เเบ่งปันกันนะ
>>190 >>191 https://youtu.be/NnaWkDTD8LM
ดูคลิปนี้ให้จบ แล้วไปหาหมอ
Last posted
Total of 899 posts
เเบ่งปันกันนะ
ทำความสะอาดห้องแต่ไม่ได้ใส่แว่นละกุสายตาสั้น ดูดฝุ่นอยู่ดีๆเหยียบแมลงสาบตัวเล็กตายคาตีน ล้างตีนละยังหยึยๆอยู่เลย เหี้ยยยยยยยน
เสิร์ชแล้วชื่อหากระทู้เป๊ะๆแบบนี้ไม่มีนะ
โดนบุลลี่สมัยประถมตั้งแต่เริ่มจนจบ
ตอนนี้เรียนมัธยมหรอ?
เพื่อนในกลุ่มไปบูลลี่เพื่อนในห้องคนนึงเลยเฟดตัวออกมา สุดท้ายโดนอีตัวหัวโจกใส่ร้ายว่าเป็นคนทำ ครูก็เสือกเชื่ออีกเพราะแม่งปลอมจดหมายว่ากูเขียนด่าคนที่โดนแกล้ง ชีวิตป.4 - ป.6 เลยไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะไม่อยากโดนหักหลังอีก + ไม่อยากมีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ แล้ว
แต่พอขึ้นม.1 แฮปปี้มาก 555 มีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ ทำตัวบ้าบอร่าเริงได้
ตอนม.4 สอบติดโรงเรียนดัง ไปเรียนละโดนเพื่อนทั้งห้องแบน ไม่มีคนคบ ไม่มีคนพูดด้วย เป็นเศษเหลือตลอด ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยหัวเราะ ร้องไห้ทุกวัน ทั้งๆที่เมื่อก่อนเป็นเด็กเรียนเก่งมาก เป็นหัวหน้าห้อง เป็นเด็กกิจกรรม เพื่อนเยอะ ม.5 เลยย้ายรร. ถึงได้รู้ว่าสาเหตุเพราะตัวกูเองก็ส่วนนึง แต่ส่วนใหญ่เพราะเพื่อนมันเหี้ย งี่เง่า เด็กน้อย แต่ยอมรับเลยว่าผ่านมาสี่ห้าปีแล้วก็ยังเป็นเรื่องที่ติดในใจ แล้ว effect มาถึงปจบ. ปีเดียว แต่เป็นตราบาปทั้งชีวิต
เข้าใจคำว่า what doesn't kill you makes you stronger เลยว่ะ เป็นบทเรียนที่ดี แม้จะโหดร้ายไปหน่อยกับเด็กที่เคยสดใสคนนึง เข้าใจเลยคำว่า เวลาจะเยียวยาทุกสิ่ง ถ้าเป็นเมื่อก่อนคิดถึงคงจะร้องไห้ โกรธ เจ็บใจ แต่ตอนนี้ก็เอามา make fun กับมันได้บ้างแล้ว อีกซักปีสองปีคงจะไม่เหลือความเจ็บแล้ว >>15
ขอกอดคนที่เคยโดนบูลลี่มาผ่านตัวหนังสือ บางครั้งชีวิตคนเราก็โดนเหวี่ยงให้ไปเจอกับคนที่แต่ broken
ขอให้ไม่มีใครทำร้ายแกได้อีก
คำว่าตราบาปน่ะใกล้เคียงที่สุด มันส่งผลกับตัวเราจนถึงปัจจุบัน แต่ตอนนี้โอเคแล้ว ปลดล็อคตัวเองได้ทีละอย่าง
เด็กที่มันบุลลี่คนอื่น ตัวมันเองก็ได้รับผลกระทบมาจากพ่อแม่ครอบครัวของมันเหมือนกัน มันถึงต้องเหยียบคนอื่นเพื่อให้รู้สึกดี
เป็นไปได้ไม่อยากให้มีการบูลลี่เกิดขึ้นที่โรงเรียนอีก
ดู ๆ ไปเเล้ว เรื่องเเย่ ๆ ทั้งหลายในวัยเด็กมันก็เกิดในโรงเรียนนี่หว่า สรุปมันควรมีมั้ยเนี่ย
ยุงกัดฝ่าตีน ทั้งเจ็บทั้งคัน แม่งเอ้ยยย
เรื่องแย่สำหรับกูตอนนี้คือ โดนคนบ้ามาดักรอระหว่างทางกลับบ้าน กูไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยนี่เล็งกูตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะกูจำได้แค่ว่าสวนกับมันตอนกูขี่มอไซค์กลับบ้านเท่านั้น แรกๆไม่เท่าไหร่ ต่อมาเริ่มโบกมือให้ ล่าสุดเมื่อวานมานั่งดักรอตรงหน้าทางออกบริษัท
ไอ้เหี้ยกูกลัวว่ะ ไม่รู้ว่ามันจะทำไรบ้าง ตอนนี้กูทั้งเครียด ทั้งกลัว ทำไงดีอ่ะ รู้สึกแย่มากๆตอนนี้
>>26 เมื่อเช้ากูบอกยามไปล่ะ ว่าถ้าเห็นไอ้นี่ให้ไล่ไป ไอ้เหี้ยนี่มันเป็นคนหมู่บ้านใกล้ๆที่ทำงานแหละ คนที่ทำงานที่นี่เขาก็รู้นะว่ามันบ้า ไม่เต็ม แต่ประมาณว่าสงสารมันไง ให้ทำงานง่ายๆ แม่งไม่คิดถึงคนที่ต้องเดือดร้อนเพราะมันมั่ง ไม่ใช่กูคนแรกที่โดนอ่ะนะ เคยมีประวัติทำแบบนี้มาแล้ว กูนี่โคตรซวยเลย
เจอแมลงสาบบนที่นอนตอนกำลังเคลิ้มๆ ตาสว่างเลยกู
ใครมีวิธีกำจัดแลงสาบบ้าง ช่วงนี้หน้าฝแม่งแห่กันมาเต็มเลยโวย
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2811581495730488&id=1575528846002432
สัสมาก เป็นฟีเจอร์ที่มีประโยชน์มากแท้ ๆ แถมเป็นงานอดิเรกกูด้วย ทำงี้ทำไมวะ 5555
อีติ๋ว นาโปกลาง อีขี้โกง
โกงทั้งตระกูล โกงแม้กระทั่ง ตระคนในตระกูลตัวเอง
มั่วไปหมด 5555
ว่าแต่เดี๋ยวนี้ ทำไมเงียบจัง...
หลังจากนอนสงบๆมาหลายเดือน คืนนี้ร้านเหล้าแถวบ้านแม่งก็กลับมาเปิดเพลงเสียงดังจนได้
คอมรุ่นที่เล็งอยู่แม่งไม่ลดราคาซักที สุดท้ายเลยขี้เกียจรอ พอซื้อได้ไม่นานแม่งลดราคาเลย
ขี้ไม่ออก แสบดากชิบหาย กูจะตายแล้ว
ทำไข่ฟองสุดท้ายตกแตกตอนสิ้นเดือน
เรียนรด.
วันนี้กูไปอบรมใบขับขี่ พนักงานปากหมาชิบหายเลย บ่นให้กู ทำไมไม่ทำนั้น ไม่ทำนี่ เอกสารอยู่ไหน ทำไมไม่รู้เรื่องอะไรเลย
เอ้า ไอสัส ก็คนมันไม่รู้จะให้ทำยังไง ไม่บอกไม่กล่าวอะไรกูเลย พูดก็ไม่น่าฟัง
สุดท้ายกูได้จองคิวใหม่ แล้วแม่งก็เบียดเวลากูชิบหาย อย่างเซ็ง
เบื่อสังคมมหาลัยชิบหาย ม.เล็กแม่งเล็ก จะเปลี่ยนกลุ่มอะไรก็ลำบาก ส่วนตัวกุไม่ได้มีเพื่อนที่สนิทขนาดนั้นแต่ตอนนี้คนนนึงในกลุ่มทำงานโคตรน่าเบื่อแต่เสือกเจอแม่งหลายวิชาชิบหาย
โดนเด้งจากงาน หึหึ
ในทวิตเตอร์กำลังหาเรื่องสื่อที่กูชอบเกือบหมด ไม่ไหวแล้ว พวกมึงให้กูเสพอะไรมีรสชาติอย่างปกติสุขเถอะ อาหารของใครของมันนะ
โดนหัวหน้าเรียกคุยส่วนตัวทีไร กูไม่เคยคิดในแง่ดีเลยหว่ะ คิดแต่ว่าจะเรียกไปตำหนิตลอด ทำไงให้ไม่คิดแบบนั้นวะ
มันก็มีทั้งตำหนิและคุยธรรมดานี่แหละ แต่กูคิดแง่ลบก่อนตลอด
ซื้อกางเกงตัวใหม่มา เพิ่งใส่วันแรกแล้วใส่ไปเล่นโยคะ เป้ากางเกงขาดเลยอีเหี้ย 555555555555555
ทำงานไม่ทันโว้ยย
ไม่มีคนเจอเรื่องราวแย่ ๆ มาหลายเดือนแล้วสินะ
อยากตายชิบหาย ชีวิตมีแต่เรื่องเศร้า ไม่น่าเรียนเอกญีปุ่่นเลย ม.ราชภัฎเลย ถ้ารุ็ว่าจะเจอแบบนี้ ไม่เอาจะดีกว่า แม่ม ทนทำไมตั้ง 3 ปีวะ แม่มเอ้ย ไอราก็ซึมเศร้ามา 7 ปีแล้วด้วย เซ็ง ชีวิตแม่มเหี้ย มองแง่บวกกี่รอบๆก็ไม่ช่วย
>>52 ตกใจนึกว่าตัวเองมาพิมพ์555 เราเป็นเหมือนคุณเลยต่างกันแค่เราเรียนคณะครุศาสตร์ ราชพัดเหมือนกันเจอแต่อาจารย์ประสาทแดก แต่ล่ะวันเราอยากตายชิบหาย ทนมาตั้ง 3 ปี เราวางแผนจะซิ่วไปเรียนราม รัฐศาสตร์ แต่ทางบ้านก็ไม่ยอม ตอนนี้ที่บ้านบอกให้ทนอย่างเดียวเลย แต่ขีดจำกัดเราไม่ไหวเหมือนกัน5555 ตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะทนยังไงไหว ภาระงานเยอะเกินตัว แถมไม่มีไฟในการเรียนอีก เหมือนโดนบังคับเรียนอ่ะ55 วันไหนเครียด ๆ เราใช้วิธีคลายเครียดคือไปวิ่ง ไปเดินเล่น ถ้าเพื่อนโม่งยังไหวก็ขอให้ผ่านปัญหาไปได้น่ะ ส่วนเราคิดว่าถ้าไม่ได้ซิ่วจะไปฆ่าตัวตายแล้ว สู้ ๆ น่ะ เพื่อนโม่ง
มีใบตรวจสอบสภาพทหารกองหนุนส่งมา ไอ้เหี้ย เมื่อไหร่กุจะหมดเวรหมดกรรมกับพวกเหี้ยนี่ซะทีวะ
>>59 แค่มีจดหมายส่งมาถามชื่อก็โวยวายว่านี่คือเรื่องแย่ในชีวิตเลยเหรอวะ? ชีวิตมึงสุขสบายไม่มีเรื่องกังวลอะไรใหญ่กว่านี้เลย?
อันดับแรกเลย พวกมึงควรรู้ว่าเรียนรด.ไม่ใช่แปลว่าไม่ต้องเป็นทหาร แต่มึงจะมีสถานะเป็นทหารกองหนุน กรณีเกิดสงครามแล้วคนไม่พอ มึงก็โดนเรียกได้อยู่ดี กฎหมายที่สอนตอนม.ต้นอะอ่านมั่ง เค้าเอาใส่หลักสูตรไว้ให้รู้ว่าจะเรียนรด.ดีม้้ย
ดังนั้นการเช็คสถานะกองหนุนมันเป็นเรื่องปกติเว้ย ไอ้ที่โดนสุ่มเรียกไปฝึกก็เหมือนกัน มันคือการเช็คว่าประเทศยังมีทหารกองหนุนพร้อมใช้รึเปล่า (ตัดเรื่องที่เอาทหารเกณฑ์ไปทำงานไร้สาระออกไปนะ) ก็เช็คตามรอบเฉยๆ no big deal คนที่เกณฑ์ทหารแล้วจับได้ใบดำก็มีจดหมายเช็คชื่อแบบนั้นเหมือนกัน
ถ้ามีสงครามจริงแล้วเราต้องไปตายในสนามรบ สู้รัฐประหารประยุทธแล้วขึ้นมาคุมเองจะไม่เป็นทางเลือกที่ดีกว่าหรอ
ไปหลบมุมฉีดอินซูลินในที่ลับตาเพราะถึงเวลาต้องฉีด ไอ้ส้สคนทำความสะอาดแม่งคงเห็นกูเดินหลบมุมตึกไปนึกว่ากูเป็นอะไรไม่ก็เป็นคนร้ายมาลับๆล่อๆเลยเดินตามมาถามพี่เป็นอะไร พยายามเอี้ยวหลบก็แล้วไล่ก็แล้วยังไม่ไป สุดทิายเลยหันเข็มไปให้แม่งดูจะๆว่าปักคาพุงอยู่แล้วบอกกูฉีดอินซูลินโว้ย มันถึงได้ครับๆว่าไป ก็ฉีดให้มันดูตรงนั้นจนหมดโดส กำชับว่าอย่าบอกใครเพราะขี้เกียจให้คนรู้มากความแล้วเดินหงิดๆขึ้นตึกไป
ที่หงิดนี่เหมือนหงิดตัวเองมากกว่าที่ใจร้อนไม่รอถึงห้องน้ำก่อน หงิดเด็กนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้มากเพราะเข้าใจว่ามันก็ทำตามหน้าที่ไม่ก็ความมีน้ำใจของมันไปตามเรื่อง แต่ยังไงโดนคนอื่นที่ไม่ใช่คนสนิทหรือคนในบ้านเห็นตอนนั้นแม่งก็ยังหงิดอยู่ดี
>>67 เข็มเอินซูลินดี๋ยวนี้มันเป็นเพ็น เก็บไว้ในกล่องอย่างดี ชักออกมาก็เหมือนปากกาด้ามเบ้งๆ ปกติก็ไม่ดูน่าสงสัยหรอก 555
ที่ดูน่าสงสัยก็คงเพราะจังหวะนั้นกูเดินหลบไปมุมตึก เด็กมันคงนึกว่ามาทำอะไรลับๆล่อๆไม่ก็ไม่สบายอะไรก็เลยตามมาดูแหละ กูเองก็นึกว่าเป็นที่เงียบไม่มีใครมาเห็น บวกกับกูฉีดแบบนี้จนชินเวลาหาห้องน้ำฉีดไม่ได้(ไม่ก็เวลารีบๆไม่อยากเข้าไปในห้องน้ำด้วย) เลยเผลอทำตามความเคยชินตัวเองไปหน่อย สรุปคือกูพลาดเองแหละ ว่าเด็กมันไม่ได้หรอก
ที่หงิดตอนนั้นคือเพราะไม่ชอบให้ใครมาเห็นตอนกำลังฉีดมากกว่า ไม่ได้หงิดเด็กมันจริงๆหรอก ขนาดคนสนิทกันยังมีไม่กี่คนที่กูฉีดต่อหน้าเลย
เพื่อนร่วมงานกลุ่มไม่สามารถทำงานที่จัดแจงไว้ให้ได้ด้วยเหตุผลบางประการ ทำให้อาจจะไม่สามารถส่งงานทันเวลาที่กำหนด และติดร.ยกกลุ่ม
ทำงานได้ไม่ถึงสองปีสักที่เลย...ที่แรกทำได้ปีครึ่งโควิดมาโดนเลย์ ที่2ทำได้ดีแต่เงินน้อย+งานหนักเลยหางานใหม่ หาได้เลยออกรวมๆทำได้6เดือน แต่ที่ใหม่เข้ามาเปลี่ยนHRแล้วพนักงานเซ็ตใหม่ไม่ผ่านโปรทั้งหมด... พระเจ้าเล่นตลกอะไรกับชีวิตกู
เดี๋ยวนี้พวกร้านสะดวกซื้อแม่งเนียนไม่ทอนเศษเหรียญ50ตัง ถ้าวันนึงมีคนซื้อของมันล้านคนแม่งได้เหนาะๆแล้วห้าแสน
กูโดนทำเรื่องที่น่าอายมาแบบไม่ได้ตั้งใจว่ามันจะเลยเถิดเพราะมันไม่ใช่เรื่องที่ดี ตอนเกิดเรื่องแบบนั้นแล้วคิดว่าคนรอบตัวหรือคนที่กูรู้จักคงไม่มีใครมาเห็นหรอกกูเลยนอนหลับลงกินข้าวได้บ้าง แต่โลกกลมชิบหาย คนรู้จักกูมาเจอซะได้ซึ่งกูยังไม่รู้ว่ามันรู้เรื่องนี้ด้วย จนเพื่อนในกลุ่มกูแชร์ลิ้งค์มาแล้วบอกว่าใครวะเรื่องอะไร แล้วไอเหี้ยนั่นเสือกสาระแนส่งรูปกูต้นฉบับแบบอันเซนฯ ควยมาก ไอเหี้ย มึงแค่อยากจะโชว์ว่ามึงมีแบบคมชัดระดับhd ใช่มั้ย กูไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกกูออกมาแบบไหนเลย กูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไรแบบไหน ถึงได้ส่งอะไรแบบนั้นลงกลุ่ม แล้วคนที่อยู่ในรูปก็คือกูเอง กูไม่รู้เลยว่าฆ่ามึงกับฆ่าตัวตายอะไรง่ายกว่ากัน
ไปกินเหล้าข้าวสาร เมาหนัก น่าจะขาดสติไปพอสมควร ตื่นมาเงินหายสองหมื่น ร้านหน้าแม๊คโดนัล
กูไปซื้อมือถือมาเมื่อวานนี้ ร้านสีฟ้าร้านนึงกูดูแล้วไม่มีไอโฟนกูเลยไปซื้อร้านสีแดง กูได้ไอโฟนสมใจเลยแต่ร้านสีแดงร้านนั้นแม่มไม่มีติดฟิล์ม กูเลยเดินไปติดฟิล์มที่ร้านสีฟ้า เจอตุ้ด1ตัว1คน กูก็ซื้อฟิล์มกับเคส น้องตุ้ดลายทางถามอิตุ้ดลายด่างว่าเท่าไหร่(นางกำลังคิดเงินกู) อีตุ้ดลายด่างตอบว่าติดฟิล์ม300 เคส500 แล้วน้องตุ้ดทางก็ถามอีกรอบว่า ห้ะ เคสเท่าไหร่นะ อารมณ์แบบไม่เชื่อ อีตุ้ดลายด่างก็ย้ำอีกรอบ500 โอ้ก้อด...ตั้งแต่กูเกิดมาเพิ่งเจอเคสที่แพงขนาดนี้ แต่คิดว่ามันปกติคงจะมีคุณภาพมั้ง พอสัมผัสดูจริงๆ อีสาดดดดด แพงเพราะแอร์หรือไงวะ
กูเลยเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนเลยบอกว่า ร้านนั้นกูเคยซื้อ300 อ่ะสรุปเลย อีตุ้ดลายทางหลอกจิ้มกู กูขอบอกไว้เลยนะแค่นั้นขนหน้าแข้งกูไม่ร่วงหรอก แต่กูแค่เสียความรู้สึก อีเหี้ย กูจะใช้ไอโฟนละร้านมึงไม่มีกูไปซื้อร้านอื่นกูผิดมากป่ะ เดะกูเอาควยปลอมติดกีอัดตูดแม่งเลยอีเหี้ยอีควาย จำไว้เลยนะอีสาด
วันศุกร์แทนที่จะแฮปปี้เพราะจะได้หยุดแต่เสือกทรมานเพราะปวดหัวซ้าย ขวา หน้าผาก สลับกันทั้งวันเลยห่า ต้องฝืนทำงานอีกครึ่งชม.กว่าจะเลิก
อาจมีคนเข้ามาขโมยของในบ้าน แต่คนที่ว่าก็คนรู้จักมักจี่กันหมดแท้ๆ5555 เครียดเลยกู
ลองแดกก้อยขมกับเบียร์เสาวรสคิดว่ามันน่าจะช่วยเสริมกัน อีห่าที่ไหนได้แม่งพากันขมหนักกว่าเดิม
พิมพ์เสียดสีคนมาสแปมมู้แล้วเสือกโดนแม่ Sirn แบน
>>90 ไม่รู้มาจากเหตุการณ์เดียวกับที่กูนึกถึงมั้ย ถ้าอันเดียวกันกูก็เป็นคนนึงที่ผสมโรงด้วย
แต่กูทำเพราะเห็นว่าแอดมินไม่ได้เปิดรับแจ้งง่ายๆใน meta แล้วดูตลอดแบบแต่ก่อน ถ้าเป็นแต่ก่อนกูก็คงแจ้งแอดมินไปเลย ไม่ไปด่ามัน
ถ้าแอดมินมาดูทีหลังแล้วเห็นว่าทั้ง 2 ฝ่ายลากออกนอกเรื่องทั้งคู่จะแบนทั้งสองฝั่งกูก็ยอมรับ ถือว่าแฟร์ๆดี
กำลังจะเรียนจบ> หาที่ฝึกงาน > โควิดมา (2020) ไม่มีที่ฝึกรับ > ดรอบสองปี > เป็นคนว่างงาน ไม่มีปริญญาไปสมัครงานที่อยากทำ กำลังจะตัดสินใจลาออกจาก ม. และชีวิต
Mama เพิ่งทราบว่าดรอบมาสองปี เมื่อไม่กี่วันก่อน
