Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

.

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♕ คลังกระทู้ ♕
>>>/webnovel/3289 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
>>>/webnovel/3364 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชายามบ่ายของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
>>>/webnovel/3451 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
>>>/webnovel/3507 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4
>>>/webnovel/3543 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับปฏิบัติการปลูกไร่กัญชาบนดาวเคราะห์ดวงที่ 5
>>>/webnovel/3572 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับหลุมดำดูดเวลา กาวแลคซี่ที่ 6
>>>/webnovel/3588 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเรือกาวฟิคที่ไปไกลกว่าเรืออฟช. ลำที่ 7
>>>/webnovel/3600 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการผนึกกำลังของเหล่าพันธมิตรเรือเพื่อล่มเกาะแห่งคาน ครั้งที่ 8
>>>/webnovel/3628 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับนิทรรศการเรืออับปางใต้ท้องทะเลลึก ครั้งที่ 9
>>>/webnovel/3689 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับฤดูใบไม้ผลิอันฟรุ้งฟริ้งของเรย์กะจัง♡ ~โดขิโดขิ หัวใจของเธอเป็นของฉันนะ! ♡♡ กาวยกกำลัง10! ♡♡ (,,,ゝ∀・,,,)ﾉｼ *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧
>>>/webnovel/3786 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการหายตัวไปอย่างปริศนาของฟิคกาวในห้องซาลอนปิดตาย [คานที่กำลังก่อตัวชั้นที่11]
>>>/webnovel/3805 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแท็ก love ปริศนา ที่ไม่ตั้งใจจะใส่มาหรอกนะ แค่มันอยู่ใกล้มือเท่านั้นเอง [แท็กที่ 12]
>>>/webnovel/3856 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับกองเรือรบสยบคาน ประจัญบาน​พิชิต​ใจ​เธอ! [ศึกรักที่ 13]​
>>>/webnovel/3899 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับคำอธิษฐานรักผ่านเส้นผม (ผมลอนสลวยเก๋เส้นที่ 14)
>>>/webnovel/3953 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสูตรอาหารคิวปิดสื่อ​รัก​สุดมิราเคิล​ของยอดเชฟสาวเจ้าเสน่ห์​เร​ย์​กะ​ ~"แค่คำเดียว"เป็นจานที่ 15 แล้วนะ!
>>>/webnovel/4018 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ ：ปาร์ตี้​น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับท่านเทพเกศาบันดาลรัก โปรดรับบรรณาการนี้ไปด้วยเถิด!!! (บรรณาการจานที่ 16)
>>>/webnovel/4099 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการซื้อบ้านพร้อมที่ดินในหมู่บ้านมีรักถวายเจ้าแม่ [หลังที่ 17]
>>>/webnovel/4218 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับไอเดียบรรเจิดเพ้อฝันของเจ้าแม่ [ขอปฏิเสธรอบที่ 18]
>>>/webnovel/4296 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการขี่โพนี่พุ่งทะยานข้ามแดนไปหาเจ้าชาย [หน้าตาสมัยศตวรรษที่ 19]
>>>/webnovel/4454 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับโอนิวาบังในเงามืด [ชั่วช้าสามานย์ ทุกประการเพื่อฮาเร็มทั้ง 20]

>>>/webnovel/4574 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสังเวียนความรักของจักรพรรดินี โอ้! ทรุดลงไปแล้วครับ! [กรรมการชูมือนับครั้งที่ 21]
>>>/webnovel/4659 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับศึกแย่งชิงพื้นที่การออกอากาศ [ชัยชนะของ tag food ครั้งที่ 22]
>>>/webnovel/4903 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ (กัญ) ชาซุยรันกับซูชิไข่ปลวกและหนังสือหนังมนุษย์ [หนอนตัวที่ 23 กระดึ๊บออกมาแล้วค่า]
>>>/webnovel/5102/ : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับแผนการล้างสมองของจักรพรรดิจอมมาร [วิ่งเข้าไปซะ! เจ้าสัตว์กีบคู่! รอบที่ 24]
>>>/webnovel/5401 : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับงานชมดอกไม้ไฟในฝัน [ขอตอนต่อไปรอบที่ 25]
>>>/webnovel/5719 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับประกายแสงแห่งความหวัง งานดอกไม้ไฟมันก็ต้องหน้าร้อนสิ!!! [ระเบิดแห่งกาวครั้งที่ 26]
>>>/webnovel/5876 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับเสียงโหยหวนของเหล่าโม่ง [กรีดร้องขอตอนใหม่รอบที่ 27]
>>>/webnovel/6040 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับถุงกาวที่ไม่มีวันหมด ไม่เหนื่อยล้าแม้จะร้องไห้ [เติมถุงกาวครั้งที่ 28]
>>>/webnovel/6114 : ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : ปาร์ตี้น้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับการรอคอยให้ท่านฮิมาต่อพร้อมกับการเปิดตัวพระเอกที่เหล่าโม่งกำลังสับสน [การย้ายเรือไปมารอบที่29จากการเมากาวของเหล่าโม่งฟิค]

.
.
.
.
♕ สนธิสัญญา ♕
1) สปอยล์ได้ แต่รบกวนเตือนและจุดลากยาวทุกครั้ง(อย่างน้อย7-8บรรทัด) ช่วยป้องกันให้คนที่ไม่ต้องการอ่านสปอยล์เนื้อเรื่อง
1.1) ไม่สปอยล์เนื้อหาที่แปลไทยใกล้จะถึงแล้ว
1.2) ไม่สปอยล์เนื้อหามากจนเกินไป คนอยากโดนสปอยล์ก็อดใจรอไว้หน่อย ไว้ไปฟินพร้อมๆกัน

2) อย่าเร่ง อย่ากดดันโม่งแปล !!!!

3) งดเว้นการตั้งชื่อกระทู้ด้วยถ้อยคำที่ไม่เป็น​มงคล (หรือถ้อยความ​ที่เป็นแง่ลบ อาทิ คาน, จมเรือ, เรืออับปาง, หักธง, ซากเรือ เป็นต้น) "ห้ามแก้เคล็ดเด็ดขาด" หากฝ่าฝืนตั้งมา ชื่อนั้นก็จะไม่เอามาโหวตนับคะแนนแต่อย่างใด

4) แจ้งดิบตอนใหม่​​หลังเที่ยง เพื่อ​ไม่ให้​ทับซ้อนกับแปลไทย

.

♕ สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต ♕
https://docs.google.com/document/d/1Jtm_XMsTD_t_6GWtvFfN3qDIm3yxYGeJCX29QUS1vIo/edit?usp=sharing

How to: วิธีการใช้และอัพเดตสารบัญ
https://docs.google.com/document/d/1ET-eMchwMQyJ8awYO1Q5yIcKWuTeJrJ0TVhXXVd8eD4/edit?usp=sharing

รวมไฟล์สารบัญ
https://drive.google.com/drive/folders/0BwR6XEqxsnTAZWdSckFqb182VDQ

หว่าย ไม่รู้ว่าตอนวิ่งจะถึง 1000 พอดี เก๊าขอโต๊ดดดดดดด😂😂😂😂

ไม่เป็นไรครบ1000แล้ว!!

มี FA ใหม่ตอนไปอควอเรียม.....ช่องกลางแถวล่างสุดพี่แกดูยันๆยังไงไม่รู้ดิ 555555555555

https://www.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=72904112

>>5 กรี๊ดดดดดดดดดด ขอบคุณมึงมาก กูชอบแฟนอาร์ตคนนี้มากกกกกกกกกกกกกก ไม่นึกเลยว่าเขายังวาดอยู่ ดีใจชิบหายเลยยยย มาให้จุ๊บเหม่งทีสิจ้ะ

ใครเป็นคนปิดมู้ที่แล้ว อิเหี้ย อิเลววววว

ใครเป็นคนปิดมู้ที่แล้ว!!? ตบตัวเองตามรอบเอวท่านเรย์กะเดี๋ยวนี้!!!

กูเพิ่งมา แม่งปิดมู้ไวกันมากค่ะเพื่อนโม่ง

>>8 จะเอากันถึงตายเลยเหรอ โหดร้ายยยยยยยยยย

>>8 ต่อให้ท่านเรย์กะเอวบางร่างน้อย ก็เหนื่อยนะ

จะวาเลนไทน์แล้ว จะได้ตอนใหม่มั้ยน้อ

>>8 กรุกลัวคนโพสทำจริงล่ะบอกว่า นี่ตบไปถึง 50 ครั้งแล้ว ยังต้องตบเพิ่มอีกเท่าไหร่เหลือเกิน😂

>>8 นี่ตบไปถึง 50 ครั้งแล้ว ยังต้องตบเพิ่มอีกเท่าไหร่วะ

>>14 บังอาจ!!! ไรจิน! ฟูจิน! เอามันไปตัดหัว!

วาเลนไทน์แล้ว ครบรอบวันเกิดของไซซายะ ชูสุมอย เรย์ทันพอดี กี่ขวบกันแล้ววะ 5555555

ชูไก่อ่อนคิดลามกกับท่านเรย์กะกี่รอบละ กูอดคิดไม่ได้ 55555 ดูแต่ละคำชมดิ

>>14 หะ....โหดร้ายมาก

>>17 กูว่าฮีคิดตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มแล้วว่ะ เป็นวัยรุ่นก็สนใจเรื่องทางเพศมากขึ้นกันอยู่แล้ว ขนาดหนังที่ดูยังมีฉากเรทแบบจะๆแจ้งๆล่อเข้าไปถึง 2 ใน 3 เรื่องเลยนะ ไอ้เรื่องที่จะไม่คิดหรือทำใจให้บริสุทธิ์ผุดผ่องเทิดทูนนุ้งต่ายไว้บนหิ้งมันเป็นไปไม่ด้ายยยยย

>>17 จำนวนอาจจะเป็นอินฟินิตี้....

>>19 อาจคิดจนน้องชายสงสาร ถ้าพี่จะง่อยขนาดนี้ถถถ

จะมีปาฏิหาริย์รับวันวาเลนไทน์มั้ยคะ มอบตอนใหม่ให้ชาวหมู่บ้านคานทองที่แห้งแล้งเหลือเกิน

>>17 กูไม่น่าถามเลย กูว่า กูอยากรู้ข้างในหัวของคาบุรากิมากกว่า 5555555

>>23 กูว่ามันก็ต้องมีคิดลามกบ้างล่ะวะ ยังไงก็ผู้ชายนะ
แต่เนื่องจากอิมเมจคาบุในหัวกูคือร่าง C ของเรย์กะ ถึงจะคิดแต่ก็คงมาฟีลโรแมนติคดูดดื่ม ไม่โซ่แส้กุญแจมือยันเดเระแบบอีตาจอมมารแน่นอน

>>23 เอาตรงๆ ถึงจะอ่านฟิค a-z แล้ว แต่กูก็ยังสลัดภาพบ้าๆบอๆเป็นไซซายะในอฟช.ของบักคาบุไม่ออกอยู่ดีว่ะ กูมีความรู้สึกว่าฮีเด็กเกินกว่าจะยุ่งกับเรื่องอะไรแบบนี้อ้ะ 5555555

>>25 +1 บากะรากิกูยังไงก็บากะรากิว่ะ

>>26 เราทุกคนจะเชื่อในตัวบากะรากิ ( - ° ° -)o

กูว่าคาบุจริงๆมันก็หื่นได้นะ ในมังงะคิมิดอลก็บอกว่าเร่าร้อนกับวาคาบะ น่าจะมีฉากจูบแบบติดเรทนิดๆ ถึงเนื้อถึงตัวนางเอกบ้างล่ะ เพียงแต่ตอนนี้กูนึกภาพมันหื่นไม่ออกเลยว่ะ น่าจะติดภาพไซซายะแบบลบจากหัวไม่ได้เหมือนเมนท์บนๆไปแล้ว

น่าจะแนวๆ อารมณ์พาไปอะไรงี้ปะ เหมือนพวกพระเอกทั่วไป ปกติก็จะบ้าๆ โชว์ความโรแมนติกหน่อยๆ แต่พอสถานการณ์เป็นใจก็ทำได้ ยังไงกูก็ไม่คิดว่าบากะมันจะเป็นคนหื่นอ่านะ ต่างจากชูสุไก่ลิบลับ--- รายนี้คิดไว้เยอะแหงๆ หึยยย--

รายชื่อหนังที่เอ็นโจดูนี่อยู่ประมาณช่วงตอนที่เท่าไหร่อ่ะ กูว่าจะไปหาดู อยากรู้รสนิยมเอ็นโจ

>>30 238

>>30 the cook, the thief, his wife and her lover แล้วก็ the tin drum ละก็ and then there were none อ่านครั้งเดียวตอนนู้น ทุกวันนี้ยังจำได้อยู่เลย 555

>>32 ไม่ใช่ and then there were none นะ เรื่องสุดท้ายคือ the cabinet of dr.caligari ต่างหาก

>>32 >>33 ไม่ว่าอันไหนจะถูก แค่โปสเตอร์หนังกูยังกลัวเลยมึงงงงงงงง

>>34 เชี้ย! จอมมารชอบแบบนี้จริงเหรอว้ะะ

กูว่าจริงๆฮีคงไม่ได้ชอบอะไรนักหรอก น่าจะเอามาแค่ขู่มาซายะเฉยๆ เพราะหนังแต่ละเรื่องมีจุดร่วมคือคนแย่งเมียพระเอกต้องตายอนาถกันทุกคน 5555555555555

>>36 ไม่ค่อยจะแอบแฝงอะไรเลย ถามว่าคนที่ขู่ไปเขารู้ตัวป่ะเหอะ 5555

ชูเกะแม่งร้ายจริง 5555 เห็นยิ้มขื่นละกูสงสารไม่ลงเลย อารมณ์ตอนเห็นบักซายะหลงวาคาบะแม่งคงแบบ "จริงนะ ชอบคนนี้นะ ชอบให้จริงนะ ไม่งั้นเอ็งตาย" แล้วเฮียแกก็หนับหนุนเต็มที่ ชิ้วๆ อยู่ให้ห่างคุณคิโชวอิน 555555 หน้าโครตชั่วร้าย

สรุปใครมีแนวโน้มที่จะเป็นพระเอกกันแน่วะ

>>39 คานซัง

>>39 เห็นงี้ก็เถอะ แต่บักคาบุมันเคยได้แต้มนะ ตอนนั่งใกล้กัน ท่านเรย์กะมีออกอาการสั่นไหวเขยิบออกห่าง แต่ฟีลโรแมนติกเสียหมด เพราะไอ้คาบุมันบ้าแถมปากหมา สรุป คานซังชัวร์ๆ มันจบแล้วเพื่อน...

