเนื้อหาว่าช่วงกลางปี ประตูโลกปีศาจจะเปิดออก พลังแห่งความมืดจะแฝงตอยู่ในตัวเด็กที่เกิดเดือนพฤษภาคม เพราะเป็นช่วงกลางปี พลังแฝงจะตื่นขึ้นเมื่ออายุครบ10ปี และถึงจุดพีคเมื่ออายุ17 และกูตอนป.1ก็เบียวอยู่และเชื่อ ซึ่งกูก็เกิดเดือนพฤษภาคมด้วยไง เลยเบียวว่ามีตาที่เห็นวิญญาณได้ เลยต้องใส่ผ้าปิดตาไว้ข้างนึงไม่ให้เห็นผี กูเลยทำสัญญากับจ้าวนรกที่แขนซ้าย วาดดาวหกแฉกไว้ที่แขนซ้ายแล้วพันผ้าพันแผลทับ และใส่เสื้อกันหนาวสีโทนดำๆ แบบคลุมไหล่ไว้เฉยๆ ไม่ได้ใส่แขน ไม่มีปมก็พยายามคิดให้ตัวเองดูมีปม เวลาเข้าสหกรณ์ต้องเอื้อมมือไปที่ประตู กางนิ้วออกห้านิ้ว แล้วตะโกนว่า 'ดิจิตอลเกท โอเพ่น!!' แล้วเดินเข้าไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แทนตัวเองว่า 'ผม'เรียกคนอื่นว่า 'ท่าน' 'นาย' พูดคำพูดเบียวๆ เช่น 'ชักจะน่าสนใจแล้วสิ' เวลามีใครไม่สบาย กูก็จะบอกว่าโดนวิญญาณร้ายตามติด กูนึกแล้วอายชิบหาย
>>581 ครูหรือผู้ปกครองเพื่อนจะค่อนข้างไม่ยุ่งกับกูและมองกูแปลกๆ ตลอดเลยว่ะ เพื่อนร่วมห้องเอือมกูชิบหาย ตอนนั้นแทบทุกคนในชั้นป.1-5 (กูเบียวแบบนั้นยันป.5) จะรู้จักกูในฐานะคนประหลาดเบอร์หนึ่ง กูทำตัวเด่นจนภารโรงที่โรงอาหารยังจำกูได้ทั้งที่ไม่เคยคุยกัน ทุกคนจะมงกูแบบมองสิ่งแปลกปลอม โชคดีนะหาเพื่อนได้มีเพื่อนอีกคนในห้องที่เบียวเหมือนกัน มันเป็นเบียวประเภทDQN ผสมกับSubculturalอะมึง มันเป็นพวกวอนนาบีอัธพาล พยายามทำตัวแรง ทำตัวเหลวไหลแต่ลึกๆไม่ได้เป็นแบบนั้น ชอบขวางโลก อยากจะแตกต่าง พยายามทำตัวเด่นให้คนสนใจอะมึง กูเลยมีเพือนคบอยู่คนนึงจนจบ
>>582 ก็ตอนนั้นกูไม่รู้ว่ากูเบียวอะ สีหน้าคนนั้นก็แบบรำคาญปนอิหยังวะอะมึง
ถ้าวันไหนได้นั่งข้างหน้าต่าง กูต้องเท้าคางมองออกไปวิวข้างนอกตลอด
ตัดแปะภาพมั่วๆมารวมกัน ฟังเพลง vaporwave ถ่ายรูปที่หอศิลป์ ทำตัวเป็นมนุษย์ศิลปะนี่คือเบียวประเภทไหน หลายคนเป็นแต่มันไม่เห็นจะมีคนที่ชอบศิลปะจริงซักคน
>>591 ก็แบบเสพงาน ชื่นชอบงานศิลปะต่างๆไม่ใช่แค่ไปถ่ายรูปทำท่าติสท์แล้วกลับหรือว่าพยายามทำตัวให้คนเห็นว่าฉันเป็นนักศิลปะนะ ทั้งที่ตัวจริงไม่ได้อิน อันนี้ขออ้างอิงจากเพื่อนรอบตัวที่ชอบงานศิลปะจริงกับคนที่ติสท์ให้ดูเท่ลงไอจี มันก็ต้องดูเป็นรายคน บางคนทำตัวติสท์มากแล้วก็ชอบจริงด้วย บางคนติสท์แต่ไม่ได้ชอบจริง บางคนชอบแต่ไม่ติสท์ ถ้าเป็นอันที่ 2 จะเข้าข่ายเบียวนิดนึง
มันเข้าข่ายชีวิตจอมปลอม เสเเสร้งว่ะ มันไม่ได้เบียวแบบ
สักวันฉันจะเป็นจิตรกรอันดับหนึ่งของโลก, รู้ไหม รูปเหี้ยนี่เทียบกับที่กูวาดเล่นไม่ได้หรอกว่ะ, พวกมึงนี่น้าาา โง่เขลาจริง ๆ ไม่รู้ซะแล้วว่าอะไรคือศิลปะขนานแท้
กูจะฆ่าไททันนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คิดว่าตัวเองเป็นแวมไพร์แล้วหลบแดด แกล้งทำเป็นจะตายตอนโดนแดด
ทำท่าควบคุมก้อนเมฆ เข้าใจว่าตัวเองควบคุมสภาพอากาศได้
ตอนประตูเซเว่นจะเปิดกูชอบทำมือเหมือนใช้พลังจิตให้มันเลื่อนเอง55555
ตอนป.2กูเคยเล่นกับเพื่อน ประมาณว่าเล่นละครไรงี้ ผลัดกันเป็นนางเอกนางร้าย เป่ายิ้งฉุบกัน บทเหี้ยไรไม่รู้ล่ะ บทกูก็ด้นสดเอา อารมณ์ว่านั่งปรึกษาหัวข้อกันว่าจะเอาเเบบไหน กูจำได้ วันนั้น เเม่นมาก วันนั้นกูได้บทคนใช้ เพื่อนกูอีกสองคนเป็นคุณหนูเเบบร้ายๆ มันให้กูเสริฟอาหารให้มัน(ไวไวเเบบที่เอามาทุบๆเเล้วใส่ผงชูรสกับปาปริก้าหรือขนมเชี่ยไรซักอย่าง) กูก็กระชากถุงอ่ะ มึงเข้าใจเเรงเด็กป.2มะ กูพยายามมากๆจนสุดท้ายไวไวเเม่งก็ฉีก เเม่งกระจัดกระจายท่ามกลางสนามเด็กเล่นหญ้าเทียม ไอ้สัส หญ้าเทียมมม55555 กูบับ กูขอโทษนะคะภารโรงงง กูกลัวโดนด่า กูกลับบ้านละนะ เเล้วกูก็ทิ้งซากนั้นไว้เลย หนีไว้ก่อน55555
กูว่าโม่งในนี้แม่งไม่เข้าใจคำว่าจูนิเบียวเยอะนะ จูนิเบียวมันควรจะนับตั้งแต่ช่วงม.ต้นเป็นต้นไปเว้ย โดยช่วงม.2
ถ้าเป็นตอนประถมไม่ถือว่าเบียว
เเต่กูอายจริงๆนะ ม.ต้นม.ปลายกูไม่เบียวอ่ะ กูมีเเค่ช่วงประถม อายๆสัสๆเลยย55555
ใส่ผ้าปิดตาข้างนึงกับหมวกแบบชิเอล(ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร) แล้วให้เพื่อนสนิทคอยตามประกบ แล้วคอยติลว่าเยสมายลอร์ดให้
พูดถึง วันนี้กูนั่งดูคลิปอนิเมะ ฟังเพลงอนิเมะ แล้วรู้สึกว่าโลกในนั้นมันสวย มันสนุก มันน่าอยู่เนอะ กูไม่แปลกใจที่บางคนต่อให้อายุมากแล้วก็ยังเบียวไม่เลิก เพราะโลกจินตนาการมันสนุกไง มันมีความสุข
จริงๆความเป็นเด็กของคนแม่งก็ไม่ได้หายไปไหนนะ แต่ด้วยรูปแบบของสังคมมันกดไม่ให้มึงแสดงออกมันเลยกลายเป็นเรื่องประหลาดไป คนเป็นผู้หใญ่ต้องนิ่ง ต้องห้ามทำตัวปัญญาอ่อน ห้ามเล่นโง่ๆ ถ้าทำก็จะถูกเรียกว่าพวกจูนิเบียวไม่รู้จักโต ทั้งๆที่บางทีมันก็แค่ไลฟ์สไตล์ความต้องการ เหมือนอย่างกรณีเอาเข็มขัดฮีโร่มาแปลงร่างแล้วคนเข้าไปรุมด่าอ่ะ
บอกตามตรงมันก็เหนื่อย อยากกลับไปสมัยประถม ม.ต้น ที่ทำตัวเสี่ยว ปัญญาอ่อนยังไงก็ไม่มีใครว่า กูว่าคนเราวางภาพลักษณ์ให้ความเป็นผู้ใหญ่ในรูปแบบเดียวมากเกินไป ว่าผู้ใหญ่ต้องไม่เล่นเกม ต้องไม่ดูการ์ตูน ห้ามเล่นของเล่น ห้ามพูดจาเหมือนอนิเมะ หลายอย่าง บางอย่างมันทำแล้วมีความสุขก็ทำไปสิวะ ไม่ชอบก็ไม่เห็นต้องเข้าไปวุ่นวาย
>>610 ทุกวันนี้กูเลยยังทำตัวเบียว แต่เบียวแต่ในสังคมตัวเองหรือบ้านพอ แค่ไม่ไประรานคนที่ไม่ชอบก็โอเค ส่วนพวกที่มาระรานนินทาเพราะเราเบียวอันนั้นขี้เสือก แต่ถ้ามันไม่กระทบชีวิตสังคมกูก็ไม่สนใจคำด่า กูมีความสุขมากในสังคมเบียวเพราะมันมีความสุข สวยงาม แฟนตาซี ไม่ต้องมาเครียดกับความจริงจังหรือต้องเป็นผู้ใหญ่ยังไง ว่าแล้วก็อยากกลับไปประถมปลายว่ะ ทุกคนแม่งเบียวแต่ก็สนุกกันได้ไม่มีใครว่า อยากไปเรียนเพราะอยากผจญภัยกับเพื่อนนี่แหละ พอโตมาไม่ต้องถึงขั้นเบียวหรอก แค่เล่นมุกทำท่าเหมือนในเกมก็โดนนินทาแล้ว
>>610 ไม่เกี่ยวกับเรื่องเบียว แต่กูก็เป็นคนนึงที่ชอบอ่านการ์ตูน ดูอนิเมะ ฟังเพลงอนิเมะ
แต่ทุกวันนี้ในที่ทำงานไม่กล้าแสดงออกด้านนี้เลย เพราะคนที่ชอบอะไรแบบนี้มีภาพลักษณ์ไม่ค่อยดี
ซึ่งก็เข้าใจได้ เพราะคนที่แสดงออกเรื่องพวกนี้ในที่ทำงานคือมีแต่พวกไม่มีมารยาทไม่รู้กาละเทศะ ทำงานเหี้ยกันทุกคนเลย
คนที่สนิทๆกันยังไม่มีใครรู้เลย ยังดีว่ากูมีความสนใจเรื่องอื่นๆที่เอามากลบสร้างภาพลักษณ์ให้ตัวเองเป็นอีกแบบได้
อย่างชอบหาของกินอร่อยๆ กินเหล้า เล่นเกมฝั่งตะวันตก
แม้กระทั่งตอนอยู่มหาลัยมีคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกันมันยังแขวะกันเองเลย เหมือนลึกๆแล้วทุกคนก็คิดว่ามันเป็นเรื่องน่าอาย
ใครเอาอนิเมะมาดูในคณะนี่คือโดนพวกเดียวกันล้อไป 3 วัน 7 วัน
เพื่อนที่เป็นเด็กคอสยังเคยพูดเลยว่ารุ่นน้องที่เอาอนิเมะมาดูที่คณะมันดูไม่รู้กาละเทศะ
แน่นอนว่าไม่ต้องพูดถึงคนที่ไม่ชอบอะไรพวกนี้นะ มันมองด้วยสายตาขยะแขยงอยู่แล้ว
>>615 อย่างว่าแหละ บางคนแม่งเบียวแล้วดูอิหยังวะจริงๆภาพลักษณ์มันเลยไม่ดี แต่อีกแง่นึงคือภาพลักษณ์แม่งก็ถูกสร้างมาจากบรรทัดฐานของสังคมว่าการมีนิสัยเด็กในวัยผู้ใหญ่มันไม่ดี หรือง่ายๆคือนิสัยเด็กถูกจัดให้อยู่ในหมวดหมู่นิสัยที่ไม่ดีน่ะแหละ
บอกตรง ขนาดกูมาบ่นๆงี้ แต่ถ้าในชีวิตจริงเจอคนมาให้สรพพนาม ผม-ท่าน แล้วก็พูดอะไรก็อิงแต่กาตูน กูก็อิหยังวะเหมือนกันทั้งๆที่กูก็เบียว ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทุกวันนี้กูยังอยากเล่นเป็นเด็กญี่ปุ่นในอนิเมะตาหวานอยู่เลย แต่พอมาเห็นคนง๊องแง๊ง พูดจาท่าทางเหมือนหลุดมาจากการ์ตูนในชีวิตจริง กูก็ เอิ่มมม งี้อ่ะ
งั้นเริ่มเบียวแม่งเลย เริ่มที่ไหนดี?