ตอนนี้กุกำลังจะนอนเพราะเพิ่งเล่นเกนชินเสร็จ
เมื่อกี้เหยียบขี้หมาขึ้นสองแถวมา โชคร้ายสัสไม่ระวังเลย แต่ก็ไม่มีใครมานั่งเบียดกูเช่นกัน
ไม่ได้กินแมลงทอดมานาน จำได้ว่าตอนประถมมัธยมก็เคยกินอยู่ไม่ได้แพ้หรืออะไร วันก่อนเลยซื้อมาถุงนึงมีหนอนไหม รถด่วน
กินไปได้สักพักปรากฏผื่นขึ้นเหมือนลมพิษจ้า แถมตอนกลางดึกก็รู้สึกหายใจลำบาก หายใจไม่ออก ทรมานมาก ดีที่รอดมาได้
อายุเกินวัยรับสมัครงานแล้วหว่ะ เราทำงานประจำไปตลอดไม่ได้สินะ รับเด็กจบใหม่ถูกกว่าสดกว่า
เราทำงานแทบจะทุกอย่างในบ้านแล้ว ขณะที่น้องไม่ทำอะไรเลย คนทั้งบ้านเราดูแลอยู่คนเดียว เราเหนื่อย บ่นก็ไม่ได้ มันก็เถียงกลับ พอเราด่ามัน พ่อแม่ก็ไม่พอใจลงมาทำเอง แล้วบ่นเหมือนแค่นี้ก็ทำให้ไม่ได่ แล้วทำไมไม่ให้น้องทำบ้างวะ หรือเวลาเค้าไม่ได้ดั่งใจกับน้องก็มาบ่นให้เราฟัง เราก็บอกว่าให้ไปบอกมันสิมันจะได้รู้ตัว ก็บอกว่า ถ้าพูดบ่นด้วยไม่ได้ ต่อไปก็จะไม่พูดด้วยแล้ว หรือไม่ว่าเค้าจะทำไรผิด เค้าก็จะบอกว่ากูเป็นพ่อแม่มึงนะ กูพูดไม่ต้องเถียง กูไม่ผิด ผิดไม่ได้ ทำไรก็หาว่าเถียง เหนื่อยจังเลย บ้านก็ไม่ได้ใหญ่ ทำไมไม่ช่วยกันทำ กินข้าวกล่อง แค่ช้อนส้อมก็ไม่ล้างเอง ซื้อน้ำมาให้ แค่หยิบไปละแช่คืนบ้างก็ไม่ทำ เหนื่อย เบื่อด้วย ไม่ไหวแล้ว ทำไมต้องมากดดันลูกคนโตตลอด บอกตลอดว่าอยากให้เราดูแลตอนแก่ เราจะเก็บเงินให้ก้อนนึง ทำประกันชีวิต ถ้าเราตายเค้าจะได้มีเงินใช้ตอนแก่ เราจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดอีก ทำอะไรเราก็รู้สึกไม่ดี รู้สึกแย่ รู้สึกผิด จนตอนนี้คิดว่าจะทำแต่อะไรอีกอยากทำ ดูแลเค้า อีกไม่กี่ปีจะได่ออกจากโลกนี้สักที เหลืออยู่อย่างเดียว นรกน่ากลัวไหม ตายไปจะทรมานมากหรือเปล่า แล้วยังต้องใช้กรรมอีกหรอ แค่จะตายยังหาว่าเป้นกรรมหนัก ทำไมแม้แต่วิธีตายเรายังเลือกให้ตัวเองไม่ได้เลย
ไอ้คนนั่งข้างหน้ากูในโรงหนังแม่งนั่งไถมือถือตลอดทั้งเรื่องแถมเปิดความสว่างจอแบบโคตรสว่าง แอปที่มันเล่นก็ไม่เสือกใช้dark modeอีก แสงจากจอแยงตากูตลอดเวลาเลยสัส แล้วก็ชอบโยกพนักเก้าอี้รัวๆเสียงอันอ๊อดแอ๊ดอ๊อดแอ๊ด โคตรน่ารำคาญ ถ้ามึงไม่ได้จะเข้ามาดูหนังมึงจะเสียตัง200กว่าบาทเข้ามานั่งในโรงเพื่อ
ควxๆๆๆๆๆ
ขอไลน์สาวแล้วเค้าเมินกู
ไปบ้านผัวครั้งแรกวันนี้ ระหว่างผัวไปเอาน้ำมาให้ หมาของผัวมาเด้าขากูเฉย กูขยับหนีแล้วก็ยังตามมาเด้า ไม่ติดว่ากูมาครั้งแรก+ผัวกูเป็นคนรักหมามาก กูถีบหงายแล้วอิหมาชั้นต่ำ เง่นไม่ดูฟ้าดูฝน
แชงคูส มองเห็นอนาคตคนว่าถ้าเสียแขนจะทำให้รูขี้เป็นราชาโจรสลัดได้
กูรำคาญเพื่อนคนนึง เพิ่งรู้จักกันไม่นาน แรกๆก็ดีแต่หลังๆกูรู้สึกว่ามันไร้ความรับผิดชอบ มันเป็นคนเก่งนะ แต่อยู่ด้วยแล้วอึดอัด เวลาทำงานกลุ่มมันไม่ค่อยโผล่เว้นแต่จะป้อนงานให้มัน เวลาเพื่อนจะตามงานก็จะมาถามกุตลอด กุก็อืมๆเดี๋ยวตามให้นะ ไม่ค่อยตอบแชทแถมดองงานจนกุต้องโทรไปตามให้มันทำ รำคาญชิบหายกุอยากตะโกนใส่มันว่ากุไม่ใช่แม่มึงนะอิสัส กุหมั่นไส้เพราะมันเก่งทำอะไรเองได้แต่เวลาติดต่อใครกุต้องทำให้ เหมือนกุแปลงร่างเป็น extrovert เพื่อมันแต่มันก็ดูไม่สนใจเหี้ยไรเลย กุคิดในแง่ลบกับมันตลอด รำคาญที่ต้องไปกินข้าวด้วยเพราะมันไม่มีเพื่อนและกูก็ไม่มีเพื่อนแถมต้องเจอกันทุกวิชา กูโอเคกับการกินข้าวคนเดียวแต่ไม่อยากปฏิเสธเพราะกลัวทำร้ายจิตใจมัน มันเป็นคนเงียบๆถึงขั้นเก็บตัวแถมอยู่คนเดียวกูเลยกลัวว่ามันจะคิดมากจนฆตต.รึเปล่าถ้ากูพูดกับมันแรงๆ พยายามคิดว่ามันคงมีปัญหาไรซักอย่าง หรือจริงๆกุอาจจะแค่อิจฉามันที่มันเก่ง หรือเพราะมันเป็นเพศตรงข้ามกุเลยอึดอัดในหลายๆเรื่องที่คุยด้วยไม่ได้ แต่กุอยากผลักมันออกไปจากชีวิตไม่อยากเจอมันแล้วให้มันไปเจอกับคนที่อยู่กับมันได้ดีกว่า กุไม่มีคนนั่งกินข้าวด้วยก็ไม่เป็นไร กุหวังว่าปีหน้าจะไม่ต้องเจอมันอีกแล้วให้มันไปเจอเพื่อนที่ดี และหวังว่าตอนนี้มันจะยังไม่ต/ายห่าเพราะกุทักเรื่องงานไปแต่เช้าตอนนี้ยังไม่อ่านเลยสัส
กูเคยเจอ introvert ไม่ชอบตอบแชทใคร
กูโอเคนะ เรื่องสต.ของใครของมัน แต่เวลาคนไม่ตอบแชทมัน ร้อนฮีไหม้ คือมึงเป็นเหี้ยอะไรอิเหี้ย
พ่อเพิ่งเสียเกือบปี แต่กุยังทำใจเรื่องพ่อไม่ได้เลย นั่งร้องไห้เกือบทุกวัน ตอนนั้นรู้ว่าเขากำลังจะตายแต่ไม่คิดว่าจะอยู่ได้ไม่ถึงปีแบบนี้ พอเขาเสียไปถึงเพิ่งรู้ว่ามีอะไรที่ยังไม่ได้พูดคุยกับเขาตั้งเยอะ นั่งคิดทุกคืนถึงเพิ่งตระหนักได้ว่าพ่อมีปมพอสมควร อยู่ในบ้านก็โดนกุกับแม่กด พอไปนอกบ้านทำงานได้ดี แต่ทำธุรกิจไม่รอดเป็นหนี้อีก ตอนมีเวลากุก็ไม่ค่อยได้คุยเรื่องนี้กับเขา เขาอาจจะอยากเป็นพ่อที่ประสบความสำเร็จได้รับการชื่นชมแต่กุก็ไม่เคยชื่นชมเขาเลย ตอนนี้มานั่งคิดว่าเขาต้องรู้สึกยังไงนะ มีอะไรติดค้างในใจแต่ไหน พอเขาป่วยกุแม่มก็ไม่ได้ช่วยอะไรเขาได้ ไม่ได้มีโอกาสให้เขาได้ระบาย เขาก็ไม่สั่งเสียอะไรกุ กุเป็นลูกที่แย่จริงๆ สงสารเขาที่ต้องมาเจอลูกแบบกุ ทำไมกุถึงเพิ่งมาคิดได้ตอนนี้แล้วทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับครอบครัวกุด้วย
>>106 มึงก็พูดถูก เป็นที่กูเองด้วยแหละที่ไม่กล้าปฏิเสธคนอื่นแล้วมาโกรธเอง ส่วนเรื่องไม่ตอบแชทถ้าไม่ใช่เรื่องงานกูไม่ได้อะไรหรอก แต่บางทีมันใกล้เดดไลน์แล้วงานส่วนสำคัญที่ให้มันทำมีแค่มันที่ทำได้แต่มันดองแถมเมินแชทกุเลยหงุดหงิด ยังไงก็ขอบคุณมึงมาก กุจะพยายามบอกคนอื่นให้ไปถามมันเองบ้าง กุจะได้เลิกปสด.ด้วย
แย่มาก สงสาร
คนเขียนนิยายเรื่องลูกสาวน่ารักของจกพ.บ้าเลือดออกมาแถลงเองละวะว่านิยายอีอาตี้(อยู่ๆก็เป็นเจ้าหญิง)ก็อปของตัวเอง
https://twitter.com/yunsuljj/status/1637043173032857600?s=46&t=wMWq1VejTNC_e4HsBphz1w
ระหว่างเหตุการณ์แย่ๆที่กุไม่อยากเผชิญหน้า กับเรื่องผีที่กุกลัวขึ้นสมองแบบหลอนเหี้ยๆ กุเลือกที่จะฟังเรื่องผีที่กุโคตรเกลียดเพื่อให้ลืมเวลาเหี้ยๆไปแทน
กรีดแข.ไม่ได้ทำเพราะอยากตา.จริงๆด้วย แค่ทำเพราะอยากระบายเฉยๆ พอทำแล้วมันโล่งแปลกๆ พอไม่ได้ทำก็อึดอัด
กูเลือกคนปลอบผิดเอง ร้องไห้คนเดียวไปเถอะกูอะ
แอปหมอพร้อมแม่งกากเหี้ยๆ ใครวางระบบวะ ทำงานได้กากเหี้ยๆ กดขอเหี้ยไรไม่ได้เลยนอกจากใบวัคซีนในประเทศ ทำเหี้ยไรก็ยากไปหมด ติดตอไปทุกอย่าง ไม่สามารถ success ได้เองเลย อีห่าราก
ค่ยเถอะ กุพึ่งทำงานได้เงินก้อนเเรกมา อยู่ดีๆธนาคารเเม่งโพล่มาพร้อมกรมบังคับคดีบอกยึดบ้านกุไปเเล้ว ไปหาเงินมาปิด180000หนี้บุพการีมึ- พอไปถามบอกหนี้ตั้งเเต่ก่อนกุเกิดเป็นความผิดของนโยยายทักษินที่ทำให้เปิดบัทรเครดิตง่ายจนเป็นหนี้ แม่งๆๆๆๆๆๆๆๆ
เห็นโพสต์ปีเก่าๆแล้วอยากกอดตัวเอง เข้มแข็งไว้นะตัวฉัน
ทุเรียนที่บ้านโดนพายุฤดูร้อนเสียหายไปเกือบแสนแม่ง
ฝากถึงอีมอดเมียเก่ากู
มึงให้กูแชร์โลฯให้มึงมึงดูเป็นแบบดาวเทียมแล้วมึงเห็นหลังคาbtsมึงก็หาว่ากูอยู่ในโรงงานซะแล้ว อิควายห้องกูอยู่ติดกับbtsอ่ะนะ มึงยังไม่รู้จักเลยมาหาว่ากูอยู่โรงงาน มึงคงคิดว่าคนอยากกูไปได้ไกลสุดแค่ไหนวะ กูไม่ได้จะดูถูกอาชีพนี้นะ แต่มึงต่างหากที่ดูถูกตอนคบกับมึงมึงก็เคยดูถูกอาชีพเสริมทำฟาร์มกูนี่ ทันทีที่มึงคิดว่ามันคือโรงงานมึงคงโล่งอกโล่งใจที่เลิกกับกูไปสินะ อห ใครจะดีเท่ามึงกับผัวใหม่เจ้าของตลาด(3ล็อก)มึงล่ะ ตอนที่มึงคบกับกูมึงเอาแต่บ่นอยากมีลูกกับกูทุกวันถ้าแต่งงานกับกูก็จะปล่อยท้องเดือนแรกไง แล้วมึงแต่งกับผัวใหม่มึงมาจะ2ปีแล้วทำไมมึงไม่ท้องซักทีล่ะ ผัวใหม่มึงคงห ร รมเล็กมากสินะ หรือไม่มันก็ตายด้าน กูต่างหากที่โล่งอกที่ได้เลิกกับมึง อห นมใหญ่ซะเปล่าแต่เสือกโง่ ถ้ากูจะมีเมียใหม่กูขอมีคนนมเล็ก แต่มีสมองหรือไม่ก็แค่รู้ว่านั่นคือหลังคาสถานีbtsก็ได้ ดีกว่าว่ะ
ทำตัวเหลวไหลมาก ดองงานจนส่งไม่ทันแล้ว ทิ้งงานจนทำเพื่อนเดือดร้อนเลย 555555
นี้เพิ่งเล่นเกมข้ามคืน ยังไม่ได้นอน ง่วงชิบหาย ไปทำงานยังไงวะเนี่ย? ยังไม่ได้ซํกเกงใน ไม่มีใส่แล้ว ผมก็ยาวชิบหาย ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย
ตกงานอีกแล้ว แฟนก็ทิ้ง เหมือนกูจะท้องด้วย กูว่าแล้วว่าชีวิตกูต้องจบด้วยการฆตต.จริงๆ ลาแล้วเพื่อนโม่ง
ทั้งที่กูคอยซัพพอร์ตคนอื่นๆมาตลอด แต่คงเป็นคนที่ใครต้องการไม่ได้จริงๆว่ะ นั่งหัวโด่อยู่แต่เหมือนเป็นอากาศละมาพูดว่าถ้าขาดกูไปชีวิตไม่มีสีสัน กูคงเป็นได้แค่สีสันสินะมีได้แต่ไม่ได้มีตลอดไป ผ่านไปได้แค่จังหวะเดียวของชีวิตพวกมัน โดนเมินบ่อยจนกุท้อเลยว่ะ
ไปโทรลห้อง manga โดนแบนเลยสาด
น้องสาวจบปริญญามา6ปีไม่มีงานทำแอบเอาของที่กูหวงไปประกาศขาย เบื่อ
ทำไมคนชวนทะเลาะตลอดถึงชอบเล่าว่ากูเป็นฝ่ายเริ่ม แค่โดนใครโกรธใจกูก็ยับเป็นหมาแล้ว กูจะชวนมึงทะเลาะทำไมวะ
All of my friends r ghosting meh after we graduated. Yea I know I’m boring
มีเพื่อนโม่งคนไหนลำบากเวลาทะเลาะกับเพื่อนแฟนครอบครัวแล้วอึดอัดจนทำอะไรตามปกติไม่ได้มั้ย กูควรพบแพทย์หรือกูควรทำอะไรให้ตัวเองดีขึ้น
ไปงานหนังสือทั้งที่ไม่ได้จะซื้อหนังสือเพิ่มเพื่อจะไปขอลายเซ็นนักเขียนคนนึง กูก็เพิ่งจะได้มาอ่านงานเค้าแล้วชอบมาก
พอยื่นให้เซ็นแล้วเค้าก็ก้มหน้าก้มตาเซ็น ยื่นกลับให้ แล้วก็ทำอย่างอื่นต่อ เหมือนไม่ได้สนใจหรือออกไปทางรำคาญด้วยซ้ำ
ไม่มีการถามว่าชื่ออะไร ไม่มีขอบคุณที่มาหา ทั้งที่กูก็อุตส่าห์รอจังหวะที่ว่างๆไม่มีแถวเข้าไปขอแล้วนะ กูก็เลยขอบคุณแล้วรีบเดินออกมาเลย
รู้สึกแบบว่าอย่างน้อยน่าจะปฏิบัติกับคนที่มาดีๆกว่านี้หน่อยมั้ยอ่ะ อย่างน้อยเวลานักอ่านขอบคุณแค่ขอบคุณกลับก็ยังดี
นักเขียนที่แมสๆ แถวยาวเหยียดจนต้องทำเวลาเค้ายังปฏิบัติกับคนที่มาขอลายเซ็นดีกว่านี้เยอะอ่ะ
เจอแบบนี้คือรู้สึกว่าถ้าเค้าไม่อยากแจกก็ไม่ควรยอมมาจัดอะไรแบบนี้แต่แรกยังจะดีซะกว่า
อยากลาออกทันทีทันใด แม่งทุกครั้ง ที่เมนจะมา 55555555 //พิมพ์ยังผิดกระทู้ รำคาญชีวิตวันนี้โว้ย
>>132 กูก็พยายามทำใจคิดซะว่าเป็นแบบนั้นนะ ยังไงก็ยังตามงานเค้าต่อแหละ แต่ก็แอบรู้สึกแย่เหมือนกัน
ด้วยความสงสัยว่ากูเผลอทำอะไรไม่ดีให้เค้าไม่ชอบใจรึเปล่า เลยไปส่องๆทวิตเค้า เค้าก็ไม่โพสอะไรนะ
แต่สังเกตอย่างนึงว่าเค้าเป็นนักเขียนคนเดียว ที่พอจบ event แล้วไม่มีการโพสอะไรเกี่ยวกับเรื่องแจกลายเซ็นเลย
อย่างนักเขียนคนอื่นพอจบ event เค้าจะโพสขอบคุณนักอ่านที่มาหากัน อันนี้คือเงียบสนิท
ก็ไม่รู้เค้าโดนลากมาแบบไม่เต็มใจหรือมีปัญหาอะไรรึเปล่า
คิดว่าตัวเองทนกับคนขี้งอนไม่ได้ โดยเฉพาะประเภทที่ไม่บอกไม่พูด เผลอๆเมินเราแล้วคุยกับคนอื่น แถมหายยากแต่งอนใส่แทบทุกวัน พลังงานมันหดหายทุกวัน รู้สึกไม่มีความสุขเลย
ทอนเงินเกิน กุก็ไปคืน
ทำไงให้หายหงุดหงิด รู้ว่าถ้าโกรธแล้วมีปากเสียงเรื่องจะแย่กว่าเดิม ก็เลยเงียบ แต่พอกุเห็นหน้าเขาแม่งก็หงุดหงิดไม่เลิก เลยกลายเป็นทำหน้าเหม็นเบื่อใส่แทน เพราะความหงุดหงิดมันไม่ได้หายไปเลย
นั่งขี้มาเกือบครึ่งชั่วโมงยังไม่ออกเลย กุทรมานชิบหาย
เที่ยวสงกรานต์กับเพื่อนผู้หญิง แล้วโดนไอ้พวกกลุ่มผู้ใหญ่น่าเหี้ยที่ทำตัวเป็นสวะภาระสังคมไร้ประโยชน์ไปวันๆลวมลามทั้งทางตรง ทางอ้อม แม้ลูกเมียมึงจะไม่ผิดและไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย แต่กุหวังเป็นอย่างยิ่งว่าลูกเมียหรือคนรู้จักผู้หญิงของพวกมึงทุกตัวจะโดนแบบเดียวกับที่พวกมึงทำ ไอ้พวกขยะที่ไม่รู้โตมาจนป่านนี้ได้ยังไง เสียดายแทนคนที่ตายตอนอายุยังน้อยและน่าจะมีประโยชน์มากกว่ามึง
คนทำตัวแย่ๆมีแต่คนโอ๋ คยที่เป้นห่วงเขาได่แค่มานั่งเสียใจคนเดียว กูจอให้ไอ้คนนั้นมันกอนไม่ได้ นอนไม่หลับ ขายของไม่ออก ทุเรสสิ้นดี
ขี้งอนขี้น้อยใจอย่างมึงเคยดูสถานการณ์มั้ย เคยให้อะไรเขาคืนมั้ย ขอบคุณแล้วทำตัวดีขึ้นบ้างมั้ย เอะอะก็งอนใส่มึงคิดว่าคนรอบข้างไม่เหนื่อยกับมึงเหรอ ว่าเขาสปอยมึง ว่าเขาติดมึง พอเขาเลิกทำก็ไปงอนเขา เป็นอะไรของมึง
กูไม่ถนัดรถเกียร์ ละเพิ่งเผลอบิดตอนไม่ใช่เกียร์ 0 พุ่งวัดกำแพงบ้านมา เจ็บสัส
กูไม่มีความรู้สึกหรือไง จะให้เอาแต่เข้าใจมึงเจ้าใจคนอื่น ใจเย็นๆ แล้วมีใครเข้าใจกูบ้าง ทำกับกูแบบเป็นที่ระบาย พูดอะไรใส่ก็ได้ แต่พอกูมีความรู้สึกบ้างกูผิด กูควรตายใช่มั้ย
ปีนี้อายุ 21 เป็นเด็กหนวดเต็มตัวละแต่แม่งจนถึงทุกวันนี้ยังไม่เคยมีแฟนเลยเซ็งชิบหาย เมื่อไหร่จะเป็นคนที่ถูกรักบ้างนะคิดแล้วเศร้า😭อะหึๆ
พรุ่งนี้ทำงานอีกแล้วสาด
