Fanboi Channel

กระทู้เก่า
>>>/lifestyle/1529/
>>>/lounge/303

คนรอบข้างมองว่าชีวิตเราดี แต่เรารู้สึกว่าเป็น loser มากเลย เพราะอะไรนะ

ได้กลิ่นข้แมวในห้องนอน แต่หาไม่เจอ........

กูเบื่อชีวิตจัง กูเหนื่อย กูยังเรียนไม่จบ วันไหนไม่ได้เรียนก็ต้องไปทำงานพิเศษ แล้วก็ฝึกงานไปด้วยอีก ไม่มีวันหยุด ทำงานฟรีแลนซ์ วาดรูป เขียนหนังสือ หาเงินเลี้ยงครอบครัวที่ไม่มีรายได้เลย ตื่นมากูก็เครียดว่าเงินจะพอใช้มั้ย นอนก็เครียดว่าจะหาเงินยังไง กูเหนื่อยชิบหาย กูรู้ว่ามีอีกหลายคนเหนื่อยกว่ากูนะ กูแค่อยากระบาย

กูมีไอดอลคนนึง เป็นรุ่นพี่ แต่เขาเป็นคนที่ทำให้กูรู้สึกแย่มาก มันเหมือนเขาไม่ชอบกูเลยว่ะ กูก็ไม่เข้าใจว่ากูทำอะไรผิด หรือกูทำตัวน่าหมั่นไส้หรืออะไร แต่โดนคนที่ปลื้มมาเกลียดแบบนี้ กูทั้งรู้สึแย่ทั้งเสียใจว่ะ แถมยังกลัวเพื่อนพี่เขามาพาลเกลียดกูอีก หรือกูคิดมาไป กูไม่อยากคิดมากเลยว่ะ แต่จากการกระทำหลายๆอย่าง ถึงเขาจะไม่เคยบล็อคกูหรือด่ากูตรงๆก็เถอะ

มึงก็เลิกปลื้มเค้าแล้วลองมองตัวเองดู ถ้าเค้าเกลียดมึงแสดงว่ามันต้องมีเหตุผล
มึงควรจะคิดกลับกันว่าตัวมึงเองก็ทำให้คนที่มึงปลื้มหมั่นไส้ได้แสดงว่ามึงก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน
แต่ในแง่ไหนมีประโยชน์อะไรมั้ยมึงก็ลองปรับใช้ดู

กูทำงานด้านความคิดสร้างสรรค์ แต่งานที่กูทำไม่เคยสำเร็จเลยหว่ะ ทำกี่อันๆก็โดนปัดตก แล้วส่วนมากแม่งมาตกขั้นสุดท้ายด้วยนะ กูหมดความมั่นใจแล้วหว่ะ เกลียดตัวเองชิบหาย

กูเรียนอยู่คณะที่พ่อแม่ทั่วประเทศไทยอยากให้ลูกเข้าเป็นอันดับหนึ่ง คือกูก็ชอบแหละอาชีพนี้ แต่ถ้าในอนาคตกูต้องไปรักษาคนที่ไม่เห็นค่าของชีวิตตัวเองแม่งชวนให้สิ้นหวังชิบหาย
พอคิดเรื่องนี้มากๆเข้า(+เรื่องครอบครัว อื่นๆอีกสารพัด)กูก็อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลยว่ะ กูได้Dมาหลายวิชาแล้ว กูชักคิดจริงๆจังแล้วว่าถ้าวิชาต่อไปกูได้Fกูคงไม่อยากอยู่บนโลกนี้ต่อแล้วว่ะ
ทั้งๆที่กูอายุไม่ถึงยี่สิบทำไมกูอยากตายแล้ววะ พอทำอะไรไม่ได้ก็คิดจะตายหนีปัญหา กูนี่เหี้ยจริงๆ เหี้ยจนไม่รู้ว่าจะอยู่ไปทำไม ในเมื่อเหี้ยขนาดนี้กูว่าความตายแม่งก็ไม่ใช่ทางเลือกที่แย่นักหรอก
ตอนนี้กูรอแค่ให้ใครสักคนในบ้านกูไล่ให้กูไปทำอะไรก็ได้ที่กูต้องการ กูก็หวังลึกๆแหละนะว่าจะมีใครสักคนที่รู้ว่าสภาพกูตอนนี้แม่งอยู่ปากเหวมากๆ
(กูว่ากูเป็นโรคซึมเศร้าว่ะ หรือบางทีกูอาจจะแค่มองโลกในแง่ร้ายมากเกินไป? กูควรไปปรึกษาหมอมั้ย กูไม่กล้าบอกคนอื่นเลยว่ะถ้าเกิดกูป่วยจริง ถ้ากูไปรักษาแล้วกูจะดีขึ้นมั้ยวะ)

