Fanboi Channel

เเบ่งปันกันนะ

>>1 ซํ้า กลับไปใช้มู้เดิมกันด้วยโม่ง

>>2 ไหนล่ะ

ทำความสะอาดห้องแต่ไม่ได้ใส่แว่นละกุสายตาสั้น ดูดฝุ่นอยู่ดีๆเหยียบแมลงสาบตัวเล็กตายคาตีน ล้างตีนละยังหยึยๆอยู่เลย เหี้ยยยยยยยน

>>4 เดินเหยง ๆ ไปล้างตีน เอาน้ำฉีด ไม่กล้าเเตะ เอาเท้าถู ๆ กับผ้า

>>3 แค่นี้ยังขี้เกียจจะกด search เลยหรอ อะไรจะมักง่ายขนาดนั้น

>>6 ไหนล่ะวะ

เสิร์ชแล้วชื่อหากระทู้เป๊ะๆแบบนี้ไม่มีนะ

โดนบุลลี่สมัยประถมตั้งแต่เริ่มจนจบ

>>9 จบชีวิต?

>>9 กุโดนบุลลี่ตอนปอ3-มอ6 ตอนแรกก็งงๆ หลังๆเริ่มร้องไห้คนเดียว

>>11 แก้ๆปอ3-ปอ6สิ พอชึ้นมอ1 ก็เปลี่ยนที่เรียน เปลี่ยนสังคม

ตอนนี้เรียนมัธยมหรอ?

เพื่อนในกลุ่มไปบูลลี่เพื่อนในห้องคนนึงเลยเฟดตัวออกมา สุดท้ายโดนอีตัวหัวโจกใส่ร้ายว่าเป็นคนทำ ครูก็เสือกเชื่ออีกเพราะแม่งปลอมจดหมายว่ากูเขียนด่าคนที่โดนแกล้ง ชีวิตป.4 - ป.6 เลยไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะไม่อยากโดนหักหลังอีก + ไม่อยากมีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ แล้ว
แต่พอขึ้นม.1 แฮปปี้มาก 555 มีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ ทำตัวบ้าบอร่าเริงได้

ตอนม.4 สอบติดโรงเรียนดัง ไปเรียนละโดนเพื่อนทั้งห้องแบน ไม่มีคนคบ ไม่มีคนพูดด้วย เป็นเศษเหลือตลอด ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยหัวเราะ ร้องไห้ทุกวัน ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นเด็กเรียนเก่งมาก เป็นหัวหน้าห้อง เป็นเด็กกิจกรรม เพื่อนเยอะ ม.5 เลยย้ายรร. ถึงได้รู้ว่าสาเหตุเพราะตัวกูเองก็ส่วนนึง แต่ส่วนใหญ่เพราะเพื่อนมันเหี้ย งี่เง่า เด็กน้อย แต่ยอมรับเลยว่าผ่านมาสี่ห้าปีแล้วก็ยังเป็นเรื่องที่ติดในใจ แล้ว effect มาถึงปจบ. ปีเดียว แต่เป็นตราบาปทั้งชีวิต

เข้าใจคำว่า what doesn't kill you makes you stronger เลยว่ะ เป็นบทเรียนที่ดี แม้จะโหดร้ายไปหน่อยกับเด็กที่เคยสดใสคนนึง เข้าใจเลยคำว่า เวลาจะเยียวยาทุกสิ่ง ถ้าเป็นเมื่อก่อนคิดถึงคงจะร้องไห้ โกรธ เจ็บใจ แต่ตอนนี้ก็เอามา make fun กับมันได้บ้างแล้ว อีกซักปีสองปีคงจะไม่เหลือความเจ็บแล้ว >>15

ขอกอดคนที่เคยโดนบูลลี่มาผ่านตัวหนังสือ บางครั้งชีวิตคนเราก็โดนเหวี่ยงให้ไปเจอกับคนที่แต่ broken
ขอให้ไม่มีใครทำร้ายแกได้อีก

คำว่าตราบาปน่ะใกล้เคียงที่สุด มันส่งผลกับตัวเราจนถึงปัจจุบัน แต่ตอนนี้โอเคแล้ว ปลดล็อคตัวเองได้ทีละอย่าง
เด็กที่มันบุลลี่คนอื่น ตัวมันเองก็ได้รับผลกระทบมาจากพ่อแม่ครอบครัวของมันเหมือนกัน มันถึงต้องเหยียบคนอื่นเพื่อให้รู้สึกดี
เป็นไปได้ไม่อยากให้มีการบูลลี่เกิดขึ้นที่โรงเรียนอีก