เบียวผิดที่ผิดทางมันก็อีหยังวะจริง ๆ แหละ ช่วงโจโจ้กำลังบูม ๆ เพื่อนกูคนนึงเดินไปเปิดโจโจ้ขึ้นจอใหญ่ในห้องเลคตอนอ.ไปเข้าห้องน้ำ ไอสัส
ถ้ากูทำตัวแบบพระเอกโชเนนญี่ปุ่นจ๋าๆนี่นับว่าเบียวมั้ยว่ะ แบบทำตัวเฮฮา ผูกมิตรกับคนอื่นไปทั่วไรเงี้ยะ
พวกที่ใส่เสื้อเหี้ยahegao เนี่ยนับว่าเบียวหรือเห่อหมอยดีวะ
มันคือการเปลี่ยนเพื่อความอยู่รอดว่ะ ยิ่งโตยิ่งเห็นว่าใครๆก็ทำ บางทีจะด่ายังทำเป็นพูดดีแต่จีบปากจีบคอ ไม่จัดว่าเบียวแต่จัดว่าตอแหล,เฟค
เมื่อก่อนชอบดีไซน์ตัวละครชื่อยามิในเรื่องทะลักรูมาก นางเป็นนักฆ่าหน้านิ่งเว้ย กูก็เอาเข็มขัดมารัดขาให้เหมือนนางแล้วใส่ไปโรงเรียน ดีนะไม่มีคนเห็น ท่าจะบ้า
พวกมึงทำให้กูนึกถึงตอนที่กูใส่เสื้อกันหนาวคลุมไหล่แล้วเรียกทุกคนว่าคุณ แทนตัวเองว่าผม พูดลงครับ กับตอนคบแต่กับพวกคุ วี๊บ เบียว สาววายเห่อหมอยแล้วเบียวด้วยกันจนเป็นสมาพันธ์ขึ้นมาเลยว่ะ อายชิบหาย กูอุตส่าห์ลืมไปแล้ว
เคยไปซื้อถุงมือปอกทุเรียนมาใส่แบบพวกคาแรคเตอร์ที่ใส่ถุงมือว่ะ
กูเคยเบียวเป็นนักฆ่าล่าหัว.... แม่งเหี้ยมาก
มึง ขอยาดนอกเรื่อง คิดเห็นยังไงกับพวกที่พยายามขอดูคลิปฆ่าปาดคอคนในโพสต์ที่เตือนว่าห้ามไปดูบ้าง
คือไอ่พวกชั้นต่ำนี่ต้องการอะไรจากสังคมเหรอ คิดว่าตัวเองเท่งี้?55555
>>650 ปกติของมนุษย์คือความอยากรู้อยากเห็น ยิ่งมีคนห้ามก็ยิ่งอยากเห็นเพราะแปลว่ามันสุดจริงคนถึงห้าม เหมือนกรณีไทยมุงอ่ะ เวลาเกิดอะไรผิดปกติขึ้นมามันก็เรียกความสนใจจากคน ไม่ใช่ว่าชั้นต่ำอะไรมันคือเรื่องปกติ
แทนที่จะบอกว่าอย่าขอ อย่าอยากดู ก็แค่บอกไปว่าไม่มี แค่นี้ก็จบละ ยิ่งไปห้ามแม่งยิ่งจะมีคนอยากดูเยอะขึ้นอ่ะดิ
เบียวนักฆ่า อายว่ะ
เคยเบียวว่าเป็นเด็กเก่ง อัฉริยะ แต่จริงๆเป็นเด็กโง่ชอบแอบแดกหนมในคาบ
เบียวเป็นสับเซตของเห่อหมอยหรือว่าเห่อหมอยเป็นสับเซตของเบียวหรือว่าเห่อหมอยกับเบียวเป็นเซตเดียวกัน
อวกาศมาแล้ว
เคยเบียวเป็นเด็กแว่นโคนันคุง ขี้เสือก ขี้สงสัย ขี้จับผิด แต่ยังไงๆก็สายตาดีเห็นแม่งทุกอย่างแบบมันไม่ได้ มันท้อเลยเลิกเบียวไปเอง
ช่วงนี้กูดูเมะแนวโชเน็นตามความฝันเยอะไปหน่อยจนรู้สึกว่าโลกแม่งสวยงามเกินไปว่ะ เอาความจริงปาอัดหน้ากูที
ข้าคือนักสู้ผู้เดียวดาย
กุพิมพ์ตกใจ !!!! เยอะๆแบบนี้มันดูเบียวปะวะ แบบคุยกะเพื่อนหรือคุยคนเดียวไรงี้นะ
ขอปรึกษาในมู้นี้ได้มั้ย
มีเพื่อนเบียวคุยด้วยยังไงวะ คือทำเป็นมีหลายบุคลิกอะ บุคลิกนึงดี ร่าเริง เฟรนด์ลี่ อีกบุคลิกคือแบบร้ายๆ ที่สุดแห่งความชั่วร้ายนิสัยไม่ดี เกี่ยวกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ การทรยศหักหลัง ฯลฯ
ซึ่งตอนแรกกูก็ไม่อะไรแต่แม่งเหมือนผีเข้าผีออก ทำตัวเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายใส่ละบอกเป็นตัวที่ร้ายๆทำจนกูเริ่มกำหมัดแล้ว จะทิ้งไปก็ไม่ได้เพราะกูแม่งก็ชอบมันด้วย
คุยกับใครก็บอกอินี่เบียว ส่วนกูเลิกเบียวไปนานแล้วเพราะโดนโลกความจริงกระแทกหน้าก็ยากที่จะเข้าใจส่วนใหญ่เลยตอบแนวอ๋อเหรอ เออออไป แต่บางครั้งการกระทำแม่งเหี้ยอะ หัดสนใจครส.คนอื่นบ้าง กูควรทำไงวะ
สำหรับฉัน คนอื่นก็แค่ถุงเนื้อที่ข้างในอัดแน่นไปด้วยเครื่องจักรที่คุ้นเคย ทุกอย่างชัดเจน แล้วก็น่าเบื่อ แต่...มีมนุษย์เพียงคนเดียวที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของฉัน นั่นคือตัวฉันเอง แม้แต่ตัวฉันเองก็ยังอ่านสิ่งที่อยู่ในสมองนี้ไม่ออก ทุกอย่างในนี้มันเป็นดั่งช่องว่างระหว่างบรรทัดกับรรทัดในนิยายน่ะ
คือกูมีเพื่อนคนนึง ภายนอกดูมีสตินะ แต่มีรอบนึงกูต้องไปทำงานกลุ่มมัน มันบอกกูว่าช่วยไปยืมอุปกรณ์กลุ่มอื่นให้หน่อย ไม่อยากเสวนากับมนุษย์ กูว่ากลิ่นตุๆละ ไหนจะแบบทำเป็นรู้ไปทุกเรื่องทั้งที่ไม่รู้จริง พอกูสังเกตมันไปเรื่อยๆคือ โอเค เบียวเรียกร้องความสนใจชัวร์
โตจนอายุเยอะแล้ว แต่ก็อยากเบียวอยู่ไม่รู้ทำไม
เบียวเป็นไก่
ขึ้นมหาลัยแล้วเข้าร้านเหล้าทุกวันถือว่าเบียวมั้ย เห็นสตอรี่เมาทุกวัน
จะทำอะไรก็เบียวหมดอะกูด่ากราด
สรุปเบียวคือไร ก็ปกติ? 555
สมัยเด็กกูเคยใส่ลูกมะพร้าวไว้ที่หัว แล้วเบียวว่าเป็นร็อคแมน
คือมึงไม่ต้องมองว่าอะไรหรอก เบียวมันปกติมากเวลาที่เราทำอะไรมากเกินไปเพื่อสนองความต้องการอะ ทำแล้วฟิน รู้สึกหล่อเท่ เหมือนเป็นหนึ่งเดียวกับอะไรบางสิ่ง แต่ละคนมักจะเบียวคนละประเภท แต่ที่ cringe กันเพราะเบียวบางอย่างมันดูไม่ปกติในสายตาคนที่มองมา
เบียว เบียว เบียว
แย่งกันเป็นจูเรนเจอร์สีแดงนี่เบียวไหมวะ
ข้าคือราชาปีศาจ
สวัสดีครับพวกเบียว
โรลเพลย์เป็นคนอื่นค่ะ
อยากมีหน้าต่างสเตตัส ตื่นเช้ามากวาดสองนิ้วพร้อมพูดว่าสเตตัสถึทุกเช้าเลย
เวลากูใช้สมาธิกูชอบประสานอินแบบนารูโตะว่ะ
อยากมีหน้าต่างเสิรจแบบ ctrl + f เวลาหาอะไรไม่เจอ
โรลเพลย์เป็นโม่งปากร้าย
เบียวให้คนอื่นอิจฉา และแม่งก็อิจฉากุด้วย 5555555
กูเคยเบียวตอนประถม บอกเพื่อนในห้องว่ากูเป็นบุคคลจากต่างมิติมาเพื่อทำภารกิจลับ อิสัสนึกได้ทีไรล่ะโคตรเขิน อยากเอาหัวมุดดิน
เอาตีนทำคอนเฟลกขายคนรอบตัว
ทำไมพวกเบียวมันชอบใช้คำว่าbruh~ จังเลยวะ ดูเสี่ยวชิบหาย เห็นแล้วหงุดหงิด
ปล.กูไม่ได้บ่นเบียวห้องนี้นะ บ่นเบียวเสี่วๆที่กูเจอมาเฉยๆ
อยากเบียวเป็นนินจาอ่ะคับ วันก่อนลองโดดลงจากตึกชั้น 2 ตอนลงพื้นลงไม่ดีเข่าถลอกปลอกเปิดหมด แขนเป็นรอยครูดขราด
ผมต้องฝึกอีกกี่ปีคับกว่าจะกระโดดจากตึกชั้น 7 แล้วไม่เป็นอะไรเลยแบบอิทาจิได้
ไอ้bruhมันน่ารำคาญที่คนใช้มันเอาไว้ข่มคนอื่น เจอได้บ่อยในคลิปอนิเมะกับเกม
แต่กูรำคาญศัพท์ twitch สุดละ 4Head Pog KEKW OMEGALUL คือมันแคบๆไม่ได้เป็นที่รู้จักขนาดนั้นแล้วยังกล้าเอามาใช้อีก เลยดูสะเหล่อทันที
