Fanboi Channel

มู้ก่อนๆ
++++++++++++++++
มู้ที่1ไม่มีวาป
>>>/lifestyle/8212/ โม่งปรึกษาปัญหาสุขภาพจิต มู้ที่เท่าไหร่ไม่รู้ (มู้ก่อนตันแล้วหาไม่เจอ)

ถามในนี้ได้มั้ยอ่ะ คือเพื่อนนี่เป็นซึมเศร้า มันก็กินยามานานแล้วนะ แต่จู่ๆมันก็เลิกกินแบบที่เลิกไปดื้อๆเลยอ่ะ จะบอกมันยังไงดีว่าให้มันกลับไปกินยา ถามมันบอกว่ามันหายแล้ว แต่กูว่ามันยังไม่หายอ่ะ วินิจฉัยตัวเองไม่ได้มั้ย กลัวมันแย่กว่าเดิมเพราะหยุดยาเองอ่ะทำไงดี

>>2 ถ้าบอกให้กินให้มันครบๆไปเพราะเสียดายตังค่ายาค่ารักษาได้ปะวะ ถ้าเป็นกุกุจะแดกต่อเพราะกูขี้งก

>>2 ไม่มีใครอยากจมอยู่กับโรคซึมเศร้าเชี่ยนี้หรอกนะ ละเพื่อนมึงอยากหายไม๊ ถ้าอยากหายหรือดีขึ้นก็ต้องแดกให้หมดสิ

กุคิดว่าสมัยนี้ทุกคนจะยอมรับโรงซึมเศร้าได้ซะอีก แต่แม่งไม่ว่ะ กลุ่มเพื่อนกุคือแบบไปแอบบุลลี่คนเป็นโรคนี้อะแล้วเอาวีรกรรมเหี้ยๆมาเล่าให้กุฟัง กุก็เตือนว่าอย่าทำเพราะแม่งก็ยังไปแอบแกล้งแอบนินทาเขา อิเวร

คือกุเคยเป็นโรคนี้แล้วรู้ว่าตอนเป็นแม่งเหี้ยมาก มันเหมือนทุกอย่างในชีวิตคือแย่หมด อยากฆ่าตัวตายตลอดเวลา ทีนี้พอกุเห็นคนเป็นโรคนี้เลยเข้าใจแต่กลุ่มเพื่อนกุยังเสือกไปแกล้งเขาอีก

>>5 >>6 ครับ แพรกิ กลับห้องGGได้หรือยังเอ่ย

กินยาแล้วรู้สึกอาการซึมเศร้าไม่ดีขึ้นเลย เปลี่ยนยามาหลายตัวแล้ว กุควรทำไงดี

>>8 เปลี่ยนตัวเองด้วย

>>8 กูกินแล้วอ้วนง่าจาก55มา67แน้ว
มุแง้ทำไงดี

แฟนกูกลัวเซ็กส์ เราทำอะไรกันภายนอกได้ทุกอย่าง กอด หอม จูบ ใช้ปากทำให้ แต่พอจะสอดใส่ ก็จะไม่ทำต่อและถีบกูออกมาทุกครั้ง เคยพยายามหลายๆรอบแล้ว หลายวิธีแล้ว ทั้งแบบดีๆไปเที่ยวทะเลกัน เปิดเพลงบิ๊วท์ แต่พอตอนกำลังจะใส่ก็จะถีบกูออกมา ทั้งแบบเมาๆดื่มกันกรึ่มๆพอให้มีอารมณ์แต่ก็ยังโดนถีบออกมา จนตอนนี้กลายเป็นกูหมดความมั่นใจและเริ่มจะเกลียดเวลาเค้ามานัวเนีย มาหอม กูแล้วว่ะ คือพอเหมือนว่ากูมีอารมณ์แล้วสุดท้ายก็เฟลกลายเป็นโดนปฏิเสธออกมาตลอดๆ ถ้ากูขอเลิกเพราะเหตุผลที่กล่าวไป มันจะดูเลวมั้ยวะ กูกลัวถ้าปล่อยไปเรื่อยๆ กูจะกลายเป็นคนเกลียดเซ็กส์ซะเอง

>>11 กลัวกล้วย ก็ต้องหาหมอ แล้ววะ มันเป็นโรคจิตเวช ต้องกินยาถึงจะหาย

>>11 มึงเคยบ่นงี้มาสักพักละนี่ ยังไม่เลิกกันอีกหรอ

>>3 >>4 ขอบคุณมึง กุมาอัพเดทเพื่อนกุมันก็ยังไม่ยอมกินอยู่ดี อิเวง แต่เดือนหน้าจะลากมันไปหาหมอตามนัดอยู่

>>8 ลองถามหมอว่าเพิ่มโดสดูมั้ย(อย่าเพิ่มเองนะ) กูไม่ได้เป็นซึมแต่เห็นอยู่ว่ามันเหี้ยมากจริงๆ อย่าเพิ่งท้อนะมึง ส่งกำลังใจให้นะๆ อยากให้พวกมึงหาย

>>11 ต้องถามก่อนนะว่าแฟนมึงเคยทำแล้วมีประสบการแย่ๆรึป่าว เลยไม่อยากทำอีก เเต่กูก็เคยเป็นเหตุผลของกูอ่ะคือเพราะไม่อยากเสียซิง เพราะตอนนั้นกูม.ปลายเอง จริงๆก็อยากทำนะแต่ไม่กล้า เลยให้ได้แค่จูบกอด

>>13 ยัง พอบอกเลิก แฟนกูก็จะซึมเศร้ากำเริบรัวๆๆ เลยต้องทนอยู่อย่างนี้ อีกไม่นานกูก็คงซึมเศร้าไปตามๆกัน

>>11 ไม่เคยทำเลย เหมือนจะกลัวครั้งแรกด้วยมั้ง กูก็พยายามทำให้ผ่อนคลายสุดๆละนะ แต่ก็ไม่ได้อยู่ดี จนหลังๆกูก็เริ่มเกลียดตัวกูเองเวลามีอารมณ์พวกนี้ละ พอกูโดนปฏิเสธบ่อยๆก็เริ่มหมดความมั่นใจ เหมือนกูผิดปกติที่มีอารมณ์พวกนี้ เหมือนกูเป็นสิ่งที่เค้าไม่ยอมรับถึงได้ถีบออกมาอ่ะ

ละกูมันน่าขยะแขยงขนาดนั้นเลยหรอวะถึงต้องปฏิเสธทุกครั้งเลย ทำไมคนอื่นๆก็มีกันตามปกติได้ แต่กลายเป็นกูที่โดนปฏิเสธตลอด พยายามคิดเหตุผลหลายๆรอบละ แต่มันก็ไม่ตอบคำถามกูได้เลย กูเคยคิดว่าอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆแบบไม่ต้องมีอะไรกันก็ได้ แต่มันฝืนธรรมชาติตัวเองไง เพราะพอกูมีอารมณ์ กูก็ไม่สามารถปล่อยมันออกมาได้ ต้องระงับ ถ้าไม่ระงับเดี๋ยวก็โดนถีบออกมาอีก โดนปฏิเสธอีก รู้สึกเหมือนตัวเองน่ารังเกียจมากๆขนาดนั้นเลย

>>17 เมิงให้เขา ชว ให้ยัง
แล้วเมิงได้เลียปลาเค็มยัง
แค่จูบแล้วจะสอดใส่ มันข้ามstepไปเยอะ

>>18 ทุกอย่างแล้ว กูทำถึงขนาดให้เค้าเสร็จได้เลย

กูเลิกกับแฟนมา 2-3 เดือน แล้วพักหลังกูรู้สึกดูหนังแล้วอินขึ้น ซึ่งกูรู้สึกแปลกๆะ ปกติดูหนังแล้วก็เฉยๆ กับสนุก มีแค่นั้น
ปล กูไม่รู้จะไปห้องไหน 55555

>>16 มึงลองบอกว่าถ้าจะนัวเนียให้เกิดอารมณ์แต่ไม่ให้เอา ก็ไม่ต้องมานัวเลยมั้ย ก่อนหน้านี้กูชอบจับหรรมแฟนเล่น แต่ไม่ได้คิดไร แล้วแฟนดันคิดจริง พอมันแข็งกูก็ไม่ให้เอา เลยโดนดุว่าทำอะไรไม่รับผิดชอบ หลังจากนั้นเลยไม่เล่นหรรมพร่ำเพรื่อ

มีความรักแล้วทำให้insecureกับทุกอย่างที่ตัวเองเป็นสุดๆ จะบ้าตาย

>>22 เคยชอบตัวเองแต่ตอนนี้แค่มองหน้าตวเองในกระจกก็อยากจะร้องไห้แล้ว

>>22 จริง

อยากเป็นคนที่เห็นคนอื่นประสบความสำเร็จแล้วดีใจกับเค้าได้อ่ะ ไม่ใช่มานั่งอิจฉาเค้า อยากเป็นอย่างเค้า แล้วก็พาลรู้สึกแย่ว่าตัวเองไร้ประสิทธิภาพแบบนี้ แม่งแย่ว่ะ แปลว่ากูเป็นคนที่ไม่มีความสุขใช่มะ เลยไม่สามารถยินดีกับคนอื่นได้

อยากมีความสุข

>>26 อย่าตามหา เเค่ปล่อยให้เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว

>>25 ฟิลเดียวกับกูตอนนี้เลยมึง กูรู้สึกตื่นเต้นดีใจกับความสำเร็จของเพื่อนนะ แต่ในขณะเดียวกันก็น้อยเนื้อต่ำใจและอิจฉาเพื่อนไปด้วย ตอนนี้กูพยายามจัดการกับความรู้สึกของตัวเองด้วยการพยายามไม่เอาตัวเองไปทาบกับเขา Journeyของเรากับเพื่อนไม่เหมือนกัน ก้าวของเราไม่เท่ากัน พยายามมองความสำเร็จของเขาให้เป็นความเป็นไปได้แล้วฮึดพยายามขึ้นมาบ้าง กูอาจจะไปไม่ถึงความสำเร็จแบบเขาในเร็วๆ นี้หรอก แต่อย่างน้อยถ้าได้พยายยามกูก็จะเป็นตัวกูในเวอร์ชั่นที่ดีกว่าเมื่อวานนิดนึง สู้ๆ นะมึง

ปรึกษาหนาอย เป็นซืมเศร้าต้องกินยาอะไรไหม ชื้อในร้านขายยาได้ไหมอะ ที่ๆกูอยู่ไม่มีคลีนิคจิตแพทย์ และกูไปไหนเองไม่ได้ อยากทรีคตัวเองก่อนต้องทำยังไง

>>29 ต้องกิน ไม่กินไม่หาย ต้องได้ยาจากจิตแพทย์เท่านั้นนะ เรียนมหาลัยอยู่ป่าว หลายๆมหาลัยจะมีศูนย์ไว้ปรึกษาสุขภาพจิต เราสามารถโทรไปได้ แล้วก็อาจจะวิดเโอคอลกับจิตแพทย์ แล้วให้เค้าส่งยาให้งี้ หรือโหลดแอพ Raksa มา เค้ามีหมอหลายแผนกให้เลือกโทรไปหา แต่ไม่รู้จะจ่ายยาให้มั้ย

มีวิธีฮีลใจตัวเองยังไงหรอ เพื่อนเราเสียเพราะซึมเศร้า และเราก็รู้ว่าเพื่อนเป็นโรคนี้แต่ไม่เคยรู้เลยว่ามันมีปัญหาอะไร มันชอบเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเอง แล้วทำตัวร่าเริงกับเราตลอด จนเรานึกว่ามันหายแล้ว แต่พอมาทราบข่าวว่าเพื่อนเสีย เราช็อค เราเศร้า และเรารู้สึกแย่มาก รู้สึกแย่ที่ไม่เคยรับรู้ความทุกข์ของเพื่อนเลย แล้วก็คิดว่าถ้าเราใส่ใจมันมากกว่านี้ ถ้าตอนนี้ยังสนิทกันอยู่เหมือนเมื่อก่อน เรื่องแบบนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นรึเปล่า ตอนนี้จิตใจเราแย่มากเลย ทำใจไม่ได้สักที เผลอคิดถึงมันตลอดเลย ทั้งๆที่ก่อนเกิดเรื่องเราไม่ได้คุยกันมาสักพักแล้ว แต่พอมันจากไปเรากับนึกถึงความทรงจำเก่าๆและเสียดายที่ไม่คุยกับมัน ไม่ใส่ใจมันให้มากกว่านี้

>>31 มากอดมึง เสียใจด้วยจริงๆนะ

มีใครเคยเป็นโรคซึมเศร้าแบบไม่มีเหตุผลบ้างมั้ย คือกูรักษาซึมเศร้ามา 4 ปีแล้วอ่ะ ไม่หายขาดสักที คืออาการมันก็ไม่ได้เป็นหนักมาก แต่เคยลองหยุดยาเองไปช่วงนึงเพราะคิดว่าหายแล้ว สุดท้ายต้องกลับไปหาหมอ แล้วคือตอนนี้กูก็งง ครอบครัวกูก็งง หมอกูก็งง เพราะกูเป็นคนที่ไม่มี trauma ไม่มีเรื่องแย่ๆในชีวิต ชีวิตดีมาตลอด ครอบครัวดี เพื่อนดี ปัญหาโรงเรียนก็ไม่มี พ่อแม่พี่น้องกูก็ไม่มีใครป่วยทางจิต แล้วกูก็ร่าเริงแจ่มใสมากๆด้วย ตอนนี้หมอก็เอาแต่บอกให้ลองนึกดูดีๆว่ามีอะไรกระทบกระเทือนจิตใจหรือเปล่า แต่กูก็ไม่รู้จริงๆว่ะ คิดไม่ออกเลยจริงๆ

กูคิดว่ากูเป็นโรคจิตว่ะ คือเวลามีงานหรือกิจกรรมอะไรที่ต้องใช้เวลาทำสักพัก กูจะไม่ค่อยอยากทำก็จะผลัดไปเรื่อยๆ ทำอย่างอื่นๆแทนที่จะทำสิ่งที่ต้องทำ แล้วสุดท้ายมารีบทำทีหลัง คือกูเคยลองนั่งสำรวจความคิดตัวกูเองว่าทำไมถึงผลัดสิ่งที่ควรทำออกไปเรื่อยๆ สรุปว่า กูกลัวมันเสร็จแล้วจะไม่มีอะไรทำ หรือบางอย่างก็กลัวจะทำออกมาได้ไม่ดี มีใครเป็นแบบกูมั่งมั้ย แก้ให้หายยังไง ขนาดกูว่าจะไปหาหมอเพื่อปรึกษาเรื่องนี้ตั้งแต่เดือนที่แล้ว ยังไม่ได้ไปสักทีเลย

กูไม่แน่ใจว่ากูเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า กูเคยโดนทำร้ายจิตใจอยู่หลายปี ถึงจะหลุดออกมาได้เป็นปีแล้วแต่ก็ไม่ดีขึ้นเลย เหมือนทุกคำพูดมันยังคงอยู่กับกูทุกวันไม่มีวันไหนเลยที่ไม่แว้บเข้ามาในหัวใช้เวลากับเรื่องนั้นไม่ต่ำกว่า8ชม
ต่อวัน กูเหนื่อย กูอยากลืมๆไปซะ

>>34 แบบขี้เกียด ล้างจาน กระทะ ปล่อยไว้ เป็นอาทิตย์ปะ
กุก็เป็น

>>34 คล้ายเพื่อนกุคนนึง ออกแนวผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย มันบอกไม่อยากรีบดูหนังอ่านหนังสือทำไรที่ชอบเพราะกลัวว่ทำไปแล้วจะไม่มีอะไรให้ทำ ละคนนี้คือนิสัยไม่ค่อยมีความรับผิดชอบด้วยนะ กุไม่รู้ว่าเป็นอาการทางจิตหรือเปล่าแต่กุชอบพูดใส่ว่ามึงไม่กลัวพรุ่งนี้นอนละไม่ตื่นทุกสิ่งทีมึงอยากทำจะไม่ได้ทำอีกแล้วเหรอ ละมันก็เลิกคุยกับกุเลย555

>>33 ถ้าไม่มีทรอม่า อาจเป็นที่ความผิดปกติของสมองมึงก็ได้ แบบหลั่งสารพวกนี้เยอะเกินงี้

>>38 >>33 เป็นไปได้ๆ ในครอบครัวมีคนมี mental illness รึเปล่า มันส่งต่อทางกรรมพันธุ์ได้นะ หรืออาหารการกินอาจกินเนื้อเยอะเลยได้รับสารความเครียดเยอะป่ะ

>>38 >>39 กูก็คิดว่าอาจจะเป็นที่สารล้วนๆ แต่หมอก็ดูอยากหาเทราม่าให้กูเหลือเกินน่ะ555 ส่วนในครอบครัวกูไม่มีใครมีmental illness เลย แต่เรื่องอาหารการกินนี่น่าสนใจนะ เดี๋ยวลองไปหาข้อมูลเพิ่มเติมดู ขอบใจมากเพื่อนโม่ง

การที่ชอบจินตนาการว่าฆ่าคนตอนที่โกรธมันผิดปกติหรือเปล่าวะ

กูเป็นแผลเป็นที่คางอ่ะดูแล้วน่าเกลียดจังคงต้องเกบเงินมารักษาแล้วรู้สึกแม่งเปนปมกับตัวกูมากเลยมีใครทำใจกับความน่าเกลียดของตัวเองไงมั่งวพ

>>42 แผลเป็นใหญ่ป่าว ไปหาคลินิคผิวหนังให้ฉีดยาให้นะ แล้วทาครีมเรื่อยๆมันจะหายไปเอง สุ้ๆ

>>42 แต่งหน้ากลบได้มั้ย แต่ยุคนี้ต้องใส่แมสและน่าจะใส่ไปอีกนาน น่าจะมีเวลาเก็บตังรักษาอยู่นะ

กูเกลียดตัวเองชิบหายเพราะอีโรคซึมเศร้าเหี้ยนี่ทำให้กูกินยาแล้วนอนไม่ตื่นโดนอาจารย์ด่ากลางคลาสให้คนเป็นร้อยฟัง กูเกลียดตัวเองชิบหาย

กูไม่มีอารมณ์ทางเพศกับคนแต่เสือกมีกับพวกสาว2D
พวกหนังโป๊เวลาลองดูมันก็ไม่เกิดอารมณ์เลยว่ะ แถมยังรู้สึกขยะแขยงอีกเห็นหีแล้วอยากอ้วก แบบนี้กูควรพบแพทย์ป่าววะ

>>46 based and redpilled

จะสิ้นปีเรื่องเหี้ยๆ ประดังเข้ามาในชีวิตไม่หยุด เป็นโควิดหาย เจ็บเส้นเอ็นมือขวา พอจะหายเป็นกระเพาะ ร่างกายซีกซ้ายก็มามีปัญหา ไล่มาตั้งแต่บ่ายันเท้า สภาพจิตก็แย่ เครียดจะเป็นซึมเศร้าอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ ควยๆๆๆๆๆๆ

กูชอบคิดไปเองอ่ะ ว่าในสถานการณ์แบบนี้ๆ ในเวลาแบบนี้ๆคนอื่นจะต้องคิดแบบนั้นแบบนี้กับกูแน่ๆ ทั้งที่เค้าอาจจะไม่ได้คิดอะไรก็ได้ กูชอบคิดไปเองว่าคนอื่นชอบด่าชอบว่ากูตลอดเวลาทั้งที่เค้าอาจจะไม่ได้ทำอ่ะ แต่ก็อดคิดไม่ได้ มันเป็นอาการที่เรียกว่าอะไร

>>49 อาการเมิงชัดมาก โรค ตัวเองคือศูนย์กลางจักรวาล

>>50 นี่กูต้องแดกยาป่ะ

>>51 พาราซัก 50 เม็ด

กูเครียดง่ายมากง่ายเกินไป เจออะไรนิดหน่อยก็เครียด ล่าสุดกูผิดหวังเรื่องที่หวังไว้มาก กูเครียดถึงขั้นไม่ได้นอนมา3คืน ร้องไห้ กระสับกระส่าย ตัวร้อนทั้งที่เปิดแอร์20องศา ไปจนถึงขั้นอยากทำร้ายตัวเอง กูแปลกใจมากที่กูเครียดง่าย เศร้าง่าย ทั้งที่พื้นฐานครอบครัวดีมาก กูไม่เคยลำบาก กูไม่เคยโดนทำร้ายจิตใจ ไม่ถึงขั้นอยากได้/หวังอะไรแล้วต้องได้แต่ไม่เคยขาดสิ่งจำเป็นในชีวิต ทำไมกูถึงโตมาเป็นงี้ได้วะ

>>49 >>53 ของแบบนี้แล้วแต่คน ปัญหาอาจจะมาจากในหัวมึง หรือบางทีที่มึง( >>53 )เป็นแบบนั้นอาจจะมีสาเหตุจากพื้นฐานที่ดีเกินไปก็ได้
คนบางคนแกร่งเพราะเจอเรื่องไม่ดีบ้างแหละ ถึงบางคนจะแตกไปเลยก็ตาม แต่ถ้าไม่เจอไรขัดใจเลย แล้วมาเจอเรื่องใหญ่เลย มึงอาจจะตูม รับไม่ได้ก็ได้

>>53 เจ้าหงิง

>>54 พื้นฐานคงดีเกินไปจริงอย่างมึงว่า กับ >>55 ประชดกู จริงๆพอออกจากบ้านมาสังคมแม่งก็ไม่อ่อนโยนกับกูเท่าไหร่ แต่ก็เซอร์ไวมาได้แบบเครียดจะตายห่าตลอดตั้งแต่เด็กจนโตนั่นแหละ แต่อินิสัยเจอเหี้ยอะไรสะดุดก็เครียดแม่งไม่หายสักที ทั้งที่ก็ล้มมาเยอะผ่านมาเยอะ
กูไม่เคยบอกที่บ้านด้วยว่าโลกใจร้ายกับกูยังไงบ้าง แต่พอกูดูเครียดให้เห็นแล้วที่บ้านก็ชอบด่ากูนะว่าเขาเลี้ยงลูกดีขนาดนี้แล้วทำไมกูถึงเป็นแบบนี้ กูเครียดกว่าเดิมอีก 555555

คือกูเป็นพวกชอบเก็บข้อมูลแบบผ่านไปหลายปี ถ้ากูอยากกลับมาดูกูต้องมีให้ดูและสามารถหาเจอได้ง่ายอะ ไฟล์วิดิโอไร้สาระอันไหนถูกใจกูยังโหลดเก็บเผื่ออยากกลับมาดูด้วยซ้ำ //ซึ่งล่าสุดกูอยากดูคลิปนึงของหลายปีก่อน สุดท้ายก็หาเจอแต่หายากมากจนโคตรขัดใจเพราะสมัยนั้นกูโยนๆไฟล์เก็บอย่างเดียวไม่ได้จัดเรียง ไอ้นิสัยเก็บข้อมูลแม่งทุกอย่างแล้วต้องมีให้ดูอยากอยู่ๆอยากดูนี่มันปกติปะวะ หรือกูเก็บจนเป็นบ้ามากไป

เบื่อว่ะ วันๆตื่นมาเรียน เจอหน้าคนในบ้าน วนลูปมา2ปีละเนี่ย

หวงอานาเขตนี่นับเป็นโรคประสาทประเภทหนื่งไหมอะ กูโครตไม่ชอบเวลามีคนเข้ามาในห้องกู
ขนาดแม่ตัวเอง ถ้าขอก่อนจะพอทำใจได้อยู่ แต่บางทีก็ถือวิสาสะไขกุญแจเข้ามาเอง เจอแบบนี้ทีไรกูโมโหจนไมเกรนขื้น แล้วยิ่งพอเข้ามาเดินไปมา จับของในห้องนะ กูยิ่งเครียดจนเหงื่อแตก ทั้งโกรธจนจะอ้วกอะ กูไม่มีปัญหากับการเข้าสังคมนะ แต่ห้องกูคือหวงมากจริงๆ เพื่อนยังไม่เคยชวนเข้าชักครั้ง ล่าสุดคือร้องแทบคอแตกเพราะแม่แอบไขกุญแจเข้าห้องมาแอบดูกูนอน
กูคุมอารมณ์ไม่อยู่ :(

>>59 มึงปกติที่อยากมีความเป็นส่วนตัว คนผิดปกติอะคือคนบุกรุก

>>59 ไม่มีความเกรงใจ

ทำยังไงให้เป็นคนเข้ากับคนอื่นง่ายดีคะ

>>62 พยายามเข้าหาคนอื่นค่ะ ไม่ใช่รอคนอื่นเข้าหา อะไรไม่ชอบก็ต้องยอมสนใจบ้าง ปล่อยให้คล้อยไปตามกระแส บางทีก็เป็นที่ตัวมึงเองนั้นแหละที่ขวางตัวเองจากคนอื่น

>>62 เป็นสายฝอ

>>52 เอาไว้ยัดตูดมึงนะไอหน้าhee

>>65 5555555555

กูแก้แค้นผญที่มันกวนตีนกูโดนการเอารุปหน้าพวกมันมาตัดใส่รูปดาราเอบรีละชัวว่าวใส่แม่งเลยเอาให้ชุ่มเหนอะหนะ เปนไงละมึงเสือกมากวนตีนกูกลายเปนกระหรี่ถังแชมให้กูช่ำยีซะเตมอิ่มเลย(ถ้ามันสวยนะแต่ถ้าอุบาทกุจะช่างมันขยะเกิน)กูเท่มะ

>>62 ค่อยๆดูว่าเขาคุยอะไรกัน อาจมีหัวข้อที่ตรงกันได้บ้าง ไม่จำเป็นต้องเข้าได้กับทุกคนเพราะคนเราโตมาไม่เหมือนกัน

อาจจะเริ่มจากเลือกคนที่มีความชอบเหมือนกันดูก่อน แต่การสร้างนิสัยที่ตัวเองอยากเป็นไม่ใช่เรื่องแย่ นิสัยมันสร้างกันได้พอเราชินไปมันก็ตะเป็นไปเองโดยธรรมชาติ

เปลี่ยนคำว่าฝืนทำฝืนฟังมาเป็นเรียนรู้เรื่องที่อีกฝ่ายชอบแทน เรียนรู้ไปก่อนชอบไม่ชอบรู้ไว้ก็ไม่ได้เสียหาย

สู้ๆ

รู้สึกตัวเองเป็นคนกลัวการเริ่มต้นการมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น คือเวลามีคาเฟ่หรือร้านอาหารมาเปิดใหม่แล้วคนขายเป็นประเภทชวนคุยเก่ง เราเห็นเวลาลูกค้าคนอื่นไปซื้อก็ชวนลูกค้าคุยรอไรงี้ เรารู้สึกไม่ถูกโรคกับคนแบบนี้อะ แล้วพอเราไปซื้อร้านนั้นครั้งที่ 3 ครั้งที่ 4 คนขายก็จะชวนเราคุยละ เช่น มาบ่อยเลย วันนี้อยากกินอะไร มีเมนูใหม่มาอยากลองไหม คือเราก็คิดในใจละ มาซื้อแค่ 3-4 ครั้งเอง ไม่ต้องมาชวนคุยมาก เราแค่อยากมาซื้อเงียบๆเฉยๆ พอเจอแบบนี้เรารู้สึกคิดมาก เหมือนลำบากใจที่จะไปซื้ออะ คือเราก็ไม่ได้เป็นคนเก็บตัวนะ ก็มีไปเทียว ไปไหนบ้าง แค่ชอบไปคนเดียว มีโรคส่วนตัวสูง สงสัยว่าจะแก้ยังไงดี รู้สึกเดียวนี้ชอบคิดมาก

>>69 ให้ความรู้สึกเหมือนเดินผ่านร้านข้าวละป้าคนขายตะโกนถามวันนี้ไม่ซื้อร้านป้าเหรอเลยว่ะ

ไม่เคยแฮปปี้เลยที้ตัวเองยังมีชีวิตอยู่

รู้สึกหมดไฟกับการใช้ชีวิตว่ะ แบบตายไปตอนนี้ก็ไม่เป็นไร

คือกูเป็นคนไม่มีเป้าหมายชีวิต เลยเป็นพวกที่ชอบตั้งเป้าหมายในชีวิตว่า เออตอน 20 ว่าจะตาย งั้นก่อนตาย หาไรทำหน่อยละกัน
แล้วก็เป็นแบบนั้นวนมาเรื่อยๆ จนจะสามสิบแล้วว่ะ
คนรอบตัวก็ว่าจะล่องลอยแบบนี้ไปเรื่อยไม่ได้ แต่กูก็ไม่รู้จะพยายามมากไปกว่านี้เพื่ออะไรว่ะ ไม่มีเพื่อน ไม่มีแฟน ไม่มีอะไรที่ชอบเลย อยู่ก็เป็นภาระบุพการี ตายก็เป็นภาระบุพการี แม่ง คนเราเกิดมาเพื่ออะไรวะ

กูอยากตาย แต่ไม่อยากฆ่าตัวตาย อยากแบบแค่อยู่ดี ๆ ตายแล้วทิ้งปัญหาถ่มถุยไว้กับคนที่อยู่ข้างหลังกู กูเศร้าที่ตัวเองเกิด ในขณะที่โกรธคนที่ทำให้กูเกิด หาหมอหมอบอกกูเป็นไบโพล่า แต่กูว่าไม่น่าใช่ มันไม่สองขั้วในเวลาเดียวนี่ แล้วสรุปกูเป็นเหี้ยไรวะ ใข้ชีวิตอยู่กับการเกลียดทุกคนรอบตัว กับรักตัวเองชิบหายนี่มันมีชื่อภาวะมั้ย กูว่าหมอที่กูไปแม่งพึ่งไม่ได้ จ่ายยามาว้อแดกกว่าเดิมอีก

กรวยเหอะครัชตอกไข่จะมาทอดแทกตอกไป2ฟองปกติเปนเหรี้ยไรฟอง3เสือกเน่าสรุปอดแดกทิ้งให้หมดเปรเหรี้ยยยยยไรรรห้ะะะะกรวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

เครียดว่ะ รักษาโรคซึมเศร้ามาจะสองปีละ ก็ดีขึ้นอยู่นะ แต่แม่งก็ชอบมีอารมณ์เครียดง่ายหดหู่หมดอาลัยตายอยากในชีวิตผุดขึ้นมาในหัวเดือนละ 3-4 ครั้ง ทำไมมันไม่หายไปให้หมดๆวะ แม่ง

>>75 คิดบวกเข้าไว้

กุสงสัยคนประเภทนี้เขารู้สึกยังไงวะไม่ชอบแล้วแต่ยังติดตามข่าวแล้วเอามาด่าอีกอ่ะ อารมณ์แบบรอมึงล้มจะเหยียบซ้ำงี้ แต่มันก็ได้แค่ด่าเพราะคนถูกด่าไม่ได้มารับรู้และใช้ชีวิตดีเหมือนเดิม เกลียดแล้วตามด่าไม่เลิกนี่เอาแค่พอสะใจใช่มั้ย ถ้าเกลียดจริงมันต้องไม่อยากรับรู้หรือเห็นในรัศมีสายตาป่ะวะ

เซ็งว่ะ อายุ30แล้วแต่ยังรักษาสันดานขี้อิจฉาของตัวเองไม่ได้ซักที คนที่เก่งแล้วได้ดีไม่เท่าไร แต่คนที่ฝีมือห่วยแต่เสือกได้ดีกูโคตรอิจฉา

>>77 ฮีทเตอร์ไงโม่ง

>>79 อบอุ่น

>>78 ห่วยจริง แล้วขกเหมือนมึง แต่ฉลาดในการขาย ก็ปรพสบความสำเร็จได้ โทษทีหว่ะ อิอิ

ได้ยินเรื่องคนที่เครียดมากๆแล้วทำร้ายตัวเองมาบ่อย
กูเพิ่งมีอาการเป็นครั้งแรก ที่ได้ยินบ่อยๆเป็นกรีดแขนกัน แต่กูมาแปลก รู้สึกอยากเอาหัวโขกกำแพงแทนซะงั้น

ไม่ชอบตัวเองเลยว่ะ คือกูเป็นคนพูดน้อยมากๆ ขนาดคุยกับคนที่สนิทหรือครอบครัวก็ยังรู้สึกว่าตัวเองพูดน้อยเลย ในหัวมันว่างเปล่าอะ ถ้าไม่ใช่ประโยคคำถามก็แทบไม่มีอะไรให้ตอบกลับไป เหมือนรับฟังมาแล้วก็แค่แบบ อืมๆ อ่า อื้ม คือไม่ใช่ว่าเราไม่ใส่ใจนะ แต่มันไม่มีอะไรให้ตอบ ถ้าไม่ใช่คำถามก็ทำได้แค่รับฟังอย่างตั้งใจ ในแชทยิ่งแย่ไปใหญ่ คือกูเปิดคอมมิชชั่นวาดรูป พอมีลูกค้ามาบรีฟงานแล้วเค้าก็น่ารักนะ เฟรนลี่ ชวนกูคุย ก็พยายามที่จะตอบกลับไปบ้างเท่าที่พอนึกออก ถ้าไปไม่ถูกบางทีก็ส่งสติกเกอร์ หรือบางทีก็ทำได้แค่อ่านเฉยๆ จนตอนนี้ดูเหมือนเค้าจะเริ่มอึดอัดนิดๆ แล้ว รู้สึกแย่มาก ไม่ได้อยากจะทำให้เค้ารู้สึกอึดอัดเลย แบบนี้มันเป็นเรื่องปกติของ introvert รึเปล่า หรือว่ากูเข้าขั้นมีปัญหาในการสื่อสารแล้ววะ

>>84 มึงคือกูหรือเปล่า กูตกใจนึกว่ากูละเมอมาพิมพ์ไว้ แต่รู้แก่ใจแค่มึงออกไปจากหน้าจอออกจากสังคมคอมพิวเตอร์ อารมณ์เหมือนมึงเล่นเกมอยู่คนเดียว คลิ้๊กเข้าไปจอยห้องรวมคนอื่นบ้าง เริ่มจากคุยกับคนไม่รู้จักง่ายสุด
แต่เหมือนโชคชะตาบังคับให้กูไม่มีเพื่อนไม่มีสังคม พอนานวันไปคนก็เริ่มไม่ตอบกู ทำไมไม่มีคนอยากคุยกับกูเลยวะ ทั้งที่กูพยายามเอนจอยแล้วก็เหอะ เหนื่อยใจ

>>84 กูไม่รู้ว่านี่จะช่วยมึงได้หรือเปล่านะ บางทีมึงไม่จำเป็นต้องให้บทสนทนาสุดที่มึงเสมอไปก็ได้ ถ้ามีคนถามอะไร อย่าตอบสั้นๆ จะไม่เกี่ยวกับที่ถามก็ลองพูดๆไปก่อน ตัวอย่าง "กินข้าวยัง" ตอบ "ยังเลย" จบทันที แต่ถ้าเปลี่บนมาเป็น "งานยุ่งมากเลยยังไม่ได้กิน ซื้อก๋วยเตี๋ยวมา ตอนนี้เย็นชืดหมดแล้วมั้ง" มีหลายประเด็นให้คู่สนทนาชวนเราคุยต่อได้อีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานยุ่งช่วงนี้สงสัยมันค้างมาจากช่วงปีใหม่ หรือเรื่องก๋วยเตี๋ยวร้านนั้นให้หมูน้อยลงเพราะหมูแพงขึ้น
หรือจะตอบกลับด้วยคำถามก็ได้ "ยังไม่ได้กินเลย แล้วนี่กินข้าวหรือยัง" จะไปสู่บทสนทนาถัดไปเรื่องอาหารการกินได้ หวังว่าจะช่วยมึงได้นะ จากคนทำแบบทดสอบบุคลิกเป็น introvert มาหลายปี รอบล่าสุดเพิ่งเป็น extrovert 555555

กุเครียด หลายเรื่องมาก มันเรื้อรังมานาน แต่ล่าสุดกุเริ่มเครียดกับการเห็นข่าวในเน็ต ทุกครั้งที่เห็นอะไรไม่ดี กุจะชอบเครียดเหมือนตัวเองเป็นคนในข่าวที่โดนเอง มันวิตก กังวลไปหมด กุก็พยายามเลิกอ่านอะไรพวกนี้นะ แต่มันก็ยังมีอยู่ เหมือนกุแยกไม่ออกแล้วว่าอะไรคือเรื่องของกุ อะไรไม่ใช่ มันเครียดจริงๆ นะ ทุกอย่างมันอยู่ในหัวเต็มไปหมดเลยอะ

กูอยากตาย ไม่มีพ่อแม่คอยซัพพอร์ต ไม่มีคนคอยให้คำปรึกษา ไม่มีเหี้ยอะไรเลย

อยากทำงานที่ไม่ต้องใช้ไลน์คุยกันอ่ะ ไม่อยากตอบเลย แพนิคทุกครั้งที่ไลน์งานเด้งกลัวสะสมไปสุขภาพจิตจะแย่

กุเริ่มใกล้ประสาทละ ตกกลางคืนทีไรชอบนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตแล้วมาคิดว่า ถ้าทำแบบนั้น นู้น นี้ ชีวิตมันคงจะดีกว่าที่เป็นอยู่

มึง วันนี้กุเป็นไรไม่รู้ ทำไมคิดแต่เรื่องฆ่าตัวตาย ออกจากหัวไม่ได้เลย ไม่รู้จะบอกใครไม่กล้าโพสลงเฟสบุ้ค

ยิ่งอายุมากขึ้นยิ่งหมดไฟ ที่บ้านกูก็ฐานะไม่ได้ดีมาก จะลาออกก็กลัวสร้างภาระเขาอีก เหนื่อยชิบหายเลยแต่ละวันกูคิดอยากจะตายแบบเงียบ ๆ แต่ถ้าตายกูก็สร้างความเดือดร้อนให้ครอบครัวอีก เคยคุยปัญหากับครอบครัวน่ะแต่เขาก็ไม่เข้าใจเราเลย บางทีก็คิดน่ะว่าคนอย่างเราไม่ควรเกิดมารึเปล่า

>>91 ดีละ อย่าโพสลงเฟสเลยเรื่องพวกนี้ กลัวมึงเจอคำที่มันไม่ดีกับมึงเอง กูไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้มาก แต่หวังว่ามึงจะดีขึ้นนะ

โม่งสุขภาพจิตว่า งานมันทำให้คน Breakdown จนมีปัญหาสภาพจิตใจได้ไหมวะ เคยมีคนแบบทำร้ายตัวเองเพราะเรื่องงานมั้ย

>>91 มึงกำลังเครียดมาก ถ้าไม่ดีขึ้นในครึ่งเดือน หรือความอยากตายมันรุนแรงมากขึ้น (เช่น เลือกหาวิธีฆ่าตัวตายที่น่าสนใจ ซื้ออุปกรณ์ฆ่าตัวตายมาเตรียมไว้ เขียนจดหมายลาตาย) ก็ไปหาหมอ ขอยาหมอกินนะ เผื่อจะเปลี่ยนใจ

ถ้าโชคดีมึงเจอหมอดี มึงน่าจะได้ใช้ชีวิตสั้นๆของมึงไปอีกซักพัก แต่ถ้าเจอหมอนิสัยเหี้ยหน่อยก็ทนอีกนิดนะเพื่อนโม่ง ชีวิตมึงคงแย่อยู่เดิมแล้ว เจออะไรแย่ๆเพิ่มอีกอย่างมันก็ไม่เปลี่ยนอะไรเท่าไหร่หรอก

บ่นในนี้ได้ ช่วงนี้กูก็เศร้าๆ เลยแวะเว็บโม่งมาระบายบ่อยๆ น่าจะพอเป็นเพื่อนคุยกับมึงได้บางครั้งบางคราว

>>91 มึงเครียดมาก มากเกินไป กูไม่รู้หรอกนะว่าปัญหาที่มึงเจอจะเหี้ยขนาดไหน ลองอยู่กับตัวเองแล้วค่อย ๆ คิดว่าจะแก้ปัญหาง่าย ๆ ได้ไง ถึงเปนความคิดโง่ ๆ แบบช่างแม่งมัน ก้ได้ เรื่องนี้ไม่มีใครรู้มากกว่าตัวมึงเองหรอก คิดใตร่ตรองดี ๆ มึงหาทางออกได้แน่ ทุกปัญหามันมีเส้นผมบังภูเขาทั้งนั้น

คือเราเกลียดคนที่บ้านมากเลยเป็นศูนย์รวมคนที่ไม่มีเหตุผลและใช้แต่อารมณ์อ่ะ มีอะไรผิดก็โทษเราไปหมดทั้งๆที่คนทําก็คือคนอื่น หรือโดนด่าว่าไม่ทํางานบ้านทั้งที่เราก็ทําตอนทุกคนไม่อยู่บ้าน คนในครอบครัวเป็นพวกหลงตัวเองชอบนินทาชาวบ้าน มองว่าตัวเองคือดีที่สุด ถูกต้องที่สุด อีโก้สูงมากๆ ทั้งพ่อแม่พี่เลย แล้วเราเป็นคนที่ทําตัวตรงกันข้ามหมดเรามองว่าการแสดงอีโก้มันCringeอ่ะ ทําให้การกระทำของเราหลายๆอย่างโดนด่าหมด แต่เราไม่เคยเถียงนะ คือเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์ แค่ช่องทางที่ให้เราพูดมันยังไม่มีเลย ต้องมาทนๆฟังๆกับความงี่เง่าทั้งพ่อแม่พี่เลย ตั้งแต่เด็กๆแล้ว
ปี2021ต้องอยู่บ้านตลอดทั้งปีอีก ออกไปข้างนอกก็โดนด่า เราเลยเริ่มมีอาการเหมือนเป็นฮิคิโกโมริ เมื่อก่อนเราก็ไม่เขเาใจหรอกว่าทําไมพวกนี้มันอยู่ห้องสกปรกๆได้ไงวะ แต่พอมาเป็นเองก็เริ่มเข้าใจ เรารู้สึกไม่อย่กมีชีวิตเลย ไม่อยากทําอะไร ตื่นนอนมาเราก็นอนต่อเพราะเครียดไม่อยากคิดมาก ไม่ออกจากห้องเพราะไม่อยากเจอคนในครอบครัว ห้องตัวเองเริ่มรกขึ้นเพราะไม่มีกำลังใจทําอะไรเลย ปกติเรามีกิจกรรมเยอะมากแต่ตอนนี้ลืมไปหมดแล้ว ได้แต่นั่งเรียน นั่งดูหนังดูเมะยูทูปวนไป
เราไม่อยากเป็นงี้เลย เราไม่อยากไปหาหมอด้วยคือไปรับยามามันก็ไม่ได้อะไร เพราะสิ่งที่จะแก้ปัญหาได้คือการออกจากครอบครัวนี้
จริงๆจะฆ่าตัวตาย คิดว่าจะแขวนคอดู แต่มานึกๆว่าเราก็ยังกลัวตาย เรายังไม่ได้อยากตายจริงๆ เราอยากหลุดออกไปจากที่นี่ เรายังมีหวังอยู่ถ้าในอนาคตหางานที่ไกลๆบ้านได้ ถ้าเกิดไม่ได้เราว่าซักวันเราคงต้องฆ่าตัวตายแหละ ถึงตอนนั้นคงจะกล้าตายขึ้นมาเอง

>>97 สาเหตุที่เครียดเพราะครอบครัวมึงนิสัยไม่เหมือนมึง มึงก็มองว่าครอบครัวมึงมันCringe ส่วนครอบครัวมึงก็มองว่ามึงเป็นเด็กมีปัญหาแปลกแยกอะไรซักอย่าง แล้วครอบครัวแม่งซับซ้อน พอมึงคิดว่าแก้ไขยาก ก็เลยคิดว่าตายน่าจะง่ายกว่า งี้ปะ

อ่านแบบนี้แล้ว ความตายไม่ใช่สิ่งที่มึงต้องการจริงๆ แต่สิ่งที่มึงต้องการมันได้มายาก มึงเลยคิดว่าตายดีกว่า