ดู ๆ ไปเเล้ว เรื่องเเย่ ๆ ทั้งหลายในวัยเด็กมันก็เกิดในโรงเรียนนี่หว่า สรุปมันควรมีมั้ยเนี่ย

ยุงกัดฝ่าตีน ทั้งเจ็บทั้งคัน แม่งเอ้ยยย

>>20 เออ งงนะทำไมชอบกัดตรงนั้น

>>21 ผิวนุ่ม เจาะง่าย เลือดไหลเวียน

เรื่องแย่สำหรับกูตอนนี้คือ โดนคนบ้ามาดักรอระหว่างทางกลับบ้าน กูไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยนี่เล็งกูตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะกูจำได้แค่ว่าสวนกับมันตอนกูขี่มอไซค์กลับบ้านเท่านั้น แรกๆไม่เท่าไหร่ ต่อมาเริ่มโบกมือให้ ล่าสุดเมื่อวานมานั่งดักรอตรงหน้าทางออกบริษัท
ไอ้เหี้ยกูกลัวว่ะ ไม่รู้ว่ามันจะทำไรบ้าง ตอนนี้กูทั้งเครียด ทั้งกลัว ทำไงดีอ่ะ รู้สึกแย่มากๆตอนนี้

>>23 คุยกัยส่วนตัวได้มั้ย

>>24 ถ้าจะมาโรคจิตใส่ ไปไกลๆเลย กูไม่ตลกนะ

>>23 หาคนกลับด้วยได้มั้ยวะน่ะ น่ากลัวจัด

>>26 เมื่อเช้ากูบอกยามไปล่ะ ว่าถ้าเห็นไอ้นี่ให้ไล่ไป ไอ้เหี้ยนี่มันเป็นคนหมู่บ้านใกล้ๆที่ทำงานแหละ คนที่ทำงานที่นี่เขาก็รู้นะว่ามันบ้า ไม่เต็ม แต่ประมาณว่าสงสารมันไง ให้ทำงานง่ายๆ แม่งไม่คิดถึงคนที่ต้องเดือดร้อนเพราะมันมั่ง ไม่ใช่กูคนแรกที่โดนอ่ะนะ เคยมีประวัติทำแบบนี้มาแล้ว กูนี่โคตรซวยเลย

เจอแมลงสาบบนที่นอนตอนกำลังเคลิ้มๆ ตาสว่างเลยกู
ใครมีวิธีกำจัดแลงสาบบ้าง ช่วงนี้หน้าฝแม่งแห่กันมาเต็มเลยโวย

>>28 https://www.facebook.com/100048840473725/posts/173063237665024/

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2811581495730488&id=1575528846002432

สัสมาก เป็นฟีเจอร์ที่มีประโยชน์มากแท้ ๆ แถมเป็นงานอดิเรกกูด้วย ทำงี้ทำไมวะ 5555

อีติ๋ว นาโปกลาง อีขี้โกง
โกงทั้งตระกูล โกงแม้กระทั่ง ตระคนในตระกูลตัวเอง
มั่วไปหมด 5555

ว่าแต่เดี๋ยวนี้ ทำไมเงียบจัง...

>>31 มันอยู่ในบ้านมึงแล้ว

>>28 กี้จิ้งจกไต่เพดานแล้วเยี่ยวใส่มือกู ตาสว่างเลยสัส

หลังจากนอนสงบๆมาหลายเดือน คืนนี้ร้านเหล้าแถวบ้านแม่งก็กลับมาเปิดเพลงเสียงดังจนได้

คอมรุ่นที่เล็งอยู่แม่งไม่ลดราคาซักที สุดท้ายเลยขี้เกียจรอ พอซื้อได้ไม่นานแม่งลดราคาเลย

ขี้ไม่ออก แสบดากชิบหาย กูจะตายแล้ว

>>36 ไปซื้อยาสวนทวารในเซเว่นเลยพวก

ทำไข่ฟองสุดท้ายตกแตกตอนสิ้นเดือน

เรียนรด.