พยายามกระโดดน้ำแล้วโผล่ขึ้นมาหวังว่าตัวเองจะมาเป็นอีกคนในต่างยุค เป็นความจำเสื่อม จำเชี่ยไรไม่ได้เลย อยู่ๆคนที่แอบชอบ(ในยุคนั้น) ก็เสือกสนใจขึ้นมา ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่สนใจ เพราะรู้สึกชอบบุคลิกที่เป็นอยู่ตอนนี้ ผ่าม
อยากมีพลังที่จะเปลี่ยนโลกได้อ่ะคับ
จิบุนโววววว
พี่นอนวยเบียวไหมครับ
แล้วคำว่าcringeนี่เบียวปะ
อยากไปย้อมผมทองใส่คอนแทคเลนแล้วspeak englishให้พวกโง่ทำหน้างงใส่
กูเขียนชื่อเพื่อนลงมาในสมุดกูแล้วจินตนาการว่ามันคือเดธโน๊ต
ทำไมกูรู้สึกเดี๋ยวนี้คำว่าเบียวแม่งใช้ไปทั่วเลยวะ ทำตัวเหี้ยไม่นับว่าเบียวเว้ย
คงไม่มีโม่งเด็กประถมล่ะมั้ง เพราะฉะนั้น โม่ง อา เบียว
กูอยากเบียวตลอดไป กูจะไปวิ่งท่านารูโตะกลางถนน
กูคือ >>150 และ>>231 นะ กูกลับมาupdateอีกแล้ว และเรื่องนี้ก็ออกจะสุขภาพจิตหน่อยๆแต่เบียวเยอะกว่า
หลังจากกูได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรังนั่นกูก็เริ่มกินยาที่รพ.จังหวัดร่วมกับพบนักจิตวิทยา แต่ทีนี้นักจิตเค้าเป็นมักเกิ้ลซึ่งไม่เข้าใจกูและพยายามทำให้กูหายเบียว ส่วนอาจารย์หมอที่บอกให้กูเบียวต่อไปเค้าก็ไม่ค่อยมีเวลาให้กูเพราะคนไข้เยอะมาก ผลกูรู้สึกเหี่ยวลงเรื่อยๆจนกูกินยาไม่สม่ำเสมอและอาการขึ้นๆลงๆ
จนกลางปี2019 ช่วงที่ผู้กล้าโล่SS1กำลังฉาย ญาติกูก็ลากกูไปรพ.มหาลัย อาจารย์หมอที่นั่นก็ถามกูว่าเรื่องมันเป็นไงมาไง กูจึงสรุปสั้นๆว่ากูเคยเบียวผู้กล้าแต่ตอนนี้กูโกรธแค้นประชากรที่กูควรปกป้องเหลือเกิน พอกูพยายามเลิกเบียวก็ยิ่งเหี่ยวลงเรื่อยๆกูไม่รู้จะทำไงดี
หมอ(ซึ่งน่าจะดูผู้กล้าโล่เหมือนกัน)จึงบอกว่ากูยึดติดกับภาพจำว่าผู้กล้าต้องดีเสิศมากไป ผู้กล้าก็มีสิทธิ์โกรธแค้นเหมือนกัน เจ้าหญิงก็ไม่ได้ดีเลิศเสมอ เจ้าหญิงเหี้ยๆก็มี ประชาชนกากๆไม่สำนึกบุญคุณก็มี
แล้วหมอก็บอกว่าสิ่งที่กูควรทำตอนนี้ไม่ใช่เลิกเบียว แต่เป็นการเบียวเป็นผู้กล้าล้างแค้น วางแผนแก้เค้นให้เต็มที่จนกว่ากูจะสะใจแต่อย่างไปทำจริงให้จดลงสมุดให้เต็มที่ร่วมกับกินยาใหม่ที่หมอสั่ง
ทีแรกกูก็เหวอมากว่าเอาจริงดิ แต่กูก็ทำตามหมอสั่งจนผ่านไป6เดือนกูถึงดีขึ้นจริงๆ และหมอก็มาเฉลยว่าจริงๆแล้วกูมีAutistic trait ซึ่งทำให้กูเบียวเข้มข้นกว่าคนทั่วไป สมองกูจำไปแล้วว่าการเบียว(หรือที่ทางการแพทย์เรียกว่าFantasy)เป็นกลไกป้องกันทางจิตที่กูใช้ได้ดีที่สุด พอกูพยายามเลิกเบียวสมองเลยหลั่งสารเครียดเยอะจนการรักษาไม่ได้ผล
ตอนนี้กูหายจากโรคซึมเศร้าแล้ว เหลือแค่อาการโกรธง่ายกับอาการเบียวเป็นพักๆที่หมอบอกว่าจะอยู่กับกูไปตลอดชีวิตไม่ต้องรักษา กูเลยมาเล่าให้พวกมึงฟัง
ทั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าคนเบียวต้องเป็นออทิสติกนะ เบียวเป็นภาวะปกติที่เด็กหลายๆคนจะต้องผ่านซักช่วงในชีวิต โตแล้วจะลดลงเอง
ส่วนคนเป็นออทิสติกก็ไม่ได้ต้องเบียวทุกคน แค่ถ้าคนมีอาการออทิสติกเบียวแล้วจะไม่ค่อยหายเฉยๆ
ยิ่งโตยิ่งเบียวไม่ออก กูอยากกลับไปเบียว ตอนเบียวกูมีแพสชั่น มีตัวละครในเมะเป็นแบบอย่าง
พอหายเบียวแล้วชีวิตกูน่าเบื่อมาก ไร้แพสชั่นไร้จุดมุ่งหมาย
เพื่อนโม่ง นี่ไม่ใช่ลิ้งโฆษนาไวรัสห่าเหวไรทั้งนั้น มันเป็นแอพที่เราเล่นแล้วหนุกดีมันให้เรามาชวนคนต่อเพื่อจะให้ใบกาชา แน่นอนไม่ใช่แค่เรา เพื่อนโม่งก็ได้เหมือนกัน กดแล้วโหลดมาเล่นให้ที กราบ
>>741 อ่อ เค กูชอบเรื่องของมึง อ่านมาตั้งแต่โพสแรกละ เซอไพรซ์ตรงไม่คิดว่าจะมีใครเอาความเบียวไปเป็นประโยชน์ ทำให้คนเราสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ในแต่ละวันเลย
กูกติดไททันเหมือนกันแต่ตอนนี้ไม่เบียวละ เบียวไม่ออก สมัยก่อนนี่เบียวเกม เบียวไฟนอลแฟนตาซี เอาไม้กับยางยืดมาทำเป็นธนูแล้วไปไล่ยิงเพื่อนเพราะเบียวว่าตัวเองเป็นนักธนู ไม่ก็เอาไม้มาทำกันเบลดเลียนแบบพระเอกในเกม
กูเคยเอากาวมาเซ็ทผมแบบคลาวด์ด้วยสาด
เพื่อนโม่งคิดเช่นไรกับพวกเบียว anti-humanism บ้าง ประมาณว่าชอบทำตัวรังเกียจมนุษย์ มนุษย์ก็แค่สปีชีส์ที่ชอบทำตัวเป็นใหญ่ ทำให้สิ่งมีชีวิตอื่นๆ เดือดร้อน พยายามใช้คำพูดปรัชญายากๆ (แต่กลวง) ตั้งคำถามกับความเป็นมนุษย์ด้วยคำพูดเหยียดๆ เพื่อรื้อถอนความเป็นมนุษย์ตัวเอง อยากเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์ บลา ๆๆ อะไรทำนองนี้อ่ะ
กูจะไปต่างโลก
กูจะเบียวเป็นไกจิ้น กูไม่อยากเป็นคนไทย กูสมเพศพวกมึงที่ต้องทำงานแทบตายจ่ายภาษีให้ รบ นอนในสภาสบายๆ ซื้อนาฬิกาหรู ขับรถยุโรป ในขณะที่พวกคนไทยน่าโง่บางคนยังไม่มีรถขับเลย อุ้ยๆ
กูเจอเพื่อนร่วมงานเบียวแล้วปวดหัวชิบหาย เบียวเป็นพระเอกการ์ตูนว่ะ นั่งๆทำงานอยู่ก็บ่นออกมาคนเดียว 'หึ! งานตรงนี้ฉันรู้แล้วว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน! ปัญหามันเกิดจากเราไม่ได้กดpage brakeเอาไว้ทำให้หน้าเลื่อน เราต้องแก้จากตรงนี้ๆ' ทำงานไปoveractingไป อิเหี้ยนั่งทำเงียบๆไม่ได้หรอวะรบกวนสมาธิชิบหาย อยากย้ายที่ว้อยยน
อ่านแล้วสงสารมึงสัดๆ 55555 ที่ทำงานมึงใส่หูฟังได้มั้นอะ? กูโคตรเข้าใจความรำคาญ เคสของกูไม่เบียวนะ แต่ลุงใกล้เกษียณที่นั่งติดกูแกแก่แล้ว จะลุกจะนั่งจะขยับแขนขยับตัวนิดหน่อยลุงแกจะมีเสียงโอดโอยตลอด คือไม่สามารถขยับตัวโดยไม่อ้าปากครางได้อะ เสียงเอฟเฟกต์แม่งต้องมา กูพยายามทำจิตเมตตาสุดๆ แล้วยังรำคาญเลย มันเสียสมาธิมากที่ต้องมาได้ยินเสียงคนแก่ครางโอดโอยแทบจะเกือบตลอดเวลา แถมที่ทำงานกู conservative ใส่หูฟังไม่ได้อีก ทรมานสัด ดีหน่อยช่วงนี้ wfh มีความสุขชิบหาย
กูเบียวเป็นนอมี่ว่ะ นับปะวะ 555