สิ่งสำคัญคือความความชัดเจนในเป้าหมาย
มึงตั้งเป้าใช้ชัดเจนก่อน ว่าสิ่งที่มึงต้องการคืออะไรกันแน่ อยากแค่ให้ที่บ้านเลิกด่ามึง (อันนี้ง่ายกว่า) หรืออยากให้คนที่บ้านเปลี่ยนนิสัยด้วย (อันนี้ยาก กูเห็นด้วยว่าไม่คุ้มจะลอง เปลี่ยนเป้าหมายเป็นการออกจากบ้านอาจจะเหมาะสมกว่า ยกเว้นว่ามึงมีวิชาสะกดจิตล้างสมองคนในบ้านได้ก็ลุยเลย)

การแก้ปัญหาไปสู่เป้าหมายก็มี2แบบ
1.แก้ปัญหาเฉพาะหน้า: มันไม่แก้ปัญหาที่แท้จริง แต่ว่ามึงฟังนะ มึงถูกด่าจนเครียดมาก เครียดจนไม่อยากออกจากห้อง ไม่มีแรง จนพฤติกรรมมึงเปลี่ยน ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ กว่าจะออกจากบ้านสำเร็จมึงน่าจะตายสมใจอยาก และมันลดประสิทธิภาพของการแก้ปัญหาที่แท้จริงด้วย ดังนั้นมึงต้องลดความเครียดก่อน
เช่น หาคนรับฟัง, แกล้งทำตัวเป็นเด็กดีเอาใจคนในบ้านไปก่อน, หาหมอกินยา, ฯลฯ
2.แก้ปัญหาที่แท้จริง: คือการที่มึงไม่ต้องทนทรมานกับนิสัยคนบ้านมึง
เช่น หาโรงเรียนประจำ หาทุนไปเรียนต่างประเทศ พิสูจน์ตัวเองว่ามึงเก่งจนลำบากใจจะด่า หางานทำแล้วย้ายออก ฝึกวิชาล้างสมองมนุษย์ ฯลฯ, จริงๆการฆ่าตัวตายก็เป็นทางเลือกนึง แต่กุว่ามึงน่าลองก่อนวิธีอื่นก่อนนะ

>>98 แก้ปัญหาเฉพาะหน้านี่แทบทําไม่ได้เลยหว่ะ กูเป็นผู้ฟังที่ดี?มั้ง คนอื่นๆเลยชอบคุยกับกูแต่กูไม่เคยมีโอกาสเป็นผู้พูดเลย เพื่อนสนิทกูก็ไม่เคยปรึกษาอะไรได้ เลยมาระบายในโม่งเนี่ยแหละก็ขอบคุณที่มึงมารับฟังแล้วช่วยเขียนวิธีการแก้ปัญหาอะไรให้นะ คือกูว่ากูพยายามเป็นเด็กดีสุดๆแล้วนะ เรียนดียังโดนที่บ้านด่าว่าวันๆเอาแต่เรียน ไม่ออกมาทํางานบ้าน ซึ่งหารู้ไม่ว่าพอกูว่างตอนกลางวันที่คนในบ้านกูไม่อยู่กูก็ลงมากวาดบ้านล้างจานตลอด คือห้องกูปล่อยรกแต่ส่วนรวมกูก็ทําสะอาดนะ แต่คือมันเป็นการด่าที่ไม่มีเหตุผลอย่างที่กูบ่นไป คือยัดความผิดให้กูเพื่อเป็นที่ระบายอารมณ์เฉยๆหรือเป็นซาดิสม์ก็ไม่รู้เหมือนกัน แบบคิดสภาพในบ้านอยู่ๆมีของหายกูก็จะโดนเรียกมาด่าคนแรก คือเป็นแบบนี้ตลอดเพราะกูเป็นคนเล็กที่สุดในบ้านด้วยมั้ง เลยต้องมารองรับอารมณ์ผู้ใหญ่ กูไม่เข้าใจว่าเขาเกลียดกูเหรอ เพราะกูเป็นพวกเก็บตัวไม่มีสังคมแบบมึงเลยเกลียดขี้หน้าเหรอวะ แต่กูเป็นตัวก็เพราะพวกมึงเนี่ยแหละ อะไรๆกูก็ผิดจนกูไม่มีความมั่นใจในตัวเองแล้ว
คือกูก็อยู่ปี 4 แล้วหล่ะ คือเดี๋ยวเทอมนี้ก็จะกลับไปหอ แต่กูเครียดกังวลเรื่องหางานเนี่ยแหละ กูอยากรับได้งานเร็วๆจะได้หนีๆไป แต่คือโอกาสหางานช่วงนี้มันยากด้วยกูเลยเครียดสัสๆ คือกูอยู่บ้านกูไม่สามารถทําอะไรproductiveได้เลย กูกลัวว่าถ้าช่วงหางานต้องมาอยู่บ้านกูจะบ้าจนหางานการไม่ได้แน่ๆ แต่มันก็ต้องหาทางกันต่อไป กูยื่นทุนเรียนโทต่ออยู่ด้วย ก็ขอให้มันได้เถอะ เพราะสายที่กูเรียนรุ่นพี่10%เพิ่งได้งาน ถ้ามืดแปดด้านจริงๆกูว่าถึงจุดนั้นกูคงกล้าไปตายเอง ก็ปล่อยไปตามสภาพจิตแล้วว่าจะทนได้แค่ไหน
วันนี้ต้องมาระบายในนี้แบบทนไม่ไหวจริงๆ โดนด่าลั่นบ้านเพราะตู้เย็นของเต็มแล้วหาว่ากูไม่จัดตู้เย็น แต่ของในตู้เย็นเป็นของคนในครอบครัวทั้งนั้นซึ่งเอามายัดๆเอง ด่าแรงว่าเลวชาติชั่วเป็นเหี้ยไรมากก็ไม่รู้ กูเดินหนีออกจากบ้านไปยังด่ากูอยู่เลย คือแม่งไม่ได้ขึ้นเสียงเพราะกูเถียงนะ กูไม่ได้ปริปากพูดอะไรเลยแม่งเป็นเครื่องจักรการด่าแล้วอ่ะ แล้วยังโดนสมาชิกครอบครัวที่เหลือมายําซํ้าอีกว่าแม่งมึงไม่น่าทําแบบนี้เลยมึงเลยโดนด่าไง อ่าหะ เมื่อก่อนเคยจัดตู้เย็นแล้วทิ้งของที่มันบูดก็โดนด่าว่าไม่รู้จักคุณค่าของของ คือจะให้กูทําไงได้นะ เผาตู้เย็นเลยดีมั้ย นี่ก็จดๆที่มันทํากับกูไว้เผื่อวันตายจะได้เอามาเขียนในจดหมายลาตาย
คือตอนที่ไม่ได้อยู่กับครอบครัวนี้กูเปลี่ยนเป็นคนละคนจริงๆ มีความสุขร่าเริงมากกว่า เป็นอิสระมากกว่า แล้วเรียนทํางานอะไรมันดีขึ้นมากๆด้วยพอมาอยู่สภาพแวดล้อมดีๆ กูเตรียมจะกลับหอแล้วก็หวังว่าตัวกูคนนั้นจะกลับมา แล้วเป็นคนอย่างนั้นไปตลอดนานๆนะ

>>97 เมิงน้องกุปะเนี่ย กุสะดุ้งเลย

บางทีก็ต้องช่างแม่งกะหูทวนลมมั่งว่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ
เอาตรงๆ ตอนนี้เป็นการฟังและมองข้างเดียวจากฝั่งมึง
ซึ่งถ้ามันจริงทั้งหมด กูว่ามึงควรต้องออกจากที่นั่น
และวางแผนไว้ได้เลย ว่าจะทำไง
ปล. ห้องมึงในส่วนของมึง ทำๆ ให้มันไม่รกมากก็ดี เอาเวลาที่ทำบ้านนั่นแหละ 555 กูแค่สงสัยว่าทำไมฟังดูงานบ้านอยู่กะมึงหมด

>>99 สู้ๆนะมึง จากที่อ่านมึงน่าจะยังทำอะไรไม่ได้ถ้ายังต้องพึ่งพาอยู่ในชายคาครอบครัวมึง ทำหูทวนลมแบบข้างบนบอกไปก่อน พอหางานได้อิสระก็จะเป็นของมึง พอจะจากลาก็ด่าครอบครัวก่อนสัก1แมทช์ กูไม่สงสัยเลยทำไมตอนแก่อิพวกพ่อแม่เหี้ยๆแบบนี้ชอบโอดครวญลูกหลานทอดทิ้ง

กูชอบhallucinatingว่าตัวเองทรงเซอร์หล่อวๆแบบเด็กช่างหว่ะ แต่จริงๆน่าจะทรงตัดอ้อยหรือทรงโจรมากกว่า เห้อ

แม่กูเป็นโรคซึมเศร้า ละคิดมากกับทุกอย่าง ย่ำคิดย้ำทำ ชอบพูดเรื่องเดิมๆซ้ำๆ แล้วช่วงนี้มีปัญหาการเงินก็มาบ่นกับกู กูก็ให้คำแนะนำไปเค้าก็ไม่ยอมทำ กูเลยนั้งฟังเค้าพูดระบายเฉยๆ แต่กลายเป็นว่าแม่งมาพูดกับกูทุกอาทิตย์ในเรื่องเดิมๆ พูดเหมือนเดิมเป๊ะ จยกูเครียด แล้วรู้สึกแย่ กูเลยปลีกตัวออกห่าง ไม่พูด ไม่เจอหน้าแม่กูเลย รู้สึกผิดมากๆว่ะ เพราะที่เค้าห่วงเรื่องเงินก็เพราะต้องการเงินมาดูแลกูด้วย แต่กูก็ทนฟังไม่ไหว สุขภาพจิตกูมันแย่ที่ต้องมาฟังเรื่องแบบเดิมทุกวันๆๆ ละพอกูแนะนำวิธีการก็ไม่ยอมทำ แล้วจะให้กูทำยังไง

>>104 อาจจะใจดำไปหน่อย แต่เบื้องต้นกูว่า
มึงฟังเท่าที่ไหว และไม่ดิ่ง ที่เหลือ ถ้าไม่ไหว อย่าไปฟัง ถ้ามึงร่วงไปอีกคนทีนี้ล่ะยุ่งเลย ยังไงก็ต้องรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

>>104 แม่หาหมอรึยัง

>>106 หามาเกือบสิบปีแล้ว ส่วนกูหาเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้อยู่ในช่วงหยุดยาเพื่อดูอาการ เจอแบบนี้เลยดิ่งๆหน่อย สาเหตุซึมเศร้ากูก็มาจากแม่นี่แหละ 🥲

>>104 >>104 กูแนะนำว่าให้มึงแกล้งฟังๆไป มึงน่าจะเคยทำจนเบื่อแล้วแหละ แต่มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดตามหลักแล้ว เพราะพวกขี้กังวล ย้ำคิดย้ำทำ ขี้บ่น ส่วนใหญ่คือหาคนฟังกับคนเห็นด้วยแค่นั้นแหละ

แกล้งฟังไป แต่จริงๆฟังบ้างไม่ฟังบ้าง จะได้ไม่เหนื่อยมาก แต่ต้องแอดติ้งเหมือนตั้งใจฟัง พูด อืออาอ๋อ พยักหน้าหงึกๆ ครับๆ ใช่ๆ ส่งเสียงเหมือนเห็นด้วยไปเรื่อยๆให้ตรงจังหวะ ถามคำถามสั้นๆกลับ (แล้วเป็นยังไงต่อ? แล้วทำยังไงดี?) หรือไม่ก็พูดตามแม่มึงเลย ทำบ่อยๆก็จะเนียนขึ้น และเคยชินขึ้น ถ้ายิ่งแม่มึงพูดแต่เรื่องเดิมๆก็ยิ่งง่ายเพราะตามน้ำง่ายขึ้น, สิ่งสำคัญคือมึงไม่ควรออกความเห็นอะไรเลย เพราะแม่มึงก็คงไม่ฟังอยู่ดี แล้วมึงจะยิ่งเหนื่อยง่ายด้วย

แต่มึงก็ทำถูกแล้วที่หลีกหนีออกมาตอนเหนื่อย บางทีไม่ไหวก็คือไม่ไหว ก็มาพักก่อน แต่ถ้ายิ่งปล่อยไว้ไม่ดูแลก็กลัวจะสร้างปัญหาอย่างอื่นขึ้นมาแทน ก็ปรับๆให้สมดุลเอาเนอะ

เริ่มรู้สึกตัวว่าเป็นซึมเศร้า แต่พอไปถามราคาที่จะต้องพบจิตแพทย์แล้วก็คิดหนัก
เพราะค่อนข้างแพง มีใครมียาอะไรแนะนำไหม คือต้องพบแพทย์ถึงจะวางยาได้ แต่กูไม่มีเงินช่วงนี้จริงๆ ถามคนที่เป็นหน่อยว่าพอใช้ยาอะไรแล้วดีบ้าง

>>109 ใช้สิทธิการรักษาส่วนใหญ่น่าจะฟรีไหมมึง หรือต่อให้เสียค่ายาก็ไม่เยอะ หลักๆจะเสียค่าเดินทาง กับเสียเวลาทำงานไปรอคิวที่รพ.มากกว่า

>>110 + ยิ่งถ้าไปรพรัฐราคาถูกมากๆๆๆ ไม่ใช่สิทธิอะไรเลยก็ยังโคตรถูก แต่เสียเวลาชีวิตไปทั้งวัน

>>111 8 ชั่วโมง นั่งรอหมอ ....

>>112 ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปถึงรพ.ซัก6โมงเช้า ได้ตรวจราวๆ9-12โมง

เป็นซึมเศร้ามา 3 ปี กูอยากตายมาก อยากตายทุกวัน วันนี้กูว่าจะผูกคอตาย แต่หาโอกาสไม่ได้ กับไม่กล้าด้วย แค่จะตายยังไม่กล้า กูมันอ่อนแอ

อยากติ่งอะไรซักอย่างแบบสมัยเด็กติ่งไอดอลเกาหลี รู้สึกชีวิตมันสนุกมาก ได้มีความสุข ได้ตื่นเต้น ได้มีโมเมนต์ที่แบบยิ้มแบบหุบยิ้มไม่ได้ แต่พอโตมา (วัยทำงาน) ก็เบื่อและเลิกติ่งไปเอง จนตอนนี้เหมือนไม่อินกับอะไรเลย ดูซีรีส์ที่ชอบ ดูไอดอลเกาหลีญี่ปุ่น มันก็หยุดตรงแค่คำว่าชอบแค่นั้น มันไม่สามารถพาอารมณ์ไปถึงคำว่าติ่งได้แล้วอะ ทำให้ชีวิตมันเฉาๆ ยังไงไม่รู้ รู้สึกไม่มี passion ในชีวิตเลย...

เขานัดกันฆ่าตัวตายช่องทางไหนกันอะ

>>116 ช่องทางนี้ก็ได้ อยู่กทมป่ะหล่ะ

เหนื่อยโว้ยย

TT…..

เหนื่อยวะ เหนื่อยจนอยากปลีกวิเวก ไม่อยากทืำอะไรเลย

กูไม่อยากทำงานเลย passionเดียวที่มีคืออยากฟาร์มตัง จุดหมายกูคืออนาคตสามารถอยู่ชิวๆเรื่อยเปื่อยใช้เงินไปวันๆโดยไม่ต้องทำงาน แม่งหนทางอีกยาวไกลมาก

>>117 อยู่อยุธยา

>>121 ชีวิตกูมีเหี้ยอะไรดีมั่งเนี่ย
ตอนเด็กก็มีแม่ที่แม่งเหมือนเป็นวิตกจริต พ่อที่เฉยไม่สนใจกู บ้านก็กลางๆค่อนไปทางจน กลัวไปหมดทุกอย่าง ไม่ยอมให้กูคบเพื่อน ไม่ให้กูไปไหน จะทำอะไรจะไปไหนต้องโทรบอกตลอด passion กูตอนนั้นคือกูต้องหนีไปจากที่นี่เลยพยายามเรียนหนักจนสอบติดมหาลัยในกรุงเทพได้ถึงหัวกูจะไม่ได้มาทางวายวิดวะเลยก็เหอะ(กูติดเกมต้องการเงินด้วยเลยเลือกอาชีพที่หาเงินง่ายหน่อย) แต่กูแม่งก็ไม่รู้ว่ากูถนัดอะไรเหมือนกันเลยต้องไถไปเลยตามเลย แม่งเกือบจะตามมาอยู่หอกับกูแล้ว กูหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม กว่าจะยอมปล่อยกูออกมาจากบ้านบ้าๆนั้น

ตอนเรียนมหาลัย ผลจากที่ตอนเด็กๆกูโดนเลี้ยงมาแบบไม่ให้เข้าสังคม ทำให้กูเลือกเข้ากลุ่มผิด กูดันไปอยู่ในกลุ่มคนรวย คือแม่งใช้ชีวิตรวยๆกันอ่ะ กูก็ไปใช้ชีวิตแบบนั้นไม่ได้ไง สรุปกูเป็นเบ้ประจำกลุ่มจนกูเรียนจบน่ะแหละ มีดีแค่อีกลุ่มนี้มันมีคนฉลาดระดับเหรียญเงินเหรียญทองอยู่เลยช่วยเข็นกูที่แม่งไม่มีหัวทางวิดวะจนจบมาได้เกรดกลางๆ ส่วนตอนนี้กูน่าจะโดนดีดออกจากกลุ่มแล้ว น่าจะไปตั้งกลุ่มไลน์กันใหม่ที่ไม่มีกูเอาไว้คุยกันแค่พวกรวยๆแล้วมั้ง

ตอนทำงาน ก็ทำๆไป แต่ด้วยกูก็ไม่ได้มีหัวทางนี้จริงๆ ก็เริ่มตามรุ่นเดียวกันไม่ทัน พอ 30 กว่าคนอื่นเค้าเป้นซีเนียร์กันหมดแล้วเงินเดือนไม่แสนก็ใกล้แสนกันหมดแล้ว กูยังต๊อกต๋อยอยู่เลยเงินเดือนก็แค่ 50-60k พอเจอโควิดกูโดนออกจากงานกว่าจะได้งานก็ปีกว่าผลาญเงินเก็บหมด แถมได้งานก็เหมือนรู้ว่ากูไม่มีทางเลือกก็กดเงินกูซะเหลือ 40k นิดหน่อยสัส จ่ายค่านู่นค่านี่ เลี้ยงลูกกูก็แทบจะไม่มีกินแล้ว ทำได้แค่ใช้ชีวิตไปวันๆ

ระหว่างทำงานกูก็มีแฟนแต่งงาน กูกล้าพูดเลยว่าสมัยแฟนกูกับกูคบกันคือช่วงที่มีความสุขที่สุดในชีวิต แต่พอแต่งเท่านั้นแหละเหมือนที่ผ่านๆมาแม่งไม่ใช่ตัวจริงว่ะ เหมือนเป็นช่วงโปรโมชั่น ที่ทำเป็นทำกับข้าวให้กูห่อไปกิน ช่วยกันทำงานบ้าน นานๆไปเที่ยวกันทีช่วยกันเก็บตัง มีเซ็กซ์กัน นอนดูหนังด้วยกันจนหลับอยู่ในอ้อมแขนกู แม่งแค่ภาพปลอมๆที่สร้างขึ้นมา พอแต่งแล้วมันกลับจากหน้ามือเป็นหลังตีน เมียกูมันแทบจะไม่แตะครัวเลย ซื้อกินตลอด เสื้อผ้าส่งรีดหมด เซ็กซ์ก็เลื่อนห่างออกไปเรื่อยๆเพราะจริงๆแม่งไม่อยากมีเหลือเดือนละครั้งเพื่อมีลูก พอมีลูกก็ไม่มีเลย(เหี้ยมาก) แยกห้องนอนให้กูไปนอนโซฟาเพราะกูกรนมันนอนไม่หลับ(เมื่อก่อนกูก็กรนเสือกนอนหลับ) ผลาญเงินกูแทบไม่เหลือกับการเที่ยวแทบจะเดือนเว้นเดือน

นี่แหละชีวิตกูอ่ะสัส มีเรื่องอะไรดีๆมั่งวะสัส เออมีมั่งแหละแต่สั้นเหี้ยๆ

ตอนนี้ชีวิตกูเหลือแค่เอาเงินเก็บก้อนสุดท้ายไปลงทุนใน blockchain อยู่ตอนนี้ก็ได้เงินมาท่วมทุนแล้วแหละ แต่กำลังเก็บเหรียญอยู่ตัวนึงใน blockchain ที่ตามข่าวใกล้จะดีดเต็มที่แล้ว ขอให้มันดีดเหอะ ชีวิตนี้ให้กูมีความสุขบ้าง ให้กูได้ลาออกจากงานบ้าๆ ให้กูได้นั่งเล่นเกมทั้งวัน ก่อนที่กูจะเป็นบ้าไปซะก่อน T_T

ทั้งบ้านกูมีแต่ยาพอนสแตน กูเลยแดกไปแล้ว 7 เม็ด ไม่รู้จะตายจริงไหม หรือจะทรมานไหม เอาจริงๆกูกลัวนะ ตอนนี้กูกลัวมาก แต่การมีชีวิตอยู่แม่งน่ากลัวกว่า พวกมึงช่วยอยู่เป็นเพื่อนกูได้ไหม

>>124 มึงเจออะไรมา ระบายได้นะ

>>125 มันเยอะมาก แต่กูแดกไปแล้วไม่เห็นมีไรเกิดขึ้นเลยสงสัยแดกน้อยไป

>>125 กูมาต่อ กูรู้สึกว่าตอนนี้กูพูดไม่รู้เรื่องเลย 555 กูไว้ใจใครไม่ได้เลยว่ะ กูรัฝะบายกับเพื่อนเพราะกูไว้ใจ สุดท้ายแม่งก็เอาเรื่องกูไปบอกครอบครัวกู แต่ที่กูอยากจะตายก็เป็นเพราะเรื่องครอบครัวกูนี่แหละ กูแค่อยากอยู่สงบๆดอวทำไมต้องมายุ่งกับกูนักหนา

>>127 ครอบครัวมึงทำไมวะเพื่อนโม่ง

>>127 ระบายในนี้ก็ได้ ไม่มีใครรู้ตัวตนมึง คิดซะว่าบ่นให้หมาแมวฟัง

>>126 ผลลัพธ์ต้องรออ่ะ มันระคายเคืองทางเดินอาหาร ถ้ากินซ้ำ ๆ ก้อมีโอกาสกระเพาะอาหารเป็นแผลและทะลุ แต่กว่าจะถึงตอนนั้นเพื่อนโม่งจะอาเจียน ๆๆๆ มันทรมาน อย่าทำเลย
มาเล่าในนี้แหละ เพื่อน ๆ โม่งจะช่วยฟังให้นะ

>>129 เมี้ยว~~~ 🐱🐱

พอนสแตนแค่ 7 เม็ดไม่ตายหรอก ถ้าท้องไม่ว่างก็ไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ตับมึงพังไปส่วนนึงแค่นั้น

กูอยากตายชิบหาย อีเปรต อีกวย อีเหี้ย อีหต้าหี แใ่งงงงงง

ไอ้โม่งที่แดกยาไป 7 เม็ดเป็นไงบ้างแล้ว

>>134 ไม่เป็นเหี้ยอะไรเลยชิบหาย แค่มือสั่นกับรู้สึกวูบๆเหมือนเพิ่งลงรถไฟเหาะ เซ็งชิบ

อยากใจกล้าๆกว่านี้จังว่ะ

>>136 เอาไปกล้าอย่างอื่นไหมเพื่อนโม่ง กล้าที่จะลุกขึ้นมาบอกทางบ้านว่าจะบ้าบออะไรนักหนาจนจะมีปัญหาทางจิต และกล้าไปหาจิตแพทย์งี้ ไม่งั้นเพื่อนโม่งทำร้ายตัวเองก็เจ็บเองนะเว่ย ไม่อยากให้คนอื่นที่ทำเราเจ็บ เจ็บบ้างเหรอ

>>136 เออกูว่าตาม >>137 นะ ไหนๆ จะพังละ ด่าแม่งให้หมด ไม่ก็ออกจากบ้านแม่ง แต่กูไม่ได้อ่านหรอกนะว่ามึงมีปัญหาอะไร โทดที
เอาเป็นว่า จากบ้านก็ออกบ้าน จากที่ทำงานก็ออกงาน จากแฟนก็เลิกแม่ง

>>136 why not put this energy into a hobby or something

หาหมอมาหลายปีหมอยังง้างปากกูให้พูดไม่ได้เลย นัดสองสามเดือนครั้ง สั่งยา เพิ่มขนาด จบ หรือนักจิตวิทยาจะตอบโจทย์มากกว่า

>>140 หมอไม่ถูกจริต เปลี่ยนหมอถ้าเปลี่ยนได้

มึง กูอยากได้วิธีคลายเครียดอ่ะ ช่วงนี้รู้สึกเครียดจนผากจะย่นแล้วแงง

ออกกำลังกาย ช่วยคลายเครียดได้นะเวลาเหนื่อยๆ

>>142 กอดแมวแล้วร้องไห้ คือถ้าเครียดแล้วยังทำไรเพื่อแก้ไขไม่ได้นี่ร้องไห้แม่งเลย ให้โล่ง ๆ

>>142 นอน ไม่ได้ประชดนะ แต่สำหรับกูมันทำให้ลืมความเครียดได้ดีที่สุดละ แต่มันก็เหมือนหนีปัญหาอะ สุดท้ายก็ต้องไปแก้ที่ต้นเหตุอยู่ดีว่าเครียดเพราะไร

>>145 กู 142นะ กูเครียดเรื่องงานนี่แหละ ต้องไปแก้ปัญหาที่เซลเป็นคนก่ออ่ะ ไหนจะฝ่ายบช.ทวงเอกสารอีก ห่าไรนักไม่รู้ ลูกค้าก็ปสด.

>>146 จิกหัวเซลล์ไปรับหน้าด้วยกัน 'มึงก่อเรื่องมึงจะคอยรับแต่ยอดไม่ได้ อิห่านจิก'​ แบบนี้

อีเหี้ยกูอยากตายยยย

กูโสดมาประมาณสามปี ไม่เคยเกิดความรู้สึกสนใจใครอีกเลยว่ะ มองใครรู้จักใครก็ไม่รู้สึกชอบ ไม่เงี่ยน ไม่อะไรทั้งนั้น กุตายด้านหรือกูแค่แก่เนี่ย (28)

>>149 แค่ไม่เจอคนที่ชอบป้ะ หาเวลาไปเที่ยวไปกินที่อื่น ๆ ที่ปกติไม่ไปบ้าง เผื่อจะพบจะเจอ

>>149 ไปเย็ ดกันเถอะ

กูเป็นคนที่ชอบสงสัยอะไรแปลกๆ หาคำตอบเกี่ยวกับอะไรแปลกๆ ซึ่งบางทีมันไร้สาระบ้างก็ใช่แหละ (อารมณ์แบบพวกน้ำกะทิราดข้าวเหนียวหรือราดมะม่วง ไม่ก็ สายฉีดตูดฉีดจากข้างหน้าข้างหลังอะไรทำนองนี้) ปกติกูก็จะคุยกับเพื่อนเป็นท็อปปิกฮาๆ แต่ว่าวันนี้กูคุยกับพ่อ กูโดนด่าหนักมากว่ากูเป็นคนที่ไร้สาระปัญญาอ่อน เอ้า กูก็ไม่ได้จะหาสาระอะไรอยู่แล้วไหมอ่ะ หรือเขารำคาญกู เอาจริงๆก็ไม่ใช่แค่เรื่องไร้สาระแบบนี้อ่ะ เรื่องทั่วไปกูก็โดน เรื่องจริงจังกูก็โดน แต่วันนี้เป็นเรื่องไร้สาระพอดีเลยสบโอกาสได้ด่าแรงหน่อย เหมือนการมีอยู่ของกูมันน่าหงุดหงิดเกะกะสายตาเขามาก กูก็น้อยใจเป็นนะ เซ็งว่ะ

>>152 มึงเป็นคนฮาๆดีนะ อย่าให้คนเหี้ยๆมาลดทอนคุณค่าของมึงเลย

>>152 กูก็เป็นอย่างมึงนะ เราไใ่ได้ไร้สาระซะหน่อย ความสงสัยในเรื่องโง่ๆมัรก็นำไปสู่อะไรจริงจังได้เหมือนกันแหละ ไม่งั้นจะมีรางวัลอิกโนเบลได้ไง

>>152 พ่อมึงรำคาญ

>>152 พูดตัดพ้อในสิ่งที่มึงคิดไปเลยให้แม่งได้ยิน ต้องรู้สึกบ้างแหละ กูก็โดนรําคานบ้างก็ชอบแกล้วพูดตัดพ้อว่าแบบ บ้านเรามันจะคุยปอะไรกันไม่ได้เลยใช่มั้ย กูเติบโตมาไม่มีความอบอุ่น แบบเบียวๆไปเลยแม่ง เรียกนํ้าตาพ่อแม่ กร๊ากๆแม่งฮาหว่ะ

>>155 ใช่เลยมึง คืองี้ กูรู้สึกเหมือนเขาไม่ค่อยชอบขี้หน้ากูอ่ะ เวลากูพูดอะไรจริงจังเช่นแผนในอนาคตเขาก็ต้องขัดคอ แล้วก็หาเรื่องบ่นกูให้ได้ จับผิดข้อด้อยกูเอามาพูดให้ได้ พอกูตัดพ้อเหมือนที่ 156 บอก เขาก็จะแบบว่าที่พูดเนี่ยเพราะหวังดี แตะไม่ได้เลยใช่ไหม เมื่อวานกูเลยหาท็อปปิกไร้สาระที่กูชอบมาพูดแทน แต่สุดท้ายก็โดนอยู่ดี
>>153 >>154 >>156 ขอบคุณในความคิดเห็นนะเพื่อนโม่ง

ใครที่หายซึมเศร้า วิตกกังวลนี่หายกันยังไง มาแชร์ได้ปะ

>>158 หาหมอไงมึง

>>158 หาหมอ แดกยา
และจากประสบการณ์ตรง ไลฟ์โคชดีๆ(ย้ำว่าดีๆ) ก็ช่วยได้จริงนะ ถึงใครๆจะดูถูกก็เถอะ
บางคนมันไม่ได้มีครอบครัวที่ดี เพื่อนที่ดี ไม่มีใครทั้งนั้นที่จะคอยซัพพอตมึงเวลาชีวิตมึงย่ำแย่อะ อย่างน้อยกลุ่มไลฟ์โคชแม่งก็ยังช่วยเป็นพลังบวกให้กูได้เยอะเลยล่ะ

>>159 >>160 กูแดกยา หาหมอแล้วไม่หาย มาดีเองช่วงไม่ได้ไปรพ.ตามนัดตอนโควิดระบากเพราะมีอะไรให้ติ่ง อาการดีขึ้นสองเดือน ตอนนี้อาการกลับมากำเริบอีกเพราะมีประเด็นกระตุ้น จะไปหมออีกครั้งแต่ขอไม่ใช้ยา กูจะดื้อไปมั้ย มันเป็น consent คนไข้ปะ

ซึมเศร้ามันเป็นโรคติดต่อป่าววะ แฟนกูหายซึมเศร้าแล้ว แต่ความ Toxic ที่กูเจอระหว่างพาไปรักษามาตลอด ทำให้กูเป็นซึมเศร้าแทน

>>161 มึงควรคุยกับหมอ การจะกินหรือไม่กินยาไม่ควรเป็นสิทธิของมึงคนเดียว มึงควรให้หมอเจ้าของไข้ได้ร่วมพิจารณา ถ้าอาการมึงหนักควรกินยาก็ไม่ควรดื้อ แต่ถ้าไม่หนักมึงก็ลองขอหมอไม่กินยาดู กูเองคิดว่ามันควรยืดหยุ่นได้เรื่องกิน/ไม่กินยากรณีผู้ป่วยไม่มีความเสี่ยงถึงแก่ชีวิต

>>161 ไม่กินยาก็ได้ จากใจคนที่เคยเป็นนะ
ไอ้พวกที่บอกว่าซึมเศร้าเป็นแค่เรื่องสารเคมีในสมอง กินยาไปปรับสมดุลละก็จะหาย แม่งไม่รู้เรื่อง
ยาเป็นตัวช่วยออกสตาร์ทที่ดีมากในการพลิกฟื้นชีวิต แต่ถ้าชีวิตมึงเฮงซวย มึงยังไม่เข้าใจชีวิตมึง มึงก็ไม่หายซึมเศร้าหรอก ถ้ามึงไม่อยากกินยามึงก็ต้องรับประเด็นนี้ให้ได้ รับผิดชอบดึงตัวเองขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลุย ไม่ต้องแดกยา

>>164 กูว่ามันไม่ 'แค่' สารเคมีเหมือนกันมึง กูแค่เสี่ยงซึมเศร้านะ หาหมออยู่สองสามรอบ สรุปกูต้องเทป.โทกูทิ้งอ่ะ ทั้งที่แค่ส่งเล่มกูก็จะได้ปริญญา แต่เล่มนั่นแหละ จุดเริ่มต้นอาการของกู เสียดายเวลากับเงินชิปหายแต่กูห่วงชีวิตกูว่ะ เป็นอะไรไปใครจะเลี้ยงแมวให้กูวะ

>>165 คลาสสิกสัส ซึมเศร้าเพราะป.โท 555
สู้เว่ยเพื่อนโม่ง เพื่อนกูหลายคนก็ไม่จบที่ม.แรกเพราะอาจารย์แม่งนิสัยส้นตีน, เรียนไปละรู้สึกไม่ชอบ
สุดทเายไปสมัครที่ใหม่ สาขาใหม่ค่อยจบไรงี้ก็มี

ไม่ค่อยโอเวลานัดหมอ แล้วเจอนักศึกษาแพทย์มา observe ด้วย คือเข้าห้องปุ๊บหมอไม่มีการพูดเกริ่นขอว่าวันนี้จะมีนศพ.มานั่งฟังด้วยนะ ให้กูเล่าเรื่องกูเลย คือกูไม่ได้อาย แต่อยากให้หมอแจ้งหรือขออนุญาตเราก่อน ถ้าเป็นต่างประเทศเค้าจะแคร์มากกว่านี้ปะวะ

>>167 มึงไม่โอมึงบอกเลย คือเคสปัญหาแบบนี้มึงขอความเป็นส่วนตัวได้ มึงอาจจะบอกหมอเค้าว่าครั้งนี้มึงไม่สะดวกใจ ไม่ได้เตรียมใจมา ครั้งหน้าขอให้แจ้งมึงก่อนเข้ามาในห้องให้มึงทำใจก่อน
หมอที่ดีเค้าจะไม่ว่าอะไรมึงเลย เพราะคนไข้แบบที่เปิดใจ/ไม่เปิดใจคือนอร์มอลที่เค้าต้องเจออยู่แล้ว มึงไม่ได้เรื่องมาก

>>168 ขอบคุณนะ 🥺

>>167 ปกติอาจารย์หมอเข้าต้องขออนุญาติมึงก่อนนะ แล้วจริงๆมึงสามารถปฏิเสธไม่ให้มีคนอื่นมาร่วมฟังได้ แต่กูบอกไว้ก่อนเลยว่าส่วนใหญ่เข้าจะตื้อขอให้มึงร่วมมือ แต่อาจจะต่อรอง เช่น ขอแค่เฉพาะผู้หญิงได้ไหม ขอแค่1คนได้ไหม เป็นต้น

แต่กูยืนยันให้ได้ ว่าถ้ามึงต้องการความเป็นส่วนตัวจริงๆ และปฏิเสธอย่างหนักแน่น กูมั่นใจว่าหมอจะยอมรับและทำตามความต้องการของมึงแน่นอน

เบื่อความสัมพันธ์วะ เบื่อที่ต้องมานั่งกังวลว่าคนนั้นคนนี้เกลียดเราหรือเปล่าระแวงว่าจะมีคนนินทาไหม อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวที่คบกับคนอื่นเพื่อหวังผลประโยชน์วะจะได้ไม่ต้องมานั่งเครียด หมดประโยชน์เมื่อไหร่ก็แค่ทิ้ง

คิดถึงแพรกิ ไปเยใครอยู่ ปวดใจจัง

เราเครียดว่ะ เราเข้าสังคมแย่มาก เราคุยไม่เก่ง เราไม่รู้ว่าควรพูด หรือ ควรทำอะไรยังไง เรามีเพื่อนน้อยมาก ตอนนี้เราอยู่มหาลัย เราไม่กังวลการอยู่คนเดียวเท่าไหร่ เรามีความสุขดี แค่เราเครียดเรื่องในอนาคต การทำงาน แม่เราชอบบอกว่า ไม่ต้องเก่งมาก แต่ต้องเข้ากับคนให้ได้ แล้วเราทั้งไม่เก่ง ทั้งเข้ากับคนไม่ได้อ่ะ T^T ทำไมเราต้องเป็นคนแบบนี้ด้วยว่ะ

ใครเป็นวิสัญญีบ้าง ช่วยมาฉีดยาสลบให้กูตายที

>>174 หน้าที่วิสัญญีคือฉีดยาสลบไม่ให้มึงตายอิส้งติง

เหนื่อยจังเลยเพื่อนโม่ง สิ่งที่อยากทำก็ติดปัญหาด้านเงิน สิ่งที่ทำอยู่ก็ไม่ใช่สุดๆ ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบไม่อยู่กับความเป็นจริง เหมือนมีชีวิตไปวันๆรอวันตาย ทุกวันต้องต่อสู้กับความอยากตายของตัวเอง หาความสุขชั่วคราวมาใส่เผื่อมันจะดีขึ้นแต่มันก็ชั่วคราว พอมันจบกุก็ยังรู้สึกห่วยแตกอยู่ดี ทำไม แค่มีเงินอีกนิดหน่อยกุคงได้ทำตามฝันแล้วแท้ๆ
ชีวิตที่คนอื่นมองมาแล้วคิดว่าดูดีตอนนี้มันไม่ใช่สิ่งที่กุต้องการเลยสักนิดมันทำกุเครียด เกลียดตัวเอง ฮือ กุเกลียดตัวเอง กุพยายามไม่มากพอรึเปล่า ทำไม ทำไมกุถึงทำได้แค่นี้ คนภายนอกมองว่ากุเก่งแต่กุมันห่วยแตกที่สุดเลย ทำตามฝันที่ตัวเองต้องการก็ไม่ได้ ไปไม่เคยถึงเป้าหมายเลย ที่บ้านไม่ได้ซัพพอร์ตกุ สิ่งที่กุควรทำคือไปให้ถึงด้วยตัวเองแต่กุก็ทำไม่ได้ กุมันทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้เลย ไม่สำเร็จสักอย่าง แล้วก็มาเศร้าเสียใจที่ไม่ลงมือกุแม่ง ฮือๆๆๆ กุพยายามไม่มากพอ กุไม่อยากพยายามแล้ว

เบื่ออาการซึมเศร้าเต็มทีละ แต่เงินก็ไม่ค่อยมี กูว่าจะไปหาหมอที่สมเด็จเจ้าพระยา ที่นี่มันแพงปะ

>>173 เป็นเหมือนเราเลย ลองเอาเมะเรื่องนี้ไปดูนะกูว่าช่วยได้ถ้าไม่มีปมอะไรในวัยเด็กร้ายแรงแล้วมึงจะพอเข้าใจขึ้นเยอะว่าต้องปรับตัวอยู่ในสังคมยังไงให้สบายและไม่มีปัญหา jaku-chara tomozaki-kun

เป็น Social Anxiety Disorder อ่อนๆอ่ะ ทําไงดีโม่ง กรณีกูควรไปพบแพทย์มั้ยอ่ะ
มีอาการกลัวแพนิคเวลาคุยกับคน มีความรู้สึกผสมๆทั้งรำคาญคนและกลัวคนด้วยกัน รู้สึกเหนื่อยเวลาเข้าหาคน ก็คือไม่ได้เป็นหนักขนาดที่มีอาการหนัามืด ตัวสั่น ปวดท้องอ่ะ แต่กูก็เกร็งๆทุกครั้งที่คุยกับคนอื่น
คือแบบแต่กูไม่ได้อยากคิดกับคนอื่นแบบนี้เลย หลายครั้งกูเลยแก้ปัญหาโดยไม่พูดมากหรือการเมินคนอื่นไปเลย แต่มันก็ทําให้คนคิดว่ากูหยิ่ง กูอีโก้ กูบ้าอ่ะ ทั้งๆที่จริงๆกูไม่ได้อยากจะคิดร้ายกับใคร ความมั่นใจในตัวเองก็น้อยชิบหายเลยเป็นงี้
นี่ยังไม่ได้ทํางานแต่ใกล้จะจบแล้ว กูกลัวว่าจะหางานเข้ากับสังคมใหม่ๆได้ยาก คือกูก็ฝืนเป็นได้แหละคนเฟรนลี่อ่ะแต่มันตอแหลไงแล้วมันจะจบไม่สวยหรอกแล้วกูควรจะทําไงให้ปกติ หรืออันนี้สมองกูผิดปกติป่าววะ ควรไปกินยาพบแพทย์มั้ยนะ

ใครเป็นโรค Maladaptive Daydreaming บ้าง โดดเดี่ยวไหมกับความปกติที่ไม่ปกติ โรคที่เหมือนไม่ใช่โรค

กูเผลอให้เพื่อนยืมตังไปจำนวนนึง(ค่อนข้างเยอะ) กูควรจัดการความรู้สึกตัวเองยังไงดีวะ

>>180 มันไม่ใช่โรคไง มึงอาจจะแค่สันหลังยาวใจลอยเลอะเทอะแล้วไปเห็นในเน็ตว่ามีคำนี้ เลยวินิจฉัยโรคให้ตัวเอง ในวงการแพทย์ยังไม่มีใครยอมรับว่านี่เป็นโรคจริงๆเลย

>>179 ควรพบแพทย์ตั้งแต่ตอนอาการไม่รุนแรงนี่แหละ มันจะไม่ได้มีผลแค่กับการทำงาน แต่มันจะมีผลต่อตัวเพื่อนโม่งด้วย ที่ชัดเจนก็คือบุคลิกภาพ พวก ก้มหน้าก้มตา หลบตาคู่สนทนา มันจะกลายเป็นนิสัยติดตัว

พวกมึงรู้ได้ไงว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า ไม่ใช่โรคเรียกร้องความสนใจ อันนี้กูไม่ได้ประชดหรือหาตีนมันมีคนประเภทนี้จริงๆคืออยากให้คนอื่นสนใจตัวเอง กับเป็นซึมเศร้าจริงๆ

>>184 พวกมโนไปเองไปต้องให้ค่าเลย จิตแพทย์โอนลี่เท่านั้นที่ให้คำตอบได้ ไม่มีภาพถุงยาพร้อมชื่อแปะคือสตอเบอแหลทั้งนั้น กูนี่เคยเข้าใจว่าตัวเองเครียดเลยมีอาการ overeating แค่นั้น เป็นมาหลายปี สุดท้ายมีโอกาสได้ไปตรวจ หมอว่านี่ไม่ใช่เพราะเครียดนะ จบที่ซึมเศร้า เหอๆ ไม่นึกว่าจะเป็นได้เลย ฉะนั้นเรื่องแบบนี้กูเกิ้ลให้คำตอบไม่ได้ แค่พอไกด์ให้เข้าใจอาการบ้างเท่านั้นเอง

หนักกว่าเรียกร้องความสนใจคือพวกเหี้ยที่ชอบเอาโรคมาเป็นข้ออ้างนี่แหละ ฮิตชิบหายทำผิดเหี้ยไรอ้างแต่ซึมเศร้าคนเป็นจริงเลยพลอยโดนหางเลขจากสังคมไปด้วย ถ้าโรคมันด่าได้มันด่าไปแล้ว