>>39 ที่หวั่นไหวใจเต้นที่สุดก็อาหารซังนั่นล่ะ แต่คู่แท้พรหมลิขิตกูว่าคานซังแน่นอน

มาตอบดีๆไม่เล่นแล้วจ้า
ตอนนี้แคนดิเคทอันดับหนึ่งคือจอมมารนี่ล่ะ ทั้งเรื่องจะเห็นได้ว่ามีโมเมนต์โปรยมาตามทางตลอดไม่เคยขาด โดยเฉพาะมุมมองตัวละครอื่น ถึงจะบทออกน้อยเพราะเจ้าแม่มักบรรยายถึงแต่คาบุไม่ค่อยพูดถึงเอ็นโจ แต่ก็มาเรื่อยๆพีคมากและน้อยสลับกันไป บางอันก็ดูเป็นโมเมนต์เล็กๆน้อยๆแทรกอยู่ระหว่างบรรทัดไม่ใช่ใจความสำคัญของตอนหลักเลยค่อนข้างจะถูกมองข้ามแต่พอมานึกๆตามก็หวานอยู่ มีก้างชิ้นใหญ่มากติดอยู่ในนามของว่าที่คู่หมั้น เจ้าแม่ดูจะมีใจให้ แต่นางซึนชอบปฏิเสธไว้ก่อน

อันดับสองก็คาบุ คนนี้เจ้าแม่สังเกตสังกามากเป็นพิเศษเพราะเป็นตัวการทำบ้านคิโชวอินล้มละลายเลยต้องจับตามองไว้ มองจนคนอื่นเขาคิดว่านางแอบชอบอยู่ บทบรรยายก็มักจะโฟกัสที่คาบุราวๆ 80% ของเรื่อง เจอเหตุการณ์อะไรนางก็คิดว่าคาบุเจอจะทำยังไงบ้าง นึกถึงแต่คาบุแม้จะไม่ใช่ทางโรแมนซ์ มีโมเมนต์ใจเต้นอยู่เกือบๆตลอด แต่มักจะถูกทำลายด้วยความ ky ของอีตานี่เอง หรือไม่ก็ความสติแตกลนลานของเจ้าแม่ เป็นคู่ที่เคมีเข้ากันมากในทุกด้าน ทั้งรสนิยม อาหารการกิน แนวความคิด แต่ยังมองไม่เห็น passion แบบชายหญิงระหว่างสองคนนี้ เช่นตอนดูดาวทานาบาตะที่บรรยากาศโคตรโรแมนซ์เป็นใจ แต่แห้งแล้งซะยิ่งกว่าทะเลทรายซาฮาร่า

คันตะนี่เป็นตัวเลือกที่ดีอีกอัน แต่น้องเขาบทน้อย มาทีไรก็ให้แต่อาหาร ไม่ค่อยมีความสำคัญกับพล็อต (หรืออาหารนี่ล่ะที่เป็นพล็อตหลักสำคัญ ไอ้เรื่องบ้านคิโชวอินล้มละลายอะไรนี่ช่างมันเถอะ มีอาหารโลกก็สงบสุขแล้ว) โมเมนต์ก็น่ารักดี เด็กที่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่มันก็ก๊าวใช่ย่อย อยู่บ้านวาคาบะเจ้าแม่ก็สบายใจ ผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเอง แต่เจ้าแม่ดูจะไม่คิดอะไรไปมากกว่านี่น้องเพื่อน เป็นอาจารย์สอนทำขนม

อาริมะ พระรองจากคิมิดอล เป็นคนดีเกินไปเลยจืดจาง แถมบทน้อย โผล่มาทีไรถ้าไม่ถกปัญหาภายในโรงเรียนก็เป็นตัวตบมุกให้ตัวละครอื่นอย่างเดียว โมเมนต์แม่บ้านทีวีไดเรคก็น่ารักดี แต่ไม่สื่อไปทางโรแมนติคซักแอะ แถมโดนหักธงตั้งแต่ยังไม่ทันจะปัก คนนี้ก็แห้งแล้งเหมือนกัน

อุเมวากะ บทน้อยมาก มักจะโผล่มาแค่ตอนปิดเทอมที่เจ้าแม่ไปเรียนพิเศษ แต่เป็นเพื่อนชายคนแรกที่ได้เมล์เจ้าแม่เอาไว้คุย(ในนามของหมา) ได้ของแฮนด์เมด(ที่กลายเป็นลูกบุญธรรม) ไม่รู้จะมาแนวอ้างหมาบังหน้าเพื่อจีบมั้ย แต่ถึงจะอ้างหมาแต่กูก็ยังไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่าการจีบจริงๆจังๆซักเท่าไหร่ เจ้าแม่ก็ไม่คิดไปแทรกกลางความรักระหว่างอาทันและเบียทันด้วย โอกาสเลยน้อยมากกกกกกก

อิมาริ ชายที่ทำเจ้าแม่ใจเต้นได้มากที่สุดในเรื่อง ลีลาแพรวพราวลื่นเป็นปลาไหล แต่โผล่มาทีไรถ้าไม่แพคคู่มากับท่านพี่ก็ไปจีบสาวอายุมากกว่า ถึงจะหยอดคำหวานใส่เรย์กะ แต่ทุกอย่างล้วนทำไปเพื่อยั่วโทสะท่านพี่ สังเกตได้จากเวลาที่อิมาริจะทำตัวหวานๆพูดหวานๆเชิงจีบนี่ทำต่อหน้าท่านพี่ทั้งนั้น แล้วท่านพี่ก็จะโมโหลากไปซ้อมแต่ไม่เคยเข็ดหลาบแถมดูจะชอบใจ และถึงจะใจเต้นแต่เจ้าแม่ก็ไม่ได้หวั่นไหวมากมายเท่าไหร่ มองเป็นพี่เขย..แค่กๆ พี่ชายอีกคน ถ้าอิมาริจะจีบคงต้องฝ่าด่านท่านพี่ไปให้ได้ แต่เห็นๆกันอยู่ว่าไม่ได้ ท่านพี่เอาตายแน่ๆ 5555555

ยูกิโนะ ชายที่เจ้าแม่รักและแคร์ที่สุดในเรื่องรองจากท่านพี่ แต่อายุห่างกันเกินไป ถ้าจะให้เป็นพระเอกคงต้องรอน้องเขาโตก่อน

วาคาบะ เมียเก็บที่ท่านเรย์กะทุ่มเทความรักความห่วงใยให้มากที่สุดในเรื่อง ปกป้อง ดูแล เป็นห่วง เป็นตัวละครหญิงที่เจ้าแม่โฟกัสที่สุด ทำอะไรก็นึกถึงแต่วาคาบะจังๆๆ โมเมนต์น่ารักดีเวลาอยู่ด้วยกัน ถ้าไม่ติดแท็กโชโจแต่ติดแท็กยูริ คนนี้น่าจะเข้าวินแบบไม่ต้องเดาใดๆทั้งสิ้น

>>43 มีความวิเคราะห์สูงมาก อา กูอ่านแล้วช้ำใจ

จริง ๆ แล้วเรือใหญ่สุดของกูคือจอมมารนะ แต่แต่งฟิคทีไร ทำไม๊ทำไมถึงเขียนแต่คู่คาบุกับเจ้าแม่ก็ไม่รู้ มันมีความเคมีเข้ากันดีมาก กูเขียนฟิคเองยังงงเอง ตกลงคือใจกูอยู่เรือไหน ฟิคจอมมารก็เขียน น้องคันตะก็เขียน วาคาบะจังก็เขียน ยูกิโนะก็เขียน แต่เขียนแล้วไม่คล่องมือเท่าคู่คาบุเจ้าแม่อ่ะ ฮือ

นั้นสิวาคาบะนี้ เมียเก็บท่านเรกะชัดๆ ต้องคอยหลบๆซ่อนๆไปแอบพบไม่ใครรู้ อยู่ต่อหน้าคนอืนต้องทำเป็นห่างเหิน พออยู่ด้วยกันก็แสดงความเป็นตัวเองออกได้อย่างปิดบังบางมุมแม้แต่ท่านพี่ยังไม่เคยเห็นด้วยซ่ำแต่วาคาบะกลับเป็นคนเดียวที่ได้เห็นตัวตนจริงๆของเจ้าแม่..

เกิดวาคาบะเข้าวิน กูว่าสองหนุ่มคงหันมากินกันเองแหงๆ หรือไม่ บักคาบุมันก็ไปโดดน้ำ ช้ำใจตาย

>>46 อาจจะกลายเป็นแบบฟิคเรือสวย 55555555

>>43 โคตรชอบการวิเคราะห์จริงจังของมึง มันใช่เลย เห็นคานซังกับฟู้ดซังโบกมือมาแต่ไกลเพราะมีโมเม้นท์ทำให้เจ้าแม่ใจเต้นกว่าพวกนี้อีก ถ้าติดแท็กยูรินี่กูก็ว่าวาคาบะจังมีสิทธิเข้าวินสูงกว่าคนที่เหลืออีก ทำอาหารได้น่ารักคุยได้เป็นตัวของตัวเอง ทำไมโมเม้นท์ดีๆพวกนี้ไม่เกิดกับตัวเอกชายทั้งสองคนละคะท่านฮิ...

ky แป๊ป ความหมายของกอล์ฟมากเกอคือไรวะ กูไปอ่านฟิคเก่าๆแล้วบางทีก็เจอพวกมึงพูดถึงเรื่องนี้กัน แต่ค้นกูเกิ้ลแล้วไม่เจอความหมายแฝงมันอ่ะ

>>49 >>>/webnovel/4018/398/

>>50 แต้งมากมึง ถ้าคิดว่าเอ็นโจเลือกให้โดยรู้ความหมายแฝงนี่มัน โอ๊ย ลั่น 555555

พวกมึง กูโม่งที่จะแปลฟิคกาวนอกเอ็นโจต่อนะ กูพึ่งเห็นว่ามีคนแปลตอน23ไปแล้วแต่เขาเปลี่ยนชื่อตอนเป็นตอน22แล้วข้ามตอนมุมมองยูกิโนะไป เพราะงั้นกูจะเปลี่ยนไปแปลตอนมุมมองยูกิโนะแทนนะ กูไม่รู้ว่ามาบอกงี้มันจะรกป่าว แต่กูรู้สึกว่าควรบอก จะพยายามแปลมาให้เร็วที่สุดเพื่อให้พวกมึงมีกาวสูดดมหลังจากแห้งเหือดจากการรอตอน300นะ

>>52 จัดเลยมึง กูกำลังแห้งแล้ง //เกาะขา ทำตาปิ๊งๆ

ขอถามหน่อย พวกมึงคิดว่ายูกิโนะเนี่ยเวลาพูดกับตัวเองในใจงี้ จะแทนตัวเองว่าผมหรือฉันหรือเราหรืออะไร

>>54 ก็คงแทนว่าผมนี่ล่ะ เพราะพี่น้องบ้านเอ็นโจพูดแทนตัวเองว่าผมทั้งคู่

>>52 ดีแล้วค่ะมึง ไม่รกหรอกนะ ได้รู้ความเคลื่อนไหวสิดี

กูเคยอ่านผ่านๆตามาว่าท่านฮิโยโกโคตรรวยโคตรทรงอำนาจ ค่ายไหนๆมาแกก็ถีบส่งกลับไปหมด แม่งจริงปะวะ แต่จากที่อ่านท่านเรย์กะกูว่าน่าจะจริง ละเอียดสัสรัสเซีย

>>57 บางทีท่านฮิโยโกะอาจจะเป็นคุณหนุรวยโคตรๆแบบท่านเรย์กะแล้วไม่รู้จะทำอะไรเลยเอาชีวิตตัวเองมาดัดแปลงแต่งนิยายก็ได้นะมึง

>>58 กูก็เคยคิดนะว่าแกเอาชีวิตตัวเองมาเขียนปะวะ ดูจากที่บรรยายจากมุมมองท่านเรย์กะแล้ว กูว่าใช่แน่ๆ

ฟิคกาวนอกมุมมองเอ็นโจ
มุมมองของเอ็นโจ ยูกิโนะ:วันหยุดฤดูหนาว Part1
(ขอลงแบบแบ่งครึ่งนะ ดำน้ำค่อนข้างเยอะเพราะไม่รู้จะแปลออกมายังไง แล้วก็ไม่แน่ใจเรื่องสรรพนามที่ใช้ เนื่องจากเป็นมุมมองยูกิโนะเลยพยายามแปลให้เหมือนเด็กพูดด้วย แต่ยากจังแฮะ สุดท้ายนี่เป็นครั้งแรกที่แปลออกมาให้คนอื่นอ่าน ช่วติชมแล้วก็แนะนำการใช้คำใช้ภาษาด้วยนะ ไม่บ่นละ ไปอ่านกัน!)
----------------------------------------------------------------------
เมื่อวันหยุดฤดูหนาวมาถึง ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แสงแดดส่องลงมาบนตัวผมจากหน้าต่าง
'อา...' ผมยกตัวเองขึ้นจากที่นอนและสวมสลิปเปอร์ 'ท่านพี่จะออกไปวันนี้...ผมหวังว่าเขาจะหาท่านพี่มาซายะเจอนะ'
ผมอารมณ์บูดเมื่อนึกได้ว่าผมจะต้องใช้เวลาช่วงวันหยุดคริสต์มาสคนเดียว แน่นอนว่าท่านแม่และท่านพ่อจะอยู่กับผม แต่พวกท่านก็ยังค่อนข้างยุ่งอยู่ดี บวกกับท่านแม่จะจัดงานปาร์ตี้คริสต์มาส ญาติๆทั้งหมดของเราจะมา และนั่นรวมถึงพวกอุริวด้วย นั่นหมายความว่าเธอก็จะมาด้วย
'ยุยโกะ'
ผมออกจากห้องแล้วลงไปห้องนั่นเล่นของคฤหาสน์ของครอบครัว 'เช้าจัง' ผมคิดขณะที่เดินผ่านห้องโถงที่ว่างอย่างแปลกๆ ปกติแล้วเวลานี้ของวันจะมีเมดอย่างน้อยสองคนวุ่นอยู่กับการเตรียมอาหารเช้า กับท่านเเม่อยู่ที่ระเบียงเพลิดเพลินกับน้ำชายามเช้า ในขณะที่ท่านพ่ออยู่ในห้องหนังสือทำงาน บางครั้งท่านพี่จะตื่นเวลานี้ และเวลาเหล่านั้นท่านพี่จะยุ่งกับการจัดการตารางหรือคุยกับเพื่อนของเขาหรือคนอื่นจากโรงเรียนของเขา เมื่อไหร่ที่ท่านพี่ตื่นสาย ยังไงก็ตามมันดีที่สุดที่จะปล่อยให้มังกรหลับนอนอยู่อย่างงั้นมากกว่าเริ่มพายุ
ช่าย ผมรู้เรียบร้อยแล้วเกี่ยวกับตัวตนจริงๆของเขา
ก็นะ ต้องขอบคุณท่านพี่มาซายะสำหรับเรื่องนั้น สรุปคือ ท่านพี่มาซายะชอบเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับพวกเขาที่โรงเรียน เรื่องของท่านพี่น่าสนใจเป็นพิเศษตั้งแต่ที่ท่านพี่มาซายะสนุกกับการเล่าเรื่องแผนของท่านพี่ ผมสงสัยว่าถ้าท่านพี่มาซายะรู้ตัวหรือยังว่าเขามีส่วนในส่วนใหญ่ของแผนพวกนั้น ผมสงสัยมัน ท่านพี่มาซายะออกจะ...หัวช้านิดหน่อยที่จะรู้เรื่องพวกนั้น
ถึงอย่างงั้น พอคิดว่าเขาจะหนีไปที่ไหนสักที่...
ผมไปที่ห้องของท่านพี่และเปิดประตู เอ๊?

