วันนี้กูพอจะเข้าใจพวกเด็กที่ฆ่าตัวตายเพราะเรื่องเรียนแล้วว่ะว่าแม่งสิ้นหวังยังไงพอเจอกับตัว
กูเรียนอยู่ตปท.เว้ย วันนี้เป็นวันจบพอดี กูเพิ่งได้ใบประกาศพร้อมเกรดมา ตอนก่อนสอบเว้ย
กูแบบตั้งใจอ่านมาก อ่านมา 2 เดือนก่อนสอบอีก อ่านแบบหนักจริงด้วยคือกูตั้งใจไว้ว่าต้องได้เกรดดีแน่ๆ
ตอนสอบกูก็คิดว่ากูทำได้เว้ย คะแนนต้องดีมากแน่ๆ ถ้าวัดเป็นเกรดไทยคง ได้ A ทุกตัว
แต่พอผลสอบจริงออกมามันไม่เป็นอย่างที่กูคิดว่า กูได้แค่ปานกลางเกือบดีหรือแค่ B มี A คละนิดหน่อย
กลับบ้านมาก็โดนด่าอีกว่าทำไมทำได้แค่นี้ แม่งกูอยากจะหายไปจากโลกเลยพูดตรงๆ
เวลาพยายามอะไรก็แล้วแต่มากๆ ตั้งความหวังไว้มากๆพอเป็นแบบที่เราหวังไว้ไม่ได้มันน่าเสียใจมากเลยว่ะ
แล้วอีกอย่างคือชีวิตกูฝันไว้สูงมากด้วย ฝันกูมันไม่เคยมีใครทำได้ แล้วก็ยากเกินคนทั่วไปแต่กูคิดว่ากูทำได้
ถ้าวันนึงกูไปถึงในระดับที่ใกล้ฝันแล้วพบว่ามันเป็นจริงไม่ได้ กูว่ากูคงฆ่าตัวตายแน่ๆเลย กูรุ้สึกเหมือนว่า
ถ้าชีวิตคนเรามันไม่มีความฝันมันก็เหมือนไม่มีชีวิต แม่กูต้องการแค่ให้กูเรียนอะไรก็ได้ที่ทำงานหาเงินมาก็พอ
แม่กูคิดว่ากูอยากเรียนมหาลัยเพราะตามแฟร์ชั่น ตามเพื่อน แต่จริงๆฝันกูถ้าไม่เรียนให้สูงไม่มีวันเป็นจริงหรอก เขาไม่เคยเข้าใจกูเลย