>>184 เสี่ยงซึมเศร้า รู้ว่าตัวเองผิดปกติเพราะเอื่อยเฉื่อยชา นอนเยอะมาก พอเอ๊ะก็พุ่งตัวไปหาหมอเลย สรุปว่าเสี่ยง ตอนที่เอ๊ะน่าจะเฉื่อยมาเกือบสองเดือนได้นะ

กูจะบอกอะไรให้ มึงไดแอกเองได้นะอันที่จริงแล้ว ไปหาไกด์ไลน์การไดแอกซึมเศร้ามาอ่าน มันมีพับลิชให้หมอโหลดไปใช้น่ะแหละ โรคเหี้ยนี่มันไม่ได้ต้องเทสสมองเจาะเลือดไปตรวจอะไร มันก็ไดแอกจากอาการนี่แหละ
หาเพื่อนซักคนมาช่วยดูไม่ให้มึงไบแอสละก็ไล่ตามลิสไป

>>184 รู้สึกชีวิตไร้ค่า ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรนานติดต่อกันหลายเดือน หนักเข้าก็เริ่มอยากตาย คิดหาวิธีตายหลายๆแบบกูถึงเรียกว่าซึมเศร้า เป็นแล้วไม่ค่อยอยากให้ใครรู้หรือมาช่วยหรอก แต่ก็หลุดออกมาด้วยตัวเองได้ยากถ้าจะปรึกษาก็ต้องคนที่เชื่อใจจริงๆเท่านั้น ส่วนคนอื่นไม่รู้เป็นแบบนี้ไหมนะ

>>188 ไดแอกไม่ได้ด้ด้ อย่าช่วยงอกพวกซึมเศร้ามโนเองด้วยความคิดมักง่ายอยากป่วยเรียกร้องความสนใจแบบนี้เลยเถอะขอร้อง

ซึมเศร้าไม่ใช่โรค แต่เป็นเพราะมึงมันจิตใจอ่อนแอต่างหาก

>>191 ฮะอะไรนะ https://www.rama.mahidol.ac.th/ramamental/generalknowledge/general/09042014-1017

>>192 ก็แค่หาข้ออ้างให้พวกจิตใจอ่อนแอเฉยๆ
เพราะไอ้พวกจิตใจอ่อนแอ ถ้าไปบอกมันตรงๆ มันจะยิ่งมีแต่แย่ลง เพราะพวกนี้มันควบคุมจิตใจตัวเองไม่เป็น
เลยต้องประดิษฐ์ให้มันเป็นโรคซะ บิดคำให้ดูเหมือนว่าเป็นอาการป่วยแทน มันจะได้มีกำลังใจดิ้นรนต่อ

การบัญญัติว่าอะไรที่มันกำกวมๆเป็นโรคหรือไม่เป็นโรคทางการแพทย์
หลักๆขึ้นอยู่กับว่าบริษัทยายัดเงินหมอมากพอรึเปล่า ถ้ายัดมากพอหมอก็แอพพรูฟให้เป็นโรคได้ แบบไอ้ซึมเศร้านี่แหละ
อนาคตพอความรู้พื้นฐานไปไกลกว่านี้ก็อาจจะโดนถอดจากการเป็นโรคก็ได้ เหมือนแต่ก่อนมีโรคเกย์ โรคฮิสทีเรียอะไรงี้ที่ปัจจุบันก็ไม่ยอมรับกันแล้ว

>>194 แล้วเข้าทางพวกมนุษย์อ่อนหัดด้วยไง เอะอะๆก็เป็นซึมเศร้า อย่าพูดคำนั้น ไม่อยากได้ยินคำนี้ ต้องไม่ทิ้งกันไปไหนแต่อยู่ใกล้ไปก็ uncomfort พอเอาแต่ใจมากๆก็จะลงมือทำเรื่องไร้สาระลงไปจนมันมีคนอื่นเดือดร้อน ก็มาตีบทเศร้า กำถุงวิตามินซีหลอกเด็ก โพสท์ทวิตอุนเทอ เราไม่หวายแน้ว ลาก่อย แง

>>194 สำหรับกูเกย์ก็โรคจริง ผิดธรรมชาติของเผ่าพันธ์ แค่สมัยนี้คำส่าเสรีภาพมันมาแรงกว่าแค่นั้น

>>193 กูอย่างชอบ ถ้ายกเว็บองค์การโลกมาให้ นอกจากมึงอ่านไม่ออกแล้วก็คงไม่ยอมรับเหมือนเดิม อาการแบบนี้วันนี้ไปเทรนด์แท็กรักสถาบันยังหืม 555

>>197 องค์การโลกไรวะ ช็อคเก้อป่าว 555
ถ้ามึงจะเอา who มาอ้างอิงในการเถียงว่าเป็น fact ที่คัดง้างไม่ได้ แปลว่ามึงไม่ได้เข้าใจวิทยาศาสตร์ และหนำซ้ำไม่รู้เรื่องประวัติศาสตร์การแพทย์ด้วย
ลองกระตุกต่อมความคิดด้วยการอ่านฟูโกต์พูดถึงจิตเวชดูก็ได้นะเพิ่ล จะได้ไม่ฝังหัวว่าวงการแพทย์พูดอะไรมึงต้องเชื่อไปซะหมด

เอาไว้ถ้าหมอไดแอกโรคที่บอกว่าเกิดจาก"สารเคมีในสมองแปรปรวน" ด้วยการตรวจสารเคมีในสมองที่ว่าน่ะ กูถึงจะเชื่อ
แต่ถ้ามาไดแอกด้วยการถามๆเอาว่าชีวิตมึงเฮงซวยมั๊ย ถ้าเฮงซวยเอายาอารมณ์ดีกูไปแดกนะ
คนสติดีๆที่ไหนจะอยากเชื่อวะ

>>197 อย่าดีแต่ซุย แปะลิงค์มาเลย

>>198 >>200 แปะภาษาไทยพวกมีแม่เหี้ยอย่างพวกมึงยังไม่อ่านเลย กระสันจะเอาภาษาอื่นไอ้ห่า 555

>>201 เฮ้อ ต้องให้กูสอนบวกเลขด้วยมั๊ยนิ
คือมึงจะมาเถียงว่าโรคซึมเศร้ามีจริง แต่มึงแปะบทความที่พูดถึงโรคซึมเศร้าว่ามีลักษณะยังไง รักษายังไง
มันถูกโลจิคตรงไหนวะ มึงลองกลับไปอ่านบทความมึงเองตรงไหนที่ใช้พิสูจน์ได้บ้างว่ามันสมควรจะเป็นโรคทางการแพทย์จริงๆ ทั้งสาเหตุก็ไม่รู้แน่ชัด อาการก็คลุมเครือ อาการไม่หนักให้หมอชี้แนะแนวทางใช้ชีวิตให้ก็หาย แถมมีความแตกต่างอย่างชัดเจนกับจิตเภทอีก หรือมึงจะบอกว่าแค่หมอบอกว่ามันมี มึงก็เชื่อว่ามันมี? กูก็อุตส่าห์ยกตัวอย่างโรคเกย์ให้มึงแล้วว่านิยามของการเป็นโรคทางการแพทย์แม่งก็ผิดได้ เปลี่ยนได้

มึงรีพลายๆมาเนี่ย ไม่เห็นมีโลจิคมีสาระอะไรเลย มีแต่มาขำๆเย้ยๆ เหมือนเข้าใจว่าตัวเองฉลาดแต่จริงๆไม่รู้อะไรเลยง่ะ ถ้าจะเฟียซก็ทำพื้นฐานให้มันแน่นก่อนดิ ไม่งั้นมันเขินนะ

>>198 ก็คือมึงไม่เชื่อหมอ แต่เชื่อ เรียกว่าไรดี? นักปรัชญา? นักคิด? คนนึง ที่ไม่รู้ว่าได้ศึกษาปราสาทวิทยามาไหมหรือแค่อ่านและคิดเองเออเอง?
แบบนี้มึงไม่เชื่อด้วยใช่ไหมว่าโควิดมีจิง?

>>203 จับแพะชนแกะสัสๆ
ถ้ามึงพูดถึงฟูโกต์ กูแค่ยกมาเพราะเขาวิจารณ์ให้เห็นว่ามันมีปัจจัยภายนอกเยอะแยะที่มาส่งผลต่การแพทย์ทั้งการเมืองวัฒนธรรมนู่นนี่นั่น ซึ่งหมายความว่ากูเชื่อฟูโกต์มั๊ย? ไม่ใช่ แม่งพูดถึงเรื่องซึมเศร้ารึเปล่ากุยังไม่รู้เลย
กูเสนอว่ามันยังมีวิธีคิดอีกแบบที่ไม่ใช่เชื่อตามหมอไปซะหมด
กูเชื่อในหลักฐานเขิงประจักษ์ มีข้อมูลอะไรที่เอามาทำให้มันดิ้นไม่หลุดบ้างว่าโรคซึมเศร้าของมึงเนี่ย มันเป็นความผิดปกติของร่างกาย ที่ต้องเอาสารเคมีที่ผลิตโดยบริษัททุนเข้าไปช่วยปรับสารเคมีในสมองมึง มึงถึงจะกลับเป็นปกติ ก็ไม่มีไงไอสัส หมอยังบอกเลยว่าไม่รู้ว่ามันเกิดได้ยังไง น่าจะประมาณนี้ๆๆมั๊ง แต่เสือกรณรงค์กันใหญ่โตว่าเศร้าต้องหาหมอแดกยา
แล้วมึงควรจะรู้ว่าหมอปัจจุบัน overdiagnosis มากๆ ไม่ใช่แค่ซึมเศร้า ลามไปยันโรคทางระบบอย่างความดันสูงหรือแม้แต่เหงือกอักเสบ บางอย่างมันไม่จำเป็นต้องรักษาด้วยการกินยา แต่เพราะการแทรกแซงจากปัจจัยภายนอก ไกด์ไลน์การรักษาที่"ส่วนกลาง"ทำออกแจกจ่ายให้หมอไปใช้รักษามันเลยไม่โปร่งใสไง หมอแม่งก็เป็นคนเหมือนกูมึง มันก็ทำตามรูทีน ตำราบอกให้ทำอะไรมันก็ทำไปอย่างนั้น ยกตัวอย่าง ในเรื่องเบสิกสัสๆเลย ในยุคนึงหมอสอนกันนักหนาเรื่องสามเหลี่ยมโภชนาการว่าควรจะกินสิ่งนั้นสิ่งนี้เท่านั้นเท่านี้ทั้งๆที่ข้อมูลจริงๆก็มีตั้งแต่สมัยนั้นแล้วว่ามันถูกต้องเลย ทุกวันนี้โภชนาการที่หมอแนะนำก็เปลี่ยนไปมาก มีทั้งคีโต ไอเอฟ ห่าเหวอะไรกันผุดขึ้นมาเต็มไปหมด
เพราะฉะนั้นกูเชื่อในหลักฐานกับการตัดสินใจของตัวเอง ถ้ามีหลักฐานที่ดี กูก็พร้อมจะเปลี่ยนความคิด แต่มึงไม่มี แล้วก็พยายามจะเบี่ยงประเด็นมาย้อนถามกู แต่กูใจดีเลยตอบมึงให้ อิอิ

เชื่อคนอื่นเพราะเขาเรียนสูง หัวจะปวด

ยกตัวอย่างให้เอกสตรีมขึ้น หมอไทย อาจารย์แพทย์เป็นส ลิ่มเยอะสัสๆ
แปลว่าอะไร แปลว่าการตัดสินใจ การใช้ตรรกะเหตุผลพวกแม่งก็ไม่ได้ปราศจากไบแอส ไม่ได้เลิศเลอกว่าคนอาชีพอื่นเลย

ถ้าเคยอ่านtextแพทย์ ตำราแพทย์ไม่ได้สอนให้คิด มันสอนให้ทำตาม ซึ่งหมอส่วนมากก็ไม่ได้สรรหาจะไปดูที่มาที่ไปของข้อมูลนั้นหรอก ท่องจำแค่ตรงหน้าก็เหนื่อยสมองพวกมันแล้ว

ดังนั้นหน้าที่คิดตัดสินใจกับร่างกายกับชีวิตตัวมึงเองก็ต้องคิดเอง เข้าใจยังไอสัส
จะปล่อยให้หมอทำอะไรกับร่างกายมึงก็ได้โดยมึงจะไม่ฉุกใจคิดซักนิดเลยเหรอ?
ทีนี้ก็ไปคิดดูว่าทำไมมึงถึงเชื่อว่าโรคซึมเศร้ามีจริง ถ้ามึงจะเชื่ออยู่ก็ไม่ได้ผิดอะไร มันก็อาจจะจริงก็ได้ ปัจจุบันไม่มีconcensus แต่หวังว่าจะเลิกอวดฉลาดว่าเชื่อหมอ(หมอเอหมอบีหมออ้อยไหนก็ไม่รู้แหละ ขึ้นชื่อว่าหมอก็เชื่อแระ)ถูกต้องที่สุด

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK361016/ กูไปหานั่งอ่านมา สรุปก็ไม่มี pathophysio ชัดเลย แต่ก็มีงานวิจัยบอกว่าการแดกยาช่วยได้นะ

>>204 เออ ถ้ามึงไม่แยกเรื่องรสนิยมทางการเมืองกับทักษะทางวิชาชีพกูก็ว่ามึงไม่ไหวนะ การตรวจรักษามันมีขั้นตอน ไม่ได้ใช้แค่เป็นขนมหวาน ตรรกะป่วย แล้วจะเป็นหมอไม่ได้
กูไม่ได้พูดสักคำว่ากูเชื่อหมอชิบหายแบบนั้น กูแค่ถาม ว่าระหว่างคนที่เค้าเรียนมากับใครไม่รู้ที่พูดเรื่องเดียวกันทำไมมึงไม่เชื่อคนที่เรียนมา ตรงนี้ถ้ามึงแย้งว่ามึงไม่ได้พูดถึงการรักษา/วินิจฉัยโรค มึงหมายถึงให้คิดต่าง อันนี้ก็ผ่านไปเพราะตอนอ่านถึงฟูโกต์กูเข้าใจว่ามึงฟังเค้าพูดเรื่องจิตเภชแล้วเชื่อทางนู้น
ส่วนเรื่องคิดต่างกับเรื่องให้ตัดสินใจกับร่างกายกูโนคอมเม้นท์ กูเชื่อว่าจะคิดต่างได้ตัดสินใจได้ต้องมีความรู้ก่อน ตอนกูป่วย (ทางกาย)​ กูไม่โอเคกับผลวินิจฉัยกูหาความรู้ได้ กูขอตรวจเพิ่มได้ แต่ถ้ากูป่วย (ทางจิต)​ กูจะยังมีสติคิดไหมนี่กูไม่รู้
เพราะงั้นเรื่องซึมเศร้าอันที่จริงกูก็โนคอมเม้นท์อีก กูเคยเจอดีเพรสที่น่ากัวสัด ๆ และดีเพรสหาแสง แต่จะให้กูคิดว่าซึมเศร้าเป็นความเชื่อ ต้องมีวิธีการตรวจที่เป็นโกลด์สแตนดาร์ดถึงจะเชื่อว่ามีโรคนี้จิงอันนี้กูว่าเกินไป โรคบางโรคไม่มีวินิจฉัยโกลด์สแตนดาร์ด มีแค่วิธีมาตรฐานที่ก็เพียงพอใช้ในการประเมินการรักษา
ถ้ารู้ตัวว่าตัวเองไม่ปกติ อย่างน้อยหาหมอมันต้องดีกว่ามานั่งมโนเอาเองว่ะ ยังไงกูก็ยังจะบอกให้หาหมอและรังยามาแดกถ้ามันมีแนวโน้มอันตรายถึงชีวิต

>>208 ขึ้นต้นมามึงก็อ่านที่กูตอบไม่แตกซะละ แต่ไม่เป็นไรข้ามไป มึงลองดูที่ >>207 แปะลิงค์มาก็ได้
ถ้ามึงเข้าไปอ่าน มึงจะเห็นว่ายาซึมเศร้าเป็นตัวช่วยในการหายจากอาการซึมเศร้าได้จริง แต่ว่าการรักษาด้วยการปรับพฤติกรรมตัวเองก็ได้ผลว่ะ แล้วถ้าไปค้นการวิจัยเพิ่ม ในไทม์เฟรมที่นานขึ้น ผลของยากันเศร้าก็ยิ่งน้อยลงไปอีกอย่างมีนัยสำคัญ และในงานวิจัยนี้ก็ยังบอกว่าปัจจุบันพวกหมอนี่แหละ ที่จ่ายยากันเศร้าเกินความจำเป็นไปมาก เคสที่ไม่จำเป็นก็ยังจ่าย ถ้ามึงคิดว่านี่ยังไม่สำคัญกับชีวิตมึงลองดูผลที่เกิดจากทศวรรษที่ผ่านมาที่พวกหมอชอบจ่ายแอนตี้ไบโอติกเกินขนาด ทุกวันนี้มนุษย์ทั้งโลกแทบจะสู้เชื้อใหม่ๆไม่ได้แล้ว มีเหี้ยไรมาก็ติดเชื้อหมดและต้องใช้ยาแรงขึ้นเรื่อยๆ วงการหมอมันไม่ใส่ใจบอกเรื่องนี้กับมึงหรอก และถ้ามึงจะรอความรู้ทางการแพทย์นิ่งก่อนค่อยตัดสินใจเอง ก็นู่นอะอีกสิบปียี่สิบปี ซึ่งก็จะมีคนที่ซัฟเฟ่อจากผลข้างเคียงของยากันเศร้าที่จ่ายเกินความจำเป็นไปอีกไม่รู้กี่ล้านคน
พูดถึงผลข้างเคียงขิงยากันเศร้า มันแย่มากๆ ซึ่งบริษัทยาก็พยายามปกปิด จนคนไข้ที่ใช้ไปแล้วโดนผลกระทบหนักๆมาฟ้องถึงค่อยอ้อมแอ้มใส่ข้อควรระวังเพิ่มมาทีละข้อ จำนวนมากที่แดกแล้วอัตราฆ่าตัวตายสูงกว่าเดิม บางรายเซ็กเสื่อมไปตลอดชีวิต ที่สำคัญการแดกยาที่เข้าไปยุ่งกับสมองมึงเป็นปีๆ ต่อให้มึงจะหายเศร้าเร็วขึ้น แต่มันจะเปลี่ยนสมองมึงไปตลอดกาล และไม่ใช่ในทางที่ดีด้วย ซึ่งหมอหรือบริษัทยาไม่มาแคร์มึงหรอกนะ มึงเองนั่นแหละที่ผ่านมรสุมซึมเศร้ามาแล้วแต่ต้องแบกวิบากกรรมใหม่นี้ไปตลอดชีวิต

ฝากถึงไอ้พวกคิดว่าตัวเองซึมเศร้าที่ผ่านมาอ่าน พวกมึงพยายามอย่างเต็มที่แล้วรึยังในการเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเอง ถ้ายัง ไปลองซะก่อน ยอมรับว่าที่มึงเศร้าน่ะเกิดจากชีวิตที่เฮงซวย ไม่ว่าจะเฮงซวยจากคนอื่นหรือจากตัวมึงเองก็ตาม ไม่ใช่โทษว่าเกิดจากความโชคร้ายที่เป็นโรคและจะหาทางลัดด้วยการใช้ยา หาที่ปรึกษาดีๆ จะผู้ใหญ่ดีๆที่มึงนับถือ นักจิตบำบัดหรือจิตแพทย์ก็ได้ แก้ปัญชีวิตไปทีละเปลาะ ออกกำลังกาย นอนให้เต็มอิ่ม แดกให้เฮลตี้ ยากันเศร้าไม่ได้ทำให้มึงหาย ยาแค่ช่วยให้มึงแก้ปัญหาชีวิตง่ายขึ้นเร็วขึ้น แต่ต้องแลกด้วยสมองมึงเองนะ
อย่าแดกยาจนกว่ามันจะอับจนหนทางจริงๆ

>>209 ขอบคุณที่พิมพ์แทนกู

>>209 มึง ๆ คือกูหนับหนุนใช้ยากรณีจำเป็น กูเขียนไว้แล้วไงงงงงงง
เรื่องดื้อยาปฏิชีวนะกูรู้วววว ผลข้างเคียงยาแต่ละตัวกูก็อ่านเองเวลากูต้องใช้ แต่มึง กูแนะนำใข้ยา ถ้ า มั น จ ำ เ ป็ น ไงงงงง
กูไม่อยากให้มัวรอปรับตัวปรับใจก่อน คือบางคนมันอาจจะทำเองไม่ได้จิง ๆ งี้ ว้อยยย
กูเบื่อความรู้ต่ำของคนส่วนใหญ่ตั้งแต่ ยาลดอักเสบ = ยาปฏิชีวนะแล้ว สัด ใกล้เคียงกันชิบหายอ่ะ

แดกยาเถอะโม่ง กูเคยเป็น แดกแล้วมันดีขึ้นจริงๆ

คนที่เคยเป็น anxiety disorder แล้วหาย ความจำจะดีขึ้นมั้ยวะ ทุกวันนี้กูความจำสั้นมาก สมาธิสั้นด้วย

กูเคยลองแดกยาแล้วมันเหมือนความสุขปลอมเลยว่ะ กูเลยเลิกแดก

กูเลิกแดกเพราะแดกแล้วอารมณ์เงี่ยนมันหาย

กุว่ากุเริ่มมีอาการทางจิตว่ะ ไม่รู้ว่าเป็นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มันทำให้กูขาดความมั่นใจในการทำงานจนจะ suffer ไปเลยอ่ะ

แบบกุมักรู้สึกส่าตัวเองกระจอกอ่ะ ทำพลาดนิดเดียวแต่รู้สึกเหมือนกุทำโลกระเบิด โทษตัวเองซ้ำๆ พอตามใครไม่ทันหรือต้องออกมาพูดไร มวนท้อง มือสั่น ใจสั่นไปหมด แล้วก็จะเริ่มรู้สึกแย่กับตัวเองเรื่อยๆ เหมือนว่ากุมันกระจอก ไร้ความสามารถไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ คิดลบๆว่าคนอื่นต้องด่ากุในใจ หัวหน้าต้องไม่ให้กุผ่านโปน ทุกคนต้องมองว่ากุแย่ จนกุกลัวไม่กล้าถาม ไม่กล้าแสดงออกอะไรเลย พูดอะไรติดขัดเพราะไม่มั่นใจ ทำยังไงดี กูเหนื่อยมากเลยที่ความคิดมันเฆี่ยนตีกุแบบนี้

>>214 แล้วความสุขจริงๆคืออะไร มนุษย์มันไม่มีหรอก ก็แค่ตอนสมองหลั่งเอนโดฟินเท่านั้นแหละ ไอความสุขจริงๆมันมีที่ไหน พอไต่ขึ้นมาคว้าสิ่งที่ตัวเองต้องการก็มาได้ก็ไม่มีความสุขอยู่ดี พี้ยาดีกว่าชาวเรา อุดมคติเป็นแค่ภาพลวงตา ในโลกนี้มนุษย์เราอุบัติสมมุติความหมายกันเองทั้งสิ้น ของจริงมันก็แค่การหลั่งสารในสมอง การมีชีวิตเพื่อให้มีความสุขอย่างเดียวมันไม่มีหรอก หรือไอแนวคิดอะนไหนสุขจรองสุขปลอมมันก็ไม่มีหรอก

>>217 เป็น fact ที่ไม่มีประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตว่ะ ถ้าจะเอาตามที่มึงว่าก็มีสองอย่างคือไปบวช ไม่ก็ฆ่าตัวตาย

>>218 ก็แย่ละ นี่คือแนวคิดNihilismหว่ะ โลกนี้มันไม่มีความหมายใช่มั้ย มึงก็สรรสร้างขึ้นมาเองสิวะ ความหมายของการมีชีวิตของมึงเองอ่ะ
สําหรับกูคิดว่าไม่ต้องไล่ตามหาความสุข เพราะสําหรับกูชีวิตมันเกิดมาเพื่อเจ็บปวดอยู่แล้ว ถ้ามึงไม่เจ็บเลยคือมึงผิดปกติอ่ะสัส //ไม่ได้บอกว่าต้องคิดตาม จะคิดไรก็เรื่องมึง แต่ถ้าไม่แดกยามึงก็ไม่หาย สุขจิรงสุขปลอมแม่งลวงตาทั้งสองอย่างจะไปคิดให้ปวดจิตทําไม กินยาเถอะ แค่นั้นแหละ

>>219
มึงกำลังสับสนความสุขกับความหมายของชีวิตรึเปล่า มันคนละอย่างกันว่ะ
โลกนี้อาจจะไม่มีความหมายอะไรเลยจริงๆก็ได้ แต่แล้วยังไงอะ
คนเราต่อให้ใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าไร้ความหมายก็ยังมีความสุขได้
บางคนขอแค่ไม่ทุกข์ไม่เจ็บปวดก็สุขแล้ว ก็ยังได้

ถ้าพูดถึงสุขจริงสุขปลอม มันมีจริงรึเปล่ากุไม่รู้
แต่มันมีความสุขที่มีความหมาย กับความสุขที่ไม่มีความหมายอยู่
ถ้ามึงจะเชื่อว่าความสุขเป็นแค่สารเคมีในสมอง ความเจ็บปวดที่มึงเชื่อมันก็สารเคมีในสมองเหมือนกันอะ ต่างกันตรงไหน

แล้วที่สำคัญถ้ามึงจะเชื่อ nihilism ว่าโลกนี้ไม่มีความหมาย แต่แนะนำให้คนสร้างความหมายขึ้นเอง แม่งก็ขัดแย้งในตัวเองอยู่ละปะ มึงเป็นใครยิ่งใหญ่มาจากไหนถึงจะสร้างความหมายให้ตัวเองได้ยิ่งใหญ่กว่าความหมายของโลก จริงกว่าความหมายของโลก ถ้ามันไม่มีอยู่จริง

มีกระบวนคิดที่เป็นทางแก้ของ nihilism สองทางคือ
1. เลิกเชื่อ nihilsm
2. nihilism แล้วไง ฉันก็มีความสุขได้นี่
ไปเลือกกันเอาเอง แล้วแต่ศรัทธา ไม่มีผิดมีถูก

ส่วนตัวกูเชื่อว่าการขบคิดว่าชีวิตคืออะไร เกิดมาเพื่ออะไรเป็นคำถามที่ไร้สาระและสร้างความยากลำบากในการใช้ชีวิตมากกว่าเดิม โดยเฉพาะกับพวกที่มีปัญหาทางจิต
ปัญหาของอารมณ์และความคิดแก้ได้ด้วยอารมณ์และความคิด
ถ้าซัฟเฟ่อ คิดเองไม่ได้ แก้เองไม่ได้ ก็แสวงหาผู้รู้ครูบาอาจารย์ช่วยก่อน
เอะอะแนะนำให้แดกยาอีกละ น่าเบื่อ

>>220 ไม่กูไม่สับสนกูยกตัวอย่างเรื่องนิฮิลลิสมันไม่เชื่อเรื่องเป้สหมานในชีวิต แล้วเข้าเอามาดูเรื่องความสุขก็เช่นกันหรือจะความทุกข์ก็ตามที่มึงว่ามันไม่ได้มัความหมายตายตัว ขอบคุณครับ ตอนนี้กูก็สบายดีครับจากที่กูคิดแบบกู มึงเองก็มีชุดความคิดอะไรเชื่อเห้อะไรที่มึงพิมมายาวเหยียดอ่ะบูลชิทพอกัน ไบแอสดีครับ เพราะมึงมองโลกในอีกมุม ส่วนกูก็มองในอีกมุม มันมีตัวกำหนดด้วยเหรอว่าอันไหนคือสัจจะธรรม ถูกแท้100%

แบบว่าถ้ามีคนมีความสุขกับการเชื่อในศาสนาอันหนึ่ง จะมาตั้งกฎเลิกให้เชื่อ 1/2 แบบนี้มั้ยอ่ะครับ
กูก็เหมือนกันครับ ชีวิตตอนนี้กูสบายดีจากการไม่คิดมากเหมือนเมื่อก่อนแล้วดิ่ง อยากให้ชีวิตดีมีความสุขเหมือนคนอื่น แต่ไม่พยายามเข้าใจเลยว่าทุกคนมันไม่ได้มีความสุขตลอดเวลา ต่างคนก็มีมุมที่มีความทุกข์ด้วย นั่นคือปกติของชีวิตมนุษย์ ดังนั้นกูจะไปหวังสุขแท้เหี้ยไร //และเหมือนเดิมกุไม่ได้บอกให้คิดตามงี้ซะหน่อย
https://youtu.be/EZEfN5z8Mlg
กูน่าจะไปทริกเกอร์ไอนี่เรื่องแดกยาแน่ ถถถถ ก็ตามใจคร้าบ

ไม่ยอมแดกยาหมอก็ลองดูดม้าดูครับ เหล่า’พวกที่มีปัญหาทางจิต‘ทั้งหลาย 😱😩

>>221 ยาก็เรื่องนึง กุเป็นผีเฝ้าโซเชียลคอยด่าทุกคนที่เอะอะแนะนำแดกยา 5555

คือกูรู้ว่ามึงไม่ได้บังคับให้กุเชื่อตามมึง กุก็ไม่ได้บังคับให้มึงเชื่อตามกู ไม่ต้องย้ำก็ได้
ไม่มีชาวเน็ตไหนสติดีๆจะมาเชื่อคำพูดไร้แก่นสารของโม่งอย่างเราๆอยู่แล้วงับ
กุเถียงเล่นเพราะเห็นคนเอ๋อปรัชญาแพร่มเลยหมั่นไส้เฉยๆงับ

เอาจริงๆกูไม่ได้ให้มึงหรือให้ใครแดกยานะ คืออันนั้นกูบอกว่าหมายถึงตัวกูเองกูว่ากูแดกยาเนี่ยถึงดีดได้มาถึงวันนี้ครับท่านผู้เจริญ แล้วยํ้าไว้ด้วยแล้วว่าไม่ต้องคิดตามแบบกู

>>209 กูเห็นด้วยกับความเห็นมึงในฐานะที่เป็นคนแดกยามาเกือบสองปี กูรู้สึกว่ายาช่วยให้กูนอนง่ายขึ้นเฉยๆ เพราะถ้าไม่แดกเลย นอนยากสัสๆ ช่วงระหว่างสองปีที่แดกยา ถ้ามีเรื่องดีๆในชีวิตก็มีความสุขปกติ แต่พอชีวิตกลับมาเหี้ย ก็เศร้าเหมือนเดิม วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือพยายามแก้ไขความชิบหายของชีวิตตัวเอง สิ่งที่กูทำควบคู่ไปด้วยคือออกกำลังกายแล้วพยายามหาความรู้เข้าสมอง ถ้าไม่ลงมือทำอะไรเลยแดกยาจนตาย ชีวิตก็เหี้ยเหมือนเดิมอยู่ดี และ เพื่อพวกมึงสงสัย กูแดกยา anti-depression(remeron) จริง หมอจ่ายยาให้ ไม่ใช่ยานอนหลับ

>>216 เข้าข่ายซึมเศร้าอยู่นะ ลองไปพบแพทย์ดู

>>216 กูเป็นแบบมึง ไปหาหมอแล้วเค้าวินิจฉัยว่าเป็นโรควิตกกังวล

กระสุนที่ได้วาดไป เปรียบความยุติธรรมไหม

ยิ่งยิงมากเท่าไร ก็เหมือน ยิ่งเป็นเช่นวีรชน

หลับตาคู่นั้นมืดลง เอื้อมมือไปสัมผัสไว้

ยังปีศาจที่มี ซึ่งกายา และความร้อนเหมือนเช่นคนทั่วไป

ถ้าฉันนั้นช่างแสนเลว ส่วนเขาน่ะดีกว่าไหม ?

ตรงนั้นมีแค่กำแพงสูง ที่ล้อมเอาไว้มากมาย

อย่ารวดร้าวร่ำน้ำตา ชะตาที่เราได้เกิดมา

ก็เพราะว่าเรานั้นมี ซึ่งเสรีพร้อมบินสู่ฟ้า

หากพวกเราได้มีปีก ดั่งนกในท้องนภา

แห่งหนใดทั่วโลกา เราจะโผไป

แต่ถ้าไม่เหลือซึ่งทาง แห่งไหนให้เราหวนกลับมา

ก็ไม่อาจจะไปที่ไหน

ทว่า ฉันนี้ ไม่อยากมีชีวิตอยู่เช่นนั้น

แม้ว่าโลกาโหดร้ายมากเพียงใด
ฉันนั้นยังคงมอบความรักให้เธอเรื่อยไป

ขอเพียงคุ้มครองปกป้องเธอด้วยใจ
แม้ต้องมลายต้องสูญเสียมากมายเท่าไร

และถ้าเรื่องเหล่านี้จะผิดพลาดไป
ฉันก็คงไม่แคลงใจไม่เสียดาย

ก็เพราะว่าความจริงแท้ ถูกต้องคือเชื่อมั่นใน
สิ่งที่เราทำลงไปจนสุดหัวใจ

ฉากที่เต็มด้วยฝนเหล็ก หล่นลงมาไม่ขาดสาย

ดั่งดูภาพยนตร์ ในทีวี ไม่คิดว่าเจอด้วยตา

อันสงครามก็แค่เพียง ความทารุณที่ขลาดเขลา

มันเป็นซึ่งเรื่องราว ของทั้งสอง เมืองที่ไม่เคยแม้ข้องเกี่ยว

ฉันก็ไม่รู้เลย เหตุใดจึงเกลียดพวกเขา

เหตุผลที่พวกเรา ไม่สามารถ จะปิดซ่อนความมืดในใจ

ยากเกินอธิบาย ความขัดแย้งที่มากหลาย

ก็ไม่รู้ว่าทำไม จึงมีเพียงแค่รอยร้าว

ความหมายของคำได้เคย ถูกแปลออกไปเนิ่นนาน

กระนั้นไม่มีผู้ใดเข้าใจอย่างแท้จริง

สิ่งที่เชื่อมั่นเรื่อยมา ก็คือเมื่อยามที่เบิกตา

อันโลกาของเธอผู้นี้

ทว่า ฉันน่ะ ไม่อยากมีชีวิตอยู่เช่นนั้น

แม้ว่าโลกาโหดร้ายมากเพียงใด
ฉันนั้นยังคงมอบความรักให้เธอเรื่อยไป

ขอเพียงคุ้มครองปกป้องเธอด้วยใจ
แม้ต้องมลายต้องสูญเสียมากสักเท่าไร

ภาพเงาของผู้ใดที่ฉันเลือกไป
ร่างกายอันมลายที่โยนทิ้งไกล

ตัวฉันนั้นจึงได้รู้ สิ่งที่โตขึ้นในใจ
นั่นก็คือลูกแห่งปีศาจฝังข้างใน

ภายใต้ความยุติธรรม ที่ต้องสูญเสียมากมาย
นั่นเพราะมีปีศาจร้ายภายในหัวใจ

https://www.youtube.com/watch?v=sLLyWBySGwg&list=WL&index=3

สับสนทางเพศตอนอายุ 30 ว่ะ
จริงๆกู(ช)อยากเป็นผู้หญิงมานานละล่ะ แต่มันไม่ได้เป็นความรู้สึกที่รุนแรงจนต้องอยากแสดงออก แค่แบบลึกๆจะชอบจินตนาการอยู่ตลอดเลยว่ามันคงจะดีถ้ากูมีรูปร่างแบบผู้หญิง ถ้ากูได้เป็นบทบาทผู้หญิงในความสัมพันธ์ อะไรเงี้ย แต่ชีวิตก็เหนื่อยกับการเรียนการทำงานใช้หนี้ครอบครัว รู้ตัวอีกทีก็แก่ละ พอตอนนี้ปลดภาระไปหล่ยๆอย่างก็กลับมาเริ่มคิดมากขึ้นว่าอยากสวยซักที
ที่แย่คือร่างกายมันเป็นชายแก่หยาบกร้านละว่ะ 555 แดกฮอโมนยังไงมันไม่น่าจะสามารถจะสวยละมุนได้แล้ว เศร้าใจ

>>230 จับมือเลยเพื่อน กูเป็นเหมือนมึงเลย กู 30 กลางๆ ละ

เอาจริงกูไม่แคร์สายตาคนอื่นหรอกถ้ากูจะแต่งหญิงแล้วอุบาทว์ ใครจะนินทายังไงไม่แคร์เลย
แต่กูแคร์สายตาตัวเอง รับตัวเองไม่ได้จริงๆ ถ้าแต่งหญิงแล้วอุบาทว์ ตอนนี้เลยได้แค่เก็บไว้ในใจ
วันๆ นั่งส่องเว็บขายเสื้อผ้าสวยๆ จินตนาการไปเรื่อยเปื่อย

ปล. ส่วนตัวกูถึงอยากเป็นผู้หญิง แต่ไม่ได้แปลว่ากูชอบผู้ชาย กูแค่อยากสวย ใส่เสื้อผ้าสวยๆ น่ารักๆ และมีแฟนสวยๆ น่ารักๆ เช่นกัน

>>231 เกทฟีลๆ กูไม่สามารถก้าวผ่านภาพจำฝังหัวได้ว่ะว่าชายต้องแบบนี้ หญิงต้องแบบนี้
ถ้ากูต้องเป็นอะไรที่ครึ่งๆกลางๆ แถมรู้ตัวดีว่ายังไงก็คงไม่สามารถจะดูเป็นผู้หญิงได้ กูก็คงไม่แฮปปี้กับตัวเองเท่าไหร่อะ
ทั้งนี้กูไม่ได้เหยียดตุ๊ดไฮบริดนะ แบบพวกพาวเว่อพัฟเกย์ไรเงี้ย กูชื่นชมด้วยซ้ำที่เขากล้าจะไปในทางที่เขาเลือก รักตัวเองโดยไม่แคร์สายตาคนอื่น

>>231 เชียร์นะ นี่ชอบดูผู้ชายใส่เสื้อผ้าน่ารัก ๆ แต่งตัวน่ารัก เห็นแล้วใจมันนุบนิบ เราแต่งตัวน่ารัก ๆ เองแล้วรู้สึกไม่มั่นใจ 555 เข้าใจฟิลที่เพื่อนโม่งมองตัวเองเลย

>>230 >>231 เชียร์ให้มั่นใจนะ ถ้ายังไม่กล้าลองค่อยๆแต่งน่ารักไปทีละนิด เรื่องความสวยอะไรยังดูแลกันได้ เก็ทฟีลเพราะนี่ก็เพิ่งมาดูแลตัวเองหลังปล่อยตัวมานานเหมือนกัน ส่องกระจกแล้วแฮปปี้ขึ้นมากเลยเพื่อน

>>230 >>231 กว่ามันยังไม่แก่โว้ยสหาย https://youtu.be/XsSS_7Xyz5s

แต่งหน้าให้เป็นก่อน พวกอปป้าเกาหลีหน้าหวานแม่งก็ธรรมดาถ้าไม่แต่งหน้า

>>236 ยี้ ติ่งเกา กลับทวิตมึงไป

>>233-235 ขอบคุณมากๆ จะเก็บไปพิณาา

>>237 ติ่งเกาที่ไหนจะมาบอกว่าพวกเกาหลีหน้าตาธรรมดา... มึนอะไร

>>230 ผู้ชายสาวน้อยหรอ กูอยากลองมีแฟนแบบนี้บ้างจัง แล้วก็ทำตัวมุ้งมิ่ง

>>239 ติ่งเกา มันหายใจเข้าหายใจออกเป็นอปป้า ไม่ว่าจะพูดถึงอะไรมักจะโยงอปป้ามาเสมอ ดังนั้นด่าว่าติ่งเกาแหละ ถูกแล้ว

>>241 มึงก็โยงอปป้า แสดงว่ามึงเป็นติ่งเกา????

>>242 มึงโง่หรือมึงงั่ง ?
ถ้าอ่านไม่เข้าใจ แนะนำให้ย้อนไปอ่านเม้น >>236-241 ตามลำดับไทม์ไลน์นะ
ไทม์ไลน์เส้นตรง ไม่ใช่มัลติเวิร์ส โง่แค่ไหนก็น่าจะเข้าใจ

>>243 ก็เห็นมึงโชว์โง่ก็เลยเอาตรรกะโง่ๆของมึงมาโชว์ให้ดูแต่มึงคงโง่เกินไปที่จะทำความเข้าใจเนอะ สมแล้วที่มีแม่เป็นลิง พ่อควาย โง่แล้วเสร่อชิบหาย

แพ้คำว่าอปป้า พอเจอคนพูดว่าอปป้า ต้องโยงให้เป็นติ่งเกาหมด กุว่าแม่งเอ๋อแล้ว

แหม ดิ้นใหญ่เลย ถึงกับต้องเม้นติดๆ กัน
เป็นติ่งเกาก็ยอมรับตรงๆ เถอะ การหลอกตัวเองมันไม่ดีนะ

>>245 อ๊ปปา มัยเป็นคําสร้อยของชาวสลาวิคต่างหาก Опа опа пиздец!