ด้วยความที่เดี๋ยวนี้มันมีอนิเม ให้ดูผ่านสตรีมมิ่งเยอะขึ้น คนเลยเข้าถึงเยอะขึ้นตาม หลายๆครั้ง topic ที่คนคุยกันในที่ทำงานก็จะวนไปเกี่ยวกับพวกเรื่องอนิเมบ่อยขึ้น ซึ่งพอคุยเกี่ยวกับอนิเมปุ๊บ กูจะ "หืม... เรื่องอะไรน่ะ สนุกมั้ยครับ มันเป็น 'การ์ตูน' เหรอ อืมๆ" / "เดี๋ยวว่างๆหาโอกาสดูนะครับ" (ตอบให้เหมือนกูจะไม่ดูมันแน่ๆ 555) ทั้งที่จริงๆนี่บางเรื่องกูดูครบ+ovaทุกตอน บวกกับมังงะ ln ที่กองเต็มห้องจนไม่มีที่จะเก็บแล้ว (กับพวกหนังสือเล่มบางทั้งหลายแหล่ที่เก็บไว้แบบมิดชิด 555) มีพวกแผ่นเพลงนักพากย์กับพวก seiyuu photobook เพียบเลยด้วย
ถึงตรุษจีนก็ทำให้พวกเบียวจีนเยอะขึ้นเป็นกอง แต่เบียวแค่ปีละครั้ง
อยากให้เมียกูเบียวเป็นเมดเรียกกูว่านายท่านจัง ทุกวันนี้แม่งเบียวเป็นลูกคุณหนูเอาแต่ใจ ใช้กูจัง
>>772 งี้วันสงกรานต์สก๊อยก็เบียวสงกรานต์งี้เหรอ วาเลนไทน์ก็เบียววาเลนไทน์งี้เหรอ กูคิดแบบ 769 ว่าแบบนี้ไม่เรียกเบียว ต้องถามมึงมากกว่าว่าเข้าใจคำว่า 中二病 จริงๆ มั้ย คันจิตัวเบียวแปลว่าโรค ไม่ได้เป็นวันเดียวหาย คนไทยบางคนยังเข้าใจผิด คนญี่ปุ่นถามว่าเป็นไงมั่งวันนี้สบายดีมั้ย ตอบ "เบียวกิเดสสส" คนญี่ปุ่นช็อก ถามแบบคารุยๆ แม่งตอบมาว่าเป็นโรคเฉย ความจริงแค่ไม่สบายนิดหน่อยเค้าไม่ใช้คำว่าเบียวกิ เค้าใช้ 体調が悪い
เดี๋ยวนี้พอคำว่าเบียวเริ่มใช้กันเกร่อ กูต้องย้ายไปใช้คำอื่นแทนอย่างพวก จูนิ, ป่วยม2
แม่งรู้สึกไม่ชินเลย
หึ เป็นลาบที่อร่อยดีนี่
ถ้าชูสามนิ้วเอามาจากฮังเกอร์เกมนี่ถือว่าเบียวไหมวะ
>>774 ถ้าให้มองกูว่ามันแล้วแต่ว่าทำยังไงว่ะ ใช้กับเทศกาลไม่ได้ ใช้ได้กับการกระทำ ถามว่าเบียวจีนมีมั้ย มันมี แต่เบียววาเลนไทน์ เบียวสงกรานต์ไม่มีหรอก มันไม่มีอะไรให้รู้สึกอยากเห่อหมอยจนฟินขนาดนั้น ส่วนเรื่องภาษากูว่าจูนิเบียวที่ใช้ในไทยมันดูต่างกับเบียวขิในภาษาญี่ปุ่นอะ ในญี่ปุ่นมันคือโรคเลย ในขณะที่ไทยมันเป็นแค่การกระทำนึง
ผู้นิยมซาตานของตะวันตก ส่วนมากเป็นเบียว goth ชอบเวทย์มนตร์ ไสยศาสตร์
ผู้นิยมซาตานของไทย ส่วนมากเป็นเบียว edgy เด็กแว้นเล่นยา
ดันให้ 29XL9pFeZd
วันกลางเดือนสิงหาวนมาอีกแล้วสินะ
ปล.อะไรกันวะ วันนี้อยู่ ๆ ก็กลับไปฟังเพลง Kagerou ไม่พอเข้าโม่งมายังเจอชินทาโร่อีก หรือกูติดอยู่ในลูป
มั่นใจเบียวไทยเกินล้านเคยฟัง KPTH
เบียวเพราะคิริโตะ
กูเพิ่งประสบอุบัติเหตุหนักๆมาต้องใช้ผ้าพันแผลเต็มแขน ตอนนี้แผลแม่งหายแล้วกูก็ยังจะพันแผลต่อเพราะแม่งเท่สาด
โดนแมวข่วนเป็นแผลเต็มมือ ไม่อยากให้แผลหายเลย เพราะกูว่ากูเท่มากเวลามีแผลบนมือ
กูเบียวเป็นผู้สร้างจุดเปลี่ยนทางการเมือง กูควรทำอย่างไรดีวะ สับสน มันอยู่ในหัวกูเอาออกไม่ได้
>>801 https://youtu.be/FUH9S44D1BM
ฟังเพลงนี้วันละ100รอบครับ ประมาณ1เดือน ก่อนและหลังอาหาร3มื้อ แล้วเดี๋ยวจะหายเบียวผู้เปลี่ยนแปลงทางการเมืองเอง
กูว่าตัวเองเป็นคน low profile ว่ะ ไปไหนมาไหนไม่ค่อยมีคนสังเกต นั่งอยู่เงียบๆ ก็ไม่มีคนมาทัก โผล่มาอีกทีก็มีแต่คนตกใจ
แบบนี้ชาติก่อนกูต้องเป็นนักฆ่าหรือสปายแน่ๆ
พวกมึงอาจจะเหมาะเล่นตลกนะ 555 โยนกันโบ๊ะบ๊ะดี
กูเป็นคนกลางๆ เรียนเก่งกลางๆ งานอดิเรกมีแค่นอนอ่านการ์ตูน ตอนเด็กๆเคยเป็นนักกีฬาโรงเรียน แต่ทุกวันนี้แค่ทำงานแล้วกลับมากินข้าว นอน
สักวันกูคงวาร์ปไปโลกอีกมิติที่ความสามารถของกูจะ OP สุดๆซินะ อืมๆ กูจะรอ
>>808 แต่เดธโน๊ตนี่มึงต้องมาชดใช้กรรมหลังตายด้วยนะ คือถ้ามึงเขียนฆ่าใครไปยังไง อ่ะสมมุติมึงเขียนให้คน100คนว่าโดนตุ๋ยตูดตาย มึงก็ต้องโดนตุ๋ยตูดตาย100ร้อบตามจํานวนที่เขียน
//อันนี้เอามาจากตอนพิเศษที่ไลท์แม่งมาชดใช้กรรม แต่ไอสัสแม่งหาเรื่องไปเปลี่ยนตัวเองให้เป็นยมทูตจะได้มาคัดสินคนชั่วต่อด้วย (รู้สึกว่าน่าจะโดจินมากกว่าcanon)
แต่กีอัสนี่แม่งต้องไอคิว300 กูโง่เกินจะมใช้ กูก็อยากเบียวใช้กีอัสแก้ระบบการปกครองนะเว้ย แต่ใช้ได้กับคนแค่1ครั้ง อย่างกูแม่งคงความแตกแน่แบบมันสืบได้ว่าเกิดเหี้ยอะไร อยู่ๆคนนี่ทําไมกระทําเหตุไม่สมเหตุสมผล
กูว่าถ้าได้มาจริงคงสั่งแต่เรื่องโง่ๆ ไปหานายทุนแล้วบอกแตกตังค์คืนปชชให้หน่อยเดือนละ20%ของรายได้บริษัท โอ้วเย่ห์
เป็นไปได้กูอยากได้พลังแบบบร๊ะเอกเรื่องerasedหน่อย ใช่กูอยากย้อนเวลาไปแก้ไขชีวิต 😂😩💦😭😭😭😭😭😭
เบร่อ ถึงกูย้อนเวลาไป กูก็ไม่ได้เจอครูเปโด้หรือเหตุการณ์ฆาตกรรมในวัยเด็กหว่ะ ดังนั้นกูก็ไม่ต้องนอนเป็นผักต่อด้วย
เอ๊ะหรือเพราะชีวิตกูมันไม่มีอันตรายในอดีต เลยไม่ได้รับบทตัวเอกที่ย้อนเวลาได้สินะ เห้อ
จะสั่งปิดห้างไวเพื่อไรวะ งี้กูก็อดไปนั่งคุ้ยๆกองสมุดสีดำใน B2S สิ ได้ยินว่า ถ้าไปคุ้ยๆดูช่วงใกล้ห้างปิด จะมีโอกาส Drop เป็น Death note สูง
ไอพวกไม่ได้นั่งติดหน้าต่างอ่ะมึงไม่รู้ มันดรอปตอนมึงเรียนแต่มึงไม่เห็นไง แล้วภาโรงเขาก็เก็บเอาไปทิ้งแล้วสัส
- มึงย้อนเวลากลับไป สร้างเรื่องในวัยเด็ก
- มึงตอนวัยรุ่นเลยมีพลังย้อนเวลากบับไปช่วยเพื่อน
- มึงพบว่าคนที่ทำคือตัวมึงที่ย้อนเวลากลับมา แพ้ กลายเป็นผัก
- นอนไปหลายปีเลยจำไม่ได้ว่า ฆาตกรหน้าตายังไง สร้างไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปก่อนจะเกิดเหตุ
- มีต่อ
จริงแล้วไม่มีต่อ กูว่ากูควรเลิกเล่นเว็บนี่ละ
แล้วทำไมพวกมึงต้องย้อนเวลาไปเป็นเปโดด้วยวะ ในเมื่อมึงเป็นอะไรที่ดีกว่านี้ได้เพราะรู้อนาคต งงไปหมด
นอนวย เบียวระดับไหน
ถ้าได้กีอัสพลังแบบไอ้ลู่ จะเปลี่ยนแปลงประเทศก็ไม่ยาเกินหวังมั้ง สั่งแบบที่สั่งชไนเซลกับทุกคนแม่มให้หมด "จงรับใช้กูซะ!" ออกคำสั่งเพื่อเข้าถึงคนระดับสูงขึ้นไปเรื่อยๆพอได้ลุงกับสึนะมาก็สั่งให้แก้กฎหมาย บริจาคสมบัติให้หมดตัว แล้วจะไปเมากัญชาที่ไหนก็ไป
แต่ถ้าเป็นเดธโน้ตก็ต้องลำดับคำสั่งดีๆหน่อย ที่ยากคือต้องรู้ก่อนว่าใครใช้งานใครได้บ้าง
Earth isn't yours to conquer
เบียวเห็นผี
ท่ามกลางสถานการณ์เศรษฐกิจตกต่ำ ผู้คนจํานวนมากมายก็ตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง ทั้งข่าวในทีวี ทั้งคนรอบข้างต่างก็ตายจากกันไป
