ต่อ
ถ้าให้กูวิเคราะห์ กูมองว่าอาจเป็นเพราะว่าไอ้ตุ๋นกบเป็นคนที่มองโลกแบบ “ตื้นเขิน”
ยกตัวอย่างเช่น
กูรู้ว่าไอ้ตุ๋นกบมันอ่านเรื่องกันสึ คือมังงะเรื่องกันสึเนี่ย โดดเด่นเรื่องตัวละครมากๆว่ะ ถ้ามันวิเคราะห์แก่นของเรื่องให้ดี มันสามารถนำสิ่งต่างๆ มาใช้กับนิยายตัวเองได้เยอะมาก
ยกตัวอย่างเช่น
1.”การเขียนให้คนอ่านเอาใจช่วยพระเอก” ซึ่งพระเอกเรื่องกันสึเป็นคนมีความเก่งกาจซ่อนอยู่ แต่โดนสังคมตราหน้าว่าเห่ย แม่งก็เลยเชื่อว่าตัวเองเห่ยจริงๆ แต่มันก็เริ่มพัฒนาตัวเองทีละนิดๆ เพื่อกลายเป็นฮีโร่ที่คนอ่านเอาใจช่วย
หันมาดูไอ้กวินทร์พระเอกโลกาวินาศ แม่งไม่มีเหรี้ยไรเลย โคตรกลวง ฆ่าซอมบี้เก็บประสบการณ์ไปวันๆ พูดจากับผู้หญิงทื่อๆเหมือนทั้งชีวิตไม่เคยเจอเพศตรงข้ามมาก่อน
2.”วิธีเขียนตัวละครหญิงให้คลั่งไคล้พระเอกอย่างมีศิลปะ” ในกันสึมีตัวละครหญิงที่ชื่อเรกะ ซึ่งแม่งชอบพระเอกมากๆ จนถึงขั้นทำอะไรบ้าๆ ซึ่งคนอ่านก็อินกับตัวละครนี้ เพราะมันมีความสมเหตุสมผลทางความคิด มีการไล่ระดับการพัฒนาทางอารมณ์ที่ดี
ซึ่งบังเอิ๊ญบังเอิญ นิยายโลกาวินาศก็เสรือกมีตัวละครหญิงที่คลั่งไคล้พระเอกเช่นกัน แต่แม่งกลับทำตัวเหมือนนางร้ายละครไทย บ้าผู้ชายจนเสียสติ อยากได้พระเอกจนตัวสั่น น่ารำคาญมากกว่าน่าอวย ไร้สติปัญญา พัฒนาการทางอารมณ์อยู่ในขั้นพังพินาศ
สรุปนี่มึงไม่ได้ซึมซับเรื่องกันสึมาเลยเหรอ หรือมึงก็อปมาแค่ชุดหนังสีดำของพระเอก?
ไอสัส นี่มึงอ่านมังงะของเค้าแทบตาย แต่เสือกก็อปมาแค่ชุดที่พระเอกใส่? ก็อบปืน ก็อปดาบ ทั้งที่มีสิ่งดีๆให้มึงศึกษาเต็มไปหมด ทำไมความคิดมึงถึงได้ตื้นเขินแบบนี้ กูถึงบอกไงว่าไอ้ตุ๋นกบมันไร้พรสวรรค์ และไม่เหมาะกับการเป็นนักเขียนหรือนักแต่งเรื่อง
ซึ่งกูมองว่าสกิลของไอ้ตุ๋นกบคงถึงทางตันแล้วอะ กูมั่นใจว่ามันเขียนให้ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว จากที่กูสับไปข้างต้น คือแม่งไม่มีแววว่าจะเก่งขึ้นได้เลย พังตั้งแต่เนื้อเรื่องยันตัวละคร
คือมันไม่มีเซ้นต์ด้านการแต่งเรื่องเว้ย มันเป็นคนขาดจินตนาการ ขาดความคิดสร้างสรรค์ ไม่รู้ว่าเรื่องที่น่าสนใจควรเขียนอย่างไร และงานเขียนของมันก็จะจมปรักต่อไปแบบนี้แหละ
ลงชื่อ โม่งเห็บหมา