>>246 มึงไงดิ้นเป็นหมาโดนน้ำร้อน ตามเห่าโฮ่งๆทุกเม้น
ต้องประสาทแค่ไหนหรอวะแค่เห็นคำว่าอปป้าต้องมาดิ้นขนาดนี้

บ่นเหี้ยไรปัญญาอ่อนอ่ะพวกมึง ดิ้นทั้ง2คนแหละ

เลิกทะเลาะกันเรื่องอปป้าแล้วไปแดกยาซะ

อย่าทะเาะกันเลนน้าTTTTTTTTTT

กู(ฆ่าตัว)ตายแล้วรอดมา4รอบอ่ะ แล้วมันมีเสียงในหัวกู แบบหนังmoon knightมั้ง เป็นมาเกือบ10ปีได้แล้ว มันดูเบียวๆป่ะ แต่กูพูดจริงนะ ไปหาหมอเขาจะจับกูเข้าโรงพยาบาลบ้ารึเปล่า

>>252 ทุกคนมีเสียงในหัว เพื่อนเอ๋ย มึงไม่ผิดปกติ ถ้าจะหาหมอก็หาเรื่องที่มึงฆ่าตัวตายเถอะ

>>253 ไม่เชิงตั้งใจฆ่าตัวตาย แค่self harmแล้วบางทีมันหนักมือไปหน่อย แต่เลิกมาซักพักแล้ว ตอนหลอนๆเจอพระเจ้ามาบอกให้หยุด

>>254 หมอว่าคุณเป็นโรคจูนิเบียว

กูแม่งรำคาญตัวเองมากชอบเปราะบางกับคำพูดคนที่ทำงานว่ะ บางทีกูทำงานพลาดนินหน่อยเสียฃซุบซิบตามสายลอยมาละ แล้วกูก็มานั่งคิดมากนั่งเครียดแม้กูจะยังหัวเราะก็ตาม กูลองระบายให้ที่บ้านฟังก็เหมือนว่าเรื่องกุมันไรสาระเรื่องเล็กๆน้อยๆ หลายครั้งที่กุฆ่าตัวตาย ยังไม่สำเร็จซักมีกูเหนื่อย

ยิ่งพ่อแม่ทำดีด้วยด้วย กูดีใจเขาดีกับกูแต่ลึกๆแล้วกูรู้สึกสิ้นหวังกับตัวเองกว่าเดิม กูรู้สึกผิดที่กูไม่สามารถทำตามเป้าที่เขาคาดหวังได้อะ กูมันคนจืดๆตัวประกอบเรียนกลางๆในสังคม ไม่ทำให้ที่บ้านเดือดร้อนแต่ก็ไม่มีอะไรให้ภูมิใจ ญาติๆก็คิดว่ากูเก่ง กูไม่ได้เก่งเว้ย คนที่เก่งอะคือกูตอนเด็กๆ ตอนนี้กูไม่ใช่เด็กเก่งคนนั้นแล้ว

คิดเรื่องพ่อแม่แก่แล้วโหวงทุกที
เรื่องที่ไม่น่าคิดก่อนนอนจริงๆ

>>257 กูมากอดมึงแน่น ๆ ตอนนี้กูก็เป็นแบบนั้นอยู่เหมือนกัน ไม่บอกกูคงนึกว่าตัวเองมาเขียน กูโคตรอยากกลับไปเป็นไอ้เด็กเก่งคนนั้นชิบหายเลย

แต่กูอยากให้มึงรักตัวเองในตอนนี้มาก ๆ นะ ถึงมันจะไม่ได้ดีเท้าตัวเราในวัยเด็กแต่เราก็ย้อนเวลาไปทำอะไรไม่ได้อยู่ดี แต่บางทีถ้าวันไหนมึงมีแรงฮึบขึ้นมา มึงอาจจะได้เจออะไรที่ทำให้ตัวมึงในตอนนี้อยากเป็นตัวมึงเวอร์ชั่นปรับปรุงก็ได้ แต่ไม่ต้องรีบหรอก

ตอนนี้กูก็ยังไม่มี แต่กูก็หวังว่าสักวันกูจะมีได้ เป็นกำลังใจให้นะ ถึงจะไม่รู้จักแต่อยู่ข้างๆมึงนะเพื่อนโม่ง(จริงๆกุเป็นกำแพงข้างหลังมึงเอง เชื่อดิ)

มีใครมีรพ.จิตแนะนำแถวเกษตรบางเขนมั้ยหรือแถวบีเส้นนั้นก็ได้ จะเป็นคลินิกก็ได้ กูไม่ชอบรอคิวนานน่ะ

อาจจะเหี้ยไปหน่อยที่กูไม่ได้พิมพ์ทีเดียว กูเพิ่งนึกและไตร่ตรองได้

กูรู้สึกอารมณ์กูเปลี่ยนไวมาก กูนั่งร้องไห้อยู่สามชั่วโมงแต่บทจะอารมณ์ดีคือดีเลย ช่างแม่งเรื่องที่คิด เจอคลิปตลกกูก็ขำเลย ไอ้เหี้ย กูไม่เข้าใจตัวเองเหี้ย ๆ เลย บางทีทะเลาะกับแฟน แฟนยังเครียดอยู่แต่กูแม่งหายเครียดแล้ว หายไม่พอ กูลืมความรู้สึก ความคิดตอนเครียดไปด้วย พอโดนถามกูก็ตอบไม่ได้เพราะกุลืมไปแล้ว

กูไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย แล้วคนรอบตัวกูเหมือนไม่มีใครเข้าใจกู เขาว่าการกระทำการตัดสินใจบางอย่างกูมันแปลก แต่ในสมองกูก็คิดมาแล้วว่ามันคงเป็นแบบนี้ แบบนี้ ทำแบบนี้ไปน่าจะดี แต่สุดท้ายกูก็โดนว่า คำที่กูโดนบ่อยที่สุดคือคำว่าโง่กับเอ๋อ สายตาที่มองมาก็รู้สึกว่าเป็นสายตาที่สงสารปนสมเพช

กูไม่ชอบเลย แล้วกูก็ปากหมาด้วย โง่มากูเถียงกลับทั้งๆที่ใจกูพังชิบหาย ใครแม่งจะอยากโง่บ้างวะ สมองกูมันคิดได้แค่นี้อ่ะ55555555 กูพูดเลยนะว่าเมื่อก่อนกูไม่ได้เป็นแบบนี้ กูเป็นหัวหน้าโปรเจค เป็นคนตัดสินใจอะไรสำคัญๆ แต่ตอนนนี้กูทำเหี้ยอะไรไม่ได้เลย โคตรขยะ

กูควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เวลากูเครียดมากๆ กูชอบหยิกมือตัวเอง เมื่อก่อนกูแอบไปทำตอนไม่มีใครเห็น แต่ตอนนี้กูเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ กูไม่ได้สนเลยว่าตรงนั้นมีใครมั้ย พอกูทำไป กูรู้ว่าคงไม่มีใครรู้สึกดี แต่กูได้ยินว่าเขาคนอื่นเขามองว่าเรื่องแค่นั้นทำไมต้องเครียดขนาดนั้นด้วย กูแบบ โห ไอ้เหี้ย555555555555555555 น้ำตากูแตก กูไม่เคยหวังให้เพื่อนเข้าใจเลยนะ แต่กูเจอแบบนี้ไปกูก็ไม่ไหว

หรือจริงๆกูไม่ได้เป็นโรค กูแค่แปลก? กูไม่มั่นใจอะไรสักอย่างเลย

>>261 ถ้ามึงไม่ได้เป็นโรค มึงก็เป็นคนน่ารำคาญคนนึงอะ ถ้ามึงอยู่ในแวดวงสังคมกูกูก็คงไม่ได้เกลียดมึงหรอก แต่ไม่แคร์ไม่คุยด้วยเท่านั้นเอง เพราะฉะนั้น ด่านแรกคือไปหาจิตแพทย์ก่อนเหอะ

แค่เนี่ย แปลก?
ดูคลิปตลก ถ้ามันตลก ก็ขำได้ปะวะ ยิ่งมึงร้องไห้มา สามชม. มันก็นานมากละ มึงจะร้องไห้ทั้งวันเลยหรือไง
เรื่องเครียด แต่ละคนก็มีเรื่องเครียดกันทั้งนั้น แล้วเวลาเครียด คนเราก็มีพฤติกรรมต่างกันไป
ถ้ามึงทะเลาะกับแฟน แล้วหายครียดเร็ว ก็ดีแล้วปะวะ คนบางคนเครียดนาน โกรธนาน เหนื่อยกว่าอีก

>>261 ไอเหี้นนี่เบียวเป็นโรคของจริง แม่งจะทําตัวคิดว่าตัวเองแบบอารมณ์แปรปรวน ต้องทําเป็นทําร้ายร่างกายตัวเอง ไอเหี้ยอารมณ์ปกติแหละค้าบจองมนุษยชาติ วันๆหนึ่งคนเรามันก็เป็นแบบนี้ทุกคน อารมณ์เปลี่ยนเช้าอาจจะเครียดชิบหายพอบ่ายกูมานั่งขรรมก็ได้ ไม่ใช่อารมณ์แปรปรวนโว้ย แล้วมึงยังควบคุมตัวเองได้อยู่เพราะกูมีคนรู้จักที่แม่งควบคุมตัวเองไม่ได้คือมันหนักกว่านี้ไอควาย คือมันจะไม่รู้ตัวเลยโว้ย แต่ของมึงก็ควรไปหาแพทย์กูว่ามึงก็มีปัญหาบางอย่างอ่ะ ไม่ได้แปลว่ามึงแปลก ทุกคนก็มีปัญหาทางจิตกันหมดแหละไม่มากก็น้อย ของมึงคือแค่ขาดวุฒิภาวะ ไม่โต เหมือนเด็กมอต้นเป็นกันอาการงี้เลย เห่อหมอยอีโม

มึงๆ ถ้าไม่ได้รู้สึกอยากฆ่าตัวตาย แต่มันแบบเริ่มหมดอาลัย แบบพรุ่งนี้ตายก็ไม่นึกเสียดายอะไร ยังอยู่ในขั้นปกติมั้ย แต่กูหน่ายชีวติมาก

เอ้อ มีเรื่องจะปรึกษาหน่อย เคยมั้ยเวลาอยู่คนเดียวแล้วในหัวชอบฉายภาพอดีตซ้ำๆ ทั้งดีและไม่ดี บางครั้งก็พูดคนเดียว

>>265 กูว่าคนส่วนใหญ่รู้สึกแบบนี้ทั้งนั้นแหละ แค่ว่ามันว่างพอจะกลั่นกรองความรู้สึกนี้ออกมารึเปล่า

>>266 เคย

มีแอปจิตแพทย์ออนไลน์แนะนำกูมั้ย อูก้า ครึ่งชั่วโมงพัน กุแอบถอยนิดๆ แต่ถ้าไม่มี กูจะไปลอง

>>269 ลองแล้ว มาบอกบุญด้วยนะ แต่อีสายด่วนสุขภาพจิต อย่าหาทำเชียว ต่อให้โทรติดก็แนะนำได้เหี้ยมากถึงมากที่สุด

>>269 ถ้าติดขัดเรื่องเงินลองอันนี้ดู
https://www.facebook.com/talkmoment/ ล่าสุดคือมีเก็บเงิน แต่ขอไม่จ่ายหรือจ่ายไม่เต็มได้ถ้าไม่มีจริงๆ ไม่รู้เค้าเปลี่ยนรึยังนะ
https://heretohealproject.com/ อันนี้ฟรี

>>270 กูเคยใช้บริการแล้วรู้สึกว่าเหี้ยมากเหมือนกัน แต่ตอนนั้นหลายปีมาแล้วนะ
แต่ลองไป search ดูเจอคนที่ใช้แล้วดีด้วยนะ อาจจะขึ้นอยู่กับดวงว่าสายติดคนที่แนะนำดีๆมั้ย
https://pantip.com/topic/38958439

>>271 ขอบคุณมาก
>>270 สายสุขภาพจิต เคยโทรสองครั้ง ครั้งแรกดีมาก เป็นคนที่ทำให้กูกล้าไปหาต้นแพทย์ ครั้งสองห่างกันประมาณสองปี เจอคนเหี้ย ทำเสียงรำคาญใส่

ต้นแพทย์ = จิตแพทย์ 🤣

หมาที่บ้านเดือนนี้ตายไป2ตัว ต้นเดือนตัวนึงเมื่อสายอีกตัว แล้วที่บ้านกุอยู่กับแม่2คนแล้วก็หมาอีก3ตัว แม่กุร้องให้ไม่หยุดเลยเครียดชิบหายวันนี้

ขอวิธีรับมือกับคนเป็นจิตเวชหนักๆหน่อย กุมีเพื่อนสนิทเป็นซึมเศร้าที่หนักจนน่ากลัวแต่กุไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงตอนอยู่ด้วยหรือแม้แต่จะช่วยยังไงให้รู้สึกดีขึ้น มันหนักถึงขั้นที่เข้าโรงบาลมาหลายปีก่อนรู้จักกัน นิสัยแปรปรวน วันนึงดี วันนึงร้ายขึ้นมาได้ แล้วไม่แคร์ด้วย ช่วงที่กำเริบมากๆจะต่อต้านสังคมไปเลย มันสิ้นหวังจนรู้สึกว่าตายก็ไม่เสียดาย แต่กุว่ามันสับสนอยู่ พอมันพยายามทำจริงๆก็นึกถึงชีวิตตัวเอง คนรอบตัว สุดท้ายก็ยังรอดจนตอนนี้ ประมาณนี้อ่ะมึง กุไม่รู้จะช่วยยังไงหรือทำอะไรให้ไม่แย่ลง ต่อให้เป็นโรคแล้วมาระรานกุก็อดโกรธไม่ได้

>>275 กูเป็นแบบนี้แหละ ต้องการแค่คนอยู่ด้วยข้างๆ ทั้งวัน + กอดอุ่นๆ

>>275 มึงก็ทำตัวปกติ แค่อย่าทำตัวบ้งหรือทำไรล้อเลียน ถ้าเผลอพูดไม่ตั้งใจแค่ขอโทษ ก็เหมือนเพื่อนปกติมีดีมีร้าย แค่มึงต้องใส่ใจเวลาสุ่มเสี่ยงแบบมันต้องการความช่วยเหลือ แต่ถ้ามันท็อกสิกต่อตัวมึงเองมาก ก็เลิก ตัวเองต้องมาก่อนไม่ใช่เรื่องเห็นแก่ตัวสักนิด

>>276 หาแฟนไป เพื่อนไม่ใช่แฟนจ้า

>>278 เอิ่ม ไม่ อย่า อย่ามีแฟนเพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาด นั่นโง่มาก แล้วยิ่งถ้าคนใดคนนึงเป็นซึมเศร้าเวลารักจางคือชีวิตพัง

>>279 แล้วมึงจะรั้งคนที่ไม่ใช่คนรักของมึงให้เขาคอยดูแลเทคแคร์ข้างๆตลอดทั้งวัน? อันนี้ไม่เรียกว่าเพื่อน

>>280 ครงไหนของเม้นบนที่บอกให้รั้งเพื่อน???

>>281 ข้างบนมันพูดถึงเพื่อน แล้วอีคนตอบบอกต้องการแค่คนอยู่ด้วยข้างๆ ทั้งวัน + กอดอุ่นๆ ถ้ามึงยังไม่เข้าใจ แล้วมองเพื่อนปกติเป็นแบบนี้ มึงท็อกซิกฉิบหาย

>>281 บอกแล้วยิ่งถ้าคนใดคนนึงเป็นซึมเศร้าเวลารักจางคือชีวิตพัง แล้วกับเพื่อนมึงไม่พัง? เพื่อนหรือหมาวะ ถ้าไปไม่ได้สุดท้ายก็ต้องแยกกันอยู่ดี ที่ต่างคือคนรักมึงสามารถเอาใจใส่ได้มากกว่าเพื่อน ข้างต้นเรื่องมันก็พูดถึงเพื่อน อ่านบ้างหรือเปล่า
กูก็พยายามแนะนำแล้วนะ งงนะ ขัดมั่วๆไม่รู้เรื่อง แล้วดูไม่ใช่ซึมเศร้าข้างต้น น่าจะไบโพล่า ขึ้นๆลงๆเพื่อนกูก็เป็นแนวนี้

>>282 >>283 แล้ว กู บอก ตอน ไหน ว่า ให้ ทำ กับ เพื่อน ได้ ?????
กูบอกว่าอย่าคิดจะมีแฟนเพื่อทำแบบนั้น แล้วกูบอกตอนไหนให้ใช้เพื่อนแทนได้??? ตรงไหนที่กูบอกว่าทำกับเพื่อนแบบนั้นคือโอเค??? กูไม่เห็นด้วยกับ >>278 แปลว่ากูเห็นด้วยกับเม้นก่อนหน้า???

พวกมึงนั่นแหล่ะอ่านไม่แตก

https://www.facebook.com/483246708446017/posts/pfbid02PLmQJwv3p4bhboXydY1zU3m4STMMz1LGHkWcfDEkLm9uU3JE3HtDmuFqRnKjv6PBl/

- โรคซึมเศร้าไม่เกี่ยวกับ serotonin แต่การใช้ยาซึมเศร้าอาจทำให้ serotonin ต่ำลง
- แต่หมอก็ยังยืนยันจะรักษาด้วยวิธีจ่ายยาเหมือนเดิมจ้า เย่

>>285
😀ดังนั้นหากท่านได้อ่านงานศึกษาที่เกี่ยวกับ serotonin กับโรคซึมเศร้าชิ้นนี้ อย่ารีบสรุปว่า การรักษาด้วยยาแก้ซึมเศร้าไม่มีประโยชน์ และสำหรับทางการแพทย์ก็ยังเป็นเรื่องน่าสนใจว่า
กลไกที่แท้จริงของการเกิดโรค และยารักษาโรคยังมีเรื่องให้ศึกษาและทำความเข้าใจอีกมาก

รีบด่าอีกละ คนทั่วไปถึงได้เกลียดคน toxic แบบมึงไง

>>286 กุยังไม่ทันด่าไรใครเลย แปะข้อมูลเฉยๆเอง เกลียดกุทำไม เสียจัย

การที่กุเอะใจกับการที่วงการหมอเข้าใจผิดเกี่ยวกับความเกี่ยวข้องของฮอโมนกับโรค กับการที่หมอไม่เข้าใจกลไกการเกิดโรคดีพอแต่หมอกลับจ่ายยาให้มึงเป็นปีๆทั้งๆที่ยามีโอกาสทำให้ฮอโมนความสุขมึงต่ำลงในระยะยาว ก็กลายเป็นคน toxic แล้วอ่าา การเอะใจนี่มันไม่ใช่คอมม่อนเซนส์เหรอวะ

แถมให้นะจ๊ะ ถ้าคุณไม่หัดเอะใจ ไม่หัดคิดให้เป็น
ล่าสุดวงการอัลไซเม่อเขาพึ่งสะเทือนกันไปไม่นานนี้

https://wallstreetpro.com/2022/07/23/two-decades-of-alzheimers-research-was-based-on-deliberate-fraud-by-2-scientists-that-has-cost-billions-of-dollars-and-millions-of-lives/

ถ้าบอกคนไข้ว่าไปบำบัดพัฒนาทำชีวิตให้ดีขึ้นแล้วจะหายซึมเศร้าได้เอง บริษัทยา โรงพยาบาล องค์กรนู่นนี่นั่นทางการแพทย์ แพทย์ที่ออกนโยบาย แพทย์ที่เป็นคนจ่ายยา เขาก็ไม่ได้กำไรงามๆกันน่ะสิ ใครจะบอกมึง หว่ายยย

สรุปง่ายๆเลยว่า โรคซึมเศร้าไม่เกี่ยวกับ สารเคมีในสมอง
โดนพวกบริษัทขายยาหลอกมาตลอด

แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าปัจจัยทางกายไม่มีผลเลย แต่สิ่งแวดล้อมอาจมีผลมากกว่า
พวกเมิงก็เลิกแดกยา และออกกำลังกาย อ่านหนังสือ
หาไรทำให้สมองไม่ฟุ้งซ่าน

>>287 ใช่ >>285 ส่วนแรกแปะข้อมูล แต่ลงท้ายจ้ากับเย่มึงกล้าบอกมั้ยว่าที่พิมพ์มาแบบนั้นไม่มีความรู้สึกปนเข้าไป? ไม่มีการติดสินว่าการไม่เลิกใช้ยาคือความผิด?
>>288 เอะใจคือเรื่องดี การศึกษาพัฒนาความรู้ทางการแพทย์คือเรื่องที่ควรทำแน่นอนอยู่แล้ว แต่การที่มึงจะตัดสินว่าหมอทำผิดมาตลอดทั้งๆที่บทความที่มึงอ้างอิงยังใช้คำว่าอาจจะอยู่เลยนั่นแหล่ะ toxic
>>289 พูดเหมือนเคลมว่าตัวเองเป็นคนในวงการวิจัยเลยว่ะ ทั้งๆที่มึงก็แค่อ่านที่เค้าวิจัยมาเฉยๆเอง มึงทำไรมั่งอะนอกจากเอะใจ

ความรู้ทางการแพทย์มันก็วิจัยต่อยอดและล้มล้างทฤษฎีกันมาตลอดอยู่แล้ว การรักษาที่เชื่อมั่นในยุคนึงในอนาคตอาจค้นพบว่ามีผลเสียมากกว่าผลดีเป็นเรื่องที่เจอได้ปกติ การตัดสินใจรับการรักษาหรือไม่เป็นสิทธิ์ของคนไข้(และคนรอบตัว)เอง ถ้ามัวแต่ติเตียนทุกครั้งที่ความรู้ใหม่ขัดกับความรู้เดิม ก็ไม่ต้องมีใครริเริ่มอะไรใหม่ๆอะ มึงก็ไม่สามารถแดกอะไรทำอะไรได้เลยเพราะไม่เชื่อว่ามันดีต่อสุขภาพมึงจริงๆ นอนเป็นผักมั้ย ไม่ดื นอนเป็นผักก็ยังไม่รู้ว่าดีจริงมั้ยอีกนั่นแหล่ะ

ที่คุณรู้สึกโกรธ ก็มีผลมาจากสารเคมีในสมองของคุณไม่ใช่เหรอครับ

>>292 เหยดด กูจะพูดมีคนพูดแทน ไม่ได้แปลว่า การรักษามันผิดเลยนะ แต่ของหลายๆ อย่างก็เปลี่ยนไปตามยุคตามสมัย
มึงจะเอ๊ะได้มั้ย ได้แน่นอน แต่เอ๊ะแล้วต้องมีความรู้ด้วยโว้ย ไม่ใช่เอ๊ะแล้วเลิกรักษา เอ๊ะแล้วก็จงปรึกษาหมอ อย่าตัดโอกาสตัวเอง อย่าตัดโอกาสคนอื่น

ผมเลิกชอบไอดอล แล้วก็เลิกว่าวด้วยสาว 2d หันกลับมาชอบผู้หญิงจริงๆ แบบนี้ผมควรพบแพทย์ไหมครับ

>>291 what the fuck are you talking about??

>>291 เพ้อเจ้อ ป้าที่กินน้ำฉี่แถวบ้านกูก็พูดแบบนี้
ร่างกายคนเรามีภูมิต้านทานในธรรมชาติ แดกเยี่ยวบำรุงร่างกาย
อย่าโดนบริษัทขายยาหลอกให้ซื้อยาแพงๆ

กูอัดอั้นอยากระบาย เป็น Thanatophobia มาเป็น 10 ปี กูพยายามทำทุกอย่างแล้ว กูไปหาหมอ หมอก็ให้ยา ให้กูเข้าหาศาสนา กูพยายามเชื่อแล้วแต่ลึกๆสุดท้ายกูก็รู้ตัวว่ากูไม่เชื่อ กูพยายามหาอะไรทำให้ไม่คิด กูพยายามทำใจ พยายามเปลี่ยนความคิดแต่มันเหมือนแค่กดอาการไว้ พอมีอะไรมาสะกิดนิดเดียวสุขภาพจิตกูก็พังทันที กูท้อมากเลย ไม่กล้าบอกใครเพราะคนก็พร้อมจะหัวเราะเยาะ หาว่ากูบ้า กระแนะกระแหนกู ยัดธรรมะ ไบเบิ้ลใส่กู กูรู้สึกเหมือนกูเป็นตัวประหลาดแค่เพราะกูอยากมีชีวิตอยู่กับคนที่กูรักมากๆไปเรื่อยๆ ทรมานมาก

>>298 อะไรวะธนาธรโฟเบีย

>>298 กูก็ไม่เชื่อศาสนา หลายคนก็ไม่เลื่อศาสนา ไม่ได้มีแค่มึงคนเดียว แล้วการยัดศาสนาจะพระเจ้าไหนไปเป็นกูกูก็รู้สึกว่าไม่ได้ช่วยอะไร ไม่แปลกหรอกเว้ย ก็มันเชื่อไม่เหมือนกัน จะมายัดความคิดห่าไรมันทําไม่ได้หรอก
เชื่อในสิ่งที่มึงเชื่อเนี่ยแหละ แล้วก็จบแค่นั้น ไม่ต้องไปคิดมาก เอาใจช่วยนะเว้ย

>>298 ใครๆ ก็กลัวแหละ แต่ถ้ามึงกลัวมากมันก็ผิดปกติ แต่มันรักษษยากเว้ยอันนี้
(>>299 มันคือ โรคกลัวความตายน่ะ) สมัยกูอายุ 12-13 กูก็กลัวมาก แต่พอ 14 กูก็เลิกกลัวละ
ตอนกลัวนี่กูระดับร้องไห้มาเฉยๆ เลยนะ แค่คิดว่าจะตาย แต่แม่ง พอได้รู้ศาสน์ แห่งการช่างแม่ง
ชีวิตกูดีขึ้นเยอะ ปล. บัดนาวกูจะ 40 ละ การช่างแม่งยังได้ผลอยู่

อยากตาย มันเกินไปแล้ว

กูรู้สึกแย่กับข่าวตอนนี้ แต่เป็นคนละเหตุผลกับคนทั่วไป ตอนโคราชก็เจ็บหัวใจมากถึงขั้นต้องข่มตานอนสงบอารมณ์ไม่ยอมตามข่าวต่อ แต่มาอันนี้ที่กูเสียใจเหมือนกัน แต่กูรู้สึกชัดเจนเลยว่าหัวใจกูด้านชาขึ้น กูไม่อยากรู้สึกแบบตอนโคราชอีกแล้ว แต่พอมันไม่รู้สึกแบบที่ควรรู้สึกกูดันกลัวใจตัวเองขึ้นมา กูจะกลายเป็นคนหัวใจด้านชาไม่รู้สึกอะไรรึเปล่า

เวลาเมิงกินซากศพไก่ วัว หมู หมึก กุ้ง หอย ปู ปลา เมิงรู้สึกยังไงบ้างอ่ะ ถ้าเมิงกินวีแกน แล้วค่อยมาเสียใจนะที่ด้านชา

อันนี้ไม่รู้เป็นที่สภาพจิตมั้ย แต่เวลากูเจอเพื่อนที่ทำงานที่ยังไม่สนิทคือกูเพิ่งเข้ามาใหม่ไง ยิ่งพวกระดับหัวหน้า กูจะมีอาการเกร็งขึ้นมาทันทีว่ะ ซึ่งพอเวลาคุยด้วยก็จะหัวตื้อๆคิดไรไม่ค่อยออก พูดอะไรทำอะไรก็ไม่มั่นใจกลัวพูดผิดกลัวเค้ามองเราโง่ พอพูดไปก็รู้สึกว่ามันทื่อๆตันๆ ต่อบทสนทนาไม่ได้ เค้าคุยเล่นกันก็ต่อมุกไม่ได้ บางทีตอนคุยงานก็เกร็งๆอายๆพูดเร็วๆล่กๆหัวว่างไปเฉยๆ คือกูกลัวว่ามันจะส่งผลให้คนอื่นน่าจะมองว่ากูเป็นพวกทำงานไม่เก่ง คุยด้วยก็น่าเบื่อ ทำไงถึงจะวางตัวได้ชิลๆเหมือนคุยกับแฟนกับพี่น้องวะเพื่อนโม่ง ตอนกูคุยกะคนสนิทนี่กูว่ากูฉลาดมากนะ พ่นอะไรสาระไร้สาระได้เป็นคุ้งเป็นแคว แต่พอกับคนร่วมงานแล้วหน้ามือเป็นหลังมือเลยว่ะ เฮ้ออ

>>304 รู้สึกว่าของมันสดใหม่ แล้วร่างกายต้องการสารอาหารบางอย่างจากมันหว่ะ กินให้พอเหมาะ แล้วตบด้วยพวกอาหารวีแกนปนๆกันไปให้ลิ้นมีสีสันบ้าง แค่นั้นเลย ถ้าต้องคิดว่าเป็นซากสัตว์นี่ต้องเข้าใจไปอีกแบบว่ามันเน่ามาระยะใหญ่ๆเลยอ่ะนะ ซึ่งตามห้างร้านก็ไม่ใช่แบบนั้นหนิ

ถามหน่อย ใครมีเพื่อนเป็นซึมเศร้ารุนแรงมั้งวะ คือกูมีเพื่อนคนนึงแม่งซึมเศร้าแล้วทีนี้เวลาเล่นเกมด้วยกันแม่งก็เฮฮาปกติ ไม่มีใครด่ากัน ไม่มีคำหยาบด้วย เป็นเพื่อนที่คบกันแบบสุภาพมาก คุยกันด้วยเรากับนายไม่ก็เรากับคุณตลอด ทีนี้แม่งพอเล่นเกมเสร็จกูกำลังจะไปนอนละ เพราะพรุ่งนี้กูต้องตื่นเช้าตั้งแต่ 6.30 เพื่อไปทำงาน อยู่ๆ พอกูจะไปนอนแม่งก็รั้งกูไว้ แล้วแม่งมาดราม่าใส่เว้ย แบบ อยู่ๆ อารมณ์แม่งก็ดาวน์อ่ะ แล้วก็ใส่กูรัวๆ ทั้งๆ ที่กูบอกแล้วว่ากูมีงานต้องทำเช้านะ กูทำงาน จันทร์-ศุกร์ กว่าจะได้เล่นเกมก็ดึกมากแล้ว เลยมีเวลาเล่นเกมแค่วันละ 1 - 2 ชั่วโมง แล้วช่วงนี้แม่งเป็นบ่อยมาก คือมันว่างงานด้วยอ่ะ กูก็เลยแนะนำให้ไปหาหมอ แม่งก็บอกว่าไม่ไป มันมีปมกับหมอ กูก็แนะนำโรงบาลยอดฮิตของซึมเศร้าไป แม่งก็ยังยืนยันว่าไม่ไปอยู่ดี คือจากที่คุย อาการมึงหนักมากละ แต่เสือกไม่ยอมไปหาหมอทุกที แล้วมีแนวคิดที่ว่าหมอทุกคนแม่งเหี้ย ไปหาหมอแล้วจะหนักกว่าเดิม โอ้ยยย คือกูจะไปนอนไอ้เหี้ย กูมีงานต้องทำ แต่จะทิ้งมันไปแบบนั้นก็กลัวแม่งจะไปsuicideอีก กูเครียดชิบหาย กูเป็นคนมองโลกในแง่ดีมากนะ เฮฮาปาร์ตี้ หัวเราะง่าย กูมีความสุขตลอดปีอ่ะทุกวันนี้ แทบไม่เครียดกับอะไรเลย แต่ตอนนี้กูรู้สึกจะเป็นซึมเศร้าตามแม่งแล้วเนี่ย รู้สึกเหมือนตัวเองแม่งเป็นกระโถนให้โดนแม่งพ่นความเครียดใส่เลยว่ะ กูไม่รู้จะทำไงแล้วเนี่ย อึดอัดชิบหาย สุดท้ายกูเลยตัดบทหนีไปนอนแม่ง ใครมีเพื่อนแบบกูบ้างวะ ปล. เป็นผู้ชายทั้งคู่นะ รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนละ

เห็นใจเพื่อนหน่อยครับ เขารู้จักหลายคนก็จริง แต่เขาต้องพึ่งเมิงคนเดียว เมิงเคยรู้สึกว่าพึ่งใครไม่ได้ตัวเองไม่มีอำนาจเปล่าหล่ะ

>>307 ไม่ได้ซึมเศร้าไบโพล่าห์

>>307 ถ้ามันไม่หาหมอ มึงน่ะจะต้องหาแทน

>>307 ไปพัก พยายามเอาตัวเองออกมาจากตรงนั้น ไม่งั้นมึงแม่งจะเป็นโรคแทน

ปกติกูไม่เล่น sns นะ พอมาลองเล่นทวิตแล้วดิ่งยังไงไม่รู้แค่ยอดไลค์น้อยก็ดาวน์ เห็นคนอื่นมีชีวิตดี๋ดีก็ดาวน์

>>312 เวอร์ละสัส เล่นไอจี เมิงไม่มือจิกหน้าตัวเองเลยหรอ

>>313 5555555 จริง

กูชอบอยู่กับคนเยอะๆ อยู้ไปอยู่มาแล้วรู้สึกดูดพลังเยอะมาก จนกลับมาเก็บตัวอยู่คนเดี่ยว พออยู่คนเดี่ยวนานๆเสือกติดเกมอีก เหนื่อยกับตัวเองชิบหาย

>>312 ทวิตนี่กุเอาไว้บ่นห่าเหว ไม่ได้อยากคุยกับใครเลยนะ5555

>>312 กูเป็นสมัยเล่นใหม่ๆ เวลาเห็นเพื่อนโพสต์เนื้อหาเหมือนกูเป๊ะ แต่มีคนกดไลค์เยอะกว่า กูก็จะเฟลว่ากูทำอะไรผิดวะ แต่ตอนนี้เล่นนานจนมีภูมิล่ะ ใครอยากกดไลค์ไม่กดก็ช่างมัน

>>308 รู้สึกมาตลอดอะไอ้ความรู้สึกว่ากูไม่สามารถพึ่งใครได้เลยเนี่ย แต่ถึงกูจะไม่สามารถพึ่งพาใครได้เลย แต่กูก็มีความสุขของกูดี

ไม่ติตตามการเมือง ไม่เล่นทิวตเตอร์มาเกือบปีแล้ว แทบไม่เครียด ไม่เหนื่อย มีความสุข ignorance is bless

ช่วงนี้เซ็งตัวเองทำงานอดิเรกไม่สนุกสุดท้ายเลยพึ่งการทำงานให้ลืมเอา สัปดาห์นี้กูเพิ่งกลับมาจากทำงานยาวต่างจังหวัด พอกลับมาก็เครียดไม่มีงานทำ วันต่อมากูทำงานเสร็จกลับมานอนยาวถึงเที่ยงคืนแล้วตื่นมาทำงานต่อนิดหน่อยก่อนนอนไปทำงานตอนเช้า พอเมื่อวานกูกลัวว้าวุ่นเลยขับมอไซค์เล่นไป เดี๋ยวนี้กูเครียดง่ายมากอย่างตอนที่ขับมอไซค์รถติดก็ด่าแม่ในใจที่แนะนำกูซื้อมอไซค์มีเกียร์มาขับในกรุงเทพทำไร ตอนนี้ลองไรใหม่ๆอย่างดื่มเหล้าที่ปกติไม่ดื่มจนอ้วกแตกเสียค่าเหล้าไปหลายพันก่อนจะมานั่งคิดวันต่อมาว่าเสียดายเงินปวดหัวอีกต่างหากทำเพื่อไรวะ กับรู้สึกตัวเองทำไรและบ่นเพ้อเจ้อเรื่องเดิมๆจนรู้สึกว่าเพื่อนรำคาญเลยลบแอคที่คุยกับเพื่อนไปหมดเหลือLineที่ใช้ติดต่อทำงาน กูควรทำไงดีวะ

กูชอบดูพวกคลิปราดใส่รูปแบบนี้มาก ยิ่งถ้าจู๋ใหญ่ๆชักแรงๆน้ำเยอะๆ เวลาดูยิ่งทำให้กูเงี่ยนกว่าดูพวกคลิปโป๊อีก แต่พอไปหาดูตามเว็บโป๊ มันจัดอยู่ในแท็กเกย์ว่ะ แต่กูชอบดูเพราะมันราดน้ำใส่หน้าผู้หญิงนะ หรือกูแค่เป็นพวกโรคจิต ล่าสุดไปเจอแอคนึงครางเรียกชื่อผู้หญิงว่าเมียด้วย โคตรชอบเลย กูจัดอยู่ในรสนิยมแบบไหนวะ
https://imgur.com/Dx8v4JP

>>321 กูก็งงว่ามันจะดูอะไรกันวะพวกลงคลิปแบบนี้ คือแบบถ้าเป็นเกย์แล้วดูครวยไปก็เมคเซ้นท์ แต่ที่ชัดใส่รูปผญ ชายแท้ที่ไหนจะไปอยากดูครวยใครไม่รู้วะ หรือมันอยากลงคลิปสนองนีทตัวเอง พอมาเจอมึงกูหายสงสัยเลย แบบอ่อมันมีเฟติชงี้ด้วย มีคนเ งี่ยนกับแบบนี้นี่เอง
ส่วนชื่อเฟติชเหรอ ไม่รู้หว่ะ อิอิ

>>321 เอ๊ะหรือผญวะ กูว่าไม่ใช่ละ ฟังเสียงคราง เชี่ยแม่งสยองขวัญ

>>322 มันต่างอะไรจากหนัง av ที่ตอนจบชักใส่หน้าผู้หญิง

เบื่อชิบหายยย เป็นโรคหมดไฟเนี้ย เป็นทุกปี หงุดหงิดชิบหาย เป็นที 2-3 เดือน

>>324 ต่างเยอะสิวะ แม่งอันนี้มึงชักกันใส่จอโทรสับ แบบดูโกโรโกโสชห ตังค์ไปคีกระหรี่ยังไม่ทีเลยชักใส่รูปโง่ๆแล้วอัดคลิปโชว์ด้วยกล้องโทรสับคุณภาพต่ำ

รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเห็นแก่ตัวว่ะ จากเรื่องคือกุขึ้นบีทีเอสปลายสาย แล้วคือปกติคนมันจะมายืนตรงช่องทางลูกศรชี้ออกเรียงแถวเลยไง ให้แถวมันสั้นไม่กินที่+ให้เข้าเร็ว แต่คราวนี้ประตูที่กูต่อคนที่อยู่ข้างหน้ากูไม่ขยับ กูเลยตัดขึ้นไปต่อแถวใหม่เอง ทีนี้ป้าคนคนที่ต่อแถวกับคนหน้ากูคอนแรกน่ะแหละ เลยทักกุว่าแบบกุแซงคิว ถ้าประตูเปิดกุห้ามขึ้นก่อนนะต้องรอให้แกขึ้นก่อนกูถึงขึ้นได้ กูก็เข้าใจป้าแกแหละว่าเออตอนแรกกุมาต่อทีหลังอยู่ดีๆ มาตัดแถวใหม่นำแก แต่อีกใจหนึ่งกูก็คิดว่าถ้ากูไม่ตัด ไม่มีใครตัดมันก็เสียเวลา แทนที่ตะได้รีบขึ้น ไอ้เหี้ยกูแม่งเห็นแก่ตัวชิบหาย กูอยากเลิกใช้ชีวิตแบบเร่งรีบจนสันดานเสียแล้วว่ะ TT

หวังว่าวันนึงสมองจะยอมให้กูตายสักที เบื่อเป็นซึมเศร้าแล้ว อยากหายแล้วแต่ไม่หายสักที

>>328 ใจเย็นครับแพรกิ ถ่ายบิกินีท่อนล่างให้โม่งดูก่อนได้ไหม ตายไปเสียดายของ

>>329 ใครวะ

>>330 เฟมทวิตซึมเศร้าที่กูหลงรัก
https://www.instagram.com/praekiintheskywithdiamonds/
https://i.imgur.com/3gV1SlF.jpeg

>>331 butterface

กูควรไปหาหมอซ้ำดีไหมวะ จิตแพทย์เฉพาะทางไปเลยอ่ะ (เคยไปหาหมอทั่วไปนะ หมอวินิจฉัยแล้วว่าเป็นไบโพล่า) แต่กูรู้สึกว่าตัวกูมีอาการทางจิตที่มากกว่านี้ เพื่อนคนนึงบอกว่ากูเหมือนพวกย้ำคิดย้ำทำ(อันนี้กูไม่เคยรู้ตัวเลย) และหลายๆอย่าง

>>333 แนะนำไปหานักจิตบำบัดก่อนดีกว่า ตอบโจทย์เรื่องพฤติกรรมมากกว่าหมอทั่วไป/จิตแพทย์

กูเคยมาพิมพ์ในโม่งว่าจะฆตตเพราะไม่ไหวแล้ว เมื่อหลายเดือนแล้ว เกือบครึ่งปีแหล่ะ ไม่แน่ใจว่ามู้นี้ไหม แต่กูทำไม่สำเร็จนะ ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ แต่กูก็ยังอยากทำมันอยู่ดี ยิ่งจังหวัดที่กูอยู่มีเด็กมัธยมโดดตึกเยอะ กูยิ่งรู้สึกว่าสักวันกูอยากกระโดดลงมาบ้าง เพราะกูเคยลองโอเวอร์โดสแล้วแต่มันไม่ตาย มีวิธีไหนที่ตายแบบไม่ทรมานไหม กูเหนื่อยจัง ไม่อยากอยู่แล้ว

กูไม่กล้าปรึกษาใครอีกเลยหลังจากเพื่อนเปิดใจว่าเวลากูพูดว่าอยากตายแล้วเขาท็อคซิค กูเก็บปัญหาไว้ในใจมาตลอดทโกหกตัวเองว่าไม่เป็นไร แต่กูไม่ไหวแล้ว

โตเป็นผู้ใหญ่จะเหนื่อยกว่านี้เยอะเลยใช่ไหม กูอยู่ม.6 หัวเลี้ยวหัวต่อกำลังจะขึ้นมหาลัย กูต้องอ่านหนังสือ มีปัญหาส่วนตัวหลายเรื่อง ถ้ากูตายตั้งแต่ตอนนี้ ทุกอย่างจะง่ายขึ้นรึเปล่า

>>335 กูคิดไว้ด้วยว่าจะบริจาคร่างกายกับอวัยวะ แต่พอค้นข้อมูลถึงรู้ว่าเขาไม่รับร่างกายของคนที่ฆตต ส่วนอวัยวะก็ต้องตายแบบให้สมองตาย กูนึกไม่ออกว่าต้องตายยังไงให้สมองตาย ส่วนบริจาคดวงตาศึกษาไว้นิดหน่อย เหลืออย่างเดียวที่กูพอจะบริจาคได้คือเลือด แต่กูเลือดจาง+กินยาประจำอยู่ด้วย ลองไปบริจาคหลายครั้งแล้วก็ความเข้มข้นเลือดไม่ผ่าน มีทางไหนที่กูจะพอทำเพื่อคนอื่นก่อนตายได้ไหมในฐานะเด็กม.6ที่ไม่ได้มีเงินพอจะบริจาคให้องค์กรนู้นนี้เยอะขนาดนั้น กูวางแผนเขียนจดหมายให้ทุกคนไว้หมดแล้ว เหลือแค่รอเวลาไป

>>336 ถ้ามึงยังคิดจะทำสิ่งดีๆบ้าง แถมเขียนจดหมายไว้อีก แปลว่ามึงก็ยังแคร์ หรือห่วงคนที่ยังอยู่มากนะ มึงเองก็เป็นคนดีคนนึงเลยนะน่ะ กูว่าอย่าเพิ่งหาวิธีตายแล้วหาวิธีรักษาความคิดอยากตายแทนดีกว่าว่ะ

>>331 คิดถึงจัง

>>335 ไม่รู้ว่ามึงเจออะไรมา แต่อยากให้มองว่าชีวิตมึงยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ เพิ่งจะ ม.6 เอง ไม่เสียดายชีวิตที่เหลือหรอ ถ้ามึงผ่านตรงนี้ไปได้จะแข็งแกร่งขนาดไหน
แต่ถ้ายังอยากฆตตอยู่ ก็ทำได้นะ กูก็ไม่รู้ว่าทำไมคนเราต้องห้ามฆตตกันด้วย ทำไมเราจะเลือกจบตัวเองไม่ได้ การตุยมันก็คือทางเลือกๆหนึ่งอะ เวลากูเห็นใครทรมานกับการมีชีวิตอยู่มากๆ เป็นโรคที่รักษาไม่หายแล้วอะไรงี้ กูอยากให้เขาหลุดพ้นจากความเจ็บปวดมากๆเหมือนกัน คิดว่าการตุยคืออีก 1 ทางเลือก
กูพูดด้วยความหวังดี(ฉบับกู)​นะ เป็นไปได้ไม่อยากให้ตุยหรอก แต่แค่ถ้ามันไม่ไหวจริงๆ ก็ใช้มันเป็นทางเลือกก็ได้
วิธีตุยกูไม่กล้าแนะนำว่ะ ถ้ามึงตุยจริงกูจะโดนอะไรทางกฎหมายมั้ย5555

กุรู้สึกว่าเครียดว่ะ ยิ่งโตขึ้นก็นิ่งเครียด นึกว่าจะรับมือกับความล้มเหลวได้ดีกว่านี้ซะอีก ตอนเด็กๆสอบตกเกือบทุกวิชากุยังไม่เครียดเท่างานไม่เฟอเฟกนิดเดียวในตอนนี้เลย เหมือนยิ่งโตกุยิ่งรับไม่ได้ที่ตัวเองจะผิดพลาด แล้วมันเหนื่อยมากเลยว่ะ ทำอะไรผิดนิดหน่อยกุจะรู้สึกว่าคนอื่นจะเกลียดกุ คนอื่นจะมองว่ากุไม่เก่ง หรือบางทีใครสั่งงานข้ามหัวกุไป กุก็จะคิดอีกว่าเป็นเพราะกุไม่น่าไว้ว่งใจมากพอ เค้าเลยไม่ assign ให้กุทำ ไม่ว่าจะมีอะไรผิดพลาดกุมักจะมีความคิดแบบนี้ขึ้นมาไม่หยุด กุจะทำยังไงดี

>>335 โอ๋ๆนะโม่ง เห็นด้วยกับ >>339 นะ มีบางช่วงของชีวิตที่รู้สึกว่าอยู่ไปละทรมานจังเลย แต่พอผ่านมันมาได้ ก็มีเรื่องดีๆอยู่นี่นา สู้ๆนะมึง

สำหรับกูชีวิตเหี้ยสุดคือช่วงม.ปลายน่ะแหละ ตอนนี้ทำงานแล้วดีขึ้นเยอะ อย่าพึ่งรีบตุย ยังไงก็ตายซักวันอยู่ดี รอดูไปก่อน เผื่อมีเรื่องดีๆ ถ้าไม่มีก็แล้วไป ไม่มีไรเสียหาย