>>39 เหมือนกูเลยว่ะ ครูฝึกมาบอกว่าจะมีประเมินศูนย์ฝึกใครที่มาจะลงเวลาเรียนล่วงหน้าให้ กูก็ลงชื่อไว้เลยจะได้เรียนจบเร็วๆ แต่อาทิตย์ต่อมาครูฝึกมาบอกอีกว่าให้ไปซ้อมก่อนรับประเมิน ก็เท่ากับว่ากูเรียน เยอะว่าเพื่อน 1 วัน โคตรเหี้ย

>>38 โอ๋เพื่อน ไม่ได้อยากซ้ำเติม แต่มึงคงต้องกินใบผักชีแล้ว

วันนี้กูไปอบรมใบขับขี่ พนักงานปากหมาชิบหายเลย บ่นให้กู ทำไมไม่ทำนั้น ไม่ทำนี่ เอกสารอยู่ไหน ทำไมไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เอ้า ไอสัส ก็คนมันไม่รู้จะให้ทำยังไง ไม่บอกไม่กล่าวอะไรกูเลย พูดก็ไม่น่าฟัง
สุดท้ายกูได้จองคิวใหม่ แล้วแม่งก็เบียดเวลากูชิบหาย อย่างเซ็ง

เบื่อสังคมมหาลัยชิบหาย ม.เล็กแม่งเล็ก จะเปลี่ยนกลุ่มอะไรก็ลำบาก ส่วนตัวกุไม่ได้มีเพื่อนที่สนิทขนาดนั้นแต่ตอนนี้คนนนึงในกลุ่มทำงานโคตรน่าเบื่อแต่เสือกเจอแม่งหลายวิชาชิบหาย

>>42 ถามหน่อยได้ไหมจองคิวใหม่ต้องรออีกกี่เดือนเหรอ​ กูคิดถึงสมัยก่อนชิบหายแค่ไปเช้าๆก็ต่อได้แล้ว

โดนเด้งจากงาน หึหึ

ในทวิตเตอร์กำลังหาเรื่องสื่อที่กูชอบเกือบหมด ไม่ไหวแล้ว พวกมึงให้กูเสพอะไรมีรสชาติอย่างปกติสุขเถอะ อาหารของใครของมันนะ

โดนหัวหน้าเรียกคุยส่วนตัวทีไร กูไม่เคยคิดในแง่ดีเลยหว่ะ คิดแต่ว่าจะเรียกไปตำหนิตลอด ทำไงให้ไม่คิดแบบนั้นวะ
มันก็มีทั้งตำหนิและคุยธรรมดานี่แหละ แต่กูคิดแง่ลบก่อนตลอด

ซื้อกางเกงตัวใหม่มา เพิ่งใส่วันแรกแล้วใส่ไปเล่นโยคะ เป้ากางเกงขาดเลยอีเหี้ย 555555555555555

>>47 เป็นเหมือนกัน

ทำงานไม่ทันโว้ยย

ไม่มีคนเจอเรื่องราวแย่ ๆ มาหลายเดือนแล้วสินะ

อยากตายชิบหาย ชีวิตมีแต่เรื่องเศร้า ไม่น่าเรียนเอกญีปุ่่นเลย ม.ราชภัฎเลย ถ้ารุ็ว่าจะเจอแบบนี้ ไม่เอาจะดีกว่า แม่ม ทนทำไมตั้ง 3 ปีวะ แม่มเอ้ย ไอราก็ซึมเศร้ามา 7 ปีแล้วด้วย เซ็ง ชีวิตแม่มเหี้ย มองแง่บวกกี่รอบๆก็ไม่ช่วย

>>52 ตกใจนึกว่าตัวเองมาพิมพ์555 เราเป็นเหมือนคุณเลยต่างกันแค่เราเรียนคณะครุศาสตร์ ราชพัดเหมือนกันเจอแต่อาจารย์ประสาทแดก แต่ล่ะวันเราอยากตายชิบหาย ทนมาตั้ง 3 ปี เราวางแผนจะซิ่วไปเรียนราม รัฐศาสตร์ แต่ทางบ้านก็ไม่ยอม ตอนนี้ที่บ้านบอกให้ทนอย่างเดียวเลย แต่ขีดจำกัดเราไม่ไหวเหมือนกัน5555 ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะทนยังไงไหว ภาระงานเยอะเกินตัว แถมไม่มีไฟในการเรียนอีก เหมือนโดนบังคับเรียนอ่ะ55 วันไหนเครียด ๆ เราใช้วิธีคลายเครียดคือไปวิ่ง ไปเดินเล่น ถ้าเพื่อนโม่งยังไหวก็ขอให้ผ่านปัญหาไปได้น่ะ ส่วนเราคิดว่าถ้าไม่ได้ซิ่วจะไปฆ่าตัวตายแล้ว สู้ ๆ น่ะ เพื่อนโม่ง

>>53 ไปเดินเล่นกัน จากหอมึงไปอ่างแก้ว มช กัน สวยนะเว้ย ถ้ายังเดินไม่ถึงมึงห้ามฆ่าตัวตายนะเว้ยยยยย