มีห้องโม่งสารภาพบาปไหมวะ กุไม่รู้ควรเอาลงห้องไหนแต่มันทำให้กุรู้สึกแย่งั้นกุลงห้องนี้ กุติดพูดเชียร์อัพคนอื่นแบบ เอาดิ ทำไมจะทำไม่ได้อ่ะ ทำได้ดิ แล้ววันนั้นคนรู้จักเขาโทรมาระบายกับกุบอกเขาไม่อยากอยู่แล้ว อยากไปแล้ว แล้วเขาบอกว่าตัวเองจะทำอะไรบ้าง ทำตรงส่วนไหน แล้วเขาบอกคงทำไม่ได้หรอกเนอะแล้วกุเสือกตอบ ได้ดิ ทำไมจะทำไม่ได้อ่ะ ตัวตึงอยู่แล้ว ... เงียบแดก พอนึกขึ้นได้ว่าพูดไรไป ถ้าผ่านมาเห็นอยากจะบอกว่าขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ ดีใจนะที่ยังมีชีวิตอยู่
ขออนุญาตนะ ไม่รู้จะระบายที่ไหน แม่งเอ๊ยยยยยยยยยย กล้วยยยยยยยยยยยยยยยย
โมโห อยากมุดจอไปหยุมหัว หลายทีละคนนี้
ขออีกนิด
ปกติไม่เคยพิมพ์ในโม่งเลย แต่คนนี้แม่งสุดจริง เอากุมานินทาในโม่ง ทำตัวส้นตีนใส่ ละครั้งนี้ยังมาเรื่องมากอีก กุอยากจะเอาหัวฟาดกำแพงตาย ไม่ได้เศร้านะ แต่รำคาญแม่ง อายุจะบรรลุนิติภาวะละแต่ยังทำตัวไร้สมองอยู่อีกหรอ โคตรไม่มีมารยาท
กูอยากลองกินข้าวผัดซอส XO ที่ร้านอาหารจีนร้านนึงมานาน แต่ด้วยความที่มันแพง แล้วแต่ก่อนไม่มีตังก็เลยไม่กล้าสั่ง
วันนี้บังเอิญได้ผ่านไปแถวนั้นเลยสั่งมากิน ไม่อร่อยเลยห่าเอ๊ย แพงก็แพง เลี่ยนแบบสัสหมา
หาเพื่อนตั้งแก๊งเราจะไปยืดครองโรงเรียนกัน
กูจะตั้งตัวเป็นสี่จตุรเทพ มีใครจะมาเป็นลูกน้องกูไหม
กูอยากกลับไปคุยกับเพื่อนว่ะมึง แต่กูไม่กล้าพอ แบบกูเป็นประเภทเรียนจบทางใครทางมัน คือกลัวเพื่อนรำคาญตัวเองด้วยแหละ มันทำงานแล้วอะ แล้วนี่ว่างงานมาสองเดือนแล้ว เหงา อยากกลับไปสุมหัวคุยเล่นเหมือนตอนเรียน
มีเมีย+แม่ยายนิสัยเหี้ยคือความชิบหายในชีวิตที่แท้จริงว่ะสัส
กูเสือกมีลูกแล้วด้วยไงหนีจากพวกแม่งไม่ได้
เมียกูเริ่มออกลายหลังแต่งงาน ก่อนแต่งกับหลังแต่งคือหน้ามือกับหลังตีน
แม่ยายกูเริ่มออกลายหลังมีหลาน คือให้ลูกมันแต่งกับกูเพราะพ่อแม่กูพอมีเงินกะฮุบสมบัติน่ะแหละ
กะว่าพอมีหลานพ่อแม่กูจะประเคนนู่นนี่ให้ อารมณ์มีพี่เลี้ยงเด็กให้ ออกค่าเรียนให้ เมียกูมีหน้าที่แค่ปั้มนม ให้นู่นนี่ แต่เมียกูดันออกลายก่อนจะมีลูกไง
พ่อแม่กูไม่ค่อยพอใจมันอยู่แล้ว เลยไม่ให้อะไรพวกมันแม่ลูก แม่ยายกูเลยเดือดออกลายความเหี้ยจนถึงปัจจุบัน
ส่วนกูเป็นที่ระบายความเหี้ยของเมีย+แม่ยายไป
ถุยชีวิต T_T
การรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้นับเป็นเรื่องยาวแย่ๆหรือเปล่านะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ทั้งที่มีคนอยู่ด้วยแต่กลับคิดว่าบนโลกนี้มีแค่กูคนเดียว ทำอะไรพยายามแค่ไหน เหมือนทำกับหินกับปูน กูรู้สึกว่างเปล่า ลองปล่อยใจจอยๆ มโนไปเรื่อยอยากรู้ว่ากูมโนอะไรตอนสมองโล่งๆ เรื่องไหนที่มโนบ่อยสุดบางทีเรื่องนั้นกูอาจจะต้องการมากที่สุดในตอนนี้ก็ได้ สิ่งที่กูมโนก็คือคนที่เข้าใจกูมากๆซักคน ไม่ต้องปลอบไม่ต้องช่วยอะไรให้มากสิ่ง แค่อยู่ข้างๆวันที่กูว่างเปล่าเคว้างคว้างเหมือนวันนี้ก็พอ กูต้องการเพื่อนที่สนิทมากๆซักคน กูต้องการผัวหรือเมียที่ช่วยนั่งข้างๆกูเงียบๆ กูต้องการพี่ กูต้องการน้อง อะไรก็ได้ซักคนนึง
กูเครียด ต้องหาร้านซ่อมคอมแถวพระประแดงเพราะเขาไม่อยากยกไปร้านเดิม แล้วกูหาไม่เจอ
มึงเคยโดนเถียงแบบโง่ ๆ ในเรื่องที่มึงเรียนจบมาเฉพาะทางมั้ยวะ คนรู้จักกูแม่งไทป์เดียวกับพวกกินฉี่ละเถียงหมอว่านี่เป็นยาเลยอะ คือกูพยายามจะคุยดี ๆ แม่งก็ไม่ฟังเหตุผล กดปิดไมค์ปิดคอลหนีอีก กูอยากจะกระชากมาบีบคอ
>>169 จะโมโหไปทําไม ถถถ คนพวกนี้ก็เป็นแบบนี่อยู่แล้ว ไปเถียงหล่ะยิ่งเสียเวลา เถียงกับคนโง่ กูพอรู้ส่าอีกฝ่ายเป็นพวกมั่วความรู้หรืออีกใ่ายชอบพูดมากไม่ฟังใครกูก็จะแกล้งปั่นแทนโดยการยอให้มันพูดมากๆเยอะๆ กูก็ตามนํ้าแม่งไป อืมๆอ่อๆ ให้มันจบๆไป หรือบางครั้งแม่งจะเปลอหลุดพูดอะไรมาด้วย อิอิ
เหนื่อยว่ะ แค่กูทำอะไรที่เป็นตัวเองกูต้องโดนด่าโดนว่าขนาดนั้นเลยหรอ เหมือนทุกคนแค่ชอบในสิ่งที่กูทำให้เขาได้แต่ไม่มีใครชอบกูที่เป็นกูเลย อยากหายไปว่ะไม่อยากมาเศร้ากับอะไรแบบนี้อีกแล้วไม่อยากจะร้องไห้อีกแล้ว
>>171 ไม่ใช่แค่มึงที่sufferกับเรื่องidentity หลายๆคนก็เป็นกัน อย่าไปคาดหวังกับสังคมว่ามันจะเปิดรับความเป็นตัวเรา แล้วอย่าไปคิดว่าพอเจอสังคมที่รับความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเราได้เราจะมีความสุข
ไม่มีที่ไหนที่เราสามารถเป็นตัวเอง100%ได้หรอก แล้วพอมึงเป็นตัวของตัวเองมึงจะมีเรื่องregretแน่ๆ กูว่ามันเข้าใจยากแหละแต่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆจะเก็จเอง มึงเปลี่ยนผู้คนไม่ได้หรอก แต่เดี๋ยวหาวิธีที่มึงมีความสุขได้เองในสภาพสังคมแบบนี้
ทำโปรเจคไม่ทันเลื่อนไปเทอมหน้าได้มั้ยแต่กูอยู่มหาล้ยมา7ปีแบ้วทอยากตายชิบหาย ถ้าเรียนไม่จบก็ไม่ได้กวุฒิจะเลิกกลางทางก็ไม่ได้ ต้องหลอกแม่อีกปีเหนื่อยวะรู้สึกตัวเองแม่งงงโคตรกากเฮงซวยชิบหาย ตอนนั้นไม่น่าเป็นไบโพลาร์มาสมัครสาขานี้เลยวะจบไม่ยากแต่กุทำให้ตัวเองจบยากแทน
แค่รู้สึกเซ็งกับที่ทำงานเพราะโดนทับถมบ่อยถึงจะรู้ว่าพูดเล่นก็เถอะ การซัพพอร์ทในหลายๆอย่างกลับน้อยกว่าคนอื่นในบริษัทมากๆ ทั้งการมองข้ามที่จะช่วยกูในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆแต่กลับอีกคนถูกช่วยเหลือในหลายๆอย่าง หรือเพราะกูเป็นคนง่ายๆใครขออะไรให้ช่วยก็ทำให้จนเค้ามองข้ามกูไปในหลายๆครั้งว้ะ บางทีกูออกไปทำงานข้างนอกไปหาลูกค้าก็จะโดนพูดไม่ค่อยดีใส่แต่ก็เข้าใจว่าแนวพูดเล่น(ทั้งๆที่กูก็ออกไปทำงานนะ) กูก็ทำได้แค่ยิ้มแล้วตอบว่า”ครับ” แต่พอหลังๆโดนแซะละกูตอบ”ครับ” แบบเฉยๆไม่ยิ้มไม่ขำบ้างก็บอกน้อยใจหรอเป็นอะไรรึป่าวจนต้องบ่ายเบี่ยงว่าง่วงนอนครับพี่ จริงๆกูอยากจะบอกว่าพอเหอะเลิกทับถมกูเหอะกูก็พยามตามที่เด็กจบใหม่คนนึงจะทำให้ดีที่สุดได้แล้ว กูไม่ชอบนิสัยตัวเองที่เป็นคนง่ายๆยังไงก็ได้จนโดนทุกคนมองข้ามความรู้สึก บางครั้งโดนหนักถึงขนาดที่ว่าไม่อยากทำงานนั้นก็โยนมาให้ขอสลับคิวงานทั้งที่กูเตรียมตัวมาแล้ว สุดท้ายกูก็ตอบกลับไปว่าได้ครับพี่แม่งหงุดหงิดสัสๆอ่ะ ใจนึงก็อยากย้ายมากแต่สายงานที่จบมันแคบแล้วได้งานที่ตรงสายพอดีเลยทำให้ไปไหนไม่ได้ กูจะเริ่มปรับตัวยังไงดีวะเป็นเด็กที่สุดในบริษัทด้วย
คนเราจะใช้ชีวิตอยู่โดยไม่ต้องมีความสุขได้มั้ย?
หมายถึงไม่ต้องถึงกับมีความสุข แต่ก็แค่ไม่ทุกข์ เหมือนพออยู่ได้ไปวันๆ ตื่นมามีข้าวกิน ตอนนอนมีที่ให้นอน ไม่เจ็บป่วยร้ายแรง
ชีวิตคนเรามันต้องการแค่นี้หรือเปล่า?
ความสุขมันเป็นส่วนเกินหรือเปล่า ถ้าหากความสุขมันยากขนาดนั้น ทำไมคนเราต้องโหยหามันด้วย แค่ไม่ทฺกข์ก็น่าจะพอแล้วนี่?
ชีวิตเคยอยากมีความสุขมากๆ แต่พอผ่านจุดที่แย่ที่สุดก็รู้สึกเข้าถึงปรัชญาชีวิตอย่างบอกไม่ถูกเลยอะ อยลกหาคนdiscussเรื่อง”การมีชีวิต”มากๆ
ไม่ต้องบอกกุนะว่าตอนนี้คิดว่าแย่แล้ว มันอาจจะมีเรื่องที่แย่กว่านี้อีกก็ได้ เพราะกุก็คิดงั้น
รอ 5.5 จะซื้อของในช้อ*ปี้ กดโค้ดไว้ล่ะ ได้ลดเยอะแล้วมันฟิน อิอิ พอจะกดจ่าย ไอ้ห่าน ขึ้นโค้ดหมด
ในเวลาไม่กี่วิฯ เนี่ย โมโหเลยเข้าลาซา*้า ซื้อกระจุยกระจายไม่ได้ถูกกว่า แต่หมั้นไส้ช้อ*ปี้ (ซึ่งมันก็ไม่มารู้กะกุหรอก)
สวัสดีค่ะ วันนี้ดิชั้นจะมาแชร์วันหัวคว.ยค่ะ
วันนี้ไปทำธุระเสร็จกะว่าจะไปฝ่ายทะเบียนแต่ลืมไปว่าต้องใส่ชุดนศ ก็กลับมาเปลี่ยน เปลี่ยนเสร็จกำลังจะเดินไปม.ลมพัดตึ่งฮีล่อฮีออกต่อหน้าคนจำนวนมาก กูรีบปิดแล้วสับตีนแตก เอ้า ลืมยาดม ไม่เป็นไรค่าา ไปแปปเดียว พอเดินขึ้นบี กูนั่งได้ซักพักมีป้ามานั่งข้างๆอิป้ามหาภัยเอาเหี้*ไรใส่กระเป๋ามาไม่รู้เหม็นสัส แล้วยังจะคุ้ยๆๆๆๆๆกระเป๋าให้กลิ่นมันฟุ้ง เคเลยกููเวียนหัวมากรีบลุกรีบลงไปซื้อยาดม เสร็จไปฝ่ายทะเบียนต่อเลยจ้า สรุปกูลืมรูป ค่อยมาใหม่วันอาทิตย์เพราะพรุ่งนี้ปิด ส่วนวันนี้อีกไม่กี่นาทีก็จะปิดแล้ว กูเลยโบกแท็กซี่กลับ ทั้งๆที่ขึ้นบีก็ได้ ขึ้นฟรีด้วย แต่วินมันเห็นฮีก็แล้วไง ใครจะกล้าเดินผ่าน วันนี้เหี้*มาก คว.ยมาก อิเหี้ย
กูเหนื่อย กูไม่ได้อยากตาย แต่กูไม่อยากปะทะแล้ว
ทำไมพวกมึงถึงเกลียดกันแต่ไม่พูดตรงๆ ทำไมกูต้องเป็นคนกลาง
ทำไมกูต้องแก้ปัญหาที่ไม่ได้ทำเองว้อย กูอยากหยุดอยู่บ้านเล่นเกมซักวีค
ให้พวกมึงเคลียปัญหากันเองให้หมด แต่กูโคตรเชื่อ ต่อให้กูหยุดจริง
พวกมึงก็จะดองปัญหา ไม่ทำไร รอกูมาแก้อยู่ดี สัส
ไปนั่งขี้ในห้องน้ำห้างประจำที่เข้า ไอ้สัดเหมือนแม่งหรี่แอร์อะ ร้อนชิบหายไอ้เวร
คือกูขี้แล้วเอาสายยางฉีดตูดแล้วน้ำมันร้อน กูรู้สึกแย่มาก
กูไม่ไหวแล้ว ไปเจอคลิปนึงในเฟสมา ตอนแรกเป็นรูปปกติไม่มีอะไรกูก็เข้าไปอ่านเม้นแบบไม่ได้คิดอะไรอะ แล้วเม้นแรกเป็นคลิป มันเล่นเอง กูตกใจมากตอนที่เห็น รีบปิดทันทีเลย แต่ภาพมันก็ติดตาไปแล้วถึงจะไม่กี่วิอะ กูไม่ไหวจริงๆ กูเซนซิทีฟกับอะไรแบบนี้มาก กูร้องไห้เลย จิตตกจนหลับไม่ลงแล้ว
ไปคุยด้วยเหตุผลกับคนในมู้ แบคพิล เเล้วเหมือนคุยกับอากาศหวะ โคตรเเย่
กูรู้สึกมีปัญหาทางด้านความคิดวะ คือกูเป็นคนคิดมากแล้วก็ป็นคนไม่คิดอะไรเลย ในเวลาเดี่ยวกัน อย่างเวลาทำงานกูคิดเรื่องงานแปปเดี่ยว แล้วก็คิดไปเรื่องอื่นเลย กลับกันในเวลาว่างกูกลับคิดเรื่องงานที่ผ่านมาแล้ว 2-3วันมาจริงๆมันควรทำแบบนั้นแบบนี้ปะวะ แล้วพอกูรู้สึกพลาดความคิดก็มั่วซั่วไปหมด จนตอนนี้กูรู้สึกเป็นคนโง่เลยวะ
>>190 >>191 https://youtu.be/NnaWkDTD8LM
ดูคลิปนี้ให้จบ แล้วไปหาหมอ
>>190 ก็ปกติแหละ วิธีแก้ไขระบบการติดก็คือมึงก็แค่จดจ่ออย่าวอกแวก แค่นั้นอีซี่ อย่าไปคิดมากว่าเป็นโรคอะไรกูว่าปกติแหละกูก็เป็นเหมือนมึงและกูว่าประชาชีทุกคนก็ปกติเป็นงี้ สมองมันรันไปเรื่อยของมันมันเร็วงี้แหละ บางครั้งกูก็เข้าใจอะไรบางอย่างโดยที่ไม่มีภาษารองรับ แบบเสียงในสมองมันไม่ได้มีแค่เสียงเดียว บางครั้งมันก็คิดซ้อนกันเอง คนเรามันเลยmultitaskingได้ไง กูว่สปกติไอสัสอย่าเพิ่งเบียวเป็นโรคกันดิแวะ หลายคนพอเพิ่งรู้ว่าสมองตัวเองทํางานแบบนี้ก็ไปเบียวละว่าเป็นหลายบุคลิก ส่วนไอพวกโรคหลายบุคลิกนี่คือแม่วคนละตัวตนกันเลยมีขึดความทรงจําไม่เหมือนกัน
>>195 สมองของเราไม่ได้มีอันเดียวนิ
มันมีซีกซ้ายและซีกขวา แต่มันทำงานร่วมกันได้
เมิงเลยคิดว่าเมิงอยู่ตัวคนเดียว ที่ร่างกายเมิงถนัดมือขวา
เพราะเมิงใช้สมองซีกซ้าย และเราถูกกำหนดมาตั้งแต่เกิด
เพียงแต่เมิงไม่ยอมรับการมีอยู่ของอีกคนในตัวเรา
จำไว้นะเราไม่เคยโดดเดี่ยวเลย เพียงแต่เราหลงลืมไปและไม่ให้อีกคนออกมาช่วยต่างหาก
ทำไงให้ระงับความโกรธได้นอกจากปล่อยให้เวลาผ่านไปกับเก็บไว้ในใจเงียบๆจนลืมวะ แม่ง ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของกุด้วยซ้ำ อยากได้ดีอยากได้รู้เรื่องกว่านี้ก็ไปเอาคนอื่นมาทำดิ กุขอทำเองรึไง ไม่ได้อยากทำเลยฉิบหาย ทำแล้วมาโดนด่าอีก ใครจะอยากทำ อยู่บ้านสบายๆก็จบละ แน่จริงหาคนอื่นมาทำแทนกุดิ แล้วด่าทีด่ายาวเหี้ยๆจนงงว่าลืมไปหรอว่าคนรับสารเป็นคนอ่ะ ไม่ใช่หุ่นยนต์หมูหมากาไก่ที่มึงด่าไรไปมันก็ไม่รู้เรื่องนะ
>>197 เริ่มจากให้อภัยตัวเอง มองคนอื่นต่ำจากเรา เพราะเขาเป็นแบบนั้น เขาเลยแสดงออกแบบนั้นมาที่เรา เราอยู่สูงกว่า เข้าใจปัญหา แก้ปม ของตัวเอง
1) ทุกข์ คือ ความจริงที่ว่าด้วยความทุกข์ 2) สมุทัย คือ ความจริงที่ว่าด้วยเหตุให้เกิดทุกข์ 3) นิโรธ คือ ความจริงที่ว่าด้วยความดับทุกข์ 4) มรรค คือความจริงที่ว่าด้วยทางแห่งความดับทุกข์
เมิงหา มรรคเจอ เมิงก็หายโกรธ
วันนี้ตั้งใจแต่งสวยเพื่อให้หนุ่มมหาลัยมอง สรุปโดนพวกลุงแก่ๆกับคนงานก่อสร้างแซว ทำเสียงวี้ดวิ้วใส่ โดนวินแก่ขับรถตามเหมือนคนบ้า(ก็น่าจะไม่ปกติจริงๆ) ส่วนหนุ่มมหาลัยไม่มองกูเลย
ชีวิตเหี้ๆชีวิตคว.ยๆ กูเกิดมาทำเหี้อะไรวะกูน่าจะเป็นเศษขี้ตีนของมนุษย์ต่างดาวซักตัวในกาแลกซี่คงจะดีกว่าชีวิตกูในตอนนี้อีกมั้ง ชาติหน้ากูไม่อยากเกิดมาอีกแล้ว เกิดมาทำเหี้อะไร กูเหมือนภาระของทุกคนรอบข้างจนกูงงมากเลยว่ากูเกิดมาทำไมนะ
อยากคิลแฟนเก่าอีสัส
พี่น้องกับเพื่อนต่างกันไหม
กุวัยทำงานแล้วนะ แต่โรคจิตเวชหมอแนะนำให้อยู่บ้าน
ความอาการหนักมากถึงขั้นหยิบมีดมาทำร้ายคนอื่น (แต่ดีที่ทุกคนปลอดภัย)
เกือบได้แอดมิดกับช็อตไฟฟ้า เอาเป็นว่าแนะนำให้อยู่บ้าน
ประเด็นคือไม่มีเพื่อสักคนจากข้อความด้านบน สาเหตุคงเป็นประสบการณ์การ
ที่ไม่ดีตลอด 10+ ปีเกี่ยวกับเพื่อนแหละมั้ง (มัธยม+มหาลัย)
เรื่องเรียนกุไม่มีปัญหาเลย
ดีที่มันดีขึ้นเพราะมาเรียนมหาลัยเปิด เรียนที่บ้านได้