ลักษณะแบบนี้คือควรไปหาหมอสักทีไหม คือส่วนตัวเป็นคนหงุดหงิดง่าย เก็บอารมณ์ไม่ค่อยจะอยู่ ทำอะไรแบบพรวด ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยถาม โดนที่บ้านว่าบ่อย ๆ สมัยฝึกงานก็โดนเป็นคนดูแปลก ๆ บุคลิกดูหลุกหลิก ทุกวันนี้ทำงานกิจการของที่บ้าน แต่ก็ยังหงุดหงิดง่าย ชอบชักสีหน้าไม่หาย

>>335 อยู่คนเดียวแล้วชีวิตจะเป็นสุข

มีวิธีรับมือเพื่อนที่ชอบคิดมากหรือบอกอยากตายตลอดเวลามั้ย กูอยากช่วยเยียวยาเขาว่ะ

กูไม่อยากแก่เลยวะ พอเริ่มรู้ตัวว่าใกล้แก่กูก็ร้องไห้ แบบนี้หนักปะ

ไม่อยากเรียนป.เอกแล้ว จะลาออกก็ไม่อยากเป็นขี้ปากคนอื่น + ไม่กล้าสู้หน้าคนรู้จัก จะโดดตึกก็ใจไม่แข็งพอ ปืนก็ไม่มี เอาไงดี

>>346 ไม่หนัก ไม่มีใครอยากแก่อยากตาย เก็บตังค์ไปฉีดโบท็อก กินสุขภาพออกกำลังกาย อีก10ปีขิางหน้าเชื่อกู ทุกคนฉีดหมด ผู้ใหญ่จะดูเด็กลง 50ยังไวรุ่นหน่า

>>346 >>348 แต่ส่วนตัวกูว่าหนัก เพราะปกติคนยิ่งอายุมาก ยิ่งผ่านโลก ผ่านประสบการณ์ จะยิ่งตกผลึก ไม่ประสาทแดกไร้สาระแบบสมัยวัยรุ่น นี่จะกลัวแก่แล้วร้องไห้ สำหรับกูกูว่าอาการหนัก ดูไม่มีวุฒิภาวะสมกับที่บอกว่ารู้ตัวว่าใกล้แก่

คนแก่หลายคนนี่โลกหมุนรอบตัวเองจริงๆ ตัวเองทำได้คนอื่นห้ามทำ

ตอนแรกกูป่วยกับการใช้ไลน์เพราะที่ทำงาน ใกล้หายก็มาป่วยอีกเพราะครอบครัว กูอาการหนักขึ้น แค่เห็นโนติไลน์ก็อ่วมท้อง

เหนื่อยว่ะทั้งจากที่ทำงานและที่บ้าน บางทีกูก็อยากจะหนีไปให้ไกลๆไปอยู่เงียบๆคนเดียว

ใครเบื่อ เหงา เศร้า เพื่อนน้อย ไม่รู้จะหันหน้าหาใคร บ้านไม่ใช่เซฟโซน

เรารับจ้างเป็นเพื่อนอยู่เฉยๆนะ
(แบบที่คนญี่ปุ่นทำ) ไปเป็นเพื่อน ไปทำธุระ

มีอัพเกรดรับจ้างกอดด้วย(มีคนสนใจแต่เสือกอยู่คนละจังหวัด)

แต่ไม่มีคนจ้างจริงๆซักที มีแต่คนจ้างแชทด้วย โทรคุยด้วย ได้ค่าขนม100-150

แต่อยากได้ลูกค้าแบบพี่คนญี่ปุ่นจริงๆ แต่ยังไม่มีใครจ้างเลย

ปล.เราผชนะ อายุ2x แต่ผอมสูง170 ไม่ได้ท่าทางน่ากลัวแบบลุงๆ

>>353
มาหาในโม่งกูว่าไม่เวิร์คเผลอๆจะโดนลวงไปฆ่าทิ้งอีกสัส
ลองไปหาดูในกลุ่มตามเฟสบุ๊คมั้ยพวกกลุ่มหาคู่ หาคนคุย หาคนโสด อาจจะมีคนสนก็ได้

>>353 ขอถามเลย เป็นที่คอยระบายความในใจด้วยไหมวะ? อยากจ้างสักรอบนะ

>>354 กลัวเหมือนกัน โพสท์ทวิตกับตามกลุ่มเฟสแล้ว

>>355 รับบบ นั่นงานหลักที่อยากทำเลย ความฝันคืออยากได้ฟิลเดียวกับบาเทนเดอร์ที่ลูกค้ามานั่งเศร้าละบ่นให้ฟังอะ

ตอนนี้มีประสบการณ์ 4-5เคสแล้ว 1.คนเลิกงานตี2ไม่มีเพื่อนเลยจ้างกูโทรคุยเป็นเพื่อน / 2.คนอยากจ้างกูไปกอดเพราะที่บ้านไม่รัก ทำงานมาเท่าไหร่แม่ยึดเงินหมด(แต่ไม่ได้จ้างเพราะอยู่คนละจังหวัด) / คนจ้างคุยแชทด้วย ฟังระบายเพราะพ่อแม่งอย่างเหี้ย #ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน / คนกินยา/ผูกคอ5รอบ รอบล่าสุดเพราะแฟนทิ้ง เลยให้กูคอลคุยด้วย ก็คุยจนเค้าไม่ทำแล้ว(คนนี้ไม่ได้จ้างไม่ได้ให้เงิน แต่จะให้กูไปทวงยังไงก่อน เดี๋ยวกลายเปงคนเหี้ย)

ไว้กูจะจ้าง 555 >>357 แต่ไม่เอาในโม่งนะ ติ๊ต่างว่าเราเจอกันที่อื่น ไม่สิ ไว้เจอกันที่อื่นค่อยว่ากัน
แต่ก็นั่นแหละ จ้างคุยน่าจะสะดวกกว่าว่ะ อยู่คนละจังหวัดนี่ยากไป 555

เรื่องมันกึ่งจิตวิทยากึ่งปรัชญากูลงมันทั้งคู่เลยละกัน
สงสัยว่าแนวคิดว่าเราไม่ยินดียินร้ายใจนิ่งๆกับสิ่งต่างๆเนี่ย มันดีกับสภาพจิตใจคนเรามากกว่าจริงๆหรอ
เห็นแนวคิดนี้อยู่ในทั้งศาสนาในตะวันออก หรือปรัชญาตะวันตกอย่างพวก Stoic เลย

แต่กูรู้สึกอยากเป็นคนที่เวลามีความสุขก็ไปสุด เวลาทุกข์ก็ไปสุด มากกว่าจะเป็นคนที่ต้องคอยกดความรู้สึกของตัวเองตลอดเวลา
เวลาที่กูเห็นคนแบบนี้แล้วรู้สึกว่าเค้าได้เต็มที่กับชีวิตดี อยากเป็นแบบนั้นได้บ้าง
รู้สึกว่าการไม่ยินดียินร้ายมันไม่ใช่การเป็นโตผู้ใหญ่เหมือนที่หลายๆคนมอง แต่มันคือไม่เข้มแข็งพอที่เผชิญหน้ากับความรู้สึกจริงๆของตัวเองมากกว่า

>>358 ทวิต @Rent_Me_Friend รูปโปรกับปกเขียนว่า รับจ้างอยู่เฉยๆ

>>336 กูว่า ถ้าเขาไม่ให้บริจาคอวัยวะ ทำไมมึงไม่ลองเป็นบริจาคร่างเพื่อเป็นอาจารย์ใหญ่แทนล่ะ

กูไม่รู้จะเชื่อใครในบ้านเลย พูดว่ารักกูมากแต่ลับหลังกันว่าทำไมกูไม่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด เขาเข้าใจคำนี้ผิดมั้ยวะ จะพึงบุญพอไม่รวยก็โทษกู เงินที่เขามีไม่พอส่งกูเรียนต่อด้วยซ้ำ กูไม่บ่น กูพยายามเก็บเกรดสามขึ้นจนจบ
ต่อหน้าบอกกูว่า ไม่อยากให้กูไปลำบาก สรุปจริงๆกลัวคนอื่นว่าตัวเองเสียๆหายๆเลยไม่อยากให้กูทำงาน
เงินมีหมุนเท่าไหร่ไม่บอก ไม่กล้าลองทำอะไรใหม่บอกเสี่ยง บ่นทำไมไม่รวย แล้วก็วกมาลงที่กูคนเดียว
กูว่าตัวเองก็เป็นเด็กรรมดาไม่เกเรพยายามเรียนแบ่งงานบ้านมาทำ ดูแลร้านให้ตอนเขาไม่อยู่
กูไม่เคยพอสำหรับพวกเขาเลย กูสับสนว่าเกิดมาทำไม มาเลี้ยงพ่อแม่เหรอ ไม่เอาแล้วได้มั้ย

>>359 ส่วนตัวกูมองว่าแสดงอารมณ์ความรู้สึกจริงๆแล้วมึงต้องมาผิดหวังที่หลังหว่ะ มันจะมีคนไม่ชอบมึงแน่ๆละ1 ทั้งพวกที่มันไม่เห็นด้วยหรือพวกที่มองว่ามึงเว่อร์เกินไป แล้วจริงๆตอนที่มึงแสดงออกความรู้สึกดีใจสุดๆเศร้าๆสุดๆมันก็ไม่ใช่เจตจำนงของมึงจริงๆ แต่เป็นสิ่งเร้าจากสังคมภายนอก เช่นสถานการณ์พาไปว่าทุกคนต้องดีใจ ทั้งที่ลึกๆมันก็เฉยๆงั้นๆ

ไม่ใช่ความเป็นผู้ใหญ่เขี่ยไรหรอก ความอยู่รอดในสังคมล้วนๆ การตอแหลเนี่ย

>>358 https://www.menhouse.net/img/ib/jAKdfqgyvL

นี่เด้อ เผื่อหาไม่เจจอ

กูในวัยสามสิบเหมือนกำลังประสบปัญหามิดไลฟ์ไครซิสมากๆ คือมีปัญหากับการมีอยู่และตัวตนของตัวเองจนวันไหนที่เจอทริกเกอร์หนักๆคือทำเหี้ยอะไรไม่ได้เลย นอนไม่ได้ กินไม่ได้ กูเกลียดตัวเองขั้นสุด เกลียดมาก คิดว่าน่าจะตายๆไปซะโลกจะได้ดีขึ้น แต่ก็ยังตายไม่ได้ลงท้ายด้วยการข่วนตัวเองจนหลังคอมีแต่รอยเล็บไปหมด ตบหัวตบหน้าตัวเอง

กูคิดว่าตัวทริกเกอร์คือเวลาที่แม่ด่า ตอนนี้กูทำงานให้ที่บ้าน รับเงินเดือนจากแม่ แม่ไม่รู้ตัวว่าเขาทำให้กูรู้สึกด้อยค่าในทุกเรื่อง หน้าตา รูปร่าง การแต่งตัว ทรงผม นิสัย การทำงาน การกิน การออกกำลังกาย การเก็บเงิน การใช้ชีวิตตั้งแต่ตื่นยันหลับ ทุกอย่างคือไม่ได้มาตรฐานของเขาหมดเลย ถ้ากูจะไปจากเขา ก็จะมีคำแบบว่าเขามีแค่กู ถ้าไม่มีกูกิจการที่บ้านก็คงไปไม่รอด แต่สำหรับกู กูคือคนที่เขาแคร์น้อยที่สุด เวลาพูดกับคนงาน เขายังระวังคำพูดมากกว่าพูดกับกูอีก เพราะเขารู้ว่ากูเป็นของตาย เป็นทาสรับใช้ เป็นคนงานที่ซื่อสัตย์ที่สุดที่จะไม่ทิ้งเขาไปไหน กูก็แค่หมารับใช้ของแม่ตัวหนึ่งที่ไม่มีคุณค่าห่าอะไรเลย นอกจากรอกระดูกที่เขาจะโยนทิ้งให้เวลาเขานึกอยากเมตตา 555555555555555555555555555555

>>366 ไปหาหมอมั้ย

>>367 ต้องรอหลังปีใหม่ถึงจะไปได้ กูคิดว่าจะไปๆ จะมาพักนึงแล้ว ช่วงสัก 3-4 เดือนก่อนก็เป็นรอบนึง กูซัดยานอนหลับไป พอได้พัก 2-3 มันสงบไปเอง กูเลยชะล่าใจไม่ได้ไปหาหมอ มารอบนี้คือแย่หนัก กูนอนหลับแค่ 20-30 นาทีกฺสะดุ้งตื่น ข้าวไม่ได้กินมาวันนึงแล้ว 🥹

ปัญหารุมเร้า+พึ่งเลิกกับแฟน อยากร้องไห้ทุกวัน อยากไปอยู่กับคนอื่นแต่กลัวตัวคนอื่นกร่อยวะ

>>366 จริงๆ ควรจะออกไปทำงานนอกบ้านด้วยตัวเองจะดีที่สุด แต่กูเดาว่ามึงคงจะมีเงื่อนไขบางอย่างทำให้ออกไปหางานทำข้างนอกไม่ได้ อันนี้อยู่ที่ตัวมึงละว่าจะจัดการยังไง

เคสนี้ไปหาหมอกูว่าไม่ค่อยช่วย การไปหาหมอ รับยา มันจะช่วยได้อย่างเห็นผลในกรณีซึมเศร้าจากสารเคมีในสมอง พวกที่อยู่ดีๆ ก็เศร้าโดยไม่มีสาเหตุน่ะ (คล้าย pms ผู้หญิงจะเข้าใจดี อยู่ดีๆ แม่งเศร้าเฉย นอยด์เฉย เรื่องเล็กน้อยไม่เคยนอยด์ก็นอยด์ แต่พอผ่านช่วงนั้นไปก็กลับมาเป็นปกติ) แต่กรณีมึง จริงๆ มันมีสาเหตุอยู่แล้ว ถ้าไม่แก้ที่สาเหตุ ก็น่าจะไม่หาย ยาและคนรับฟังช่วยให้บรรเทาลงได้ครั้งคราวหรือก็อาจจะไม่ช่วยเลยด้วยซ้ำ

กูขนาดกูทำงานนอกบ้าน เป็นคนหาเงินเข้าบ้าน ออกค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เอาเงินให้พ่อแม่ทุกเดือน กูยังโดนเลย อยู่กับพ่อแม่ยังไงก็เห็นเราเป็นเด็กตลอดชาติ ไม่เคยให้เกียรติความคิดเห็น ไม่เคยเคารพกันในฐานะมนุษย์คนนึง ตอนแรกกูก็คิดว่าตัวกูเองไม่มีสิทธิ์ย้ายออก ย้ายออก=ไม่ดูแลพ่อแม่=อกตัญญู แต่อยู่ด้วยกันก็ปสด.เป็นบ้าทั้งบ้าน ไม่มีใครมีความสุข สุดท้ายกูตัดสินใจย้ายออก แต่ยังส่งเงินให้เท่าเดิม แน่นอนว่าตอนออกก็มีดราม่าแหละ แต่กูก็จะออก อย่างน้อยถ้าพวกเขายังบ้าเหมือนเดิม ก็จะมีคนนึงที่สุขภาพจิตดีขึ้น คือกู ดีกว่าอยู่ด้วยกันแล้วก็เป็นผีบ้ากันหมดทั้งบ้าน ไม่มีใครได้มีความสุขซักคน

>>370 เมื่อก่อนกูเคยคิดว่าแม่อยากได้แต่เงินจากกู แต่พอกูจะย้ายออก กูเลยได้รู้ว่า ไม่ใช่แค่เงินหรอก เขาต้องการครอบงำกูไปตลอดชีวิตด้วย ต้องการให้กูอยู่คอยรับใช้ปรนนิบัติด้วย แต่ตอนนี้กูให้แค่เงินอย่างเดียวละ อย่างหลังกูหลุดพ้นออกมาละ

แต่จะว่าเข้าใจไหมก็เข้าใจอะนะ สมัยก่อนคนเลี้ยงลูกมาเพื่อการนั้นจริงๆ เหมือนที่คนยุคแรกเริ่มเลี้ยงสัตว์เพราะต้องการเอาไว้ใช้งานต่างๆ เช่น ล่าสัตว์ เฝ้าบ้าน เพิ่งมายุคหลังๆ นี่เอที่มีการเลี้ยงสัตว์เป็นสัตว์เลี้ยง เลี้ยงเพราะรักเฉยๆ ไม่ได้ต้องการหาผลประโยชน์อะไรจากมัน และดูแลสัตว์เลี้ยงเป็นอย่างดี คนก็เหมือนกันนั่นแหละ มันค่อยๆ วิวัฒนาการมาเรื่อยๆ วัฒนธรรมด้วยอะไรด้วย กูไม่โทษเขาหรอก แต่กูก็จะต้องรักและแคร์ตัวเองด้วยเหมือนกัน กูไม่อยากทนทุกข์ไปจนกว่าจะตายกันไปข้าง รู้ตัวอีกที อ้าว ชิบหาย แก่จะลงโลงแล้ว ไม่มีเรี่ยวแรงจะไปทำอะไรแล้ว แต่ยังไม่เคยมีโอกาสได้มีความสุขเลย ได้แต่โดนครอบงำและต้องอดทนมาทั้งชีวิต

กูไม่รู้เป็นไรว่ะ ทำไงดีวะ

อ้างว่าอายบ้าง อึดอัดบ้าง มึงโหยหาทุกอย่างแต่ไม่เคยให้กูกลับเลย

กูไม่อยากให้คนรู้ว่ากุอายุมากเลยว่ะ กุรู้สึกว่ายิ่งแก่ยิ่งต้องเป็นที่พึ่งพาให้กับคนอื่นทั้งๆที่กูเองก็ยังไม่พร้อม กูยังอยากเรียนรู้อะไรใหม่ๆแบบที่ตัวเองไม่เคยทำ และให้อภัยตัวเองถ้าทำได้ไม่ดี แต่พอแก่คนก็จะคาดหวังว่าต้องทำนั่นนี่ได้ ถ้ากุทำตัวปัญญาอ่อนขึ้นมาก็จะดูไม่โอเคอีก กุว่าสังคมคาดหวังกับคนเป็นผู้ใหญ่มากไปอ่ะ ไม่ว่าอายุเท่าไหร่ก็ทำเรื่องโง่ได้ ผิดพลาดได้ และไม่เก่งได้

>>374 จริงแหละ แต่กูว่าอยากแก่ไม่อยากแก่ กูก็แก่แล้วอยู่ดี ปิดไปก็ไม่ได้ประโยชน์

บอกเลิกแฟน สักพักเขาทักกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ไหม กูก็โอเค นึกว่าเขาทำใจได้แล้วเลยคุยเป็นเพื่อน ไปๆมาๆ เริ่มมาบอกคิดถึง ตื๊อจะมาหากู เริ่มล้ำเส้นความเป็นเพื่อนเข้ามาเรื่อยๆ กูบอกปัดไปว่าไม่ต้องมาหา ไม่ว่าง ก็ยังจะตื๊อถามว่าไปทำอะไรทำไมไม่ว่าง จากตอนแรกยังรู้สึกดีๆ อยู่ตอนนี้เริ่มรำคาญ ถ้ายังทำใจไม่ได้แล้วจะมาขอเป็นเพื่อนทำไม กูอึดอัด เพราะพอตอบช้าก็บ่น ทั้งๆที่ปกติกับเพื่อนกูแทบไม่คุยไลน์ด้วยซ้ำ กูรู้สึกเหมือนโดนคุกคาม รู้สึกแพนิค พอคิดจะตอบแชทเขายังไงดีก็มวนท้อง ใจหวิว เล่าให้ใครฟังก็ไม่มีใครเข้าใจ เอาแต่บอกว่าสงสารอีกฝ่าย แต่ไม่มีใครถามกูเลยว่ากูรู้สึกยังไง เศร้ามากจนไปวิ่งๆอยู่ที่ยิมก็น้ำตาไหล กลั้นไว้ไม่ได้ กินข้าวอยู่ๆก็น้ำตาไหล จนกูต้องบล็อกเขาไปก่อน อีกสักเดือนค่อยปลดแล้วกัน ไม่งั้นกูคงเป็นบ้าไปก่อนแน่

>>376 ถ้ามาคราวหน้าบอกไปว่ามีคนที่คบกันแล้วก็ได้

>>374 แล้วเด็กgen x y z สมัยก่อนด่า boomer ตอนนี้งอแงไม่อยากเป็นผู้ใหญ่ ไม่อยากให้คนอื่นพี่งพิงแล้ว
Boomer ชนะวะ

แม่งเครียดกับมหาลัย งานกูโดนอาจารย์ตีกลับหลายรอบมากเลย แถมไม่มีใครคอยช่วยด้วยนะ ห้าห้าห้า

พวกเมิงเคยปะ นอนแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น ก่อนนอนก็คิดว่า ถ้าให้คนอื่นมาครองร่างเรา พยายามคิดให้คนอื่นในตัวเรารับรู้ว่าเราตั้งใจทำแบบนี้นะ
และถ้าทำสำเร็จทุกๆอย่างมันจะดีกว่าที่เป็นแบบนี้ไหม ก็เหมือนร่างกายของกุจะตอบสนองกับความคิดนั้น
แต่พอในฝันที่กึ่งหลับกึ่งตื่น มันกำลังเข้ามาครองร่างกุตามที่กุบอกไป เหมือนมันรับข้อเสนอ มันมีตัวจิตวิญญาณหลากหลาย หรือฝูงแร้งฝูงกาไม่รู้ มารุมกู กุกลัวจะสูญเสียการควบคุมของตัวเองไป บางที จิตวิญญาณกุอาจหายไปเลย ถ้าให้มันครอบงำร่างได้ กุเลยเปลี่ยนใจว่ากุต้องมาครองร่างตัวเองอีกครั้งทำให้กุยังไม่หายไป ทำให้กุรู้ว่าจริงๆแล้ว พวกเราไม่เคยอยู่ตามลำพังเลย แม้จะมีแค่ตัวเราคนเดียว แต่ในตัวเรานั้นมี วิญญาณเล็กๆ ที่ไม่สามารถรวมพลังมาโค่นล้มเราจากภายในได้เท่านั้น และเป็นสิ่งที่วิทยศาสตร์ให้คำตอบ เรื่องอารมณ์ของมนุษย์ ความอิจฉา ความโลภ ความโกรธ ความเศร้านั้น
มันสามารถมองในทางวิทยศาสตร์หรือจับต้องได้จริงๆไหม

กูเหนื่อย เครียดจนอยากหายไปเฉยๆ

เวลาเหนื่อยใจหรือเครียดเราชอบอ่านบทกวีอันนี้ อ่านแล้วทำให้จิตใจสดใส https://fb.watch/hSElc1WXui/?mibextid=RUbZ1f

แฟนทักมาสารภาพว่านอกใจไปมีอะไรกับคนในที่ทำงานมาครั้งนึง บอกขอโทษ รู้สึกผิด ถ้ากุรับได้ ต่อไปจะไม่ทำอีก กุเองใจนึงก็ทำใจบอกเลิกเขาไม่ได้ แต่อีกใจก็ไม่เชื่อใจเขาอีกแล้ว ยิ่งเป็นคนที่ทำงานยังไงก็ต้องใกล้ชิดกัน กุไม่ได้อยู่บ้านเดียว/ใกล้กับแฟนอีก อยากให้โอกาสแต่ก็กลัวเจ็บซ้ำอีก แม่ง โคตรเจ็บ โคตรเสียใจเลยว่ะ นอนไม่หลับ กินอะไรไม่ลงมาเป็นอาทิตย์ ถามว่าชอบคนนั้นเหรอ อยากเลิกกันแล้วไปคบกับคนนั้นมั้ยก็บอกว่าไม่ได้ชอบขนาดนั้น แต่กุจะเชื่ออะไรคำพูดเขาได้เหรอวะ เครียดสัส ร้องไห้มาหลายวันจนปวดหัว รู้สึกดิ่งโคตรๆ

>>383 งง มีอะไรกันก็ไม่ได้แปลว่าชอบหรืออยากคบสักหน่อย แต่ปัญหาก็คือนอกกายมึงไม่สบายใจ แล้วแต่มึงจะคบไงต่อก็พาไปตรวจโรคด้วยแล้วกัน

>>383 กูเป็นคนที่เชื่อว่าถ้ารักกันจริงไม่มีวันนอกใจนะ ไอ้นี่มันรักไม่จริงหรอกแค่รู้สึกผิด

>>385 แฟนเมิงแค่อยาก เย ด ด

ขอระบายหน่อยนะ เรื่องมีอยู่ว่านายที่สำนักงานใหญ่เลือกกูไปทำงานด้วย โดยให้กูเข้าสำนักงาน3วันบ้าง 2วันบ้างสลับกับเข้าสาขา ปัญหาคือพวกอีบ้าที่สำนักงานใหญ่แม่งแบ่งพรรคแบ่งพวกแยกกูออกจากอะไรก็ตามที่กูควรรู้ควรทำ มันชัดเจนเพราะมีวันนึงตอนเที่ยงนายจะพาไปเลี้ยง แต่กูไม่รู้เพราะไปคุยงานที่ชั้นอื่น มารู้ก็ตอนเที่ยงที่กูจะลงไปกินข้าว นายถึงถามว่าไม่ไปด้วยกันไง หลังจากนั้นจนถึงตอนนี้กูก็ตึงๆกับพวกอีบ้ามาเรื่อยๆ

>>387 มึงก็บอกเขาไปไม่มีใครแจ้ง ยังไงมันต้องมีคนทำหน้าที่แจ้ง คนนั้นอะผิด มึงก็จะได้ไม่คิดไรมากเพราะพวกนั้นไม่ทำหน้าที่เอง

ทำไมกูต้องมานั่งเสียใจเพราะความไม่แคร์ของเขาด้วยวะ

ทำไมกูต้องเจอคนเหี้ยขนาดนี้วะ

https://www.sanook.com/campus/1404068/
กุเป็นเเบบนี้เลยอะกุควรงดโซเชียลใช่ไหมหรืออะไรที่มันเป็นพลังบวก

ถามมู้นี้ได้มั้ย กูเป็นคนชอบจดอะไรที่ต้องทำห้ามลืม แต่เวลาคนเห็นกูจดหรือหยิบไปอ่านเองเขาจะดุกูว่าถ้าแค่นี้จำไม่ได้ก็ไม่ต้องทำ สมองไม่คิดจะพยายามจำเองเหรอ กูเคยไม่จดแล้วลืมจนงานมันพลาด กูเลยยิ่งสับสนว่าแบบนี้ไม่ใช่พยายามเหรอวะ มีงานมาเรื่อยๆไม่ซ้ำกันทุกวัน จดไว้ไม่ดียังไงวะ กูสับสนชิบหาย

>>392 ตอนกูไปฝึกงานเขาบอกให้พกสมุดจดคนละเล่มเลยมึง กูก็เห็นทุกคนจดปกตินะ เอกสารอ่านเพิ่มเติมไรงี้บางทีเขาก็ให้คนไปปริ้นมาให้กูอ่านจดเลย จำอะไรไม่ได้ก็จด งานอะไรก็ต้องจดอยู่แล้ว บางคนก็จดใส่ไอแพตงี้ทั่วโลกก็เป็นกันปะวะไม่งั้นมันจะมีมาได้ไงของพวกนี้ พวกที่มีปัญหาน่าจะเป็นพวกชอบอับอายการกระทำของคนอื่น แต่หน้าด้านฉันไม่ทำตามหรอก เก็ตปะ

>>392 เดี๋ยว กูว่าแปลกแล้ว ปกติเขามีแต่กำชับกันว่าให้จดไว้ด้วย

>>392 ช่างแม่มัน

มีตัวท้อกซิกอยู่ในบ้านทแบะคือแม่กูเองนี่ต้องทำไงวะ
กูอยากให้แม่งตายๆไปซะที

>>396 บ้านมึงเหรอ

>>396 ถ้าโตแล้วก็แยกบ้าน กูพูดจริงไม่ได้ล้อเล่น

>>396 ตอนยินดี อย่ารับปากใครง่ายๆ
ตอนโกรธ ให้หุบปาก อย่าเผลอพูดอะไรพล่อยๆ
เพราะ แม่เมิงคงไม่เคยแช่งให้เมิงตาย แม้สักวินาทีเดียว
คำถามคือใครกันแน่ที่toxix ฝากไว้ให้คิด

จะเอายังไงกับชีวิตตอนนี้ดีวะ เป็นผู้ป่วยที่หยุดยา เพราะมีปัญหาเรื่องภาระและค่าใช้จ่าย กำลังรู้สึกเคว้งกับชีวิต ไร้แรงจูงใจการใช้ชีวิตชิบหาย
อยากฆตต.ให้จบ ๆ แต่กลัวคนที่บ้าน กลัวญาติ ต้องลำบากมานั่งจัดงานศพ กลายเป็นอะไรที่น่าเวทนากับคนรอบตัว จะทำไงดีวะ

>>399 แม่กูไล่กูไป ตายมาแล้ว ไม่รู้อะไรอย่าพูด

>>401 เหมือนกันเลยหว่ะ แม่งคลอดกูมาเอง ถุงยางก็ไม่ใช้ กูอยากฆ่าแม่ง แต่ทําไม่ได้กูไม่อยากเอาชีวิตกูไปลงกับเรื่องแม่ง อดทนไว้จนถึงวันทํางานและก็ไปไกลๆจากมันแล้วกันนะ
กูจะเอาเรื่องนี้ไปคุยกับมครก็ไม่ได้อีก เพราะคนรอบข้างแม่งก็มีความสัมพันธ์ดีๆกับครอบครัว ระบายไปก็ไม่มีใครเข้าใจหรอกมีแต่จะสมเพช
ส่วนกูก็จะเป็นบ้า อยู่กับคนประสาทแดก นอนร้องไห้แทบจะทุกคืน จนตอนนี้ระแวงคนไปหมดแล้ว อยากไปหาหมอ แต่จะทําอะไรได้ต่อให้กูแดกยา ไอคนประสาทแดกมันก็ยังมีตัวคนอยู่ กูอยู่ไม่สุขหรอก
พี่แท้ๆกูก็ไม่สนิท แม่งทําตัวออกห่างกูตั้งแต่กูเด็กๆ แล้วทําร้ายกูด้วย มาตอนนี้ก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆทํัาเป็นเหมือนไม่มีอะไรจริงๆกูกลัวพี่ขึ้นสมอง
ส่วนพ่อกูก็ไม่สนิท พ่อขี้กลัวแม่ อะไรที่ไม่สมเหตุสมแม่งก็ไม่แย้ง ถ้ากูโดนแม่หาเรื่องงี่เง่าๆ กูผิดตลอด
กูผิดตลอดทุกเรื่อง พอกูได้ดีก็อวดชาวบ้าน พอกูทําตัวไม่เป็นไปตามที่ครอบครัวต้องการกูก็แค่ขี้

เคว้งชิบหาย ไอเหี้ย กูไม่มีใครเลยหว่ะ

คนบ้าอะไรแม่งเห็นแก่ตัว หลงตัวเอง จะเอาชนะทุกอย่าง แม่แต่ลูกแท้ๆยังไม่ใส่ใจ จิตใจลูกจริงๆเป็นยังไงกูไม่แคร์
กูเหงาไอ่เหี้ย อายุยี่สิบอัพแล้วเรื่องครอบครัวแม่งก็มาหลอกหลอนกูตลอด ต่อไปกูจะใช้ชีวิตยังไงวะ เหมือนชีวิตกูมันไม่สมบูรณ์ ขาดความอบอุ่น

>>399 พ่องขายตูด

อยากตายชิบหายเกลียดความจน

>>406 กูโดนโกงมาเป็นหนี้หลายล้าน ไม่ได้ใช้เงินเองสักบาท

กูเบื่อชิบหาย ทำไมเหลือแต่ที่นี่ที่พอจะมีความเห็นใจโผล่มาบ้าง ทำไมต้องมีแค่คนไม่เห็นหัวกู ไม่เห็นใจไม่คิดถึงกูบ้างเลย ไม่ว่าความรู้สึกหรือสุขภาพกายสุขภาพใจ
ทำไมคนเรามันต้องเหี้ยแบบนี้วะ

>>408 ที่นี่ก็โดนด่า โดนแขวะ ได้นะ แต่ เห็นใจก็มีแหละ แล้วแต่จังหวะ กะวิธีพิมพ์ และ อื่นๆ

กูเป็น psychopath ไหมวะ
คือทุกครั้งเวลาเห็นข่าวคนยิงกันตาย ฆ่ากันตาย หรือกราดยิงที่คนตายเยอะๆ กูจะรู้สึกสะใจตลอด ยิ่งจำนวนคนตายเยอะยิ่งรู้สึกชอบใจ
อย่างตอนที่เห็นข่าวรัสเซียยิงถล่มยูเครนกูก็รู้สึกชอบใจ คือไม่สนอ่ะว่าฝ่ายไหน แค่มีคนตายก็รู้สึกสนุกแล้ว

แต่ในขณะเดียวกันเวลาดูหนังที่มีฉากทารุณคนแบบโหดๆ กูจะรู้สึกโกรธไอ้คนทำมากเลย
อย่างล่าสุดเรื่องอลิส ฉากที่ไอ้คิงโพธิ์ดำแม่งยิงรัวใส่สาวนักธนูแบบเผาขน แล้วก็แทงกระหน่ำใส่สาวบิกินี่ กูรู้สึกโกรธจนน้ำตาซึมเลย
ตอนนี้กูเลยงงกับตัวเองว่ากูเป็นอะไร ยังไงกันแน่

>>410 สปอยหาพ่อ มึงหรอไอควาย มึงไม่ต้องยกตัวอย่างหนังก็ได้ไอโง่ ลูกกะหร ี้ กุอุตส่าตั้งใจอ่านไอเหรี้ย แม่มรึงโดนวินลงแขก

อลิสอินบอร์ดเดอร์แลนด์ กุว่าถ้าอ่านกาตูนมา มันก็แทบจะรู้หมดแล้วนะ ไม่จำเป็นต้องดูซีรีย์

>>411 เฮ้ย กูขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ โอ๋ๆ นะ ดีกันๆ

เพื่อนกุเอาคลิปพวกฆ่ากันหรือผู้ก่อการร้ายฆ่าตัวประกันให้ดูกูรู้สึกเฉยๆ
แต่พอเป็นคลิปสัตว์โดนทำร้ายแล้วกูกลับทนดูจนจบไม่ได้

แม่กุแม่งไม่เคยยอมรับอะไรซักอย่าง พูดจาหมาๆใส่กุ ไล่กุไปตุย พอผ่านไปเสือกบอกไม่เคยพูด บางทีแม่งแถว่าเป็นคนตรงๆ พอก็ทำจริงเข้าicuอยู่รพเป็นเดือนแม่งดีกะกุได้พักนึง ผ่านไปแล้วย้อนพูดถึงตอนนั้นแม่งใช้คำว่ากุสร้างเรื่อง พอกุออกจากบ้านก็บอกเหงา พอกุอยู่บ้านกุไม่มีดี เป็นที่รองรับอารมณ์แม่ง กุไม่น่าสงสารมึงละกลับมาดูแลเมิงเล้ยยยย โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเองว่ะ

>>415 ออกจากบ้านไปอยู่สังคมใหม่ๆที่ใหม่ๆเหอะ แม่บางคนก็ใช้ความเป็นแม่เป็นข้ออ้างทำร้ายเราบ้างต้องตอบแทนบ้าง ยิ่งคนรุ่นก่อนๆออกลูกเพื่อหวังให้เลี้ยงตอนแก่เลย ยังไงชีวิตเราเป็นของเราอะไรที่มันถ่วงเราก็ตัดออกไป

กุโตมากับครอบครัวที่อบอุ่นนะ แต่เมียกุกับแม่ยายตัดขาดแม่ลูกกันเรียบร้อยไม่ติดต่อกันอีกเลยเพราะปัญหาทำร้ายร่างกายกับบังคับให้ซื้อรถชื่อแม่เพื่อตอบแทนบุญคุณ กุเลยเข้าใจ

>>416 กูเนี่ยแหละ เกิดมาในยุคแซนด์วิช ยุคที่พ่อแม่เกิดลูกมาเพื่อใช้ประโยชน์ คาดหวังให้ลูกเลี้ยงและดูแลดูยามแก่เฒ่า แต่เด็กสมัยนี้จะคิดว่าพ่อแม่เป็นคนเลือกที่จะเกิดกูมาเอง กูไม่ได้ขอมาเกิด เรื่องอะไรต้องมาตอบแทนบุญคุณ ต้องมาเลี้ยงพวกมึงตอนแก่ (แต่กูไม่มีลูกนะ) กูไม่โทษคนสมัยก่อนนะ มันคือชุดความคิดตามยุคสมัย เหมือนที่คนยุคหินเลี้ยงสัตว์อะ ไม่ได้มีใครเลี้ยงเพราะรักเหมือนที่คนสมัยนี้เป็นทาสหมาทาสแมวหรอก เขาเลี้ยงไว้ใช้ประโยชน์กันทั้งนั้น เอาไว้ต้อนวัว เฝ้าสัตว์ ล่าเนื้อ กันขโมย ฯลฯ มันก็เหมือนกันนั่นแหละ คนสมัยก่อนมีลูกเพื่อเป็นแรงงาน เพื่อให้เลี้ยงดูตัวเองยามแก่ มันคือยุคของการเปลี่ยนผ่านแห่งชุดความคิด ทางแก้คือต้องเข้าใจ ยอมรับ ทำใจ และเอาเท่าที่ตัวเองไหว อย่าลืมดูแลจิตใจตัวเองด้วย พวกเราทำได้แค่นั้นแหละ อีกอย่างมันเป็นเรื่องที่พบเจอได้ทั่วไปนะ ครอบครัวที่อยู่ด้วยกันแล้วมีเรื่องตีกันแทบทุกวัน แต่พออยู่ไกลกันแล้วรักกันชิบหาย อย่างยุคโควิดที่คนต้องอยู่ด้วยกันมากขึ้น ยังพบเจอสถิติการหย่าร้างเพิ่มสูงทั่วโลกเลย คนเราพออยู่ใกล้กัน มันมีโอกาสจะเห็นพฤติกรรมที่ทำให้ขัดใจ จนกลายเป็นการกระทบกระทั่งกันเป็นธรรมดา ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนั้นก็ต้องรู้จักเข็ดหลาบ อยู่ให้ห่างแล้วอย่ากลับไปอีก ไม่งั้นหนังเรื่องเดิมมันก็วนกลับมาเหมือนเดิมแหละ

>>417 กูคนนึงเลยที่ยอมตายข้างถนนหรือตายในคุกให้มีชีวิตตัดสินใจเองได้ดีกว่ามาเป็นร่างไร้วิญญาณให้พ่อแม่แท้ๆที่ให้กำเนิดมาเพื่อใช้เป็นตัวอะไรสักอย่างในชีวิต ชุดความคิดที่พอมึงบอกมาคือแบบนี้ละดูน่ากลัวชิบหาย ทุกวันนี้กูหนีออกมาแล้วจะใช้แรงกายตัวเองทั้งหมดเท่าที่มีเพื่อทำให้ตัวเองไปอยู่จุดที่มั่นคงกว่านี้ให้ได้แทนละ ไม่เอาแล้วบ้าน ไม่เอาแล้วครอบครัวที่แม่งสุดท้ายคือจริงๆแล้วไม่ได้ห่วงใยชีวิตกูมาแต่แรกหว่ะ มันเหมือนกับมึงขี่มอไซค์ใน กทม.ชัดๆเลย โอกาสเกิดอุบัติเหตุสูง ชีวิตไม่ได้ดีไปตามความเร็วความสะดวก ถ้าเกิดอุบัติเหตุจริง เลือกสิ้นชีพจรดีกว่าอยู่

>>418 อกตัญญู ที่มึงยังหายใจได้ทุกวันนี้เพราะพ่อแม่มึงอนุญาตให้มึงเกิดมา สำนึกไว้ซะ

แม่ลูกมาเล่นโม่งกันเองป่าววะ 555

พ่อแม่ทำทุกอย่างให้เมิง เมิงเสือกบอว่าให้กำเนิดเมิงทำไม อยู่ร่วมกันมันต้องปรับตัวเข้าหากัน ไม่งั้นมันจะเรียกว่าครอบครัวได้ไง ไม่มีอะไรฟรีในโลกหรอกนะ เมิงได้ร่างหนัง จิตวิญญาณ ความฉลาด มาจากใคร
รู้ว่าตัวเองผิดก็เรื่องนึง ความคิดชั่ววูบก็เรื่องนึง
ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดในชีวิตนี้ ไม่งั้นคนที่เสียใจคงเป็นเมิงและมันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เป็นตราบาปตลอดชีวิต เป็นลูกอวชาติบุตร ชิงหมาเกิด ถ้าคิดว่าเพื่อน เขามองเมิงดีกว่าพ่อแม่ ก็เชิญ ตอนทุกข์ อย่ามาหาครอบครัวให้ช่วยเหลือละกัน

>>419 >>421 รู้ไหมว่าถ้าให้chatGPTมาป่วนมู้นี้นะ มันยังทำได้เนียนกว่ามึงเลย

>>422 รู้แต่ว่าเมิงไม่มีปัญญา ใช้chatgpt ป่วนมู้นี้
กับไม่มีสมอง คิดเองไม่ได้ ต้องพึ่ง AI

>>419 แล้วจะอนุญาติทำเหี้ยไรถ้ารู้ว่าให้ชีวิตดีๆกับลูกคนนึงไม่ได้ สุดท้ายไม่มีปัญญาไอห่า เนรคุณแล้วไงวะ สำนึกกับพ่อแม่เลี้ยงมาแบบเหี้ยๆไม่ควรให้ความสำนึกไอโง่ ชุดความคิดแบบมึงนี่น่าสมเพชหว่ะ แก่ตัวไปเพื่อเป็นภาระลูกหลาน เกิดเป็นปรสิตยังดีกว่าเลย

>>421 ไอคามว่าอยู่ล่วมกัน ปราบข้าวหากันนี่คือฆนแบบเมิงก้มหัวให้กับพ่อแม่เมิงถูกใช้ให้เอาเงินไปประเคนให้พรวกแม่งโจนถึงวันตัยห่าใช่ป้ะ? ถ้านั่นมเมิงมองว่าครือน่าที่ลุกเนี่ย โคนแบบมึงสมควนเข้าจายคามว่าครอบครัวหมั่ยซะนะ พ่อแม่เิมงเปิดฟาร์มเลี้ยงคนมั่ยชั่ยสร้างครอบครัว ซึ่งความคิดแบบสัตว์ของตระกูลเมิงจะให้คนอื่นมองว่าเปนดอกบัวก็คงไม่ได้ละเนอะ แร้วมึงไปทำแบบนี้กับชีวิตเลือดเนื้อเชื้อไขมึงเองอีก ต้องปัยตามราวีหั้ยลุกๆมาเลี้ยงมึงตอนแก่ด้วยความเป็นเจ้านายกับทาสนี่มึงมันชิงหมาเกิดมากกว่าอีกนะ ทุกวันนี้นี่โคตรพ่อแม่มึงจับมึงติดกำไลEMที่ข้อเท้าป่าว้าาา? หรือเวลาลุกมึงกลับมาบั้นนี่จาบล่ามโซ่วั้ยป่ะเนี่ย อ๊๋ ครอบครัวป่าเถื่อน

ID6:2ZALZfzmjY
ID:TQuT+aeikk

มีพร่อกาบแม่ที่ให้กำเนิดลุกมาไว้เลี้ยงเมื๋อนสัด ทุบตีแบบมั่ยนึกถึงใจลุกในไส้ตัวเอง ชั้ยคามป่าเถื่อนเลี้ยงดูเพื่อส่งไปทามรั้ยคนอื่นในสางคม แร้วมาทวงบุนคุนจิกหัวใช้ห้ายไปทำงานหาเงินมาปรนเปรอหั้ยตอนแก่ ไม่ทามก็ทุบตี น่าคาหยะคาแหยง ใครด้ายเกี่วดองกับบไอตระกุลของอีเหี้ยนี่คือเฮงซวยสุดๆ