>>8 ปรึกษาอาจารย์แผนกจิตเวช

กูไม่มีแรงใจจะมีชีวิตอยู่ แต่กูมีพ่อแม่เลยไม่อยากตายก่อนเขา กะว่าดูแลเขาจนแก่ตายก่อนแล้วกูค่อยฆ่าตัวตายตาม

>>8 ไปปีนเขากันป่าววะ เผื่อตกลงมาตายก็ช่างแม่งแต่ถ้าทำสำเร็จมึงจะได้มีอะไรให้รู้สึกสำเร็จบ้าง

>>8 ปรึกษาอาจารย์แผนกจิตเวชด่วน
และมึงควรบอกคนรอบข้างให้รู้ว่ามึงไม่ได้สบายดี
ขนาดอะคิลีสยังมีจุดตายที่ข้อเท้า มึงเป็นคนธรรมดา มึงอ่อนแอได้ มึงไม่จำเป็นต้องสตรองตลอดเวลา

กู >>8 นะ กูกะว่าจะรอสอบเสร็จก่อนแล้วค่อยลองไปคุยกับอาจารย์ดู (กูสอบวันจันทร์นี้แต่เสือกยังเล่นโม่งอีก ถถถถถ)
เวลายิ่งใกล้วันสอบ กูยิ่งดาวน์ บางครั้งเวลากูอ่านหนังสือในห้องสมุดแล้วดาวน์มากๆกูเคยเดินไปที่หน้าต่างเลยด้วยซ้ำ แต่หน้าต่างแม่งเปิดไม่ได้ กูเลยรอดตัวไป ฮา
กูเคยคุยกับเพื่อนสนิทเรื่องนักศึกษาที่ฆ่าตัวตาย มันเคยบอกว่าคนที่ฆ่าตัวตายแม่งเหี้ย คิดถึงแต่ตัวเอง มันน่าจะปรับหรือลงโทษคนที่ตายได้นะ อะไรเทือกๆนี้ กูนี่ยิ่งไม่กล้าบอกเลยว่าคนที่ข้างๆมึงนี่ล่ะที่จะตายแล้ว 55555
กูเคยอยากระบายให้ใครสักคนฟังนะ หรือไปหาหมอ แต่คิดๆดู กูไม่มีค่าพอจะให้คนอื่นมาใส่ใจเรื่องกูหรอก ทุกคนต่างก็มีธุระของตัวเองทั้งนั้น กูจะไปกล้าเอาเรื่องของตัวเองไปโยนใส่ได้ไง
ขอบคุณความเห็นของพวกมึงนะเพื่อนโม่ง เรื่องปีนเขานี่กูจะลองเก็บไปคิดดู แม้ว่ากูจะปีนไม่เป็นก็ตาม

>>13 กูก็ปีนไม่เป็น ว่าจะไปหาพวกภูเขาจำลองๆดูก่อนแล้วค่อยเก็บเงินไปหาของจริง ถ้ามึงว่างก็มาจอยได้ กูไม่ได้จะพาฆ่าตัวตายนะแต่บางทีการได้ทำอะไรลำบากๆหน่อยแล้วสำเร็จมันก็ดีกับความรู้สึกเหมือนกัน มึงจะได้มีเพื่อนด้วย

>>13 มึงป่วยเป็นโรคซึมเศร้าแล้วล่ะ รีบๆหาหมอ

กู >>8 >>13 นะ
ไหนๆกูก็จะหาหมอแล้ว กูควรจะบอกอาจารย์หมอไงดีวะ บอกไปเลยหรอว่ากูคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า แล้วถ้ากูจะไปโรงพยาบาลนี่คือกูต้องเดินไปที่เค้าเตอร์แล้วบอกพยาบาลว่ากูมาพบจิตแพทย์หรอ กูนึกไม่ออกจริงๆว่ากูควรทำไง
ยิ่งไม่ต้องคิดถึงเรื่องบอกคนรอบตัวเลย ตอนนี้กูอยู่หอ กูกำลังคิดอยู่ว่ากูควรจะบอกพ่อแม่ดีมั้ย กูว่าพวกท่านไม่เข้าใจกูแน่ๆ ปกติก็ชอบเรียกกูว่าตัวประหลาดอยู่ละ คราวนี้กูว่ากูเละแน่นอล ตั้งแต่ที่กูเรียนแย่ลงเรื่อยๆ กูก็โดยด่าบ่อยขึ้น สงสัยไม่มีเรื่องไปโม้ให้คนอื่นฟังมั้ง ถ้าจะแสดงความห่วงใยก็ช่วยทำให้มันอ่อนโยนทีเถ้อะ OTL
ปกติแล้วคนที่เป็นโรคซึมเศร้าจะรู้สึกตื้อๆ ความจำไม่ค่อยดีหรอวะ ตอนแรกกูคิดว่าเมมกูเต็ม กูโง่เองซะอีก หรือว่าจริงๆแล้วกูโง่ด้วยบ้าด้วยวะ ถถถถถถ

