>>455
อาทิตย์ก่อนยูกิโนะชวนคุณคิโชวอินมาเล่นที่บ้านวันพรุ่งนี้ แต่เมื่อวานยูกิโนะดันป่วยเสียได้ ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าไม่เป็นไร และคุณคิโชวอินดึงดันจะมาให้ได้ก็เถอะ ผมที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องปล่อยเลยตามเลย.. แต่ก็ดีสำหรับตัวผมเหมือนกันนะ?
" อรุณสวัสดิ์ครับ คุณคิโชวอิน "
ผมทักทายคุณคิโชวอินด้วยสีหน้าแจ่มใส การที่เธอมาบ้านผมทำให้ผมดีใจจริงๆนะ
" อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านเอ็นโจ แล้วเอ่อ.. ยูกิโนะคุงเป็นยังไงบ้างคะ? "
คุณคิโชวอินถามถึงยูกิโนะคุง ก็เป็นเรื่องปกติล่ะนะ.. เพราะเวลาผมจะคุยอะไรกับเธอก็ต้องใช้เรื่องยูกิโนะตลอดนี่นา...
" ตอนนี้เหมือนจะดีขึ้นแล้วครับ อีกสักพักน่าจะลงมา พวกเราไปรอที่ห้องรับแขกกันก่อนดีกว่านะ "
ผมตอบคุณคิโชวอินไปตามตรง แต่ก็มีส่วนที่ไม่ได้บอกอย่าง 'ยูกิโนะตื่นเต้นมากที่จะได้เจอคุณคิโชวอิน จนอาการป่วยที่มีเมื่อวานหายไปปลิดทิ้ง เหมือนกับเป็นเรื่องโกหก' อะไรแบบนี้
เมื่อไปถึงห้องรับแขก ผมหันไปหาคุณคิโชวอินที่กำลังเดินตามมาเพื่อถามว่าเธออยากทานอะไรไหม จะได้ให้เมดจัดมาให้ แต่เธอดันสะดุ้งตกใจไปกระแทกโต๊ะวางแจกันจนทรงตัวไม่อยู่
ผมพยายามจะเข้าไปประคองตัวเธอ แต่โชคร้ายที่โดนเธอดึงเอาไว้จนล้มไปด้วยกันในสภาพที่ผมกำลังคร่อมตัวคุณคิโชวอินอยู่ และทันใดนั่น...
" ท่านพี่เรย์กะฮะ~ ขอโทษที่ทำให้รอ... "
ยูกิโนะที่รีบลงมาจากห้องของตนมาพบพวกผมในสภาพที่ล่อแหลมพอดี แต่ก่อนที่ผมจะแก้ตัว เจ้าน้องชายตัวดีก็ยิ้มออกมา ด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกับผมไม่มีผิด
.
.
.
ยูกิโนะคุงยิ้มขื่นๆ---