>>414 มึงเป็น furry ไง มึงเลยทนดูไม่ได้

สุดท้าย อีพวกที่มาด่าคนที่มีปัญหาครอบครัวนี่แม่งก็แค่พวกที่อยากหาปมด้อยของคนอื่นมาด่าให้ดูเลวแล้วยกให้ตัวเองดูดีนั่นแหละ พวกเหี้ยนี่สมองไม่มีด้วยหัวใจที่มองคนด้วยกันก็ไม่มี ดูจากที่มันเติบโตมาจากครอบครัวความคิดแบบนี้ก็รู้เลย แถมเหตุผลที่ยกมาแต่ละอย่าง ถ้าเถียงไปมากกว่านี้เผลอๆแม่งคงยกบาปบุญ สวรรค์นรก เปิดพระคัมภีร์สักศาสนานึงมาเถียงแทนทั้งๆที่ใช้พิสูจน์บนโลกความจริงไม่ได้

กุไม่รู้พวกเมิงเติบโตมาในครอบครัวยังไงนะแต่สำหรับกุ ไม่ใช่แค่พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย พี่ป้าน้าอา เพื่อน กัลยณมิตร
มีบุญคุณก็ต้องทดแทน ทั้งนั้น มันไม่ต้องเป็นคำสอน แต่มันคือสามัญสำนึกของคนทั่วไป โลกนี้เราไม่ได้เติบโตมาด้วยลำพัง
เรายืมกายเนื้อ กินสัตว์อื่นเพื่อเอาตัวรอด ถ้าเป็นคนทั้งที ยังมีจิตใจแบบสัตว์อยู่ แบบนี้จะเรียกเป็นมนุษย์ได้ไง
หรือเมิงอยากจะขึ้นชื่อว่า ลูกเนรคุณ มันไม่สำคัญคนอื่นจะคิดกับเมิงยังไง แต่มันสำคัญที่ทำอะไรที่ไม่ผิดใจตัวเอง ไม่ได้รู้สึกผิดภายหลัง ไม่ใช่มโนว่ากุถูกต้อง ถูกที่สุด กุไม่ตกเป็นทาสพ่อแม่ แล้วทำไมพ่อแม่เขาถึงยอมลำบากเลี้ยงดูเรามา ท่านไม่เหนื่อยหรอ ถ้าเป็นเรา เราจะทนเลี้ยงดูเด็กเปรตที่จะมาทิ้งเราอย่างงั้นหรอ ลองมองในมุมมองกลับกันบ้าง
ถ้าป่วยก็ไปหาหมอ ให้เขาวินิจฉัยว่าเป็นโรคประสาทหรือเปล่า ต้องกินยา ดับอาการ ถ้าไม่ใช่คนปกติ ก็คงใช้ตรรกะคนปกติไม่ได้สินะ ตอนมีสติ จิตกระจ่าง ก็ลองคิดคำลองคลองธรรมดูละกัน ไม่ใช่คิดเข้าข้างตัวเอง

>>429 ไปอ่าน >>415 "กุไม่รู้พวกเมิงเติบโตมาในครอบครัวยังไงนะ" 415 ก็บอกอยู่ปัญหาขอมันคืออะไร มึงจับประเด็นไม่ได้เองแล้วเสือกฟุ้ง บาปบุญคุณโทษอะไรของมึงเนี่ย

ถ้าป่วยก็ไปหาหมอ ให้เขาวินิจฉัยว่าเป็นโรคประสาทหรือเปล่า ต้องกินยา ดับอาการ ถ้าไม่ใช่คนปกติ ก็คงใช้ตรรกะคนปกติไม่ได้สินะ ตอนมีสติ จิตกระจ่าง ก็ลองคิดคำลองคลองธรรมดูละกัน ไม่ใช่คิดเข้าข้างตัวเอง

ไอ้พวกบาปหนา ต้องเจอพลังแห่งการตีพ่อตีแม่ อ๊าทำไมมือเอ็งใหญ่โตแบบนั้น ข้าไม่เคยเห็นใครตีพ่อตีแม่มากขนาดนี้มาก่อนเลยอ๊าาา

>>429 ว่าแล้ว สุดท้ายก็ใช้ธรรมะเพื่อปกป้องว่าตัวเองถูก 55555+ ก็นะ คนเรามันข้ออ้างร้อยแปดและนี่ก็คือหนึ่งในเหตุผลว่าตัวเองเป็นมนุษย์เพราะบาป บุญ คุณ โทษที่พิสูจน์บนโลกความจริงไม่ได้ พ่อแม่ไม่ดีบนโลกนี้มันมีอีสัส ไม่เคยเจอเพื่อนที่มีครอบครัวแย่ๆ ถูกพ่อแม่ทำร้ายก็โลกสวยไปเหอะนะ หนังสือที่กูแนะนำให้อ่าน I'm glad my mom died , ชีวิประวัติBritney Spears และประวัติครอบครัวพ่อแม่Nicki Minaj หรืออีกอันของคนไทย(ที่เชื้อจีนหน่อย)ก็ประวัติYoutuber คุณอำนวย Zystem อยู่คลิปแรกสุดเลยของช่อง .....ถ้ามองว่าพ่อแม่คนพวกนี้ก็ทนเลี้ยงดูมาด้วยวิธีที่สมควรทดแทนบุญคุณจริงๆมึงน่าจะไม่ปกติและควรไปหาหมอมากกว่า แถมคนแบบมึงอ่ะตรรกะป่วยมากกว่านะ หรือถ้าคิดในแง่ที่ดีกว่านี้ก็คือคงโลกแคบเพราะไม่รู้ว่ามีคนบนโลกนี้เจอแบบนี้มาก่อนอ่ะเนอะ

>>430 555555+ ย้อนอย่างจี้

>>429 แค่มีตำแหน่งมีศักดิ์เราต้องก้มหน้าก้มตาทดแทนบุญคุณโดยห้ามแคร์ว่าคนนั้นเป็นคนยังไง ตรรกะโคตรsli.m

ออกข่าวเยอะแยะ ไม่เลี้ยงดูพ่อแม่ ปล่อยบ้านพักคนชรา พอมีลูก ก็ส่งมาให้เลี้ยง สังคมแย่ลงจริงๆ พัฒนาทางวัตถุ แต่จิตใจคนกลับต่ำลงเรื่อยๆ ตัวเองเกิดมาโชคดีขนาดไหนแล้ว ไม่มีโรค ครบ32 เกิดเป็นคนทั้งทีแต่เสือกเป็นคนดีไม่ได้ ตอนเมิงแก่ นอนพะงาบๆ เดียวก็รู้ อิอิ

>>435 กุมีลูกแล้ว แล้วกุต่างหากที่ต้องขอบคุณลูกที่พวกเขาเกิดมาให้กุมีความสุข กุไม่ให้ลูกต้องมาเลี้ยงกุตอบแทนกุ กุวางแผนการเงินจนมีใช้ยันบั้นปลายชีวิตอยู่แล้วก่อนมีลูก กุไม่ใช่พวกตรรกะตลาดล่างแบบเมิงหรอก ยังมีหน้ามาบอก"ออกข่าวเยอะแยะ ไม่เลี้ยงดูพ่อแม่"เมิงไม่ไปแหกตาดูสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าบ้างล่ะว่าพ่อแม่เหี้ยๆออกขยันออกลูกเยอะขนาดไหน ส่วน"สังคมแย่ลงจริงๆ"อันนี้ถูกเพราะมีคนตรรกะแบบเมิงอยู่ในสังคมไง

>>435 พอดีเรื่องมีลูกจะให้เกิดมาก็ต้องมีเงินระดับก้อนใหญ่ๆเลยอะเนอะ พอจะเกษียณก็มั่นใจว่ารายได้passive incomeก็มีจนไม่ต้องพึ่งพาใครอ่ะ แก่แล้วแต่ต้องไปเกาะลูกหลานเกาะญาติคนนั้นคนนี้นี่ปรสิตหว่ะ
>>436 สับมากเว่อร์

ไอประเภทที่แก่ละลูกหลานต้องส่งเสียเงินมาใช้นี่ กูเห็นmindsetแบบนี้ล่าสุดคือพวกพม่ากับเขมรนะที่สมัยทำงานกับพวกแม่งมีมาถามว่ามีส่งเงินให้พ่อแม่บ้างยัง ต้องส่งนะบลาๆ เอาตรงๆเหมือนดูถูกบุพการีกูว่าด้อยฝีมือ แก่แล้วไม่มีปัญญาหาแดกเองหว่ะ ซึ่งตอนกูแก่กูไม่ได้อยากแก่ละงอมืองอตีนงานการไม่ทำเร่ขอเงินลูกหลานไปเรื่อยหรอก มันน่าสมเพชที่อยู่ในชาติที่พัฒนาดีกว่าประเทศเพื่อนบ้านซะเปล่าแต่ความคิดเหมือนชิงคนไร้สัญชาติมาเกิดอ่ะ

เราเป็นอะไรวะ เรารู้สึกเบื่อชีวิตมากๆ อยากตา-ยบ่อยๆ

เรามีสิ่งที่อยากทำอีกหลายอย่าง และสิ่งที่บรรลุเป้าหมายไปแล้วหลายอย่าง

เราเป็นคนที่เมื่อก่อนอยู่ไม่นิ่งชอบทำนู่นทำนี่ แต่พอมีแฟน แฟนก็เข้ามาควบคุมเข้ามาทำให้แทบทุกอย่าง จนเราไม่ได้ทำอะไรเองเท่าที่ควร

ตอนนี้เราก็ไม่ได้ทำงานประจำ อยู่บ้านนอนเล่น เราทำงานแค่เดือนละไม่กี่วัน ก็ได้เงินเยอะกว่าออกไปทำงานของพนักงาน บริษัทแล้ว แต่ก็อยู่ในเกณฑ์พออยู่พอกิน

เราอยากทำอะไรอีกหลายอย่างนะ แต่ก็ไม่ยอมทำอะไรเลย อยากทำแต่ก็คิดไม่ออกว่าจะทำอะไรสมองมันตื้อไปหมด ชีวิตเรามีความสุขดีมีแฟนที่รักและไว้ใจได้ ครอบครัวก็ดี ถึงจะจนไปหน่อย

แต่เราชอบคิดว่าเราไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้
ชอบจินตนาการว่าเราจะตา-ยยังไงบ่อยมากจนเราเองก็รู้สึกไม่ปกติ

ตอนล้างห้องน้ำก็อยากจะกินน้ำยาล้างห้องน้ำ ตอนไปที่สูงๆก็อยากกระโดดลงไป อยากเอามีดแท-งตัวเอง

แต่เราห้ามใจตัวเองได้อยู่นะกลัวเจ็บ ไม่อยากฆ่-าตัวตา-ย แต่ความรู้สึก
อยากตา-ยมันอยู่ในหัวตลอดเวลา แถมรุนแรงและถี่มากขึ้นทุกวัน •́⁠ ⁠ ⁠‿⁠ ⁠,⁠•̀

>>439 เหยดเข้ แล้วคนแบบมึงอยู่บ้านนอนเล่นทำไมวะ? ไม่ไปเที่ยวในเมือง หาอะไรกิน ไปสวนสนุกก็ได้ แฟนว่างก็ชวนแฟนไป ...... บนโลกนี้แม่งมีมุมสวยๆงามๆตั้งเยอะ ละจังหวะชีวิตที่มึงออกไปเที่ยวเล่นได้จริงๆตอนนี้ละกูอิจมึงจังเล้ย 555+ เพราะกูยุ่งวุ่นวายกับงานเพื่อหารายได้ไปแล้วนี่ดิ

>>439 ครับ เมิง สัญญาไว้แล้วว่าจะทำ onlyfanก็ไม่ทำ เมิงสัญญาว่าจะออกซิงเกิลก็ไม่ทำ เมิงเป็นคนเก่งนะ วาดรูป ปั้นตุกตุ่น ถ่ายรูปได้หมด แฟนเมิงก็ปรนนิบัติเมิง หาอะไรให้เมิงทำ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
ส่วนครอบครัวตั้งแต่เลี้ยงเมิงมา คงรู้แหละ ว่าเมิงทำงานไม่ไหวอยู่แล้วสภาพนี้ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเมิงนิ
สไตล์การแต่งตัวของเมิงก็ดำสนิท น่ากลัวยิ่งกว่าผี
ก็รู้แหละว่าเมิงได้ก้าวเท้า เข้าไปแล้วข้างนึง สีของดวงตาเหมือนปลาตาย และกุรู้ดีว่า ไม่ว่าใครก็ห้ามเมิงไม่ได้ เพราะเมิงไม่ได้แคร์อะไรสักอย่าง มีเพียงแค่เวลาการนับถอยหลังเท่านั้น กุว่ากุรู้แหละว่ามันต้องเป็นช่วงเวลานี่
เพราะสายสัมพันธ์ ตัดได้ มันถึงเป็นสายสัมพันธ์ แต่เมิงจะอยู่ในใจกุตลอดไป เจ้านอนไบนารีของผม

กูโกหกคนอื่นๆเรื่อยๆจนกลายเป็นว่ากูละอายใจว่ะ กูรู้สึก loser มากเลย คือกูเรียนคณะดัง มหาลัยดัง กูสอบตกแล้วตกอีก จากตอนมัธยมคือได้ที่ 1 ตลอด กูกลายเป็นซึมเศร้า เรียนให้จบๆไป ไม่เข้าหัวไรเลย ตอนนี้คือสอบตก เลยต้องเรียนปี 5 แต่กูโกหกพ่อแม่กูว่ากูจบแล้ว ไปเจอญาติก็ต้องโกหก ผู้ใหญ่ทุกคนที่รู้จักพ่อแม่กูกํก็ต้องโกหก พอเค้าถามว่าแพลนต่อไปเป็นยังไง คือกูไม่อยากทำด้านนี้แล้ว กูอยากเปิดร้านขายข้าวข้างทาง อยากทำยูทูปหาเงิน ซึ่งกูก็พอมีเงินเข้ามาแต่มันไม่เยอะ ละมันไม่มีเกียรติเหมือนสายที่กูเรียนมา แต่กูก็ต้องโกหกพ่อแม่ว่ามีอยู่สองแสน เพราะเค้าเริ่มกดดันกูให้ไปทำงานตรงสาย กูเลยต้องโกหกทุกคนไปอีกว่ากูจะไปต่อโทด้านนี้ที่ ตปท. เลยยังไม่อยากทำงานด้านนี้ แต่ขอทำงานด้านอื่นที่ได้เงินเยอะๆเร็วๆจะได้มีเงินเก็บไปจ่ายค่าเทอมต่อโท พ่อแม่กูก็เลยยอมให้เงินใช้จ่ายกูทุกเดือนๆเพราะคิดว่าเงินสองแสนนั้นกูจะเอาไปเรียนต่อจริงๆ ทุกคนเลยไม่กะแนะกะแหนกูเรื่องไปทำงานแล้วแต่มาขื่นชมกูแทนว่ากูเก่งมาก ภาพภายนอกแม่งดูดีมาก ตอนนี้คือต้องเรียนให้จบจริงๆ แล้วก็ต้องรีบทำงานที่กูทำให้สำเร็จได้เงินเยอะๆ จะได้โกหกต่อว่ากูไม่อยากไปเรียนต่อแล้ว อยากทำด้านนี้แทน ทำไมกูเป็นแบบนี้วะ

>>442 "People are all born liars and are mostly used to lying. If a person that has never lied even once in their lives exists, that existence itself would be a lie.
ก็ปกตินิ ถ้าตัองเป็นในสิ่งที่สังคมให้เป็นตัวฉันเหลือทางเดียวก็คือต้องตัย หรือก็คือไม่ได้ดำรงอยู่ในโลกนี้ นั่นละคือตัวตนของพวกเรา

อันนี้ไม่แน่ใจว่าควรจะลงในโม่งคุยเรื่องเรียนหรือห้องนี้ เกริ่นก่อนเลยว่ากูเป็นเด็กม.ปลาย ที่เรียนไม่ค่อยเก่งและได้เกรดไม่ดี ซึ่งกูก็พยายามจนสอบมิดเทอมผ่านทุกวิชายกเว้นวิชาเดียว ซึ่งวิชานั้นทำให้กูโดนที่บ้านด่าหนักมากในสายตากู แบบ ซ้ำเติมว่าทุกวันนี้กลับบ้านมาทำอะไรบ้างเอาแต่ทำตัวไร้สาระใช่มั้ย ซ้ำเติมว่าคิดว่าตัวเองพยายามพอมั้ย ซึ่งพอเข้าใจว่าเขาหวังดีและกูอาจจะอ่อนแอเกินไป แต่ได้ยินครั้งนั้นมันหนักและทำให้น้อยใจมากจริงๆรู้ว่าบ้านอื่นคงจะโดนหนักกว่านี้แต่แบบ กูอ่อนแอไง5555
ทุกวันนี้เวลากูสอบย่อยแล้วได้คะแนนแย่ๆมากูจะเครียดหนักและมีความคิดชั่ววูบว่าถ้าเทอมนี้เกรดไม่ได้ตามที่หวังไว้จะแบบ หายไปจากโลกนี้อ่ะ คงเข้าใจที่กูพูด ซึ่งไม่อยากคิดแบบนี้อีกแล้ว ขอบคุณที่ให้ระบาย

>>440 เราทำพวกขายของออนไลน์ ให้แฟนเป็นคนขาย เราออกบูธไปขายข้างนอกบ้างเดือนละไม่กี่ครั้ง มันก็พอมีพอกินอะ แต่ไม่พอเที่ยว ส่วนมากเลยได้แต่นอนเล่นอยู่บ้าน
มีเก็บตังไปบ้าง ไปสวนสนุกไปนู่นไปนี่ ไปต่างจังหวัด เบื่อๆก็ไปนอนโรงแรมในเมืองอะไรพวกนี้ก็ทำมาแล้ว
แต่ก็อยากตา-ยอยู่ดี อยากโดดลงตรงหน้าต่างโรงแรมไปอีก มันไม่มีไฟในการใช้ชีวิตเลยอะ
เรารู้ว่าชีวิตเราสบายกว่าหลายๆคนนะแต่เราไม่อยากอยู่ต่อเลย
รู้สึกอยากเปลี่ยนความคิดตัวเอง แต่ก็ชอบอยู่ดีๆก็นึกถึงการฆ่-าตัวตา-ย

>>441 หะ? น่าจะเข้าใจผิดนะเราไม่ใช่คนที่คุณรู้จักหรอก เราไม่คอยสัญญากับใครว่าจะทำ อลฟ แถมเรามีเพลง มี MVเป็นของตัวเองตั้งนานแล้วด้วย (⁠´⁠ ⁠.⁠ ⁠.̫⁠ ⁠.⁠ ⁠`⁠)

>>445 ครับ ถ้านั่น เรียกว่า mv ของตัวเอง เพลงของตัวเอง มันก็ถือว่าได้ละนะ
บางทีเมิงอาจจะลืมก็ได้ เมิงมีสิ่งที่อยากทำหลายอย่างนิ
ว่าแต่กุเข้าใจผิดจริงๆหรอวะ ไม่มั้ง

>>442 มึงพลาดตั้งแต่ไม่ยอมบอกตรงๆว่าต้องเรียนปี 5 บางครั้งตอนที่คิดจะโกหก มึงต้องคิดเผื่อไปด้วยว่าจะโกหกไปอีกนานเท่าไหร่เพื่อปกปิด ถ้าเลือกบอกความจริงตอนนั้นอาจจะโดนด่าแต่มึงก็ไม่ต้อฃมาเหนื่อยขนาดนี้ เอาจริงๆ มึงไม่ค่อยคุยกะที่บ้านใช่ไหม มึงไม่ได้มาสอบตกในเทอมเดียวหรอก กูเดาว่ามึงรู้ตัวมาสักพักแล้วว่าการเรียนแย่ลง แต่มึงไม่เคยเกริ่นให้ที่บ้านฟังเลย พอมาถึงจุดที่มันตกไปเลย มึงไม่กล้าจะบอกใคร เพราะเขายังมีภาพจำเก่าๆ เรียนได้ที่ 1 ของห้องมาก่อน ถ้าจะแนะนำตอนนี้ คือบอกความจริงกับที่บ้าน หรือหยุดโกหกเพิ่ม ยอมดูเป็นคนกระจอกบ้าง อันนั้นอันนี้พลาดบ้าง มึงไม่ยอมล้มให้เขาเห็น เขาก็เผลอคิดไปว่ามึงล้มไม่เป็นน่ะสิ แล้วมึงก็ต้องสร้างภาพแบกความคาดหวังเป็นคนเพอร์เฟคแบบนั้นตลอดไป

มึง คือกูคิดสักพักว่าควรไปพบจิตแพทย์ดีมั้ย กูเรียนแล้วกูไม่มีความสุขเลย ตอนแรกกูก็ได้แต่สงสัยนะว่าทำไมถึงไม่มี ในเมื่อกูก็เลือกเองกับมือ ทั้งคณะ และเมื่อต้องเข้าสาขากูก็เป็นคนเลือกเองอีก มาเวลานี้กูรู้แล้ว เมื่อเราเรียนไม่เข้าใจ การเรียนเราจะไม่มีความสุขอีกต่อไป กูเครียดมาก สอบทีไรกูอยากอ้วก กูอยากร้องไห้ กูร้องไห้ทุกครั้งที่สอบ กูไม่รู้ว่าทำไม ในเมื่อที่บ้านกูก็ไม่ได้กดดันกูนะ ตอนแรกกุนึกว่าเป็นแค่เทอม1 พอมาเทอม2 กูแม่งหนักกว่าเก่า กูผ่านแต่ละวันไปได้ด้วยการนอน คือแบบนึ้กูเสี่ยงเข้าโรคซึมเศร้ายัง กูอยากกลับบ้านไปแบบครบถ้วนสมบูรณ์ หมายถึงสภาพร่างกายและจิตใจ กูไม่อยากให้การเรียนทำให้กูแตกสลาย อาการที่กูเป็นตอนนี้ ดูควรไปพบจิตแพทย์ของมอมั้ย ก่อนที่กูจะแตกสลายไปมากกว่านี่

>>444 อันนี้ต้องหัดหูทวนลมว่ะ เกรดวิชาเดียวมันไม่ตายหรอก ถ้ามึงตามแก้ได้ แต่เรื่องคนอื่นแก้ยาก แม้ว่าจะเป็นคนในครอบครัว
มีปัญหาก็ลองๆ ระเบิดๆ ดูบ้าง ปัญหาอาจจะลดลง ไม่แย่กว่ามึงตายหรอก
>>448 ถึงเรื่องที่มึงเล่ากูจะเห็นเป็นเรื่องปกติ ที่คนเจอกันเยอะมากก็ตาม แต่ไปเหอะ อาจจะดีขึ้นก็ได้ บางคนแก้ง่ายบางคนแก้ยาก

ผมชอบมาโทรลในโม่ง ถ้ามีคนมางับเบ็ดผมจะดีใจมาก ผมยังสุขภาพจิตดีอยู่ไหมครับ

ky ทำยังไงดีวะเวลาที่เรารู้ตัวว่าเรานิสัยไม่ดีวะ กูรู้ตัวแหละว่าตัวเองมีนิสัยเหี้ยหลายๆอย่าง ชอบควบคุมคนอื่น ชอบทำให้คนอื่นเจ็บด้วยคำพูด จนตอนนี้พอกูโดนคนรอบข้างทิ้งไปเรื่อยๆทีละคนเพิ่งมาสำนึก แต่กูก็ไม่มั่นใจว่าในอนาคตกูจะทำอีกมั้ย กูควรปรับตัวยังไงดี กูยั้งปากตัวเองไม่เป็น คิดลบอะไรใส่ใครก็พูดไปเลยจนเขาไม่เอากูแล้ว

>>445 เมิงแค่ว่างเกินไปจนรู้สึกไร้ค่า ลองกลับไปทำงานประจำดูต่อให้เงินน้อยกว่าแต่ก็ทำให้ชีวิตเมิงมีไรทำทุกวันแล้วก็มีรู้สึกค่ามากขึ้น แนะนำเพิ่มเติมว่าอย่ามองแค่เงินเดือนลองมองสวัสดิการที่ได้มาด้วย เจ็บปวดเข้ารพ.ก็มีประกันกลุ่มช่วยไรงี้

>>448 นี่ไม่ใช่อาการของโรคซึมเศร้าเลยสักนิด แต่ดูค่อนไปทางโรควิตกกังวลมากกว่า (Anxiety Disorder) ไปพบจิตแพทย์ก็ดีถ้ามีเวลา+มีเงิน แต่กุมั่นใจว่าอาการนี้จะหายไปเองเมื่อเรียนจบแล้วหรือเปลี่ยนสายไปเรียนสาขาที่ชอบ

>>451 ถ้ารู้ตัวแล้วก็เปลี่ยนแปลงตัวเองได้เลย เมิงยังดีกว่าพวกทำเหี้ยแล้วไม่รู้ตัวเยอะ

สัญญาณที่บ่งบอกว่าเราเครียดมากเกินไป
- เงียบใส่คนอื่นแบบไม่รู้ตัว
- สุขกับอะไรไม่สุด
- แม้กระทั่งสิ่งที่เราชอบก็ฮีลเราไม่ได้
- เบื่อกับอะไรง่ายๆ
- ยิ้มแต่กลับไม่รู้สึกสบายใจ
- ใจไม่เอาอะไรแล้ว
- อยากหายไปอยู่เงียบๆคนเดียว

โดนคนทำนิสัยท็อกซิกใส่ เขาคิดว่ามันปกติ ทำไปก็ไม่มีใครกล้าว่าอะไร

ขอมาบ่นหน่อยคือตามสปอยนิยายในเว็บโนเวลละก็ไปถามเจ้าของโพสว่าภาพนี้มาจากตอนไหนเหรอซึ่งตอนเเรกคิดว่านางไม่เห็นที่โควทไปรึเปล่าสรุปไม่จ้าเห็นเเต่เมินกันเเบบซึ่งๆหน้าเเล้วนางก็ไปคุยกับคนอื่นเฉยความรู้สึกคือโคตรโดนข้ามหัวเหมือนไร้ตัวตนสุดเเถมพอคนอื่นมาโควทถามเพิ่มนางก็ไปตอบ+กดไลค์คนถามอย่างนี่ถึงกับหน้าเเห้ง
ทำไรผิดปะวะเเบบก็ไม่อยากมาปสดกะอะไรเเบบนี้หรอกเเต่มันเสียความรู้สึกว่ะ

>>455 จำไม่ได้ ขี้เกียจไปหาคำตอบมาให้ แค่นั้นแหละ
มึงไม่ได้มีความสำคัญขนาดเจ้าของโพสต้องมาตามสปอยมึงไง

กูอยากให้การต่อยเรียกสติแบบในการ์ตูนมีจริงจังวะ จะให้เพื่อนต่อยกูหนักๆซักสองสามหมัด

กูชักเข้าใจอดีตเพื่อนที่เคยตีกันละ ตอนนั้นกูมีอะไรก็ไปบ่นไประบายใส่มัน แล้วก็เคยเห็นมันบ่นว่าเพื่อนทรีทมันเหมือนถังขยะ ตอนนั้นกูไม่เข้าใจหรอก กูคิดว่ากูคุยปกติ นึกว่ามันหมายถึงคนอื่นด้วย

ตอนนี้กูเจอละ มีคนที่พอเกิดเรื่องก็มาเสียใจมาจิตตกใส่กู ไม่เชิงบ่นด้วยซ้ำ มาจิตตกลูกเดียวเลย พูดแต่คำแย่ๆใส่กูเป็นชมๆ แต่เสือกคุยดีกับคนอื่น รู้สึกเหมือนมันไปตีหน้าคุยดีๆกะชาวบ้าน พอกับกูก็มาขี้มาเยี่ยวใส่แล้วก็ไป กูควรทำไง ไม่ต้องคุยเหรอ แม่งรู้สึกผิดกะอีนั่นขึ้นมาเลย

ทำยังไงจะแก้นิสัยเสียได้วะ กูอยากตายแล้ว

มีเพื่อนชายคนนึงที่เคยล่วงเกินกูตอนมัธยม แล้วกูก็เลิกยุ่งกับมันไปแต่ยังเจ็บใจและรู้สึกเหี้ยมาถึงปัจจุบัน ที่รู้สึกแย่กว่าคือได้บังเอิญเจอกันในมหาลัย ต่อหน้าแสร้งทำเป็นคุยกันปกติแต่กูยังลบความรู้สึกแย่ ๆ ไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไมมันถึงดูไม่สะทกสะท้านอะไรซักนิด เหมือนไม่อยู่ในความทรงจำมันด้วยซ้ำมั้ง เพราะสำหรับมันคงเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่สำหรับกูผ่านมา 4 ปีบางทีก็ยังฝันถึงเรื่องนี้ กูอยากให้มันขอโทษกูเพื่อที่กูจะได้ปล่อยวางซักที แต่กูก็ไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องนี้มาพูดอีก กูต้องจัดการตัวเองยังไง

การมีแฟนที่แผ่เอนเนอร์จี้ลบแม่งพลอยทำให้เราติดลบ ดีเพรสลงไปด้วย
มีใครเจอบ้างปะ แล้วแก้ยังไง หรือทนไม่ไหวเลิก หรือพากับลบกันดิ่ง

>>461 พากันลบจ้า เลิกได้เลิก

ฟุ้งซ่าน กูกลัวความตายว่ะ ไม่ได้กลัวว่ามันจะทรมานหรือเจ็บปวดตอนตายนะ แต่กูกลัวว่าพอกูตายไปแล้วมันก็จบแค่นั้น มืด ไม่มีอะไรเลย เหมือนจู่ๆ กูก็หายไปเฉยๆ ถึงตอนนั้นกูอาจจะไม่รู้สึกอะไรแล้วก็จริง แต่กูก็ยังกลัวอยู่ดี และกูก็คงเสียใจที่กูจะไม่ได้ไปเจอกับคนที่รักที่ตายไปก่อนถ้าโลกหลังความตายสุดท้ายมันไม่มีจริง ชีวิตก็แค่นี้เองเหรอ พอตายมันก็จบทุกอย่าง กูไม่ใช่คนที่เชื่อในศาสนาอะไร แต่ลึกๆ กูก็ยังหวังว่ามันมีสวรรค์ มีที่ๆ คนที่กูรักไปอยู่ตอนพวกเค้าตาย แล้วพอกูตายกูก็จะได้เจอพวกเค้าอีกครั้ง ได้กลับมาเกิดมาร่วมทุกข์ร่วมสุขกันอีกครั้ง ไม่ใช่หายไปเฉยๆ เหมือนที่กูทำมาทั้งชีวิตมันไม่มีค่าอะไร

>>463 กูพูดตรงๆนะ ในประเทศห่านี่ กูไม่ห่วงแก่ตายนะกูกลัวตายด้วยอุบัติเหตุ คนติดยาสติไม่ดีอยู่ๆเดินมาเอามีดมาแทง ทหารคลั่งตำรวจคลั่งกราดยิงงี้
คือเรื่องแก่ตายนี่ยาวๆไปเพราะจากข่าวหลายๆแห่งอีกไม่น่าเกิน 20 ปีหรอกมึงจะมียา/นวัฒกรรมอะไรซักอย่างที่ทำให้มึงหนุ่มขึ้นแน่นอน พวกรวยๆมันไม่อยากแก่ตายหรอก
แค่ถ้ามึงย้ายไปอยู่ประเทศอื่นที่สภาพสังคมมันดีๆหน่อยได้จะดีมากเลย

>>453 แฟนกูกำลังมีอาการแบบนี้อยู่เลยโม่ง ปวดหัวมากไม่รู้ว่าจะช่วยเค้ายังไงดีว่ะ
กูพยายามจะพาเค้าไปเที่ยวพักผ่อนหรือบอกให้ลุกออกจากงาน วางมือถือมานอนพักผ่อนให้เพียงพอนะ แต่เจ้าตัวก็ดื้อไม่ยอมทำอีก
แฟนกูเป็นทั้งอินโทรเวิส นอนไม่ค่อยหลับ ติดมือถือ ติดเพอร์เฟ็คจนชอบเอาเวลาพักเวลานอนแอบไปนั่งทำงานโต้รุ่งบ่อยๆ
แล้วก็จะมาบ่นเหนื่อยบ่นเครียดทีหลัง ทำเอากูเริ่มเหนื่อยไปด้วยแล้วว่ะ กูอยากช่วยเค้านะ แต่ยังไม่อยากลากเค้าไปหาหมอว่ะ

ใครเคยเจออะไรแบบนี้แล้วพอจะมีวิธีอื่นแนะนำกูบ้างมั้ย

แฟนรักไม่เท่าตอนคบกันใหม่ๆ บางทีรู้สึกว่าเป็นแค่เพื่อน กูนั่งประสาทแดกคนเดียวเพราะคุยไปก็ไม่ได้อะไร กูยังเห็นเขาเอาใจไปรักไอดอลได้แถมเปย์ของตลอด เอาง่ายๆจู่ๆกูก็รู้สึกไม่มีตัวตน

>>466 ถ้าแฟนเริ่มหาที่พึ่งทางใจทางอื่นต้องมองตัวเองก่อนเลยว่าเราเปลี่ยนไปเองหรือเราไม่ดีจนเขาเบื่อต้องแก้ที่ตัวเองก่อน กุเห็นมาเยอะละพวกที่เอาแต่โทษแฟนว่าเปลี่ยนไปทั้งที่ตัวเองทำตัวงี้เง่าเหี้ยๆจนเขาเบื่อ

>>467 เคยลองถามเขาตรงๆว่าเบื่อกูมั้ย ไม่โอเคส่วนไหนของเรารึเปล่า แฟนตอบว่าไม่เบื่อ โอเคหมดแหละ เธอน่ารักเหมือนเดิม ถามมาสองรอบก็ได้คำตอบเดิมกูต้องทำยังไงต่ออะโม่ง? ตอนถามกูไม่ได้ชวนทะเลาะนะเนียนถามตอนคุยเพลินๆเรื่องเมนเขานี่แหละ

>>468 ถ้าตอบมาแบบนั้นน่าถามไปต่อเลยนะว่าแล้วทำไมเปลี่ยนไปไม่เหมือนตอนคบกันใหม่ๆ ธรรมดาผช.ไม่พูดตรงๆก่อนหรอกเพราะไม่อยากเปลี่ยนบรรยากาศเป็นมู๊ดซีเรียส กุว่าลองจับเข่าคุยเลยดีกว่า เรารู้สึกได้ว่าสนใจเราน้อยลงนะ ถ้าเราโอเคหมดแบบที่เทอว่าจริงก็ควรทรีตเราเหมือนเดิมสิ หรืออาจเป็นเราที่คิดมากไปเองเขาอาจเปย์แค่เพราะแค่ชอบการเอนเตอร์เทนก็ควรคุยกันกำหนดงบเปย์ที่เหมาะสมไปเลยจะได้ปรับความเข้าใจกันไปในตัว

ปล.แฟนเราก็ตามเปย์วีทูปเหมือนกันแต่เขาปรับความเข้าใจกับเราก่อน แล้วก็แบ่งเวลากับเราโดยชวนเราดูด้วยกันจะได้รู้สึกมีกิจกรรมร่วมกัน

>>466 อาจจะแค่เหนื่อย แบบเหนื่อยที่จะจีบอ่ะ ไม่ได้พูดให้แตกกัน แต่ผู้ชายบางอย่างมันก็ทำได้ไม่ตลอดหรอก
แต่จริงๆ เอาตาม >>469 ก่อนก็ได้ คือ บางที เปลี่ยนไปจากตอนรักกันใหม่ๆ คงต้องดูในรายละเอียด ว่ารักกันใหม่ๆ เป็นไง

กู466กับ468เอง กูยังเป็นฝ่ายหนุงหนิงขอดูเขาเล่นเกมอยู่ เอาตัวเองไปในสิ่งที่แฟนชอบมาพักใหญ่แล้วแฟนเปย์เยอะจริง กูเสนอกำหนดงบต่อเดือน ล่าสุดไปเจอเขาเปย์เกินงบที่คุยกัน
ตอนรักใหม่ๆ แฟนชอบใส่ใจ อ่อนโยนปลอบเก่งแต่ไม่ถึงกับสปอย ก็ดีมาเรื่อยจนถึงวันที่เขาไปเป็นพ่อยก
ในเมื่อแฟนชอบไลฟ์สไตล์นี้กูก็ยอมรับ แฟนเลิกเปย์ขนมให้กูก้ยังไม่อะไร แต่พอไม่มีข้อความค้างไม่มีการใส่ใจเหมือนรักใหม่ๆ กูก็หาจุดของตัวเองไม่เจอ

>>471 ลืม กูเป็นคนจีบเขาเอง

ทำยังไงถึงจะลืมความเศร้าจากการที่สัตว์เลี้ยงตายได้วะ กระต่ายที่กูเลี้ยงมันตายมาอาทิตย์นึงแล้วแต่กูยังลืมมันไม่ได้เลย มองไปตรงไหนในบ้านก็นึกถึงตอนมันยังมีชีวิตอยู่ ร้องไห้ทุกวันเลย

>>473 คิดแค่ว่า ของมันเสียใช้ไม่ได้แล้ว ก็ต้องเอาไปทิ้งแค่นั้น กุทำแบบนี้กุก็จะลืมมันเอง
แต่จำคำสอนของชีวิตไว้ ว่ามันสอนอะไรเมิงบ้าง เวลาอยู่ด้วยกัน พัฒนาให้ตัวเองดีกว่าเดิม จากประสบการณ์

กูเป็นลูกคนเดียว ไม่ได้คู่ครอง ไม่แต่งงานใดๆ เงินเดือนก็แค่ 15k พ่อกับแม่กูอายุมาก(เกินวัยเกษียณกันพอสมควร)แล้วทุกๆสิ้นเดือนแม่งจะมาขอกูจนกูเริ่มหงุดหงิด กูจะเอาเงินไปตั้งตัวยังไงได้วะ อยากตายไปให้พ้นๆทำไมกูต้องมาเก็บออมเพื่อเลี้ยงเขา กูเครียด

อาการเวลาเจออะไรที่ไม่ชอบหรือมันขัดหูขัดตาขัดใจจะชอบเก็บมาด่าควรเเก้ยังไงดีวะ มันอาจจะดูย้อนเเย้งที่เเบบไม่ชอบก็ไม่ต้องไปสนใจสิจะเก็บไปคิดมากทำไม เเต่คือกูทำไม่ได้ว่ะต้องด่าต้องระรานถึงจะสบายใจหายประสาทเเดก

กูถามเพื่อนโม่งที่มีเคยมีปัญหาทางจิตหน่อย เวลาที่มึงรู้สึกมึงไม่มีความโดยไม่มีสาเหตุ พวกมึงทำยังไงกันวะ กูรู้สึกแบบไม่รู้ตัวเองอยากได้อะไรหรืออยากทำอะไรเลย รู้แค่มีบางอย่างเคลือบแครงใจกูอะ แล้วเป็นเกือบอาทิตย์

>>477 เมิงเป็นเหมือนกุเลย กุลอง ชว แล้วไม่หาย
ขาอ่อนแรงนอน เราก็ไม่รู้จะทำลายความเคลือบแคลงในใจยังไง แต่กุก็พอรู้ว่า กุย่ำอยู่กับที่ ไม่ได้หาอะไรท้าทายใหม่ๆ อยู่ในเซฟโซนจนเกินไป เมิงลองลาออกจากงานแล้วไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนต่างประเทศดู
บางคนอาจบอกว่าโง่ แต่มันอาจจะทำลายคงามเคลือบแคลงในใจได้และไม่กลายเป็นโรคซศ

เลิกทำร้ายร่างกายมานานแล้ว หลายปีเลย 2-3ปีได้มั้ง พึ่งเริ่มมาทำวันนี้ แอบกลัวไม่ได้ว่าถ้ากุเริ่มวันนี้ วันหน้าๆต่อไปกุจะยังทำต่อหรือเปล่า อารมณ์แบบเสพติดงี้ เพราะเมื่อก่อนที่กุทำกุทำจนแขนไม่มีที่ว่าง ต้องทำซ้ำรอยเดิมที่ยังหายไม่สนิท จะไปหาจิตแพทย์แค่เปิดเว็บดูโง่ๆกุยังขก.เลย

>>479 เมิงเลิกมีความรักก่อน ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์

>>480 เห็นด้วยนะ ถึงความรักที่กุมีจะไม่ใช่ความรักที่มีกับแฟน แต่เป็นความรักที่กุมีให้ครอบครัวก็เหอะ ถ้ากุไม่รักพวกเขามากขนาดนั้นกุก็คงไม่เจ็บขนาดนี้มั้ง

>>479 ไปเรียนต่อยมวยไอสัส แล้วโดนคนอื่นกระทืบ เผื่อจะได้หายเสี้ยนอยากทําร้ายร่างกายตัวเอง โดนรสชาติของหมัดซะบ้าง แนะนําด้วยความหวังดีจริงๆไม่ได้ประชด
จริงๆกูก็อย่กลองอยู่กับคนทําร้ายร่างกายตัวเองนะ อยากหาคนเป็นคู่ฝึกมวยพอดี

>>482 ความสำคัญมันอยู่ตรงที่ต่อยคนจริงๆมันต่างกับต่อยใช้นวม กูอยากให้คนจริงๆมาต่อย จะได้รู้ว่าต้องออกหมัดยังไงให้ถูก เดี๊ยะออกหมัดผิดกระดูดมือแตกอีกสัส

แฟนที่ผ่านมา3คนทุกคนต้องมีความดีเพรสอะไรสักอย่างสองอย่าง เคยหนักสุดก็กรีดข้อมือ บางคนก็แผ่เอเนอร์จี้ลบ ไม่ก็ที่ครอบครัวมีปัญหา
จนทำให้กุดิ่งบ้าง มีความคิดลบๆบ้าง พอเลิกแล้วชีวิตกุเริ่มกลับมาคงที่ ไม่ค่อยดิ่ง ไม่moody นานๆทีบ้าง

แต่ปัญหาคือผญ.ที่เข้ามาคุยๆทำเหมือนสนใจกุตอนนี้เนี่ย ทั้ง3คนคือมีบางสิ่งที่เหมือนกันคือ มีปัญหาทางบ้าน ดีเพรสขั้นหาหมอนอนรพ.
กุก็ไม่เข้าใจทำไมถึงมีแต่คนแนวนี้เข้าหากุตลอดเวลา แถมกุก็ดันให้ความสนใจด้วย อาจจะเพราะกุชอบนั่งฟังปัญหาชีวิต เสนอแนวคิดทางแก้ คือชอบคุยอะไรที่มันลึกๆมีความหมาย แล้วคือพวกผญ.แฮปปี้ก็ไม่ค่อยจะเข้าหากุ พอเป็นคนคุยสักพักก็เหมือนเขาเบื่อแล้วก็หายไป
แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไรแล้ว เพราะคิดว่าจะไม่เป็นแฟนกับคนที่สุขภาพจิตมีปัญหาอีกแล้ว เข็ดกับปวดหัวมาเยอะ แถมก็30แล้ว มุมมองชีวิตก็พัฒนาขึ้นไปเยอะ ไม่มีก็ไม่มี มีเพื่อนตอนนี้ก็แฮปปี้ดี ครอบครัวก็ซัพพอตตลอด ขอแค่อย่าให้ตัวเองไปรู้สึกกับใครจนต้องยอมเสียสละความสุขของตัวเองก็พอ

>>484 คำตอบก็อยู่ในคำถามแล้วนะ เขาเข้าหามึงเพราะรู้ว่ามึงรับฟัง มึงใส่ใจ มึงเป็นเซฟโซนให้เขาได้ไง เพราะคนพวกนี้มีแนวโน้ม self-esteem ต่ำ ต้องการคนรับฟัง คนพึ่งพิงเป็นพิเศษ ส่วนคนที่สุขภาพจิตปกติ self-esteem สูงมันจะมีความ independent ในตัวเองอยู่แล้ว ไม่ได้อยากนั่งคุยเรื่องลบ ๆ หรือปัญหาชีวิตอะไรกับคนอื่นขนาดนั้นหรอก

>>485 กุก็independentระดับนึงนะ เพราะดูหนังกินข้าว ไปคาเฟ่ เดินห้าง ออกไปถ่ายรูปวิวรูปเมือง ไปคนเดียวตลอด ถ้าอยากทำอะไรก็ออกไปเลย ไม่นัดเพื่อนนัดใคร
เรื่องคุยนี่ถ้าเลี่ยงก็คงไม่ทักไปก็น่าจะจบ แต่กุสงสัยทำไมผญ.ชอบให้อีกฝั่งทักมาก่อน แต่จะหายไปไม่คุยกันเลย ทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำไรผิดก็น่าสงสารอะนะ ถ้าเพื่อนทำแบบนี้กับกุก็รู้สึกแบบทำไม

แต่ดีที่กุไม่ใช่คนชอบชวนหรือนัดกินข้าวอะไร เลยก็แค่ได้คุย ซึ่งกุชอบคุยอะไรที่มันมีความหมาย แลกเปลี่ยนมุมมองความคิด ไม่ชอบแบบคุยคนทั่วไป ทำไรอยู่ กินข้าวยัง ไปไหนมา อะไรพวกนี้ หรือกุต้องทำใจยอมรับว่าถ้าจะเจอคนชีวิตแฮปปี้ทั่วไปก็คุยอะไรง่ายๆไม่เครียดแบบนี้

เข้าสังคมไม่เป็น พูดไม่ชัด ทำงานก็ไม่เก่งอีก ชีวิตหนอ

กูเป็นสนามอารมณ์มีไว้ด่าแต่เรื่องเดิมๆ ด่าแบบไม่ถามสักคำว่ากูรู้สึกผิดปางตายรึยัง เอาเถอะ กูจะเป็นเหมือนเองแหละ

มีเลือดในนํ้ามูกมา3-4วันละ มีวิธีรักษาเองมั้ย ทําไงให้เลือดดมันหยุดวะ มันน่าจะมาจากข้างในเลยอ่ะ ไซนัสเรอะ กูไม่อยากไปหาหมอกูอยู่ต่างเทศค่ารักษาแพง ควรกินยาอะไรมั้ย
>โรคประจำตัว ภูมิแพ้อากาศ
เหตุผลที่เป็นหวัดเพราะอยู่ข้างนอกอากาศเย็นเกินไปแต่อยากใส่เสื้อบาง แต่อาทิตย์นี้กูมาพักในห้องอากาศอบอุ่นแล้ว แต่เบือดมันยังมาเรื่อยๆกับนํ้ามูก หรือหนองวะแม่ง ช่วยด้วยยยยยย💀

>>489 กูจะตายมั้ย ไม่อยากติดเชื้อเลย แต่ทําไมเลือกมันไม่หยุด กูไม่ได้เป็นฮีโมฟีเลียด้วยแน่ๆเพราะแผลภายนอกกูหายไว อําคคคคคคค
ใครเคยเป็นมั้ย มีโม่งหมอมั้ย ช่วยด้วยยยยยย

หมดหวังแล้วชีวิต กุเสียทุกอย่าง กุไม่รุ้จะยุไปเพื่ออะไร ความพยายามของกุทำไมมันไม่มีความหมายเลยวะ เชี่ยเิ้ยฟ

>>490 อย่าถามพวกกู ไปถามหมออออออ ไปหาหมออออ

>>491 ชีวิตมึงมีค่านะเว้ยที่ได้มาเจอกูในวันนี้ ทุกคําตอบมีความหมายช่วยโม่งหนึ่งชีวิตให้ไม่ตาย>>489 >>490 >>492 กูไม่มีตังค์ ที่นี่ค่ารักษาแพงกูไม่ได้อยู่ไทยยยยยน อ่าคคคคครคคร มันยังเคยมีโม่งหมอฟัน ไหนหล่ะโม่งหมอหู คอ จมูก หมออออช่วยผมด้วยยยยมันไม่ไหลแบบเลือดกำเดานะ แต่ทุกครั้งที่สั่งนํ้ามูกมันมีเลือดลิ่มเลือดออกมา แล้วน่าจะมาจากแค่โพรงจมูกขวาอ่ะ กูใช้ยาพ่นจมูกฉีดไปฆ่าเชื้อโรคอยู่ กูไม่อยากติดเชื้ออ่ะนะกูว่าข้างในมันต้องเป็นแผลมั้ง ตอนนี้ทุกอย่างมันปกติหมด อาการหวัดกูดีขึ้น แต่นํ้ามูกยังมีแต่เลือด กูไม่เจ็บโพรงจมูกเลยนะ เหมือนเป็นแค่เส้นเลือดแตกแบบสั่งนํ้ามูกแรงๆ แต่ปกติมันจะหายไว นี่เป็นค้างมา3วันแล้วอ่ะ แงงงงงงงงงงง๊

>>493 ลองถามหมอในเว็บ Pobpad หรือพวกแอพปรึกษาหมอของไทยดูมั้ย ลองหาๆดูน่าจะฟรีหรือไม่แพงมากนะ แล้วค่อยไปซื้อยารักษาเองไรงี้

เคยเป็นเหมือนกันไปตรวจแล้วก็เป็นไซนัสตามคาดทางที่ดีอย่าสั่งน้ำมูกบ่อยให้ล้างจมูกด้วยน้ำเกลือแทนลดอักเสบแถมน้ำมูกไม่เลือดหายใจสะดวกด้วย

>>495 จะร้อง ไม่ดิร้องอยู่เลยตอนนี้ ทําไมต้องมาเป็นตอนอยู่ต่างบ้านต่างเมือง แล้วประเทศเชี่ยนี่ไม่ยอมพูดอังกฤษด้วย จะลองหาซื้อนํ้าเกลือแล้วกัน เอ่อแล้วกินยาอะไรบ้างอ่ะนาย ยาแก้แพ้ป่ะ ยาพ่นจมูกใช้ด้วยเปล่า?