"ท่านพี่ จะไปตอนนี้เลยเหรอฮะ?"ผมถามอย่างงงงวย ท่านพี่แต่งตัวด้วยชุดฤดูหนาว และเขาดูเหมือนจะเดินผ่านกระเป๋าเดินทางก่อนที่ผมจะเข้าไป "พี่จะไม่กินข้าวเช้าเหรอฮะ"
"อ่า...ไม่ล่ะ รถไฟออกตอนเช้า และพี่ต้องทำให้แน่ใจว่าพี่ไปถึงที่นั่นก่อนที่มาซายะจะทำอะไรโง่ๆ" ท่านพี่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ในขณะที่รูดซิปกระเป๋า "พี่จะหาอะไรกินหลังจากออกไปแล้ว คิดว่านะ"
"แต่มันเช้ามากเลยนะ!"ผมบอกด้วยน้ำเสียงงอแง โธ่เอ้ย! ท่านพี่! พี่บอกผมให้ดูแลสุขภาพในเมื่อพี่ไม่กินมื้อที่สำคัญที่สุดของวันเนี่ยนะ? แน่นอนว่าท่านพี่มาซายะหนีออกจากบ้าน แต่พี่ทำเหมือนเขาออกจากบ้านไปในการเดินทางเพราะอกหักแล้ววางแผนจะฆ่าตัวตายหรืออะไรแบบนั้นเลย!
"พี่รู้น่า พี่รู้"เขาเช็คนาฬิกาแล้วสะพายกระเป๋าเดินทางบนไหล่ "พี่ต้องไปแล้ว ทำตัวดีๆตอนพี่ไม่อยู่ล่ะยูกิโนะ!"
เขายีหัวผมตอนที่เดินผ่านออกไป ผมรีบเดินตามแล้วเตือนว่ามันอันตรายแค่ไหนที่พลาดมื้อเช้า
เสียงของผมดังพอที่จะลากท่านแม่เข้ามาในการสนทนาของเรา
"ชูสุเกะจ๊ะ ทำไมอย่างน้อยลูกไม่กินข้าวโอ๊ตก่อนออกไปล่ะ?"ทันพี่ตัวแข็งทันทีตอนที่ได้ยินเสียงท่านแม่ เขาหันไป180องศาแล้วตอบตกลง
'หืม เจ้าลูกแหง่ติดแม่!'
ผมแลบลิ้นให้ท่านพี่จากด้านหลังของท่านแม่แล้ววิ่งเหยาะๆตามพวกเขาไปที่โต๊ะอาหาร
น่าแปลกใจ หรือค่อนข้างจะไม่น่าแปลกใจตั้งแต่มันเป็นของท่านเเม่ มันมีข้าวโอ๊ตไม่หวานกับชาที่ท่านพี่ชอบรอเขาอยู่ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว ท่านพ่อยิ้มอย่างใจดีขณะที่เงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์แล้วทักทายพวกเราด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแบบเดียวกับที่ท่านพี่ใช้หลอกเด็กผู้หญิงทั้งหมดที่ซุยรัน
"ยูกิโนะ หน้าแบบนั้นมันอะไรน่ะ?"
อุ๊บ "ไม่มีอะไรฮะท่านพี่!"ผมยิ้มหวานแล้วกระโดดขึ้นไปบนที่นั่งของผมข้างท่านแม่
ท่านพี่มองผมอย่างระแวงก่อนจะนั่งลง เมื่อพวกเราที่เหลือถูกเสิร์ฟอาหารเช้าแล้ว ท่านพี่ก็เริ่มกิน
"แล้วลูกจะไปที่ไหนก่อนล่ะ"
"น้ำตกเคกอนครับ หลังจากนั้นจะไปที่โทจินโบแล้วก็อาโอกิกาฮาระ"
"ที่พวกนั้นมัน..."ท่านแม่ดูเป็นกังวลกับคำตอบของท่านพี่ ในขณะเดียวกันผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย
ที่พวกนั้นมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ ไม่ใช่ว่าพวกนั้นเป็นจุดท่องเที่ยวงั้นเหรอ น้ำตกเคกอนเป็นที่รู้จักเพราะน้ำที่เปลี่ยนสีของมัน(ไม่ใช่ว่าเป็นช่วงฤดูใบไม้ร่วงไม่ใช่ฤดูหนาวไม่ใช่เหรอ)โทจินโบก็มีทิวทัศน์ที่สวยงามมาก และอาโอกิกาฮาระ...ในเวลานี้ของปี ผมคิดว่าถ้ำจะเต็มไปด้วยน้ำแข็งแล้วในตอนนี้ และ...หืม ผมคิดว่ามีหนังสือเกี่ยวกับที่นี่อยู่รึเปล่านะ?ผมนึกไม่ออก...แต่พวกนั้นล้วนเป็นจุดท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมมาก นี่ท่านพี่มาซายะหนีออกจากบ้านจริงๆเหรอ หรือเขากำลังทัวร์ญี่ปุ่นอยู่กันแน่เนี่ย
"ท่านพี่ฮะ ซื้อของฝากมาให้ผมด้วยนะ!"
"พ่อไม่คิดว่าลูกจะอยากได้ของฝากจากที่พวกนั้นหรอกนะยูกิโนะ"ท่านพ่อพูดอย่างหนักแน่น
มีแววตาน่ากลัวอยู่ในตาของท่านพี่ มันทำให้ผมนึกถึงเมื่อตอนที่ท่านพี่ตามหาอารม์ขันในเรื่องน่ากลัว เหมือนตำนานดาร์กๆหรือตุ๊กตาสยองขวัญ ตุ๊กตาเป็นหัวข้อที่เขาชอบเมื่อไม่นานมานี้ โดยเฉพาะอันที่ได้รับความนิยมเมื่อไม่นานมานี้ ลูลู่ ฮาชิโมโตะ
ผมเคยจำได้ว่าท่านพี่บอกผมเล่นๆว่าถ้าผมได้เจอท่านพี่เรย์กะ ผมจะได้เจอลูลู่ ฮาชิโมโตะในชีวิตจริง นั่นมากพอที่จะยับยั้งผมจากการขอให้เขาพาผมไปซุยรันและเจอเธอ
ตุ๊กตาน่ะน่ากลัว
"แน่นอน ยูกิโนะ"
"ชูสุเกะ!" "ขอบคุณฮะท่านพี่!"
ท่านพี่มอบรอยยิ้มมีเสน่ห์ตามปกติของเขาให้ท่านแม่แล้วจัดการอาหารของเขา
"ผมควรจะไปแล้ว"
"โทรมาตอนลูกเจอเขาแล้วด้วยล่ะ"
"แน่นอนครับ แล้วเจอกัน"ท่านพี่หมุนตัวแล้วเดินออกไป
"ท่านแม่ฮะ"
"ว่าไงจ๊ะยูกิโนะ"
"ผมไปน้ำตกเคกอนด้วยได้ไหมฮะ?"
"แน่นอนว่าไม่จ้ะ"
แต่ไม่ใช่ว่าน้ำตกพวกนั้นสวยเหรอ?งั้นก็ ผมเดาว่ามันเย็นเกินไปสำหรับผมที่จะไปกับท่านพี่ยังไงก็ตาม
--------------------------------------------------------------------
ติดตามต่อพาร์ท2
ลองไปค้นลูลู่ ฮาชิโมโตะมา นี่นายบอกว่าเหมือนท่านเรย์กะอย่างงั้นเรอะเอ็นโจ๊ววววววว

>>60 ยูกิโนะนี่น่ารักจริงๆเลยน้า โผล่มาทีไรก็ฮีลลิ่งได้ตลอด เพราะพลังของโชตะรึเปล่าหว่า
แต่ลูลู่ ฮาชิโมโตะก็น่ารักดีออก เป็นตุ๊กตามีชีวิตเหมือนเจ้าแม่ไง 5555555555555

>>62 สำหรับกูรู้สึกดูน่ากลัวอ่ะมึง อีกอย่างคือแอบดูเหมือนตุ๊กตายาง...แค่กๆ

>>63 กูว่าตุ๊กตายางหลอนกว่านะ นี่คิดว่าเหมือนพวก BJD ที่ราคาแพงๆหน่อย ลักษณะลูกตาหรือท่าทางเหมือนกันเลย

>>43 กูอยากเม้าประเด็นนี้ต่ออีกหน่อย เมื่อกี้พิมพ์ในมือถือไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่ 555555555

ถ้าเป็นเรื่องอื่น คาบุมีสิทธิ์เข้าวินราวๆ 90% เลยว่ะ ตามสเต็ปนิยายหรือมังงะแนวๆนี้ที่มาเกิดใหม่เป็นนางร้ายมักจะได้คู่กับพระเอกคนแรกที่โผล่มาหรือตัวละครที่เด่นที่สุดในเรื่องเสมอ เป็นตัวละครชายที่เจ้าแม่โฟกัสมากที่สุด การบรรยายของเรื่องจะเน้นที่คาบุแทบทุกอย่าง เจ้าแม่มักจะให้ความสำคัญกับคาบุที่สุด ทำอะไรก็จะมีคาบุเป็นศูนย์กลางของการกระทำตลอด นางมีความวิตกกังวลสูงว่าตัวเองจะดูไม่ดีในสายตาคาบุเอามากๆ อย่างเรื่องเตี๊ยมให้วาคาบะแพ้ตอนซ้อมวิ่ง นางยังกังวลเลยว่าถ้าคาบุรู้ต้องเม้งแตกแน่ๆ แล้วนางทำอะไรอยู่ก็ตามมักจะแว้บไปนึกถึงแต่คาบุอยู่เรื่อย ถึงจะไม่ใช่แนวๆความโรแมนติคแต่ก็นึกถึงตลอด แล้วทุกอย่างของสองคนนี้ก็สอดคล้องกันมากๆ มีฉายาคู่กัน (จักรพรรดิ-จักรพรรดินี) เป็นตัวท็อปฝั่งชายกับฝั่งหญิงเหมือนกัน ฐานะเท่าเทียมกัน นิสัยใจคอเปิดเผยตรงไปตรงมาเหมือนกัน เคร่งธรรมเนียมเหมือนกัน รสนิยมไปด้วยกันได้ คาบุดูจะชอบอะไรก็ตามที่เรย์กะกำลังใช้หรือเรย์กะกินก็อยากกินเหมือนกัน แนวความคิดก็เหมือนกันแทบทุกอย่าง เพียงแค่คาบุมันเอาจริงเอาจังกว่าและปากหมา ถ้าหันมารักกันจริงๆก็เรียกได้ว่าปูพรมโรยกลีบกุหลาบ บ้านเรย์กะนี่แทบจะอุ้มใส่พานถวายแล้ว น่าจะเป็นแคนดิเคทคู่หมั้นอันดับหนึ่งในใจมาดามคาบุรากิเลยด้วยซ้ำ

เสียอย่างเดียวคือโมเมนต์เยอะและเข้ากันได้ดีแค่ไหน สองคนนี้ก็ดูไม่มีความห่วงหากันและกันในแบบชายหญิงเลยซักนิด แม้ทุกอย่างเป็นใจในการสร้างโมเมนต์โชโจหวานแหวว คู่นี้ก็มักจะเตะขัดขาสกัดดาวรุ่งกันเองอยู่ตลอด อย่างตอนจะทำอาหารมาให้แล้วฮีชิงปฏิเสธว่าเป็นวีแกน ซอรี่นาจา หรือตอนคว้าแขนตอนล้มแล้วด่าว่าอีอ้วนเอ้ยยยย ตอนมุมมองคันตะที่เป็นคนนอกมองเรื่องระหว่างคาบุกับวาคาบะยังสมเป็นมังงะโชโจมากกว่ามุมมองเจ้าแม่อีก เจ้าแม่มองคาบุหรือวาคาบะทีไรมีแต่เรื่องรั่วๆตลอด น่าจะเป็นเพราะวงจรความคิดของเจ้าแม่ที่บ้าๆบอๆนั่นล่ะ

แต่ใช่ว่าจะเปลี่ยนมาเป็นความรักไม่ได้นะ เพราะคาบุก็ดูจะมีความห่วงใยเจ้าแม่อยู่พอสมควร ตอนไปตามหาอิมาริฮีก็ตามไปด้วย ตอนรุ่นน้องมาคุยฮีก็มา ตอนอาริมะฮีก็เอาตัวเข้ามาแทรก หลักๆกูคิดว่าคาบุน่าจะเห็นว่าเรย์กะดูเอ๋อๆไม่ค่อยทันคนมั้ง ถึงได้พยายามจะปกป้อง พอใครสนิทกับเจ้าแม่หน่อยน่าจะรู้นิสัยเลยว่านางก็เพี้ยนๆบ๊องๆ แล้วไปเจอผู้ชายเจ้าชู้แบบอิมาริหรือไอ้พวกเด็กรุ่นน้องก็คงเป็นห่วงอะ กับอาริมะน่าจะเข้าใจว่าเรย์กะโดนอาริมะขู่ เพราะสภานักเรียนกับพวกโบตั๋นไม่ถูกกันเลยต้องไปปกป้อง แถมอาริมะนี่ศัตรูหัวใจอันดับหนึ่งด้วยสิ แล้วคาบุก็มีเพื่อนน้อย พอเจอคนที่เข้ากันทุกอย่างปรึกษาได้แทบทุกเรื่องอย่างเจ้าแม่ก็คงยึดติดมากๆ อยากให้เขาอยู่กับเราไปนานๆไรงี้ แต่อยู่ฐานะไหนค่อยว่ากันอีกที