>>16 ไปบอกเขาว่ามาปรึกษาเรื่องปัญหาสุขภาพจิต เดี๋ยวเขาก็จัดแจงให้เอง
พ่อแม่เมิงเป็นยังไงกูไม่รู้ ไม่ขอออกความเห็นละกัน เมิงตัดสินใจเองตามที่เห็นสมควรดีกว่า
แต่ควรแพลมให้เขารู้บ้างนะว่าเมิงเครียด เมิงไม่โอเค
คือพ่อแม่ก็เหมือนกันเกือบหมดอะนะ กูว่าเขาอาจจะดีพักนึง แล้วสุดท้ายก็เป็นอย่างเดิม
แต่ของงี้ไม่ทำก็เป็นศูนย์ ทำซะโอกาสก็ไม่ใช่ศูนย์ ยังไงก็ควรลองดู

กูเองก็มีโมเมนท์ที่อยากฆ่าตัวตายรัวๆเหมือนกัน
แต่กูพยายามให้กำลังใจตัวเองว่า ทนอีกนิดเว้ย เดี๋ยวมึงต้องผ่านไปได้ มึงต้องไปจากที่นี่ได้ แล้วเดี๋ยวมึงก็สบายแล้ว
กูบอกตัวเองแบบนี้เสมอๆ เพื่อให้ไปต่อได้ว่ะ มึงเองก็ลองหากำลังใจมาผลักดันตัวเองดู ถึงจะเป็นของที่สร้างขึ้นเอง มันก็ดีกว่าไม่มีนะ

>>16 รีบไปคุยกับอาจารย์ก่อนเถอะผมว่าคนเป็นอย่างคุณมีเยอะนะคือเครียดมากๆแล้วมันปรับตัวไม่ทันด้วย บางคนคิดว่าเอนฯได้แล้วจะจบความทรมานนี้ ที่จริงคือความโหดร้ายมันพึ่งเริ่มเอง ม.ปลาย>เอน>เรียนปีหนึ่ง. มันไม่ไหวจริงๆก็มีทางสำรองคือให้อาจารย์เขาฝากให้ไปเรียนคณะอื่นได้นะเพราะคุณสอบติดคณะนี้ได้ก็ถือว่าฉลาดมากคณะอื่นเห็นเกรดแล้วโอนเกรดให้ไปเรียนก็มีทุกปี(แต่ก่อนย้ายคณะต้องเคลียร์กับที่บ้านให้ได้ด้วยนะ)

บางทีชีวิตอาจจะประสบความสำเร็จมามากคือเด็กๆแค่สอบได้เก่งก็จบแล้ว. แต่เรามาเจอความผิดหวังแล้วเรารับมือกับความผิดหวังไม่ได้ก็จิตตกแบบนี้แหล่ะ อ.เขาคงจะมีคำแนะนำดีดีให้คุณบางทีคุณก็ไม่ต้องย้ายคณะด้วยซ้ำ แต่คุยให้ถูกคนครั้งเดียวอาจจะทำให้คุณผ่านปัญหานี้ได้ครับ

ขอพูดแบบเท่ๆได้ป่ะ เคยดูโฆษณา ที่พ่อมันกำลังเครียดเรื่องงานแล้วลูกมันเล่นตัวต่ออยู่แล้วล้มลงมา ลูกพูด “ว้าพังหมดเลย. ไม่เป็นไรเริ่มใหม่ได้“