แม่ก็บ่นขึ้นมาว่า “พวกนี้มันสิ้นคิดเนอะ พ่อแม่อุสาตส่งเสียเลี้ยงดูมา”
“ช่างพวกเขาสิ มนุษย์มันมีมากเกินไปละ ธรรมชาติมันก็ต้องคัดสรรให้มีการลดจำนวนไป คนที่ฉลาดและแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่ได้!” *เสียงหล่อ*
ลูกที่เป็นนีทได้พูดให้แม่เขาฟัง ขณะที่กําลังเดินขึ้นบันได ไปสิงในอยู่ห้องนอน และsimp vtuberต่อไป
//แม่งกักตัวแล้วทําคนเป็นเบียวหนักได้หว่ะ กูไม่อยากเชื่อว่ากูพูดประโยคโครตเบียวออกมาในชีวิตจริงได้
จะว่าไปกูก็พลาดดูไลฟ์จนได้ แม่งไม่น่าดูข่าวปัญญาอ่อนเล้ยส้าสสสสสส
ก็คือเป็นคนเหี้ย = เป็นคนแข็งแกร่ง และ ฉลาด ว่างั้น
จริงๆสมัยกูโดนบูลลี่เนี่ยก็สาปแช่งให้มีเหตุการณ์คนตายเยอะๆ แบบมีสงคราม ภัยพิบัติอะไรแบบนี้ไปเลย เพราะกูแทบไม่ทําอะไรเลยก็โดนบุลลี่เพียงเพราะกูมาจากต่างจังหวัด แล้วมาเรียนกรุงเทพแรกๆกฟุตามเพื่อนไม่ทัน โดนบุลลี่แม่กระทั่งครูก็เอากูไปใช้เป็นตัวตลกไปล้อต่างๆนาๆ คนดีๆในห้องก็คบกับกูปกตินะแต่ไม่ได้สังเกตเลยว่ากูโดนบุลลี่ กูแอบน้อยใจสัสๆ แล้วก็เบียวขอให้เกิดเหตุการร้ายๆขึ้นมากูคงมีความสุขที่ได้เห็นคนมีความทุกข์ มาจนปัจจุบันผ่านมาจะ10ปีแล้วกูก็ผ่านสังคมมีเพื่อนมีอะไรแล้ว แต่กูก็ยังไม่ลืมสมัยมัฐยมเลยหว่ะ ยังฝันมาหลอกหลอนตลอดตัวละครเพื่อนๆในวันเหี้ยๆ จนตอนนี้นิสัยที่แช่งคนอื่นก้ยังติดตัวมา คนตายห่านไปเยอะๆ หรือรัฐบาลมันโง่ กุก็ไม่รู้สึกเดือดร้อนเลย แม้ตัวกูจะแทบไม่มีแดกแล้ว กูคิดว่าตายไปเยอะๆก็ดีหว่ะ แล้วกุมีความสุขด้วย กูว่ากูเบียวตรรกะวิบัตหมดแล้วแต่ก็ยังไม่โง่พอแสดงด้านนิสัยเห็นแก่ตัวให้คนอื่นเห็น หรือไปกราดยิง กุใช้ชีวิตเงียบๆต่อไปดูสังคมที่กูเกลียดล่มสลายไปเองก็พอ
ทำไมเบียวส่วนใหญ่ถึงต้องเบียวเป็นฆาตกรชอบเลือดแล้วหัวเราะหึหึวะ
หึหึหึหึหึ
ตอนนี้กุแยกตัวเองไม่ออกว่าเป็นนักปรัชญาหรือเบียวว่ะโม่ง
.
DQN (dokyun-kei) - กลุ่มคนต่อต้านสังคมหรือเหล่าแก๊งสเตอร์ที่ชอบทำตัวอันธพาล แม้ว่าตัวเองจะไม่ใช้คนประเภทนั้นโดยเนื้อแท้
.
Subcultural/Hipster - กลุ่มคนนอกกระแส เบื่อหน่ายความเมนสตรีม ซึ่งจริงๆ แล้วพวกเขาไม่ได้หลงใหลในวัฒนธรรมนอกกระแสเป็นพิเศษ เพียงแค่รู้สึกว่ามันคูล
.
Evil Eye - กลุ่มคนที่เชื่อว่าตัวเองมีเวทมนตร์ หรือพลังวิเศษซ่อนอยู่ หาอุปกรณ์อะไรมาปิดตา ข้างหนึ่งเพื่อป้องกันพลังรั่วไหล หรือปิดพลาสเตอร์ทั้งที่ไม่เป็นแผลจริงๆ
.
Denpa/denpa-kei - กลุ่มคนที่ตัดขาดจากคนรอบข้าง หรือแยกตัวออกจากสังคม
.
>>850 ตอนม2 กูเป็นevil eye เบียวจอมเวทย์อนิเมะ วันๆแม่งไม่เรียนนั่งเหม่อพยายามคิดค้นเรื่องวิญญาณ กระแสจิต เรื่องพระเจ้า เรื่องจักรวาล (เสียดายกูจําไม่ได้และว่ากูคิดเรื่องพระเจ้ายังไงบ้าง แต่จําได่ว่าตอนนั้นตัวเองมโนว่าได้ถึงแก่นแท้แล้ว) คือเป็นขั้นหนักมาก กูไม่เข้าใจด้วยว่าทําไมต้องเป็นตอนม2 แบบเอ่อแปลกดีตรงกับชื่อโรคจูนิเบียว
วันกนึ่งมองพระจันทร์แล้วเห็นเลขหวยแล้วมโนว่ากูทายถูกด้วย (กูโมเมว่ากูเดาเลขก่อนหน้านี้แล้วมันตรงกับเลขที่ออกหวย แต่จริงๆกูจําเลขไม่ได้ กูหลอกตัวเองไอสัส) แล้วเอาไปโม้ว่ากูใบ้เลขได้ สรุปป้าๆในตลาดแม่งเชื่อกูจริง พยายามจะขอเลขกูกัน แล้วกูก็หายเบียวเลยสัสแบบละอายใจ555555555 (แม่งคือขนาดเด็กม2ยังเชื่อได้ พวกร่างทรงอเวนเจอร์มันถึงมีตัวตนอยู่ในสังคมได้ไง)
คือตอนขึ้นม3ก็หาย แล้วกูจําไม่ได้เลยว่าตอนนั้นกูคิดค้นทฤษฎีอะไรไปบ้าง คือเคยเอาไปแพร่ลัทธิให้เพื่อยด้วย แล้วมันมาถามตอนกูขึ้นม3แต่กูกลับจําอะไรไม่ได้เลย แปลกดี อ่าช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าคิดถึงจังวะ
>>852 แล้วสมัยนั้นกูเข้าชมรมภาษาญี่ปุ่นแล้วเซ็นเซแม่งสอนวิธีการทําไอกระดาษคามิ อะไรทีรเขาห้อยตามศาลเจ้าอ่ะ แล้วไอเหี้ยกูโดดเรียนเอาไปพันที่ต้นไม้200ปีของโรงเรียนกู แล้วจังหว่ะนั้นแม่งเพื่อนร่วมคลาสออกมาพักเบนคเลยเห็นกูหมดเลย ไอสัส555555 แล้วสาวที่กูแอบชอบแม่งเหมือนชมๆว่ากูเท่ด้วย โว้ยยยยคิดถึงจัวโว้ยยยนนน
โตมากูก็เบียวนะ เบียวซึมเศร้าเนี่ย
>>856 คือพวกที่อ้างว่าซึมเศร้าแม่งก็เป็นคนที่ต้องการความช่วยเหลืออ่ะแหละ ถึงจะน่ารำคาญในสายตาพวกมึงก็ต่ม จะบอกอะไรมห้คนที่ป่วยจริงก็ตรรกะเดียวกันเลย อ้างซึมเศร้าแล้สไม่ทําส้นตีนอะไร คือสมองพวกนี้มันไม่functionalเหมือนคนทั่วไปแล้ว
แต่กูว่าเบียวซึมเศร้านี่คนละอย่างกับพวกอ้างซึมเศร้า เบียวซึมเศร้าแบบพวกแซดบอย เอดจี้บอยป่ะ ทําตัวอีโมเท่ๆไปงั้นแหละ
>>857 ตัวอย่างพวกอีโมเบียวซึมเศร้า https://m.youtube.com/watch?v=SSC_BUF5Z60
ไอเหมียวไงเบียว จ้องรุ้งกินน้ำเสร็จก็หันมาพูดกับชาวบ้านว่ากำลังกินรุ้งกินน้ำ เดี๋ยวมันก็หายไปเพราะชั้นกินไปเอง ตกลวไอเหมียวมันเป็นตัวอะไรแดกรุ้งกินน้ำได้ด้วนแม่ง
โอ่ยพิมพ์ผิดเยอะเกินซอรี่
จากผมวิเคราะห์นะครับ ในความคิดผมนะ ทำไมถึงคิดว่าทีมโทนี่จะชนะ เพราะผมมองว่า ทีมกัปตันยังไงก็ชนะ
- ทีมโทนี่ขาดความเป็นทีมสูงมากกกก ไม่สามัคคีกัน แต่ละคนไปคนละทิศคนละทาง
- ทีชาล่าก็จะเอาแต่บารนส์ไม่สนใจทีม และที่สำคัญโทนี่กล้าสั่งทีชาล่ามั้ยแล้วมีชาล่าจะรับฟังมั้ย
- สไปเดอร์แมนแม่งเอาแต่คุย ผูกมิตรกับทุกคนไปทั่ว แล้วบอกตัวเองเป็นแฟนพันธ์แท้กัปตันอีด คุยจนแซมบอกว่าเค้าไม่คุยกันขนาดนี้หรอก ฉากที่คุยกับกัปตันเรื่องโล่ ถ้าจังหวะนั้นกัปตันเขวี้ยงโล่อีกรอบก็จบ เผลอๆ ถ้าเจอวันด้าชวนวันด้าคุยเรื่องพลังอีก เจอแอน์แมนด้วย ด้วย
- วิชั่นเหมือนยังไม่รู้พลังตัวเอง แถมยังไม่ค่อยกล้าทำร้ายใคร เพราะวิชั่นเหมือนยังมีความเมตตา คนนี้ก็รู้จัก คนนี้ก็รัก
- นาตาชาที่อยู่ฝั่งแคปมานาน สู่ตามหน้าที่ไม่กล้าทำร้ายใครตรงๆ เพราะอีกฝั่งคือเพื่อนรักเพื่อนตาย สุดท้ายก็อยู่ฝั่งแคป ทีนี้มาดูกัน โทนี่ไว้ใจใครได้บ้างในทีม ไว้ใจได้แค่โรดี้...