เพียงแต่ว่าคาบุไม่ใช่คนโลเลหลายใจ รักใครก็พุ่งเป้าหาคนนั้นไม่ลังเลหรือวอกแวก ตัดใจจากยูริเอะไปแบบจริงจังถึงได้เริ่มชอบวาคาบะ การที่ฮีจะเปลี่ยนใจมาชอบเรย์กะแบบชู้สาวในเวลานี้ทั้งที่ยังติดพันกับวาคาบะจึงค่อนข้างจะริบหรี่ เพราะทุกอย่างที่ทำล้วนแต่ใช้วาคาบะเป็นศูนย์กลางหมดเหมือนกัน เป็นประธาน Pivoine ก็เพื่อวาคาบะ ถ้าเรย์กะไม่ไปพูดว่าวาคาบะโดนรังแก กูเชื่อเลยว่าฮีคงไม่ยกมือขอเป็นประธานหรอก อยากเข้าใจวาคาบะถึงได้มาขอคำปรึกษาจากเรย์กะ ปะฉะดะกับท่านโยโกะเพื่อปกป้องวาคาบะ ตอนรุ่นน้องสั่งให้วาคาบะเก็บกวาดกระป๋องเครื่องดื่ม ทีแรกฮีไม่รู้ว่าวาคาบะโดนสั่งยังแทบไม่สนใจแถมมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ แต่พอรู้ว่าวาคาบะโดนทำแบบนั้นปฏิกริยาเปลี่ยนไปเลย ลงโทษรุ่นน้องที่ก่อเรื่องทั้งหมดก็เพื่อวาคาบะอีกเหมือนกัน ดังนั้นกูคิดว่าถ้าวาคาบะไม่ปฏิเสธ ฮีก็คงไม่หันมองเรย์กะแน่ๆ ก็ออกจะทุ่มเทเพื่อวาคาบะขนาดนี้ และนับกันจริงๆก็แทบจะไม่เห็นฮีทำอะไรเพื่อเรย์กะเลยนะ ถึงจะแคร์แต่ก็ไม่ได้เอาเรย์กะมาเป็นอันดับหนึ่งเหมือนวาคาบะน่ะ

ของเอ็นโจกำลังพิมพ์ ยาวมากเพราะกูรักเขา อยากเม้ามอยเรื่องนี้เยอะๆ อุอิ

>>65 เมาท์มาค่ะ กูรออ่าน

>>65 ความคิดเห็นเดียวกัน แกวิเคราะห์ได้ตรงใจจัง

>>65 มาเลยมึง รออ่านอยู่

Ky หน่อย แวะมาบอกว่าคิดถึงท่านพี่ Y-Y~~~~

>>65 สุดยอดว่ะ มาไม่ต้องนอนมันละกูจะรออ่านของมึงนี่แหละแล้วค่อยนอน

พิมพ์ไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่เผลอหลับเลยไม่ได้กดส่ง ซอรี่น้าาาา

เอ็นโจนี่โหงวเฮ้งพระรองที่โผล่หน้ามาก็มีป้ายแปะเอาไว้เลยล่วงหน้าว่าต้องอกหักรักคุด ชอบนางเอกเขาก็ไม่แล เห็นเป็นศาลาพักใจแล้วเขาก็ไปกับชายที่เขารัก ทำอะไรนางเอกเขาก็ไม่เห็นหัว มองข้ามไปตลอด ในเรื่องเจ้าแม่ก็ไม่ค่อยนึกถึงเอ็นโจเท่าไหร่ ส่วนมากนางจะไปโฟกัสอยู่กับคาบุ แต่ใช่ว่านางจะไม่รู้หรือไม่สนใจเอ็นโจเลยนะ เพราะนางก็แพลมๆข้อมูลเล็กๆน้อยๆของเอ็นโจมาเรื่อยๆเหมือนกัน อย่างตอนยูกิโนะยกชามาให้นางก็บอกว่าไม่เคยเห็นพี่ชายยูกิโนะทำแบบนี้ให้ใครเลย หรือไม่เห็นเอ็นโจกินขนมเลย ถ้ากินก็กินนิดเดียว แสดงว่านางก็มองเอ็นโจอยู่เหมือนกัน แค่ไม่บรรยายถึงเหมือนคาบุรากิ

ถึงมุมมองเจ้าแม่จะไม่ค่อยกล่าวถึงเอ็นโจมาก แต่มุมมองตัวประกอบคนอื่นๆจะเน้นเอ็นโจมากเป็นพิเศษ เวลาพูดถึงคาบุจะเล่าผ่านๆพอให้รู้นะว่านี่คือคนสำคัญของโรงเรียน อะ กล่าวถึงซักหน่อยแล้วจบไปไม่สานต่อ เรื่องที่เล่าเกี่ยวกับคาบุก็คือเรื่องที่คนอ่านรู้กันอยู่แล้ว แต่ของเอ็นโจจะมีขยายความต่อไปว่าเกิดอะไรขึ้นลับหลังเจ้าแม่ที่คนอ่านยังไม่รู้บ้าง อย่างตอนที่ฮีไปตบเกรียนสั่งสอนซึรุฮานะหรือมุมมองน้องแว่น KGB ที่เล่าเกี่ยวกับเอ็นโจ โมเมนต์ถึงจะน้อยและโดนขัดบ่อยแต่ไม่เคยขาดช่วง พีคมากพีคน้อยลดหลั่นกันไป และมาเรื่อยๆทิ้งไว้ตามรายทางบ้าง บางทีก็แทรกๆตามบรรทัดเป็นจุดเล็กๆ ต้องคอยสังเกตให้ดี เพราะโดยมากมักจะโดนเรื่องที่เป็นประเด็นใหญ่ในตอนนั้นๆกลบหมด

อีกอย่าง อีเวนท์ทั้งหลายที่เหมือนจะดันคาบุให้เด่น อย่างตอนหิ่งห้อยที่สองมาดามพยายามจะชงลูกชายลูกสาว กลับกลายเป็นเอ็นโจคว้าตรงนี้ไปครองแทน เรื่องติวหนังสือสอบที่คาบุลากเรย์กะไปติว เอ็นโจ(และท่านพี่)ก็เป็นคนติวให้ เรื่องนี้มาลูปนี้ตลอด ไม่เชื่อไปสังเกตได้เลย

แล้วใช่ว่าเจ้าแม่จะไม่รู้สึกอะไรกับเอ็นโจเลยนะ เพราะตอนแรกนางก็บอกว่าชอบหน้าตาเอ็นโจมากกว่าคาบุรากิ เวลานางมีปัญหาหรือต้องการความช่วยเหลือ นางจะเห็นว่าเอ็นโจพึ่งพาได้ทุกครั้งเลย แต่นางไม่ยอมไปขอความช่วยเหลือเพราะกลัวโดนทวงบุญคุณ แต่ก็เห็นเป็นที่พึ่งอะ เรื่องต้องการความช่วยเหลือนี่นางไม่เคยคำนึงถึงคาบุในหัวเลยซักครั้ง และเวลานางยิ้มข่มขู่ใครเงี้ย นางจะเลียนแบบเอ็นโจตลอด ตอนที่ยิ้มให้คาบุที่ไปดักรอหน้าโรงเรียนก็บรรยายว่าเลียนแบบรอยยิ้มของเอ็นโจ หรือตอนขู่รุ่นน้องก็บอกว่าใช้รอยยิ้มน่าเกรงขามไม่แพ้เอ็นโจ มีซึมซับพฤติกรรมลอกเลียนแบบกันไปอีก

เวลามีผู้หญิงเข้าใกล้เอ็นโจนางจะโกรธหรือไม่ก็หงุดหงิดตลอด เอ็นโจมีเดทไวท์เดย์นางก็งอนนิดๆ กับคนอื่นนางไม่เป็นนะ ขนาดคาบุที่มาฝอยว่าทำนั่นทำนี่หวานแหววกับวาคาบะ นางก็รับฟังเออๆคะๆไปไม่ออกปฏิกริยาไปมากกว่าการรำคาญ แต่พอเป็นเอ็นโจมากับยุยโกะทีไร นางจะแสดงอารมณ์ด้านลบออกมาเต็ม และนางเป็นคนพูดเองว่าเวลาอยู่กับเอ็นโจเหงื่อจะซึมฝ่ามือด้วยความตื่นเต้น จะด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่ค่อยแน่ชัดเพราะนางชอบตัดฉับความคิดตัวเองเกี่ยวกับเอ็นโจทุกครั้ง เหมือนกลัวว่าถ้านึกต่อไปนางจะรู้ตัวถึงความรู้สึกบางอย่างของตัวเองอะ ก็ต้องรอดูกันไปว่านางจะเลิกซึนมั้ย ตราบใดที่เรื่องไม่ใกล้จบ กูว่ายากที่นางจะยอมรับ

แต่คนรอบข้างนี่สังเกตได้นะว่านางมีความรู้สึกซัมติงกับเอ็นโจ เพราะเวลาถามว่าชอบคาบุเหรอ นางปฏิเสธเขาก็เชื่อ แต่ถ้าถามต่อว่านางชอบเอ็นโจใช่มั้ย พอนางปฏิเสธจะไม่มีใครเชื่อเลย แสดงว่าต้องออกอาการท่าทางบางอย่างให้เขารู้ว่านางมีอะไรในใจ เพราะนางเป็นพวกมีอะไรก็แสดงออกทางสีหน้าหมด ไมฮามะยังบอกเลยว่านางไปเล่นหูเล่นตากับเอ็นโจ แต่ด้วยความที่เป็นมุมมองนางก็มักจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าทำหน้านิ่งบ้างล่ะ หักธงหน้าตายบ้างล่ะ จริงๆแล้วอาจจะหน้าแดงเลิกลั่กแตกตื่นอยู่ก็ได้ เลเวลการหลอกตัวเองของนางสูงขนาดไหนให้ไปดูตอนเอาผ้าเปียกโปะหน้าคาบุ อันนั้นกะฆ่าเลย เอาจริงด้วย แต่ทำเป็นแบ๊วว่าหนูหวังดีนะค้า อย่าใส่ร้ายหนู

เอ็นโจเนี่ยเหมือนจะบทน้อย แต่เอาจริงๆทิ้ง hint ไว้ตามทางเยอะมากกกกก ความลับเยอะ ปริศนาเยอะ ปมของคาบุนี่รู้ทุกอย่างแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป และชีวิตของเรย์กะนางร้ายก็ผูกติดกับคาบุ ส่วนเอ็นโจไม่ใช่ตัวเอก ตามเรื่องเดิมก็เป็นคาแรคเตอร์รองที่คอยซัพพอร์ตให้พระเอกนางเอกรักกัน เจ้าแม่เองก็ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องราวของเอ็นโจในคิมิดอล ทั้งที่ตัวละครนี้ได้รับความนิยมเป็นอันดับหนึ่งของเรื่อง ตรงนี้กูเดาสองอย่างว่าต้นฉบับเดิมก็น่าจะไม่ค่อยมีเรื่องเกี่ยวกับเอ็นโจเท่าไหร่ เพราะยังไงก็ต้องโฟกัสพระเอก นางเอก พระรอง รักสามเส้าเราสามคน ไม่ใช่เพื่อนพระเอกอยู่แล้ว ปริศนาเยอะไปอีก หรือไม่ก็มีเรื่องเยอะพอควรนั่นล่ะ ตัวละครเป็นที่นิยมขนาดนี้ยังไงคนเขียนก็ต้องเอามาเขียนขายเรียกลูกค้า ไม่มีทางที่จะไม่นำเสนอ เพียงแต่เรย์กะนางหลีกเลี่ยงที่จะนึกถึงเอ็นโจเลยไม่ยอมพูดเท่านั้นเอง จอมมารเองก็เป็นพวกไม่เล่าเรื่องตัวเองมากนัก เวลาคุยกับเรย์กะถ้าไม่คุยเรื่องยูกิโนะก็มาซายะ เพราะโทนเรื่องก็โฟกัสที่คาบุ จะพูดถึงตัวเองน้อยมากๆ กับคาบุนี่รู้แทบหมดเปลือกแล้ว แต่กับเอ็นโจนี่แทบไม่รู้อะไรเพิ่มเลยแม้จะผ่านไปเกือบสามร้อยตอนแล้วก็ตาม

ปมของเอ็นโจนี่หลักๆเลยก็คงเรื่องทางบ้านที่น่าจะเป็นปมใหญ่ที่สุด ฮีดูเป็นคนเก็บกด มืดหม่น มองโลกในแง่ร้าย ก็เลยชอบคนตรงไปตรงมาแบบมาซายะและเรย์กะ สองคนนี้นิสัยเหมือนกันมากๆ เป็นคนที่นิสัยตรงข้ามกับฮีโดยสิ้นเชิง อยู่ด้วยแล้วสบายใจเหมือนกัน ก็ไม่แปลกที่ฮีจะชอบเรย์กะ แต่ที่ยังไม่จีบเต็มตัวน่าจะเพราะเรื่องคู่หมั้น เรื่องทางบ้าน แถมไม่แน่ใจว่าเจ้าแม่คิดยังไงกับตัวเอง ดูเขาไม่อยากอยู่ใกล้เราหรือจะเกลียดเราหว่า ฯลฯ เป็นประเภทใช้สมองนำหน้าหัวใจ ทำอะไรต้องคิดทบทวนให้รอบคอบ พิจารณาผลดีผลเสียทุกข้อไรงี้ก่อนค่อยลงมือ การที่ฮีดูกั๊กๆน่าจะมาจากนิสัยในส่วนนี้ด้วยแหล่ะ คงพิจารณามาแล้วว่าได้ไม่คุ้มเสียแน่นอน แต่ให้เลิกชอบมันทำไม่ได้ไง เลยคาราคาซังไม่ไปไหนซักที เดินหน้าก็ติด ถอยหลังก็ไม่ได้

กูว่าฮีทำอะไรก็ดูเป็นรองมาซายะตลอด มีความรันทดแบบตัวรอง ถึงปากจะบอกว่าพอใจให้มันเป็นแบบนั้นและไม่ต้องการแข่งกับมาซายะ แต่ลึกๆกูว่าฮีก็อยากเอาชนะ อยากได้สิ่งที่ต้องการ แต่ด้วยอะไรหลายๆเลยทำให้ฮีทำอย่างใจคิดไม่ได้มาก ชีวิตเหมือนถูกขีดเส้นไว้แล้ว และน่าจะโดนกดดันจากทางบ้านพอสมควร ไม่แน่ว่าที่ชงๆเรย์กะให้มาซายะก็ผู้ใหญ่ขอร้องมานะ