กุเลยมองน้องเป็นเพื่อน พยายามหาเรื่องคุย ถามไถ่ คุยบ่อยๆ แต่น้องเหมือนจะรำคาญ แลับอกว่าเสือก(อันหลังแก้แล้ว แต่ก็มีบ้าง)
บางทีเลยแบบอยากคุยกับน้องแบบเพื่อนบ้าง
แต่พอวันนี้น้องบอกรำคาญก็เริ่มคิดละมันต่างกันแน่เลย
ถามน้องน้องก็บอกไปถามกูเกิ้ล
เอาจริงน้องบอกกุพูดตลอดเวลา แม่ด้วย กุแค่อยากมีเพื่อนแค่นั้นจริงๆ
จะลดละกัน หรือกุควรเขียนไดอารี่ดี
เซ็งเป็ด แต่ยังดีที่คุยกับแม่ได้ ถ้าไม่มีแม่ก็หาเหตุผลที่จะอยู่ไปต่อไม่ได้เลยอะ
ครอบครัวกุดีมากจริงๆ (มาเรื่องนี้ได้ไงวะ) กุบอกตลอดว่าเป็นภาระ ทุกคนบอกไม่มีใครเคยพูดแบบนี้ กุคิดเอาเอง ก็นะ ไม่ให้กุคิดได้ไง เป็นฮิกกี้อยู่บ้าน
อีกเรื่อง วาดภาพกุพัฒนาช้ามาก เหตุเพราะกุลวาดแล้วท้อบ่อยมาก วาดครั้งสองครั้ง หยุดไป 1-3 เดือนเครียดมาก ฝึกก็ไม่อยากฝึก เครียดไปหมด ไม่เหมือนเมื่อก่อนวาดได้เยอะมาก อายุมากขึ้นด้วยแหละ
และตามไอดอลทันจะช่วยพัฒนาการวาดภาพเมิงด้วย ท่ามกลางเสียงเชียร์ ผู้คน รอยยิ้ม มิตรไมตรี เมิงอาจจะวาดพาพได้เร็วขึ้นหัวมันแล่น
>>204 >>205 ขอบคุณมากๆเลย จริงๆฟัง 48 ไทยอยู่เหมือนกัน ทำนองกับร้องแปลกๆ แต่ชอบเนื้อหาเนื้อเพลงเก็บไว้ในเพลลิสต์ทุกเพลงเลย แต่ไม่ได้โอชิใคร ขอบคุณมากนะ จะกลับไปฟังให้ฮึกเหิมหน่อย (ปกติไม่ค่อยฟังเพลง)
ลืมบอกไป ตอนนี้ยังมีปัญหาเรื่องเขเาสังคมอยู่เลย หมอดลยให้บำบัดมหาเพื่อนคงยังยากหน่อย เลยมาระบายเรื่องน้องนี่แหละ น้องเพศเดัยวกันนะ
ยังไงก็เป็นคำแนะนำที่ดี จะไปฟังเพลงนะ
ขอบคุณมากๆ
>>202 กุเครียดแบบไม่รุ้ทำไงคือน้องบอกว่าเพื่อนกับพี่น้องต่างกัน พอกุถามว่ายังไง น้องบอกถามกูเกิ้ล มีในพันทิปที่พี่น้องสนิทกัน กุว่ากุก็สนิทนะ แต่น้องกุเว้นระยะห่าง น่าจะรำคาญกุ ถึงตรงนี้เริ่มคิดว่าตัวเองน่าจะเป็นคนเซ้าซี้น่ารำคาญไปหน่อย ระบายมาเยอะละ เริ่มคิดได้บ้าง
แต่ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ที่กุเซ้าซีชอบพูดมากๆบอกตรงๆแค่อยากรู้ว่าคนๆนั้น(เช่นน้องกุ) เค้าโกรธอะไรกุป่าว วกมาเรื่องนี้คิดในใจแล้ว กุว่ากุควรตั้งใจกับปรับทัศนคติและนิสัยเหอะ จะตั้งใจบำบัด
แนะนำได้นะ กุไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเท่าไหร่ ทำอะไรก็คิดมากกลัวไปหมด
เมิงควรมีนัองต่างเพศนะ น้องเพศเดียวกันมันจะทอดทิ้งเมิงได้ แต่น้องต่างเพศจะสนิทกันเหมือนเพื่อนได้นั่นละ
ทะเลาะกัน แต่แฟนไปคุยจ๊ะจ๋ากับคนอื่นแล้วปลอบกัน 555
เพราะกูเข้าใจความรู้สึกและเหตุผลมึง มันก็ทำให้กูปิดกั้นความงอแงของตัวเอง พูดเรื่องที่ตัวเองอยากได้ยาก เหมือนกูโดนปฏิเสธทุกทาง ปฏิบัติด้วยแย่กว่าคนอื่น
เรียนมหาลัยสองรอบไม่จบสักรอบ
ติดหนี้สารพัดหลักแสนค่ารถค่าต่างๆจนมีหมายศาล
ไปทำงานโดยทวงหนี้ถึงที่ทำงาน
จนไปทำงานไม่ดีที่ต่างประเทศซ้ำโดนหลอกที่บ้านต้องวิ่งหาเงินช่วยกลับมา
มานั่งๆนอนๆไม่มีปัญญาทำอะไรสักอย่าง ล้มเหลวห่วยแตก ติดคุกเหอะไอ้เหี้ยแม่ง
แม่งเอ๊ย เกิดเป็นคนขี้เกรงใจก็พลาดโอกาสหลายอย่างเพราะกุชิงปฎิเสธก่อน
แล้วก็มานั่งนึกเสียดายทีหลัง แม่งเอ๊ยยย ทำไมวะะะะ ไม่น่าไปตอบ ไม่เอาก่อนเลยสัด เสียดายยย เวงงงง
ครอบครัวไม่เคยรับฟัง ไม่เคยรู้สึกภูมิใจในตัวเองเลย
ซิ่วเข้ามหาลัยละได้พี่รหัสเป็นแฟนปัจจุบันของแฟนเก่ากู (อยู่คณะเดียวกันหมด กูปี1 แฟนเก่าปี2 พี่รหัสคนนี้ปี3) ทั้งๆที่มันอายุเท่ากู กูก็ต้องเรียกมันพี่ แถมมันชอบมาหนุงหนิงกับแฟนเก่าที่ทิ้งกูไปให้กูเห็นตอนกูเข้ากิจกรรมรับน้อง ต้องโดนด่าโดนทำอุบาทว์ต่อหน้ามันทั้งสองคน
ขอโทษที่กูไม่รักไม่สนใจพ่อตัวเอง แต่เขาขี้แพ้แล้วโบ้ยว่าทุกคนเกลียดเขา เลยทำตัวแย่ใส่ทุกคนแม้กระทั่งแม่กูกับกู เอาแต่อิจฉาชีวิตคนอื่นแต่ตัวเองนั่งเฉยๆ สกิลสังคมไม่พัฒนาเพราะมัวแต่พูดเรื่องชาวบ้าน พูดดีๆกับลูกเมียไม่ได้แต่อิจฉาบ้านอื่นที่รักกันดี ชอบขึ้นเสียง ไม่เคยทำความเข้าใจคนอื่น ทุกคนต้องเข้าใจเขาห้ามขัดด้วย ถามจริงคุณคิดว่าหนูภูมิใจเหรอที่มีคุณเป็นพ่อ หนูไม่เคยเรียกคุณว่าพ่อตั้งแต่โดนดูถูกว่าหมอจิตเวชก็รักษาหนูไม่ได้ . งานก็ไม่ทำเลยตั้งแต่หนูขึ้นประถม
อิประจำเดือนหัวค.วยมึงมาปริบๆ บางทีก็ผ้าอนามัยขาวจั้วะเพราะมึงไม่ออกเลย กูก็ถอดพอถอดแล้วมึงเสือกมาแบบทะลุกางเกง พอกูใส่อีก มึงก็หยุดอีก มึงเป็นเหี้ยอะไรรรรร ไอ้ห ีเฮงศวย
ซักวันนึงก็ต้องเดินทางเองอยู่ดี จะกีดกันไม่ให้เราเที่ยวไปทำไม ถึงจะเป็นเรื่องความปลอดภัยแต่เราก็มั่นใจนะว่าดูแลตัวเองได้ แอบรู้สึกว่าต้องโกหกแต่แรกหรอถึงจะได้ไปเที่ยว
พวกมึงช่วยแชร์เรื่องที่ต้องไปเสียเงินง่ายๆโง่ๆจากความผิดพลาดความประมาทของตัวเองให้ฟังหน่อยดิ
กูแม่งไม่มีอนาคตว่ะ ไม่เคยมีใครถามความต้องการกูซักคน ทุกคนแม่งขีดเส้นที่จะให้กูเดินตามใจเขา แต่ไม่มีใครถามกูเลยว่ากูอยากเดินทางนั้นมั้ย พอไม่ทำทุกคนก็บอกกูเนรคุณ กูอกตัญญู กูไม่คิดถึงใจคนอื่น แล้วมีใครคิดถึงใจกูบ้างมั้ย
ไม่น่าเริ่มทักยามหอเลยว่ะ ตอนแรกก็ทักก็คุยตามมารยาท แม่งคิดว่ากุอยากคุยด้วยมั้ง พูดมากชิบหาย คุยทีแม่งก็วกเข้าแต่เรื่องตัวเองแถมทำเป็นรู้ดี พอเริ่มคุยด้วย กูเดินผ่านก็ต้องทักเป็นมารยาทแล้วไง แล้วก็ชอบถามโน่นถามนี่ ขี้เสือกชิบ ทำไมกุต้องอธิบายให้ฟังวะว่ากุไปไหนกุซื้อไรมาแดก
ป้ายามดูไม่มีเจตนาร้ายกับกุนะ แต่กุรำคาญ กุจ่ายตังซื้อหอเดี่ยวเพราะไม่อยากคุยกับคนไงสัส
>>219 จำวันงานผิด เลยเช่าชุดไปงานผิดวัน ไอวันที่กุจองชุดไปก็คือตอนนี้ยังคิดไม่ออกว่าจะเอาชุดมาทำเหี้ยไรดี ละเสือกเป็นวันธรรมดาชนกุทำงานอีก ไม่มีเวลามาลองชุดเล่นด้วยซ้ำ แม่งเอ๊ย เสียค่าเช่าฟรีๆเลย ก็ว่าทำไมกุจองชุดช้าขนาดนั้นแต่ยังจองทันวะ ที่แท้แม่งจองวันที่ไม่มีงานไง
กุย้ายมาบ้านใหม่ แล้วขายของไปด้วยตั้งแต่ทำบ้านใหม่จนกุเปิดร้านมา1ปี แม่งมีคนป่วยฟีลออทิติสขยันมาบ้านกุชิบหายจะด่าก็ไม่ได้ เป็นร้านขายของแถมแม่งยังเป็นญาติสุดขอบกับกุอีกคือทั้งชีวิตกุเพิ่งมารู้จักเขาตอนจะ30 แม่งจู่ๆก็ขยันมาบ้านกุทุกเช้าเดินเข้าเดินออกรีบมาตั้งแต่กุเปิดร้าน จะด่าก็ญาติตัวเองแถมคนในหมู่บ้านจะมองกุเป็นคนเหี้ยอีก ญาติพี่น้องก็เหมือนคนแปลกหน้าแต่มึงจะมาเดินยันหลังบ้านหน้าบ้านกุไม่ได้มั้ยแบบหลังบ้านกุอาบน้ำบ้างทีกินข้าวคุยกันอยู่หลังครัวยังจะเดินมาฟังอีก
แล้วญาติคนนี้บ้านเขาก็มีหลังใหญ่เองรวยกว่ากุหน้ารำคาญชิบหายว่างก็มาแต่บ้านกูถ้ากูตะโกนด่าหน้าบ้านจะดูเป็นคนเหี้ยสัสๆ ป.ล.กุทำร้านแบบล้อมรั้วหน้าบ้านหลังแล้วยังจะมุดมาให้ได้ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนป่วยแม่งก็เหมือนคนโรคจิตจนกูอยากจะแจ้งความชิบหายเสียสุขภาพจิตสัสต้องมานั่งระแวงหน้าระแวงหลังบ้านตัวเองแท้ๆ แล้วพ่อกุก็ชอบชวนไอ้ห่านี้คุยชิบหาย คือกูเป็นผญไงแล้วระแวงวันไหนพี่ชายพ่อไม่อยู่บ้านเฝ้าร้านคนเดียวมีไอ้ห่านี้มานั่งจ้องนั่งอยู่หน้าร้านทุกวันรู้สึกอึดอัดสัสๆ
สวัสดีขอคำปรึกษากับระบาย กูสมัครงานสาย3Dโมเดลไปและเรียกเงินเดือนประมาณ 28,000-30,000 บาท แล้วทีนี้เราคาดหวังว่าจะได้ รอเมลล์ตอบแล้วตอบอีก พอได้คำตอบมาคือเขาบอกความสามารถเราไม่ได้แบบที่เขาต้องการ และเงินเดือนที่เราเรียกมันไม่สอดคล้องกับความสามารถเรา และเขาจะรับพิจารณาถ้าเราสมัครไปอีก เศร้านะเพราะคาดหวัง แต่ทีนี้มันพีคที่เราไปรู้ว่าเขาเอาไอเดียกับโมเดลที่เราสมัครไป เข้าไปเป็นส่วนนึงของโปรเจคเขาแล้วทำขายอ่ะ เราควรรู้สึกไงดี? ถ้าทำงี้รับเราเข้าทำงานแต่แรกไม่ดีกว่าหรอ? มันเจ็บใจอ่ะ
ทะเลาะกับเพื่อน แต่โดนทั้งกลุ่มแบนเฉย
ต้องมาฝึกงานในบ.ที่อ.แม่งไม่แนะนำ(เพิ่งรู้ตอนเปลี่ยนไม่ได้แล้ว) ล่ะโดนโยกไปตำแหน่งที่ไม่ได้สมัครไว้ก่อนวันฝึก อ.ที่ปรึกษา(คนละคนกับที่ไม่แนะนำ)บอกให้ลองๆทำไปก่อน ผ่านมาได้4วันล่ะ ที่ฝึกแม่งดูแย่สมกับที่เค้าไม่แนะนำ ควรไปโวยวายขอเปลี่ยนที่หรือทนๆไปดีฝึก 2 เดือนหน่อยๆ
ถ้าจะเอาเป็นอาชีพละก็ตั้งใจหน่อยสิ กูอุตส่าห์ช่วยตามสนับสนุน แต่มึงอารมณ์ไม่ดีไม่มีรมณ์ปั่นงานเลยเผาๆงานมาส่งกุเนี่ยนะ
เหี้ยอะไรนักหวาโวเยอีเหี้ยยยยย ยนดสดสดสวอวอวดววกวแวแววเวอวอวดววดวดวยดบดบกบกวตแคอตเววเวดงดงบแยกยกยยกยกยยกยสัสัมสเสเสอสอส้ยยยเย้ยยเ
เรียนมาแทบตายมาลาออกเพราะโดนแบน =w=
เสียดายเงินแม่มเป็นผชตะไมอ่อนแอ๊
เกลียดชห เกลียดๆๆๆๆ เมื่อไหร่มึงจะตยห่าไปซะได้ก็ดี กุเกลียดมึงอีเหี้ยยยยย เกบียดมากกกกวกอ้ากากากากากาากฟักยูอีห่าาาาา เกลียดมึงเกินไปแล้ววววววว
พวกมึงทำยังไงกับคนที่มึงเกลียดมากๆวะ กุอยากรู้ เล่าให้ฟังหน่อย
>>239 เจอหน้าก็เข้าไปตบสักเปรี้ยงเหมือน ศรีสุวัน จอมขี้ฟ้อง ต้องดูด้วยว่ามันมีอำนาจไหม ถ้ามันคนธรรมดาก็ไม่มีไรต้องกลัว
ตามกัดเหมือนหมาล่าเนื้อ เอาให้มันรู้สึกผิดเลยที่เกิดมาบนโลก มันมีน้องสาวชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน เฟสมันคืออะไร
ปมด้อยมันหัวล้าน เป็นสามกีบ ก็ถ่มถุยมันรัวๆ
เมิงอย่ามาซ่ากับนายหญิงของกู จะเล่นกุยังไงก็ได้ แต่ชีวิตนี้กุต่อสู้เพื่อนายญของกู นั่นละคือหน้าที่ของนักรบSJW
ควายแท้ ไม่สอนไม่บอกงานน้องใหม่ พอมันทำพลาดก็ไปด่ามัน คนเป็นรุ่นพี่ไม่หือไม่อือน้องมันคงรู้หรอก
ไม่ได้มาโม่งนานกระทู้ระบายหายไปไหนอะ
เพื่อนร่วมงานประสาทแดกอาการดีขึ้นได้ 3 วัน นึกว่าจะจบเรื่องแล้ว อยู่ดีๆก็กลับมาประสาทแดกเหมือนเดิม
มีแฟนแบบนี้เหนื่อยชิบหาย
แม่มเวลาผ่านมาปีแล้วนะเรื่องเหิ้ยๆพวกนั้นเมื่อไหร่จะออกไปจากสมอง เวลาฟีดแบคเข้ามาในหัวทีนี้โคตรเจ็บเจ็บอกเจ็บใจแต่ทำเหิ้ยไรไม่ได้อย่างน้อยกูก็ยอมรับละวะว่ากูเลือกมันเอง
แม่งเอ่ย ทำไมต่อให้หลักการแน่นแค่ไหนก็แพ้หลักกูที่พวกเยอะกว่าวะ งี้ชีวิตกุจะอ้างอิงจากอะไรได้วะ ถ้ามันขึ้นอยู่กับวิจารณญาณที่จับต้องไม่ได้อ่ะ
คิดถึงแฟนเก่า แต่กุเพิ่งขอเลิกเป็นเพื่อนกับเขา ถ้ายังเป็นเพื่อนกันอยุ่กุไม่มีทางมุฟออนได้แน่ๆ
ไม่มีใครแย่เท่าคนเกาหลีเหนือแล้วล่ะ ชีวิตตัวเองไม่ได้ใช้อย่างเต็มที่ ทำเหี้ยไรแทบไม่ได้เลย
https://spacebar.th/world/north-korea-punishes-anti-socialist-with-forced-farm-labor
โดนโกงเงินแถมยังติดต่อยากชิบหาย คนโกงยังติดต่อได้แต่คุยไปก็ไม่ได้เรื่องเหี้ยอะไรเลย ปวดหัวชิบหาย
ฟีว ค หัว ึึหัว ึึ ี
ไอพม่าหัวค.วย กูสั่งแบบไม่ใส่พริก มึงก็ยังใส่ให้กูนะ ภาษาไทยมึงก็เข้าใจ
ตั้งแต่ที่เปิดใจบอกแม่ว่าเป็นซึมเศร้า สิ่งที่แม่ทำอย่างแรกคือประกันชีวิต แบบ ถ้ากุตายละเขาได้ 2 ล้าน ละแบบ คนทั้งบ้านไม่มีใครมีนะ มีแค่กู แล้วแบบ กูกดดันตัวเองหนักมาก แล้วแม่เขาไม่ค่อยโอเคกับกูเท่าไหร่ เขามีกูเพราะพ่ออยากมีลูก แล้วพ่อกูทิ้งเขาไปแล้ว แต่กูก็พยายามเรียน สรุปกูเลิกเรียนเพราะทนไม่ไหว กูพยายามทำงานหาเงินช่วงนึง แต่กูทำไปเรียนป.ตรีไปไม่ได้ ไม่ไหวอ่ะ เงินแม่งหายาก ผญด้วย งานหนักๆเขาก็ไม่รับ จนกูดิ่ง กูเลยลาออก เพราะทนไม่ไหว เวลาต้องขอเงินแม่ แต่พอทำงานไปซักพักมันก็ไม่ได้ดีพอที่จะเอามาให้คนในครอบครัวเลย
เมื่อวานเขามาบ่นว่า ทำไมกูไม่ตายไปอ่ะ กูเลยแบบ เออ ไม่รู้ว่ะ กูทำอะไรผิดไปเหรอ กูรู้นะว่าเขาไม่ได้รักกูเท่าไหร่ แต่เขาปฏิเสธทุกอย่างที่กูพยายามไปทัิงหมดเลย กูอยากรุ้ว่ากุตายแล้วเขาจะแฮปปี้ใช่ป่ะ คือ เขาไม่ได้ดีกับกูมากหรอก แต่ก็ไม่ไล่กูออกจากบ้าน ตอนเด็กก็ไม่ได้สนิทกันมาก แต่แบบ เออ กูก็แค่แปลกใจแหละ เพราะกูคิดว่าเขาอาจจะรักกูบ้าง ซักนิด
>>256 คนเราก็ต้องใช้เงิน มันคือความจริงของโลกทุนนิยมแค่นั้น
เมิงจะหาความรักไปทำไม คนเราก็ต้องมีแค่ 3 อย่าง สมอง สุขภาพร่างกาย เงิน แค่นั้นมันก็อยู่ได้ละ จะต้องการอะไรมากกว่านั้น ความรักไม่ได้สำคัญเลย แม่คงมองเมิงคือผลผลิตที่ผิดพลาดไง แค่เห็นหน้าเมิงก็นึกถึงหน้าผู้ชายแล้ว
ชีวิตต้องสู้วะ เมิงเป็นผญ เมิงยังขายลำไผ่ได้ อายุยังน้อย ไม่ถึง 30 หรือเมิงจะขับfood deliveryก็ทำไปก่อน
https://video.twimg.com/amplify_video/1671868955122876416/vid/720x1280/H14Dlz0YYR1UYjGF.mp4
เน้นขายให้คนเข้ากลุ่ม
แต่ใดๆคือผู้หญิงที่ดี ควรอยากมีลูก ผญคนไหนไม่อยากมีลูก ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีหรอก แม่เมิงก็ไม่ใช่เช่นกัน
