กูเพิ่งหัดเขียนฟิค ปกติเขียนอะไรยาวๆไม่เป็น เพราะงั้นกราบขออภัยโม่งๆทั้งหลาย ถ้าอ่านไม่รู้เรื่อง ;_____;)
อีกเรื่องคือ กูอาจจะหลุดคาร์บ้าง เพราะไม่ได้ย้อนอ่านเจ้าแม่อีกรอบ อ่านแต่ฟิคโม่ง เลยอาจจะเผลอเอาคาร์ในฟิคมาปนกับออริ ;______;)
_______
ถ้าคนที่มาเจอ คิโชวอิน เรย์กะ ไม่ใช่ทาคามิจิ วาคาบะ..?
_______
ระยะหลังมานี้มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นเยอะจริงๆ ทั้งเรื่องที่คาบุรากิให้วาคาบะจังยืมผ้าขนหนูจนเกิดเป็นเรื่องราวใหญ่โต เรื่องที่ท่านประธานสโมสร Pivoine ไม่พอใจนายตัวสำรอง แล้วยังจะมีเรื่องที่ทำหัวตุ๊กตาเบียทันออกมาได้ไม่ดี แถมยังหาทางเข้าใกล้นารุคุงไม่ได้อีก ดังนั้นวันหยุดนี้ฉันจึงตัดสินใจออกไปเดินเล่นเปลี่ยนอารมณ์
พอลงรถไฟที่สถานีไกลจากบ้าน เดินเล่นเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆ ก็ได้กลิ่นหอมโชยมา เมื่อเดินตามกลิ่นไปก็พบกับร้านขายปลาหมึกปิ้งแบบแผงลอยอยู่ข้างทาง
ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ทานปลาหมึกปิ้งเป็นครั้งแรกตั้งแต่มาเป็น คิโชวอิน เรย์กะ ฉันจึงรีบหยิบกระเป๋าเงินจ่ายค่าปลาหมึก แล้วมายืนทานอยู่ตรงข้างร้าน อร่อยจังเลยย—! รสชาติถูกๆแบบนี้แหละสุดยอด!
ขณะที่กำลังดีใจ และเอร็ดอร่อยไปกับปลาหมึกปิ้งในมือ ก็มีรถยนต์หรูหราสะดุดตาคันหนึ่งขับผ่านมา ด้วยความเผลอตัวทำให้ฉันมองตามรถคันนั้นไป แต่จู่ๆรถคันดังกล่าวก็หยุดลงไม่ไกลจากจุดที่ฉันยืนมาก อะไรกัน พวกคนรวยๆก็อยากทานปลาหมึกปิ้งงั้นหรอ~
สักพักประตูรถก็เปิดออก ฉันจึงละสายตาจากรถนั่นแล้วทานปลาหมึกปิ้งของตัวเองต่อ อร่อยจังเลยน้า อาหารถูกๆเนี่ย
" ใช่คุณคิโชวอินจริงๆด้วย "
เอ๊ะ.. ฉันหรอ? ฉันกัดปลาหมึกคำสุดท้ายก่อนจะเงยหน้ามองไปยังต้นทางของเสียง แล้วเห็นร่างของคนคุ้นตากำลังเดินมาทางนี้
" อุ่ก.. ทะ ท่านเอ็นโจ!? "
เมื่อเห็นหน้าของคนที่เรียกชื่อเมื่อกี้ ฉันตกใจกลืนปลาหมึกลงคอทั้งๆที่ยังเคี้ยวไม่ละเอียด จะปวดท้องมั้ยเนี่ย...
" ทะ ทำไมท่านเอ็นโจถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ!? "
นั่นสิ! ทำไมฉันต้องมาเจอคนรู้จักในสภาพแบบนี้ด้วย! คิโชวอิน เรย์กะ มายืนทานปลาหมึกปิ้งที่ร้านแผงลอยแบบนี้ ถ้าท่านแม่รู้เข้าต้องแย่แน่ๆ บรึ๋ย แค่คิดก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาเลยค่า—!
