>>137 (มโนแต่ง กาวๆ) 3 ถ้าคิโชวอิน ทาคาเทรุเป็นน้องชาย
แสงแดดอ่อนค่อยๆ ทอดแสงมาทางระเบียง ไอร้อนจากแสงแดดสัมผัสกับตัวผมที่ยืนอยู่ สายลมหอบไอร้อนจากแสงแดดพัดลอดหน้าต่างที่อยู่ภายในห้อง กระทบเข้ากับโมบายขนนกห้อยด้วยกระดิ่งสีทองที่แขวนไว้ริมหน้าต่าง เสียงกระดิ่งดัง กริ๊งๆๆ ทำให้ดูเหมือนบรรยากาศดูเงียบสงบ
อา ใช้หมอนั้น มีชื่อว่า เอ็นโจ ยูกิโนะ เป็นน้องชายของ เอ็นโจ ชูสุเกะ หรือที่เรียกกันว่าองค์ชาย จะว่าไปก็ได้ยินที่พี่พูดถึง เอ็นโจ ยูกิโนะ อยู่บ้าง แต่ยังไม่เคยเห็นหน้า แล้วก็คนที่ได้ใกล้ชิดพี่ที่สุดก็คือผมอยู่ดีผมไม่ยกพี่ให้คนอย่างนายหรอก
“เรื่องนั้นเป็นความจริงนะฮะ”
“กรี้ดๆๆ ท่าน ยูกิโนะ ความจริงที่ว่าหรือจะใช้” เด็กผู้หญิงดีใจและยิ้มเหมือนที่ว่าพวกเธอคิดถูก
ความจริงที่ว่าคืออะไร ตอนที่ผมกำลังคิดอยู่สายตาเราก็จ้องมองกันแล้วผมก็เห็น ยูกิโนะยิ้ม มันทำให้รู้สึกโกรธมันทำให้ผมรู้สึกว่ายังมีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับพี่ที่ผมยังไม่รู้ ก็นะผมไม่ชอบไปอยู่ที่สโมสรPivoineซักเท่าไรเรื่องยูกิโนะที่แค่ได้ยินมาจากพี่บ้างก็เถอะว่าเป็นเด็กยังไง
แต่ดูจากลักษณะแล้วที่ว่าร่างกายอ่อนแอน่าจะจริงแต่ที่บอกว่าเป็นเด็กดีนี้ไม่น่าจะใช้นะ พี่ต้องถูกหมอนี้หลอกเอาแน่ ดูจากลักษณะน่าจะเหมือนผมมากกว่าที่มีคนใช้ประโยชน์ได้ก็หลอกใช้ หือ คิดแบบนี้เหมือนด่าตัวเองเลย จากนั้น ยูกิโนะก็พูด
“เมื่อวานตอนที่พี่เรย์กะมาที่สโมสรPivoineก็พูดเรื่องจดหมายให้ผมฟังนะฮะ”
ว่าไงนะนี้พี่เล่าให้ยูกิโนะฟังแต่ไม่เล่าให้ผมฟังยังงั้นเหรอผมยังเป็นน้องพี่อยู่หรือเปล่า ผมโกรธตัวเองมากที่พี่เหมือนไม่ค่อยใส่ใจผมเท่าไร หรือว่าพี่ไม่อยากปรึกษาผมกันนะอยากร้องไห้จัง
“เป็นอะไรหรือเปล่าทาคาเทรุ” อิมาริถามผมที่ดูเหมือนทำหน้าเศร้า
“อา ไม่เป็นไร” จากนั้นผมก็เดินออกไปตรงที่ม้านั่งตรงนั้นแล้วมองหน้ายูกิโนะ
“นายได้ยินเรื่องนั้นมาจากพี่จริงๆเหรอ”
“กรี้ดๆๆๆๆ ท่าน คิโชวอิน ทาคาเทรุ ท่านโมโมโซโนะ อิมาริ” เด็กผู้หญิงร้องกันเจี๊ยวจ๊าว ที่มีผม อิมาริและยูกิโนะยืนอยู่ด้วยกัน
“เฮ้ คุณคือคิโชวอิน ทาคาเทรุ น้องชายของพี่เรย์กะซินะ เห็นพี่เรย์กะพูดถึงบ่อยๆเหมือนกัน” ยูกิโนะส่งยิ้มให้กับผม
“พี่เรย์กะก็เคยเล่าเรื่องของนายให้ฟังเหมือนกัน เอ็นโจ ยูกิโนะ” ผมก็ยิ้มกลับไป
“ก็น่าเห็นบอกว่าเป็นน้องชายที่พึงพาได้แต่กลับไม่บอกเรื่องจดหมายนั้นหรือนี้” ยูกิโนะยิ่งยิ้มเหมือนรู้ว่าพี่ไม่ได้คุยเรื่องจดหมายรักกับผม
ทำท่ายังกับว่าตัวเองสนิทกับพี่มากกว่าผมอีกที่พี่ได้คุยด้วย
“ก็นะถึงพี่จะกอดอ้อดอ้อนผมบ้างแต่เขาก็ไม่เคยไม่ใส่ใจผมหรอกนะ” อย่างมากผมก็ใกล้ชิดพี่มากกว่านายน่ะ อ้ากกก
“ไม่ใช้นายปล่อยข่าวลือผิดๆให้กับพี่ผมอยู่เหรอ” พอผมเห็น ยูกิโนะหน้ากะตุกก็ยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่หมอนี้มันจะต้องปล่อยข่าวลือเรื่องพี่ของผมกับองค์ชายหรือก็คือเอ็นโจ ชูสุเกะ พี่ชายของเขาเอง ผมพอจะคิดออกอยู่ว่ายูกิโนะอยากให้พี่ผมแต่งกับเอ็นโจ ชูสุเกะ
“เหมือนทาคาเทรุจะคิดอะไรออกซินะ งั้นช่วยไปคุยกันที่อื่นกับผมหน่อยได้ไหม” ยูกิโนะยิ้มกว้างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ได้สิ" อย่างที่คิดจริง ๆ ด้วยสินะ หน่อยแก ยูกิโนะกล้าปล่อยข่าวมั่ว ๆ ซะ จริงนะ
ยูกิโนะเหมือนจะห้องสโมสรPivoineอยู่แล้ว พวกเราสามคนเลยบอกลากลุ่มเด็กผู้หญิงแล้วเดินจากไป ไปที่ห้องสโมสรPivoineว่าจะหาที่เงียบๆคุยกันพอเดินเข้าไปในห้องก็เจอกับผู้หญิงที่เหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศส ผมม้วนเป็นลอน มีผิวที่ขาวอมชมพูนั่งจิบชาอย่างเพลิดเพลินอยู่ ใช้ คิโชวอิน เรย์กะ หรือพี่ของผมได้มาอยู่ที่นี้แล้ว
--------------------------------------------------
ไปหางานทำซื้อกาวกระป๋องก่อน