>>256 อย่าไปคาดหวัง จะได้ไม่ผิดหวัง ไม่รักก็คือไม่รัก ความรักมันบังคับกันไม่ได้ แต่เขายังรับผิดชอบเลี้ยงมึง ก็ถือว่าเขาทำหน้าที่ของเขาแล้ว เขาพลาดที่ยอมมีลูกทั้งที่ไม่ได้อยากมีเพราะผู้ชาย แต่อย่างน้อยเขาก็ยังรับผิดชอบ ไม่เหี้ยแบบพ่อมึงที่เป็นคนอยากได้ลูก แต่เสือกสักไข่ทิ้ง ไม่รับผิดชอบห่าเหวอะไร ทิ้งมึงกับแม่ไป กูไม่รู้ว่ามึงอายุเท่าไหร่ แต่หวังว่าสักวันนึงมึงจะประสบความสำเร็จนะ จะได้กลับมาจุนเจือแม่ เมื่อแม่มึงเหนื่อยน้อยลงเพราะมึงดูแลตัวเองได้ จุนเจือเขาได้ ไม่ต้องขอเงินเขา เขาอาจจะรักมึงขึ้นมาบ้างก็ได้ ตราบใดที่เขายังต้องเหนื่อยเพื่อเลี้ยงมึง จะให้มานั่งคลั่งรักลูกแบบแม่บางคนที่เขาเป็นประเภทคลั่งรักลูกก็คงยาก เพราะเดิมๆ เขาไม่ได้อยากมีลูกอยู่แล้ว
ไปกินข้าวในห้างมา แล้วพนักงานรับออร์เดอร์แม่งเสือกจดออเดอร์ผิดหรือไงไม่รู้กลายเป็นครัวทำเมนูที่กุไม่ได้สั่งมา กุก็บอกคนเสิร์ฟว่ากุไม่ได้สั่งเมนูนี้ คนเสิร์ฟก็เก็บกลับไป
ผ่านไปพักนึงกุก็คิดว่าคงไปทำใหม่แล้ว อยู่ๆคนที่รับออเดอร์ก็ออกมาพูดว่า ลูกค้าสั่งเมนูที่มันทำใช่มั้ยคะ กุก็บอกว่าไม่ใช่ กุสั่งอีกเมนู นางก็แบบ แต่ครัวทำเมนูนี้มาให้นะคะ รับมั้ยคะ ซึ่งกูก็บอกไม่เอา ตรงนี้ก็แอบหงุดหงิดนิดนึงเพราะแสดงออกว่าไม่เอาตั้งแต่ที่มาเสิร์ฟครั้งแรกแล้ว ไม่เข้าใจหรอว่าไม่เอาเมนูที่ไม่ได้สั่งแม่งก็ยังจะยัดเยียดให้เอาอยู่ได้ เหมือนต้องยืนยันว่าไม่เอาไปตั้ง 3 รอบ ทั้งๆที่รอบแรกก็ควรจบแล้ว ก็พยายามเข้าใจนางนะว่าไม่อยากรับผิดชอบเมนูที่ทำผิดก็เลยไม่ว่าไร
แต่หลังจากนั้นนางก็ตึงใส่กุเลยอีเหี้ย พอเข้าครัวไปก็ยืนเงียบพักนึงแล้วก็พูดใส่ครัวแบบน้ำเสียงหงุดหงิดว่าให้ไปทำใหม่ แล้วหลังจากนั้นก็เอามาเสิร์ฟให้แบบตึงๆ เสียงแข็งใส่ วางจานเสียงดัง แล้วร้านนี้แม่งมีเครื่องเคียงใช่ป่ะ กูก็เติมเครื่องเคียงบ่อยจานเครื่องเคียงเลยพูน แม่งก็ไม่มาเก็บให้ ปล่อยให้มันรกอยู่อย่างงั้นแหละทั้งๆที่ครั้งอื่นที่กุมาแม่งก็เก็บให้ทุกครั้ง ไม่เคยปบ่อยให้รกแบบนั้นเลย ขอเครื่องเคียงอะไรได้ก็ได้ไม่ครบอีก ทุั้งๆที่กุจ่ายเงินเพิ่มเพื่อซื้อเซ็ทเครื่องเคียงนั้นนะ ไม่ได้ขอฟรี เลิกกินเลยอีเวร ของก็ไม่ได้ถูก มื้อนี้เสียไปเกือบสี่ร้อย แล้วดูสิ่งที่ได้ดิ๊
มึงไปร้านแพง ก็ใช้บริการให้เต็มที่สิเว้ย จะไปเก็บจานให้แม่งที่ร้านแม่งก็ไม่ขอบคุณมึงหรอก
>>260 ค-ยไรละ ย้อนกลับไปอ่านชื่อมู้ไอควาย มู้แชร์เรื่องเหี้ย กูเลยมาแชร์เรื่องเหี้ย ใครบอกว่ากุอยากมห้มันปรับปรุงตัว กุอยากด่าแต่ไม่อยากทำต่อหน้าประชาชนให้คนอื่นเค้ามองว่ากุกดขี่พวกแรงงาน เสร่อจริงอีเปรต แล้วมาไรเก็บจาน >>261 ใครบอกกุเก็บจานให้ มึงจะโทรลก็ช่วยมีชั้นเชิงหน่อยดิ๊ ด่าคนโง่ไม่มันส์ อีสัส
>>263 กุก็ลาขาดยาวๆอ่ะ
สิ่งที่กูทำผิดพลาดที่สุดก็คือการชอบเมมไอดอลคนนึง อห หน้าอย่างซิ้ม ร้อง+แสดงอย่างเหี้ย ชอบไปได้ไงวะ
ไอเหี้ยตอนนั้นกูคิดอะไรอยู่วะถึงไปชอบถึงขั้นคลั่งไคล้ขนาดนั้น กูเพิ่งมาตาสว่างตอนเห็นนางหน้าซิ้มนี่แหละ ไม่นะ ไอเหี้ย
คนเราก็ชอบที่ร่างกายเย้ายวนเนี่ยละ สังขาลไม่เที่ยง สุดท้ายก็ห้อยเหี่ยวย่น หย่อนยาน มันเป็นธุรกิจหน่ะ อย่าคิดมาก เงินก็แค่ตัวเลข ไม่ตายก็หาใหม่ได้
ไม่มีใครสวยใสไปตลอด มันก็อาจจะคิดแบบเดียวกับเมิงก็ได้ ว่าไอแก่นี่ มันมาชอบกูทำไม กุไม่ต้องการ
ไก่เห็นตีนงู งูเห็น นมไก่ มันก็เป็นเช่นนั้นเอง
ว่าแต่เน็ตมือถือ โดนแบน อยู่สินะ มีอะไรอยากถ่ายทอดบอกแก่โม่งรุ่นหลังไหม เดียวกุส่งสารเมิงไปให้
>>271 อีแก่บ้านมึงสิ กูเพิ่ง30
>>272 ใช่ไม่รู้มันจะแบนหาเหี้ยไรทุกวัน บอกว่า กูไม่ได้ตามวงนานแล้ว เห็นคลิปในนกฟ้าที่โดนตัดมาแว้บๆ รู้สึกเล่นดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน(นิดนึง) แต่รวมๆแล้วก็ยังเล่นเหี้ยอยู่ กูสงสัยมากคนที่ไม่ได้ตามวงจะคิดเหมือนกันมั้ยนะ ขนาดกูยังคิดเลย แล้วสิ่งที่ปวดใจมากๆอีกเรื่อง เบื้องหลังฉากที่เมากับผญ.ที่ไหนซักคน รูปที่ฟุ้บลงกับโต๊ะ ค่ด....ค่ดซิ้ม ปยังสวยกว่าอีก... โอเคฝากด้วยเพื่อนโม่ง
คนแก่ทุกคนเคยเด็ก แต่เด็กทุกคนยังไม่เคยแก่ เพราะงั้นเรามีหน้าที่ต้องเข้าใจเด็ก แต่เด็กจะไม่เข้าใจคนแก่ อันนี้ไม่แปลก เพราะมันยังไม่เคยแก่ 555 เดี๋ยวพอมัน 30+ 40+ ซะเองมันก็รู้เองแหละ
กูจะ 40 ละ ยังมองว่า 30 คือแก่เลย โดยเฉพาะผู้หญิง ถ้า 30 กูไม่มองเลย มองแค่ 14-29
เลยอายุ 23 ก็แก่แล้ว บางคนอาจยืดเวลาออกไปได้ แต่เอนโทปี้ มันทำงานตลอด สุดท้ายก็ต้องเสื่อมอยู่ดี
ตอนเด็กมันสดใสที่สุดก็เพราะงี้
12 เด็กไป มันรู้โดยธรรมชาติว่ายังไม่ถึงเวลา เก็บเกี่ยว
14-23 คือจุดตัดสินใจ
เมิงไม่ต้องเสียใจหรอก เมิงแค่ได้เห็นเขาเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต ก็แค่นั้น เพราะหมดช่วงเวลานี้ไปก็จบละ
ไปเข้าชมรมมา แล้วมันมีจังหวะนึงเผลอไปหนุนตักคนในชมรมแบบไม่รู้ตัวเลยโดนแซวว่าหนุนตักเขาสบายไหม ไอ้เหี้ยโคตรอายเลยแม่ง
เพื่อนที่มหาลัยเเม่งtoxicมาก เเต่ยังต้องใช้ประโยชน์มันอยู่ ทำไงดี
เมื่อเมิงยังต้องพึ่งพาคนอื่น เมิงก็พูดไม่ได้ เพราะเขาเหนือกว่าเมิง เขาจะให้ไปขวา เมิงก็ไปขวา
จะลากไปซ้ายเมิงก็ไปซ้าย
มึงมันก้เเค่คนร่านๆที่อยากเช็คเรทติ้งว่าตัวเองโดนเยเเล้วเเค่นั้นเเหละอยากอวดจนกีสั่นเเต่อุ๊ยลืมไปว่าไม่มีนี่หว่าาา
พวกกาฝากแม่งก็งี้ ไม่มีความสามารถ ไม่มีความเป็นผู้นํา ไม่รู้จักการช่วยเหลือตัวเอง ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเอง สมหน้า แล้วมาบ่นอะไรงุงิงุงิ พวกครึ่งๆกลางๆอย่างมึงโครตน่ามคาน
ทำไมพวกงานประดิษฐ์อย่างเครื่องประดับ ที่แฮนด์เมด พอสั่งทำแล้วแม่งไม่สวยอย่างรูปที่เค้าลงเลยวะ หลายร้านละที่เห็นงานทำขายคือสวยมาก แต่พอสั่งทำแล้วออกมาเหี้ยเหมือนคนทำไมตั้งใจทำงาน
เฮ้อ พ่อกูวางแผนชีวิตพลาด ตอนนี้เลยทำกูตึงไปด้วยเลย
หงุดหงิดว่ะ ขอบ่นหน่อยเหอะ กุสั่งทำเครื่องประดับเชือกถักไปจากร้านนึง เห็นงานตัวอย่างคือสวยมาก แต่พอทำแบบ custom แม่งออกมาแย่อ่ะ บิดๆเบี้ยวๆ แต่สิ่งที่แย่กว่านั้นคือมันเป็นเครื่องประดับแบบใช้หินมีค่า ซึ่งตัวหินที่กุสั่งทำมันเป็นหินที่เอกลักษณ์อยู่ที่ความเป็นประกาย ราคาแพงด้วย พูดได้ว่า 70% ของราคาอยู่ที่หินเนี่ยแหละ ซึ่งกุก็รู้นะว่าเม็ดมันเล็ก แต่ไม่คิดว่าจะเล็กจนไม่เห็นประกายที่เป็นจุดขายของหินชนิดนี้เลย เรียกได้ว่าทำออกมาจากหินมีค่าดูไม่ต่างจากหินดาษๆทั่วไปตามแม่น้ำอ่ะ แล้วคิดดูว่ากูจ่ายเงินเพิ่มขึ้น 70% เพื่อของที่ดูไม่ต่างจากกรวดอ่ะ คือถ้ากูรู้มาก่อนว่ามันจะเป็นงี้กูขอเป็นหินธรรมดาก็ได้สัส แม่ค้าแม่งไม่แนะนำเลยว่ามันเล็กมากมองไม่เห็นประกายหรอกทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่ากุสั่งเพราะประกายเหลือบของหิน กูโกรธมากพอเห็นงานจริง อยากทักไปว่าแม่ค้าชิบหาย แต่ไม่อยากทำให้แม่งเฟล คือคนทำอ่ะแม่งมีฝีมือแต skill communicate จัดว่าแย่ เหมือนไม่พยายามเข้าใจความต้องการจริงๆของลูกค้า เอาแต่ทำงานตามสั่งเป๊ะๆ ทื่อๆ แถมเข้าใจคำสั่งผิดอีก เซ็งมาก พอกันทีกับงาน custom เสียเงินโดยเปล่าประโยชน์จริงๆ ร้านนี้ซื้อได้แต่ของสำเร็จเท่านั้นแหละ
กูล้างห ีี รออ่านncสรุปวันนี้ไม่มา แย่สุดๆ
เธอรู้แต่เธอเงียบ จะบีบให้กูทำใจแล้วพูดก่อนเหรอ
เครียดงานเลยมานอนแต่ดันนอนไม่หลับเพราะเครียดเรื่องงาน ชีวิต
เฮ้อ กูหละไม่เข้าใจความคิด ผญ เลยว่ะ
พ่อเลี้ยงกูความดันสูง 180 เข้า ccu เสี่ยงหัวใจล้มเหลว กูขับรถไปหาแม่กะพ่อเลี้ยงที่พัทยา ไปกลับดูอาการกะหมอ ต้องคุยงานกะลูกค้าอีก
เมียกูจะขายรองเท้าที่ซื้อเป็นของขวัญให้พี่สาว เพราะพี่สาวไม่ชอบ กูเลยบอกจะขายให้แต่ต้องโพสคู่ป้ายชื่อ ถ้าขายในเว็ปมันโดนหักค่าขาย 7-8%
สรุปงอนกู ยม กูทำอะไรผิด กูคิดถึงมีมที่ทำงานหนักชิบหาย เมียถามจะยังรักไหมถ้ากลายเป็นตะเกียง ตอนนี้กูสูบบุหรี่หน้าบ้านอารมณ์นั้นเลย
เดือนนี้กูโดน sms ดูดตังไป 2 รอบแล้ว กูใช้ซิมแบบเติมเงินอยู่ปกติจะเติมไว้ 30-50 บาท ไว้โทรหาวินหรือใช้โทรเวลาที่โทร line ไม่ได้ มารู้ตัวอีกทีคือตอนจะโทรแล้วระบบมันแจ้งค่าโทรเหลือน้อย
กดยกเลิก *137 ไปเมื่อต้นเดือน พอวันนี้ก็มาใหม่อีก ที่เหี้ยคือเบอร์ sms *137 ก็เบอร์เดียวกับ sms ดูดตัง (ตรงนี้กูก็ไม่เข้าใจระบบมันเหมือนกัน)
เครื่องกูลงแอพ whoscall แล้วแต่ก็ทำได้แค่โชว์หมายเลขพวกแก๊งคอลเซนเตอร์ แต่ป้องกันพวก sms แดกตังพวกนี้ไม่ได้
อยากถามเพื่อนโม่งว่าใครพอจะมีวิธีแก้ปัญหา sms ดูดตังได้บ้าง กูค้นในกูเกิลก็เจอแต่บอทของค่ายมือถือแปะข้อความซ้ำๆ ให้ติดต่อกลับ
>>304 ค่ายแดงปะ? กูใช้ค่ายเขียวมาตลอดไม่เคยเจอเลย แต่พอย้ายมาค่ายแดง นี่โดนมา 2-3 รอบละ มั่นใจมากว่าไม่เคยไปกดสมัครอะไรแน่นอน แต่ดีที่รู้ตัวเร็ว ยกเลิกก่อนจะโดนหักเงิน เพราะอ่าน sms ตลอด เห็นข้อความขอบคุณที่สมัครมาปุ๊บ โทรไปยกเลิกปั๊บ แต่ *137 มันก็ทำได้แค่ยกเลิก แต่ป้องกันไม่ได้ นี่กูว่าจะย้ายกลับละ ไม่ไหว โปรดีนะ แต่แม่งไม่ซื่อสัตย์เลย หาทางดูดเงินตลอด
>>305 ค่ายแดง ปกติไม่เคยมีปัญหานะพึ่งมาโดนตอนเข้ามาทำงาน กทม. นี่แหละ
กำลังคิดอยู่ว่าเกี่ยวกับที่ให้เบอร์โทรกับ ธ. รึเปล่า เพราะที่ทำงานเค้าให้เปิดบัญชีใหม่กับ ธ.เทพ
ส่วนค่ายเขียวเมื่อก่อนแม่เคยใช้แล้วเจอค่าบริการห่าไรไม่รู้เกินมา 2000 พอไปคุยกับเจ้าหน้าที่ก็ยกเลิกอะไรเรียบร้อย มาอีกเดือนโดนไปอีก พันกว่ายกเลิกกลับไปค่ายแดงเลยจร้า
>>307 กูว่าไม่เกี่ยวกับ ธ.นะ เพราะกูมี 2 เบอร์ ซึ่งเบอร์นี้กูไม่ได้ให้ใครเลย เอามาเล่นเน็ตอย่างเดียวเพราะโปรมันถูกกว่าค่ายเขียว และมาโดนตอนที่ใช้เน็ตมันนี่แหละ ตอนช่วงแรกที่ย้ายมาเป็นซิมไว้ก่อน ยังไม่ได้สมัครเน็ต ยังไม่ได้เปิด data ไม่มีเลย พอใช้มันเป็น mobile data ไว้เล่นเน็ตเท่านั้นแหละ มาเลยรัวๆ
เพื่อนโม่งที่รัก ใครเคยมีความรักกับคนใน fivem บ้าง คุยกันดีๆมาหลายเดือน ไปเล่นอีกเซิฟกัน เขาไปสนิทกับผู้หญิงอีกคน(เป็นเลส) ทะเลาะกันหลายรอบ เขาก็บอกว่าเป็นแค่ IC แบบนี้กูควรทำไง เลิกคุยไหม
ไอ้สัสหงุดหงิดหวะ เน็ตค่ายเขียวมันหาโปรเน็ตรายเดือนไม่ลดสปีดยากจังวะ ค้นในกูเกิ้ลเเม่งไม่ขึ้นเลย ที่ผ่านมากูใช้เน็ตwifiค่ายเเดงบ้านไงเลยเเรงตลอดไม่เคยมานั่งใช้เน็ตมือถือจริงจังซักที มาตอนนี้ไม่มีwifiละเพราะไม่ได้อยู่บ้านนั้น พึ่งรู้ว่าเน็ตมือถือตัวเองเเม่งมี 1.5gb หมดเเล้วใช้ความเร็วไม่ถึงmbไอ้เหี้ยโคตรกาก ยูทูปก็เข้าไม่ได้ เฟสบุ้คก็เล่นไม่ได้ นี่เข้าได้เเค่โม่งเนี่ย
มันมีมั้ยวะเน็ตค่ายเขียวที่เป็นรายเดือนไท่ลดสปีดเเล้วใช้เบอร์เดิมต่อได้อะ กูจนปัญญาละไม่อยากถามบนดินเเม่งมีเเต่บอทค่ายมาตอบไม่ตรงคำถาม กูเสี้ยนเน็ตโว้ยยยย
ถ้าจะเอาแบบเบอร์เดิมไม่มีหรอก ตั้งแต่รวมค่ายกันมันก็นัดกันขึ้นราคาหมดแล้วจ้า โดยใช้วิธีติด FUP แพ็คเกจเดิม ถ้าอยากได้แบบไม่ติด FUP ก็ต้องขยับราคาขึ้นไปเกือบๆ พัน ถ้าจะเอาถูกต้องย้ายค่าย/เปิดเบอร์ใหม่
เปิดเบอร์ใหม่ : พวกซิมมาราธอน ซิมเทพ ยังพอหาได้อยู่ตามใน lazada/shopee
ย้ายค่าย : ต้องไปพวกค่ายที่ไม่ใช่ฟ้าแดงเขียว เช่น gomo, finn mobile, nt แบบ>>315 ว่าไว้
>>316 แต่nt ที่กูบอกไปคือซิมรายปี4g ยังมีแบบไม่ลดสปีดนะ ใช้ได้ไม่อั้นแต่ไม่รับรองความกากเดนในบางวันบางวีค และถ้าไม่มีปัญหาไรเลยก็คือสภาพเหมือนใช้งานดีแทคอ่ะแต่จ่ายเงินให้กับntใช้ ส่วนพวกค่ายยิบๆย่อยๆนะ แม่งก็ต้องพึ่งสามค่ายใหญ่ในการกระจายสัญญาณ สู้ซื้อของค่ายใหญ่ไปเลยให้มันจบๆ
>>317 นั่นแหละ กูเลยยังไม่ย้ายไป ห่วงเรื่องสัญญาณกับการบริการเหมือนกัน แต่ถ้าค่ายใหญ่ฟ้าเขียวแดงบอกเลยตอนนี้ไม่มีหรอกโปรดีๆ มันนัดกันหมดแล้ว เรทราคาพอกันหมด ต่อให้ย้ายค่ายยังโปรงั้นๆ เลย ต้องเปิดซิมใหม่ถึงโปรพอจะถูไถ แต่ถ้าจะเปิดเบอร์ใหม่ก็ไปซื้อซิมเทพค่ายใหญ่เอาดีกว่า แต่เห็นเงื่อนไขของ >>313 บอกว่าจะเอาเบอร์เดิม ก็เหลือแค่ย้ายไปค่ายยิบย่อยแหละ ไม่งั้นก็ต้องยอมจ่ายแพงๆ
ผปค.เป็นไรมากไหม ชอบเข้าห้องคนอื่นเขาแล้วมาเปิดไฟ เปิดไฟแล้วไม่ปิดให้ด้วยกุก็กำลังนอนอยู่อีสัส ต่อให้มาหาของหรือเหี้ยไรก็เหอะหาเสร็จก็ควรปิดไหม แม่งเปิดเสร็จสะบัดตูดหนีไปทำอย่างอื่น แทนที่กุจะได้นอน กุตื่นแล้วหลับยาก ต้องบิ้วท์ใหม่สักชม.นึงถึงจะง่วง สรุป6โมงครึ่งละสัสกุต้องตื่นแล้ว ไแเหี้ยเอ๊ย ประตูห้องก็ปิดไม่ได้ ต่อให้ปิดได้แม่งก็ไม่ให้กุปิดหรอก เป็รเหี้ยไรอ่ะ กุจะนอนก็ไม่ได้นอน อีเหี้ย เรื่องนอนเรื่องใหญ่นะเว้ย
>>318 ไปค้นเน็ตมาอีกที ค่ายเขียวมันมีโปรเน็ตกี่Gbเนี่ยเเหละจากนั้นใช้ที่ความเร็ว 20mbไม่ลดสปีด เเค่399 ดีนะเนี่ยดูยูทูปท่องเว็บในมือถือสบายเลย มันยังมีอยู่มั้ยวะ หรือถ้าจะไปใช้ไม่ลดสปีดเปิดเบอร์ใหม่กูต้องทำยังไงบ้าง
.