แต่หลังจาก 268 เป็นต้นไป กูรู้สึกว่าฮีรุกหนักมาก เหตุผลอะไรที่เคยคิดน่าจะโยนทิ้งไปหมดแล้ว เพราะตอนที่ 268 คิดว่าเหมือนเป็นตอนที่ปลดล็อคทุกความรู้สึกที่ฮีมีต่อเจ้าแม่อะ ในตอนนั้นดูออกว่าฮีเฟล เหนื่อย ไม่มีอารมณ์จะพูดกับใคร แต่เรย์กะมาทำให้หัวเราะได้ คงแน่ใจแล้วว่าคนนี้ล่ะคือคนที่รักที่สุด อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ถ้าขืนไม่ทำอะไรซักอย่างฮีน่าจะต้องอยู่กับยุยโกะไปตลอดชีวิต ซึ่งคงออกมายิ้มขื่นๆแบบทุกวันนี้ จากที่ไม่กล้าก็มีความกล้ามากขึ้น กล้าโทรไปชวนดูดอกไม้ไฟ แม้จะใช้น้องเป็นใบเบิกทาง เจ้าแม่ดูมือถือนานก็เดินไปส่อง ทำอะไร คุยกับใครเหรอ มีความร้อนรนอยากรู้ เมื่อก่อนเรย์กะไปนั่งกับเพื่อนผู้หญิงฮีจะไม่ตามไปนะ แต่หลังจากส่องมือถือแล้วยังไม่ได้คำตอบว่าจะไปที่นั่นทำไม ไปกับใคร ฮีตามติดไปเอาคำตอบจ้า นั่งเนียนในวงเป็นเพื่อนสาวอีกคน แต่เนื่องจากเรื่องนี้คือเรื่องชีวิตสโลว์ไลฟ์และอาหารการกินของเจ้าแม่ การรุกจีบหนักมากไปจะผิดคอนเซปต์เอาได้ มันก็เลยหยุดตรงนั้นนั่นล่ะ พัฒนากันช้าๆเอื่อยๆสโลว์ๆกันไปวันๆ รุกจีบเร็วเดี๋ยวเรื่องจบไวเกินไป แกล้งคนอ่านและเจ้าแม่เล่นนี่ล่ะสนุกดี

จริงๆกูค่อนข้างชัวร์ว่าเรื่องนี้ใครเป็นพระเอกนะ แต่ก็เผื่อใจไว้ด้วยว่าทุกอย่างอาจไม่เป็นไปตามที่คิด เพราะเรื่องนี้พร้อมหักหลังกูตลอด เดาทางไม่เคยถูกซักที แต่จะมีจุดสังเกตอยู่อย่างคือ ถ้าอ.แกเกริ่นเรื่องมายาวๆหลายตอน ดูชงหนักๆมันเหมือนจะมีอีเวนท์สำคัญแต่ส่วนใหญ่จะจบลงด้วยการไม่มีอะไรในกอไผ่ เอามาดักควายไปงั้นอะ เช่นตอนไปตลาดอาซากาโอะที่แห้วทุกคน เอ็นโจก็ไม่ชวน คาบุก็ไปกับวาคาบะ เจ้าแม่ไปคนเดียว แห้งขนาดไหนถามใจดูก่อน แต่พอนิ่งๆเฉยๆไม่มีคลื่นลมสัญญาณอะไรเลย ดันปาโมเมนต์มาอัดหน้าแบบไม่ให้ตั้งตัวซะงั้น เช่นตอนที่เอ็นโจกับเรย์กะคุยกันในสโมสร ยอมรับว่าเซอร์ไพรส์มากเพราะไม่มีอะไรบ่งบอกเลยว่าจะได้เจอกัน แถมเป็นโมเมนต์ที่โคตรดีย์ อีกอันหนึ่งคือปูเรื่องล่วงหน้าแค่ตอนเดียวแล้วอัดอีเวนท์ใส่หน้าทันทีไม่ให้ตั้งตัวอีกเหมือนกัน เช่นตอนน้องแว่นบอกได้ยินข่าวลือประหลาดเกี่ยวกับเอ็นโจมา ตอนต่อมาอัดอีเวนท์ให้ทันทีจนต้องไปซดน้ำใบบัวบกเลยมั้ยล่ะ

อย่างไรก็ดี นี่คือการวิแคะของกูเอง ซึ่งอาจจะไม่ตรงกับความคิดใครหลายๆคนก็ดีเบตกันได้ กูก็อยากฟังมุมมองคนอื่นต่อเรื่องนี้เหมือนกัน และกูเขียนยาวมาก อาจจะน่าเบื่อมีแต่น้ำไปหน่อยก็ต้องขออภัยด้วยนะ

>>73 กราบมึง ดีต่อใจมาก ฮือออออ

มึงช่วยวิเคราะห์ความสัมพันธ์หลังดอกไม้ไฟหน่อยสิ คือกูแห้งขนาดแค่บทวิเคราะห์ กูก็ปริ่มละ

>>73 ไม่ ไม่น่าเบื่อเลย กูอ่านไปแบบมีความสุขมาก

ตอนนี้กูกลัวแต่ว่าโมเม้นเดทดอกไม้ไฟที่รอคอย ประกดนังเอ็นโจโทรมาบอกตอนเช้า ขอโทษนะยูกิโนะป่วยกะทันหัน

>>71-73 รักการวิเคราะห์ของมึงจัง
จริงๆ กุก็คิดเหมือนกันว่าบทพระเอกดูส่งไปทางเอ็นโจมาก ตอนแรกที่อ่านก็แอบเชียร์คาบุอยู่แต่อ่านมาได้ 200 กว่าตอนก็ไม่จะมีพัฒนาการระหว่างสองคนนี้เลย คิดอยู่ว่าคาบุชอบวาบาคะมากขนาดนั้นจะมาชอบเรย์กะได้ไงวะ แถมวาบาคะเองก็ไม่ค่อยปฏิเสธตอนคาบุชวนไปไหนมาไหน ไม่เห็นแววที่ท่านเรย์กะกับคาบุจะมาชอบกันได้ กุเลยวนอ่านอีกรอบเพื่อเก็บรายละเอียดก็มาสะดุดกับเอ็นโจนี่แหละ ถึงได้เบิกเนตรว่าอีตานี่เห็นเงียบๆ(?)แต่ก็แอบรุกอยู่ตลอดถึงจะชอบหักธงก็ตามเถอะ 55555555

อ่านที่มึงวิเคราะห์แล้วกูอยากอ่านเรื่องนี้ต่อไวๆเลย TTOTT

ท่านฮิหายไปปีกว่าแล้วแต่พอมาเจอวิเคราะห์ของมึงกูรู้สึกมีกำลังใจรอต่อเลยง่าาา แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ฮืออออ ท่านฮิโยโกะะะะ มาต่อแบบนิยายรายเดือนก็ได้นะคะะ แงงงงงงงงงงงงงง TTOTT

เห็นด้วยกะโม่งมาก เอ็นโจกับเจ้าแม่มีโมเม้นแบบไม่ตั้งใจเยอะ เจอบังเอินที่สโม ที่ร้านกาแฟ จับหิ่งห้อยให้เจ้าแม่ ส่วนคาบุเหมือนทุ่มเทให้วาคาบะไปหมดแล้ว. ยังนึกไม่ออกว่าคาบุจะมารักเจ้าแม่ได้ไงถ้าวาคาบะไม่ปฏิเสธ ซึ่งกูก็คิดว่านางคงจะไม่. คาบุแสดงออกชัด วาคาบะก็ยอมไปไหนมาไหนกับคาบุสองคน เหมือนเดทแล้วล่ะ

มึงๆ กูว่าเลี่ยงประเด็นโจมตีฝั่งเรือคาบุหน่อยก็ดีนะมึง กูกลัวมีสงครามเรือถถถถ

หลังดูดอกไม้ไฟ กุเดาว่าถ้าคาบุได้ไปกับวาคาบะ 2 คนคู่นี้น่าจะ OFC ละ ส่วนเอ็นโจก็ใช้น้องรุกคืบเจ้าแม่ไปได้เรื่อยๆ ตีกันไม่ให้ใครมาจีบอีก แล้วก็สนับสนุนวาคาบะกับคาบุสุดกำลัง. ทีนี้ก็ไม่รู้ว่าทางบ้านคาบุจะกีดกันได้แค่ไหน. สงสัยเหมือนกันว่าจะเขียนท่านแม่คาบุให้กีดกันวาคสบะได้ยังไง เท่าที่อ่านมาก็ไม่ได้ดูเจ้ายศเจ้าอย่างเท่าไหร่

แต่ถ้าให้กูเดาทาง กูว่าคาบุแมร่งต้องแห้ว ไม่ได้ไปกะวาคาบะแหง. เผลอๆยังโผล่มาแจมเดท(?) เอ็นโจกับเจ้าแม่อีก /เหมือนตอนตามมาที่ร้านกาแฟ 555

นิดนึง กุเรือคาบุนะ แต่ถ้าจะให้คาบุโดนวาคาบะปฏิเสธแล้วหันมาหาเจ้าแม่นี่กุไม่ค่อนโอเคว่ะ

>>80 ทะเลาะกันแค่ไหน ไหดองกะคานซังก็มาวินค่ะ

>>83 ไม่เป็นมงคล!! ไม่เป็นมงคลลลลลล

>>74 เอาตรงๆ กูคิดว่าไม่คืบหน้าแบบเป็นชิ้นเป็นอันทั้งคู่ เพราะเรื่องมันสโลว์มาก ลงเอยกันเร็วจะผิดคอนเซปต์ อ.แกดูกั๊กความสัมพันธ์ระหว่างสองคู่นี้มากๆ คาบุกับวาคาบะไม่เคยเห็นฉากเดท ได้รู้ผ่านปากไม่เห็นเหตุการณ์ แต่พอเล่าแล้วก็ อ้าว ก็คืบหน้ากันดีนี่นา แบกข้าวกล่องมาให้กินแล้ว ยอมขึ้นเรือไปด้วยกันสองต่อสองตอนกลางคืนแล้ว เอ็นโจกับเรย์กะที่ไม่ค่อยเอ่ยเรื่องอีกฝ่าย ต้องใช้มุมมองคนนอกเป็นตัวเฉลยเรื่องราว(ซึ่งนานๆมาที)

คือกูก็ไม่รู้ว่าคาบุจะสารภาพรักในอีเวนท์นี้เลยมั้ย แต่ตามต้นฉบับเดิมคือไปสารภาพรักกลางสี่แยกไฟแดง อีกอย่าง ฮีเริ่มสะกิดใจเรื่องโคโระจัง น่าจะมีข้อสงสัยเต็มหัวและหาทางไขปริศนาเรื่องนี้ก่อน ดังนั้นกูคิดว่าคาบุคงไม่สารภาพรักในอีเวนท์ดอกไม้ไฟหรอก แต่ถ้าบอกรักไปแล้ววาคาบะตกลงน่าจะเข้ารูทขุ่นแม่กีดกันและงานหมั้นจะบังเกิดแน่ๆ

ส่วนเอ็นโจ อีตานี่ปริศนาเยอะจนไม่รู้จะเดายังไง ฮีมีปัญหานะแต่ไม่เคยมาปรึกษาหรือแพลมๆข้อมูลอะไรให้รู้เลย ไม่แน่คนโดนจับหมั้นก่อนอาจจะเป็นอีตานี่ก็ได้ และถ้าหมั้นแล้วเจ้าแม่น่าจะโบกมือบ๊ายบาย ลาก่อย ชอบแค่ไหนก็ไม่เป็นมือที่สามหรอกย่ะ แต่กูคิดว่าอีเวนท์งานหมั้นนี่ช้าหรือเร็วยังไงก็ต้องเกิด และหวยจะไปออกที่ใครนี่สิ

>>81 กูคิดว่าที่เห็นว่ามาดามไม่เจ้ายศเจ้าอย่างเพราะเรย์กะก็คนระดับเดียวกับนาง ก็ต้องได้รับการปฏิบัติตัวดี แต่กับคนที่อยู่ระดับต่ำกว่าอาจจะเป็นอีกเรื่องนึงก็ได้ อย่างพ่อแม่ของเรย์กะก็เหยียดคนที่ไม่ใช่คนระดับเดียวกันอยู่นี่นา แล้วในหนังสือการ์ตูนมาดามก็เป็นตัวตั้งตัวตีให้เรย์กะหมั้นกับลูกชาย บังคับให้เลิกกับวาคาบะเองด้วยซ้ำ คิดว่าเซ็ตติ้งตรงนี้คงไม่เปลี่ยนหรอก

ดูอย่างไงความสัมพันธ์ของคาบุกะเจ้าแม่ก็เป็นแบบเพื่อนกันอ่ะ ไม่น่ามีอะไรในกอไผ่ ถึงแม้เจ้าแม่จะแอบโดกิโดกิก็เถอะ 555555
เอ็นโจยังมีความเป็นไปได้ในทางโรแมนซ์มากกว่าอีก

เรื่องนี้แม่งเดาทางไม่ได้ว่ะ บางทีผ่านไปห้าร้อยตอนอาจจะเปิดตัวพระเอกตัวจริง ที่ผ่านๆมาคือตัวหลอกทั้งนั้นจ้า เอ็นโจ คาบุรากิอะไร ไร้สาระทั้งนั้น และชื่อของพระเอกคนนั้นก็คือ คานซังนั่นเอง....//ใส่ซาวด์เอฟเฟคเปิดตัว

>>87 ไหดองซัง

>>77 เรย์กะกับคาบุก็พัฒนาอยู่นะ อย่างตอนจับมาสอบสวนว่าทำไมหลบหน้า ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางคงดีใจที่ตัวปัญหาออกไปไกลๆจากชีวิตนางแล้ว จะเป็นอะไรก็เรื่องของมึงกุไม่รับรู้ แต่ตอนนี้กลับจับมาคาดคั้นหาสาเหตุ ก็แปลได้ว่าคาบุมีความสำคัญกับเรย์กะแล้ว อย่างน้อยนางก็แคร์ว่าคาบุมันเป็นอะไรของมัน เป็นห่วงคาบุเลยวิ่งตามไปชวนกินโอโคโนมิยากิ ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางไม่ทำหรอก อย่างมากก็คิดว่าอย่ามาทำให้ทางนี้เดือดร้อนก็พอ แต่ตอนนี้นางแคร์คาบุมากขึ้นอ่ะ จะในฐานะเพื่อนรึเปล่าก็ตอบไม่ได้เพราะนางไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นเพื่อนกับสองหนุ่มนี่ 5555555555555

โมเมนต์แบบการ์ตูนโชโจของคู่นี้เยอะนะ แต่ในฟีลลิ่งมันเสือกออกไปทางตลกซะส่วนมาก อย่างตอนคาบุลากแขนเรย์กะไปตามทางเดินนี่มันฉากพระเอกลากนางเอกไปชัดๆ ดูมีความถึงเนื้อถึงตัวมากๆ แต่กลายเป็นเรย์กะดันเป็นกังวลเรื่องต้นแขน คาบุก็ตะลึงความล่ำของต้นแขนเจ้าแม่ไปซะงั้น พาไปฟาสต์ฟู้ด ร้านราเม็ง นี่มันเดทหลังเลิกเรียนในชุดเครื่องแบบนี่นา แต่ดันกลายเป็นตะลอนทัวร์แข่งกันแดก นั่งจ้องตากันกลายเป็นทักเรื่องนั่งแล้วตัวสูง ทั้งนี้น่าจะเป็นเพราะยังไม่มีใครคิดอะไรในเชิงพิศวาสต่อกันว่ะ แต่ถ้าเริ่มคิดเราน่าจะได้นิยายโชโจแนวเลิฟคอมเมดี้มาอีกเรื่อง

แต่เรื่องนี้ก็เลิฟๆกับคานซังอยู่แล้วนี่หว่า มีรักสามเส้ากับอาหารซังอีกด้วย และตอนนี้ไปจบที่ไหดองซัง.....