....นั่นแหล่ะฝรั่งมันถึงบอกว่าเลโก้ช่วยสอนเด็กได้ คือเด็กมันได้เจอประสบการณ์ที่ วางแผน,ทำ,้ล้มเหลว,ยอมรับความล้มเหลว,เริ่มใหม่หลายๆครั้ง. เหมือนในชีวิตจริงซึ่งอะไรๆมันก็ไม่ได้ดั่งใจหรอก แต่คนที่เข้มแข็งจะเข้าใจถึงสภาพที่“ไม่ได้ดั่งใจ“ แบบนี่แล้วก็ยังดำเนินชีวิตต่อเพราะประเด็นคือพะวงกับอดีตไปก็เท่านั้นไง

.ถ้าคุณเป็นนักบอลแล้วมีจังหวะที่เคยยิงประตูจ่อๆแล้วไม่เข้า คุณจะจิตตกกับการยิงไม่เข้าครั้งนั้นจนจบเกมส์ เก้าสิบนาทีหรือไม่? ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่คนตอบว่าเดี๋ยวกูหาโอกาสยิงใหม่ทั้งนั้นแหล่ะ

สำนวนฝรั่งยังมี“อย่าเสียใจกับนมที่หกไปแล้ว “ คือ อดีตที่เราทำเสียหายไปแล้วไปเสียใจกับมันเราก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาเราทำได้แค่ระวังอย่าให้มันหกในครั้งหน้าเท่านั้น

พระพุทธเจ้า ในซีรีย์ล่าสุดยัง เตือนให้เจริญสติปัญญาตั้งมั่นกับปัจจุบัน อย่าพะวงกับอดีตที่ผ่านไปแล้ว หรือกังวลกับอนาคตที่มาไม่ถึง

กับดักความคิดเรื่อง“ไม่ได้ดั่งใจ“ มันสำคัญมากที่ต้องรับมือให้ถูกแต่บางคนกลับจมอยู่กับอดีตจนมาสิ้นหวังในกระทู้แบบนี้ คอยหาคนข้างตัวที่ทำงานใหญ่ๆดูสิ่ ถามเขาว่าเวลาผิดแผนแล้วทำยังไง คุณจะได้คำตอบคล้ายกับที่ผมพิมพ์ให้อ่านไหม? ขอให้ความสิ้นหวังมีน้อยลงไปนะครับ

เคยเจอคนแบบนี้มะ ไม่เคยไลค์ไม่เคยเม้น เหมือนไม่รู้จักกัน
แต่พอกูทำอะไรพลาดเท่านั้นแหละ ตามมาซ้ำเติมเลยจ้า อีดอก

>>20 การมีเป้าให้ได้ด่าเป็นความสุชใจของเขา ทำให้ชีวิตแย่ๆของเขาได้ปลดปล่อยมากขึ้นด้วยการด่ามึงก็ปล่อยวางไปเอานะเพื่อนโม่ง

กูรู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรก็ไม่ดีพอว่ะ พอคิดว่าทำดีแล้วก็มักจะมีคนทำได้ดีกว่าเสมอ กูก็ยิ่งเฟลสิทีนี้ เฮ้อ

>>22 ทำตัวเองให้ดีอย่าเปรียบเทียบกับคนอื่น

กูขอร้องไห้หน่อย กูอยากได้กำลังใจ จะว่ากูอ้อนก็ได้
กูอยากตายว่ะ ไม่อยากอยู่ไงไม่รู้ แต่พอคิดว่าต้องตาย คนที่เหลือคงลำบากกุก็ไม่กล้า แถมตายตอนนี้ คงเป็นคนกระจอกๆ ที่ยอมแพ้กับชีวิต มันคงทุเรส

คือกูตกงาน แล้วครอบครัวกุเป็นพวกชนชั้นกลาง แม่ลำบากมาเยอะเพื่อส่งกุเรียน กุก็รู้ กุก็พยายามช่วยแม่ ทำตัวเองให้ไม่เป็นภาระมากที่สุด พอจบมา ทำงาน กุไม่ชอบสังคม กุแพ้ชีวิต กุแม่งกระจอกไง กระจอกทุกอย่างเลย แม่กุให้กุเลือกทางเดินเอง ซึ่งตอนแรกก็ดี ไปๆ มาๆ เหมือนแม่เขาไม่หวังอะไรในตัวกุเลย แค่อยากเอากุไปเปรียบเทียบกับลูกชาวบ้านเท่านั้นละ