เอ้อเเล้วก็อีกเรื่องคือกูเห็นพ่อกูใช้เเบบเติมเงิน200บาทเเล้วนั่งดูยูทูปชิวเลย ไม่รู้ใช้โปรไรเช็คไม่ได้พ่อกูก็โลเทคดูไม่เป็นมีใครรู้บ้าง
นํ้าหนักโยโย่ บวกลบ4ไปมา นี่คนหรือโยโย่วะ
เดือนนึงลด4โลกุว่าปกติ เมิงลดภายใน7วันเพิ่มใน7วัน อันนี้ไม่ปกติ
>>320 มึงจะเอาแบบนั้นก็ได้ แต่มานึกเวลาหน้าฝนละกัน ฝนบุกทีไรคือแตกจริงๆนะมึง ยับไม่เหลือซากอ่ะ ต่อให้จะ5Gก็ตามที กูมาอยู่หอนะ ถ้าไม่ใช่เน็ตผูกขาดของหอพักเองความเร็ว10mb ราคา300บาทต่อเดือนก็คือใช้เน็ตไม่ลดสปีดแต่ความเร็วกากเดนเหี้ยๆเวลาฝนตกจริงจังนี่ทรมานมากนะมึง ดักดานเลยละ
คนเราแม่งต้องหัวควe ขนาดไหนวะที่เอาขยะมาทิ้งในตะกร้าหน้ารถคนอื่น กุเอาจักรยานไปจอดใต้bts แล้วเจอประจำเลยที่ตะกร้าต้องมีขยะอยู่ เหมือนพวกหน้าหรีไม่มีปัญญารู้ได้ว่าตะกร้าหน้ารถคนอื่นไม่ใช่ถังขยะอ่ะ บางทีก็เจอพวกสมองขาดพัฒนาการมานั่งเล่นบนรถกู พวกมึงเป็นเหี้ยไรกัน มึงโง่หรอ
คนเราแม่งต้องหัวควe ขนาดไหนวะที่เอารถมาจอดในที่ทิ้งขยะคนอื่น กุเอาขยะไปทิ้งใต้bts แล้วเจอประจำเลยที่ต้องมีจักรยานจอดอยู่ เหมือนพวกหน้าหรีไม่มีปัญญารู้ได้ว่าที่ทิ้งขยะไม่ใช่ที่จอดรถอ่ะ บางทีก็เจอพวกสมองขาดพัฒนาการมาปั่นจักรยานบนฟุตบาธ พวกมึงเป็นเหี้ยไรกัน มึงโง่หรอ
คนเราแม่งต้องหัวควe ขนาดไหนวะที่เอาขยะมาจอดในที่ทิ้งรถคนอื่น กุเอารถไปทิ้งใต้mrtแล้วเจอประจำเลยที่ต้องมีขยะจอดอยู่ เหมือนพวกหน้าหรีไม่มีปัญญารู้ได้ว่าที่ทิ้งรถไม่ใช่ที่จอดขยะอ่ะ บางทีก็เจอพวกสมองขาดพัฒนาการมาปั่นขยะบนฟุตบาธ พวกมึงเป็นเหี้ยไรกัน มึงโง่หรอ
ดีกว่าทิ้งลงพื้นนะ กุหาถังขยะไม่เจอตลอด
บางทีกุก็สงสัยทำเงินตก หรือกุมองแบงค์ผิด ไม่อยากพกเงินสดแล้วแต่มันก็ต้องพกไหม
โรคย้ำคิดย้ำทำ OCD (Obsessive Compulsive Disorder) เป็นโรคของคนที่มีความกังวล และความไม่มั่นใจต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เป็นผลให้ต้องทำกิจกรรมนั้น ๆ ซ้ำไปซ้ำมา เช่น การปิดไฟห้องน้ำ หรือการล้างมือบ่อย ๆ เป็นต้น โดยผู้ป่วยจะไม่สามารถหักห้ามใจไม่ให้ทำได้ เมื่อทำแล้วจะทำให้รู้สึกคลายความกังวล ก่อนที่จะเริ่มกังวลใหม่อีกครั้ง
กุว่าใช่กุเลย โควิดมาอาการกำเริบอีก คนเราเป็นจิตเวชไม่ทางใดก็ทางหนึ่งสินะ
เมียกูชอบขู่ว่าจะต้มกันดั้มให้กูแดก เมื่อวันพฤหัสกูซื้อมือ2 มา3ตัว บอกให้มันรอรับให้หน่อยมันก็ขู่อีก กูก็ตลกชอบพูดเหมือนแม่กูตอนกูเด็กๆเลย แต่ว่ากูตอนเด็กๆอันนั้นเป็นการ์ดยูกิ55555 วันนี้กูถามหาพัสดุและมันก็ต้มให้กูแดกจริง หูกูแบบ วิ้งง กูจะร้องไห้ กูไม่เคยเห็นของเล่นดีกว่ามันเลย กูแค่อยากให้มันเคารพความชอบกูบ้าง มันกลัวกูซื้อของเล่นจนหมดจนไม่มีแดก กูก็ให้ในส่วนค่าใช้จ่ายแล้ว ที่เหลือกูจะซื้อของที่กูชอบไม่ได้หรอวะ มันบอกว่ากูจะไม่เด็กแล้วเลิกเล่นได้แล้ว ก็ตอนเด็กกูไม่มีปัญญาซื้อไง ไอเหี้ย กูทะเลาะกับมันใหญ่โตมันก็เอาแต่พูดซ้ำๆเหมือนคนบ้าว่าโตแล้วๆๆๆ ไอเหี้ย ยังโทรฟ้องเพื่อนมันว่ากูเห็นของเล่นดีกว่า ไม่มีไอเหี้ยไหนเข้าใจกูซักตัว
เมิงเอาเงินเล่นเกม ซื้อของเล่น ไร้สาระ ไปพัฒนาตัวเองดีกว่า อย่างอื่นมันมีค่ามากกว่านะ เมื่อเราซื้อของไม่จำเป็นสุดท้าย เมิงต้องขายสิ่งไม่จำเป็น เมิงแค่ยังรวยไม่พอ นั่นละประเด็นหลักเลย ไม่งั้นมันคงไม่ขู่เมิงหรอก
เลือกกันมาเองทั้งนั้นแล้วก็มาบ่น
ท้อกับชีวิตว่ะ พูดอะไรไปก็รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ควรพูดออกไป โดนมองข้ามไม่ก็กลายเป็นทำให้คนรู้สึกแย่ทั้งที่ไม่ได้พูดว่าร้ายวิจารณ์หรือทำนองนั้น เป็น fact ทฤษฎีเท่านั้นเอง แล้วก็ต้องมารู้สึกแย่แบบบอกใครไม่ได้ทั้งที่มันอาจไม่ใช่ความผิดตัวกุเองด้วยซ้ำ
ปัญหาทุกปัญหาของกุเหมือนกลายเป็นเรื่องเล็กสำหรับคนอื่นตลอดเวลา พูดบ่นหรือระบายก็โดนเมินเฉยตลอดเลย เป็นแบบนี้ทุกครั้งจนรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นของตาย เป็นสิ่งไม่สำคัญ ไม่เคยได้รับการให้ค่า รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนงี่เง่าที่น้อยใจกับเรื่องอะไรแบบนี้ รู้สึกเหมือนตัวเองสรรหาแต่เรื่องให้คนอื่น บางทีก็อยากที่จะเศร้าที่จะอะไรแล้วมามีคนโอ๋คนปลอบบ้างเท่านั้นเอง อยากได้รับการเป็นห่วงบ้างเท่านั้นเอง
ลุกด้วยตัวเองมาตลอดจนเหนื่อย เหนื่อยมาก แล้วกุก็ชอบเกิดความรู้สึกขัดแย้งกับตัวเองบ่อยจนเหนื่อยอีกอยากที่จะเรียกร้องงอแง แสดงความไม่พอใจหรือน้อยใจออกมา แต่อีกใจก็รู้สึกว่าทำไปแล้วจะได้อะไร ทำไมต้องทำตัวงี่เง่าด้วย เหนื่อย เหนื่อยมาก
Seminarวันนี้รู้สึกแย่ฉิบหาย เป็นตัวถ่วง ไร้ประโยชน์ พูดห่าไรก็ไม่ได้ ทำกลุ่มโดนหักคะแนน กูนี่มันขยะเปียกจริง ๆ ไม่ดิ ขยะยังมีค่ากว่ากูอีด
>>331 กูเข้าใจมึงนะ ทุกวันนี้กูสละตัวตน สละความสุขส่วนตัวเพื่อครอบครัวเพื่อเมียเพื่อลูก เพื่อลูกกูเข้าใจ แต่เพื่อเมียทำไปทำไมวะ
พอมีลูกก็แทบจะไม่ให้กูเย พูดจากับกูก็แย่ แต่ค่าใช้จ่ายของแม่งเสือกเยอะขึ้นๆ ครีมนู่นนี่ นวด สปา เที่ยว ประกันชีวิตห่าเหว
ทุกวันนี้คือเอาเงินกูไปหมด (เงินเดือนกู 5 หมื่นกว่า) แล้วโยนให้กูใช้เดือนละหมื่น กูก็พอใช้แค่เดือนชนเดือนเพราะแม่งไม่ได้จ่ายทุกอย่างให้กูไง กูต้องควักเงินที่มันให้มาจ่ายอยู่ดี แม่งก็ตีมึนไม่รู้ไม่ชี้ งานอดิเรกกู(เล่นเกม อ่านการ์ตูน ดูอนิเม) ก็แทบจะต้องเลิกหมด...ยังดีสมัครเน็คฟริกไว้ดู แค่ใช้จ่ายวันๆนึงก็ไม่พอใช้แล้ว เดือนไหนไม่พอไปขอมันเพิ่มมันก็ด่ากูยังกะขอทานไปขอเงิน...
เพื่ออะไรวะ กูจ่ายให้ลูกแล้วทำไมต้องมาจ่ายให้มึงแล้วกูมาใช้ชีวิตเป็นตู้เอทีเอ็มเดินได้ให้มึงด้วย พอกูคิดได้งี้ ตอนกูได้ปรับตำแหน่ง (เงินเดือนเป็น 6หมื่นกว่า) กูก็เริ่มยักยอกเงินเดือนตัวเองว่ะเพราะมันไม่เคยขอดูสลิป กูไปสมัครอีกบัญชีแล้วให้บ.โอนไปบัญชีนั้น แล้วกูค่อยโอนกลับเข้าบัญชีเดิม ชีวิตแม่งแฮปปี้กว่าเดิมเยอะเลย
>>341 กูมีแค่เมียอย่างเดียวยังไม่มีลูก เมื่อก่อนมันก็ปล่อยกูนั่นแหละ เคยนั่งดูอนิเมะกับกูในโรงกูก็เลยชอบมัน คิดว่ามันคงเข้าใจกูแหละเลยแต่งงานด้วย พอออกมาอยู่ด้วยกันก็มีความเห็นทั้ง2ว่าจะอยู่แบบไม่รบกวนคนที่บ้านกูก็โอเคค่ารถค่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ตค่ามือถือค่าข้าวค่ากับข้าว กูแยกไว้ต่างหากเลยเพราะมันเป็นสิ่งที่ต้องจ่าย ที่เหลือก็เป็นค่าใช้จ่ายตอนไปทำงาน รถกูก็ให้มันขับ กูโหนบีไปแค่3ป้าย ข้าวเช้าไม่แดก ข้าวเที่ยงกูแดกที่บ.มื้อเดียวไม่เกิน100 กาแฟก็ไม่แดก แดกข้าวตอนเย็นที่บ้าน ไม่เคยไปต่อกับเพื่อน เพราะกูอยากซื้อกันดั้มกูจะไม่ให้มันกระทบค่าใช้จ่ายในส่วนอื่น กูพยายามปรับตัวกับแม่ง แต่แม่งไม่เคยปรับตัวห่าปรับเหวอะไรเลย ถ้ากูมีลูกคงจะเรื่องมากกับกูกว่านี้อีก แต่กูอยากให้เงินเดือนมากกว่านี้ก่อนค่อยมี แต่คิดใหม่ละ เผลอๆให้กูใช้วันละ100
โอเคเรื่องเยกูก็เยมัน วันไหนมันเหนื่อยมันหงุดหงิดมันไม่อยากกูก็ไม่เคยว่า ไม่เคยออกไปซื้อกินด้วยเปลืองตัง เอาตังไปซื้อกันดั้มดีกว่า เพราะกูมีเมียที่บ้านให้เยอยู่แล้ว กูต้องรอให้มันอารมณ์ดีกว่าจะขอเยได้ ไอเหี้ยตอนแต่งงานมันก็เอาตัง(แม่)กูไปแล้วไง ชอบโทรฟ้องเพื่อนนักว่าผัวไม่ได้เรื่อง แล้วกูเคยฟ้องแม่กูหรือแม่มึงมั้ยว่าเดือนนึงมึงให้เยกี่ครั้ง กูตามใจมึง มึงตามใจกูบ้างไม่ได้อ่อไอเหี้ย
>>341 >>331 เชี่ยเอ้ย กุเป็นผู้หญิงนะ แต่กุคิดว่ากุเข้าใจพวกมึงว่ะ และกุก็คิดว่ากุเข้าใจเมียของพวกมึงด้วย อยากจะตอบแบบจริงจัง
กุไม่รู้ว่าเมียมึงมองยังไงเพราะกุฟังแค่จากพวกมึงฝ่ายเดียว แต่เท่าที่กุผ่านตาปัญหานี้มาบ้างจากคนอื่นๆ กุคิดว่าตอนนี้ทุกคนกำลังมองจากมุมของตัวเองเป็นหลัก ไม่ได้มองจากมุมของคนเป็นครอบครัวเดียวกันอ่ะ ทั้งตัวมึง และเมียมึง ต่างคนก็อาจจะมองในมุมของตัวเองมันเลยเกิดความรู้สึกที่ว่า กูยอมเสียสละชีวิตกุไปมากมายแต่ทำไมพวกมึงไม่ยอมเสียสละเพื่อกูบ้าง สุดท้ายผลลัพธ์เลยเกิดเป็นความรู้สึกเสียเปรียบอยู่ตลอด
จริงๆอาจต้องมองย้อนกลับไปว่า definition ของการเป็นครอบครัวคืออะไร มันไม่ใช่แค่คนสองคนย้านเข้ามาอยู่ด้วยกัน ปั๊มลูกแล้วยังจะมีชีวิตเบาหวิวเหมือนเดิม มันมีเรื่องของความรับผิดชอบที่บังคับให้มึงแทบจะสละชีวิต 80% เพื่อครอบครัว กูหมายถึงทั้งผัวและเมียเลยนะ resource ต่างๆที่หามาได้มันจะถูกวาปไปกองกลางหมดเพื่อทำให้ครอบครัวมึงมีเงินทุนเดินต่อ เพราะงั้นหลังจากที่มึงตัดสินใจสร้างครอบครัว ความสุขของมึงมันต้องเปลี่ยนจากความสุขส่วนตัวเป็นความสุขของครอบครัวไปแล้ว มันเหมือนกับว่ามึงและเมียมึงกลายเป็นคนเดียวกันที่ถ้าทุกข์ก็ทุกข์เหมือนกัน สุขก็สุขร่วมกันอ่ะ
ปัญหาที่กุเห็นคือหลายคนไม่ได้มองว่าความสุขของครอบครัวเป็น first priority แต่ยังยึดติดกับความสุขส่วนตัวเหมือนตอนก่อนแต่ง ทำให้มึงเกิดความรู้สึกว่ากุทุ่มเทขนาดนี้กุควรได้รับบางสิ่งบางอย่างจากเมียให้เท่ากับที่กุจ่ายสิ เหมือนซื้อของอ่ะ แต่ในฝั่งเมียก็อาจจะมองแบบเดียวกันเพราะมึงก็ไม่รู้หรอกว่าเบื้อหลังเมียมึงรับมือกับอะไรอยู่ เมียเลยอาจมองว่ากุเองก็เสียสละขนาดนี้ ผัวก็ต้องเปย์กุสิ ไรงี้
ซึ่งไม่ผิดนะที่จะรู้สึกแบบนั้น แต่กุมองว่ามึงยังไม่พร้อมรับมือกับสิ่งที่ต้องเสียไปหลังจากสร้างครอบครัวมากกว่า หรือบางทีมึงอาจจะพร้อมแล้ว แต่ตัวเมียมึงเองก็ไม่พร้อม เลยทำพฤติกรรมแบบเป็นเจ้าของเงินมึง ทั้งๆที่ความจริงแล้วพวกมึงคือเจ้าของร่วมกัน มึงสามารถซื้อของไร้สาระได้ตราบใดที่ไม่กระทบกับครอบครัวทั้งทรัพยากรและความรู้สึก แต่พอทั้งคู่รู้สึกแบบที่มึงเป็นอยู่ก็เลยมักจะรู้สึกว่าต่างคนต่างถูกเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลาจนพอเห็นว่าอีกคนเอาเงินไปใช้กับความสุขบางอย่างก็จะเปรียบเทียบว่าทำไมกุทำไม่ได้ หรือไร้สาระชิบหายทำไมไม่เอามาให้กู ทั้งๆที่ความจริงแล้วมึงสามารถยินดีที่คนในครอบครัวมึงมีความสุขได้อ่ะ
ที่พูดนี่ไม่ได้ว่าใครนะ กุมองแค่ว่าสังคมเราบางทีอาจจะไม่ได้ประเมินเพียงพอว่าเพื่อสร้างครอบครัวเราต้องแลกอะไรไปบ้าง แล้ว worst case เป็นไง คิดแค่ว่ารักก็แต่ง อยากอยู่ด้วยก็แต่ง หรือถึงเวลาก็แต่ง อาจจะประเมินไม่ลงลึกพอว่ามึงสามารถทำให้ครอบครัวกลายเป็นความสุขของมึงแทนเรื่องอื่นๆได้มั้ย มันเลยเกิดเป็นความไม่แฟร์ในครอบครัวขึ้นมา