กูขอขัดการหาพระเอกตัวจริงของพวกมึงเลยละกัน
ฟิคกาวนอกมุมมองเอ็นโจ
มุมมองของเอ็นโจ ยูกิโนะ:วันหยุดฤดูหนาว Part2
-----------------------------------------------------------------------
ผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้วนับจากตอนนั้น และท่านแม่ก็ได้จัดเตรียมคฤหาสน์เพื่อรับรองญาติๆของเราในวันคริสมาสต์ ซึ่งไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ที่ญาติส่วนมากของเราพาลูกสาวของพวกเขามาด้วย และต้องตะลึงเมื่อรู้ว่าท่านพี่จะไม่อยู่จนถึงปีหน้า พวกสาวๆเหล่านั้นแสดงออกมาทั้งคอตกหรือสนุกสนานเล็กน้อย ผมเดาว่าน่าจะเป็นเพราะมันหมายถึงพวกเขาไม่ต้องพยายามทำตัวจีบท่านพี่อย่างน่าไม่อายตลอดทั้งเย็น
ถึงอย่างงั้นผมก็ยังหวังว่าการออกเดินทางของท่านพี่หมายถึง'เธอ'จะไม่มา แต่ดูเหมือนความปราถนาของผมจะถูกเมิน ตั้งแต่ที่ยุยโกะยืนอยู่ข้างหน้าผม ถือของขวัญสองชิ้นในมือขณะที่ส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ท่านพ่อท่านแม่ของผม
ลูลู่ ฮาชิโมโตะล่ะ!
ผมผงะออกห่างจากยุยโกะเมื่อเธอเข้ามาใกล้
ผมไม่ชอบเธอเพราะบรรยากาศของเธอทำให้ทุกอย่างสงบ แต่ตอนนี้นั้นผมมีภาพติดอยู่ในหัว ผมไม่คิดว่าผมจะรู้สึกสบายใจได้กับความคิดที่ว่าผมทำตัวเป็นมิตรกับยุยโกะ
'หวาาา ท่านพี่ ทำไมถึงทิ้งผมไว้กัน?!'
"อืม ยูกิโนะคุง เป็นอะไรไปจ๊ะ?"ยุยโกะถามอย่างใจดีเท่าที่จะเป็นไปได้ขณะที่คิ้วของเธอย่นด้วยความสับสน
"ไม่...ไม่มีอะไรฮะ"ผมตอบไปอย่างเเข็งๆ
"อ้า ยูกิโนะคุง!"ผมหันไปเห็นญาติผู้หญิงเป็นฝูงมี่อายุใกล้เคียงกับท่านพี่กำลังมา ผมกลืนน้ำลายเมื่อสังเกตเห็นว่าพวกเธอทั้งหมดแบกของขวัญมาด้วย
"ท่านพี่ของเธออยู่ไหนเหรอจ๊ะ?"
"เธอสบายดีหรือเปล่าจ๊ะยูกิโนะคุง?"
"นี่จ้ะ ของขวัญจากท่านพี่สาวนะ!"
"ท่านพี่ของเธอโชคดีจริงๆเลยนะที่มีน้องชายน่ารักอย่างเธอเนี่ย"
ผมรู้สึกว่าหน้าของผมเริ่มจะเป็นตะคริวขณะที่ยิ้มอย่างยินดีให้ท่านพี่สาวที่อยู่รอบๆ
"เพราะว่าเธออยู่คนเดียว พวกเราจะดูแลแล้วก็อยู่กับเธอในคืนนี้นะจ๊ะ!"
ขอร้องล่ะฮะ อย่าเลย ผมไม่อยากอยู่กับพวกคุณสักคนในคืนนี้หรอกนะฮะ

จากหางตาของผม ผมเห็นรอยยิ้มเยือกเย็นของยุยโกะขณะที่เธอมองสาวๆทั้งหมด ทันทีที่พวกเธอรู้ตัว พวกเธอเริ่มที่จะเงียบลงเป็นอย่างมาก แล้วด้วยความสง่างามและเวลาที่เหมาะสม ยุยโกะก้าวอย่างราบเรียบมาอยู่ข้างหน้าของผมและจับมือผมไว้ และผมก็ต่อต้านการกระตุ้นที่จะดึงออก
"ฉันหวังว่าพวกคุณจะไม่ว่าอะไรนะคะ แต่ยูกิโนะคุงและฉันจะต้องไปพักแล้ว คุณหนูทั้งหลาย ฉันมั่นใจว่าชูจะไม่ซาบซึ้งที่พวกคุณทำให้น้อยชายของเขาอ่อนเพลียเพราะบังคับให้เขาพูดคุยกับคุณ ใช่ไหมคะ?"
ผมบังคับหน้าตัวเองที่ยังคงแข็งอยู่อย่างงั้นขณะที่ยุยโกะพูด 'ผมไม่ชอบพวกเธอ แต่ผมก็ไม่ชอบคุณเหมือนกันนะ อะไร นี่คุณกำลังพยายามเอาคะแนนกับท่านพี่ผ่านผมงั้นเหรอ? มันไม่ได้ผลหรอกนะ!'ผมหาวเสียงดังแล้วขยี้ตา ทำท่าเหมือนง่วง
"ผมง่วงจังฮะ..."ผมหาวออกมาแล้วพวกสาวๆก็แยกตัวออกไปอย่างราดเร็วในขณะที่อวยพรให้ผมฝันดี แล้วยุยโกะก็นำผมไปที่ห้อง
ช่าย ตราบเท่าที่ผมไม่ชอบยุยโกะ ผมจะไม่ยอมรับ'ความช่วยเหลือ'ของเธอหรอกนะ
"ยูกิโนะคุง พี่จะบอกท่านป้าว่าเธอไปนอนแล้ว โอเคนะจ๊ะ?"เธอยิ้มหวานขณะที่เปิดประตูห้องของผม เธอช่วยผมถอดเสื้อสูทกับรองเท้า แล้วช่วยผมขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วห่มผ้าให้ ก่อนจะหมุนตัวออกไปแล้วปิดไฟ
"ฝันดีนะจ๊ะ"เธอพูดออกมาอย่างนุ่มนวลแล้วปิดประตู
ผมรอสักพักก่อนจะถอนใจออกมาแรงๆ
ท่านพี่ ผมไม่ว่าอะไรไม่ว่าใครจะมาเป็นเจ้าสาวพี่...แค่อย่าพาคนแปลกๆมาที่บ้าน...หรือตุ๊กตาน่ากลัวเหมือนยุยโกะนะ!
ในขณะที่ผมคิดถึงเรื่องนั้น ผมก็จำรูปของเด็กผู้หญิงน่ารักที่ท่านพี่เก็บไว้ในห้อง
คิโชวอิน เรย์กะ หือ ผมสงสัยจังว่าถ้าเธอเป็นเหมือนยุยโกะ เธอดูเหมือนนนนดีเกินไปที่จะเป็นความจริง
หลังจากนั้นการเข้าร่วมปาร์ตี้คริสต์มาสนั้นก็เพื่อตรวจหาว่าที่เจ้าสาวของท่านพี่!
ผมหงุดหงิดแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาจากใต้หมอนแล้วเข้าไปในโน้ต อันที่เกี่ยวกับคิโชวอิน เรย์กะ
ปัจจุบันข้อมูลของผมมีแค่ระดับข่าวลือและคำบอกเล่าจากบางคนในสังคมชั้นสูงเท่านั้น ยังไงก็ตามมันมีปัญหาใหญ่ที่ผมรู้จากแหล่งข่าวโดยเฉพาะคนที่มาจากงานเลี้ยงของคาบุรากิที่ทั้งท่านพี่และคิโชวอินคนนี้เข้าร่วม
'คุณป้าต้องการทำให้คิโชวอินเป็นเจ้าสาวของท่านพี่มาซายะ'
ผมเลิกคิ้วขึ้นแล้วหยุดพิมพ์ในโทรศัพท์
ผมสงสัยจังว่าท่านพี่มาซะยะคิดยังไงกับเรื่องนี้
ผมหยุดและอ่านประโยคสุดท้ายของผมอีกครั้ง
'โอ้...'ผมเอียงหัวขณะที่คิดเกี่ยวกับมัน
ท่านพี่ชอบผู้หญิงคิโชวอินคนนี้ และคิโชวอินคนนี้คือผู้ลงสมัครว่าที่เจ้าสาวของท่านพี่มาซายะ และท่านพี่มาซายะหนีออกจากบ้าน... นั่นอาจหมายถึง...
ผมอ้าปากค้างกับตัวเองในขณะที่มันดูเมคเซ้นส์สำหรับผม
ท่านพี่มาซายะพยายามหนีจากความพิโรธของท่านพี่ด้วยการหนีออกจากบ้าน!
อ้า....ท่านพี่มาซายะ แม้พี่จะหนีไปถึงยุโรปผมไม่คิดว่าพี่จะหนีจากความพิโรธของท่านพี่ได้ถ้าพี่ไปฉกผู้หญิงของเขามาหรอกนะ!
-----------------------------------------------------------------------
แปลไปก็ได้แต่ร้องว่าน้องงงงไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดก็จะแปลเรื่องนี้ยาวๆจนถึงตอนที่เขาลงในเว็บเลยนะ หรือถ้าอยากเลิกแล้วจะมาบอก ใครที่อยากแปลตอนไหนบอกได้เลย ช่วยๆกันแปล สุดท้ายฝากติชมด้วยนะ

>>91 เข้าใจผิดแล้วยูกิโนะคุง จริงๆแล้วเป็นแผนเดทสองต่อสองระหว่างพี่ชายของน้องกับมาซายะต่างหากล่ะ //โดนยิ้มดำมืดใส่
มึงแปลต่อไปได้เลย กูรออ่านอยู่จ้า ขอบคุณที่แปลมาให้และรักมึงนะ

>>85 ถ้าเอ็นโจถูกจับหมั้นก่อนเพื่อน(ไม่เต็มใจ) คาบุรากิทนเห็นเพื่อนใช้ชีวิตกับคนที่เพื่อนไม่รักไม่ได้เลยชักชวน(ข่มขู่)ท่านเรย์กะพังงานหมั้นเอ็นโจกับอุริวล่ะ...

>>93 ฟิคโม่งชัดๆ!

แต่กูว่าเรื่องนี้ ถ้าอิงตามโมเม้นต่างๆที่ปูมาตั้งแต่ต้นเรื่อง อาหารซังเข้าวินแน่นอน รักแท้หนึ่งเดียวของเจ้าแม่ ไม่มีอะไรพรากทั้งคู่ได้—-

>>94 คานซังต่างหากที่เป็นคู่แท้เจ้าแม่ ในต้นฉบับก็โดนผู้ชายหักอกหนีไปหมั้นกับสาวอื่น ทิ้งให้เจ้าแม่ล่มจมไปไม่มีใครแลเหลียว คานซังเขาอยู่มาตั้งแต่แรกเลยนะ ถถถถถถถถถถ

>>95 ในเมื่อเลือกไม่ได้ ก็3Pไปเลยสิวะ! ฟู้ดซังเรย์กะคานซัง สุขีสามคน!

ยังไงก็คิดว่า งานจับเจ้าแม่กับบักคาบุ จะต้องเกิดขึ้นแน่ๆ ยิ่งมีความสงบก่อนคลื่นซัด ยิ่งเหมือนสองคนนี้ยังไงก็ได้คู่กัน ที่เหลือก็ขึ้นกับเวลาแล้ว บักคาบุไปกระตุกต่อมเมื่อไหร่ (เรื่องวาคาบะ) มาดามสองบ้านไม่น่าจะอยู่เฉย แต่เดิมท่านแม่ก็แทบจะประเคนท่านเรย์กะให้อยู่แล้วด้วย

>>97 กูก็คิดงั้นล่ะ เพราะอีเวนท์แต่ละอย่างมันก็ไปตามสเต็ปของมัน โครงเรื่องหลักๆยังอยู่ แต่รายละเอียดปลีกย่อยไม่เหมือนเดิมเพราะนางร้ายหนีไปเล่นบทพระเอกแทน//แค่กๆ

โครงเรื่องหลักก็เป็นเรื่องคาบุอกหักจากยูริเอะ วาคาบะเข้าเรียนที่ซุยรันและได้สนิทสนมกับจักรพรรดิ ขาดแค่คนมากลั่นแกล้งเพื่อกระชับความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกมังงะ กูคิดว่างานหมั้นยังไงก็ต้องมีตามเรื่องหลักนี่ล่ะ แต่ถ้าเวลานั้นมาถึงก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกคาบุหรือเรย์กะจะเปลี่ยนไปจากเดิมรึเปล่า เพราะความสัมพันธ์สองคนนี้ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ สนิทกันขึ้นเรื่อยๆ แม้เจ้าแม่จะไม่ยอมรับแต่ก็มาไกลจากจุดเริ่มต้นที่นางเอาแต่หนีมากๆ

แต่กูคิดว่ายังไงคาบุก็ต้องขอวาคาบะเป็นแฟนแน่ๆ ไม่งั้นเรื่องมันจะวนในอ่างมากเกินไป ตามจีบมาเป็นปีก็ต้องมีอะไรคืบหน้าบ้าง จะคบหรือไม่คบก็ว่ามา และน่าจะเป็นการเปิดรูทเข้างานหมั้นเลยเพราะมาดามคงไม่ยอมให้ลูกชายไปคบสาวบ้านๆแน่ แต่กูว่าเรย์กะน่าจะสติหลุดก่อนเพราะเรื่องงานหมั้นนี่เป็นปมใหญ่ที่สุดในชีวิต ส่วนอีกคนถ้าไม่ทำอะไรน่าจะต้องยิ้มขื่นไปตลอดชีวิตแน่นวล

พวกมึงวิเคราห์กันจนอยากได้ตอนใหม่เลยเนี่ย ท่านฮิโยโะเจ้าค้าาาาาาาา ขอตอนใหม่ทีค่าาาาา อยากอ่านต่อแล้ว

กูว่าระดับคาบุและเรย์กะ ทางบ้านคงจัดหาบอดี้การ์ดไว้ตามคุ้มครองแน่นอนว่ะ ที่เจ้าแม่คิดว่าไปตะลอนทัวร์กินของแผงลอยเองน่าจะอยู่ในสายตาของที่บ้านอีกทีนึง บ้านคิโชวอินไม่น่าปล่อยลูกสาวให้ไปคนเดียวได้หรอก เผลอๆท่านพี่นี่ล่ะจ้างบอดี้การ์ดคอยตาม แล้วที่ไปกะคาบุทั้งหลายทั้งแหล่คงถูกรายงานด้วยบอดี้การ์ดของทั้งสองบ้านอยู่แล้ว ถึงจะไม่มีเรื่องวาคาบะ พวกแม่ๆคงดี๊ด๊ากันน่าดูอะ เข้าใจว่าลูกๆก็สนิทกันดี เข้ากันได้ขนาดนี้งั้นจับหมั้นกันเลยดีมั้ย ยังไงงานหมั้นก็คงเกิดไม่ทางใดก็ทางหนึ่งอยู่ดีนั่นล่ะน้า

