การรับประทานอาหารเย็นผ่านไปอย่างไม่มีอะไรต้องห่วง ฉันไม่ได้ทำซอสหรือข้าวหกใส่ชุดอีกแล้ว
ระหว่างที่ทาน เอ็นโจคอยตักกับข้าวส่งให้ฉันและยูกิโนะคุงเรื่อยๆ พร้อมทั้งคอยปรามให้ยูกิโนะคุงหยุดชวนฉันคุย เพราะพวกเรากำลังทานอาหารอยู่ ยูกิโนะคุงที่โดนดุก็หันมางอแงให้ฉันช่วย เมื่อบอกไปว่าทานให้เสร็จก่อนแล้วค่อยคุยกันต่อดีกว่า ยูกิโนะคุงก็ยอมทำตามที่ฉันบอกแต่โดยดี เอ็นโจที่นั่งอยู่ด้วยจึงหัวเราะออกมาเบาๆ
เมื่อพวกเราทานอาหารเสร็จ คุณเมดก็ยกขนมหวานมาเสิร์ฟ อาหารที่ทำโดยเชฟของบ้านเอ็นโจก็รสชาติดีไม่ใช่น้อย ฉันจึงทานหมดอย่างรวดเร็ว
" เอาของผมไปทานด้วยมั้ยครับ? "
เอ็นโจเลื่อนถ้วยขนมของตัวเองมาให้ฉันทั้งๆที่เขายังไม่ได้ทาน ด้วยความเกรงใจฉันเลยบอกไปว่า ขอแค่คำเดียวก็พอค่ะ แต่พอรู้ตัวอีกที ฉันก็ตักทานจนเหลือคำสุดท้าย แล้วจู่ๆเอ็นโจก็โพล่งขึ้นมา
" เอ๋.. หมดแล้วหรอครับ ผมยังไม่ได้ทานเลยนะ "
ถ้าคนที่ทำหน้าอ้อนๆ แล้วมองมาทางนี้เป็นยูกิโนะคุง ฉันคงจะชมว่า น่ารัก! ออกไปแน่ๆ
เสียใจด้วยนะเอ็นโจ นายยังน่ารักไม่ถึงสิบเปอร์เซนต์ของยูกิโนะคุงเลย
" อ๊ะ ขอโทษค่ะท่านเอ็นโจ พอดีว่ามันอร่อยก็เลย.. "
" หืม ไม่รู้ล่ะ คุณคิโชวอินต้องรับผิดชอบด้วย "
" ยังไงหรอคะ? "
นั่นสิ จะให้ฉันไปทำขนมมาให้แทนหรอ?
" เอ ไม่รู้สิ? "
ขณะที่พูดจากวนประสาท เอ็นโจก็โน้มตัวมาหาฉัน ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ฉันหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากยูกิโนะคุงที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่ยูกิโนะคุงกำลังทานขนมอย่างมีความสุขไม่ได้สนใจทางนี้เลย เมื่อไม่มีทางเลือก ฉันจึงเอาช้อนขนมยัดปากเอ็นโจด้วยความกลัว
แต่ว่า แง้.. แย่ล่ะ ทำแบบนั้นกับจอมมารฉันต้องโดนจองล้างจองพลาญแน่เลย ทำไงดีอ่าา สงสัยต้องไปทำพิธีปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายแบบด่วนๆแล้ว แง....
" ร้ายเหมือนกันนะครับ คุณคิโชวอิน "
หลังจากช็อคไปพักนึง เอ็นโจก็กล่าวโทษฉันพลางหยิบทิชชู่เช็ดปากที่เลอะขนมจากเหตุการณ์เมื่อครู่
" ขอโทษค่ะ! พอดีว่าฉัน... "
" ทานเสร็จแล้วฮะ! ท่านพี่เรย์กะ เราไปนั่งคุยกันต่อที่ห้องนั่งเล่นเถอะครับ "
ยูกิโนะคุงที่ทานขนมเสร็จพอดีพูดขึ้นมา ช่วยฉันให้รอดจากวิกฤติตรงหน้าได้อย่างพอดิบพอดี ขอบคุณนะยูกิโนะคุง! สมกับที่เป็นเทวดาน้อย มาช่วยคุณพี่สาวได้ทันเวลาเลย!
ฉันกับยูกิโนะคุง กลับไปที่ห้องนั่งเล่นตามเดิม ส่วนเอ็นโจขอตัวไปทำธุระก่อน เดี๋ยวจะกลับมานั่งด้วย ในที่สุดตัวเกะกะก็หายไปแล้ว ทีนี้ฉันจะได้คุยกับยูกิโนะคุงแบบไม่ต้องเกร็งสักที!
หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง เอ็นโจก็กลับมาเพื่อบอกยูกิโนะคุงว่า ตอนนี้ดึกแล้ว ฉันควรจะกลับบ้านได้เเล้ว เพื่อที่ทางบ้านคิโชวอินจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
ยูกิโนะคุงงอแงนิดหน่อย แต่ก็ยอมให้ฉันกลับบ้าน อาจจะเป็นเพราะเขาเพลียจากการนั่งคุยกับฉันตลอดบ่ายก็ได้
พี่สาวก็เสียดายเหมือนกันนะ ยูกิโนะคุง แต่ถ้าเพลียแล้วไว้มาคุยเล่นด้วยกันทีหลังดีกว่าเนอะ~
ก่อนที่ยูกิโนะคุงจะออกจากห้องนั่งเล่นไปพักผ่อน เขาบอกให้เอ็นโจพาฉันไปส่งที่บ้านด้วย
" ท่านพี่ต้องส่งท่านพี่เรย์กะให้ถึงหน้าประตูบ้านเลยนะครับ! "
" รู้แล้วน่า ยูกิโนะ "
" ไว้เจอกันใหม่นะครับท่านพี่เรย์กะ "
" จ้า ราตรีสวัสดิ์นะ ยูกิโนะคุง "
" ราตรีสวัสดิ์ครับ! "
จากนั้นยูกิโนะคุงก็ออกจากห้องนั่งเล่นไปอาบน้ำพักผ่อน ส่วนฉันกับเอ็นโจเดินไปขึ้นรถที่หน้าคฤหาสน์
" ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ท่านเอ็นโจไม่ต้องไปส่งฉันก็ได้นะคะ "
ใช่แล้วค่ะ ไปอาบน้ำแล้วพักผ่อนเถอะค่าา—
" ยูกิโนะบอกให้ผมไปส่งถึงหน้าบ้านคุณคิโชวอินแบบนี้ ถ้าเจ้าตัวรู้ว่าผมไม่ยอมไปส่งคุณคิโชวอินที่คฤหาสน์ต้องงอนแน่ๆเลย "
" แต่ว่า.. "
" ถือว่าตอบแทนที่คุณคิโชวอินมาคุยเล่นกับน้องผมวันนี้แล้วกันครับ "
จะเถียงเอ็นโจไปก็เปล่าประโยชน์ ฉันเลยยอมให้เขานั่งรถมาส่งที่คฤหาสน์ เอ็นโจทำตามที่รับปากกับยูกิโนะคุงอย่างเต็มที่ โดยเดินมาส่งฉันถึงหน้าประตูคฤหาสน์ ทั้งๆที่ไม่จำเป็น
" ท่านเอ็นโจคะ "
" ครับ? "
" เรื่องวันนี้.. รบกวนเก็บเป็นความลับได้มั้ยคะ? "
ทำไมฉันต้องมาขอร้องจอมมารด้วยนะ แง้ แต่อย่าไปพูดเลยนะค้า เดี๋ยวท่านเเม่พิโรธแล้วฉันจะแย่เอา
" เรื่องไหนหรอครับคุณคิโชวอิน เรื่องปลาหมึกหรือว่าขนมดีล่ะ? "
ฉันมองค้อนไปยังเอ็นโจที่กำลังยิ้มกวนประสาทมาทางนี้ อีตานี่นี่... ยังจะมาหัวเราะอีก
" เข้าใจแล้วครับ ผมจะเก็บเป็นความลับให้ก็ได้ ขอบคุณที่วันนี้มาเล่นกับน้องของผมนะครับ "
" ไม่เป็นไรค่ะท่านเอ็นโจ "
ใช่แล้วล่ะ เพราะการคุยเล่นกับยูกิโนะคุง ช่วยเยียวยาเรื่องเเย่ๆได้เยอะเลย แล้วฉันก็เต็มใจด้วย
" ถ้างั้นราตรีสวัสดิ์ครับ "
" ราตรีสวัสดิ์ค่ะ "
ฉันบอกราตรีสวัสดิ์เอ็นโจ แล้วหมุนตัวเตรียมเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ในที่สุดก็หลุดพ้นสักที! อ๊า~ ต้องไปปัดรังควานแล้วล่ะ
" คุณคิโชวอิน "