>>347 กู 341 กูขอบใจมึงมากและต้องบอกก่อนว่ากูเข้าใจที่มึงสื่อนะ เพราะกูเคยเป็นผช.คนนั้น ผช.แสนดีที่สละตัวเองให้ครอบครัว
แต่สังคมมาตาธิปไตยในครอบครัวแม่งโหดร้ายกว่าที่กูคิด คือถ้าเมียดีก็ดีไป เจอเมียเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งคือชิบหายเลย รวมถึงการอยู่ด้วยกันมาหลายๆปี ทำให้เมียละเลยความเกรงใจลง กลายเป็นอยากด่าทำร้ายจิตใจยังไงก็ได้ อารมณ์ไม่ดีกูขุดเรื่องอะไรมาด่าก็ได้ อะไรที่เจ้าตัวไม่ได้ใช้ ไม่ได้มีส่วนร่วมก็คิดว่าไร้ประโยชน์เปลืองเงิน โดยไม่ได้คิดว่ามันเป็นงานอดิเรกของใครบางคนรึเปล่า
พอเจอสภาพแวดล้อมแย่ๆ ติดต่อกันหลายๆปี กูก็ถูกชุบด้วยแนวคิดของสังคมที่กูอยู่นั้นๆน่ะแหละ
เลยกลายเป็นกูในปัจจุบันที่ยักยอกเงินเดือนตัวเอง เพื่อเอามาเปย์เกม เปย์มังงะ(ดิจิตอล) ให้ตัวเองได้คลายเครียดในสิ่งที่ตัวเองชอบ
>>345 กูเคยอยู่ในสภาพนั้นเหมือนกัน แต่ไม่ได้เก็บตังไปซื้อของ แต่เป็นเอาตัวให้รอดเดือนนั้นเพราะแม่งไม่ยอมแบ่งจ่ายค่าบัตรเครดิตเดือนนั้นที่มีค่าใช้จ่ายตอนไปเที่ยว สภาพตอนนั้นคือแม่งซื้ออะไรค้างไว้ในตู้เย็นกูเอามากินหมดอ่ะ
>>347 กู331 นะ กูชอบความเป็นกลางมึงนะ กูไม่รู้นะว่ามันแบกรับอะไรนักหนา งานบ้านก็ทำเท่ากัน ค่าใช้จ่ายก็จ่ายเท่ากัน ก่อนหน้านี้ก็เคยทะเลาะกันถึงขั้นกลับไปนอนบ้านแม่ยาย กูก็ไปตามกลับมานั่งจับเข่าคุยกันว่าทำไมถึงซื้อไม่ได้ มันอ้างแค่2อย่าง โตแล้วกับไม่มีประโยชน์ ในอนาคตหาว่ากูจะเอาตังไปซื้อของเล่นหมด กูก็ตัดสินใจถอยก้าวนึง เรื่องโตแล้วเล่นไม่ได้กูไม่เห็นด้วย แต่ถ้ากังวลเรื่องค่าใช้จ่าย กูจะแบ่งพวกนั้นออกมาเพื่อให้มันสบายใจว่าต่อให้กูซื้อของเล่น ก็จะไม่กระทบเรื่องค่าใช้จ่าย คุยกันเสร็จสรรพซะดิบดี กูกลับมาเจอกันดั้มกูโดนแดกตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้ยังไม่ดีกันเลยแต่ชอบคุยโทรศัพท์กับเพื่อนแล้วแซะกูเนื่องๆ เมื่อเช้ากูก็แอบเอาไอ้มาริโมะของมันมาแกงจืด แต่กูไม่ได้แดกนะ แกงให้แม่งดู ว่ามึงชอบมั้ย สรุปมันบอกจะหย่า บอกมาริโมะกับของเล่นมึงมันเหมือนกันมั้ย ใช่ไอเหี้ยคือไม่เหมือน แต่มันก็ไม่ชอบไง แล้วทำไมทำเหี้ยๆกับกูได้วะ
>>329 กุก็เป็นคล้ายๆมึงเลย ชอบล้างเท้าบ่อย ชอบปิดตู้เย็นแล้วชอบกดให้แน่นๆเพราะกลัวจะปิดไม่สนิท ออกจากบ้านพอล็อคประตูแล้วก็ชอบบิดลูกบิดซ้ำหลายรอบเพราะกลัวว่าจะลืมล็อคลูกบิดประตู พอออกไปข้างนอกก็ชอบเช็คกระเป๋าบ่อยว่าในกระเป๋ามีกุญแจบ้านอยู่ไหม กลัวทำกุญแจหาย ไรประมาณนี้
ครอบครัวไม่เคยภูมิใจในตัวกูเลย ต่อให้กูทำได้ดีแค่ไหน
วันนี้แม่งก็โคตรแย่ไม่ได้เอารถไปทำงานนั่งรถเข้าบ้านกูก็เสือกร้องไห้บนรถสาธารณะอีก
-เพื่อนคืนเงินไม่ครบ
-ย้ายออกแล้วกูต้องไปเซ็นเอกสารอีกรอบ (ไกลเป็นกันกิโล)
-ส่งของกลับบ้าน มีบางส่วนส่งไม่ได้ต้องไปเอาคืน (ไกลเป็นพันกิโล) แถมเยอะอีกต่างหาก
-สั่งเคอร์รี่ให้ไปเอา เคอร์รี่ถามรายละเอียดที่อยู่ กูก็ไปถามไอ้อีนั่น ไม่ตอบ กู= บอกไม่ถูก
- สั่งข้าวที่สนามบิน เรียกพนักงาน4รอบ เมินกูทุกรอบ ลุกขึ้นไม่แดก
- หิวจัด ไปซื้อข้าวอีกร้าน พนักงานเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ต้องเรียก3รอบ
- นั่งบนโต๊ะ อินเดียนน่าห ีเอาขยะโยนลงเก้าอี้ที่ว่างข้างกู
- กูปัดทิ้งต่อหน้าแม่ง มันยื่นหน้าเข้ามาทำมือทำไม้แล้วเว้าอินเดียใส่กูรัวๆ
- กูบอกให้แม่งพูดอังกฤษ ก็ยังพูดอินเดียใส่ไม่หยุด
- เครื่องเลท15นาที
- ขึ้นเครื่องไปแล้ว อินเดีย(คนใหม่) 3คนข้างหน้ากูเหมือนจะไม่อาบน้ำ ขี้เต่าแรงสัส จนคนจีนข้างๆกูทำจมูกฟุดฟิดแล้วเว่าจีนใส่กูรัวๆ
- กูบอกอิ้งลิช แม่งก็ยังจะเว่าจีน
- ดมขี้เต่าแม่งตลอด1.30 ชม.
ใช่ ทุกอย่างเกินขึ้นใน1วัน ไม่สิครึ่งวันไอ้หน้าห ีีีีไอ้ชีวิตหัดoว
อยากร้องไห้ง่ายว่ะ กุชอบร้องไห้กับเรื่องของคนอื่นเพราะสงสาร แต่กับเรื่องของตัวเองดันร้องไม่ออก มันจุก ความรู้สึกกุอ่ะมันแย่แน่ๆอยู่แล้ว เศร้ามากด้วย แต่ก็ร้องไม่ออก พยายามบิ้วให้ตัวเองร้องเพราะเวลาร้องแต่ละทีกุโคตรโล่ง ใช้ชีวิตต่อไปได้ กลายเป็นต้องหาหนังหาอะไรเศร้าๆมาเปิดเพื่อจะได้ร้องไห้ได้ในแต่ละครั้งที่รู้สึกแย่ พอนึกเรื่องแย่ๆที่เจอมาเพื่อให้ร้องกุดันจุกกับรู้สึกแย่มากกว่าจะอยากร้องไห้ซะงั้น
กินปลาดุกฟู กับไข่ตุ๋น พร้อมน้ำจิ้ม สุดยอดอาหารวัยเด็กมัธยมน้ำตาจิไหล
ฟางเส้นสุดท้ายแล้ว ใครก็ได้มาฟังกูร้องไห้ที
อยากตายว่ะเพื่อนโม่ง มีวิธีดี ๆ ไหม
ต้องบอกก่อนว่ากุทำงานได้เงินเยอะมากและคุณภาพชีวิตกุค่อนไปทางดี แต่แบบ ไม่รู้ดิ กุคิดแบบนี้มานานมาก กุพยายามหาทางเข้าใจตัวเองทั้งด้วยตัวเองและทางการแพทย์ แต่กุไม่เคยได้รับคำตอบนอกจากเป็นเครื่องจักรคอยหาเงินเลย
กุจะทำยังไงต่อไปดี
ถ้างั้นกูขอคุณภาพชีวิตดีๆของมึงได้ป่ะ แลกกับกุจะรับฟังและช่วยมึงหาคำตอบต่อ ระยะเวลาปีนึงเป็นไง
>>359 ลองศึกษาศาสนาดูป้ะ เอาแบบที่สายที่ไม่งมงายอะ มองโลกตามความเป็นจริง ยืนเดินนั่งนอน รู้ตัวตนทุกลมหายใจ มีสติกับตัวเองทุกขณะจิต เผื่ออาจช่วยได้ ถ้าไม่ชอบศาสนาพุทธไทย ลองสายเซ็นก็ได้ ช่วยเรื่องสภาวะสงบนิ่งจัดการกับจิตใจตัวเองได้ดี
แต่ถ้าอยากฟังแบบสนุกๆ ภาษาบ้านๆ เข้าใจตัวเอง เข้าใจเรื่องสมาธิ ก็หมอบีอะ
>>359 รมควันตายเนี่ยตายที่เจ็บน้อยสุดแล้ว ร่างกายมันจะขาดออกซิเจนแล้วเราจะกลับไปไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือหวาดเสียว แล้วศพสภาพดีเก็บง่ายกว่าไปผูกคอตายหรือโดดตึกตาย
วางแพลนก่อนก็ดีถ้ายังแคร์สังคม เขียนพินัยกรรม เขียนจดหมายลาตายให้มันชัดเจน ตํารวจจะได้ไม่ต้องทํางานหนัก
แต่ก็ไม่ต้องแคร์ก็ได้นะเว้ย อย่าไปคิดมาก ถ้าอยากตายจริงๆ
>>359 มันมองได้หลายมุมแหละว่าอะไรคือความหมายของการมีชีวิต ไอคุณภาพชีวิตที่ดีมันไม่ได้ใช้เรื่องสถานะทางสังคมว่ามีเงินเยอะอยู่ในสังคมดีเป็นตัวกำหนดเสมอไป ถ้ามึงไม่เอนจอยชีวิตนั่นก็ไม่ใช่ชีวิตที่ดีแล้ว รึเปล่า? อยากมีชีวิตแบบไหน บางครั้งลองเสี่ยงทิ้งค่านิยมทางสังคมไปแล้วจะได้ประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆก็ได้นะ ก็ลองไปลิสท์ดูว่าไปทางไหนมันคุ้มกว่ากัน ระหว่างตามสมองหรือตามหัวใจ
ยิงกบาลตัวเองไม่ใช่ดีสุดหรอ ปั้งเดียวหายเลย กระโดดกว่ามันจะถึงพื้นเสียวไส้เด้ ละบางคนโดดจากชั้น20 ไม่ได้ตายในทันทีด้วย
>>367 กูซื้อเถื่อนจากตร.ที่รู้จัก ไม่ได้จะมายิงตัวเองหรอก แถวบ้านกูน่ากลัวเลยซื้อมาไว้ ถ้าวันนึงไม่มีทางออกคงเอามาเป่าตัวเอง กูไม่ได้ตั้งใจเหลื่อมล้ำหรอกแค่บอกว่าแบบนี้อาจจะสบายที่สุด ยังไงก็ขอให้มึงพบทางออกที่ดีไม่ว่าจะฆตตแบบไหน หรือไม่ฆ.เลย ขอให้ทุกทางที่มึงเลือกจะพามึงไปในที่สบายใจกว่านี้นะ
>>359 ตบบ่านะเพื่อน มึงคือร่างแยกของกูหรือเปล่าวะ กำลังประสบปัญหาแบบเดียวกัน ทำงานได้เงินเยอะ ชีวิตดี ไม่ได้ดีมาก แต่ก็ดีกว่าคนทั่วไป จนวันหนึ่งรู้สึกว่า เบื่อชีวิต หดหู่ เอาแต่คิดว่านี่กูมีชีวิตอยู่ไปทำไม รู้สึกว่าตัวเองเป็นเครื่องจักรหาเงินเหมือนกันเป๊ะ… วันๆ ไม่ทำอะไรนอกจากทำงานกับนอนร้องไห้สลับกัน กูโชคดีที่กลับไปเข้าสังคมแล้วได้เพื่อนๆ ช่วยดึงไว้ ได้แฟนช่วยดึงไว้เหมือนกัน ไม่งั้นคงแย่แน่ ช่วงนี้กูดีขึ้นแล้ว เป็นกำลังใจให้นะมึง ขอให้หาอะไรที่เติมเต็มชีวิตเจอนะ
ในวันที่เจอเรื่องแย่ โคตรอยากพ่นคำพูดแย่ๆ ออกไปเลยว่ะ แต่เสือกเหมือนมีบางอย่างรั้งไว้ไม่ให้ทำทั้งที่ข้างในอารมณ์แม่งรุนแรงมาก กูอยากจะโวยวายออกมาเยอะๆ สัส ทำตัวเหี้ยๆ แบบที่แม่งทำกับกู แต่กูเสือกทำไม่ได้
ไม่ได้ดั่งใจซักอย่าง หัวค.วย
เบื่อการเหยียดผู้หญิงในที่ทำงานว่ะ ที่ทำงานไม่เท่าไร สังคมเจริญแล้ว แต่พอกลับบ้านแฟนกูนี่ตัว toxic เลย เหยียดทุกประโยคที่พูด กูบ่นเรื่องความเครียดที่ทำงานแม่งตอบด้วยการเหยียดและเสริมว่าผญแย่อย่างนั้นอย่างนี้ แม่งใช้ประโยค ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นผู้หญิงเก่งเลยสักคนเดียว บอกว่าผญทำงานยังไงก็ไม่รอดหรอก ผญต้องอยู่บ้านทำครัว โอ้โห กูละฟังแล้วของขึ้น ทุกวันนี้กูใช้ชีวิตโดยการแกล้งทำเป็นโง่ เป็นง่อย ให้ผู้ชายช่วยนั่นนี่ แล้วรอจังหวะแก้แค้นโดยการโชว์ความเก่งทับซะเลย ไม่ว่าจะแก้โจทย์ปัญหา เล่นเกม เล่นกีฬา โคตรสะใจอะ
เห็นแฟนคุยกับเพื่อน กับลูกน้อง มีความคิดแบบนี้ทุกคน ผู้ชายเป็นอย่างนี้ทุกคนหรอวะ แล้วผู้หญิงต้องยอมเพื่อความสุขของชีวิตคู่หรอวะ ถ้าไม่ยอมก็มีแต่ทะเลาะกัน โคตรไม่เมกเซ้น ไม่ขอไรมากเลยอีเหี้ยช่วยรับฟังความคิดเห็นของกูบ้างเหอะ นี่เถียงแม้กระทั่งเรื่องที่กูเป็น specialist และใช้หาเงินได้ โคตรน่าเบื่อ กูเริ่มเข้าใจละว่าทำไมผญที่ขึ้นตำแหน่งสูงๆในที่ทำงานชอบเตือนกูเรื่องชีวิตคู่ว่าแม่งจะไปไม่รอด
ผญ ฉลาดด้านการใช้อารมณ์ มันเลยทำได้ดีกับงานเลขา call center ดีลกับคน ข้อดีชายญ ต่างกันไป
ให้เต่าวิ่งแข่งกับกระต่ายก็แพ้
ให้กระต่ายดำน้ำแข่งกับเต่า กระต่ายก็แพ้ อยู่ที่เรามีข้อดีด้านไหนก็พร้อมจะลืมจุดด้อย
แต่ส่วนมากผญ เจอในเกม เล่นโหดๆ มีนับนิ้วได้เลย
‘’ทุกวันนี้กูใช้ชีวิตโดยการแกล้งทำเป็นโง่ เป็นง่อย ให้ผู้ชายช่วยนั่นนี่’’
นี่ไงเมิงที่เป็นtoxicหลอกใช้ผู้ชาย คนเขามีน้ำใจกับเมิง
เมิงหลอกใช้งาน ทำอะไรเองไม่เป็น
สังคมฝรั่งแม่งคลั่งเรื่อง Equality แต่ไม่สนเรื่อง Balance ผลที่ออกมาก็เป็นอย่างที่เห็นทุกวันนี้ woke จนสังคมป่วย
ใช้หนี้ RR กี่ปีจะหมดวะ
ไม่รู้สึกตัวว่าเหนื่อยว่าเครียดระหว่างทำงาน พอจบงานกุถึงพึ่งรู้สึกว่าเหนื่อยสัสๆ แล้วความรู้สึกทุกอย่างแม่งก็ถล่มลงมาภายในวูบเดียว
ไอเชี่ย ไอควาย ไอสัสสสส โว้ยยยย เหี้ยยยย แม่งงงงง เบื่อโว้ยยยยย
เอาความสุขกูคืนมาโว้ยยยยยยยย
ช่วงเวลาที่สุขที่สุดคือช่วงที่คบกับแฟนใหม่ๆ ชีวิตมีความสุขมากกกกกกก ซึ่งสั้นชิบหายไม่กี่เดือนเอง
รองลงมาคือช่วงอยู่มหาลัยได้ออกมาจากบ้านบ้าๆ ใช้ชีวิตแบบความรับผิดชอบน้อย เงินไม่ค่อยมีหรอกแต่มีความสุขชิบหาย
รองลงมาอีกคือช่วงทำงานแรกๆช่วง 20 ตอนต้น ช่วงที่ชีวิตยังมีไฟ ทำเงินได้ ซื้อของที่อยากได้ กินของที่อยากกิน งานเหนื่อยนะแต่ก็มีความสุขดี
.
.
.