>>100 ไม่หรอกมั้ง... ถ้าท่านแม่รู้เข้า ว่าลูกสาวแวะร้านข้างทาง มีหวังปรี๊ดบ้านแตกแหง.... อีกอย่าง เขาน่าจะให้ความเป็นส่วนตัวอยู่นา

เรื่องเที่ยวกูว่าท่านพี่รู้แต่ท่านแม่ไม่น่ารู้ว่ะถถถถถถ
ปล.กูยังแอบยื่นขาบนเรือน้องชายบ้านอิมารินะ ตระกูลนี้เหมารวบพี่น้องไปเลยยยย

>>72 อ่านมาถึงว่าลึกๆเอ็นโจก็อยากเอาชนะ กูนึกถึงตอนซ้อมวิ่งแข่งที่เอ็นโจวิ่งแซงคาบุไปเลยว่ะ กูว่าเพราะตอนนั้นเรย์กะมองอยู่ก็เลยพยายามวิ่ง อยากโชว์เท่ให้สาวที่ชอบดู ไม่อยากให้เขาเห็นตัวเองแพ้ ถ้าเฉลยมางี้จริงๆแม่งโคตรก๊าวเลยนะเว้ย

ตอนอ่านวิ่งแข่งกุก็แอบคิดนะว่าเอ็นโจจู่ๆทำไมถึงทุ่มเทพยานามเอาชนะคาบุขนาดนั้น เพราะเจ้าแม่ดูอยูแหง หุหุ

แต่ทางเอ็นโจยังมีคุณยุยโกะมาพัวพัน ถ้าเอ็นโจไม่แสดงให้ชัดเจน เจ้าแม่คงไม่โอเค. แต่กุก็รู้สึกว่าเจ้าแม่หวันไหวกะคุณยุยโกะมากๆ

ทำไมเรืออาริมะของกุไม่เดินเลยว่า. โม่งฟิกมาต่อหน่อยเร้ว

ไปเจอทวิตคนนี้มา แอบสงสัยว่าในรูปจอมมารพูดอะไรวะ สารภาพรักเหรอ????
https://twitter.com/marudori_kenkyo/status/1097118855598465024

นอกจากกาวแล้วก็มีบทวิเคราะห์ยาวๆ นี่แหงะ ที่ทำให้เหล่าโม่งๆ ที่เคยแห้งเหี่ยวพากันโผล่หน้าออกมาเมาท์กันให้สลอน เหมือนได้ฝนตอนหน้าแล้ง

>>105 เเปลสวยๆไม่เป็นอะ มันประมาณว่า ไม่รู้ความจริงเลยเหรอ

>>107 สัส เเปลผิด ต้องเป็น
"นี่ไม่รู้จริงๆเหรอ" ดิ

>>108 แทงกิ้วมึง
นี่มันเพลงช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยชัดๆ

>>105 พร้อมด้วยแคปชั่นจากคนวาด 'เอนโจคุงผู้บอกคำว่าชอบออกไปให้ชัดเจนไม่ได้'

>>110 ถ้าตอนไปดูดอกไม้ไฟ จอมมารบอกรักเจ้าแม่นี่จะเป็นไงวะ เห็นเขาว่าตอนที่ 300 คือตอนพีคนี่นา กูจะคาดหวังอะไรทำนองนี้ได้มั้ย

>>105 กรี๊ดดดดดด เพื่อนโม่งงงง มึงทำดีมากที่ส่งอาร์ตมาให้ อร่อยมากๆ

>>111
" คุณคิโชวอิน พระจันทร์สวยจังเลยนะครับ.. "
" เรามาดูดอกไม้ไฟกันไม่ใช่หรอคะท่านเอ็นโจ? "
" ครับ..... *ยิ้มขื่นๆ* "

>>113 หยอดกลับไปเลย พระจันทร์สวยแต่คุณสวยกว่าครับ ฮิ้ววววววว

>>114 ถ้ามีบทพูดแบบนี้ กูว่าคนน้องพูดแน่ๆ

นึกขึ้นได้ ตอนที่ 300 จะมีฉากที่แสงจากดอกไม้ไฟส่องหน้าจอมมารจนผมกลายเป็นสีน้ำผึ้งมั้ยนะ หรือจะมีฉากคลาสสิคในโชโจอย่างสารภาพรักแต่โดนเสียงดอกไม้ไฟกลบหมด

>>116 จะโดนฟู้ดซังกลบล่ะสิไม่ว่า 55

>>116 เสียงท้องร้องของเจ้าแม่กลบ...

>>118 แบบนี้เหรอ

"คุณคิโชวอิน"
"คะ"
"คือว่า วันนี้น่ะ...ไม่ใช่แค่ชวนมาดูดอกไม้ไฟอย่างเดียวหรอกนะ"
"เอ๋!?"
"ผมอยากจะบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมน่ะชอ....."
โครกกกกก~~

>>119 ถ้าเสียงท้องร้องกังจนกลบเสียงพูดได้สนิท ท่านเรย์กะ เธอเป็นโสดไปเหอะว่ะ

>>120 บร้า เจ้าแม่ไม่ผิดหรอก จอมมารพูดเบาเกินไปต่างหาก

พวกมึงง คือกูเพิ่งอ่านpromise of neverland เวอร์ชั่นที่แม่งเป็นการ์ตูนแก๊ก อห นอร์แมนแม่งเอ็นโจชิบหาย ความสตอร์กเกอร์ความหมาหวงก้างนี่แบบบ แม่งใช่5555555

>>122 กูก็คิดเหมือนมึง แต่กูว่าชูสุเกะไม่ทำตัวโรคจิตออกนอกหน้าแบบนอร์แมน 5555555

นอร์แมนเวอร์ชั่น oya. โคตรกาว ถ้าชูสุเกะเป็นแบบนี้เจ้าแม่อาจจะไปทัวร์ฆ่าตัวตายกับมาซายะ---

มึง เรามีฟิคตอนที่ 300 มั้ย...

>>124 เหมือนจะเคยมีนะ แต่คนเขียนหายไปแล้วไม่มาต่อ 5555555

>>123 ทัวร์นักบวชเถอะมึง ได้ชุดคลุมยาวสมใจด้วยนะถถถถ
...แต่ถ้าเจ้าแม่ทัวร์อกหัก แม่งต้องเป็นทัวร์แดกแน่ๆ ไปค่ะท่านพี่ ตามหาตามร้านอาหารชื่อดังรอบญี่ปุ่นได้เลย

>>122 เรื่องนี้เน้นโรแมนซ์มั้ยอะ กูกำลังหาอะไรคล้ายเอ็นโจมาดับความเส้า 555

>>127 แบบแก๊กไม่ดราม่า แต่แบบออริจินอล........

>>126 ทีแรกก็อาจจะไปฆ่าตัวตายแบบมาซายะ แต่ได้กลิ่นอาหารเลยขอกินก่อน ไปๆมาๆกลายเป็นเดินชิมร้านอาหารแถวๆนั้น ลืมเรื่องฆ่าตัวตายไปซะหมด

>>129 อาจจะมีโมเมนต์คนทั้งตระกูลตามหาทั่วหน้าผาไม่เจอ กลัวว่าจะกระโดดไปแล้ว ความจริงคืออยู่ในร้านซาลาเปา กำลังขออีกคำให้ตัวเองเป็นลูกที่สิบ

ฟู้ดซังนี่พระเอกจริงๆ ช่วยนางเอกตอนตกอยู่ในอันตราย ท่านเรย์กะมีความสุขกับฟู้ดซัง จอมมารก็นอนร้องไห้ขื่นๆไป Happy ending!

>>131 จอมมารเห็นว่าเจ้าแม่รักฟู๊ดซังแบบโงหัวไม่ขึ้น เลยใช้ฟู๊ดซังเป็นทางผ่านในการเข้าหาเจ้าแม่
แต่ก่อนหน้านั้นบากะรากิเข้ามาขัดขวางเจ้าแม่และฟู๊ดซังด้วยคำว่า 'เธอน่ะ อ้วนเกินไปแล้ว ถ้าไม่ออกกำลังกายกับอดอาหารซะบ้าง สักวันนึงเธอต้องกลายเป็นหมูตอนแน่ๆ'

ดังนั้นการที่จอมมารวางแผนใช้ฟู๊ดซังเป็นเครื่องมือเข้าหาเจ้าแม่ เลยโดนมองว่ากำลังเยอะเย้ยอยู่นั่นเอง...

>>132 บ้า นี่มันแผนยืมมือมาซายะทำลายคู่แข่งอย่างฟู้ดซังต่างหากล่ะ แต่เจ้าแม่กับฟู้ดซังรักกันอย่างเหนียวแน่นไม่อาจแยกจาก แผนน่าจะล่มไม่เป็นท่าแล้ว

>>133 จอมมารไปนั่งยิ้มขื่นจนกัปตันยูกิโนะต้องออกตัวอีกแล้ว
"คุณพี่เรย์กะฮะ....ผมอยากให้ชิมขนมอันนี้มากๆเลย อร่อยมากเลยนะฮะ น้าาา~~~"

ไม่ได้เข้ากระทู้นาน เห็นบทวิเคราะห์แล้วรู้สึกปลื้มปริ่ม อ่านไปยิ้มไปมีความสุขจัง
กูอยากให้ช่วยวิเคราะห์หน่อยว่าทำไมมาดามคาบุดูจะดันให้ลูกชายคู่กับเรย์กะ ทั้งที่น่าจะมีสาวสวยไฮโซคนอื่นๆในระดับเดียวกันอยู่เยอะ อย่างยูริเอะหรือไอระก็ใช่ แต่มาดามดูจะติดใจเรย์กะมากๆ แล้วอีกอันคือความสัมพันธ์ของอิมาริกับท่านพี่นี่ล่ะ ถามกันจริงจังตรงๆเลยไม่ฟิลเตอร์สาววาย คิดว่าสองคนนี้เป็นมากกว่าเพื่อนมั้ย เพราะหลายๆอย่างมันดูส่อเหลือเกิน อยากรู้ความเห็นเพื่อนโม่งจัง

ขอKYนิดนึงนะโม่ง พอดีอ่านถึงตอนทานาบาตะแล้วแปลกๆที่ท่านเรย์กะออกชื่อยุยโกะตรงๆ ปกติถ้าไม่ได้สนิทกันก็ไม่น่าจะเรียกชื่อต้นตอนคุยกันหรือเปล่า?

คุณอาของมาโอะจังเนี่ย เขาชอบคนผอม แต่แค่อยากหาเพื่อนกินเฉยๆ เลยชวนเรย์กะใช่ปะวะ เข้าใจความรู้สึกฉุนของเจ้าแม่เลย =__=

>>136 น่าจะเพราะตอนแรกนางรู้แค่ว่าชื่อยุยโกะเป็นญาติเอ็นโจ แต่ไม่รู้นามสกุลก็เลยเรียกคุณยุยโกะ กว่าจะได้รู้นามสกุลก็ผ่านมาหลายเดือน แต่ชินกับการเรียกแบบนี้ไปแล้วก็เลยเรียกต่อไป

>>138 ถ้าเรียกในใจนี่ไม่สงสัยนะ แต่ตอนคุยกันก็เรียกนี่แหละเลยแปลกใจ แต่เราอาจจะคิดมากไปเองก็ได้

>>135 ถูกชะตา ชอบนิสัย เห็นว่าเรย์กะเองก็น่ารัก ไปงานเลี้ยงก็ทำให้งานสนุก เป็นสาวไฮโซเรียนซุยรันเหมือนกัน ฐานะใกล้เคียง อายุเท่ากัน ก็เลยอยากให้เกี่ยวดองกันไว้ดีกว่า แต่มาดามเองก็ไม่ได้มองแค่เรย์กะคนเดียวนี่ ยังเปิดโอกาสให้คนอื่นๆใกล้ชิดลูกชายด้วย อย่างไมฮามะน่ะ

ส่วนท่านพี่กับอิมาริ ถึงหลายๆอย่างจะส่อแค่ไหน โมเมนต์เหมือนผัวเมียละเหี่ยใจกันไปวันๆ แต่กูว่าคงแค่เพื่อนไม่มีอะไรในกอไผ่หรอก เพราะอิมาริก็ดูจะตามจีบสาวอายุมากกว่าหลายราย มุมมองอิมาริก็ไม่ได้คิดอะไรไปเกินกว่าเพื่อนด้วย ท่านพี่เองก็น่าจะซุกแฟนสาวเอาไว้เพราะจากเทศกาลคู่รักแบบวาเลนไทน์ คริสต์มาส ท่านพี่ไม่เคยอยู่บ้าน ถึงแม้ใจจริงกูอยากให้ท่านพี่และอิมาริลงเอยกันก็ตาม//แค่กๆๆ

>>137 ก็ตามนั้นล่ะ คุณแฟนกินจุไม่ได้เลยต้องมาหาคนอื่นกินเป็นเพื่อน และกูว่าที่เจ้าแม่ฉุนหนักมากเพราะไปป้อยอว่าคนอวบๆน่ะน่ารัก แต่ตัวเองดันมีแฟนเป็นนางแบบ มันย้อนแย้งว่าไหนบอกชอบคนอวบๆแต่เอาเข้าจริงก็ควงสาวสวยหุ่นนางแบบ หลอกกูนี่หว่า แถมต้องมาอ้วนอืดเพราะหลงไปกับคำหลอกอีกเลยแค้นคูณสอง 555555555555

กูกำลังสงสัยว่า ที่บ้านคาบุไม่ระแคะระคายเรื่องลูกชายตัวเองเลยเหรอวะ คนระดับคาบุ ทำอะไรต้องมีคนมองคนเมาท์ทุกฝีก้าวอยู่แล้ว อย่างเรื่องออกไปไหนมาไหนกับวาคาบะ หรือไปเที่ยวกับเจ้าแม่ ทำไมบ้านคาบุถึงเงียบ ๆ จังวะ

>>125 ฟิคตอนที่ 300 ใช่อันที่ไปดูดอกไม้ไฟกับพี่น้องเอ็นโจจากนั้นก็มีฟิคอินตราแกรม (หรือเปล่าวะ) อัพว่าไปดูดอกไม้ไฟคนละมุมหรือเปล่าวะ