>>495 แต่กูไม่มีอาการปวดอะไรเลยอ่ะ มันไม่เหมือนไซนัสซะทีเดียว
อย่าด่ากูเลยว่าทําไมไม่ไปหาหมอ กูไม่มีตังค์เลยหว่ะ แล้วระบบการรักษาที่นี่มันไม่เหมือนบ้านเรา กูไม่รู้จะทําไงโลยโม่ง

ซอรี่ นึกว่าอยู่ไทย เพื่อนต้องดูแล้วว่าอยู่ประเทศอะไร แล้วอากาศมันปกติไหม ช่วงนี้ช่วงฝุ่นพีเอ็มมันกำลังมา หรือเป็นฤดูที่ดอกไม้มันพ่นเกสรไหม แพ้รึเปล่า

คือกุกรีดน่องขาตัวเองแล้วมีอารมณ์กับแผลที่กรีดตรงน่องขา กุควรไปหาหมอว่าอะไร; ; คือน่องขาขาวๆกับแผลเป็นอ่ะ มันทำกุอารมณ์ขึ้นแปลกๆ

>>497 อย่างน้อยๆนะ มึงไปถามในคอมมูแพทย์โน่น ของไทยก็เว็บ pobpad ของฝรั่งลองหาใน reddit อย่าฝากชีวิตไว้กับโม่งโว้ยยยยย

>>498 >>500 เอ่ออัพเดทกูยังไม่ตายนะ กูลองวิถีชางบ้านไปก่อน ไอเว็บที่มึงแนะนํามาก็ขอบคุณแต่กูขี้เกียจสมัครไว้ตอนไกล้ๆตายแล้วจะใช้คุยแล้วกัน
กูน่าจะมีปัญหาไซนัสเนี่ยแหละ แต่ใช้นํ้าเกลือล้างจมูก ยาพ่นจมูก แล้วยาแก้แพ้ พยายามไม่สูดอากาศแห้งไม่ดมควันดมฝุ่น อาการกูดีขึ้นหว่ะ อีก3เดือนจะกลับไปไทยละ ก็ค่อยไปหาหมอประจําณตอนนั้น เป็นขอบคุณที่ตอบกู คนรอบตัวแม่งมีแต่มาdissว่าเส้นเลือดฝอยแตกปกติๆหน่า ปกติโพ่งเส้นเลือดบ้าอะไรกูสําลีกออกมาเป็นลิ่มเลือดวะ กูเป็นภูมิแพ้มามึงนึกว่ากูโงาเหรอไม่รู้จักเส้นเลือดฝอยแตก ควายยยย //อะ แฮ่ม ก็เป็นว่าขอขอบคุณอีกครั้งครับ กูแพนิคไงเลยอยากหาคนซับพอร์ต บอกแค่ชื่อยาโง่ๆมาก็อุ่นใจแล้วไม่ใช่มาบอกว่าเป็นหวัดธรรมดาแค่นี้โดยที่ไม่เห็นว่าทิชชู่ที่กูสั่งนํ้ามูกมานี่มันผ้าอนามัยเปื่นเมนส์ที่บืมหอชัดๆ คือเบือดกูออกเยอะขนาดนั้นจริงๆแต่ไม่ไหลออกมาเท่าเลือดกำเด นี่คืออาการภูมิแพ้อากาศทีาหนักที่สุดเท่าที่เป็นมาอายุ20++กว่าปีแล้วไปหาหมอไม่ได้ กลัวจะติดเชื้อด้วยไอแผลนี่ แม่งพอเป็นอะไรไกล้ตายมีแต่โม่งที่ช่วยกูได้ เพื่อนหรือครอบครัวกูนี่แม่งพึ่งไม่ได้เลย ชีวิตอนาถาชิบหาย💀🙏 ขอให้พวกมึงเจริญๆนะ สาธุที่เข้ามาอ่านมาตอบ

>>501 ขอให้มึงสุขภาพแข็งแรงเช่นกัน *ไหว้ท่วมหัว* อีกสามเดือน อดเอานะเพื่อน เดี๋ยวก็ได้กลับมาหาหมอแล้ว

สวัสดีโม่ง เราเป็นเด็กจบใหม่ทำงานได้1ปีแล้วลาออกมา คือก่อนออกผู้ใหญ่หลายคนบอกว่าเราไม่เหมาะกับงานสายนี้ ซึ่งเราก็คิดอยู่จริงๆ เพราะตอนเรียนปีสองเรา suffer กับสายนี้มาก แต่อาจารย์และครอบครัวก็บอกให้สู้ไปก่อน เรียนให้จบแล้วค่อยว่ากัน แต่มาตอนนี้คือสับสนมาก แบบเสียสูนไปเลยอ่ะ คืองานที่ว่าเกี่ยวกับสายสังคมจ๋าๆไรงี้ แต่เราไม่ค่อยชินกับพวกสังคมเท่าไหร่ (ค่อนข้างไปทาง anti-social) สรุปว่าไม่ชอบงานสายนี้เลยว่ะเสียสุขภาพจิต แต่มันต้องทำเพราะจบสายนี้มาแล้วก็เป็นตัวเลือกหาเงินได้ดีสุดในตอนนี้ หรือไม่ใช่เพราะงานเป็นเพราะเราไม่อยากทำงานปะวะ เครียดมากทั้งไม่มีงานและไม่อยากทำงาน กลัวสังคมชิบหาย 😩 ขอบคุณสำหรับพื้นที่ ไม่มีเพื่อนคุยด้วยอ่ะ (เพราะเพื่อนน่าจะไม่อยากฟัง อยู่คนเดียวมันแย่ขนาดนี้เลยเหรอวะ ก็ทำตัวงี้เอง)
ปล.มีปัญหากับสังคมแต่ตอนใช้ชีวิตปกติไม่มีปัญหานะ แต่โดนรุมเร้าบ่อยๆพลังงานหมดอ่ะ

ขอบคุณสำหรับพื้นที่บ่นแบบงงๆ โม่งไม่ต้องเข้าใจก็ได้ หรือถ้าเข้าใจก็ปลอบเราหน่อย อยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออกว่ะ

>>503 กูละอยากรู้เลยว่างานแบบไหนวะ ส่วนตัวกูว่ามันค่อยๆ ปรับได้ ทั้งเราทั้งงาน
กูก็เปลี่ยนทั้งงานทั้งนิสัยกูอย่างละนิดๆ ยังไงก็ค่อยๆ มองทางเลือกกะปรับไปละกัน

>>504 กูเดานะ>>503 ไอนี่น่าจะมีปัญหาคล้ายๆกู เข้าหาคนไม่เก่งถึงขั้นแพนึคเพราะเป็นsocial anxiety เลยดีลงานยาก แล้วงานที่มันทําสายสังคมไม่ใช่พวกงานที่ทําด้วยตัวคนเดียวได้ บอกเลยว่าพอมึงคุยกับคนอื่นไม่ได้หน้าที่มึงจะเหลือน้อยลงมาก
จริงๆก็ทุกงานแหละที่ต้องคุยติดต่อกับคนอื่น มีแค่ไม่กี่งานเท่านั้นที่ทําคนเดียวเงียบๆปิดทองหลังพระ…
กูก็เคยฝึกงานแล้วไม่ยอมออกจากcomfort zoneก็ชิบหายเหมือนกัน แม่งตอนนั้นกู18เพิ่งจบมัฐยม+ยังไม่รู้เรื่องมหาลัยว่าติดที่ไหนตอนนั้นเป็นโรคซึมเศร้าโรคกลังสังคมสุดขีด กูใจสั่นทําตัวไม่ถูกเวลาคุยกับคนแปลกหน้าเพราะตอนนั้นกูโดนบุลลี่มา6ปีเต็มๆกูไม่หลงเหลือความเป็นคนเลยแม่ง กูมีเวลาว่างเป็นเดือนๆที่บ้านเลยไล่ให้ไปหางาน กูไปได้ทํางานจากคนที่รู้จักได้เส้นมาฝึกงานโรงแรมแล้วเป็นreception บอกเลย เละ กูคุยวอไม่ได้ กูรับโทรศัพท์ไม่ได้ แค่งานง่ายๆไม่ผ่านพวกงานยากๆเจาก็จะไม่โยนมาให้กูทํา งานกูไม่พัฒนาเลยแต่อย่างน้อยกูยังพอทํางานคอมได้ ลงชื่อลูกค้าที่มาจองในระบบ แต่มันก็ไม่บ่อยที่กูจะได้งานนี้ สรุปกูโดนไปเป็นเด็กเสริฟwelcome drinkซึ่งน่าเบื่อมาก กูเซ็งตัวเองมากที่ทําไรไม่เป็น คือไม่มีใครสอนอะไรเลยแล้วกูเพิ่งจบม6มา กระโดดมาทําโรงแรมใหญ่ที่มันมีระบบของมันกูเข้าไม่ถึงเลยตอนนั้น
แต่พอเจ้ามหาลัยกูก็เติบโตขึ้น มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น ก็ยังมีรวามแพนิคแหละเวลาเจอคนใหม่ๆ แต่ก็แสร้งทําเป็นโปรเป็นเฟลนลี่ได้ กูว่าทันสำคัญมากที่ต้องเป็นฝ่ายไปคุยเองกว่ารอให้อีกฝาายมาคุยกับเรา ต่องมีความกล้า ความเป็นผู้นำ กูไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยเหนื่อยจิตมากๆ แต่กูตัเงเป้าไว้แล้วว่าอยากได้เงิน แล้วงานที่กูทําได้มันต้องคุยกับคน มึงก็ต้องรับบทบาทคุยกับคน
ตอนนี้กูก็อายุพอๆกับมึง กูไม่ได้มีคอนเน็คชั่นอะไรเลยนะ แต่กูก็คิดว่าจะค่อยๆพยายามสร้างตอนนี้แหละมันยังไม่สาย แล้วพยายามพัฒนาสกิลอะไรไว้มันทําให้คนเขามาสนใจเรา
กูกลัวสังคมอยู่แหละ แต่กูมองว่ามนุษย์ยังไงมันก็เป็นสัตว์สังคม ยังไงมันก็ต้องติดต่อกับคนเพื่อความอยี่รอด หรือถ้ามึงไม่ไหวจริงๆก็ลองไปหางานที่ทําคนเดียวได้ กูก็เจอนะกูชอบพวกงานท่าเรือ งานเครื่องบิน มันทําตามแค่หน้าที่ ไม่ต้องคิดถึงคอนเน็คชั่นอะไรมาก แต่กูไม่ทําเพราะกูติดconditionบางอย่างที่ทําพวกนั้นไม่ได้ กูเลยกลับมาสายเดิมแล้วเฟคว่าเป็นคนเข้าสังคมเก่งไปให้สุด พอทําแล้วมันก็ไม่กด้อยากหรอก ยากแค่เหนื่อยใจ แต่ก็นั้นแหละพอได้เงินเดือนมาก็อุ่นใจละ priority คือ เงิน และงานที่มั่นคงแม่งฮีบจิตใจกูได้อยู่

ท้ออะ จบมหาลัยมาสองปีว่างงานยาว ยังไม่มีงานเเรกในชีวิตเลย เเล้วคือไม่เก่งอะไรเลย สาขาที่เรียนโปรเเกรมเอ็กเซลก็เเทบไม่เคยเเตะเเล้วพึ่งมารู้ว่าถ้าเป็นเอ็กเซลเเม่งสมัครงานบริษัทได้ครอบจักรวาล ตอนนี้เลยไม่รู้จะทำอะไรเพราะก็ไม่ชอบงานสาขาที่จบมาดันคิดช้าไป ทำอะไรไม่เป็นเลย เเม่กูก็ให้กำลังใจนะเเบบบอกประมาณว่า ไม่มีใครทำเป็นมาก่อนเขาก็ต้องฝึกกันทั้งนั้นเเหละ เเต่มันจะมีหรือวะที่ทำงานที่สอนเอ็กเซลอะ ไม่มีหรอก เเล้วยังมาโดนพ่อกดดันเเละดูถูกตลอดเวลาอีก ตอนนี้กูกลายเป็นคนพูดน้อยกลัวการเข้าสังคมไปละ ทำไงดีวะหนี้กยศ.ก็มี เเต่งานยังไม่มีเลย งานทั่วไประดับเริ่มต้นเเม่งก็รับเเต่คนมีปสก.งงใจ จะให้กูไปหาที่ใหนอีกวะ.........

>>505 เรา503นะ ขอบใจมากๆนะ รู้สึกได้กำลังใจเยอะเลน ตอนได้ทำงานคือมีเงินเดือนกับของหวานคอยค้ำจุนจิตใจจริงๆ ทุกวันคือเหนื่อยแต่พูดไม่ออก เพราะวันถัดไปเราต้องทำงาน ต้องเคลียร์จิตให้เป็น0แล้วเริ่มใหม่ในวันถัดไป อะไรที่ทำให้เสียใจก็จมกับมันไม่ได้ เห้อ ไปออกกำลังกายดีกว่าๆๆๆ

>>506 ทำไมมึงไม่เรียนexcelเองวะ ในเน็ตทีสอนเยอะแยะ

>>506 loser ที่แท้ทรู จะไปทำงานยังหวังจะนั่งง่อยรอให้คนอื่นมาสอน ไปทำงานไม่ได้ไปเรียนหนังสือเสียค่าเทอมให้เขา นี่จะไปเอาเงินเขา ไม่คิดจะขวนขวายหาความรู้หรือพยายามอะไรด้วยตัวเองหน่อยหรอ นี่มึงเกิดยุค google youtube ด้วยซ้ำนะ ถ้าเกิดยุคกู มึงจะทำไงเนี่ย แล้วคิดว่าคณะชาวบ้านเค้าสอน excel กันเหรอ คิดว่ามนุษย์ทุกคนทำงานตรงสายกันเหรอ มีเน็ตทุกวันนี้เอาไว้ดูคลิป tiktok ตลาดล่างโง่ๆ อย่างเดียวรึไง
ด่าแรงให้คิด หวังว่ามึงจะคิดได้ หัดทำอะไรเองบ้าง อย่าหวังแต่รอให้คนอื่นเคี้ยวแล้วป้อนให้ มึงนั่งกลืนอย่างเดียว

>>506 มึง... กูพูดด้วยความหวังดีนะ เอ็กเซลมันมีสอนเยอะมากๆ จะเรียนฟรีตามยูทูปก็ได้ หรือจะซื้อคอร์สเรียนที่เอาไว้ใช้สำหรับการทำงานไปเลยก็มีให้เลือกหลายราคา มึงสามารถขวนขวายเองได้เลยไม่ต้องรอใครมาป้อน

ทำไมคนสอบไม่ติดต้องมาปลอบคนได้ที่เรียนวะ มึงบลัฟกูเพื่อ กูไม่มีสิทธิ์บ่นเงียบๆเหรอว่าเหนื่อย กูไม่ได้มีปัญหากับคนสอบติด กูแค่เกลียดตัวเองที่พยายามแล้วไม่ติด จะเอาแต่ความสุขจากตัวกูเหรอ ไม่เข้าใจ กูระบายในพื้นที่ตัวเองไม่ได้รึไง

>>506 กูไม่ได้อยากทับถมมึงนะแต่กูบังเอิญมีเพื่อนที่เจอปัญหาแบบมึง แล้วบ่นเหมือนมึงเป๊ะ (แต่ไม่ใช่คนเดียวกันหรอก เพื่อนกูไม่ได้มีปัญหา excel ) ตอนแรกเข้าโม่งมาก็อยากจะบ่นปัญหากูเพราะกูเบื่อกับการรับมือคนที่เอาแต่คิดเนกาทีฟในชีวิตว่ะ

นี่ กูอยากบอกมึงว่า มึงไม่ได้คิดว่ามีปัญหานี้คนเดียวหรอก จบใหม่ว่างงานแล้วคิดว่าเลือกเรียนสายผิดแล้วบ่นว่าเพราะสถาบันแม่งหลักสูตรแย่ สอนเรื่องไม่มีประโยชน์ให้ชีวิตมึง แล้วไง? มึงเลือกแล้ว จบนะ และสิ่งที่พวกมึงไม่ค่อยคิดกันคือ การคิดที่จะมองโลกในมุมดีๆของมันอะ อย่าเพิ่งอ้าปากแย้งกับทุกเรื่องดิวะไม่มีใครจะว่างมาปลอบพวกมึงกันตลอดนะ

นี่ มึงเรียนจบแล้วนะ นั่นไงเรื่องดีในชีวิต!! มึง-เรียน-จบ-แล้ว มีวุฒิแล้วไง! ทำงานหาเงินได้ก็เอามาใช้หนี้ให้จบไวๆ ปรนเปรอชีวิตมึงซะ(หรืออย่างน้อยก็เอาไปอุดปากพ่อมึงที่ชอบดูถูกนัก)

แล้วมึงจะมองว่าสายเรียนกระจอกไม่สอนเหี้ยอะไรให้ชีวิตมึงจริงๆเหรอ?
ไม่อะ ถ้ากูพูดได้แบบไม่กลัวโม่งแหก กูบอกเลยว่าสาขากูคือหนึ่งในประเทศไทยที่ถ้าบอกใครว่าจบสิ่งนี้มา ทุกคนจะถามว่า "เรียนจบแล้วไปทำเหี้ยอะไรวะ?" 5555 เอาว่าเป็นสาขาที่ในไทยตอนนี้คงมีคนเรียนน้อยมากจนกูกลัวโม่งแหกละกัน 555 แต่กูก็มูฟออนในชีวิตได้ชิลๆ ในขณะที่คนอื่นจบดีกว่ากู เงินเดือนสูงหลายหมื่นแต่ต้องเอาเงินเดือนหลักหมื่นไปจ่ายค่ารักษาโรคเครียดละกัน มึงเลือกได้นะจะใช้ชีวิตแบบอมทุกข์ตลอดชีวิตหรือรีบทิ้งความคิดมืดมนแล้วก้าวไปข้างหน้าไวๆ

พวกมึงอย่าให้บรรทัดฐานสังคมกับเสียงบ่นคนรอบข้างมาด้อยค่าชีวิตมึงดิ และตัวมึงเองก็ด้วยอย่าด้อยค่าตัวเองนัก
มึงใช้คอมได้ อ่านหนังสือออกและมีวุฒิป.ตรี แค่นี้ยังไม่พอให้มึงก้าวบันไดขึ้นต่อไปเหรอวะ?
เอาน่า เด็ก 8 ขวบมันยังฝึกลงสี CG จากฮาวทูในติ๊กต่อกเลยมึง

กูอาจจะพูดไม่เก่งและอาจฟังไม่เข้าหู ก็อยากพูดตรงๆนะมึงว่าทุกปัญหามีทางออก มึงจะท้อก็ได้แต่ในเมื่อนาฬิกามันเดินหน้าตลอดเวลา ชีวิตมึงก็ต้องเดินต่อไปอยู่ดีว่ะ คนรอบข้างหรือแม้แต่ในโม่งนี้อาจพูดไม่เข้าหูมึง แต่ยังไงสักวันมึงก็ต้องฟังใครสักคนแล้วมูฟออนนะ ขอแค่มึงเปิดใจกว้างๆ เปิดรับทุกความน่าจะเป็นในชีวิต อย่าพูด NO ใส่ตัวเอง ลองพูดคำว่า YES ให้มากขึ้นๆ มึงจะไม่ชอบชีวิตที่มึงเลือกพลาดไปก็ได้ แต่มันเป็นอดีตไปแล้วนะ มึงสำรวจตัวเองดีๆว่ามีอะไรที่ทำได้บ้างแล้วเริ่มต้นจากของพวกนั้นแหละ คนเก่งๆก็ไม่ได้คลอดออกมาแล้วท่องABCเป็นเลยนะมึง ทุกคนต้องเรียนรู้กันตั้งแต่ 0 ทุกคนน่า เริ่มช้าเริ่มเร็วแล้วไง ยังไงก็ดีกว่าไม่ได้เริ่มเลย ไม่งั้นชีวิตก็ไม่ก้าวต่อ

และสุดท้ายคนที่จะพูดและทำให้มึงเดินหน้าต่อได้ก็คือตัวมึงเองนะ กูอยากฝากไว้แค่นี้

กูว่าก็เป็นกันทุกคนแหละ พูดเสแสร้ง เรามักจะคิดเหตุผลอะไรเพื่อมารับรองความเป็นธรรมของเราเอง เช่นสมมุติมีกฎว่า การลักขโมยคือบาป แต่พอเราต้องการขโมย เราก็จะคิดเขเาข้างตัวเอง ไม่ว่าจะหาเรื่องเปลี่ยนความหมายของการกระทําว่านี่ไม่ใช่การขโมยแต่เป็นการยืม หรือหาเรื่องเปลี่ยนบริบทให้เราดูเป็นคนดีขึ้นว่าฉันขโมยไปเพราะฉันต้องการจริงๆจน หรือขโมยเพราะไอนั่นมันสมควรโดนขโมยมันก็ขโมยของของคนอื่นมา มันก็ปกติของโลกเราแหละ แต่ทีนี้แม่งจะมีพวกไม่รู้ตัวเองว่าตัวเองพูดเสแสร้งอยู่ จริงๆทุกคนมันก็จิ้งจอกหมดแหละ แต่จะคิดว่าคนนั้นดีหรือไม่ดีก็ใช้ศิลธรรมของตัวเองตัดสินเอาเองเถอะ มันก็เทาๆกันทุกคนแหละแหม่

เครียดว่ะโม่ง ที่บ้านมีปัญหา เหมือนรอวันระเบิด ฝั่งพ่อก็โมโหอารมณ์ร้าย ไม่ยอมรับฟังอะไร คิดแต่ว่าบ้านมีเงินเยอะ เพราะแม่มีบำนาญ แต่จริงๆบำนาญแม่แต่ละเดือนหมดไปกับหนี้สินหมดแล้ว พอไม่มีเงินให้ใช้ก็โมโห หาว่าแม่งกไม่ยอมให้เงิน ตั้งท่าจะทะเลาะด้วยอย่างเดียว ทุกวันนี้แม่ต้องออกไปช่วยงานคนที่เคยช่วยเรื่องเงินไว้สมัยก่อนสัปดาห์ละวัน ก็คิดเอาเองว่าไม่อยากอยู่บ้าน เป็นเรื่องเป็นราวทะเลาะอีก ที่ผ่านมาแม่ทำงานหาเงินเข้าบ้านเป็นหลัก ส่งกุเรียนจนจบ ทุกวันนี้ก็พยามส่งเงินช่วยแม่อยู่ แต่ก็ต้องพยามเอาตัวเองให้รอด มีเงินเก็บอยู่บ้าง แต่ก็เครียด ไม่อยากเห็นครอบครัวพังยับเยินตอนเวลาแบบนี้
เอาจริงงานทุกวันก็เครียดอยู่ละ ยิ่งมีปัญหาที่บ้านแบบนี้อีก แม่งไม่อยากทำอะไรแล้วทั้งนั้นเลยว่ะ มันรู้สึกพยามไปก็แก้ไขอะไรไม่ได้
แล้วเมื่อเช้านี้เลย เหมือนแม่ลืมชงกาแฟไว้ ด่าลั่นบ้าน กุจะทำงานยังรู้สึกไม่มีอารมณ์ทำเลย คิดแล้วก็เครียด ไม่รู้ว่าควรทำไงดีว่ะ

>>513 มันก็ถูกแต่มันก็ไม่ถูก จะทำผิดแล้วอ้างว่าทุกคนทำผิดไม่ได้ แต่โอเคเรื่องคนไม่ได้ดีไปหมด
>>514 ทำไมรอวันระเบิดวะ จากที่กูอ่านนี่มันระเบิดย่อมๆ แล้วไม่ได้รอหรอก แต่ค่าใช้จ่ายไม่ได้จดเหรอ รับมาเท่าไหร่จ่ายเท่าไหร่
บัญชีล่ะ ใส่พ่อกลับไปไม่ได้เหรอ แล้วพ่อทำงานไรอ่ะ ถ้ามีงานก็ใช้เงินตัวเองดิ ถ้าไม่ทำนี่คือเกาะแม่เหรอหรือไง กูงง

>>506 เมิงโลกนี้ไม่ใช่แค่เมิงต้องทำexcel เมิงไปทำงานwork ทราเวล ก็ได้ ไปต่างประเทศ
หรือเป็นกรี่ ก็ได้ เริ่มจากขายให้เพื่อนที่คณะก่อน ที่ดูสะอาด
ทำอะไรที่เราทำได้ เมิงชอบทำอะไรก่อนอย่างแรก เมิงคงไม่ชอบเรียนแน่ๆ เมิงเอาเวลาไปทำอะไรก่อน

กุเป็นเด็กใหม่พึ่งจบแล้วทำงานเลย ห่านเป็ดทำงานแล้วมีหัวหน้ากดดัน เหนื่อยชิบหาย ล้าทั้งกายใจ ตอนฝึกงานยังไม่ขนาดนี้เลยวะ หรือกุแค่ยังไม่เจองานจริงๆ พอมาเจองานจริง หัวหน้ากดดัน เชี่ยแทบเป็นขี้
แต่พี่ในที่ทำงานอีกคนที่กุสนิท พี่แกแก่กว่ากุปีเดียว แม่งยังทำอยู่ได้ โดนด่าทุกวัน โดนกดดันหนักกว่ากุ เป็นกุคงหนีไปแล้วแต่พี่เขายังอยู่ต่อ พี่เขายังสู้ต่อว่ะ กลายเป็นว่าถ้ากุออกกุจะแบบโดนตราหน้าว่าเป็นเด็กรุ่นใหม่ไม่อดทนปะวะ
แต่กุก็พึ่งเข้าทำได้ไม่กี่เดือนเองว่ะ5555555 กลายเป็นว่าตอนนี้อยากให้พี่ที่สนิทคนนั้นออกชิบหาย ออกๆไปเลยเว้ยยย เพราะกุก็อยากออก5555555
สรุปกุก็ยังไม่โต แม่งเวนเน้ย

>>517 ทนเมียด่าได้ คนอื่นก็เรื่องเล็ก
เมิงลองหาเมียดู เผื่อจะมีภูมิ

>>517 หางานใหม่ระหว่างนี้เอา ไม่ใช่สังคมทำงานจะไม่ดีไปทั้งหมด มันแล้วแต่ที่ มึงแค่ซวยมางานแรกก็เจอหัวหน้ากดหัวแต่แรก พี่คนที่มึงสนิทก็คงมีวิธีจัดการความรู้สึกของเขาเลยยังอยู่ได้ แต่เอาจริง อยู่แบบนั้นนานๆ มึงจะไม่อยากตื่นมาอีก เพราะตื่นมาก็ต้องไปทำงานที่เหนื่อยชิบหายต่อ กูจะตื่นมาเพื่ออะไร อย่าคิดว่าเพิ่งทำได้ไม่กี่เดือนหรือเพราะเพิ่งเรียนจบแล้วมึงจะออกจากงานไม่ได้ มึงออกได้ อย่างกูงี้ ทำห้าเดือนแล้วออก เลิก หางานใหม่ กูไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่ในสังคมที่กูอยู่ไม่ได้

เหนื่อยว่ะ

อยากเป็นหมา อยากนั่งนิ่งๆแต่ยังอยู่ในฝูงชนอ่ะ แบบน้อยทีจะมีกลุ่มที่กูไปนอนโง่ๆได้ในพวกแม่งแต่แม่งก็นับกูมีส่วนร่วมด้วย ทั้งที่ไม่ได้พูดอะไร

ก็บอกอยู่ว่าไม่ชอบคนที่ไม่ยอมคุยกัน กูคิดเองก็ผิด รอให้บอกเขาก็หายไปมีความสุขเฉย ปล่อยกูเครียดคนเดียวว่าเขาเกลียดกูมั้ย เขาเหนื่อยอะไร กูช่วยอะไรแฟนไม่ได้เลยเหรอ

>>491 ตอนแรกกูก็ไม่อยากอยู่จนฆตต
จนลาออกเรียนจนโดนหลอกไปขายต่างประเทศจนที่บ้านช่วยกูกลับมาติดหนี้เป็นแสนจะโดนฟ้องศาลไหนค่ารถค่าไรจะติดคุกวันไหนไม่รู้จะไปทำงานแม่งก็มาตามทวงที่ทำงานอายชิบหาย
กูเข้าใจแม่งไม่น่าอยู่จริง

>>519 แม่ง กุลืมไปว่ารุ่นพี่ที่ว่าแม่งเป็นเพื่อนกับหัวหน้าอีห่า เขาเลยอยู่ยาวๆได้ แหมอีห่า นั่งแดกเหล่าหัวเราะกันสนุกสนานเลยนะสัด 54444445555555555555
ส่วนกุหรอเป็นหมา หมาป่าเดียวดาย55555555555

เพิ่มเติม พวกมึงเป็นปะ อยากลาออก อยากหนีไปจากที่นี่ อยากหนีไปไกลๆ แต่ออกไม่ได้เพราะเหตุผลต่างๆนาๆ อีเหี้ยยยย กุยังต้องทนต่อไปอีกแค่ไหนนน

ถ้าไปหาหมอ จะไปตรวจซึมเศร้าต้องบอกว่าอะไร มันมีชื่อเฉพาะทางการไหม

>>518 นี่ก็ยากละ จะไปหาแบบคุณภาพขั้นแม่ของลูกได้จากไหนวะ เอามึงเป็นเมียได้ปะ😳

ตอนมัธยมกูพยายามช่วยเหลือคนมาตลอดเพราะสังคมเเม่งเหี้ย พวกผู้ชายถกกระโปรงผู้หญิง เอามือล้วงเสื้อในผู้หญิง ครูไม่ทำห่าไรก็มีกูนี่เเหล่ะช่วยจนมีเเต่อริ พวกที่ท่าทางจะไปทางยากูก็พามาเข้ากลุ่มกูช่วยเเม่งเรียนจนจบออกมาได้ พอจบออกมาพวกเเม่งก็กลับไปเกเรอีก จนล่าสุดกูก็กลายเป็นพวกไม่มีความเห็นใจ เผลอด่าลูกน้องเเบบเจ็บๆจนไปเเอบร้องไห้ กูพึ่งมาคิดได้เมื่อไม่นานมานี้ กูเเม่งอ่อนต่อโลกว่ะ ถ้าเลือกได้กูอยากเป็นคนธรรมดาเเคร์เเต่เรื่องที่จำเป็น จะได้ไม่ไม่ต้องกลายมาเป็นพวก Mental ดีๆร้ายๆเเบบตอนนี้

>>527 ว่าแต่ทําไปเพื่อไรวะ สงสัย

>>525 ไปคุยที่เคาเตอร์เลยเขาก็ช่วยมึงเองได้ว่ามึงต้องการอะไรเป็นอะไรมายังไง มาถามโม่งมันแม่งไม่รู้เรื่องอะไรหรอกไปหารพเลย เขาช่วยแนะนําได้แหละ

ทำยังไงจะแก้โรคนอนไม่หลับ ไม่ยอมนอนดึกๆต่อนเข้าได้วะ กูอยากตา

>>530 ออกกำลังกาย ไปวิ่งซัก10โล มึงหลับแน่นอน

>>525 เมิงอายุเท่าไรถึงเพิ่งเป็นและไม่รู้ตัว
พวกนี้ต้องกินยา ตลอดตั้งแต่เด็กๆ ไม่ให้อาการกำเริบ

กุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกุอยากตายกูอยากตายกูอยากตายกูอยากตาย

กูเป็นชายไทยวัยสามสิบ วันนี้นั่งไถไอจีดูรูปสาวๆละกูก็ร้องไห้ กูเศร้าเพราะกูอยากสวยแบบคนพวกนี้บ้าง อย่างงี้คือกูเป็นตุ๊ดรึยังวะ คือกูไม่ได้รู้สึกแบบ ไม่ชิบบทบาทของผู้ชาย อยากเป็นผู้หญิงไรงี้เลยอะ กุไม่ได้แคร์ในประเด็นของเพศสภาพเลย แค่อยากสวย งงตัวเอง

>>534 แค่เมิงอยากใส่กระโปรงก็เป็นตุ๊ดละ

>>535 กุโอเคกับการแสดงออกความชอบแบบนี้นะ แต่พอถูกเรียกว่าตุ๊ดแล้วก็เกิดความไม่พอใจเหมือนกัน แปลว่ากุมีความเหยียดตุ๊ดอยู่ในใจแม้จะเป็นตุ๊ดเองก็ตามสินะ

>>536 ถูก บางครั้งเราเลยเกลียดตัวเองก็มี มันคือความย้อนแย้ง

เฟมบอย

>>534 มึงอยากสวย แต่ในขณะเดียวกันมึงก็ชอบผู้หญิงใช่ป่ะ กูก็เป็น แบบนี้ไม่ใช่ตุ๊ดหรอก ตุ๊ดมันต้องชอบผู้ชายด้วยเว้ย
อีกอย่างมันไม่แปลกหรอกที่คนเรียกมึงว่าตุ๊ดแล้วมึงไม่พอใจ ไม่ใช่การเหยียดด้วย
แค่ความรู้สึกมึงตลอด 30 กว่าปีที่ผ่านมา คำว่าตุ๊ดมันคือคำที่เรียกคนอีกเพศนึง การที่โดนเรียกด้วยสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเรา ก็ปกติที่เราจะไม่ชอบ

>>539 วัดง่ายๆ เมิงแต่งญ ไม่แต่งญ ไม่รู้
แต่ ถ้ามีเพื่อนตุ๊ด แล้วเมิงกลัว เกิดความไม่สบายใจ เมิงถึงเป็นstraight
หรือในแก๊งเพื่อนเมิงมีคนไม่straight ก็แปลว่าเมิงเบี่ยงเบนแค่นั้น
จำไว้ชายแท้ไม่คบเพื่อนตุ๊ด ถึงคบก็เป็นเพื่อนปลอมๆ ไว้ใจไม่ได้

>>540 หญิงแท้คบเพื่อนทอม เพื่อนเลสเบี้ยนเต็มไปหมด อย่าเอาตัวเองมาตัดสินกิ๊ฟ

>>541 กุพูดถึง ผช แต่งญ
ไม่ได้พูดถึง ผญ เมิงอ่านด้วยกุหมายถึงกรณีข้างบน

>>541 หญิงแท้คบเพื่อนเบี้ยน แล้วก็หลอกให้เบี้ยนตกหลุมรักเช็คเรตติ้ง 😭

>>540 ตรรกะโลกแคบชิบหาย กูชายแท้ แต่ก็มีเพื่อนทั้งทอม ตุ๊ด กะเทยหมดอ่ะ ถ้ามึงมีสมอง มารยาท เข้ากับคนเป็น เพศไหนมึงก็คบได้หมด

มึงไปดูดวงที่ไหนดี หลักร้อยในทวิตเตอร์แม่นมั้ยวะ

แม่ง กุถึงจุดที่เริ่มเข้าหาหมอดูเพื่อคลายปมในชีวิตแล้วสินะ55555

>>545 อย่าเลยอห กุไปดูบอกแม่นนักหนาให้กุมูสารพัดสุดท้ายหลอกแดกเงิน อนาคตมันเปลี่ยนได้เว้ย

>>545 รึถึงเปลี่ยนไม่ได้ หมอดูก็ไม่ช่วยอะไร

>>546 ปล หลักพันนะ

https://pantip.com/topic/42036611
สงสารว่ะ ร้อยกว่าเม้นไม่มีใครช่วยเจ้าของมู้เลย มีแต่เข้าข้างผัวที่ติดเกม

>>545 https://www.myhora.com/
กูดูของกูละชิบหายไปหมด 5555

>>549 งงคนที่บอกว่าให้ผญวางแผนทำไมต้องวางก็ผชไม่เลิกเล่นป่ะ เล่นจนไม่เอาไรนั้นเกินถ้าเล่นละหาเงินเก่งดูแลครอบครัวเล่นพักผ่อนเล่นได้หรอก

อ่านแล้วกูก็สงสัย ตอนก่อนแต่งมันไม่คิดเลยเหรอว่าคนที่จะเป็นผัวมันติดเกมขนาดนี้ อนาคตแต่งแล้วจะเป็นยังไง

>>549 ก็ผัวมันยังหาตังได้นี่หว่า แค่เติมเยอะกะไม่เป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก ซึ่งถ้ามันพอจะปรับได้ก็คงได้ มันไม่ได้เสียงานนี่หว่า

ไม่อยากไหว้พ่อเลยว่ะ เฮงซวยชิบหาย ชอบใช้ความรุนแรง ตูก็ไม่ได้ฉลาดอะไรเพราะไม่ได้ติดทุนเรียนดี ๆ แถมพอจะซิว ที่บ้านปสด.หมด บอกไม่ได้ อายขี้หน้าเขา บลาๆ สุดทา้ยจำใจเรียนที่เฮงซวยจนจบ ตอนนี้พึ่งเรียนจบได้ไม่นาน กำลังหาทางเปลี่ยนสาย อบรม+ติวสอบใบประกอบอาชีพอยู่ ไอเหี้ยก็มาเซ้าซี้ๆ เพราะลูกเพื่อนได้ดี คือเป็นไรอ่ะ ปสด.ก็ให้น้อยๆหน่อย ชีวิตตู ช่วยก็ไม่ช่วย เงินก็ไมไ่ด้ออกให้ ปสด.ได้ทุกวี่ทุกวัน ล่าสุดพึ่งต่อยกันไป โดยจริงๆก็ไม่ได้อยากต่อย แต่แม่งหาเรื่องเกิน ล่าสุด บอกให้ตูหัดไหว้เขา จากใจลึกๆไม่อยากแล้ว คนอะไร งานการไม่มี หาเรื่องเก่ง บ้าอำนาจ ชอบใช้ความรุนแรง แต่ตูต้องยอมทนเพราะอยู่บ้านเดียวกัน (บ้านของย่า เขาพึ่งย้ายมาอยู่ได้ไม่กี่ปี หลังจากที่ทิ้งตูเป็นเด็กไม่มีพ่อแม่เกือบ10ปี) เพราะเงินไม่มี เงินบัญชีแม่งไม่น่าฝากไว้กับย่าเลย หายไป เกือบ 3 หมื่น ห่า เงินยิ่งน้อยๆ ด้วย จะหางานก็ไม่อยากออกบ้านบ่อยๆ เพราะไม่อยากให้ที่บ้านรู้ว่าทำงาน กลัวโดนขอตังค์(เคยโดนขอสมัยทำงานพาร์ทไทม์ ขอจนน่าเกลียด)

ตามหัวกระทู้อ่ะ ต้องทำอย่างไร ยอมไหว้ หรือเมินดี ถ้าไหว้ มันก็คงดีขึ้นแหล่ะ เรื่องปัญหา แต่สุดท้ายอาจจะวนลูปเดิม เหลิงได้ใจ ใช้กำลัง
ถ้าเมินก็ไม่รู้จะยังไง

ขออภัย หากรบกวน ไม่ได้พิมพ์อะไรแบบนี้นานละ หาห้องบ่นระบายไม่เจอด้วย

แดกยาซศก็อ้วนลดยาก
พอไม่แดกประสาทก็แดก
โว้ะ

ถ่ายไม่ออก อย่ากินยาระบายจะทำให้ ลำไส้พังอีก เพราะถ่ายเองไม่ได้

>>555 ยาตัวไหน ของกุแดกมาเกิน10ปีแล้วไม่เห็นอ้วน

>>557 หลายตัวทำให้อยากอาหารจริงนะ ว่าแต่มึงรักษามาสิบปีไม่หายอีกเรอะ หมอมึงรักษาเป็นปะนิ

>>558 ของกุรักษานานเพราะมีโรคอื่นด้วย ช่วงนี้อยู่เฟทใกล้หายจนปรับโดชยาเหลือแค่ตัวละครึ่งเม็ดแล้ว แต่ช่วงแรกๆทีแดกตัวละ2เม็ดก็ไม่ได้อยากอาหาร

>>557 โชคดีจังนี่กินมา6ปีจาก 49เป็นคนไม่อ้วนนะสมัยเด็กกินยัดขนาดไหนไม่อ้วนไม่ไรเลยพอกินยาได้เดือนเริ่มมา เริ่มมาจนตอนนี้85 เส้าหมองเลย
ตอนนี้เลยเลิกยาเองจะลดน้ำหนักเพราะไม่ไหวมันสิวขึ้นไรขึ้นง่ายแพ้ง่ายคันด้วย

ออกกำลังกาย > สุขภาพจิตดี >ไม่อ้วนด้วย
ทําเถอะครับ เพื่อคุณเอง

กูเปลี่ยนจากใจอยากท๊าร้ายร่างกายตัวเองมาวิดพื้นดูได้1เดือนละ พอเครียดแพนิกแดกอยากดูดบุหรี่กูไม่ดูดกูมาเล่นกล้าม เวลาร่างกายกูท้อกูก็จะฝืนมัน จนตอนนี้กล้ามกูกลับมาชัดขึ้นมสบ้างละ จากช่วงโควิดซึมเส้าแดกอ้วยแผละขึ้นมา20 ตอนนี้เหลืออีก10โลละ

เคยคิดว่าคนเราก็แปลกนะ
เหล้ายารู้ไม่ดีก็ชอบกินชอบดื่ม
ออกกำลังกายมันดี แต่ไม่ชอบ

>>563 ไม่แปลก ตอนมึงกินเหล้าร่างกายมึงไม่ต้องรับภาระอะไร แค่นั่ง แล้วก็เท ดื่ม แถมคุยกับเพื่อนได้อีก มึงไม่ต้องรู้สึกปวดกล้ามเนื้อ แสบปอด หรือทรมานอะไรเหมือนกับตอนออกกำลังกาย อะไรที่มันเข้าถึงความสุขได้ง่ายกว่าคนก็จะเลือกทำอันนั้นแหละ

การออกกำลังกายก็เหมือนอดเปรี้ยวไว้กินหวาน ต้องยอมทนเหนื่อยทนโหลดตอนเเรก เเล้วพอเวลาผ่านไปได้พักมันจะรู้สึกดีอารมณ์ดีขึ้นมาเอง บางคนที่ไม่ได้ออกกำลังกายบ่อยๆไม่ทำเป็นกิจวัตรมันจะไม่ชินเพราะมันต้องฝืนตัวเองตอนเเรก

กุออกกำลังกายมา10ปี ตอนนี้3x ละ
เพื่อนหลายคนเป็นนู่นเป็นนี่ กุที่ยังไม่เจออะไรเลย มีแค่ปวดข้อต่อไหล่ เพราะยกหนักเกินไป ก็เลยเปลี่ยนไปสายคาร์ดิโอแทน
แบบกุกินเหล้าไม่ค่อยได้ คือกินเป็นเพื่อนได้ แต่ถ้าให้เลือกว่าจะไปดื่มเน้นๆ ไปผับไปบาร์ ก็เลือกที่จะไม่ไปดีกว่า ไม่เข้าใจทำไมคนถึงชอบดื่ม คือกุดื่มก็เฉยๆไม่ได้อร่อย ขมนิดๆ ไม่ได้เอนจอยขนาดนั้น แต่ยังไงก็ไม่รู้สึกติด ไม่ว่าจะเหล้าหรือบุหรี่/ไฟฟ้าลองให่รู้ แต่ก็ยังชอบออกกำลังกายมากกว่า รู้สึกมีจุดหมายที่ต้องไปถึงได้เห็นว่าตัวเองเร็วขึ้น เก่งขึ้น มีการเปลี่ยนแปลงของร่างกายกับความอึด
กุว่าที่กุไม่เข้าใจคนที่ชอบดื่ม พวกนั้นก็ไม่เข้าใจที่ทำไมกุชอบออกกำลังกาย

>>566 กูที่ไม่เข้าใจทั้งพวกชอบดื่มและพวกชอบออกกำลังกาย....