แล้วคนที่ดันมาเจอฉันในสภาพนี้ดันเป็นอีตาเอ็นโจนี่อีก ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ห๊าา? ทายาทของตระกูลเอ็นโจมีธุระอะไรแถวนี้ไม่ทราบยะ!?
" คำถามนั้นน่าจะเป็นของผมมากกว่า คุณคิโชวอินมาทำอะไรอยู่ตรงนี้หรอครับ แล้วยังจะมีปลาหมึกนั่นอีก.. "
จะให้ตอบไปว่าอะไรดีละเนี่ย โธ่เอ๊ย นายจะให้คุณคนขับหยุดรถเพื่อลงมาสอบสวนฉันแบบนี้หร๊อ!
" ฉันมาเดินเล่นแล้วบังเอิญเจอร้านนี้เข้าน่ะค่ะ.. "
หลักฐานคามือแบบนี้จะโกหกก็ไม่ได้ ตอบไปตามความจริงแล้วกัน พอรู้แล้วก็เดินกลับขึ้นรถไปเลยสิ!
" เอ๋ อย่างงั้นหรอครับ "
อุหวาา เมื่อไหร่อีตานี่จะไปสักทีเนี่ย หรือจริงๆแล้วนายอยากลองทานปลาหมึกปิ้งกันล่ะ ฉันไม่แบ่งให้หรอกนะ ไปซื้อมาลองเองสิ เฮ้ๆ มายืนรออะไรอีกล่ะ ฉันไม่ให้นายชิมปลาหมึกของฉันหรอก!
" คือว่า มันเลอะอยู่น่ะครับ "
ตาเอ็นโจพูดพลางชี้มาที่ชุดวันพีซสีขาวของฉัน ด้วยหน้าตาที่เหมือนกำลังกลั้นขำ เสียมารยาทน่า ชุดนี้มันคอลเลคชั่นล่าสุดเลยนะ..
" เอ๊ะ..? แย่แล้ว! "
พอฉันก้มมองไปที่ชุดของตัวเอง ก็พบรอยน้ำจิ้มปลาหมึกเป็นเป็นทางยาว ที่เขากลั้นขำคงจะเป็นเพราะเรื่องนี้สินะ แย่ที่สุดเลย.. โฮฮ ท่านแม่ขา หนูผิดไปแล้ว จะไม่แอบมาทานปลาหมึกปิ้งแล้วค่า
ขณะที่ฉันกำลังขอโทษท่านแม่อยู่ในใจ เอ็นโจก็เดินกลับไปที่รถของตัวเอง อะไรกัน มาเพื่อบอกแค่นี้งั้นหรอเนี่ย ฉันไม่สนใจเขา แล้วพยายามใช้ทิชชู่เช็ดคราบน้ำจิ้มออก แต่ดูเหมือนว่า มันจะยิ่งเลอะมากกว่าเดิมเสียอีก อุแง้.....
" เอานี่คลุมไว้ก่อนสิ "
เอ็นโจเดินกลับมาพร้อมกับเสื้อคลุมตัวหนึ่ง เนื่องจากฉันยังถือไม้เสียบปลาหมึกอยู่ เขาเลยเอาเสื้อคลุม คลุมไว้ให้ฉัน
" ขอบคุณค่ะ ท่านเอ็นโจ "
ฉันกล่าวขอบคุณเขาเเล้วนำไม้เสียบปลาหมึกไปทิ้งที่ถังขยะของร้านขายปลาหมึกปิ้ง เมื่อหันหลังกลับมาก็เห็นเอ็นโจยืนมองฉันอยู่ที่รถ
" ขึ้นรถก่อนสิคุณคิโชวอิน "
" ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันเรียกให้คุณซาซาจิมะมารับได้ "
ฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณนายอีกหรอก!
" ในสภาพแบบนั้นหรอครับ? ให้ผมพาไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่านะ "
อุกกี๊ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์อะไรของเขากันล่ะ แต่ช่วยไม่ได้ล่ะนะ.. เป็นเพราะฉันเข้าบ้านในสภาพแบบนี้ไม่ได้ต่างหากล่ะ เป็นไงเป็นกัน!
" ขอรบกวนด้วยนะคะ... "