กลับมาฝั่งกัปตัน
- ความเป็นทีมเวิร์คค่อนข้างสูง ตอนต้นเรื่องจะเห็นได้ว่า มีการซ้อมกับวันด้าบ่อยๆ ออกศึกด้วยกัน ตอนวันด้าเสียความรู้สึก ก็มีกัปตันคนเดียวเห็นใจไปนั่งคุยเป็น วันด้ายังไว้ใจคลิ้นท์เพราะเป็นคนชวนเข้าทีม แถมตอนฉากในสนามบิน คลินท์ยังคอยปกป้องวันด้า
- สเกลพลังวันด้านในขณะนั้น ย้ำว่าในขณะนั้น ยังไม่ต้องถึงวันด้าวิชั่น วันด้าสามารถใช้พลังให้อีกทีมหันมาตีกันเองได้ด้วยซ้ำ และวันด้าคอยเสริมทุกคนอย่างเช่นคลิ้นท์ กัปตัน
- กัปตันเน้นความรู้สึกเพื่อนในทีม มีเป้าหมายเดียวกัน
- ความไม่ทิ้งเพื่อน นี่คือ ปัจจัยสำคัญ ซึ่งทีมโทนี่ไม่มี
วาทกรรม'กฎธรรมชาติของชาร์ล ดวิน'แม่งเบียวจะตายห่าน ตลาดชิบหาน แม่งพวกเบียวidealist ignorantชอบเอามาใช้พรํ่าเพรื่อ cringeพอๆกับวาทกรรมผู้ชนะเขียนปวศ
คำว่าเบียวชักใช้พร่ำเพรื่อพอๆกับคำว่าโรคสวยแล้วหวะ สงสัยแม่งต้องพูดแบบเด็กแว๊นหรือพวกวัยรุ่นพูลวิลล่าถึงจะไม่เบียวมั้งสัส
ไอหนังที่ถ้าลูกเกเรหน่อยก็จะส่งไปเรียนเมืองนอกนี่ มันจะทำให้เกเรน้อยลงหรอวะ
เบียวพระพุทธเจ้า
กูดีใจที่สมัยกูยังไม่มีคำว่าเบียวแพร่หลาย ไม่งั้นกูโดนแน่ๆ 555
ถ้างั้นสิทธัตถะกับเยซูโครตเยียวเลยศิวะ ส่วนไอ้หมัดแม่งเหี้ย
เบียวเป็นลูกผู้ดีในโม่ง
วิ่งหนีคนบ้ามาเมื่อกี้สดๆร้อนๆ ตื่นเต้นชิบหายเลย
วิ่งไล่คุมาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เหนื่อยชิบหายเลย
ต่อไปนี้กูจะอดนอนให้มากที่สุด เพื่อที่จะได้ตายไวๆเพราะเป็นโรคหัวใจอยู่แล้วด้วย และเมื่อวันที่กูหลับแล้วตายไปเลย พอกูตื่นขึ้นมาอีกที คงได้เจอโลกที่กูมีสกิล 100max สุดๆทุกด้านแล้วแน่ๆ กูสู้ต่อในโลกนี้ไม่ไหวแล้ว เจอกันที่โลกหน้านะเพื่อนๆโม่ง
พอไม่เบียวแล้ว
กูอยากไปเกิดใหม่ในต่างโลกที่มีแต่สาวๆแล้วกูจะเป็นเจ้าแห่งนักเยดให้ได้เลย
เห็นมู้นี้แล้วมีแรงบัลดาลใจในการเขียนการ์ตูนเลย กูจะเขียนการ์ตูนที่เบียวที่สุด เบียวยิ่งกว่าKPให้ได้เลย
กูจะเขียนการ์ตูนที่ปลุกความเบียวในตัวเด็กไทย
เบียวเป็นโทรลในโม่ง
แมสคือผ้าหนึ่งชิ้น ดังนั้นถ้ากูแก้ผ้าแล้วใส่แมสไปเดินนอกบ้านก็ไม่ถือว่าเป็นการอนาจารแต่อย่างไร
เลิกเบียวได้5ปีแล้วค่ะ รู้สึกเหงา😢
กูไปเจอเฟซบุ๊กสมัยเบียวปี2012มาว่ะ จำรหัสไม่ได้ด้วย จะลบยังไงดีวะ ตอนนี้กูหน้าที่การงานดีด้วย ใครมาเห็นคืออายเขาตายเลย
ทำไมสาววายมันชอบเบียวเป็นทอมจังเลยวะ เจอหลายคนละวู้ กรี๊ดผชบ้าผชแต่เป็นทอมนะฮะ
>>906 เพื่อนกูก็สาววาย อ้างว่าตัวเองแมนและเป็นทอม แต่ไม่แลผญเลยนะชอบแต่ผชโพสแต่รูปผชเต็มฟีต อาจมีความคิดว่าการที่อยากให้ผชได้กันเองแปลว่าตัวเองไม่ใช่ผญแล้วก็ได้ แต่มันดันเบียวขั้นไปเล่าประสบการณ์การเป็นทอมให้ความรู้ชาวบ้านไปทั่ว หยุดก่อนเพื่อนเดี๋ยวคนอื่นได้ความรู้ผิดๆไป กูก็มีญาติเป็นทอมเป็นกระเทยจริงๆเยอะแยะ พวกหล่อนไม่ได้เบี่ยวเบนพวกหล่อนแค่ชอบเสพแนวเบี่ยงเบนเว้ย อย่าอินเกิน
อ่านเพลินดีว่ะ ดันๆ
พวกเบียวร่าล เอะอะโทษแต่ร้าบานนี่มันที่สุดของความเบียวจริงๆ
พวกฟุชอบเรียกคนหล่อเป็นเมียมันด้วย เบียวกว่าคุอีกเอาดิ เบียวให้สุด🤭
พวกคุที่ชอบมโนว่าสาวๆจะต้องชอบมันอะนะ เบียวให้สุดไปเลย สุดท้ายไม่มีสาวเอาสันดานแบบพวกมันอยู่ดี ได้แต่สำเร็จความใคร่ในหัวตัวเอง
ฟุไม่เคยคลั่งไปทำร้ายใครให้เขาบาดเจ็บ แต่คุชายเหม็นเปรี้ยวเนี่ยข่าวออกประจำ เพราะคุเป็นผชความรุนแรงเลยเกิดจ้า
อยากเป็นไก่
จะตี1แล้วก็ยังอยากเป็นไก่อยู่
เช้ากินต้มเลือดหมู เที่ยงกินตับย่าง/ไส้อ่อนย่าง เย็นกินต้มแซ่บเครื่องใน ซัดเครื่องในรัวๆแบบนี้กูกำลังจะกลายเป็น Ghoul แบบคาเนกิแน่ๆเลย
เบียวเป็นnævis
กรวยเหอะครัชตอกไข่จะมาทอดแทกตอกไป2ฟองปกติเปนเหรี้ยไรฟอง3เสือกเน่าสรุปอดแดกทิ้งให้หมดเปรเหรี้ยยยยยไรรรห้ะะะะกรวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จริงๆแล้ว ชั้นเป็นประธานบริสาส
จริง ๆ แล้วกูคือเสี่ยโอ
จริงๆ แล้ว กุเป็นแมว
จริงๆแล้วชั้นเป็นกระหรี่
จุดหนึ่งที่กูหายเบียวตอนม3ได้เป็นเพราะกูรู้สึกว่าตัวเองcringe ชิบหาย เพื่อนก็แกล้งอีก ควาย5555 กูเลยรู้สึกโดน humiliateชิบ มองว่าตัวเองคือvictim พอโตขึ้นมาเข้าวัยทํางานถึงรู้ว่าไม่มีใครสามารถ humiliate มึงได้หรอก นอกจากตัวมึงเอง ถ้ามึงไม่อายมึงก็ไม่อาย แต่การกลับมาเบียวนั้นทําไม่ได้ง่ายๆแบบเก่าแล้ว ยิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ก็ยิ่งต้องทําตัวตามกฎจารีตสังคม ทั้งที่ทุกคนแม่งก็เป็นเด็กแหละ เห้อ อยากกลับไปเบียวแบบตอนมต้นจริงๆเบย หลังจากการเขียนessayนี้แล้วกูรู้สึกว่ากูนี่มันเบียวจริงๆ
คือมึง ฟันกูโครตสวยเลยหว่ะ แล้วกูเพิ่งรู้ตัวด้วยแม่ง คือกูเบียวหลงตัวเองแล้วเนี่ยแม่ง กูเป็นแวมไพร์แน่ๆเลยโม่ง เชี่ยแบบฟันกูเรียงตัวสวยมากแล้วฟันเคี่ยวมันยาวแล้วคมด้วยทั้ง4ซี่เลย 2ซี่บน2ซี่ล่าง แล้วฟันไม่เกอ่ะ แล้วฟันกรามพอยิงฟันแล้วดึงกระพุ้งแก้มมาดู เชี่ยแม่งมันเรียงตัวสวยแล้วเป็นลายฟันแบบซี่ๆแหลมๆเกมือนฉลามอ่ะ คือกูคิดว่าฟันแบบกูก็ปกติทั่วไป พอมาดูฟันคนอื่นกูเลยแบบ เห้ยฟันกูมันสวยระดับโลกเลยนี่หว่า แม่ง แล้วฟันกูสะอาดด้วยไม่เคยผุ ฟันขาวไม่เหลือง