สุดท้าย คงเพราะความผิดพลาดของกูเอง กุทำงานที่ไหนไม่ได้นาน กุไม่ชอบสังคม กุแพ้ทาง กุแพ้แม่งทุกแอย่าง ถูกโกงงานกับเงิน โอเค เรื่องนี้กุไม่คิดมาก และจะไม่บอกใคร เพราะนั่นก็พี่ที่กุรู้จัก แต่มึง ครอบครัวกุเนี่ย ไม่เคยให้ความหวังอะรไเลย ซ้ำเติมลล้วนๆ
กุสงงสัยวากุอยู่ทำไม บ้านก็ไม่รัก กุเหนื่อยว่ะ เหมือนไม่หนัก แต่หนักมาก

>>24 เออ กูคิดเหมือนมึงชีวิตแม่งว่างเปล่าว่ะตายยังพอมีความหวังถึงโลกหน้าเผื่อกูได้เจอปสก.ใหม่ของชีวิตหลังความตาย ถ้าไม่มีก็คือดับสูญไปนั่นก็ดีอีกแบบ ไม่ลองไม่รู้ว่ะ แต่คนที่อยู่ต่อคงทุกข์เพราะมึงชิงตายไปก่อนเพราะงั้นเกลี้ยกล่อมให้เขาตายพร้อมมึงไม่ก็บังคับกันไปซะเลยนะ วินวินมึง

ให้พวกมันสู้กันเอง กุไม่อยากบังคับใคร ถ้าความตายกุมันทรมานใครก็ดี ..... ตอนอยู่กุไม่มีค่าเหี้ยไรอยู่แล้ว ตอนตายทำคนตายไดกุก็ว่าโอเค ถ้ามึงตาย กูจะขอยินดีกับมึงนะ >>25 ขอให้มึงตายไม่เจ็บปวด และพาคนไปตายกับมึงได้นะ

>>26 เขาว่าคนตายไปเพราะต้องการให้คนที่อยู่นึกถึงการมีอยู่ของคนที่ตายมันท่าจะจริง มึงเคยบอกคนในครอบครัวมึงแบบตรงไปตรงมาว่า ขอกำลังใจหน่อย ป่าววะ บอกแบบไม่ใช้อารมณ์เสียงปกติแบบนั่งคุยกันดีๆ มึงลองยัง

วันนี้กูพอจะเข้าใจพวกเด็กที่ฆ่าตัวตายเพราะเรื่องเรียนแล้วว่ะว่าแม่งสิ้นหวังยังไงพอเจอกับตัว
กูเรียนอยู่ตปท.เว้ย วันนี้เป็นวันจบพอดี กูเพิ่งได้ใบประกาศพร้อมเกรดมา ตอนก่อนสอบเว้ย
กูแบบตั้งใจอ่านมาก อ่านมา 2 เดือนก่อนสอบอีก อ่านแบบหนักจริงด้วยคือกูตั้งใจไว้ว่าต้องได้เกรดดีแน่ๆ
ตอนสอบกูก็คิดว่ากูทำได้เว้ย คะแนนต้องดีมากแน่ๆ ถ้าวัดเป็นเกรดไทยคง ได้ A ทุกตัว
แต่พอผลสอบจริงออกมามันไม่เป็นอย่างที่กูคิดว่า กูได้แค่ปานกลางเกือบดีหรือแค่ B มี A คละนิดหน่อย
กลับบ้านมาก็โดนด่าอีกว่าทำไมทำได้แค่นี้ แม่งกูอยากจะหายไปจากโลกเลยพูดตรงๆ
เวลาพยายามอะไรก็แล้วแต่มากๆ ตั้งความหวังไว้มากๆพอเป็นแบบที่เราหวังไว้ไม่ได้มันน่าเสียใจมากเลยว่ะ

แล้วอีกอย่างคือชีวิตกูฝันไว้สูงมากด้วย ฝันกูมันไม่เคยมีใครทำได้ แล้วก็ยากเกินคนทั่วไปแต่กูคิดว่ากูทำได้
ถ้าวันนึงกูไปถึงในระดับที่ใกล้ฝันแล้วพบว่ามันเป็นจริงไม่ได้ กูว่ากูคงฆ่าตัวตายแน่ๆเลย กูรุ้สึกเหมือนว่า
ถ้าชีวิตคนเรามันไม่มีความฝันมันก็เหมือนไม่มีชีวิต แม่กูต้องการแค่ให้กูเรียนอะไรก็ได้ที่ทำงานหาเงินมาก็พอ
แม่กูคิดว่ากูอยากเรียนมหาลัยเพราะตามแฟร์ชั่น ตามเพื่อน แต่จริงๆฝันกูถ้าไม่เรียนให้สูงไม่มีวันเป็นจริงหรอก เขาไม่เคยเข้าใจกูเลย