>>141 เด็กผู้ชายก็เลี้ยงแบบปล่อยๆมั้ง เพราะไม่ได้น่าห่วงเท่าเด็กผู้หญิงอยู่แล้ว

>>141 น่าจะแค่ไม่พูดถึงเฉยๆ นะ เพราะท่านเรย์กะ ก็ไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องนี้อยู่แล้ว เรื่องไมฮามะกับคนอื่นๆ คงเปิดโอกาสให้ลูกชายเลือก อย่างน้อยก็เหมาะสม (แบบปลอมๆ ของไมฮามะ) ส่วนวาคาบะจัง บ้านคาบุรากิน่าจะยังไม่รู้เรื่องแน่ๆ เพราะมาซายะมันก็เหมือนเรย์กะร่างชายนั่นแหละ ต่อหน้าทำอะไรเพอร์เฟค ลับหลังมีแต่อะไรแปลกๆ เพี้ยนๆ เต็มไปหมด แค่คิดภาพตอนรู้ความจริงว่าลูกชายตัวเองจะโดดน้ำ ช้ำใจตายเพราะอกหักรักคุด มาดามคงหงายเงิบล้มตึง ส่วนไปเที่ยวกับเจ้าแม่ บางทีอาจไม่มีคนเห็น หรือไม่ก็ ไม่ใช่ว่าคนเขาเมาท์อยู่แล้วเหรอ ประมาณว่าสองคนนี้จะได้ตบแต่งกัน ดูเข้ากันดีไรงี้ สองบ้านน่าจะโอเคมากๆ

>>144 กูว่าแต่ละสถานที่ที่มาซายะไปกับเรย์กะนี่คงไม่มีนักเรียนซุยรันเขาไปกันหรอก อย่างซุปเปอร์มาร์เก็ต ร้านราเม็ง ร้านฟาสต์ฟู้ดที่มันไกลโรงเรียนมากๆ น่าจะไม่มีใครเห็นตอนไปด้วยกัน อย่างมากก็เห็นว่าเดินลากแขนกันไปขึ้นรถอยู่ในโรงเรียน พอพ้นรั้วโรงเรียนออกไปก็ไม่รู้ละ แต่คนขับรถคงรายงานมาดามไปว่าคุณชายไปกับคุณหนูบ้านคิโชวอิน หรือไม่มาซายะก็คงไปขู่ๆคนขับรถว่าห้ามบอกแม่ว่าฉันไปไหนหรือไปกับใครไรเงี้ย เรื่องที่พาวาคาบะขึ้นรถไปนั่นไปนี่หลายครั้งหลายหนเลยยังไปไม่ถึงมาดาม

แต่กูก็สงสัยว่าซุยรันมันต้องไฮโซหรูหราขนาดไหนกันวะ ขนาดที่นักเรียนไม่เคยกินจังค์ฟู้ดหรือของแผงลอยเลย กูเรียนโรงเรียนหญิงล้วนที่มีลูกหลานไฮโซบ้านรวยระดับประเทศหรือไม่ก็เชื้อสายสูงๆนามสกุลพระราชทานมาเรียนเยอะแยะมากมาย ตกเย็นก็เห็นว่าพากันเดินเข้าร้านแมค กินอะไรในห้างหรือร้านข้างทางกันตามปกตินะ หรือสังคมไทยกับสังคมญี่ปุ่นไม่เหมือนกันวะ คนรวยๆที่ญี่ปุ่นไม่กินฟาสต์ฟู้ดหรือสตรีทฟู้ดกัน

>>145 มันแล้วแต่บ้านกับประเทศด้วยมั้ง แต่ญี่ปุ่นคงเป็นงั้นจริง พวกที่ไม่เคยกินอาหารจังฟู้ด ทางบ้านเขาอาจจะสอนว่าไม่มีประโยชน์ตั้งแเต่เด็กๆ ปลูกฝังว่าทำเสียสุขภาพ ให้ทานแต่กับเชฟส่วนตัวไรงี้ บางคนจะดื่มกาแฟ มันยังต้องคั่วแบบเมล็ดแท้ๆ เลยมั้ง ผงก็ไม่ได้ 555

>>141 กุว่าที่บ้านคาบุรู้ เพียงแต่ท่านเรย์กะไม่เล่า ไม่ได้พูดถึง คาบุไปไหนมาไหนก็มีคนขับรถที่บ้านตามรับส่ง ส่วนที่ว่าคาบุสนใจวาคาบะ มาดามคงรู้ แต่อาจจะมองว่าเป็นเรื่องวัยรุ่นเรียนจบแยกย้ายเดี๋ยวก็ผ่านไป

>>147 กูก็ว่าเรื่องวาคาบะมาดามก็คงรู้ล่ะ แต่อาจจะเห็นว่ามันคือรักวัยรุ่น จบม.ปลายก็ผ่านไปแบบที่มึงว่า หลายๆคู่ที่คบกันตอนม.ปลายเรียนจบเลิกกันก็มีเยอะแยะ แต่ถ้าลูกชายจริงจังขึ้นมานี่มาดามต้องจับแยกแน่ๆ แล้วคงไปลงเอยที่รูทงานหมั้น

>>145 กูจบจากโรงเรียนหญิงล้วนลูกหนูไฮโซทั้งหลายแหล่ ที่คนนอกมองว่า ถ้าจบจากที่นี่ต้องเป็นคุณหนูผู้เรียบร้อยกัน

กูมองว่าที่เข้าร้านสะดวกซื้อ ทานอาหารข้างทางมันเป็นเพราะสภาพแวดล้อมด้วยอ่ะ
เพราะเวลาไปโรงเรียนมาตอนเช้าก่อนเข้าเรียน บางคนก็อาจจะลงรถฝั่งตรงข้ามไปแวะเซเว่นหาของกินตุนไว้กินในห้องเวลาเบื่อๆบ้าง เลิกเรียนไปเรียนพิเศษที่สยามก็ต้องหากินตามห้างอยู่แล้ว บางทีก็เข้าร้านพวกเบอร์เกอร์คิง แมคไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อน

ปล. จริงๆมันอยู่ที่แต่ละบ้านด้วยแหละ ถ้าบ้านไหนให้รถมารับส่งเช้าเย็นแบบถึงที่ ก็ไม่น่าจะมีเวลาไปลั๊ลลาแบบนี้
สำหรับเด็กประถมก็จะเป็นแบบนี้กัน แต่พอขึ้นมัธยมแล้วก็มีเวลาอิสระกันนะ

ปล.2 ปกติกูเป็นคนไม่กินขนมขบเคี้ยว แต่เมื่อวันก่อนน้องสาวที่เป็นญาติกันเขากิน umaibo แล้วเอามาแบ่งให้ พอกินแล้วเข้าใจฟิลเจ้าแม่เลย ฮืออ เจ้าขนมถูกๆจงเจริญญญ

ไม่ต้องอะไรมากมึง กูพึ่งเคยกินของข้างทางประมาณช่วงม.ต้น
พ่อกูเขากลัวกูท้องเสียเลยไม่ให้กิน กูเลยพลอยไม่ชอบกินพวกขนมก๊อบแก๊บอย่างเลย์ไปด้วย
แต่ฟาสต์ฟู๊ดอย่างKFCก็พาไปกินนะ เขาบอกว่าถึงไม่มีประโยชน์มากแต่สะอาด 5555

>>145 กูคิดว่าทั้งโรงเรียนน่าจะมีแต่คาบุที่ไม่รู้จักว่ะ น่าจะมาจาก
1 ใช้ชีวิตแบบมีรถรับส่งตลอด ออกนอกลู่นอกทางไม่ได้
2 ไม่มีเพื่อน จึงไม่มีใครพาไปไหน ๆ

>>151 โถ ข้อสุดท้ายนี่เจ็บปวดจริงๆ 5555555555

>>151 อุ้ย! แทงใจดำ เดี๋ยวไซซายะก็โกรธกลบเกลื่อนอีกหรอก 55

>>151 จำได้ว่าตอนจะออกร้านงานโรงเรียนตอนม.2 ไม่เคยมีใครกินทาโกะยากิหรือพวกฮอตดอกเลยนี่นา ซึ่งตรงนี้กูแอบคิดว่ามันผิดวิสัยวัยรุ่นไปนิดนึง เพราะวัยนี้มันเป็นวัยที่เริ่มออกไปเที่ยวนอกบ้านมากขึ้น น่าจะเจอสังคมหลากหลายขึ้น หรือเราจะใช้ตรรกะแบบสามัญชนไปคิดแบบพวกไฮโซไม่ได้ ปกติก็ฟาดของดีๆกันอยู่แล้ว จะไปกินของข้างทางหรืออาหารฟาสต์ฟู้ดกันตะไม

ก็นะ มันนิยาย นึกสภาพ​แบบพวกโอรันโฮสต์คลับอะ -​_-;

>>155 โอรันนี่หนักเบย เห่อของสามัญชนไปหมด แม่งอิหยังวะ 555

>>156 อารมณ์เราเห่อของที่ไม่เคยพบเห็น ได้ยินแต่ชื่องี้

>>157 ยังไงก็ไม่เข้าใจคนมีเงิน 55

>>158 เหมือนกับที่กูไม่เข้าใจว่าทำไมชาวฮอกไกโดเรี่ยนรู้สึกอเมซิ่งและชอบกับแมลงสาบ และบอกว่ามันน่ารัก....

>>156 คาบุมันจะทำแบบทามากิป่ะวะ ชิมขนมถูกๆแล้วเอาซองมาใส่อัลบั้มเขียนวันที่กิน บรรยายรสชาติ เปรียบเทียบแต่ละยี่ห้อ เหมือนที่เรย์กะจัดแรงกิ้งอาหารทั้งหลายน่ะ

>>160 มีบทความบรรยายข้าวกล่องสามัญชนของวาคาบะที่ส่งให้เจ้าแม่แล้วไงถถถถ

ไม่ได้เข้ามู้มาเกือบสองปีละปลื้มใจจริงๆที่ชาวเรายังเหนียวแน่น /ปาดน้ำตา

>>162 ปาดน้ำตาด้วยคนที

ท่านฮิหายไปนานแค่ไหนแล้ว แง้~

>>163 เราต้องอยู่จนกว่าท่านฮิจะกลับมา;__;

>>162 แค่ก พวกเดียวกัน

พักนี้ไม่มีกาวมาให้ชุ่มชื้นหัวใจบ้างเหรอ ;w;

เหงามากเลย รอท่านฮิเสมอนะ

ถ้าประกาศผลมาแล้วกูติดโควตา กูจะมาปั่นฟิคให้ กูอยากแต่งเหลือเกินนนนน T_T

>>169 เป็นกลจให้นะโม่ง จะรออ่านฟิคนะจ๊ะ

>>169 ขอให้สอบติดนะมึง กุเป็นกำลังใจให้

พวกเมิง กูสงสัย ถ้าเกิดอะไรกับท่านฮิล่ะ..

เกินท่านฮิไม่อยู่แล้ว ท่านเรยกะจะต้องค้างคาเลือกเสื้อผ้าอยู่บนคานตลอดไป. กรี้ดดด กูรับไม่ได้

เอาตรงๆอ่านมาเกือบสามร้อยตอนเนี่ยไม่เคยโดขิๆกับคาบุหรือเอ็นโจเลยนะ แต่ดันเขินซาโตมิซะงั้น !

>>172 ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกน่า ... พอลูกท่านฮิเข้าอนุบาล เค้าก็จะมีเวลาว่างพอที่จะมาแต่งต่อเองแหละ ตอนนี้คงกำลังเดินเตาะแตะ เชื่อสิ!

>>173 ซาโตมินี่ทำให้นึกถึงเพื่อนผู้ชายที่สนิทกับคนทั้งห้องโดยไม่เกี่ยวว่าเป็นชายหรือหญิงเลย คุยง่าย เป็นกันเอง ขี้เล่น คนแบบนี้โคตรเนื้อหอมและมีคนแอบชอบเยอะมาก
ตอนแรกก็แอบคิดอยู่นะว่าหมอนี่คิดอะไรกับท่านเรย์กะรึเปล่า แต่โดนท่านฮิถล่มเรือแบบไม่เหลือซากไปซะแล้ว

>>175 เออ กูว่าคนแบบซาโตมินี่น่าจะเนื้อหอมมากนะ เฟรนด์ลี่ขี้เล่นสนิทกับคนเขาไปทั่ว แต่ในเรื่องคาบุกับเอ็นโจดันป๊อบสุดซะงั้น ทั้งๆที่สองคนนั้นมันไม่ค่อยสุงสิงกับใครแท้ๆ เพราะเป็นคนดังที่หล่อกับรวยใช่มะ 5555555

>>175 ซาโตมิมีแฟนแล้วนิ เป็นรุ่นน้อง

>>174 " xxxจัง ลูกจะเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ในปีหน้า "

จากนั้นลูกของท่านฮิก็ระลึกชาติได้---

>>178 แบบนั้นต้องรอเข้าชั้นป.1เลยนะ

คานซังลำบากหน่อยนะ มาคามคาบุหรือตัวขวางเรือใหญ่ ส่วนฟู้ดซังไร้เทียมทานจริงๆ แต่เจอไซซายะปากหมาเข้าไป คงต้องมีเหงากันบ้าง แต่ไม่เป็นไร! ฟู้ดซังที่หนึ่งในใจ

>>180 *มาดามคาบุคือ

>>180 ก็ตามประสาพระเอกไงมึง คานซังเขารักกับนางเอกง่ายๆเรื่องก็จบเร็วดิ มันต้องมีอุปสรรคบ้างอะไรบ้างให้ชีวิตรักไม่ราบเรียบเกินไป

สรุปคานซังเป็นพระเอกเหรอวะ 5555

กูกำลังคิดว่า หรือท่านฮิเขียนลงนิยายถึงตอนเอ็นโจชวนเจ้าแม่ไปเดทแล้วเกิดรู้สึกว่ามันไม่ใช่แนวทางขึ้นมา แต่จะลบก็ไม่ทันแล้ว เลยลอยแพ แอบไปซุ่มลงเรื่องอื่นแทนแบบเงียบๆ วะ Y_Y!

>>184 อัปมงคล อัปมงคล อัปมงคล!!!!!!!!!!!

https://twitter.com/NNI_Rnjd/status/1100345061521248257?s=19

กูเจอแฟนอาร์ตกาวเนเวอร์แลนด์อันนี้แล้วคิดถึงชูสุเกะกับยูกิโนะอ่ะ 555555

>>184 *หยิบดอกโบตั๋นสีแดงดั่งโลหิตแทงคอ*

เพิ่งได้ตามอ่านฟิค A-Z ฟินมากกกกกกกกกกก
นี่กูถึงกับกระโดดลงน้ำ ว่ายย้ายเรือมาขอขึ้นเรือคาบุเลยทีเดียว

กูหายไปปีกว่า พวกมึงก็ยังคุยกันครึกครื้นดีนะ ชื่นใจจังที่เห็นกระทู้ยังอยู่เรื่อยๆ 55555

แห้งแล้งกว่าเมื่อก่อนมากอะมึง T_T

กูก็อยากเขียนฟิคนะ แต่จะสอบแล้วกูยังไม่ได้เริ่มอ่านหนังสือเลย T_T

กูเรือไหนก็ได้ แต่กลับมาก็พอ ฮือออ