>>567 เราพวกเดียวกัน

>>566 ปวดข้อไหล่แนะนําให้ไปสายยืดกล้ามเนื้อ สายยิมนาสติกด้วย ไม่ต้องขนาดโปร เริ่มจากทําตัวให้ยืดหยุ่นฉีกขาได้ งอตัวได้ เอาแขนจับกันด้านหลังได้ ไรงี้ มันลดอาการเจ็บที่ข้อนะ คาร์ดิโอเดี๋ยวต่อไปก็ปวดข้อนะ เตือนด้วยความหวังดี
>>567 ดื่มไม่รู้ แต่ออกําลังกายมันรู้สึกดีจริงๆนะ กูนั่งอยู่กัยที่ไม่เผลาผลาญแคลแล้วรู้สึกหดหู่มากกว่า ไม่อยากอ่อนปวกเปียกไม่อยากตัวแผละไม่อยากแก่ 🥲

กุแปลกใจคนที่เขาขยันขยับตัวนะ
กุนอนอืดอย่างเดียว สมัยก่อน แค่คิดว่า ยกช้อนทำให้เสียพลังงาน กุก็ขี้เกียจ ยก ช้อนมากินหล่ะ
พวกที่มันขยันไม่พัก นี่มันมีenergyทำอะไรทั้งวันวะ
อยู่ได้อึดๆ โดยไม่ต้องอัดยา เคมี
มายเซทคนเราตั้งแต่เกิดคงไม่เหมือนกัน กุอยากนอนครบ8-12ชม ตื่นมาแจ่มใส ทุกวัน ไม่มีทางเข้าใจนอนวันละ4ชม พวกเมิงนอนแค่นั้นทุกปี ได้ยังไงวะ

คนเรามันต่างกันแหละ เอาง่ายๆ อย่างช่วงโควิด 2-3 ปีที่ผ่านมา บางคนพอต้องอยู่บ้านคนเดียว เฉาจะตายเอา บางคนเช่นกู โคตรแฮปปี้ที่สถานการณ์มันทำให้ต้องอยู่บ้าน ได้ทำงานที่บ้านไม่ต้องเจอผู้คน งดปาร์ตี้งดงานสังคมทุกชนิด มีความสุขชิบหาย เรื่องการออกไปกำลังกาย ไปกินเหล้า หรืออยากนอนอืด มันก็คงเหมือนกันแหละ ชอบใครชอบมัน

>>567 กูชอบทั้งสองอย่างนะ ชอบออกกำลังกายเพราะชอบความรู้สึกเหนื่อย กับปวดร่าง 555 ชอบความทรมานตอนออกและหลังออก รู้สึกว่าได้ใช้ความพยายามดี
ส่วนชอบดื่มแค่แบบนั่งชิล มีเพื่อนร่วมวงดีๆ เวลาทำงานเครียดๆ พอได้ดื่มแล้วมีความสุขเหมือนเกิดใหม่เป็นคนละคน ส่วนตัวเป็นคนขี้อายขาดความมั่นใจ พอเหล้าเข้าปากแล้วชอบความมั่นหน้าของตัวเอง ทำในสิ่งที่กูในเวลาปกติทำไม่ได้55

กุอยู่มาครบทุกสายที่ว่ามาแล้ว ไม่อินสักอย่าง
ตอน 20-24 เป็นสายดื่มเที่ยวผับบาร์เกือบทุกวัน
ตอน 25-30 สายเวท โยคะ วิ่งมาราธอน หุ่นกล้ามมีซิกแพค
ตอน 31-ปัจจุบัน มีเมียแล้ว อ้วนลงพุง เลี้ยงแมว เป็นเกมเมอร์อยู่บ้านเล่นเกมไปวันๆ

อยากตาย
หน้าพังชีวิตพัง
ฆตตก็ไม่ตายเหิ้ยชีวิต

>>569 ไปสายปั่นจักรยานนะ เพราะเคยวิ่งละเกินชั่วโมงเริ่มเจ็บข้อเข่า ส่วนปั่น2ชม. มีปวดตูดนิดๆ มือชาหน่อย ถ้าปั่นนอกบ้านแบบไม่พักเลย แต่ถ้าปั่นหน้าทีวีก็ไม่ค่อยเป็นอะไร

ปั่นเมืองไทย ได้เกิดต่างโลกอะดิ ลงถนนใหญ่ แล้วตายได้ทุกเมื่อ

>>573 ลองตามไอดอลดู อาจจะได้รู้ความหมายของชีวิต

>>573 แสรสส มีแมวนะมึง

>>576 ปั่นโง่ไง ปั่นแบบคิดว่ากูถูกกฏจราจรคนอื่นต้องหลบกูเท่านั้น ซึ่งบางทีมึงอาจถูกจริงแหละ แต่รู้ตัวอีกทีมึงก็ไปเฝ้ายมบาลแล้ว
มึงอยากปั่นแบบชีวิตยืนยาวในประเทศนี้ต้องปั่นให้เป็น หลบได้ หลบ ต่อให้มึงถูกมึงก็ต้องหลบเขา ไม่ใช่หน้ามึนปั่นแม่งไปเรื่อย
กูปั่นไปทำงานตั้งแต่ 20 ต้นๆ ตอนนี้ 30 ปลายๆ ไม่เคยเจออุบัติเหตุสักครั้ง

กูไม่ได้บอกว่าไอ้พวกเหี้ยที่ขับรถใหญ่แบบไม่สนหีสนแตดนั่นถูกนะ แต่ถ้ามึงไม่อยากอายุสั้น มึงต้องปั่นให้เป็น
กฏฟิสิกส์อยู่เหนือกฏหมายเสมอ จำไว้

>>577 ตามไอดอลแล้วมันช่วยให้กำลังใจชีวิตดีจริงนะ ถ้าเป็นต่างชาติกุชี้เป้าได้เยอะ วีทูปต่างชาติก็ดี แต่ถ้าเป็นไอดอลไทยกุไม่รู้เลย

>>573 ครบทุกสาย… ชีวิตมึงมีแค่เนี๊ย? เพิ่ง30ก็เตรียมเกษียรละ มันไม่อินก็เพราะว่าเป็นยังงี้ไง คั้งเป้าหมายอะไรที่มันจะเปลี่ยนแปลงสังคมนี้ทําอะไรให้มนุษยชาติหน่อยดิ
อย่างของกูคือเขียนการ์ตูนโป๊ แล้วอยากแมสในเว็บเถื่อน ในชีวิตนี้ต้องทําได้อย่างน้อย1เรื่อง

ใครเครียดลองดูช่องนี้กูดูแล้วฮิลใจกูมาก https://youtu.be/-iw2SZRTbZY

>>581 เมิงอยากเป็นแบบ หนูหิ่งสินะ
ส่วนกุแค่อยากเทรดหุ้นจนรวย แล้วเลิก ชว ให้ได้อย่างน้อย10ปี เพื่อให้เป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น

นอนซักทีเถอะ

นิ้วกระตุกเวลาตกใจนี่ปกติไหม กุเป็นตลอดเวลาตกใจ กับเวลาประหม่าจะสั่นและกระตุกเอง กุไม่อยากไปหาหมอ เผื่อเป็นแค่เรื่องเล็กๆปกติ

>>585 อยู่ที่กระตุกข้างซ้ายหรือข้างขวา
มีโอกาสที่จะเป็น2จิตใน1กาย

กระตุกจิตกระชากใจ

รู้สึกช่วงนี้ตัวเองหงุดหงิดง่ายมาก เรื่องเล็กน้อยก็หงุดหงิดได้ตลอด ทั้งที่ปกติเป็นคนชิลล์มากจนมีแต่คนบอกว่าโลกสวยเกินไปชิลล์เกินไปด้วยซ้ำ อะไรก็มองว่าไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้ แต่ตอนนี้เก็บมาหงุดหงิดทุกเรื่อง

กูเครียดหวะ เวลาดูโซเชียลก็เห็นเม้นคนไทยนั่งด้อยค่าคนไทยด้วยกันเองทั้งๆที่มึงก็คนไทยเวลาด่าชอบเหมารวมมันก็ไม่ต่างจากด่าตัวเองไปด้วยป่าววะ นี่เเค่เกิดมาเป็นคนไทยก็ผิดหรอวะ ถ้าอยู่เฉยๆก็โดนมองว่ายอมรับที่มันด่าพอตอบโต้ก็หาว่าดิ้น ทั้งที่โดนเหมารวมก็ต้องชี้เเจงป่าววะว่ากูไม่เหมือนที่มึงกล่าวหา
กูอยากรู้ เราเป็นประเทศเดียวที่ด่าคนในประเทศเเล้วอวยต่างชาติป่าววะ ใครรู้บอกทีกูจะได้มีกำลังใจใช้ชีวิตต่อหน่อย

>>589 ถ้าด้อยค่า แล้วมันไม่ได้แบบนั้นจริงจะกลัวอะไร เมิงไม่มีหลักการไง เชื่อคนนู้น คนนี้ทีหูเบา
>>588 คนเรามันหงุดหงิดได้ แต่พอรู้แล้ว ก็ให้ตัดขาดอารมณ์นั้นซะ อย่าให้อารมณ์เหนือเหตุผล
ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แปลว่าเรายังไม่รู้ว่าเราทำไรผิด reset เอาใหม่ ไม่เป็นไร จำให้ขึ้นใจ
โลกสวยไม่ผิดหรอก ถ้าเมิงเข้าใจกลไกลของโลกนี้มิตินี้ เมิงรู้ไหมมนุษย์ถูกสาปให้ไม่เข้าใจเกี่ยวกับ ความสิ้นหวัง
คนฆตต เพราะ สมองไม่เข้าใจ เลยสั่งให้ปิดสวิทซ์ตัวเอง นั่นแหละ พูดง่ายๆเมิงคือข้อผิดพลาด
และเป็นภัยต่อมนุษย์โลก และพวกซึมเศร้ามันแพร่ระบาดส่งต่อไปยังคนอื่นได้
ดังนั้นมนุษย์ คือสัตว์ที่ถูกโปรแกรม ให้อยู่อย่างมี ความหวัง เดียวค่อยมาต่อนะ...

>>590 เเล้วมึงจะให้กูอยู่เฉยไม่ออกมาพูดเเก้ใขการเหมารวมรึไง มึงไม่เคยโดนซินะอยู่เฉยๆเเม่งจะหาว่ามึงเป็นพวกเดียวกับที่มันด่า เลยต้องออกมาชี้เเจงไง มันมีที่ใหนประเทศที่คนในประเทศด้อยค่ากันเองทุกวันเนี่ยเเล้วก็เอาเเต่เลียเท้าต่างชาติ

รู้สึกหมดพลังงานที่จะทำทุกสิ่งอย่าง คือสมองมันรู้และคิดนะว่าอยากทำ แต่พอจะเริ่มทำก็รู้สึกไม่มีพลังงานที่จะทำว่ะ ทั้งที่เป็นสิ่งที่กูชอบทำแท้ๆ

>>589 มึงก็อย่าไปอ่านเม้นท์ดิ มึงเห็นโพสต์เห็นคลิปอะไรที่มึงรู้ว่ามีแน่ไม่ต้องไปเปิดอ่านเม้นท์ก็จบ พวกนี้มันหิวแสง บางคอนเท้นต์เกิดประเทศอื่นที่ไม่เกี่ยวแม่งยังโยงมาที่ไทยได้กูละอย่างชอบ หาสาระจากเม้นท์ไม่ได้หรอกเดี๋ยวนี้ มึงไม่ต้องไปเครียดไปเอามาโยงใส่ตัวมึง ไม่ต้องพยายามให้มันหมดไปหรอก มึงก็แค่เมินไปเพราะพวกนี้มันได้รับความนิยม ถ้ายังเม้นท์เรียกหาพวก หาสปอร์ตไลท์ฉายมาใส่ตัวเองได้ มันก็มีมาเรื่อยๆ

>เป็นอินโทรเวิร์ดสุดโต่ง แต่ก็คุยกับคนได้ แค่ไม่อยากโดนชวนไปเที่ยวไหนจริงๆจังๆอ่า เพราะเราเป็นสายเที่ยวคนเดียว ความสนใจก็เฉพาะตัว
>เป็นไม่กี่คนที่พูดอังกฤษและภาษาที่3-4ได้ เลยต้องเป็นด่านหน้าในการคุยงาน
>ฝรั่งที่มาคุยถูกใจเราอยากเป็นเพื่อนชวนไปเที่ยวไกลๆใสไทย
>รู้สึกดีใจและอึดอัดทุกครั้ง แพนิคด้วย อ๊าคคคคคคค แบบตัวสั่นเลย แต่ก็ยิ้มตลอดอยากให้เขารู้สึกดีๆที่มาไทยเจอคนไทย แต่ก็แบบ เหนื่อยอ่ะ
ทำไงดี? หรือทําใจ ใครปลอบหน่อยที หรือใครประสบไรแบบนี้มั้ย🥲
คือเราโดนคนบุลลี่มาตลอด10ปี พอโตขึ้นมาเลยแพนิคเวลาคุยกับคนใหม่ๆ แต่เราก็คุยได้ปกตินะ อยากมีเพื่อนแต่ก็กลัวเพราะจริงๆเราแม่วมันคุและเนิร์ดชห

>>594 มียาระงับโรคแพนิคอะไรมั้ย อ่าาาาาสาสสาากรการกสำยกวแบ เส้าอ่ะ ไม่อยากให้อีกคนรู้สึกแย่อ่ะ ว่าเราไม่อยากคุยเยอะอ่าาาาาาาาาาาาา 🥲🥲🥲🥲🥲🥲🥲😢🥲🥲

>>594 เมื่อก่อนกูก็โดนบุลลี่ละมี social anxiety เหมือนกัน วิธีเดียวที่ overcome ได้ คือคุยกับคนเยอะๆ & ฟังคอนเนท้นท์พัฒนาตัวเองด้านสกิลการคุยกับคน มีเท่านี้อ่ะมึง ไม่มีทางหายได้ถ้าไม่ overcome fear

>>595 มียาแก้ panic นะต้องให้จิตแพทย์จ่าย

>>596 มึงคือกูคุยกับคนได้นะ ทํางานเป็นfrontโรงแรม/ไกด์ท่องเที่ยว คุยกับลูกค้าได้ตลอด แต่พอคนอยากมาเมคเฟรนกูกลับยังกลัวอยู่ กูทําแบบสิ่งที่มึงพูดมาอยู่นะตอนนี่กูก็overcomeได้ดีขึ้นมากแต่ก่อน แต่พอเรื่องความสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกับใครอย่างการเป็น “เพื่อน” เหนี่ย กูกลับแพนิคมากๆ คือตอนคุยใจสั่นมือสั่นเลย แล้วโครตซึมเลยทั้งที่มันควรจะเป็นเรื่องเล็กน้อย เวลาคุยกับคนแปลกหน้ากูรู้สึกปกติมากกว่าถ้าอีกฝ่ายไม่สนใจจะเมคเฟรนต่อ คือมันปัญหาเฉพาะตัวไปหน่อย แล้วกูก็แอบเศร้าที่กูลึกๆไม่อยากคบกับใคร กูกลัวกังวลอะไรซักอย่างไม่เข้าใจเหมือนกัน 🥲
>>597 ขอบคุณมาก
คือรวมๆแล้วมันหาหมอได้สินะ ไว้ตอนที่จบฝึกงานกูจะลองไปหาดู

>>598 ถ้ามือสั่น ตัวสั่น คือแพนิคจริง กูก็เป็น แต่กูจะเป็นตอนกำลังทำข้อสอบนี่แหละ เวลามีอาการก็กินยาจะหายสั่น สู้ๆนะมึงไม่ได้เป็นคนเดียว มันแก้ได้

เวลาเจอเรื่องน่ากลัวแล้วหน้ามืดอาเจียน พอผ่านไปแล้วหายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กูเป็นไรวะ

กูเบื่อที่พ่อเป็นคนขี้ปล่อยพลังลบชิบหาย บ่นทุกอย่างบนโลกใบนี้ได้ตลอดเวลาแบบตลอดเวลาจริงๆ
เคยให้กูนั่งฟังเขาบ่นไปเรื่อยแบบไม่ได้ลุกไปไหน ทำได้แค่ไปฉี่ ข้าวไม่ได้กิน ตั้งแต่เที่ยงวัน จนตี 1 กว่าๆ

เป็นคนมองโลกในแง่ร้ายแบบสุดๆ แล้วก็ทึกทักไปเองเก่ง
เช่นสมมติไปคุยงานกับซัพ ตกลงกันแล้วว่าสต็อกของไซส์ S แต่ตัวเองจำผิดเอง นึกว่าจะสต็อกไซส์ M พอเขาส่ง S มาก็โวยวายว่าซัพยัดของให้
ด่าทั้งซัพ แล้วก็ด่ากูกับแม่ว่าโง่ โดนหลอก ซัพวางยา ไม่อยากให้เราโต มันอิจฉาบริษัทเรา ด่าๆๆได้แบบติดกันหลายชั่วโมงไม่มีพัก

เวลาไปเที่ยว กินข้าวกันก็ด่าคนนั้นคนนี้ตลอดเวลา ด่าเรื่องงาน(ที่จริงๆตัวเองผิด)บ้าง ด่าอาหาร ด่าคนเดินผ่านไปมา ด่าอากาศ ด่าสภาพแวดล้อม ด่าไปทั่ว

ทำให้กูรู้สึกระแวงเวลาจะต้องคุยอะไรกับพ่อมาก แค่ได้ยินเสียงก็รู้สึกอึดอัด หายใจไม่สะดวก มือสั่น ทำไรไม่ถูก บางทีกูถึงขั้นเห็นสายเข้าเป็นพ่อ ก็คือนั่งมองมือถือ ไม่รับสาย จนกว่ามันจะขึ้นมิสคอล

เวลาคุยกับพ่อกูเหมือนเล่นเกมในหัว สิ่งที่กูพูดออกไปแทบไม่มีความคิดจริงๆของกู แต่กูแค่พยายามหาสิ่งที่คิดว่าตอบไปแล้วพ่อจะอารมณ์ดี พ่อจะถูกใจ จะไม่ด่ากู

รู้สึกแย่ชิบหาย กูไม่ได้เกลียดเขา อายุเขาก็มากแล้ว รู้สึกว่าอยากใช้ชีวิตให้มีความสุขด้วยกัน คนในครอบครัวสุขภาพไม่แย่ หนี้ก็ไม่มี เงินก็พอมีใช้ไม่ลำบาก
ทำไมเราต้องเจอกันแล้วมีแต่การสร้างทุกข์ขึ้นมาทั้งที่ครอบครัวเราก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย กูไม่อยากเกลียดการคุยกับพ่อแบบนี้เลย แต่มันเป็นไปเองจริงๆ

อยากไปหาหมอตรวจโรคทางจิตให้จบๆ แต่ก็กลัวอยู่2อย่าง 1.กุแค่คิดมากไปเอง แค่สำออยไปเอง ไปหาเสียเวลา เสือกเซนซิทีฟไปเอง เบียว วันนาบี น่าอาย 2.กุเสือกเป็นจริงๆ ป่วยจริงๆ ทำไมต้องป่วยด้วย แล้วถ้าได้ยามาแดกเอฟเฟคพวกมึน เบลอ พูดไม่รู้เรื่อง อ้วนเพราะยาล่ะ งั้นกุไม่ไปหาดีกว่าจะได้ไม่ป่วย ถ้ายังควบคุมตัวเองได้ระดับนึงไม่ถึงกับทำร้ายตัวเองระดับใกล้จะตาย กะเอาตาย ถ้าแค่ทำร้ายตัวเองแบบเบาๆน่าจะไม่ใช่เหตุจำเป็นที่จะต้องไปไหม

>>602 ข้อ1มึงไม่ต้องกลัวหรอก ทุกคนแม่งก็มีความผิดปกติทางจิตกันหมดแหละ ตรวจไงก็เจอ มีแค่น้อยหรือมากแค่นั้น อย่างน้อยๆมึงคงได้ยาสักตัวมากินนั่นแหละ

>>602 อาการป่วยทางจิตที่คิดว่าตัวเองป่วยทางจิตมันมี ไปให้มันเคลียร์ๆจะได้ไม่ต้องสงสัยอีก ส่วนเอฟเฟคยาถ้าเป็นคือปรึกษาหมอได้เขาจะปรับยาให้

ถ้าขี้เกียจไปรพ.จัดก็ใช้แอพอูก้าสิ ไม่ต่างกับไปเจอหมอตัวจริงเท่าไหร่หรอก กูหาหมอผ่านแอพมาหลายวิสิตละ เวิร์คอยู่นะ มีเอกเซอไซส์ความคิดให้ทำเรื่อยๆ ไม่ได้แดกยา ก็ดีขึ้นเรื่อยๆนะ (ปล.กูคุยเรื่องสับสนทางเพศ ไม่ใช่เรื่องซึมเศร้า)

โรคผิดเพศหรอวะ คนเป็นกันเยอะ ไม่อยากเป็นเลยวะ กุคงทุเรศตัวเองน่าดู

>>606 เออ ใช้ชีวิตลำบากอยู่ ทั้งก่อนและหลังยอมรับตัวเอง

แม่งกูกลับมาดิ่งอีกแล้ว อันที่จริงดิ่งมาหลายวันแต่เพิ่งสังเกตว่าอาการมันคล้ายๆ ตอนเป็นซึมเศร้าหนักๆ กูดึงตัวเองขึ้นมาไม่ได้เลย ต้องกลับไปแดกยาอีกแล้วหรอวะ

>>608 พวกพึ่งพายาแม่งไม่หายหรอก ไอ้ควาย

เสียใจผิดหวังซ้ำๆ กับเรื่องเพื่อน เรื่องครอบครัว เรื่องเงิน จนสิ้นหวังไปหมดแล้ว ทำไมใจร้ายกับกูจังเห็นหัวกันบ้างก็ได้ เกลียดที่ต้องมาคีพคสพแต่เกลียดตัวเองที่ขี้เหงามากกว่า ยอมแพ้เรื่องคนละ ยังไงก็คงเน่าตายคนเดียว นึกเรื่องดีดีในชีวิตไม่ออกเลย ไม่เชื่อในฝีมือตัวเองด้วยซ้ำอย่างกูจะหาเงินได้เองจริงหรือ เปลืองตังเปลืองเวลาเรียนว่ะ ทำไมต้องทนมีชีวิตด้วยมันมีอะไรดีหรอ แล้วทำไมคนที่อยากตายถึงผิด

กูว่ากูอยู่ในโลกเพ้อฝันจนดึงตัวเองกลับมาไม่ได้แล้วว่ะ ไม่อยากจะเคลมตัวเองว่าเป็นคนโลกส่วนตัวสูงนะ เพราะกูคิดว่าตอนนี้กูเหนือขั้นกว่าคำว่า Introvert ไปแล้ว กูไม่รู้สึกว่าอยากจะคุยกับใครจริงจังเลยสักคน ทั้งๆที่แต่ก่อนในสมัยเรียนกูเป็นพวกซึมเศร้าวอนนาบีที่เอาชีวิตไปผูกกับคนอื่น เหมือนกูไม่อะไรกับใครแล้วว่ะ ใครจะอะไรก็ช่างกูก็จะอยู่กับเพื่อนในจินตนาการอยู่ในโลกที่กูสร้างก็มีความสุขกว่าอีกไม่ต้องไปตามไล่แคร์ไล่หาความรักจากคนอื่นเลย แต่ก็ไม่วายโดนนินทาอยู่ดีว่าเป็นพวกไม่เอาไหน ก็โดนเหน็บทุกวันนะบางวันก็เครียดบ้างบางวันก็พยายามปล่อยบ้างคำคนอ่ะเนาะ เที่ยวในความฝันมันสนุกกว่าออกจากบ้านในชีวิตจริงอีก อย่างน้อยๆกูก็ไม่ต้องมาแคร์สายตาคนอื่นว่าเขาจะมองมาที่กูยังไง ถ้าโลกมีแต่กลางคืนก็ดีดิ กูจะได้ฝันไปตลอดเลย
กูระบายเฉยๆไม่ต้องแนะนำอะไรหรอก อึดอัดแค่อยากพูดอะไรออกมาบ้าง

มีอยู่คืนนีงที่กุดาวน์หนักๆร้องไห้สะอึกสะอื้น ร้องหนักชิบหายแบบที่ไม่ได้เป็นมานานแล้ว กุตัดสินใจที่จะนอนเพราะรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว กุก็นอนตะแคงข้างตามปกติของกุไปแต่กุได้ยินเสียงหวอรถพยาบาลตอนดึก กุก็ภาวนาในใจขอให้คนเจ็บไม่เป็นอะไรหนัก ขอให้โชคดี และกุได้ยินเสียงหวอตามมาอีกหลายๆคันเว้นช่วงประมาณนึง กุก็พยายามฟังว่ามันไปทางไหน คิดในใจ รถเยอะขนาดนี้ไฟไหม้หรอวะ แต่ทำไมกุได้ยินมันขับวน ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ คือกุได้ยินเหมือนมันวนรอบบริเวณบ้านกุ กุก็เลยเงยหน้าขึ้นมาเพื่อฟังชัดๆว่าเสียงมันไปทางไหน สรุปทุกอย่างเงียบ ไม่มีเสียงอะไรเลย ทั้งที่เสียงหวอที่กุได้ยินดังพร้อมตอนกุตัดสินใจจะเงยเลย แต่พอเงยทุกอย่างดับสนิท ไม่มีเสียง เสียงที่กุได้ยินก็เหมือนโดนตัดไปทื่อๆ สรุปคือเสียงในหัวของกุเองที่มันดังมาตลอด ไหวนะวัยรุ่น ไปต่อนะฮะ บอกตัวกุเองเนี่ย ปกติเคยเป็นเบาๆแค่ปิดเสียงเกมแล้วได้ยินเสียงเกมอยู่ ได้ยินเป็นเรื่องเป็นราวเลย กดเกมก็มีเสียงเอฟเฟค ได้ยินเสียงดนตรีเพลง เสียงพากย์ตลค. แต่มันจับใจความไม่ได้ขนาดนั้นนะเหมือนมัวๆ แล้วเสียงที่ได้ยินก็ไม่ใช่ของเกมด้วยเหมือนหัวกุมันสร้างขึ้นมาเอง มีมาเจอตอนหวอพยาบาลเนี่ยทำกุเหวอจริง และกุเชื่อสนิทใจเลยด้วยเพราะกุได้ยินจริงๆ ก็ว่าทำไมที่บ้านกุเงียบไม่มีใครแตกตื่นอะไรเลย ปกติต้องแบบ ที่ไหนวะ ไฟไหม้หรอ ไปทางxxxแน่เลย

>>611 ความฝันของมึงสามารถดึงออกมาเขียนเป็นนิยายได้ไหมวะ? มันดูจืดชืดและราบรื่นจนไม่อยากแชร์ออกไปให้ใครๆรับรู้ขนาดนั้นเลยป่ะ?

พิมพ์เหี้ยอะไรยาวๆ ปัญญาอ่อน มีปัญหาสุขภาพจิตเหรอ

ปวดแผลเฉย กุทำตั้งแต่เดือนเมษาพึ่งมาปวดตอนนี้ แถมแผลบวมด้วย แสบๆเหมือนเวลาเหงื่อออกแต่คือกุอยู่ห้องแอร์ กับปวดเหมือนปวดกล้ามเนื้อวิ่งหนักๆ

กุไม่ชอบตัวเองเวลาพูดเลยว่ะ รู้สึกเหมือนตัวเองพูดมาก พูดไร้สาระ คนอื่นจะรำคาญรึเปล่า จะมองว่ากุแย่รึเปล่าทั้งที่พูดในกลุ่มเพื่อนสนิทแท้ๆ ไม่ชอบเลย
พอกุไม่พูดกุก็เหงา รู้สึกว่ากุจะน่าเบื่อรึเปล่า กุควรพูดอะไรมั้ย
มีหลักสูตรสอนหาจังหวะและวิธีการพูดปะวะ กุไม่ชอบตัวเองเลย

แปลว่ามึงเจอคนที่เขาดูไม่ได้ตั้งใจที่มึงฟังรึเปล่า มึงเลยคิดแบบนั้น ถ้าไม่สบายใจก็ลองพูดให้น้อยลงสักนิด ละลองพูดท็อปปิคที่คนฟังเขามีส่วนร่วมได้ด้วยอะ ทั้งฟังทั้งพูด เดี๋ยวก็เคเอง

>>616 คอร์สสอนเทคนิคการพูด การโน้มน้าวใจคน ทำให้คนรัก ทำให้ตัวเองมีเสน่ห์ มีเยอะแยะแหละ (และแพงด้วย) แต่กูว่าถ้าอยู่กับเพื่อนแล้วเรายังต้องพยายามขนาดนั้น อย่ามีเลยว่ะ เพื่อนเนี่ย แต่ถ้ามึงสนใจจริงๆ ลองดูคลิปครูเงาะใน youtube ก่อนก็ได้ เขาจะชอบทำคลิปแนะนำบุคลิกภาพ การพูด การวางตัวโน่นนี่นั่นสั้นๆ (เป็นคลิปสั้นเพื่อขายคอร์สต่ออีกที) กูว่ามันก็พอมีประโยชน์อยู่บ้าง แต่กูเอาไว้ใช้ในที่ทำงาน ถ้ากับเพื่อน กูว่าหาเพื่อนที่เคมีเข้ากันได้แบบเป็นธรรมชาติโดยไม่ต้องพยายามจะดีกว่า

Trusted issuesนี่น่ากลัวมากเลยนะ ตอนเด็กๆถูกสอนมาว่าพ่อกับแม่นี่แหละคือที่พึ่ง ต่อให้คนอื่นจะทำไม่ดีหรือโกหกกับเรา แต่พ่อกับแม่จะไม่โกหกเราเด็ดขาด และจะรักพวกเราอย่างเท่าเทียม(เรามีน้องชายคนนึง)

ที่ตลกร้ายคือพอมาช่วงม.ปลาย เราคุยกับแม่เรื่องที่เรารู้สึกหมดอนาคตไม่อยากจะใช้ชีวิตต่อแล้ว เรื่องหหาลัยก็ปวดหัวพอกัน เรามีชีวิตเพื่ออะไร?เพื่อใครกันแน่? ตอนขอแม่ว่าช่วยรับฟังได้ไหม+อย่าไปบอกพ่อนะ ไม่อยากให้เขาเครียด แม่ก็ตอบรับปากอย่างดีเลย

คืนวันเดียวกัน โดนพ่อกับแม่ลากไปคุยกันสามคน โดนด่ายับทั้งเรื่องอนาคต มหาลัย แถมโดนซ้ำด้วยว่าถ้าอยากจะเอาความรักที่พ่อกับแม่มีให้ไปโยนทิ้งนักก็เอาเลย ทำเลยสิ น้องชายยังมีดีกว่าเราอีกตั้งหลายอย่าง ทำไมลูซเซอร์งี้อ่ะ

ตลกร้ายกว่าคือตอนท้ายๆของการถูกรุมด่า แม่บอกว่าที่ทำก็เพราะรักลูกนะ...แต่ผลสุดท้ายก็คือ เราโดนโกหกใช่มั้ยล่ะ? ทั้งที่เราเชื่อใจเขามาตลอด มารู้ทีหลังด้วยว่านั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโกหกเรา

พอไม่อยากจะเชื่อใจใครแล้ว ก็รู้สึกเหมือนไม่มีใครให้พึ่งพาอ่ะ รุ่นพี่ที่เราสนิทก็เริ่มแยกตัวจากเราไปชิทแชทกับกลุ่มส่วนตัวเขาจนแทบไม่ทักคุยกับเราแล้วด้วย หรือจริงๆแล้วเราเป็นLoserเหรอ? หรือว่าเราก็แค่อยากจะหาใครที่เราเชื่อใจได้จริงๆ?

แค่จะร้องไห้ยังเกลียดเลย พอพยายามจะปล่อยโฮมันก็คลื่นไส้เอง กลายเป็นว่าร้องไห้ไม่ออกเพราะเกลียดเสียงร้องไห้/สภาพตัวเองตอนร้องไห้ มันน่ารังเกียจ มันไม่ดูเป็นลูกผู้ชายเลย มันน่าสมเพช

จริงๆนะ เราอยากตายเหมือนกัน แต่พอนึกถึงความเครียดที่คนรอบข้างจะได้รับก็ไม่กล้าทำแล้วละ แต่อยู่ไปก็มีแต่ทรมาณ ไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย เหมือนใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นไปเรื่อยๆจนกว่าเขาจะตายกันหมดแล้วค่อยตายตามไป

ปล.เราเป็นผู้ชายนะ เผื่อสงสัยเรื่องความไม่แมนด้านบน จริงๆก็ถูกปลูกฝังมาแหละว่าลูกผู้ชายห้ามร้องไห้ คงเพราะงี้มั้งเลยเกลียดเวลาที่ตัวเองจะร้องไห้

>>619 ของบางอย่างก็รู้ได้เมื่อโตแล้วอ่ะนะ ที่ควรรู้คือ พ่อแม่แม่งก็คนธรรมดาแหละ มึงเองก็อาจจะเป็นพ่อเป็นแม่ได้
ซึ่งด้วยความเป็นจริง เป็นคนธรรมดาอยู่ดีๆ มีลูกปุ๊บจะกลายเป็นคนดีเหรอ เป็นไปไม่ได้

>>620 ที่รู้คือเมิงเป็นแม่คนไม่ได้แน่ๆ สิ่งที่ต้องทำเพื่อลูกเสียสละเพื่อลูกมาก่อน ไอคนใจหยาบแบบเมิงไม่เข้าใจหรอก

รู้สึกเหนื่อยเศร้าโกรธโมโหเครีบดกลัววิตก แต่กูก็เก็บมันไว้เพราะไม่อยากไปเห่าหอนให้ใครฟัง กูเผลอแสดงอารมณ์นิดหน่อยแม่งก็มีปัญหา กูเลยต้องเงียบๆ แต่มันก็เริ่มจะอึดอัดอยากระบาย แม่งสติปัญญาคนรอบตัวรับฟังเรื่องไม่เป็นอยู่แน่ๆ แต่ทีงี้พวกคอลเซ็นเตอร์มันจะคุยกับกูได้มั้ยวะ จจ.จิตใจสันดานกูมันเหี้ยเอาแต่ใจ กลัวแม่งจะประสาทแดกตายก่อนกู เพราะจริงๆกูก็เป็นคนที่มีคนมาปรึกษาตลอด เอาจริงๆกูก็แค่ตอบสิ่งที่แม่งอยากได้ยิน แต่จจกูไม่ได้เห็นด้วยกับมัน กูกลัวว่าพวกคุยคอลเซ็นเตอร์แม่งจะประมาณนี้ คือใครแม่งจะไปเข้าใจคนอื่นได้ ถ้าไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันวะ

เอาจริงกูเป็นคนไม่อินเลย กับโพสประเภท "ขมปี๋เลยดิ ชีวิตตอนโต" "เพื่อนมัธยมคือเพื่อนที่ดีที่สุด" "ชีวิตวัยเด็กไม่มีอะไรมาแทนได้" "ชีวิตวัยทำงานแย่กว่าชีวิตตอนเรียนเยอะ"
คือกูเข้าใจ point บางคนนะว่า ตอนเรียนแม่งไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องหาเงิน บลาๆ
แต่ที่ชีวิตกูเจอแม่งคือมีแต่เหี้ยกับเหี้ยอะ เพื่อนก็เหี้ย ครูก็เหี้ย บูลลี่ก็เหี้ย พอชีวิตทุกอย่างเหี้ย กูหันมาเล่นเกมแบบไม่สนใจอย่างอื่นเลย (ยกเว้นเรื่องเรียน เกรดกูตอนจบ 3.9 ติดวิศวะลาดกระบัง) กูก็โดนผู้ใหญ่รอบตัวประณามอีก หาว่าเด็กติดเกม โตไปเรียนไม่จบ
พอมาถึงตอนนี้คือชีวิตกูสบายแบบ สบายกว่าที่เคยคิดว่าอนาคตกูจะมีได้ พอเจอโพสพวกนี้แล้วแม่งทำกูคิ้วขมวดประจำเลย เพราะพอเจอโพสพวกนี้ แม่งทำให้กูนึกย้อนกลับไปตอนที่ชีวิตแม่งโคตรจะเหี้ยอยู่
บางครั้งกูเห็นพวกคนประสบความสำเร็จด้านต่างๆ ที่เริ่มทำสิ่งที่ตัวเองชอบตอนอายุ 10 กว่าขวบกูก็เคยนึกนะ ว่าถ้ากูย้อนเวลาได้กูก็อยากเริ่มไวๆเหมือนเขา แต่พอคิดไปคิดมา สมัยกูเด็กๆแม่งมีแต่เรื่องให้น่าปวดหัวจนต้องหาที่ระบายประจำ กูจะเอาเวลาที่ไหนไปหาสิ่งที่ตัวเองชอบวะ
มาบ่นเฉยๆแหละ เห็นโพสแบบนี้แล้วทำกู triggered ประจำ

>>623 ไอ่กาก

>>624 imagine cant even have salary more than 18k and talk shit to the others lmao

>>623 triggeredทําไมวะ งง ทั้งที่มึงlive a best life rn กูก็พื้นฐานแบบมึงหรืออาจจะเหี้ยกว่า กูยังไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับไรพวกนี้ คําคมก็แค่คําคมควายๆ จบ

>>625 ไอ่กาก

>>623 those people were the ones that peaked in high school

คนเหล่านั้นเป็นคนที่เก่งที่สุดในโรงเรียนมัธยมปลาย

พวกอ่อนแอต้องส่งไปโรงเรียนลูกผู้ชาย

ช่วงนี้รู้สึกดาวน์ๆ ว่ะ
คงเพราะอายุมากแล้ว (ปีนี้กู 33) แต่ยังไม่มีงานการมั่นคงเลย ในขณะที่คนอื่นแม่งมีลูกมีเมียมีครอบครัวกันหมดแล้ว ในขณะที่กูยังต้องเกาะอยู่กับที่บ้านเป็น Loser ในสายตาคนอื่นต่อไป จนไม่เหลือแม้กระทั่งความมั่นใจแม้แต่จะออกไปจีบใครเหมือนคนอื่นเขา

ถึงเงินเดือนจะไม่ขัดสนก็เถอะ แต่รู้สึกว่าการงานเองก็ติดขัดมากไม่ราบรื่นเท่าไรแถมอนาคตไม่ค่อยมีด้วย แต่ด้วยอายุเท่านี้จะเปลี่ยนสายงานก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ แถมมันเป็นสายงานที่กูเคยยืนกรานว่าอยากจะทำจนทิ้งโอกาสอะไรทั้งหลายไปอีก เลยต้องมานั่งเสียดายเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองจนถึงทุกวันนี้อีก orz