เนื้อเรื่อง : เริ่มไม่ถูกกูชักมึน.. มันค่อนข้างจับฉ่าย มีทุกอย่างเลย โอเค.. มึงเป็นผู้กล้าแน่ๆ เกิดมาเพื่อปราบมาร ปราชญ์เลี้ยง ซักพักโยนลงถ้ำ เหมือนดันเจี้ยนเพื่อทดสอบ มีมานา เออ..คล้ายเกมอยู่ มีอีเจ๊เชื้อสายจีน ก็คุยจีนกัน ฝึกฝน จักระ เดินลมปราณ แม่ม..จีนละ เพลียตรงสวมมงกุฎ.. จบการศึกษาละน้า วันเดียวในชีวิตถ่ายรูปเก็บไว้ด้วยนะมึง สาขาวิชาเล่นแร่แปรธาตุ มึงเรียนอะไรเยอะแยะวะ..กูเหนื่อย! ตั้งสติหน่อย..กูเนี่ย!! เลือกเอาสักอย่าง ธีมเรื่องจะได้ไม่ตีกัน และจะปูพื้นฐานข้อมูลขอนิยายได้เร็ว เดินเรื่องไปได้เร็วแล้วจะไปทำอะไรอะไรก็ไป ไม่ต้องปูหลายอย่างตอนไล่เก็บที่ปูไว้ทีหลังจะเหนื่อยมาก
บรรยาย : จงดีใจ.. มึงเป็นคนที่บรรยายรู้เรื่อง อ่านรู้เรื่องไม่วกวน คำผิดมีค่อนข้างน้อย การตัดฉากแฟลชแบคทำให้เข้าเรื่องได้เร็วดี แต่กูยังไม่ทันรู้สึกอะไรกะสงครามเลย มึงก็ดึงย้อน.. ย้อน.. ย้อน.. โอเค..เป็นเด็กกำพร้าไปละ ตอนคุยกะนกจอมมารอยากบีบคอแม่งมาก มีคำถามก็ต้องตอบสิวะ อย่าตอบคำถามด้วยคำถาม มันทำให้รู้สึกว่ายอกย้อน ปีนเกลียวหรือมีอะไรเหนือกว่า ภาคบรรยายรู้สึกว่าช่วงแรกระดับภาษาจะไม่ค่อยเสมอกัน จะนางหรือเธอ จะไปถึงมีบุตรมีครรภ์ หรือจะแค่มีลูกมีท้อง อย่าสลับไปสลับมา คำอื่นๆ ด้วยถ้าย้อนอ่านแล้วทะแม่งๆ ก็หาคำมาเปลี่ยนซะ พอเด็กเกิดแล้วก็บรรยายไหลลื่นดี.. ไม่รู้ทำไมกูถึงขึ้นเวลาเด็กถึงคุยกับปราชญ์.. มึงไม่กินเส้นกันเรอะ เดะถีบติดฝาบ้าน
พล็อต : ก็ดูเป็นไปในทางที่ดี.. มั้ง ไม่มั่นใจเลยว่ะ
คะแนน : ไม่รู้จะให้ยังไง ปกติก็ไม่ค่อยอ่านแฟนตาซีเท่าไหร่ เอาเป็นว่า.. สู้ต่อไป ทาเคชิ!
(ถ้ายังอยู่ ย้อนอ่านที่ย่อมาด้วยนะ.. หลายอย่างซ่อนอยู่ในนั้น)
By หมูว์สับ