มีใบตรวจสอบสภาพทหารกองหนุนส่งมา ไอ้เหี้ย เมื่อไหร่กุจะหมดเวรหมดกรรมกับพวกเหี้ยนี่ซะทีวะ

>>55 ปีนี้มึงอายุเท่าไหร่วะ

>>56 22 จะ 23 ละ

>>57 ตอนกู 22-23 ทำงานที่แรกได้ยังไม่ถึงปีก็โดนเรียกไปวันนึงนะ ก็ฝึกนิดหน่อยเดินทัวร์ศูนย์ฝึกนิดนึง แจกเบี้ยเลี้ยง กลับบ้าน ตอนนี้ผ่านมาหลายปีก็ยังไม่โดนอะไรเพิ่ม ของมึงโดนกี่วันอะ

>>58 เหมือนของกุจะไม่ได้เรียกให้ไปอะ แค่ถามชื่อที่อยู่อะไรแบบนี้เฉยๆ ตอนนี้ก็หวังไว้ว่ากุจะยังไม่โดนเรียกไปแบบมึงแค่นั้นแหล่ะ 55555

>>58 แจ๊กพ็อตจังวะมึง มึงเรียนรด กี่ปีน่ะ

>>60 3 ปี ไม่ต้องเกณฑ์ แต่เขาแค่เรียกไปเชคชื่อไรงี้เฉยๆ ไม่รู้ว่ะ 555

>>61 ไปไม่นานมึง เอาเข้าจริงเหมือนโม่งบนๆบอกอ่ะ แค่เรียกไปตรวจความพร้อมอ่ะ หลายปีที่ผ่านมาไม่มีงี้นะ เพราะเห็นว่าคนอาสาไปเข้าร่วมเชคความพร้อมเพื่อว่าที่ยศต่างๆเพียบจนไม่ต้องมาส่มเลย สมัยนี้เด็กเกิดน้อย เลยเริ่มมีสุ่มๆบ้างล้ว

>>59 แค่มีจดหมายส่งมาถามชื่อก็โวยวายว่านี่คือเรื่องแย่ในชีวิตเลยเหรอวะ? ชีวิตมึงสุขสบายไม่มีเรื่องกังวลอะไรใหญ่กว่านี้เลย?

อันดับแรกเลย พวกมึงควรรู้ว่าเรียนรด.ไม่ใช่แปลว่าไม่ต้องเป็นทหาร แต่มึงจะมีสถานะเป็นทหารกองหนุน กรณีเกิดสงครามแล้วคนไม่พอ มึงก็โดนเรียกได้อยู่ดี กฎหมายที่สอนตอนม.ต้นอะอ่านมั่ง เค้าเอาใส่หลักสูตรไว้ให้รู้ว่าจะเรียนรด.ดีม้้ย

ดังนั้นการเช็คสถานะกองหนุนมันเป็นเรื่องปกติเว้ย ไอ้ที่โดนสุ่มเรียกไปฝึกก็เหมือนกัน มันคือการเช็คว่าประเทศยังมีทหารกองหนุนพร้อมใช้รึเปล่า (ตัดเรื่องที่เอาทหารเกณฑ์ไปทำงานไร้สาระออกไปนะ) ก็เช็คตามรอบเฉยๆ no big deal คนที่เกณฑ์ทหารแล้วจับได้ใบดำก็มีจดหมายเช็คชื่อแบบนั้นเหมือนกัน

ถ้ามีสงครามจริงแล้วเราต้องไปตายในสนามรบ สู้รัฐประหารประยุทธแล้วขึ้นมาคุมเองจะไม่เป็นทางเลือกที่ดีกว่าหรอ

>>63 อ้าว จะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ก็เป็นเรื่องแย่ๆ ในชีวิตเหมือนกันมั้ยวะ แล้วก็ขอบคุณนะที่มาพิมพ์บอกซะยืดยาว แต่ใครถามมึง ไอ้ควาย