แล้วตอนนี้คือเหี้ยอะไรวะ พอแต่งงานเมียกลับหน้ามือเป็นหลังมือ แม่ยายจากแรกๆก็ดีกับกู พอรู้ว่าครอบครัวกูไม่รวยจริง(คือรวยกว่าบ้านมันแหละ แต่มันอยากได้ลูกเขยรวยกว่านี้) แม่งก็ทำเหมือนกูเป็นขี้ข้า แม่กูเคยอัดคลิปตอนแม่ยายด่ากูให้แม่กูฟัง คือตอแหล 99% ทำเหมือนกูเหี้ยมาก แม่กูก็เครียดความดันขึ้นเพราะคิดว่ากูทำงั้นจริงๆ ไอ้สัส
เมียกูอยู่ๆกันไปพอไม่พอใจกูหงุดหงิดก็เริ่มหางโผล่ออกมาเรื่อยๆ รวมๆคือไม่ได้ชอบกูตั้งแต่คบเป็นแฟนแล้ว(แล้วมึงแต่งทำไม สุดท้ายแม่งก็นึกว่ากูรวยแหละเลยแต่ง อีห่าเอ้ย)
ทุกวันนี้ความสุขเดียวของกูคือลูกกูเนี่ย ซึ่งพอโตแล้วความสุขนี้ของกูก็คงหายไปอีก
เครียดจากงานแล้วกลับมาบ้านยังต้องมาเครียดกับพวกมึงอีก เหนื่อยชิบหาย
ดีไซน์โปรเจคนึงมาหลายเดือน แต่พลาดลืมเช็คจุดนึง งานออกมาเลยไม่โอเคอย่างที่คาดไว้ รู้สึกแย่อะ แบบกูใช้เวลาไปเยอะมาก
ะผลออกมาเป็นแบบนี้ แก้ไม่ได้แล้ว เซงมากๆๆ
>>386 พวกผู้หญิงมันก็เหี้ยดอก ทุ อง แบบนี้แหละ ยิ่งมึงซวยเจอพวก กุะหรี่ gold digger แบบนี้ชีวิตมึงยิ่งไปกันใหญ่ ทางที่ดีที่จะออกจากวงจรอุบาทว์แบบนี้นะ หย่าเลย แล้วออกมารักตัวเอง เอาลูกมาเลี้ยงด้วยตัวเองด้วย ไม่งั้นลูกมึงจะถูกพวกกุะหรี่พวกนี้เลี้ยงและสอนแบบผิดๆแถมจะเสี้ยมให้เกลียดมึงด้วย ออกมารักตัวเอง ดูแลตัวเอง ดูแลลูกมึง เดี๋ยวผู้หญิงดีๆก็เข้ามาในชีวิตมึงเองเพื่อน อย่าเป็น beta จงเป็น chad ซะ
ถูก ผญ มันก็คอมมิวนิสหมดละ อะไรที่เคยเป็นของเมิง ก็เป็นของมันหมด มันรีดจนหมดตัวแล้วก็หาผช ใหม่เรื่อยๆ
เมิงต้องยอมรับว่าเมิงไม่รวยเอง เป็นมนุษย์เงินเดือนกระจอกๆ กิจการก็ไม่มี แบบนี้ไม่มีอนาคตหรอก
จองตั๋วเครื่องบินไปกลับละ เสือก
มีเรื่องต้องทำที่อำเภออีกต้องทิ้งตั๋วขาไป
กูต้องไปยื่นวีซ่าวันจันทร์เพื่อให้มันทันรับคืนวันศุกร์ แต่ศูนย์นานาเสือกรับหนังสือคืนได้ถึงแค่วันพฤหัส ถ้าวันพฤหัสมันไม่ครบ5วันไงไอสัสสส
เห็นศูนย์สีลมมันรับหนังสือคืนวันศุกร์ได้ด้วย แต่ต้้องจองทางเบอร์ เบอร์โทรแม่งก็โทรไม่ได้ เลขไม่เปิดใช้บริการมีไว้ทำเหี้ยอะไร แม่งไม่ได้ดั่งใจกูซักอย่าง
>>389 เออถูก gold digger ตั้งกะหลังแต่งอ่ะ ครอบครัวมันหนี้กองท่วม แต่งเสร็จก็มาขอให้แม่กูช่วยเลย มีหนี้บ้าน หนี้พ่อมัน หนี้แม่มัน แม่กูก็ช่วยหนี้พ่อมันเท่าที่ช่วยได้ เอาเงินไปค้ำเพิ่มให้ธนาคาร(รู้จักกัน)ลดดอกก็ทำให้ หนี้แม่มันแม่กูให้ยืมเงินไปปิด(ก็เท่ากับไม่เสียดอก) หนี้บ้านมันก็เอาเงินสินสอดที่ได้จากกูนี่แหละไปโปะ
แต่เมียกูเสือกโวยว่าบ้านกูไม่ช่วยบ้านมัน คือปลดหนี้ให้บ้านมันไม่หมด จะช่วงต้องช่วยเต็ม อย่าช่วยครึ่งๆกลางๆ คือกะว่าบ้านกูต้องปลดหนี้ให้ทุกอย่างว่างั้น กูนี่ไปไม่เป็นคืออิหยังวะมากๆ พวกมึงจะเอาแต่ได้เกินไปไม้วะ
แม่มันบอกลูกสาวมัน(กูมารู้ทีหลัง)ว่าให้แต่งนี่ไม่ได้อะไรเลย??? คือทำให้ขนาดนี้พวกแม่งไม่มีสำนึกบุญคุณ แถมทำตัวเหี้ยลงๆ
บอกเลยตอนนี้แม่งจุดต่ำสุดของชีวิตกูและ 555 T_T
>>393 มันคือความสะเพร่าของกูเองไงที่ไม่ได้ตรวจสอบเบื้องลึกของพวกแม่งไง
มึงคิดดูนะอันนี้คือชีวิตกูก่อนแต่ง
ตืนเช้า เมียตื่นก่อนมาทำข้าวเช้าให้กูไปกินที่ทำงาน
เย็นกูไปรับกลับด้วยกัน ถ้าไม่ซื้อกับข้าวแถวบ้านก็เมียจะทำให้กินไม่ก็ซื้อมาแล้วจากที่ทำงาน
บางวันจะไปดูหนังไม่ก็เดินตลาดนัดมั่ง
กลับมาบ้าน กินข้าว แบ่งกันทำงานบ้าน
มีเซ็กซ์
นานๆก็ไปเที่ยวกันทีนึง ปีนึงในประเทศซัก 2-3 ครั้ง ต่างประเทศครั้ง
ชีวิตเรียบๆแบบนี้แหละแต่กูแม่งมีความสุขชิบหาย แม่ยายตอนนั้นก็ยังดีกับกู พูดกับกูนี่มี"ลูกxxx" ตลอด
ชีวิตหลังแต่งไปพักนึง....
ตื่นเช้ากูตื่นก่อน 99% เมียถ้าไม่ปลุกคือไม่ตื่น ถ้ากูตื่นทีหลังมีด่า แม้วันหยุด???ก็ด่า
ไม่มีอีกแล้วข้าวเช้าไปหาแดกเอาเอง
เย็นถ้าไม่มืดไม่ยอมกลับบ้านมีกิจกรรมให้กูเสียตังตลอด ดูหนัง ช็อปปิ้ง ตลาดนัด ไหว้พระ นวด
กลับมาบ้านกินข้าว
กูทำงานบ้าน...เมียหลับคาทีวี
ชีวิตเซ็กซ์ไม่ต้องพูดถึงโดนตัวมันยังทำท่าขยะแขยง
โปรแกรมเที่ยวนี่แทบจะทุกเดือน เที่ยวตปท.แทบจะปีละ 3 ประเทศ แน่นอนว่าเงินกู
นี่คือตอนยังไม่มีลูกนะ
แม่ยายก็เรียกกูไอ้แทน 555 T_T
>>395 มันไม่ได้เปลี่ยนแค่มันเผยตัวตนออกมาเต็มที่เพราะภารกิจ(จับผัวรวย) มันเสร็จแล้ว ความเกรงใจหายไป ผัวคือของๆมันเรียบร้อย
แถมความเหี้ยคือรู้ตัวด้วยว่ากูทำไม่ดี กูพูดไม่ดีกับมึง(ผัวนะ) แต่กูเป็นของกูแบบนี้อ่ะ มึงต้องปรับมาเข้ากับกูเอง
กูแนะนำว่าถ้าจะมีชีวิตคู่ให้สืบ(ถ้ารวยก็จ้างคนสืบ) ประวัติครอบครัวผญ.ก่อน ถ้าไม่มีหนี้หรือแค่เป็นหนี้บ้าน หนี้รถ ก็พอจะเบาใจเรื่องการเงิน กูพลาดไม่ได้เช็คก่อน คือพวกแม่งผลาญกันชิบหายจริงๆ
ทำไมการจีบสาวมันยากอย่างงี้วะ แค่กูเลือกผิดก็เกมโอเวอร์ละ แถมกูต้องสังเกตทุกอย่างเพื่อเอามาเดาใจแล้ววางแผนคุยหรือเลือกการกระทำที่ถูกใจเขา เหนื่อยชิบหาย พอกูเลือกผิดก็ตู้ม ไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ รู้สึกว่าไม่พิเศษพอ ไอเหี้ยแค่นี้กูก็พยายามแทบตายละ เหนื่อยก็เหนื่อย เครียดก็เครียด
Feels bad สัสตอนเรียนกูโครตรำคาญอีโต๊ะหลังเลยเจอแต่พวกสก๊อยพิกมีเกิลผสมมีนเกิล นั่งครางอยู่ด้านหลังกุทั้งวันเนี่ย
ไม่ว่าอะไร จะเทวดาหรือจะพระเจ้าองค์ไหนก็พากูไปอยู่ที่นั่นในวันนี้ไม่ได้
เหนื่อยจนร้องไห้ กูพยายามแล้ว ทำได้แค่นี้กับเวลาที่ให้กูมา กูรู้ว่ากูห่วย แต่นี่ก็ไม่ใช่งานที่กูคุ้นเคย ไม่เคยทำมาก่อน ร้องไห้ก็ร้องไป แต่อย่างน้อยกูก็ควรภูมิใจในตัวเองด้วยที่พยายามเต็มที่แล้ว
กูควรจะเลิกยอมคนแล้วโต้ตอบบ้างหรือป่าววะแม่งกลัวสวนไปแล้วกูต้องเสียเงินทั้งที่กูไม่ผิดแค่มันเส้นใหญ่กว่ากูอ่ะ
ส่งไฟล์รู้ผิด ส่งไฟล์ตัวทานูกิเย้ดกับผมาไปให้อาจารย์
รูป***
หมา** โอ้ยอีเหี้ยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
โดนอาจารย์เรียกไปเย้ดแน่มึง
เหนื่อย เหนื่อยเหี้ยๆๆ เหนื่อยสัสๆๆๆ เมื่อไหร่โปรเจคนี้จะเสร็จ
หัวหน้าแม่งเเป็นห่าอะไรวะยังไม่ถึงเวลาทำงานแม่งก็ให้เปิดร้านละ อย่างงี้ก็เกินเวลาดิ ขอเงินเพิ่มได้ปะ กูไม่ผิดก็ด่ากู
กุฝันว่าชอบลืมของ ปกติก็ขี้ลืมตั้งแต่เด็กอยู่ละ
เบื่อที่จะต้องใช้สมองคิด อยากอยู่กับความว่างเปล่า
และธรรมชาติ
กุให้เงินเขาผิดไปขาดบาท 1 มันอาจเป็นเรื่องแย่ในชีวิตเขาวะ
เหมือนเราไปโกงตังเขาบาท 1
ชีวิตกูไม่มีอะไรดีเลย เรียนป.ตรีไปก็เท่านั้น กูโง่ชิบหายเหมือนเดิม
กูเบื่อๆๆๆๆ เกลียดๆๆๆๆๆ เหนื่อยกับคนรอบตัวกูแล้ว มีแต่คนชิบหาย แล้วมันเป้นหัวคอยอะไ บ่นง่วงตั้งแต่ค่ำ แต่จนเลยตีสามก็ยังไม่นอน มันเป็นห่าเหวอะไร บ่น ทุกอย่างแต่ไม่ทำหัวคอยอะไรให้ตัวเองหาย ไม่ทำวกหพทผรปอน่ว้ิวงสหะาหอ้งยหดอะไรให้ดีขึ้น มันเป็นคอยอะไรรรรรรร อีดอก
แล้วแม่งก้าด่าคนอื่นไม่หยุด แต่ตัวเองก้ทำเหี้ยพอๆกันมันนั่นแหะ ปอกกลอกจนคนอื่นไม่เหลืออะไรแล้วยังเอาแต่นั่งซื้อของหัวคอยไร้สาระไม่มีประโยชน์ไม่พอ ยังสนับสนุนเอาเงินไปให้คนเหี้ยๆอยู๋นั่นแหะ คมตเลี้ยงมึงไม่มีจะกินแล้ว กูอยากตาย
แล้วกูบ่นกูพูดอะไรไม่ได้เย แค่บ่นง่วงอยากนอนโมโหกูจนไม่ได้นอน มังอยากใหู้ตายใช่มับ้ ใช่มั้ย มึงอยากให้กูตายห่าไปไวๆๆๆ
เป็นไรมากปะ ชอบด่าคนอื่นไปทั่วว่างานห่วย แต่ตัวเองก็ไม่ได้ทำงานเพอร์เฟค ละพอตัวเองทำแล้วมีข้อผิดพลาด กูไม่ชอบ อยากให้แก้ ก็มาโมโหกูอีก งั้นคราวหลังก็ไม่ต้องมาถามความเห็น ละช่วยยอมรับด้วยว่ามึงทำพลาด กูงงกับงานนี้มาก เออเร่อเยอะชิบหาย เหนื่อย เบื่อ พยายามจะคิดบวก แต่เมื่อกี้เครียดสัสๆ ไอ่เหี้ย กูต้องปล่อยวางให้ได้ เพื่อตัวกูเอง
>>425 หูยยมึง ชีวิตกูกลายๆเลยนะ เจอเพื่อนร่วมงานด่าใส่ ว่าทำงานแบบนั้นแบบนี้แต่ตัวเองก็เสือกใช่ว่าจะดี พักเข้าห้องน้ำก็ไปประจำ แล้วมาบอกว่างานเสร็จไม่ทันทั้งๆที่กูทำคนเดียวใช้เวลาราวๆนี้ พวกเนื้องานเล็กๆแม่งก็แป๊บๆเสร็จตัวเองทำได้เสือกไม่ทำ อีพวกเหี้ยนี่แม่งตัวtoxicประจำที่ทำงานเลยแต่มีหน้ามาว่าคนอื่น เลียหัวหน้านี่ที่หนึ่งมากเว่อร์ ไม่รู้แม่งเป็นไรมากไหมแต่ที่แน่ๆกูก็กวนตีนกลับแค่นั้นเลย
ทำงานทดลองครบ2เดือน
เจ้าของบอกเราทำงานดีมาก
แต่ไม่ผ่านการทดลองงาน
แวกกก
เป็นครูสอนพิเศษ ใจดีเป็นกันเองกับเด็ก แรกๆเด็กชอบเด็กสนุก หลังๆเด็กเหลิง พูดไม่ฟัง ไม่ตั้งใจเรียน ไม่เคารพ ใช่ว่าจะเป็นทุกคน แต่พอเจองี้เป็นคนที่3 แล้วรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวว่ะ
เจอเคสมา 2 วันติด กุก็ผิดที่ไม่รอบคอบอันที่ทำดีก็ไม่เคยโดนชมพอผิดพลาดทีนึงเรื่องใหญ่ ตอนแรกก็รู้สึกผิดแต่พอโดนด่าอะไรไปก็แล้วแต่เขาจะพิจารณา เราจะเอามาปรังปรุงแก้ไข เรื่องที่เกิดขึ้นมันกระทบจิตใจให้รู้สึกน้อยใจมั้ยนี่เฉยๆไม่ได้เก็บเอามาคิดให้รู้สึกแย่เท่าไหร่ทำเท่าที่ทำได้ไม่ได้ก็ถามคนอื่นพยายามให้มันเกิดความผิดพลาดน้อยที่สุด
ไอ้เด็กที่ยิงคนตายที่พารากอน จะมีคนโทษเกมส์ GTA หรือเกมส์อะไรอีกไหม
เลือกคณะผิดชีวิตวัยทำงานเปลี่ยน เริ่มจากเพื่อนสมัยมัธยมสมองเท่าๆกันเกรดสามนิดๆเท่ากัน แต่มันมีเป้าหมายชัดเจนว่าจะเข้าสายการแพทย์วิชาชีพเฉพาะของม.เอกชน ส่วนตัวกูดันเลือกชื่อมหาลัยมากกว่าคณะแล้วเรียนคณะทั่วไปจบมาหางานยากต้องไปทำงานไม่ตรงสายต่างกับเพื่อนกูที่ต้องเรียน6ปีแต่มันจบมาทำงานได้3เดือนสามารถดาวน์รถขับได้ ตอนนี้มันทำงานผ่านไป3ปีมันซื้อบ้านแล้วตัดภาพมามองตัวเองเริ่มทำงานก่อนมัน2ปี ยังไม่มีรถขับยังไม่มีบ้านยังต้องเช่าหออยู่อายุจะ28เงินเดือนยังไม่ถึง2หมื่น ยิ่งตอนถามถึงเงินเดือนของเพื่อนกูยิ่งเจ็บ กูต้องทำงาน2-3เดือนถึงได้เท่าเพื่อนทำเดือนเดียว ถ้าไม่คลั่งชื่อมหาลัยแล้วเลือกคณะสักหน่อยกูคงไปได้ไกลกว่าพนักงานตัวเล็กๆคงจะมีชีวิตที่มั่นคงกว่านี้
ร้านขายยา ทำไรรวยขนาดนั้น ขายท่อมหรอ
ตอนนี้ข่าวกำนันเบิร์ด กับรองข้าวต้ม
เงียบเลยสิ แล้วพ่อน้องออนิวที่ไปชนท้ายRRด้วย ..ข่าวใหม่มักจะดังกว่าเสมอ
ว่าแต่เด็ก14 ไมแม่งผมยาววะ
เรียนจบมา 8 ปีแล้ว แต่ปัจจุบันยังหางานประจำทำไม่ได้
ยังดีที่บ้านมีธุรกิจเลยพอช่วยงานรับเงินเดือนได้ แต่ร่อนใบสมัครไปที่ไหน สมัครสอบองค์กรไหนก็ปิ๋วหมดเลย จนตอนนี้ยืนด้วยลำแข้งตัวเองไม่ได้เลย ฮือ
ญาติมาเต็มบ้านเลยไอ้สัส
แย่วะขอระบายหน่อยกูมีงานทำเงินเดือนอยู่ 21k นิดๆแต่อยากท้าทายกูเลยออกมาขายของได้ 3 เดือนกว่าๆ
แม่งท้าทายจริงๆเพราะเดือนๆหนึ่งกูคำนวนไรไม่ได้เลยว่ากูจะขายได้วันละเท่าไรบ้างวันกูขายได้ 3-4พันบ้างวันก็แค่ 1.2พันหรือแค่ 500 ก็มีตอนกูออกมากูคิดว่าเอาวะนายตัวเองสบายๆไม่มีใครบังคับกลายเป็นว่ากูต้องบังคับให้ตัวเองมาขายของทุกวันทั้งๆที่วันนั้นกูจะเหนื่อยชิบหายอย่างวันนี้กูก็ต้องขายของทั้งๆที่กูโคตรเหนื่อยเลยอยากพักก็ไม่ได้พักแม่งเหนื่อยจริงๆ
วันนี้ว่าจะกินบัวลอยนอกร้าน แต่พอเจอเด็กเชี่ย ร้องเพลงหมาไม่แดก โอเคกุกินในร้านก็ได้
เด็กร้องหมาไม่แดกขนาดไหน ถ้าคนร้องเป็นผญ ก็มีคนทิปแบงค์100ให้รัวๆ กุละเหลือจะเชื่อ
ตั้งใจปลอบเพื่อนตั้งนาน สุดท้ายเพื่อนขอบคุณผัว โอเค
เจอคนที่แอบชอบอีกแล้ว ปีนี้นางก็ยังเรียนไม่จบเหรอเนี่ย //ต้าวหนุ่มฝรั่งเนิร์ดๆคนนั้นที่น่ารักชห แต่กูเริ่มไม่อยากเจอเลย เพราะเจอทีไรก็รู้ว่ายังไงชาตินี่ก็คงไม่ได้คุยกัน แม้แต่ชื่อยังไม่รู้เลย 🥲อ๊าคคคคคค ชีวิตโหดร้ายยยยยยยย ขอให้เจอสาวดีๆนะไอหนุ่ม
พ่อเข้ารพ.หนักออกไม่ได้ น้องป่วยไข้หวัดใหญ่สายพันเอ กูต้องลางานนั่งรถมาพาน้องไปรพ.ดูแล ช่วยเก็บขยะห้อง หาข้าวหาน้ำให้ เงินบช.เริ่มจะหมด เงินเดือนกูแค่หมื่นเดียว เพิ่งวันที่13 ไม่รู้ว่าพ่อจะออกรพ.ได้มั้ย ตัวกูเองถึงไม่มีภาระอะไรอยู่คนเดียวแต่ก็อยู่ไปวันๆ แทบจะดูแลตัวเองยังไม่ไหว อยู่ๆต้องมาเป็นคนที่โดนพึ่งพา พูดกับใครไม่ได้ สุขภาพจิตกูเองก็ไม่ดี น้องกูก็ป่วยซึมเศร้า แม่งเอ้ย มือถือก้มาร่วงพังเมื่อคืนต้องขุดเครื่องเก่าออกมาใช้ได้แค่แขทคุยเสียงฟังไม่ชัดอีก โอเค กูเริ่มเชื่อเรื่องเบญจเพสขึ้นมาละเพิ่ง25 ปีนี้
กูเกลียดการทำงานกับเพื่อนที่แม่งคิดว่าตัวมันเองสนิทกับกูชิบหายอะ พอกุบอกอะไรไปแล้วแม่งเสือกทำส่งๆ ทำเป็นเล่นไป บางทีไม่ฟังกุด้วย กุไม่ตลก แต่กุก็ต้องดันทุรังทำต่อไปเพียงเพราะว่ากุไม่อยากให้อดีตซ้ำรอยอะ เดิมทีกุก็เป็นเศษอยู่แล้ว ไม่มีใครสนใจตัวกุกับความรู้สึกกุแม้แต่อีนั่น สุดท้ายแล้วกุก็แค่เศษที่รอหมาคาบไปแดกจริงๆแหละว่ะ แต่มปร กุชินแล้ว
กุต้องเฟคไปอีกนานเท่าไร กุไม่ไหวแล้ว กุอยากเป็นคนที่แสนดีมาตลอด กุอยากทำดีกับทุกคนมากๆ กุอยากให้ความอบอุ่นกับทุกคน แต่พอมาเจออะไรแบบนี้ กุเริ่มไม่ไหวแล้วนะ อยากจะทำลายทุกอย่างให้หมดเลย แต่มันก็ไม่ได้ปะ
กุก็แค่อยากโดนด่า ปญออส ทั้งที่กุรู้อยู่แล้วว่าที่เมิงพูดอ้อนๆเสียงสอง เบียวๆ ไม่มีอะไรจริงสักอย่าง
แต่สำหรับกุมันคือช่วงเวลาที่ไม่อาจลืมได้เลย
ถึงคุณที่สวยที่สุดในซจอ
ที่ผ่านๆมาแม่งเคยจริงใจกับกูหรือเปล่าวะ หรือมึงแค่แสดงให้กูชอบตามที่มึงหวังไว้พอกูตกหลุมก็หายไปจากชีวิตกูเลยฮืออออ
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.