"ส่วนโคทาโร่ คาสึมิ โชสึเกะ อีกซักพักก็ไปโรงเรียนกันได้แล้วนะ" ยาโยยเหลียวหลังไปส่งเสียงบอกน้องๆ
"ค่า/คร้าบ" น้องๆขานตอบ
"อ๊ะ พี่ยาโยยส่งโคจิแล้วก็เลยไปโรงเรียนเลยเถอะ เดี๋ยวผมเอาโคโซไปฝากป้าฮารุเอง พี่ไม่ต้องย้อนกลับมาแล้ว" โชสึเกะบอกยาโยย
น้องชายคนสุดท้องของบ้านทาคัทสึกิคือโคโซ ที่อายุยังไม่ถึง1ขวบ
ในวันที่ไม่มีใครอยู่บ้านเช่นวันนี้ จะต้องมีคนอุ้มโคโซไปฝากบ้านป้าฮารุ คนรู้จักของคุณแม่ ก่อนที่แม่จะกลับมาบ้านตอนบ่ายแล้วไปรับโคโซกลับ
"โชสึเกะ... ขอบใจนะ" ยาโยยประหลาดใจเล็กน้อย เนื่องจากปกตินี่จะเป็นหน้าที่ที่เธอทำหลังจากพาโคจิไปส่งโรงเรียนอนุบาล แต่ถ้าโชสึเกะจะอุ้มโคโซไปฝากบ้านป้าฮารุแทนก็ดีเหมือนกัน ยาโยยจะได้ไม่ต้องย้อนกลับมาบ้านอีกรอบ
"ถ้างั้นโชสึเกะ หยิบกระเป๋านักเรียนพี่มาให้หน่อยสิ อยู่ที่โต๊ะพี่ตรงชั้น2พอดี"
"โอเค!"โชสึเกะที่กำลังขึ้นบันไดไปอุ้มโคโซพอดีขานรับลงมา
"ไปแล้วนะคร้าบ"
"ไปก่อนนะคะ"
โคสึเกะกับคาสึมิออกไปโรงเรียนแล้ว ที่หน้าบ้านมีเพื่อนผู้หญิงของคาสึมิอีก2คนมายืนรออยู่แล้ว
ไม่นานนักโชสึเกะก็เดินกลับมาพร้อมกระเป๋านักเรียนของยาโยยกับน้องน้อยโคโซโนอ้อมแขน
"ขอบใจนะ" ยาโยยรับกระเป๋ามาถือ
"อือ ไปเถอะพี่ พี่ยาโยยก็อยากไปโรงเรียนเช้าๆมั่งเหมือนกันใช่ไหมล่ะ"
".... แหม พักหลังๆนี่โชสึเกะพึ่งพาได้จังเลย เก่งมากจ้า เก่งมากจ้า" ยาโยยยิ้มให้โชสึเกะแล้วเอามือมาลูบหัว
โชสึเกะเขินพี่สาวเล็กน้อย เพราะเขารู้สึกว่าตัวเองก็ถึงวัยที่ควรจะจบการศึกษาจากการชมแล้วลูบหัวได้แล้ว
"นี่ๆ ไปกันเถอะ พี่ยาโยย" โคจิที่นั่งเขี่ยดินเล่นอยู่หน้าบ้านเรียกพี่สาว
"จ้า" ยาโยยเดินออกไปจูงมือน้อง ก่อนจะออกจากบ้าน
"ไปก่อนนะคะ/ไปก่อนนะครับ"
โชสึเกะเองก็ล็อคกุญแจบ้านแล้วอุ้มโคโซออกไปบ้านป้าฮารุเช่นกัน
"ไปก่อนนะครับ"
นี่ก็เป็นอีกเช้าที่เหนื่อย แต่ครึกครื้นของพี่น้องทาคัทสึกิ
'อุ๊อุ๊! พรุ่งนี้และวันต่อๆไปเอง ก็สู้ๆกันเถอะ เย๊!'
ทาคัทสึกิ ยาโยยเดินฮัมเพลงจูงมือโคจิไปโรงเรียนอนุบาลพลางคิดถึงกับข้าวมื้อเย็นว่าจะทำอะไรให้น้องๆกินดี
===============