>>931 แม่งกูเคยมีเพื่อนที่ขี้อวดๆสมัยมัฐยมอันนี้แม่งเป็นNarcissist จริงจังแล้วแม่งชอบมาโม้ว่าสมัยเด็กมันเคี้ยวยาวจนต้องไปคัดไรไม่รู้ แล้วเบียวว่าเป็นแวมไพร์ แต่แม่งโม้เพราะถ้ามีเคี่ยวจริงฟันแท้ก็ต้องขึ้นอีกดิ ควายตอนนั้นกูไม่รู้ว่ากูเคี่ยวยาวแม่งไม่งั้นกูของตัวเองกลับบ้างสัส กูคือเวทไพร์ของจริงเว้ย
>>932 เลยต้องไปตัดเคี้ยว* ที่แม่งโม้ สาส ฟันกูสวยกว่าเยอะ กูแม่งเป็นNarcissisticแล้ว ไม่วาดงานต่อละมาส่องฟันตัวเองแล้วถ่ายรูปเก็บไว้เป็นชั่วโมงๆ แบบเหี้ยเพิ่งรู้ว่าฟันกูสวย แล้วกูไม่อยากดูเป็นพวกหลงตัวเองเลยไม่บอกเพื่อนแต่มาระบายในโม่งเป็นschizo meltdownแล้วแม่ง เชี่ยเอ้ยกูหล่อจังวะโม่ง ฟันแบบเท่ชิบหายเลย กูต้องมาเขียนระบายในโม่งก่อนเดี๋ยวเป็นแบบนาร์ซิสซัสสิ้นใจคากระจกห้องนํ้าตายห่านไปก่อน
ตอนอยู่ ป.1 กูมักใช้โน๊ตบุ๊คแม่กู ค้นหาเกมต่างๆในยูทูปดู จนวันหนึ่งยูทูปมันไปแนะนำคลิป Metal Gear Rising ของ brf กูเข้าไปดูแล้วรู้สึกประทับใจเกมนี้ ส่วนที่กูประทับใจสุดคือดาบยิงได้ของแซม คือแม่งเท่สัสๆ วันต่อมากูเลยวิ่งไปซื้อปืนแก็ปที่ร้านขายของ และหากิ่งไม้ยาวๆ มาทำเป็นดาบ แล้วเอาไปเล่นกับเพื่อน ตอนที่เล่นต่อสู้กัน กูทำท่าแบบแซม เอาปืนแนบไว้กับดาบแล้วยิง แต่ปืนเสือกไปโดนเพื่อนอีกคนข้างหลัง โชคดีที่มันเฉี่ยวๆตรงมือ เพื่อนกูเลยไม่เป็นไรมาก แต่พอแม่รู้เลยโดนด่าพร้อมเอาปืนไปทิ้ง และแม่ก็ให้กูงดเล่นโน๊ตบุ๊คจนกว่าจะขึ้น ป.2
กุอยากอ่านเรื่องของโม่งที่ทำงานสายแพทย์ แต่จูนิเบียวว่าตัวเองต้องออกไปฆ่าไททันอ่ะ มึงเป็นไงบ้างวะ แล้ว 4 Horsemen of apocalypse เป็นไงบ้างวะ
เบียวเป็นแวมไพร์ เพราะกูเป็นฮิคิไม่ออกจากห้องตอนกลางวัน ทุกวันนี้ซื้อนํ้ามะเขือเทศมาแดก แต่ก็สุขภาพดีอร่อยดีด้วยเย่ะๆ
>>936 บังเอิญจังเว้ยกูเพิ่งว่างหลังคนไข้โควิดซาแล้ว กำลังอยากกลับมาอัพเดทพอดี
คือช่วงโควิดงานกูหนักมากแต่กูมีความสุขมากว่ะ มันฟังดูเลวแต่กูโกรธแค้นระบบสาธารณสุขจนอยากให้มันล่มสลายมานานแล้ว แล้วพอโควิดเข้ามา มันเป็นหายนะที่กูใฝ่ฝันพอดีเป๊ะเลย โรงบาลรับเฉพาะคนไข้หนัก คนไม่หนักมึงจะมีเงินหรือมีเส้นแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องความVIP กูรู้สึกว่าบรรดาประชาชนที่กูแค้นถูกลงโทษอย่างสาสมแล้วเลยปล่อยวางความแค้นได้
ตอนโควิดเข้าถ้าไม่นับผอ.กับรองผอ.แล้วกูแก่สุดในรพ.ประสบการณ์เยอะสุด ผอ.เลยเรียกกูไปคุยให้กูเป็นหัวหน้าฝ่ายควบคุมการติดเชื้อ ผอ.คนนี้เป็นคนใหม่ที่เข้าใจว่ากูป่วยจิตและเบียวมาก เค้าบอกว่ากูไม่ต้องทำอะไรเพื่อคนไข้หรอก ขอให้กูปกป้องรุ่นน้องกับจนท.คนอื่นก็พอ กูเหมือนได้กลับไปเบียวฮีโร่อีกรอบ กูฟินมากและเหนื่อยมากจนไม่มีเวลาอยากตายเลย ตอนนี้กูหยุดยาต้านเศร้าได้แล้วเหลือแต่ยาควบคุมอารมณ์ หลังโควิดมาชาวบ้านก็เลิกคาดหวังให้กูไปนั่งยิ้มหวานเอาอกเอาใจเค้าแล้ว เหมือนทุกคนรับรู้แล้วว่ากูเป็นคนนิ่งๆติดเกรียนแบบนี้แหละแต่ถ้าเค้าใกล้ตายมาจริงๆกูช่วยเค้าได้
สรุปว่าตอนนี้ชีวิตกูโอเคละ กูเริ่มหาความสมดุลย์ระหว่างความเบียวกับความโปรเฟสชั่นแนลได้แล้วล่ะ
นิยายที่กูว่าจะเอาความคับข้องใจไปเขียน กูร่างได้50%แล้ว อีกซัก2ปีน่าจะลงเว็บให้อ่านกัน
อัพเดทเรื่องคนไข้4Horseman แม่งติดโควิดกันทุกคน ตายไปแล้ว3 เหลือไอ้หัวหน้าทีมรอดคนเดียว ตอนนี้กูเรียกมันว่าThe white rider of infectious diseaseเพราะแม่งรอดจากโรคติดเชื้อมาได้ หลังรอดมาได้เหมือนกันมีกำลังใจในชีวิตมากขึ้นคอยช่วยพยาบาลดูแลคนไข้อนาถาชุดใหม่อยู่ตลอด แต่ตูยังไม่เจอใครที่จะจัดกลุ่มเป็น4horsemanชุดใหม่ได้เลยปล่อยว่างไว้ก่อน
The Avengersที่รวยๆนั่นติดโควิดตายห่ายกชุดไปแล้ว ทีมคนรวยห้องพิเศษชุดใหม่พวกพยาบาลเรียกกันว่าThe Justice League มีหัวหน้าทีมคือยายวันเดอร์วูแมนอายุ92ปี รวยมากขนาดบริจาคเงินให้รพ.สร้างตึกกายภาพใหม่เพื่อให้ยายมาใช้บริการเอง แล้วก็มีคุณตาซุปเปอร์แมนที่เป็นทหารเก่าแต่สูบบุหรี่จัดจนถุงลมโป่งพองมานอนรพ.เป็นพักๆ ตานี่เวลาอาหารไม่กำเริบโคตรฟิตอายุ80ยังออกไปสวนได้
คร่าวๆที่โรงบาลกูก็ประมาณนี้แหละ อัพเดทอีกทีคงกระทู้หน้าแล้วมั้ง ถ้าพวกเรายังไม่เลิกเบียวกันนะ555+
เออ ของกูแม่งก็เบียวแหละ แต่ที่มาน่าจะต่างไป
กูเริ่มทำธุรกิจบางอย่างเว่ย คนทั่วไปถามทำไมทำวะ กูก็จะตอบเลี่ยงๆ ว่า ความฝัน
เหตุผลที่แท้จริงคือ กูแค้นบริษัทเก่าที่ทำเรื่องนี้อยู่ กูเลยว่า แสส กูทำเองแม่ง
ฟลายอิ้งบาร์เซโลน่าแอคแทกซ์ ท่าสุดเทห์ ต้องม้วนตัวดีดกำแพง จากนั้นก็บันจีจัมป์ลงมาที่หัวเหยื่อ แล้วกางกรงเล็บออกให้เหมือนแมวตะปป ไม่ใช่ท่าควายอิ้งไอ้บ้าแอคแทกของที่เอาพุงลง ถ้าจะเบียวท่าก็หัดเกรงใจท่านบัลร็อกเขาหน่อยสิไอ้อ้วน อย่างมึงไปคอสเป็นฮอนดะก็พอ
กุสามารถเปลี่ยนติ่งเกาเป็นสาวญปโมเอะได้
แบบอิชูก้ารูนนี่เบียวป่ะวะ กูดูไปจิกตีนไป
เพื่อนโม่ง นี่กูเองนะ โม่งหมอที่เบียวไททันจนเรียนจบน่ะ
กูได้ย้ายออกจาไอ้รพ.เหี้ยนั่นแล้วว่ะ
หนึ่งในดราม่าหมอด่าคนไข้ในทวิตช่วงที่ผ่านมานั่นมีกูรวมอยู่ด้วย
กูไม่ทนแล้ว กูขอบ้าให้เหมือนเอเรน
จังหวะที่ทะเลาะกับอีญาติเหี้ยนั่นกูได้ยินเสียงตัวเองในอนาคตมาตะโกนข้างหูว่า Tatakae!