ไปหลบมุมฉีดอินซูลินในที่ลับตาเพราะถึงเวลาต้องฉีด ไอ้ส้สคนทำความสะอาดแม่งคงเห็นกูเดินหลบมุมตึกไปนึกว่ากูเป็นอะไรไม่ก็เป็นคนร้ายมาลับๆล่อๆเลยเดินตามมาถามพี่เป็นอะไร พยายามเอี้ยวหลบก็แล้วไล่ก็แล้วยังไม่ไป สุดทิายเลยหันเข็มไปให้แม่งดูจะๆว่าปักคาพุงอยู่แล้วบอกกูฉีดอินซูลินโว้ย มันถึงได้ครับๆว่าไป ก็ฉีดให้มันดูตรงนั้นจนหมดโดส กำชับว่าอย่าบอกใครเพราะขี้เกียจให้คนรู้มากความแล้วเดินหงิดๆขึ้นตึกไป
ที่หงิดนี่เหมือนหงิดตัวเองมากกว่าที่ใจร้อนไม่รอถึงห้องน้ำก่อน หงิดเด็กนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้มากเพราะเข้าใจว่ามันก็ทำตามหน้าที่ไม่ก็ความมีน้ำใจของมันไปตามเรื่อง แต่ยังไงโดนคนอื่นที่ไม่ใช่คนสนิทหรือคนในบ้านเห็นตอนนั้นแม่งก็ยังหงิดอยู่ดี

>>66 หาที่ฉีดดีๆหน่อยไหมเมิง เป็นกูก็สงสัย ลับๆล่อๆถือเข็ม

>>66 น้องคนทำความสะอาดดีมาก ใส่ใจสิ่งรอบตัว ไม่ปล่อยผ่านสิ่งปกติ แล้วเค้าก็ถามปกติไม่ได้ทำอะไรเสียมารยาท ใช่ว่าโวยวายด่านำซะหน่อย ส่วนมึง ทั้งความคิดและการกระทำไม่ผ่าน หงิดพ่องง ทุกอย่างมันเกิดเพราะตัวมึงเองทั้งนั้น

>>68 คนแบบมึงสมัยนี้มีเยอะด้วยนะ เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง หงุดหงิดคนรอบข้างโดยไม่ดูตัวเอง บางคนแม่งไม่รู้ตัวหนักกว่า ทำเป็นอัดคลิปประจานเค้าด้วยนะ สุดท้ายกระแสสังคมตีกลับ ไหว้สวยรวมกระเช้ารู้เท่าไม่ถึงการณ์แทบไม่ทันจ้า

>>67 เข็มเอินซูลินดี๋ยวนี้มันเป็นเพ็น เก็บไว้ในกล่องอย่างดี ชักออกมาก็เหมือนปากกาด้ามเบ้งๆ ปกติก็ไม่ดูน่าสงสัยหรอก 555
ที่ดูน่าสงสัยก็คงเพราะจังหวะนั้นกูเดินหลบไปมุมตึก เด็กมันคงนึกว่ามาทำอะไรลับๆล่อๆไม่ก็ไม่สบายอะไรก็เลยตามมาดูแหละ กูเองก็นึกว่าเป็นที่เงียบไม่มีใครมาเห็น บวกกับกูฉีดแบบนี้จนชินเวลาหาห้องน้ำฉีดไม่ได้(ไม่ก็เวลารีบๆไม่อยากเข้าไปในห้องน้ำด้วย) เลยเผลอทำตามความเคยชินตัวเองไปหน่อย สรุปคือกูพลาดเองแหละ ว่าเด็กมันไม่ได้หรอก
ที่หงิดตอนนั้นคือเพราะไม่ชอบให้ใครมาเห็นตอนกำลังฉีดมากกว่า ไม่ได้หงิดเด็กมันจริงๆหรอก ขนาดคนสนิทกันยังมีไม่กี่คนที่กูฉีดต่อหน้าเลย

>>68 เอาจริงน่าจะพารปภ.ไปด้วยสักคนนะ เห็นคนน่าสงสัยเลยตามไปคนเดียว เกิดเป็นคนร้ายจริงนี่อันตรายนา

เพื่อนร่วมงานกลุ่มไม่สามารถทำงานที่จัดแจงไว้ให้ได้ด้วยเหตุผลบางประการ ทำให้อาจจะไม่สามารถส่งงานทันเวลาที่กำหนด และติดร.ยกกลุ่ม

ทำงานได้ไม่ถึงสองปีสักที่เลย...ที่แรกทำได้ปีครึ่งโควิดมาโดนเลย์ ที่2ทำได้ดีแต่เงินน้อย+งานหนักเลยหางานใหม่ หาได้เลยออกรวมๆทำได้6เดือน แต่ที่ใหม่เข้ามาเปลี่ยนHRแล้วพนักงานเซ็ตใหม่ไม่ผ่านโปรทั้งหมด... พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับชีวิตกู

>>68 >>69 รู้แหละ หลักๆแค่บ่นความงี่เง่าตัวเองเท่านั้นเอง ไม่ได้จะบ่นเด็กมันหรอก ด็กมันก็แค่ห่วงกับทำตามหน้าที่เอง นี่ก็ไปขอโทษเด็กมา