กูจึงด่ามัน ด่ามันและ ด่ามัน!!!
แล้วกูก็โดนย้าย 5555
แต่ย้ายมารพ.ชายแดนขนาดเล็กลงชีวิตสบายขึ้น ประชาชนน้อย คนไข้ไม่หัวหมอ
กูอยากบอกว่า Attack on Titan Final Part3.1ฉายแล้วนะเว้ย อย่าลืมไปเบียวด้วยกันนะ 5555
สมัยเรียนชอบอ่านปวศโลกจนเบียวว่าตัวเองรอบรู้อยากเป็นแบบ assassin's creed ที่ได้ย้อนไปอยู่ในปวศจริงๆแล้วก็เหยียดพวกที่บ้าเกาหลีบ้าซีรี่ส์ว่าเป็นพวกใช้สมองไปกับเรื่องไร้สาระ ถถถ
มึง กุเคยนึกเหยียดๆ ผัวกุที่มันติ่งวีทุปว่าเบียวช่ะ ละวันนี้เวรกรรมห่าไรไม่รุ้กุมาติ่งวีทูปเอง นั่งดูสตรีมตาแหก อายตัวเองชิบหาย อายรูมเมทด้วย ล่าสุดกุเริ่มไลฟ์สตรีมเป็นวีเองแล้ว แม่งงง รู้สึกตัวเองโคตรเบียว
มาชวนโม่งเบียว ใครอยากแต่งนิยายเบียวๆสั้นๆไม่เล่นด้วยกันที่กระทู้กวีโม่ง ห้องLougeด้วยกันเถอ พวกกูต่อกันอยู่4-5คน เหงาแล้ว อยากได้ความเบียวเพิ่ม ยินดีให้เข้ามาปั่น เม้นอะไรก็ได้ เดี๋ยวกูกับไอ้โม่งอีกคนจะช่วยกันแถให้เข้าเรื่องได้เอง
พวกเอ๋อ
กูคือโม่งที่เบียวกันทั้งบ้านที่ลูงเบียวโจโจ้น่ะ
ตอนนี้พ่อแม่กูเกษียณแล้วและกำลังเบียวหนังซอมบี้ มันมีกระทู้เตรียมการวันสิ้นโลกกูเลยไปเล่าความเบียวของพ่อแม่ คนทู้นั้นแม่งขาว่ากูแต่งเรื่องเฉย ไม่มีใครยอมเข้าใจกูเลยว่าพ่อแม่กูเบี้ยวจริงๆ 55555
ที่ทํางานกูแบ่งเป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ กลุ่มแรกแม่งกลุ่มเรียกตัวเองว่า (ชื่อบริษัท)แฟมิลี่
กลุ่มนี้เป็นวัยจบใหม่ถึงสามสิบต้นๆ กลุ่มนี้เป็นพวกเบียวสายเฮฮา ชอบแหกปากคุยกันเสียงดังตอนทํางาน
ส่วนอีกกลุ่มนึงกูจะเรียกว่า พวกพรี่ๆ
เป็นวัยผู้ใหญ่สี่สิบบวกๆ กลุ่มนี้ทํางานกันจริงจังใส่เฮดโฟนครอบหูกันทุกคน แทบไม่มีการคุยเล่นตอนทํางานเลย แต่ไม่ได้โกรธเกลียดอะไรกัน
ทั้งสองกลุ่มมีจํานวนคนพอกันๆ ตําแหน่งที่นั่งทํางานถูกแบ่งโซนกันชัดเจน ระหว่างกลุ่มแฟมิลี่ กับ กลุ่มพวกพรี่ๆ
ตัวกูวัยเฉียดๆสามสิบแต่ได้ไปนั่งอยู่กับพวกพรี่ๆ เพราะกูชอบทํางานเงียบๆ+กูรําคาญพวกกลุ่มแฟมิลี่
เรื่องมันเกิดคือกลุ่มแฟมิลี่แม่งคุยกันเสียงดังตอนทํางาน พวกพรี่ๆเลยไปเตือน หัวหน้าแฟมิลี่แม่งก็รับปากว่าจะปรามให้ เลยเงียบลงอยู่พักนึง
จนมีวันนึงหัวหน้าแฟมิลี่แม่งลาหยุด กลุ่มแฟมิลี่ที่ไร้คนคุมบังเหียน ก็กลับมาคุยแหกปากกันเสียงดังลั่น
พวกพรี่เริ่มจะไม่ทน กูก็พยายามปรามให้ใจเย็น จนมีพรี่คนนึงกูจะสมมุติว่าพรี่แกชื่อ พรี่A แกเป็นคนตัวสูงหุ่นลํ่าหน่อยๆ
แกทนไม่ไหวเลยปรี่เข้าไปยืนชี้หน้าด่า พวกแม่งก็พูดยียวนกวนประสาทใส่ แล้วมีคนในกลุ่มแฟมิลี่แม่งขึ้นมาว่า " เจ้าข้าเอ้ย ไททันบุก "
พรี่Aปรี๊ดแตก เลยหันไปเตะถังขยะที่อยู่ใกล้ๆเต็มแรงไปทางที่กลุ่มแฟมิลี่นั่งอยู่ กลุ่มแฟมิลี่แม่งเหวอแดกเงียบไปพักนึง
กูเลยตะโกนไปว่า " วอลมาเรียแตกแล้วววววว " แล้วแหกปากร้องเพลงเปิดไททันแบบดํานํ้าใส่ พรี่Aก็ยืนชี้หน้าด่าต่อ
โดยมีพรี่ๆคนอื่นเข้าไปเสริมทัพด้วย กลุ่มแฟมิลี่บางคนพยายามจะโต้กลับแต่แผ่วลง
เหตุการณ์ดําเนินต่อไปอีกพักนึง บอสเข้าบริษัทมาพอดีเหตุการณ์เลยยุติลง
เรื่องจบตรงที่บอสลงทุนกั้นห้องให้พวกกลุ่มพรี่ๆเข้าไปอยู่ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีปัญหาเรื่องนี้อีก
โดยที่ห้องนั้นถูกพวกกลุ่มแฟมิลี่เรียกลับหลังว่า วอลมาเรีย และเรียกกลุ่มพรี่ๆว่า กลุ่มวอลมาเรีย
ส่วนพวกพรี่ๆก็เรียกกลุ่มแฟมิลี่ว่า พวกไททันเห่อหม๋อย ส่วนพรี่A ก็โดนตั้งชื่อเล่นลับหลังว่า ไรเนอร์ กับ ไททันเกราะ
ร้านของกูมีสามเทพเมายา บริษัทกูมีหมาเทพจุติ (เอาภาษาคนก็พวกเพี้ยนๆ นั่นแหละ แต่เพื่อนๆ เรียกเป็น coding)
สรุปว่าจูนิเนี่ยหมายถึงฝันกลางวันหรือว่า delusional
>>สรุปว่าจูนิเนี่ยหมายถึงฝันกลางวันหรือว่า delusional
what
ว้าววี้ เมื่อไหร่คนจะหยุดเอาความผิดพลาดไปตีความเป็นความตั้งใจไปทำเหี้ยวะ ทำของแตก กุตั้งใจขว้างให้แตกมั้ง ทำของหล่นโดน กุตั้งใจขว้างใส่มั้ง ขอโทษจนกลายเป็นดูเหี้ย กุต้องสร้างไทม์แมชชีนมั้ย จะได้กลับไปแก้ได้
พวกนั้นแม่งสนุกกับการทำร้ายคนอื่นจริงๆนะกูว่า มีความสุขมากมั้งกับการเห็นคนอื่นโดนปั่นหัว อืมๆๆจ้าๆ กูจะบ้า
กูแม่งไม่รู้จะเอาอะไรมาช่วยมึงละ
น่าสนใจ
เอาเวลาที่จูนิเบียว พอให้เก็บเงินได้หลาย ๆ แสน
แล้วเอาไปเทรด Forex ได้แล้ว
ผมเทรดไม่กี่วันได้มาแล้ว 450,000
อ่านอายาโนะโคจิสนุกกว่า
ไอพวกบุกรุนพื้นที่อวกาศเชิงแนวตั้งมันทำไปเพื่อะไรวะ
ดีจริง ที่สมัยกูยังไม่มีคำว่าเบียว ไม่มีคำว่าคุ ไม่งั้นกูโดนเบิ้ลแน่
>>976 https://i.imgur.com/ozFH2HB.jpeg
กุโดนเพื่อนในห้อง ตั้งรางวัลนำจับ ติดไปทั่วเพื่อดิสเครดิตกู แบบนี้เพื่อนกุเบียวไหม
Most wanted อะ
แต่กุไม่เบียวนะ กุเป็นตัวกุ เหมือนเดิม ต่อให้ใครจะว่ายังไงก็ช่าง
>>978 ในชีวิตจริง ไม่เหมือนกาตูน2D ถ้าค่าหัวเท่าลูฟี่ จะเอาไรไปรอด ยุคนี้เงินคือพระเจ้า พระเจ้าคือเงิน คนจะตามล่าเมิงกันทั้งโลก
ชีวิตมันโหดกว่านั้นเยอะ ไม่มีพลังวิเศษอะไร
นอกนั้นยังตายได้ง่ายๆ เพราะทุกอย่างในโลกนี้ฆ่าเราได้หมด แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นจะดูเล็กน้อยไม่สำคัญแค่ไหน
กูเคยเบียวคุยกะงูเหลือมที่เลื้อยมาจ้องว่ะ
กูมาตามอ่าน lore โม่งหมอเบียวไททันอีกรอบ
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
